Η στάση που τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στα λόγια του Θεού είναι μια στάση μελέτης. Δεν θεωρούν ποτέ ότι ο λόγος του Θεού είναι ο λόγος του Θεού· τότε, τι τον θεωρούν; Συλλογή μυστηρίων; Μυθοπλασία; Σκοτεινά και ακατανόητα κείμενα; Όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, δεν αναζητούν τις προθέσεις Του ούτε προσπαθούν να καταλάβουν τις προθέσεις ή τη διάθεσή Του. Επίσης, δεν θέλουν να γνωρίσουν τον Θεό, πόσο μάλλον να λάβουν υπόψη τις προθέσεις Του. Όταν διαβάζουν τα εξής λόγια του Θεού: «Η επείγουσα επιθυμία Μου επί του παρόντος είναι να αναζητήσω μια ομάδα ανθρώπων που να είναι ικανοί να λαμβάνουν απόλυτα υπόψη τις προθέσεις Μου», άραγε συγκινούνται; Λένε: «Τι είναι όλα αυτά τα πράγματα περί αναζήτησης ανθρώπων που να λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις του θεού; Τι νόημα έχει να λαμβάνει κανείς υπόψη τις προθέσεις σου; Μήπως θα χορτάσω αν το κάνω αυτό ή θα βγάλω λεφτά; Άραγε, το να λαμβάνει κανείς υπόψη του τις προθέσεις του θεού οδηγεί σε έναν καλό προορισμό; Μπορεί να μου αποφέρει μεγάλες ευλογίες; Αν δεν μπορεί να τα κάνει αυτά τα πράγματα, τότε ξέχνα το· δεν υπάρχει λόγος να τις λάβω υπόψη µου. Ψάχνω να βρω ένα μονοπάτι για να γλιτώσω και να μη ριχτώ στην κόλαση και για να εξασφαλίσω έναν καλό προορισμό. Αν πρόκειται να κερδίσω ευλογίες με το να λάβω υπόψη τις προθέσεις σου, τότε θα τις λάβω υπόψη. Πες μου μόνο τον τρόπο». Νομίζετε πως μπορούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός ένα πράγμα προτείνει μόνο: να ακολουθείς το θέλημα του Θεού, να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό. Με αυτό τον τρόπο, λαμβάνεις υπόψη σου τις προθέσεις Του και μπορείς να αποκτήσεις σπουδαίες ευλογίες. Οι αντίχριστοι, μόλις το ακούσουν αυτό, σκέφτονται: «Βιάστηκα, δεν πρέπει να το πάρω στα σοβαρά. Δεν είμαι ικανός να λάβω υπόψη μου τις προθέσεις του θεού, ξέχνα το. Έτσι, δεν πρόκειται να τα καταφέρω· θα βρω άλλον τρόπο». Έπειτα, αρχίζουν να καταβάλλουν προσπάθειες γύρω από άλλες πτυχές των λόγων του Θεού. Επιστρατεύουν τις προσπάθειές τους για να ερευνήσουν και να αναλύσουν άλλες πτυχές, αλλά μετά από τόση ανάλυση, το μόνο που αποκομίζουν δεν είναι τίποτε άλλο από μερικά λόγια και δόγματα. Λόγω του ότι δεν αγαπούν την αλήθεια και λόγω του ότι θεωρούν τα συμφέροντα, τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους ως εκείνα τα πράγματα που θα επιδιώκουν όλη τους τη ζωή, τα λόγια του Θεού έχουν μετατραπεί γι’ αυτούς σε απλές ατάκες. Δεν έχουν αντλήσει ποτέ καμία ευχαρίστηση από το έργο του Θεού ούτε από την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, δεν βρίσκουν το φως και δεν κερδίζουν καμία διαφώτιση ούτε τροφή. Το μόνο που κερδίζουν είναι λίγα λόγια και δόγματα, κάποιες αποκαλύψεις και ρητά σχετικά με τα μυστήρια και τους προορισμούς. Όταν αυτά τα ρητά και τα δόγματα τα θεωρούν κεφάλαιο, μάλλον πιστεύουν ότι έχουν πάρει τον έλεγχο του προορισμού τους, ότι έχουν εξασφαλίσει τον προορισμό τους. Όμως, μέσα από τη συνεχή έκθεση, κρίση και παίδευση των λόγων του Θεού ή μέσα από τις απαιτήσεις του Θεού προς τον άνθρωπο στα διάφορα στάδια, νιώθουν λες και έχουν χάσει τον προορισμό τους και δεν μπορούν να σωθούν. Εκείνη την περίοδο, μέσα τους νιώθουν πάντοτε νευρικότητα· βαθιά μέσα τους, βασανίζουν όλη την ώρα το μυαλό τους για χάρη της εξασφάλισης ενός καλού προορισμού. Βασανίζονται εξαιτίας μιας από τις προτάσεις του Θεού, πέφτουν στην αρνητικότητα εξαιτίας μιας άλλης από αυτές και χαίρονται εξαιτίας μιας τρίτης. Ωστόσο, είτε είναι χαρούμενοι είτε εφαρμόζουν το ρητό «ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται», για τους ανθρώπους αυτούς όλα αυτά είναι πρόσκαιρα. Στο τέλος, λοιπόν, κάποιοι αντίχριστοι πιστεύουν ότι άνθρωποι σαν και τους ίδιους δεν μπορούν να σωθούν· αντιλαμβάνονται από τα λόγια του Θεού ότι μάλλον δεν συμπαθεί ανθρώπους σαν και αυτούς. Μπορούν ή δεν μπορούν να λάβουν ευλογίες; Ποιες ακριβώς είναι οι προοπτικές και το πεπρωμένο τους; Όλα αυτά τα θεωρούν άγνωστα, νιώθουν αβεβαιότητα γι’ αυτά. Σ’ αυτό το σημείο, τι θα κάνουν; Μπορούν να μετανοήσουν; Μπορούν, σαν τον λαό της Νινευή, να εγκαταλείψουν το κακό που έχουν στα χέρια τους, να επιστρέψουν για να εξομολογηθούν και να μετανοήσουν ενώπιον του Θεού, να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού ως τη ζωή τους και ως το θεμέλιο της ύπαρξής τους; Δεν μπορούν. Γι’ αυτό, μετά από πολλά χρόνια που επιδιώκουν, πολλά χρόνια που ελπίζουν και πολλά χρόνια που μελετούν τα λόγια του Θεού, αν καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι σαν κι αυτούς πολύ απλά δεν μπορούν να λάβουν ευλογίες, ότι δεν έχουν καμία απολύτως ελπίδα, ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση εκείνοι που θα σώσει ο Θεός και ότι δεν θα μπορέσουν να πάρουν αυτό που θέλουν, τότε τι θα κάνουν; (Θα εγκαταλείψουν τον Θεό.)

Υπάρχει ένα πνευματικό ρητό που λέει: «Ανανεώνω τον όρκο μου να αγαπώ τον Θεό: Του αφιερώνω το σώμα μου και την καρδιά μου». Αυτό το ρητό είναι πολύ «σπουδαίο». Όταν άκουσα αυτά τα λόγια πρώτη φορά, ένιωσα βαθιά μέσα στην καρδιά Μου το «μεγαλείο» της ανθρώπινης γλώσσας. Οι άνθρωποι βλέπουν τους όρκους τους ως κάτι εξαιρετικά πολύτιμο, εξαιρετικά αγνό και αψεγάδιαστο· θεωρούν πως το να αφιερώνουν την αγάπη τους είναι κάτι εξαιρετικά αγνό και ιερό. Μπορούν, άραγε, οι αντίχριστοι να ανανεώσουν τους όρκους τους να αγαπούν τον Θεό και να Του αφιερώσουν το σώμα τους και την καρδιά τους; (Δεν μπορούν.) Γιατί δεν μπορούν; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Μετά από τόσα λόγια του Θεού που διάβασα, όταν βλέπω ότι το σκεπτικό μου δεν αποδίδει ή δεν φέρνει αποτελέσματα, τότε απλώς ανανεώνω τον όρκο μου να αγαπώ τον Θεό και επαναλαμβάνω τον όρκο που Του είχα δώσει αρχικά. Δεν είναι μεταστροφή αυτό; Δεν είναι δύσκολο». Οι αντίχριστοι, άραγε, μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο; (Δεν μπορούν.) Γιατί δεν μπορούν; Δεν είναι το «ανανεώνω τον όρκο μου να αγαπώ τον Θεό» η πιο σοφή ανθρώπινη δήλωση; Δεν αντικατοπτρίζει την πιο σπουδαία και την πιο αγνή αγάπη του ανθρώπου; Και τότε γιατί οι αντίχριστοι δεν μπορούν να το καταφέρουν αυτό; (Οι αντίχριστοι δεν καταλαβαίνουν τον Θεό, πόσο μάλλον έχουν την αληθινή αγάπη. Όλη τους η αγάπη είναι ψεύτικη και βασίζεται στα συμφέροντά τους. Όταν δεν έχουν να κερδίσουν οφέλη, γυρίζουν την πλάτη τους και φεύγουν.) Μόλις φτάσουν οι αντίχριστοι σ’ αυτό το σημείο, θεωρούν πως κάτι δεν πήγε καλά και πως πόνταραν λάθος. Για να αναπτερώσουν το ηθικό τους, πρέπει να βρουν ένα σύνθημα ή μια θεωρία για να υποστηρίξουν τον πνευματικό τους κόσμο. Σαν τι σύνθημα; «Ανανεώνω τον όρκο μου να αγαπώ τον Θεό: Του αφιερώνω το σώμα μου και την καρδιά μου». Αυτό σημαίνει ότι θα κάνουν μια νέα αρχή. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν και η πίστη τους στον Θεό θα τερματιστεί. Ο Θεός μιλάει κάθε μέρα καθώς εργάζεται και κάθε φορά που μιλάει τα λόγια Του είναι πάντα η αλήθεια· όλα τους είναι λόγια που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, που απαιτούν να εισέλθουν οι άνθρωποι στις αλήθεια-πραγματικότητες και να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές· τέτοια λόγια είναι όλα. Κι έτσι, οι αντίχριστοι σκέφτονται: «Γιατί κανένα από αυτά τα λόγια δεν μιλάει για προορισμούς ούτε αναφέρει ζητήματα που έχουν να κάνουν με την απόκτηση ευλογιών; Δεν σημαίνει αυτό ότι οι προοπτικές και το πεπρωμένο μας πήγαν χαμένα στα χέρια του θεού; Δεν έχουμε πια την υπόσχεση του θεού; Αν ο θεός δεν αναφέρει ποτέ αυτά τα πράγματα, τότε μπορεί οι ελπίδες μας να καταρριφθούν. Αν καταρριφθούν οι ελπίδες μας, τότε τι πρέπει να κάνουμε; Εύκολο είναι. Αν στα λόγια του θεού δεν αναφέρεται τίποτα σχετικό με όλα αυτά, τότε ας εφαρμόσουμε μια ανθρώπινη μέθοδο: Ας ανανεώσουμε τους όρκους μας να αγαπάμε τον θεό!» Πώς είχαν οι άνθρωποι τόσο μεγάλο ενθουσιασμό, τόσο μεγάλη αγάπη και πίστη όταν είχαν πρωτοαρχίσει να πιστεύουν στον Θεό; Όταν όλα αυτά έφτασαν στο αποκορύφωμά τους, οι άνθρωποι πήραν τις αποφάσεις τους ενώπιον του Θεού και έδωσαν όρκους, λέγοντας: «Όποτε και όπου κι αν βρεθώ σ’ αυτήν τη ζωή, θα δαπανώ τον εαυτό μου για τον Θεό και θα Του αφιερωθώ αδιαμαρτύρητα και ανεπιφύλακτα. Βρέξει-χιονίσει, όποια σκαμπανεβάσματα κι αν προκύψουν, είτε είμαι άρρωστος είτε όχι και όποια δεινά κι αν έρθουν, θα Τον ακολουθώ μέχρι τέλους, μέχρι οι θάλασσες να στερέψουν και οι βράχοι να γίνουν σκόνη. Αν παραβώ αυτόν τον όρκο, να με χτυπήσει κεραυνός από τον ουρανό και να μην έχω καλό προορισμό». Γιατί χάθηκαν τώρα οι όρκοι τους; Νομίζουν πως έχει περάσει πολύς καιρός, και έχει φθαρεί η πίστη και η αγάπη τους. Μέσα τους σκέφτονται: «Όχι, πρέπει να αναπτερώσω το ηθικό μου. Πρέπει να αποκτήσω πάλι τη φρεσκάδα και τη ζωντάνια που είχα και να έχω την ίδια πίστη και τον ίδιο ενθουσιασμό με τότε. Πρέπει να ξαναβρώ τα ιδανικά μου, τον προορισμό μου και την επιθυμία μου να λάβω ευλογίες. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα ξαναγίνει τόσο μεγάλη όσο και πριν η πίστη μου στον θεό και η αγάπη μου γι’ αυτόν; Δεν θα είναι ίδια με πριν η αληθινή μου αφοσίωση σ’ αυτόν;» Παρ’ όλα αυτά, όσο κι αν αγωνίζεται βαθιά μέσα του κάποιος που δεν επιδιώκει καθόλου την αλήθεια και όσο κι αν θυμάται την πίστη και τον ενθουσιασμό που είχε στην αρχή για τον Θεό, όλα αυτά δεν αλλάζουν την τρέχουσα κατάστασή του. Και ποια είναι αυτή η κατάσταση; Όταν χαθούν οι προοπτικές και το πεπρωμένο του, όταν οι προοπτικές και το πεπρωμένο του αρχίσουν να απομακρύνονται όλο και περισσότερο απ’ αυτόν, όταν σχεδόν χαθεί η επιθυμία του να λάβει ευλογίες και όταν όλες οι αισιόδοξες σκέψεις του και όλες οι επιθυμίες του είναι αδύνατον να υλοποιηθούν, τότε δυσκολεύεται πολύ να επιμείνει. Βαθιά μέσα του, τον πονάει πολύ να συνεχίσει έτσι. Πολλές φορές, βιώνει μια κατάσταση και μια ψυχική διάθεση κατά την οποία μοιάζει λες και δεν μπορεί να αντέξει άλλο. Κάποιοι προσβλέπουν συχνά στο πότε θα ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, ώστε να απολαύσουν τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Κάποιοι ελπίζουν, μάλιστα, και τα εξής: «Ας τελειώσει γρήγορα το έργο του θεού, ας κατέλθουν γρήγορα οι μεγάλες συμφορές· αν πέσει ο ουρανός, τότε όλοι θα πεθάνουν, δεν έχει να περιμένει κανείς καλά αποτελέσματα. Αν δεν μπορέσω εγώ να αποκτήσω ευλογίες, τότε ας μην αποκτήσει κανείς!» Βαθιά μέσα τους, δεν ελπίζουν να έρθει η βασιλεία του Θεού, δεν ελπίζουν να ολοκληρωθεί το σπουδαίο εγχείρημα του Θεού και δεν ελπίζουν να δοξαστεί επιτέλους το σχέδιο διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών του Θεού ή να κερδίσει ο Θεός νικητές μέσα απ’ την ανθρωπότητα και να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε έναν όμορφο προορισμό· δεν ελπίζουν σ’ αυτά τα πράγματα. Αντίθετα, όταν βλέπουν να χάνεται κάθε επιθυμία τους για ευλογίες, βαθιά μέσα τους καταριούνται το έργο του Θεού, αποστρέφονται το έργο του Θεού και, ακόμα χειρότερα, αποστρέφονται τα λόγια Του.

Ορισμένοι άνθρωποι σήμερα, μετά από τόσα χρόνια που ακούνε κηρύγματα, όσο πιο πολλά ακούνε, τόσο πιο πολλά καταλαβαίνουν, τόσο πιο ξεκάθαρα γίνονται αυτά στην καρδιά τους και τόσο πιο πολλά θέλουν να ακούσουν. Κάποιοι άλλοι, αντίθετα, νιώθουν περισσότερη απέχθεια όσο πιο πολλά κηρύγματα ακούνε. Μόλις ακούσουν τα λόγια του Θεού, αποκαλύπτεται η δαιμονική τους πλευρά. Μόλις ακούσουν τον Θεό να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, η οποία θίγει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, αναδύεται η επαναστατική τους νοοτροπία και εκδηλώνεται ολοκληρωτικά η απέχθειά τους· και μέχρι ποιο σημείο φτάνουν; Κάποιοι καταριούνται μέσα στην καρδιά τους· καταριούνται τον Θεό, καταριούνται την αλήθεια, καταριούνται τους επικεφαλής και τους εργάτες της εκκλησίας, και καταριούνται όσους επιδιώκουν περισσότερο την αλήθεια. Όταν βλέπουν τέτοιου είδους ανθρώπους, τους αντιπαθούν και θέλουν να τους επιτεθούν. Όταν βλέπουν τέτοιους ανθρώπους να κηρύττουν τα λόγια του Θεού, να αναλογίζονται τα λόγια του Θεού και να κάνουν συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού, τότε μέσα τους καταριούνται μέχρι να κουραστούν και να νυστάξουν. Άρα, μόλις κάποιοι άνθρωποι, ακούσουν συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού, τα μάτια τους φωτίζονται, ενώ αντίθετα όταν κάποιοι άλλοι ακούσουν συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού ή ακούσουν κάποιον να λέει ότι έχει δεχτεί κάποιου είδους φως από τα λόγια του Θεού, το μυαλό τους παθαίνει σύγχυση, οι σκέψεις τους θολώνουν και το ηθικό τους πέφτει. Νιώθουν μέσα τους ότι πνίγονται τόσο που δεν μπορούν να αναπνεύσουν, και λαχταρούν συνέχεια να βγουν να πάρουν λίγο καθαρό αέρα. Όταν, όμως, κάνεις συναναστροφή σχετικά με πράγματα όπως είναι οι προοπτικές και το πεπρωμένο, οι ευλογίες του Θεού, πότε θα τελειώσει το έργο του Θεού, αλλά και για τα μυστήρια, τότε όσο μικρό κι αν είναι το δωμάτιο που βρίσκονται και όσο αποπνικτικά κι αν είναι, δεν βγαίνουν να πάρουν αέρα ούτε αποκοιμιούνται, αλλά τεντώνουν τα αυτιά τους και ακούνε. Δεν έχει σημασία για πόση ώρα μιλάς, ούτε αν χρειαστεί να μείνουν άυπνοι ή νηστικοί. Όταν Με πλησίασαν κάποιοι νέοι πιστοί, συναναστράφηκα μαζί τους σχετικά με τις καταστάσεις των ανθρώπων και πώς πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι την αλήθεια, αλλά δεν καταλάβαιναν και Μου ζήτησαν να τους μιλήσω για κάποια μυστήρια. Τους είπα: «Θέλετε να μάθετε για μυστήρια; Τότε, θα σας πω πρώτα ένα γεγονός. Όσοι ρωτάνε συνέχεια για μυστήρια και τους ενδιαφέρει μονίμως να ερευνούν αυτά τα πράγματα στα λόγια του Θεού, είναι άχρηστοι. Όλοι αυτοί είναι δύσπιστοι και Φαρισαίοι». Εκείνοι οι νέοι πιστοί έμειναν άναυδοι με την απάντησή Μου και ντράπηκαν πολύ να ρωτήσουν περισσότερα, αλλά αργότερα βρήκαν ευκαιρία να ξαναρωτήσουν, και τους απάντησα με τον ίδιο τρόπο. Τι γνώμη έχετε για την απάντησή Μου; (Καλή ήταν. Θα μπορούσε να τους βοηθήσει να κάνουν αυτοκριτική.) Θα έκαναν αυτοκριτική; Δεν θα έκαναν. Άρα, πώς θα μπορέσετε να τους βοηθήσετε; Απλώς πείτε τους: «Τα μυστήρια δεν είναι η ζωή ούτε η αλήθεια. Όσα μυστήρια κι αν καταλάβεις, δεν σημαίνει ότι θα καταλάβεις την αλήθεια. Ακόμα και να καταλάβεις όλα τα μυστήρια δεν σημαίνει ότι θα καταφέρεις να πας στον ουρανό ή ότι θα έχεις έναν καλό προορισμό». Τι λέτε, θα τους βοηθήσετε με αυτά τα λόγια; Δεν εξηγούν τέλεια το ζήτημα; Οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση, αγαπούν την αλήθεια και επιδιώκουν την αλήθεια, όταν ακούνε αυτά τα λόγια, λένε: «Πίστευα πως τα μυστήρια ήταν ζωή, αλλά τώρα που ξέρω ότι δεν είναι, θα πάψω να τα ερευνώ. Οπότε, τι είναι ζωή;» Αυτό δείχνει ότι έχουν καταλάβει κάτι. Άρα, οι αντίχριστοι βοηθιούνται μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια; Μεταστρέφονται; Δεν μπορούν να μεταστραφούν. Δεν διαπιστώνουν κανένα όφελος σ’ αυτά τα λόγια, πιστεύουν ότι αυτά τα λόγια δεν περιέχουν καμία ευλογία, ότι δεν έχουν σχέση με τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, ότι είναι άσχετα και δεν συνδέονται με τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους, και ότι είναι άχρηστα, οπότε δεν μπορούν να τα αποδεχτούν. Και τότε, ποια συναναστροφή συνδέεται με τις προοπτικές και με το πεπρωμένο τους; Μπορείς να πεις, για παράδειγμα: «Στην εποχή μας, υπάρχουν πολλά παράξενα φαινόμενα που παρουσιάζονται στον κόσμο. Σε κάποια μέρη έχουν εμφανιστεί τέσσερα φεγγάρια, και πολλές φορές έχει παρατηρηθεί ματωμένο φεγγάρι. Πολλές φορές, συμβαίνουν παράξενα ουράνια φαινόμενα. Επίσης, στον ανθρώπινο κόσμο έχουν εκδηλωθεί διάφορες επιδημίες και καταστροφές, και σε ορισμένα μέρη οι άνθρωποι προβαίνουν σε κανιβαλισμό. Βλέποντας την κατάσταση, βρισκόμαστε ήδη στην εποχή των φιαλών και των πληγών που είχε προφητέψει το Βιβλίο της Αποκάλυψης». Μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια οι αντίχριστοι, τα μάτια τους φωτίζονται και τεντώνουν τα αυτιά τους. Αγαλλιάζουν: «Ευτυχώς που γεννήθηκα σ’ αυτήν την εποχή. Θα δεχτώ μεγάλες ευλογίες. Είμαι στ’ αλήθεια έξυπνος! Δεν επέλεξα να επιδιώξω τα εγκόσμια. Εγκατέλειψα τις εγκόσμιες προοπτικές μου και την οικογένειά μου για να ακολουθήσω αυτό το στάδιο του έργου του θεού —χαίρομαι τόσο πολύ που μπόρεσα να ακολουθήσω μέχρι τώρα. Η ημέρα του θεού πλησιάζει. Σύμφωνα με την κατάσταση, όπως φαίνεται, θα μπορέσω να προλάβω, πριν πεθάνω, την ημέρα που θα ολοκληρωθεί το έργο του θεού. Εκείνη την ημέρα, είμαι σίγουρος πως θα ανήκω σ’ αυτούς που θα σώσει εκείνος. Τι ωραία!» Κατά βάθος, ενδόμυχα αγαλλιάζουν που επέλεξαν το ορθό μονοπάτι, που βρήκαν τη σωστή πόρτα και που πλήρωσαν κάποιο τίμημα. Αγαλλιάζουν, επίσης, που ακολούθησαν ως εδώ χωρίς να τα παρατήσουν, που παραμένουν ακόμα στον οίκο του Θεού και δεν έχουν προκαλέσει κανένα πρόβλημα, δεν έχουν αποπεμφθεί ούτε αποβληθεί. Οπότε, από δω και μπρος, άραγε θα κάνουν πράξη την αλήθεια ή θα συνεχίσουν να προσκολλώνται στις ίδιες ελπίδες; Δεν πρόκειται να αλλάξει η ενδόμυχη στάση τους. Όταν, λοιπόν, βρίσκουν ένα μέρος των λόγων του Θεού που πιστεύουν ότι έχει εκπληρωθεί, νιώθουν λες κι έχουν βρει θησαυρό. Αμέσως νιώθουν τυχεροί, πιστεύουν ότι επέλεξαν το ορθό μονοπάτι, ότι μπήκαν στη σωστή πόρτα, ότι επέλεξαν τον σωστό Θεό και ότι είναι σοφοί άνθρωποι και φρόνιμες παρθένες. «Ευτυχώς που παράτησα τη δουλειά μου τότε. Έκανα τη σωστή επιλογή. Δεν είμαι πολύ έξυπνος; Αν τότε δεν ήμουν τόσο προσεκτικός, ίσως τώρα να είχα χάσει τις ευλογίες. Πρέπει και στο μέλλον να συνεχίσω να είμαι προσεκτικός και να αφιερώσω τη ζωή μου να πασχίζω για τις προοπτικές και για το πεπρωμένο μου». Ποια ουσία των αντίχριστων βλέπετε σ’ αυτό το θέμα; Δεν είναι τυχοδιώκτες αυτοί οι άνθρωποι; Δεν έχουν πραγματική πίστη στον Θεό, στα λόγια Του και στο έργο Του. Είναι τυχοδιώκτες, άνθρωποι που έχουν τρυπώσει στον οίκο του Θεού. Άρα, μέσα στον οίκο του Θεού, αυτοί οι άνθρωποι είναι πάντοτε απλώς κομπάρσοι που περνάνε τις μέρες τους άσκοπα. Μετράνε στα δάχτυλα πόσα χρόνια ακολουθούν τον Θεό, τι τίμημα έχουν πληρώσει, τι μεγάλα πράγματα έχουν κάνει, πόσο έργο του Θεού έχουν βιώσει αυτοπροσώπως και ποια στάδια του έργου του Θεού κατανοούν κάπως. Μέσα τους, υπολογίζουν ξανά και ξανά αυτά τα πράγματα όλη μέρα, ενώ αφήνουν πίσω τους τα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν σχέση με την αλήθεια και ζωή. Ο μόνος λόγος που πιστεύουν στον Θεό είναι για να λάβουν ευλογίες. Αυτό είναι τυχοδιωκτισμός. Κανένα από τα λόγια του Θεού και κανενός η βιωματική γνώση δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει την τυχοδιωκτική τους στάση. Έτσι είναι οι αντίχριστοι. Δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ καμία παραχώρηση σε ό,τι αφορά τα δικά τους συμφέροντα· δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ τις απόψεις τους, να αλλάξουν την κατεύθυνση και τους στόχους του μονοπατιού στο οποίο βαδίζουν ή να αλλάξουν τις αρχές της συμπεριφοράς τους, προκειμένου να έχουν καλές προοπτικές και πεπρωμένο. Δεν πρόκειται να κάνουν πράξη κανένα από τα λόγια του Θεού προς όφελος των προοπτικών και του πεπρωμένου τους· ούτε ένα από τα λόγια Του. Κάποιοι λένε: «Η αλήθεια είναι ότι πού και πού κάνουν πράξη κάποια λόγια, όπως όταν απαρνιούνται πράγματα ή δαπανούν τους εαυτούς τους». Ό,τι κι αν κάνουν πράξη, το κάνουν με την προϋπόθεση ότι θα έχουν προοπτικές και πεπρωμένο, και ότι θα λάβουν ευλογίες. Όποια αλήθεια κι αν κάνουν πράξη, είναι αλλοιωμένη και γίνεται με πρόθεση και στόχο. Αυτό είναι τελείως διαφορετικό από την άσκηση που ζητά ο Θεός.

Οι αντίχριστοι, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, τα χρησιμοποιούν κυρίως για να ψάξουν να βρουν τον προορισμό τους και τα μυστήρια, μαζί με το περιεχόμενο που αφορά το πότε θα τελειώσει το έργο και το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, πότε θα πέσουν οι καταστροφές και ούτω καθεξής. Για χάρη του δικού τους προορισμού, μπορούν να καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες και να κάνουν πολλά πράγματα. Οπότε, όταν τελειώσει το έργο του Θεού και πέσουν οι μεγάλες καταστροφές, αν μπορέσουν να ανταλλάξουν όσα έκαναν, το τίμημα που πλήρωσαν και τα πράγματα που εγκατέλειψαν με τις ευλογίες που ποθούν, και αν μπορέσουν να αποφύγουν τα βάσανα των καταστροφών, αυτό ακριβώς θέλουν να μάθουν και αυτό είναι που τους ενδιαφέρει. Σε όλο το διάστημα που μελετούν τα λόγια του Θεού, όσα χρόνια κι αν πάρει αυτό, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι προοπτικές τους και το πεπρωμένο τους. Γι’ αυτό, και τα σημεία στα οποία επικεντρώνονται όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και το περιεχόμενο που αναζητούν στα λόγια του Θεού έχουν κάποια ιδιαίτερα γνωρίσματα και χαρακτηριστικά. Γενικά, κατά τους πρώτους έξι μήνες ή τον πρώτο χρόνο, οι νέοι πιστοί ψάχνουν στα λόγια του Θεού τέτοια θέματα. Μόλις, όμως, περάσουν έξι μήνες ή ένας χρόνος, κάποιοι ανακαλύπτουν ότι έχουν ξαναδιαβάσει όλα αυτά τα αποσπάσματα και θεωρούν πως δεν έχει νόημα να τα ερευνήσουν περισσότερο, πως αυτά δεν δίνουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να εισέλθουν στην αλήθεια και πως μπορούν ακόμα και να επηρεάσουν και να αναστατώσουν την είσοδό τους στην αλήθεια, οπότε παύουν να διαβάζουν πια αυτά τα αποσπάσματα. Τους φτάνει απλώς να τους ρίχνουν πού και πού μια ματιά και να τα καταλαβαίνουν. Τον υπόλοιπο καιρό, αναλογίζονται: «Πώς μπορώ να εισέλθω στην αλήθεια; Είναι πολλά τα λόγια του Θεού που εκθέτουν την ανθρωπότητα. Εκθέτουν τη δολιότητα, την επαναστατικότητα και τις αλαζονικές διαθέσεις των ανθρώπων· εκθέτουν τις διάφορες θρησκευτικές αντιλήψεις και στάσεις τους απέναντι στον Θεό. Ακόμα περισσότερο, εκθέτουν τις διάφορες εκδηλώσεις της μη κανονικής ανθρώπινης φύσης τους. Πώς μπορώ, λοιπόν, να βρω από τα λόγια του Θεού τι πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι;» Οι άνθρωποι που αγαπούν και επιδιώκουν την αλήθεια αφιερώνουν τις προσπάθειές τους σ’ αυτά τα πράγματα. Ρωτάνε συχνά για τα πραγματικά προβλήματα που πρέπει να καταλάβουν και στα οποία πρέπει να εισέλθουν στην αληθινή τους ζωή, όπως: «Τι πρέπει να κάνουμε μετά, και πώς πρέπει να ασκηθούμε; Εφόσον πιστεύουμε στον Θεό, σίγουρα θα είμαστε διαφορετικοί από τους άπιστους και από εκείνους που έχουν θρησκευτικά πιστεύω, άρα ποιες ποιοτικές αλλαγές θα πρέπει να συμβούν στη ζωή μας; Όσον αφορά τη διαγωγή μας και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τον κόσμο, πώς πρέπει να μιλάμε και να πράττουμε, πώς πρέπει να αλληλεπιδρούμε με τους άλλους και πώς πρέπει να κάνουμε πράξη την αλήθεια;» Οι αντίχριστοι, ωστόσο, ακόμα κι αν πιστεύουν για 10, 20 ή 30 χρόνια, δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ αυτά τα ερωτήματα. Μελετούν τα λόγια του Θεού και αναζητούν την ελπίδα να δεχτούν ευλογίες και να βρουν τον προορισμό τους στα λόγια του Θεού, και ακόμα κι αν ψάξουν για 20 ή 30 χρόνια, δεν βαριούνται ποτέ. Μόλις εμφανιστεί το παραμικρό ίχνος προβλήματος, ψάχνουν γρήγορα να βρουν στα λόγια του Θεού περιεχόμενο σχετικό με τον προορισμό τους, και κατόπιν αξιολογούν τη στάση που μπορεί να έχει ο Θεός απέναντί τους με βάση τα τωρινά τους πιστεύω. Φαίνεται πως κρίνουν τον προορισμό τους σε κύκλους και σε περιόδους. Δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ τις σκέψεις και τις στάσεις τους, και να φτάσουν στο σημείο να επιδιώκουν την αλήθεια, επειδή θα αλλάξει ο τρόπος που εργάζεται ο Θεός ή ο τρόπος που θα εκφράσει την επιτακτική πρόθεσή Του απέναντι στην ανθρωπότητα. Δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ κάτι τέτοιο. Επομένως, κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν εδώ και 20 ή 30 χρόνια συνεχίζουν να αφιερώνουν τις προσπάθειές τους σ’ εκείνα τα μυστήρια και σ’ εκείνα τα θέματα που αναφέρει ο Θεός και τα οποία έχουν σχέση με το πεπρωμένο και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Σε ποιον βαθμό αφιερώνουν τις προσπάθειές τους κάποιοι άνθρωποι; Λένε: «Όταν συνέκρινα κάθε απόσπασμα των λόγων του θεού, ανακάλυψα το μεγαλύτερο μυστήριο. Όταν φύγει ο χριστός από τη γη, θα είναι άνοιξη». Πώς νομίζετε ότι νιώθω όταν το ακούω αυτό; Χαίρομαι ή λυπάμαι; Ούτε χαίρομαι ούτε λυπάμαι. Το θεωρώ γελοίο. Υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι που αφιερώνουν τις προσπάθειές τους σ’ αυτό, σε τέτοιον βαθμό, μάλιστα, που ξέρουν και την εποχή. Αν μπορέσουν να το πάνε παραπέρα και βρουν και τη συγκεκριμένη ώρα, μέχρι να φτάσουν σε ακρίβεια λεπτού και δευτερολέπτου, τότε θα είναι πραγματικά «ιδιοφυΐες»! Είναι πολύ γελοίο και εξοργιστικό το γεγονός ότι τέτοιες «ιδιοφυΐες» μπορούν να ανακαλύψουν κάτι που ούτε Εγώ δεν το ξέρω. Για ποιον λόγο είναι γελοίο; Κανένας άνθρωπος δεν ξέρει την ακριβή ώρα που ενσαρκώθηκε ο Θεός, ούτε καν ο Σατανάς δεν την ξέρει. Θα άφηνε ο Θεός κάποιον να μάθει κάτι που δεν το ξέρει ούτε καν ο Σατανάς; Όχι βέβαια. Αντίστοιχα, σε ό,τι αφορά το πότε θα ολοκληρώσει ο Θεός το μεγάλο Του εγχείρημα, και πότε θα ολοκληρώσει η σάρκα Του το έργο Του στη γη και θα φύγει, είναι αυτά πράγματα που ο Θεός θα έλεγε στον οποιονδήποτε; Υπάρχει λόγος να το μάθουν όλοι αυτό; (Δεν υπάρχει.) Θα άφηνε ο Θεός την ώρα που μιλάει να Του ξεφύγει κάτι που δεν θέλει να μάθουν οι άνθρωποι; Φυσικά και όχι. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι λένε όντως ότι έχουν βρει στα λόγια του Θεού το πότε θα φύγει από τη γη. Μάλιστα, λένε πως αυτό θα γίνει άνοιξη. Δεν είναι περίεργο αυτό; Δεν είναι γελοίο; Σε ποια λόγια του Θεού βασίζουν αυτήν τη δήλωση οι συγκεκριμένοι άνθρωποι; Όταν μίλησε ο Θεός για το ότι θα κάνει κάτι την άνοιξη, μπορεί να εννοούσε κάτι άλλο. Υπάρχει περίπτωση να εννοούσε αυτό; Πώς μπόρεσαν να προβάλουν τη δική τους ερμηνεία σ’ αυτό; Ο Θεός θα πει στους ανθρώπους ξεκάθαρα και κατηγορηματικά όσα θέλει Εκείνος να ξέρουν. Οι άνθρωποι δεν πρόκειται να μπορέσουν να καταλάβουν αυτά που δεν θέλει Εκείνος να ξέρουν, όση έρευνα και αν κάνουν· τέτοια πράγματα είναι αδύνατο να τα μάθει η ανθρωπότητα. Αυτοί οι άνθρωποι λένε πως γνωρίζουν και πως η έρευνά τους έχει φέρει αποτελέσματα. Αναφέρουν μάλιστα και συγκεκριμένο χρόνο. Δεν λένε ανοησίες; Έτσι παραπλανούν τους ανθρώπους, αναστατώνουν το μυαλό τους και διαταράσσουν την όρασή τους. Όλο αυτό πηγάζει από τον Σατανά και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση διαφώτιση από τον Θεό. Ο Θεός δεν υπήρχε περίπτωση να διαφωτίσει τους ανθρώπους σχετικά μ’ αυτό. Είναι ανώφελο να ξέρουν κάτι τέτοιο. Ο Θεός δεν θα άφηνε σε καμία περίπτωση να Του ξεφύγει κατά λάθος κάτι που δεν θέλει να μάθουν οι άνθρωποι. Γι’ αυτό και λέω ότι είναι γελοίο. Και εξοργιστικό γιατί είναι; (Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια έτσι ώστε, μέσα απ’ αυτά τα λόγια, οι άνθρωποι να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και να μπορέσουν να επιδιώξουν και να κερδίσουν την αλήθεια, αλλά οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να ερευνήσουν προορισμούς και μυστήρια.) Είναι κι αυτό λίγο εξοργιστικό, αλλά ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που εξοργίζομαι; Ας πούμε πως ένας πλούσιος γονιός βγάζει πολλά λεφτά για τα παιδιά του, και εκείνα είναι ακόμα μικρά και πρέπει να βασιστούν στον γονιό τους για να τα μεγαλώσει, και ο βιοπορισμός τους εξαρτάται εξ ολοκλήρου από αυτόν τον γονιό. Υπάρχει περίπτωση αυτά τα παιδιά να ελπίζουν να πεθάνει γρήγορα ο γονιός τους; Θα ψάξουν να βρουν κάποια μάντισσα για να υπολογίσουν γρήγορα πότε θα πεθάνει ο γονιός τους; Ενεργεί κανένας μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Αν το έκανε κανείς, δεν θα ήταν εξοργιστικό; Θα ήταν εξοργιστικό! Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι μισητοί! Τώρα που έχει έρθει ο Θεός στη γη, ακόμα κι αν η σάρκα Του μπορέσει να ζήσει πάνω από εκατό χρόνια και να εργαστεί για εκατό χρόνια, είναι περιορισμένες οι αλήθειες που μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι. Για σκεφτείτε το, από τη στιγμή της ενσάρκωσης του Κυρίου Ιησού μέχρι το σημερινό στάδιο του έργου του Θεού, πόσες αλήθειες έχει κερδίσει η ανθρωπότητα μέσα σ’ αυτά τα δύο χιλιάδες χρόνια; Η ανθρωπότητα ουσιαστικά δεν καταλαβαίνει την αλήθεια. Στο παρόν στάδιο, ο Θεός εργάζεται εδώ και 30 χρόνια και μιλάει εδώ και σχεδόν 30 χρόνια. Εκείνοι που έχουν διαβάσει τα λόγια του Θεού περισσότερο απ’ όλους τα διαβάζουν 30 χρόνια. Πόσες αλήθειες έχουν φτάσει στο σημείο να καταλάβουν οι άνθρωποι; Έχουν πολύ περιορισμένη κατανόηση. Ο ρυθμός με τον οποίο εισέρχεται η ανθρωπότητα στην αλήθεια είναι αργός. Αυτό σημαίνει ότι η αλήθεια δύσκολα και αργά εισχωρεί στους ανθρώπους και μετατρέπεται σε ζωή τους. Παρ’ όλο που γίνεται τόσο αργά, κάποιοι άνθρωποι δεν παύουν να ελπίζουν: «Πότε θα φύγει ο θεός από τη γη; Πότε θα λήξει το έργο του θεού;» Θα επωφελούνταν αν φύγει ο Θεός από τη γη και λήξει το έργο Του; Την ημέρα που θα φύγει ο Θεός από τη γη, θα πεθάνουν. Θα καταδικαστούν σε θάνατο. Για ποιον λόγο χαίρονται; Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι ανήθικοι; Ανάμεσα στους κοσμικούς ανθρώπους, αποκαλούνται αχάριστοι υιοί. Τους αποκαλούμε δύσπιστους και αντίχριστους, και είναι άχρηστοι.

Όταν εκφραζόταν το περιεχόμενο του έργου «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται», πολλοί άνθρωποι πίστευαν τα εξής: «Ο ενσαρκωμένος θεός απλώς κάνει έργο. Εκτελεί μερικά στάδια του έργου, εργάζεται με διάφορους τρόπους και μιλάει με διάφορους τρόπους, και τέλος· μετά απ’ αυτό, το έργο του θα τελειώσει. Αφού τελειώσει το έργο του, η σάρκα δεν θα έχει πια καμία χρησιμότητα και δεν θα υπάρχει πια λόγος να μιλάει. Θα έχουμε κερδίσει κάτι και θα πρέπει απλώς να περιμένουμε την ημέρα που θα ολοκληρωθεί το έργο του θεού. Μόλις καταφέρουμε να μιλήσουμε και να κηρύξουμε τα συγκεκριμένα λόγια του θεού, θα έχουμε προορισμό και θα λάβουμε σπουδαίες ευλογίες». Κάποιοι άνθρωποι τηρούσαν αυτήν τη στάση. Τότε, συναναστράφηκα πολλά επιπλέον λόγια, δηλαδή τα λόγια του «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», καθώς και τα λόγια πάνω στα οποία συναναστρέφομαι αυτήν την περίοδο. Κάποιοι άνθρωποι, όταν το είδαν αυτό, σκέφτηκαν: «Δεν περιλαμβάνονται όλα τα λόγια του θεού στο βιβλίο “Ο Λόγος Ενσαρκώνεται”; Για ποιον λόγο εξέφρασε τώρα τον τόμο “Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό”; Για ποιον λόγο συνεχίζει ο θεός να εκφράζει όλο και περισσότερα λόγια; Από εδώ και πέρα, λογικά θα μιλήσει για κάποια μυστήρια, για κάποια ζητήματα του ουρανού και για το ότι στο μέλλον οι άνθρωποι θα βαδίζουν μαζί με τον θεό στον ουρανό. Όταν μιλάμε γι’ αυτά τα πράγματα, μας φτιάχνει πραγματικά το κέφι!» Τι είδους άνθρωποι είχαν τέτοιες σκέψεις; (Οι αντίχριστοι.) Για ποιον λόγο διαμόρφωσαν αυτές τις σκέψεις; Επειδή δεν τους νοιάζει καθόλου η αλήθεια. Σκέφτηκαν: «Ακολουθούμε τον θεό τόσα χρόνια. Ξέρουμε πώς εργαζόταν ο θεός στην αρχή. Έχουμε βιώσει αυτοπροσώπως διάφορα στάδια του έργου του θεού. Επίσης, έχουμε βιώσει αυτοπροσώπως με ποιους τρόπους μιλάει ο θεός και το έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια. Είμαστε οι μάρτυρες του θεού και η γενιά που αξίζει περισσότερο να δεχτεί ευλογίες». Δεν ακολούθησαν τον Θεό λόγω του ότι μίλησε και εξέφρασε την αλήθεια, αλλά λόγω του προκαθορισμού του Θεού. Ο Θεός τούς οδήγησε να βιώσουν διάφορα στάδια του έργου και εκείνοι ακολούθησαν τον Θεό παθητικά. Αργότερα, όταν συνέχισε να προχωράει το έργο του Θεού, Εκείνος επέλεξε περισσότερους ανθρώπους που μπορούσαν να συμβαδίσουν με το παρόν στάδιο του έργου Του. Οι κεντρικοί αποδέκτες του έργου του Θεού επεκτείνονταν και μεταβάλλονταν διαρκώς. Κάποιοι άνθρωποι που αρχικά ακολουθούσαν τον Θεό αποκλείστηκαν σταδιακά επειδή δεν επιδίωκαν την αλήθεια, επειδή είχαν φτάσει στο σημείο να διατηρούν διάφορες αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό και επειδή είχαν εμφανιστεί μέσα τους διάφορες μορφές ανυπακοής και δυσαρέσκειας απέναντι στον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί αποκλείστηκαν τόσο για αντικειμενικούς όσο και για υποκειμενικούς λόγους. Από υποκειμενικής πλευράς, δεν επιδίωκαν την αλήθεια, εξέλαβαν τα λόγια του Θεού ως δόγματα και τα κήρυτταν παντού, σαν τους Φαρισαίους. Έως τώρα, κάποιοι άνθρωποι ακόμα δεν καταλαβαίνουν τι είναι οι αλήθεια-πραγματικότητες —λες και είναι νεκροί. Από αντικειμενικής πλευράς, εκείνοι που αποκλείστηκαν ήταν άνθρωποι που βίωσαν αυτοπροσώπως την έναρξη του νέου έργου του Θεού, αλλά λόγω του χαρακτήρα τους, της επιδίωξης και του επιπέδου τους, δεν είχαν τα προσόντα για το νεότερο έργο του Θεού που ακολούθησε, με αποτέλεσμα αυτοί οι άνθρωποι να αποκλειστούν γρήγορα και να εκδιωχθούν από τα στάδια του έργου του Θεού. Μπορεί να πει κανείς ότι για ένα διάστημα πριν εκφραστούν τα λόγια του έργου «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», πολλοί άνθρωποι χαίρονταν βαθιά μέσα στην καρδιά τους: «Επιτέλους, εκείνος στον οποίο εναντιώθηκα και τον οποίο καταδίκασα δεν έχει τίποτα να πει. Επιτέλους, ολοκληρώθηκαν τα στάδια του έργου του. Παλιότερα, είχα αντιλήψεις γι’ αυτόν. Δεν τον υπάκουγα και ένιωθα δυσαρέσκεια απέναντί του, ενώ επίσης τον καταδίκαζα και του εναντιωνόμουν. Να που είχα δίκιο. Δεν είναι θεός· δεν είναι ο χριστός. Όπως κι αν του φερθώ, δεν πειράζει, αφού δεν είναι θεός. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά το μέσο έκφρασης του θεού, ο εκπρόσωπος του θεού». Επιπλέον, κάποιοι είπαν μέχρι και το εξής: «Αυτή η σάρκα δεν διαφέρει από εμάς. Το πνεύμα μέσα του είναι αυτό που μιλάει και κάνει έργο· δεν έχει καμία σχέση με αυτήν τη σάρκα». Κάποιοι καταδίκασαν και βλασφήμησαν στα κρυφά τον Χριστό με τέτοιο θράσος. Όταν εκφράστηκαν οι αλήθειες του «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται, Τόμος 2: Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», αυτοί οι άνθρωποι που καταδίκαζαν και βλασφημούσαν τον Χριστό ένιωσαν στην καρδιά τους δυσφορία. Και τι προκάλεσε αυτήν τη δυσφορία; Από τη μία, είχαν για πολύ καιρό αντιλήψεις στην καρδιά τους, είχαν στραφεί εναντίον Εκείνου που εξέφραζε την αλήθεια. Τον είχαν παρακούσει και ένιωθαν δυσαρέσκεια απέναντί Του, και μάλιστα Τον είχαν καταδικάσει και Τον είχαν βλασφημήσει. Από μια άλλη σκοπιά, τα λόγια που εξέφρασε ο Θεός μετά το 2013 αποκάλυψαν πολλά μυστήρια που μέχρι τότε δεν τα γνώριζε η ανθρωπότητα. Αυτά τα μυστήρια είχαν ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα: ενδυνάμωσαν την πίστη των νέων πιστών που δεν είχαν θέσει ακόμα γερά θεμέλια, και μονομιάς έφεραν τη σιγουριά στην καρδιά τους που μέχρι τότε είχε αμφιβολίες. Αντίθετα, όσον αφορά αυτούς που πίστευαν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά στο παρελθόν είχαν εναντιωθεί στον Χριστό, Τον είχαν καταδικάσει και Τον είχαν βλασφημήσει, αυτά τα μυστήρια τους προκάλεσαν ένα χτύπημα κατά μέτωπο, φέρνοντάς τους ακόμα μεγαλύτερη δυσφορία. Σκέφτηκαν: «Τώρα ήρθε μια και καλή το τέλος μας. Μας απέκλεισε ο θεός. Δεν μας θέλει. Ο θεός εξέφρασε τόσα λόγια στο παρελθόν, αλλά εμείς τον βλέπαμε ανέκαθεν ως άνθρωπο. Νομίζαμε ότι μόλις ολοκληρώνονταν τα στάδια του έργου του, όλα τα άλλα δεν θα είχαν καμία σχέση μαζί του, ότι αυτός ο άνθρωπος θα είχε ολοκληρώσει την υπηρεσία του και ότι από τότε κι έπειτα θα αλληλεπιδρούσαμε με τον θεό στον ουρανό και θα πιστεύαμε στον θεό στον ουρανό. Διατηρούσαμε αντιλήψεις για τον θεό στη γη. Τον παρακούσαμε και τον απαξιώσαμε». Μέσα απ’ τα λόγια που εκφράστηκαν κατά το 2013, διαλύθηκε μεγάλο μέρος του θράσους αυτών των ανθρώπων. Προηγουμένως, κάποιοι άνθρωποι είχαν αναπτύξει αμφιβολίες σχετικά με το έργο του Θεού. Αντιστέκονταν στην ενσάρκωση του Θεού και τη βλασφημούσαν, ενώ κάποιοι έφτασαν και στο σημείο να εγκαταλείψουν την πίστη τους. Για ποιον λόγο έγινε αυτό; Επειδή είχαν αναπτύξει αντιλήψεις. Δεν αρνούνταν μόνο τον ενσαρκωμένο Θεό και το έργο του Θεού, αλλά αρνούνταν και την ύπαρξη του Θεού. Τι έκβαση θα έπρεπε να έχουν αυτοί οι άνθρωποι, με βάση τη στάση τους απέναντι στον Θεό; Ποια είναι η ουσία αυτών των ανθρώπων, με βάση τη στάση και την άποψή τους απέναντι στον Θεό; (Αυτή ενός δύσπιστου.) Το πρώτο κύριο χαρακτηριστικό των δύσπιστων είναι ο τυχοδιωκτισμός. Μόλις βρουν στον λόγο του Θεού τα συμφέροντά τους, θα γαντζωθούν απ’ αυτά, δεν θα τα αφήνουν με τίποτα και θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν από τα λόγια Του. Το δεύτερο είναι ότι είναι ικανοί να βλασφημήσουν τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε, είναι ικανοί να αναπτύξουν αντιλήψεις για τον Θεό οποτεδήποτε και οπουδήποτε, και όταν έστω κι ένα πραγματάκι δεν συνάδει με τις αντιλήψεις τους, είναι ικανοί να κρίνουν τον Θεό, να Τον καταδικάσουν και να Του εναντιωθούν. Δεν έχουν καθόλου φόβο Θεού. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ουσία των αντίχριστων· όλοι τους είναι αντίχριστοι. Ποιο είναι το άλλο χαρακτηριστικό τους; Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν την παραμικρή αγάπη για την αλήθεια. Ήταν οι πρώτοι που δέχτηκαν τα λόγια του Θεού, ήταν οι πρώτοι που άκουσαν τα λόγια του Θεού και ήταν και εκείνοι που βίωσαν αυτοπροσώπως τα στάδια και τις μεθόδους του έργου του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν εδώ και 30 χρόνια, αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν μπορούν να κάνουν κανένα καθήκον στον οίκο του Θεού και δεν έχουν να μοιραστούν κανένα βίωμα. Όπου κι αν πάνε, μόνο γι’ αυτά τα κενά λόγια και δόγματα μιλάνε. Ποιο είναι το πιο έκδηλο χαρακτηριστικό τους; Πιστεύουν 30 χρόνια στον Θεό, αλλά δεν έχουν αλλάξει καθόλου οι διαθέσεις τους, και δεν έχουν κανένα φόβο Θεού ούτε Τον καταλαβαίνουν καθόλου. Είναι ικανοί να κρίνουν κρυφά την ενσάρκωση του Θεού χωρίς να το πολυσκεφτούν, ακόμα και να προκαλέσουν φασαρία και να καταδικάσουν τον Θεό χωρίς τον παραμικρό τρόμο ή φόβο. Δεν αγαπάνε την αλήθεια, αποστρέφονται την αλήθεια και πάνε κόντρα στην αλήθεια. Σε ό,τι αφορά τον ενσαρκωμένο Θεό, τολμάνε να πουν το οτιδήποτε· τολμάνε να αξιολογήσουν και να κρίνουν τα πάντα, και όποτε αναπτύσσουν αντιλήψεις, τολμάνε να τις διαδώσουν. Δεν είναι απεχθείς αυτοί οι άνθρωποι; (Είναι.) Είναι, άραγε, άνθρωποι του Θεού; Πιστεύουν 30 χρόνια στον Θεό, αλλά δεν διαθέτουν καθόλου πραγματικότητες και δεν έχουν αλλάξει καθόλου οι διαθέσεις τους· δεν είναι νεκροί αυτοί οι άνθρωποι; Εκείνοι που επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια και διαθέτουν πραγματικά κανονική ανθρώπινη φύση, άραγε, δεν μπορούν να καταλάβουν κάποιες αλήθειες και να εισέλθουν σ’ αυτές μετά από τρία μόλις χρόνια πίστης στον Θεό; (Μπορούν.) Υπάρχουν, όμως, και άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό 30 χρόνια χωρίς να έχουν το παραμικρό βίωμα. Αν τους ζητήσεις να μιλήσουν για τα βιώματά τους, μόνο για δόγματα, συνθήματα και διαλέξεις θα μιλήσουν. Τι προσπάθεια έχουν καταβάλει, λοιπόν, ως προς τα λόγια του Θεού τα τελευταία 30 χρόνια; Τι έχουν κερδίσει; Εννοείται πως δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού. Αποδέχονται μεν εκείνα τα λόγια του Θεού που αφορούν τις ευλογίες και τις υποσχέσεις Του προς την ανθρωπότητα, τα ωραία Του λόγια, τα λόγια παρηγοριάς και παρότρυνσης, και τα λόγια που ακούγονται ευχάριστα, αλλά δεν αποδέχονται καμία από τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός ούτε καμία από τις απαιτήσεις Του προς την ανθρωπότητα. Ούτε μία από αυτές δεν αποδέχονται. Δεν θα έπρεπε να αποκλειστούν αυτοί οι άνθρωποι; (Θα έπρεπε.) Είναι άδικο να αποκλειστούν τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι διαπράττουν σκόπιμα αμαρτίες, παρόλο που γνωρίζουν ξεκάθαρα την αλήθεια.