2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή σχετικά με το ένατο σημείο των εκδηλώσεων των αντίχριστων. Το ένατο σημείο σχετικά με τις εκδηλώσεις τους είναι το παρακάτω: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα, με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σ’ ένα μικρό μέρος αυτού του θέματος, δηλαδή απλώς το ξεκινήσαμε και συναναστραφήκαμε σχετικά με το τι είναι τα συμφέροντα· αυτό είναι το πρώτο σημείο. Όσο για το δεύτερο σημείο, κάναμε συναναστροφή σχετικά με το ποια είναι τα συμφέροντα των ανθρώπων και ποια είναι η ουσία των ανθρώπινων συμφερόντων. Το τρίτο σημείο σχετικά με το οποίο κάναμε συναναστροφή ήταν ποια είναι τα συμφέροντα του Θεού και ποια είναι η ουσία τους· λίγο πολύ, πάνω σ’ αυτό το περιεχόμενο συναναστραφήκαμε στα τρία αυτά σημεία. Την προηγούμενη φορά, η συναναστροφή μας ουσιαστικά αφορούσε εννοιολογικές αλήθειες· καταλήξαμε σ’ έναν ορισμό για τις διάφορες πτυχές των συμφερόντων και δώσαμε στους ανθρώπους να καταλάβουν τις βασικές έννοιες. Τώρα, δεν πρόκειται να επεκταθούμε περισσότερο στο περιεχόμενο που αναφέραμε πιο πριν, γιατί το θέμα της συναναστροφής μας ως προς το ένατο σημείο αποσκοπεί στο να επισημάνει τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων. Επομένως, στη συναναστροφή µας ως προς αυτό το σημείο, θα προχωρήσουμε στο να επικεντρωθούμε στις εκδηλώσεις των αντίχριστων. Θα αναλύσουμε κατ’ αρχάς τη στάση και τη συμπεριφορά τους απέναντι σε διάφορα συμφέροντα που έχουν σχέση με τους ίδιους, σε μια προσπάθεια να αναγνωρίσουμε τη φύση-ουσία και τη διάθεσή τους και να τους αναλύσουμε απ’ αυτήν την οπτική. Θα ξεκινήσουμε κάνοντας συναναστροφή σχετικά με το ποια πράγματα θεωρούν οι αντίχριστοι ότι έχουν σχέση με τα συμφέροντά τους.

Κατά την άποψη των αντίχριστων, ο Θεός, ο οίκος του Θεού και η εκκλησία δεν είναι παρά ταμπέλες, ενδεχομένως τίποτε παραπάνω από ονόματα, χωρίς καμία πραγματική αξία. Έτσι, εκείνοι περιφρονούν τα συμφέροντα του Θεού, του οίκου του Θεού και της εκκλησίας, και τα θεωρούν ασήμαντα και ανάξια προσοχής. Αντίθετα, τεράστια σημασία έχουν γι’ αυτούς τα προσωπικά τους συμφέροντα, με αποτέλεσμα να ξεπουλάνε συχνά τα συμφέροντα της εκκλησίας και του οίκου του Θεού με αντάλλαγμα τα προσωπικά τους συμφέροντα. Τώρα, ας χωρίσουμε σε κατηγορίες και ας αναλύσουμε προσεκτικά ποια πράγματα έχουν σχέση με τα συμφέροντα των αντίχριστων, έτσι ώστε οι άνθρωποι να αποκτήσουν μια σαφή εικόνα για τις απόψεις τους πάνω στα ζητήματα των συμφερόντων τους. Πρώτα απ’ όλα, όποια ταμπέλα κι αν έχουν αυτοί, είτε ως αντίχριστοι, είτε ως κακοί άνθρωποι, είτε ως άτομα που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ή είναι εχθρικά απέναντί της, πάντως δεν ζουν σε καμιά φούσκα. Ζουν στη σάρκα και έχουν τις ίδιες ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης ζωής. Άρα, άνθρωποι σαν τους αντίχριστους που ζουν ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές ή μέσα στον οίκο του Θεού και στην εκκλησία, έχουν κι αυτοί συμφέροντα που έχουν σχέση με την ασφάλειά τους. Αυτή είναι η πρώτη υποκατηγορία σχετικά με τα συμφέροντα των αντίχριστων· η δική τους ασφάλεια. Η δεύτερη υποκατηγορία σχετικά με τα συμφέροντα των αντίχριστων είναι η δική τους φήμη και θέση, πράγμα που έχει να κάνει με την εξουσία τους. Η τρίτη υποκατηγορία που αφορά τα συμφέροντα των αντίχριστων έχει να κάνει με το όφελός τους. Είναι άραγε πιο ξεκάθαρη μια ανάλυση των συμφερόντων των αντίχριστων μέσα από αυτές τις τρεις υποκατηγορίες απ’ ό,τι να γίνει μια άναρχη και άμεση συναναστροφή σχετικά μ’ αυτά; (Ναι.) Αν σας ζητήσω να κάνετε συναναστροφή με βάση αυτές τις τρεις υποκατηγορίες, σας έρχεται τίποτα στο μυαλό; Μπορείτε να συναναστραφείτε τι κατανοείτε; (Ίσως να μπορώ να συζητήσω για κάποιες ιδέες σχετικά με τη δεύτερη υποκατηγορία, αλλά για την προσωπική ασφάλεια και για το όφελος δεν έχω πολύ ξεκάθαρη εικόνα.) Εντάξει, την ώρα που Εγώ συναναστρέφομαι, εσείς, όπου μπορείτε να μιλήσετε ξεκάθαρα, μπορείτε να συμπληρώνετε· Εγώ θα συναναστραφώ πάνω σε αυτά που δεν καταλαβαίνετε ξεκάθαρα. Συμφωνείτε μ’ αυτό; (Ναι.)

Α. Η δική τους ασφάλεια

Θα ξεκινήσουμε τη συναναστροφή μας με την πρώτη υποκατηγορία των συμφερόντων των αντίχριστων, δηλαδή τη δική τους ασφάλεια. Πρέπει όλοι σας να καταλάβετε ξεκάθαρα το νόημα αυτής της υποκατηγορίας· αφορά τη σωματική ασφάλεια ενός ανθρώπου. Στην ηπειρωτική Κίνα, η πίστη στον Θεό συνεπάγεται ότι ζει κανείς σε επικίνδυνο περιβάλλον. Κάθε άνθρωπος που ακολουθεί τον Θεό βρίσκεται σε καθημερινή βάση μπροστά στον κίνδυνο να συλληφθεί, να καταδικαστεί και να διωχθεί σκληρά από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Οι αντίχριστοι δεν αποτελούν εξαίρεση. Μπορεί μέσα στον οίκο του Θεού να χαρακτηρίζονται ως αντίχριστοι, όμως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, σε συμμαχία με τη θρησκευτική κοινότητα, καταβάλλει συνεχώς κάθε δυνατή προσπάθεια για να καταστείλει και να εκδιώξει την εκκλησία του Θεού και τον εκλεκτό λαό Του· είναι φυσικό οι αντίχριστοι να βρίσκονται κι αυτοί σε ένα τέτοιο περιβάλλον και να αντιμετωπίζουν κι αυτοί εξίσου την απειλή της σύλληψης. Επομένως, είναι αναγκασμένοι να έρχονται συχνά αντιμέτωποι με το ζήτημα της ασφάλειάς τους. Αυτό αφορά το ερώτημα πώς χειρίζονται οι αντίχριστοι την ασφάλειά τους. Στη συγκεκριμένη υποκατηγορία, συναναστρεφόμαστε κυρίως σχετικά με τη στάση που τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στην ασφάλειά τους. Ποια στάση τηρούν, λοιπόν; (Κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατεύσουν την ασφάλειά τους.) Οι αντίχριστοι κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατεύσουν την ασφάλειά τους. Αυτό που σκέφτονται είναι το εξής: «Πρέπει οπωσδήποτε να βρω εγγυήσεις για την ασφάλειά μου. Όποιος κι αν πιαστεί, δεν πρέπει με τίποτα να είμαι εγώ αυτός». Ως προς αυτό το ζήτημα, προσέρχονται συχνά ενώπιον του Θεού για προσευχή και Τον εκλιπαρούν να τους προφυλάξει από τους μπελάδες. Πιστεύουν πως ό,τι και να γίνει, αυτοί όντως εκτελούν το έργο του επικεφαλής στην εκκλησία και πως ο Θεός θα έπρεπε να τους προστατεύει. Για την ασφάλειά τους και για να αποφύγουν τη σύλληψη, να ξεφύγουν από κάθε δίωξη και να τοποθετηθούν σε ασφαλές περιβάλλον, οι αντίχριστοι πολλές φορές εκλιπαρούν και προσεύχονται για την ασφάλειά τους. Μόνο όταν πρόκειται για τη δική τους ασφάλεια στηρίζονται πραγματικά στον Θεό και προσφέρουν τον εαυτό τους σ’ Αυτόν. Όταν πρόκειται γι’ αυτό, έχουν πραγματική πίστη και εξαρτώνται στ’ αλήθεια από τον Θεό. Το μόνο που κάνουν είναι να προσεύχονται στον Θεό ζητώντας Του να διαφυλάξει την ασφάλειά τους, χωρίς να σκέφτονται καθόλου το έργο της εκκλησίας ή το καθήκον τους. Στο έργο τους, η αρχή που τους καθοδηγεί είναι η προσωπική τους ασφάλεια. Αν ένα μέρος είναι ασφαλές, τότε οι αντίχριστοι θα διαλέξουν αυτό το μέρος για να εργαστούν, και, μάλιστα, θα δείχνουν πολύ δραστήριοι και θετικοί, επιδεικνύοντας το μεγάλο «αίσθημα ευθύνης» τους και τη μεγάλη «αφοσίωσή» τους. Αν κάποιο έργο ενέχει κινδύνους και είναι πιθανό να τύχει κανένα περιστατικό, άρα να εντοπιστεί αυτός που το κάνει από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, τότε βρίσκουν δικαιολογίες και αρνούνται, και βρίσκουν ευκαιρία να το αποφύγουν. Αμέσως μόλις υπάρξει κίνδυνος, ή έστω μια υποψία κινδύνου, σκέφτονται τρόπους για να απαλλαγούν και να εγκαταλείψουν το καθήκον τους, αδιαφορώντας για τους αδελφούς και τις αδελφές. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ξεφύγουν οι ίδιοι απ’ τον κίνδυνο. Κατά βάθος, μπορεί να είναι ήδη προετοιμασμένοι: Αμέσως μόλις εμφανιστεί ο κίνδυνος, εγκαταλείπουν αμέσως το έργο που κάνουν, χωρίς να τους νοιάζει πώς θα πάει το έργο της εκκλησίας, τι απώλειες μπορεί να υποστούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή αν θα είναι ασφαλείς οι αδελφοί και οι αδελφές. Αυτό που έχει σημασία γι’ αυτούς είναι να ξεφύγουν. Έχουν μάλιστα έναν «άσσο στο μανίκι τους», ένα σχέδιο για να προστατευτούν: Αμέσως μόλις βρεθούν σε κίνδυνο ή συλληφθούν, ομολογούν όλα όσα ξέρουν, κι έτσι απαλλάσσουν τον εαυτό τους και αποποιούνται κάθε ευθύνη για να παραμείνουν ασφαλείς. Αυτό το σχέδιο έχουν σε ετοιμότητα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να διωχθούν λόγω της πίστης τους στον Θεό· φοβούνται μήπως συλληφθούν, βασανιστούν και καταδικαστούν. Είναι γεγονός ότι κατά βάθος έχουν υποκύψει από καιρό στον Σατανά. Τρέμουν τη δύναμη του σατανικού καθεστώτος και ακόμη περισσότερο φοβούνται μην τους συμβούν πράγματα όπως βασανιστήρια και σκληρές ανακρίσεις. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, αν όλα κυλάνε ομαλά και δεν υπάρχει καμία απειλή για την ασφάλειά τους ούτε κάποιο θέμα με αυτήν, και δεν υπάρχει πιθανότητα να προκύψει κανένας κίνδυνος, τότε μπορούν να προσφέρουν τον ζήλο και την «αφοσίωσή» τους, ακόμη και την περιουσία τους. Αν όμως οι συνθήκες είναι άσχημες και υπάρχει πιθανότητα να συλληφθούν ανά πάσα στιγμή επειδή πιστεύουν στον Θεό και κάνουν το καθήκον τους, και αν η πίστη τους στον Θεό μπορεί να τους οδηγήσει να απολυθούν από την επίσημη θέση τους ή να τους εγκαταλείψουν οι κοντινοί τους άνθρωποι, τότε θα είναι εξαιρετικά προσεκτικοί· ούτε θα κηρύττουν το ευαγγέλιο και θα μαρτυρούν για τον Θεό ούτε θα κάνουν το καθήκον τους. Όταν υπάρχει το παραμικρό ίχνος προβλήματος, δειλιάζουν· όταν υπάρχει το παραμικρό ίχνος προβλήματος, θέλουν να επιστρέψουν αμέσως στην εκκλησία τα βιβλία τους με τα λόγια του Θεού και οτιδήποτε έχει σχέση με την πίστη στον Θεό, προκειμένου να παραμείνουν ασφαλείς και αλώβητοι. Δεν είναι επικίνδυνος ένας τέτοιος άνθρωπος; Αν τον συλλάβουν, δεν θα γίνει Ιούδας; Οι αντίχριστοι είναι τόσο επικίνδυνοι, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να γίνουν Ιούδες· υπάρχει πάντα η πιθανότητα να προδώσουν τον Θεό. Επιπλέον, είναι άκρως εγωιστές και ποταποί. Αυτό το καθορίζει η φύση-ουσία ενός αντίχριστου.

Κάποιοι ίσως να πουν: «Μπορεί οι άνθρωποι που έχουν αυτές τις εκδηλώσεις να βρίσκονται μόνο στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον της Κίνας. Όταν πας στο εξωτερικό, δεν υπάρχουν διώξεις και συλλήψεις, άρα η προσωπική ασφάλεια χάνει τη σημασία της. Είναι και τότε ανάγκη να υπάρχει αυτό το θέμα;» Εσείς πιστεύετε ότι είναι ανάγκη; (Ναι.) Ακόμα και στο εξωτερικό, πολλοί άνθρωποι που κάνουν καθήκοντα στον οίκο του Θεού παρουσιάζουν συχνά τέτοιου είδους συμπεριφορές. Μόλις η συζήτηση στραφεί σε επιθέσεις, συκοφαντίες και κινήματα εναντίον του οίκου του Θεού από το πολιτικό καθεστώς μιας συγκεκριμένης χώρας, από απίστους ή από τη θρησκευτική κοινότητα, τότε κάποιοι άνθρωποι κατά βάθος φοβούνται πολύ και δειλιάζουν. Μπορεί να φτάσουν μέχρι και στο σημείο να πιστέψουν ότι θα ήταν καλύτερα και πιο ελεύθεροι εκείνη τη στιγμή αν δεν πίστευαν στον Θεό· κάποιοι μετανιώνουν που εναπόθεσαν την πίστη τους στον Θεό, ενώ κάποιοι, μέσα τους, σκέφτονται μέχρι και να υποχωρήσουν και εξετάζουν το ενδεχόμενο να κάνουν πίσω. Ανά πάσα στιγμή, τέτοιοι άνθρωποι ανησυχούν για την ασφάλειά τους, πιστεύοντας ότι αυτή είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Η ζωή τους και η ασφάλειά τους είναι οι κυριότερες έγνοιες που έχουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, όταν αντικρίζουν τον κόσμο και όλη την ανθρωπότητα να κακολογεί, να συκοφαντεί και να καταδικάζει την εκκλησία και το έργο του Θεού, δεν συντάσσονται με τον Θεό στην καρδιά τους. Κάθε άλλο, όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, όταν ακούνε φωνές που κακολογούν και καταδικάζουν τον Θεό, κατά βάθος, αντιτάσσονται σ’ Αυτόν. Θέλουν πάρα πολύ να διαχωρίσουν τον εαυτό τους από τον Θεό, τον οίκο Του και την εκκλησία. Επιπλέον, σε στιγμές σαν κι αυτές, τους είναι πολύ δύσκολο και οδυνηρό να παραδεχτούν την πίστη τους στον Θεό. Θέλουν απεγνωσμένα να μην έχουν καμία σχέση με τον Θεό, με τον οίκο Του ή με την εκκλησία. Σε τέτοιες στιγμές, νιώθουν αμηχανία, ακόμα και ντροπή, και δεν μπορούν να παρουσιαστούν ως μέλη του οίκου του Θεού. Άραγε, άνθρωποι σαν κι αυτούς ακολουθούν πραγματικά τον Θεό; Έχουν απαρνηθεί πραγματικά τα πάντα για να ακολουθήσουν τον Θεό; (Όχι.) Στην ηπειρωτική Κίνα, οι άνθρωποι, όταν πιστεύουν στον Θεό, έρχονται πολλές φορές αντιμέτωποι με διώξεις και συλλήψεις και έχουν συχνά προβλήματα με την προσωπική τους ασφάλεια· στο εξωτερικό, το περιβάλλον δεν είναι μεν τόσο σκληρό, αλλά και πάλι οι άνθρωποι βιώνουν παρόμοιες συνθήκες. Η θρησκευτική κοινότητα τους συκοφαντεί και τους καταδικάζει, και αναγκάζονται να αναμετρηθούν με την αδιαφορία ή με κάποιες δηλώσεις από διάφορες χώρες που δείχνουν έλλειψη κατανόησης απέναντι στην εκκλησία. Κάποιοι τα έχουν χαμένα, και μάλιστα είναι αβέβαιοι και αμφιβάλλουν για το αν είναι γνήσιο το έργο του Θεού, θέτοντας ακόμα περισσότερο υπό αμφισβήτηση το κατά πόσο ο Θεός είναι σωστός. Επειδή σκέφτονται, λοιπόν, συχνά τη δική τους ασφάλεια, δεν μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού με καρδιά σταθερή και ήρεμη. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν άραγε δώσει πραγματικά τη ζωή τους στον Θεό; (Όχι, δεν την έχουν δώσει.) Κάποιοι μάλιστα σκέφτονται: «Όποιος πάει στο εξωτερικό ξεφεύγει από τα νύχια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, έτσι δεν είναι; Δεν υπάρχει θρησκευτική ελευθερία στις άλλες χώρες; Δεν είναι τα πάντα ελεύθερα και απελευθερωμένα; Αφού ο Θεός μάς οδήγησε στο εξωτερικό για να κάνουμε τα καθήκοντά μας, τότε για ποιον λόγο αναγκαζόμαστε ακόμα να βιώνουμε τις ίδιες σκληρές συνθήκες; Γιατί αναγκαζόμαστε ακόμα να παίρνουμε αυτά τα μαθήματα και να υπομένουμε αυτά τα βάσανα στο εξωτερικό;» Κάποιοι άνθρωποι έχουν αμφιβολίες μέσα τους, και άλλοι όχι μόνο αμφιβάλλουν, αλλά και αντιστέκονται· έχουν μέσα τους ερωτήματα όπως αυτό: «Αφού αυτή είναι η αληθινή οδός, αφού είναι το έργο του Θεού, για ποιον λόγο εμείς, που κάνουμε αφοσιωμένα τα καθήκοντά μας, που έχουμε απαρνηθεί τα πάντα για να δαπανήσουμε τον εαυτό μας για τον Θεό, αναγκαζόμαστε και πάλι να υπομένουμε τέτοια άνιση μεταχείριση σ’ αυτόν τον κόσμο;» Δεν καταλαβαίνουν. Κι αφού δεν καταλαβαίνουν και βάζουν την ασφάλειά τους ως προτεραιότητα πάνω απ’ όλα, αυτή η έλλειψη κατανόησης γίνεται, σαν αποτέλεσμα, παράπονα και αμφισβήτηση που στρέφονται στον Θεό. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι στο εξωτερικό φοβούνται ακόμα και να πάρουν ρίσκα όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Αν τους αναθέσουν ένα καθήκον που ενέχει κάποιο ρίσκο, βρίσκουν δικαιολογίες όπως: «Δεν είμαι κατάλληλος γι’ αυτό το καθήκον. Η οικογένειά μου είναι ακόμα στην ηπειρωτική Κίνα· αν με ανακαλύψει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, τότε δεν θα έχω πρόβλημα;» Αρνούνται να εκτελέσουν τέτοια καθήκοντα. Προτιμούν να προφυλάξουν τον εαυτό τους, να προστατεύσουν την ασφάλειά τους και να σώσουν τη ζωή τους. Αντί να προσφέρουν εξ ολοκλήρου τον εαυτό τους, να εγκαταλείψουν τα πάντα και να απαρνηθούν τα πάντα για να αποδεχτούν τα καθήκοντά τους, αφήνουν μια διέξοδο για τον εαυτό τους. Δεν μπορούν να το καταφέρουν αυτό. Αυτές είναι ορισμένες από τις συμπεριφορές στις οποίες προβαίνουν όταν πρόκειται για την ασφάλειά τους. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ανησυχία μέσα στην καρδιά τους και προσεύχονται γι’ αυτό το θέμα συχνά. Κάποιοι πολλές φορές φοβούνται και δειλιάζουν, γιατί θεωρούν πως οι δυνάμεις του Σατανά είναι πολύ ισχυρές και αναρωτιούνται πώς θα μπορούσε να αντισταθεί ένας συνηθισμένος άνθρωπος σαν κι αυτούς. Για τον λόγο αυτόν, φοβούνται και ανησυχούν συχνά. Ορισμένοι μάλιστα νομίζουν ότι από τη στιγμή που θα τους συλλάβουν, δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα ούτε η εκκλησία ούτε ο οίκος του Θεού, ότι σε περίπτωση που συμβεί κάτι, κανείς δεν θα καταφέρει τίποτα. Θεωρούν, λοιπόν, ότι είναι πολύ σημαντικό να προστατέψουν τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα, όταν χρειάζεται να διακινδυνεύσουν και να αναλάβουν ένα ριψοκίνδυνο καθήκον, να κρύβονται και να μην μπορεί να τους πείσει κανείς. Υποστηρίζουν ότι δεν είναι ικανοί, βρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες και λόγους για να αρνηθούν τα σημαντικά καθήκοντα που τους εμπιστεύεται ο οίκος του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι, αν το περιβάλλον είναι ευνοϊκό, μπορεί μέχρι και να σταθούν σε δημόσιο χώρο μπροστά σε μεγάλο πλήθος, να πάρουν ένα μικρόφωνο και να φωνάξουν: «Πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό, ανήκω στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Ελπίζω να μπορέσουν όλοι να προσέλθουν και να ερευνήσουν την αληθινή οδό». Όταν δεν κινδυνεύει η ασφάλειά τους, μπορούν να το κάνουν αυτό χωρίς φόβο. Μόλις εμφανιστεί ακόμα και η παραμικρή ένδειξη απειλής ή κατάσταση που αφορά την προσωπική τους ασφάλεια ή όταν παρουσιαστούν ξαφνικά κάποιες συνθήκες, τότε ο ενθουσιασμός τους εξαφανίζεται, η «αφοσίωσή» τους εξανεμίζεται και η «πίστη» τους ξεθωριάζει. Ξέρουν μονάχα να το βάζουν στα πόδια από δω κι από κει, και προσπαθούν συνεχώς να βρουν κάποιο διακριτικό, παρασκηνιακό έργο για να εκτελέσουν, φορτώνοντας σε άλλους ανθρώπους τις εργασίες και τα καθήκοντα που ενέχουν ρίσκο και κίνδυνο για τους ίδιους. Μόλις βελτιωθεί το περιβάλλον, ξεπροβάλλουν ξανά σαν καραγκιόζηδες. Γιατί εμφανίζονται ξανά; Για να αρχίσουν να αυτοπροβάλλονται, για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, για να δείξουν στον Θεό τον ενθουσιασμό τους, για να Του δείξουν πόσο αφοσιωμένοι είναι εκείνη τη στιγμή, και παράλληλα, για να επανορθώσουν γι’ αυτά που έκαναν προηγουμένως, προσπαθώντας απεγνωσμένα να επανέλθουν. Παρ’ όλ’ αυτά, με το παραμικρό πρόβλημα ή την παραμικρή αλλαγή στο περιβάλλον, οι άνθρωποι αυτοί εξαφανίζονται πάλι και κρύβονται.

Όταν το ευαγγελικό έργο ήταν στο ξεκίνημα της επέκτασής του, η διάδοση του ευαγγελίου ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Εκείνη την εποχή, δεν ήταν και πολλοί εκείνοι που μπορούσαν να κηρύξουν το ευαγγέλιο, και όσοι το κήρυτταν κατανοούσαν την αλήθεια αρκετά επιφανειακά. Δεν μπορούσαν να διακρίνουν πολύ καλά τις θρησκευτικές αντιλήψεις των ανθρώπων και δυσκολεύονταν πολύ να κερδίσουν τους ανθρώπους. Εκτός αυτού, το κήρυγμα του ευαγγελίου είχε και κινδύνους. Όταν συναντούσες κάποιους ανθρώπους που είχαν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, το πολύ πολύ να μην το δεχόντουσαν και τέλος· πάντως, δεν θα σε έβλαπταν ούτε θα σε προσέβαλαν. Αν κρατούσες επαφές μαζί τους, ίσως υπήρχε ακόμα ελπίδα να τους κερδίσεις, κι αυτό θα έφερνε κάποια αποτελέσματα. Όταν, όμως, συναντούσες κακούς ανθρώπους ή πάστορες και πρεσβυτέρους από διάφορα δόγματα, τότε εκείνοι όχι μόνο δεν το δεχόντουσαν, αλλά μπορεί να σου έκαναν επίθεση από κοινού, να σε ανάγκαζαν να εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου, κι αν δεν το έκανες, μπορεί να σου έκαναν σωματική επίθεση. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορούσαν μέχρι και να σε καταγγείλουν στην αστυνομία και να σε παραδώσουν στο τμήμα, κι έτσι ήσουν σε κίνδυνο να συλληφθείς ανά πάσα στιγμή. Για κάποιους επικεφαλής της εκκλησίας, αυτά τα ζητήματα δεν αποτελούσαν περιορισμό. Συνέχιζαν να κάνουν τα καθήκοντά τους όταν όφειλαν να το κάνουν και μάλιστα πρωτοστατούσαν στο κήρυγμα του ευαγγελίου και στη μαρτυρία για τον Θεό. Απ’ την άλλη, κάποιοι δήθεν επικεφαλής ή εκείνοι οι ψευδοεπικεφαλής δεν έκαναν το ίδιο. Όταν έρχονταν αντιμέτωποι με τέτοιους κινδύνους, δεν πήγαιναν οι ίδιοι, αλλά έστελναν άλλους στη θέση τους. Έμαθα για μια επικεφαλής που είχε ανακαλύψει ότι ένας δυνητικός αποδέκτης του ευαγγελίου ήταν επικεφαλής σε ένα συγκεκριμένο δόγμα. Είχε σκοπό να στείλει κάποιον να του διαδώσει το ευαγγέλιο. Μετά από αρκετή σκέψη, δεν μπόρεσε να βρει κάποιον κατάλληλο και θεώρησε ότι το πιο σωστό ήταν να πάει η ίδια. Παρ’ όλα αυτά, φοβήθηκε τον κίνδυνο και δεν ήθελε να πάει· γι’ αυτόν τον λόγο, κανόνισε να πάει στη θέση της μια νεαρή αδελφή δεκαοχτώ ή δεκαεννιά χρονών. Τι νομίζετε; Καλά έκανε και κανόνισε να πάει αυτή η νεαρή αδελφή; (Δεν έκανε καλά.) Γιατί δεν έκανε καλά; (Επειδή ο δυνητικός παραλήπτης του ευαγγελίου ήταν επικεφαλής σε ένα συγκεκριμένο δόγμα με πολλές θρησκευτικές αντιλήψεις. Η νεαρή αδελφή είχε μικρό ανάστημα, κατανοούσε επιφανειακά την αλήθεια, δεν μπορούσε να συναναστραφεί σχετικά με την αλήθεια για να λύσει τα προβλήματα αυτού του δυνητικού αποδέκτη του ευαγγελίου. Μάλιστα, όχι μόνο μπορεί να μην τον προσηλύτιζε, αλλά μπορεί και να έπεφτε η ίδια θύμα παραπλάνησης.) Αν σκεφτεί κανείς την ηλικία της, πόση αλήθεια θα μπορούσε να έχει καταλάβει πραγματικά αυτή η νεαρή αδελφή; Πόσες γνώσεις είχε για τη Βίβλο; Πόση αυτοπεποίθηση θα μπορούσε να έχει ότι θα κατάφερνε να προσηλυτίσει τον επικεφαλής εκείνου του δόγματος; Τόσο μικρή που ήταν, ασφαλώς δεν ήταν και πολύ έμπειρη στο να κηρύττει το ευαγγέλιο. Επίσης, μόλις είχε ενηλικιωθεί και δεν είχε εμπειρία. Μπορούσε να διακρίνει τις αντιλήψεις, τις ιδέες και τις δυσκολίες των ενηλίκων; (Όχι, δεν μπορούσε.) Και βέβαια όχι. Στην ηλικία της, πολύ απλά δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τις σκέψεις των ενηλίκων. Πείτε Μου, αν σκεφτεί κανείς την ηλικία αυτής της νεαρής αδελφής, ήταν η καλύτερη επιλογή; (Δεν ήταν.) Δεν ήταν η καλύτερη επιλογή. Αυτή η επικεφαλής, λοιπόν, είχε σωστή πρόθεση όταν έστειλε τη νεαρή αδελφή; (Δεν είχε τη σωστή πρόθεση.) Δεν είχε τη σωστή πρόθεση. Δεν έπρεπε να είχε στείλει τη νεαρή αδελφή. Αργότερα, όταν η νεαρή αδελφή επικοινώνησε με τον επικεφαλής εκείνου του δόγματος και κατάλαβε πως δεν ήταν καλός άνθρωπος, έδωσε αναφορά στην επικεφαλής, λέγοντας ότι φοβόταν πάρα πολύ και ότι δεν τολμούσε να ξαναπάει. Η επικεφαλής επέμενε και την πίεσε: «Όχι, αυτό είναι το καθήκον σου και πρέπει να πας!» Η νεαρή αδελφή αναγκάστηκε να βάλει τα κλάματα και είπε: «Είναι το καθήκον μου και πρέπει να πάω, αλλά δεν το αντέχω, δεν μπορώ να το κάνω». Η επικεφαλής, όμως, δεν ενέδωσε και συνέχισε λέγοντας: «Και να μην μπορείς να πας, πρέπει· αφού δεν υπάρχει κανένας άλλος, πρέπει να το κάνεις εσύ!» Τι είδους επικεφαλής νομίζετε ότι είναι αυτή η γυναίκα; Όχι μόνο προστάτευσε τον εαυτό της μόλις είδε τον κίνδυνο να πλησιάζει, αλλά έθεσε σε κίνδυνο και κάποιον άλλον, την ώρα που εκείνη έκανε πίσω. Ακόμα και όταν αυτή η νεαρή αδελφή έλεγε πως δεν μπορεί να το κάνει και μάλιστα έκλαιγε από τον φόβο της, εκείνη πάλι διαφωνούσε. Τι παλιογυναίκα που ήταν! Είναι ανθρώπινο ον; (Όχι.) Δεν είναι ανθρώπινο ον. Δεν σκέφτηκε την ασφάλεια των αδελφών της, σκέφτηκε μόνο τον εαυτό της. Μέχρι και την ασφάλεια των υπολοίπων αντάλλαξε για το δικό της συμφέρον, ακριβώς σαν τους τζογαδόρους γονείς που, όταν έχουν χάσει όλα τους τα λεφτά και δεν τους έχει μείνει τίποτα, δίνουν ως εγγύηση τις ίδιες τους τις κόρες για να ξεπληρώσουν τα χρέη τους, έτσι ώστε να τα καταφέρουν στις δύσκολες στιγμές και να γλυτώσουν από την καταστροφή. Θυσιάζουν αυτούς που αγαπούν πιο πολύ με αντάλλαγμα τη δική τους ευτυχία. Τι παλιογυναίκα είναι αυτή η επικεφαλής; Της έχει απομείνει άραγε καθόλου ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Δεν έχει μείνει ίχνος ανθρώπινης φύσης μέσα της. Με βάση μια τέτοια συμπεριφορά, μπορούν άραγε άνθρωποι σαν κι αυτή να ταξινομηθούν ως αντίχριστοι; (Μπορούν.) Και βέβαια μπορούν! Ίσως κάποιοι να πουν: «Αυτό που κάνουν γίνεται για χάρη του έργου της εκκλησίας, για τη διάδοση του ευαγγελίου. Δεν έχουν καλές προθέσεις; Δεν το κάνουν για να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Πώς είναι δυνατόν να ταξινομηθούν ως αντίχριστοι;» Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς μ’ αυτόν τον τρόπο; Είναι δυνατόν να διατυπωθεί ένα τέτοιο επιχείρημα; (Όχι, δεν είναι δυνατόν.) Για πείτε Μου, λοιπόν, ποια είναι η φύση αυτού του ζητήματος; (Αυτή η επικεφαλής παζάρεψε τη ζωή και την ασφάλεια της νεαρής αδελφής για χάρη των δικών της συμφερόντων και της ασφάλειάς της, δηλαδή την έσπρωξε επίτηδες σ’ έναν λάκκο. Η ανθρώπινη φύση της είναι πάρα πολύ κακόβουλη.) Για να το πω με πιο απλά λόγια, η συγκεκριμένη επικεφαλής, αν και ήξερε πολύ καλά ότι η νεαρή αδελφή ήταν τελείως ανίκανη γι’ αυτό το έργο, κανόνισε έτσι τα πράγματα, ώστε να προφυλάξει τον εαυτό της. Παράλληλα, το έκανε για να υπολογιστεί ως εκτέλεση του δικού της καθήκοντος· θυσίασε, λοιπόν, τα συμφέροντα και την ασφάλεια ενός άλλου ατόμου για να πετύχει τους προσωπικούς της στόχους. Αυτήν την πρόθεση είχε. Πολύ απλά, δεν την απασχολούσε ποιος ήταν ικανός να κάνει αυτήν τη δουλειά, ποιος θα μπορούσε να προσηλυτίσει εκείνον τον άνθρωπο ή ποιος θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά αυτή αποτελεσματικά, να βρει δηλαδή το πιο κατάλληλο άτομο για το έργο. Η ουσία των πράξεών της δεν αποσκοπούσε στο πώς να εκτελέσει το καθήκον της ή στο πώς να εκπληρώσει την αφοσίωσή της ή την ευθύνη της, αλλά στο να μπορέσει να δώσει λογαριασμό στους ανωτέρους της και να προφυλάξει τον εαυτό της θυσιάζοντας τα συμφέροντα των άλλων, μέχρι και βλάπτοντας τους άλλους. Έδρασε με τρόπο που έβλαπτε άλλους με σκοπό να προφυλάξει τον εαυτό της και να πετύχει τους δικούς της στόχους· αυτή δεν είναι η ουσία; (Ναι.) Αυτή είναι η ουσία. Οι ενέργειες, λοιπόν, αυτής της επικεφαλής μπορούν να χαρακτηριστούν ως ενέργειες ενός αντίχριστου. Αυτή δεν είναι η βάση του ζητήματος; (Ναι, αυτή είναι.) Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Αν δεν υπήρχαν κατάλληλοι υποψήφιοι κι αν δεν υπήρχε αυτή η νεαρή αδελφή, αν της έλεγαν να πάει η ίδια να προσηλυτίσει τον επικεφαλής αυτού του δόγματος, άραγε θα πήγαινε; Θα μπορούσε άραγε να πει: «Αφού δεν υπάρχουν κατάλληλοι υποψήφιοι, τότε θα πάω εγώ. Δεν φοβάμαι. Ακόμα κι αν χρειαστεί να θυσιάσω τη ζωή μου για να κερδίσω αυτόν τον άνθρωπο, είμαι πρόθυμη να τη χαραμίσω, γιατί αυτό είναι το καθήκον μου και η ευθύνη μου»; Θα μπορούσε να το κάνει αυτό; (Όχι.) Γιατί λέμε πως δεν θα μπορούσε να το κάνει; Δεν κάνουμε υποθέσεις εδώ. Όταν λέμε πως δεν θα μπορούσε, πού στηριζόμαστε; (Επειδή, όταν έκανε το καθήκον της, δεν το έκανε στ’ αλήθεια για να φέρει αποτελέσματα και να προσηλυτίσει τον δυνητικό αυτόν αποδέκτη του ευαγγελίου. Άρα, όταν έστειλε τη νεαρή αδελφή, έδρασε μηχανικά. Εάν δεν υπήρχε η νεαρή αδελφή, δεν υπήρχε περίπτωση να πάει η ίδια αυτοπροσώπως για να κερδίσει αυτόν τον άνθρωπο.) Σωστά, αυτό ακριβώς θα γινόταν. Εάν έβλεπε πως δεν υπήρχαν διαθέσιμοι κατάλληλοι υποψήφιοι, τότε δεν έπρεπε να πάει μόνη της; (Ναι.) Αν ήταν στ’ αλήθεια αφοσιωμένη στο καθήκον της και δεν λάμβανε υπόψη της την προσωπική της ασφάλεια, τότε δεν θα άφηνε τη νεαρή αδελφή να πάει, αλλά θα πήγαινε μόνη της. Ποιο ζήτημα τονίζει, λοιπόν, το γεγονός ότι δεν πήγε μόνη της; (Προφύλασσε τη δική της ασφάλεια και τα δικά της συμφέροντα.) Σωστά, έτσι έγινε. Αν ήταν στ’ αλήθεια αφοσιωμένη στο καθήκον της, τότε θα είχε επωμιστεί η ίδια αυτήν την ευθύνη. Δεν το έκανε, όμως, αυτό· αντίθετα, διάλεξε τη λιγότερο κατάλληλη υποψήφια για να πάει στη θέση της. Είχε άραγε την πρόθεση να στείλει τον λιγότερο κατάλληλο άνθρωπο στο πιο επικίνδυνο μέρος, έτσι ώστε να πετύχει τον στόχο της να προστατευτεί από τον κίνδυνο και να προφυλάξει τον εαυτό της; (Ναι.) Τέτοια συμπεριφορά έχουν οι αντίχριστοι. Αυτό αφορά το πώς οργανώνουν τους ανθρώπους.

Στην ηπειρωτική Κίνα, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας έχει καταστείλει, συλλάβει και εκδιώξει τους πιστούς στον Θεό με συστηματικό και βάναυσο τρόπο, βάζοντάς τους συχνά σε επικίνδυνα περιβάλλοντα. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση συλλαμβάνει τους πιστούς με διάφορες προφάσεις. Κάθε φορά που ανακαλύπτουν σε ποια περιοχή κατοικεί ένας αντίχριστος, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεται εκείνος; Δεν σκέφτεται πώς να οργανώσει σωστά το έργο της εκκλησίας, αλλά πώς να γλυτώσει απ’ αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση. Όταν η εκκλησία έρχεται αντιμέτωπη με καταστολή και συλλήψεις, οι αντίχριστοι δεν κάθονται ποτέ να παρακολουθήσουν το έργο. Δεν κάνουν ρυθμίσεις σχετικά με τους βασικούς πόρους ή με το προσωπικό της εκκλησίας. Αντίθετα, βρίσκουν δικαιολογίες και λόγους ώστε να κατοχυρώσουν ένα ασφαλές μέρος για τον εαυτό τους και να ξεμπερδέψουν. Μόλις έχουν εγγυημένη την προσωπική τους ασφάλεια, σπάνια ασχολούνται αυτοπροσώπως με το να διευθετήσουν το έργο, το προσωπικό ή τους πόρους της εκκλησίας, ενώ ούτε διερευνούν το θέμα ούτε κάνουν συγκεκριμένες διευθετήσεις. Λόγω αυτού, οι πόροι και τα χρήματα της εκκλησίας δεν μεταφέρονται έγκαιρα σε ασφαλή μέρη, και τελικά, πολλά από αυτά τα λεηλατεί και τα αρπάζει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, γεγονός που προκαλεί σημαντικές απώλειες στην εκκλησία και οδηγεί στο να συλληφθούν περισσότεροι αδελφοί και αδελφές. Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν αποφεύγουν οι αντίχριστοι την ευθύνη τους για το έργο. Οι αντίχριστοι έχουν κατά βάθος ως προτεραιότητα την προσωπική τους ασφάλεια. Πρόκειται για ένα ζήτημα που βρίσκεται στην καρδιά τους και τους απασχολεί συνέχεια. Σκέφτονται μέσα τους: «Δεν πρέπει να μπλέξω σε φασαρίες. Όποιον κι αν πιάσουν, δεν γίνεται να είμαι εγώ· πρέπει να μείνω ζωντανός. Ακόμα περιμένω να μετάσχω στη δόξα του θεού, όταν ολοκληρωθεί το έργο του. Αν με πιάσουν, τότε θα κάνω σαν τον Ιούδα και αυτό θα είναι το τέλος μου. Δεν θα έχω καλή έκβαση. Θα τιμωρηθώ». Κάθε φορά, λοιπόν, που πηγαίνουν σ’ ένα καινούργιο μέρος για να εργαστούν, το πρώτο που κάνουν είναι να ερευνήσουν ποιος έχει το πιο ασφαλές και ισχυρό σπίτι, στο οποίο μπορούν να κρυφτούν από τις έρευνες της κυβέρνησης και να νιώσουν ασφάλεια. Το δεύτερο που κάνουν είναι να ψάξουν για τα σπίτια που έχουν τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, που έχουν πάντοτε κρέας στο τραπέζι, κλιματισμό το καλοκαίρι και θέρμανση το χειμώνα. Επίσης, ρωτάνε ποιος από τους πιστούς έχει τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό και τα ισχυρότερα θεμέλια, ψάχνουν κάποιον ο οποίος, σε περίπτωση που προκύψουν προβλήματα, μπορεί να τους δώσει προστασία. Πρώτα ερευνούν όλα αυτά τα ζητήματα. Μόλις τα ερευνήσουν, βρίσκουν ένα μέρος για να τακτοποιηθούν και να κάνουν λίγο επιφανειακό έργο, να στείλουν καμιά επιστολή ή να μεταβιβάσουν προφορικά κάποιες πληροφορίες ή εργασιακές ρυθμίσεις. Νομίζεις, λοιπόν, ότι οι αντίχριστοι είναι ικανοί να κάνουν έργο; Όταν δεις πόσο σχολαστικά και προσεκτικά εξετάζουν και κανονίζουν την προσωπική τους ασφάλεια, μπορεί να μοιάζει λες και ξέρουν πώς να κάνουν συγκεκριμένο έργο, λες και ξέρουν μέσα τους πώς να το κάνουν. Δεν έχουν, όμως, τις σωστές προθέσεις, σκέφτονται μόνο το προσωπικό τους κέρδος και αποστρέφονται την αλήθεια· ακόμα κι αν ξέρουν ότι αυτά που κάνουν πάνε κόντρα στην αλήθεια και είναι εγωιστικά και ποταπά, εκείνοι επιμένουν να ενεργούν με τον δικό τους τρόπο, και να φέρονται απερίσκεπτα και απρόσεκτα. Ό,τι κάνουν το κάνουν για να διαφυλάξουν τη δική τους ασφάλεια. Μόλις τακτοποιηθούν και θεωρήσουν ότι βρίσκονται εκτός κινδύνου, ότι ο κίνδυνος έχει περάσει, τότε προχωράνε και κάνουν κάποιο επιφανειακό έργο. Οι αντίχριστοι είναι πολύ σχολαστικοί στις διευθετήσεις τους, αλλά αυτό ισχύει ανάλογα με ποιον έχουν να κάνουν. Μελετούν πολύ προσεκτικά τα ζητήματα που αφορούν τα δικά τους συμφέροντα· όταν, όμως, πρόκειται για το έργο της εκκλησίας ή για τα καθήκοντά τους, τότε δείχνουν πόσο εγωιστές και ποταποί είναι και δεν εκδηλώνουν καμία υπευθυνότητα, δεν έχουν ούτε ίχνος συνείδησης ή λογικής. Αυτές ακριβώς οι συμπεριφορές είναι που τους ταξινομούν ως αντίχριστους. Αν ήταν να κρίνουμε μόνο με βάση το επίπεδο, αν σκεφτόμασταν πόσο καλά μελετούν και σχεδιάζουν με τρόπο σχολαστικό και συγκεκριμένο την ασφάλειά τους, τότε δεν τους λείπει το επίπεδο κι έχουν και μυαλό. Λογικά, είναι ικανοί να αναλάβουν το έργο του οίκου του Θεού. Αν, λοιπόν, το εξετάσεις με βάση την ικανότητά τους, τότε δεν θα έπρεπε να φέρουν την ταμπέλα του αντίχριστου· άρα, για ποιον λόγο έχουν αυτήν την ταμπέλα, παρ’ όλα αυτά; Αυτό το καθορίζει η ουσία τους, το αν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη, το αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Σκέφτονται και οργανώνουν με τρόπο προσεκτικό και συγκεκριμένο το περιβάλλον διαβίωσής τους, το τι θα φάνε και τι θα πιουν, καθώς και την ασφάλειά τους. Απ’ την άλλη, σε ό,τι αφορά το έργο του οίκου του Θεού, γίνονται άλλοι άνθρωποι· πάρα πολύ εγωιστές και ποταποί, χωρίς να υπολογίζουν καθόλου τις προθέσεις του Θεού. Σίγουρα δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν το έργο του οίκου του Θεού και τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν φιλτράροντάς τα. Φιλτράρουν επιλεκτικά τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν και τι όχι, αλλά και τι έχει σχέση με τη δική τους ασφάλεια και τι όχι. Έπειτα, κάνουν κάποιο εύκολο έργο που δεν κρύβει κινδύνους, μόνο και μόνο για να μην ανακαλύψει ο Άνωθεν ότι στο φαΐ είναι πρώτοι, αλλά στο έργο τελευταίοι, και ότι δεν φροντίζουν για τα καθήκοντα που πρέπει να κάνουν. Μόλις οργανώσουν το έργο, δεν κάνουν ποτέ ερωτήσεις ούτε εποπτεύουν τον τρόπο με τον οποίο εκτελούνται οι συγκεκριμένες εργασίες. Για παράδειγμα, ο οίκος του Θεού έχει συγκεκριμένες αρχές και κανονισμούς σχετικά με τις προσφορές και τους διάφορους πόρους που έχει: πώς να οργανώνονται, πού να τοποθετούνται, πώς να φυλάσσονται και ποιος πρέπει να τους προσέχει. Οι αντίχριστοι, απ’ την άλλη, μόνο μιλάνε γι’ αυτά τα πράγματα, και μόλις κάνουν τις διευθετήσεις, το θεωρούν τελειωμένη υπόθεση. Είτε είναι είτε δεν είναι κατάλληλο το περιβάλλον, δεν πάνε ποτέ σ’ εκείνο το μέρος για να ρίξουν μια ματιά· απλώς κουνάνε τα χείλια τους και μέσα τους δεν αντιλαμβάνονται και δεν ρωτάνε, δεν ερευνούν και δεν τους νοιάζει αν είναι κατάλληλες ή ασφαλείς οι συγκεκριμένες διευθετήσεις για αυτούς τους πόρους του οίκου του Θεού. Οπότε, για το διάστημα που οι αντίχριστοι είναι επικεφαλής, μέσα στο εύρος του έργου τους, κακοί άνθρωποι αρπάζουν ορισμένα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Κάποια βιβλία μουχλιάζουν επειδή δεν έχουν αποθηκευτεί σωστά, και σε κάποιες περιπτώσεις, μερικά βιβλία ή κάποιοι πόροι τοποθετούνται σε μέρη όπου κανείς δεν τους φροντίζει. Οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν κάνουν συγκεκριμένες διευθετήσεις γι’ αυτά τα ζητήματα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τα ψάχνουν, δεν ερευνούν ούτε ρωτούν γι’ αυτά. Αντίθετα, μόλις κάνουν τις διευθετήσεις, θεωρούν ότι η εργασία τους έχει τελειώσει. Λένε αυτά που είναι να πουν και τέλος· ενεργούν μηχανικά και δεν επιδιώκουν κανένα πραγματικό αποτέλεσμα. Άραγε, οι αντίχριστοι δείχνουν αφοσίωση με αυτές τις συμπεριφορές; (Όχι.) Δεν έχουν καμία αφοσίωση. Όταν είναι να οργανώσουν τους διάφορους πόρους της εκκλησίας, οι αντίχριστοι δεν κάνουν ποτέ ερωτήσεις. Τι σημαίνει «δεν κάνουν ποτέ ερωτήσεις»; Σημαίνει μήπως ότι δεν κάνουν καθόλου διευθετήσεις; Ενεργούν μηχανικά και κάνουν κάποιες διευθετήσεις με σκοπό να ξεγελάσουν τους ανθρώπους, έτσι ώστε να μην τους καταγγείλει κάποιος στους ανωτέρους τους. Δεν κάνουν, όμως, ποτέ συγκεκριμένο έργο. Τι σημαίνει συγκεκριμένο έργο; Σημαίνει να καθορίσουν πού πρέπει να τοποθετηθούν αυτά τα πράγματα, αν είναι ή δεν είναι ασφαλές το μέρος, αν μπορεί να πάθουν κάτι, αν μπορεί να έρθουν ποντίκια και να τα φάνε, αν μπορεί να πλημμυρίσουν ή να κλαπούν, αν αυτοί που είναι υπεύθυνοι να τα προσέχουν είναι κατάλληλοι και ούτω καθεξής. Ωστόσο, οι αντίχριστοι δεν κάνουν ποτέ ερωτήσεις, δεν ερευνούν ποτέ και δεν προβληματίζονται ποτέ. Κατά βάθος, θεωρούν ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι δικά τους για να τα απολαύσουν· δεν έχουν αξία γι’ αυτούς και δεν τους είναι χρήσιμα. Ανήκουν σε άλλους ανθρώπους, στον οίκο του Θεού, πάντως με τους ίδιους δεν έχουν καμία σχέση. Δεν τους καίγεται καρφί· ας ανησυχεί γι’ αυτά όποιος ενδιαφέρεται· αυτοί πάντως δεν ενδιαφέρονται. Τα διευθετούν, και τέλος. Κάποιοι αντίχριστοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τα διευθετήσουν. Θεωρούν πως δεν πρόκειται να λάβουν καμία ανταμοιβή, ακόμα κι αν κάνουν καλά το έργο αυτό και πως, αν δεν το κάνουν καλά, κανένας δεν πρόκειται να τους θεωρήσει υπεύθυνους. Ποιος θα τους κατήγγελλε για ένα τόσο ασήμαντο πράγμα; Θα τους τιμωρούσε ο Θεός γι’ αυτό; Τέτοια ακριβώς είναι η στάση και η άποψη των αντίχριστων απέναντι στα καθήκοντά τους. Ενεργούν μηχανικά και χειρίζονται τα ζητήματα με επιπόλαιο τρόπο. Εφόσον όλα αυτά τα πράγματα δεν επηρεάζουν τη θέση τους ή την ασφάλειά τους, δεν τους νοιάζει αν αυτά θα τύχουν διαχείρισης ή όχι. Είτε χαθούν, είτε μειωθούν, είτε καταστραφούν αυτά τα πράγματα, αυτοί δεν έχουν καμία σχέση. Κατά τη γνώμη των αντίχριστων, αυτοί οι πόροι του οίκου του Θεού λογίζονται ως δημόσια περιουσία. Δεν είναι ανάγκη να ανησυχούν γι’ αυτή, δεν είναι ανάγκη να την προσέχουν ούτε είναι ανάγκη να δαπανήσουν ενέργεια για να τη διαχειριστούν. Οπότε, όσο είναι επικεφαλής οι αντίχριστοι, επειδή δείχνουν αμέλεια απέναντι στο καθήκον τους, επειδή επικεντρώνονται στην προσωπική τους ευχαρίστηση και επειδή δεν εκτελούν συγκεκριμένες εργασίες, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας λεηλατεί ή παίρνει διάφορα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού, ή τα αρπάζουν κάποιοι κακοί άνθρωποι. Είναι πολλές αυτές οι περιπτώσεις. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Μέσα σ’ ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον, ποιος θα μπορούσε να φροντίσει τα πάντα τόσο σχολαστικά; Ποιος θα μπορούσε να μη δείξει έστω και λίγη αμέλεια ή να μην κάνει λίγα λάθη;» Για λίγα λάθη γίνεται λόγος μόνο; Θα τολμήσω να πω πως, αν οι άνθρωποι μπορούσαν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους και να δείξουν αφοσίωση, τότε δεν θα χάνονταν τόσο πολλά περιουσιακά στοιχεία· σίγουρα θα χάνονταν πολύ λιγότερα και θα βελτιωνόταν πολύ η αποτελεσματικότητα του έργου.