Μέσα στην εκκλησία, υπάρχουν άραγε κάποιοι που πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια, όμως δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, μα αντίθετα επιδιώκουν πάντοτε τη θέση και τη φήμη; Τι εκδηλώσεις έχουν τέτοιοι άνθρωποι; Θα λέγατε πως ένας τέτοιος άνθρωπος είναι κάποιος που προβάλλει συνεχώς τον εαυτό του, που συνηθίζει να έχει πρωτότυπες σκέψεις και να ξεστομίζει μεγαλόστομες ιδέες; Τι πράγματα κάνει συχνά ένας τέτοιος άνθρωπος; (Κάποιος διατυπώνει την άποψή του, και όλοι οι άλλοι τη θεωρούν σωστή, αλλά αυτός ο άνθρωπος, για να δείξει πόσο πανέξυπνος είναι, εκφράζει μια διαφορετική άποψη, την οποία οι άλλοι θα θεωρήσουν ακόμα πιο σωστή, και η οποία θα καταρρίψει την άποψη του πρώτου, με αποτέλεσμα να δείξει πόσο έξυπνος είναι.) Αυτό αποκαλείται επίδειξη. Απορρίπτει τις απόψεις των άλλων και στη συνέχεια εμφανίζει τη δική του μοναδική οπτική, μια οπτική που ούτε κι ο ίδιος δεν θεωρεί ρεαλιστική ή έγκυρη —ένα απλό σύνθημα— αλλά παρ’ όλα αυτά πρέπει να δείξει στους άλλους πόσο έξυπνος είναι και να τους κάνει όλους να τον ακούσουν. Πρέπει πάντοτε να είναι διαφορετικός, πρέπει πάντοτε να βρίσκει πρωτότυπες σκέψεις, ξεστομίζει συνέχεια μεγαλόστομες ιδέες, και όσο εφικτά ή ρεαλιστικά κι αν είναι αυτά που λένε οι άλλοι, εκείνος πρέπει να τα καταψηφίζει, ενώ βρίσκει διάφορους λόγους και δικαιολογίες για να απαρνηθεί τις οπτικές των άλλων. Αυτές είναι οι πιο συχνές συμπεριφορές εκείνων που προσπαθούν να παρουσιάσουν πρωτότυπες σκέψεις και να ξεστομίσουν μεγαλόστομες ιδέες. Όσο σωστές ή κατάλληλες κι αν ήταν οι πράξεις κάποιου, εκείνοι τις απορρίπτουν και τις αγνοούν. Ναι μεν ξέρουν πολύ καλά ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έπραξε σωστά, αλλά και πάλι λένε ότι οι πράξεις του δεν ήταν οι ενδεδειγμένες και το παρουσιάζουν λες και οι ίδιοι θα μπορούσαν να το είχαν κάνει καλύτερα και ότι εκείνος ο άνθρωπος δεν τους ξεπερνάει με τίποτα. Τέτοιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι κανένας δεν είναι τόσο καλός όπως αυτοί, ότι είναι καλύτεροι απ’ όλους τους άλλους ανθρώπους σε όλους τους τομείς. Όλα όσα λένε οι άλλοι αυτοί τα θεωρούν λανθασμένα· νομίζουν πως οι άλλοι είναι άχρηστοι και οι ίδιοι είναι καλοί από κάθε άποψη. Ακόμα κι αν κάνουν κάτι λάθος και κλαδευτούν, δεν είναι πρόθυμοι να υποταχθούν, δεν πρόκειται να αποδεχτούν καθόλου την αλήθεια και μπορεί και να σκεφτούν έναν σωρό δικαιολογίες, οι οποίες κάνουν τους άλλους να πιστέψουν ότι δεν έκαναν λάθος και ότι δεν έπρεπε να κλαδευτούν. Εκείνοι στους οποίους αρέσει να βρίσκουν πρωτότυπες σκέψεις και να ξεστομίζουν μεγαλόστομες ιδέες είναι απ’ αυτήν την άποψη αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Στην πραγματικότητα, η μεγάλη πλειονότητα αυτών των ανθρώπων δεν έχουν πραγματικό ταλέντο και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα καλά, όλα τα κάνουν θάλασσα. Δεν έχουν, όμως, καθόλου αυτογνωσία, και θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο από τους άλλους, και τολμάνε να ανακατευτούν και να αναμειχθούν σε ό,τι κάνουν οι άλλοι, και συνεχίζουν να ξεστομίζουν μεγαλόστομες ιδέες, καθώς θέλουν συνέχεια να τους εκτιμούν και να τους ακούνε οι άλλοι. Σε όποιες συνθήκες και σε όποια ομάδα κι αν βρίσκονται, το μόνο που θέλουν είναι να τους υπηρετούν και να τους ακούνε οι άλλοι· αυτοί δεν θέλουν ούτε να υπηρετήσουν ούτε να ακούσουν κανέναν άλλον. Δεν είναι αντίχριστοι αυτοί; Τόσο αλαζόνες και αυτάρεσκοι είναι οι αντίχριστοι· τόσο τους λείπει η λογική. Μιλάνε μόνο για αληθοφανή δόγματα, και αν οι άλλοι υποδείξουν τα λάθη τους, τότε αναγκάζονται να διαστρεβλώσουν τα λόγια και τη λογική, και να μιλήσουν με έναν τρόπο ψεύτικο και ευχάριστο, για να νομίσουν οι άλλοι ότι έχουν δίκιο. Όσο σωστή κι αν είναι η γνώμη κάποιου άλλου, οι αντίχριστοι θα χρησιμοποιήσουν γλαφυρή ομιλία για να την κάνουν να ακουστεί λανθασμένη και να πείσουν τους πάντες να αποδεχτούν τη δική τους γνώμη. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι· είναι εξαιρετικά ικανοί να παραπλανούν τους άλλους, μπορούν να τους παραπλανήσουν σε τέτοιο σημείο ώστε να τους ρίξουν σε σύγχυση, να τους αποπροσανατολίσουν και να μην μπορούν πλέον να διακρίνουν το σωστό από το λάθος. Στο τέλος, οι αντίχριστοι θα παραπλανήσουν και θα αιχμαλωτίσουν τελείως όλους όσοι δεν έχουν διάκριση. Στις περισσότερες εκκλησίες υπάρχουν άνθρωποι που παραπλανούν έτσι τους άλλους. Όταν εκείνοι που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια ή μοιράζονται τη βιωματική τους μαρτυρία, οι αντίχριστοι πάντοτε σηκώνονται και εκφράζουν τη δική τους άποψη. Δεν ανοίγουν την καρδιά τους για να συναναστραφούν ειλικρινά πάνω στις εμπειρίες και στις γνώσεις τους· αντίθετα, πάντοτε επισημαίνουν κάποια πράγματα και κάνουν επικριτικά, ανεύθυνα σχόλια για τις εμπειρίες και τις γνώσεις των υπολοίπων, για να κάνουν επίδειξη της εξυπνάδας τους και να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν. Οι αντίχριστοι έχουν τεράστιες δεξιότητες στο να μιλούν για λόγια και δόγματα· δεν μπορούν ποτέ να μοιραστούν πραγματική βιωματική μαρτυρία και δεν μιλάνε ποτέ για αυτογνωσία. Αντίθετα, ψάχνουν συνέχεια να βρουν προβλήματα στους άλλους και το κάνουν πάντα μεγάλο θέμα. Δεν βλέπεις ποτέ τους αντίχριστους να αποδέχονται τις απόψεις των άλλων με ανοιχτό μυαλό ούτε να συναναστρέφονται ενεργά πάνω στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να ξεγυμνώνουν τον εαυτό τους στους άλλους. Δεν τους βλέπεις σε καμία περίπτωση να συναναστρέφονται πάνω σε ποιες λανθασμένες και παράλογες απόψεις είχαν και πώς τις άλλαξαν, και δεν τους ακούς με τίποτα να αναγνωρίζουν τα λάθη που έκαναν ή τις ελλείψεις τους... Όσο καιρό κι αν αλληλεπιδράσουν με τους άλλους οι αντίχριστοι, πάντα τους κάνουν να πιστέψουν ότι οι ίδιοι δεν έχουν καμία διαφθορά, ότι γεννήθηκαν άγιοι και τέλειοι άνθρωποι, και ότι οι υπόλοιποι πρέπει να τους λατρεύουν. Όσοι όντως διαθέτουν λογική δεν θέλουν να τους εκτιμούν ούτε να τους λατρεύουν οι άλλοι. Σε περίπτωση που όντως οι άλλοι τους εκτιμούν και τους λατρεύουν, το θεωρούν ντροπιαστικό, γιατί ξέρουν ότι είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι με διεφθαρμένες διαθέσεις και ότι δεν διαθέτουν τις αλήθεια-πραγματικότητες. Ξέρουν ποιοι είναι, οπότε όποια διαφθορά κι αν αποκαλύψουν και όποιες λανθασμένες απόψεις κι αν σχηματίσουν, μπορούν να συναναστραφούν πάνω σ’ αυτά τα πράγματα με ειλικρίνεια και να τα πουν στους άλλους· όταν το κάνουν αυτό, νιώθουν πολύ χαλαροί, απελευθερωμένοι και χαρούμενοι. Δεν το θεωρούν καθόλου δύσκολο. Ακόμα κι αν οι άλλοι τους κρίνουν, τους περιφρονούν, τους χαρακτηρίζουν ανόητους ή τους απεχθάνονται, δεν ταράζονται πολύ. Αντίθετα, το θεωρούν πολύ φυσιολογικό και μπορούν να το προσεγγίσουν σωστά. Επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι φυσικό να αποκαλύπτουν διαφθορά. Είτε το παραδέχεσαι είτε όχι, είναι γεγονός. Αν μπορείς να αναγνωρίσεις τη διαφθορά σου, αυτό είναι καλό· ακόμα καλύτερα αν μπορούν και οι άλλοι να τη διακρίνουν ξεκάθαρα, αφού έτσι ούτε θα σε λατρεύουν ούτε θα σε εκτιμούν. Οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια και έχουν λιγάκι λογική μπορούν να ανοίξουν την καρδιά τους και να κάνουν συναναστροφή σχετικά με την αυτογνωσία· δεν θεωρούν κάτι τέτοιο δύσκολο. Για τους αντίχριστους, όμως, είναι πολύ δύσκολο. Θεωρούν ηλίθιους τους ανθρώπους που μιλάνε ανοιχτά με αγνό τρόπο, και θεωρούν ανόητους εκείνους που μιλάνε για την αυτογνωσία τους και μιλάνε ειλικρινά. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, υποτιμούν τελείως αυτούς τους ανθρώπους. Αν κάποιος μπορεί να καταλάβει την αλήθεια και όλοι τον εγκρίνουν ιδιαίτερα, οι αντίχριστοι αυτόν τον άνθρωπο θα τον θεωρήσουν αγκάθι στα μάτια τους και κεντρί στα πλευρά τους, θα τον κρίνουν και θα τον καταδικάσουν. Θα καταρρίψουν τις σωστές πρακτικές και τα θετικά πράγματα που διαθέτει αυτός ο άνθρωπος, και θα τα κάνουν να ακουστούν λες και αποτελούν λανθασμένη και διαστρεβλωμένη κατανόηση. Οι αντίχριστοι θα ψάξουν να βρουν τρόπους να υποβαθμίσουν, να χλευάσουν και να γελοιοποιήσουν όποιον κάνει κάτι που ωφελεί την εκκλησία ή τους αδελφούς και τις αδελφές· όσο καλά κι αν ήταν αυτά που έκανε ή όσο κι αν ωφέλησε τους ανθρώπους, οι αντίχριστοι δεν θα το θεωρήσουν αξιοσημείωτο, θα το υποτιμήσουν και θα το υποβαθμίσουν, θα το μειώσουν σε τέτοιον βαθμό ώστε να φαίνεται τελείως άχρηστο. Αν, όμως, κάνουν και το παραμικρό καλό οι ίδιοι οι αντίχριστοι, θα βάλουν τα δυνατά τους για να το μεγαλοποιήσουν και να το μεγεθύνουν, να κάνουν τους πάντες να το δουν, να μάθουν ότι το έκαναν οι ίδιοι και ότι ήταν η δική τους αξιέπαινη υπηρεσία, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές να τους αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερο σεβασμό, να τους έχουν συνέχεια στο μυαλό τους, να νιώθουν μεγάλη ευγνωμοσύνη προς αυτούς και να μνημονεύουν καθετί καλό που έχουν πάνω τους. Όλοι οι αντίχριστοι είναι ικανοί να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, το ίδιο κι εκείνοι που έχουν τη διάθεση των αντίχριστων. Ως προς αυτό, οι αντίχριστοι δεν έχουν καμία διαφορά από τους υποκριτές Φαρισαίους· στην πραγματικότητα, είναι χειρότεροι απ’ αυτούς. Αυτές είναι οι πιο κοινές και φανερές κλασικές εκδηλώσεις των αντίχριστων.

Ποια στάση τηρούν οι αντίχριστοι όταν ενεργούν; Μπροστά στους άλλους θέλουν να κάνουν καλά πράγματα και στα κρυφά θέλουν να κάνουν κακά πράγματα. Τα καλά που κάνουν θέλουν να τα μάθουν όλοι, ενώ όλα τα κακά θέλουν να τα συγκαλύψουν, ώστε να μην τα μάθει κανείς, σε βαθμό που να μη βγει παραέξω η παραμικρή κουβέντα· νιώθουν υποχρεωμένοι να κάνουν ό,τι μπορούν για να τα κρύψουν. Είναι αηδιαστική αυτή η διάθεση των αντίχριστων, σωστά; Και με ποιον σκοπό ενεργούν έτσι; (Με σκοπό να διαφυλάξουν τη φήμη και τη θέση τους.) Σωστά. Εκ πρώτης όψεως, δείχνουν να μην ανταγωνίζονται για τη θέση ούτε να λένε τίποτα για χάρη της θέσης, αλλά όλα όσα κάνουν και όσα λένε είναι για να προστατέψουν και να διατηρήσουν τη θέση τους, αλλά και για να έχουν μεγάλο κύρος και ένα καλό όνομα. Κάποιες φορές, μάλιστα, πασχίζουν για τη θέση μέσα σε μια ομάδα χωρίς να αφήνουν κανέναν να δει ότι το κάνουν αυτό. Ακόμα κι αν συστήσουν κάποιον άνθρωπο, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, θέλουν να κάνουν τον άνθρωπο που σύστησαν να νιώσει ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη απέναντί τους και να του δώσουν να καταλάβει ότι είχε τη δυνατότητα να εκτελέσει αυτό το καθήκον μόνο και μόνο επειδή οι ίδιοι τον σύστησαν. Οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να χάσουν ποτέ μια τέτοια ευκαιρία. Σκέφτονται: «Ναι μεν σε σύστησα, αλλά δεν παύω να είμαι ο επικεφαλής σου, άρα δεν μπορείς να με ξεπεράσεις». Το πάθος των αντίχριστων για τη θέση και τη φήμη είναι ολοφάνερο. Για να ανταγωνιστούν για τη θέση και να τη διαφυλάξουν, δεν τους ξεφεύγει ούτε μια ματιά ή μία αυθόρμητη κουβέντα από οποιονδήποτε, πόσο μάλλον τίποτα που να συμβαίνει σε οποιαδήποτε γωνιά. Οι αντίχριστοι προσέχουν όλα αυτά τα πράγματα, είτε μικρά είτε μεγάλα, και επαναλαμβάνουν στο μυαλό τους τα λόγια που έχουν πει οι άλλοι. Και με τι σκοπό το κάνουν αυτό; Μήπως τους αρέσει να μπλέκονται σε διαπληκτισμούς; Όχι· σκοπός είναι να βρουν μέσα σ’ όλα αυτά έναν τρόπο και μια ευκαιρία να προστατέψουν τη θέση τους. Δεν θέλουν να πληγεί η θέση τους ή το όνομά τους εξαιτίας μιας στιγμιαίας αμέλειας ή απροσεξίας. Για χάρη της θέσης, ξέρουν πώς να «μαθαίνουν» για τα πάντα· κάθε φορά που κάποιος αδελφός ή αδελφή λέει κάτι το οποίο εκείνοι θεωρούν έλλειψη σεβασμού ή εκφράζει μια άποψη που πηγαίνει κόντρα στη δική τους, δεν το ξεχνάνε· το παίρνουν στα σοβαρά και διενεργούν διεξοδική έρευνα και βαθιά ανάλυση, κι έπειτα βρίσκουν μια αντίστοιχη απάντηση για να αντιμετωπίσουν αυτό που ειπώθηκε, μέχρι το σημείο όπου η θέση τους θα έχει εδραιωθεί γερά στο μυαλό όλων και θα παραμείνει εντελώς ακλόνητη. Μόλις θιχτεί το όνομά τους ή ακούσουν κάποια λόγια που το βλάπτουν, θα εντοπίσουν γρήγορα την πηγή, και θα προσπαθήσουν να βρουν δικαιολογίες και εκλογικεύσεις μέσω των οποίων θα αποκαταστήσουν το όνομά τους. Άρα, οι αντίχριστοι, ό,τι καθήκοντα κι αν κάνουν, είτε ενεργούν είτε δεν ενεργούν ως επικεφαλής και εργάτες, κάθε τι με το οποίο καταπιάνονται και κάθε κουβέντα που λένε είναι για χάρη της θέσης τους και δεν μπορεί να διαχωριστεί από την επιθυμία τους να προστατέψουν τα συμφέροντά τους. Στα βάθη της καρδιάς τους, οι αντίχριστοι δεν κατανοούν καθόλου την έννοια της άσκησης της αλήθειας ούτε της προστασίας των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Έτσι, η ουσία των αντίχριστων μπορεί να οριστεί επακριβώς με τον ακόλουθο τρόπο: Είναι εχθροί του Θεού· είναι ένα μάτσο διάβολοι και σατανάδες που ήρθαν για να αναστατώσουν, να διαταράξουν και να καταστρέψουν το έργο του οίκου του Θεού. Είναι τσιράκια του Σατανά· δεν είναι άνθρωποι που ακολουθούν τον Θεό ούτε μέλη του οίκου του Θεού, ούτε είναι τα αντικείμενα της σωτηρίας Του.

Σας συγκίνησε κάποιο από τα θέματα της σημερινής μας συναναστροφής; Ποιο σημείο σάς συγκίνησε; (Το τελευταίο μέρος, δηλαδή, όταν ανέλυσες, Θεέ μου, την ανταγωνιστική φύση των αντίχριστων.) Δεν είναι καλό πράγμα ο συνεχής ανταγωνισμός. Μια τέτοια συμπεριφορά συνδέεται με τους αντίχριστους και την καταστροφή. Δεν είναι καλό μονοπάτι. Και τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι όταν διαθέτουν αυτές τις εκδηλώσεις και αποκαλύψεις; Τι επιλογή πρέπει να κάνουν; Πώς πρέπει να τα αποφεύγουν αυτά τα πράγματα; Αυτά τα προβλήματα πρέπει να σκεφτούν και να στοχαστούν περισσότερο τώρα οι άνθρωποι, και τα οποία είναι προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάθε μέρα. Πώς μπορούν να αποφύγουν τον ανταγωνισμό όποτε συμβαίνει κάτι, και πώς θα πρέπει να απαλλαγούν από τον πόνο και τη δυσφορία που νιώθουν στην καρδιά τους μετά τον ανταγωνισμό —αυτά είναι προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει κάθε άνθρωπος. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, οπότε όλοι ανταγωνίζονται για το κύρος, το κέρδος και την υπόληψη, και τους είναι δύσκολο να αποφύγουν τον ανταγωνισμό. Αν, λοιπόν, κάποιος δεν ανταγωνίζεται, αυτό σημαίνει ότι έχει ξεφορτωθεί τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων; (Όχι, πρόκειται απλώς για ένα επιφανειακό φαινόμενο. Εάν δεν έχει απαλλαγεί απ’ την εσωτερική του διάθεση, τότε δεν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων.) Άρα, πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων; (Από τη μία, όποτε αποκαλύπτει σκέψεις για την επιδίωξη της θέσης, πρέπει να καταλαβαίνει αυτό το ζήτημα και να προσέρχεται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί. Επιπλέον, πρέπει να απογυμνώνεται στους αδελφούς και τις αδελφές, και στη συνέχεια να επαναστατεί συνειδητά ενάντια σ’ αυτές τις λανθασμένες σκέψεις. Πρέπει, επίσης, να ζητάει από τον Θεό να τον κρίνει, να τον παιδέψει, να τον κλαδέψει και να τον πειθαρχήσει. Τότε θα μπορέσει να ξεκινήσει να βαδίζει στο ορθό μονοπάτι.) Πολύ καλή απάντηση. Αυτό, όμως, δεν είναι καθόλου εύκολο, και είναι ακόμα πιο δύσκολο για όσους αγαπάνε υπερβολικά τη φήμη και τη θέση. Δεν είναι εύκολο να εγκαταλείψει κανείς τη φήμη και τη θέση· εξαρτάται από το αν οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια. Μόνο αν καταλάβει κανείς την αλήθεια μπορεί να φτάσει στην αυτογνωσία, να δει ξεκάθαρα πόσο κενό είναι να αναζητά τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και να δει ξεκάθαρα την αλήθεια της διαφθοράς της ανθρωπότητας. Μόνο όταν φτάσει πραγματικά στην αυτογνωσία μπορεί κανείς να εγκαταλείψει τη θέση και τη φήμη. Δεν είναι εύκολο να αποβάλει κανείς τη διεφθαρμένη του διάθεση. Αν έχεις διαπιστώσει ότι δεν έχεις την αλήθεια, ότι έχεις πολλές ελλείψεις και ότι αποκαλύπτεις υπερβολική διαφθορά, αλλά δεν προσπαθείς καθόλου να επιδιώξεις την αλήθεια, και μασκαρεύεσαι και υποκρίνεσαι, οδηγώντας τους άλλους στο να πιστεύουν ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα, τότε κάτι τέτοιο θα σε βάλει σε κίνδυνο. Και αργά ή γρήγορα, θα έρθει η στιγμή που θα προσκρούσεις σε οδόφραγμα και θα πέσεις. Πρέπει να παραδεχτείς ότι δεν έχεις την αλήθεια, και να φανείς γενναίος ώστε να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα. Έχεις αδυναμίες, αποκαλύπτεις διαφθορά, και έχεις έναν σωρό ανεπάρκειες. Κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό, αφού είσαι ένας μέσος άνθρωπος, δεν είσαι υπεράνθρωπος ούτε παντοδύναμος, και πρέπει να το αναγνωρίσεις αυτό. Όταν οι άλλοι άνθρωποι σε χλευάζουν ή σε σατιρίζουν, μην αντιδράς αμέσως με εχθρικό τρόπο επειδή αυτά που λένε είναι δυσάρεστα ούτε να αντιστέκεσαι σ’ αυτά επειδή θεωρείς τον εαυτό σου ικανό και τέλειο· δεν πρέπει να έχεις τέτοια στάση απέναντι σε τέτοια λόγια. Και τι στάση θα πρέπει να έχεις; Πρέπει να λες στον εαυτό σου: «Έχω τα ελαττώματά μου, είμαι γεμάτος ψεγάδια και διαφθορά, και δεν είμαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Όσο κι αν με χλευάζουν και με σατιρίζουν, μήπως υπάρχει κάποια αλήθεια σ’ αυτό; Αν κάποια απ’ αυτά που λένε είναι αλήθεια, τότε πρέπει να τα αποδεχτώ από τον Θεό». Αν έχεις μια τέτοια στάση, αυτό αποτελεί απόδειξη ότι είσαι ικανός να χειριστείς σωστά τη θέση, τη φήμη και τα όσα λένε οι άλλοι για σένα. Δεν είναι εύκολο να παραμερίσει κανείς τη θέση και τη φήμη. Και πιο δύσκολο είναι να τα παραμερίσουν εκείνοι που έχουν κάποια χαρίσματα, κάποιο επίπεδο ή διαθέτουν κάποια εργασιακή εμπειρία. Μπορεί μερικές φορές να υποστηρίζουν ότι τα έχουν παραμερίσει, αλλά κατά βάθος δεν μπορούν να το κάνουν. Με το που θα το επιτρέψει η περίσταση και θα έχουν την ευκαιρία, θα συνεχίσουν να πασχίζουν για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, όπως και προηγουμένως, επειδή αυτά τα πράγματα τα αγαπάνε όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι· απλώς εκείνοι που δεν έχουν χαρίσματα ή ταλέντα έχουν κάπως μικρότερη επιθυμία να επιδιώκουν τη θέση. Όσοι έχουν γνώσεις, ταλέντο, καλή εξωτερική εμφάνιση και ξεχωριστό κεφάλαιο, έχουν μια ιδιαίτερα έντονη επιθυμία για τη φήμη και τη θέση, σε τέτοιον βαθμό ώστε να πλημμυρίζουν απ’ αυτήν τη φιλοδοξία και την επιθυμία. Αυτό δυσκολεύονται περισσότερο να παραμερίσουν. Όταν δεν έχουν καμία θέση, τότε η επιθυμία τους είναι στο στάδιο του σπόρου. Μόλις αποκτήσουν θέση, όταν ο οίκος του Θεού τούς αναθέσει μια σημαντική εργασία, και κυρίως αν εργάζονται για πολλά χρόνια και έχουν μεγάλη εμπειρία και κεφάλαιο, τότε η επιθυμία παύει να είναι σπόρος, έχει ήδη ριζώσει, έχει ανθίσει και πρόκειται να βγάλει καρπούς. Αν κάποιος έχει τη διαρκή επιθυμία και φιλοδοξία να κάνει σπουδαία πράγματα, να γίνει διάσημος, να γίνει κάποια μεγάλη προσωπικότητα, τότε, μόλις κάνει ένα μεγάλο κακό και επέλθουν οι συνέπειές του, θα ξοφλήσει και θα αποκλειστεί. Κι έτσι, προτού αυτό καταλήξει σε μεγάλη συμφορά, πρέπει να ανατρέψει γρήγορα την κατάσταση όσο υπάρχει ακόμα καιρός. Όποτε κάνεις οτιδήποτε, και ανεξαρτήτως του πλαισίου, πρέπει να αναζητάς την αλήθεια, να κάνεις πράξη την ειλικρίνεια και την υπακοή στον Θεό, και να παραμερίσεις την επιδίωξη της θέσης και της φήμης. Όταν έχεις μια μόνιμη σκέψη και επιθυμία να ανταγωνίζεσαι για τη θέση, τότε πρέπει να συνειδητοποιήσεις σε τι άσχημα πράγματα θα οδηγήσει μια τέτοια κατάσταση αν δεν απαλλαγείς απ’ αυτή. Μη χάνεις, λοιπόν, χρόνο και ψάξε την αλήθεια, υπερνίκησε την επιθυμία σου να ανταγωνίζεσαι για τη θέση, όσο αυτή βρίσκεται στο στάδιο του σπόρου, και στη θέση της κάνε πράξη την αλήθεια. Όταν κάνεις πράξη την αλήθεια, θα ελαττωθεί η επιθυμία και η φιλοδοξία σου να ανταγωνίζεσαι για τη θέση, και δεν θα αναστατώνεις το έργο της εκκλησίας. Έτσι, ο Θεός θα μνημονεύει και θα εγκρίνει τις πράξεις σου. Σε τι προσπαθώ, λοιπόν, να δώσω έμφαση; Στο εξής: Πρέπει να ξεφορτωθείς τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες σου πριν αυτές ανθίσουν, βγάλουν καρπούς και οδηγήσουν σε μεγάλη συμφορά. Αν δεν τις αντιμετωπίσεις όσο βρίσκονται ακόμα σε νηπιακό στάδιο, θα χάσεις μια μεγάλη ευκαιρία· και μόλις προκαλέσουν μεγάλη συμφορά, θα είναι πλέον πολύ αργά για να απαλλαγείς από αυτές. Αν δεν έχεις ούτε καν τη θέληση να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα, τότε θα δυσκολευτείς πολύ να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας· αν, καθώς επιδιώκεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, βρεθείς αντιμέτωπος με αναποδιές και αποτυχίες και δεν συνέλθεις, τότε αυτό είναι επικίνδυνο: Υπάρχει πιθανότητα να αποκλειστείς. Όσοι αγαπούν την αλήθεια, όταν αντιμετωπίζουν μία-δύο αποτυχίες και αναποδιές ως προς τη φήμη και τη θέση τους, βλέπουν ξεκάθαρα ότι η φήμη και η θέση δεν έχουν την παραμικρή αξία. Είναι σε θέση να απαρνηθούν εντελώς τη θέση και τη φήμη, και να πάρουν την απόφαση ότι, ακόμα κι αν δεν αποκτήσουν ποτέ θέση, δεν θα πάψουν να επιδιώκουν την αλήθεια, να εκτελούν σωστά το καθήκον τους και να μοιράζονται τη βιωματική τους μαρτυρία, και με αυτόν τον τρόπο να καταφέρουν ως αποτέλεσμα να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό. Ακόμα κι όταν είναι συνηθισμένοι πιστοί, είναι και πάλι ικανοί να ακολουθήσουν μέχρι τέλους, ενώ το μόνο που θέλουν είναι να πάρουν την έγκριση του Θεού. Μόνο αυτοί είναι άνθρωποι που αγαπάνε πραγματικά την αλήθεια και έχουν αποφασιστικότητα. Ο οίκος του Θεού έχει αποκλείσει πολλούς αντίχριστους και κακούς ανθρώπους, και κάποιοι απ’ αυτούς που επιδιώκουν την αλήθεια, μόλις δουν ότι οι αντίχριστοι απέτυχαν, αναλογίζονται το μονοπάτι που ακολούθησαν εκείνοι οι άνθρωποι, κι επίσης κάνουν αυτοκριτική και αποκτούν αυτογνωσία. Αυτό το γεγονός τούς δίνει την ευκαιρία να καταλάβουν την πρόθεση του Θεού, να πάρουν την απόφαση να γίνουν συνηθισμένοι πιστοί και να επικεντρωθούν στην επιδίωξη της αλήθειας, και στο να κάνουν καλά το καθήκον τους. Ακόμα κι αν ο Θεός πει ότι είναι απλοί πάροχοι υπηρεσιών ή τιποτένιοι, δεν τους πειράζει. Εκείνοι απλώς θα προσπαθήσουν να είναι ταπεινοί άνθρωποι και μικροί, ασήμαντοι ακόλουθοι στα μάτια του Θεού, τους οποίους στο τέλος ο Θεός θα αποκαλέσει αποδεκτά δημιουργήματα. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι οι καλοί κι αυτοί που εγκρίνει ο Θεός.

Ο Θεός συμπαθεί αυτούς που επιδιώκουν την αλήθεια, και σιχαίνεται περισσότερο αυτούς που επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Μερικοί άνθρωποι πραγματικά λατρεύουν τη θέση και τη φήμη, είναι βαθιά προσκολλημένοι σ’ αυτά, δεν αντέχουν να τα εγκαταλείψουν. Αισθάνονται πάντα ότι χωρίς θέση και φήμη δεν υπάρχει χαρά ούτε ελπίδα στη ζωή, ότι υπάρχει ελπίδα σε αυτήν τη ζωή μόνο όταν ζουν για τη θέση και τη φήμη, και ακόμα κι αν έχουν λίγη αναγνωρισιμότητα, θα συνεχίσουν να αγωνίζονται, δεν θα τα παρατήσουν ποτέ. Εάν αυτή είναι η σκέψη και η άποψη που έχεις, εάν η καρδιά σου είναι γεμάτη τέτοια πράγματα, τότε δεν είσαι σε θέση να αγαπήσεις και να επιδιώξεις την αλήθεια, δεν έχεις τη σωστή κατεύθυνση και τους σωστούς στόχους στην πίστη σου στον Θεό, ούτε είσαι σε θέση να επιδιώξεις την αυτογνωσία, να αποτινάξεις τη διαφθορά και να βιώσεις την εικόνα του ανθρώπου. Αφήνεις πράγματα να διαφεύγουν όταν κάνεις το καθήκον σου, στερείσαι κάθε αισθήματος ευθύνης και αρκείσαι μόνο στο να μην διαπράττεις το κακό, να μην προκαλείς αναστάτωση, να μη σε αποπέμψουν. Θα μπορούσαν άραγε τέτοιου είδους άνθρωποι να κάνουν το καθήκον τους σε αποδεκτό βαθμό; Και θα ήταν άραγε δυνατόν να τους σώσει ο Θεός; Αδύνατον. Όταν ενεργείς για χάρη της φήμης και της θέσης, σκέφτεσαι μέχρι και το εξής: «Εφόσον αυτό που κάνω δεν αποτελεί κακή πράξη και δεν συνιστά αναστάτωση, τότε ακόμα κι αν έχω λάθος κίνητρο, κανείς δεν μπορεί να το δει ούτε να με καταδικάσει». Δεν ξέρεις ότι ο Θεός τα εξετάζει όλα εξονυχιστικά. Αν δεν αποδέχεσαι ή δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, και ο Θεός σε αποστραφεί και σε απορρίψει, τότε έχεις τελειώσει. Όλοι όσοι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά περνιούνται για έξυπνοι· στην πραγματικότητα, δεν καταλαβαίνουν καν πότε Τον προσβάλλουν. Κάποιοι δεν τα βλέπουν καθαρά αυτά και νομίζουν το εξής: «Επιδιώκω τη φήμη και τη θέση μόνο και μόνο για να κάνω περισσότερα, για να αναλάβω μεγαλύτερες ευθύνες. Αυτό δεν συνιστά διατάραξη ούτε αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, και σίγουρα δεν βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Δεν είναι σπουδαίο πρόβλημα. Απλώς αγαπώ τη θέση και την προστατεύω, αλλά αυτό δεν είναι κακή πράξη». Αν και φαινομενικά, μια τέτοια επιδίωξη μπορεί να μοιάζει πως δεν αποτελεί πράξη κακού, πού οδηγεί τελικά; Θα κερδίσουν άραγε την αλήθεια τέτοιοι άνθρωποι; Θα φτάσουν στη σωτηρία; Με τίποτα. Άρα, η επιδίωξη της φήμης και της θέσης δεν είναι το ορθό μονοπάτι. Κάτι τέτοιο πηγαίνει ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση από την επιδίωξη της αλήθειας. Εν ολίγοις, ανεξάρτητα από το ποια είναι η κατεύθυνση ή ο στόχος της επιδίωξής σου, εάν δεν αναλογιστείς την επιδίωξη της φήμης και της θέσης, και αν δυσκολεύεσαι πολύ να αφήσεις τα πράγματα αυτά στην άκρη, τότε θα επηρεάσουν τη ζωή-είσοδό σου. Εφόσον στην καρδιά σου υπάρχει επιθυμία για τη θέση, αυτή θα ελέγχει και θα επηρεάζει πλήρως την κατεύθυνση της ζωής σου και τους στόχους για τους οποίους πασχίζεις, οπότε θα είναι πολύ δύσκολο να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, πόσο μάλλον να επιτύχεις αλλαγές στη διάθεσή σου. Το αν τελικά καταφέρεις να κερδίσεις την επιδοκιμασία του Θεού είναι, φυσικά, διαφορετικό θέμα. Επιπλέον, εάν δεν μπορέσεις ποτέ να αφήσεις στην άκρη την επιδίωξή σου για θέση, αυτό θα επηρεάσει την ικανότητά σου να κάνεις επαρκώς το καθήκον σου, γεγονός το οποίο θα δυσχεράνει πολύ το να γίνεις αποδεκτό δημιούργημα. Γιατί το λέω αυτό; Τίποτα δεν σιχαίνεται περισσότερο ο Θεός από το να επιδιώκουν οι άνθρωποι τη θέση, καθώς η επιδίωξη θέσης συνιστά σατανική διάθεση, είναι λάθος δρόμος· γεννιέται από τη διαφθορά του Σατανά, είναι κάτι που καταδικάζει ο Θεός, είναι αυτό ακριβώς που κρίνει και εξαγνίζει. Ο Θεός δεν σιχαίνεται τίποτα περισσότερο από το να επιδιώκουν οι άνθρωποι τη θέση, κι όμως εσύ εξακολουθείς να ανταγωνίζεσαι πεισματικά για τη θέση, τη λατρεύεις και την προστατεύεις ανελλιπώς, προσπαθώντας πάντα να την αποκτήσεις. Και δεν δείχνουν όλα αυτά μια φύση ανταγωνιστική προς τον Θεό; Δεν ορίζει ο Θεός τη θέση για τους ανθρώπους· Ο Θεός παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια, την οδό και τη ζωή, και τελικά τους κάνει να γίνουν ένα αποδεκτό δημιούργημα, ένα μικρό και ασήμαντο δημιούργημα —όχι κάποιος που έχει θέση και κύρος και τον σέβονται χιλιάδες άνθρωποι. Και έτσι, ανεξάρτητα από την οπτική γωνία από την οποία το κοιτάζει κανείς, η επιδίωξη θέσης είναι αδιέξοδο. Όσο λογική κι αν είναι η δικαιολογία σου για την αναζήτηση θέσης, αυτό το μονοπάτι εξακολουθεί να μην είναι σωστό και ο Θεός δεν το εγκρίνει. Όσο σκληρά κι αν προσπαθείς ή όσο μεγάλο κι αν είναι το τίμημα που πληρώνεις, αν επιθυμείς θέση, δεν θα σου τη δώσει ο Θεός· αν δεν είναι δοσμένη από τον Θεό, θα αποτύχεις αγωνιζόμενος να την αποκτήσεις, κι αν συνεχίσεις να αγωνίζεσαι, μόνο μια κατάληξη θα υπάρξει: θα αποκαλυφθείς και θα αποκλειστείς, και θα βρεθείς σε αδιέξοδο. Το καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι;

7 Μαρτίου 2020