Ο Θεός έχει κάνει τόσο έργο και έχει πει τόσα λόγια τις έσχατες ημέρες, κι οι άνθρωποι το έχουν βιώσει και έχουν δει κάθε στάδιο του έργου του Θεού με τα ίδια τους τα μάτια. Από όποια οπτική κι αν το δει κανείς, το γεγονός ότι ο Θεός εκφράζει τόσες αλήθειες και σώζει τόσους ανθρώπους είναι αδιάψευστο και δεν πρέπει να το αμφισβητεί κανείς. Όσο συνηθισμένος και κανονικός κι αν είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, όσο απαρατήρητος κι αν περνάει στους ανθρώπους, εκείνοι και πάλι πρέπει να δέχονται τα λόγια Του ως την αλήθεια. Κάποιοι λένε: «Εφόσον ο ενσαρκωμένος θεός είναι τόσο ασήμαντος, τόσο συνηθισμένος και καθόλου σπουδαίος, πώς είναι δυνατόν να τον θαυμάζουμε; Είναι δυνατόν μια τόσο συνηθισμένη σάρκα να είναι ικανή για κανένα σπουδαίο έργο; Μπορούμε πράγματι να κερδίσουμε μεγάλες ευλογίες από αυτόν; Δεν ξέρουμε· το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να του φερθούμε σαν να είναι συνηθισμένος άνθρωπος». Άλλοι λένε: «Λόγω του ότι κάποια από τα όσα έχεις κάνει δεν μας έχουν πείσει, και κάποια μας έχουν δημιουργήσει αντιλήψεις, και κάποια άλλα δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε, και λόγω του ότι έχεις πει κάποια πράγματα που τα θεωρούμε απαράδεκτα, δεν είναι δυνατόν να εκπροσωπείς τον θεό που βρίσκεται στον ουρανό· γι’ αυτόν τον λόγο, πρέπει να σε πολεμήσουμε μέχρι τέλους. Αν μας ζητήσεις να διαδώσουμε το ευαγγέλιο, δεν θα το διαδώσουμε· αν μας ζητήσεις να κάνουμε το καθήκον μας, δεν θα το κάνουμε· κι αν μας ζητήσεις να αποδεχτούμε την αλήθεια, δεν θα την αποδεχτούμε. Θα πολεμήσουμε εσένα, τον άνθρωπο, μέχρι τέλους. Για να δούμε, τι θα μας κάνεις;» Οι άνθρωποι αυτοί που κατά βάθος δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, έχουν χίλιους —βασικά, δέκα χιλιάδες— λόγους να αρνηθούν το έργο του Θεού, να αρνηθούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και να αρνηθούν την ενσάρκωσή Του. Υπάρχει, όμως, ένα πράγμα που μπορεί να μην τους είναι και τόσο σαφές: Όσους λόγους κι αν έχουν, αν δεν αποδεχτούν αυτές τις αλήθειες, δεν πρόκειται να σωθούν. Αν δεν αποδεχτείς το άτομό Μου ή αν δεν υποταχθείς στο έργο του Θεού, δεν πειράζει· δεν πρόκειται να σε αναγκάσω. Αν, όμως, δεν αναγνωρίσεις αυτά τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια και δεν τα κάνεις πράξη ως την αλήθεια, τότε σου λέω με πάσα ειλικρίνεια: Δεν θα σωθείς ποτέ ούτε θα διαβείς ποτέ την πύλη της βασιλείας των ουρανών. Αν παρακάμψεις αυτά τα λόγια του Θεού, αυτές τις αλήθειες και αυτόν τον Χριστό που εργάζεται και σώζει την ανθρωπότητα, τότε, όσο δόγμα κι αν καταλαβαίνεις ή όσο μεγάλες κακουχίες κι αν υπομένεις, δεν πρόκειται να κερδίσεις την αλήθεια· είσαι σκέτο σκουπίδι. Για όποιον λόγο κι αν πιστεύεις στον Θεό και με όποιον στόχο κι αν κάνεις το καθήκον σου, δεν θα μπορέσεις να σωθείς. Κι αν δεν μπορέσεις να σωθείς, τότε άραγε τι ευλογίες μπορείς να λάβεις; Κάποιοι άνθρωποι ανταγωνίζονται τον Θεό στον ουρανό, άλλοι ανταγωνίζονται τον Θεό στη γη και τολμάνε να αμφισβητούν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, σε τέτοιο σημείο που δεν τους νοιάζει καν ποια θα είναι η έκβασή τους και ο προορισμός τους. Δεν είναι άθλιο αυτό; Τι μοχθηροί που είναι αυτοί οι αχρείοι! Καθένας τους είναι κακός άνθρωπος. Είναι όλοι τους δύσπιστοι, τυχοδιώκτες, άνθρωποι που δεν έχουν ντροπή, και αυτό αποτελεί την ουσία των αντίχριστων.

Μόλις έκανα συναναστροφή πάνω στη στάση των αντίχριστων απέναντι στα λόγια του Θεού. Όταν προσεγγίζουν τα λόγια του Θεού, οι αντίχριστοι δεν αναζητούν μέσα απ’ αυτά ούτε την αλήθεια ούτε τις αρχές της άσκησης. Δεν επιζητούν να καταλάβουν από τα λόγια του Θεού πώς να πετύχουν την οδό για να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, και ασφαλώς δεν επιζητούν να καταλάβουν τις προθέσεις του Θεού, ώστε να καταφέρουν να γίνουν άνθρωποι που ικανοποιούν τις προθέσεις Του. Αντίθετα, θέλουν να βρουν στα λόγια του Θεού τον προορισμό που επιθυμούν, καθώς και τα διάφορα προνόμια που επιθυμούν, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται το αν θα μπορέσουν να δεχτούν ευλογίες, το πώς θα μπορέσουν να κερδίσουν περισσότερη χάρη σ’ αυτήν τη ζωή και το αν θα μπορέσουν να κερδίσουν εκατονταπλάσια στον κόσμο που έρχεται, και ούτω καθεξής. Αυτά ψάχνουν να βρουν στα λόγια του Θεού. Από όποια οπτική κι αν το δεις, λοιπόν, οι αντίχριστοι δεν εκλαμβάνουν ποτέ τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια ούτε πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και πως πρέπει η ανθρωπότητα να τα αποδεχτεί. Η στάση που τηρούν απέναντι στα λόγια του Θεού είναι ότι θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν για να λάβουν τις ευλογίες και τον προορισμό που επιθυμούν. Θέλουν να κάνουν τα λόγια του Θεού εφαλτήριο για να αποκτήσουν αυτά που επιδιώκουν και να πετύχουν τους στόχους τους. Με βάση την επιδίωξή τους, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν και τη στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού, οι άνθρωποι αυτοί είναι ένα μάτσο δύσπιστοι, ένα μάτσο τυχοδιώκτες. Όταν οι αντίχριστοι δεν μπορούν να βρουν στα λόγια του Θεού τα προνόμια και τον προορισμό που επιθυμούν, ή όταν, καθώς μελετούν τα λόγια του Θεού, τους απογοητεύουν εκείνα τα λόγια Του που αφορούν τις προοπτικές και το πεπρωμένο ή οι υποσχέσεις Του προς την ανθρωπότητα, και δεν μπορούν να εκπληρωθούν οι επιθυμίες τους, τότε παραμερίζουν με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς δισταγμό τα λόγια του Θεού που κρατάνε στα χέρια τους, απαρνούνται κι εγκαταλείπουν τον Θεό και επιδιώκουν τη ζωή που επιθυμούν. Δεν προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να αποδεχτούν τη σωτηρία Του. Όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, δεν τα αντιμετωπίζουν ως την αλήθεια, αλλά θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα λόγια του Θεού για να πετύχουν τους ατομικούς τους στόχους και να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους επιθυμίες και φιλοδοξίες. Έτσι, ψάχνουν ακούραστα να βρουν στα λόγια του Θεού την έκβαση και τον προορισμό τους. Ψάχνουν να βρουν αυτά που λέει ο Θεός για τις καταστροφές, τις αποκαλύψεις Του για τα μυστήρια, τις αποκαλύψεις Του για την εξέλιξη της ανθρωπότητας και κάποιες παρασκηνιακές πληροφορίες σχετικά με το έργο Του. Αυτό το περιεχόμενο τους νοιάζει. Δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο πέρα από αυτό το πλαίσιο. Πολλές φορές, μάλιστα, απεχθάνονται κάποιες από τις απαιτήσεις του Θεού προς τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και αντιστέκονται σ’ αυτές. Νιώθουν ακόμα και αποστροφή απέναντι στο γεγονός ότι ο Θεός εκθέτει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Πολλές φορές, εντοπίζουν σφάλματα στη διατύπωση και στον τόνο με τα οποία ο Θεός εκφράζει τα λόγια Του και προσπαθούν να βρουν κάτι το οποίο μπορούν να χρησιμοποιήσουν εναντίον του Θεού. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός εκθέτει τους ανθρώπους ως «πόρνες» και «ιερόδουλες», λένε: «Πώς είναι δυνατόν να πρόκειται για λόγια του θεού; Ο θεός δεν θα μιλούσε ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο! Ο θεός θα έπρεπε να μιλάει με λεπτότητα, ευγένεια και κατανόηση». Όσον αφορά κάποια από τα λόγια του Θεού που δεν συμβαδίζουν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, δεν συμβαδίζουν με την ανθρώπινη γραμματική και δεν συμβαδίζουν με τη συμβατική λογική των διεφθαρμένων ανθρώπων, σκέφτονται: «Δεν είναι λόγια του θεού αυτά, ο θεός δεν θα μιλούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο! Ο θεός είναι τόσο ύψιστος, μέγας και ασύλληπτος· πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, τα λόγια του να είναι τόσο συνηθισμένα; Πώς θα μπορούσαν να απέχουν τόσο από τη συμβατική λογική; Αν τα λόγια του θεού είναι η αλήθεια, τότε θα έπρεπε να τα λέει με τέτοιον τρόπο, ώστε να τα έχουν όλοι σε μεγάλη εκτίμηση, να τα λατρεύουν και να τα θαυμάζουν. Όλα θα έπρεπε να είναι ασύλληπτα· έτσι θα ’πρεπε να είναι τα λόγια του θεού!» Σε ό,τι αφορά τα λόγια του Θεού, έχουν διάφορες αντιλήψεις, τα οριοθετούν με διάφορους τρόπους και έχουν μάλιστα και διάφορες απαιτήσεις. Με βάση τις απαιτήσεις και τις οριοθετήσεις τους, διαπιστώνει κανείς ότι η ουσία των αντίχριστων είναι η ουσία του Σατανά. Ερευνούν, αντιστέκονται, κρίνουν, ψάχνουν να βρουν κάτι που να μπορούν να χρησιμοποιήσουν εναντίον του Θεού και επικρίνουν τον Θεό και τα λόγια Του· αυτήν τη στάση τηρούν. Δεν καταβάλλουν καμία προσπάθεια προς την αλήθεια των λόγων του Θεού, ούτε υποτάσσονται σ’ αυτήν, ούτε την αποδέχονται, ούτε την κάνουν πράξη. Άρα, η ουσία των αντίχριστων είναι η ουσία του Σατανά και των κακών πνευμάτων. Οι αντίχριστοι μεταχειρίζονται τα λόγια του Θεού με τον ίδιο τρόπο που μεταχειρίζονται και τον Θεό. Τα λόγια του Θεού αντιπροσωπεύουν τον ίδιο τον Θεό. Όλες οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός αντιπροσωπεύουν τη διάθεσή Του, την ουσία Του και, ακόμα περισσότερο, την ταυτότητα και τη θέση Του. Είτε τα λόγια αυτά τα εκφράζει η σάρκα του Θεού είτε το Πνεύμα του Θεού, και όποιο κι αν είναι το περιεχόμενο που εκφράζει Αυτός, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα λόγια αυτά αντιπροσωπεύουν τον Θεό. Επομένως, το γεγονός ότι οι αντίχριστοι ερευνούν και αναλύουν τα λόγια του Θεού, και αναπτύσσουν αντιλήψεις γι’ αυτά, ισοδυναμεί με το να αναπτύσσουν αντιλήψεις για τον Θεό. Εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό. Δεν πιστεύουν τα λόγια του Θεού και δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού, πράγμα που σημαίνει ότι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, πόσο δε μάλλον είναι ικανοί να υποταχθούν στον Θεό. Αυτήν την ουσία έχουν οι αντίχριστοι.

Κάποιοι λένε: «Ο ενσαρκωμένος θεός είναι πολύ ασήμαντος και πολύ συνηθισμένος. Τα λόγια και οι πράξεις του με κάνουν πολλές φορές να αναπτύσσω αντιλήψεις, και δεν συμβαδίζουν καθόλου με τις φαντασιοκοπίες μου. Βλέπω ότι ο ενσαρκωμένος θεός δεν είναι παρά ένα συνηθισμένο άτομο. Δεν αντιπροσωπεύει τον θεό, άρα όσες αλήθειες κι αν εκφράσει με τα λόγια και με το έργο του, δεν είναι σαν τον θεό». Από πού πηγάζουν αυτά τα λόγια; Τι αντιπροσωπεύουν; Άραγε δεν αντιπροσωπεύουν τον Σατανά; Από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Σατανάς ποτέ δεν έχει αναγνωρίσει την ταυτότητα και τη θέση του Θεού. Δεν πίστεψε ποτέ πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ασφαλώς δεν αποδέχτηκε ποτέ τα λόγια του Θεού. Επομένως, ο Σατανάς, όταν μιλάει στον Θεό, θέλει να μιλήσει ως ίσος προς ίσο. Με τον τρόπο που μιλάει, γελοιοποιεί και εμπαίζει τον Θεό, ξεγελά τον Θεό και δεν έχει καμία θέση για τον Θεό στην καρδιά του. Και αυτά που κάνουν και αυτά που λένε οι αντίχριστοι είναι ακριβώς τα ίδια μ’ αυτά που κάνει και λέει ο Σατανάς. Έχουν την ίδια ουσία, μόνο που ο Σατανάς είναι αόρατος στην ανθρωπότητα, ενώ οι αντίχριστοι είναι ορατοί και χειροπιαστοί· είναι σατανάδες με ανθρώπινη περιβολή. Αν δεν ήταν σατανάδες, δεν θα ήταν σε θέση να κάνουν και να πουν τέτοια πράγματα. Ο Σατανάς λέει συχνά ψέματα και πιστεύει πως τα λόγια του Θεού είναι ψέματα κι αυτά. Ο Σατανάς ξεγελάει συχνά τους ανθρώπους και είναι άτιμος, δόλιος και μοχθηρός· πιστεύει ότι κι ο Θεός μιλάει με τον ίδιο τρόπο. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, οι αντίχριστοι θα προσθέτουν πάντα κάτι στα λόγια Του, θα αποδίδουν το δικό τους νόημα και θα προβαίνουν σε αυθαίρετες εξηγήσεις. Επιπλέον, πιστεύουν μέχρι και πως κάποια από τα λόγια του Θεού δεν είναι τόσο έξυπνα όσο τα δικά τους, ότι δεν φτάνουν στο δικό τους επίπεδο και στα δικά τους υψηλά πρότυπα, και δεν είναι αρκετά για να κατακτήσουν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Επομένως, θέλουν να φέρουν τα μέσα, τον τόνο και το περιεχόμενο των λόγων του Θεού ενώπιον κάποιων ανθρώπων για να τα αναλύσουν και να τα κρίνουν και, ακόμα περισσότερο, να τα επικρίνουν και να τα καταδικάσουν. Με τι σκοπό το κάνουν αυτό; Καθώς ακολουθούν τον Θεό, δεν βλέπουν την ώρα να αποκτήσουν τις προοπτικές και το πεπρωμένο που θέλουν από αυτόν τον Θεό, και περιμένουν να αποκτήσουν από αυτόν τον Θεό τον προορισμό που θέλουν. Και τότε, γιατί εξακολουθούν να συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν είναι σαν να πυροβολούν τα πόδια τους; Μόνο ένας λόγος υπάρχει. Ότι δηλαδή, κατά τη γνώμη τους, τα λόγια που λέει ένας τέτοιος Θεός είναι υπερβολικά κοινά και συνηθισμένα· οι πράξεις Του είναι κι αυτές υπερβολικά συνηθισμένες. Ένας τέτοιος Θεός δεν είναι αυτός που θέλουν να σέβονται ούτε εκείνος που έχουν στη φαντασία τους, και δεν είναι σε αρμονία μαζί Του. Αν ακολουθήσουν έναν τέτοιον Θεό, τότε μπορεί να χάσουν τον προορισμό, τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Για τον λόγο αυτόν, αμφισβητούν με σθένος έναν τέτοιο Θεό. Τον κρίνουν, Τον υπονομεύουν και προσπαθούν να σαμποτάρουν, να αναστατώσουν και να καταστρέψουν το έργο Του, έτσι ώστε να μην μπορέσει να το κάνει. Αν το καταφέρουν, θα πετύχουν τον σκοπό τους. Κάποιοι λένε: «Αν πετύχουν τον σκοπό τους, τότε δεν θα χαθεί ο προορισμός τους;» Άνθρωποι σαν κι αυτούς, πολύ απλά, δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ο Θεός ούτε αναγνωρίζουν την ενσάρκωση του Θεού, πόσο μάλλον το γεγονός του έργου της διαχείρισής Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Απλώς ποντάρουν και τζογάρουν. Αν όντως καταρριφθεί Αυτός ο Θεός, τότε θα μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και δεν θα χρειάζεται να υπομένουν πλέον τέτοιες κακουχίες στον οίκο του Θεού. Έπειτα, θα μπορούν άνετα να επιστρέψουν στον κόσμο, στις μοχθηρές τάσεις και σ’ αυτό που ονομάζουν κανονική ζωή. Δεν θα χρειαστεί να υπομείνουν οποιεσδήποτε καταστροφές, δεν θα χρειαστεί να υποστούν κανέναν εξευγενισμό και δεν θα χρειαστεί με τίποτα να υπομείνουν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Όλα αυτά θα πάψουν να υπάρχουν, και ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει ως έχει. Αυτό λαχταρούν στα όνειρά τους. Δεν είναι κακοί αυτοί οι άνθρωποι; Ποια είναι η αιτία που τους κάνει τόσο κακούς; (Η ουσία τους είναι ο Σατανάς, οπότε μισούν τον Θεό.) Στην πραγματικότητα, αυτοί οι αντίχριστοι δαίμονες, βαθιά μέσα στην καρδιά τους, στο πνεύμα τους, μπορούν να το νιώσουν· ξέρουν τι γνώμη έχει ο Θεός για ανθρώπους σαν κι αυτούς. Ο Θεός μισεί τέτοιους ανθρώπους. Δεν είναι σε σύμπνοια με τον Θεό. Ο Θεός απεχθάνεται την ανθρώπινη φύση και τη φύση-ουσία τους. Γι’ αυτό, όσο σκληρά κι αν εργάζονται και όσο κι αν επιθυμούν να δεχτούν ευλογίες, το τελικό τους αποτέλεσμα δεν θα βασίζεται στο τι θέλουν οι ίδιοι. Δεν μπορούν να αλλάξουν κανένα από τα γεγονότα. Βρίσκονται σε δυσαρμονία με τον Θεό. Βρίσκονται σε δυσαρμονία με τα λόγια του Θεού. Βρίσκονται σε δυσαρμονία με τον Χριστό. Κι έτσι, ποια θα είναι η κατάληξή τους; Όλοι τους είναι προορισμένοι να χαθούν. Αφού μέσα τους καταλαβαίνουν λιγάκι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, για ποιον λόγο παραμένουν ακόμα στον οίκο του Θεού; Πολύ απλά, δεν είναι πρόθυμοι να παραιτηθούν από μια τόσο καλή ευκαιρία να δεχτούν ευλογίες, κι έτσι θέλουν να ρισκάρουν: «Αν ποντάρω εκεί, ίσως μπορέσω ακόμα να δεχτώ ευλογίες. Ίσως μπορέσω ακόμα να περάσω απαρατήρητος και να επιβιώσω. Ίσως, αν δεν είναι προσεκτικός ο θεός και δεν με πάρει χαμπάρι, να μπορέσω να τρυπώσω μέσα απ’ την πύλη της βασιλείας των ουρανών». Με έναν τέτοιο ευσεβή πόθο γεμάτο «ίσως», συνεχίζουν να περιφέρονται στον οίκο του Θεού, όμως η άποψή τους και η στάση τους απέναντι στον Θεό δεν αλλάζουν ποτέ. Απεχθάνονται τα λόγια του Θεού, απεχθάνονται την αλήθεια και απεχθάνονται όλα τα θετικά πράγματα.

Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς. Κάποιοι, μόλις το ακούσουν αυτό, σκέφτονται: «Δεν είναι πολύ μικρή αυτή η απαίτηση; Πιστεύουμε στον θεό εδώ και κάμποσα χρόνια· για ποιον λόγο μάς λέει τώρα “να είμαστε ειλικρινείς”; Αν αυτός είναι ο λόγος του θεού, θα πρέπει να είναι βαθυστόχαστος, θα πρέπει να είναι όλο και πιο μεγαλειώδης, όλο και πιο απροσπέλαστος, όλο και πιο άφταστος για τον άνθρωπο. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι πιο υψηλά κριτήρια απαιτήσεων, όχι αυτές τις συνηθισμένες, ασήμαντες, χαμηλών προδιαγραφών απαιτήσεις». Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν καταλαβαίνουν ποια είναι η αλήθεια-πραγματικότητα. Όσοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, μόλις ακούσουν αυτό το κήρυγμα, αναστατώνονται, όμως μέσα από τη συναναστροφή, την εμπειρία και μετά από μια περίοδο, καταλήγουν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτά τα λόγια από τον Θεό είναι εκείνα που χρειάζονται οι άνθρωποι. Για ποιον λόγο είναι εκείνα που χρειάζονται οι άνθρωποι; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τον άνθρωπο σε μέγιστο βαθμό, και γι’ αυτό κανένας άνθρωπος δεν είναι ειλικρινής· αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος ψέματα, κι αυτό ισχύει και για εκείνους που πιστεύουν στον Θεό. Οι άνθρωποι λένε καθημερινά το ένα ψέμα μετά το άλλο· ο λόγος τους ξεχειλίζει από τα ψέματα και τον δόλο του Σατανά. Επομένως, ο Θεός έχει θέσει αυτήν την απλούστατη και άμεση απαίτηση προς τον άνθρωπο: να είναι ειλικρινής. Με τον καιρό και την εμπειρία, οι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού και να κατανοούν τις απαιτήσεις και τις προθέσεις Του· κάτω από την καθοδήγηση και την κατεύθυνση των λόγων Του, σταδιακά συνειδητοποιούν τελικά πόσο πρακτικά είναι τα λόγια Του, ότι πρέπει κανείς να κατανοεί και να εισέρχεται σε καθένα από τα λόγια Του, ότι κανένα από τα λόγια Του δεν είναι κενό, ότι όλα Του τα λόγια αποτελούν εκείνο που χρειάζεται η ανθρωπότητα, ότι ο Θεός καταλαβαίνει τους ανθρώπους πάρα πολύ καλά και μπορεί να τους διακρίνει, αλλά και ότι καταλαβαίνει πολύ καλά τη διαφθορά τους. Αυτήν την πορεία ακολουθεί ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Οι αντίχριστοι, όμως, όταν βλέπουν αυτήν τη φράση κατά την οποία ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, την αντιμετωπίζουν με στάση περιφρόνησης, χλεύης, σαρκασμού, ακόμα και αντίστασης. Μόλις αναπτύξουν μια γνώμη σχετικά με αυτήν τη φράση, τη βάζουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους, μεγαλώνει η περιφρόνηση που τρέφουν για τον Θεό και αντιμετωπίζουν Εκείνον και τον λόγο Του με όλο και μεγαλύτερη απαξίωση, φτάνοντας στο σημείο να μη μελετούν πια καν τον λόγο Του. Όταν κάποιοι άνθρωποι μιλάνε για τις εμπειρίες τους αναφορικά με το πώς αποκάλυψαν τη δόλια διάθεσή τους, και πώς μετανόησαν και προσπάθησαν να είναι ειλικρινείς, αυτοί οι αντίχριστοι αναπτύσσουν αντίσταση, απέχθεια και περιφρόνηση στο μυαλό τους. Όχι μόνο αρνούνται να αποδεχτούν τα όσα λένε αυτοί οι άνθρωποι, αλλά νιώθουν αντίσταση και απέχθεια προς την εμπειρία και τη γνώση πάνω στην οποία συναναστρέφονται οι αδελφοί και οι αδελφές, σε σημείο που να νιώθουν μίσος και περιφρόνηση γι’ αυτούς που συναναστρέφονται περισσότερο και διαθέτουν καλύτερες γνώσεις. Σκέφτονται: «Είστε ανόητοι. Ο θεός σάς λέει να είστε ειλικρινείς κι εσείς το κάνετε έτσι απλά. Πώς είναι δυνατόν να είστε τόσο υπάκουοι; Γιατί δεν λαμβάνετε υπόψη σας τα λόγια που λέω; Δείτε εμένα —κανένας από σας δεν ξέρει την πραγματική μου κατάσταση, κανένας δεν ξέρει πόσο δόλιος και επιτήδειος είμαι. Και δεν θα σας μιλήσω γι’ αυτά τα πράγματα· πιστεύετε πως αξίζετε να τα ακούσετε;» Αυτήν τη στάση τηρούν απέναντι στην απαίτηση του Θεού· όχι μόνο αρνούνται να τη δεχτούν, αλλά προβάλλουν αντίσταση προς αυτήν και την καταδικάζουν. Μήπως αυτές δεν είναι οι εκδηλώσεις των δύσπιστων; Αυτοί είναι κλασικοί δύσπιστοι. Εκ πρώτης όψεως, δεν έχουν καταδικάσει φανερά τον λόγο του Θεού, δεν έχουν πετάξει βιβλία του λόγου Του στο καμίνι για να καούν. Εξωτερικά, διαβάζουν τον λόγο του Θεού και ακούνε κηρύγματα κάθε μέρα, και συναναστρέφονται στις συναθροίσεις, αλλά στην πραγματικότητα, στα έγκατα της καρδιάς τους τρέφουν βαθιά αποστροφή, αντίσταση και απόρριψη απέναντι στον λόγο του Θεού. Με άλλα λόγια, την ίδια στιγμή που ανέπτυξαν αντιλήψεις για τον λόγο του Θεού, τον είχαν απορρίψει ήδη. Κάποιοι λένε: «Αυτοί οι αντίχριστοι είχαν ήδη απορρίψει τον λόγο του Θεού προτού Εκείνος πει αυτά τα πράγματα;» Σ’ εκείνο το σημείο, δεν τον είχαν απορρίψει ακόμα. Για ποιον λόγο; Επειδή είχαν πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό, κι εκείνες τους έκαναν να Τον εκτιμούν και να Τον θαυμάζουν, και να Τον θεωρούν σπουδαίο άνθρωπο. Όταν, όμως, ο Θεός εξέφρασε τα λόγια Του, τότε άλλαξε εντελώς η άποψή τους γι’ Αυτόν και είπαν: «Τελικά, τα λόγια που λέει ο θεός είναι πολύ συνηθισμένα! Είναι πολύ απλά, πολύ ξεκάθαρα, πολύ κατανοητά: Κι εγώ θα μπορούσα να πω τέτοια λόγια! Δεν λένε όλοι ότι ο θεός είναι μεγάλος; Και τότε για ποιον λόγο μάς λέει να είμαστε ειλικρινείς; Αν ο θεός είναι τόσο μεγάλος, αν είναι όντως ύψιστος, τότε δεν θα έπρεπε να έχει απ’ τους ανθρώπους τόσο μικρές και ταπεινές απαιτήσεις!» Όταν διάβασαν τον λόγο του Θεού, και τους φάνηκε επιφανειακός και θεώρησαν ότι δεν ταίριαζε με τις ανθρώπινες αντιλήψεις ούτε συμφωνούσε με τη μεγαλειώδη εικόνα και ταυτότητα του Θεού, διαμόρφωσαν αντιλήψεις για τα λόγια Του. Στο πλαίσιο της διαμόρφωσης αυτών των αντιλήψεων, γεννήθηκε μέσα τους μια βαθιά αποστροφή για τα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια γκρεμίστηκε εντελώς το ανάχωμα στα έγκατα της καρδιάς τους, το οποίο συγκρατούσε τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις τους για τον Θεό. Τι αποτέλεσμα είχε αυτή η κατάρρευση; Από τα βάθη της καρδιάς τους, απέρριψαν και καταδίκασαν τον λόγο του Θεού. Τι περνάει, λοιπόν, από το μυαλό των αντίχριστων τη στιγμή που οι άνθρωποι κηρύττουν τον λόγο του Θεού; Είναι σαν παρατηρητές, παρακολουθούν από το περιθώριο. Όταν ακούνε κάποιον να εξυμνεί τα λόγια του Θεού ή να συναναστρέφεται πάνω στην εμπειρία του από τα λόγια του Θεού, εκείνοι οι αντίχριστοι είναι και τότε παρατηρητές, παρακολουθούν από το περιθώριο και δεν λένε ποτέ «Αμήν» μέσα από τα βάθη της καρδιάς τους. Μερικές φορές, φτάνουν μέχρι και στο σημείο να χλευάσουν τους ανθρώπους, λέγοντας: «Τι κέρδισες απ’ την ειλικρίνεια; Αν και προσπαθείς να είσαι ειλικρινής, ο θεός δεν θα σε σώσει απαραίτητα, κι ούτε θα ευλογηθείς απαραίτητα. Πολύ λίγοι άνθρωποι θα πάρουν ευλογίες. Αν εγώ δεν πάρω καμία ευλογία, τότε ούτε κι εσύ θα πάρεις καμία!» Η φύση-ουσία ενός αντίχριστου είναι ανταγωνιστική απέναντι στον λόγο του Θεού και απέναντι στον ίδιο τον Θεό, και εξαιτίας αυτού, οι αντίχριστοι δεν μπορούν να αποδεχτούν τον λόγο του Θεού, πόσο μάλλον να υποταχθούν στον λόγο Του. Αν δεν αποδεχτούν τον λόγο του Θεού και δεν υποταχθούν σ’ αυτόν, τότε είναι δυνατόν να τον βιώσουν; Δεν είναι δυνατόν· άρα, για ποια προσωπική γνώση μιλάνε; Δεν είναι τίποτε άλλο από φαντασιοκοπίες, συμπεράσματα, δόγματα ή θεωρίες, ή κάποιες φορές μπορεί να είναι κάποια ευχάριστα λόγια που παπαγαλίζουν από άλλους ανθρώπους, κι έτσι είναι αδύνατο να βιώσουν ή να γνωρίσουν οποιαδήποτε λόγια του Θεού. Οπότε, λόγω των διαφόρων στάσεων που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στον Θεό και στον λόγο Του, και λόγω της φύση-ουσίας τους, είτε πιστεύουν στον Θεό για 10 χρόνια, είτε για 20 χρόνια, είτε ακόμα περισσότερο, μέχρι σήμερα, δεν πρόκειται ούτε να ακούσεις ούτε να δεις απ’ αυτούς καμία εμπειρία από τον λόγο του Θεού, πόσο μάλλον την παραμικρή γνώση για τον Θεό. Όταν μιλούν, δεν πρόκειται να ακούσεις ότι έχουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό, ότι διαφωτίζονται μέσω της έκθεσης από τον Θεό και ότι στο τέλος φτάνουν στο σημείο να πάψουν να παρανοούν τον Θεό ή να τρέφουν αντιλήψεις γι’ Αυτόν. Δεν έχουν τέτοια εμπειρία ούτε τέτοια γνώση. Γι’ αυτό και οι αντίχριστοι δεν μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια ούτε να μιλήσουν για καμία απολύτως προσωπική εμπειρία ή γνώση, όσες προσπάθειες κι αν καταβάλλουν για να μελετήσουν τον λόγο του Θεού. Απλώς ακολουθούν και διαβάζουν και απομνημονεύουν κάποια γνωστά χωρία του λόγου του Θεού που αναφέρουν συχνά οι αδελφοί και οι αδελφές· ενεργούν μηχανικά και πάνε με το ρεύμα, κι έπειτα εξακολουθούν να σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο που σκέφτονταν πάντα. Δεν απαλλάσσονται από τις αντιλήψεις που προκύπτουν μέσα τους σχετικά με τον Θεό ούτε από τις συγκρούσεις και τα προβλήματα που δημιουργούνται ανάμεσα σ’ αυτούς και στον Θεό, όσο σημαντικά κι αν είναι αυτά. Αυτές οι αντιλήψεις και τα προβλήματα τους ακολουθούν συνεχώς. Ποιες συνέπειες έχει το γεγονός ότι δεν λύνουν αυτά τα προβλήματα; Η δυσαρέσκεια στην καρδιά τους μεγαλώνει όλο και περισσότερο και το μίσος τους για τον Θεό γίνεται όλο και πιο μεγάλο. Αν συνεχίσουν έτσι, ποιες θα είναι οι συνέπειες όσο περισσότερο καιρό πιστεύουν στον Θεό; Μπορούν, άραγε, αυτή η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια και οι αντιλήψεις να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν τις προοπτικές, το πεπρωμένο και την πρόθεσή τους να κερδίσουν ευλογίες; (Όχι.) Εάν δεν λυθούν αυτά τα προβλήματα, τότε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; (Θα εκραγούν.) Η λέξη «εκραγούν» είναι πολύ σαφής. Πώς θα εκραγούν; Πόσοι τρόποι υπάρχουν; [Μου θυμίζουν κάποια λόγια του Θεού που έχω διαβάσει παλιότερα: «Ακόμη και μέσα σε μία μόνο νύχτα, μπορούν να μεταμορφωθούν από ένα χαμογελαστό, “καλοκάγαθο” άτομο σε έναν άσχημο και άγριο δολοφόνο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου).] Ποιο υπόβαθρο τους οδηγεί στο να γίνουν δολοφόνοι; Όταν καταποντίζεται η επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες, τότε πετάνε το γάντι και λένε: «Κανείς από μας δεν πρόκειται να έχει εύκολο δρόμο, οπότε δεν χρειάζεται να το συγκαλύψω ούτε να το κρύψω· πιστεύω στον θεό μόνο και μόνο για να αποκτήσω ευλογίες. Αν ήξερα ότι δεν θα αποκτούσα ευλογίες, θα είχα φύγει από καιρό!» Λένε όλα τα λόγια που έχουν μέσα στην καρδιά τους χωρίς να φοβούνται μήπως καταδικαστούν. Γιατί δεν φοβούνται μην καταδικαστούν; Για ποιον λόγο μπορούν να διώξουν κάθε πρόσχημα ευγένειας και να εκραγούν; Επειδή δεν θέλουν να πιστεύουν πια και επιθυμούν να φύγουν. Τόσα χρόνια υπέμεναν την ταπείνωση και τις κακουχίες για χάρη των στόχων τους, και ασκούνται σύμφωνα με αυτές τις στρατηγικές, τις οποίες χρησιμοποιούν ως πνευματικό στήριγμά τους. Σήμερα, καθώς βλέπουν ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να αποκτήσουν ευλογίες, θεωρούν πως θα μπορούσαν κάλλιστα να αποβάλουν κάθε πρόσχημα ευγένειας και να πουν ευθέως: «Δεν είμαι παρά ένας δύσπιστος. Δεν μου αρέσουν τα θετικά πράγματα. Μου αρέσει να επιδιώκω τα κοσμικά πράγματα και μου αρέσουν οι μοχθηρές τάσεις. Λένε πως τα λόγια του θεού είναι η αλήθεια και πως τα λόγια του θεού μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους και να τους σώσουν. Εγώ γιατί δεν το έχω δει αυτό; Γιατί δεν μπορώ να το βιώσω ή να το νιώσω; Τι έχει αλλάξει στους ανθρώπους ο λόγος του θεού; Νομίζω πως τα λόγια του θεού δεν σημαίνουν τίποτα. Μόνο ένα πράγμα έχει τα πιο χειροπιαστά οφέλη, δηλαδή ότι όσοι ακολουθούν τον θεό θα ευλογηθούν και θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Αυτά τα λόγια είναι αληθινά. Αν δεν ήταν να κερδίσω ευλογίες, δεν θα πίστευα στον θεό! Πού είναι ο θεός; Αν μπορούσε ο θεός να σώσει τους ανθρώπους, τότε γιατί σταυρώθηκε; Ούτε τον εαυτό του δεν μπόρεσε να σώσει!» Λένε αυτά που σκέφτονται πραγματικά· δεν αποκαλύπτεται έτσι η δαιμονική τους πλευρά; Οι αντιλήψεις και η δυσαρέσκεια που μάζευαν τόσα χρόνια εκρήγνυνται από μέσα τους. Έτσι οι αντίχριστοι δείχνουν επιτέλους το αληθινό τους πρόσωπο.

Υπάρχουν κάποιοι αντίχριστοι που πολλές φορές λένε πράγματα όπως: «Παράτησα την οικογένειά μου και την καριέρα μου, προσπάθησα τόσο πολύ και υπέφερα τόσο πολύ για την πίστη μου στον θεό, και τι κέρδισα; Ο θεός, άραγε, δεν είναι ένας θεός που ευλογεί τους ανθρώπους; Ο θεός δεν είναι ένας θεός που προσφέρει χάρη στους ανθρώπους; Οπότε, εγώ τι κέρδισα;» Ο Θεός έχει εφοδιάσει τον άνθρωπο με πάρα πολλές αλήθειες και έχει δώσει πάρα πολλά χωρίς να ζητήσει το παραμικρό· παρόλο που οι άνθρωποι πηγαίνουν τόσο πολύ κόντρα στον Θεό και επαναστατούν τόσο εναντίον Του, Εκείνος δεν το θυμάται αυτό, και παρ’ όλα αυτά έρχεται και πάλι να σώσει τον άνθρωπο. Οι αντίχριστοι δεν βλέπουν πόσα έχει αποκτήσει ο άνθρωπος από τον Θεό. Τι ακριβώς εννοούν όταν λένε: «Τι κέρδισα;» (Ευλογίες.) Οι αντίχριστοι θέλουν τα πάντα. Είναι ικανοί να τα παρατήσουν όλα για να πιστέψουν στον Θεό και να Τον ακολουθήσουν, και θεωρούν ότι, αν το κάνουν αυτό, θα έχουν την ευκαιρία να πετύχουν και θα αξίζει τον κόπο. Παρατάνε τον κόσμο και τις προοπτικές τους, και στο μέλλον θέλουν όλο τον κόσμο δικό τους. Αυτά που θέλουν ως αντάλλαγμα πρέπει να αξίζουν περισσότερο από αυτά που παράτησαν. Πρέπει να είναι πιο πολύτιμα από εκείνα τα πράγματα και να τους προσφέρουν μεγαλύτερα πλεονεκτήματα, και μόνο τότε θα κάνουν την ανταλλαγή. Πιστεύετε πως οι αντίχριστοι λένε αυτά τα λόγια μέσα σε μια στιγμή θυμού την ώρα των εκρήξεών τους; (Όχι.) Είναι σίγουρο ότι τα μαζεύουν μέσα τους όλα αυτά τα λόγια για πολύ καιρό προτού τελικά εκραγούν και τα βγάλουν από μέσα τους. Ύστερα απ’ αυτό, αποκαλύπτονται όλα όσα σκέφτονταν και επιδίωκαν οι αντίχριστοι τόσα χρόνια, καταρρέουν όλες οι μεταμφιέσεις τους. Τι εννοούν κυρίως όταν λένε: «Πίστεψα στον θεό και τον ακολούθησα τόσα χρόνια, και τι κέρδισα;» Εκείνο που θέλουν να κερδίσουν δεν είναι η αλήθεια. Δεν θέλουν την αλήθεια. Δεν θέλουν τη ζωή, δεν θέλουν την αλλαγή διάθεσης, δεν θέλουν τη σωτηρία του Θεού. Πιστεύουν ότι είναι τέλειοι άνθρωποι και δεν θέλουν να κερδίσουν αυτά τα πράγματα. Θέλουν να κερδίσουν κάτι παραπάνω, κάποιες σπουδαιότερες ευλογίες από εκείνες που μπορεί να αποκτήσει κανείς σ’ αυτόν τον κόσμο. Θέλουν, δηλαδή, να ανταλλάξουν τα αγαθά του κόσμου που έχουν παρατήσει με τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί ο Θεός. Θέλουν να δεχτούν τη μεγαλύτερη ευλογία από τον Θεό. Όταν βλέπουν πως δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους και πως έχουν χαθεί όλες οι ελπίδες, αναγκάζονται να τα παρατήσουν. Όταν, όμως, έρθει η ώρα να το κάνουν, αν σκεφτεί κανείς τη διάθεσή τους, θα μπορέσουν να σταματήσουν εκεί; Όχι. Υπάρχουν κάποιες οικογένειες στις οποίες όλοι είναι πιστοί, και ανάμεσά τους αναδύονται αντίχριστοι. Αυτοί οι αντίχριστοι, όταν διαπιστώνουν ότι δεν πρόκειται να δεχτούν ευλογίες, αρχίζουν να αναστατώνουν τα μέλη της οικογένειάς τους για να τα εμποδίσουν να πιστέψουν. Συνεχίζουν να είναι οικογένεια; Από την άποψη των εξωτερικών σαρκικών ή συγγενικών σχέσεων, έχουν στενές οικογενειακές σχέσεις. Όταν, όμως, κοιτάξουμε το μονοπάτι που ακολουθεί το κάθε μέλος, αν και όλοι πιστεύουν πάνω από 10 χρόνια στον Θεό, κάποιοι απ’ αυτούς αποκαλύπτονται ως αντίχριστοι, άλλοι επιδιώκουν την αλήθεια και κάνουν πολύ καλά τα καθήκοντά τους, ενώ κάποιοι επιδιώκουν την αλήθεια σε μέτριο βαθμό —έτσι αποκαλύπτεται η φύση-ουσία τους. Φυσικά, οι χειρότεροι όλων είναι οι αντίχριστοι, τους οποίους ο άνθρωπος πρέπει να απορρίψει και ο οίκος του Θεού να τους αποβάλει. Άρα, είναι οικογένειες αυτές; Έτσι είναι οι αληθινές οικογένειες; Δεν είναι καν ίδιου είδους άνθρωποι! Κάποιοι άνθρωποι ζουν τόσα χρόνια με διαβόλους και τους θεωρούν ακόμα μέλη της οικογένειάς τους. Δεν μπορούν να τους παρατήσουν και μάλιστα είναι τόσο ανόητοι, που πιστεύουν ότι πρόκειται για αγαπημένα τους πρόσωπα. Τι σόι αγαπημένα πρόσωπα είναι αυτά; Μόλις εμφανιστούν οι αντίχριστοι, προβαίνουν σε κάθε είδους κακό. Μπορεί μέχρι και να καταδιώξουν τους αληθινούς πιστούς που ανήκουν στην οικογένειά τους. Ακόμα χειρότερα, μπορεί να παραδώσουν τα μέλη της οικογένειάς τους σε μοχθηρές κυβερνήσεις. Κάποιοι γονείς ξεπουλάνε τα παιδιά τους και κάποια παιδιά ξεπουλάνε τους γονείς τους. Όσο στενή και κοντινή κι αν είναι η σχέση τους, δεν υπάρχει τίποτε που δεν θα έκαναν οι αντίχριστοι. Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι είναι ικανοί να ξεπουλήσουν και να καταδιώξουν τους αληθινούς πιστούς από την οικογένειά τους δεν σημαίνει άραγε ότι πρόκειται για εχθρούς; (Ναι.) Αν εμφανιστεί ένας ή δύο αντίχριστοι στην εκκλησία, αυτό σηματοδοτεί κίνδυνο για τους αδελφούς και τις αδελφές. Μόλις δουν οι αντίχριστοι ότι δεν πρόκειται να δεχτούν ευλογίες, ξεγράφουν τον εαυτό τους, σταματάνε να είναι προσεκτικοί, πετάνε το γάντι κι αρχίζουν να σκέφτονται να αναστατώσουν τους άλλους αδελφούς και αδελφές. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές είναι αδύναμοι, έχουν μικρό ανάστημα και δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Οι αντίχριστοι δείχνουν σ’ αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές κάποιες φήμες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, και μετά ρίχνουν λάδι στη φωτιά διανθίζοντάς τες με τις δικές τους εξηγήσεις, με αποτέλεσμα να αναστατώνουν και να παραπλανούν αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές, και να τους οδηγούν τελικά στην καταστροφή. Φυσικά, κάποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές έχουν την ικανότητα να διακρίνουν και αναγνωρίζουν αμέσως τους αντίχριστους. Αν τους αντιμετωπίσουν δημοσίως, αυτό θα προκαλέσει προβλήματα, οπότε, αν απλώς βρουν έναν συνετό τρόπο να τους απομονώσουν, ώστε να μην μπορούν να αναστατώσουν ούτε να ταλαιπωρούν τους άλλους, αυτό αρκεί. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι συνετοί όταν αντιμετωπίζουν σατανάδες.

Οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν για να εξασφαλίσουν τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Γαντζώνονται από την επιθυμία τους για ευλογίες και όταν εισέρχονται στον οίκο του Θεού, όταν διαβάζουν, όταν αποδέχονται και κηρύττουν τον λόγο του Θεού, φέρνουν μαζί και τις φιλοδοξίες τους. Κάνουν υποχωρήσεις, αντέχουν τις ταπεινώσεις και υπομένουν όλων των ειδών τις κακουχίες στον οίκο του Θεού για χάρη των προοπτικών και του πεπρωμένου τους. Και μετά από πολλά χρόνια κατά τα οποία περιμένουν και παρακολουθούν, όταν γκρεμίζονται οι ελπίδες τους, φεύγουν κι αυτοί από την εκκλησία και τον οίκο του Θεού εξαιτίας των προοπτικών και του πεπρωμένου τους, καθώς δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η επιθυμία και η πρόθεσή τους να κερδίσουν ευλογίες. Ποια είναι η έκβαση αυτών των ανθρώπων; Θα αποκλειστούν. Και για ποιον λόγο θα αποκλειστούν; Άραγε ο Θεός αποφασίζει να μην τους σώσει από τη στιγμή που εισέρχονται στον οίκο Του ή μήπως έχουν κάποια δικά τους προβλήματα; (Έχουν δικά τους προβλήματα.) Οι αντίχριστοι, όταν εισέρχονται στον οίκο του Θεού, ανακατεύονται σαν τα ζιζάνια ανάμεσα στο σιτάρι. Κάποιοι λένε: «Μα δεν το ξέρει αυτό ο Θεός;» Ο Θεός το ξέρει· ο Θεός όλα αυτά τα εξετάζει εξονυχιστικά. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Ακόμα κι αν έχουν διαβάσει όλα τα λόγια του Θεού, ακόμα κι αν έχουν διαβάσει για τα μυστήρια, για τον προορισμό του ανθρώπου και για τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου τις οποίες έχει αποκαλύψει ο Θεός, και άλλα παρόμοια λόγια, δεν έχει νόημα, αφού δεν αποδέχονται την αλήθεια. Τα λόγια που είπε ο Θεός απευθύνονται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν είναι κρυφά για κανέναν και δίνονται σε όλους εξίσου. Όλοι μπορούν να διαβάσουν και να ακούσουν τα λόγια του Θεού, αλλά τελικά οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να τα κερδίσουν ποτέ, γιατί είναι αντίχριστοι, διάβολοι και σατανάδες. Ο Σατανάς τόσα χρόνια δίπλα στον Θεό και δεν άλλαξε, άρα το ίδιο δεν θα ίσχυε και για τους αντίχριστους; Ακόμα κι αν τους βάλεις να διαβάζουν κάθε μέρα τον λόγο του Θεού, δεν πρόκειται να τον αποκτήσουν, επειδή είναι αντίχριστοι και έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Δεν είναι δυνατόν να κάνεις τους αντίχριστους να παρατήσουν τα συμφέροντά τους ούτε τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Είναι σαν να βάζεις ένα γουρούνι να σκαρφαλώσει πάνω σ’ ένα δέντρο. Πρόκειται για ένα ακατόρθωτο εγχείρημα. Οι αντίχριστοι θέλουν να βλέπουν άμεσα οφέλη, ενώ θέλουν και στο μέλλον να δουν αιώνια οφέλη. Αν δεν μπορέσουν να πετύχουν ή να ικανοποιήσουν ένα από αυτά τα δύο πράγματα, θα γίνουν κατευθείαν εχθρικοί και μπορεί να φύγουν ανά πάσα στιγμή. Οι αντίχριστοι ψάχνουν να βρουν κρυφό νόημα στα λόγια του Θεού, προσέχοντας τον τόνο και τη χροιά τους και προσπαθώντας να μαντέψουν το νόημα και τον σκοπό που κρύβουν τα λόγια Του, για να υπολογίσουν αυτά τα διάφορα οφέλη που τους ενδιαφέρουν και θέλουν να αποκτήσουν. Υπάρχει περίπτωση να καταλάβουν την αλήθεια όταν προσεγγίζουν με τέτοια στάση τον λόγο του Θεού; (Όχι.) Άρα, σε κάθε περίπτωση, οι αντίχριστοι εναντιώνονται στον Θεό και τον λόγο Του και είναι θανάσιμοι εχθροί τους. Κάποιοι λένε: «Ο τάδε παλιά ήταν πολύ καλός. Γιατί τώρα φέρεται έτσι; Μόλις του έγινε συναναστροφή πάνω στον λόγο του Θεού, είπε ότι τον κατάλαβε και υποσχέθηκε να εργαστεί σκληρά για να κάνει τα καθήκοντά του. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορεί να αλλάξει;» Θα σου πω την αλήθεια. Δεν είναι μόνο ότι δεν μπορεί να αλλάξει τώρα· ούτε στο μέλλον θα μπορέσει να αλλάξει. Και ποιος είναι ο λόγος; Ότι δεν έχει καμία πρόθεση να αλλάξει. Σκέψου: Αν ένας λύκος δεν βρίσκει πρόβατο για να φάει, τότε, όταν πεινάσει, θα φάει κάποιες φορές λίγες μπουκιές γρασίδι και θα πιει λίγο νερό για να ανακουφίσει την πείνα του. Όμως, σημαίνει αυτό ότι άλλαξε η φύση του; (Όχι.) Όταν, λοιπόν, οι αντίχριστοι δεν κάνουν τίποτα κακό και εμφανίζουν προσωρινά κάποιες καλές συμπεριφορές, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν αλλάξει ή ότι έχουν αποδεχτεί την αλήθεια. Μόλις τους κλαδέψουν σοβαρά με τρόπο που θίγει την εξουσία και τη θέση τους, και δουν ότι δεν έχουν ελπίδες —ότι δηλαδή θα αποκλειστούν σίγουρα— τότε κατευθείαν θα πέσουν στην αρνητικότητα, θα εγκαταλείψουν το έργο τους και θα βγει στο φως το αρχικό, το αληθινό τους πρόσωπο. Ποιος μπορεί να αλλάξει τέτοιους ανθρώπους; Ο Θεός δεν σχεδιάζει να τους σώσει, απλώς τους αποκαλύπτει και τους αποκλείει με βάση τα γεγονότα. Πρέπει, λοιπόν, όλοι να διακρίνουν και να απορρίψουν αυτούς τους υπηρέτες του Σατανά.

Το να διακρίνει κανείς τους αντίχριστους είναι σαν να διακρίνει τους κακούς ανθρώπους και τον Σατανά, και το να αναλύει τους αντίχριστους είναι σαν να αναλύει τον αόρατο Σατανά και τους διαβόλους. Τους αντίχριστους που αναλύουμε σήμερα ο άνθρωπος μπορεί να τους δει. Μπορείς να δεις τι κάνουν και να ακούσεις τι λένε· μπορείς να δεις όλες τους τις εκδηλώσεις και να συμπεράνεις τις προθέσεις τους. Τον Σατανά ή τους διαβόλους του πνευματικού βασιλείου δεν μπορείς να τους δεις ούτε να τους αγγίξεις, γι’ αυτό και θα αποτελούν πάντοτε για σένα απλώς μια ιδέα και έναν τίτλο. Οι αντίχριστοι που αναλύουμε σήμερα, όμως, είναι διαφορετικοί. Αυτοί είναι ζωντανοί διάβολοι και σατανάδες. Είναι απτοί διάβολοι και σατανάδες από σάρκα και οστά. Αυτοί οι διάβολοι και οι σατανάδες εναντιώνονται στον Θεό και απορρίπτουν τον Θεό στο πνευματικό βασίλειο, και αποστρέφονται κάθε λόγο που έχει πει ο Θεός. Όταν έρχονται στην εκκλησία, συνεχίζουν να κάνουν αυτά τα πράγματα. Συνεχίζουν να εναντιώνονται, να αποστρέφονται και να απορρίπτουν τα λόγια του Θεού, όπως έκαναν και πριν. Πολλές φορές, περιφρονούν ακόμα και τα λόγια του Θεού. Ακόμα και το παραμικρό, εφόσον προέρχεται από το στόμα του Θεού, θα δημιουργήσει στην καρδιά τους πολλά ερωτηματικά. Θα το ερευνήσουν, θα το αναλύσουν και θα το επεξεργαστούν με το μυαλό τους. Άρα, για τους αντίχριστους, τα λόγια του Θεού δεν είναι το αντικείμενο της πίστης τους. Δεν πρόκειται ποτέ να πιστέψουν στα λόγια του Θεού. Όσο πρακτικά, αληθινά ή πιστά κι αν είναι τα λόγια του Θεού, δεν πρόκειται να πιστέψουν σ’ αυτά. Αν κρίνουμε, λοιπόν, από αυτά τα πράγματα, άραγε οι αντίχριστοι δεν είναι εχθροί του Θεού; Η έμφυτη φύση τους, άραγε, δεν είναι εχθρική απέναντι στην αλήθεια; Τέτοιου είδους άνθρωποι γεννήθηκαν εχθροί του Θεού, γεννήθηκαν με αποστροφή προς την αλήθεια. Ούτε θα αντιμετωπίσουν ούτε θα τηρήσουν ποτέ τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια. Εξαιτίας της ουσίας τους, των διαφόρων εκδηλώσεών τους απέναντι στον Θεό και των διαφόρων στάσεών τους απέναντι στα λόγια του Θεού, τελικά τα λόγια του Θεού καταδικάζουν αυτούς τους ανθρώπους και ο Θεός τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει. Άραγε, λοιπόν, θα καταφέρουν να κερδίσουν το μεγαλύτερο όφελος που επιδιώκουν, δηλαδή τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους; Ποτέ. Σε ποιον μιλάει, λοιπόν, ο Θεός για τις υποσχέσεις και τις ευλογίες που θα δώσει στην ανθρωπότητα και για τον προορισμό που έχει προετοιμάσει για την ανθρωπότητα; Έχουν οι αντίχριστοι κανένα μερίδιο σε αυτά; (Όχι.) Τον υπέροχο προορισμό για τον οποίο μιλάει ο Θεός και τον οποίο έχει υποσχεθεί στην ανθρωπότητα τον λαμβάνουν τα αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού, όσοι πιστεύουν στα λόγια του Θεού και αποδέχονται τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια. Δεν τον λαμβάνουν οι αντίχριστοι, οι οποίοι ανταγωνίζονται τον Θεό και θεωρούν τον λόγο του Θεού ως τα ψέματα ενός απατεώνα.

11 Απριλίου 2020