2. Χώνουν τη μύτη τους στα λόγια κατάρας και τιμωρίας του Θεού προς τον άνθρωπο

Το δεύτερο σημείο είναι ότι οι αντίχριστοι χώνουν τη μύτη τους στα λόγια κατάρας και τιμωρίας του Θεού προς τον άνθρωπο. Απέναντι στις κατάρες και στην τιμωρία που αναφέρουν τα λόγια του Θεού, οι αντίχριστοι κρατούν την ίδια στάση όπως και απέναντι στο πρώτο σημείο. Πώς χώνουν τη μύτη τους σ’ αυτού του είδους τα λόγια; Όταν βλέπουν για ποιου είδους ανθρώπους προορίζονται οι κατάρες από τα λόγια του Θεού και ποιου είδους ανθρώπους σκοπεύουν να τιμωρήσουν, τι λόγια έχει πει ο Θεός για να καταραστεί τέτοιους ανθρώπους, με ποιον τρόπο τιμωρεί ο Θεός τέτοιους ανθρώπους, καθώς και με ποια μέθοδο και με ποια λόγια καταριέται τους ανθρώπους κάθε είδους, αρχίζουν να παρατηρούν στην καθημερινότητά τους, προσέχουν πώς υλοποιούνται αυτά τα λόγια του Θεού και αν έχουν υλοποιηθεί μέχρι τη στιγμή εκείνη. Υπάρχει, για παράδειγμα, ένας επικεφαλής της εκκλησίας που καταχράται τα χρήματα του οίκου του Θεού, τιμωρεί και καταπιέζει αυθαίρετα τους αδελφούς και τις αδελφές, ενεργεί τυραννικά και απερίσκεπτα στην εκκλησία, λειτουργεί χωρίς αρχές, δεν αναζητά τις προθέσεις του Θεού και δεν συνεργάζεται αρμονικά με τους άλλους. Τα λόγια του Θεού δηλώνουν ότι υπάρχουν κατάρες και τιμωρίες για ανθρώπους αυτού του είδους. Ένας αντίχριστος παρατηρεί τα εξής: «Ο θεός δεν αγαπάει τέτοιους ανθρώπους· τους αποστρέφεται και τους εγκαταλείπει. Αυτόν τον άνθρωπο, όμως, πώς τον αποστρέφεται και τον εγκαταλείπει; Αυτός ο άνθρωπος ζει πολύ άνετα στην καθημερινότητά του, και καταπιέζει τους αδελφούς και τις αδελφές χωρίς να δέχεται αποδοκιμασία· οι αδελφοί κι οι αδελφές είναι αναγκασμένοι απλώς να το αντέξουν. Πώς, λοιπόν, βγαίνουν αληθινά αυτά τα λόγια του θεού; Δεν βλέπω πώς μπορεί να βγαίνουν αληθινά· ίσως το ότι ο θεός καταριέται τέτοιους ανθρώπους να είναι απλώς ένα ρητό. Τα λόγια του θεού πρέπει να έχουν εξουσία και, αφού μιλήσει ο θεός, οι άνθρωποι πρέπει να νιώθουν αμηχανία και αποδοκιμασία στην καρδιά τους. Πρέπει να παρατηρήσω και να δω αν νιώθει άβολα μέσα του, πρέπει να κάνω μια κουβέντα μαζί του και να τον ψαρέψω». Έτσι, ο αντίχριστος ρωτάει τον άνθρωπο: «Πώς βιώνεις τα πράγματα τώρα τελευταία;» «Μια χαρά. Ο θεός μάς οδηγεί. Η ζωή της εκκλησίας δεν είναι κακή, όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές έχουν εισέλθει στον σωστό δρόμο, σε όλους αρέσει να διαβάζουν τα λόγια του θεού, ενώ το έργο του ευαγγελίου προοδεύει κι αυτό καλά». «Όταν το έργο δεν προοδεύει απρόσκοπτα, δεν νιώθεις αναστάτωση; Δεν γίνεσαι αρνητικός; Μήπως σε πειθαρχεί ο θεός; Μήπως νιώθεις μέσα σου αποδοκιμασία;» «Όχι, γιατί να νιώθω την οποιαδήποτε αποδοκιμασία όταν το έργο γίνεται τόσο καλά; Αν μη τι άλλο, ο θεός με ευλογεί». Ο αντίχριστος σκέφτεται: «Ο θεός δεν έχει καταραστεί έναν τέτοιον άνθρωπο, επομένως τα λόγια που είπε ο θεός για το ότι καταριέται τους κακούς ανθρώπους, εκείνους που αντιστέκονται στον θεό, δεν έχουν υλοποιηθεί! Αυτός ο επικεφαλής έχει διαπράξει τόσο προφανείς πράξεις αντίστασης προς τον θεό και διατάραξης του έργου της εκκλησίας· θα έπρεπε να τον έχουν χτυπήσει οι κατάρες του θεού. Πώς και δεν συνέβη κάτι τέτοιο; Είναι δύσκολο να πει κανείς αν μπορούν ή δεν μπορούν να υλοποιηθούν τα λόγια κατάρας του θεού εναντίον των ανθρώπων, οπότε θα συνεχίσω να παρατηρώ». Υπάρχει μια φράση στα λόγια του Θεού: «Η αντίσταση οδηγεί στον θάνατο!» Στα μάτια του αντίχριστου, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, όταν ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή μ’ αυτό το στάδιο του έργου του Θεού και δεν κατανοούσαν την αλήθεια, έλεγαν βλάσφημα και δυσφημιστικά λόγια εναντίον του Θεού, απορρίπτοντας αυτό το στάδιο του έργου του Θεού. Ο αντίχριστος σκέφτεται μέσα του: «Αυτοί είναι άνθρωποι που αντιστέκονται στον θεό; Αν είναι, τότε, σύμφωνα με τα λόγια του θεού, η αντίσταση οδηγεί στον θάνατο. Μετά από τόσα χρόνια, όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, κανένας από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχει πεθάνει· τα λόγια του θεού δεν βγήκαν αληθινά! Αυτοί οι άνθρωποι, αν δεν πεθάνουν, θα πρέπει τουλάχιστον να σπάσουν κανένα χέρι ή να χάσουν κανένα πόδι, ή και να περάσουν συμφορές στο οικογενειακό τους περιβάλλον, όπως να πεθάνει ένα μέλος της οικογένειας, να καταρρεύσει το σπίτι τους ή να πάθουν τροχαίο ατύχημα. Δεν έχει συμβεί καμία από αυτές τις κακοτυχίες· πώς μπορεί να πει κανείς, λοιπόν, ότι η αντίσταση οδηγεί στον θάνατο; Μπορεί να έχουμε περιορισμένη ικανότητα κατανόησης και να μην γνωρίζουμε ακόμα πώς βγαίνουν αληθινά και υλοποιούνται τα λόγια του θεού. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αν πρόκειται ή δεν πρόκειται να βγουν αληθινά τα λόγια του θεού· είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς». Ο αντίχριστος, μέσα από αυτά τα ευδιάκριτα γεγονότα κι από τη δική του νοητική ανάλυση, καθώς και από τη «μοναδική» του οπτική, βλέπει αν αυτά τα λόγια βγαίνουν ή δεν βγαίνουν αληθινά, αλλά και πώς βγαίνουν αληθινά. Βάζει πάντα ένα τεράστιο ερωτηματικό σ’ αυτό το ζήτημα· δεν γνωρίζει την τελική του έκβαση, ούτε πώς να εξηγήσει αυτά τα γεγονότα, ούτε πώς να αντιληφθεί αυτά τα φαινόμενα. Φυσικά, προσεύχεται συχνά σε σχέση μ’ αυτό: «Σε παρακαλώ, θεέ μου, διαφώτισέ με, δώσε μου να καταλάβω πώς καταριέσαι και τιμωρείς τους ανθρώπους, και πώς βγαίνουν αληθινά τα λόγια σου, έτσι ώστε κι εγώ να αποκτήσω μια καρδιά που έχει τον φόβο σου, έτσι ώστε να σε φοβάμαι και να μην κάνω πράγματα που σου αντιστέκονται». Είναι χρήσιμη αυτή η προσευχή; Θα εισακουστεί από τον Θεό; (Όχι.) Ο Θεός ούτε καν της δίνει σημασία· για Εκείνον, μια τέτοια προσευχή είναι σαν το ανούσιο βούισμα που κάνουν οι μύγες και τα ζουζούνια. Γιατί δεν εισακούει ο Θεός μια τέτοια προσευχή; Επειδή η κάθε πρόταση που ξεστομίζει ο αντίχριστος είναι γεμάτη δοκιμασία, πρόκληση, δυσφήμιση και βλασφημία. Όλα όσα κάνει ένας τέτοιος άνθρωπος, οι σκέψεις του, οι απόψεις και η στάση του είναι καταδικασμένες στα μάτια του Θεού, παρότι ο Θεός δεν τον έχει σκοτώσει ούτε τον έχει καταδικάσει ανοιχτά. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις του αντίχριστου είναι κρυμμένες στην καρδιά· τα κάνει όλα αυτά στα κρυφά και χώνει τη μύτη του σ’ αυτά τα πράγματα με μυστικότητα. Κι ο Θεός, φυσικά, με τη σειρά Του, καταδικάζει και καταριέται αυτόν τον άνθρωπο στην καρδιά Του.

Όσον αφορά τα λόγια κατάρας και τιμωρίας του Θεού προς τον άνθρωπο, οι αντίχριστοι ούτε τα πιστεύουν ούτε τα κατανοούν· συχνά εξετάζουν εξονυχιστικά και αναλύουν: «Πώς ακριβώς βγαίνουν αληθινά αυτά τα λόγια; Μπορούν στ’ αλήθεια να βγουν αληθινά; Για ποιον θα βγουν αληθινά; Αυτοί που τους καταριέται και τους τιμωρεί ο θεός υφίστανται στ’ αλήθεια κατάρες και τιμωρία; Είναι ορατό κάτι τέτοιο στο ανθρώπινο μάτι; Δεν πρέπει ο θεός να τα κάνει όλα αυτά ορατά στο ανθρώπινο μάτι;» Αναλογίζονται συνεχώς μέσα τους αυτά τα ζητήματα, τα αντιμετωπίζουν ως άξια λόγου και σημαντικά προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή. Όποτε βρουν τον χρόνο ή την ευκαιρία, τα αναλογίζονται. Εφόσον είναι κατάλληλο το περιβάλλον και συμβαίνουν τέτοια γεγονότα ή εφόσον τίθενται τέτοια θέματα, αποκαλύπτονται ξεκάθαρα η στάση και η οπτική τους. Εξετάζουν εξονυχιστικά και δυσφημίζουν αυτά τα λόγια του Θεού, προσπαθώντας να κατανοήσουν αυτά τα λόγια από ανθρώπινη σκοπιά και με ανθρώπινο τρόπο, ενώ ταυτόχρονα ελέγχουν αν αυτά τα λόγια μπορούν ή δεν μπορούν να υλοποιηθούν, αν έχουν ή δεν έχουν βγει αληθινά στην καθημερινή ζωή και αν είχαν ή δεν είχαν πρακτικές συνέπειες. Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί μπορούν να τα υπεραναλύουν και να τα αναλογίζονται ακούραστα όλα αυτά μέσα τους; Επειδή, στην καρδιά των αντίχριστων, όσες αλήθειες κι αν εκφράσει ο Θεός, δεν είναι ποτέ αρκετές για να αποδείξουν την ταυτότητα ή την ουσία του Θεού. Το μόνο πράγμα που μπορεί να αποδείξει την ταυτότητα και την ουσία του Θεού είναι το αν βγαίνουν αληθινά και υλοποιούνται τα λόγια του Θεού. Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι το αν υλοποιούνται και βγαίνουν αληθινά τα λόγια του Θεού είναι το μοναδικό κριτήριο με βάση το οποίο ελέγχουν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Ομοίως, το αν βγαίνουν αληθινά τα λόγια κατάρας και τιμωρίας του Θεού προς τον άνθρωπο έχει γίνει κι αυτό κριτήριο με βάση το οποίο ελέγχουν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Αυτή είναι η πιο σημαντική σκέψη και άποψη με τις οποίες αξιολογούν τον Θεό οι αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι ελέγχουν και αξιολογούν τα λόγια κατάρας και τιμωρίας του Θεού προς τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας ανθρώπινες οπτικές και μεθόδους κατανόησης, και βασιζόμενοι στην ανθρώπινη νοημοσύνη. Όταν, ανεξαρτήτως συνθηκών, δεν βλέπουν τα γεγονότα και δεν βλέπουν το θέαμα που επιθυμούν, τότε αρνούνται επανειλημμένα μέσα τους την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Όσο λιγότερα βλέπουν, με τόσο μεγαλύτερη ένταση αρνούνται τον Θεό και τόσο περισσότερο αμφιβάλλουν αν άξιζαν ή δεν άξιζαν τον κόπο όλα όσα έχουν επενδύσει και δαπανήσει. Όταν, ωστόσο, οι αντίχριστοι βλέπουν με τα μάτια τους κάποιους κακούς ανθρώπους που βρίσκονται στον οίκο του Θεού οι οποίοι δυσφημίζουν τον Θεό ή αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού, ή εκείνους που βλασφημούν τον Θεό και Του αντιστέκονται, να λαμβάνουν, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, τιμωρία ή κατάρες, και βλέπουν τι απογίνονται αυτοί οι άνθρωποι, τότε αισθάνονται δέος για τον Θεό και νιώθουν κάτι ξαφνικά: «Ο θεός είναι στ’ αλήθεια αξιοθαύμαστος. Όλα όσα λέει πραγματοποιούνται. Προηγουμένως, αυτή η γυναίκα ήταν μια χαρά και ξαφνικά πέθανε, επειδή μόλις χτες κακολογούσε τον θεό! Ένας άλλος, που ήταν δυνατός σαν ταύρος, αρρώστησε ξαφνικά επειδή προκάλεσε σημαντικές ζημιές στο έργο του οίκου του θεού και ούτε καν το αναγνώρισε, προκαλώντας έτσι τις κατάρες του θεού. Άλλη, πάλι, επειδή διέπραξε κάποιο παράπτωμα και έκανε κακές πράξεις στην εκκλησία, είδε κακοτυχίες να πλήττουν την οικογένειά της και, από τότε, το σπιτικό της δεν έχει βρει ησυχία. Ένας άλλος άνθρωπος, που μιλούσε πάντοτε βλάσφημα για τον θεό, τρελάθηκε και τώρα ισχυρίζεται πως είναι θεός ο ίδιος. Καταλήφθηκε από δαίμονες· ο θεός τον παρέδωσε στον Σατανά, τοποθετώντας τον στην κατοικία των ακάθαρτων δαιμόνων. Η κατάληψη από κακά πνεύματα δεν είναι κάτι που μπορούν να του το προκαλέσουν οι άνθρωποι· μόνο ο θεός έχει την εξουσία να κάνει κάτι τέτοιο. Ο θεός βασιλεύει κυρίαρχος επί των πάντων· παρέδωσε αυτόν τον άνθρωπο στα κακά πνεύματα κι εκείνα τον κατέλαβαν, κάνοντάς τον να χάσει τα λογικά του και το αίσθημα της ντροπής, κι έτσι άρχισε να τρέχει γυμνός στους δρόμους. Κοίτα τι απέγιναν αυτοί οι άνθρωποι, τι τιμωρίες και κατάρες τούς έτυχαν· τι έκαναν όλοι αυτοί;» Οι αντίχριστοι, αφού συνοψίσουν, νιώθουν την καρδιά τους έτοιμη να σπάσει: «Σ’ αυτούς τους ανθρώπους συγκαταλέγονται όσοι κακολογούν ανοιχτά τον θεό, όσοι βλασφημούσαν και έκριναν ανοιχτά τον θεό, καθώς και όσοι προκαλούσαν επίτηδες αναστάτωση και διατάραξη στον οίκο του θεού. Φαίνεται ότι η εναντίωση στον θεό δεν βγαίνει ποτέ σε καλό! Ο θεός είναι στ’ αλήθεια αξιοθαύμαστος! Αν προσβάλεις κάποιον άλλον, δεν μπορεί να σου κάνει και πολλά· αν, όμως, προσβάλεις τον θεό, τότε τα πράγματα είναι σοβαρά. Πρέπει να έχεις την ευθύνη της συμπεριφοράς σου· το κόστος είναι υπερβολικά μεγάλο! Το λιγότερο που μπορείς να πάθεις είναι να τρελαθείς και ο θεός να σε παραδώσει σε ακάθαρτους δαίμονες, που σημαίνει ότι θα πας σίγουρα στην κόλαση· το χειρότερο που μπορείς να πάθεις είναι να ακυρώσει ο θεός τη σαρκική σου ύπαρξη σ’ αυτήν τη ζωή, καταστρέφοντάς σε, ενώ στον κόσμο που έρχεται, εννοείται πως δεν θα έχεις προορισμό, δεν θα μπορείς να εισέλθεις στη βασιλεία και δεν θα λάβεις ευλογίες. Κρίνοντας απ’ τους διάφορους τρόπους με τους οποίους αντιστάθηκαν στον θεό όλοι αυτοί, πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός και να θέσω στον εαυτό μου μερικές αρχές. Πρώτον, δεν πρέπει να κακολογώ ανοιχτά τον θεό· αν το κάνω, πρέπει να το κάνω σιωπηλά κι από μέσα μου. Δεύτερον, ακόμα κι αν έχω την επιθυμία και τη φιλοδοξία να γίνω θεός, δεν γίνεται να το αποκαλύψω ούτε να το πω στους άλλους. Τρίτον, πρέπει να συγκρατήσω τη συμπεριφορά μου, να μην κάνω τίποτα που να προκαλεί διαταράξεις. Αν προκαλούσα ζημίες στο έργο του οίκου του θεού και όργιζα τον θεό, κάτι τέτοιο θα ήταν τρομερό! Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να χάσω τη ζωή μου· στη χειρότερη, θα ήμουν καταραμένος και θα έπεφτα στο πηγάδι της αβύσσου, κι αυτό θα ήταν το τέλος μου». Όταν οι αντίχριστοι βλέπουν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, νιώθουν πως τα λόγια του Θεού έχουν βγει αληθινά, και πως ο Θεός είναι πολύ μεγάλος και αξιοθαύμαστος. Το πόσο μεγαλειώδης και αξιοθαύμαστος είναι ο Θεός το συνειδητοποιούν και το αναγνωρίζουν μέσω αυτών των γεγονότων. Όλες αυτές οι διανοητικές διαδικασίες στις καρδιές των αντίχριστων, καθώς κι οι αρχές δράσης που συνόψισαν αφού τα είδαν όλα αυτά, δεν είναι δραστηριότητες του εσωτερικού τους κόσμου; Με όλα όσα κάνουν μέσα τους απέναντι στον Θεό, θα έλεγε κανείς, αλλιώς, και ότι χώνουν τη μύτη τους.

Οι αντίχριστοι δεν λένε ανοιχτά: «Ο θεός δεν καταριέται τους ανθρώπους, τα λόγια του θεού δεν βγήκαν αληθινά» ούτε λένε ανοιχτά «Ο θεός τιμώρησε τον τάδε, ο θεός καταράστηκε τον δείνα. Τα λόγια του θεού βγήκαν αληθινά, ο θεός είναι στ’ αλήθεια μεγάλος». Αντίθετα, συνωμοτούν, σχεδιάζουν και αναλογίζονται αυτά τα ζητήματα βαθιά μες στην καρδιά τους. Με ποιο σκοπό αναλογίζονται; Σκέφτονται τι να κάνουν αν βγουν αληθινά τα λόγια του Θεού, και τι να κάνουν αν τα λόγια του Θεού δεν βγουν αληθινά ή δεν υλοποιηθούν. Χώνουν τη μύτη τους με σκοπό όχι να κατανοήσουν τις ενέργειες του Θεού, όχι να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, πόσο μάλλον με σκοπό να κερδίσουν την αλήθεια και να γίνουν ένα δημιούργημα με τα απαραίτητα προσόντα· αντίθετα, το κάνουν για να αντιμετωπίσουν όλα αυτά τα ζητήματα, για να έρθουν αντιμέτωποι με τις κατάρες και την τιμωρία του Θεού χρησιμοποιώντας ανθρώπινες μεθόδους και στρατηγικές. Έτσι συνωμοτούν μέσα τους οι αντίχριστοι. Μπορεί αυτή η σειρά σκέψεων απέναντι στα λόγια του Θεού να αποδείξει ότι είναι εχθρικοί απέναντι σ’ Εκείνον; Μπορεί να αποδείξει ότι Τον δυσφημίζουν και βλασφημούν εναντίον Του συνεχώς; (Ναι.) Οπωσδήποτε! Αυτό κάνουν οι αντίχριστοι. Αν βγουν αληθινά τα λόγια του Θεού, έχουν έτοιμα τα αντίμετρα· αν δεν βγουν αληθινά τα λόγια Του, έχουν αντίμετρα και γι’ αυτό. Τα αντίμετρα που εφαρμόζουν εξαρτώνται από το αν θα βγουν ή δεν θα βγουν αληθινά τα λόγια του Θεού. Αν βγουν αληθινά τα λόγια του Θεού, οι αντίχριστοι συμπεριφέρονται σωστά, συμμετέχουν με προσοχή στις εργασίες μέσα στον οίκο του Θεού, διατηρούν χαμηλό προφίλ, δεν γίνονται απρεπείς ούτε αγενείς, και προσέχουν διαρκώς ώστε να μην κάνουν κανένα λάθος. Αν δεν βγουν αληθινά τα λόγια του Θεού, τότε ενεργούν εμφανώς επιπόλαια. Σε κάθε περίπτωση, είτε στα μάτια τους φαίνεται να βγαίνουν αληθινά τα λόγια του Θεού είτε όχι, μέσα τους δεν πρόκειται ποτέ να δουν τον Θεό ως Θεό, δεν πρόκειται ποτέ να δώσουν πλήρως στον Θεό την καρδιά τους. Δεν εκτελούν τα καθήκοντα και τις ενέργειές τους με την καρδιά τους, παρά χρησιμοποιώντας συνωμοσίες, κόλπα και προσποίηση, με εξαπάτηση, απόκρυψη και συγκάλυψη. Όσα σκέφτονται, αναλογίζονται και αμφισβητούν στα βάθη της καρδιάς τους δεν τα μοιράζονται ποτέ ανοιχτά με τους άλλους ούτε με τον Θεό. Αντίθετα, θεωρούν πεισματικά ότι οι δικές τους σκέψεις και ιδέες είναι η αλήθεια, ότι είναι η σωστή και η καλή κατεύθυνση, αλλά και ο στόχος που πρέπει να εκτελέσουν και να κάνουν πράξη. Στα μάτια των αντίχριστων, είναι πολύ σημαντικό το αν θα βγουν ή δεν θα βγουν αληθινά τα λόγια κατάρας και τιμωρίας του Θεού προς τον άνθρωπο, αφού αυτό καθορίζει το πώς ενεργούν και συμπεριφέρονται στην καθημερινότητα, το πώς αντιμετωπίζουν το έργο, και το πώς φέρονται στους αδελφούς και τις αδελφές· έχει, επίσης, αποφασιστική σημασία στις συμπεριφορές που αποκαλύπτουν, καθώς και στις ενέργειες και τις εκδηλώσεις τους. Όταν τα λόγια του Θεού βγαίνουν αληθινά, οι αντίχριστοι συμπεριφέρονται σωστά και άδολα, ενεργούν συγκρατημένα, προσπαθούν να μην κάνουν τίποτα που να προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση, και προσπαθούν να μην λένε λόγια που διαταράσσουν και αναστατώνουν, που δυσφημίζουν τα λόγια του Θεού ή δυσφημίζουν το έργο Του. Αν αυτά τα λόγια του Θεού δεν βγουν αληθινά, θεωρούν πως μπορούν ελεύθερα να κρίνουν και να καταδικάζουν το έργο του Θεού χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Έτσι, οι αντίχριστοι εναντιώνονται και διαμαρτύρονται συνεχώς εναντίον του Θεού στα βάθη της καρδιάς τους· θα ήταν δυνατόν να μην αποκαλυφθούν και να μην αποκλειστούν; Αυτή τους η στάση, η διάθεση και η ουσία ταιριάζουν σ’ έναν αληθινό εχθρό του Θεού. Παρότι οι αντίχριστοι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, δεν κρύβουν καθόλου όσα σκέφτονται, όσα σχεδιάζουν κι όσα αναλογίζονται ούτε όσες οπτικές έχουν στα βάθη της καρδιάς τους, επειδή δεν φοβούνται τον Θεό. Για ποιο λόγο δεν φοβούνται τον Θεό; Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού ούτε πιστεύουν πως ο Θεός παρατηρεί τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου. Γι’ αυτό και οι αντίχριστοι, σύμφωνα με τη λογική τους, θεωρούν πως η πιο ευφυής στρατηγική επιβίωσης είναι η εξής: «Όσα κάνω και δείχνω, όσα είναι ορατά στους άλλους, μπορούν να γίνουν πρότυπο αξιολόγησης για το τι είδους άνθρωπος είμαι. Όσα, όμως, σκέφτομαι μέσα μου, όσα σχεδιάζω και σκοπεύω να κάνω, το πώς είναι ο εσωτερικός μου κόσμος, το αν δυσφημίζω τον θεό και βλασφημώ απέναντί του, το αν κρίνω τον θεό ή αν πιστεύω στον θεό και τον εξυμνώ, αν όλα αυτά δεν τα πω εγώ, δεν θα τα μάθει κανένας σας. Για να δούμε αν θα μπορείτε να με καταδικάσετε τώρα! Αν δεν μιλήσω, κανένας σας δεν έχει ελπίδα να μάθει τι σκέφτομαι ούτε τι σχεδιάζω μέσα μου, ούτε ποια είναι η στάση και η οπτική μου απέναντι στον θεό, και κανένας δεν μπορεί να με κατηγορήσει για καμία αμαρτία». Αυτό είναι το σχέδιο των αντίχριστων. Θεωρούν πως αυτή είναι η υψηλότερη αρχή διαγωγής για τη ζωή και τις πράξεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Εφόσον η συμπεριφορά τους δεν είναι λανθασμένη και δεν υπάρχουν σφάλματα στις ενέργειές τους, κανένας δεν μπορεί να παρέμβει σε όσα σκέφτονται μέσα τους. Δεν είναι πολύ έξυπνοι αυτοί οι αντίχριστοι; (Όχι.) Γιατί δεν είναι έξυπνοι; Μεταμφιέζονται τόσο καλά. Όταν προσεύχονται, το κάνουν στις γωνιές του δρόμου, ενώ όλα τα λόγια που λένε μπροστά στους άλλους είναι σωστά, δεν βρίσκεις κανένα σφάλμα σ’ αυτά. Όσο περισσότερο καιρό πιστεύουν, τόσο πιο πνευματικοί γίνονται. Όσα σκέφτονται πραγματικά μέσα τους, τα λένε μόνο πίσω από κλειστές πόρτες με την οικογένειά τους· κάποιοι δεν τα λένε καν στην οικογένειά τους, κι έτσι κανείς δεν μπορεί να τους διακρίνει. Ξεχνάνε, όμως, ένα πράγμα: Τι σημασία έχει αν μπορούν ή δεν μπορούν να τους διακρίνουν οι άνθρωποι; Αυτό είναι ασήμαντο· κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ορίσει τη μοίρα κάποιου άλλου. Δεν έχει σημασία αν μπορούν ή δεν μπορούν να τον διακρίνουν οι άνθρωποι· δεν έχει καμία σχέση και δεν αποφασίζεται τίποτα βάσει αυτού. Το σημαντικό είναι πως ο Θεός δεν κοιτάζει μόνο την εξωτερική συμπεριφορά των ανθρώπων, αλλά παρατηρεί και τα βάθη της καρδιάς τους. Ακριβώς επειδή οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν και δεν γνωρίζουν πως ο Θεός παρατηρεί τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου, σκέφτονται ανόητα και παράλογα: «Κανένας δεν μπορεί να παρέμβει σ’ αυτά που σκέφτομαι μέσα μου, ούτε οι άνθρωποι ούτε ο θεός». Ο Θεός μπορεί να παρατηρήσει τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου, επομένως οι σκέψεις σου σχετίζονται με τον ορισμό που έχει για σένα ο Θεός. Ο Θεός δεν καταδικάζει τους ανθρώπους μόνο με βάση την εξωτερική τους συμπεριφορά· πιο σημαντικές είναι οι βαθύτερες σκέψεις τους. Εκεί φαίνονται ανόητοι οι αντίχριστοι· ενώ χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού, ξεχνούν ένα σημαντικό ζήτημα: Κι ο Θεός παρατηρεί κρυφά τις σκέψεις τους. Χώνουν τη μύτη τους για να μάθουν αν τα λόγια του Θεού βγαίνουν αληθινά, και το συμπέρασμα που βγάζουν είναι πως πρέπει να αρνηθούν τα λόγια του Θεού και την ύπαρξή Του. Ο Θεός τούς παρατηρεί στα κρυφά, και βλέπει τη στάση που τηρούν βαθιά μέσα τους απέναντι στον Θεό και στα λόγια του Θεού· βλέπει όλες τις αποδείξεις ότι δυσφημίζουν τον Θεό και βλασφημούν εναντίον Του, ότι Τον αρνούνται και Τον καταδικάζουν, κι επίσης παρατηρεί την εξωτερική συμπεριφορά που δημιουργείται υπό τον έλεγχο όλων αυτών των σκέψεων και απόψεων. Πώς προσδιορίζει έναν τέτοιο άνθρωπο ο Θεός, με βάση τις σκέψεις και τη συμπεριφορά του; Ως αντίχριστο, ως εχθρό του Θεού, που δεν πρόκειται ποτέ να σωθεί. Αυτό είναι το αποτέλεσμα. Είναι έξυπνοι οι αντίχριστοι; Πολύ απέχουν απ’ την εξυπνάδα· οδηγήθηκαν στη συντριβή. Θεωρούν πως έχουν ιδιαίτερη ικανότητα σκέψης, πως η σκέψη τους είναι πολύ λογική και πως είναι ιδιαίτερα επιδέξιοι στη συνωμοσία. Αφού συνωμοτήσουν, διαθέτουν αντίμετρα και μεθόδους για διάφορα απρόοπτα γεγονότα και για κάθε είδους ενέργεια του Θεού, που οδηγούν πάντα στα καλύτερα αποτελέσματα και στα μεγαλύτερα κέρδη. Νιώθουν συχνά ικανοποίηση και θαυμασμό για τον εαυτό τους, καθώς και εκτίμηση για τις ικανότητες και τις δεξιότητές τους. Θεωρούν πως είναι οι πιο έξυπνοι άνθρωποι του κόσμου: Κατανοούν από πού πηγάζουν τα λόγια του Θεού, σε ποιον απευθύνονται, ποιο είναι το πλαίσιο πίσω απ’ τα λόγια του Θεού, ποια στάση πρέπει να υιοθετήσουν αφού βγουν αληθινά τα λόγια του Θεού και τι αντίμετρα πρέπει να εφαρμόσουν αν τα λόγια του Θεού δεν βγουν αληθινά. Συγχαίρουν συχνά τον εαυτό τους για την εξυπνάδα και την τελειότητά τους, για το γεγονός ότι είναι πιο ευφυείς από τον μέσο άνθρωπο. Για ποιο πράγμα συγχαίρουν τον εαυτό τους; Θεωρούν πως είναι πολύ συναρπαστικό να εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό, να Τον αναλύουν, να τα βάζουν μαζί Του και να χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού βαθιά μες στην καρδιά τους, πως είναι κάτι που τους δίνει μεγάλη αίσθηση επιτυχίας. Γι’ αυτό και θαυμάζουν πραγματικά τον εαυτό τους και τον συγχαίρουν, αφού είναι τέτοιοι άνθρωποι. Δεν είναι ανόητοι οι αντίχριστοι; Το να τα βάζεις με τους άλλους μπορεί όντως να σου δίνει τη δυνατότητα να ορίσεις ποιος από τους δυο σας είναι ανώτερος από τον άλλον, και μπορεί ακόμα και να σε κάνει να νιώσεις το πλεονέκτημά σου και το νόημα της ύπαρξής σου. Όταν, όμως, τα βάζεις με τον Θεό, όταν χώνεις τη μύτη σου στα λόγια του Θεού, στις ενέργειες του Θεού, σε όλα όσα κάνει ο Θεός, τότε πώς λέγεται αυτό; Και τι συνέπειες έχει; Λέγεται φλερτ με τον θάνατο! Μπορείς να χώνεις τη μύτη σου στη ζωή ηθοποιών, τραγουδιστών, διασήμων, μεγάλων προσωπικοτήτων, στη ζωή του οποιουδήποτε· ό,τι κι αν κάνεις, όμως, απαγορεύεται να χώνεις τη μύτη σου στις υποθέσεις του Θεού. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, τότε επιλέγεις τον λάθος στόχο για να χώσεις τη μύτη σου. Στον σημερινό κόσμο της προηγμένης πληροφορίας, και με τα διάφορα εργαλεία που διευκολύνουν τη ροή των πληροφοριών, μπορεί να μην θεωρείται ντροπή το να χώνει κανείς τη μύτη του στο πού βρίσκεται ένας άλλος άνθρωπος, στις σκέψεις, τις απόψεις και την καθημερινή του ζωή. Για έναν άνθρωπο, όμως, που πιστεύει στον Θεό και Τον ακολουθεί, που κρατάει, τρώει και πίνει τα λόγια του Θεού κάθε μέρα, το να χώνει κανείς συνεχώς τη μύτη του σε όλες τις ενέργειες του Θεού, σε όλα τα λόγια του Θεού και σε όλο το έργο του Θεού βαθιά μέσα του, κάτι τέτοιο αποτελεί εξοργιστική ανυπακοή! Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· όταν αποκαλύπτεις τη διαφθορά σου ενώπιον του Θεού, Εκείνος μπορεί να σου προσφέρει την αλήθεια για να την κατανοήσεις και να τη μάθεις, και να σου δώσει χρόνο ώστε να πετύχεις μια μεταμόρφωση. Ο Θεός συγχωρεί και δεν πρόκειται να θυμάται τη διαφθορά, τις παραβάσεις και τις αμαρτίες των ανθρώπων. Το μόνο που δεν μπορεί να συγχωρέσει ούτε να ανεχθεί ο Θεός είναι ότι οι αντίχριστοι δεν έχουν σε καμία περίπτωση μια καρδιά που υποτάσσεται, ότι διαρκώς εξετάζουν σχολαστικά τον Θεό, καθώς και ότι, σε μόνιμη και συνεχή βάση, χώνουν τη μύτη τους στο έργο του Θεού και στα λόγια του Θεού, παντού και πάντα. Τι προσπαθείς να κάνεις; Θέλεις να δοκιμάσεις την ορθότητα του Θεού; Ποιον νομίζεις πως επιβλέπεις; Θέλεις να αναλύσεις την προέλευση και το κίνητρο των πράξεων του Θεού; Ποιος νομίζεις πως είσαι; Με όλα αυτά, ακόμα δεν θεωρείς τον εαυτό σου ξένο; Είναι δυνατόν ο Θεός να γίνεται αντικείμενο για να χώνεις εσύ τη μύτη σου; Είναι δυνατόν ο Θεός να γίνεται αντικείμενο της εξονυχιστικής σου εξέτασης; Το να αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση απ’ τον Θεό, το να αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευση του Θεού, το να αποδέχεσαι να κλαδευτείς από Εκείνον, και όλες αυτές οι θετικές πρακτικές που έχουν να κάνουν με την αλλαγή διάθεσης, όλα αυτά είναι αποδεκτά. Ακόμα και τις φορές που παρεξηγείς τον Θεό, που είσαι αδύναμος και αρνητικός, και που παραπονιέσαι για τον Θεό, Εκείνος δεν σου το κρατάει ούτε και σε καταδικάζει. Υπάρχει, όμως, ένα πράγμα: Συνεχώς χώνεις τη μύτη σου στις υποθέσεις του Θεού, προσπαθώντας συνεχώς να διακρίνεις την ορθότητα των λόγων και του έργου του Θεού· αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το συγχωρέσει ούτε να το ανεχθεί ο Θεός. Αυτή είναι η διάθεση του Θεού. Οι αληθινά διεφθαρμένοι άνθρωποι δεν είναι θηρία· δεν εναντιώνονται έτσι στον Θεό ούτε τηρούν τέτοιες απόψεις και στάσεις, ούτε και φέρονται στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο. Υπάρχει μόνο ένα πράγμα, ένας ρόλος, που μπορεί να σταθεί απροκάλυπτα και δημόσια εναντίον του Θεού, κι αυτός είναι ο Σατανάς. Ο Θεός δεν θυμάται τις παραβάσεις και τη διαφθορά των ανθρώπων, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να συγχωρέσει την εναντίωση, την αντιπαράθεση, τη βλασφημία, και τη δυσφήμιση που γίνονται εναντίον Του. Ο Θεός σώζει μόνο τους διεφθαρμένους ανθρώπους, όχι τον Σατανά. Οι αντίχριστοι παραμένουν αμετάβλητοι ως προς τη φύση τους και έχουν την ουσία των αντίχριστων, κι έτσι μπορούν να αντιπροσωπεύουν τον Σατανά, να στέκονται αντί για τον Σατανά εναντίον του Θεού, να χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού. Ποια στάση κρατάει ο Θεός απέναντί τους; Μια στάση κατάρας και καταδίκης. Οι αντίχριστοι αναπόφευκτα ενεργούν έτσι και φλερτάρουν με τον θάνατο.