Οι αντίχριστοι θεωρούν τον εαυτό τους μεγαλειώδη, σπουδαίο και ευγενή. Αν είναι να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, διαλέγουν οπωσδήποτε τις θεϊκές ομιλίες, τα λόγια που έχει πει ο Θεός απ’ τον τρίτο ουρανό, ή διαβάζουν βαθυστόχαστα λόγια του Θεού που οι κοινοί και συνηθισμένοι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να αντιληφθούν επακριβώς. Αυτό που επιθυμούν από τα λόγια του Θεού δεν είναι η αλήθεια ούτε ένα μονοπάτι άσκησης, αλλά να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους, τις κενές σκέψεις τους, καθώς και τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Αν δεις, λοιπόν, κάποιους ανθρώπους γύρω σου να περιφρονούν τα πιο κοινά και ευκολονόητα μέρη των λόγων του Θεού, δηλαδή τα λόγια του Θεού τα οποία λέει από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης, ή φτάνουν ακόμα και στο σημείο να μην τραγουδούν τη μελοποιημένη εκδοχή τους, αλλά αντ’ αυτού να κοιτάζουν, να ακούνε ή να διαβάζουν τα λόγια του Θεού επιλεκτικά, τότε αυτοί οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα. Ίσως ρωτήσουν κάποιοι: «Τι είδους πρόβλημα; Πρόκειται για πρόβλημα στο σκεπτικό τους ή για ψυχολογικό πρόβλημα;» Ούτε το ένα ούτε το άλλο· αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα σχετικά με τη διάθεσή τους. Έχετε παρατηρήσει πως κάποιοι άνθρωποι, όταν τραγουδούν ύμνους με τα λόγια του Θεού, δεν τραγουδούν εκείνους που αφορούν αλήθειες της καθημερινής ζωής, πως είναι απρόθυμοι να τραγουδήσουν ύμνους για την αυτογνωσία, ύμνους που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, τις θρησκευτικές αντιλήψεις τους και τις λανθασμένες απόψεις τους για την πίστη στον Θεό, καθώς και τους ύμνους όπου ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να είναι έντιμοι; Ειδικά όσον αφορά τα λόγια και το περιεχόμενο της ενσάρκωσης του Θεού, τους ύμνους που μαρτυρούν περί της ταπεινότητας και της απόκρυψης του Θεού, που επαινούν τον ενσαρκωμένο Θεό και μαρτυρούν περί αυτού, εκείνοι οι άνθρωποι δεν τραγουδούν ούτε λέξη απ’ αυτούς και νιώθουν αποστροφή μόλις αρχίσει να τους τραγουδάει κάποιος άλλος. Όταν, όμως, τραγουδούν για τον έπαινο και τη μαρτυρία περί του Θεού που βρίσκεται στον ουρανό, του Πνεύματος του Θεού, για τη μαρτυρία περί της δίκαιης διάθεσης του Θεού, της υπερβατικότητάς Του, των πράξεών Του, των διοικητικών διαταγμάτων Του και της οργής Του, τότε τραγουδούν με μεγάλο ενθουσιασμό, αποκαλύπτοντας μάλιστα μια απερίγραπτη έκφραση. Όταν τραγουδούν τέτοιους ύμνους, γίνονται παράξενοι· παραμορφώνονται τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους και αναδύεται η κακή τους συμπεριφορά. Όταν τραγουδούν για τη δίκαιη και μεγαλοπρεπή διάθεση του Θεού, χτυπάνε τη γροθιά στο τραπέζι και τα πόδια τους στο έδαφος, και φτάνουν σε κάποιο βαθμό μανίας· όταν το θέμα είναι η εξαπόλυση της οργής του Θεού και οι μεγάλες συμφορές που φέρνει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, τραγουδάνε με σφιγμένα τα δόντια, και το πρόσωπο κόκκινο και φουσκωμένο. Δεν υπάρχει πρόβλημα στο πνεύμα ανθρώπων σαν κι αυτούς; Για παράδειγμα, λέει ο Θεός: «Όταν εξαπολύσω μεγάλη οργή, θα σειστούν τα έθνη»· όταν μελοποιηθεί αυτή η δήλωση, το πρώτο πρόσωπο αλλάζει και η φράση γίνεται «Όταν ο Θεός εξαπολύσει μεγάλη οργή, θα σειστούν τα έθνη», στο τρίτο πρόσωπο. Σύμφωνα με μια κανονική νοοτροπία, αυτά είναι τα λόγια του Θεού, πρόκειται για κατανόηση της διάθεσης του Θεού τραγουδώντας τα λόγια Του, ότι πρόκειται για κατανόηση της διάθεσης του Θεού, καθώς και της νοοτροπίας και του πλαισίου σύμφωνα με τα οποία μιλάει ο Θεός από μια τριτοπρόσωπη, ανθρώπινη σκοπιά. Αυτή είναι η λογική και η αντίδραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Οι αντίχριστοι, όμως, πώς τα τραγουδάνε αυτά; Μπορεί να μην αλλάζουν το τρίτο πρόσωπο, αλλά η νοοτροπία τους είναι διαφορετική από τη νοοτροπία των κανονικών ανθρώπων. Οι κανονικοί άνθρωποι, όταν τραγουδούν και λένε τη λέξη «Θεός», σκέφτονται: «Αυτές είναι οι πράξεις του Θεού, τα λόγια του Θεού· αυτά τα λέει ο Θεός». Τι συμβαίνει, όμως, όταν τραγουδούν οι αντίχριστοι; Έχουν την εξής νοοτροπία: «Είναι πράγματα που τα έχω κάνει εγώ, πράγματα που τα έχω πει εγώ, η οργή που θα εξαπολύσω εγώ, η διάθεση που θα αποκαλύψω εγώ». Δεν είναι διαφορετικό αυτό; Μπορεί να μην τολμούν να τραγουδήσουν τα λόγια «Όταν εξαπολύσω μεγάλη οργή, θα σειστούν τα έθνη» ανοιχτά, μπροστά σε όλους, αλλά έτσι το τραγουδούν μέσα τους. Πιστεύουν ότι οι ίδιοι εξαπολύουν την οργή και προκαλούν σεισμό στα έθνη, κι έτσι τραγουδούν αυτά τα λόγια με γνήσιο συναίσθημα. Αυτό δεν υποδεικνύει ότι έχουν πρόβλημα μέσα τους; Απ’ την αρχή ως το τέλος, ο λόγος για τον οποίο οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν τον Θεό είναι ότι θέλουν να γίνουν εκείνοι Θεός. Θέλουν να εδραιώσουν τη θέση τους ενώ αρνούνται τον Θεό, να κάνουν τους άλλους να πιστέψουν πως εκείνοι είναι ο Θεός και να αναγνωρίσουν τους ίδιους ως τον Θεό της ανθρωπότητας. Έτσι ακριβώς είναι. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι που έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, όταν διαβάζουν ένα χωρίο όπου ο Θεός μιλάει με τη θεϊκή φύση Του, το κατανοούν και προσεύχονται διαβάζοντάς το από μια τριτοπρόσωπη σκοπιά, και αναλογίζονται τις προθέσεις του Θεού. Οι αντίχριστοι, όμως, είναι διαφορετικοί. Καθώς τραγουδούν ή διαβάζουν αυτά τα λόγια, τους καταλαμβάνει σφοδρή επιθυμία να εκφράσουν μια τέτοια διάθεση, να βιώσουν οι ίδιοι μια τέτοια διάθεση και ουσία. Σκοπός τους είναι να αντικαταστήσουν τον Θεό, επιχειρούν να μιμηθούν τον τόνο ομιλίας του Θεού, τον τρόπο, τη φρασεολογία και τη διάθεση που υπάρχει μέσα στις ομιλίες του Θεού, τον τόνο του λόγου Του, όλες Του τις εκφράσεις και τις διαθέσεις που αποκαλύπτει. Είναι αντίχριστοι στον απόλυτο βαθμό. Οι αντίχριστοι, επειδή δεν μπορούν να μιλήσουν όπως μιλάει ο Θεός, δεν μπορούν να εκφράσουν τη διάθεσή Του και αποτυγχάνουν σ’ αυτήν τους τη μίμηση, όταν ο Θεός μιλάει με τη θεϊκή φύση Του, τότε βρίσκουν τελικά την ευκαιρία να Τον μιμηθούν και να επιχειρήσουν να γίνουν οι ίδιοι Θεός. Οι δηλώσεις του Θεού απ’ τη σκοπιά της θεϊκής φύσης Του προσφέρουν στους αντίχριστους στοιχεία και καθοδήγηση, τους δείχνουν πώς μιλάει ο Θεός, με ποιον τόνο απευθύνεται στον άνθρωπο, καθώς και με ποιον τρόπο, από ποια σκοπιά και με ποιον επιτονισμό απευθύνεται στον άνθρωπο. Αυτός είναι ένας από τους στόχους τους όταν υπεραγαπούν και λατρεύουν τα λόγια που λέει ο Θεός μιλώντας με τη θεϊκή φύση Του. Γι’ αυτό και, στην καθημερινή ζωή, συχνά μπορεί να δούμε κάποιους να μιμούνται τον τόνο του Θεού για να επιπλήξουν τους άλλους με την πρόφαση ότι είναι υπεύθυνοι για το έργο στον οίκο του Θεού ή για τη ζωή των αδελφών. Φτάνουν ακόμα και στο σημείο να παραθέσουν αυτολεξεί λόγια του Θεού για να επιπλήξουν, να καταδικάσουν, να κλαδέψουν και να εκθέσουν τους ανθρώπους. Ο σκοπός πίσω απ’ τις ενέργειές τους, αν εξετάσει κανείς τη βαθύτερη αιτία και στο πλαίσιο πολλών γεγονότων, δεν είναι η γνήσια αφοσίωση, ούτε το αίσθημα δικαίου, ούτε η ευθύνη· αντιθέτως, είναι ότι επιχειρούν να κάνουν το έργο του Θεού από τη θέση και τη σκοπιά του Θεού, και σκοπεύουν να αντικαταστήσουν τον Θεό. Κάποιοι λένε: «Δεν είπαν ποτέ ότι θέλουν να αντικαταστήσουν τον Θεό». Δεν χρειάζεται να το πουν —το βλέπει κανείς αν παρατηρήσει απλώς την ουσία, τη βαθύτερη αιτία και τα κίνητρα των ενεργειών τους· μπορεί κανείς να αποφανθεί ότι πρόκειται για την αναστάτωση και τις μεθόδους ενός αντίχριστου. Όπως κι αν εκδηλώνεται το να θέλει κανείς να γίνει Θεός, το να τρέφει αυτήν την πρόθεση με οποιονδήποτε τρόπο —αυτό πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος που έχει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να χαρακτηριστεί αντίχριστος από αυτό και μόνο; (Ναι.) Αυτό το σημείο από μόνο του αρκεί. Όσο σπουδαίο ανάστημα κι αν έχεις, αν θέλεις συνεχώς να γίνεις Θεός, αν μιμείσαι απερίσκεπτα τον Θεό και απαιτείς από τους άλλους να σε βλέπουν και να σε αντιμετωπίζουν ως Θεό, τέτοιες ενέργειες, συμπεριφορές και διαθέσεις απαρτίζουν την ουσία ενός αντίχριστου. Και μόνο αυτό το σημείο αρκεί για να χαρακτηριστεί κανείς αντίχριστος. Δεν πρόκειται για τη διάθεση ενός αντίχριστου ούτε για ένα ίχνος της συμπεριφοράς ενός αντίχριστου, αλλά για μια εκδήλωση του ότι κάποιος έχει την ουσία ενός αντίχριστου.

Πείτε Μου, ποιο από τα δύο είναι σοβαρότερο ως προς τη φύση του: το να θέλει κανείς να γίνει Θεός ή το να έχει κανείς φιλοδοξίες και επιθυμίες για τη συνεχή αναζήτηση της θέσης; (Το να θέλει κανείς να γίνει Θεός.) Οι άνθρωποι έχουν φιλοδοξίες και αλαζονικές διαθέσεις, τους αρέσει να δηλώνουν τη θέση τους, και μερικές φορές απολαμβάνουν τα οφέλη που συνεπάγεται αυτή η θέση και της δίνουν μεγάλη αξία —αυτό είναι μια διεφθαρμένη διάθεση και μπορεί να αλλάξει. Το να θέλει, όμως, κάποιος να γίνει Θεός, να μιμείται τον τόνο ομιλίας του Θεού, να μιμείται τον τρόπο με τον οποίο μιλάει ο Θεός, ακόμα και να παραθέτει αυτούσια τα λόγια του Θεού, να τα απαγγέλλει αυτολεξεί για να δώσει στους άλλους τη λανθασμένη εντύπωση ότι μπορεί κανείς να μιλάει και να ενεργεί ακριβώς όπως ο Θεός, με τόνο και τρόπο ομιλίας τόσο κοντά σ’ αυτόν του Θεού, με αποτέλεσμα οι άλλοι να πιστεύουν, στο τέλος, εσφαλμένα πως αυτός είναι ο Θεός ή ίδιος πάνω-κάτω με τον Θεό, και κάποιοι ακόμα και να του φέρονται σαν να ήταν ο Θεός —αυτό είναι πρόβλημα· πρόκειται για ένα αγιάτρευτο πρόβλημα και μια ανίατη ασθένεια. Είναι ασήμαντο ζήτημα το να θέλει κανείς να γίνει Θεός; Η ταυτότητα του Θεού καθορίζεται από την ουσία Του. Η ουσία και η διάθεση της σάρκας στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός δεν αποκτώνται με την προσωπική Του προσπάθεια και δεν καλλιεργούνται από την κοινωνία, από τα έθνη, από την ανθρωπότητα ή από οποιοδήποτε άτομο· δεν καλλιεργούνται ούτε από τον Θεό τον ίδιο. Απεναντίας, ο Θεός έχει έμφυτη την ουσία του Θεού. Δεν χρειάζεται την ανθρώπινη συμβολή ή συνεργασία ούτε καμία αλλαγή στο περιβάλλον ή στη χρονική στιγμή. Ο Θεός έχει την ταυτότητά του ως Θεός, κι έτσι η ουσία Του έχει προκαθοριστεί εδώ και πολύ καιρό· είναι κάτι έμφυτο. Η ικανότητά Του να εκφράζει την αλήθεια δεν είναι κάτι που το έμαθε από τους ανθρώπους ούτε είναι κάτι που το καλλιέργησαν αυτοί. Οι αντίχριστοι δεν αντιλαμβάνονται πλήρως αυτό το ζήτημα. Πιστεύουν βλακωδώς ότι, αν μιμηθούν τον τόνο και τον τρόπο ομιλίας του Θεού τόσο καλά ώστε να φανούν ότι μοιάζουν πολύ με τον Θεό στα μάτια των άλλων, τότε έχουν και τα προσόντα να γίνουν Θεός. Θεωρούν επιπλέον πως, αν λένε κενά, μη πρακτικά, ακατανόητα λόγια, τα υποτιθέμενα «λόγια του Θεού» που αφήνουν τους ανθρώπους χαμένους και ανίδεους, οι τελευταίοι μπορεί να θεωρήσουν ότι αυτοί είναι ο Θεός, κι έτσι μπορεί να τους δοθεί και η ευκαιρία να γίνουν Θεός. Δεν είναι επικίνδυνη αυτή η υπόθεση;

Δεν ησυχάζει ποτέ η επιθυμία κι η φιλοδοξία που έχουν μέσα τους οι αντίχριστοι να γίνουν Θεός. Ενώ αποποιούνται και καταδικάζουν τα λόγια του Θεού, ταυτόχρονα μιμούνται τον τόνο ομιλίας Του. Τι ποταπή, μοχθηρή, ξεδιάντροπη κι ελεεινή πράξη! Τους πιάνει εμμονή και τρέλα με τον πόθο να γίνουν Θεός. Δεν είναι αηδιαστικό; (Ναι.) Τρέφει κανείς από εσάς την επιθυμία να γίνει Θεός; Όποιος θέλει να γίνει Θεός θα καταδικαστεί! Όποιος θέλει να γίνει Θεός θα χαθεί! Αυτό είναι γεγονός, δεν είναι υπερβολή ούτε και προσπάθεια να σε τρομάξω. Δεν το πιστεύεις; Για δοκίμασε. Σκέψου προς αυτήν την κατεύθυνση, έπειτα δράσε με βάση αυτό και δες αν το αντέχεις εσωτερικά, δες πώς θα νιώσεις μέσα σου μ’ αυτό. Αν μέσα σου νιώσεις ευχαρίστηση, περηφάνια και ικανοποίηση με τέτοιες ενέργειες, τότε δεν αξίζεις τίποτα και κινδυνεύεις. Αν, όμως, τέτοιες ενέργειες σε κάνουν να κατηγορείς τον εαυτό σου, να έχεις τύψεις συνείδησης και να ντρέπεσαι υπερβολικά να αντικρίσεις τους άλλους ή τον Θεό, τότε έχεις κάτι απ’ τη συνείδηση και τον ορθολογισμό της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πολλοί άνθρωποι φιλοδοξούν να γίνουν Θεός. Όταν δεν κατανοούν τι είναι η ενσάρκωση του Θεού, όταν δεν γνωρίζουν τον τόνο και τον τρόπο ομιλίας του Θεού, όταν δεν αντιλαμβάνονται αυτές τις πληροφορίες, τότε μπορεί μεν να τους κινεί το ενδιαφέρον η ιδέα, να έχουν φιλοδοξίες και να κάνουν σχέδια, αλλά, επειδή δεν ξέρουν πώς να προχωρήσουν, δεν τολμούν να ενεργήσουν απερίσκεπτα. Το πολύ πολύ να προσποιηθούν ότι είναι πνευματικοί, ότι σώθηκαν, ότι είναι άγιοι ή ότι πληρούν τα κριτήρια για να σωθούν. Μόλις, όμως, αποκτήσουν κάποιες πληροφορίες για τον Θεό, τότε μεγαλώνουν σιγά σιγά οι φιλοδοξίες τους και αρχίζουν να ενεργούν. Και τι κάνουν; Μια ξεκάθαρη εκδήλωση είναι ότι διαβάζουν περισσότερα από τα βαθυστόχαστα και ασύλληπτα λόγια που έχει πει ο Θεός. Μέσα σ’ αυτά τα λόγια, εξοικειώνονται με τη στάση, τον τρόπο, τον τόνο και τη φρασεολογία του λόγου του Θεού και, στη συνέχεια, τα μελετούν σε βάθος και επιχειρούν να τα μιμηθούν. Όσο περισσότερο εξοικειώνονται, τόσο το καλύτερο· φτάνουν στο σημείο να διαισθάνονται τον τόνο και τον τρόπο του λόγου του Θεού ακόμα και με κλειστά μάτια. Τα απομνημονεύουν όλα αυτά με μεγάλη θέρμη, ενώ ταυτόχρονα εξασκούνται και τα προβάρουν ανάμεσα στους άλλους, μιμούνται δηλαδή στον λόγο τους αυτό το ύφος, τον τρόπο, τον τόνο και τη φρασεολογία, κι έπειτα εξετάζουν βαθιά μέσα τους αν το να ενεργούν και να μιλάνε μ’ αυτόν τον τρόπο τούς δίνει την αίσθηση ότι οι ίδιοι είναι ο Θεός. Καθώς η εξοικείωση και η ικανότητά τους αυξάνονται με την εξάσκηση, χωρίς να το καταλάβουν, βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του Θεού. Ξάφνου, μια μέρα, λέει κάποιος: «Η αίσθηση και ο τόνος της ομιλίας του μοιάζουν με του Θεού. Όταν μιλάς μαζί του, είναι σαν να είσαι με τον Θεό· τα λόγια του έχουν τη γεύση των λόγων του Θεού». Χωρίς να το θέλουν, ακούνε τέτοια σχόλια και η καρδιά τους γεμίζει με απεριόριστη ικανοποίηση· νιώθουν πως εκπλήρωσαν επιτέλους την επιθυμία τους, πως επιτέλους έγιναν Θεός. Δεν ξόφλησαν τώρα; Γιατί να διαλέξει κανείς το μονοπάτι της καταστροφής, όταν μπορεί να πάρει τόσα άλλα μονοπάτια; Δεν είναι σαν να αναζητά τον θάνατο; Ακόμα και το να τρέφει κανείς τέτοιες σκέψεις είναι επικίνδυνο, και ακόμα πιο επικίνδυνο το να κάνει πράξη αυτές τις σκέψεις. Αν κάποιος βγει εκτός ελέγχου με τις ενέργειές του και ακολουθήσει αυτήν την κατεύθυνση μέχρι τέλους, αποφασισμένος να πετύχει σ’ αυτήν την υπόθεση και να την κάνει πραγματικότητα, τότε βάζει υποψηφιότητα για την απόλυτη καταστροφή. Κάποιοι αντίχριστοι πράγματι εργάζονται και πασχίζουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Εσείς έχετε δει τέτοιους ανθρώπους ή έχετε έρθει σε επαφή μαζί τους; (Όταν ήμουν στην ενδοχώρα της Κίνας, γνώρισα κάποια που μιμούνταν τον τόνο ομιλίας του Θεού και έτρεφε συχνά τη σκέψη ότι είναι ο Θεός. Εκείνη την εποχή, υπήρχαν δυο-τρεις άνθρωποι που την έβλεπαν ως Θεό, ένας μάλιστα έφτανε ακόμα και στο σημείο να γονατίζει και να πέφτει με το πρόσωπο στο έδαφος όταν τη συναντούσε.) Σε όποιο βαθμό κι αν προσπαθεί κανείς να γίνει Θεός, αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος. Το βλέπετε ξεκάθαρα πια; Αυτά που εκφράζουν και παρέχουν όλα τα λόγια του Θεού για την ανθρωπότητα έχουν σκοπό να βοηθήσουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού κι έτσι να σωθούν. Αν οι άνθρωποι πιστεύουν εσφαλμένα ότι, εφόσον ο Θεός έχει εκφράσει αυτά τα μηνύματα, εκείνοι θα πρέπει να αποσπάσουν από αυτά τις λεπτομέρειες για το πώς γίνεται κανείς Θεός κι έτσι να επιδιώξουν να είναι ο Θεός, να μιμηθούν τον Θεό και να γίνουν Θεός, τότε όλα τέλειωσαν γι’ αυτούς. Αυτό είναι το μονοπάτι προς την καταστροφή· δεν πρέπει ποτέ να μιμηθείς κάτι τέτοιο. Κάποιοι λένε: «Είναι λίγο δύσκολο να μη μιμηθεί κανείς τον θεό. Κάθε φορά που ακούω τον θεό να μιλάει, σκέφτομαι πόσο αξιοπρεπές και επιβλητικό ακούγεται να μιλάει κανείς με την ταυτότητα του θεού. Γιατί, άραγε, ακούγεται τόσο ευχάριστο και γοητευτικό; Γιατί, άραγε, σκέφτομαι πόσο ευχάριστο θα ήταν να είναι κανείς ο θεός, την ώρα που ο θεός μιλάει; Ακούγεται τόσο διαφορετικό όταν μιλάει ο άνθρωπος που έχει την ταυτότητα του θεού». Χωρίς να το συνειδητοποιούν, λοιπόν, αρχίζουν να μιμούνται, ως έναν βαθμό, τον τόνο και τη φρασεολογία του Θεού. Μπορεί μεν, στις υποκειμενικές τους επιθυμίες, να μη θέλουν τόσο ρητά να είναι ο Θεός ή να γίνουν Θεός, αλλά ποια είναι τα βαθύτερα αίτια αυτής της μίμησης; Μήπως οφείλεται στο ότι λατρεύουν την αλήθεια και τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Τότε σε τι; (Πηγάζει από το κίνητρο της επιθυμίας τους να γίνουν Θεός.) Αν Εγώ δεν είχα αυτήν την ταυτότητα ούτε τη θέση, και έλεγα αυτά τα λόγια, θα Με μιμούνταν κανείς; Κανείς δεν θα Μου έδινε σημασία, κανείς δεν θα Με εκτιμούσε· δεν είναι γεγονός αυτό; Όταν δεν είχα αυτήν την ταυτότητα και τη θέση, και πάλι μιλούσα και συναναστρεφόμουν με τους ανθρώπους. Ποιος Με έπαιρνε στα σοβαρά τότε; Μόλις έβλεπαν ότι ήμουν νέος και δεν είχα ανώτερη μόρφωση ή προσόντα ούτε κοινωνική θέση, κανείς δεν Με έπαιρνε πραγματικά στα σοβαρά, ούτε από τη δική Μου εκκλησία ούτε από καμία άλλη, ούτε και κανένας από όσους έκαναν τα καθήκοντά τους και αλληλεπιδρούσαν μαζί Μου. Ακόμη κι αν μιλούσα σωστά ή ειλικρινά, κανείς δεν έδινε σημασία. Γιατί; Αν δεν έχεις ταυτότητα ούτε θέση, δεν έχεις παρουσία· ό,τι κι αν λες δεν έχει σημασία, ακόμα κι αν είναι σωστό ή αν είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι μπορεί ακόμα και να αρνηθούν όσα λες, ισχυριζόμενοι πως είναι όλα λάθος. Θα σε μιμούνταν κανείς τότε; Ένας πολύ μέτριος και συνηθισμένος άνθρωπος, χωρίς ταυτότητα ούτε θέση —ποιος θα καθόταν να σε μιμηθεί; Στα μάτια του κόσμου, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει παρουσία και δεν αξίζει να τον θαυμάζει κανείς· θα είσαι τυχερός αν δεν σου κάνουν και τον νταή. Σε τι θα ωφελούσε να σε μιμηθούν; Θα σε μιμούνταν μόνο και μόνο για να δεχτούν την περιφρόνηση, το νταηλίκι και τις διακρίσεις των άλλων; Ποιους μιμούνται οι άνθρωποι; Μιμούνται εκείνους που, στα μάτια τους, έχουν παρουσία και μεγαλείο, όσους έχουν θέση και ταυτότητα. Αυτά τα άτομα μιμούνται οι άνθρωποι. Γιατί ο ίδιος άνθρωπος, μόλις αποκτήσει μια ορισμένη ταυτότητα και θέση, μοιάζει διαφορετικός στα μάτια των άλλων, ενώ λέει τα ίδια πράγματα; Πώς φαίνεται ξαφνικά να αποκτά παρουσία και να αξίζει να τον μιμηθούν; Τι μιμούνται, στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι; Αυτό που αποδέχονται, μιμούνται και λατρεύουν δεν είναι ούτε η αλήθεια ούτε τα θετικά πράγματα, αλλά το εξωτερικό μεγαλείο, η επιφανειακή θέση. Δεν ισχύει αυτό; Αν δεν είχα ταυτότητα ούτε θέση, τότε άραγε, όσο κι αν αυτά που έλεγα συμβάδιζαν με την αλήθεια, όσα πνευματικά λόγια κι αν έλεγα, θα διαδίδονταν αυτά τα λόγια ανάμεσά σας; Όχι, κανείς δεν θα τους έδινε σημασία. Τώρα, όμως, που έχω την ταυτότητα και τη θέση Μου, πολλοί αρχίζουν να μιμούνται κάποια απ’ τα λόγια που λέω συχνά, τους ιδιωματισμούς Μου, τη φρασεολογία Μου, τον τρόπο και το ύφος ομιλίας Μου. Αηδιάζω όταν ακούω κάτι τέτοιο. Πόσο αηδιάζω; Μου έρχεται να κάνω εμετό όταν το ακούω. Μου φέρνει αηδία όποιος Με μιμείται, Με αρρωσταίνει όποιος Με μιμείται, φτάνω ακόμα και στο σημείο να τους καταδικάσω! Με ποια πρόθεση και με ποιον σκοπό τα μιμούνται όλα αυτά οι άνθρωποι; Το κάνουν για να μιμηθούν τον τόνο της ομιλίας του Θεού, για να πάρουν μια γεύση απ’ το πώς είναι να είναι κανείς Θεός· δεν είναι γεγονός αυτό; Θέλουν θέση, θέλουν να μιλάνε τοποθετημένοι κάπου που έχουν θέση, μιλάνε και ενεργούν με τον τόνο και τον τρόπο κάποιου που έχει ταυτότητα και θέση, ώστε να φαίνεται ότι κι εκείνοι έχουν θέση, ταυτότητα και αξία —δεν ισχύουν όλα αυτά; Αν μιμηθείς έναν συνηθισμένο άνθρωπο, τότε δεν είναι μεγάλο ζήτημα· το πολύ πολύ να πρόκειται για αλαζονική διάθεση. Αν, όμως, μιμηθείς τον τόνο και τον τρόπο ομιλίας του Θεού, εκεί αρχίζουν οι μπελάδες. Σου το λέω, θα πατήσεις νάρκη.

Υπάρχει μια φράση στα λόγια του Θεού: Ο Θεός είναι ένας Θεός που αποστρέφεται το κακό. Σε τι αναφέρεται η φράση «αποστρέφεται το κακό»; Η ταυτότητα του Θεού και η θέση Του είναι μοναδικές. Η αγιοσύνη, η δικαιοσύνη, η εξουσία και η αγάπη του Θεού είναι χαρακτηριστικά που δεν έχει κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον· είναι βλασφημία να προσπαθεί να τα μιμηθεί κανείς. Εφόσον δεν έχεις αυτά τα χαρακτηριστικά, γιατί να προσπαθήσεις να τα μιμηθείς; Εφόσον δεν τα έχεις, γιατί να προσπαθήσεις να γίνεις Θεός; Όταν μιμείσαι, δεν τρέφεις την πρόθεση να είσαι Θεός, να γίνεις Θεός; Ή μήπως μιμείσαι τον Θεό επειδή Τον λατρεύεις, επειδή ζηλεύεις το κάλλος και την ουσία Του; Σε καμία περίπτωση· δεν έχεις ούτε τον χαρακτήρα ούτε το ανάστημα που απαιτείται για κάτι τέτοιο. Θέλεις απλώς να ικανοποιήσεις τη λαχτάρα σου να είσαι Θεός, να κερδίσεις τον θαυμασμό και τον σεβασμό των άλλων, και να σου φέρονται σαν να ήσουν Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν είναι ντροπή αυτό; Είναι εντελώς επαίσχυντο! Η μίμηση είναι από μόνη της κάτι το αποκρουστικό και η φιλοδοξία να είσαι Θεός δεν είναι απλώς αηδιαστική —είναι καταδικαστέα. Γι’ αυτό και σήμερα σας λέω σοβαρά πως, ό,τι κι αν έχω πει, ό,τι κι αν έχω κάνει, ό,τι κι αν λέω ή κάνω που γεννά μέσα σας αισθήματα σεβασμού, φθόνου ή ζήλιας, ένα πράγμα πρέπει να θυμάστε: Να μη Με μιμηθείτε ποτέ. Πρέπει να εγκαταλείψετε κάθε πρόθεση να Με μιμηθείτε, πρέπει να επαναστατήσετε ενάντια στη νοοτροπία της μίμησης και να μην προσβάλετε τη διάθεση του Θεού. Το ζήτημα είναι σοβαρό! Ένας διεφθαρμένος άνθρωπος που υιοθετεί τον τόνο του λόγου του Θεού, τον τρόπο ομιλίας Του και τη διάθεσή Του σαν να ήταν κάτι ασήμαντο με το οποίο μπορεί κανείς να ασχοληθεί μόνο στα λόγια, να το χειριστεί αυθαίρετα και να παίξει μ’ αυτό, προκαλεί στον Θεό την απέχθεια. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού —μην το κάνεις ποτέ! Ακόμα κι αν δεν σ’ ακούσω να μιμείσαι τον τρόπο και τον τόνο ομιλίας του ενσαρκωμένου Θεού, και μόνο που ξέρω ότι έχεις τέτοια διάθεση και τέτοιες σκέψεις, αηδιάζω όσο δεν πάει. Αν μιμείσαι τον τόνο του Πνεύματος του Θεού με την πρόθεση να απευθυνθείς σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ή στο ευρύ κοινό, τότε δεν αναζητάς τον θάνατο; Όλοι πρέπει να επαγρυπνούν σχετικά μ’ αυτό το θέμα· μην κάνεις ποτέ κάτι τέτοιο! Κάποιοι άνθρωποι ρωτούσαν στο παρελθόν: «Τι σημαίνει να προσβάλλει κανείς τη διάθεση του Θεού;» Σήμερα, θα σου πω ένα πράγμα: Το να μιμείται κανείς τον τόνο και τον τρόπο ομιλίας του Θεού, καθώς και μια σειρά άλλων πραγμάτων που αφορούν την ταυτότητα και τη θέση του Θεού, είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά, όλα αυτά αποτελούν ύβρι ενάντια στη διάθεση του Θεού. Πρέπει οπωσδήποτε να το θυμάστε αυτό και να μην διαπράξετε ποτέ αυτήν την ύβρη! Αν, τελικά, διαπράξετε αυτήν την ύβρη και επανορθώσετε αμέσως, επαναστατήσετε ενάντια στον εαυτό σας και μεταμορφωθείτε, τότε υπάρχει ακόμα ελπίδα. Αν, όμως, προχωρήσεις με πείσμα σ’ αυτό το μονοπάτι, θα χαρακτηριστείς αντίχριστος και, για να σου πω την αλήθεια: Στα μάτια του Θεού, δεν θα υπάρχει πλέον γυρισμός —θα έχει έρθει το τέλος σου. Θυμήσου, ο Θεός είναι ένας Θεός που αποστρέφεται το κακό. Πρέπει να αντιμετωπίζεις κάθε πτυχή που αφορά την ταυτότητα και την ουσία του Θεού απόλυτα προσεκτικά και όχι να παίρνεις το ζήτημα αψήφιστα. Όταν ο τρόπος και ο τόνος ομιλίας του Θεού εκφράζονται από τα χείλη ενός διεφθαρμένου ανθρώπου, κάτι τέτοιο είναι τεράστια ταπείνωση και βλασφημία εναντίον του Θεού, κι ο Θεός δεν υπάρχει περίπτωση να το ανεχθεί. Οι άνθρωποι δεν πρέπει ποτέ και σε καμία περίπτωση να διαπράττουν μια τέτοια ύβρη. Το καταλαβαίνεις; Αν διαπράξεις αυτήν την ύβρη, πέθανες! Αν δεν Με ακούς και δεν Με πιστεύεις, δοκίμασε, και όταν καταστρέψεις πραγματικά τον εαυτό σου, μη Με κατηγορήσεις ότι δεν σου το είπα.

15 Αυγούστου 2020