Δεύτερη περίπτωση: Νιώθουν πικρία επειδή δεν μπορούν να πάνε στο εξωτερικό

Όταν εργαζόμουν στην ενδοχώρα της Κίνας, ήταν ένας επικεφαλής που νόμιζε ότι θα ερχόταν μαζί μας στο εξωτερικό και είχε χαρεί πολύ γι’ αυτό. Σκεφτόταν: «Επιτέλους, τα κατάφερα. Επιτέλους, θα μπορέσω να απολαύσω μεγάλες ευλογίες με τον θεό! Παλιότερα, υπέμεινα κακουχίες με τον θεό. Σήμερα, επιτέλους πήρα την ανταμοιβή μου. Το αξίζω. Αν μη τι άλλο, είμαι επικεφαλής και έχω βιώσει πολλές δυσχέρειες, επομένως, όταν μου παρουσιάζεται αυτό το καλό πράγμα, πρέπει να μπορώ να συμμετάσχω· πρέπει να μπορέσω να απολαύσω αυτό το επιθυμητό πράγμα». Αυτό σκεφτόταν. Ωστόσο, μετά από αρκετό καιρό που πέρασα κοντά του, παρατήρησα ότι δεν είχε αρχές σ’ αυτά που έλεγε και έκανε, δεν είχε καλή ανθρώπινη φύση, είχε σκοπό και πολύ έντονη επιθυμία να αποκτήσει ευλογίες, και κάποιες φορές χρειαζόταν κλάδεμα. Μετά από αρκετές φορές που κλαδεύτηκε, σκέφτηκε: «Αυτό ήταν το τέλος για μένα, λοιπόν. Ο άνωθεν με διέκρινε και δεν ανέφερε ξανά πως θα πήγαινα στο εξωτερικό. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν υπάρχει καμία ελπίδα να πάω στο εξωτερικό». Τα σκεφτόταν διαρκώς όλα αυτά μέσα στην καρδιά του. Στην πραγματικότητα, καταλαβαίναμε πως δεν ήταν κάποιος που επιδίωκε την αλήθεια, πως ήταν εντελώς ακατάλληλος να πάει στο εξωτερικό και πως, ακόμα κι αν πήγαινε στο εξωτερικό, δεν θα μπορούσε να κάνει κάποιο έργο, οπότε δεν το συζητούσαμε μαζί του. Εκείνος θεωρούσε πως δεν είχε καμία ελπίδα να πάει στο εξωτερικό, οπότε ξεκίνησε να σχεδιάζει άλλα πράγματα. Μια μέρα, βγήκε και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Άφησε απλώς ένα γράμμα που έλεγε: «Πίστευα στον θεό τόσα χρόνια και έκανα κάποιο έργο. Τώρα πια, εσείς πηγαίνετε στο εξωτερικό, όμως εγώ δεν είμαι κατάλληλος για να έρθω μαζί σας. Τις επόμενες ημέρες, θα αφιερώσω χρόνο για να επανορθώσω. Ο θεός με απεχθάνεται, οπότε θα τον εγκαταλείψω. Δεν θα τον αναγκάσω να βλέπει κάποιον που απεχθάνεται. Θα πάω να κρυφτώ». Αυτά τα λόγια έμοιαζαν να βγάζουν νόημα και δεν είχαν κάποιο μεγάλο πρόβλημα. Έπειτα, είπε: «Αυτό γίνεται από τότε που γεννήθηκα. Με όποιον κι αν είμαι μαζί, απλώς με εκμεταλλεύονται. Μπορώ να υποφέρω κακουχίες με τους άλλους, αλλά τις ευλογίες δεν μπορώ να τις απολαύσω μαζί τους». Τι εννοούσε με αυτό; (Νόμιζε ότι ο Θεός τον είχε εκμεταλλευτεί.) Αυτό ακριβώς εννοούσε. Ειδικά όταν είπε: «Με όποιον κι αν είμαι μαζί, πάντα μόνο να υποφέρω μαζί του μπορώ, δεν μπορώ να απολαύσω ευλογίες μαζί του», εκείνο που εννοούσε ήταν: «Έχω υπομείνει τόσες κακουχίες και έχω επωμιστεί τόσους κινδύνους μαζί σας, όμως όταν έρχεται η ώρα να απολαύσω ευλογίες μαζί σας, εσείς δεν είστε πρόθυμοι». Με τα λόγια αυτά έκανε παράπονα, και το ζήτημα αυτό του είχε δημιουργήσει πικρία μέσα του. Με το στόμα του έλεγε: «Ο θεός με απεχθάνεται. Θα παρατήσω τον θεό. Δεν θα τον αναγκάσω να νιώσει απέχθεια», στην καρδιά του, όμως, είχε ουσιαστικά πικρία: «Πάτε στο εξωτερικό για να απολαύσετε ευλογίες και θέλετε να με ξεφορτωθείτε!» Αυτό έγινε στην πραγματικότητα; (Όχι.) Τότε, τι έγινε; Νόμιζε ότι τον κλαδεύαμε επειδή θέλαμε να τον ξεφορτωθούμε, κι όχι επειδή δεν επιδίωκε την αλήθεια και δεν είχε αρχές σ’ αυτά που έλεγε και έκανε. Δεν καταλάβαινε ότι έχει πρόβλημα. Αντίθετα, σκεφτόταν: «Αφού υπέμεινα κακουχίες μαζί σου, θα πρέπει να απολαύσω και ευλογίες μαζί σου. Πρέπει οπωσδήποτε να μου επιτρέψεις να εισέλθω στη βασιλεία και να μου επιτρέψεις να γίνω μέλος του λαού της βασιλείας. Ό,τι κι αν κάνω, δεν πρέπει να με εγκαταλείψεις ποτέ». Αυτό δεν σκεφτόταν; (Ναι.) Ποια είναι η ουσία αυτού του τρόπου σκέψης; (Είναι η ίδια ουσία με αυτήν του Παύλου που προσπαθούσε να κάνει συναλλαγή με τον Θεό με αντάλλαγμα έναν στέφανο.) Σωστά, είναι η ουσία του Παύλου. Εκείνος πίστευε στον Θεό, ακολουθούσε τον Θεό, υπέμεινε κακουχίες και πλήρωσε τίμημα με σκοπό να πάρει έναν στέφανο και να κερδίσει ευλογίες. Δεν είχε αληθινή πίστη ούτε επιδίωκε την αλήθεια. Προσπαθούσε μόνο να κάνει συναλλαγές με τον Θεό. Αν η συναλλαγή ναυαγούσε, και δεν κέρδιζε ευλογίες ή αισθανόταν ριγμένος, τότε εξοργιζόταν, θεωρούσε την όλη υπόθεση χαμένη και άρχιζε να ενεργεί απερίσκεπτα, ενώ στην καρδιά του δημιουργούταν πικρία. Αυτά έδειχνε καθώς μιλούσε. Τι έκανε μετά αυτός ο άνθρωπος; Στη συνέχεια, ο άνθρωπος αυτός πήγε να κάνει δουλειές και είχε γύρω του πολλές νεαρές κοπέλες να τον περιτριγυρίζουν. Μολονότι δεν έλεγε πως δεν πιστεύει στον Θεό, δεν έκανε το καθήκον του και δεν ακολουθούσε τον Θεό. Κανείς δεν πίστευε ποτέ ότι θα παρατούσε την ευκαιρία να ακολουθήσει τον Θεό και μετά θα πήγαινε να κάνει δουλειές μόνο και μόνο επειδή κλαδεύτηκε λίγο. Η οργισμένη συμπεριφορά του και ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώθηκε προηγουμένως ήταν λες και επρόκειτο για δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Έτσι φανερώθηκε η φύση του. Παλιότερα, ο μόνος λόγος που δεν το έκανε αυτό ήταν ότι δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες. Αυτή είναι μία πτυχή. Μια άλλη πτυχή είναι ότι έκρυβε ποιος ήταν, παρίστανε πως δεν ήταν αυτός που ήταν και συγκρατιόταν. Αν είσαι στ’ αλήθεια καλός άνθρωπος, τότε, σε όποιες συνθήκες κι αν βρεθείς, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να παραμείνεις σταθερός στη θέση σου και να γνωρίζεις ποιος είσαι. Εξάλλου, μήπως μπορούν όσοι διαθέτουν αληθινά κάποια ανθρώπινη φύση να κάνουν πράξεις και παραπτώματα που δεν έχουν καμία ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Δεν μπορούν με τίποτα. Από αυτό το ζήτημα προκύπτει ξεκάθαρα ότι το να μην μπορούν οι άνθρωποι να αποδεχτούν την αλήθεια αποτελεί το πιο επαναστατικό πράγμα και πως βρίσκονται στον πιο μεγάλο κίνδυνο. Αν δεν μπορούν ποτέ να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε είναι δύσπιστοι. Αν γκρεμιστεί η επιθυμία ενός τέτοιου ανθρώπου να λάβει ευλογίες, τότε εκείνος θα εγκαταλείψει τον Θεό. Ποιος ο λόγος γι’ αυτό; (Γιατί αυτό που επιδιώκει είναι να ευλογηθεί και να απολαύσει τη χάρη.) Πιστεύει στον Θεό, αλλά δεν επιδιώκει την αλήθεια. Η σωτηρία θεωρεί πως είναι ένα στολίδι και μια εύηχη λέξη. Αυτό που επιδιώκει η καρδιά του είναι οι ανταμοιβές, ένας στέφανος και επιθυμητά πράγματα· θέλει να πάρει τα εκατονταπλάσια σ’ αυτήν τη ζωή και θέλει να αποκτήσει αιώνια ζωή στον κόσμο που θα έρθει. Αν δεν μπορέσει να αποκτήσει αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα πιστέψει· θα αποκαλυφθεί το αληθινό του πρόσωπο και θα εγκαταλείψει τον Θεό. Αυτό που πιστεύει μέσα του δεν είναι το έργο του Θεού ούτε οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, κι εκείνο που επιδιώκει δεν είναι η σωτηρία, πόσο μάλλον το να κάνει καλά το καθήκον του ως δημιούργημα. Απεναντίας, επιδιώκει το ίδιο με τον Παύλο. Να λάβει πλούσιες ευλογίες, να αποκτήσει μεγάλη δύναμη, να φορέσει έναν μεγάλο στέφανο και να φτάσει στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό. Αυτές είναι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες του. Κάθε φορά, λοιπόν, που υπάρχει στον οίκο του Θεού κάποιο όφελος ή επιθυμητό πράγμα, μάχεται για να το αποκτήσει, ξεκινάει να κατατάσσει τους ανθρώπους ανάλογα με τα προσόντα και την αρχαιότητά τους, και συλλογίζεται: «Εγώ έχω τα προσόντα. Θα έπρεπε να έχω μερίδιο. Πρέπει να αγωνιστώ για να το αποκτήσω». Τοποθετεί τον εαυτό του σε μια εξέχουσα θέση στον οίκο του Θεού, κι έπειτα θεωρεί πως είναι σωστό να απολαύσει αυτά τα οφέλη του οίκου του Θεού. Για παράδειγμα, όσον αφορά το ζήτημα της μετακίνησης στο εξωτερικό, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε αυτός ο άνθρωπος ήταν ότι έπρεπε να συμμετάσχει, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ήταν τόσο καλοί όσο εκείνος, δεν είχαν υπομείνει τόσες κακουχίες όσο εκείνος, δεν είχαν τόσα προσόντα όσα εκείνος, δεν πίστευαν στον Θεό τόσα χρόνια όσα εκείνος και δεν ήταν επικεφαλής για τόσο διάστημα όσο εκείνος. Προσπαθούσε να κατατάξει τον εαυτό του χρησιμοποιώντας κάθε δικαιολογία και τρόπο αξιολόγησης. Όποιος κι αν ήταν ο τρόπος που κατέτασσε τους ανθρώπους, πάντα τον εαυτό του τον τοποθετούσε στην κορυφή και στις τάξεις εκείνων που είχαν τα προσόντα. Τελικά, θεωρούσε σωστό να απολαύσει μια τέτοια μεταχείριση. Τη στιγμή που δεν έλαβε κάτι τέτοιο και τη στιγμή που διαλύθηκε η φαντασίωσή του ότι θα λάμβανε ευλογίες και θα κέρδιζε πράγματα για το συμφέρον του, αντί να υποταχθεί και να αναζητήσει την αλήθεια, αντέδρασε, εξοργίστηκε, επιχειρηματολόγησε με τον Θεό. Είναι ξεκάθαρο ότι η καρδιά του ήταν ήδη γεμάτη με όλα αυτά τα πράγματα που επιδίωκε, κι αυτό αρκεί για να δείξει ότι εκείνα που επιδίωκε είναι εντελώς ασύμβατα με την αλήθεια. Όσο έργο κι αν έκανε, ο στόχος και ο σκοπός του δεν ήταν τίποτε άλλο από το να αποκτήσει στέφανο —είχε τον ίδιο στόχο και σκοπό με τον Παύλο— και ήταν πολύ προσκολλημένος σ’ αυτόν, δεν τα παρατούσε με τίποτα. Όσο κι αν τον συναναστρέφονταν πάνω στην αλήθεια, όσο κι αν τον κλάδευαν, τον εξέθεταν και τον ανέλυαν, αυτός παρέμενε κολλημένος πεισματικά στον σκοπό του να λάβει ευλογίες και δεν τον εγκατέλειπε. Όταν δεν πήρε την έγκριση του Θεού και είδε πως η επιθυμία του να ευλογηθεί είχε διαλυθεί, τότε έπεσε στην αρνητικότητα και υποχώρησε, εγκατέλειψε το καθήκον του και το έβαλε στα πόδια. Δεν είχε εκπληρώσει πραγματικά το καθήκον του ούτε είχε παράσχει καλή υπηρεσία ως προς τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας, και το γεγονός αυτό αποκαλύπτει πέρα για πέρα ότι δεν είχε αληθινή πίστη στον Θεό, δεν υποτασσόταν πραγματικά και δεν είχε ούτε ίχνος πραγματικής βιωματικής μαρτυρίας· ήταν απλώς ένας λύκος ντυμένος σαν πρόβατο που καραδοκούσε μέσα σ’ ένα κοπάδι από πρόβατα. Τελικά, ένας άνθρωπος που ήταν δύσπιστος μέχρι το κόκκαλο αποκαλύφθηκε και αποκλείστηκε μια και καλή, και τέλειωσε η ζωή του ως πιστού. Αυτή είναι η μία περίπτωση.

Αυτή δεν ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση. Εκείνος δεν ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που σκόνταψε και αποκαλύφθηκε από το ζήτημα της μετακίνησης στο εξωτερικό. Το προηγούμενο παράδειγμα που αναφέραμε αφορούσε έναν άνδρα, αλλά υπήρξε κι άλλη μια περίπτωση μιας γυναίκας. Το αρχικό πλάνο ήταν να έρθει κι αυτή η γυναίκα μαζί μας στο εξωτερικό. Όταν έγινε αυτό, χάρηκε πολύ μέσα της και άρχισε να προγραμματίζει και να προετοιμάζεται για το ζήτημα, αλλά τελικά, για διάφορους λόγους, δεν γινόταν να πάει. Τη στιγμή εκείνη, δεν ενημερώθηκε, γιατί η κατάσταση ήταν πολύ επικίνδυνη. Κάποια στιγμή, σε μια συνάθροιση συνεργατών, πληροφορήθηκε την απόφαση αυτήν. Αναλύστε το εξής: Τι αποτέλεσμα θα μπορούσε να προκύψει όταν το μάθαινε αυτή η γυναίκα; (Κάποιος με τον τρόπο σκέψης ενός κανονικού ανθρώπου, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα είχε πολύ έντονη αντίδραση μόλις το μάθαινε. Θα σκεφτόταν ότι δεν μπορούσε να πάει στο εξωτερικό εξαιτίας της επικινδυνότητας της κατάστασης και θα χειριζόταν σωστά το ζήτημα. Εκείνη η γυναίκα, όμως, αν το μάθαινε, μπορεί να εξοργιζόταν και να προσπαθούσε να επιχειρηματολογήσει με τον Θεό.) Σωστά, έχετε αρχίσει να καταλαβαίνετε λίγο τον χαρακτήρα τέτοιων ανθρώπων. Έτσι είναι οι άνθρωποι αυτού του είδους· όποιο κι αν είναι το ζήτημα, δεν πρόκειται να βγουν ζημιωμένοι, αλλά αντίθετα να επωφεληθούν. Πρέπει στα πάντα να ξεπερνούν όλους τους άλλους και να είναι καλύτεροι απ’ όλους. Σε όλα, πρέπει να είναι οι καλύτεροι· πρέπει να παίρνουν κάθε επιθυμητό πράγμα, και δεν δέχονται με τίποτα να μην έχουν μερίδιο σε κάτι. Η γυναίκα, μόλις έμαθε το ζήτημα αυτό, τη στιγμή εκείνη θύμωσε και κυλίστηκε στο έδαφος σε ένα ξέσπασμα θυμού. Φάνηκε η δαιμονική της πλευρά, ενώ η ίδια δασκάλευε τους συνεργάτες της και εξαπέλυε τον θυμό της εναντίον τους. Από πού προερχόταν ο θυμός της; Παρόλο που έμοιαζε λες και είχε θυμώσει με τους αδελφούς και τις αδελφές, με ποιον είχε θυμώσει στην πραγματικότητα; (Είχε θυμώσει με τον Θεό.) Αυτό ακριβώς συνέβαινε. Και τότε, για ποιον λόγο είχε θυμώσει; Ποια ήταν η αιτία του θυμού της; (Επειδή δεν ικανοποιήθηκαν οι επιθυμίες της.) Επειδή δεν απέκτησε κάτι επιθυμητό και δεν επιτεύχθηκε ο στόχος της. Αυτήν τη φορά δεν κατάφερε να αποκτήσει κάποιο πλεονέκτημα. Αντίθετα, το πλεονέκτημα το απέκτησαν άλλοι και εκείνη δεν μπόρεσε να συμμετάσχει, κι έτσι εξοργίστηκε. Δεν μπορούσε να προσποιείται άλλο· ξέσπασε και εκτόνωσε όλη τη δυσαρέσκεια και την πικρία που είχε στην καρδιά της. Παλιότερα, έπρεπε να είναι πάντα η πρώτη που μάθαινε τι έκανε ο Άνωθεν. Ήθελε να είναι πάντα σε επαφή με τον Άνωθεν και δεν αλληλεπιδρούσε με τους αδελφούς και τις αδελφές. Θεωρούσε πάντα τον εαυτό της πρωτοκλασάτη προσωπικότητα και όχι ένα μέσο μέλος, γι’ αυτό θεωρούσε ότι έπρεπε να πάει κι αυτή στο εξωτερικό εκείνη τη φορά· αν κάποιος το άξιζε, ήταν η ίδια. Ήταν η βασική υποψήφια, και έπρεπε να απολαύσει την ειδική αυτή μεταχείριση. Αυτό πίστευε πραγματικά μέσα της. Πλέον, κατάλαβε ότι δεν θα απολάμβανε την ειδική αυτή μεταχείριση, ότι όλες οι κακουχίες που υπέμεινε όλα αυτά τα χρόνια ήταν μάταιες· δεν είχε κανένα όφελος από τη θέση που διαχειριζόταν με τόσο κόπο ούτε την αντιμετώπιση που ήθελε. Εκείνη τη στιγμή, όλα αυτά έγιναν καπνός. Είναι απίστευτο το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να αποσπάσει ένα επιθυμητό πράγμα τέτοιου μεγέθους· είναι απίστευτο το γεγονός ότι την είχαν ρίξει, γι’ αυτό και πίστεψε ότι δεν είχε υψηλή θέση στην καρδιά του Θεού και ότι ήταν ένας μέσος άνθρωπος. Οι άμυνες στην καρδιά της είχαν καταρρεύσει ολοκληρωτικά, και πλέον δεν υποκρινόταν ούτε συγκάλυπτε τίποτα. Άρχισε να κάνει σκηνή, να φωνάζει στους άλλους, να ξεσπάει, να θυμώνει και να εκθέτει το πώς ήταν φυσικά, χωρίς να τη νοιάζει τι έλεγαν οι άλλοι ή πώς το έβλεπαν. Αργότερα, την έστειλαν σε μια ομάδα για να κάνει ένα καθήκον. Όσο έκανε το καθήκον της, έκανε πολλά κακά πράγματα, και οι αδελφοί και οι αδελφές της ομάδας τελικά έγραψαν μαζί μια επιστολή με την απαίτηση να αποβληθεί. Για ποιον λόγο να αποβληθεί; Οι αδελφοί και οι αδελφές ανέφεραν ότι το κακό που έκανε θα μπορούσε να το περιγράψει κανείς με μια φράση: ήταν τόσο πολύ, που δεν ήταν δυνατόν να καταγραφεί! Με άλλα λόγια, έκανε πάρα πολύ κακό και η φύση όσων έκανε ήταν πολύ σοβαρή· δεν γινόταν να αποτυπωθούν καθαρά με μια-δυο φράσεις ούτε γινόταν να τα αφηγηθεί κάποιος με μια-δυο ιστορίες. Έκανε αμέτρητα κακά πράγματα κι αυτό εξαγρίωσε τους ανθρώπους, γι’ αυτό και η εκκλησία την απέβαλε. Αφού αυτά τα κακά πράγματα που έκανε δεν τα είχε κάνει πριν προκύψει το θέμα της μετακίνησης στο εξωτερικό, πώς, λοιπόν, ήταν ικανή να τα κάνει από τη στιγμή που προέκυψε; Επειδή το θέμα της μετακίνησης στο εξωτερικό δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελε. Είναι προφανές ότι τα κακά πράγματα που έκανε και η ασχήμια που αποκάλυψε αποτελούσαν κάποιου είδους εκδίκηση και εκτόνωση που προκάλεσε αποκλειστικά και μόνο το γεγονός ότι δεν πήρε αυτό που ήθελε. Πείτε Μου, όταν κάποιος που επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια και που έχει ανθρώπινη φύση συναντά μια τέτοια κατάσταση, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνει πολλές αλήθειες, είναι άραγε ικανός να παρουσιάσει αυτές τις εκδηλώσεις; Είναι ικανός να αποκαλύψει αυτά τα πράγματα; Όποιος έχει λίγη ανθρώπινη φύση, λίγη συνείδηση και κάποιο αίσθημα ντροπής, δεν πρόκειται να κάνει αυτά τα πράγματα· θα συγκρατηθεί. Μπορεί να μην είναι χαρούμενος μέσα του, να είναι δυσαρεστημένος και να έχει πληγωθεί λιγάκι, αλλά σκέφτεται πως δεν είναι παρά ένας μέσος άνθρωπος, πως δεν πρέπει να παλέψει για να αποκτήσει αυτό το πράγμα, πως όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια, να υποτάσσονται στα πάντα στις ενορχηστρώσεις του Θεού, πως δεν πρέπει να έχουν καμία επιλογή, και πως οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα και δεν είναι σε καμία περίπτωση κάτι το εντυπωσιακό. Θα στενοχωρηθεί για λίγες μέρες, αλλά μετά όλα θα είναι περασμένα ξεχασμένα. Θα συνεχίσει να πιστεύει όπως πρέπει, και δεν πρόκειται να κάνει τίποτα κακό ή να πάρει εκδίκηση γι’ αυτό το ζήτημα, ούτε να ξεσπάσει εξαιτίας αυτού του ζητήματος. Στον αντίποδα, αυτούς που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και που έχουν αβυσσαλέο χαρακτήρα, ένα μικρό θεματάκι είναι ικανό να τους αναγκάσει να εκδηλώσουν όλες αυτές τις κακές πράξεις που δεν έκαναν ποτέ στο παρελθόν. Έτσι εξηγείται το πρόβλημα. Κάτι τέτοιο εξηγεί την ανθρώπινη φύση-ουσία αυτών των ανθρώπων, και εξηγεί τις αληθινές επιδιώξεις τους, δηλαδή το γεγονός ότι μέσα από την αποκάλυψη αυτού του θέματος, έρχεται τελείως στο φως το αληθινό τους πρόσωπο. Κατ’ αρχάς, η ουσία τους είναι εκείνη ακριβώς ενός αντίχριστου. Δεύτερον, δεν έχουν επιδιώξει ποτέ την αλήθεια ούτε έχουν θεωρήσει ποτέ τον εαυτό τους αντικείμενο σωτηρίας ούτε έχουν υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις του Θεού. Δεν επιδιώκουν να υποταχθούν στον Θεό· επιδιώκουν μόνο τη θέση και τις απολαύσεις· επιδιώκουν μόνο την καλή μεταχείριση και επιδιώκουν μόνο να βρεθούν στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό. Ό,τι απολαμβάνει ο Θεός, το ίδιο να απολαμβάνουν κι αυτοί. Με αυτόν τον τρόπο, δεν ακολουθούν τσάμπα τον Θεό. Αυτά επιδιώκουν. Τέτοια φύση-ουσία έχουν αυτοί οι άνθρωποι· αυτό είναι το αληθινό τους πρόσωπο και έτσι είναι εσωτερικά η καρδιά τους. Αυτό το ζήτημα σήμανε το τέλος της εικοσαετούς πίστης αυτής της γυναίκας· όλα πήγαν στράφι.

Για πείτε Μου, πού θα έπρεπε να είναι τώρα αυτοί οι δύο άνθρωποι; Στην εκκλησία ή κάπου αλλού; (Στον κόσμο των άπιστων.) Γιατί το λέτε αυτό; Πώς το αποφασίσατε; Σε τι βασίζονται τα λόγια σας; (Στο ότι είναι δύσπιστοι, και με την πίστη τους στον Θεό δεν έχουν σκοπό να επιδιώξουν να κάνουν τα καθήκοντά τους ως δημιουργήματα. Τέτοιοι άνθρωποι, τελικά, δεν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στην πίστη τους και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να επιστρέψουν στον κόσμο.) Στο τέλος, δεν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στην πίστη τους. Τώρα, όμως, δεν έχει έρθει ακόμα το τέλος, οπότε πώς γίνεται να έχουν εξαφανιστεί; Πρέπει να εξετάσεις τι σκεφτόντουσαν κατά βάθος. Μόνο όταν μέσα στην καρδιά τους υπήρχε κάποια δραστηριότητα, μπόρεσαν να κάνουν τέτοια πράγματα και να κάνουν τέτοιες επιλογές. Πώς ανέλυσαν και αξιολόγησαν αυτό το ζήτημα που τους ώθησε να επιλέξουν ένα τέτοιο μονοπάτι; Μέσα τους σκέφτηκαν: «Πιστεύω τόσα χρόνια στον θεό και έχω υπομείνει πολλές κακουχίες. Ανέκαθεν λαχταρούσα τη μέρα που θα αποκτούσα καλό όνομα. Αν είμαι με τον άνωθεν, τότε θα μπορέσω να φτιάξω ένα καλό όνομα και να ανεβάσω την υπόληψή μου. Επιτέλους, έχω πια την ευκαιρία να πάω στο εξωτερικό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό! Πριν πιστέψω στον θεό, ούτε να το σκεφτώ δεν τολμούσα. Είναι σαν να παίρνεις έναν στέφανο μέσα από την πίστη στον Θεό, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται τελικά, εγώ δεν θα συμμετάσχω σε κάτι τόσο σπουδαίο και επιθυμητό. Δεν μπορώ να το αποκτήσω. Στο παρελθόν, πίστευα ότι είχα σίγουρα μια θέση στην καρδιά του θεού, αλλά τώρα διαπιστώνω ότι δεν είναι έτσι. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν μπορώ να αποκτήσω τίποτα το επιθυμητό με το να ακολουθώ τον θεό. Εφόσον σε ένα τόσο σπουδαίο πράγμα όπως η μετακίνηση στο εξωτερικό δεν με σκέφτηκαν, δεν θα έχω ακόμα λιγότερες πιθανότητες να πάρω στέφανο στο μέλλον; Δεν είναι σίγουρο ποιος θα τον πάρει, και απ’ ό,τι φαίνεται, δεν υπάρχει ελπίδα να τον πάρω εγώ». Κι όταν πίστευαν ότι δεν έχουν ελπίδα, ήταν και τότε πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον Θεό; Με τι σκοπό υπέμεναν τις κακουχίες και πλήρωναν το τίμημα παλιότερα; Μόνο λόγω αυτής της μικρής ελπίδας, λόγω αυτών των μικρών ιδεών που είχαν μέσα στην καρδιά τους ενεργούσαν μ’ αυτόν τον τρόπο και εκδηλώνονταν μ’ αυτόν τον τρόπο. Τώρα που οι ελπίδες τους έχουν καταρρεύσει και οι ιδέες τους είναι άχρηστες, άραγε μπορούν να συνεχίσουν να πιστεύουν; Είναι δυνατόν να συνεχίσουν να είναι ικανοποιημένοι που μένουν στον οίκο του Θεού και κάνουν το καθήκον τους; Γίνεται να είναι πρόθυμοι να μην κερδίσουν τίποτα, και να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις του Θεού; Οι αντίχριστοι έχουν τόσο μεγάλες φιλοδοξίες και επιθυμίες που δεν θα τους αρέσει καθόλου αν οι προσπάθειές τους και το τίμημα που πλήρωσαν φέρουν αυτό το αποτέλεσμα. Το όνειρό τους είναι να πάρουν έναν στέφανο και επιθυμητά πράγματα ως αντάλλαγμα για το τίμημα που πληρώνουν και τις προσπάθειές τους· ονειρεύονται πως ό,τι επιθυμητό κι αν έχει ο οίκος του Θεού, αυτοί πρέπει να λάβουν μερίδιο· οι άλλοι ας μην πάρουν, δεν πειράζει, αλλά οι ίδιοι πρέπει να πάρουν. Μπορούν άραγε όσοι έχουν τόσο μεγάλες φιλοδοξίες και απληστία να κάνουν το καθήκον τους χωρίς κανένα αντάλλαγμα και να καταβάλλουν προσπάθειες χωρίς κανένα αντάλλαγμα; Δεν μπορούν με τίποτα να το καταφέρουν αυτό. Κάποιοι λένε: «Άσ’ τους να επιδιώκουν την αλήθεια. Μόλις ακούσουν πολλές αλήθειες, τότε δεν θα καταφέρουν να το πετύχουν;» Κάποιοι άλλοι λένε: «Αν ο Θεός τούς παιδεύσει και τους κρίνει, άραγε αυτό δεν θα τους αλλάξει;» Ισχύει αυτό; Ο Θεός δεν παιδεύει και δεν κρίνει έτσι τους ανθρώπους, και δεν τους σώζει έτσι. Αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους θα αποκλείσει. Τι το διαφορετικό έχουν αυτά που είπα Εγώ σε σχέση με αυτά που είπατε εσείς μόλις τώρα; Αυτά που είπατε μήπως είναι η αληθινή δραστηριότητα της καρδιάς τους; Είναι άραγε η εκδήλωση της ουσίας τέτοιων ανθρώπων; (Όχι.) Τότε, τι είναι αυτά που είπατε; (Αισθήματα και κενές θεωρίες.) Η φύση αυτών που είπατε κλίνει λιγάκι προς την ανάλυση και την αξιολόγηση, τους αξιολογεί και τους ορίζει με βάση τη θεωρία. Δεν είναι οι αληθινές τους σκέψεις και αποκαλύψεις ούτε οι αληθινές τους απόψεις. Είναι μια εκδήλωση τέτοιου είδους ανθρώπων που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Αν υπάρξει κάτι το επιθυμητό που δεν απέκτησαν, ένα όφελος που δεν απόλαυσαν ή ένα πλεονέκτημα που δεν αποκόμισαν, τότε εξοργίζονται, χάνουν την πίστη τους στον Θεό και στην επιδίωξη της αλήθειας, είναι απρόθυμοι να πιστέψουν στον Θεό, θέλουν να το βάλουν στα πόδια και να κάνουν κακά πράγματα. Κάνουν κακά πράγματα για ν’ εκτονωθούν και να πάρουν εκδίκηση. Εκτονώνουν τις παρανοήσεις τους για τον Θεό και τη δυσαρέσκειά τους για τον Θεό. Πρέπει να αντιμετωπιστούν αυτοί οι άνθρωποι; Πρέπει να τους επιτραπεί να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους στην εκκλησία; (Όχι.) Και τότε, πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν; (Πρέπει να αποβληθούν.) Υπάρχει κανείς που έπαψε να πιστεύει επειδή δεν μπορούσε να πάει στο εξωτερικό; (Ναι.) Τι άνθρωποι είναι αυτοί; (Δύσπιστοι. Ο μόνος λόγος που πιστεύουν στον Θεό είναι προκειμένου να επιδιώξουν ευλογίες, και όταν δεν ικανοποιούνται οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους, τότε προδίδουν τον Θεό.) Ένα τόσο δα πραγματάκι σαν αυτό μπορεί να τους κάνει να πάψουν να πιστεύουν στον Θεό. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι άνθρωποι σαν αυτούς έχουν αληθινή ή ψεύτικη πίστη —έχουν τόσο τιποτένιο χαρακτήρα!

Τρίτη περίπτωση: Μόλις γυρίσουν στο σπίτι τους στην επαρχία, αδυνατούν να συνεχίσουν να ζουν

Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται στην επαρχία και η οικογένειά τους δεν έχει και πολλά λεφτά για να ζήσει. Στην καθημερινότητά τους χρησιμοποιούν απλά αντικείμενα, κι εκτός από ένα σκληρό κρεβάτι, μια ντουλάπα κι ένα γραφείο, δεν έχουν άλλα έπιπλα στο σπίτι. Το δάπεδό τους είναι από τούβλα ή χώμα· δεν έχουν καν τσιμεντένιο δάπεδο. Ζουν σε πολύ ταπεινές συνθήκες. Αφότου πιστέψουν στον Θεό, κάνουν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου και πηγαίνουν σε κάποιες πλούσιες περιοχές. Ήταν μια τέτοια γυναίκα, η οποία κοίταζε γύρω της και έβλεπε ότι οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές είχαν στα σπίτια τους είτε δάπεδο από ξύλο ή πλακάκια. Στους τοίχους είχαν ταπετσαρία. Τα σπίτια ήταν πολύ καθαρά, και έκαναν μπάνιο κάθε μέρα. Επίσης, στα σπίτια τους είχαν πολλά έπιπλα: έπιπλα τηλεόρασης και μεγάλες ντουλάπες, όπως επίσης καναπέδες και κλιματισμό. Στην κρεβατοκάμαρά τους είχαν ακριβά κρεβάτια και στην κουζίνα υπήρχαν κάθε είδους συσκευές: ψυγεία, φούρνοι μικροκυμάτων, φούρνοι, εστίες, απορροφητήρες, κλπ. Ήταν ένα εντυπωσιακό θέαμα. Εκτός αυτού, σε τέτοιες μεγάλες πόλεις, υπήρχαν κάποια σπίτια όπου μπορούσε να πάρει το ασανσέρ για να ανεβοκατεβαίνει στους ορόφους. Εκείνο το μέρος τής άνοιξε τα μάτια, και μετά από λίγο καιρό που εργάστηκε εκεί και διέδωσε το ευαγγέλιο, δεν ήθελε να γυρίσει. Και γιατί δεν ήθελε; Σκέφτηκε: «Το σπίτι της οικογένειάς μου, που είναι από χώμα, δεν συγκρίνεται σε τίποτα μ’ αυτό το μέρος. Αφού όλοι πιστεύουμε στον θεό, πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να ζουν τόσο καλύτερα απ’ την οικογένειά μου; Αυτοί οι άνθρωποι ζουν σαν να είναι στον παράδεισο. Η οικογένειά μου ζει σε χοιροστάσιο. Ζουν πολύ χειρότερα απ’ αυτούς τους ανθρώπους!» Μετά από αυτήν τη σύγκριση, αναστατώθηκε, ένιωσε ακόμα μεγαλύτερο δέσιμο μ’ εκείνο το μέρος και είχε ακόμα λιγότερη διάθεση να επιστρέψει. Σκέφτηκε: «Αν μπορέσω να δουλέψω εδώ μακροχρόνια, τότε δεν θα αναγκαστώ να γυρίσω σπίτι, σωστά; Εκείνη η τρύπα από χώμα δεν είναι κατάλληλη για να μένουν άνθρωποι μέσα». Έμεινε στη μεγαλούπολη για κάποιο διάστημα και έμαθε να τρώει, να ντύνεται και να χαίρεται τη ζωή όπως έκαναν οι κάτοικοι της πόλης, κι έμαθε να ζει σαν αυτούς. Εκείνον τον καιρό, της φαινόταν πολύ ωραία η ζωή. Ήταν ωραίο να έχεις λεφτά. Οι φτωχοί άνθρωποι δεν έχουν μέλλον. Τους φτωχούς οι άλλοι απλώς τους περιφρονούσαν, ενώ μέχρι και οι ίδιοι περιφρονούσαν τον εαυτό τους. Όσο περισσότερο το σκεφτόταν, τόσο λιγότερο ήθελε να γυρίσει πίσω, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ήταν αναγκασμένη να γυρίσει σπίτι της. Μόλις έφτασε στο σπίτι της, ένιωσε μέσα της ανάμεικτα αισθήματα και της ήταν πολύ δύσκολο να το αντέξει. Μόλις μπήκε μέσα, είδε πως το δάπεδο ήταν από χώμα και όταν κάθισε στο κρεβάτι, ήταν πολύ σκληρό και άβολο. Όταν άγγιζε τους τοίχους, το χέρι της γέμιζε χώμα. Όταν ανέφερε κάποιο νόστιμο φαγητό που ήθελε να φάει, κανένας δεν ήξερε το όνομα, ενώ δεν υπήρχαν υποδομές για να κάνει μπάνιο πριν κοιμηθεί. Της φαινόταν τιποτένια μια τέτοια ζωή και κρατούσε κακία στους γονείς της που ήταν τόσο φτωχοί που δεν είχαν να αγοράσουν τίποτα απ’ αυτά που ήθελε, και πάντα έχανε την ψυχραιμία της μαζί τους. Από τότε που είχε γυρίσει πίσω, ήταν λες και είχε γίνει άλλος άνθρωπος. Κοίταζε με απαξιωτικό βλέμμα τα μέλη της οικογένειάς της και κοίταζε με απαξιωτικό βλέμμα όλα όσα υπήρχαν στο σπίτι της, γιατί το θεωρούσε τόσο απλοϊκό που δεν μπορούσε να ζήσει πια εκεί· πίστευε πως, αν συνέχιζε να ζει εκεί, όλη αυτή η πικρία θα τη σκότωνε. Το γεγονός ότι είχε φύγει από το σπίτι τής είχε ανοίξει τα μάτια, αλλά είχε εξελιχθεί σε κάτι κακό, με αποτέλεσμα οι γονείς της να θυμώσουν πολύ μαζί της. Σ’ εκείνο το σημείο, της ήρθε μια ιδέα στο μυαλό: «Αν οι γονείς μου δεν πίστευαν στον θεό κι αν δεν πίστευα ούτε εγώ στον θεό, τότε σίγουρα η ζωή μας θα ήταν καλύτερη από τώρα. Μπορεί να μην κοιμόμασταν σε ακριβά κρεβάτια, αλλά τουλάχιστον θα τρώγαμε καλύτερα και θα μπορούσαμε να βάλουμε πλακάκια στο δάπεδο». Πίστευε ότι όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα της πίστης στον Θεό, ότι όποιος πιστεύει στον Θεό έπρεπε να είναι φτωχός, ότι αν πιστεύει στον Θεό, δεν θα μπορούσε να έχει καλή ζωή, και δεν θα μπορούσε να τρώει καλά πράγματα ή να φοράει ωραία ρούχα. Από τότε, εκείνη η καταπληκτική ηρωίδα που είχε καταφέρει πράγματα σε πολλές επαρχίες δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια της και νύσταζε όλη μέρα. Δυσκολευόταν να ξυπνήσει το πρωί και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ετοιμαστεί και να μακιγιαριστεί, και μετά να φορέσει ρούχα που συνηθίζουν να φοράνε οι κάτοικοι της πόλης. Έπειτα, συνοφρυωνόταν και σκεφτόταν πότε θα μπορούσε να απαλλαγεί απ’ αυτήν τη ζωή στην επαρχία και να ζήσει όπως ζούσαν οι άνθρωποι στην πόλη. Τα κηρύγματα που έκανε παλιά και η αποφασιστικότητα που είχε είχαν χαθεί· τα είχε ξεχάσει όλα. Δεν ήξερε καν αν ήταν πιστή. Τόσο γρήγορα είχε αλλάξει. Το γεγονός ότι άνοιξαν λίγο τα μάτια της, και άλλαξε το περιβάλλον στο οποίο ζούσε και η ποιότητα ζωής της, την έκανε να αποκαλυφθεί.

Στο παρελθόν, η γυναίκα αυτή πήγαινε παντού για να κηρύξει και να κάνει έργο. Ήταν αποφασισμένη και δυνατή, αλλά όλα αυτά ήταν μόνο όσα έδειχνε εξωτερικά. Ούτε η ίδια δεν ήξερε τι επιδίωκε βαθιά μέσα της, τι της άρεσε και τι άνθρωπος ήταν. Μια εμπειρία κατά την οποία πήγε στην πόλη είχε αλλάξει ριζικά την κατάσταση της ζωής της, και ο καιρός που βίωσε έναν πλούσιο τρόπο ζωής είχε αλλάξει τελείως την κατεύθυνση της ζωής της. Και ποιος ακριβώς ήταν ο λόγος; Ποιος την άλλαξε; Όχι βέβαια ο Θεός, σωστά; Φυσικά και όχι. Τότε, ποιος ήταν ο λόγος; Όλα έγιναν επειδή το περιβάλλον την αποκάλυψε, αποκάλυψε τη φύση-ουσία της, αποκάλυψε τις επιδιώξεις της και το μονοπάτι στο οποίο βάδιζε. Σε τι μονοπάτι βάδιζε; Δεν βάδιζε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας ούτε στο μονοπάτι του Πέτρου, ούτε στο μονοπάτι εκείνων που έχουν σωθεί και οδηγηθεί στην τελείωση, ούτε στο μονοπάτι στο οποίο επιζητά κανείς να κάνει το καθήκον ενός δημιουργήματος· αντίθετα, βάδιζε στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Συγκεκριμένα, το μονοπάτι ενός αντίχριστου είναι εκείνο της επιδίωξης της φήμης, της επιδίωξης της θέσης και της επιδίωξης των υλικών απολαύσεων. Τέτοια ουσία έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Αν δεν επιδίωκε αυτά τα πράγματα και ήταν άτομο που επιδίωκε την αλήθεια, τότε μια τέτοια μικροαλλαγή στο περιβάλλον δεν υπήρχε περίπτωση να την αποκαλύψει. Το πολύ πολύ να ένιωθε λιγότερο δυνατή μέσα της, να αναστατωνόταν λίγο και να ένιωθε λίγο πόνο, ή να είχε κάποιες ανόητες εκδηλώσεις, αλλά όχι σε τέτοιον βαθμό, ώστε να αποκαλυφθεί τόσο περίτρανα. Τι ουσία έχουν οι επιδιώξεις τέτοιων ανθρώπων; Αυτοί επιδιώκουν τα ίδια πράγματα με τους άπιστους, και τα ίδια πράγματα με οποιονδήποτε σ’ αυτόν τον κόσμο επιδιώκει τη φήμη, το κέρδος και τις κακές τάσεις. Τους αρέσει το μοντέρνο ντύσιμο των άπιστων, τους αρέσει το γεγονός ότι οι άπιστοι ακολουθούν τις κακές τάσεις, και ακόμα περισσότερο τους αρέσει η εμμονή που έχουν οι άπιστοι για έναν πολυτελή τρόπο ζωής της σάρκας. Έτσι, μία μικρή αλλαγή στο περιβάλλον της ήταν αρκετή για να αλλάξει τελείως η οπτική αυτής της γυναίκας για τη ζωή και η στάση της απέναντι σ’ αυτόν τον κόσμο κι απέναντι στη ζωή. Θεωρούσε πως η πίστη στον Θεό και η επιδίωξη της αλήθειας δεν ήταν το πιο σημαντικό, και πως όσο οι άνθρωποι ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο, πρέπει να απολαμβάνουν τη σάρκα και τη ζωή, να επιδιώκουν τις τάσεις και να είναι σαν τις χαρισματικές και εντυπωσιακές προσωπικότητες της κοινωνίας που έχουν στραμμένα τα βλέμματα πάνω τους απ’ όπου περνάνε, προκαλούν τον φθόνο των άλλων και κάνουν τους άλλους να τους αποθεώνουν. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, αφού γνωρίσουν περισσότερα περιβάλλοντα, έρθουν σε επαφή με κάθε λογής ανθρώπους και ανοίξουν τα μάτια τους, λόγω του ότι επιδιώκουν την αλήθεια και λόγω του ότι καταλαβαίνουν τις προθέσεις του Θεού, είναι περισσότερο ικανοί να διακρίνουν αυτές τις κακές τάσεις και την ανθρωπότητα. Η καρδιά τους είναι πιο ικανή να νιώσει απέχθεια για το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι κοσμικοί άνθρωποι, αλλά και να το διακρίνει και να το εγκαταλείψει εντελώς, επιδιώκοντας να βαδίσουν το μονοπάτι όπου τους καθοδηγεί ο Θεός. Όσο για κείνους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και που έχουν την ουσία του αντίχριστου, μόλις ανοίξουν τα μάτια τους και έρθουν σε επαφή με διαφορετικά περιβάλλοντα, οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους όχι απλώς δεν μειώνονται, αλλά αντιθέτως, αυξάνονται και μεγαλώνουν. Αυτοί οι άνθρωποι, αφού μεγαλώσουν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους, ζηλεύουν ακόμα περισσότερο τη ζωή εκείνων των ανθρώπων στον κόσμο που χαίρονται τα καλά πράγματα και έχουν λεφτά και επιρροή, και βαθιά μέσα τους αρχίζουν να περιφρονούν τη ζωή των πιστών. Θεωρούν ότι οι περισσότεροι πιστοί δεν επιδιώκουν τα εγκόσμια, δεν έχουν λεφτά, δεν έχουν θέση, δεν έχουν επιρροή και δεν έχουν δει και πολλά πράγματα στον κόσμο, ότι δεν είναι το ίδιο χαρισματικοί με τους άπιστους, ότι δεν καταλαβαίνουν πώς να χαρούν τη ζωή τόσο καλά όσο οι άπιστοι και ότι δεν κάνουν τόση επίδειξη όσο οι άπιστοι. Το αποτέλεσμα είναι να μεγαλώνει βαθιά στην καρδιά τους η εναντίωση και ο ανταγωνισμός απέναντι στην πίστη στον Θεό. Άρα, δεν μπορεί κανείς να καταλάβει αν πολλοί άνθρωποι που έχουν την ουσία του αντίχριστου, από τη στιγμή που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό μέχρι σήμερα, είναι πράγματι άνθρωποι με την ουσία του αντίχριστου· μια μέρα, όμως, όταν εμφανιστεί το κατάλληλο περιβάλλον, θα τους αποκαλύψει. Παλιότερα, όταν δεν είχαν αποκαλυφθεί ακόμα οι άνθρωποι που αποκαλύφθηκαν, ακολουθούσαν κι αυτοί τους κανόνες και έκαναν αυτά που έπρεπε. Ό,τι τους ζητούσε ο οίκος του Θεού να κάνουν το έκαναν, και μπορούσαν να υπομείνουν βάσανα και να πληρώσουν τίμημα. Έδειχναν να κάνουν το καθήκον τους, να είναι άνθρωποι που βρίσκονταν στο ορθό μονοπάτι και να έχουν την ομοιότητα και το φέρσιμο ανθρώπων που πίστευαν στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, ό,τι κι αν έκαναν προς τα έξω, η ουσία τους και το μονοπάτι που ακολουθούσαν δεν άντεξαν στη δοκιμασία του χρόνου ούτε στη δοκιμασία των διαφορετικών περιβαλλόντων. Όσα χρόνια κι αν πιστεύει κάποιος στον Θεό και όσο ισχυρά θεμέλια κι αν έχει η πίστη του, αν αυτός έχει την ουσία ενός αντίχριστου και βρίσκεται στο μονοπάτι του αντίχριστου, τότε είναι σίγουρο πως θα επιδιώξει τις υλικές απολαύσεις, θα επιδιώξει έναν πολυτελή τρόπο ζωής, θα επιδιώξει πλούσια υλική μεταχείριση και μάλιστα θα επιδιώξει κάθε λογής επιθυμητά πράγματα, ενώ ταυτόχρονα θα ζηλεύει τη στάση και την προσέγγιση που έχουν οι κοσμικοί άνθρωποι απέναντι στη ζωή. Αυτό είναι βέβαιο. Άρα, παρόλο που τώρα όλοι ακούνε κηρύγματα, τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και κάνουν τα καθήκοντά τους, εκείνοι που από τη μία τα κάνουν όλα αυτά, αλλά από την άλλη δεν επιδιώκουν την αλήθεια, σίγουρα θα επιδιώξουν υλικά πράγματα. Αυτά τα πράγματα θα έχουν προτεραιότητα στην καρδιά τους, και μόλις προκύψει το κατάλληλο περιβάλλον ή η κατάλληλη περίσταση, τότε θα αναπτυχθούν και θα μπουν στο παιχνίδι οι επιθυμίες τους. Μόλις φτάσουν τα πράγματα σ’ εκείνο το σημείο, τότε είναι που θα αποκαλυφθούν. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, τότε αργά ή γρήγορα θα φτάσει γι’ αυτούς εκείνη η μέρα. Όσο για κείνους που επιδιώκουν την αλήθεια, που καταλαβαίνουν την αλήθεια και που έχουν την αλήθεια ως θεμέλιό τους, όταν παρουσιάζονται αυτοί οι πειρασμοί και αυτά τα περιβάλλοντα, είναι σε θέση να τα προσεγγίσουν σωστά, να τα απορρίψουν και να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους για τον Θεό. Όταν παρουσιάζονται αυτοί οι πειρασμοί, μπορούν επίσης να διακρίνουν τι είναι θετικό και τι αρνητικό, και ξέρουν αν πρόκειται για κάτι που θέλουν. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με κάποιες γυναίκες που δεν ενδιαφέρονται για τους άνδρες που τις διεκδικούν, όσα χρήματα κι αν έχουν αυτοί οι άνδρες. Γιατί δεν ενδιαφέρονται; Επειδή αυτοί δεν έχουν καλό χαρακτήρα. Κάποιες γυναίκες δεν ψάχνουν για σύντροφο γιατί δεν τις διεκδικούν πλούσιοι άντρες. Αν τις διεκδικούσε ένας άνδρας που είχε λεφτά και τους αγόραζε ένα επώνυμο φόρεμα που κοστίζει 20.000 γουάν, τότε θα ένιωθαν έλξη, και αν μετά τους αγόραζε μια γούνα βιζόν αξίας 100.000 γουάν ή ένα μεγάλο διαμάντι, μια ωραία σπιταρόνα κι ένα αυτοκίνητο, τότε θα ήταν κατευθείαν πρόθυμες να τον παντρευτούν. Όταν, λοιπόν, αυτές οι γυναίκες έλεγαν πως δεν θα παντρευτούν, ήταν αλήθεια ή ψέμα; Ήταν ψέμα. Υπάρχουν, λοιπόν, πολλοί άνθρωποι που λένε ότι δεν επιδιώκουν τα εγκόσμια και δεν επιδιώκουν τις προοπτικές και τις απολαύσεις του κόσμου, αλλά αυτό ισχύει όταν δεν έχουν τους πειρασμούς μπροστά τους· τότε, το περιβάλλον δεν ευνοεί κάτι τέτοιο. Μόλις παρουσιαστεί ένα ευνοϊκό περιβάλλον, θα βυθιστούν βαθιά σ’ αυτό και δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν. Είναι ακριβώς σαν το παράδειγμα που δώσαμε μόλις τώρα. Η γυναίκα εκείνη δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την κατάσταση. Αφού απόλαυσε για λίγο τη ζωή στην πόλη, δεν ήξερε ποια ήταν κι έχασε τον δρόμο της. Αν την έβαζαν σ’ ένα παλάτι, τότε θα έπρεπε να βάλει τους γονείς της να αυτοκτονήσουν όσο το δυνατόν συντομότερα για να μη σπιλωθεί το όνομά της; Τέτοιοι άνθρωποι είναι ικανοί να κάνουν οποιαδήποτε βλακεία για χάρη της απόλαυσης, της φήμης, του πολυτελούς τρόπου ζωής και της υψηλής ποιότητας ζωής. Είναι άχρηστοι και έχουν τιποτένιο χαρακτήρα. Έχουν επιδιώξει ποτέ την αλήθεια τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Και τότε, από πού προέρχονταν τα κηρύγματα που έκανε; Μήπως αυτά που έλεγε ήταν κηρύγματα; Αυτά που κήρυττε δεν ήταν κηρύγματα, αλλά δόγματα. Έδινε παράσταση και παραπλανούσε τους ανθρώπους, δεν έκανε κηρύγματα. Αφού έκανε τόσα κηρύγματα, πώς είναι δυνατόν να μην μπορούσε να λύσει ούτε καν τα δικά της προβλήματα; Ήξερε ότι μπορούσε να φτάσει σ’ αυτό το σημείο; Έβλεπε καθαρά τα πράγματα; Έκανε τόσα κηρύγματα, αλλά μετά από λίγο καιρό που απόλαυσε τη ζωή στην πόλη, δεν μπορούσε να υπερνικήσει αυτούς τους πειρασμούς και δεν μπορούσε να παραμείνει σταθερή στη μαρτυρία της. Άρα, ήταν κηρύγματα αυτά που κήρυττε; Είναι φανερό πως δεν ήταν. Αυτή είναι η τρίτη περίπτωση.