Απ’ ό,τι φαίνεται, τα λόγια των αντίχριστων φαίνονται ιδιαίτερα ευγενικά, πολιτισμένα και μεγαλόπνοα. Όποιος κι αν παραβιάζει τις αρχές ή διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, ο αντίχριστος δεν εκθέτει ούτε κρίνει αυτούς τους ανθρώπους· κάνει τα στραβά μάτια, αφήνοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είναι μεγαλόψυχος σε όλα τα θέματα. Όποια διαφθορά κι αν αποκαλύπτουν οι άνθρωποι και ό,τι κακές πράξεις κι αν κάνουν, ο αντίχριστος δείχνει κατανόηση κι ανοχή. Δεν θυμώνει ούτε αρπάζει φωτιά, δεν οργίζεται ούτε κατηγορεί τους ανθρώπους όταν κάνουν κάτι λάθος και παραβλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ανεξάρτητα από το ποιος διαπράττει το κακό κι αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, δεν δίνει σημασία, λες κι αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνον, και δεν προσβάλλει ποτέ ανθρώπους εξαιτίας αυτού. Με τι ασχολούνται περισσότερο οι αντίχριστοι; Με το πόσοι τούς εκτιμούν, πόσοι τούς βλέπουν όταν υποφέρουν και τους εξυμνούν γι’ αυτό. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι τα βάσανα δεν πρέπει ποτέ να είναι για το τίποτα. Ανεξάρτητα από τις κακουχίες που υπομένουν, το τίμημα που πληρώνουν, τις καλές πράξεις που κάνουν, το πόσο τρυφεροί, προσεκτικοί και στοργικοί είναι προς τους άλλους, όλα αυτά πρέπει να γίνονται μπροστά σε άλλους, έτσι ώστε να τα βλέπουν περισσότεροι άνθρωποι. Και ποιος είναι ο στόχος τους ενεργώντας έτσι; Να εξαγοράσουν την εύνοια των ανθρώπων, να κάνουν πιο πολλούς ανθρώπους να εγκρίνουν τις ενέργειές τους, τη διαγωγή τους και τον χαρακτήρα τους μέσα στην καρδιά τους, προσφέροντας την επιδοκιμασία τους. Υπάρχουν, μάλιστα, και αντίχριστοι που προσπαθούν μέσω αυτής της εξωτερικά καλής συμπεριφοράς να εδραιώσουν την εικόνα του «καλού ανθρώπου» για τον εαυτό τους, έτσι ώστε να στρέφονται περισσότεροι άνθρωποι σ’ αυτούς για βοήθεια. Για παράδειγμα, κάποιος πέφτει στην αδυναμία και θεωρεί ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αγάπη μέσα τους, ότι είναι πολύ εγωιστές, ότι δεν τους αρέσει να βοηθάνε τους άλλους και ότι δεν είναι καλόκαρδοι, κι έπειτα σκέφτεται εκείνον τον «καλό άνθρωπο», ο οποίος στην πραγματικότητα είναι αντίχριστος. Ή κάποιος συναντά μια δυσκολία στο έργο του και δεν ξέρει πώς να την αντιμετωπίσει. Δεν μπορεί να σκεφτεί κανέναν ο οποίος θα μπορούσε να τον βοηθήσει, και ο πρώτος που του έρχεται στο μυαλό είναι εκείνος ο «καλός άνθρωπος», ο οποίος στην πραγματικότητα είναι αντίχριστος. Κάποιος δεν θέλει να κάνει άλλο το καθήκον του, θέλει να επιδιώξει τον κόσμο, να επιδιώξει τη δύναμη και τον πλούτο και να ζήσει τη ζωή του και, μολονότι πέφτει σε τέτοια αρνητικότητα και αδυναμία, ούτε προσεύχεται στον Θεό ούτε συναναστρέφεται με κανέναν, και σε μια τέτοια κατάσταση σκέφτεται αυτόν τον «καλό άνθρωπο», ο οποίος στην πραγματικότητα είναι αντίχριστος. Όσο συνεχίζονται έτσι τα πράγματα, οι άνθρωποι αυτοί δεν προσεύχονται πια στον Θεό ούτε διαβάζουν πια τα λόγια του Θεού στις περιπτώσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα· αντίθετα, θέλουν να στηριχτούν για βοήθεια σ’ αυτόν τον «καλό άνθρωπο», ο οποίος στην πραγματικότητα είναι αντίχριστος. Μόνο σ’ αυτόν τον ανθρωπάρεσκο ανοίγουν την καρδιά τους και λένε αυτά που έχουν μέσα στην καρδιά τους, ζητώντας από αυτόν τον ανθρωπάρεσκο να τους απαλλάξει από τις δυσκολίες τους· αυτόν τον αντίχριστο στηρίζουν και ακολουθούν. Έτσι δεν επιτυγχάνεται ο στόχος του αντίχριστου; Όταν ο αντίχριστος έχει πετύχει τον στόχο του, άραγε δεν αποκτά υψηλότερη θέση στην εκκλησία από εκείνη των συνηθισμένων ανθρώπων; Κι όταν μπορεί να είναι το νούμερο ένα και να γίνει «μεγάλο κεφάλι» στην εκκλησία, είναι όντως ικανοποιημένος; Όχι, δεν είναι. Ποιον στόχο θέλει να πετύχει; Θέλει να κάνει ακόμα περισσότερους ανθρώπους να τον εγκρίνουν, να τον εκτιμούν και να τον λατρεύουν, να έχει μια θέση στην καρδιά των ανθρώπων και κυρίως να κάνει τους άλλους να τον θαυμάζουν, να βασίζονται σ’ αυτόν και να τον ακολουθούν όταν συναντούν δυσκολίες στην πίστη τους στον Θεό και δεν έχουν πού να στραφούν. Αυτό εδώ είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό απ’ το γεγονός πως ο αντίχριστος θέλει να γίνει το νούμερο ένα και να είναι «μεγάλο κεφάλι» στην εκκλησία. Τι το σοβαρό έχει; (Ανταγωνίζεται με τον Θεό για να κατέχει θέση στην καρδιά των ανθρώπων. Θέλει να αντικαταστήσει απευθείας τον Θεό.) (Τέτοιους ανθρώπους είναι δύσκολο να τους διακρίνει κανείς. Μέσω της επιφανειακής καλής συμπεριφοράς θέλουν να παραπλανήσουν τους άλλους, πράγμα που κάνει τους άλλους να μην αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού ούτε να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια όταν έχουν κάποιο πρόβλημα, κι αντίθετα να βασίζονται σ’ αυτούς τους αντίχριστους και να τους θαυμάζουν, να βάζουν εκείνους να λύσουν τα προβλήματά τους και να θεωρούν τα λόγια τους ως την αλήθεια, με αποτέλεσμα να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τον Θεό. Αυτή είναι μια πιο πανούργα και κακόβουλη μέθοδος.) Σωστά, έχετε καταλάβει και έχετε αναφέρει όλοι σας το σημαντικό σημείο, ότι οι αντίχριστοι, δηλαδή, καταλαμβάνουν μια θέση και ριζώνουν στην καρδιά των ανθρώπων, και θέλουν να πάρουν τη θέση του Θεού. Κάποιος λέει: «Αν ψάξω να βρω τον Θεό, δεν μπορώ να Τον βρω· δεν Τον βλέπω. Αν ψάξω να βρω τα λόγια του Θεού, το βιβλίο είναι τόσο παχύ, υπάρχουν υπερβολικά πολλά λόγια και δύσκολα βρίσκεις απαντήσεις. Αν, όμως, πάω σ’ αυτόν τον άνθρωπο, τότε παίρνω απαντήσεις αμέσως· αυτό είναι και βολικό και ωφέλιμο». Όπως βλέπεις, οι πράξεις του έχουν ήδη κάνει τους ανθρώπους όχι μόνο να τον λατρεύουν μέσα στην καρδιά τους, αλλά και να του έχουν αφήσει μια θέση εκεί μέσα. Θέλει να πάρει τη θέση του Θεού —αυτόν τον στόχο έχει ο αντίχριστος όταν κάνει αυτά τα πράγματα. Είναι ολοφάνερο ότι ο αντίχριστος, με αυτά τα πράγματα που κάνει, έχει ήδη σημειώσει μια πρώτη επιτυχία· έχει ήδη δημιουργηθεί μια θέση γι’ αυτόν τον αντίχριστο μέσα στην καρδιά αυτών των ανθρώπων που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, ενώ κάποιοι άνθρωποι ήδη τον λατρεύουν και τον θαυμάζουν. Αυτόν τον στόχο θέλει να πετύχει ο αντίχριστος. Αν κάποιος έχει ένα πρόβλημα και προσευχηθεί στον Θεό αντί να αναζητήσει τον αντίχριστο, τότε αυτός δυσαρεστείται και σκέφτεται: «Για ποιον λόγο πηγαίνεις πάντα στον θεό; Γιατί σκέφτεσαι πάντα τον θεό; Εμένα γιατί δεν με βλέπεις ούτε με σκέφτεσαι; Είμαι τόσο ταπεινός και υπομονετικός, μπορώ να απαρνηθώ πράγματα και να δαπανήσω τον εαυτό μου πάρα πολύ, ενώ δίνω και σε φιλανθρωπίες· για ποιον λόγο, λοιπόν, δεν έρχεσαι σ’ εμένα; Εγώ σε βοηθάω τόσο πολύ. Γιατί δεν έχεις συνείδηση;» Νιώθει δυστυχισμένος και αναστατωμένος, καθώς και θυμωμένος, τόσο μ’ εκείνον τον άνθρωπο όσο και με τον Θεό. Για να πετύχει τον απώτερο στόχο του, συνεχίζει να προσποιείται, συνεχίζει να δίνει σε φιλανθρωπίες, διατηρεί την υπομονή και την ανεκτικότητά του, δείχνει ταπεινός, μιλάει καλοσυνάτα, δεν πληγώνει ποτέ τους άλλους και πολλές φορές προσφέρει παρηγοριά όταν οι άλλοι προσπαθούν να φτάσουν στην αυτογνωσία. Κάποιος λέει: «Είμαι επαναστατικός· είμαι διάβολος και σατανάς». Εκείνος απαντά: «Δεν είσαι διάβολος ούτε σατανάς. Πρόκειται απλώς για ένα μικρό πρόβλημα. Μη μειώνεις τόσο πολύ τον εαυτό σου και μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Ο θεός μάς ανύψωσε· δεν είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι και δεν πρέπει να υποβαθμίζεις τον εαυτό σου. Εσύ είσαι πολύ καλύτερος από μένα· εγώ είμαι πιο διεφθαρμένος από σένα. Αν εσύ είσαι διάβολος, τότε εγώ είμαι μοχθηρός διάβολος. Αν εσύ είσαι μοχθηρός διάβολος, τότε εγώ πρέπει να πάω στην κόλαση και να υποστώ απώλεια». Έτσι βοηθάει τους ανθρώπους. Αν κάποιος παραδεχτεί ότι προκάλεσε ζημιά στα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή στο έργο της εκκλησίας, τότε ο αντίχριστος του λέει: «Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο να προκαλέσεις ζημιά στο έργο της εκκλησίας την ώρα που κάνεις το καθήκον σου και το να παραστρατήσεις λιγάκι. Εγώ παλιότερα έχω προκαλέσει απώλειες πολύ μεγαλύτερες απ’ ό,τι εσύ κι έχω βαδίσει σε πολύ πιο διεστραμμένα μονοπάτια. Αρκεί απλώς να αλλάξεις από δω και στο εξής τον τρόπο με τον οποίο ενεργείς· δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν θεωρείς ότι δεν μπορεί να το αντέξει η συνείδησή σου, έχω κάποια λεφτά και θα αντισταθμίσω τη ζημιά για λογαριασμό σου, γι’ αυτό μη στεναχωριέσαι. Στο εξής, αν έχεις το παραμικρό πρόβλημα, έλα σ’ εμένα και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να σε βοηθήσω· ό,τι μπορώ να κάνω θα το κάνω αμέσως». Ναι μεν διακατέχεται από αυτό το αίσθημα «προσωπικής αφοσίωσης», αλλά για ποιον λόγο το κάνει αυτό στ’ αλήθεια; Σε βοηθάει στ’ αλήθεια; Σε βλάπτει, σε οδηγεί σε λάκκο· έχεις πέσει στον πειρασμό του Σατανά. Σου σκάβει τον λάκκο κι εσύ πηδάς κατευθείαν μέσα· πέφτεις στην παγίδα και, παρ’ όλα αυτά, νομίζεις ότι είναι υπέροχα εκεί· χωρίς καν να το καταλάβεις, σε έχει καταστρέψει αυτός ο αντίχριστος —τι ηλιθιότητα! Έτσι μεταχειρίζονται, παραπλανούν και βλάπτουν τους ανθρώπους ο Σατανάς και οι αντίχριστοι. Ο αντίχριστος λέει: «Αν στο εξής είσαι λίγο προσεκτικός και λαμβάνεις υπόψη σου τα συμφέροντα του οίκου του θεού, δεν υπάρχει πρόβλημα. Το ζήτημα αυτό μπορεί να διορθωθεί, κανένας δεν θα έκανε κάτι τέτοιο επίτηδες. Και ποιος από εμάς μπορεί να γίνει τέλειος άνθρωπος; Κανείς μας δεν είναι τέλειος· όλοι είμαστε διεφθαρμένοι. Εγώ ήμουν πολύ χειρότερος από σένα. Στο εξής, ας παροτρύνουμε ο ένας τον άλλον. Άσε που, ακόμα κι αν υποστεί κάποιες απώλειες ο οίκος του θεού, ο θεός δεν πρόκειται να τις θυμάται. Ο θεός συγχωρεί τόσο εύκολα και δείχνει μεγάλη ανεκτικότητα απέναντι στον άνθρωπο. Αν μπορούμε να δείχνουμε εμείς ανεκτικότητα ο ένας προς τον άλλον, τότε λογικά ο θεός δεν θα είναι ακόμα πιο ικανός να δείχνει ανεκτικότητα; Αν ο θεός λέει πως δεν θα θυμάται τις παραβάσεις μας, τότε δεν έχουμε πια παραβάσεις». Όσο μεγάλο λάθος κι αν κάνει κάποιος, ο αντίχριστος πολύ απλά υποβαθμίζει τη σημασία του κάνοντας ένα αστείο και το προσπερνάει, δείχνοντας πόσο μεγάλη καρδιά έχει και πόσο καλοσυνάτος, σπουδαίος και ανεκτικός είναι. Από την άλλη πλευρά, το γεγονός αυτό οδηγεί τους ανθρώπους να πιστέψουν λανθασμένα ότι ο Θεός εκθέτει πάντα τους ανθρώπους στις ομιλίες Του, κάνει πάντα φασαρία για τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και πάντα διυλίζει τον κώνωπα μαζί τους. Αν ένας άνθρωπος έχει κάνει κάποια παράβαση ή έχει επαναστατήσει, ο Θεός τον κλαδεύει, τον κρίνει και τον παιδεύει, και μοιάζει λες και αδιαφορεί για τους ανθρώπους. Ο αντίχριστος, αντιθέτως, μπορεί να δείχνει ανοχή και να συγχωρεί τους ανθρώπους σε κάθε περίσταση· είναι πολύ σπουδαίος και αξιοσέβαστος. Έτσι δεν είναι; Επίσης, ορισμένοι αντίχριστοι λένε: «Οι άπιστοι έχουν αυτό το ρητό: “Σ’ ένα μεγάλο σπιτικό µε πολλή περιουσία, λίγη σπατάλη δεν είναι τίποτα”. Ο οίκος του θεού είναι πολύ μεγάλος κι ο θεός προσφέρει πλούσιες ευλογίες. Δεν είναι δα και τίποτα σπουδαίο να γίνουμε και λίγο σπάταλοι· ο θεός μάς παραχωρεί τόσα. Δεν έχουμε σπαταλήσει πολλά; Και τι μας έκανε ο θεός; Δεν τα ανέχτηκε όλα; Ο άνθρωπος είναι αδύναμος και διεφθαρμένος, κι ο θεός αυτό το είδε εδώ και πολύ καιρό· άρα, εφόσον το είδε, για ποιον λόγο δεν μας τιμωρεί; Αυτό αποδεικνύει ότι ο θεός είναι υπομονετικός και ελεήμων!» Τι σόι κουβέντες είναι αυτές; Χρησιμοποιεί λόγια που μοιάζουν σωστά και συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων για να τους παραπλανήσει και να τους κάνει να πέσουν σε πειρασμό, να αναστατώσει την όρασή τους, να τους οδηγήσει προς λάθος κατεύθυνση και να τους κάνει να παρανοήσουν τον Θεό, ώστε να μην έχουν την παραμικρή όρεξη κι επιθυμία να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Οι άνθρωποι, εφόσον υποκινούνται, παραπλανούνται και αποπροσανατολίζονται από τους αντίχριστους, χάνουν την ελάχιστη συνείδηση που έχουν κι όλοι αρχίζουν να υπακούνε και να υποτάσσονται στους αντίχριστους.

Οι αντίχριστοι είναι πολύ επιδέξιοι στο να προσποιούνται όταν βρίσκονται με άλλους. Όπως ακριβώς κι οι Φαρισαίοι, εξωτερικά δείχνουν να είναι πολύ ανεκτικοί με τους ανθρώπους, καθώς και υπομονετικοί, ταπεινοί και καλόβολοι —μοιάζουν πάρα πολύ επιεικείς κι ανεκτικοί απέναντι στους πάντες. Όταν χειρίζονται τα προβλήματα, πάντοτε δείχνουν πόσο τρομερά ανεκτικοί είναι απέναντι στους άλλους από το πόστο τους το οποίο τους δίνει θέση και, από κάθε πλευρά, δείχνουν μεγαλόψυχοι και ανοιχτόμυαλοι, δεν διυλίζουν τον κώνωπα με τους ανθρώπους και τους δείχνουν πόσο σπουδαίοι και ευγενικοί είναι. Στην πραγματικότητα, έχουν όντως τέτοια ουσία οι αντίχριστοι; Ναι μεν ενεργούν για το καλό των άλλων, δείχνουν ανεκτικότητα απέναντι στους ανθρώπους και μπορούν να τους βοηθήσουν σε κάθε περίσταση, αλλά με ποιο κρυφό κίνητρο τα κάνουν όλα αυτά; Θα έκαναν τα ίδια αν δεν προσπαθούσαν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους και να εξαγοράσουν την εύνοιά τους; Όταν δεν τους βλέπει κανείς, είναι όντως έτσι οι αντίχριστοι; Είναι όντως όπως φαίνονται μπροστά στους άλλους ανθρώπους; Βοηθάνε, δηλαδή, τους άλλους με αγάπη και είναι ταπεινοί και υπομονετικοί, καθώς και ανεκτικοί απέναντι στους άλλους; Έχουν τέτοια ουσία και τέτοια διάθεση; Έτσι είναι ο χαρακτήρας τους; Σε καμία περίπτωση. Ό,τι κι αν κάνουν αποτελεί προσποίηση και το κάνουν για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να εξαγοράσουν την εύνοιά τους, έτσι ώστε να αποκτήσουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι θετική εντύπωση γι’ αυτούς μέσα στην καρδιά τους κι έτσι ώστε οι άνθρωποι να σκέφτονται εκείνους πρώτους και να ζητούν τη δική τους βοήθεια όποτε αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα. Οι αντίχριστοι, προκειμένου να πετύχουν αυτόν τον στόχο, μηχανορραφούν σκόπιμα για να κάνουν φιγούρα στους άλλους, να πουν και να κάνουν τα σωστά πράγματα. Ποιος ξέρει πόσες φορές φιλτράρουν ή επεξεργάζονται τα λόγια τους στο μυαλό τους προτού μιλήσουν. Θα μηχανορραφήσουν και θα σπάσουν το κεφάλι τους σκόπιμα, καθώς αναλογίζονται τη διατύπωση, τις εκφράσεις, τον τόνο, τη φωνή τους, ακόμα και το βλέμμα με το οποίο θα κοιτάξουν τους ανθρώπους και το ύφος με το οποίο θα μιλήσουν. Θα συλλογιστούν ποιος είναι ο αποδέκτης αυτών που λένε, αν εκείνος είναι γέρος ή νέος, αν η θέση του είναι υψηλότερη ή χαμηλότερη από τη δική τους, αν τους έχει σε μεγάλη εκτίμηση, αν κρυφά τους σιχαίνεται, αν έχει συμβατή προσωπικότητα με τη δική τους, τι καθήκον κάνει και ποια είναι η θέση του στην εκκλησία και στην καρδιά των αδελφών τους. Θα παρατηρήσουν με επιμέλεια και θα σκεφτούν προσεκτικά αυτά τα πράγματα και, αφού τα σκεφτούν, θα βρουν τρόπους για να προσεγγίσουν όλων των ειδών τους ανθρώπους. Όπως κι αν μεταχειρίζονται οι αντίχριστοι τα διάφορα είδη ανθρώπων, δεν έχουν ως στόχο τίποτε άλλο παρά να κάνουν τους ανθρώπους να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, να καταφέρουν τους ανθρώπους να μην τους θεωρούν πια ίσους, αλλά να προσβλέπουν σ’ αυτούς, καθώς και να τους θαυμάζουν και να προσβλέπουν σ’ αυτούς ακόμα περισσότεροι άνθρωποι την ώρα που μιλούν, να τους στηρίζουν και να τους ακολουθούν όταν κάνουν πράγματα και να τους συγχωρούν και να τους υπερασπίζονται όταν κάνουν κάποιο λάθος, καθώς και να αγωνίζονται ακόμα περισσότεροι άνθρωποι στο πλευρό τους, να παραπονιούνται έντονα για λογαριασμό τους και να παίρνουν θέση για να διαφωνήσουν με τον Θεό και να Του πάνε κόντρα όταν οι ίδιοι αποκαλύπτονται και απορρίπτονται. Όταν εκπέσουν από την εξουσία, μπορούν να βρουν τόσους ανθρώπους να τους βοηθήσουν, να εκφράσουν την υποστήριξή τους και να τους υπερασπιστούν, κάτι το οποίο δείχνει πως η θέση και η εξουσία που σκόπιμα σχεδίαζαν οι αντίχριστοι να καλλιεργήσουν στην εκκλησία έχουν ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά των ανθρώπων και πως οι «επίπονες προσπάθειές» τους δεν ήταν μάταιες.

Οι αντίχριστοι προσπαθούν να διαχειριστούν και να προσεγγίσουν όσο καλύτερα μπορούν τη θέση, το κύρος, τη φήμη και την εξουσία τους μεταξύ των ανθρώπων· δεν πρόκειται να τεμπελιάσουν, να μαλακώσουν, πόσο μάλλον να γίνουν απρόσεκτοι. Προσέχουν την έκφραση που έχουν όλοι οι άλλοι στα μάτια τους, την προσωπικότητά τους, την καθημερινή τους ρουτίνα, τις επιδιώξεις τους, τη στάση που τηρούν απέναντι στα θετικά και τα αρνητικά πράγματα, κι ακόμα περισσότερο προσέχουν την πίστη και την αφοσίωση που έχουν όλοι οι άλλοι καθώς πιστεύουν στον Θεό, όπως επίσης και τη στάση που τηρούν απέναντι στο να δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό και να κάνουν τα καθήκοντά τους και ούτω καθεξής· καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για όλα αυτά. Οπότε, χάρη σ’ αυτήν τη στάση που έχουν, αποφεύγουν και φυλάγονται από όσους επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν να τους διακρίνουν, ενώ, όταν βρίσκονται με τέτοιους ανθρώπους, μιλάνε και ενεργούν προσεκτικά. Όταν βρίσκονται με ανθρώπους που έχουν σχετικά αδύναμη προσωπικότητα, ανθρώπους που είναι συχνά αρνητικοί και δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, αλλά και με κάποιους ανθρώπους που είναι ανόητοι και έχουν ελλιπή κατανόηση της αλήθειας, τότε πολλές φορές κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν επίδειξη, δίνοντας διαρκώς μια παράσταση που μοιάζει με νούμερο στο τσίρκο και αρπάζοντας κάθε ευκαιρία για να παίξουν θέατρο. Για παράδειγμα, όταν βρίσκονται σε συναθροίσεις, οι περισσότεροι άνθρωποι τους εγκρίνουν, μια μειοψηφία νιώθει απέχθεια γι’ αυτούς, ενώ ακόμα περισσότεροι δεν μπορούν να τους διακρίνουν, οπότε αρχίζουν να δίνουν παράσταση και να ψάχνουν να βρουν ευκαιρίες για να προσφέρουν συναναστροφή. Κάνουν συναναστροφή πάνω στις εμπειρίες τους, στην περασμένη «ένδοξη ιστορία» τους, στην αξία που έχουν αποκτήσει στον οίκο του Θεού, ακόμα και στο γεγονός ότι ο Άνωθεν τους έχει εκτιμήσει και τους έχει κλαδέψει αυτοπροσώπως· δεν μπορούν να αφήσουν την παραμικρή τέτοια ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη. Όποιος κι αν είναι μαζί τους και ανεξάρτητα από την περίσταση, ένα μόνο πράγμα κάνουν πάντα οι αντίχριστοι: Δίνουν παραστάσεις· δηλαδή, προβαίνουν σε απόπειρες εντυπωσιασμού. Τέτοια ουσία έχουν οι αντίχριστοι: Αποστρέφονται την αλήθεια, είναι μοχθηροί και ξεδιάντροποι. Μέχρι πού φτάνουν όταν δίνουν τις παραστάσεις τους; Ίσως να έχετε δει κι εσείς οι ίδιοι μερικές. Είναι εμφανέστατο ότι κάποιοι απ’ αυτούς δίνουν παραστάσεις, κάνουν φιγούρα, κατακτούν την καρδιά των ανθρώπων και αρπάζουν τις ευκαιρίες για να κάνουν τους άλλους να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Κάποιοι άνθρωποι τους σιχαίνονται, άλλοι τους αγνοούν και μερικοί μάλιστα τους κοροϊδεύουν, αλλά εκείνους δεν τους νοιάζει. Και τι είναι αυτό που τους νοιάζει; Εκείνο που τους νοιάζει είναι να κάνει η παράστασή τους μεγάλη εντύπωση στους ανθρώπους, να κάνουν τους ανθρώπους να δουν ότι τολμούν να πουν πράγματα, ότι έχουν θάρρος, ηγετικό στυλ, ταλέντο στην ηγεσία, το θάρρος που χρειάζεται ώστε να μην τους πιάνει τρακ μπροστά σε όλους και, ακόμα περισσότερο, την ικανότητα να χειριστούν τα πράγματα χωρίς να πανικοβληθούν. Ικανοποιούνται όταν έχουν κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν και να δουν αυτά τα πράγματα, γι’ αυτό και κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να δώσουν παράσταση τη στιγμή που παρουσιάζεται η ευκαιρία, και δίνουν παράσταση χωρίς να τους συγκρατεί τίποτε, χωρίς ενδοιασμούς και χωρίς καμία ντροπή. Αυτό κάνουν οι αντίχριστοι. Αν στις συναθροίσεις συναναστρέφομαι πάντα πάνω στο κύριο θέμα, κάποιους ανθρώπους τούς πιάνει υπνηλία την ώρα που Με ακούνε να μιλάω. Ή αλλιώς, όταν συναναστρέφομαι πάνω στο κύριο θέμα, έχουν ακόμα το μυαλό τους σε άλλα πράγματα και δεν μπορούν να εστιάσουν εύκολα σε αυτά που λέω. Σε τέτοιες περιπτώσεις, κάνω λίγη κουβεντούλα, λέω μια ιστορία ή ένα αστείο. Αυτά τα πράγματα κι αυτές οι ιστορίες αφορούν συνήθως κάποιες διεφθαρμένες διαθέσεις και καταστάσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στη ζωή τους. Με τις ιστορίες ή με τα αστεία που λέω ξυπνάω λίγο τους ανθρώπους, ώστε να καταλάβουν λίγο καλύτερα. Οι αντίχριστοι, όταν το βλέπουν αυτό, σκέφτονται: «Εσύ λες αστεία στα κηρύγματά σου στις συναθροίσεις. Κι εγώ μπορώ να το κάνω, είμαι το ίδιο καλός μ’ εσένα. Θα πω έτσι χαλαρά ένα σαχλό αστείο, θα τους κάνω όλους να λυθούν στα γέλια και θα το απολαύσουν όλοι· τι ωραίο που είναι αυτό! Απλώς θα πω χαλαρά μια ιστορία, και τότε δεν θα θέλει κανείς πια να συμμετέχει στις συναθροίσεις και όλοι θα θέλουν απλώς να ακούνε τις ιστορίες μου». Με ανταγωνίζονται σ’ αυτό. Έχει κανένα νόημα να Με ανταγωνίζονται σ’ αυτό; Για ποιον λόγο λέω ιστορίες; Για ποιον λόγο κάθομαι και κάνω κουβεντούλα; Οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν κάποια πράγματα από την κουβεντούλα Μου και τις ιστορίες Μου, πράγμα που τους βοηθάει να καταλάβουν την αλήθεια με έναν τρόπο χαλαρό· αυτός είναι ο στόχος Μου. Οι αντίχριστοι, παρ’ όλα αυτά, αρπάζονται απ’ αυτό και προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν, λέγοντας: «Στις συναθροίσεις, σε μια ώρα που είναι τόσο κρίσιμη και σημαντική, εσύ κάθεσαι και κάνεις κουβεντούλα, οπότε θα το κάνω κι εγώ». Είναι πάντα ίδια η κουβεντούλα; Οι αντίχριστοι, αυτά τα σκουπίδια, δεν καταλαβαίνουν καν την αλήθεια· τι μπορεί, λοιπόν, να βγει από την κουβεντούλα τους; Τι μπορεί να βγει απ’ τις ιστορίες ή τα αστειάκια τους; Αυτά τα θηρία που δεν έχουν πνευματική κατανόηση παίρνουν τα σοβαρότατα ζητήματα της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια και της αφήγησης ιστοριών πολύ επιφανειακά και αδιάφορα. Τι είδους άνθρωποι το κάνουν αυτό; Στους αντίχριστους, στους ανθρώπους που δεν έχουν πνευματική κατανόηση και σ’ αυτούς που δεν επιδιώκουν την αλήθεια αρέσει να κάνουν τέτοια πράγματα.

Οι αδελφοί και οι αδελφές, καθώς και οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν μπορούν να διακρίνουν σχεδόν κανένα ελάττωμα στις πράξεις προσποίησης των αντίχριστων. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Επειδή οι αντίχριστοι κουκουλώνουν και κρύβουν τα ελαττώματά τους και δεν σου επιτρέπουν να τα καταλάβεις· κρατάνε κρυμμένη τη μοχθηρή τους πλευρά, την έκφυλη πλευρά τους και την κακή πλευρά τους πίσω από κλειστές πόρτες. Και πού ακριβώς είναι το «πίσω από κλειστές πόρτες»; Είναι εκείνα τα μέρη που δεν βλέπεις, δηλαδή στο σπίτι τους, στην κοινωνία, στη δουλειά τους, μπροστά στους συγγενείς και τους φίλους τους· αυτά τα μέρη δεν μπορείς να τα δεις ούτε να έρθεις σε επαφή μαζί τους. Όλα τα λόγια τους και κάθε συμπεριφορά τους που μπορείς να δεις και με τα οποία μπορείς να έρθεις σε επαφή αποτελούν εκείνη την πλευρά τους που προσποιείται, την πλευρά τους που έχει περάσει από επεξεργασία. Η πλευρά τους που δεν μπορείς να δεις είναι η αληθινή τους ουσία, το αληθινό τους πρόσωπο. Και ποιο είναι το αληθινό τους πρόσωπο; Όταν βρίσκονται με την άπιστη οικογένειά τους, λένε κάθε λογής κακά λόγια —παράπονα, πικρόχολες κουβέντες και εχθρικά λόγια εναντίον των άλλων, λόγια που κρίνουν και καταδικάζουν τους αδελφούς και τις αδελφές, παράπονα ότι ο οίκος του Θεού είναι άδικος· λένε όλα αυτά τα πράγματα, χωρίς να παραλείπουν τίποτα, χωρίς να συγκρατούν το παραμικρό. Όταν βρίσκονται με τους συγγενείς και τους φίλους τους, συζητάνε για τα κοσμικά πράγματα και κουτσομπολεύουν για τις οικογένειες των άλλων, παίρνουν μέρος σε όλες τις κοσμικές δραστηριότητες των απίστων και μάλιστα παίρνουν ενεργά μέρος σε γάμους και σε κηδείες. Κουτσομπολεύουν με τους απίστους, κρίνουν και καταριούνται τους υπόλοιπους, διαδίδουν φήμες για άλλους και τους συκοφαντούν πίσω από την πλάτη τους —όλο τέτοια πράγματα λένε. Όταν βρίσκονται με τους απίστους, στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους, εξαπατούν τους ανθρώπους, δημιουργούν κλίκες, επιτίθενται στους ανθρώπους, ενώ στον χώρο εργασίας μπορούν να «τη στήσουν» τους άλλους, να πουν παραμύθια για τους άλλους και να τους ποδοπατήσουν με σκοπό να αποκτήσουν πιο υψηλό πόστο· μπορούν να τα κάνουν κι όλα αυτά. Όταν βρίσκονται με την οικογένειά τους ή με απίστους, δεν έχουν υπομονή, ανεκτικότητα και ταπεινότητα, αλλά αντίθετα αποκαλύπτουν τελείως το αληθινό τους πρόσωπο. Μέσα στον οίκο του Θεού, είναι λύκοι ντυμένοι πρόβατα, ενώ όταν βρίσκονται ανάμεσα σε απίστους, σε ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό, τότε αποκαλύπτουν το πρόσωπο του λύκου για να το δουν όλοι· πολεμάνε κόντρα στους απίστους για τα συμφέροντά τους, για μια λέξη, για ένα ρητό, και διαφωνούν ακατάπαυστα με τους απίστους για το παραμικρό συμφέρον μέχρι να αναψοκοκκινίσουν. Αν δεν κερδίσουν κανένα όφελος ή αν κλαδευτούν στον οίκο του Θεού, πάνε στο σπίτι τους και κάνουν φασαρία, δημιουργούν προβλήματα και ενεργούν με τρόπο που κάνει την οικογένειά τους να τους φοβάται. Ανάμεσα στους απίστους, δεν έχουν καθόλου χριστιανική αξιοπρέπεια ούτε καταθέτουν μαρτυρία όπως θα έπρεπε να κάνουν οι χριστιανοί —είναι πέρα για πέρα λύκοι, δεν είναι καν άνθρωποι. Μέσα στον οίκο του Θεού και μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές, δίνουν υποσχέσεις, παίρνουν όρκους, εκφράζουν την αποφασιστικότητά τους, ενώ μοιάζουν πρόθυμοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό και δείχνουν να έχουν πίστη στον Θεό. Όταν, όμως, βρίσκονται ανάμεσα σε απίστους, έχουν τις ίδιες επιδιώξεις και τα ίδια πιστεύω με τους απίστους. Κάποιοι μάλιστα ακολουθούν διασήμους όπως κάνουν οι άπιστοι και αντιγράφουν ό,τι φοράνε κάθε μέρα οι διάσημοι, κι έτσι αφήνουν εκτεθειμένο το πάνω μέρος του σώματός τους, χτενίζουν ατημέλητα τα μαλλιά τους και βάφονται έντονα —δεν θυμίζουν ούτε άνθρωπο ούτε φάντασμα. Φοράνε ρούχα της μόδας και συμβαδίζουν με την εποχή κάθε μέρα, θεωρώντας ότι η ζωή έχει τόσο πολλή γεύση, ενώ κατά βάθος δεν νιώθουν καθόλου αηδία για τον τρόπο ζωής των απίστων. Οι αντίχριστοι κάνουν πολλά πράγματα και καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να κατοχυρώσουν μια θέση στην εκκλησία και για να έχουν κύρος και θέση μέσα στην καρδιά των ανθρώπων. Την προσπάθεια αυτήν την κάνουν αποκλειστικά και μόνο για να πετύχουν τους στόχους τους και για να κάνουν τους άλλους να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και να τους λατρεύουν. Οι συγκεκριμένες συμπεριφορές, προσεγγίσεις και εξωτερικές αποκαλύψεις διαμορφώνουν μια ξεκάθαρη σύγκριση με τον τρόπο που ζουν πίσω από τις κλειστές πόρτες, ενώ οι πράξεις και η συμπεριφορά τους πίσω από την πλάτη των άλλων δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση πράγματα που πρέπει να κάνει ένας χριστιανός. Με μια τέτοια ολοφάνερη σύγκριση, μπορούμε να αποφανθούμε ότι όλα όσα κάνουν και αποκαλύπτουν μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές αποτελούν προσποίηση, ότι δεν είναι αληθινά και ότι δεν πρόκειται για φυσική αποκάλυψη. Οι αντίχριστοι προσποιούνται μόνο για να πετύχουν τους στόχους τους, ειδάλλως δεν θα έκαναν ποτέ τέτοιες παραχωρήσεις για να κάνουν αυτά τα πράγματα. Αν κρίνουμε από αυτά που κάνουν και από τις αποκαλύψεις των διαθέσεών τους όταν βρίσκονται πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά και από τις επιδιώξεις τους, δεν αγαπάνε την αλήθεια, δεν αγαπάνε τα θετικά πράγματα, δεν αγαπάνε την ευπρέπεια και την εντιμότητα, πόσο μάλλον αγαπάνε το να υπομένουν βάσανα και να πληρώνουν ένα τίμημα ή να ακολουθούν το μονοπάτι του χριστιανού. Αυτές, λοιπόν, οι καλές συμπεριφορές που παρουσιάζουν δεν βγαίνουν μέσα από την καρδιά τους, δεν είναι οικειοθελείς, δεν είναι ειλικρινείς, αλλά αντίθετα πάνε κόντρα στις επιθυμίες τους, γίνονται με σκοπό να τις δουν οι άλλοι και με σκοπό να κερδίσουν την εύνοια και να εξαγοράσουν τις καρδιές των ανθρώπων. Κάποιοι λένε: «Και πώς ωφελούνται εξαγοράζοντας τις καρδιές των ανθρώπων;» Εκεί βρίσκεται η διαφορά των αντίχριστων από τους συνηθισμένους ανθρώπους· θεωρούν πάρα πολύ σημαντικό αυτό το όφελος. Και τότε ποιο είναι αυτό το όφελος; Είναι ότι, όταν βρίσκονται ανάμεσα στους ανθρώπους, δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην τους ξέρει, ούτε ένας που να μην τους επιδοκιμάζει, ούτε ένας που να μην τους εξυμνεί, ούτε ένας που να μην τους λατρεύει. Οι άνθρωποι, όταν έχουν κάποιο πρόβλημα, αναζητούν αυτόν τον αντίχριστο και δεν αναζητούν τον Θεό ούτε προσεύχονται σ’ Αυτόν. Και πώς νιώθει ο αντίχριστος όταν όλοι τον λατρεύουν και περιστρέφονται γύρω του; Νιώθει ότι είναι ένας άνθρωπος που μοιάζει με θεό ή ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ότι πετάει στα σύννεφα, ότι βρίσκεται στον έβδομο ουρανό, πράγμα που διαφέρει από τον τρόπο με τον οποίο ζει ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Όταν βρίσκεται ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, όλοι τον εξυμνούν, τον θαυμάζουν και τον εγκωμιάζουν σαν τα αστέρια που μαζεύονται γύρω από το φεγγάρι· τι θαυμάσιο συναίσθημα και πόση ευχαρίστηση, παρηγοριά και ευτυχία επικρατεί στην καρδιά του! Αυτό ακριβώς θέλουν οι αντίχριστοι. Αν, από την άλλη, σε μια ομάδα ανθρώπων, δεν δίνει κανένας σημασία στον αντίχριστο, αν ελάχιστοι είναι αυτοί που ξέρουν το όνομά του, αν δεν ξέρει κανείς τα προτερήματά του, αν οι περισσότεροι τον θεωρούν ως συνηθισμένο άνθρωπο, ως κάποιον που δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο, που δεν έχει προτερήματα, που δεν έχει τίποτα το εξαιρετικό πάνω του, τίποτα που οι άλλοι θα εκτιμούσαν ή θα σέβονταν, ή τίποτα για το οποίο θα μιλούσαν με θαυμασμό, τότε ο αντίχριστος νιώθει άβολα και άσχημα μέσα του· δεν νιώθει σαν να είναι θεότητα ή σαν να πετάει στα σύννεφα. Μια τέτοια ζωή τη βρίσκει πολύ βαρετή, πολύ άβολη, πολύ ασφυκτική, καθόλου ικανοποιητική· θεωρεί ότι δεν αξίζει τον κόπο. Πιστεύει το εξής: Αν είναι για όλη του τη ζωή απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αν είναι να εκτελεί κάποιο καθήκον και να γίνει ένα δημιούργημα που έχει προσόντα, τότε τι απόλαυση προσφέρει μια τέτοια ζωή; Πώς είναι δυνατόν να προσφέρει τόσο λίγη απόλαυση η πίστη στον Θεό; Για τον αντίχριστο, ο πήχης αυτός είναι πολύ χαμηλός και πρέπει να ανέβει. Και πώς θα ανέβει; Πρέπει να αυξήσει τη δημοτικότητά του, έτσι ώστε να τον θαυμάζουν και να τον εκτιμούν πολύ οι άνθρωποι κι έτσι ώστε να ζήσει μια ζωή μέσα στα μεγαλεία. Γι’ αυτό, όταν προσεύχεται, δεν το κάνει μόνος του στο σπίτι του, μα αντίθετα πρέπει να πάει να προσευχηθεί στην εκκλησία, να προσευχηθεί όταν βρίσκεται σε μια συνάθροιση με τους αδελφούς και τις αδελφές, να προσευχηθεί δυνατά, να προσευχηθεί με σωστή γραμματική, με λογική, με τάξη και με περισυλλογή, να προσευχηθεί έτσι ώστε να τον ακούσουν όλοι οι παρόντες, έτσι ώστε να μπορέσουν όλοι οι παρόντες να ακούσουν πόσο ευφραδής είναι και πόσο καθαρή σκέψη έχει και να μάθουν ότι έχει τη δική του επιδίωξη. Ούτε τα λόγια του Θεού δεν τα διαβάζει μόνος του στο σπίτι. Αρχικά, προετοιμάζεται στο σπίτι, κι έπειτα διαβάζει για να τα ακούσουν οι άλλοι, έτσι ώστε να δουν οι άλλοι ότι όλα τα λόγια του Θεού που διαβάζει είναι σημαντικά, ότι όλα είναι κρίσιμα. Ό,τι κι αν κάνει, μελετάει πάντοτε πίσω από κλειστές πόρτες· και, μόνο όταν είναι έτοιμος, όταν οι άλλοι τον θεωρήσουν αξιοσέβαστο και τον εγκρίνουν, παρουσιάζεται ενώπιόν τους. Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι που κάνουν πρόβες και προετοιμάζονται στο σπίτι μπροστά στον καθρέφτη πριν μιλήσουν μπροστά σε άλλους. Όταν παρουσιάζουν αυτά που θέλουν μπροστά στους άλλους, αυτά δεν είναι στην αρχική τους κατάσταση· έχουν ήδη περάσει από επεξεργασία πολλές φορές —επεξεργασία που έγινε μέσα από τις σκέψεις, τις απόψεις, τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τις πονηρές μηχανορραφίες και τα ύπουλα μέσα του αντίχριστου. Για να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να έχουν θέση και δημοτικότητα στην εκκλησία και στους ανθρώπους, οι αντίχριστοι δεν διστάζουν να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα χρειάζεται για να τα κάνουν όλα αυτά. Πώς ονομάζονται, λοιπόν, όλα αυτά τα πράγματα; Πρόκειται για αληθινές αποκαλύψεις; Μήπως είναι πρακτικές με τις οποίες θα έπρεπε να καταπιάνεται κάποιος που επιδιώκει αλλαγή διάθεσης; (Όχι.) Όλα αυτά προέρχονται από την προσποίηση· οι αντίχριστοι προσποιούνται τόσο πολύ, που σε αρρωσταίνει!

Κάποιοι άνθρωποι δεν πρόκειται να κάνουν συναναστροφή στις συναθροίσεις αν δεν έχουν ετοιμάσει πρώτα ένα προσχέδιο. Πρέπει πρώτα να ετοιμάσουν πίσω από κλειστές πόρτες ένα προσχέδιο, να το διορθώσουν πολλές φορές, να το επεξεργαστούν, να το τελειοποιήσουν, και μόνο όταν είναι έτοιμο θα κάνουν συναναστροφή μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές. Κάποιος θα τους πει: «Όλοι εδώ είμαστε αδελφοί κι αδελφές. Στις συναθροίσεις, αρκεί να μιλάς με ειλικρίνεια και να λες την αλήθεια. Να λες απλώς ό,τι σου έρχεται στο μυαλό. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος». Εκείνοι του απαντούν: «Όχι, δεν μπορώ. Αν το κάνω αυτό, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές θα με περιφρονήσουν». Όπως βλέπεις, ασυνείδητα λένε μια αληθινή κουβέντα. Απ’ όπου και να το κοιτάξεις, ενεργούν με σκοπό να διαφυλάξουν τη φήμη και τη θέση τους. Κάποιοι άνθρωποι, που στην κοινωνία είναι ξεχωριστά ταλέντα, καθηγητές, φοιτητές πανεπιστημίου, διδακτορικοί φοιτητές ή επιστημονικοί ερευνητές, στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους χρησιμοποιούν κάποιες υποκριτικές συμπεριφορές και συμπεριφορές τις οποίες έχουν περάσει από επεξεργασία με σκοπό να αποδείξουν την αξία τους και να διαφυλάξουν τη θέση και τη φήμη τους. Με άλλα λόγια, φοράνε προσωπείο για να αλληλεπιδράσουν με τους ανθρώπους και οι άλλοι δεν ξέρουν ποτέ τι επιδιώκουν πραγματικά, αν έχουν την οποιαδήποτε αδυναμία, τι ακριβώς κάνουν όταν βρίσκονται πίσω από κλειστές πόρτες, ενώ πάντοτε υπάρχει μια δόση αμφιβολίας, πάντοτε υπάρχει ένα ερωτηματικό σε ό,τι αφορά την προσωπική τους ζωή και τη συμπεριφορά τους. Άραγε, οι άνθρωποι αυτοί δεν προσποιούνται πολύ βαθιά; Και πώς θα πρέπει να τους προσεγγίζετε αυτούς τους ανθρώπους; Μήπως, εφόσον συμπεριφέρονται ψεύτικα απέναντί σου, πρέπει κι εσύ να είσαι ψεύτικος απέναντί τους; Για παράδειγμα, όποτε σε συναντάνε, σου μιλάνε μόνο ευγενικά κι ευχάριστα, οπότε κι εσύ είσαι μονίμως ευγενικός απέναντί τους· είναι αποδεκτό αυτό; (Όχι.) Και τότε ποιος είναι ο καταλληλότερος τρόπος να έχεις επαφές μαζί τους; (Όταν κάποιος ανακαλύψει ότι παρουσιάζουν αυτές τις εκδηλώσεις, θα πρέπει αρχικά να τους εκθέσει και να συναναστραφεί μαζί τους πάνω στο ποια είναι η φύση-ουσία αυτής της διάθεσης και ποιος σκοπός τη διέπει. Αν δεν αποδεχτούν αυτά που θα τους πει, τότε δεν θα πρέπει να έχει άλλες επαφές μαζί τους.) Πρέπει να τους εκθέσετε και, αν δεν αποδεχτούν αυτά που θα πείτε, να τους αποφύγετε. Υπάρχει κανείς ανάμεσά σας τον οποίο θα μπορούσαν ακόμα να παραπλανήσουν και ο οποίος θα μπορούσε να τους λατρέψει; Με το τωρινό σας ανάστημα, μπορείτε ουσιαστικά να διακρίνετε λίγο αυτούς τους κατάφωρους Φαρισαίους, αλλά αν βρεθείτε αντιμέτωποι με κάποιον που είναι πιο ικανός, που μπορεί να προσποιηθεί, που κρύβεται πολύ καλά, τότε άραγε θα μπορέσετε να τον διακρίνετε; Αν πάντοτε λέει και κάνει μόνο τα σωστά πράγματα, αν μοιάζει να μην έχει κανένα ελάττωμα και να μην κάνει ποτέ λάθη, αν εσύ μερικές φορές πέφτεις στην αρνητικότητα και την αδυναμία σε κάποια ζητήματα, αλλά εκείνος δεν το κάνει ποτέ, ενώ, στην περίπτωση που το κάνει, μπορεί να το λύσει μόνος του και να το ξεπεράσει γρήγορα, ενώ εσύ δεν μπορείς, τότε κάθε φορά που συναντάς τέτοιους ανθρώπους, θα τους εγκρίνεις και θα τους λατρεύεις, θα παίρνεις μαθήματα από αυτούς και θα τους ακολουθείς· αν δεν μπορείς να διακρίνεις τέτοιους ανθρώπους, τότε δεν ξέρουμε με σιγουριά αν θα σε παραπλανήσουν ή όχι.

Πάνω σε πόσες πτυχές έχουμε συναναστραφεί όσον αφορά αυτό το θέμα της προσποίησης; Μια πτυχή είναι ότι χρησιμοποιούν ως προσποίηση το γεγονός ότι υπομένουν τα βάσανα. Κατά βάθος, δεν θέλουν πραγματικά να υπομένουν βάσανα και νιώθουν μεγάλη αντίσταση απέναντι σ’ αυτά, αλλά παρ’ όλα αυτά υπομένουν τα βάσανα, παραιτούνται από κάποια πράγματα και πληρώνουν ένα τίμημα με μεγάλη απροθυμία προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους. Μετά τα βάσανα, συνεχίζουν να μην το αποδέχονται και θεωρούν ότι αυτά τα βάσανα δεν άξιζαν τον κόπο, επειδή πολλοί άνθρωποι δεν γνώριζαν το γεγονός ότι υπέμειναν βάσανα. Γι’ αυτόν τον λόγο πάνε παντού και το διατυμπανίζουν, ενημερώνοντας πολλούς ανθρώπους που δεν το γνώριζαν. Στο τέλος, κάποιοι άνθρωποι μαθαίνουν τι έγινε και σχηματίζουν βαθιά εντύπωση γι’ αυτούς, τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και τους λατρεύουν, οπότε οι ίδιοι πετυχαίνουν τους στόχους τους. Είναι και κάποιοι που διαφημίζουν τον εαυτό τους ως καλό άνθρωπο, ως άνθρωπο με καλή συμπεριφορά και αίσθημα καθήκοντος, καθώς θέλουν να συνδέονται με ανθρώπους χρησιμοποιώντας μια τέτοια εικόνα, ταυτότητα και προσωπικότητα, προκειμένου οι άλλοι να τους θεωρήσουν καλούς ανθρώπους και να τους πλησιάσουν. Θεωρούν στόχο τους το να γίνουν τέτοιοι καλοί άνθρωποι, έτσι ώστε να τους θαυμάζουν ακόμα πιο πολλοί άνθρωποι, έτσι ώστε οι άλλοι να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και να αυξήσουν τη δημοτικότητά τους. Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Τώρα μόλις, μέσα από κάποιες προσεγγίσεις που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι, ξεσκεπάσαμε και αναλύσαμε τους κρυφούς στόχους που υπάρχουν πίσω από την υποκριτική τους συμπεριφορά και την ουσία της προσποίησής τους, αυτά που κάνουν και αυτά που λένε, αλλά και τις εκδηλώσεις που παρουσιάζουν και που αποδεικνύουν ότι προσποιούνται. Κι εδώ θα ολοκληρώσουμε τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτήν την πτυχή.