ΙΙΙ. Σιχαίνονται τα λόγια του Θεού

Σήμερα συνεχίζουμε τη συναναστροφή πάνω στο δέκατο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων: «Σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού» και εστιάζουμε στο τρίτο μέρος, δηλαδή ότι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού. Στην προηγούμενη συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω σε δύο πτυχές αυτού του μέρους. Ποιες ήταν αυτές οι δύο πτυχές; (Η πρώτη ήταν ότι οι αντίχριστοι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού. Η άλλη ήταν ότι οι αντίχριστοι αποποιούνται τα λόγια του Θεού όταν αυτά δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους.) Και οι δύο πτυχές σχετίζονται με το ότι οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού. Το ότι οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού γίνεται εμφανές με διάφορους τρόπους· συνδέεται με την ουσία τους, με τη στάση τους απέναντι στον Θεό και με το πώς αντιμετωπίζουν όλες τις πτυχές που σχετίζονται με τον Θεό. Τα λόγια του Θεού καλύπτουν ένα ευρύ περιεχόμενο, κι έτσι το γεγονός ότι οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού δεν είναι απλώς μια στάση που έχουν απέναντι στα λόγια Του. Οι λόγοι για τους οποίους σιχαίνονται τα λόγια Του είναι πολύπλευροι, δεν είναι μόνο ένας. Στην προηγούμενη συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω σε δύο συγκεκριμένες εκδηλώσεις του πώς οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού. Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω σε μία ακόμα εκδήλωση.

Γ. Οι αντίχριστοι χώνουν τη μύτη τους για να μάθουν αν τα λόγια του Θεού βγαίνουν αληθινά

Οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού· πιστεύουν, άραγε, αληθινά σε όσα λέει ο Θεός, σε όλο το περιεχόμενο των λόγων Του; (Όχι.) Υπάρχουν και πραγματικές αποδείξεις γι’ αυτό. Εφόσον δεν πιστεύουν αληθινά, ποια είναι η στάση τους απέναντι στο αν όλα τα λόγια που λέει ο Θεός αντιστοιχούν στην πραγματικότητα, αν μπορούν να βγουν αληθινά ή αν είναι βάσιμα; Πιστεύουν αληθινά ή αμφιβάλλουν και παρατηρούν διστακτικά μέσα τους; Αμφιβάλλουν εντελώς και παρατηρούν διστακτικά μέσα τους. Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτήν την εκδήλωση των αντίχριστων: στο ότι χώνουν τη μύτη τους για να μάθουν αν τα λόγια του Θεού βγαίνουν αληθινά. Τι σημαίνει «χώνουν τη μύτη τους»; Γιατί χρησιμοποιείται η φράση «χώνουν τη μύτη τους»; (Θεέ μου, χώνω τη μύτη μου σημαίνει ότι παρατηρώ κρυφά, ότι κρυφοκοιτάζω.) Ουσιαστικά, είναι σωστή αυτή η εξήγηση. Τώρα όλοι κατανοούν τη σημασία της φράσης «χώνω τη μύτη μου»· σημαίνει ότι παρακολουθώ και παρατηρώ διστακτικά και στα κρυφά, ότι κοιτάζω κάτι μυστικά χωρίς να με εντοπίζουν οι άλλοι, ότι ενεργώ υπόγεια κι όχι φανερά, χωρίς να επιτρέπω στους άλλους να με δουν. Πρόκειται για έναν μικροπρεπή χειρισμό. Είναι ξεκάθαρο πως ο άνθρωπος που εκτελεί αυτόν τον χειρισμό δεν τον εκτελεί δημόσια, αλλά μυστικά. Από αυτές τις εκδηλώσεις και επεξηγήσεις, λοιπόν, τι είδους συμπεριφορά παρουσιάζουν οι αντίχριστοι όταν χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού; (Ότι σιχαίνονται την αλήθεια.) Από πού γίνεται προφανές ότι πρόκειται γι’ αυτήν τη συμπεριφορά, δηλαδή ότι σιχαίνονται την αλήθεια; Γιατί να μην μπορούν οι αντίχριστοι να διαβάσουν απλώς τα λόγια του Θεού με ειλικρίνεια, για τους σωστούς λόγους και δημόσια; Γιατί χώνουν τη μύτη τους; Το να χώνει κανείς τη μύτη του είναι πραγματικά ένα είδος δράσης; Από την επεξήγηση, φαίνεται ξεκάθαρα ότι το να χώνει κανείς τη μύτη του δεν είναι κάτι που γίνεται φανερά· δεν είναι κάτι που διακρίνεται από εξωτερικές εντυπώσεις, εκφράσεις ή ενέργειες. Αντίθετα, όλες αυτές οι σκέψεις είναι κρυμμένες, φυλαγμένες στην καρδιά, ανεπαίσθητες στους άλλους, ενώ είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τι σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι από τις εκφράσεις και τις ενέργειές τους· αυτό σημαίνει να χώνει κανείς τη μύτη του. Πρόκειται για μια στάση απέναντι στα λόγια του Θεού που δεν μπορεί να τη δείξει κανείς φανερά και δημόσια· είναι ξεκάθαρα λανθασμένη. Είναι μια στάση αντιμετώπισης των λόγων του Θεού απ’ την οπτική ενός τρίτου, από εχθρική σκοπιά, από μια σκοπιά διστακτικής παρατήρησης, εξονυχιστικής εξέτασης, αμφισβήτησης και εναντίωσης. Κρίνοντας από αυτές τις συμπεριφορές, θα έλεγε κανείς πως το γεγονός ότι οι αντίχριστοι χώνουν τη μύτη τους για να μάθουν αν τα λόγια του Θεού θα βγουν αληθινά είναι μια σοβαρή, ως προς τη φύση της, εκδήλωση του ότι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Το ότι οι αντίχριστοι χώνουν τη μύτη τους για να μάθουν αν τα λόγια του Θεού θα βγουν αληθινά αντανακλά τη διάθεσή τους και την αληθινή στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού, οι οποίες αποκαλύπτονται μέσα στην καρδιά τους, στις σκέψεις τους και στις γνώμες που έχουν κρυφά.

Σε ποια από τα λόγια του Θεού χώνουν τη μύτη τους οι αντίχριστοι; Κατά τη γνώμη τους, ποια από τα λόγια του Θεού αξίζει να τα υποβάλουν σε μυστικοπαθή και εις βάθος εξονυχιστική εξέταση και ανάλυση; Με άλλα λόγια, για ποια συγκεκριμένα τμήματα του περιεχομένου για το οποίο μιλάει ο Θεός ενδιαφέρονται ιδιαίτερα οι αντίχριστοι, ενώ ταυτόχρονα μέσα τους πολλές φορές τα αμφισβητούν και τα παρατηρούν διστακτικά; Για ποια από τα λόγια του Θεού θεωρούν μέσα τους οι αντίχριστοι ότι αξίζει να ξοδέψουν χρόνο και ενέργεια για να χώσουν τη μύτη τους σ’ αυτά; (Για κάποιες από τις προφητείες του Θεού, για κάποια από τα μυστήριά Του και από τα λόγια Του σχετικά με τις προοπτικές, το πεπρωμένο και τον προορισμό των ανθρώπων.) Προφητείες, προορισμοί και μυστήρια· αυτά είναι που απασχολούν τους περισσότερους ανθρώπους και, ακόμα περισσότερο, αυτά που δεν μπορούν με τίποτα να εγκαταλείψουν οι αντίχριστοι στα βάθη της καρδιάς τους. Για ποια λόγια του Θεού, συγκεκριμένα, οι αντίχριστοι μέσα τους ανησυχούν κάπως και συχνά χώνουν τη μύτη τους σ’ αυτά; Εφόσον τίθεται το θέμα αν αυτά τα λόγια θα βγουν αληθινά, αν θα υλοποιηθούν, αν θα πραγματοποιηθούν στ’ αλήθεια και θα γίνουν γεγονότα, αυτό που απασχολεί τους αντίχριστους είναι αναμφίβολα οι υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός στην ανθρωπότητα, σωστά; (Σωστά.) Το ίδιο και τα λόγια που αφορούν τις κατάρες και τις τιμωρίες των ανθρώπων απ’ τον Θεό, τις τιμωρίες των κακών ανθρώπων, τις τιμωρίες όλων αυτών που εναντιώνονται στα λόγια του Θεού. Κι έπειτα είναι και οι προφητείες για τις καταστροφές· κι αυτό δεν είναι ένα πεδίο που απασχολεί τους αντίχριστους; (Ναι.) Για τι άλλο; (Για τα λόγια που αφορούν το πότε θα αναχωρήσει ο Θεός από τη γη.) Για το πότε θα αναχωρήσει ο Θεός από τη γη, το πότε θα δοξαστεί ο Θεός, το πότε θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο του Θεού, το πότε θα βάλει τέλος ο Θεός σ’ αυτήν την ανθρωπότητα, σωστά; (Σωστά.) Πόσα σημεία είναι συνολικά; (Τέσσερα.) Το πρώτο είναι τα λόγια υπόσχεσης και ευλογίας του Θεού προς τον άνθρωπο. Το δεύτερο είναι τα λόγια κατάρας και τιμωρίας του Θεού προς τον άνθρωπο. Το τρίτο είναι τα λόγια του Θεού που προφητεύουν καταστροφές. Το τέταρτο είναι τα λόγια του Θεού για το πότε θα αναχωρήσει από τη γη και το πότε θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο Του. Κι υπάρχει ακόμα ένα σημείο, και μάλιστα πάρα πολύ σημαντικό, μια κατηγορία λόγων του Θεού στην οποία οι αντίχριστοι χώνουν τη μύτη τους με ιδιαίτερο ενθουσιασμό, κι αυτή είναι τα λόγια του Θεού σχετικά με τη διάθεσή Του, την ταυτότητά Του και την ουσία Του. Γιατί να προστεθεί αυτό το τελευταίο σημείο; Οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού θα βγουν αληθινά· εφόσον χώνουν συχνά τη μύτη τους στα λόγια του Θεού, ποια είναι η κύρια αιτία των αμφιβολιών τους, που τους ωθεί να χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού; Η κύρια δυσπιστία τους είναι απέναντι στον Θεό. Ουσιαστικά, οι αντίχριστοι είναι άπιστοι, είναι διάβολοι· αμφισβητούν την ύπαρξη του Θεού, δεν πιστεύουν πως υπάρχει Θεός σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού ούτε και σε όλα όσα κάνει ο Θεός. Επομένως, αμφισβητούν απόλυτα τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Αφού αμφιβάλλουν, τι πρόκειται να κάνουν; Αν μπορούν να αμφισβητήσουν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, τότε άραγε, όταν τεθεί θέμα για τα λόγια που αφορούν τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, απλώς θα τα διαβάσουν χωρίς καμία αντίληψη ή αντίδραση; Μπορούν να πιστέψουν ακράδαντα και να αποδεχθούν αυτά τα λόγια; (Όχι.) Αν, για παράδειγμα, κάποιος έχει συνεχώς την υποψία ότι είναι υιοθετημένος, μπορεί να πιστέψει ότι οι γονείς του είναι πράγματι οι βιολογικοί του γονείς; Μπορεί να πιστέψει ότι η αγάπη και η προστασία που του πρόσφεραν οι γονείς του, καθώς και όλες οι θυσίες που έκαναν γι’ αυτόν, είναι ειλικρινείς; (Όχι.) Αν τα αμφισβητεί όλα αυτά και δυσπιστεί απέναντί τους, δεν θα κάνει κάποια πράγματα στα κρυφά; Κάποιες φορές, για παράδειγμα, μπορεί να κρυφακούσει τις συζητήσεις των γονιών του για να δει μήπως και συζητούν ποιες είναι οι ρίζες του. Επίσης, θα δίνει συνήθως μεγάλη προσοχή και θα κάνει συνεχώς ανάκριση στους γονείς του για το πού γεννήθηκε, ποιος τον ξεγέννησε και τι βάρος είχε όταν γεννήθηκε· θα ρωτάει συνεχώς τέτοια πράγματα. Αν οι γονείς του τον χτυπήσουν ή τον πειθαρχήσουν, μόνο χειρότερες θα γίνουν οι υποψίες του. Ό,τι κι αν κάνουν οι γονείς του, εκείνος θα είναι συνεχώς σε επιφυλακή και γεμάτος αμφιβολία. Όσο καλά κι αν του φερθούν οι γονείς του, δεν θα μπορεί να εγκαταλείψει τις επιφυλάξεις που θα έχει μέσα του. Όλα αυτά, λοιπόν, δεν είναι επιφυλάξεις; Δεν είναι εσωτερικές διεργασίες, σκέψεις και στάσεις που συμβαίνουν στα κρυφά; Με το που θα αρχίσει να αμφιβάλλει ότι οι γονείς του είναι οι βιολογικοί του γονείς, είναι σίγουρο ότι θα κάνει κάποια πράγματα παρασκηνιακά. Συνεπώς, αφού οι αντίχριστοι έχουν τη φύση των απίστων, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουν στη διάθεση, στην ταυτότητα και στη φύση του Θεού, δεν τις αναγνωρίζουν ούτε και τις αποδέχονται. Έχοντας μια τέτοια στάση δυσπιστίας, μη αναγνώρισης και μη αποδοχής, άραγε πιστεύουν και αποδέχονται αληθινά, μέσα τους, τα λόγια που αφορούν τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού; Φυσικά και όχι. Σε ό,τι αφορά τα λόγια που σχετίζονται με τη διάθεση, την ταυτότητα και τη φύση του Θεού, τρέφουν μέσα τους αμφιβολίες, εναντιώνονται και παρατηρούν διστακτικά. Ας μην μπούμε τώρα στις λεπτομέρειες αυτής της πτυχής.

Οι πέντε εκδηλώσεις του γεγονότος ότι οι αντίχριστοι χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού οι οποίες μόλις συζητήθηκαν είναι, ουσιαστικά, πολύ περιεκτικές και αντιπροσωπευτικές. Οι αντίχριστοι χώνουν τη μύτη τους σε συγκεκριμένο περιεχόμενο και σε συγκεκριμένο σημείο εστίασης των λόγων του Θεού. Κι όσο για τα πολλά λόγια που αφορούν τη ζωή-είσοδο, λόγια στα οποία ο Θεός δίνει παρηγοριά στους ανθρώπους, εξηγεί κάποια μυστήρια ή εκθέτει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου και ούτω καθεξής, μήπως οι αντίχριστοι ενδιαφέρονται γι’ αυτά τα λόγια; (Όχι.) Αυτά τα λόγια τούς είναι αδιάφορα. Γιατί; Οι αντίχριστοι, λόγω του ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, δεν πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και δεν έχουν σκοπό να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση του Θεού, ούτε και τη σωτηρία Του. Δεν έχουν κανένα τέτοιο σχέδιο, κι έτσι θεωρούν ότι τα λόγια που αφορούν τις αλλαγές της ανθρώπινης διάθεσης και τη ζωή-είσοδο είναι ασήμαντα, δεν αξίζει να τα διαβάσει κανείς, να τα σκεφτεί ή να τα πάρει σοβαρά. Δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου αυτά τα λόγια. Σκέφτονται: «Τι δουλειά έχουν αυτά τα λόγια με τις προοπτικές μας και το πεπρωμένο μας; Τι δουλειά έχουν με τον προορισμό μας; Αυτά τα λόγια αφορούν ευτελή ζητήματα, δεν αξίζει να τα διαβάσει ούτε να τα ακούσει κανείς. Αν κάποιος είναι στ’ αλήθεια αναστατωμένος και δεν έχει καμία άλλη λύση, τότε θα μπορούσε να διαβάσει προσωρινά αυτά τα λόγια για να γεμίσει το κενό μέσα του ή για να υπερβεί τυχόν εμπόδια που είναι ιδιαίτερα απαιτητικά και να λύσει τυχόν δυσεπίλυτα προβλήματα· αυτό είναι όλο. Αν πει κανείς πως αυτά τα λόγια μπορούν να αλλάξουν τη διάθεση κάποιου, πώς μπορεί να είναι τόσο απλό αυτό;» Ουσιαστικά, δεν έχουν καμία πρόθεση να αλλάξουν τη διάθεσή τους και δεν σχεδιάζουν καθόλου να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού ως τη ζωή, την οδό ή την αλήθεια. Αυτό που θέλουν είναι οι προοπτικές τους και ο προορισμός τους, καθώς κι η εξουσία. Έτσι, λοιπόν, δεν δίνουν σημασία σ’ αυτά τα λόγια ούτε τα παίρνουν σοβαρά. Από την πλευρά τους, οι αντίχριστοι λένε εμμέσως πλην σαφώς ότι αυτά τα λόγια δεν αξίζουν να τα εξετάσουν εξονυχιστικά, κι ακόμα λιγότερο αξίζουν τον χρόνο που θα αφιέρωναν για να αναλύσουν και να ερευνήσουν αν είναι η αλήθεια ή αν μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους. Για τους αντίχριστους, όλα τα λόγια που σχετίζονται με το πεπρωμένο και τον προορισμό τους, με τη δική τους ταυτότητα και θέση, με όλα τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα και ούτω καθεξής, αυτά είναι τα σημαντικά, αυτά έχουν τη μέγιστη σημασία. Κάποιοι λένε: «Αφού οι αντίχριστοι θεωρούν αυτά τα κομμάτια των λόγων του Θεού τόσο σημαντικά και δίνουν σ’ αυτά τόση προσοχή, πώς μπορεί κανείς να πει ότι χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού; Δεν είναι λίγο άδικη αυτή η κατηγορία; Όλο αυτό δεν είναι λίγο τραβηγμένο και κάπως ανάρμοστο;» (Όχι. Οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού θα βγουν σίγουρα αληθινά και θα πραγματοποιηθούν, δεν πιστεύουν πως ο Θεός εννοεί όσα λέει και πως ό,τι λέει Εκείνος θα γίνει. Δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού με μια νοοτροπία πίστης και αναγνώρισης, παρά μόνο παρατηρούν αν τα λόγια του Θεού μπορούν στ’ αλήθεια να βγουν αληθινά.) Ισχύει αυτό; (Ναι.) Οι αντίχριστοι εκτιμούν τα συγκεκριμένα λόγια επειδή αυτά μπορούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Επιπλέον, αν πραγματοποιηθούν αυτά τα λόγια, κάτι τέτοιο θα ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες τους. Αν αντιληφθούν αυτά τα λόγια και πιαστούν από αυτά, τότε, μόλις τα λόγια βγουν αληθινά, εκείνοι θα έχουν ποντάρει σωστά, ενώ ακολουθώντας τον Θεό θα έχουν κάνει τη σωστή κίνηση. Το ότι εκτιμούν αυτά τα λόγια, όμως, δεν σημαίνει ότι μπορούν να τα αποδεχθούν ως την αλήθεια βαθιά μέσα τους, ως κάτι που προέρχεται απ’ τον Θεό, ούτε και μπορεί κανείς να πει ότι αποδέχονται μέσα τους αυτά τα λόγια ως λόγια του Θεού. Αντιθέτως, ενώ εκτιμούν αυτά τα λόγια, μέσα τους τρέφουν αμφιβολίες γι’ αυτά, απλώς παρατηρούν διστακτικά. Θα έλεγε ακόμα κανείς πως αυτά τα λόγια μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ως αποδείξεις και μοχλό πίεσης για να απαρνηθούν, ανά πάσα στιγμή, οποτεδήποτε και οπουδήποτε, τον Θεό και αυτό το στάδιο του έργου του Θεού. Παρατηρούν συνεχώς και με μεγάλη προσοχή για να δουν αν, σε κάθε στάδιο του έργου του Θεού και σε κάθε περίοδο κατά την οποία ο Θεός καθοδηγεί τους ανθρώπους, υλοποιούνται και πραγματοποιούνται αυτά τα λόγια. Είναι ξεκάθαρο πως οι αντίχριστοι εστιάζουν μονίμως στο αν τα λόγια του Θεού βγαίνουν αληθινά. Ποτέ, μέσα σ’ αυτό το διάστημα, δεν έχει αλλάξει η στάση που τηρούν, δηλαδή μια στάση εχθρικότητας απέναντι στον Θεό, αντίστασης στον Θεό, καθώς και εξονυχιστικής εξέτασης και ανάλυσης του Θεού. Είναι εχθρικοί απέναντι στον Θεό και Τον εξετάζουν εξονυχιστικά, χώνοντας κατά βάθος συνεχώς τη μύτη τους σε όλες τις ενέργειες και τα λόγια του Θεού· ταυτόχρονα, προσπαθούν να καταδικάσουν τον Θεό και το έργο του Θεού. Αυτή δεν είναι μια σταθερή εκδήλωση του ότι οι αντίχριστοι αντιστέκονται στον Θεό; (Ναι.) Από αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, υπάρχει έστω κι ένα ίχνος αποδοχής απέναντι στα λόγια του Θεού; Έστω κι ένα ίχνος υποταγής; Έστω και η ελάχιστη αντιμετώπιση του Θεού σαν να ήταν ο Θεός; (Όχι.) Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά τα σημεία ένα προς ένα.

1. Χώνουν τη μύτη τους στα λόγια υπόσχεσης και ευλογίας του Θεού προς τον άνθρωπο

Το πρώτο σημείο είναι ότι οι αντίχριστοι χώνουν τη μύτη τους στα λόγια υπόσχεσης και ευλογίας του Θεού. Απ’ τη στιγμή που ο Θεός άρχισε το έργο Του και μίλησε, έχει πει στην ανθρωπότητα, στον εκλεκτό λαό Του και σε όσους ακούν τα λόγια Του πολλά πράγματα σχετικά με το ποιες ευλογίες και ποια χάρη πρόκειται να δώσει στους ανθρώπους, ποιες ευλογίες τούς υπόσχεται και ούτω καθεξής. Σε διαφορετικές περιόδους, περιστάσεις ή πλαίσια, ο Θεός μιλάει στους ακόλουθούς Του για ευλογίες και υποσχέσεις, και τους πληροφορεί πως, αν πετύχουν ορισμένα πράγματα, ο Θεός θα τους ευλογήσει με συγκεκριμένους τρόπους, πως θα λάβουν ορισμένες ευλογίες και υποσχέσεις, και ούτω καθεξής. Σε όποια περίοδο κι αν είπε ο Θεός αυτά τα λόγια, σε όποιον και να έδωσε τέτοιες υποσχέσεις, τα λόγια αυτά ειπώθηκαν σε ένα ορισμένο πλαίσιο και σε ένα ορισμένο περιβάλλον. Επιπλέον, οι υποσχέσεις και οι ευλογίες που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους σχετίζονται με τις θετικές τους εκδηλώσεις, όπως είναι η επιδίωξη της αλήθειας, οι αλλαγές διάθεσης και η πραγματική υποταγή στον Θεό. Εννοείται έμμεσα πως οι υποσχέσεις και οι ευλογίες του Θεού στους ανθρώπους δίνονται υπό όρους. Οι άνθρωποι δεν έχουν τον τελευταίο λόγο σ’ αυτούς τους όρους, ούτε και καθορίζονται αυτοί οι όροι σύμφωνα με ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες· αντίθετα, καθορίζονται σύμφωνα με τα πρότυπα και τις απαιτήσεις του Θεού, και ισχύουν γι’ αυτούς ορισμένες αρχές και κανόνες. Όσον αφορά το πώς βγαίνουν αληθινά τα λόγια του Θεού, πώς υλοποιούνται και πώς πραγματοποιούνται στους διάφορους ανθρώπους, δεν είναι σε καμία περίπτωση κάτι που κάνει ο Θεός τυχαία· αντίθετα, έχει κάποια βάση. Η ίδια πράξη, αν γίνει από διαφορετικούς ανθρώπους, μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετική αντιμετώπιση απ’ τον Θεό. Ας πούμε ότι υπάρχουν δύο άνθρωποι, που ο καθένας τους ηγείται μιας εκκλησίας. Ο ένας λαμβάνει συχνά διαφώτιση και φώτιση, και υποβάλλεται συχνά σε πειθάρχηση, με αποτέλεσμα το ανάστημά του να αναπτύσσεται γρήγορα. Ο άλλος, αντίθετα, ίσως να είναι σχετικά απαθής και να ανταποκρίνεται αργά, με αποτέλεσμα να έχει πιο αργή πρόοδο. Από μια ανθρώπινη σκοπιά, αυτοί οι δύο άνθρωποι, που εκτελούν το ίδιο έργο και εμφανίζουν παρόμοιες συμπεριφορές, θα πρέπει κανονικά να λάβουν τις ίδιες ευλογίες και την ίδια αντιμετώπιση απ’ τον Θεό. Όσον αφορά, όμως, τη ζωή-είσοδο που βιώνουν και κερδίζουν από την εκτέλεση των καθηκόντων τους κι απ’ τη ζωή τους, ή όσον αφορά την εξωτερική χάρη που λαμβάνουν, θα υπάρχουν σαφείς διαφορές. Αυτές οι «σαφείς διαφορές» δεν είναι, βέβαια, αναπόφευκτες. Πώς, λοιπόν, κατανέμει ο Θεός αυτές τις λεγόμενες ευλογίες και τις διαφορετικές αντιμετωπίσεις ή τη διαφώτιση, τη φώτιση και τα άλλα οφέλη που κερδίζουν οι άνθρωποι απ’ τον Θεό; Ο Θεός αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπο με διαφορετικό τρόπο. Κάποιοι άνθρωποι είναι οκνηροί, ματαιόδοξοι, ανταγωνιστικοί και ζηλόφθονοι, και, ενώ επιφανειακά είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους και να αντέξουν κάποιες κακουχίες, δεν μπορούν με τίποτα να αποδεχθούν ούτε να κάνουν πράξη την αλήθεια. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι, όμως, είναι επιμελείς· παρότι έχουν τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι σχετικά τίμιοι και ταπεινοί. Αποδέχονται την αλήθεια και δέχονται το κλάδεμα. Αποδέχονται ειλικρινά και αντιλαμβάνονται όλα όσα λέει ο Θεός και κάθε περιβάλλον που ορίζει ο Θεός γι’ αυτούς, και επιπλέον τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά με τιμιότητα. Έτσι, μπορεί εξωτερικά δύο άνθρωποι να κάνουν το ίδιο έργο σε περιεχόμενο και ποσότητα, ο Θεός, όμως, θα τους χαρίσει διαφορετικές ευλογίες, αλλά και διαφορετική διαφώτιση και φώτιση, με βάση τις διαφορετικές τους διαθέσεις και επιδιώξεις. Επιφανειακά, ο άνθρωπος που λαμβάνει διαφώτιση και φώτιση μπορεί να υποφέρει περισσότερο και να υπομένει συχνά την πειθάρχηση, όμως έχει και μεγαλύτερο κέρδος. Αντίθετα, ο απαθής και ανόητος άνθρωπος υποβάλλεται σε πολύ λιγότερη πειθάρχηση, υποφέρει πολύ λιγότερο, κι έτσι η ανάπτυξη της ζωής του είναι πιο αργή και κερδίζει λιγότερα. Ουσιαστικά, ποιος από τους δύο ανθρώπους λαμβάνει στ’ αλήθεια τις ευλογίες και τις υποσχέσεις του Θεού; (Εκείνος που υποφέρει περισσότερο και πειθαρχείται πιο συχνά.) Μπορεί να φαίνεται πως ο άνθρωπος που λαμβάνει τις υποσχέσεις και τις ευλογίες του Θεού πειθαρχείται, αντιμετωπίζει συχνά αναποδιές, αποκαλύπτει διαφθορά και εκτίθεται, όμως λαμβάνει συχνά τη διαφώτιση και τη φώτιση του Θεού. Απεναντίας, ο άνθρωπος που δεν πειθαρχείται ζει μια άνετη, χαρούμενη και ελεύθερη ζωή. Όταν τεμπελιάζει, δεν αντιμετωπίζει πειθάρχηση. Όταν φθονεί, δεν αντιμετωπίζει πειθάρχηση. Όταν δείχνει ανευθυνότητα στο έργο του, δεν αντιμετωπίζει πειθάρχηση. Απολαμβάνει ακόμα και τα προνόμια της θέσης, και ζει πολύ ευχαριστημένος. Ποιον προτιμούν όσοι έχουν πνευματική κατανόηση, όσοι αντιλαμβάνονται τα πράγματα καθαρά και αγαπούν τα θετικά πράγματα; Προτιμούν τον άνθρωπο που υπομένει την πειθάρχηση, που αντιμετωπίζει συχνά αναποδιές, και μπορεί να λάβει διαφώτιση και φώτιση· θεωρούν πως ένας τέτοιος άνθρωπος έχει στ’ αλήθεια την ευλογία του Θεού. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια επιθυμούν να γίνουν τέτοιοι άνθρωποι. Είναι πρόθυμοι να ζουν συνεχώς ενώπιον του Θεού, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα υποβάλλονται συχνά σε πειθάρχηση και συμμόρφωση απ’ τον Θεό. Πιστεύουν πως αυτή είναι η ευλογία του Θεού κι η αληθινή Του υπόσχεση. Η απόκτηση αυτών των εμπειριών και των κερδών επιβεβαιώνει ότι οι ευλογίες και οι υποσχέσεις για τις οποίες μιλάει ο Θεός υπάρχουν. Τι γνώμη έχουν, όμως, γι’ αυτό οι αντίχριστοι; Οι αντίχριστοι δεν μετρούν τις υποσχέσεις και τις ευλογίες του Θεού με βάση το πόση αλήθεια κατανοεί ένας άνθρωπος, το πόση αλήθεια έχει κερδίσει ή το πόσα θετικά κέρδη έχει αποκομίσει. Απεναντίας, μετρούν τα κέρδη από τη σκοπιά των σαρκικών οφελών και των υλικών συμφερόντων. Ποιον άνθρωπο νομίζετε ότι φθονούν οι αντίχριστοι; (Εκείνον που δεν υπομένει την πειθάρχηση.) Οι αντίχριστοι φθονούν τον άνθρωπο που είναι οκνηρός και δεν δείχνει αφοσίωση, που δεν αντιμετωπίζει καμία πειθάρχηση και απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης. Το ότι οι αντίχριστοι φθονούν τέτοιους ανθρώπους αποδεικνύει ότι υπάρχει πρόβλημα στον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα· αυτό καθορίζεται από τη φύση-ουσία τους.

Πώς χώνουν τη μύτη τους οι αντίχριστοι στο αν τα λόγια υπόσχεσης και ευλογίας του Θεού προς τον άνθρωπο βγαίνουν αληθινά; Όταν τα λόγια του Θεού δηλώνουν ποιον ευλογεί Εκείνος, ποιος λαμβάνει τις υποσχέσεις Του και ποιος μπορεί να λαμβάνει υποσχέσεις απ’ τον Θεό, πώς το παρατηρούν αυτό οι αντίχριστοι; Λένε: «Οι άνθρωποι που πληρώνουν κάποιο τίμημα για τον θεό λαμβάνουν διαφώτιση και φώτιση, δέχονται πειθάρχηση και καθοδήγηση απ’ τον θεό, κι αυτό τώρα θεωρείται ευλογία; Το να πειθαρχηθείς είναι η ευλογία του θεού; Μόνο ένας ανόητος θα πίστευε κάτι τέτοιο! Δεν ζημιώνεται κανείς όταν συμβαίνει αυτό; Δεν θίγεται η υπόληψή του; Κι αυτό λέγεται ευλογία του θεού; Έτσι βγαίνουν αληθινά και υλοποιούνται τα λόγια του θεού; Αν είναι έτσι, τότε δεν θέλω να γίνω τέτοιος άνθρωπος, δεν θέλω να επιδιώξω βάσανα και να πληρώσω κάποιο τίμημα. Δεν αποδέχομαι αυτήν τη μέθοδο εργασίας του θεού· τι είδους αλήθεια είναι αυτή; Πώς θα μπορούσε να θεωρηθεί κάτι τέτοιο σωτηρία των ανθρώπων;» Μέσα τους αναπτύσσεται εναντίωση· δεν αποδέχονται το να ευλογεί και να καθοδηγεί ο Θεός τους ανθρώπους μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν αποδέχονται το να χαρίζει ο Θεός ζωή στους ανθρώπους μ’ αυτόν τον τρόπο, και δεν αποδέχονται το να ενσωματώνει ο Θεός την αλήθεια στους ανθρώπους μ’ αυτόν τον τρόπο. Μπορεί, φυσικά, οι αντίχριστοι να έχουν γύρω τους τέτοιους ανθρώπους που, από τότε που πίστεψαν στον Θεό, βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να ακμάζουν, βγάζουν περισσότερα χρήματα, αγόρασαν σπίτια κι αυτοκίνητα, βελτίωσαν τη ζωή τους ως προς τα υλικά αγαθά κι έγιναν πλούσιοι. Όταν οι αντίχριστοι δουν κάτι τέτοιο, σκέφτονται: «Αυτοί, από τότε που πίστεψαν στον θεό, έλαβαν ευλογίες και απόλαυσαν τη χάρη του θεού. Από αυτά τα γεγονότα, φαίνεται πως οι υποσχέσεις κι οι ευλογίες του θεού στον άνθρωπο υλοποιούνται για τέτοιους ανθρώπους· τα λόγια του θεού βγήκαν αληθινά. Φαίνεται πως τα λόγια του θεού έχουν όντως εξουσία· είναι σωστό να αποδεχθεί κανείς αυτό το στάδιο του έργου του θεού, μπορεί να λάβει σπουδαίες ευλογίες, όλα θα πηγαίνουν καλά και μπορεί να λάβει χάρη απ’ τον θεό». Οι αντίχριστοι, αφού γίνουν μάρτυρες τέτοιων γεγονότων, νιώθουν μέσα τους λίγη αναγνώριση και πίστη στις υποσχέσεις και τις ευλογίες του Θεού. Φυσικά, αυτή η αναγνώριση και η πίστη θα πρέπει να συνοδεύονται από μια σημείωση σε παρένθεση, που θα λέει: «εκκρεμεί περαιτέρω επαλήθευση». Στην καθημερινή τους ζωή, οι αντίχριστοι συνεχώς παρατηρούν και συγκεντρώνουν διάφορες αποδείξεις για να επαληθεύσουν αν οι ευλογίες και οι υποσχέσεις του Θεού βγαίνουν αληθινές και υλοποιούνται για πολλούς ανθρώπους. Αυτοί οι αντίχριστοι, ενώ παρατηρούν, συλλέγουν τις αποδείξεις αυτές και προσπαθούν να δουν ποιοι άνθρωποι έχουν λάβει τις ευλογίες και τις υποσχέσεις του Θεού, τι έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι, ποια είναι η στάση τους απέναντι στον Θεό, πώς ακολουθούν τον Θεό και τι απόψεις έχουν. Φυσικά, όλο αυτό το διάστημα της συνεχούς παρατήρησης και συγκέντρωσης αποδείξεων, οι αντίχριστοι προσπαθούν επίσης να μιμηθούν τη συμπεριφορά, τις ενέργειες και τις απόψεις όσων έχουν λάβει τις ευλογίες και τις υποσχέσεις του Θεού. Αν λάβουν και οι ίδιοι κάποιες υλικές ευλογίες, κάποια υλική αντιμετώπιση και απόλαυση, κάνουν μέσα τους την εξής παραδοχή: «Οι ευλογίες και οι υποσχέσεις του θεού δεν είναι κενολογίες· μπορούν να υλοποιηθούν. Φαίνεται πως αυτός ο θεός είναι πράγματι θεός, έχει στ’ αλήθεια κάποια ικανότητα. Μπορεί να χαρίσει στους ανθρώπους ευλογίες και υποσχέσεις, να φέρει κάποια οφέλη και να ικανοποιήσει κάποιες απ’ τις ανάγκες που προκύπτουν από ορισμένα συμφέροντά τους. Μάλλον πρέπει να συνεχίσω να πιστεύω σ’ αυτόν και να τον ακολουθώ· δεν πρέπει να μείνω πίσω ούτε να χαλαρώσω». Απ’ την αρχή ως το τέλος, οι αντίχριστοι παρατηρούν διστακτικά. Το παίρνει κανείς είδηση, όμως, όταν το κάνουν αυτό; Άραγε, παρατηρούν διστακτικά εντελώς ανοιχτά και λένε σε όλους: «Δεν πιστεύω σ’ αυτές τις ευλογίες και τις υποσχέσεις του θεού»; (Όχι.) Επιφανειακά, δεν το καταλαβαίνεις. Τους βλέπεις στις ίδιες τάξεις που ανήκουν και όλοι οι άλλοι· απαρνούνται τις δουλειές τους, τον γάμο, τις οικογένειές τους και ούτω καθεξής, και επιπλέον κάνουν τα καθήκοντά τους πλάι σε όλους τους άλλους, σηκώνονται νωρίς και πηγαίνουν για ύπνο αργά, αντέχουν τις κακουχίες και πληρώνουν κάποιο τίμημα. Δεν λένε λόγια που προκαλούν αναστάτωση ούτε αρνητικά λόγια, δεν εκφράζουν κρίσεις, δεν κάνουν κακές πράξεις και δεν προκαλούν αναστάτωση οι ίδιοι. Υπάρχει, ωστόσο, και κάτι ακόμα: Όσο κρυφά κι αν ενεργούν εξωτερικά, οι εσωτερικές τους απόψεις και σκέψεις εξουσιάζουν και επηρεάζουν τη συμπεριφορά τους. Κατά βάθος, η διστακτική τους παρατήρηση και το ότι χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού δεν κρύβεται απ’ τον Θεό. Ποιες πτυχές των αντίχριστων, λοιπόν, μπορούν να κρυφτούν απ’ τους ανθρώπους αλλά όχι απ’ τον Θεό; Οι άνθρωποι βλέπουν μόνο τη συμπεριφορά των άλλων, βλέπουν μόνο όσα αποκαλύπτουν οι άλλοι· ο Θεός, αντίθετα, δεν κοιτάζει μόνο αυτό, αλλά, το πιο σημαντικό, παρατηρεί τις καρδιές και τις πιο βαθιές σκέψεις των ανθρώπων. Οι συμπεριφορές και οι αποκαλύψεις ενός ανθρώπου είναι σχετικά επιφανειακές, αλλά τα βάθη της καρδιάς ενός ανθρώπου είναι ένα βασίλειο που δεν είναι εύκολα αντιληπτό, μέσα στο οποίο είναι κρυμμένες οι βαθύτερες σκέψεις του και πολλά στοιχεία της φύσης του. Όταν οι αντίχριστοι χώνουν τη μύτη τους σε λόγια του Θεού όπως οι υποσχέσεις και οι ευλογίες Του, μπορεί εξωτερικά να αφιερώνουν τον χρόνο τους και να πληρώνουν ένα υλικό τίμημα, αλλά η καρδιά τους δεν έχει πλήρη αφοσίωση στον Θεό. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις που δείχνουν ότι η καρδιά τους δεν έχει πλήρη αφοσίωση στον Θεό; Ό,τι κι αν κάνουν, όποιο καθήκον κι αν εκτελέσουν, δεν βάζουν όλη τους την ενέργεια και δεν το κάνουν χωρίς επιφυλάξεις· μοναδικός σκοπός τους είναι να βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχουν εμφανή ελαττώματα και ότι η βασική κατεύθυνση της όλης διαδικασίας είναι σωστή. Γιατί μπορούν να το κάνουν αυτό; Βαθιά μέσα τους, στα βάθη της ύπαρξής τους, τρέφουν μια σκέψη: «Το αν τα λόγια του θεού θα βγουν ή δεν θα βγουν αληθινά καθορίζει και το αν ο θεός μπορεί ή δεν μπορεί να με σώσει και το αν είναι ή δεν είναι στ’ αλήθεια θεός μου. Αν δεν απαντηθεί αυτό το ερώτημα, ακόμα κι η πραγματικότητα της ταυτότητας και της ουσίας του θεού αξίζει να αμφισβητηθεί». Αν κάνει τέτοιες σκέψεις βαθιά μέσα του, μπορεί και πάλι η καρδιά του να είναι αληθινή απέναντι στον Θεό; Αυτές οι βαθιά ριζωμένες σκέψεις μέσα του τον εμποδίζουν και συνεχώς τον προειδοποιούν: Μη δίνεις την αληθινή σου καρδιά στον θεό, μην τα δίνεις όλα, ό,τι κάνεις να το κάνεις απλώς μηχανικά και να μην είσαι ανόητος· κρύψε και κάτι απ’ τον θεό, εξασφάλισε μια διέξοδο για τον εαυτό σου και μην εμπιστεύεσαι τη ζωή σου ούτε τα πράγματα που θεωρείς πιο σημαντικά σ’ αυτόν τον ακόμα άγνωστο θεό. Έτσι σκέφτονται μέσα τους. Το έχετε παρατηρήσει αυτό; (Όχι.) Αυτοί οι αντίχριστοι, κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων και των αλληλεπιδράσεων με τους άλλους, μπορεί εξωτερικά να είναι καλοσυνάτοι, να έχουν κανονικές επαφές, ακόμα και να συναναστρέφονται πάνω σε κάποια πράγματα που γνωρίζουν, που έχουν κατανοήσει και βιώσει, και μπορεί να εκδηλώνουν ρηχές, βασικές εξωτερικές συμπεριφορές που θα έπρεπε να έχει ένας πιστός· δεν υπάρχει, ωστόσο, καμία ανάπτυξη ούτε βελτίωση όσον αφορά τον φόβο Θεού που έχουν ή την τιμιότητά τους απέναντί Του. Ό,τι τίμημα κι αν πληρώσουν αυτοί οι άνθρωποι, όσα χρόνια κι αν κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού, ένα πράγμα είναι βέβαιο: Η ζωή τους δεν αναπτύσσεται· δεν έχουν ζωή. Σε ποιους τομείς εκδηλώνεται αυτή η έλλειψη ζωής; Όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις, δεν αναζητούν καθόλου τις αρχές· είναι ευχαριστημένοι αν απλώς συνεχίζεται η δουλειά που είναι να γίνει, δεν υιοθετούν ποτέ τις αρχές για τις οποίες μιλάει ο Θεός ως πρότυπο για την άσκησή τους, αποδέχονται μόνο επιφανειακά την επίβλεψη, την επιτήρηση και την ηγεσία από τους άλλους, και δεν αποδέχονται την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι, μέχρι να είναι απολύτως σίγουροι για ποιον βγαίνουν όντως αληθινές οι υποσχέσεις και οι ευλογίες του Θεού, για ποια ομάδα ανθρώπων υλοποιούνται, και μέχρι να βεβαιωθούν πως αυτοί οι ίδιοι μπορούν στ’ αλήθεια να λάβουν απ’ τον Θεό τις υποσχέσεις και τις ευλογίες που δίνει στον άνθρωπο, δεν πρόκειται να αλλάξουν ούτε οι αρχές τους ούτε οι μέθοδοι δράσης τους, ούτε και η στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού. Κατά μία έννοια, κάνουν συνεχώς υπενθυμίσεις στον εαυτό τους, ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζουν τη λογομαχία τους με τον Θεό. Πού εστιάζει η λογομαχία τους με τον Θεό; Σκέφτονται: «Οι υποσχέσεις κι οι ευλογίες σου δεν υλοποιήθηκαν. Δεν τις έχω δει να υλοποιούνται και δεν βλέπω πώς εργάζεσαι, οπότε δεν μπορώ και να επιβεβαιώσω την ταυτότητά σου. Αν δεν μπορώ να επιβεβαιώσω την ταυτότητά σου, τότε πώς να δω αυτά σου τα λόγια ως την αλήθεια, ως τα λόγια του θεού;» Δεν διαφωνούν μέσα τους με τον Θεό πάνω σ’ αυτό το ζήτημα; Λένε: «Αν τις ευλογίες που υπόσχεσαι να χαρίσεις στους ανθρώπους, καθώς και το ποικίλο περιεχόμενο των υποσχέσεών σου προς τους ανθρώπους, δεν μπορώ να τα επαληθεύσω εγώ ο ίδιος, τότε δεν μπορώ να πιστέψω σ’ εσένα εκατό τοις εκατό. Η πίστη μου θα έχει πάντα μέσα της κάποιες νοθείες και δεν μπορώ να πιστέψω πλήρως». Αυτή είναι η στάση των αντίχριστων. Είναι τρομακτική μια τέτοια στάση; (Ναι.) Μια τέτοια στάση έχει κάπως παρόμοια φύση με τη φράση που λένε μεταξύ τους οι άπιστοι: «Μην αφήνεις το γεράκι μέχρι να δεις τον λαγό». Λένε: «Είσαι ο θεός, θα έπρεπε να έχεις τη δύναμη να πραγματοποιείς τις υποσχέσεις και τις ευλογίες σου. Αν όσα λες δεν γίνεται να πραγματοποιηθούν, κι αν οι άνθρωποι που πιστεύουν σ’ εσένα δεν γίνεται να απολαύσουν σπουδαίες ευλογίες, δεν γίνεται να απολαύσουν δόξα, πλούτο και τιμή και δεν γίνεται να μπουν υπό τη σκέπη σου, τότε γιατί να σ’ ακολουθήσουν;» Στα μάτια των αντίχριστων, καθώς και στις σκέψεις και στις απόψεις τους, πρέπει να κερδίζει κανείς κάποια προνόμια αν ακολουθεί τον Θεό· χωρίς προνόμια, δεν θα μπουν στον κόπο να κάνουν τίποτα. Αν δεν υπάρχει φήμη, κέρδος ή θέση για να απολαύσουν, αν τίποτα από το έργο που κάνουν ή από τα καθήκοντα που εκτελούν δεν τους εξασφαλίζει τον θαυμασμό των άλλων, τότε δεν ωφελεί σε τίποτα να πιστεύουν στον Θεό ούτε να κάνουν τα καθήκοντά τους. Τα πρώτα προνόμια που πρέπει να κερδίσουν είναι οι υποσχέσεις και οι ευλογίες που αναφέρονται στα λόγια του Θεού, και πρέπει επιπλέον να απολαύσουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση εντός της εκκλησίας. Οι αντίχριστοι θεωρούν πως, όταν κανείς πιστεύει στον Θεό, πρέπει αναγκαστικά να είναι ανώτερος απ’ τους άλλους, να τον θαυμάζουν, να είναι ξεχωριστός· αν μη τι άλλο, όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να τα απολαμβάνουν όλα αυτά. Αν δεν τα απολαμβάνουν, τότε προκύπτουν ερωτήματα για το αν αυτός ο Θεός στον οποίο πιστεύουν είναι ο αληθινός Θεός. Άραγε, οι αντίχριστοι, σύμφωνα με τη λογική τους, δεν θεωρούν ότι η αλήθεια είναι η φράση: «Όσοι πιστεύουν στον θεό πρέπει να απολαμβάνουν τις ευλογίες και τη χάρη του θεού»; Για κάντε μια προσπάθεια να αναλύσετε αυτά τα λόγια: Είναι η αλήθεια; (Δεν είναι.) Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι αυτά τα λόγια δεν είναι η αλήθεια· είναι παραλογισμός, είναι η λογική του Σατανά και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Είπε ποτέ ο Θεός: «Αν οι άνθρωποι πιστεύουν σ’ Εμένα, θα είναι σίγουρα ευλογημένοι και δεν πρόκειται ποτέ να περάσουν κακουχίες»; Ποιος στίχος απ’ τα λόγια του Θεού μιλάει γι’ αυτό; Ο Θεός δεν είπε ποτέ τέτοια λόγια ούτε έκανε κάτι τέτοιο. Όταν μιλάει κανείς για ευλογίες και κακουχίες, υπάρχει μια αλήθεια που πρέπει να αναζητηθεί. Ποιο σοφό ρητό πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι; Είπε ο Ιώβ: «Τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» (Ιώβ 2:10). Αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια; Αυτά είναι λόγια ενός ανθρώπου· δεν γίνεται να εξυψωθούν στο επίπεδο της αλήθειας, όμως μ’ έναν τρόπο συμμορφώνονται με την αλήθεια. Με ποιον τρόπο συμμορφώνονται αυτά τα λόγια με την αλήθεια; Το αν οι άνθρωποι θα είναι ευλογημένοι ή θα περάσουν κακουχίες βρίσκεται απόλυτα στο χέρι του Θεού, βρίσκεται απόλυτα κάτω από την κυριαρχία του Θεού. Αυτή είναι η αλήθεια. Οι αντίχριστοι, άραγε, το πιστεύουν αυτό; Όχι, δεν το πιστεύουν. Δεν το αναγνωρίζουν αυτό. Γιατί δεν το πιστεύουν και δεν το αναγνωρίζουν; (Πιστεύουν στον Θεό προκειμένου να είναι ευλογημένοι· το μόνο που θέλουν είναι να είναι ευλογημένοι.) (Επειδή είναι υπερβολικά εγωιστές και επιδιώκουν μόνο τα συμφέροντα της σάρκας.) Οι αντίχριστοι, κατά την πίστη τους, θέλουν μόνο ευλογίες και δεν θέλουν να περάσουν κακουχίες. Όταν βλέπουν κάποιον που είναι ευλογημένος, που έχει ωφεληθεί, που έχει δεχτεί τη χάρη και έχει λάβει περισσότερες υλικές απολαβές και σπουδαία πλεονεκτήματα, τότε πιστεύουν πως αυτό το έκανε ο Θεός· κι αν εκείνοι δεν λάβουν τέτοιες υλικές ευλογίες, τότε αυτό δεν είναι πράξη του Θεού. Αυτό που υπονοούν είναι: «Αν είσαι στ’ αλήθεια θεός, τότε μπορείς μόνο να ευλογείς τους ανθρώπους· πρέπει να αποτρέπεις τις κακουχίες και να μην επιτρέπεις να τους τύχουν βάσανα. Μόνο τότε έχει αξία και νόημα να πιστεύουν οι άνθρωποι σ’ εσένα. Αν σ’ ακολουθήσουν και συνεχίσουν να βασανίζονται απ’ τις κακουχίες, αν συνεχίσουν να υποφέρουν, τότε τι νόημα έχει να πιστεύει κανείς σ’ εσένα;» Δεν παραδέχονται πως όλα τα πράγματα και τα γεγονότα είναι στο χέρι του Θεού, πως ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων. Και γιατί δεν το παραδέχονται αυτό; Επειδή οι αντίχριστοι φοβούνται να περάσουν κακουχίες. Θέλουν μόνο να ωφελούνται, να εκμεταλλεύονται, να απολαμβάνουν ευλογίες· δεν έχουν επιθυμία να αποδεχθούν την κυριαρχία ούτε την ενορχήστρωση του Θεού, παρά μόνο να λάβουν προνόμια από Εκείνον. Αυτή είναι η εγωιστική και ποταπή οπτική των αντίχριστων. Πρόκειται για μια σειρά εκδηλώσεων που εμφανίζουν οι αντίχριστοι όσον αφορά λόγια του Θεού όπως οι υποσχέσεις και οι ευλογίες Του. Συνολικά, αυτές οι εκδηλώσεις αφορούν κυρίως την οπτική των αντίχριστων σχετικά με την επιδίωξή τους, καθώς και τις απόψεις, τις αξιολογήσεις και την κατανόηση που έχουν σχετικά με όσα κάνει ο Θεός για τους ανθρώπους. Μπορεί εξωτερικά να μη δυσφημίζουν τα λόγια του Θεού και να μην εναντιώνονται σ’ αυτά ανοιχτά, όμως, βαθιά μέσα τους, η προσέγγισή τους απέναντι σ’ αυτού του είδους τα λόγια απ’ τον Θεό και απέναντι στη μέθοδο με την οποία κάνει τέτοια πράγματα ο Θεός είναι μια προσέγγιση δυσφήμισης, αμφισβήτησης, καταδίκης και επιλεκτικότητας. Όταν τα λόγια υπόσχεσης και ευλογίας του Θεού βγαίνουν αληθινά για κάποιους ανθρώπους, εκείνοι δοξάζουν τη δύναμη του Θεού και εξυμνούν το όνομά Του και την αγάπη Του. Όταν, όμως, όσα κάνει ο Θεός δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες που έχουν για υποσχέσεις και ευλογίες, οι αντίχριστοι αρνούνται αμέσως μέσα τους την ύπαρξη του Θεού, καθώς και την ορθότητα όλων αυτών που κάνει ο Θεός, κι ακόμα περισσότερο αρνούνται την κυριαρχία του Θεού και το γεγονός ότι Εκείνος ενορχηστρώνει και διευθετεί την ανθρώπινη μοίρα. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις των αντίχριστων μπορεί να μην αποκαλύπτονται εξωτερικά και οι ίδιοι μπορεί να μη διαδίδουν ρητά τις απόψεις τους, όμως η οπτική από την οποία, μέσα τους, παρακολουθούν διστακτικά και χώνουν τη μύτη τους σ’ αυτά τα λόγια του Θεού δεν αλλάζει. Όπως κι αν συναναστρέφονται οι άλλοι πάνω σε ζητήματα ζωή-εισόδου ή πάνω στο πώς μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι, οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να αφήσουν κατά μέρος τη νοοτροπία και τη στάση που τους επιβάλλει να χώνουν τη μύτη τους στο αν βγαίνουν ή δεν βγαίνουν αληθινά και στο πώς υλοποιούνται τα λόγια του Θεού όπως οι υποσχέσεις και οι ευλογίες Του. Οι αντίχριστοι, όταν υλοποιούνται οι υποσχέσεις κι οι ευλογίες του Θεού, μπορεί να χειροκροτούν κατενθουσιασμένοι και να ζητωκραυγάζουν, δοξάζοντας τη δύναμή Του. Γρήγορα, όμως, όταν οι υποσχέσεις κι οι ευλογίες του Θεού δεν υλοποιούνται ή δεν βγαίνουν αληθινές σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, στα κρυφά βρίζουν και κακοποιούν μέσα τους τον Θεό, και δυσφημίζουν το όνομά Του. Γι’ αυτό και, στην καθημερινή ζωή, ακόμα κι όταν όλα είναι ήρεμα και δεν υπάρχουν προβλήματα, η κατάσταση κάποιων ανθρώπων έχει τρομερές διακυμάνσεις. Όταν είναι χαρούμενοι, ανεβαίνουν στον έβδομο ουρανό, όταν, όμως, είναι στα κάτω τους, βυθίζονται στην άβυσσο της απελπισίας. Άλλοτε είναι στα κέφια τους κι άλλοτε όχι, είναι απρόβλεπτο αυτό, κι έτσι οι άλλοι μένουν μπερδεμένοι και δεν ξέρουν τι συμβαίνει. Όταν είναι χαρούμενοι, λένε: «Ο θεός είναι στ’ αλήθεια θεός. Ο θεός είναι πολύ σπουδαίος, η εξουσία του θεού υπάρχει πραγματικά, ο θεός αγαπάει πάρα πολύ τους ανθρώπους!» Όταν, όμως, είναι λυπημένοι, τους είναι αφάνταστα δύσκολο ακόμα και να προφέρουν τη λέξη «θεός». Αυτός ο άνθρωπος που εξυμνεί δυνατά το όνομα του Θεού είναι ο ίδιος που δυσφημεί, αρνείται, βλασφημεί, κακοποιεί και βρίζει τον Θεό μέσα του. Σηκώνεται νωρίς και πέφτει για ύπνο αργά προκειμένου να κάνει το καθήκον του, πληρώνει ένα τίμημα που οι περισσότεροι δεν μπορούν να πληρώσουν, παράλληλα όμως είναι αυτός που ξεσπά τη δυσφορία του μέσα απ’ τα καθήκοντά του, που προδίδει να συμφέροντα του οίκου του Θεού, που αναστατώνει επίτηδες το έργο, και που διαχειρίζεται τα καθήκοντα και το έργο του με σκόπιμη αμέλεια. Εξωτερικά, όλα αυτά τα κάνει ο ίδιος άνθρωπος· κρίνοντας, όμως, απ’ τις συμπεριφορές του και τις διαθέσεις του, κάτι τέτοιες αντιφατικές εκδηλώσεις δίνουν την εντύπωση ότι πρόκειται για δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα. Από αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, είναι προφανές ότι ουσιαστικά δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια ούτε ως τα λόγια του Θεού. Επιπλέον, κρίνοντας από την ουσία των αντίχριστων, δεν πρόκειται ποτέ να δουν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια, ούτε ως τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να τηρήσουν σε όλη τους τη ζωή. Αυτό είναι το πρώτο σημείο όσον αφορά το ότι οι αντίχριστοι χώνουν τη μύτη τους για να μάθουν αν τα λόγια του Θεού βγαίνουν αληθινά: χώνουν τη μύτη τους στα λόγια υπόσχεσης και ευλογίας του Θεού. Για τους αντίχριστους, οι υποσχέσεις κι οι ευλογίες του Θεού είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την υλική αντιμετώπιση, με την πνευματική αντιμετώπιση, με το περιβάλλον διαβίωσης και με άλλα τέτοια πράγματα που απολαμβάνουν σ’ αυτήν τη ζωή, και γι’ αυτόν τον λόγο δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σ’ αυτήν την πτυχή. Μετράνε με βάση το αν εκπληρώνονται τα λόγια υπόσχεσης και ευλογίας του Θεού τη δύναμή Του, καθώς και τη γνησιότητα της ταυτότητάς Του. Αυτά τα αναλογίζονται και τα σκέφτονται στα κρυφά· αυτό σημαίνει «χώνουν τη μύτη τους». Οι αντίχριστοι δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τις διάφορες αλήθειες σχετικά με τη ζωή-είσοδο για τις οποίες μιλάει ο Θεός. Ωστόσο, μόλις αναφερθούν τα λόγια υπόσχεσης και ευλογίας του Θεού, τα μάτια τους αστράφτουν από απληστία και η επιθυμία τους σηκώνει κεφάλι. Επιφανειακά, λένε: «Πρέπει να δαπανούμε τον εαυτό μας για τον θεό άνευ όρων, πρέπει να κάνουμε τα καθήκοντά μας σύμφωνα με τις απαιτήσεις του θεού»· στην πραγματικότητα, όμως, πού εστιάζει το βλέμμα τους; Είναι καρφωμένο πάνω σε λόγια του Θεού όπως οι υποσχέσεις και οι ευλογίες Του. Μόλις τα πιάσουν όλα αυτά, δεν τα αφήνουν με τίποτα. Έτσι συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι απέναντι στα λόγια υπόσχεσης και ευλογίας του Θεού.