2. Χρησιμοποιούν αδελφούς και αδελφές για να τους εξυπηρετούν και να δουλεύουν γι’ αυτούς

Τα προνόμια που πασχίζουν να αποκτήσουν οι αντίχριστοι όταν κάνουν το καθήκον τους δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά που έχουμε ήδη συζητήσει, δηλαδή στα χρήματα, τα υλικά αγαθά, το φαγητό και τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης· το εύρος στο οποίο εκτείνονται αυτά τα προνόμια είναι πολύ μεγάλο. Για παράδειγμα, όταν οι αντίχριστοι κάνουν ένα καθήκον, εκμεταλλεύονται αδελφούς και αδελφές στο όνομα της εκτέλεσης αυτού του καθήκοντος, βάζοντας τους αδελφούς και τις αδελφές να τους υπηρετούν και να δουλεύουν γι’ αυτούς, ενώ τους διατάζουν όλη την ώρα —αυτό δεν αποτελεί άραγε ένα όφελος που πασχίζουν να αποκομίσουν οι αντίχριστοι; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι, πριν γίνουν επικεφαλής εκκλησίας, τα κάνουν πάντοτε όλα μόνοι τους στο σπίτι τους, και φαίνεται να μην έχουν φιλοδοξίες ή κακούς σκοπούς. Μόλις, όμως, εκλεγούν επικεφαλής εκκλησίας και αποκτήσουν θέση, τότε άραγε συνεχίζουν να τα κάνουν όλα μόνοι τους; Μόλις αποκτήσουν θέση, θεωρούν πως είναι διαφορετικοί, πως πρέπει να απολαμβάνουν ειδική μεταχείριση στον οίκο του Θεού και πρέπει να μάθουν πώς να ενεργοποιούν τη «δύναμη των μαζών» έτσι ώστε να ολοκληρώνουν από κοινού το δικό τους «καθήκον»· κάθε δουλειά που υπάρχει στο σπίτι τους μετατρέπεται σε έργο που εμπίπτει στην αρμοδιότητα της εκκλησίας, ενώ κατανέμουν στους αδελφούς και τις αδελφές τις δουλειές του σπιτιού και τις καθημερινές εργασίες. Για παράδειγμα, όταν υπάρχει κάποια δουλειά που χρειάζεται να γίνει στο σπίτι τους, λένε στους αδελφούς και στις αδελφές: «Εδώ και δυο μέρες, είμαι απασχολημένος με το έργο της εκκλησίας. Μήπως κάποιος από σας έχει τον χρόνο να με βοηθήσει με μια δουλειά;» Τρία με πέντε άτομα προσφέρονται να βοηθήσουν, και λίγο μετά, η δουλειά γίνεται. Αυτοί οι επικεφαλής σκέφτονται: «Άμα δουλεύουν πολλοί, η δουλειά γίνεται εύκολα. Είναι ωραίο να είσαι επικεφαλής, απλώς λέω κάτι και γίνεται. Από δω και στο εξής, όποτε έχω κάτι που χρειάζεται να γίνει στο σπίτι, θα ζητάω από τους αδελφούς και τις αδελφές να με βοηθήσουν». Όσο συνεχίζεται αυτό, δεν κάνουν το έργο που αναλογεί σ’ έναν επικεφαλής εκκλησίας, αλλά κάνουν μεγάλη προσπάθεια για να κανονίσουν να στείλουν άλλους να δουλέψουν στο σπίτι τους, και μάλιστα το βάζουν και στο πρόγραμμα —τι «απασχολημένοι» επικεφαλής εκκλησίας που είναι! Πριν δεν είχαν ποτέ τόσα πράγματα να κάνουν στο σπίτι τους, όμως από τη στιγμή που γίνονται επικεφαλής, έχουν πολύ περισσότερες δουλειές να εκτελέσουν στο σπίτι. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές σπέρνουν καλλιέργειες για λογαριασμό τους, άλλοι ποτίζουν για λογαριασμό τους, άλλοι φυτεύουν λαχανικά για λογαριασμό τους, άλλοι βγάζουν αγριόχορτα, άλλοι βάζουν λίπασμα, κι άλλοι τους βοηθάνε πουλώντας τα λαχανικά τους και μετά τους δίνουν όλα τα χρήματα που παίρνουν, χωρίς να κρατήσουν για τον εαυτό τους ούτε δεκάρα. Από τη στιγμή που γίνονται επικεφαλής εκκλησίας, η οικιακή τους ζωή ανθίζει· ό,τι κι αν κάνουν, πάντα οι υπόλοιποι τους υποστηρίζουν και τους βοηθούν, και κάθε τους κουβέντα έχει πολύ μεγάλη απήχηση. Νιώθουν τόσο χαρούμενοι και ευχαριστημένοι, και σκέφτονται όλο και περισσότερο: «Αυτός ο τίτλος του επικεφαλής εκκλησίας είναι υπέροχος, και είναι φανταστικό να έχει κανείς θέση. Αν κάποτε δεν έχω φαγητό στο σπίτι, το μόνο που έχω να κάνω είναι να πω μια κουβέντα και οι άνθρωποι θα μου δώσουν φαγητό, χωρίς καν να θέλουν χρήματα γι’ αυτό. Τι άνετη ζωή! Ο θεός στ’ αλήθεια με ευλογεί λόγω της πίστης μου. Πρόκειται για μεγάλη ευλογία, και πρόκειται στ’ αλήθεια για τη χάρη του θεού! Ο θεός είναι τόσο μεγάλος· δόξα τω θεώ!» Κάθε φορά που κάποιος τους έχει εξυπηρετήσει ή έχει εκτελέσει τις εντολές τους, εκείνοι πάντοτε λένε «ευχαριστώ τον θεό» και «το αποδέχομαι από τον θεό». Αυτοί οι ασήμαντοι επικεφαλής εκκλησίας μπορούν να εκμεταλλευτούν τη θέση τους σε τέτοιον βαθμό. Εσείς θα μπορούσατε να το κάνετε αυτό; Θα ήσασταν ικανοί να κάνετε κάτι τέτοιο; Για ποιον λόγο οι άνθρωποι ανταγωνίζονται για να γίνουν επικεφαλής; Για ποιον λόγο ανταγωνίζονται για τη θέση; Αν δεν είχε να αποκτήσει κανένα προνόμιο, τότε θα ανταγωνιζόταν κανείς για τη θέση; Κανείς δεν θα έμπαινε σε τέτοιον κόπο αν η θέση για την οποία ανταγωνιζόταν θα σήμαινε να μοχθεί και να δουλεύει σαν το σκυλί. Ακριβώς εξαιτίας των τόσων πλεονεκτημάτων που μπορεί να αποκτήσουν οι άνθρωποι από τη θέση τους, σκίζονται τόσο πολύ για να την αρπάξουν και ανταγωνίζονται γι’ αυτήν. Το να είναι κανείς ένας ασήμαντος επικεφαλής εκκλησίας τούς φέρνει τόσο μεγάλα οφέλη και τόσο μεγάλες ανέσεις και πλεονεκτήματα στη ζωή τους —τι είδους άνθρωπος είναι όποιος συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο; Μήπως κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Μήπως κάποιος που έχει ανθρώπινη φύση και συνείδηση; Μήπως κάποιος που έχει θεοφοβούμενη καρδιά; (Όχι.) Πιστεύει ότι ενεργεί ως επικεφαλής εκκλησίας για όλους και για τον οίκο του Θεού, και δεν το θεωρεί καθήκον. Πιστεύει ότι οποιοδήποτε έργο κάνει ως επικεφαλής εκκλησίας γίνεται με βάση το γεγονός ότι θυσιάζει την οικογενειακή του ζωή, οπότε οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να τον ανταμείψουν για το τίμημα που πληρώνει. Αν δεν προλαβαίνει να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, τότε πρέπει να τον βοηθήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές να τις κάνει· αν δεν προλαβαίνει να δουλέψει στα χωράφια, τότε πρέπει να πάνε στα χωράφια οι αδελφοί και οι αδελφές και να κάνουν τις δουλειές για λογαριασμό του, λες και είναι καθήκον τους να το κάνουν. Ό,τι κι αν είναι αυτό που έχει εγκαταλείψει λόγω του ότι έγινε επικεφαλής εκκλησίας, οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να τον αποζημιώσουν διπλά. Να μερικά από εκείνα τα πράγματα στα οποία χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι τους αδελφούς και τις αδελφές στην υπηρεσία τους, και τα οποία τους διατάζουν να κάνουν για τη δική τους προσωπική ζωή, όσο εκείνοι κάνουν το καθήκον τους. Μόλις γίνει επικεφαλής ένας αντίχριστος, δεν αφήνει με τίποτα μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη και δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσει άπραγος και να αφήσει αυτά τα προνόμια να του ξεγλιστρήσουν μέσα από τα χέρια. Κάθε άλλο, κάνει ακριβώς το αντίθετο. Εκμεταλλεύεται την κάθε στιγμή και αρπάζει κάθε ευκαιρία για να χρησιμοποιήσει τους αδελφούς και τις αδελφές για να δουλεύουν γι’ αυτόν και να τους βάλει να δουλεύουν γι’ αυτόν σαν υποζύγια. Εκμεταλλεύεται την αφέλεια και την ειλικρίνεια των αδελφών, και εκμεταλλεύεται ακόμα και τη νοοτροπία που έχουν εκείνοι να εκτελούν πρόθυμα τα καθήκοντά τους και να πληρώνουν τίμημα για τον Θεό, για να τους βάλει να τον υπηρετούν. Παράλληλα, υποκρίνεται κιόλας ότι κάποια λόγια είναι η αλήθεια και τα χρησιμοποιεί για να διαπαιδαγωγεί τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να μάθουν την εξής ιδέα: Οι επικεφαλής είναι άνθρωποι κι αυτοί, οι επικεφαλής έχουν κι αυτοί οικογένεια, και οι επικεφαλής πρέπει να ζήσουν κι αυτοί τη ζωή τους· κι αν κάποιος επικεφαλής δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τα ζητήματα του σπιτιού του, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να θεωρήσουν αυτά τα ζητήματα ως καθήκοντά τους· δεν χρειάζεται να τους ζητήσει ο επικεφαλής να κάνουν αυτά τα πράγματα, αλλά πρέπει να κάνουν ενεργά και εθελοντικά όσα δεν μπορεί να κάνει εκείνος. Πολλοί αδελφοί και αδελφές υπηρετούν πρόθυμα αυτούς τους επικεφαλής μετά από αυτού του είδους την εξαπάτηση και την παραπλάνηση. Αυτόν τον στόχο θέλουν να πετύχουν οι αντίχριστοι όταν αποκτούν εξουσία και θέση, και αυτό αποτελεί μία από τις εργασίες που θέλουν να εκτελέσουν και ένα από τα προνόμια για τα οποία θέλουν να πασχίσουν αποκτώντας εξουσία και θέση. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι είναι σατανάδες. Οι άνθρωποι που δεν έχουν την αλήθεια και δεν ακολουθούν το ορθό μονοπάτι είναι ικανοί να κάνουν τέτοια πράγματα, ακόμα κι αν έχουν μόνο μια σταλιά θέση· είναι αξιολύπητοι αυτοί οι άνθρωποι; Τι γνώμη έχετε για τον χαρακτήρα τους; Έχουν καθόλου συνείδηση ή λογική;

Σε κάποιες εκκλησίες, υπάρχουν αδελφοί και αδελφές που δεν μένουν συνήθως στο σπίτι τους, αλλά μένουν για μεγάλο διάστημα στο σπίτι του επικεφαλής της εκκλησίας τους. Για ποιον λόγο μένουν συχνά στο σπίτι του επικεφαλής τους; Επειδή από τότε που ο επικεφαλής πήρε τη θέση του «επικεφαλής», το σπίτι του χρειάστηκε οικονόμο πλήρους απασχόλησης. Επιλέγει μια αδελφή, και αυτή η αδελφή γίνεται η αποκλειστική οικονόμος για το σπίτι του επικεφαλής. Εφόσον αυτή η αδελφή γίνεται οικονόμος, ποιο είναι το καθήκον της; Δεν κάνει το έργο που της αντιστοιχεί ή το έργο που αφορά την εκκλησία, αλλά αντίθετα εξυπηρετεί όλα τα μέλη της οικογένειας του επικεφαλής, από τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα, στην καθημερινότητά τους, και θεωρεί ότι είναι απόλυτα δικαιολογημένο να φροντίζει τις δουλειές του σπιτιού για τον επικεφαλής, χωρίς να έχει κανένα παράπονο και καμία αντίληψη γι’ αυτό. Ποιος είναι το πρόβλημα εδώ; Όσο έργο κι αν έχει να κάνει ένας επικεφαλής εκκλησίας και όσους ανθρώπους κι αν έχει να καθοδηγήσει, είναι όντως τόσο πολυάσχολος; Δηλαδή, όντως δεν μπορεί να τα προλάβει όλα στην καθημερινότητά του; Ακόμα κι αν δεν μπορεί, αυτό είναι δική του υπόθεση. Τι σχέση έχει αυτό με τους υπόλοιπους; Αν οι αδελφοί και οι αδελφές είναι απρόσεκτοι ή τεμπελιάζουν, τότε οι συγκεκριμένοι επικεφαλής τούς μιλάνε άσχημα και το εκμεταλλεύονται αυτό για να «συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια» μαζί τους, και εξαιτίας αυτού του ζητήματος κλαδεύονται οι αδελφοί και οι αδελφές· τι συμβαίνει εδώ; Όταν λερώνονται τα σεντόνια και οι κουβέρτες τους, τότε πρέπει να τα πλύνουν οι αδελφοί και οι αδελφές, όταν είναι ακατάστατο το σπίτι τους, τότε πρέπει να το συμμαζέψουν οι αδελφοί και οι αδελφές, και την ώρα του φαγητού, οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να μαγειρέψουν· αυτοί οι επικεφαλής γίνονται χασομέρηδες, κι έτσι ενεργούν ως επικεφαλής. Άνθρωποι σαν κι αυτούς, όταν έχουν τέτοιες εκδηλώσεις και τέτοια ανθρώπινη φύση, είναι άραγε ικανοί να επιδιώξουν την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί όχι; (Τέτοιοι άνθρωποι έχουν τεράστια έλλειψη ανθρώπινης φύσης και είναι πολύ ποταποί. Πολύ απλά, δεν πρόκειται να ενδιαφερθούν για την αλήθεια.) Εάν δεν πρόκειται να ενδιαφερθούν για την αλήθεια, τότε γιατί γίνονται επικεφαλής; (Το κάνουν για να επιδιώξουν φήμη και θέση, και για να αναδειχθούν.) Δεν μπορείτε να το εξηγήσετε ξεκάθαρα, έτσι δεν είναι; Τι είδους άνθρωποι μπορούν να εκμεταλλευτούν τους αδελφούς και τις αδελφές και να τους βάλουν να δουλεύουν γι’ αυτούς και να τους υπηρετούν; Μήπως αυτό δεν αποτελεί ένα από τα εμφανή χαρακτηριστικά των αντίχριστων; Επιζητούν μόνο τα δικά τους προνόμια στα πάντα, νοιάζονται μόνο για τα δικά τους κέρδη και για τις δικές τους απώλειες, και δεν εξετάζουν αν αυτός ο τρόπος με τον οποίον ενεργούν είναι σύμφωνος με την αλήθεια, αν εμπεριέχει ανθρώπινη φύση, αν ευαρεστεί τον Θεό, αν οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούν να επωφεληθούν ή να διαπαιδαγωγηθούν καθόλου απ’ αυτόν· δεν τα υπολογίζουν όλα αυτά, αλλά αντίθετα υπολογίζουν μόνο τα δικά τους κέρδη και τις δικές τους απώλειες, καθώς και το αν θα μπορέσουν να αποκτήσουν χειροπιαστά οφέλη. Αυτό το μονοπάτι ακολουθούν οι αντίχριστοι, και αυτός είναι ο χαρακτήρας τους. Αυτό είναι ένα είδος ανθρώπου που κατέχει θέση. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου θέση και κάνουν συνηθισμένα καθήκοντα, και όταν αποκτήσουν κάποια προσόντα, θέλουν κι αυτοί να κάνουν τους υπόλοιπους να τους υπηρετούν. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν κάποια επικίνδυνα καθήκοντα και θέλουν κι εκείνοι να διατάζουν τους υπόλοιπους να τους υπηρετήσουν. Επίσης, είναι και κάποιοι που κάνουν ειδικά καθήκοντα και θεωρούν τα καθήκοντά τους ως βασική προϋπόθεση, ως μοχλό πίεσης και ένα είδος κεφαλαίου με το οποίο μπορούν να βάλουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους υπηρετήσουν. Για παράδειγμα, κάποιοι έχουν συγκεκριμένες ειδικές επαγγελματικές δεξιότητες τις οποίες οι άλλοι δεν τις έχουν μάθει ή δεν τις έχουν καταλάβει. Μόλις αρχίσουν να κάνουν στον οίκο του Θεού κάποιο καθήκον που έχει σχέση με αυτές τις επαγγελματικές δεξιότητες, θεωρούν πως είναι διαφορετικοί από τους άλλους, πως έχουν τοποθετηθεί σε σημαντικό πόστο στον οίκο του Θεού, πως ανήκουν πλέον στα ανώτερα κλιμάκια, και κυρίως θεωρούν πως η αξία τους είναι πια διπλάσια και πως είναι αξιοσέβαστοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πιστεύουν πως κάποιες εργασίες δεν χρειάζεται να τις κάνουν οι ίδιοι, πως είναι φυσικό να διατάζουν τους άλλους να τους υπηρετούν χωρίς αμοιβή σε ό,τι αφορά καθημερινές εργασίες, όπως το να τους φέρνουν φαγητό ή να τους πλένουν τα ρούχα. Υπάρχουν μάλιστα κάποιοι που, με τη δικαιολογία ότι είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους, θέλουν να βάλουν τους αδελφούς και τις αδελφές να κάνουν γι’ αυτούς το ένα και το άλλο. Αν εξαιρέσουμε εκείνα που πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν μόνοι τους, ό,τι άλλο μπορούν να βάλουν τους άλλους να τους εξυπηρετήσουν ή να δώσουν εντολή σε άλλους να το φέρουν εις πέρας, βάζουν άλλους ανθρώπους να το κάνουν. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Σκέφτονται: «Έχω κεφάλαιο, είμαι αξιοσέβαστος, αποτελώ σπάνιο ταλέντο στον οίκο του θεού, κάνω κάποιο ειδικό καθήκον και είμαι ο κύριος αποδέκτης της καλλιέργειας του οίκου του θεού. Κανένας από σας δεν είναι τόσο καλός σαν εμένα, όλοι σας είστε σε χαμηλότερο επίπεδο. Εγώ μπορώ να προσφέρω ως συνεισφορά κάτι το ιδιαίτερο στον οίκο του Θεού, ενώ εσείς όχι. Για τον λόγο αυτόν, πρέπει να με υπηρετείτε». Δεν είναι υπερβολικές και ξεδιάντροπες αυτές οι απαιτήσεις; Όλοι έχουν μέσα τους αυτές τις απαιτήσεις, αλλά είναι φυσικό οι αντίχριστοι να απαιτούν αυτά τα πράγματα ακόμα περισσότερο με αδίστακτο και ξεδιάντροπο τρόπο, και όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψουν. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι έχουν κι αυτοί τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις των αντίχριστων, και σε περίπτωση που έχουν λίγο ταλέντο ή κάνουν μια μικρή συνεισφορά, πιστεύουν ότι δικαιούνται να απολαύσουν κάποια ειδική μεταχείριση. Δεν πλένουν μόνοι τους τα ρούχα και τις κάλτσες τους, αλλά βάζουν άλλους να τους τα πλύνουν, και διατυπώνουν κάποιες παράλογες απαιτήσεις που πάνε κόντρα στην ανθρώπινη φύση· δεν έχουν καθόλου λογική! Αυτές οι ιδέες και οι απαιτήσεις που έχουν οι άνθρωποι δεν εμπίπτουν στο πεδίο του ορθολογισμού· αν εξετάσουμε πρώτα το χαμηλότερο επίπεδο της κλίμακας, δεν συμφωνούν με τα πρότυπα της ανθρώπινης φύσης και της συνείδησης, ενώ στο υψηλότερο επίπεδο της κλίμακας, δεν συμφωνούν με την αλήθεια. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις μπορούν να συμπεριληφθούν στην κατηγορία του ότι οι αντίχριστοι πασχίζουν για τα δικά τους οφέλη. Όλοι όσοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις είναι ικανοί να κάνουν αυτά τα πράγματα, και τολμάνε να τα κάνουν. Αν κάποιος διαθέτει λίγο ταλέντο και κάποιο κεφάλαιο, και έχει κάνει κάποια συνεισφορά, τότε θέλει να εκμεταλλευτεί τους άλλους, θέλει να επωφεληθεί από την ευκαιρία να κάνει το καθήκον του για να πασχίσει να αποκτήσει προνόμια για τον εαυτό του, θέλει να τα έχει όλα έτοιμα και να απολαύσει την ευτυχία και τη μεταχείριση που προσφέρει το να δίνει διαταγές στους άλλους να τον υπηρετήσουν. Μάλιστα, κάποιοι εγκαταλείπουν την οικογένειά τους και τη δουλειά τους για να κάνουν το καθήκον τους, και στο διάστημα αυτό αρρωσταίνουν λίγο, οπότε τους πιάνουν τα ζουμιά και παραπονιούνται ότι κανένας δεν νοιάζεται γι’ αυτούς ούτε τους φροντίζει. Το καθήκον σου το κάνεις για τον εαυτό σου, το δικό σου καθήκον κάνεις και τη δική σου ευθύνη εκπληρώνεις. Τι σχέση έχει αυτό με τους άλλους; Όποιο καθήκον κι αν κάνει κάποιος, δεν το κάνει ποτέ για κανέναν άλλον ούτε στην υπηρεσία κάποιου άλλου, οπότε κανένας δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να υπηρετήσει τους άλλους χωρίς ανταμοιβή ή να δέχεται εντολές από τους άλλους. Αυτή δεν είναι η αλήθεια; (Είναι.) Ναι μεν ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να αγαπούν ο ένας τον άλλον και να δείχνουν υπομονή και ανεκτικότητα απέναντι στους άλλους, αλλά κανείς δεν μπορεί να απαιτεί μόνος του από τους άλλους να τα κάνουν αυτά, είναι παράλογο αυτό. Αν κάποιος μπορεί να σε αντιμετωπίσει με ανεκτικότητα και υπομονή, και να σου δείξει αγάπη χωρίς να το απαιτήσεις, τότε κάτι τέτοιο είναι στο χέρι του. Αν, όμως, οι αδελφοί και οι αδελφές σε υπηρετούν επειδή το απαιτείς εσύ, αν τους διατάζεις με το ζόρι και τους εκμεταλλεύεσαι, ή αν σε υπηρετούν επειδή τους έχεις πιάσει κορόιδα, τότε έχεις πρόβλημα. Κάποιοι φτάνουν μέχρι στο σημείο να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να κάνουν το καθήκον τους και πολλές φορές, αυτό το χρησιμοποιούν ως δικαιολογία για να αποσπούν εκβιαστικά κάποια πράγματα από πλούσιους αδελφούς και αδελφές, βάζοντάς τους να αγοράσουν το τάδε ή το δείνα και να τους προσφέρουν υπηρεσίες. Για παράδειγμα, αν έχουν ανάγκη από περισσότερα ρούχα, λένε σε έναν αδελφό ή μια αδελφή: «Εσύ φτιάχνεις ρούχα, σωστά; Πήγαινε να μου φτιάξεις κάτι να φορέσω». Εκείνος ο αδελφός ή η αδελφή λέει: «Τότε, βγάλε το πορτοφόλι σου. Αγόρασε εσύ τα υλικά κι εγώ θα σου φτιάξω κάτι». Δεν βγάζουν τα λεφτά τους, αλλά αντίθετα εξαναγκάζουν τον αδελφό ή την αδελφή να αγοράσει το υλικό για λογαριασμό τους· δεν είναι δόλια η φύση αυτής της πράξης; Εκμεταλλεύονται τη σχέση μεταξύ των αδελφών, εκμεταλλεύονται το κεφάλαιό τους, εκμεταλλεύονται την ευκαιρία που τους δίνεται να κάνουν το καθήκον τους για να απαιτήσουν κάθε λογής υπηρεσίες και μεταχείριση από τους αδελφούς και τις αδελφές, να διατάζουν τους αδελφούς και τις αδελφές να δουλεύουν γι’ αυτούς —όλα αυτά αποτελούν εκδηλώσεις του κατώτερου χαρακτήρα των αντίχριστων. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να επιδιώξουν την αλήθεια; Μπορούν να αλλάξουν καθόλου; (Όχι.) Κάποιοι, όταν Με ακούνε να συναναστρέφομαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, ίσως να συνειδητοποιούν ότι είναι κακό να κάνουν τέτοια πράγματα και να μπορέσουν να χαλιναγωγήσουν λίγο τον εαυτό τους· άραγε, όμως, το να χαλιναγωγήσουν τον εαυτό τους είναι το ίδιο με το να μπορέσουν να αναζητήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια; Αν χαλιναγωγεί κανείς τον εαυτό του σημαίνει απλώς ότι συνειδητοποιεί κάτι, και ότι εκτιμά την εικόνα και τη ματαιοδοξία του. Αυτοί οι άνθρωποι, μόλις Με ακούσουν να κάνω αυτήν την ανάλυση, βλέπουν πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα και συνειδητοποιούν ότι δεν γίνεται να υποπέσουν ξανά σε σφάλμα, και ότι αν αφήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους διακρίνουν, τότε θα εκτεθούν και θα απορριφθούν. Μέχρι εκείνο το σημείο το συνειδητοποιούν μόνο, αλλά δεν είναι δυνατόν να διώξουν από την καρδιά τους τις επιθυμίες και την απληστία τους.

Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Καταβάλλω προσπάθεια για τον οίκο του θεού, έχω συνεισφέρει τόσο πολύ στον οίκο του θεού, κάνω ένα καθήκον όπου κανείς δεν μπορεί να με αντικαταστήσει. Όταν έχω ανάγκη, οι αδελφοί και οι αδελφές, αλλά και ο οίκος του θεού είναι υποχρεωμένοι λόγω καθήκοντος να μου προσφέρουν ένα χέρι βοηθείας για να καλύψουν τις ανάγκες μου. Οφείλουν ανά πάσα στιγμή να με υπηρετούν άνευ όρων και χωρίς ανταμοιβή». Δεν είναι επαίσχυντος αυτός ο τρόπος σκέψης; Δεν αποτελεί εκδήλωση ποταπού χαρακτήρα; Για παράδειγμα, όλοι αρρωσταίνουν καμιά φορά, αλλά κάποιοι άνθρωποι, όταν αρρωστήσουν, δεν πάνε ποτέ να το πουν στους άλλους· αντίθετα, συνεχίζουν να κάνουν τα καθήκοντά τους όπως οφείλουν. Κανένας δεν το ξέρει ούτε νοιάζεται, κι οι ίδιοι ούτε διαμαρτύρονται κρυφά ούτε καθυστερούν τα καθήκοντά τους. Κάποιοι, όμως, παριστάνουν ότι είναι άρρωστοι ακόμα κι όταν δεν είναι, συμπεριφέρονται σαν αυτοκράτειρες ή σαν αριστοκράτες, προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν τους άλλους να τους υπηρετήσουν και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να εξασφαλίσουν ειδική μεταχείριση. Παριστάνουν ότι είναι άρρωστοι ενώ δεν είναι, και όταν αρρωσταίνουν στ’ αλήθεια, αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερος μπελάς, γιατί τότε ποιος ξέρει πόσοι άνθρωποι θα υποφέρουν στα χέρια τους και πόσους θα διατάζουν όλη την ώρα. Όταν αρρωστήσει ένας τέτοιος άνθρωπος, αυτή η ατυχία βαραίνει τους πάντες. Κάποιοι του φτιάχνουν κοτόσουπα, άλλοι του κάνουν μασάζ, άλλοι τον ταΐζουν και άλλοι τον βοηθάνε να περπατήσει· δεν ταλαιπωρούνται πολλοί άνθρωποι; (Ναι.) Στην αρχή ήταν μια απλή και συνηθισμένη αρρώστια, αλλά πρέπει να προσποιηθεί ότι πρόκειται για μια σοβαρή και ανίατη ασθένεια. Γιατί πρέπει να προσποιηθεί; Το κάνει για να ξεγελάσει τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να τους πάρει στη δούλεψή του, να τον υπηρετούν και να τον εξυπηρετούν. Δεν είναι αισχροί αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Είναι πολλοί οι άνθρωποι σαν κι αυτούς; Όλοι σας δεν είστε έτσι; (Ακόμα δεν έχω αναγνωρίσει κάτι τέτοιο στον εαυτό μου.) Αν δεν το έχετε αναγνωρίσει αυτό, αποδεικνύεται ότι συνήθως δεν εξετάζετε τη συμπεριφορά σας στην καθημερινότητά σας, δεν εξετάζετε τις σκέψεις σας και τη φύση-ουσία σας ούτε αποδέχεστε την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Κάποιοι κουράζονται λίγο περισσότερο όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους και χάνουν λίγο ύπνο τα βράδια, και κάνουν λες και είναι κάτι το τρομερό. Το επόμενο πρωί που ξυπνάνε, γκρινιάζουν: «Δεν έκλεισα μάτι χθες βράδυ. Ήμουν τόσο απασχολημένος με τα καθήκοντά μου εδώ και δύο μέρες, που ήμουν πολύ κουρασμένος για να κοιμηθώ. Φέρτε γρήγορα κάποιον να μου κάνει μασάζ!» Για την ακρίβεια, είχαν κοιμηθεί έξι ώρες. Ό,τι προβλήματα κι αν έχουν, πάντα λένε πως γι’ αυτά φταίει το καθήκον τους· είτε είναι κουρασμένοι, είτε ταλαιπωρούνται, είτε είναι άρρωστοι και αισθάνονται δυσάρεστα, πάντα τα φορτώνουν όλα αυτά στο καθήκον τους. Για ποιον λόγο κατηγορούν το καθήκον τους; Απλώς για να κερδίσουν κάποια πλεονεκτήματα, να κάνουν τους πάντες να τους συμπονέσουν, και τότε έχουν τη δικαιολογία που χρειάζεται για να ζητήσουν από τους άλλους να τους υπηρετήσουν και να τους εξυπηρετήσουν. Τι είναι αυτοί οι άνθρωποι που θέλουν συνέχεια να το παίζουν αυτοκράτορες και αυτοκράτειρες, και να βάζουν τους άλλους να τους υπηρετούν; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ευτελή χαρακτήρα και είναι σιχαμεροί. Κάποιοι άνθρωποι, όταν νιώσουν μια μικρή αδιαθεσία και καμιά φορά δεν μπορούν να φάνε τίποτα, το παρουσιάζουν λες και είναι κάτι απίστευτα σοβαρό, το κάνουν τρομερό θέμα και ψάχνουν αμέσως να βρουν κάποιον να τους κάνει μασάζ. Όταν πονέσουν έστω και λιγάκι από το μασάζ, κλαίνε και φωνάζουν δυνατά, υπονοώντας το εξής: «Ακόμα και το μασάζ μού είναι επώδυνο. Αν ο θεός δεν με ανταμείψει και δεν με οδηγήσει στην τελείωση, τότε θα είμαι πράγματι χαμένος!» Όταν πονέσουν λίγο και πληρώσουν ένα μικρό τίμημα, θέλουν να το διατυμπανίσουν παντού, για να το μάθει όλος ο κόσμος. Εσύ δεν κάνεις το καθήκον σου για τον εαυτό σου; Δεν κάνεις το καθήκον σου ενώπιον του Θεού; Γιατί διατυμπανίζεις τα βάσανά σου στους άλλους ανθρώπους; Δεν είναι επιφανειακό όλο αυτό; Τέτοιοι άνθρωποι έχουν τιποτένιο χαρακτήρα και είναι πολύ σιχαμεροί! Υπό ποιες άλλες έννοιες είναι τιποτένιοι αυτοί οι άνθρωποι; Επίσης, εμφανίζουν κάποιες ιδιαίτερες συνήθειες και ιδιορρυθμίες, με την ελπίδα να δώσουν στους άλλους να καταλάβουν ότι είναι διαφορετικοί απ’ όλους τους υπόλοιπους, πως είναι πολύ πολύτιμοι και πως χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα και προστασία. Για παράδειγμα, όταν κάποιος λέει πως δεν έχει όρεξη και δεν μπορεί να φάει τίποτα, ένας τέτοιος άνθρωπος θα πιάσει την κοιλιά του και θα πει πως κι εκείνος έχει το στομάχι του, αλλά συνεχίζει να κάνει το καθήκον του, ενώ θα διατάξει κάποιον να πάει γρήγορα να του φέρει κάποιο φάρμακο για το στομάχι. Κάποτε, ήταν κάποιος στον οποίο είπα: «Βλέπεις, Εγώ μπορώ να φάω μόνο μικρές μερίδες και το στομάχι Μου έχει ευαισθησία στα κρύα φαγητά και ροφήματα». Εκείνος ο άνθρωπος, μόλις Με άκουσε να το λέω αυτό, Μου απάντησε: «Το στομάχι σου έχει ευαισθησία στα κρύα; Και το δικό μου το ίδιο». Είπα: «Τι ευαισθησία έχει το στομάχι σου στα κρύα;» Είπε: «Μόλις κρυώνω, πονάει η κοιλιά μου· έχει ευαισθησία στα κρύα». Την ώρα που το έλεγε αυτό, καθάρισε μια μπανάνα και την καταβρόχθισε με λίγες μπουκιές. Είπα: «Το στομάχι σου πρέπει να έχει όντως απίστευτη ευαισθησία στα κρύα, αφού αυτήν τη μπανάνα την καταβροχθίζεις με λίγες μπουκιές. Το στομάχι σου έχει όντως ευαισθησία στα κρύα;» Δεν είναι ξεδιάντροποι και χωρίς ορθολογισμό τέτοιοι άνθρωποι; Αν κάποιος δεν έχει ορθολογισμό και αίσθημα ντροπής στην κανονική του ανθρώπινη φύση, τότε δεν είναι καν άνθρωπος, αλλά κτήνος. Τα κτήνη δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια και δεν διαθέτουν την ακεραιότητα, την αξιοπρέπεια, τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι αυτοί, επειδή δεν έχουν καθόλου ντροπή ή αξιοπρέπεια, όταν κάνουν ένα μικρό καθήκον και υποστούν κάποιες κακουχίες, θέλουν να το διατυμπανίσουν σε όλο τον κόσμο, προκειμένου όλοι να αναγνωρίσουν τις προσπάθειές τους, να τους κοιτάξουν με άλλο μάτι και να τους θαυμάσουν, και ο Θεός να τους μεταχειριστεί ιδιαίτερα, να τους συμπεριφερθεί ευγενικά και να τους ευλογήσει. Ταυτόχρονα, πρέπει αμέσως κάποιος να τους εξυπηρετεί, να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις τους και να είναι σε ετοιμότητα γι’ αυτούς. Όταν διψάσουν, πρέπει κάποιος να τους σερβίρει τσάι· όταν πεινάσουν, πρέπει κάποιος να τους σερβίρει φαγητό. Πρέπει πάντα να έχουν κάποιον να τους εξυπηρετεί, να κάνει ό,τι του λένε και να ικανοποιεί τις ανάγκες τους. Είναι λες και η σάρκα τους έχει γεννηθεί για κάποιον άλλον, και έχουν την έμφυτη ανάγκη να τους εξυπηρετεί κάποιος· είναι λες και είναι ανίκανοι να φροντίσουν τον εαυτό τους εάν δεν τους εξυπηρετήσει κανείς, λες και είναι ανάπηροι. Όταν δεν έχουν σε ποιον να πουν τι να κάνει, κανέναν να διατάξουν να δουλέψει γι’ αυτούς και να τους υπηρετήσει, αισθάνονται μοναξιά και έχουν μέσα τους ένα κενό, νιώθουν ότι η ζωή δεν έχει νόημα ή ελπίδα. Όταν βρουν μια ευκαιρία και μια δικαιολογία για να βάλουν άλλους να τους υπηρετήσουν και να τους εξυπηρετήσουν, τότε νιώθουν ικανοποίηση και ευτυχία, σαν να πετάνε στα σύννεφα. Πιστεύουν ότι η ζωή είναι υπέροχη, ότι η πίστη στον Θεό είναι υπέροχη, ότι αυτό είναι το νόημα της πίστης στον Θεό και ότι έτσι πρέπει να πιστεύει στον Θεό ένας πιστός. Το καθήκον τους το αντιλαμβάνονται ως υποχρέωση να καταβάλλουν προσπάθεια και να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους με την προϋπόθεση να τους υπηρετούν οι άλλοι και να μπορούν να δίνουν ελεύθερα εντολές στους άλλους· αυτό είναι το καθήκον τους. Θεωρούν ότι πρέπει πάντοτε να εισπράττουν ανταμοιβή για το καθήκον τους, ότι πρέπει πάντοτε να αποκτούν κάτι και να προσπαθούν να αποκομίσουν κάτι. Όταν δεν προσπαθούν να αποκτήσουν χρήματα ή υλικά αγαθά, τότε προσπαθούν να αποκομίσουν σαρκικές απολαύσεις και χαρές, ενώ τουλάχιστον η σάρκα τους πρέπει να είναι σε μια ευχάριστη και άνετη κατάσταση· τότε, λοιπόν, νιώθουν χαρούμενοι, τότε έχουν την ενέργεια που χρειάζεται για να κάνουν το καθήκον τους και μπορούν να το κάνουν με κάποια αφοσίωση. Άραγε, αυτοί οι άνθρωποι έχουν στρεβλή κατανόηση της αλήθειας ή απλώς δεν αποδέχονται την αλήθεια επειδή έχουν τιποτένιο χαρακτήρα; (Έχουν τιποτένιο χαρακτήρα, γι’ αυτό και δεν αποδέχονται την αλήθεια.) Αυτοί οι άνθρωποι είναι πέρα για πέρα δύσπιστοι, τα τέκνα των αντίχριστων και η προσωποποίηση των αντίχριστων.

Στον οίκο του Θεού υπάρχουν κάποιοι ηθοποιοί που, όταν βρίσκονταν στον κόσμο, ευχαριστιόντουσαν να παίζουν και τους άρεσε το επάγγελμα του ηθοποιού, αλλά δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους. Τώρα, έχουν έρθει στον οίκο του Θεού και οι επιθυμίες τους επιτέλους εκπληρώθηκαν. Μπορούν να εργαστούν στο επάγγελμα που τους αρέσει, η καρδιά τους είναι γεμάτη με απερίγραπτη χαρά και ταυτόχρονα ευχαριστούν τον Θεό που τους έδωσε αυτήν την ευκαιρία. Μια απ’ αυτούς είχε τελικά την τύχη να πάρει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, και τότε θεώρησε πως είναι κάποια που έχει υπόληψη και αξία, και πως πρέπει να κάνει κάτι για χάρη της υπόληψής της και της αξίας της. Παρατήρησε τι έκαναν οι διάσημοι και οι σταρ του κόσμου, πώς συμπεριφέρονταν, τι στυλ και τι τρόπο ζωής είχαν, τους αντέγραψε και τους μιμήθηκε, καθώς πίστευε ότι έτσι ζούσε μια ποιοτική και ευγενή ζωή. Έτσι, από την ώρα που πήρε τον πρώτο ρόλο και έγινε «σταρ», άρχισε να καβαλάει το καλάμι. Σε τι βαθμό καβάλησε το καλάμι; Σημειώθηκε κάποτε ένα μικρό περιστατικό που εξηγεί το συγκεκριμένο πρόβλημα. Ενώ όλα τα μέλη του συνεργείου ήταν έτοιμα να ξεκινήσουν τα γυρίσματα, δεν είχαν βάψει καλά το φρύδι της συγκεκριμένης «σταρ»· τότε, όλοι έπρεπε να την περιμένουν, να περιστρέφονται γύρω της και να την υπηρετούν. Πέρασαν δέκα λεπτά, μετά άλλα δέκα, και η σταρ πίστευε πως το φρύδι της δεν ήταν πολύ καλά βαμμένο, οπότε έβαλε τον μακιγιέρ να το ξεβάψει και να το ξαναβάψει. Πέρασε μια ώρα, και όλοι οι ηθοποιοί και το συνεργείο περίμεναν μέχρι να βαφτεί καλά το φρύδι αυτής της «σταρ», προκειμένου να μπορέσουν να ξεκινήσουν τα γυρίσματα· όλοι έπρεπε να υπηρετήσουν το συγκεκριμένο άτομο και να περιστρέφονται γύρω του. Τι άνθρωπος είναι αυτή; Είναι κανονικός άνθρωπος; Έχει ανθρώπινη φύση; Όχι. Είναι άνθρωπος που ανήκει στο στρατόπεδο του Σατανά, ανήκει στον Σατανά και δεν ανήκει στον οίκο του Θεού. Μήπως έχει σταρ ο οίκος του Θεού; Ο οίκος του Θεού δεν έχει σταρ, έχει μόνο αδελφούς και αδελφές· μόνο διαφορετικά καθήκοντα υπάρχουν, δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση ανάμεσα σε υψηλόβαθμα και χαμηλόβαθμα πόστα. Πού βασίστηκε, λοιπόν, εκείνο το άτομο για να κάνει τους αδελφούς και τις αδελφές να το περιμένουν; Ένα είναι σίγουρο, πίστευε ότι ήταν πιο σημαντική από τους άλλους, ότι είχε πιο σπουδαίο καθήκον από τους άλλους, ότι χωρίς αυτήν, δεν θα μπορούσε να γυριστεί η παράσταση και ότι χωρίς αυτήν, οι υπόλοιποι θα έκαναν τζάμπα τα καθήκοντά τους. Γι’ αυτό έπρεπε όλοι οι άλλοι να την υπηρετούν, να πληρώσουν κάποιο τίμημα και να κάνουν υπομονή για να την περιμένουν, και δεν έπρεπε να διαμαρτυρηθεί κανείς. Εκτός του ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση αυτοί οι άνθρωποι, από πού προέρχονται οι αρχές που τους επιτρέπουν να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο; Οι αρχές τους άραγε προέρχονται από την αλήθεια και από τα λόγια του Θεού ή μήπως από ανθρώπινες διεφθαρμένες διαθέσεις; (Από ανθρώπινες διεφθαρμένες διαθέσεις.) Εκείνοι που ανήκουν στο στρατόπεδο του Σατανά όχι μόνο έχουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά, αλλά και οι πράξεις τους, η συμπεριφορά τους και οι εκδηλώσεις τους μέσα στις ανθρώπινες ομάδες είναι απεχθείς. Και γιατί είναι απεχθείς; Θέλουν να παίρνουν πάντα στα χέρια τους κάθε κατάσταση, να χειραγωγούν τους άλλους και να τους καταφέρουν να περιστρέφονται γύρω τους, και να γίνονται οι ίδιοι το κεντρικό πρόσωπο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι ξεκάθαρο ότι τοποθετούν τον εαυτό τους σε μια θέση ανώτερη από όλους τους άλλους· θέλουν να στέκονται πάνω από όλους τους άλλους και να τους ελέγχουν. Αυτό οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Ποιος το κάνει αυτό; (Ο Σατανάς.) Αυτό το κάνει ο Σατανάς. Ανάμεσα στις αλήθειες όπου ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να κάνουν τα καθήκοντά τους, υπάρχει άραγε καμιά απαίτηση που τους λέει να παίρνουν στα χέρια τους κάθε κατάσταση και να ελέγχουν τις σκέψεις και τη συμπεριφορά των πάντων την ώρα που κάνουν τα καθήκοντά τους; (Όχι.) Από πού προέρχεται, λοιπόν, αυτό; Πρόκειται για μια σατανική φύση, την οποία οι άνθρωποι την έχουν από γεννησιμιού τους. Οι άνθρωποι είναι σατανάδες και έχουν αυτήν τη φύση από τότε που γεννιούνται. Δεν χρειάζεται να τη μάθουν, δεν χρειάζεται να τη διδαχθούν, και όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν αυτό το πράγμα. Επίσης, ήταν κάποιος που, πριν ανέβει στη σκηνή για μια παράσταση, του πέταγαν κάποιες τρίχες στο κεφάλι. Από πλευράς εμφάνισης, φαινόταν μια χαρά, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν ανέβαινε στην ώρα του στη σκηνή για να δώσει παράσταση· όσο κι αν τον προέτρεπαν οι αδελφοί και οι αδελφές, ήταν μάταιο. Θεωρούσε πως είναι αστέρι, πρωταγωνιστής· ανάγκασε τους πάντες να πληρώσουν τίμημα και να δαπανήσουν τον χρόνο τους για λίγες τρίχες, και όλοι όφειλαν να υπηρετήσουν εκείνον και μόνο. Θα έπρεπε να έχει μια τέτοια εκδήλωση κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση; Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας πράξης; Δεν είχε καβαλήσει το καλάμι; Ήταν ανεύθυνος και δεν έπαιρνε από λογική. Αυτός νόμιζε ότι κανένας δεν είχε τόσο σημαντικό καθήκον όσο το δικό του και ότι όλοι έπρεπε να τον υπηρετούν. Σκεφτόταν: «Αν χρειαστεί μια ολόκληρη μέρα για να βάλω με το πιστολάκι αυτές τις δύο τούφες στη θέση τους, τότε πρέπει να με περιμένετε όλη μέρα· αν χρειαστεί δύο μέρες, τότε πρέπει να περιμένετε δύο μέρες· κι αν χρειαστεί μια ολόκληρη ζωή, τότε πρέπει να περιμένετε μια ολόκληρη ζωή. Ποιο έργο και ποια συμφέροντα του οίκου του θεού; Τα δικά μου συμφέροντα έχουν προτεραιότητα! Αν δεν μπορώ να χτενίσω τα μαλλιά μου με το πιστολάκι, τότε δεν θα πάθει ζημιά η εικόνα μου όταν βγω στην κάμερα; Η εικόνα μου είναι πάρα πολύ σημαντική. Τα συμφέροντα του οίκου του θεού δεν σημαίνουν τίποτα!» Τι είναι αυτό το άτομο; Ένα τέτοιο άτομο θα έλεγε επίσης: «Αγαπώ τον θεό, καταθέτω μαρτυρία για τον θεό, κάνω το καθήκον μου για τον θεό και απαρνούμαι τα πάντα». Δεν είναι ψέμα όλα αυτά; Άμα δεν μπορεί να αφήσει μια-δυο τρίχες να πετάνε, τότε τι μπορεί να αφήσει; Τι μπορεί να απαρνηθεί; Δεν ισχύει ότι απαρνείται τίποτα! Τέτοιοι άνθρωποι είναι τελείως παράλογοι, δεν έχουν συνείδηση, έχουν κατώτερο χαρακτήρα και δεν είναι ικανοί να αγαπήσουν την αλήθεια. Εφόσον η ανθρώπινη φύση τους δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο, κανείς δεν πρόκειται να μιλήσει μαζί τους για την αλήθεια, δεν αξίζουν τον κόπο, και ο χαρακτήρας τους δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Και εφόσον έχουν τόσο χαμηλή ανθρώπινη φύση, το να μιλήσει κανείς μαζί τους για την αλήθεια δεν θα ήταν σαν να μιλάει για την αλήθεια με ένα γουρούνι ή με έναν σκύλο; Όταν παρουσιάσουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα και μπορέσουν να μιλήσουν σαν άνθρωποι, τότε θα μπορεί κανείς να μιλήσει μαζί τους για την αλήθεια, αλλά προς το παρόν δεν το αξίζουν. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, είναι αρκετοί. Για ποιον λόγο, τότε, κάποιοι άνθρωποι δεν εκδηλώνουν αυτά τα πράγματα; Επειδή δεν έχουν ακόμα βρει την ευκαιρία· ο μόνος λόγος είναι ότι έχουν τόσο συνηθισμένο επίπεδο και ταλέντο, δεν είχαν την ευκαιρία να προβληθούν και δεν έχουν αποκτήσει κάποιο κεφάλαιο· ωστόσο, μέσα στην καρδιά τους, μηχανορραφούν· τα σχέδιά τους είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο. Γι’ αυτό δεν έχουν φανερώσει κάτι τέτοιο ακόμα. Το ότι δεν έχουν φανερώσει κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν τέτοια φύση. Αν δεν επιδιώξεις την αλήθεια και ακολουθήσεις το μονοπάτι των αντίχριστων, τότε αργά ή γρήγορα θα έρθει μια μέρα που θα φανερωθείς άθελά σου. Είσαι αυτός που είσαι, και το γεγονός ότι δεν έχεις ανθρώπινη φύση σημαίνει ότι δεν έχεις ανθρώπινη φύση· δεν μπορείς να γίνεις άνθρωπος με ανθρώπινη φύση με το να προσποιείσαι ή επειδή δεν έχεις ταλέντο και διαθέτεις χαμηλό επίπεδο. Άρα υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι: Όταν κάποιος μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και το κλάδεμα, τότε μπορεί να βελτιωθεί λίγο ο χαρακτήρας του. Όταν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά τα γεγονότα, να τα προσεγγίσει σωστά, και στη συνέχεια μπορεί να εξετάζει και να ελέγχει συχνά τη συμπεριφορά του και αυτά που έχει βαθιά μέσα στην καρδιά του, τότε μπορεί να βελτιωθεί και να δείξει λίγη αυτοσυγκράτηση. Και τι μπορεί να επιτευχθεί αν δείξει κανείς λίγη αυτοσυγκράτηση; Δεν θα ντροπιαστείς τόσο πολύ, η φήμη σου θα βελτιωθεί λίγο, οι άνθρωποι δεν θα σε σιχαίνονται, ο Θεός δεν θα σε απεχθάνεται, κι έτσι ίσως να έχεις ακόμα μια ευκαιρία να σωθείς από τον Θεό. Αυτό δεν αποτελεί την ελάχιστη λογική που πρέπει να διαθέτει ένας άνθρωπος; Δεν είναι εύκολο να ασκείται και να εισέρχεται έτσι κάποιος που διαθέτει στοιχειώδη συνείδηση και λογική;

Όταν Με ακούτε να σας μιλάω για τέτοιους ανθρώπους, νιώθετε πολύ άνετα· αν, όμως, μιλήσω για κάποιους από σας, σε μια τέτοια περίπτωση πώς θα νιώθατε; Θα ήταν κανονική η αντίδρασή σας; Να σου πω, αν θέλεις να αλλάξεις διάθεση και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε πρέπει να περνάς τη μία δοκιμασία μετά την άλλη. Μην τα υποτιμάς αυτά τα ζητήματα· αν η ανθρώπινη φύση σου δεν βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο, τότε όχι μόνο θα σε σιχαθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, αλλά κι ο Θεός δεν πρόκειται να σε οδηγήσει στην τελείωση ούτε να σε σώσει. Οι πιο βασικές προϋποθέσεις για να σώσει κάποιον ο Θεός είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος να έχει ανθρώπινη φύση, λογική και συνείδηση, και πρέπει να έχει αίσθημα ντροπής. Όταν προσέλθει ενώπιον του Θεού και ακούσει τα λόγια Του ένας τέτοιος άνθρωπος, τότε ο Θεός θα τον φωτίσει, θα τον οδηγήσει και θα τον καθοδηγήσει. Όσοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση, λογική ή αίσθημα ντροπής δεν θα έχουν ποτέ τα προσόντα να προσέλθουν ενώπιον του Θεού. Ακόμα κι αν ακούς κηρύγματα και ξέρεις κάποια δόγματα, και πάλι δεν θα έχεις διαφωτιστεί, οπότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν μπορέσεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε δεν θέλει και πολύ για να συνειδητοποιήσεις ότι οι ελπίδες σου να φτάσεις στη σωτηρία είναι μηδενικές. Αν έχεις μόνο αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, και τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων, και δεν διαθέτεις καμία από τις εκδηλώσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης που απαιτεί ο Θεός να έχεις, τότε κινδυνεύεις πολύ. Αν βλέπεις στον εαυτό σου όλες αυτές τις εκδηλώσεις και την ουσία των αντίχριστων που εκθέτω, καθώς και τις πράξεις και τις αποκαλύψεις τους, αν τα έχεις όλα αυτά σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, τότε βρίσκεσαι σε μεγάλο κίνδυνο. Αν συνεχίζεις να μην επιδιώκεις την αλήθεια και περιμένεις μέχρι να χαρακτηριστείς αντίχριστος, τότε θα έχεις τελειώσει οριστικά. Ποιο από τα δύο αποτελεί θανάσιμη ασθένεια: Το να έχεις την ουσία ενός αντίχριστου ή τη διάθεση ενός αντίχριστου; (Το να έχεις την ουσία ενός αντίχριστου.) Σοβαρά; (Ναι.) Σκέψου καλά και ξαναπές Μου. (Και το να έχεις την ουσία ενός αντίχριστου, αλλά και το να έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, και τα δύο αποτελούν θανάσιμες ασθένειες.) Για ποιον λόγο; (Επειδή όσοι έχουν την ουσία ενός αντίχριστου δεν επιδιώκουν την αλήθεια, και το ίδιο ισχύει και για εκείνους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Όσοι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, όποιο ζήτημα κι αν αντιμετωπίσουν, δεν εστιάζουν ποτέ στο να επιδιώξουν την αλήθεια, και δεν διαθέτουν ούτε τη στοιχειώδη ανθρώπινη φύση και λογική· τέτοιοι άνθρωποι είναι ανίκανοι να αποκτήσουν την αλήθεια, και δεν μπορούν ούτε να φτάσουν στη σωτηρία. Κι αυτό αποτελεί επίσης θανάσιμη ασθένεια.) Θα ήθελε κανείς άλλος να μιλήσει; (Απ’ ό,τι καταλαβαίνω εγώ, κανένα από αυτά τα δύο δεν είναι θανάσιμη ασθένεια, αλλά αν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, τότε αυτή είναι η θανάσιμη ασθένεια.) Αυτή η άποψη είναι πολύ καλή. Ωστόσο, σ’ αυτό υπάρχει μια προϋπόθεση, δηλαδή η ουσία ενός αντίχριστου —αυτοί οι άνθρωποι που διαθέτουν την ουσία ενός αντίχριστου απλούστατα δεν επιδιώκουν την αλήθεια, είναι δύσπιστοι. Το πιο επικίνδυνο πράγμα είναι να έχει κανείς την ουσία ενός αντίχριστου. Τι εννοώ όταν λέω την ουσία ενός αντίχριστου; Αυτό σημαίνει πως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι απλούστατα δεν επιδιώκουν την αλήθεια· επιδιώκουν μόνο τη θέση, είναι από τη φύση τους εχθροί του Θεού, είναι αντίχριστοι, είναι η προσωποποίηση του Σατανά, είναι διάβολοι από την ώρα που γεννήθηκαν, δεν έχουν ανθρώπινη φύση, είναι υλιστές, είναι κλασικοί δύσπιστοι, και οι άνθρωποι του είδους αυτού αποστρέφονται την αλήθεια. Τι σημαίνει «αποστρέφονται την αλήθεια»; Σημαίνει πως δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, δεν αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, πόσο μάλλον αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο Θεός έχει την κυριαρχία πάνω σε όλα τα πράγματα και πάνω στα πάντα. Όταν, λοιπόν, στους ανθρώπους αυτούς δίνεται η ευκαιρία να επιδιώξουν την αλήθεια, άραγε μπορούν να το κάνουν; (Όχι.) Δεδομένου ότι δεν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, και δεδομένου ότι είναι παντοτινοί εχθροί της αλήθειας και εχθροί του Θεού, δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσουν να αποκτήσουν την αλήθεια. Το να μην μπορεί ποτέ κάποιος να αποκτήσει την αλήθεια αποτελεί θανάσιμη ασθένεια. Και όλοι εκείνοι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου παρουσιάζουν, από άποψη διάθεσης, ομοιότητες με εκείνους που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Εκδηλώνουν τα ίδια πράγματα, αποκαλύπτουν τα ίδια πράγματα, και μέχρι και ο τρόπος με τον οποίο εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις, ο τρόπος που σκέφτονται, αλλά και οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους για τον Θεό, όλα είναι ίδια. Παρ’ όλα αυτά, όσον αφορά τους ανθρώπους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, είτε μπορούν είτε δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να αναγνωρίσουν το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, εφόσον δεν επιδιώκουν την αλήθεια, η διάθεση του αντίχριστου που έχουν μετατρέπεται σε θανάσιμη ασθένεια, και γι’ αυτό ακριβώς θα έχουν την ίδια έκβαση μ’ εκείνους που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Ωστόσο, ευτυχώς ανάμεσα σ’ εκείνους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου υπάρχουν κάποιοι που έχουν ανθρώπινη φύση, λογική, συνείδηση και αίσθημα ντροπής, οι οποίοι αγαπούν τα θετικά πράγματα και έχουν τις προϋποθέσεις να σωθούν από τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί, λόγω του ότι επιδιώκουν την αλήθεια, καταφέρνουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους, να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να αποτινάξουν τη διάθεση του αντίχριστου, οπότε η διάθεση του αντίχριστου δεν αποτελεί πλέον θανάσιμη ασθένεια γι’ αυτούς και υπάρχει η πιθανότητα να σωθούν. Σε ποιες συνθήκες μπορεί να πει κανείς ότι το να έχει κανείς τη διάθεση ενός αντίχριστου είναι θανάσιμη ασθένεια; Για να γίνει αυτό υπάρχει μια προϋπόθεση, η οποία είναι ότι, αν και οι άνθρωποι αυτοί αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ο Θεός, πιστεύουν στην κυριαρχία Του, πιστεύουν και αναγνωρίζουν όλα όσα λέει Εκείνος και μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους, υπάρχει κάτι που λείπει: Ποτέ δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε επιδιώκουν την αλήθεια. Επομένως, η διάθεση του αντίχριστου αποβαίνει μοιραία γι’ αυτούς, και μπορεί να τους στοιχίσει τη ζωή. Όσοι έχουν την ουσία ενός αντίχριστου, άσχετα με τις περιστάσεις, δεν είναι δυνατόν να αγαπήσουν την αλήθεια ούτε να αποδεχτούν την αλήθεια, και δεν μπορούν ποτέ να την κερδίσουν. Το καταλαβαίνετε; (Ναι.) Το καταλαβαίνετε. Επαναλάβετέ το Μου. (Οι άνθρωποι που έχουν την ουσία του αντίχριστου είναι εκ φύσεως εχθροί του Θεού. Δεν είναι σε καμία περίπτωση άνθρωποι που αγαπούν και μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, και είναι αδύνατο να κερδίσουν ποτέ την αλήθεια, οπότε γι’ αυτούς η διάθεση του αντίχριστου αποτελεί θανάσιμη ασθένεια. Απ’ την άλλη, αν κάποιοι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, αγαπούν τα θετικά πράγματα και επιδιώκουν την αλήθεια με βασική προϋπόθεση ότι έχουν ανθρώπινη φύση, λογική, συνείδηση και αίσθημα ντροπής, και στη συνέχεια καταφέρνουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους επιδιώκοντας την αλήθεια, τότε ακολουθούν το ορθό μονοπάτι, και γι’ αυτούς η διάθεση του αντίχριστου δεν αποτελεί θανάσιμη ασθένεια. Όλα αυτά τα καθορίζει η ουσία αυτών των ανθρώπων και το μονοπάτι που ακολουθούν.) Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν οι άνθρωποι που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου να επιδιώξουν ποτέ την αλήθεια, και δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν στη σωτηρία, ενώ όσοι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο είδη: Το ένα είδος επιδιώκει την αλήθεια και μπορεί να φτάσει στη σωτηρία, και το άλλο δεν επιδιώκει καθόλου την αλήθεια και δεν μπορεί να φτάσει στη σωτηρία. Όλοι όσοι δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία είναι απλοί δουλευτές· κάποιοι πιστοί απλοί δουλευτές μπορούν να παραμείνουν και ενδέχεται να έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα.

Για ποιον λόγο δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία αυτοί που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου; Επειδή οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν την αλήθεια ούτε αναγνωρίζουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν θετικά πράγματα ούτε αγαπούν τα θετικά πράγματα. Κάθε άλλο, αγαπούν τα μοχθηρά και τα αρνητικά πράγματα· είναι η προσωποποίηση όλων των μοχθηρών και αρνητικών πραγμάτων, όπως και εκφράζουν όλα τα αρνητικά και μοχθηρά πράγματα, και γι’ αυτό αποστρέφονται την αλήθεια, αντιμετωπίζουν εχθρικά την αλήθεια και τη μισούν. Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια με την ουσία που έχουν; (Όχι.) Είναι, λοιπόν, αδύνατο να καταφέρει κανείς αυτούς τους ανθρώπους να επιδιώξουν την αλήθεια. Είναι δυνατόν ένα ζώο να μετατραπεί σε ένα άλλο είδος ζώου; Για παράδειγμα, είναι δυνατόν να μετατραπεί μια γάτα σε σκύλο ή σε ποντίκι; (Όχι.) Το ποντίκι θα είναι πάντα ποντίκι, θα κρύβεται συχνά σε τρύπες και θα ζει στο σκοτάδι. Η γάτα θα παραμείνει για πάντα ο φυσικός εχθρός ενός ποντικιού, και αυτό δεν αλλάζει· ποτέ δεν γίνεται να αλλάξει. Ανάμεσα σ’ εκείνους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, ωστόσο, βρίσκονται κάποιοι που αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, που είναι πρόθυμοι να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να κάνουν πράξη και να επιδιώξουν την αλήθεια· κάνουν πράξη ό,τι λέει ο Θεός, ακολουθούν όπου κι αν τους οδηγήσει ο Θεός, κάνουν ό,τι τους ζητήσει ο Θεός, το μονοπάτι που ακολουθούν συμφωνεί απόλυτα με το μονοπάτι που απαιτεί ο Θεός, και επιδιώκουν ανάλογα με την κατεύθυνση και τους στόχους που υποδεικνύει ο Θεός. Οι άλλοι, όμως, εκτός από το γεγονός ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ακολουθούν και το μονοπάτι του αντίχριστου. Δεν θέλει και πολύ για να συνειδητοποιήσει κανείς τι έκβαση θα έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Όχι μόνο δεν θα αποκτήσουν την αλήθεια, αλλά θα χάσουν και την ευκαιρία να σωθούν. Πόσο αξιολύπητοι είναι αυτοί οι άνθρωποι! Ο Θεός τούς δίνει ευκαιρίες και τους εφοδιάζει, επίσης, με την αλήθεια και ζωή, αλλά εκείνοι δεν εκτιμούν αυτά τα πράγματα και δεν ακολουθούν το μονοπάτι της τελείωσης. Δεν είναι ότι ο Θεός ευνοεί κάποιους ανθρώπους σε σχέση με κάποιους άλλους και δεν δίνει ευκαιρίες σ’ αυτούς τους ανθρώπους, αλλά αντίθετα, την ευκαιρία να σωθούν τη χάνουν επειδή δεν εκτιμούν αυτές τις ευκαιρίες και δεν ενεργούν όπως απαιτεί ο Θεός. Επομένως, η διάθεση του αντίχριστου που έχουν καθίσταται μοιραία και τους κάνει να χάσουν τη ζωή τους. Νομίζουν ότι αν κατανοήσουν κάποια δόγματα και επιδείξουν κάποιες εξωτερικές ενέργειες και καλή συμπεριφορά, τότε ο Θεός δεν θα εξετάσει το θέμα της διάθεσης του αντίχριστου που τους διακατέχει, ότι μπορούν να τη συγκαλύψουν και πως, ως αποτέλεσμα, εκ των πραγμάτων δεν χρειάζεται να κάνουν πράξη την αλήθεια, πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και να ενεργούν ανάλογα με την κατανόηση, τις μεθόδους και τις επιθυμίες τους. Εν τέλει, όποιες ευκαιρίες κι αν τους δώσει ο Θεός, εκείνοι παραμένουν κολλημένοι στη δική τους πορεία, ακολουθούν το μονοπάτι ενός αντίχριστου και γίνονται εχθροί του Θεού. Δεν γίνονται εχθροί του Θεού επειδή ο Θεός τούς όρισε ως εχθρούς Του από την αρχή· ο Θεός στην αρχή δεν τους έδωσε κανέναν ορισμό, αφού στα μάτια Του δεν ήταν εχθροί Του ούτε άνθρωποι που είχαν την ουσία ενός αντίχριστου, αλλά ήταν απλώς άνθρωποι με σατανικές, διεφθαρμένες διαθέσεις. Όσες αλήθειες κι αν εκφράσει ο Θεός, εκείνοι στην επιδίωξή τους συνεχίζουν να μην πασχίζουν για την αλήθεια. Δεν μπορούν να βαδίσουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και, αντίθετα, ακολουθούν το μονοπάτι ενός αντίχριστου και στο τέλος χάνουν την ευκαιρία να σωθούν. Δεν είναι κρίμα; Είναι μεγάλο κρίμα! Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά αξιολύπητοι. Γιατί είναι αξιολύπητοι; Καταλαβαίνουν κάποια λόγια και δόγματα, και νομίζουν ότι καταλαβαίνουν την αλήθεια· πληρώνουν ένα μικρό τίμημα και επιδεικνύουν κάποια καλή συμπεριφορά την ώρα που κάνουν το καθήκον τους, και νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια· έχουν κάποιο ταλέντο, κάποιο επίπεδο και κάποια χαρίσματα, και μπορούν να πουν κάποια λόγια και δόγματα, να κάνουν κάποιο έργο, να κάνουν κάποια ειδικά καθήκοντα, και νομίζουν ότι έχουν κερδίσει τη ζωή· μπορούν να αντέξουν λίγο πόνο και να πληρώσουν ένα μικρό τίμημα, και κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι μπορούν να υποταχθούν στον Θεό και να παρατήσουν τα πάντα γι’ Αυτόν. Θέλουν να αντικαταστήσουν την άσκηση της αλήθειας με την εξωτερική τους καλή συμπεριφορά, με τα χαρίσματά τους και με τα λόγια και δόγματα με τα οποία έχουν εξοπλιστεί, κι αυτό είναι το μεγαλύτερό τους πρόβλημα, το μοιραίο τους ελάττωμα. Τους οδηγεί στη λάθος πεποίθηση ότι έχουν ήδη αρχίσει να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και ότι κατέχουν ήδη ανάστημα και ζωή. Σε κάθε περίπτωση, αν αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορέσουν τελικά να φτάσουν στη σωτηρία, τότε δεν πρέπει να κατηγορούν κανέναν άλλον, παρά μόνο τον εαυτό τους· φταίει το ότι δεν επικεντρώνονται στην αλήθεια ούτε την επιδιώκουν και είναι πάρα πολύ πρόθυμοι να ακολουθήσουν το μονοπάτι των αντίχριστων.

Σήμερα, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, μετά από 30 χρόνια που ακούνε κηρύγματα, ακόμα δεν ξέρουν ποια είναι η αλήθεια και ποιο είναι δόγμα. Όταν ανοίγουν το στόμα τους, το μόνο που λένε είναι κούφιες θεωρίες, λόγια για να κάνουν διάλεξη στους άλλους και κενά συνθήματα, ενώ το μόνο για το οποίο μιλάνε κάθε φορά είναι πως στο παρελθόν υπέφεραν και πλήρωσαν τίμημα, προβάλλοντας έτσι την αρχαιότητά τους. Ποτέ δεν μιλάνε για την αυτογνωσία τους, για το πώς αποδέχονται το κλάδεμα, για το πώς αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις, για το πώς ανταγωνίζονται για τη φήμη και το κέρδος ή για το τι αποκαλύψεις της διάθεσης ενός αντίχριστου έχουν. Ποτέ δεν μιλάνε γι’ αυτά τα πράγματα· μιλάνε μόνο για τη συνεισφορά τους και δεν μιλάνε για τις παραβάσεις τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο; Κάποιοι ακούνε κηρύγματα εδώ και 20 ή 30 χρόνια και ακόμα δεν γνωρίζουν ποια είναι η αλήθεια-πραγματικότητα ούτε τι σημαίνει να υποτάσσεται κανείς στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, κι αυτό Με κάνει να υποψιάζομαι ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι μπορεί να μην έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν από τα λόγια του Θεού. Μετά από 30 χρόνια που ακούνε κηρύγματα, νομίζουν ότι έχουν ανάστημα, αλλά όταν δεν έχουν θέση, τότε μπορεί να είναι ακόμα αρνητικοί, και όταν είναι μόνοι τους, κλαίνε και παραπονιούνται, και μπορεί μέχρι και να παρατήσουν το έργο τους. Μετά από 30 χρόνια που ακούνε κηρύγματα, όταν τους διώχνουν από τα καθήκοντά τους, μπορεί ακόμα να νευριάζουν εύκολα και να φερθούν παράλογα, και να εναντιωθούν στον Θεό. Τι έχουν καταλάβει μετά από τόσα χρόνια που ακούνε κηρύγματα; Αν δεν έχουν καταλάβει ποια είναι η αλήθεια μετά από τόσα κηρύγματα που έχουν ακούσει, τότε δεν πάει στράφι η πίστη τους; Αυτό είναι που λένε μπερδεμένη πίστη!

14 Μαρτίου, 2020