Ποια είναι η πιο φανερή εκδήλωση ενός αντίχριστου; Καταρχάς, δεν αποδέχεται την αλήθεια, κι αυτό το βλέπει ο καθένας. Όχι μόνο δεν αποδέχεται τις προτάσεις των άλλων, αλλά, το σημαντικότερο, δεν αποδέχεται ούτε το κλάδεμα. Είναι σίγουρο και δεν χωράει αμφιβολία ότι οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται την αλήθεια· αν μπορούσαν να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε δεν θα ήταν αντίχριστοι. Και τότε, για ποιον λόγο συνεχίζουν οι αντίχριστοι να κάνουν τα καθήκοντά τους; Ποια ακριβώς πρόθεση έχουν όταν κάνουν τα καθήκοντά τους; Είναι «να λάβουν τα εκατονταπλάσια σε αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στον κόσμο που θα έρθει». Στα καθήκοντά τους, ακολουθούν απόλυτα αυτό το ρητό. Δεν είναι συναλλαγή αυτό; Πρόκειται οπωσδήποτε για συναλλαγή. Αν κρίνουμε σύμφωνα με τη φύση αυτής της συναλλαγής, δεν πρόκειται για μοχθηρή διάθεση; (Ναι.) Και από ποια άποψη είναι μοχθηροί; Μπορεί να Μου πει κάποιος; (Οι αντίχριστοι, παρόλο που ακούνε τόσες αλήθειες τις οποίες εκφράζει ο Θεός, δεν τις επιδιώκουν ποτέ. Γαντζώνονται γερά από τη θέση τους και δεν την εγκαταλείπουν, ενώ κάνουν το καθήκον τους μόνο για το προσωπικό τους όφελος και για να ασκήσουν εξουσία στους άλλους.) Αυτή η απάντηση είναι κάπως σωστή, το έχεις καταλάβει περίπου, αλλά δεν είναι αρκετά συγκεκριμένη. Αν, παρόλο που ξέρουν πολύ καλά ότι είναι λάθος να κάνουν συναλλαγές με τον Θεό, επιμένουν μέχρι τέλους και δεν δέχονται να μετανοήσουν, τότε πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα. Στις μέρες μας, οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους με την πρόθεση να κερδίσουν ευλογίες. Όλοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν την εκτέλεση των καθηκόντων τους για να κερδίσουν ανταμοιβές και να πάρουν στέφανο, και δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να εκτελεί κανείς το καθήκον του. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το πρόβλημα. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, αρχικά για το πώς ακριβώς δημιουργήθηκε το καθήκον των ανθρώπων. Ο Θεός εργάζεται για να διαχειριστεί και να σώσει την ανθρωπότητα. Βεβαίως, ο Θεός έχει απαιτήσεις από τους ανθρώπους, και αυτές οι απαιτήσεις είναι το καθήκον τους. Είναι ολοφάνερο ότι το καθήκον των ανθρώπων πηγάζει από το έργο του Θεού και από τις απαιτήσεις Του προς την ανθρωπότητα. Όποιο κι αν είναι το καθήκον που εκτελεί κανείς, αυτό είναι ό,τι πιο σωστό θα μπορούσε να κάνει, ό,τι πιο όμορφο και δίκαιο ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι, ως δημιουργήματα, οφείλουν να εκτελούν το καθήκον τους· μόνο τότε μπορούν να πάρουν την έγκριση του Δημιουργού. Τα δημιουργήματα ζουν υπό την κυριαρχία του Δημιουργού και αποδέχονται όλα όσα τους παρέχει ο Θεός και όλα όσα προέρχονται από Εκείνον, γι’ αυτό και πρέπει να εκπληρώνουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Κάτι τέτοιο είναι απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο, και το έχει ορίσει ο Θεός. Αυτό δείχνει ότι, όταν οι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον ενός δημιουργήματος, αυτό είναι ό,τι πιο δίκαιο, πιο όμορφο και πιο ευγενές από οτιδήποτε άλλο κατά τη διάρκεια της ζωής τους στη γη· τίποτα μέσα στην ανθρωπότητα δεν έχει περισσότερο νόημα ή αξία και τίποτα δεν δίνει μεγαλύτερο νόημα και μεγαλύτερη αξία στη ζωή ενός δημιουργημένου ανθρώπου από το να εκτελεί το καθήκον ενός δημιουργήματος. Στη γη, οι μόνοι που υποτάσσονται στον Δημιουργό είναι η ομάδα των ανθρώπων που εκτελούν αληθινά και ειλικρινά το καθήκον τους ως δημιουργήματα. Αυτή η ομάδα δεν ακολουθεί τις κοσμικές τάσεις· υποτάσσεται στην ηγεσία και την καθοδήγηση του Θεού, ακούει μόνο τα λόγια του Δημιουργού, αποδέχεται τις αλήθειες που εκφράζει ο Δημιουργός και ζει με βάση τα λόγια του Δημιουργού. Αυτή είναι η πιο αληθινή και ηχηρή μαρτυρία, και αποτελεί την καλύτερη μαρτυρία πίστης στον Θεό. Αν ένα δημιούργημα μπορέσει να εκπληρώσει το καθήκον του ως δημιούργημα, μπορέσει να ικανοποιήσει τον Δημιουργό, είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει στην ανθρωπότητα και κάτι που πρέπει να διαδοθεί σαν μια ιστορία που αξίζει τον έπαινο όλων. Τα δημιουργήματα πρέπει να αποδέχονται χωρίς όρους οτιδήποτε τους εμπιστεύεται ο Δημιουργός· για την ανθρωπότητα, είναι ζήτημα και ευτυχίας και προνομίου, ενώ για όλους εκείνους που εκπληρώνουν το καθήκον ενός δημιουργήματος, τίποτα δεν είναι πιο όμορφο ή πιο αξιομνημόνευτο· είναι κάτι θετικό. Κι όσο για το πώς μεταχειρίζεται ο Δημιουργός όσους μπορούν να εκπληρώσουν το καθήκον ενός δημιουργήματος και τι τους υπόσχεται, αυτό είναι ζήτημα που αφορά τον Δημιουργό· δεν είναι δουλειά της δημιουργημένης ανθρωπότητας. Για να το πω με λίγο πιο απλά και ξεκάθαρα λόγια, κάτι τέτοιο εξαρτάται από τον Θεό και οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ανακατευτούν. Θα πάρεις ό,τι σου δώσει ο Θεός, κι αν δεν σου δώσει τίποτα, τότε δεν σου πέφτει λόγος. Όταν ένα δημιούργημα αποδέχεται την ανάθεση από τον Θεό και συνεργάζεται με τον Δημιουργό για να εκτελέσει το καθήκον του και να βάλει τα δυνατά του, δεν πρόκειται για συναλλαγή ούτε για εμπόριο· δεν πρέπει οι άνθρωποι να προσπαθούν να ανταλλάξουν οποιεσδήποτε στάσεις ή πράξεις και συμπεριφορές τους για να κερδίσουν υποσχέσεις ή ευλογίες απ’ τον Θεό. Όταν σας εμπιστεύεται ο Δημιουργός αυτό το έργο, είναι σωστό και πρέπον, ως δημιουργήματα, να αποδεχτείτε αυτό το καθήκον και αυτήν την ανάθεση. Υπάρχει κανένα στοιχείο συναλλαγής σ’ αυτό; (Όχι.) Ο Δημιουργός, από τη μεριά Του, είναι πρόθυμος να εμπιστευτεί στον καθένα σας τα καθήκοντα που οφείλουν να εκτελούν οι άνθρωποι· και, από την πλευρά της δημιουργημένης ανθρωπότητας, οι άνθρωποι πρέπει να αποδέχονται με χαρά αυτό το καθήκον, και να το θεωρούν ως υποχρέωση της ζωής τους, ως την αξία που πρέπει να βιώσουν σ’ αυτήν τη ζωή. Δεν υπάρχει εδώ καμία συναλλαγή, δεν είναι μια ισότιμη ανταλλαγή, πόσο μάλλον αφορά κάποια ανταμοιβή ή κάποιες άλλες δηλώσεις που φαντάζονται οι άνθρωποι. Δεν είναι σε καμία περίπτωση εμπόριο· δεν αφορά την ανταλλαγή του τιμήματος που πληρώνουν οι άνθρωποι ή της σκληρής δουλειάς που καταβάλλουν όταν εκτελούν το καθήκον τους με κάτι άλλο. Ο Θεός δεν έχει πει ποτέ αυτό το πράγμα, και οι άνθρωποι δεν πρέπει να το εκλαμβάνουν έτσι. Ο Δημιουργός δίνει στην ανθρωπότητα μια ανάθεση, και ένα δημιούργημα, όταν πάρει από τον Δημιουργό την ανάθεση που του δίνει ο Θεός, αναλαμβάνει να εκτελέσει το καθήκον του. Στο ζήτημα αυτό, στη διαδικασία αυτή, δεν υπάρχει κανένα ίχνος συναλλαγής· είναι κάτι πολύ απλό και πρέπον. Το ίδιο συμβαίνει με τους γονείς, που, μόλις γεννήσουν το παιδί τους, το μεγαλώνουν χωρίς όρους και χωρίς παράπονα. Όσο για το αν το παιδί, όταν μεγαλώσει, θα φέρεται στους γονείς του με τον δέοντα σεβασμό, εκείνοι δεν έχουν τέτοιες απαιτήσεις από τη μέρα που γεννιέται. Ούτε ένας γονιός δεν υπάρχει που, μόλις γεννήσει ένα παιδί, να λέει: «Το μεγαλώνω μόνο με σκοπό στο μέλλον να με υπηρετεί και να με τιμά. Αν δεν πρόκειται να με τιμήσει, τότε θα το πνίξω τώρα αμέσως». Δεν υπάρχει ούτε ένας τέτοιος γονιός. Αν, λοιπόν, κρίνουμε από το πώς μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά τους, πρόκειται για μια υποχρέωση, για μια ευθύνη, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι γονείς δεν θα σταματήσουν να μεγαλώνουν το παιδί τους, είτε τους σέβεται είτε όχι, και όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες, θα το μεγαλώσουν μέχρι την ενηλικίωσή του και θα ευελπιστούν ό,τι καλύτερο γι’ αυτό. Δεν υπάρχει κανένας όρος και κανένα ίχνος συναλλαγής σ’ αυτήν την ευθύνη και την υποχρέωση που έχουν οι γονείς απέναντι στο παιδί τους. Όσοι έχουν σχετική εμπειρία το καταλαβαίνουν αυτό. Οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν κανένα πρότυπο που να απαιτούν να τους δείχνει το παιδί τους τον δέοντα σεβασμό. Αν το παιδί τους τους σέβεται, θα είναι λίγο πιο χαρούμενοι από ό,τι θα ήταν σε άλλη περίπτωση, και θα είναι λίγο πιο ευτυχισμένοι στα γεράματά τους. Αν το παιδί τους δεν τους δείχνει τον δέοντα σεβασμό, δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα. Έτσι θα σκεφτούν οι περισσότεροι γονείς που έχουν σχετικά ανοιχτό μυαλό. Συνολικά, είτε το θέμα είναι οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους είτε τα παιδιά να στηρίζουν τους γονείς τους, πρόκειται για ζήτημα ευθύνης και υποχρέωσης, και εντάσσεται στο πλαίσιο του αναμενόμενου ρόλου του καθενός. Φυσικά, όλα αυτά είναι μικροπράγματα σε σχέση με την εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος, αλλά ανάμεσα στα ζητήματα του ανθρώπινου κόσμου, είναι πιο όμορφα και δίκαια. Εννοείται ότι αυτά ισχύουν ακόμα περισσότερο όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος. Όταν κάποιος, ως δημιούργημα, προσέρχεται ενώπιον του Δημιουργού, οφείλει να εκτελεί το καθήκον του. Αυτό είναι κάτι πολύ πρέπον, και οφείλει να εκπληρώσει αυτήν την ευθύνη. Υπό την προϋπόθεση ότι τα δημιουργήματα εκτελούν τα καθήκοντά τους, ο Δημιουργός έχει κάνει ακόμα μεγαλύτερο έργο ανάμεσα στην ανθρωπότητα, έχει εκτελέσει ένα περαιτέρω βήμα έργου στους ανθρώπους. Και τι έργο είναι αυτό; Προσφέρει στους ανθρώπους την αλήθεια, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αποκτήσουν την αλήθεια από τον Θεό όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, με αποτέλεσμα να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να εξαγνιστούν, να μπορέσουν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού και να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή και, τελικά, να είναι σε θέση να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, να επιτύχουν πλήρη σωτηρία και να μην υποβάλλονται πλέον στα δεινά του Σατανά. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που σκοπεύει τελικά να επιτύχει ο Θεός βάζοντας τους ανθρώπους να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Επομένως, κατά τη διαδικασία εκτέλεσης του καθήκοντός σου, ο Θεός δεν σε κάνει απλώς να δεις ένα πράγμα καθαρά και να κατανοήσεις λίγη αλήθεια, ούτε απλώς σε αφήνει να απολαύσεις τη χάρη και τις ευλογίες που λαμβάνεις εκτελώντας το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον. Αντίθετα, σου επιτρέπει να εξαγνιστείς και να σωθείς και, τελικά, να καταφέρεις να ζήσεις στο φως του προσώπου του Δημιουργού. Αυτό το «φως του προσώπου του Δημιουργού» συνεπάγεται ένα πολύ εκτεταμένο νόημα και περιεχόμενο —δεν θα υπεισέλθουμε σε αυτό σήμερα. Φυσικά, ο Θεός είναι βέβαιο ότι θα δώσει υποσχέσεις και ευλογίες στους ανθρώπους αυτού του είδους και θα κάνει διαφορετικές δηλώσεις για αυτούς —αυτό είναι ένα ζήτημα πιο μακρινό. Όσον αφορά το εδώ και τώρα, τι λαμβάνει από τον Θεό όποιος έρχεται ενώπιόν Του και κάνει το καθήκον του ως δημιουργημένο ον; Η αλήθεια και η ζωή είναι τα πολυτιμότερα και ομορφότερα πράγματα στην ανθρωπότητα. Κανένα δημιουργημένο ον στην ανθρωπότητα δεν μπορεί να λάβει εύκολα τέτοιες ευλογίες από το χέρι του Δημιουργού. Ένα τόσο όμορφο και τόσο σπουδαίο πράγμα μετατρέπεται από το συνάφι των αντίχριστων σε συναλλαγή, κατά την οποία αξιώνουν στεφάνια και ανταμοιβές από το χέρι του Θεού. Μια τέτοια συναλλαγή μετατρέπει κάτι ωραιότατο και δικαιότατο σε κάτι ασχημότατο και μοχθηρότατο. Αυτό δεν κάνουν οι αντίχριστοι; Κρίνοντας από αυτό, είναι οι αντίχριστοι μοχθηροί; Είναι πράγματι πολύ μοχθηροί! Αυτή είναι μια εκδήλωση της μοχθηρίας τους.

Στις έσχατες ημέρες, ο Θεός έρχεται ενσαρκωμένος για να εργαστεί, εκφράζει πολλές αλήθειες, παρουσιάζει ανοιχτά στην ανθρωπότητα όλα τα μυστήρια του σχεδίου διαχείρισής Του και την εφοδιάζει με όλες τις αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι και στις οποίες πρέπει να εισέλθουν για να σωθούν. Αυτές οι αλήθειες και αυτά τα λόγια του Θεού αποτελούν θησαυρούς για όλους εκείνους που αγαπούν τα θετικά πράγματα. Οι αλήθειες αποτελούν τις ανάγκες της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και ταυτόχρονα αποτελούν ανεκτίμητους θησαυρούς για την ανθρωπότητα. Κάθε ένα από τα λόγια, τις απαιτήσεις και τις προθέσεις του Θεού είναι πράγματα που οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν και να αντιληφθούν, όλα αυτά είναι πράγματα που οι άνθρωποι πρέπει να τηρούν για να φτάσουν στη σωτηρία και είναι αλήθειες που οι άνθρωποι πρέπει να αποκτήσουν. Οι αντίχριστοι, όμως, βλέπουν αυτά τα λόγια ως θεωρίες και συνθήματα, κλείνουν μάλιστα και τα αυτιά τους και, ακόμα χειρότερα, τα περιφρονούν και τα αρνούνται. Οι αντίχριστοι θεωρούν πως τα πιο πολύτιμα πράγματα μέσα στην ανθρωπότητα είναι τα ψέματα των τσαρλατάνων. Οι αντίχριστοι πιστεύουν κατά βάθος ότι στον κόσμο δεν υπάρχει Σωτήρας, πόσο μάλλον αλήθεια ή θετικά πράγματα. Πιστεύουν πως καθετί όμορφο ή κάθε όφελος πρέπει να το κερδίσουν ανθρώπινα χέρια και να το πάρει κανείς με τη βία μέσα από ανθρώπινο αγώνα. Οι αντίχριστοι πιστεύουν πως οι άνθρωποι που δεν έχουν φιλοδοξίες και όνειρα δεν πρόκειται να πετύχουν ποτέ, αλλά η καρδιά τους είναι γεμάτη αποστροφή και μίσος για την αλήθεια που εκφράζει ο Θεός. Θεωρούν τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός θεωρίες και συνθήματα, αλλά την εξουσία, τα συμφέροντα, τη φιλοδοξία και την επιθυμία τα θεωρούν δίκαιους σκοπούς τους οποίους πρέπει να διαχειριστούν και να επιδιώξουν. Επίσης, χρησιμοποιούν την υπηρεσία που επιτελούν με τα χαρίσματά τους ως μέσο συναλλαγής με τον Θεό σε μια προσπάθεια να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών, να αποκτήσουν στέφανους και να απολαύσουν περισσότερες ευλογίες. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Πώς ερμηνεύουν τις προθέσεις του Θεού; Λένε: «Ο θεός καθορίζει ποιος είναι το αφεντικό παρατηρώντας ποιος δαπανά και υποφέρει περισσότερο γι’ αυτόν και ποιος πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα. Αυτός καθορίζει ποιος μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία και ποιος θα λάβει στέφανους παρατηρώντας ποιος μπορεί να τρέξει, να μιλήσει με ευφράδεια, αλλά και ποιος έχει πνεύμα κακοποιού και μπορεί να αρπάξει πράγματα με τη βία. Όπως είπε ο Παύλος: “Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος” (Προς Τιμόθεον Β΄4:7-8)». Ακολουθούν αυτά τα λόγια του Παύλου και θεωρούν τα λόγια του αληθινά, αλλά τις απαιτήσεις του Θεού και τις δηλώσεις Του για την ανθρωπότητα τις αγνοούν όλες και σκέφτονται: «Αυτά τα πράγματα είναι ασήμαντα. Σημασία έχει μόνο ότι, μόλις δώσω τον αγώνα μου και τελειώσω τη διαδρομή μου, στο τέλος θα πάρω έναν στέφανο. Αυτό ισχύει. Αυτό δεν εννοεί ο θεός; Ο θεός έχει πει χιλιάδες επί χιλιάδων λόγων και έχει κάνει αμέτρητα κηρύγματα. Αυτό που τελικά θέλει να πει στους ανθρώπους είναι ότι αν θέλεις στέφανους και ανταμοιβές, είναι στο χέρι σου να παλέψεις και να αγωνιστείς γι’ αυτά, να τα αρπάξεις και να τα πάρεις». Αυτήν τη λογική δεν ακολουθούν οι αντίχριστοι; Στα βάθη της καρδιάς τους, έτσι βλέπουν πάντα οι αντίχριστοι το έργο του Θεού κι έτσι ερμηνεύουν τον λόγο και το σχέδιο διαχείρισής Του. Η διάθεσή τους είναι μοχθηρή, έτσι δεν είναι; Διαστρεβλώνουν τις προθέσεις του Θεού, την αλήθεια και όλα τα θετικά πράγματα. Θεωρούν πως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας είναι μια ψυχρή συναλλαγή, και θεωρούν το καθήκον που ο Δημιουργός απαιτεί να εκτελέσει η ανθρωπότητα ως απροκάλυπτη απαλλοτρίωση, επιθετική ενέργεια, απάτη και συναλλαγή. Αυτό δεν είναι η μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων; Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι για να αποκτήσουν ευλογίες και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών πρέπει να τις αποκτήσουν μέσα από μια συναλλαγή, κι αυτό το θεωρούν δίκαιο, λογικό και απολύτως θεμιτό. Αυτό δεν αποτελεί μοχθηρή λογική; Δεν πρόκειται για σατανική λογική; Οι αντίχριστοι έχουν πάντα τέτοιες απόψεις και στάσεις βαθιά μέσα τους, πράγμα που αποδεικνύει πως η διάθεσή τους είναι υπερβολικά μοχθηρή.

Από τα λίγα σημεία του υλικού πάνω στο οποίο έγινε μόλις τώρα συναναστροφή, καταφέρατε να αντιληφθείτε τη μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων; (Ναι.) Το πρώτο σημείο ήταν πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το καθήκον τους, σωστά; Πώς, λοιπόν, αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το καθήκον τους; (Οι αντίχριστοι θεωρούν το καθήκον τους συναλλαγή, ως κάτι που ανταλλάσσουν με τον προορισμό τους και τα συμφέροντά τους. Όσο κι αν έχει εργαστεί ο Θεός πάνω στους ανθρώπους, όσα λόγια κι αν τους έχει πει και όσες αλήθειες κι αν τους έχει εκφράσει, τα παραμερίζουν όλα αυτά και συνεχίζουν να κάνουν το καθήκον τους με σκοπό να κάνουν συναλλαγή με τον Θεό.) Οι αντίχριστοι θεωρούν το καθήκον τους συναλλαγή. Κάνουν το καθήκον τους έχοντας την πρόθεση να κάνουν συναλλαγή και να κερδίσουν ευλογίες. Θεωρούν ότι πρέπει να πιστεύει κανείς στον Θεό για να κερδίσει ευλογίες και ότι είναι σωστό να κερδίζει κανείς ευλογίες κάνοντας το καθήκον του. Διαστρεβλώνουν αυτό το θετικό πράγμα, την εκτέλεση του καθήκοντος, και υποβαθμίζουν την αξία και τη σημασία της εκτέλεσης του καθήκοντος από κάποιον ως δημιούργημα, ενώ ταυτόχρονα υποβαθμίζουν και πόσο σωστό είναι να εκτελεί κανείς το καθήκον του· μετατρέπουν σε συναλλαγή το καθήκον που θα έπρεπε κανονικά να εκτελούν τα δημιουργήματα. Αυτή είναι η μοχθηρία των αντίχριστων· αυτό είναι το πρώτο σημείο. Το δεύτερο σημείο είναι ότι οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν πως υπάρχουν θετικά πράγματα ούτε η αλήθεια, και δεν πιστεύουν ούτε αναγνωρίζουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι, είναι.) Τι το μοχθηρό έχει; Τα λόγια του Θεού αποτελούν την πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων, όμως οι αντίχριστοι δεν το βλέπουν και δεν το αναγνωρίζουν. Βλέπουν τα λόγια του Θεού ως συνθήματα, ως ένα είδος θεωρίας, και διαστρεβλώνουν το γεγονός ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Και ποιο είναι το κύριο και σημαντικότερο πρόβλημα εδώ; Ο Θεός θέλει μέσα από αυτά τα λόγια να σώσει την ανθρωπότητα και ο άνθρωπος, για να καθαρθεί και να σωθεί, πρέπει να αποδεχτεί τα λόγια του Θεού —αυτό είναι γεγονός και είναι η αλήθεια. Οι αντίχριστοι ούτε αναγνωρίζουν ούτε αποδέχονται αυτήν την υπόσχεση του Θεού προς τους ανθρώπους. Λένε: «Να σωθούμε; Να εξαγνιστούμε; Τι νόημα έχουν όλα αυτά; Είναι μάταια! Αν εξαγνιστώ, τότε άραγε μπορώ πραγματικά να σωθώ και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών; Δεν νομίζω!» Δεν δίνουν καμία προσοχή σ’ αυτό το ζήτημα και δεν τους ενδιαφέρει. Κι εδώ τι συμπέρασμα βγαίνει σιωπηρά; Ότι δεν πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια· τα θεωρούν απλώς λόγια και δόγματα. Δεν πιστεύουν και ούτε αναγνωρίζουν πως τα λόγια του Θεού μπορούν να καθάρουν ή να σώσουν τους ανθρώπους. Αυτό μπορεί να παραλληλιστεί με το γεγονός ότι ο Θεός όρισε τον Ιώβ εκείνη την εποχή ως κάποιον που είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, και ως έναν τέλειο άνθρωπο. Αυτά τα λόγια που είπε ο Θεός είναι άραγε η αλήθεια; (Ναι.) Οπότε, γιατί να πει κάτι τέτοιο ο Θεός; Πού βασίστηκε; Ο Θεός παρατηρεί τη συμπεριφορά των ανθρώπων, εξετάζει εξονυχιστικά την καρδιά τους και βλέπει την ουσία τους, και με βάση αυτό είπε πως ο Ιώβ είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, αλλά και ότι ήταν τέλειος άνθρωπος. Ο Θεός παρατήρησε τον Ιώβ για διάστημα μεγαλύτερο από μια-δύο μέρες, και επίσης οι εκδηλώσεις του Ιώβ περί φόβου Θεού και αποφυγής του κακού διήρκεσαν περισσότερο από μια-δύο μέρες και σίγουρα δεν αφορούσαν μόνο ένα-δυο ζητήματα. Οπότε, τι στάση κράτησε ο Σατανάς απέναντι σ’ αυτό το γεγονός; (Μια στάση σκεπτικισμού και αμφιβολίας.) Ο Σατανάς δεν έδειξε μόνο σκεπτικισμό, αλλά το αρνήθηκε. Είπε με απλά λόγια τα εξής: «Έδωσες τόσα πράγματα στον Ιώβ, όπως αγελάδες, πρόβατα και αναρίθμητα περιουσιακά στοιχεία. Έχει λόγους να σε λατρεύει. Λες πως ο Ιώβ είναι τέλειος άνθρωπος, αλλά τα λόγια σου δεν στέκουν. Τα λόγια σου δεν είναι η αλήθεια, δεν είναι αληθινά, είναι ανακριβή κι εγώ αρνούμαι τα λόγια σου». Αυτό δεν εννοούσε ο Σατανάς; (Ναι, αυτό.) Ο Θεός είπε: «Ο Ιώβ έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό, είναι τέλειος άνθρωπος». Τι είπε ο Σατανάς; (Θα λάτρευε τον θεό αν δεν είχε λόγο;) Ο Σατανάς είπε: «Λάθος, δεν είναι τέλειος άνθρωπος! Έχει λάβει οφέλη και ευλογίες από σένα, γι’ αυτό και έχει τον φόβο σου. Αν του πάρεις αυτά τα οφέλη και τις ευλογίες, τότε δεν θα έχει τον φόβο σου —δεν είναι τέλειος άνθρωπος». Έτσι, κάθε πρόταση που λέει ο Θεός, ο Σατανάς την αμφισβητεί και την απορρίπτει. Ο Σατανάς αρνείται τα λόγια του Θεού, κι απορρίπτει τους ορισμούς ή τις δηλώσεις του Θεού για το οτιδήποτε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Σατανάς αρνείται την αλήθεια; (Ναι.) Αυτό είναι γεγονός. Τι στάση έχουν, λοιπόν, οι αντίχριστοι απέναντι στα λόγια του Θεού που εκθέτουν, κρίνουν και παιδεύουν την ανθρωπότητα, και διατυπώνουν διάφορες συγκεκριμένες απαιτήσεις προς την ανθρωπότητα; Τα αναγνωρίζουν και λένε «Αμήν»; Μπορούν να τα ακολουθήσουν; (Όχι, δεν μπορούν.) Θα μπορούσες να πεις ότι η άμεση αντίδραση που έχουν οι αντίχριστοι μέσα τους στα διάφορα λόγια του Θεού είναι: «Λάθος! Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Πώς είναι δυνατόν να ισχύει αυτό που λες; Δεν είναι σωστό· δεν το πιστεύω. Γιατί είναι τόσο δυσάρεστο αυτό που είπες; Ο θεός δεν θα μιλούσε ποτέ έτσι! Αν μιλούσα εγώ, έτσι θα το έλεγα». Αν κρίνουμε απ’ αυτές τις στάσεις που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό, μπορούν άραγε να τηρήσουν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Εκεί εντοπίζεται η μοχθηρία τους· αυτό είναι το δεύτερο σημείο. Το τρίτο σημείο είναι τι γνώμη έχουν οι αντίχριστοι σχετικά με τον σκοπό του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, ο οποίος είναι ότι ο Θεός θέλει να σώσει την ανθρωπότητα και να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να απεμπλακεί από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και τις δυνάμεις του σκότους, και να φτάσει στη σωτηρία. Γιατί λέγεται ότι έχουν μοχθηρή διάθεση; Πιστεύουν ότι αυτή είναι μια συναλλαγή, και πιστεύουν μάλιστα και ότι δεν είναι παρά ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι ανάμεσα σε ποιους; Ένα παιχνίδι ανάμεσα σε έναν θρυλικό θεό και σε μια ομάδα από αδαείς και ανόητους ανθρώπους που θέλουν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών και να ελευθερωθούν από τον κόσμο των δεινών. Είναι, επίσης, μια συναλλαγή όπου και οι δύο πλευρές συμμετέχουν πρόθυμα, όπου η μία πλευρά είναι πρόθυμη να δώσει και η άλλη πρόθυμη να λάβει. Τέτοιο παιχνίδι είναι. Έτσι βλέπουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού· άραγε αυτό δεν αποκαλύπτει τη μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων; Οι αντίχριστοι, επειδή έχουν πολλές φιλοδοξίες, και επιθυμούν έναν προορισμό και ευλογίες, διαστρεβλώνουν το πιο όμορφο εγχείρημα της ανθρωπότητας και το έργο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, μετατρέποντας το σε παιχνίδι, σε συναλλαγή —αυτή είναι η μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων. Επίσης, οι αντίχριστοι έχουν και μια ακόμα εκδήλωση, η οποία μοιάζει πολύ κωμική και γελοία. Γιατί είναι γελοία; Οι αντίχριστοι ναι μεν δεν πιστεύουν σε ολόκληρο το έργο που έχει κάνει ο Θεός ούτε πιστεύουν ότι όλα όσα έχει πει Εκείνος είναι η αλήθεια και μπορούν να σώσουν την ανθρωπότητα, αλλά η προθυμία τους να υπομείνουν τις κακουχίες, να πληρώσουν το τίμημα, και να πραγματοποιήσουν και να διευκολύνουν αυτήν τη συναλλαγή είναι αστείρευτη. Δεν είναι αστείο κάτι τέτοιο; Βεβαίως, εδώ δεν πρόκειται για μοχθηρία από πλευράς των αντίχριστων, αλλά για ανοησία τους. Από τη μια, δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, δεν αναγνωρίζουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και μάλιστα διαστρεβλώνουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, αλλά από την άλλη θέλουν παρ’ όλα αυτά να κερδίσουν προσωπικά οφέλη από τα λόγια του Θεού και από το σχέδιο διαχείρισής Του. Με άλλα λόγια, από τη μία δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν όλα αυτά τα γεγονότα, πόσο μάλλον ότι είναι αυθεντικά, ενώ από την άλλη συνεχίζουν να κυνηγούν κέρδη και θέλουν να επωφεληθούν με κάθε τρόπο, καθώς θέλουν να είναι τυχοδιώκτες και να αποκτήσουν εκείνα τα πράγματα που δεν μπορούν να αποκτήσουν στον κόσμο, πιστεύοντας, μάλιστα, ότι είναι πανέξυπνοι. Δεν είναι αστείο αυτό; Κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και είναι πάρα πολύ χαζοί.

Τώρα μόλις αναλύσαμε τη μοχθηρή διάθεση που έχουν οι αντίχριστοι, χρησιμοποιώντας τρεις εκδηλώσεις, και καταλήξαμε σε μία ακόμα: Οι αντίχριστοι είναι τόσο χαζοί, που δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει. Ποιες είναι αυτές οι τρεις εκδηλώσεις; (Πρώτον, οι αντίχριστοι θεωρούν ότι το να κάνουν το καθήκον τους αποτελεί συναλλαγή· δεύτερον, οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν τον λόγο του Θεού, δεν πιστεύουν ότι ο λόγος του Θεού είναι θετικό πράγμα και δεν αναγνωρίζουν πως ο λόγος του Θεού μπορεί να σώσει τους ανθρώπους, αλλά αντιθέτως θεωρούν ότι ο λόγος του Θεού είναι θεωρίες και συνθήματα· τρίτον, οι αντίχριστοι θεωρούν το έργο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων απλώς ως μια συναλλαγή κι ένα παιχνίδι.) Και άλλη μια εκδήλωση; (Το πόσο γελοίοι και πάρα πολύ χαζοί είναι οι αντίχριστοι.) Όλα αυτά δεν είναι αρκετά συγκεκριμένα; (Ναι.) Θα λέγατε ότι το είδος του ανθρώπου που έχει τέτοια διάθεση έχει μια κάπως όχι κανονική νοητική κατάσταση και λογική; (Ναι.) Υπό ποια έννοια δεν είναι κανονικοί αυτοί οι άνθρωποι; (Οι αντίχριστοι θέλουν να κάνουν συναλλαγές με τον Θεό και να αποκτήσουν προοπτικές και προορισμό από τον Θεό, αλλά συνεχίζουν να μην πιστεύουν στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού ούτε στο ότι ο Θεός μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα. Το σκεπτικό τους έχει αντιφάσεις, εκείνα που θέλουν είναι εκείνα που αρνούνται. Αυτό δεν βγάζει ουσιαστικά νόημα, οπότε η λογική τους δεν είναι κανονική και κάτι συμβαίνει με τη νοητική τους κατάσταση.) Αυτό δείχνει ότι τους λείπει η κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτές τις σκέψεις και τους υπολογισμούς που κάνουν, πέφτουν σε αντίφαση. Πώς προκύπτει αυτό; (Ακολουθούν πάντα το λάθος μονοπάτι επειδή δεν αποδέχονται ποτέ την αλήθεια ούτε κάνουν πράξη την αλήθεια.) Και άραγε ξέρουν ότι το μονοπάτι πάνω στο οποίο βαδίζουν είναι το λάθος μονοπάτι; Φυσικά και δεν το ξέρουν. Αν ήξεραν ότι αυτό θα οδηγούσε σε οδυνηρές απώλειες, τότε σίγουρα δεν θα το έκαναν. Νομίζουν πως κάνοντας αυτό, αποκτούν πλεονέκτημα: «Κοιτάξτε πόσο έξυπνος είμαι. Κανένας από σας δεν μπορεί να διακρίνει τα πράγματα· είστε όλοι χαζοί. Πώς γίνεται να είστε τόσο αφελείς; Πού είναι ο θεός; Ούτε να τον δω ούτε να τον αγγίξω μπορώ, και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι οι υποσχέσεις του θεού θα πραγματοποιηθούν! Δείτε πόσο διορατικός είμαι εγώ· όταν προχωρώ ένα βήμα μπροστά, σκέφτομαι άλλα δέκα βήματα παρακάτω, εσείς όμως δεν κάνετε υπολογισμούς ούτε για ένα βήμα». Νομίζουν ότι είναι πολύ έξυπνοι. Κάποιοι άνθρωποι, λοιπόν, μετά από δύο ή τρία χρόνια που κάνουν το καθήκον τους, σκέφτονται: «Κάνω το καθήκον μου εδώ και λίγα χρόνια κι ακόμα δεν έχω κερδίσει τίποτα, δεν έχω υπάρξει μάρτυρας θαυμάτων ούτε έχω δει ασυνήθιστα φαινόμενα. Παλιότερα, έτρωγα τρία γεύματα την ημέρα, και ακόμα και τώρα τρία γεύματα τρώω. Αν παραλείψω ένα γεύμα, πεινάω. Αν χάσω μία ή δύο ώρες από τον βραδινό ύπνο, τότε όλη μέρα συνεχίζω να νυστάζω. Δεν έχω αναπτύξει ειδικές ικανότητες! Όλοι λένε πως ο θεός είναι παντοδύναμος και πως, αν κάνεις το καθήκον σου, μπορείς να λάβεις σπουδαίες ευλογίες. Εγώ κάνω τόσα χρόνια το καθήκον μου και τίποτε δεν έχει αλλάξει. Τα ίδια δεν ισχύουν ακόμα; Έχω πολλές φορές αδυναμία, αρνητικότητα και παράπονα. Όλοι λένε πως η αλήθεια μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους και ότι ο λόγος του θεού μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους, εγώ όμως δεν έχω αλλάξει καθόλου. Κατά βάθος, μου λείπουν ακόμα συχνά οι γονείς μου, μου λείπουν τα παιδιά μου και μάλιστα αναπολώ τις μέρες που ζούσα παλιότερα στον κόσμο. Άρα, τι ακριβώς κάνει στους ανθρώπους ο θεός; Τι κέρδισα εγώ; Όλοι λένε ότι όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον θεό και αποκτούν την αλήθεια, τότε κερδίζουν κάτι· αν ήταν έτσι, όμως, δεν θα ήταν διαφορετικοί απ’ τους άλλους; Εγώ τώρα μεγαλώνω και η υγεία μου δεν είναι όπως παλιά. Οι ρυτίδες στο πρόσωπό μου έχουν γίνει βαθύτερες. Δεν λένε πως όσοι πιστεύουν στον θεό γίνονται όλο και νεότεροι όσο περισσότερο ζουν; Εγώ γιατί γέρασα αντί να γίνω νεότερος; Εξάλλου, τα λόγια του θεού δεν είναι ακριβή κι εγώ πρέπει να καταστρώσω σχέδια για λογαριασμό μου. Βλέπω ότι μόνο αυτό έχει να κάνει με την πίστη στον θεό, να ασχολούμαι κάθε μέρα με το να διαβάζω τον λόγο του θεού, να πηγαίνω σε συναθροίσεις, να τραγουδάω ύμνους και να κάνω το καθήκον μου. Αυτό μοιάζει βαρετό και δεν νιώθω καθόλου διαφορετικά από πριν». Θα έχουν πρόβλημα μόλις κάνουν αυτές τις σκέψεις, σωστά; Συνεχίζουν να σκέφτονται: «Τώρα υποφέρω πολύ όταν κάνω το καθήκον μου, οι υποσχέσεις και οι ευλογίες του θεού μοιάζουν πολύ μακρινές. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον θεό πεθαίνουν στις καταστροφές. Τελικά, λοιπόν, υπάρχει η προστασία του ανθρώπου από τον θεό; Αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει, τότε είναι αληθινά ή ψεύτικα τα άρθρα μαρτυρίας που έχουν γράψει κάποιοι άνθρωποι και που λένε ότι ο θεός έκανε θαύματα για να τους σώσει τη ζωή στις πιο επικίνδυνες στιγμές;» Το συλλογίζονται και νιώθουν αβεβαιότητα στην καρδιά τους, κι όταν συνεχίζουν να κάνουν το καθήκον τους, νιώθουν νωθροί και χωρίς ενθουσιασμό, δεν είναι πια δραστήριοι. Συνεχίζουν να κάνουν πίσω και αρχίζουν να ενεργούν με μισή καρδιά και με επιπολαιότητα. Τι υπολογισμούς κάνουν στο μυαλό τους; «Αν δεν δεχτώ ευλογίες, αν είναι πάντα έτσι τα πράγματα, τότε πρέπει να κάνω άλλα σχέδια. Πρέπει να σχεδιάσω απ’ την αρχή αν θα συνεχίσω ή δεν θα συνεχίσω να κάνω το καθήκον μου και πώς θα το κάνω στο μέλλον. Δεν πρέπει να φανώ ξανά τόσο ανόητος. Σε άλλη περίπτωση, στο μέλλον δεν πρόκειται να αποκτήσω τις προοπτικές και το πεπρωμένο μου ούτε τον στέφανό μου, ενώ ούτε την εγκόσμια ευτυχία θα έχω απολαύσει. Και τότε δεν θα είναι ανώφελη και μάταιη όλη αυτή η προσπάθεια; Αν συνεχίσω να μην κερδίζω τίποτα όπως και τώρα, τότε καλύτερα ήμουν πριν, που εργαζόμουν και επιδίωκα τα εγκόσμια, ενώ πίστευα υποτυπωδώς στον θεό. Αν ο θεός δεν λέει πότε θα λήξει το έργο, πότε θα δώσει ανταμοιβές στους ανθρώπους, πότε θα ολοκληρωθεί το καθήκον και πότε θα παρουσιαστεί ανοιχτά ο θεός στην ανθρωπότητα, αν δεν δίνει ποτέ ακριβείς εξηγήσεις στους ανθρώπους, τότε τι νόημα έχει να σπαταλάω τον χρόνο μου εδώ; Ας γυρίσω καλύτερα στο να βγάζω χρήματα στον κόσμο και να απολαμβάνω την εγκόσμια ευτυχία. Έτσι, τουλάχιστον δεν θα έχω χαραμίσει τη ζωή μου. Όσο για τον κόσμο που θα έρθει, ποιος ξέρει; Όλα άγνωστα είναι, για την ώρα θα ζήσω καλά σ’ αυτήν τη ζωή». Δεν έχει συμβεί κάποια αλλαγή στο μυαλό τους; Όταν κάνουν τέτοιους υπολογισμούς και ακολουθούν το λάθος μονοπάτι, άραγε μπορούν και τότε να κάνουν καλά τα καθήκοντα που τους αναλογούν; (Όχι, δεν μπορούν.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Στους αντίχριστους αρέσει η θέση, σωστά; Αν τους δώσεις κάποιο πόστο, δεν θα μείνουν στον οίκο του Θεού;» Άραγε, οι αντίχριστοι έχουν ανάγκη από θέση αυτήν τη στιγμή; Ίσως αυτήν τη στιγμή η θέση να μην είναι γι’ αυτούς το σημαντικότερο. Και τι έχουν ανάγκη; Αυτό που έχουν ανάγκη είναι να τους προσφέρει ο Θεός μια σαφή εξήγηση. Αν δεν μπορέσουν να αποκτήσουν ευλογίες, τότε θα φύγουν. Κατά μία έννοια, αν δεν μπορέσουν να καταλάβουν κάποιο σημαντικό πόστο όσο κάνουν το καθήκον τους, τότε θεωρούν πως οι προοπτικές τους είναι αβέβαιες, δυσοίωνες και ανέλπιδες. Από την άλλη, αν όσο κάνουν το καθήκον τους, τα πράγματα δεν πηγαίνουν ποτέ όπως τα περιμένουν, αν δεν δουν με τα ίδια τους τα μάτια τον Θεό να κατέρχεται με τη δόξα Του τη μέρα που θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο Του, ή αν ο Θεός δεν τους πει ξεκάθαρα ποια χρονιά, ποιον μήνα, ποια μέρα, ποια ώρα και ποιο λεπτό θα παρουσιαστεί φανερά στην ανθρωπότητα, πότε θα τελειώσει το έργο του Θεού και πότε θα έρθουν οι μεγάλες καταστροφές, αν δεν τους τα πει ξεκάθαρα όλα αυτά, τότε μέσα στην καρδιά τους θα έχουν ανησυχία. Δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους παραμένοντας παράλληλα στη θέση που τους αρμόζει, και δεν μπορούν να αρκεστούν σ’ αυτήν την κατάσταση. Εκείνο που θέλουν είναι ένα αποτέλεσμα, εκείνο που θέλουν είναι να τους κάνει ο Θεός μια ξεκάθαρη δήλωση και να τους δώσει να καταλάβουν ξεκάθαρα αν μπορούν να λάβουν όλα αυτά που θέλουν. Αν περιμένουν για μια τέτοια δήλωση πολύ καιρό χωρίς αποτέλεσμα, τότε θα κάνουν στο μυαλό τους άλλον έναν υπολογισμό. Τι υπολογισμό; Θα υπολογίσουν ποιος μπορεί να τους κάνει ευτυχισμένους, ποιος μπορεί να τους δώσει αυτά που θέλουν, κι αν δεν μπορέσουν να λάβουν αυτά που περιλαμβάνει ο κόσμος που έρχεται, τότε πρέπει να πάρουν όλα όσα θέλουν σ’ αυτήν τη ζωή. Αν γίνεται αυτός ο κόσμος και η ανθρωπότητα να τους δώσουν ευλογίες, σαρκικές ανέσεις και απολαύσεις, καθώς και φήμη και θέση σ’ αυτήν τη ζωή, τότε θα εγκαταλείψουν τον Θεό οποιαδήποτε στιγμή, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, και θα καλοπεράσουν στη ζωή τους. Τέτοιους υπολογισμούς κάνουν οι αντίχριστοι. Στον οίκο του Θεού, μπορούν οποτεδήποτε, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να εγκαταλείψουν το καθήκον τους και να παρατήσουν το έργο που έχουν αναλάβει οι ίδιοι για να επιδιώξουν την κοσμική ευτυχία και τις κοσμικές προοπτικές. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν ακόμα και να ξεπουλήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, να ξεπουλήσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να προδώσουν τον Θεό, προκειμένου να αποκτήσουν τα οφέλη και τις προοπτικές του κόσμου. Άρα, όσο αξιόλογοι κι αν φαίνεται ότι είναι οι αντίχριστοι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, όσο ανταγωνιστικοί κι αν είναι, είναι όλοι τους ικανοί να εγκαταλείψουν τα καθήκοντά τους, να προδώσουν τον Θεό και να εγκαταλείψουν τον οίκο του Θεού οποιαδήποτε στιγμή, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Μπορούν να γίνουν Ιούδες και ξεπουλήσουν τον οίκο του Θεού οποιαδήποτε στιγμή, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Οι αντίχριστοι, αν κάνουν τα καθήκοντά τους, είναι αναπόφευκτο να το χρησιμοποιήσουν αυτό ως διαπραγματευτικό χαρτί. Είναι βέβαιο πως θα προσπαθήσουν να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες σε μικρό χρονικό διάστημα —θα προσπαθήσουν τουλάχιστον να ικανοποιήσουν πρώτα την επιθυμία τους να αποκτήσουν τα οφέλη της θέσης και να κερδίσουν τη λατρεία των άλλων, κι έπειτα θα προσπαθήσουν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών και να πάρουν την ανταμοιβή τους. Το χρονικό όριο που θέτουν για να κάνουν το καθήκον τους μπορεί να είναι τρία χρόνια ή μπορεί και πέντε, ακόμα και δέκα ή είκοσι χρόνια. Τόσο χρόνο δίνουν στον Θεό και αυτό είναι το μέγιστο χρονικό διάστημα που δίνουν στον εαυτό τους για να κάνουν το καθήκον τους. Όταν περάσει αυτό το χρονικό όριο, θα έχει φτάσει στα όριά της και η αντοχή τους. Ναι μεν μπορούν να κάνουν κάποιες παραχωρήσεις εξαιτίας της επιθυμίας τους για ευλογίες, για έναν όμορφο προορισμό, για στέφανο και ανταμοιβές, και να υπομείνουν τις κακουχίες και να πληρώσουν το τίμημα στον οίκο του Θεού, αλλά ο χρόνος που περνάει δεν τους κάνει ποτέ να ξεχάσουν ή να εγκαταλείψουν τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους ούτε τις δικές τους προσωπικές φιλοδοξίες και επιθυμίες, πόσο μάλλον πρόκειται να αλλάξουν ή να εξασθενήσουν αυτά τα πράγματα με το πέρασμα του χρόνου. Αν, λοιπόν, κρίνουμε απ’ αυτήν την ουσία των αντίχριστων, είναι τελείως δύσπιστοι και τυχοδιώκτες που δεν τους αρέσουν τα θετικά πράγματα και αγαπάνε μόνο τα αρνητικά, είναι μια ομάδα έκφυλων που θέλουν να μπουν μέσω μιας μπλόφας στον οίκο του Θεού· οι άνθρωποι αυτοί είναι ξεδιάντροποι.