1. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα

Οι αντίχριστοι τρέφουν τεράστιες φιλοδοξίες και επιθυμίες σε ό,τι αφορά τη θέση και τη φήμη, και αυτό στους άλλους φαίνεται απίστευτα εμετικό και σιχαμερό. Αυτό από μόνο του αρκεί για να δείξει ότι ένας αντίχριστος έχει πολύ άσχημη και μοχθηρή φύση-ουσία. Ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις δείχνουν, λοιπόν, τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου; Πρώτα απ’ όλα, ας σκεφτούμε πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα. (Το μισούν και δεν το αποδέχονται.) Πώς το μισούν; Μιλήστε με λεπτομέρειες. (Ήταν ένας αντίχριστος που έκανε αρκετό κακό, και όταν πήγαν οι αδελφοί και οι αδελφές να εκθέσουν κάποιες από τις εκδηλώσεις του, εκείνος δεν μετανόησε καθόλου, ήταν πολύ αδιάλλακτος και δεν ένιωσε την ελάχιστη μεταμέλεια. Θεωρούσε, μάλιστα, ότι τον είχαν αδικήσει. Μια τέτοια εκδήλωση έχω δει εγώ.) Αυτή είναι μια κλασική εκδήλωση αντίχριστου. Η αρχέτυπη στάση των αντίχριστων απέναντι στο κλάδεμα είναι η σθεναρή άρνησή τους για αποδοχή και παραδοχή τους. Ανεξάρτητα από το πόσο κακό κάνουν ή πόση βλάβη προξενούν στο έργο του οίκου του Θεού και στην είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, δεν αισθάνονται την παραμικρή μεταμέλεια ούτε ότι οφείλουν το οτιδήποτε. Από αυτή την άποψη, διαθέτουν οι αντίχριστοι ανθρώπινη φύση; Σίγουρα όχι. Προκαλούν κάθε είδους ζημιά στον εκλεκτό λαό του Θεού και φέρνουν τέτοιο κακό στο έργο της εκκλησίας —ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να το δει αυτό ξεκάθαρα και μπορεί να δει τη διαδοχή των πονηρών έργων των αντίχριστων. Και όμως οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται ούτε αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός· αρνούνται πεισματικά να παραδεχτούν ότι σφάλλουν ή ότι είναι υπεύθυνοι. Δεν είναι αυτό μια ένδειξη ότι αποστρέφονται την αλήθεια; Σε τέτοιον βαθμό αποστρέφονται την αλήθεια οι αντίχριστοι. Όση μοχθηρία κι αν διαπράξουν, αρνούνται πεισματικά να την παραδεχτούν και παραμένουν ανυποχώρητοι μέχρι τέλους. Αυτό αποδεικνύει επαρκώς ότι οι αντίχριστοι δεν παίρνουν ποτέ στα σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού ούτε αποδέχονται ποτέ την αλήθεια. Δεν έχουν φτάσει σε σημείο να πιστεύουν στον Θεό· είναι υποχείρια του Σατανά, τα οποία ήρθαν για να αναστατώσουν και να διαταράξουν το έργο του οίκου του Θεού. Στις καρδιές των αντίχριστων υπάρχει μόνο η φήμη και η κοινωνική θέση. Πιστεύουν ότι αν αναγνώριζαν το σφάλμα τους, τότε θα έπρεπε να αναλάβουν την ευθύνη και τότε η κοινωνική θέση και η φήμη τους θα υπονομεύονταν σοβαρά. Ως εκ τούτου, αντιστέκονται με τη στάση του τύπου «αρνήσου μέχρι να πεθάνεις». Όσο κι αν τους εκθέτουν ή τους αναλύουν οι άνθρωποι, εκείνοι καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να το αρνηθούν. Είτε η άρνησή τους είναι εσκεμμένη είτε όχι, εν ολίγοις, από μια άποψη, αυτές οι συμπεριφορές εκθέτουν τη φύση-ουσία των αντίχριστων που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια. Από μια άλλη άποψη, δείχνει πόσο πολύ οι αντίχριστοι εκτιμούν τη δική τους κοινωνική θέση, τη φήμη και τα συμφέροντά τους. Εν τω μεταξύ, ποια είναι η στάση τους απέναντι στο έργο και τα συμφέροντα της εκκλησίας; Είναι μια στάση περιφρόνησης και ανευθυνότητας. Στερούνται κάθε συνείδησης και λογικής. Δεν καταδεικνύει αυτά τα ζητήματα η αποφυγή ευθυνών των αντίχριστων; Από τη μια πλευρά, η αποφυγή ευθυνών αποδεικνύει τη φύση-ουσία των αντίχριστων που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια, ενώ από την άλλη πλευρά, δείχνει την έλλειψη συνείδησης, λογικής και ανθρώπινης φύσης. Όσο κι αν βλάπτεται η ζωή-είσοδος των αδελφών από την αναστάτωση και από το κακό που τους κάνουν, δεν κατηγορούν τον εαυτό τους και κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να τους στενοχωρήσει. Τι είδους πλάσμα είναι αυτό; Ακόμα και η παραδοχή ενός μέρους του λάθους τους θα μετρούσε σαν να έχουν λίγη συνείδηση και λογική, αλλά οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν ούτε αυτήν την ελάχιστη ποσότητα ανθρώπινης φύσης. Συνεπώς, τι θα λέγατε ότι είναι αυτοί; Οι αντίχριστοι είναι στην ουσία τους διάβολοι. Ανεξάρτητα από το πόση ζημιά προκαλούν στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν το βλέπουν. Δεν λυπούνται ούτε στο ελάχιστο στην καρδιά τους απ’ αυτό και ούτε επιπλήττουν τον εαυτό τους, και πολύ περισσότερο δεν αισθάνονται υπόχρεοι. Αυτό δεν συνιστά σε καμία περίπτωση αυτό που οφείλει να βλέπει κανείς σε κανονικούς ανθρώπους. Είναι διάβολοι, και οι διάβολοι δεν έχουν ίχνος συνείδησης ή λογικής. Όσα κακά πράγματα κι αν κάνουν και όσες μεγάλες ζημιές κι αν προκαλέσουν στο έργο της εκκλησίας, αρνούνται πεισματικά να το παραδεχτούν. Θεωρούν ότι αν το παραδέχονταν, αυτό θα σήμαινε ότι έκαναν κάτι λάθος. Σκέφτονται: «Είναι δυνατόν να έκανα κάτι λάθος; Ποτέ δεν θα έκανα κάποιο λάθος! Αν με υποχρεώσουν να παραδεχτώ το λάθος μου, κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε προσβολή για τον χαρακτήρα μου; Ναι μεν είχα εμπλοκή σ’ αυτό το περιστατικό, αλλά ούτε εγώ το προκάλεσα ούτε εγώ ήμουν ο βασικός υπεύθυνος. Πήγαινε να ψάξεις όποιον θέλεις, εμένα, όμως, μην έρθεις να με βρεις. Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορώ να παραδεχτώ αυτό το λάθος. Δεν μπορώ να επωμιστώ αυτήν την ευθύνη!» Νομίζουν ότι, αν αναγνωρίσουν το λάθος τους, θα τους αποδοκιμάσουν, θα τους καταδικάσουν σε θάνατο, και θα τους στείλουν στην κόλαση και στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού. Για πείτε Μου, είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να αποδεχτούν την αλήθεια; Μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα μετανοήσουν αληθινά; Οι αντίχριστοι, όπως κι αν οι άλλοι συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, συνεχίζουν να αντιστέκονται σ’ αυτή, να στρέφονται εναντίον της αλήθειας και να την αψηφούν μέσα στα βάθη της καρδιάς τους. Ακόμα και αφού απομακρυνθούν, συνεχίζουν να μην παραδέχονται τα λάθη τους και δεν δείχνουν καμία απολύτως εκδήλωση μετάνοιας. Όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 10 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και δεν παραδέχονται ότι έκαναν λάθος. Όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 20 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και ακόμα προσπαθούν να δικαιολογηθούν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Και ακόμα πιο απεχθές είναι ότι όταν αναφερθεί το ζήτημα μετά από 30 χρόνια, ακόμα δεν έχουν αποκτήσει αυτογνωσία και ακόμα προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν και να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους, λέγοντας: «Αφού δεν έκανα λάθος, δεν μπορώ να παραδεχτώ κάτι τέτοιο. Δεν ήταν δική μου ευθύνη, δεν θα πρέπει να την επωμιστώ». Και προς μεγάλη έκπληξη των πάντων, αυτοί οι αντίχριστοι, 30 χρόνια μετά την απομάκρυνσή τους, συνεχίζουν να διατηρούν μια στάση αντίστασης ως προς το πώς τους χειρίστηκε η εκκλησία. Ακόμα και μετά από 30 χρόνια, δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Άρα, πώς πέρασαν αυτά τα 30 χρόνια; Μήπως δεν διάβασαν τον λόγο του Θεού ούτε έκαναν αυτοκριτική; Μήπως δεν προσεύχονταν στον Θεό και δεν Του εκμυστηρεύονταν τίποτα; Μήπως δεν άκουγαν κηρύγματα και συναναστροφή; Μήπως είναι άμυαλοι και δεν διαθέτουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Είναι στ’ αλήθεια μυστήριο το πώς πέρασαν αυτά τα 30 χρόνια. Τριάντα χρόνια μετά το γεγονός, είναι ακόμα γεμάτοι πικρία, αφού νομίζουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τούς αδίκησαν, ότι ο Θεός δεν τους καταλαβαίνει, ότι ο οίκος του Θεού τούς φέρθηκε άσχημα, τους δημιούργησε προβλήματα, τους έφερε δυσκολίες και τους κατηγόρησε άδικα. Πείτε Μου, μπορούν άραγε να αλλάξουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν μπορούν να αλλάξουν με τίποτα. Μέσα στην καρδιά τους είναι γεμάτοι εχθρικότητα απέναντι στα θετικά πράγματα, γεμάτοι αντίσταση και εναντίωση. Πιστεύουν ότι οι άλλοι, επειδή εξέθεσαν τις κακές τους πράξεις και τους κλάδεψαν, έβλαψαν τον χαρακτήρα τους, τους ατίμασαν και προκάλεσαν τρομερή ζημιά στη φήμη και στη θέση τους. Δεν πρόκειται ποτέ να προσέλθουν ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, να αναζητήσουν και να αναγνωρίσουν τα δικά τους λάθη ως προς αυτό το ζήτημα, και δεν πρόκειται ποτέ να υιοθετήσουν μια στάση κατά την οποία μετανοούν ή παραδέχονται τα λάθη τους, πόσο μάλλον να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Σήμερα, συνεχίζουν να έχουν μέσα τους ανυπακοή, δυσαρέσκεια και παράπονο, καθώς δικαιολογούν τον εαυτό τους στον Θεό και Του ζητούν να αποκαταστήσει αυτές τις αδικίες, να αποκαλύψει το συγκεκριμένο ζήτημα, και να κρίνει ποιος ακριβώς είχε δίκιο και ποιος άδικο, σε τέτοιον βαθμό, ώστε εξαιτίας αυτού του ζητήματος αμφιβάλλουν και αρνούνται ακόμα και τη δικαιοσύνη του Θεού, και αμφιβάλλουν και αρνούνται το γεγονός ότι στον οίκο του Θεού κυβερνάει η αλήθεια και ο Θεός. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα όταν κλαδεύονται οι αντίχριστοι. Μήπως αποδέχονται την αλήθεια; Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια· είναι κάθετοι και δεν την αποδέχονται με τίποτα. Από αυτό, διαπιστώνουμε ότι η φύση-ουσία ενός αντίχριστου αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια.

Εφόσον οι αντίχριστοι δεν δέχονται το κλάδεμα, ξέρουν άραγε καθόλου τι σημαίνει κλάδεμα; Όταν συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας, τι λένε; Τι μαθαίνουν στους άλλους; Λένε: «Ο θεός χρησιμοποιεί το κλάδεμα ως μέθοδο για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην τελείωση. Τους δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους. Όταν οι άνθρωποι κλαδεύονται, πρέπει να το αποδέχονται και να υποτάσσονται σ’ αυτό χωρίς επιφυλάξεις. Εκείνοι που δεν αποδέχονται το κλάδεμα είναι άνθρωποι που επαναστατούν εναντίον του θεού και δεν αγαπούν την αλήθεια. Αν θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, πρέπει πρώτα να αποδεχτείς το κλάδεμα· έτσι οδηγεί ο θεός τους ανθρώπους στην τελείωση, και κάθε άνθρωπος πρέπει να το βιώσει αυτό. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η αποδοχή του κλαδέματος είναι ένα από τα καλύτερα μονοπάτια άσκησης για να καταλάβουν οι άνθρωποι την αλήθεια, και μ’ αυτόν τον τρόπο να φτάσουν στην αυτογνωσία και να ικανοποιήσουν τον θεό. Όποιος κι αν είσαι —είτε επικεφαλής είτε συνηθισμένος πιστός— και όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να κλαδευτείς. Αν δεν μπορείς να αποδεχτείς το κλάδεμα, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις ανάστημα, ότι είσαι παιδί. Όποιος μπορεί να αποδεχτεί το κλάδεμα είναι ώριμος ενήλικας που διαθέτει ζωή και είναι ικανός να οδηγηθεί στην τελείωση». Αυτές οι μεγαλοστομίες βγαίνουν από το στόμα των αντίχριστων σαν σφυροκοπήματα και ακούγονται υπέροχες! Τι είναι όμως αυτά τα λόγια; Άραγε, είναι έστω και μια κουβέντα απ’ αυτά που ξεστομίζουν η αλήθεια; Μπορείτε να το διακρίνετε αυτό; Κι εσείς λέτε τέτοια πράγματα πολλές φορές, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Για πείτε Μου, τι είναι αυτά τα λόγια; (Δόγματα.) Συνοψίστε και ορίστε τι είναι τα δόγματα με μια κοινή φράση. (Συνθήματα.) Μπορείτε να βρείτε άλλες φράσεις; (Άχρηστα, θεωρητικά λόγια.) Άλλες; (Είναι όλα σκουπίδια και μπούρδες.) Σωστά, αυτός ο ορισμός το πέτυχε διάνα και είναι αληθινός. Αυτό λέγεται καθημερινή γλώσσα: Όλα τα δόγματα είναι μπούρδες. Τι υποδηλώνει η λέξη «μπούρδες»; Κενά λόγια. Πώς το ορίζουμε στην πραγματικότητα; Ως λόγια και δόγματα. Αυτά τα λόγια που λένε οι αντίχριστοι δεν είναι παρά λόγια και δόγματα. Όσον αφορά το θέμα του κλαδέματος, μπορούν και ξεστομίζουν συχνά τέτοια δόγματα, αλλά αυτό αποδεικνύει άραγε ότι καταλαβαίνουν και αντιλαμβάνονται πραγματικά το ζήτημα; Μόλις τους ακούσεις να λένε αυτά τα λόγια, καταλαβαίνεις ότι δεν κατανοούν τι είναι στ’ αλήθεια το κλάδεμα. Το γεγονός ότι μπορούν και ξεστομίζουν έναν τέτοιον σωρό χαζομάρες δείχνει ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αν πραγματικά έπρεπε να κλαδευτούν, δεν θα υπήρχε περίπτωση να το δεχτούν. Η στάση ενός αντίχριστου απέναντι στο κλάδεμα είναι εχθρική και αποτελεί αντίσταση· δεν το αποδέχεται ούτε υποτάσσεται σ’ αυτό ως την αλήθεια. Θεωρεί πως κάτι τέτοιο θα ήταν προσβολή για τον χαρακτήρα και την αξιοπρέπειά του.

Έχετε να πείτε κανένα άλλο παράδειγμα σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα; (Κάποιοι αντίχριστοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα, μπορεί επιφανειακά να δείχνουν ότι αποκτούν αυτογνωσία, αλλά κατά βάθος, διατυπώνουν σοφιστείες και έχουν την τάση να παραπλανούν τους ανθρώπους. Κάποιες φορές, αν έχουν κάνει κάποιο λάθος, λένε: «Ο θεός το επέτρεψε να συμβεί, πρέπει να υποταχθούν όλοι στην κυριαρχία του θεού». Σε κάποιες περιπτώσεις, οι αντίχριστοι διατυπώνουν ακόμα και ψεύτικες κατηγορίες, λέγοντας: «Δεν πρέπει να προσπαθείτε να πιάσετε τους επικεφαλής και τους εργάτες στα πράσα ούτε να έχετε ιδιαίτερα υψηλές απαιτήσεις απ’ αυτούς». Οι αντίχριστοι λένε τέτοια πράγματα με σκοπό να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να μην τους επιτρέψουν να τους διακρίνουν.) Αυτή είναι μια εκδήλωση· δηλαδή, οι αντίχριστοι παρουσιάζουν τα λάθη για σωστά, κάνουν το άσπρο μαύρο. Επειδή τρέμουν ότι οι άλλοι θα διακρίνουν τα προβλήματά τους, τρέχουν να διατυπώσουν σοφιστείες και να εφαρμόσουν έναν σωρό γλωσσικά κόλπα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να αναστατώσουν το μυαλό τους και να θαμπώσουν την όρασή τους, έτσι ώστε να μην τους αφήσουν να μάθουν ούτε να διακρίνουν τα όσα έκαναν, κι έτσι να διατηρήσουν την υψηλή τους θέση και την καλή τους φήμη στο μυαλό των άλλων. Γι’ αυτό το είδος συμπεριφοράς μιλήσαμε μόλις πριν από λίγο, όσον αφορά το γεγονός ότι οι αντίχριστοι δεν πρόκειται με τίποτα να μεταστραφούν μόλις κλαδευτούν, ή όταν έχουν κάνει κάποιο λάθος ή έχουν ακολουθήσει το λάθος μονοπάτι. Πείτε μου μερικά ακόμα παραδείγματα. (Οι αντίχριστοι κρατάνε κακία σε όποιον τους κλαδέψει, και αργότερα μπορεί μέχρι και να ψάξουν να βρουν ευκαιρίες να τον εκδικηθούν και να του επιτεθούν.) Η επίθεση και η εκδίκηση είναι ακόμα μια εκδήλωση. Με ποιον τρόπο συνδέεται αυτό με το γεγονός ότι οι αντίχριστοι προστατεύουν τη θέση και τη φήμη τους; Για ποιον λόγο θέλουν να επιτεθούν και να εκδικηθούν; (Όποιος τους κλάδεψε εξέθεσε καθετί κακό που έχουν κάνει και όλα τα πραγματικά γεγονότα. Έπληξε τη θέση και τη φήμη τους, και κατέστρεψε την εικόνα που είχαν γι’ αυτούς οι άλλοι στην καρδιά τους· γι’ αυτό τους κρατάνε κακία.) Σωστά, εκεί εντοπίζεται η σύνδεση. Θεωρούν ότι εκείνοι που τους κλάδεψαν, κι έτσι τους εξέθεσαν μπροστά σε τόσο πολλούς ανθρώπους, πλήγωσαν την περηφάνεια τους, τους έφεραν σε αμήχανη θέση, χάλασαν τη φήμη τους και έβαλαν σε μεγάλο κίνδυνο τη θέση που έχουν στο μυαλό των άλλων. Γι’ αυτόν τον λόγο και παίρνουν εκδίκηση. Στο συγκεκριμένο ζήτημα, ζημιώθηκε η φήμη και η θέση τους, και θέλοντας να ξεσπάσουν την αγανάκτησή τους και το μίσος που έχουν στην καρδιά τους, ψάχνουν να βρουν ευκαιρίες για να επιτεθούν και να εκδικηθούν εκείνους που τους εξέθεσαν και τους κλάδεψαν. Ποιες άλλες εκδηλώσεις παρουσιάζουν οι αντίχριστοι; (Κάποιοι αντίχριστοι είναι επιπλέον και πάρα πολύ πανούργοι. Όταν κάποιος τους κλαδεύει, μπορεί επιφανειακά να μην τον αντικρούουν ούτε να κάνουν δηλώσεις, και μπορεί στ’ αλήθεια να φαίνεται ότι αποκτούν κάποια αυτογνωσία· αργότερα, όμως, συνεχίζουν να διαπράττουν τις ίδιες κακές πράξεις που έκαναν και πριν, και δεν μετανοούν ποτέ αληθινά. Με τέτοια προσωπεία σαν κι αυτό παραπλανούν τους ανθρώπους.) Αυτή είναι ακόμα μια εκδήλωση. Ένα συγκεκριμένο είδος αντίχριστου κάνει ακριβώς αυτό. Αυτοί σκέφτονται μέσα τους: «Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα. Προς το παρόν, θα κάνω υπομονή και δεν θα σου επιτρέψω να με διακρίνεις. Αν σε αντικρούσω ανοιχτά και αρνηθώ να δεχτώ το κλάδεμα, τότε θα πεις πως είμαι κάποιος που δεν κάνει πράξη ούτε αγαπάει την αλήθεια, κι αν μαθευτεί κάτι τέτοιο, θα έχει επιπτώσεις στη φήμη μου. Αν το μάθαιναν αυτό οι αδελφοί και οι αδελφές μας, είναι βέβαιο πως θα αρνούνταν να δεχτούν ως επικεφαλής κάποιον που δεν αγαπά ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Πρέπει πρώτα να φτιάξω μια καλή εικόνα. Όταν έρθω αντιμέτωπος με το κλάδεμα και κάποιος εκθέσει τα όποια λάθη ή παραβάσεις έχω κάνει, θα το υπομείνω χαμογελαστός, θα παριστάνω ότι το αποδέχομαι και θα γνέφω για να δείξω ότι το παραδέχομαι, και δεν θα αφήσω κανέναν να με διακρίνει ή να καταλάβει τι σκέφτομαι πραγματικά. Έπειτα, μπορώ να βάλω ένα προσωπείο, να κλάψω λίγο, να πω κάποια πράγματα σχετικά με το ότι χρωστάω στον θεό, και να τελειώνει το ζήτημα. Αν το κάνω αυτό, οι αδελφοί και οι αδελφές θα νομίζουν ότι είμαι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια, κι έτσι θα παραμείνω δικαιωματικά επικεφαλής· και τότε θα διαφυλαχθεί η φήμη και η θέση μου, έτσι δεν είναι;» Όλα όσα κάνουν είναι ένα προσωπείο. Θα λέγατε ότι είναι εύκολο να διακρίνει κανείς ανθρώπους σαν κι αυτούς; (Δεν είναι εύκολο να τους διακρίνει κανείς.) Χρειάζεται να τους παρατηρήσεις και να αλληλεπιδράσεις μαζί τους για κάποιο διάστημα για να δεις αν, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με προβλήματα, προστατεύουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αλλά και αν όντως ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όσο καλά και όσο σωστά κι αν μιλάνε επιφανειακά, κάτι τέτοιο είναι προσωρινό· αργά ή γρήγορα, θα βγει στο φως ο αληθινός τρόπος σκέψης τους. Ακόμα κι αν δεν τους αποκαλύψει ο Θεός, μπορούν άραγε οι αντίχριστοι να κρατήσουν τόσο καλά κρυμμένα αυτά που σκέφτονται πραγματικά και τη φύση-ουσία τους; Μπορούν να τα συγκαλύπτουν για μια ζωή; Κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο· αργά ή γρήγορα, αυτά τα πράγματα θα βγουν στο φως. Άρα, όσο μοχθηροί ή πονηροί κι αν είναι οι αντίχριστοι, εφόσον έχουν μέσα τους προθέσεις και κίνητρα, και εφόσον με τις πράξεις τους πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια, στο τέλος οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια θα τους διακρίνουν και θα τους καταλάβουν. Τέτοιοι αντίχριστοι είναι οι πιο πονηροί απ’ όλους· εκ πρώτης όψεως, δείχνουν ότι αποδέχονται την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα, στα βάθη της καρδιάς τους και στην ουσία τους, δεν αγαπούν την αλήθεια, και μάλιστα αποστρέφονται τα θετικά πράγματα και την αλήθεια. Επειδή είναι ευφραδείς, οι πιο πολλοί δεν μπορούν να τους διακρίνουν· μόνο όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια μπορούν να διακρίνουν και να καταλάβουν ανθρώπους σαν κι αυτούς. Έχετε άλλα παραδείγματα; (Ήταν ένας αντίχριστος που έβλεπε ότι οι συνεργάτες του είχαν καλύτερο επίπεδο απ’ τον ίδιο και ήταν καλύτεροι απ’ αυτόν στο έργο. Για να διασφαλίσει τη θέση του, διαστρέβλωνε κρυφά τα γεγονότα και κατέκρινε τους συνεργάτες και τους συντρόφους του, παραπλανώντας τους ανθρώπους, παρασύροντάς τους και αναγκάζοντάς τους να τον ακούσουν. Αυτό προκάλεσε εκατέρωθεν καχυποψία ανάμεσα στους συνεργάτες του. Έπαψαν να συνεργάζονται αρμονικά και δεν υπήρχαν αποτελέσματα σε καμία πτυχή του έργου. Όταν εκτέθηκαν οι κακές πράξεις του αντίχριστου, εκείνος όχι μόνο δεν το αποδεχόταν, αλλά έλεγε ακόμα και δικαιολογίες και προσπαθούσε να αποφύγει την ευθύνη. Ήταν ολοφάνερο ότι θα έκανε τα πάντα για χάρη της φήμης και της θέσης του· όσους αδελφούς και αδελφές κι αν έβλαπτε, και όσο σοβαρά κι αν αναστάτωνε και διατάρασσε το έργο του οίκου του Θεού, πολύ απλά δεν τον ένοιαζε, πόσο μάλλον τον στενοχωρούσε ή του δημιουργούσε ενοχές. Δεν είχε ούτε ίχνος ανθρώπινης φύσης ή λογικής.) Με δυο λόγια, οι αντίχριστοι δεν διστάζουν καθόλου να θυσιάσουν τα συμφέροντα κανενός για να προστατέψουν τη δική τους φήμη και θέση. Ακόμα κι αν χρειαστεί να τους πατήσουν όλους για να διατηρήσουν τη θέση τους, δεν διστάζουν να το κάνουν. Όταν είναι να προστατέψουν τη φήμη και τη θέση τους, δεν τους νοιάζει αν οι άλλοι θα ζήσουν ή θα πεθάνουν και, πολύ απλά, το έργο του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας δεν τα έχουν καν στο μυαλό τους και δεν τα λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους. Από αυτές τις πράξεις διαπιστώνουμε ότι οι αντίχριστοι δεν είναι άνθρωποι του οίκου του Θεού· είναι άπιστοι που έχουν μπει με ύπουλο τρόπο. Ο οίκος του Θεού δεν είναι το σπίτι τους, άρα κανένα από τα συμφέροντά του δεν έχει την παραμικρή σχέση μ’ αυτούς. Θέλουν μόνο να πετύχουν τον στόχο τους να ασκήσουν την εξουσία και να ελέγξουν τους ανθρώπους, και να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες στον οίκο του Θεού. Επειδή οι αντίχριστοι έχουν τέτοιου είδους φύση-ουσία, δεν αποδέχονται σε καμία περίπτωση το κλάδεμα ούτε αποδέχονται καμία πτυχή της αλήθειας.

Από τα παραδείγματα που δώσαμε μόλις τώρα, καταλαβαίνετε ότι οι αντίχριστοι έχουν έμφυτη τη φιλοδοξία και την επιθυμία να επιδιώκουν τη φήμη και τη θέση. Έτσι γεννιούνται οι αντίχριστοι, με τέτοια φύση-ουσία. Δεν το μαθαίνουν αυτό σε καμία περίπτωση μετά τη γέννησή τους, δεν αποτελεί συνέπεια του περιβάλλοντός τους. Είναι όπως κάποιοι άρρωστοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν κολλάνε τις αρρώστιες μετά τη γέννησή τους, αλλά αντίθετα τις κληρονομούν. Τέτοιου είδους αρρώστιες είναι αδύνατο να θεραπευτούν. Οι αντίχριστοι γεννιούνται με τη φιλοδοξία να επιδιώξουν τη φήμη και τη θέση, και δεν έχουν καμία διαφορά από τις μετενσαρκώσεις των διαβόλων βασιλιάδων. Οι αντίχριστοι αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια, και δεν αποδέχονται με τίποτα την κρίση και την παίδευση του Θεού. Οπότε, όπως κι αν τους κλαδέψει κάποιος, δεν πρόκειται να το δεχτούν. Αν τους κλαδέψει ένας συνηθισμένος αδελφός ή αδελφή, τότε θα είναι ακόμα λιγότερο πρόθυμοι να το δεχτούν. Πιστεύουν: «Δεν έχεις τα προσόντα να με κλαδέψεις, δεν είσαι άξιος! Πόσες μέρες είσαι πιστός; Όταν πίστεψα εγώ, εσύ δεν είχες καν γεννηθεί! Όταν έγινα επικεφαλής, εσύ δεν είχες αρχίσει καν να πιστεύεις στον θεό!» Τέτοια στάση έχουν απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές που τους κλαδεύουν. Εστιάζουν στα προσόντα και στην αρχαιότητα, και απορρίπτουν το κλάδεμα γι’ αυτούς τους λόγους. Άρα, όταν τους κλαδεύει ο Άνωθεν, μπορούν να το αποδεχτούν; Με βάση τη φύση-ουσία τους, δεν πρόκειται να το δεχτούν ούτε αυτό. Μπορεί μεν επιφανειακά να μην πουν τίποτα, η καρδιά τους, όμως, είναι βέβαιο ότι θα αντισταθεί και θα το αρνηθεί. Αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Όταν οι αντίχριστοι βρεθούν στ’ αλήθεια αντιμέτωποι με το κλάδεμα του Άνωθεν, η πιο συνηθισμένη εκδήλωσή τους είναι να διαφωνήσουν απεγνωσμένα και να υποστηρίξουν τον εαυτό τους με σκοπό να αποφύγουν την ευθύνη, ακόμα και να πουν ψέματα στον Άνωθεν και να κρύψουν πράγματα από τους κατωτέρους τους, ώστε να τη γλιτώσουν φτηνά. Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν πολλές φορές την προσέγγιση του να πουν ψέματα στον Άνωθεν και να κρύψουν πράγματα από τους κατωτέρους τους, έτσι ώστε να μην τους κλαδέψει ο Άνωθεν. Για παράδειγμα, αν μια εκκλησία έχει πολλά προβλήματα, δεν τα αναφέρουν ποτέ. Αν θελήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές τους να αναφέρουν αυτά τα προβλήματα, εκείνοι δεν τους αφήνουν να το κάνουν, ενώ καταπιέζουν και αποκλείουν όποιον το κάνει. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι περισσότεροι αναγκάζονται να μην ανακατευτούν, να αφήσουν τα προβλήματα άλυτα και να γίνουν ανθρωπάρεσκοι. Οι αντίχριστοι αποσιωπούν όλα τα προβλήματα της εκκλησίας, τα κρατάνε τελείως μυστικά και δεν αφήνουν τον Άνωθεν να επέμβει ή να κάνει ερωτήσεις. Οι αντίχριστοι, επίσης, καθυστερούν όσο περισσότερο μπορούν τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν και δεν τις μεταδίδουν ούτε τις εφαρμόζουν. Αν οι εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν δεν έχουν κανέναν απολύτως αντίκτυπο στην προσωπική τους φήμη ή θέση, τότε μπορεί να κάνουν κάποιες επιφανειακές ανακοινώσεις και να προσποιούνται ότι ενεργούν, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να τις εφαρμόσουν στην πραγματικότητα. Αν οι εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν συνιστούν απειλή για τη φήμη και τη θέση τους ή έχουν κάποιον αντίκτυπο σ’ αυτά τα πράγματα, τότε πρέπει να σκεφτούν. Πρέπει να σκεφτούν πώς να ενεργήσουν, σε ποιον να ενεργήσουν και πότε να ενεργήσουν. Αναγκάζονται όσον αφορά αυτά τα πράγματα να βαδίζουν σε μια λεπτή γραμμή, υπολογίζοντάς τα συνεχώς στο μυαλό τους. Αν παρουσιαστούν κάποια προβλήματα στο έργο της εκκλησίας, οι αντίχριστοι ξέρουν ότι, όταν ο Άνωθεν διαπιστώσει αυτά τα ζητήματα, σίγουρα θα κλαδευτούν ή ακόμα και θα απομακρυνθούν. Γι’ αυτό και αποκρύπτουν τα προβλήματα και δεν τα αναφέρουν στον Άνωθεν. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου τι αντίκτυπο ή τι ζημιά θα προκαλέσουν αυτά τα προβλήματα στο έργο του οίκου του Θεού αν δεν λυθούν· δεν τους ενδιαφέρουν οι οποιεσδήποτε απώλειες που θα υποστεί το έργο του οίκου του Θεού. Δεν εξετάζουν ποιες ενέργειες θα ωφελήσουν το έργο του οίκου του Θεού ούτε ποιες θα ικανοποιήσουν τον Θεό. Σκέφτονται μόνο τη δική τους φήμη και θέση, πώς θα τους δει και θα τους φερθεί ο Άνωθεν και πώς θα διασφαλίσουν τη φήμη και τη θέση τους, ώστε να μην πληγούν. Έτσι βλέπουν τα πράγματα και σκέφτονται τα προβλήματα οι αντίχριστοι, και αυτό αντιπροσωπεύει απόλυτα τη διάθεσή τους. Άρα, οι αντίχριστοι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αναφέρουν με ειλικρίνεια τα προβλήματα που επικρατούν εντός της εκκλησίας ή προκύπτουν στο έργο τους. Όποιο έργο κι αν κάνουν, όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσουν, ακόμα κι αν συναντήσουν καταστάσεις που δεν ξέρουν πώς να χειριστούν ή όπου δεν ξέρουν τι να επιλέξουν, την ώρα που εκτελούν αυτό το έργο, θα το συγκαλύψουν και θα το κρύψουν, από φόβο μήπως ο Άνωθεν πει πως έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο, ή μήπως διαπιστώσει την πραγματική τους κατάσταση, ή τους κλαδέψει επειδή δεν χειρίστηκαν και δεν έλυσαν άμεσα αυτές τις δυσκολίες ή καταστάσεις. Οι αντίχριστοι παραβλέπουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και το έργο της εκκλησίας, έτσι ώστε να αποφύγουν το κλάδεμα από τον Άνωθεν. Δεν διστάζουν να θυσιάσουν το έργο και τα συμφέροντα της εκκλησίας με σκοπό να διαφυλάξουν τη θέση και τον βιοπορισμό τους, αλλά και να φροντίσουν να έχει ο Άνωθεν καλή εντύπωση γι’ αυτούς. Δεν τους νοιάζει να καθυστερήσουν ή να επηρεάσουν την πρόοδο του έργου της εκκλησίας, και ακόμα λιγότερο τους νοιάζει η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού. Όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές ή τα προβλήματα που υπάρχουν όσον αφορά τη ζωή-είσοδό τους, οι αντίχριστοι δεν μπορούν να τα λύσουν και δεν πρόκειται να αναζητήσουν κάτι από τον Άνωθεν. Ξέρουν πολύ καλά ότι αν αποκρύψουν τα προβλήματα και αν τα αφήσουν άλυτα, αυτό θα καθυστερήσει και θα επηρεάσει την πρόοδο του έργου της εκκλησίας, αλλά και θα προκαλέσει απώλειες στη ζωή των αδελφών, όμως όλα αυτά τα παραβλέπουν και δεν νοιάζονται γι’ αυτά. Όποια σημαντικά προβλήματα κι αν προκύπτουν στην εκκλησία, ποτέ δεν τα αναφέρουν, αλλά αντίθετα κάνουν το παν για να τα κρύψουν και να τα συγκαλύψουν. Σε περίπτωση που οι αδελφοί και οι αδελφές ανακαλύψουν τις κακές τους πράξεις και γράψουν επιστολές καταγγελίας, οι αντίχριστοι προσπαθούν ακόμα περισσότερο να αποκρύψουν και να συγκαλύψουν αυτές τις επιστολές. Και τι στόχο έχουν όταν κρύβουν και συγκαλύπτουν αυτές τις επιστολές; Να διατηρήσουν τη θέση τους, να προστατέψουν τη φήμη και το κύρος τους, και να διατηρήσουν ό,τι έχουν εκείνη τη στιγμή στην κατοχή τους. Νομίζουν πως το να απομακρυνθούν ή το να τους χαρακτηρίσει ο Άνωθεν ως ακατάλληλους για το έργο τους είναι σαν να χάνουν τη ζωή τους και να έχουν καταδικαστεί σε θάνατο, πως είναι σαν να έχουν φτάσει στο τέλος του δρόμου ως προς την πίστη τους στον Θεό. Γι’ αυτό, ό,τι κι αν συμβεί, δεν αναζητούν ποτέ κάτι από τον Άνωθεν. Αντίθετα, ψάχνουν να βρουν τρόπους για να συγκαλύψουν όλα τα προβλήματα που υπάρχουν στο έργο τους και να μην αφήσουν τον Άνωθεν να τα ανακαλύψει. Δεν είναι πολύ ποταπή αυτή η τακτική τους; Πιστεύουν ότι ένας καλός επικεφαλής στα μάτια του Θεού και του Άνωθεν πρέπει να είναι κάποιος που δεν έχει ποτέ κανένα πρόβλημα και καμία δυσκολία, κάποιος που μπορεί να χειριστεί σωστά όλα τα ζητήματα και που είναι κατάλληλος για κάθε είδους έργο. Θεωρούν πως ένας καλός επικεφαλής δεν παραπονιέται ποτέ πως έχει δυσκολίες ούτε αναζητά όταν παρουσιάζονται προβλήματα, και πως ένας καλός επικεφαλής πρέπει οπωσδήποτε να είναι στα μάτια του Θεού και του Άνωθεν ένας άνθρωπος τέλειος, άψογος, που μπορεί να κάνει καλά το έργο χωρίς να χρειάζεται να τον κλαδέψει ο Άνωθεν. Συνεπώς, διαφυλάττουν με θέρμη τη θέση τους, ελπίζοντας να κάνουν καλή εντύπωση στον Άνωθεν, και να Τον κάνουν να πιστέψει λανθασμένα ότι είναι κατάλληλοι για το έργο τους, ότι μπορούν να επωμιστούν το έργο τους, και ότι δεν πρόκειται να εμφανιστούν σοβαρά προβλήματα· επομένως, θεωρούν ότι δεν υπάρχει λόγος να τους κάνει απευθείας ερωτήσεις για το έργο τους ούτε να τους καθοδηγήσει, και ασφαλώς δεν υπάρχει λόγος να τους κλαδέψει. Οι αντίχριστοι θέλουν να φτιάξουν μια τέτοια εικόνα για τον εαυτό τους, να κάνουν τους άλλους να πιστέψουν λανθασμένα ότι ο Θεός πιστεύει σ’ αυτούς και τους εμπιστεύεται τα πάντα, ότι τους αναθέτει σημαντικές εργασίες και ότι τους έχει μεγάλη εμπιστοσύνη, σε σημείο που να διστάζει να τους κλαδέψει, φοβούμενος ότι σε περίπτωση που πέσουν στην αρνητικότητα και χαλαρώσουν, θα επηρεαστεί το έργο. Οι αντίχριστοι κάνουν τους αδελφούς και τις αδελφές να πιστέψουν ότι οι ίδιοι είναι δημοφιλείς στον οίκο του Θεού και στην εκκλησία, και ότι είναι σπουδαίες προσωπικότητες στον οίκο του Θεού. Για ποιον λόγο θέλουν να επιβάλουν στους αδελφούς και τις αδελφές μια τέτοια ψευδαίσθηση και ένα τέτοιο προσωπείο; Για να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν και να τους λατρεύουν, προκειμένου να απολαύσουν τα οφέλη της θέσης στην εκκλησία, καθώς και την υψηλή θέση και την ευνοϊκή μεταχείριση, σε τέτοιο σημείο, ώστε να μπορέσουν να πάρουν τη θέση του Θεού. Πολλές φορές λένε στους αδελφούς και στις αδελφές: «Ο θεός δεν μπορεί να σας μιλήσει αυτοπροσώπως, δεν μπορεί να κατέβει στο επίπεδό σας και να επιτελέσει ο ίδιος έργο, και δεν θα ήταν δυνατόν να ζήσει δίπλα σας και να σας καθοδηγήσει σε καθετί που θα συναντήσετε στην καθημερινότητά σας. Ποιος, λοιπόν, θα εκτελέσει αυτές τις συγκεκριμένες εργασίες, αν όχι επικεφαλής και εργάτες σαν κι εμάς;» Μολονότι κάνουν ό,τι μπορούν για να διαφυλάξουν τη θέση τους, πολλές φορές λένε τέτοια πράγματα και εκφράζουν τέτοιες ιδέες, έτσι ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές να τους πιστέψουν και να τους εμπιστευτούν απόλυτα και χωρίς αμφιβολία. Ποια είναι η φύση της συγκεκριμένης πρακτικής τους; Δεν είναι να λένε ψέματα στον Άνωθεν και να κρύβουν πράγματα από τους κατωτέρους τους; (Ναι.) Αυτό είναι το έξυπνο στοιχείο της προσέγγισής τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, δεν μπορούν να διακρίνουν τους αντίχριστους και το μόνο που κατορθώνουν είναι να παραπλανηθούν και να χρησιμοποιηθούν από αυτούς. Αν οι αντίχριστοι προσπαθούσαν να παραπλανήσουν απευθείας τους ανθρώπους λέγοντας: «Ο άνωθεν έχει πραγματικά πίστη σ’ εμένα, με ακούει σε όλα τα ζητήματα», τότε εκείνοι ίσως να ήταν λίγο υποψιασμένοι και να μπορούσαν να τους διακρίνουν κάπως· οι αντίχριστοι, όμως, δεν μιλάνε έτσι ευθέως. Χρησιμοποιούν έναν συγκεκριμένο τρόπο ομιλίας για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να πιστέψουν λανθασμένα ότι ο Άνωθεν μάλλον έχει πίστη και εμπιστοσύνη σ’ αυτούς για να τους έχει αναθέσει το έργο του επικεφαλής. Οι κουφιοκέφαλοι που δεν έχουν διάκριση και δεν επιδιώκουν την αλήθεια το χάφτουν και τους ακολουθούν. Και όταν συμβαίνει κάτι, αυτοί οι κουφιοκέφαλοι δεν προσεύχονται στον Θεό ούτε αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού, αλλά αντί γι’ αυτό προσέρχονται ενώπιον των αντίχριστων, ζητώντας από εκείνους να τους δείξουν την οδό και να διαλέξουν μονοπάτι γι’ αυτούς. Αυτόν τον στόχο θέλουν να πετύχουν οι αντίχριστοι με τις πράξεις τους. Αν στην εκκλησία δεν υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια, οι οποίοι διακρίνουν και εκθέτουν τους αντίχριστους, τότε οι περισσότεροι θα τους πιστεύουν, θα τους λατρεύουν και θα τους ακολουθούν τυφλά, και θα ζουν υπό τον έλεγχό τους. Κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ επικίνδυνο! Αν κάποιος παραπλανηθεί και βρίσκεται υπό τον έλεγχο ενός αντίχριστου για τρία με πέντε χρόνια, τότε θα υποστεί μεγάλες απώλειες στη ζωή του. Αν παραπλανηθεί και βρίσκεται υπό τον έλεγχο ενός αντίχριστου για οκτώ ή δέκα χρόνια, τότε θα καταστραφεί εντελώς· ακόμα κι αν θέλει να λυτρωθεί, δεν θα έχει την ευκαιρία.