Παράρτημα: Τι είναι η αλήθεια

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο περιεχόμενο της τελευταίας φοράς. Ποιο ήταν το θέμα για το οποίο συναναστραφήκαμε την τελευταία φορά; (Ότι η έκφραση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» δεν είναι η αλήθεια.) Πιστεύατε παλιότερα ότι είναι η αλήθεια; Οι άνθρωποι πίστευαν υποσυνείδητα ότι είναι η αλήθεια ή, τουλάχιστον, ότι είναι κάτι θετικό, κάτι εμψυχωτικό και ότι θα μπορούσε πιθανώς να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να είναι προνοητικοί και να κοιτάζουν ψηλά. Υπό αυτήν την έννοια, οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι πλησιάζει πολύ στην αλήθεια και στα θετικά πράγματα. Επομένως, πολλοί πίστευαν υποσυνείδητα ότι το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι μια έκφραση αρκετά θετική ή, τουλάχιστον, ότι δημιουργεί θετικούς κι όχι αρνητικούς συνειρμούς, και ότι συμβάλλει στη ζωή και στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Όμως, αφού συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτό, είδαμε ότι δεν ισχύει καθόλου κι ότι αυτό το ρητό έχει κάποια σοβαρά προβλήματα. Μήπως ψάξατε να βρείτε περισσότερες εκφράσεις που είναι παρόμοιες ή σχετικές μ’ αυτή, ή εκφράσεις που παίζουν παρόμοιο ρόλο και υποσυνείδητα θεωρούνται πολύ θετικές ή πολύ καλές; Τις αναλύσατε άραγε; (Όχι.) Πείτε Μου, ταιριάζει εδώ η έκφραση «Βγαίνουν πολλά συμπεράσματα από μία περίσταση»; (Ναι, ταιριάζει.) Θα πρέπει ν’ αναφερθεί ότι αυτή η έκφραση έχει πρακτικές εφαρμογές ως προς την αναζήτηση και την άσκηση της αλήθειας. Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στην έκφραση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Τι άλλες παρόμοιες εκφράσεις υπάρχουν; Ποιες άλλες εκφράσεις έχουν πάνω-κάτω το ίδιο νόημα ή μπορούν να παίξουν τον ίδιο ρόλο; Δεν είναι κακό ν’ αναλύετε εκφράσεις όπως το «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» σύμφωνα με τον τρόπο Μου, να συναναστρέφεστε μεταξύ σας πάνω σ’ αυτές και ν’ αποκτάτε νέα κατανόηση. Όταν μπορέσετε να διακρίνετε πόσο παράλογες είναι αυτές οι εκφράσεις, θα τις απορρίψετε και έπειτα θα πάρετε τον δρόμο της άσκησης και της επιδίωξης της αλήθειας με βάση τα λόγια του Θεού και μόνο.

Ας συνεχίσουμε το θέμα των δύο προηγούμενων συναναστροφών μας. Ποιο ήταν αυτό το θέμα; (Τι είναι η αλήθεια.) Σωστά, τι είναι η αλήθεια. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν, η αλήθεια; (Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό.) Φαίνεται ότι έχετε μάθει απ’ έξω αυτήν την πρόταση ως προς τη θεωρία και τον ορισμό. Άραγε, λοιπόν, μετά από τις δύο προηγούμενες συναναστροφές μας, υπάρχει καμιά διαφορά βαθιά μέσα σας στον ορισμό, στη γνώση και την κατανόησή σας για την αλήθεια, σε σχέση με το παρελθόν; (Ναι.) Ποιαακριβώς είναι η διαφορά; Παρ’ όλο που βραχυπρόθεσμα μπορεί να μην έχετε τη γνώση πρακτικής εμπειρίας, τουλάχιστον έχετε κάποια αντιληπτική γνώση. Πείτε Μου, με βάση τη δική σας εμπειρία, γνώση και κατανόηση. (Προηγουμένως, ήξερα ότι πρέπει ν’ ασκούμαι σύμφωνα με την αλήθεια των λόγων του Θεού όποτε μου συνέβαινε κάτι, αλλά ποτέ δεν μπορούσα να το κάνω πράξη. Συνήθως, έχω την τάση ν’ αποκαλύπτω παρορμητικότητα και, παρ’ όλο που ξέρω από τα λόγια του Θεού ότι είναι λάθος ν’ αποκαλύπτω παρορμητικότητα και γνωρίζω τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, εξακολουθώ να το κάνω και δεν μπόρεσα ποτέ να βρω τη βαθύτερη αιτία. Μόνο όταν άκουσα τη συναναστροφή του Θεού την τελευταία φορά, συνειδητοποίησα πως οι άνθρωποι αποκαλύπτουν πολλές φορές διαφθορά επειδή τους ελέγχουν σατανικές σκέψεις και πως εγώ αποκαλύπτω παρορμητικότητα επειδή υπάρχει μέσα μου η σατανική λογική ότι «Δεν θα επιτεθώ εκτός κι αν μου επιτεθούν· αν μου επιτεθούν, σίγουρα θα αντεπιτεθώ». Πιστεύω ότι αυτό το ρητό είναι σωστό κι ότι αυτή η συμπεριφορά μου είναι ένα μέσο αυτοάμυνας. Επειδή μ’ επηρεάζει αυτή η σατανική σκέψη και άποψη, δεν είμαι ικανός να κάνω πράξη την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, όμως, παρ’ όλο που αυτά τα σατανικά πράγματα με την πρώτη ματιά φαίνονται σωστά, ουσιαστικά τα μηνύματα που μεταδίδουν αντιτίθενται σ’ αυτό που απαιτούν τα λόγια του Θεού και είναι λανθασμένα. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και το μόνο απόλυτα σωστό είναι να ενεργεί κάποιος σύμφωνα με τα λόγια του Θεού.) Πολύ καλά. Μπορεί κανείς να προσθέσει κάτι σ’ αυτό; (Θα ήθελα εγώ να προσθέσω κάτι. Κι εγώ ήξερα παλιά ότι πρέπει ν’ αναζητώ και να κάνω πράξη την αλήθεια όποτε μου συμβαίνει κάτι, αλλά και πάλι ήμουν λίγο μπερδεμένος για το πώς να την κάνω πράξη. Αφού άκουσα τη συναναστροφή του Θεού, πιστεύω ότι η αλήθεια είναι κάτι πολύ πρακτικό και σχετίζεται με κάθε πτυχή της ζωής. Ας πάρουμε κάποια από τα παραδείγματα που έχουν αναφερθεί από τον Θεό. Οι Κινέζοι, όταν έρχονται σε δυτικές χώρες, μαθαίνουν να πίνουν κι αυτοί καφέ. Αυτό δεν είναι πρόβλημα που έχει να κάνει με τον τρόπο συμπεριφοράς, αλλά αφορά τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, κι αυτό σχετίζεται με την αλήθεια. Επίσης, μετά την ανάλυση του Θεού για κάποια κοινά ρητά και ιδιωματισμούς που θεωρούν σωστά οι άνθρωποι, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρέπει ν’ αναλογιστώ τις δικές μου συμπεριφορές και πρακτικές που φαίνονται σωστές, καθώς και τις προθέσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις που κρύβονται πίσω από αυτές τις συμπεριφορές, αλλά και το τι ακριβώς βιώνω όταν βασίζομαι σ’ αυτά τα πράγματα. Τώρα νιώθω ότι ξέρω πιο συγκεκριμένα πώς ν’ αναζητώ και να κάνω πράξη την αλήθεια όποτε μου συμβαίνει κάτι, και δεν είναι πια κάτι τόσο αφηρημένο.) Φαίνεται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, μέσα από αυτές τις δύο συναναστροφές, απέκτησαν μια βασική κατανόηση για το τι είναι η αλήθεια και για κάποια θέματα που σχετίζονται με την αλήθεια. Επιπλέον, φαίνεται ότι, από τα βάθη της καρδιάς τους, άρχισαν ήδη ν’ αναλογίζονται κατά πόσο σχετίζονται με την αλήθεια η συμπεριφορά και οι πράξεις τους, καθώς και ποια ακριβώς από τα πράγματα που ακολουθούν και ακούνε στην πίστη τους στον Θεό είναι η αλήθεια και ποια όχι, κατά πόσο αυτά που θεωρούν σωστά είναι όντως η αλήθεια και ποια σχέση έχουν αυτά τα πράγματα με την αλήθεια. Αφού στοχαστούν, έπειτα μπορούν να προσδιορίσουν τι ακριβώς είναι η αλήθεια, καθώς και ποια ακριβώς πράγματα είναι η αλήθεια και ποια δεν είναι η αλήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι, μετά από τόσα χρόνια που ακούνε κηρύγματα και τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, έχουν αποκομίσει κάποια πράγματα και μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα ένα γεγονός: Τα λόγια του Θεού είναι όντως η αλήθεια, οι απαιτήσεις Του κι οτιδήποτε προέρχεται από Εκείνον είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό έχουν ήδη παραδεχθεί κι αποδεχθεί αυτό το γεγονός από καρδιάς, αλλά στην πραγματική ζωή μπορεί ασυνείδητα να λένε συχνά πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια ή που πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια. Κάποιοι, μάλιστα, αντιμετωπίζουν εκείνα που θεωρούν οι άνθρωποι σωστά και καλά σαν να είναι η αλήθεια, και συγκεκριμένα δεν έχουν διακρίνει τους απατηλούς παραλογισμούς και τα λόγια του διαβόλου που προέρχονται από τον Σατανά, τα οποία όχι μόνο έχουν αποδεχθεί μέσα τους προ πολλού, αλλά τ’ αντιμετωπίζουν και σαν θετικά πράγματα. Για παράδειγμα, θεωρούν ότι πολλές σατανικές φιλοσοφίες όπως «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος», «Πληρώνω με το ίδιο νόμισμα», «Οι λογικοί άνθρωποι είναι καλοί στην αυτοπροστασία, επιζητούν μόνο να μην κάνουν λάθη» και «Δεν θα επιτεθώ εκτός κι αν μου επιτεθούν» και ούτω καθεξής είναι η αλήθεια και τις αντιμετωπίζουν σαν φιλοσοφία ζωής, ενώ μάλιστα νιώθουν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους επειδή ακολουθούν αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες· μόνο όταν διαβάσουν τα λόγια του Θεού συνειδητοποιούν ότι αυτά τα πράγματα του Σατανά δεν είναι στην πραγματικότητα η αλήθεια, αλλά αντίθετα αποτελούν απατηλούς παραλογισμούς που παραπλανούν τους ανθρώπους. Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Κάποια προέρχονται από τη σχολική εκπαίδευση και είναι παρμένα από τα σχολικά βιβλία, κάποια προέρχονται από τη διαπαιδαγώγηση που δίνει η οικογένεια και κάποια προέρχονται από τη διαμόρφωση από την κοινωνία. Με λίγα λόγια, όλα προέρχονται από την παραδοσιακή κουλτούρα και πηγάζουν από την εκπαίδευση του Σατανά. Άραγε, αυτά τα πράγματα έχουν καμία σχέση με την αλήθεια; Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μ’ αυτήν. Όμως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τι είναι πραγματικά όλα αυτά κι εξακολουθούν να θεωρούν ότι είναι η αλήθεια. Έχει γίνει πολύ σοβαρό αυτό το πρόβλημα; Τι συνέπειες προκαλούνται όταν θεωρεί κανείς πως αυτά τα πράγματα του Σατανά είναι η αλήθεια; Μήπως μπορούν οι άνθρωποι ν’ αποβάλλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους όταν ακολουθούν αυτά τα πράγματα; Μπορούν να καταφέρουν να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση όταν τ’ ακολουθούν; Μπορούν να ζήσουν σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική όταν τ’ ακολουθούν; Μπορούν ν’ ανταποκριθούν στα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής όταν τ’ ακολουθούν; Μπορούν να λάβουν την έγκριση του Θεού όταν τ’ ακολουθούν; Δεν μπορούν να κάνουν τίποτε από αυτά. Εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε απ’ αυτά, άραγε αυτά τα πράγματα που ακολουθούν είναι η αλήθεια; Μπορούν να γίνουν η ζωή ενός ανθρώπου; Ποιες είναι οι συνέπειες όταν οι άνθρωποι θεωρούν ότι αυτά τα αρνητικά πράγματα —όπως οι φιλοσοφίες που πιστεύουν πως είναι σωστές και καλές για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, οι στρατηγικές επιβίωσης, οι νόμοι της επιβίωσης και ακόμα κι η παραδοσιακή κουλτούρα— είναι η αλήθεια και τ’ ακολουθούν; Το ανθρώπινο γένος ακολουθεί αυτά τα πράγματα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Άλλαξαν μήπως καθόλου; Έχει αλλάξει καθόλου η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ανθρώπινο γένος; Δεν είναι γεγονός ότι το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος γίνεται όλο και πιο μοχθηρό κι αντιστέκεται ολοένα και περισσότερο στον Θεό; Ο Θεός εκφράζει πολλές αλήθειες κάθε φορά που κάνει το έργο Του, και οι άνθρωποι βλέπουν ότι αυτές οι αλήθειες έχουν εξουσία και δύναμη. Πώς είναι, τότε, δυνατόν ν’ απαρνιούνται τον Θεό και να Του αντιστέκονται; Γιατί και πάλι δεν μπορούν ν’ αποδεχθούν τον Θεό και να υποταχθούν σ’ Αυτόν; Αυτό και μόνο δείχνει ότι ο Σατανάς έχει διαφθείρει πολύ βαθιά το ανθρώπινο γένος, ότι το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος είναι γεμάτο σατανικές διαθέσεις, αποστρέφεται την αλήθεια, τη μισεί και δεν την αποδέχεται καθόλου. Η ρίζα αυτού του προβλήματος είναι ότι οι άνθρωποι έχουν αποδεχθεί πάρα πολλές σατανικές φιλοσοφίες και πάρα πολλή σατανική γνώση. Οι άνθρωποι, βαθιά μέσα τους, έχουν διαποτιστεί από κάθε λογής σατανικές σκέψεις και απόψεις, με αποτέλεσμα να έχουν αναπτύξει μια διάθεση αποστροφής απέναντι στην αλήθεια και μίσους για την αλήθεια. Βλέπουμε από πάρα πολλούς ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό ότι, αν και παραδέχονται πως τα λόγια του Θεού έχουν εξουσία και δύναμη, δεν αποδέχονται την αλήθεια. Δηλαδή οι άνθρωποι, όταν τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, παρ’ όλο που παραδέχονται με τα λεγόμενά τους ότι «τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο από την αλήθεια, η αλήθεια είναι στην καρδιά μας και θεωρούμε ότι η επιδίωξη της αλήθειας είναι ο στόχος της ύπαρξης», στην πραγματική ζωή δεν παύουν να ζουν με βάση πασίγνωστα σατανικά ρητά και σατανικές φιλοσοφίες, βάζουν στην άκρη τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, και ακολουθούν και κάνουν πράξη πράγματα όπως η ανθρώπινη θεολογική γνώση και τα πνευματικά δόγματα, σαν αυτά να ήταν η αλήθεια. Άραγε αυτήν την πραγματική κατάσταση έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; (Ναι, είναι.) Αν συνεχίσετε να ακολουθείτε μ’ αυτόν τον τρόπο και αν δεν αναλύσετε και κατανοήσετε με βάση τα λόγια του Θεού αυτά τα πράγματα της σατανικής παραδοσιακής κουλτούρας που έχουν ριζώσει βαθιά, και αν δεν μπορέσετε να τα διακρίνετε στη ρίζα τους, να τα κατανοήσετε καλά και να τα εγκαταλείψετε, τότε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Ένα αποτέλεσμα είναι βέβαιο: οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια κι ωστόσο δεν ξέρουν τι είναι η αλήθεια ούτε ποιο μονοπάτι ν’ ακολουθήσουν, και τελικά έχουν όλοι στην άκρη της γλώσσας τους ένα σωρό πνευματικά δόγματα και θεολογικές θεωρίες, ενώ όλα όσα λένε ακούγονται ωραία, αλλά είναι μόνο δόγμα που συμμορφώνεται με την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτοί οι άνθρωποι, ως προς αυτά που κάνουν πράξη και βιώνουν, είναι κλασικοί υποκριτές Φαρισαίοι. Ποιες είναι οι συνέπειες; Αναμφίβολα, ο Θεός τούς καταδικάζει και τους καταριέται. Όσοι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν αποδέχονται την αλήθεια, είναι Φαρισαίοι και δεν θα μπορέσουν ποτέ να λάβουν την έγκριση του Θεού.

Για παράδειγμα, όσον αφορά το ζήτημα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών, κάποιοι πατεράδες βλέπουν ότι τα παιδιά τους είναι ανυπάκουα και δεν ασχολούνται με τα καθήκοντά τους, και λένε: «Είχαν δίκιο οι αρχαίοι όταν έλεγαν ‘‘Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει’’». Αυτοί οι πατεράδες δεν αντιμετωπίζουν αυτό το ζήτημα με βάση τα λόγια του Θεού. Έχουν στην καρδιά τους μόνο τα λόγια των ανθρώπων, αντί για τα λόγια του Θεού. Έχουν άραγε, λοιπόν, την αλήθεια-πραγματικότητα; Όχι. Παρ’ όλο που πιστεύουν στον Θεό και κατανοούν κάποιες αλήθειες, και θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι οφείλουν να χρησιμοποιούν την αλήθεια για να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους προκειμένου να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους ως γονείς, δεν ασκούνται μ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν βλέπουν ότι τα παιδιά τους ακολουθούν το λάθος μονοπάτι, αναστενάζουν και λένε: «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει». Τι σόι έκφραση είναι αυτή; Ποιανού πασίγνωστο ρητό είναι αυτό; (Πρόκειται για ένα πασίγνωστο ρητό του Σατανά.) Είπε ποτέ ο Θεός αυτήν την έκφραση; (Όχι.) Από πού, λοιπόν, προέρχεται αυτή η έκφραση; (Από τον Σατανά.) Προέρχεται από τον Σατανά, από αυτόν τον κόσμο. Οι άνθρωποι «επιδιώκουν», «αγαπούν» και «εξυψώνουν» τόσο πολύ την αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, λένε τέτοιες σατανικές εκφράσεις όταν τους συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Πιστεύουν, μάλιστα, ότι είναι δίκαιο και αξιοπρεπές να πουν κάτι τέτοιο. Λένε: «Κοίτα πόσο σέβομαι κι εκτιμώ την αλήθεια και τον Θεό. Μου βγαίνει φυσικά να πω ‘‘Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει’’. Τι μεγάλη αλήθεια είναι αυτό! Θα μπορούσα να πω αυτήν την έκφραση αν δεν πίστευα στον Θεό;» Έτσι που το λέει, δεν το παρουσιάζει σαν να είναι η αλήθεια; (Ναι.) Οπότε, είναι η αλήθεια αυτή η έκφραση; (Όχι.) Τι είδους έκφραση είναι το «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει»; Για ποιον λόγο είναι λάθος; Αυτή η έκφραση σημαίνει ότι, αν τα παιδιά είναι ανυπάκουα ή ανώριμα, φταίει ο πατέρας, δηλαδή ότι οι γονείς δεν τα διαπαιδαγώγησαν σωστά. Ισχύει, όμως, αυτό; (Όχι.) Κάποιοι γονείς συμπεριφέρονται με σωστό τρόπο, αλλά οι γιοί τους είναι αλήτες και οι κόρες τους είναι πόρνες. Ο άνδρας που παίζει τον ρόλο του πατέρα θυμώνει πολύ και λέει: «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει. Τα έχω κακομάθει!» Είναι ή δεν είναι σωστό να το πει αυτό; (Όχι, είναι λάθος.) Για ποιον λόγο είναι λάθος; Αν μπορείς να κατανοήσεις ποιο είναι το λάθος σ’ αυτήν την έκφραση, τότε αποδεικνύεται ότι κατανοείς την αλήθεια κι ότι κατανοείς ποιο είναι το πρόβλημα που κρύβει αυτή η έκφραση. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια που υπάρχει σ’ αυτό το ζήτημα, τότε δεν μπορείς να το εξηγήσεις καθαρά. Τώρα που έχετε ακούσει την εξήγηση και τον ορισμό της αλήθειας, μπορείτε να νιώσετε και να πείτε: «Αυτή η έκφραση είναι λάθος, είναι μια κοσμική έκφραση. Εμείς που πιστεύουμε στον Θεό δεν λέμε τέτοια πράγματα». Απλώς έχεις αλλάξει τον τρόπο που μιλάς γι’ αυτό το ζήτημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοείς την αλήθεια —στην πραγματικότητα, δεν ξέρεις τι είναι λάθος στην έκφραση «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει». Όταν αντιμετωπίζεις τέτοια ζητήματα, τι πρέπει να λες που συνάδει με την αλήθεια; Πώς πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Ας μιλήσουμε πρώτα για το πώς να κατανοείς και να εξηγείς σωστά τέτοια ζητήματα. Τι λέει ο Θεός γι’ αυτό; Έχουν τίποτα συγκεκριμένο να πουν τα λόγια του Θεού για τέτοια ζητήματα; Ο Θεός έχει εκφράσει τόσες αλήθειες, όλες για να τις αποδεχθούν οι άνθρωποι και να τις μετατρέψουν σε ζωή τους. Όταν, λοιπόν, διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους, δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να τα διδάξουν; Τα λόγια του Θεού απευθύνονται σε όλο το ανθρώπινο γένος. Είτε είσαι ενήλικος είτε παιδί, είτε άνδρας είτε γυναίκα, είτε ηλικιωμένος είτε νέος, όλοι πρέπει ν’ αποδεχθούν τα λόγια του Θεού. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και μπορούν να γίνουν η ζωή των ανθρώπων. Μόνο τα λόγια του Θεού μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό πρέπει να μπορούν να καταλάβουν καλά αυτό το ζήτημα. Πώς εξηγείτε την έκφραση «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει»; (Το μονοπάτι που ακολουθεί ένας άνθρωπος καθορίζεται από τη φύση-ουσία του. Επιπλέον, η τιμωρία που θα υποστεί ή οι ευλογίες που θα λάβει σ’ αυτήν τη ζωή συνδέονται με την προηγούμενη ζωή του. Επομένως, η δήλωση «τα παιδιά δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι επειδή οι γονείς τους δεν τα διαπαιδαγώγησαν σωστά» δεν ευσταθεί αν ελεγχθεί εξονυχιστικά και είναι αντίθετη με το γεγονός ότι ο Θεός έχει την κυριαρχία στο πεπρωμένο του ανθρώπινου γένους.) Με βάση αυτό που λες, έχει καμία σχέση με την κυριαρχία του Θεού το γεγονός ότι τα παιδιά δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι; Ο Θεός επιτρέπει στους ανθρώπους να κάνουν τις δικές τους επιλογές και να διαλέξουν ν’ ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι. Ωστόσο, οι άνθρωποι έχουν σατανική φύση και κάνουν όλοι τις δικές τους επιλογές, ο καθένας διαλέγει το μονοπάτι που προτιμά και δεν είναι πρόθυμοι να υποταχθούν στην κυριαρχία του Θεού. Αν αυτό που λες συμφωνεί με την αλήθεια, τότε θα πρέπει να το εξηγήσεις ξεκάθαρα για να πειστούν οι άνθρωποι.

Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω στην έκφραση «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει». Πρώτα πρώτα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι λάθος να λέμε «Η αποτυχία των παιδιών ν’ ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι έχει να κάνει με τους γονείς τους». Όποιος κι αν είναι, αν είναι ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου, θα βαδίσει σ’ ένα συγκεκριμένο μονοπάτι. Δεν είναι σίγουρο αυτό; (Ναι.) Το μονοπάτι που ακολουθεί ένας άνθρωπος καθορίζει τι άνθρωπος είναι. Από εκείνον εξαρτάται ποιο μονοπάτι θ’ ακολουθήσει και τι είδους άνθρωπος θα γίνει. Αυτά τα πράγματα είναι προκαθορισμένα και έμφυτα, κι έχουν να κάνουν με τη φύση του καθενός. Σε τι ωφελεί, λοιπόν, η διαπαιδαγώγηση από τους γονείς; Μπορεί να καθορίσει τη φύση ενός ανθρώπου; (Όχι.) Η διαπαιδαγώγηση από τους γονείς δεν μπορεί να καθορίσει την ανθρώπινη φύση και δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο πρόβλημα ποιο μονοπάτι θ’ ακολουθήσει ένας άνθρωπος. Ποια είναι η μοναδική διαπαιδαγώγηση που μπορούν να δώσουν οι γονείς; Κάποιες απλές συμπεριφορές στην καθημερινότητα των παιδιών τους, κάποιες σχετικά επιφανειακές σκέψεις και κάποιους κανόνες συμπεριφοράς· αυτά είναι πράγματα που έχουν κάποια σχέση με τους γονείς. Οι γονείς πρέπει προτού ενηλικιωθούν τα παιδιά τους να εκπληρώσουν την ευθύνη που τους αναλογεί, δηλαδή να τα διαπαιδαγωγήσουν ώστε εκείνα ν’ ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι, να μελετούν σκληρά και να αγωνίζονται για να μπορέσουν όταν μεγαλώσουν να γίνουν καλύτεροι απ’ τους υπόλοιπους, να μην κάνουν κακές πράξεις και να μη γίνουν κακοί άνθρωποι. Οι γονείς θα πρέπει επίσης να κρατούν υπό έλεγχο τη συμπεριφορά των παιδιών τους, να τα διδάσκουν να είναι ευγενικά και να χαιρετούν τους μεγαλύτερους όποτε τους βλέπουν, καθώς και άλλα πράγματα που σχετίζονται με τη συμπεριφορά —αυτή είναι η ευθύνη που οφείλουν να εκπληρώσουν οι γονείς. Να φροντίζουν τη ζωή των παιδιών τους και να τα διαπαιδαγωγήσουν με κάποιους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς —μ’ αυτό ισοδυναμεί η επιρροή των γονιών. Όσο για την προσωπικότητα των παιδιών τους, δεν μπορούν να το διδάξουν οι γονείς αυτό. Κάποιοι γονείς είναι χαλαροί και κάνουν τα πάντα με την ησυχία τους, ενώ τα παιδιά τους είναι πολύ ανυπόμονα και δεν μπορούν να κάτσουν ούτε λίγο ήσυχα. Φεύγουν μόνα τους για να βγάλουν το ψωμί τους στα 14 ή στα 15, παίρνουν μόνα τους αποφάσεις για τα πάντα, δεν χρειάζονται τους γονείς τους και είναι πολύ ανεξάρτητα. Τους το δίδαξαν οι γονείς τους αυτό; Όχι. Άρα, η προσωπικότητα, η διάθεση ή ακόμα και η ουσία ενός ανθρώπου, καθώς και το μονοπάτι που θα επιλέξει στο μέλλον, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους γονείς του. Υπάρχουν κάποιοι που το διαψεύδουν αυτό και λένε: «Πώς γίνεται να μην έχουν καμία απολύτως σχέση με τους γονείς τους; Κάποιοι άνθρωποι προέρχονται από μορφωμένη οικογένεια ή από οικογένεια που ειδικεύεται σ’ ένα συγκεκριμένο επάγγελμα για πολλές γενιές. Για παράδειγμα, η μία γενιά σπουδάζει ζωγραφική, η επόμενη γενιά σπουδάζει κι αυτή ζωγραφική και το ίδιο κάνει και η επόμενη. Αυτό επιβεβαιώνει πόσο σωστή είναι η έκφραση “Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει”». Είναι σωστό ή λάθος να το πει κανείς αυτό; (Είναι λάθος.) Είναι λάθος και ανακριβές να χρησιμοποιήσει κανείς αυτό το παράδειγμα για να εξηγήσει αυτό το πρόβλημα, αφού αυτά τα δύο είναι διαφορετικά. Η επιρροή μιας οικογένειας που έχει εξειδίκευση σε κάτι για πολλές γενιές επεκτείνεται μόνο σε μία πτυχή της εξειδίκευσης, και ίσως αυτό το οικογενειακό περιβάλλον να έχει ως αποτέλεσμα να μάθουν όλοι το ίδιο πράγμα. Επιφανειακά, και το παιδί επιλέγει το ίδιο πράγμα, αλλά σε ένα βαθύτερο επίπεδο, όλα αυτά είναι προκαθορισμένα από τον Θεό. Πώς μετενσαρκώθηκε ο συγκεκριμένος άνθρωπος σ’ αυτήν την οικογένεια; Και σ’ αυτό ο Θεός δεν έχει κυριαρχία; Οι γονείς είναι υπεύθυνοι μόνο για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μέχρι να ενηλικιωθούν. Τα παιδιά επηρεάζονται από τους γονείς τους μόνο ως προς την εξωτερική τους συμπεριφορά και τις συνήθειες στον τρόπο ζωής τους. Μόλις, όμως, μεγαλώσουν, οι στόχοι που επιδιώκουν στη ζωή και το πεπρωμένο τους δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους γονείς τους. Κάποιοι γονείς είναι απλώς συνηθισμένοι αγρότες που ζουν όπως ορίζει η κοινωνική τους τάξη, αλλά τα παιδιά τους καταφέρνουν να γίνουν αξιωματούχοι και να κάνουν σπουδαία πράγματα. Απ’ την άλλη, υπάρχουν παιδιά που έχουν γονείς δικηγόρο και γιατρό, που και οι δύο είναι ικανοί, αλλά τα ίδια τα παιδιά είναι άχρηστα και, όπου κι αν πάνε, δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Αυτό τους δίδαξαν οι γονείς τους να γίνουν; Όταν ο πατέρας είναι δικηγόρος, είναι δυνατόν να κάνει τσιγκουνιές στη διαπαιδαγώγηση και την επιρροή που θ’ ασκήσει στα παιδιά του; Σε καμία περίπτωση. Κανένας πατέρας δεν λέει: «Στη ζωή μου ήμουν πολύ εύπορος, ελπίζω τα παιδιά μου να μην είναι εξίσου εύπορα στο μέλλον, θα ήταν πολύ κουραστικό. Ας γίνουν απλώς βοσκοί. Αυτό αρκεί». Είναι βέβαιο ότι θα διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά του για να μάθουν από αυτόν και στο μέλλον να γίνουν σαν αυτόν. Τι θα γίνουν τα παιδιά του όταν ολοκληρώσει τη διαπαιδαγώγησή τους; Τα παιδιά θα γίνουν ό,τι προορίζονται να γίνουν και το πεπρωμένο τους θα είναι εκείνο που προορίζεται να είναι και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Ποιο γεγονός αντιλαμβάνεστε εδώ; Ότι το μονοπάτι που θ’ ακολουθήσει ένα παιδί δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τους γονείς του. Κάποιοι γονείς πιστεύουν στον Θεό και διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους να πιστεύουν στον Θεό, αλλά ό,τι κι αν πουν, εκείνα δεν πιστεύουν και οι γονείς δεν μπορούν να κάνουν τίποτε γι’ αυτό. Κάποιοι γονείς δεν πιστεύουν στον Θεό, ενώ τα παιδιά τους πιστεύουν. Μόλις τα παιδιά αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, Τον ακολουθούν, δαπανούν τον εαυτό τους για Εκείνον, μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και ν’ αποκτήσουν την έγκριση του Θεού, κι έτσι το πεπρωμένο τους αλλάζει. Είναι αυτό αποτέλεσμα της διαπαιδαγώγησης από τους γονείς; Καθόλου. Έχει να κάνει με τον προκαθορισμό και την επιλογή που έκανε ο Θεός. Η έκφραση «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει» έχει κάποιο πρόβλημα. Παρόλο που είναι ευθύνη των γονιών να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους, το πεπρωμένο ενός παιδιού δεν καθορίζεται από τους γονείς του, αλλά από τη δική του φύση. Μπορεί η διαπαιδαγώγηση να λύσει το πρόβλημα της φύσης ενός παιδιού; Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση. Το μονοπάτι που ακολουθεί ένας άνθρωπος στη ζωή δεν καθορίζεται από τους γονείς του, αλλά προκαθορίζεται από τον Θεό. Λέγεται ότι «Τη μοίρα του ανθρώπου την ορίζει ο Ουρανός», κι αυτό το ρητό είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης εμπειρίας. Προτού ενηλικιωθεί ένας άνθρωπος, δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο μονοπάτι θ’ ακολουθήσει. Μόλις ενηλικιωθεί, και έχει σκέψεις και μπορεί να στοχαστεί προβλήματα, θα επιλέξει τι θα κάνει στην ευρύτερη κοινότητα. Κάποιοι λένε ότι θέλουν να γίνουν ανώτατοι αξιωματούχοι, άλλοι ότι θέλουν να γίνουν δικηγόροι και άλλοι ότι θέλουν να γίνουν συγγραφείς. Ο καθένας κάνει τις δικές του επιλογές και έχει τις δικές του ιδέες. Κανείς δεν λέει: «Απλώς θα περιμένω να με διαπαιδαγωγήσουν οι γονείς μου. Θα γίνω ό,τι με διαπαιδαγωγήσουν εκείνοι να γίνω». Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος. Μόλις ενηλικιωθούν οι άνθρωποι, οι ιδέες τους αρχίζουν ν’ αναδεύονται και σταδιακά ωριμάζουν, οπότε το μονοπάτι και οι στόχοι που βρίσκονται μπροστά τους αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν όλο και περισσότερο. Τη συγκεκριμένη περίοδο, λίγο λίγο γίνεται εμφανές και ξεκάθαρο τι είδους άνθρωποι είναι και σε ποια ομάδα ανήκουν. Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, σιγά σιγά ορίζεται ξεκάθαρα η προσωπικότητα του καθενός, όπως και η διάθεσή του και το μονοπάτι που θ’ ακολουθήσει, η κατεύθυνσή του στη ζωή και η ομάδα στην οποία ανήκει. Σε τι βασίζονται όλα αυτά; Σε τελική ανάλυση, αυτό προκαθόρισε ο Θεός —δεν έχει καμία σχέση με το ποιοι είναι οι γονείς του καθενός. Μπορείτε πλέον να το δείτε αυτό καθαρά; Ποια πράγματα, λοιπόν, έχουν σχέση με τους γονείς; Η εμφάνιση, το ύψος, τα γονίδια ενός ανθρώπου και κάποιες κληρονομικές ασθένειες έχουν κάποια μικρή σχέση με τους γονείς του. Γιατί λέω «κάποια μικρή σχέση»; Επειδή αυτό δεν ισχύει στο 100% των περιπτώσεων. Σε κάποιες οικογένειες, κάθε γενιά πλήττεται από μια ασθένεια, αλλά μετά γεννιέται ένα παιδί που δεν την έχει. Πώς γίνεται αυτό; Κάποιοι λένε: «Αυτό έγινε επειδή το συγκεκριμένο παιδί έχει καλή προσωπικότητα». Αυτή είναι η γνώμη των ανθρώπων, αλλά από πού πηγάζει αυτό; (Προκαθορίζεται από τον Θεό.) Αυτό ακριβώς. Οπότε, τελικά είναι σωστή ή λάθος η έκφραση «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει»; (Είναι λάθος.) Σας είναι ξεκάθαρο πλέον αυτό, έτσι; Δεν έχει νόημα αν δεν ξέρετε πώς να διακρίνετε. Χωρίς την αλήθεια, δεν μπορείτε να δείτε καθαρά κανένα ζήτημα.

Κάθε άνθρωπος έχει στην καθημερινότητα αρκετές τέτοιες απατηλές απόψεις του Σατανά στο μυαλό του. Παραμένουν κρυμμένες μέσα του και αποκαλύπτονται όποτε συμβαίνει κάτι. Ορισμένοι λένε: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες. Κοίτα πόσο ευγενής είμαι. Εγώ είμαι ένας αρρενωπός, δυνατός άνδρας, ενώ εσύ είσαι πολύ συνεσταλμένη, οπότε δεν θα τα βάλω μαζί σου». Τι θεωρούν ότι είναι αυτή η έκφραση; (Η αλήθεια.) Τη μεταχειρίζονται ως την αλήθεια και ως μια αρχή για την άσκηση της αλήθειας. Υπάρχουν, επίσης, άνθρωποι που βλέπουν κάποιον με πολύ όμορφα χαρακτηριστικά που φαίνεται να είναι ένας έντιμος κύριος, ενώ στην πραγματικότητα είναι πονηρός, μονίμως προσποιείται, και είναι εξαιρετικά δόλιος και ύπουλος όταν αλληλεπιδρά με τους άλλους, και δεν μπορούν να τον διακρίνουν, οπότε λένε: «Πιστεύω στον Θεό μόνο και μόνο για να συμπεριφέρομαι όπως ένας έντιμος και καλόκαρδος άνθρωπος, και να είμαι φιλικός κι όχι εχθρικός απέναντι στους άλλους. Είναι όπως λέει το ρητό ‘‘Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος’’. Κάποια από τα λόγια του Θεού έχουν και αυτό το νόημα». Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό που λένε αυτοί οι άνθρωποι; «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος». Βλέπεις, μόλις συμβεί κάτι στους ανθρώπους, όλα αυτά τα γνωστά ρητά, οι παροιμίες και οι παγιωμένες εκφράσεις που έχουν μέσα τους βγαίνουν μεμιάς στην επιφάνεια και δεν εμπεριέχουν ούτε μία λέξη αλήθειας. Στο τέλος, αυτοί οι άνθρωποι λένε κιόλας «Ευχαριστώ τον Θεό που με διαφώτισε». Είναι σωστό ή λάθος το ρητό «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος»; (Είναι λάθος.) Όλοι ξέρετε ότι είναι λάθος, αλλά ποιο είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα με τους ψεύτικους κυρίους είναι ότι είναι ψεύτικοι. Κανένας δεν θέλει να είναι ψεύτικος κύριος, θέλουν όλοι να είναι αληθινοί κακούργοι. Τι είναι αυτό που εγκρίνουν οι άνθρωποι στους αληθινούς κακούργους; Απλώς και μόνο επειδή είναι αληθινοί, τους εγκρίνουν όλοι, παρόλο που είναι κακούργοι. Εσείς, λοιπόν, τι θέλετε να είστε; Αληθινός κακούργος ή ψεύτικος κύριος; (Κανένα από τα δύο.) Γιατί να μην είστε ένα από αυτά τα δύο είδη ανθρώπων; (Κανένα από τα δύο δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Ο Θεός στα λόγια Του δεν έχει πει τίποτα σχετικό.) Πού βασίζετε τον ισχυρισμό ότι ο Θεός δεν έχει πει στους ανθρώπους να είναι ψεύτικοι κύριοι ή αληθινοί κακούργοι; (Ο Θεός θέλει οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς.) Ο Θεός θέλει οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς. Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά ανάμεσα στους ειλικρινείς ανθρώπους και στους αληθινούς κακούργους; Η λέξη «κακούργοι» δεν είναι καλή, αλλά είναι αληθινοί. Γιατί δεν είναι καλοί οι αληθινοί κακούργοι; Μπορείτε να το εξηγήσετε ξεκάθαρα; Πού βασίζετε τον ισχυρισμό ότι ούτε οι αληθινοί κακούργοι ούτε οι ψεύτικοι κύριοι είναι καλοί άνθρωποι; Τι είναι οι κακούργοι; Ποια λέξη συσχετίζεται συνήθως με τους κακούργους; (Ποταποί.) Σωστά. Πώς περιγράφεται και ορίζεται ο όρος «ποταπός» στα λόγια του Θεού; Ορίζεται ως καλή ή κακή λέξη ο όρος «ποταπός» στα λόγια του Θεού; (Ως κακή λέξη.) Ως κακή λέξη που την κατακρίνει ο Θεός. Οι άνθρωποι που έχουν ποταπή συμπεριφορά και ποταπές απόψεις είναι κακούργοι. Πώς αλλιώς ορίζεται η διάθεση και η ουσία ενός κακούργου; Ως εγωιστική, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι εγωιστής και ποταπός. Ακόμη κι αν αυτά που αποκαλύπτει είναι αληθινά και αποτελούν τον αληθινό του χαρακτήρα, δεν παύει να είναι πολύ κακούργος. Ένας ψεύτικος κύριος είναι δόλιος και μοχθηρός, προσποιείται διαρκώς και δίνει στους άλλους ψεύτικη εντύπωση, τους αφήνει να δουν τη φωτεινή, λαμπερή και φιλική πλευρά του. Καλύπτει την πραγματική του διάθεση, τη γνώμη και την άποψή του, ώστε να μην μπορεί κανείς να τις δει ούτε να τις κατανοήσει. Τι διάθεση έχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Δόλια και μοχθηρή.) Είναι απλούστατα μοχθηροί άνθρωποι. Επομένως, ούτε οι κακούργοι ούτε οι κύριοι είναι καλοί άνθρωποι. Ο ένας είναι κακός εσωτερικά και ο άλλος είναι κακός εξωτερικά. Στην πραγματικότητα, έχουν τις ίδιες διαθέσεις —είναι και οι δύο εξαιρετικά μοχθηροί, εγωιστές και δόλιοι. Αυτά τα δύο είδη εξαιρετικά μοχθηρών και δόλιων ανθρώπων επιζητούν, άραγε, να είναι ειλικρινείς; (Όχι.) Γι’ αυτό ό,τι από τα δύο κι αν γίνεις, δεν είσαι ο καλός ή ειλικρινής άνθρωπος που απαιτεί ο Θεός. Είσαι ένας άνθρωπος που απεχθάνεται ο Θεός· δεν είσαι ο άνθρωπος που απαιτεί ο Θεός να είσαι. Πείτε Μου, λοιπόν, η έκφραση «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος» είναι η αλήθεια; (Όχι.) Αν εξετάσει κανείς αυτήν την έκφραση από αυτήν τη σκοπιά, δεν είναι η αλήθεια. Πολλοί άνθρωποι έχουν ως στόχο να επιτεθούν στους ψεύτικους κυρίους και να τους καταδικάσουν προκειμένου να περνιούνται οι ίδιοι για καλοί άνθρωποι, κι έτσι λένε: «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος», λες και το γεγονός ότι είναι κακούργοι τούς κάνει ιδιαίτερα έντιμους και αυθεντικούς, σαν κάποια δύναμη δικαιοσύνης. Αν είσαι κακούργος, πώς μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι είσαι έντιμος; Σ’ εσένα αξίζει να καταδικαστείς.

Υπάρχουν αρκετές τέτοιες εκφράσεις και πράγματα στο μυαλό όλων, κι έτσι πολλοί άνθρωποι ακολουθούν μια τέτοια άποψη. Οι άνθρωποι συχνά χρησιμοποιούν πράγματα που έχουν διαδοθεί για πολύ καιρό και ευρέως στην κοινωνία, και που έχουν μάλιστα εξυμνηθεί και αναδειχθεί σαν θετικά πράγματα στην κοινωνία και ανάμεσα στους ανθρώπους για πολύ καιρό, όπως είναι η παραδοσιακή κουλτούρα, λαϊκές παροιμίες, αποφθέγματα ή κανόνες μιας οικογένειας είτε το νομικό σύστημα μιας χώρας, προκειμένου να διαπαιδαγωγήσουν τη μία γενιά ανθρώπων μετά την άλλη. Οι άνθρωποι, βαθιά μέσα τους, θεωρούν κάποιες εκφράσεις ως αρχές άσκησης και αρχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Κάποιες μεταδίδουν μια άποψη με την οποία οι άνθρωποι απλώς συμφωνούν, αλλά δεν θέλουν απαραιτήτως να την εφαρμόσουν. Είτε θέλεις να τις εφαρμόσεις είτε όχι, βαθιά μέσα σου αυτές τις εκφράσεις τις θεωρείς αρχές άσκησης για τη συμπεριφορά σου. Με λίγα λόγια, αυτά τα πράγματα αποτελούν μεγάλο εμπόδιο στην πίστη των ανθρώπων στον Θεό και στην επιδίωξη της αλήθειας. Κάνουν μόνο κακό αντί να ωφελούν τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, ένα θέμα για το οποίο συζητούν συχνά οι σύγχρονοι άνθρωποι είναι το εξής: «Η ζωή είναι πολύτιμη και η αγάπη ακόμη περισσότερο. Ωστόσο, θα τα έδινα και τα δύο για την ελευθερία». Αυτή η έκφραση είναι ένα ευρέως γνωστό ρητό που υποστηρίζουν και σέβονται στην Ανατολή και στη Δύση άνθρωποι με υψηλά ιδανικά που επιδιώκουν την ελευθερία και θέλουν ν’ απαλλαγούν από το παραδοσιακό φεουδαρχικό σύστημα. Ποιο είναι εδώ το επίκεντρο της επιδίωξης των ανθρώπων; Είναι η ζωή; Ή μήπως η αγάπη; (Όχι, είναι η ελευθερία.) Σωστά, είναι η ελευθερία. Άραγε, λοιπόν, αυτή η έκφραση είναι η αλήθεια; Το νόημα αυτής της έκφρασης είναι ότι για να επιδιώξεις την ελευθερία, μπορείς να δώσεις τη ζωή σου και ότι μπορείς να εγκαταλείψεις και την αγάπη —δηλαδή, να εγκαταλείψεις και τον άνθρωπο που αγαπάς— για να τρέξεις προς αυτήν την πολυπόθητη ελευθερία. Με τι μοιάζει αυτή η ελευθερία στους κοσμικούς ανθρώπους; Πώς εξηγείται αυτό που θεωρούν ελευθερία; Το να ξεφύγει κανείς από την παράδοση είναι ένα είδος ελευθερίας, το να ξεφύγει κανείς από παλιά έθιμα είναι ένα είδος ελευθερίας και το να ξεφύγει κανείς από τη φεουδαρχική μοναρχία είναι κι αυτό ένα είδος ελευθερίας. Τι άλλο; (Το να μη σε ελέγχει κάποιο πολιτικό καθεστώς.) Ένα ακόμα είδος είναι να μην ελέγχει κάποιον η εξουσία ή η πολιτική. Αυτό το είδος ελευθερίας επιδιώκουν. Άραγε, λοιπόν, η ελευθερία για την οποία μιλούν είναι πραγματική ελευθερία; (Όχι.) Έχει ομοιότητες με την ελευθερία για την οποία μιλούν οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό μπορεί να έχουν και αυτήν την άποψη μέσα τους: «Το να πιστεύεις στον Θεό είναι υπέροχο, σε απελευθερώνει. Δεν χρειάζεται ν’ ακολουθείς έθιμα ή παραδοσιακές τυπικότητες, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για γάμους και κηδείες, εγκαταλείπεις όλα τα εγκόσμια. Είσαι πραγματικά τόσο ελεύθερος!» Ισχύει αυτό; (Όχι.) Τι ακριβώς είναι, λοιπόν, ελευθερία; Εσείς είστε ελεύθεροι τώρα; (Λίγο.) Και πώς αποκτήσατε αυτήν τη λίγη ελευθερία; Τι σημαίνει αυτή η ελευθερία; (Να κατανοήσει κανείς την αλήθεια και να ξεφύγει από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά.) Αφού ξεφύγετε από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, νιώθετε μια μικρή απελευθέρωση και κάποια ελευθερία. Ωστόσο, αν δεν το ανέλυα, θα νομίζατε ότι είστε πραγματικά ελεύθεροι, ενώ στην ουσία δεν είστε. Η πραγματική ελευθερία δεν είναι η ελευθερία και η απελευθέρωση του σώματος στον χώρο και με υλικούς όρους, όπως νομίζουν οι άνθρωποι. Αντίθετα, μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν την αλήθεια, θα έχουν σωστές απόψεις για τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, όπως και για τον κόσμο, και θα μπορούν να επιδιώξουν τους σωστούς στόχους και την ορθή κατεύθυνση στη ζωή. Και όταν οι άνθρωποι δεν έχουν τους περιορισμούς που θέτουν η επιρροή του Σατανά και οι σατανικές ιδέες και απόψεις, απελευθερώνεται η καρδιά τους —αυτό είναι πραγματική ελευθερία.

Είναι ένας νέος άνθρωπος, ένας άπιστος, που νομίζει ότι του αρέσει η ελευθερία, το να πετάει παντού σαν πουλί και να ζει μια ζωή χωρίς αναστολές, κι έτσι περιφρονεί αυτούς τους άθλιους κανόνες και τα ρητά της οικογένειάς του. Συχνά, λέει στους φίλους του: «Παρόλο που κατάγομαι από μια εντελώς παραδοσιακή οικογένεια, και μάλιστα μεγάλη, που έχει ένα σωρό κανόνες και παραδόσεις, και διατηρεί ακόμα και σήμερα έναν προγονικό βωμό με αναμνηστικές πλάκες για κάθε διαδοχική γενιά, εγώ έχω ξεφύγει από αυτές τις παραδόσεις και δεν μ’ επηρεάζουν οι κανόνες και οι συμβάσεις της οικογένειάς μου ούτε τα κοινά έθιμα. Δεν βλέπετε ότι είμαι πολύ αντισυμβατικός;» Οι φίλοι του λένε: «Έχουμε παρατηρήσει ότι είσαι πολύ αντισυμβατικός». Πώς το παρατήρησαν αυτό; Έχει σκουλαρίκι στη γλώσσα, σκουλαρίκι στη μύτη, τέσσερις-πέντε τρύπες σε κάθε αυτί, σκουλαρίκι στον αφαλό και τατουάζ φίδι στο μπράτσο. Οι Κινέζοι θεωρούν δυσοίωνα τα φίδια, αλλά εκείνος επέμενε να κάνει τατουάζ ένα φίδι, και όταν το βλέπουν οι άνθρωποι, φοβούνται. Αντισυμβατικό δεν είναι αυτό; (Ναι.) Είναι πολύ αντισυμβατικό και, εκτός αυτού, ο άνθρωπος αυτός μιλάει και με τον αέρα ενός πρωτοποριακού ατόμου. Όλοι όσοι τον βλέπουν, λένε: «Αυτός ο τύπος είναι καταπληκτικός! Είναι αντισυμβατικός, πραγματικά αντισυμβατικός!» Πιστεύει πως δεν μπορεί να εκφράσει μόνο μ’ αυτούς τους τρόπους ότι είναι αντισυμβατικός, αλλά πρέπει να το κάνει λίγο πιο χειροπιαστό, έτσι ώστε οι άλλοι να παρατηρήσουν ακόμα περισσότερο τα σημάδια της αντισυμβατικότητάς του. Βλέπει ότι οι άλλοι γενικά έχουν Κινέζες φιλενάδες με κίτρινο δέρμα, κι έτσι σκοπίμως βρίσκει για φιλενάδα μια ξένη, με λευκό δέρμα, ώστε να πειστούν όλοι ακόμα περισσότερο ότι είναι πραγματικά αντισυμβατικός. Μετά, μιμείται τη φιλενάδα του σε κάθε περίσταση, κάνει ό,τι του λέει εκείνη, όπως του το ζητάει. Όταν πλησιάζουν τα γενέθλιά του, η φιλενάδα του του αγοράζει ένα μυστηριώδες δώρο μέσα σ’ ένα μεγάλο κουτί κι εκείνος αρχίζει μ’ ενθουσιασμό ν’ ανοίγει το δώρο. Αφού βγάλει όλο το περιτύλιγμα, βλέπει μέσα ένα πράσινο καπέλο. Όλοι οι Κινέζοι γνωρίζουν το υπονοούμενο των «πράσινων καπέλων», έτσι δεν είναι; Αυτό είναι σίγουρα κάτι πολύ παραδοσιακό. Μόλις το βλέπει, θυμώνει και λέει: «Τι σόι δώρο είναι αυτό; Για ποιον αγόρασες αυτό το δώρο;» Η φιλενάδα του νόμιζε ότι θα χαιρόταν —γιατί θύμωσε τόσο πολύ; Η κοπέλα δεν μπορεί να σκεφτεί ούτε να μαντέψει τον λόγο, οπότε λέει: «Δυσκολεύτηκα να βρω αυτό το πράσινο καπέλο. Είμαι σίγουρη ότι θα σου πηγαίνει». Εκείνος λέει: «Ξέρεις τι αντιπροσωπεύει αυτό το καπέλο;» Η φιλενάδα λέει: «Δεν είναι απλώς ένα καπέλο; Απλώς, τα πράσινα καπέλα είναι ωραία». Κι επιμένει να τον κάνει να το φορέσει. Δεν πρόκειται να το φορέσει, ο κόσμος να χαλάσει. Γνωρίζουν οι Δυτικοί το υπονοούμενο των «πράσινων καπέλων»; (Όχι, δεν το γνωρίζουν.) Άραγε, λοιπόν, δεν θα έπρεπε να δοθούν ξεκάθαρες και σαφείς απαντήσεις γι’ αυτό το ζήτημα; Κανένας από εσάς δεν μπορεί να το απαντήσει αυτό —γιατί δεν τολμάτε να το εξηγήσετε ξεκάθαρα; Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, έτσι δεν είναι; Είστε ίδιοι μ’ αυτόν τον τύπο —σηκώνετε το λάβαρο της αντισυμβατικότητας, θέλετε να δείξετε ότι έχετε απαγκιστρωθεί από την παράδοση και έχετε αποβάλει τις αντιλήψεις της σατανικής παραδοσιακής κουλτούρας για να επιδιώξετε την αλήθεια και την ελευθερία, κι όμως έχετε παγιδευτεί βαθιά σ’ αυτό το πράσινο καπέλο. Η φιλενάδα αυτού του τύπου τού ζητάει να το φορέσει κι εκείνος δεν πρόκειται να το φορέσει, ο κόσμος να χαλάσει. Στο τέλος, λέει: «Επιμένεις να με κάνεις να το φορέσω. Αν το φορέσω, θα πρέπει να υποστώ εξευτελισμό!» Αυτή είναι η καρδιά του ζητήματος και εκεί έγκειται το πρόβλημα —αυτό είναι παράδοση. Αυτή η παράδοση δεν έχει να κάνει με το χρώμα που έχει ένα αντικείμενο ούτε με το τι είδους αντικείμενο είναι, αλλά έχει να κάνει με το σύμβολο και την άποψη που δημιουργεί αυτό το αντικείμενο στους ανθρώπους. Τι ακριβώς συμβολίζει αυτό το αντικείμενο, ένα πράσινο καπέλο; Τι αντιπροσωπεύει; Οι άνθρωποι χαρακτηρίζουν τα καπέλα αυτού του χρώματος ως κάτι κακό, οπότε τα απορρίπτουν. Γιατί τα απορρίπτουν; Γιατί δεν μπορούν ν’ αποδεχθούν ένα τέτοιο αντικείμενο; Επειδή τους διακατέχει ένα είδος παραδοσιακού σκεπτικού. Αυτό το παραδοσιακό σκεπτικό δεν είναι η αλήθεια. Είναι κάτι υλικό, το οποίο, όμως, αυτή η κοινωνία και αυτή η φυλή ανθρώπων το έχουν μετατρέψει ασυναίσθητα σε κάτι αρνητικό. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι μετατρέπουν το λευκό σε σύμβολο αγιοσύνης, το μαύρο σε σύμβολο του σκότους και της μοχθηρίας, και το κόκκινο σε σύμβολο γιορτής, αιματοχυσίας και πάθους. Στο παρελθόν, οι Κινέζοι φορούσαν κόκκινα όταν παντρεύονταν, πιστεύοντας ότι ήταν κάτι γιορτινό. Όταν παντρεύονται οι Δυτικοί, φορούν λευκά ρούχα που είναι όμορφα και καθαρά, και συμβολίζουν την αγιοσύνη. Οι δύο κουλτούρες έχουν διαφορετική κατανόηση για τον γάμο. Στη μία κουλτούρα τον αντιπροσωπεύει το κόκκινο και στην άλλη το λευκό. Και τα δύο χρώματα αντιπροσωπεύουν μια στάση ευλογίας απέναντι στον γάμο. Διαφορετικές εθνοτικές ομάδες και φυλές χρησιμοποιούν τα ίδια πράγματα για διαφορετικούς σκοπούς, κι έτσι διαμορφώνεται το πολιτισμικό τους υπόβαθρο. Αφού διαμορφωθούν αυτά τα πολιτισμικά υπόβαθρα, δημιουργούνται παράλληλα και οι πολιτισμικές παραδόσεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι διαφορετικές κοινωνίες και φυλές αναπτύσσουν διαφορετικά έθιμα, τα οποία έθιμα επηρεάζουν τους ανθρώπους των αντίστοιχων φυλών. Επομένως, οι Κινέζοι είναι επηρεασμένοι από αυτό το υπονοούμενο για τα πράσινα καπέλα. Τι αποτέλεσμα έχει το γεγονός ότι έχουν εμποτιστεί μ’ αυτήν την ιδέα; Ούτε οι άνδρες μπορούν να φοράνε πράσινα καπέλα, αλλά ούτε οι γυναίκες τα φοράνε. Έχεις δει καμία γυναίκα να φοράει; Στην πραγματικότητα, αυτή η πολιτισμική παράδοση στοχεύει μόνο στους άνδρες, σημαίνει ότι είναι κακό σημάδι να φοράνε οι άνδρες πράσινα καπέλα και δεν έχει σχέση με τις γυναίκες. Ωστόσο, μόλις διαμορφωθεί αυτή η πολιτισμική παράδοση, σε όποιο πλαίσιο κι αν εμφανιστεί, επιφέρει ένα είδος διάκρισης απέναντι σ’ αυτό το αντικείμενο από κάθε άνθρωπο αυτής της φυλής. Μόλις συμβεί αυτή η διάκριση, αυτό το αντικείμενο ασυνείδητα αλλάζει από ένα πολύ άκακο υλικό πράγμα σε αρνητικό πράγμα. Στην πραγματικότητα, είναι άκακο και δεν έχει καθόλου θετικές ούτε αρνητικές ιδιότητες. Είναι απλώς ένα υλικό πράγμα, ένα χρώμα κι ένα αντικείμενο μ’ ένα σχήμα. Παρ’ όλα αυτά, μόλις η παραδοσιακή κουλτούρα το ερμηνεύσει και το επηρεάσει μ’ αυτόν τον τρόπο, πώς γίνεται το τελικό αποτέλεσμα; (Αρνητικό.) Γίνεται αρνητικό. Αφού γίνει αρνητικό, οι άνθρωποι δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίζουν ούτε να χρησιμοποιούν σωστά αυτό το αντικείμενο. Σκεφτείτε το· στην κινεζική αγορά υπάρχουν καπέλα διαφόρων χρωμάτων, όπως κόκκινα, ροζ, κίτρινα και ούτω καθεξής, αλλά δεν υπάρχουν πράσινα. Οι άνθρωποι περιορίζονται και επηρεάζονται από αυτό το παραδοσιακό σκεπτικό. Αυτή είναι η επίδραση που έχει στους ανθρώπους ένα συγκεκριμένο ζήτημα της παραδοσιακής κουλτούρας.