2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο θέμα της προηγούμενής μας συνάθροισης. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στη δεύτερη υποκατηγορία των συμφερόντων των αντίχριστων στο πλαίσιο του ένατου σημείου των διαφόρων εκδηλώσεών τους. Σε εκείνη την υποκατηγορία, συναναστραφήκαμε πάνω στη φήμη και τη θέση τους, έτσι δεν είναι; (Μάλιστα.) Για θυμηθείτε και κάντε Μου μια μικρή περίληψη. Πάνω σε πόσα σημεία συναναστραφήκαμε κατά κύριο λόγο σχετικά με τη φήμη και τη θέση των αντίχριστων; (Την προηγούμενη φορά, Θεέ μου, συναναστράφηκες πάνω σε δύο σημεία. Το πρώτο αφορούσε τη στάση των αντίχριστων απέναντι στο κλάδεμα. Οι αντίχριστοι ποτέ δεν θα αποδεχτούν το κλάδεμα ούτε θα υποταχθούν σ’ αυτό, ούτε θα το αποδεχτούν ως την αλήθεια. Το δεύτερο είχε να κάνει με το πώς προστατεύουν οι αντίχριστοι τη φήμη και τη θέση τους μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων και με το τι εκδηλώσεις έχουν. Οι αντίχριστοι έχουν ανταγωνιστική ουσία, και πρέπει να ανταγωνίζονται για τη φήμη και τη θέση τους.) Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, σήμερα, να συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτό το θέμα. Τι σας είπα να μελετήσετε στο σπίτι την προηγούμενη φορά; Πάνω σε τι σας ζήτησα να συλλογιστείτε και να συναναστραφείτε μετά τη συνάθροισή μας; Θυμάστε; (Μας ζήτησες, Θεέ μου, να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τη συναναστροφή και την ανάλυση των εκδηλώσεων των αντίχριστων, προκειμένου να διαπιστώσουμε ποιες απ’ τις διαθέσεις των αντίχριστων έχουμε, και να δούμε σε ποιες απ’ τις φύσεις των αντίχριστων βασιζόμαστε για να ενεργήσουμε.) Αυτό ήταν το κύριο θέμα. Και ποιο ήταν το δευτερεύον θέμα; (Είχε να κάνει με το ποια ανταγωνιστική φύση παρουσιάζουν οι αντίχριστοι, ενώ διαφυλάσσουν τη φήμη και τη θέση τους, και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας μ’ αυτές για να δούμε πώς τις αποκαλύπτουμε στην αληθινή μας ζωή, και πώς ενεργούμε, τι λέμε και τι κάνουμε για χάρη της φήμης και της θέσης μας, αλλά και τι εκδηλώσεις ανταγωνισμού εμφανίζουμε για τη φήμη και το κέρδος με τους αδελφούς και τις αδελφές για να διαφυλάξουμε τη θέση μας.) Έχει κανένας να προσθέσει κάτι σ’ αυτό; (Θεέ μου, μας είπες στις συναναστροφές μας πάνω σ’ αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων να μη μιλάμε συνεχώς για το πώς είναι οι άλλοι άνθρωποι, αλλά αντίθετα να συγκρίνουμε τον εαυτό μας μ’ αυτούς και να κάνουμε συναναστροφές πάνω στο ποιες διαθέσεις και αποκαλύψεις έχουμε κοινές με τους αντίχριστους.) Πάνω-κάτω, σωστά. Σχετικά με ποιο σύνθημα που αφορά το πώς ενεργούν οι αντίχριστοι μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά; Δεν σας προξένησε εντύπωση αυτό; (Το σύνθημά τους είναι: «Πρέπει να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι!») Το θυμάστε αυτό. Πώς και το θυμάστε; (Επειδή αυτό το σύνθημα των αντίχριστων για το οποίο μίλησες, Θεέ μου, «Πρέπει να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι!», είναι κάτι που πολλές φορές το εκδηλώνω και το αποκαλύπτω κι εγώ. Επίσης, η συναναστροφή Σου είχε πολύ ζωντανό ύφος και ο τρόπος με τον οποίο εξέφρασες αυτά τα λόγια αντιστοιχούσε στην κατάσταση της δικής μου καρδιάς, οπότε μου άφησε αρκετά βαθιά εντύπωση.) Μερικές φορές, όταν συναναστρέφομαι και αναλύω τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων και τις διάφορες φύση-ουσίες, μιλάω με καθημερινή γλώσσα, ενώ το ύφος και οι μέθοδοι που χρησιμοποιώ είναι εύκολο να τα αποδεχτούν οι άνθρωποι και τους αφήνουν μεγάλη εντύπωση, ενώ παράλληλα χρησιμοποιώ παραδείγματα που προσεγγίζουν πολύ την αληθινή ζωή. Αυτό βοηθάει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τελικά την ουσία των αντίχριστων και να φτάσουν στην αυτογνωσία. Αυτό τους ωφελεί, επίσης, τελικά να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να βιώσουν τα λόγια του Θεού στην αληθινή τους ζωή, και είναι ακόμη πιο ευεργετικό ώστε να αλλάξουν αυτού του είδους τη διάθεση των αντίχριστων, σωστά; (Σωστά.) Κάνατε μια αδρή αναδρομή για την προηγούμενη συναναστροφή, αλλά οι λεπτομέρειες συμπεριλαμβάνουν κι άλλα πράγματα· υπάρχουν πολύ περισσότερες λεπτομέρειες. Πρέπει να συνοψίζετε μια συναναστροφή αμέσως μόλις την ακούσετε. Αν μη τι άλλο, μόλις ακούσετε μια συναναστροφή, πρέπει να συναθροίζεστε και να την ξανακούτε αρκετές φορές, και μετά όλοι μαζί να κάνετε μια περίληψη. Τώρα που άκουσα τι θυμάστε και πώς συνοψίσατε την προηγούμενη συναναστροφή μας, βλέπω ότι δεν τη θυμάστε και πολύ καλά, είναι σαν να την ακούσατε πριν από ένα-δύο χρόνια και να μη σας άφησε καμία εντύπωση. Μπορεί να σας έχει μείνει κάποια έννοια και κάποια εντύπωση για μια υποκατηγορία, για μια-δύο προτάσεις ή για ένα-δύο ζητήματα, αλλά φαίνεται πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κατέχουν καμιά έννοια ούτε καμία εντύπωση για παραπάνω ουσιαστικές γνώσεις και αναλύσεις γύρω από την έκθεση των αντίχριστων. Πρέπει, λοιπόν, να αναστοχάζεστε και να συναναστρέφεστε περισσότερο μεταξύ σας για τα ζητήματα που συζητήσαμε. Δεν πρέπει απλώς να τα ακούτε και μετά να τα παραμερίζετε χωρίς να τα λαμβάνετε καθόλου σοβαρά υπόψη σας. Αν το κάνετε αυτό, τότε θα εισέλθετε υπερβολικά αργά στην αλήθεια· δεν κάνετε τίποτα αν δεν αναστοχάζεστε πάνω σ’ αυτά τα κηρύγματα! Πώς, λοιπόν, κάνετε έργο σύμφωνα μ’ αυτά τα κηρύγματα στην εκκλησιαστική σας ζωή; Κάνετε συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα κηρύγματα στις συναθροίσεις σας κάθε βδομάδα; Ή ακούτε τα πιο πρόσφατα κηρύγματα και συναναστροφές αρκετές φορές, προκειμένου οι πιο πολλοί από σας να σχηματίσετε μια εντύπωση γι’ αυτά και να τα μάθετε σε βάθος, και στη συνέχεια μέσα απ’ αυτά να καταλάβετε την αλήθεια; Το κάνετε αυτό; (Θεέ μου, στις εβδομαδιαίες συναθροίσεις μας πρώτα τρώμε και πίνουμε τις πιο πρόσφατες συναναστροφές Σου.) Την ευθύνη γι’ αυτό πρέπει να την αναλάβουν οι επικεφαλής της εκκλησίας, οι ιεροκήρυκες και όσοι είναι υπεύθυνοι για την εκκλησιαστική ζωή στις ομάδες λήψης αποφάσεων· μόνο έτσι μπορεί να γίνει σωστά το εκκλησιαστικό έργο.

Γ. Μηχανορραφούν για το δικό τους όφελος

1. Καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού

Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στην τρίτη υποκατηγορία των συμφερόντων των αντίχριστων —τα προνόμια. Τι είναι τα προνόμια; (Οι ευλογίες που λαμβάνει κανείς, και τα συμφέροντα.) Αυτή η εξήγηση είναι πολύ απλή· είναι η κυριολεκτική σημασία. Εμπλούτισέ το λίγο· τι είναι τα προνόμια; (Είναι τα υλικά και άυλα συμφέροντα, τα πράγματα που επιθυμούν και οι ανέσεις που μπορούν να αποκτήσουν οι άνθρωποι όταν κάνουν το καθήκον τους ή εργάζονται στον κόσμο.) Σωστή εξήγηση. Τα προνόμια είναι μορφές επιβράβευσης που λαμβάνουν οι άνθρωποι πέραν του μισθού τους και σε αυτά περιλαμβάνονται πράγματα όπως τα είδη καθημερινής ανάγκης, φαγητό ή κουπόνια. Επίσης, αναφέρονται στις ανέσεις και στις υλικές ή άυλες επιβραβεύσεις που λαμβάνει κάποιος όταν κάνει το καθήκον του· όλα αυτά αποτελούν προνόμια. Τώρα που σας εξήγησα τη σημασία αυτού του όρου, άραγε ξέρετε όλοι σας πάνω σε ποιους τομείς, σε ποια παραδείγματα και σε ποιες εκδηλώσεις θα κάνουμε συναναστροφή σ’ αυτήν την υποκατηγορία; Αυτήν τη στιγμή, περνάνε από το μυαλό σας οι συμπεριφορές και οι πράξεις συγκεκριμένων ανθρώπων, αλλά και οι άνθρωποι που είναι ικανοί να κάνουν αυτά τα πράγματα, έτσι δεν είναι; Ποιοι άνθρωποι σας έρχονται πρώτοι στο μυαλό; (Αυτοί που εκμεταλλεύονται τη θέση τους για να τους ζει η εκκλησία.) Αυτό είναι ένα είδος ανθρώπου. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι κάνουν κι αυτοί τα καθήκοντά τους. Κάποιοι απ’ αυτούς έχουν θέση, είναι επικεφαλής και εργάτες σε διάφορα ιεραρχικά επίπεδα ή επόπτες, ενώ άλλοι κάνουν συνηθισμένα καθήκοντα. Ποια κοινή εκδήλωση έχουν όλοι αυτοί; Την ώρα που κάνουν τα καθήκοντά τους, κάνουν συνεχόμενα κάποιο έργο και κάνουν συγκεκριμένα πράγματα για τη σάρκα τους, για την οικογένειά τους και για τη δική τους ευχαρίστηση. Κάθε μέρα τρέχουν πέρα δώθε και πληρώνουν κάποιο τίμημα, και εκείνο που έχουν συνέχεια στο μυαλό τους είναι τι πολυπόθητα πράγματα θα αποκτήσουν αν κάνουν το τάδε έργο ή το τάδε καθήκον. Πάντα σχεδιάζουν και λογαριάζουν τι ανέσεις και τι προνομιακή μεταχείριση μπορούν να κερδίσουν μέσα απ’ αυτό. Μόλις το μάθουν, θα κάνουν ό,τι χρειαστεί για να εξασφαλίσουν αυτά τα πράγματα και, πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται με τίποτα να αφήσουν ανεκμετάλλευτη καμία τέτοια ευκαιρία να εξασφαλίσουν αυτές τις ανέσεις και αυτά τα συμφέροντα. Μπορεί να πει κανείς ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι ανελέητοι και ψυχροί, και σίγουρα δεν σκέφτονται καθόλου την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά τους. Δεν φοβούνται μήπως τους δουν με αρνητικό μάτι οι αδελφοί και οι αδελφές, και σίγουρα δεν τους απασχολεί πώς θα τους αξιολογήσει ο Θεός εξαιτίας αυτού. Το μόνο που κάνουν είναι να συλλογίζονται στα κρυφά και να καταστρώνουν σχέδια για το πώς θα εκμεταλλευτούν τα καθήκοντα που κάνουν, ώστε να απολαύσουν όσο το δυνατόν περισσότερα ευεργετικά. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, έχουν τέτοιου είδους σκέψεις και επιχειρήματα τα οποία, εκ πρώτης όψεως, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως λανθασμένα, δηλαδή τα εξής: «Ο οίκος του θεού είναι η οικογένειά μου, και η οικογένειά μου είναι ο οίκος του θεού· καθετί δικό μου είναι και του θεού, και καθετί που είναι του θεού είναι και δικό μου. Τα καθήκοντα των ανθρώπων είναι οι ευθύνες τους, και όλα τα προνόμια που μπορούν να απολαύσουν από τα καθήκοντά τους αποτελούν χάρη που τους παρέχει ο θεός· οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα αρνηθούν και πρέπει να τα αποδεχτούν απ’ αυτόν. Αν δεν τα αποκτήσω εγώ, τότε θα τα αποκτήσει κάποιος άλλος, γι’ αυτό και δεν έχω κανέναν λόγο να μην απολαύσω αυτά τα προνόμια ούτε να το παίξω ταπεινός, και σίγουρα δεν πρέπει να αρνηθώ ταπεινά το παραμικρό. Πρέπει απλώς να πασχίζω γι’ αυτά τα προνόμια και να απλώνω το χέρι μου για να τα αποδεχτώ με υποτακτική καρδιά και ειλικρινή στάση». Θεωρούν αυτά τα προνόμια ένα είδος μεταχείρισης που φυσικά τους αξίζει και οφείλουν να τα κάνουν δικά τους· είναι όπως όταν κάποιος εργάζεται και αφιερώνει χρόνο και σκληρή δουλειά, κι έτσι πιστεύει ότι ο μισθός και η αμοιβή που παίρνει είναι το μερίδιο που του αναλογεί. Άρα, ακόμα κι αν τα έχει καταχραστεί αυτά τα πράγματα και έχει αποκτήσει αυτά τα προνόμια επειδή πάσχιζε γι’ αυτά, δεν το θεωρεί αυτό λάθος ούτε κάτι που θα το απεχθανόταν ο Θεός, και φυσικά δεν τον νοιάζει αν οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν κάποια γνώμη γι’ αυτά. Οι αντίχριστοι απολαμβάνουν όλα αυτά τα πράγματα, πασχίζουν γι’ αυτά και, ακόμα περισσότερο, μηχανορραφούν για όλα αυτά τα πράγματα μέσα στην καρδιά τους κάθε μέρα, λες και είναι απόλυτα σωστό και φυσικό να τα κάνουν όλα αυτά. Συνήθως έτσι κάνουν οι αντίχριστοι τα καθήκοντά τους, και ταυτόχρονα συνήθως έτσι μεθοδεύουν τα προσωπικά τους συμφέροντα την ώρα που κάνουν τα καθήκοντά τους. Ποια είναι, λοιπόν, η νοοτροπία των αντίχριστων; «Όσο κάνουν οι άνθρωποι το καθήκον τους, πρέπει να προσπαθούν να αποκτήσουν κάποιο αντάλλαγμα. Εφόσον απαρνήθηκα την οικογένειά μου για να κάνω αυτό το καθήκον, και εφόσον διέθεσα τον κόπο, την ενέργεια και τον χρόνο μου για τον θεό και για τον οίκο του, τότε πρέπει να απολαύσω όση επιβράβευση θέλω». Οι αντίχριστοι θεωρούν πως είναι φυσικό να τα αξίζουν όλα αυτά τα πράγματα, θεωρούν πως ο Θεός θα έπρεπε να τα παραχωρεί στους ανθρώπους χωρίς να χρειαστεί να πασχίσουν γι’ αυτά. Αυτήν την οπτική έχουν οι αντίχριστοι. Κι έτσι, ενώ κάνουν το καθήκον τους, συνεχώς εργάζονται σκληρά για προνόμια και φοβούνται πάντα μήπως κάποιος άλλος πάρει κάποιο απ’ αυτά τα προνόμια και μείνουν λιγότερα γι’ αυτούς. Έτσι κάνουν τα καθήκοντά τους οι αντίχριστοι. Πού καταλήγουν τελικά όλες οι προθέσεις, τα κίνητρα και οι στόχοι τους όταν κάνουν το καθήκον τους; Όλα καταλήγουν στο ότι μηχανορραφούν για να κερδίσουν όλα τα προνόμια για τον εαυτό τους, γιατί θεωρούν πως σε διαφορετική περίπτωση, θα είναι απλώς πανηλίθιοι και πως η ζωή δεν θα έχει κανένα νόημα. Αυτή είναι η νοοτροπία των αντίχριστων.

Όσο κι αν εκθέτει ο Θεός τη φύση των αντίχριστων ή τις εκδηλώσεις τους κατά τις οποίες δείχνουν ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, εκείνοι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τις συγκεκριμένες προθέσεις και επιδιώξεις τους· θα συνεχίσουν να πασχίζουν για προνόμια. Για παράδειγμα, μόλις κάποιοι άνθρωποι ξεκινήσουν να κάνουν το καθήκον της φιλοξενίας, η εκκλησία ή οι αδελφοί και οι αδελφές αγοράζουν κάποια τρόφιμα ή συσκευές, ή ίσως να δώσουν μέχρι και κάποια χρήματα στις οικογένειες που φιλοξενούν κόσμο. Αν εκείνος που κάνει το συγκεκριμένο καθήκον είναι αντίχριστος, τότε εκείνα τα ποθητά πράγματα που προσπαθεί να κάνει δικά του δεν περιορίζονται σ’ ένα κουτί σπίρτα ή σ’ ένα κουταλάκι. Ο αντίχριστος λέει: «Εφόσον προσφέρω το σπίτι μου για να φιλοξενήσω αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές, και τους παρέχω μια υπηρεσία την ώρα που κάνουν τα καθήκοντά τους, είναι φυσικό ότι ο οίκος του θεού θα πρέπει να παράσχει ό,τι υλικά και χρήματα χρειάζονται. Ήδη το ότι προσφέρω το σπίτι μου και ότι μαγειρεύω για όλους σας, αλλά και το ότι εγγυώμαι για την ασφάλεια σας, είναι υπεραρκετό. Όσο για τα υπόλοιπα —ό,τι φάτε, ό,τι πιείτε και χρησιμοποιήσετε— θα πρέπει να το παράσχει η εκκλησία». Όντως, δεν είναι λάθος να παράσχει η εκκλησία όλα αυτά τα πράγματα, αλλά εκείνο πάνω στο οποίο θέλω να κάνω τώρα συναναστροφή είναι η διαφορά ανάμεσα στο πώς κάνουν το καθήκον της φιλοξενίας οι αντίχριστοι και στο πώς κάνουν ειλικρινά αυτό το καθήκον οι υπόλοιποι. Όταν κάνουν οι αντίχριστοι το καθήκον της φιλοξενίας, αυτήν την πράξη δεν πρέπει να την παίρνει κανείς τοις μετρητοίς· έχουν απώτερα κίνητρα. Σκέφτονται: «Αφού κάνω αυτό το καθήκον της φιλοξενίας, πρέπει να μηχανορραφήσω για να κερδίσω κάτι απ’ αυτό. Εφόσον η εκκλησία προσφέρει φαγητό και διάφορα άλλα είδη πρώτης ανάγκης, πρέπει και τα μέλη της οικογένειάς μου να τρώνε απ’ αυτό το φαγητό μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές, και να χρησιμοποιούν όλα αυτά τα πράγματα όπως θέλουν. Η οικογένειά μου είναι στον οίκο του θεού, άρα καθετί που ανήκει στον οίκο του θεού ανήκει και στην οικογένειά μου». Με μια τέτοια στάση κάνουν τα καθήκοντά τους οι αντίχριστοι, σωστά; (Ναι.) Μόλις κάποιοι άνθρωποι, λοιπόν, αρχίσουν να κάνουν καθήκοντα φιλοξενίας, αρχίζει να αλλάζει η καρδιά τους, σκέφτονται διαρκώς τα υλικά πράγματα και τα χρήματα που προορίζονται για τη φιλοξενία των αδελφών, και αν δεν καθίσει κανείς να εξετάσει προσεκτικά αυτά τα πράγματα, τότε έρχεται η ευκαιρία να κερδίσουν αυτοί οι αντίχριστοι κάποια προνόμια. Τι είδους ευκαιρία, δηλαδή; Κάνουν υπολογισμούς στα κρυφά: «Ένας άνθρωπος μέσα σε μια μέρα χαλάει τόσα λεφτά, οπότε όσα περισσεύουν, δεν θα τα επιστρέψω στην εκκλησία· θα τα κρατήσω για τον εαυτό μου. Στην ελάχιστη περίπτωση, πρόκειται για χρήματα που κέρδισα, οπότε δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς που τα κρατάω· αυτά μου αξίζουν, βεβαίως!» Στη συνέχεια, ό,τι λεφτά μένουν τα βάζουν στην τσέπη τους. Κάποιοι αντίχριστοι ψάχνουν να βρουν κάθε είδους δικαιολογίες για να κρατήσουν για τον εαυτό τους κάποια από τα υλικά αγαθά που έχουν δωρίσει οι αδελφοί και οι αδελφές ή που έχει παράσχει ο οίκος του Θεού. Σε κάποια μέρη, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές πάνε να ξαναμείνουν εκεί, το στρώμα του κρεβατιού έχει εξαφανιστεί, τα μαξιλάρια και οι κουβέρτες έχουν εξαφανιστεί, το κρέας και τα λαχανικά έχουν εξαφανιστεί όλα, και όταν ρωτούν τους οικοδεσπότες τους τι έγινε, αυτοί οι αντίχριστοι λένε: «Αν μείνει το φαγητό πολύ καιρό, δεν θα έχει τόσο καλή γεύση, γι’ αυτό το φάγαμε». Δεν είναι άπληστοι οι άνθρωποι αυτοί; (Ναι.) Μόλις μεταφερθούν όλα αυτά τα υλικά αγαθά που προσφέρει ο οίκος του Θεού, καθώς κι εκείνα που αγοράζουν οι αδελφοί και οι αδελφές για την οικογένεια που φιλοξενεί κόσμο, στη δικαιοδοσία αυτών των αντίχριστων, γίνονται δικά τους· τα χρησιμοποιούν ή τα τρώνε όπως θέλουν αυτοί, ή μάλιστα τα θεωρούν κατευθείαν δικά τους υπάρχοντα και τα κρύβουν. Μόλις ξαναπάνε εκεί οι αδελφοί και οι αδελφές, έχουν εξαφανιστεί τα πάντα. Σε περίπτωση που χρειαστεί η εκκλησία να χρησιμοποιήσει ξανά τις κατοικίες αυτών των αντίχριστων, αναγκάζεται να χαλάσει χρήματα για να αγοράσει και πάλι αυτά τα πράγματα, και οι αδελφοί και οι αδελφές είναι αναγκασμένοι να φέρουν και πάλι αυτά τα πράγματα στα σπίτια τους. Μόλις το δουν αυτό οι αντίχριστοι, χαίρονται και σκέφτονται: «Είναι σίγουρα τέλειο να πιστεύει κανείς στον θεό! Με κανέναν άλλον τρόπο δεν μπορώ να γίνω τόσο γρήγορα πλούσιος· πρόκειται μακράν για τον πιο βολικό τρόπο να αποκτώ πράγματα. Εξάλλου, κανένας δεν θα τολμούσε να κάνει καταγγελία στην αστυνομία ότι εξαφανίστηκαν τα συγκεκριμένα υπάρχοντα της εκκλησίας. Αν προσπαθούσες όντως να με καταγγείλεις, τότε θα σε κατήγγειλα πρώτος εγώ! Δεν μπορείς, λοιπόν, παρά να σκάσεις και να το δεχτείς, δεν μπορείς να παραπονεθείς σε κανέναν. Έχω οικειοποιηθεί αυτά τα πράγματα κι έχω φάει αυτό το φαγητό. Τι θα μου κάνεις; Ο θεός δεν ξεχωρίζει κανέναν. Εφόσον διαθέτω το σπίτι μου για να φιλοξενώ αδελφούς και αδελφές, αυτήν τη συνεισφορά έχω κάνει, και ο θεός θα με μνημονεύει γι’ αυτό. Τι έχω να φοβηθώ αν πάρω και κάτι; Το αξίζω εξάλλου! Τι έχω να φοβηθώ αν φάω λίγο απ’ αυτό το φαγητό; Δηλαδή εσείς επιτρέπεται να το φάτε, ενώ εγώ όχι; Ναι μεν είστε μέλη του οίκου του θεού, αλλά κι εγώ δεν είμαι; Όχι μόνο θα επωφεληθώ απ’ την κατάσταση, αλλά θα φάω και κάποια φαγητά μόνος μου και θα δειπνήσω μόνος μου!» Αυτήν τη στάση έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στα καθήκοντά τους. Όσο εκτελούν τα καθήκοντά τους, στόχο έχουν να αποκτήσουν αυτά τα πράγματα, και τα θεωρούν ως τα μεγαλύτερα προνόμια. Λένε: «Όλα αυτά αποτελούν τη μεγαλύτερη χάρη που δίνει ο θεός· τίποτα δεν είναι πιο χειροπιαστό απ’ αυτήν τη χάρη, και τίποτα δεν είναι πιο αληθινό και πιο αισθητά ευεργετικό απ’ αυτήν την ευλογία. Αυτό είναι υπέροχο! Όλοι λένε πως η πίστη στον θεό σημαίνει “να λαμβάνεις τα εκατονταπλάσια σ’ αυτήν τη ζωή και την αιώνια ζωή στον κόσμο που θα έρθει”· αυτό εκπληρώνει το συγκεκριμένο ρητό. Τώρα έχω πάρει μια γεύση απ’ αυτήν την ευλογία. Πρόκειται πραγματικά για την καλοσύνη του θεού!» Οι αντίχριστοι, λοιπόν, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να οικειοποιηθούν πράγματα που ανήκουν στον οίκο του Θεού, και τα κάνουν δικά τους χωρίς δισταγμό. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι αυτά τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού; Τα αντιμετωπίζουν όπως τη δημόσια περιουσία των απίστων· είναι όλοι άπληστοι, όλοι θέλουν να κάνουν δικά τους τα πράγματα του οίκου του Θεού, και παρ’ όλα αυτά πιστεύουν ακόμα ότι αυτά αποτελούν τη χάρη και τις ευλογίες που τους αξίζει να απολαμβάνουν επειδή κάνουν τα καθήκοντά τους. Επίσης, δεν νιώθουν ποτέ τύψεις ούτε ντρέπονται γι’ αυτό, ούτε αναγνωρίζουν ότι είναι μοχθηροί ή ότι δεν έχουν ακεραιότητα. Κάποιοι από αυτούς τους αντίχριστους, μάλιστα, γίνονται όλο και πιο άπληστοι και φιλόδοξοι. Όσο κάνουν το καθήκον τους ως οικοδεσπότες, δεν θεωρούν ποτέ ότι τις ενέργειές τους θα τις αποστρεφόταν ο Θεός ή ότι οι ενέργειές τους θα Τον προσέβαλαν. Κάθε άλλο, συνεχίζουν να κάνουν υπολογισμούς και συγκρίσεις στο μυαλό τους, και σκέφτονται: «Αυτή η οικογένεια υπηρέτησε ως οικοδεσπότης και αποκόμισε αυτά τα πράγματα. Αν φιλοξενούσα εγώ τους ίδιους ανθρώπους, τότε όλα αυτά τα πράγματα θα μου ανήκαν δικαιωματικά. Εκείνος ο οικοδεσπότης ζει με περισσότερες ανέσεις απ’ ό,τι εγώ, ενώ τρώει και καλύτερα. Εγώ πώς και δεν έχω επωφεληθεί με τον ίδιο τρόπο;» Κάνουν υπολογισμούς και ανταγωνίζονται και γι’ αυτά τα πράγματα. Μόλις βρουν την ευκαιρία, είναι αδίστακτοι και δεν την αφήνουν σε καμία περίπτωση να πάει χαμένη. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, όταν κάνουν το καθήκον της φιλοξενίας, εποφθαλμιούν και προσπαθούν να πάρουν στην κατοχή τους ό,τι μπορούν· από μικροαντικείμενα, όπως ένα ζευγάρι πάτους, μέχρι και μεγάλα, όπως κάποια συσκευή που αγόρασε ο οίκος του Θεού. Εκμεταλλεύονται την ευκαιρία να κάνουν τα καθήκοντά τους για να βρουν όλων των ειδών τις δικαιολογίες και τους τρόπους να κάνουν πράγματα δικά τους, καταχρώνται την περιουσία του οίκου του Θεού, ενώ ταυτόχρονα λένε χωρίς να ντρέπονται ότι το κάνουν μόνο και μόνο για να προστατέψουν την περιουσία του οίκου του Θεού και ότι όλα αυτά τα πράγματα τούς αξίζουν, επειδή κάνουν τα καθήκοντά τους. Αυτά τα πράγματα γίνονται ανάμεσα στους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν.

Την ώρα που οι αντίχριστοι εκτελούν το καθήκον τους ως οικοδεσπότες, μπορεί να δείχνουν εξωτερικά λες και δεν εποφθαλμιούν αυτά τα πράγματα και δεν προσπαθούν να τα πάρουν, ενώ αρνούνται να δεχτούν την παραμικρή πληρωμή για τη φιλοξενία των αδελφών, κι όταν βλέπουν κάποια άχρηστα πράγματα, σπεύδουν να τα φυλάξουν. Όσον αφορά, όμως, πολύτιμα αντικείμενα που ανήκουν στον οίκο του Θεού, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα αφήσουν έτσι. Κάτι που κοστίζει ένα γουάν ίσως να το παραδώσουν, αλλά κάτι που αξίζει εκατό, χίλια, δέκα χιλιάδες γουάν ή κάτι ακόμα πιο πολύτιμο, θα το βάλουν αποφασιστικά στο πορτοφόλι τους και θα το κρατήσουν για δικό τους. Κάποιοι άνθρωποι, όταν παρουσιάζεται στην περιοχή τους μια επικίνδυνη κατάσταση την ώρα που προσέχουν τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού, και όσοι το ξέρουν αυτό ίσως διαφύγουν αλλού ή συλληφθούν, τότε μόνο οι ίδιοι ξέρουν πια για αυτά τα περιουσιακά στοιχεία που φυλάνε· σε καταστάσεις σαν κι αυτές, οι άνθρωποι δοκιμάζονται. Όσοι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, όσοι αγαπούν την αλήθεια και έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, επιμένουν να κάνουν το καθήκον τους ανά πάσα στιγμή, και δεν θα τους έρθει καμία ιδέα και καμία σκέψη να καταχραστούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Οι αντίχριστοι, απ’ την άλλη, δεν είναι έτσι· θα στύψουν το μυαλό τους και θα σκεφτούν κάθε δυνατό τρόπο για να κάνουν δικά τους αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Μόλις συμβεί κάτι σ’ εκείνους που γνωρίζουν ότι οι ίδιοι προσέχουν τα περιουσιακά στοιχεία, οι αντίχριστοι κατά βάθος νιώθουν ευτυχία στην καρδιά τους και μάλιστα πηδάνε από χαρά. Παίρνουν κατευθείαν τα περιουσιακά στοιχεία για λογαριασμό τους χωρίς να φοβούνται καθόλου, πόσο μάλλον νιώθουν οποιαδήποτε αυτομομφή ή ενοχές. Κάποιοι αντίχριστοι χρησιμοποιούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία για τα έξοδα του σπιτιού τους και τα διαθέτουν όπως θέλουν αυτοί, άλλοι αγοράζουν αμέσως με τα χρήματα αυτά πράγματα που θέλουν για το σπίτι τους, ενώ κάποιοι άλλοι βάζουν τα χρήματα απευθείας στον τραπεζικό λογαριασμό τους και τα κρατάνε για τον εαυτό τους. Και όταν πάνε οι αδελφοί και οι αδελφές να συλλέξουν τα περιουσιακά στοιχεία, τότε άραγε οι αντίχριστοι είναι σε θέση να παραδεχτούν τι έχουν κάνει; Οι αντίχριστοι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το παραδεχτούν. Πιστεύουν στον Θεό και κάνουν το καθήκον τους με στόχο να αποκομίσουν πράγματα που επιθυμούν, και σ’ αυτά τα πράγματα που επιθυμούν συμπεριλαμβάνονται οι προσφορές του Θεού, η περιουσία του οίκου του Θεού, ακόμα και τα υπάρχοντα των αδελφών. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, κάνουν το καθήκον τους από απληστία, επιθυμία και προσωπική φιλοδοξία· δεν ήρθαν εδώ για να επιδιώξουν την αλήθεια, για να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού ή για να αποδεχτούν τη σωτηρία του Θεού, αλλά αντίθετα ήρθαν εδώ για να αποκτήσουν όλα τα προνόμια, όλες τις ανέσεις και όλα τα περιουσιακά στοιχεία. Θα έλεγε κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι γεμάτοι απληστία και επιθυμία. Σε τι αποβλέπουν; Αποβλέπουν στα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού. Γι’ αυτό, όταν κάνουν το καθήκον φιλοξενίας, επικεντρώνονται στο τι ψωνίζει ο οίκος του Θεού για ποιον, πόσα χρήματα χορηγεί ο οίκος του Θεού σε ποιον, και πόσο μεγάλα πλεονεκτήματα και τι επιθυμητά πράγματα αποκομίζουν κάποιοι άνθρωποι από τον οίκο του Θεού και από τους αδελφούς και τις αδελφές για να κάνουν το καθήκον της φιλοξενίας· σ’ αυτά τα πράγματα έχουν στραμμένο το βλέμμα τους. Αν τους ζητήσει κανείς να φιλοξενήσουν συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές, και δεν μπορούν μέσα απ’ αυτήν τη φιλοξενία να αποκομίσουν τίποτα επιθυμητό, τότε θα σκαρφιστούν κάθε είδους δικαιολογίες για να μην αναγκαστούν να το κάνουν. Μόλις τους ζητηθεί να φιλοξενήσουν έναν ανώτερο επικεφαλής, τότε η στάση τους κάνει στροφή 180 μοιρών, αλλάζει, είναι όλο χαμόγελα και περιμένουν με αγωνία τον επικεφαλής· ανυπομονούν να προσκαλέσουν αυτόν τον «μεγάλο» που πρόκειται να φιλοξενήσουν στο σπίτι τους και να λατρέψουν αυτόν τον επικεφαλής σαν θεό. Νομίζουν ότι έπιασαν την καλή, ότι βρήκαν την κότα με τα χρυσά αυγά, και ότι αν χάσουν αυτήν την ευκαιρία, τότε θα χαθεί η ελπίδα τους να πλουτίσουν· πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να την αφήσουν να περάσει ανεκμετάλλευτη; Λόγω της απληστίας, της επιθυμίας, του κινήτρου και της πρόθεσης να καταχραστούν τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού, αποδέχονται αυτό το καθήκον που μπορεί να τους φέρει τα πράγματα που επιθυμούν. Και ποιος είναι ο τελικός τους στόχος; Είναι μήπως να κάνουν καλά το καθήκον τους; Είναι μήπως να γίνουν καλοί οικοδεσπότες για τους αδελφούς και τις αδελφές; Είναι μήπως να προσφέρουν την αφοσίωσή τους; Είναι μήπως να κερδίσουν την αλήθεια; Όχι, κανένας απ’ αυτούς δεν είναι ο στόχος τους· θέλουν να εκμεταλλευτούν αυτήν την ευκαιρία για να αποκτήσουν πράγματα που επιθυμούν. Δεν φιλοξενούν συνηθισμένους ανθρώπους, αλλά μόλις ακούσουν ότι πρόκειται να φιλοξενήσουν κάποιον επικεφαλής ή εργάτη που έχει θέση, τσακίζονται να το κάνουν, και στη συνέχεια σκαρφίζονται διάφορες δικαιολογίες για να τους αγοράσει ο οίκος του Θεού κάθε λογής είδη καθημερινής ανάγκης και οικιακού εξοπλισμού, λέγοντας: «Δεν γίνεται οι επικεφαλής να διαμένουν σε κακές συνθήκες όταν έρχονται να μείνουν εδώ. Δεν πρέπει όλα να είναι έτοιμα για να φιλοξενηθούν με άνεση; Δεν απολαμβάνουμε τα πράγματα που παρέχει ο οίκος του θεού· αν τα απολαύσουμε, απλώς το κάνουμε επειδή είμαστε δίπλα στους επικεφαλής. Άσε που, αν έρθει ένας επικεφαλής, φοβάμαι μήπως δεν έχει συνηθίσει το φαγητό που τρώμε εδώ κάθε μέρα. Οι επικεφαλής έχουν να διαχειριστούν πολλά πράγματα κάθε μέρα, και αν αρρωστήσουν, τότε αυτό δεν θα σήμαινε άραγε ότι κάνουμε με αμέλεια το καθήκον μας ως οικοδεσπότες; Η εκκλησία, λοιπόν, πρέπει να ετοιμάζει τρία γεύματα την ημέρα για τους επικεφαλής. Πρέπει να τους έχουμε γάλα, ψωμί, αυγά και κάθε είδους λαχανικά, φρούτα, κρέας και συμπληρώματα διατροφής». Αυτή δεν είναι μια σκέψη υπέροχη και που δείχνει ότι τους υπολογίζουν; Οι αντίχριστοι, απ’ τη μία, εκφράζονται ηχηρά με την ανθρώπινη γλώσσα· κατά βάθος, όμως, σκέφτονται άραγε πραγματικά τους επικεφαλής; Ποιος ακριβώς είναι ο κρυφός τους στόχος; Ο στόχος τους δεν είναι τόσο απλός. Ίσως να είναι φτωχοί και να μην έχουν φάει ούτε να έχουν δει ποτέ ωραία πράγματα στο παρελθόν, και ίσως να θέλουν να εκμεταλλευτούν αυτήν την ευκαιρία για να κερδίσουν εμπειρίες, για να ζήσουν σαν πλούσιοι, για να ζήσουν μια ζωή με εξασφαλισμένες όλες τους τις βασικές ανάγκες, να αξιοποιήσουν αυτήν την ευκαιρία για να φροντίσουν την υγεία τους, για να φάνε πράγματα που οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν τρώνε και να τύχουν κάποιας μεταχείρισης την οποία δεν απολαμβάνουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Γι’ αυτό φαίνεται λες και νοιάζονται τόσο πολύ για τους άλλους. Τι κρύβεται, όμως, πίσω από την τόση έγνοια τους; Θέλουν να μηχανορραφήσουν για το δικό τους καλό, θέλουν να αποκτήσουν όλα αυτά τα πράγματα, να τα αρπάξουν όλα αυτά, και σίγουρα σκέφτονται όλες τις πτυχές των μηχανορραφιών τους. Δεν θα τα έκαναν όλα αυτά για κανέναν άλλον. Και όταν φιλοξενούν αυτοί οι αντίχριστοι κάποιον επικεφαλής, ζουν στ’ αλήθεια ζωή και κότα. Αργότερα, αναρωτιούνται: «Είναι υπέροχη μια τέτοια ζωή, αλλά, στην πραγματικότητα, όλα αυτά δεν μου ανήκουν. Πότε θα γίνουν δικά μου; Αν ξεφορτωθώ αυτόν τον επικεφαλής, δεν θα μπορώ πια να απολαύσω αυτά τα πράγματα· αν, όμως, δεν τον ξεφορτωθώ, τότε στ’ αλήθεια δεν έχω την καλή θέληση που χρειάζεται για να συνεχίσω να τον φιλοξενώ. Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα επιθυμητά πράγματα, αποκλείεται να έκανα αυτό το καθήκον. Είμαι αναγκασμένος κάθε μέρα να ξυπνάω νωρίς και να πέφτω αργά για ύπνο, ζω διαρκώς μέσα στον φόβο και πρέπει να τον εξυπηρετώ. Τώρα σκέφτομαι συνέχεια ότι έχω περισσότερα να χάσω κάνοντας αυτό το καθήκον απ’ όσα έχω να κερδίσω, και ότι τα οφέλη και οι απολαύσεις που αποκομίζω απ’ αυτό δεν αρκούν. Κι αν ο επικεφαλής συνεχίσει να ζει εδώ για πολύ καιρό, τι θα κάνω; Πρέπει να βρω τρόπο να τον αναγκάσω να φύγει, και μετά θα έχω και πάλι γαλήνη και ηρεμία στο σπίτι μου». Έτσι σκέφτονται οι άνθρωποι; Θα σκεφτόντουσαν μήπως έτσι όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και κάνουν ειλικρινά το καθήκον τους; (Όχι.) Έτσι σκέφτονται οι αντίχριστοι. Όσο σπουδαία κι αν είναι τα επιθυμητά πράγματα ή τα πλεονεκτήματα που αποκτούν, η απληστία και η επιθυμία τους δεν ικανοποιούνται ποτέ· είναι αχόρταγοι, νομίζουν πως δεν έχουν κερδίσει τίποτα, και δεν πιστεύουν πως η εκτέλεση αυτού του καθήκοντος είναι η δουλειά που οφείλουν να κάνουν. Κάθε άλλο, το θεωρούν πρόσθετη θυσία και πρόσθετο τίμημα. Όσα πράγματα κι αν αποκτήσουν και όσα μεγάλα πλεονεκτήματα κι αν κερδίσουν, θεωρούν πως είναι χαμένοι και νομίζουν πως ο οίκος του Θεού επωφελείται σε βάρος τους, πως οι αδελφοί και οι αδελφές επωφελούνται σε βάρος τους και πως οι ίδιοι δεν κερδίζουν απ’ αυτό τίποτα το επιθυμητό. Καθώς κυλάει ο καιρός, πιστεύουν ότι αυτά τα ποθητά πράγματα δεν μπορούν να τους ικανοποιήσουν και ότι η απληστία τους δεν ικανοποιείται με τίποτα. Πείτε Μου, τι ανθρώπινη φύση έχουν οι αντίχριστοι; Έχουν καθόλου ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Και μήπως έχουν συνείδηση οι άνθρωποι που δεν έχουν ανθρώπινη φύση; Μπορούν να κάνουν το καθήκον τους έχοντας παράλληλα την επιθυμία να το εκτελέσουν ειλικρινά, καθώς και την επιθυμία να είναι ταπεινοί, να είναι ειλικρινείς και να πασχίζουν ειλικρινά; Μπορούν να κάνουν το καθήκον τους χωρίς να επιζητούν πληρωμή, χωρίς να επιζητούν οποιαδήποτε αμοιβή και χωρίς να επιζητούν οποιαδήποτε ανταμοιβή; (Όχι.) Γιατί όχι; Δεν έχουν συναίσθηση της συνείδησής τους, και όσο μεγάλα κι αν είναι τα πλεονεκτήματα που κερδίζουν, θεωρούν πως τα κέρδισαν επάξια. Αυτό το «επάξια» άραγε δεν είναι κάτι που οι κανονικοί άνθρωποι δεν μπορούν να το σκεφτούν και δεν θα το σκέφτονταν ποτέ; Μήπως υπάρχει καθόλου αίσθημα ντροπής σε μια τέτοιου είδους σκέψη και στάση; (Όχι.) Μήπως αυτοί που δεν έχουν αίσθημα ντροπής έχουν καθόλου ανθρώπινη φύση; Το συγκεκριμένο ζήτημα ξεσκεπάζει μια φύση που έχουν οι αντίχριστοι, δηλαδή το γεγονός ότι δεν έχουν ντροπή ή συνείδηση.

Τι είδους άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν έχουν ντροπή; Τι είδους άνθρωποι στους κόλπους της ανθρωπότητας δεν έχουν ντροπή; (Οι σχιζοφρενείς.) Οι ψυχασθενείς δεν αισθάνονται ντροπή, τρέχουν γυμνοί στους δρόμους, αγνοώντας ότι όλοι τούς κοιτάζουν, πιθανόν ακόμα και να γελάνε με όσους φοράνε ρούχα και να λένε: «Κοιτάξτε τι μπελάς είναι να φοράτε ρούχα. Εγώ τρέχω γυμνός στους δρόμους χωρίς ρούχα, και νιώθω τόσο ελεύθερος, δεν με περιορίζει τίποτα!» Αυτό δεν σημαίνει να μην έχεις ντροπή; (Ναι.) Αυτό σημαίνει να μην αισθάνεσαι ντροπή. Οι άνθρωποι που δεν αισθάνονται ντροπή δεν έχουν συναίσθηση της συνείδησης και είναι ψυχασθενείς· επωφελούνται εις βάρος όλων των άλλων, θέλουν δικά τους όλα όσα ανήκουν σε οποιονδήποτε άλλον, η απληστία και η επιθυμία τους έχουν ξεπεράσει τα όρια του κανονικού ανθρώπινου ορθολογισμού· έχουν φτάσει στο σημείο να είναι ανεξέλεγκτοι και δεν έχουν καμία συναίσθηση της συνείδησης. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν, άραγε, να κερδίσουν την αλήθεια; Και βέβαια όχι. Επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος, τη θέση και τα υλικά συμφέροντα, ενώ δεν κερδίζουν ποτέ την αλήθεια. Άραγε, λοιπόν, θα έχουν θέση στη βασιλεία των ουρανών; Ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους ούτε τους οδηγεί στην τελείωση. Αξίζουν λύπηση τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν μίσος· είναι σιχαμεροί, αηδιαστικοί και ποταποί. Ο χαρακτήρας τους είναι ποταπός και ευτελής· δεν έχουν αξιοπρέπεια ή ντροπή. Η καρδιά τους είναι γεμάτη απληστία, φιλοδοξία και επιθυμία. Το μόνο που θέλουν είναι να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να κάνουν το καθήκον τους για να προσπαθούν να κερδίσουν κάποια συμφέροντα για τον εαυτό τους, και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια ούτε ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όταν προσεύχονται στον Θεό, ζητάνε και πράγματα που επιθυμούν, ζητάνε να ικανοποιηθούν τα συμφέροντά τους, αλλά και τις ευλογίες του Θεού. Περιγράφουν στον Θεό πόσο υπέφεραν και πόσα θυσίασαν, και προσέρχονται ενώπιόν Του για να προσευχηθούν για όλα αυτά προκειμένου, χρησιμοποιώντας τα βάσανά τους και το τίμημα που πλήρωσαν, να κάνουν παζάρια μαζί Του, να Του ζητήσουν ευλογίες και ανταμοιβές, και ακόμα και να απλώσουν φανερά τα χέρια τους προς το μέρος Του για να ζητήσουν την υλική επιβράβευση που επιθυμούν. Αυτό που θέλουν να εκφράσουν όταν προσέρχονται ενώπιον του Θεού είναι τα παράπονά τους, την περιφρόνησή τους, τη δυσαρέσκειά τους, την ενόχληση και την αγανάκτησή τους, καθώς και την απογοήτευσή τους για το γεγονός ότι δεν έχει ικανοποιηθεί η απληστία και οι επιθυμίες τους. Ο Θεός, όταν βλέπει αυτές τις εκδηλώσεις, άραγε τους αγαπάει ή τους απεχθάνεται; (Τους απεχθάνεται.) Όταν καταβάλλουν κάποια μικρή προσπάθεια για χάρη της εκκλησίας, προσέρχονται αμέσως ενώπιον του Θεού για να τη δηλώσουν και να ζητήσουν τα εύσημα, για να πουν στον Θεό τι θυσίες έκαναν και τι αφιέρωσαν όταν έκαναν διάφορα καθήκοντα ή διάφορες δουλειές· τρέμουν μήπως ο Θεός δεν μάθει γι’ αυτά τα πράγματα, μήπως δεν μπορέσει να τα δει αυτά τα πράγματα και μήπως λησμονήσει το τίμημα που πλήρωσαν. Γι’ αυτό, οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται κακοί και ξεδιάντροποι μπροστά στον Θεό. Όταν προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να περιγράψουν και να δηλώσουν το τίμημα που έχουν πληρώσει, για να Του περιγράψουν τι πράγματα θα ήθελαν να αποκτήσουν, και για να απλώσουν τα χέρια τους προς το μέρος Του ζητώντας τις ανταμοιβές που θέλουν, τότε ο Θεός λέει: «Φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν». Τι στάση τηρεί ο Θεός; «Άνθρωποι σαν εσένα δεν αξίζουν να προσέλθουν ενώπιόν Μου. Σε σιχαίνομαι και σε αποστρέφομαι. Σου έχω δώσει όλα όσα θες· έχεις ήδη αποκτήσει τα εκατονταπλάσια από όσα επιθυμείς να αποκτήσεις σ’ αυτήν τη ζωή. Τι άλλο θες;» Αυτό που θέλει ο Θεός να δώσει στην ανθρωπότητα δεν είναι κατά κύριο λόγο υλικό, αλλά αντίθετα θέλει να προσφέρει στην ανθρωπότητα την αλήθεια, έτσι ώστε μέσω της αλήθειας, εκείνη να φτάσει στη σωτηρία. Οι αντίχριστοι, ωστόσο, εναντιώνονται με θράσος στο έργο του Θεού, δεν αναζητούν την αλήθεια και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Αντίθετα, θέλουν με την ευκαιρία ότι κάνουν το καθήκον τους στη διάρκεια του έργου του Θεού να αποκομίσουν με αθέμιτο τρόπο πράγματα που επιθυμούν· εκμεταλλεύονται τα παραθυράκια και κερδοσκοπούν εις βάρος των άλλων στα πάντα, όμως συχνά πιστεύουν ότι είναι χαμένοι και ότι δεν έχουν κερδίσει πολλά. Πολλές φορές πιστεύουν, επίσης, ότι έχουν θυσιάσει και ότι έχουν αφιερώσει πάρα πολλά, ότι οι απώλειές τους είναι μεγαλύτερες από τα κέρδη και, ακόμα περισσότερο, πολλές φορές μετανιώνουν για τις θυσίες τους και πιστεύουν ότι δεν έχουν σκεφτεί καλά τα πράγματα ή ότι δεν έχουν βρει διέξοδο. Έτσι, συχνά θυμώνουν μέσα τους επειδή δεν παίρνουν εγκαίρως ανταμοιβές για τις θυσίες τους και ταυτόχρονα είναι γεμάτοι παράπονα απέναντι στον Θεό. Μέσα τους συχνά κάνουν υπολογισμούς και σκέφτονται: «Δεν είναι δίκαιος ο θεός; Ο θεός δεν ευνοεί κανέναν έναντι κάποιου άλλου, έτσι δεν είναι; Ο θεός, άραγε, δεν είναι ο θεός που ευλογεί τους ανθρώπους; Δεν μνημονεύει, άραγε, ο θεός όλες τις καλές πράξεις καθενός και όλα όσα έχει αφιερώσει και δαπανήσει κανείς; Εγώ, παρ’ όλο που απαρνήθηκα την οικογένειά μου για το έργο του θεού κι έχω πληρώσει τίμημα, τι παίρνω από τον θεό;» Αν δεν ικανοποιηθεί σε σύντομο διάστημα η απληστία και η επιθυμία τους, τότε γίνονται αρνητικοί και αρχίζουν να διαμαρτύρονται. Αν δεν ικανοποιηθεί η απληστία και η επιθυμία τους σε βάθος χρόνου, τότε τα βάθη της καρδιάς τους γεμίζουν με συσσωρευμένη έχθρα. Και ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της συσσωρευμένης έχθρας; Μέσα στην καρδιά τους, αρχίζουν να αμφιβάλουν για τον Θεό και να Τον αμφισβητούν, αρχίζουν να κρίνουν τη δίκαιη διάθεση του Θεού, και αρχίζουν ακόμα και να αμφιβάλουν για την αγάπη και την ουσία Του. Αν αυτή η έχθρα συσσωρευτεί για πολύ καιρό, τότε αυτά τα πράγματα γίνονται κακοήθεις όγκοι και αρχίζουν να εξαπλώνονται, και οι άνθρωποι αυτοί θα γίνουν ικανοί να προδώσουν τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Ειδικά όταν βρίσκονται μπροστά σε κάποιους αρνητικούς και αδύναμους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν σχετικά ανώριμο ανάστημα, ή μπροστά σε κάποιους ανθρώπους που είναι νέοι στην πίστη, πού και πού θα αποκαλύπτουν και θα διασπείρουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, θα διαδίδουν τη δυσαρέσκειά τους για τον Θεό και τη βλασφημία τους προς Αυτόν, και μάλιστα θα παραπλανούν κάποιους ανθρώπους που δεν έχουν διάκριση, ώστε να αποκτούν αμφιβολίες για τη δίκαιη διάθεση του Θεού και για την ουσία Του. Δεν το κάνουν αυτό οι αντίχριστοι; Επειδή δεν έχουν ικανοποιηθεί οι φιλοδοξίες, οι επιθυμίες, οι επιδιώξεις και οι προθέσεις τους, είναι ικανοί να κάνουν όλα αυτά τα πράγματα και μπορούν να επιδείξουν μια τέτοια στάση απέναντι στον Θεό. Τι διάθεση είναι αυτή; Πρόκειται ξεκάθαρα για διάθεση αντίχριστου και σατανική διάθεση.