Β. Οι αντίχριστοι αποποιούνται τα λόγια του Θεού όταν αυτά δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους

Η δεύτερη εκδήλωση είναι ότι οι αντίχριστοι αποποιούνται τα λόγια του Θεού όταν αυτά δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους. Ο Θεός έχει πει πολλά λόγια στο πλαίσιο του έργου Του, απ’ την αρχή του μέχρι και τώρα. Αυτά τα λόγια καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα και έχουν πλούσιο περιεχόμενο, και περιλαμβάνουν πτυχές που αφορούν τις προθέσεις και τις οπτικές των ανθρώπων, καθώς και την υπηρεσία τους στον Θεό. Φυσικά, υπάρχουν ακόμα περισσότερα που αφορούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, ενώ ένα ακόμα μεγαλύτερο μέρος αφορά τις προθέσεις του Θεού και τις απαιτήσεις του Θεού από την ανθρωπότητα. Ανάμεσα σ’ αυτά τα λόγια, ο Θεός έχει υιοθετήσει διάφορες μεθόδους ομιλίας. Μέσα στις διάφορες αυτές μεθόδους ομιλίας, κάποιες φορές ο τόνος είναι σχετικά κοντά στους ανθρώπους στην αρχή, ενώ ακολουθεί η κρίση και η έκθεση της ανθρωπότητας, καθώς και η κατάκτηση της ανθρωπότητας, κι έπειτα σταδιακά λέγονται στους ανθρώπους διάφορες πτυχές της αλήθειας. Το περιεχόμενο αυτών των λόγων είναι πολυσχιδές· όσο απέραντο κι αν είναι, όμως, είναι στο σύνολό του αυτό που χρειάζεται η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Εκτός από ένα μικρό μέρος εξαιρετικά εξειδικευμένου περιεχομένου, τα περισσότερα από αυτά τα λόγια διατυπώνονται σύμφωνα με τα μοτίβα της ανθρώπινης γλώσσας, με τόνο, με επιλογή λέξεων και με γλωσσική λογική που μπορούν να αποδεχθούν όλοι οι άνθρωποι. Με δυο λόγια, το ύφος και οι μέθοδοι σ’ αυτές τις μορφές γλώσσας και ομιλίας, όλα αυτά είναι κοινά και πολύ κατανοητά. Εφόσον κάποιος κάνει φυσιολογικές σκέψεις κι έχει φυσιολογικό μυαλό και λογική, μπορεί να κατανοήσει αυτά τα λόγια του Θεού. Αυτό συνεπάγεται τα εξής: Εφόσον κάποιος κάνει κανονικές σκέψεις, αφού διαβάσει αυτά τα λόγια, μπορεί να βρει το μονοπάτι άσκησης, να αποκτήσει αυτογνωσία, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού και να βρει τις αρχές άσκησης. Με την προϋπόθεση να έχει κανείς καρδιά και να κάνει κανονικές σκέψεις, αυτά τα λόγια του Θεού βοηθούν τους ανθρώπους και τους καθοδηγούν στις διάφορες δυσκολίες της ζωής, ενώ τους δίνουν και τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου των λόγων του Θεού είναι έτσι, υπάρχει, όμως, και ένα μέρος που διατυπώνεται από την οπτική της θεϊκής φύσης, από την οπτική του Πνεύματος. Αυτό το μέρος του περιεχομένου είναι πολύ ιδιαίτερο. Για ολόκληρη την ανθρωπότητα, αυτό το μέρος των λόγων Του είναι πολύ βαθυστόχαστο και δυσνόητο. Μοιάζει με μυστήριο, αλλά μοιάζει και με προφητεία. Σε κάθε πρόταση, κάθε χωρίο και κάθε κεφάλαιο ομιλίας, οι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να διακρίνουν το νόημα του Θεού, δυσκολεύονται να βρουν το πλαίσιο των λόγων του Θεού και τις απαιτήσεις του Θεού απ’ τον άνθρωπο, καθώς και τις αλήθεια-αρχές που αναζητούν οι άνθρωποι. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το μέρος των λόγων Του; Είναι «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» και τα αντίστοιχα παραρτήματα. Αυτό το μέρος των λόγων Του είναι πολύ δυσνόητο για τους ανθρώπους. Πρώτον, ας αφήσουμε κατά μέρος το γιατί εκφράζει ο Θεός αυτό το δυσνόητο για τους ανθρώπους μέρος και, αντί γι’ αυτό, ας συζητήσουμε για το ποιο κομμάτι του θέματος πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε —«Οι αντίχριστοι αποποιούνται τα λόγια του Θεού όταν αυτά δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους»— σχετίζεται με το μέρος στο οποίο αναφέρθηκα. Όσον αφορά τα περισσότερα κοινά, κατανοητά λόγια που λέει ο Θεός, αλλά και τα σύνθετα που όμως έχουν εύκολη έκφραση, καθώς και τις προειδοποιήσεις και τις υπενθυμίσεις του Θεού προς τον άνθρωπο, τις παροτρύνσεις και τα παρηγορητικά Του λόγια προς τον άνθρωπο, τα λόγια που εκθέτουν και κρίνουν τον άνθρωπο, καθώς και τα λόγια που παρέχονται και καθοδηγούν τον άνθρωπο, αυτά τα λόγια, λοιπόν, όσοι δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, όσοι έχουν θεοποιήσει τη λέξη «Θεός» και θα προτιμούσαν να πιστεύουν σ’ έναν ασαφή θεό, θεωρούν ότι δεν μοιάζουν με λόγια του Θεού. Θεωρούν ότι είναι υπερβολικά κοινά, υπερβολικά άμεσα, απλές κουβέντες. Κάθε κεφάλαιο τους φαίνεται υπερβολικά μεγάλο. Δεν θέλουν να διαβάσουν αυτά τα λόγια. Θεωρούν ότι τα λόγια δεν έχουν βάθος και μυστήριο, και γι’ αυτό δεν αξίζει να διαβαστούν. Κατά τη γνώμη τους, λοιπόν, αυτά τα λόγια δεν είναι τα λόγια του Θεού. Το λένε αυτό επειδή το περιεχόμενο, ο τρόπος και το ύφος που έχουν αυτά τα λόγια δεν ταιριάζει με τα γούστα τους. Ποια είναι, λοιπόν, τα γούστα τους; Θέλουν να διαβάζουν βαθυστόχαστα κείμενα, λόγια που παραμένουν ακατανόητα όπως κι αν τα διαβάσει κανείς, σαν τόμος που έπεσε απ’ τον ουρανό και δεν μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί· τέτοια θέλουν να διαβάζουν. Οι αντίχριστοι απαξιώνουν το είδος των λόγων που προσφέρει ο Θεός με τρόπο, τόνο και ύφος που ταιριάζουν στα ανθρώπινα γούστα. Είναι γεμάτοι αντιλήψεις, περιφρόνηση και χλευασμό απέναντι σ’ αυτά τα λόγια. Γι’ αυτό και δεν διαβάζουν, δεν κοιτάζουν και δεν ακούνε αυτά τα κοινά, ευκολονόητα λόγια που μπορούν να δώσουν ζωή στους ανθρώπους. Μέσα τους νιώθουν εχθρικότητα κι αηδία, και αρνούνται να αποδεχθούν αυτά τα λόγια. Γιατί νιώθουν άρνηση, αηδία κι εχθρικότητα απέναντι σ’ αυτά τα λόγια; Ένας λόγος είναι βέβαιος: Πιστεύουν πως αυτά τα λόγια εκφράζονται απ’ την οπτική του ενσαρκωμένου Θεού, επομένως τα θεωρούν ανθρώπινα λόγια. Τι σημαίνει, ως έννοια, ανθρώπινα λόγια; Όπως το βλέπουν οι αντίχριστοι, το μόνο που αξίζει να διαβάζουν είναι τα λόγια του Θεού, οι ουράνιες γραφές. Αξίζει να διαβάζουν μόνο βαθυστόχαστα, ακατάληπτα και μυστηριώδη λόγια. Αυτά τα ανθρώπινα κείμενα, που είναι κοινά και ευκολονόητα, δεν αξίζουν την ανάγνωσή τους, δεν τραβούν το «οξυδερκές» βλέμμα τους, κι έτσι τα απαξιώνουν. Δεν διαβάζουν καθόλου αυτά τα λόγια, ούτε φυσικά αποδέχονται την αλήθεια που έχουν αυτά μέσα τους.

Κοιτάξτε γύρω σας και δείτε ποιος δεν διαβάζει τα λόγια του Θεού, ποιος σηκώνεται και φεύγει όταν κάποιος συναναστρέφεται πάνω στα λόγια του Θεού και ποιος, όταν ακούει να διαβάζουν τα λόγια του Θεού ή να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, χασμουριέται, τεντώνεται, κουνιέται νευρικά, δείχνει ανυπομονησία και ψάχνει δικαιολογίες για να φύγει ή να διακόψει, και πάει το θέμα κάπου αλλού —τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο. Αν μιλάς για θεολογία, για τυχόν πλάνες ή για ανθρώπινες οπτικές, κάθονται κι ακούνε. Τη στιγμή, όμως, που θ’ αρχίσεις να κάνεις κήρυγμα, να προσεύχεσαι διαβάζοντας, να συναναστρέφεσαι πάνω στα λόγια του Θεού ή να εξυψώνεις τα λόγια του Θεού, τότε αμέσως αλλάζουν και αποκαλύπτουν μια αφύσικη συμπεριφορά, μια δαιμονική συμπεριφορά. Όταν ακούνε να διαβάζονται τα λόγια του Θεού, γίνονται νευρικοί και ενοχλούνται, ενώ, τη στιγμή που θ’ ακούσουν κάποιον να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, γίνονται επιθετικοί και σηκώνονται να φύγουν. Ποια είναι η φύση αυτής της πράξης; Ποια διάθεση είναι αυτή; Έτσι είναι οι αντίχριστοι. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πώς τους χαρακτηρίζεις αντίχριστους; Ίσως είναι νέοι πιστοί και δεν έχουν αναπτύξει ενδιαφέρον για τα λόγια του Θεού ή δεν έχουν γευτεί τη γλύκα που έχουν τα λόγια του Θεού. Δεν αφήνεις περιθώριο για την πιθανότητα να έχουν μικρό ανάστημα οι νέοι πιστοί;» Αν είναι νέοι πιστοί που έχουν μικρό ανάστημα και αδιαφορούν για τα λόγια του Θεού, τότε γιατί δεν νιώθουν αποστροφή όταν μιλάς για άλλα πράγματα; Μπορείς να συζητήσεις για μεγάλες καταστροφές, για το μέλλον της ανθρωπότητας, για μυστήρια ή για το Βιβλίο της Αποκάλυψης και να παρατηρήσεις αν μπορούν να καθίσουν ακίνητοι. Σ’ αυτήν την περίπτωση, συμπεριφέρονται διαφορετικά. Απ’ την οπτική της φύση-ουσίας ενός αντίχριστου, είναι εχθρικοί απέναντι στην αλήθεια. Πώς αποκαλύπτεται αυτή η φύση-ουσία της εχθρότητας απέναντι στην αλήθεια; Με το ότι, μόλις φτάσουν στ’ αυτιά τους τα λόγια του Θεού, νιώθουν αποστροφή και υπνηλία, και αποκαλύπτουν διάφορες εκφράσεις απαξίωσης, ανυπομονησίας και απροθυμίας να ακούσουν. Έτσι αποκαλύπτεται η δαιμονική τους συμπεριφορά. Εξωτερικά, φαίνεται να κάνουν το καθήκον τους και να αυτοπροσδιορίζονται ως ακόλουθοι του Θεού. Γιατί, λοιπόν, δείχνουν απειθαρχία όταν γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, όταν γίνεται συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού; Γιατί δεν μπορούν να κάτσουν ακίνητοι σ’ αυτήν την περίπτωση; Μοιάζει λες και τα λόγια του Θεού κρατούν ξίφος. Μήπως τους διαπέρασαν τα λόγια του Θεού; Μήπως τους καταδίκασαν τα λόγια του Θεού; Όχι. Τα περισσότερα από αυτά τα λόγια προορίζονται να θρέψουν τους ανθρώπους· οι άνθρωποι, μόλις τα ακούσουν, ξυπνάνε, βρίσκουν τρόπο να ζήσουν και ανακτούν δυνάμεις για να ζήσουν με ανθρώπινη ομοιότητα. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι αντιδρούν αφύσικα μόλις ακούνε αυτά τα λόγια; Έτσι αποκαλύπτει ο διάβολος την αληθινή του συμπεριφορά. Δεν νιώθουν αποστροφή όταν μιλάς για θεολογία, για αιρέσεις, για πλάνες ή για το Βιβλίο της Αποκάλυψης. Ακόμα κι αν μιλήσεις για το να είναι κανείς άδολος ή για το να είναι κανείς ανθρωπάρεσκος, ή αν διηγηθείς ηρωικές ιστορίες, και πάλι δεν νιώθουν αποστροφή. Τη στιγμή, όμως, που θ’ ακούσουν να διαβάζονται τα λόγια του Θεού, νιώθουν αποστροφή, σηκώνονται και θέλουν να φύγουν. Αν τους παροτρύνεις ν’ ακούσουν όπως πρέπει, τότε γίνονται επιθετικοί και σου ρίχνουν άγριες, θυμωμένες ματιές. Γιατί δεν μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να χωνέψουν τα λόγια του Θεού; Δεν μπορούν να κάτσουν ήσυχοι όταν ακούνε τα λόγια του Θεού. Τι συμβαίνει εδώ; Αυτό αποδεικνύει ότι το πνεύμα που έχουν μέσα τους είναι αφύσικο, είναι ένα πνεύμα που αποστρέφεται την αλήθεια και ανταγωνίζεται τον Θεό. Μόλις ακούσουν τα λόγια του Θεού, νιώθουν εσωτερική ταραχή· ο δαίμονας που έχουν μέσα τους κουνιέται, κι έτσι τους είναι αδύνατο να κάτσουν ήσυχοι. Αυτή είναι η ουσία ενός αντίχριστου. Απ’ έξω, λοιπόν, οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους. Σε τι αναφέρεται, όμως, πραγματικά η φράση «δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους»; Δείχνει ξεκάθαρα ότι καταδικάζουν αυτά τα λόγια, δεν τα αναγνωρίζουν ως κάτι που προέρχεται απ’ τον Θεό ούτε τα αναγνωρίζουν ως την αλήθεια ή ως την οδό της ζωής που σώζει τους ανθρώπους. Το ότι δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους είναι απλώς δικαιολογία, ένα επιφανειακό φαινόμενο. Τι σημαίνει ότι κάτι δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους; Ο κάθε άνθρωπος, δηλαδή, δεν έχει καθόλου αντιλήψεις σχετικά με όλα αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός; Μπορούν όλοι να τα αποδεχθούν ως λόγια του Θεού, ως την αλήθεια; Όχι —κάθε άνθρωπος έχει, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, σε κάποιο επίπεδο, σκέψεις, αντιλήψεις ή οπτικές που έρχονται σε σύγκρουση ή που είναι αντίθετες με τα λόγια του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όμως, έχουν κανονικό ορθολογισμό, κι αυτός ο ορθολογισμός τούς βοηθάει να υπερνικήσουν τη στάση που κάνει την εμφάνισή της όταν έρχονται αντιμέτωποι με όσα λόγια του Θεού δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους. Ο ορθολογισμός τους τους λέει: «Μπορεί να μην συμφωνούν με τις αντιλήψεις μου, όμως δεν παύουν να είναι λόγια του Θεού· ακόμα κι αν δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις μου, ακόμα κι αν είμαι απρόθυμος να τ’ ακούσω, και νιώθω πως δεν είναι σωστά και έρχονται σε σύγκρουση με τις σκέψεις μου, αυτά τα λόγια παραμένουν η αλήθεια. Σιγά σιγά θα τα αποδεχθώ και, μια μέρα, όταν τα αναγνωρίσω όλα αυτά, τότε θα εγκαταλείψω τις αντιλήψεις μου». Ο ορθολογισμός τους τους υπαγορεύει να αφήσουν πρώτα κατά μέρος τις αντιλήψεις τους· οι αντιλήψεις τους δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα λόγια του Θεού. Ο ορθολογισμός τους τους υπαγορεύει να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού με μια στάση υποταγής και ειλικρίνειας, αντί να αντιπαραθέτουν στα λόγια του Θεού τις δικές τους αντιλήψεις και οπτικές. Έτσι, λοιπόν, όταν ακούνε τα λόγια του Θεού, αποδέχονται όσα συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους και κάθονται ήσυχα ν’ ακούσουν. Όσο γι’ αυτά που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους, ψάχνουν και γι’ αυτά λύσεις, παλεύουν ν’ αφήσουν κατά μέρος τις αντιλήψεις τους και να συμβαδίσουν με τον Θεό. Αυτή είναι η κανονική συμπεριφορά των περισσότερων λογικών ανθρώπων. Ωστόσο, όταν οι αντίχριστοι λένε πως κάτι «δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους», δεν εννοούν το ίδιο με τους συνηθισμένους ανθρώπους. Στην περίπτωση των αντίχριστων, η φράση έχει σοβαρά προβλήματα· είναι κάτι εντελώς αντίθετο με τις ενέργειες, τα λόγια, την ουσία και τη διάθεση του Θεού, κάτι που ανήκει σε μια σατανική διάθεση-ουσία. Στην περίπτωσή τους, πρόκειται για καταδίκη, βλασφημία και γελοιοποίηση των λόγων του Θεού. Πιστεύουν πως αυτή η κοινή και ευκολονόητη ανθρώπινη γλώσσα που μιλάει ο Θεός δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορεί να σώσει τους ανθρώπους. Αυτό ακριβώς εννοούν οι αντίχριστοι όταν λένε πως κάτι «δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους». Ποια είναι, λοιπόν, η ουσία του πράγματος; Στην πραγματικότητα, πρόκειται για καταδίκη, άρνηση και βλασφημία κατά του Θεού.

Οι αντίχριστοι πιστεύουν πως, όταν ο Θεός υιοθετεί την οπτική της ανθρώπινης φύσης, την οπτική ενός τρίτου, και χρησιμοποιεί ανθρώπινα γλωσσικά μοτίβα, ανθρώπινη δομή και φρασεολογία για να μιλήσει στους ανθρώπους, τα λόγια που προκύπτουν δεν είναι αρκετά βαθυστόχαστα, δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν λόγια του Θεού, κι έτσι εκείνοι προτιμούν να πεθάνουν παρά να τα αποδεχθούν. Κάποιοι λένε τα εξής: «Λες ότι δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού, αλλά ταυτόχρονα τα τρώνε και τα πίνουν, κάποιες φορές δείχνουν πνευματική άσκηση, και κάποιες φορές μάλιστα, όταν συναναστρέφονται μαζί μας, παραθέτουν λόγια του Θεού. Πώς το εξηγείς αυτό;» Άλλο αυτό, αυτό δεν είναι παρά κάτι επιφανειακό· στην ουσία, όμως, οι αντίχριστοι ορίζουν τα λόγια του Θεού ως εξής: «Τα λόγια που λέει ο ενσαρκωμένος υιός του ανθρώπου δεν ισοδυναμούν με την αλήθεια ούτε βέβαια με τα λόγια του θεού, επομένως δεν χρειάζεται να τα αποδεχθώ, να τα φάω, να τα πιω ή να υποταχθώ σ’ αυτά». Όσον αφορά, όμως, το μέρος που το εκφράζει η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός απ’ την οπτική του Πνεύματος, απ’ την οπτική της θεϊκής φύσης —δηλαδή «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» —αυτό είναι κάτι που οι αντίχριστοι το βλέπουν, αλλά δεν το φτάνουν. Είναι ένα μέρος των λόγων του Θεού με το οποίο παθιάζονται πολύ. Με τι έχει να κάνει αυτό το πάθος; Έχει να κάνει με το ότι οι αντίχριστοι κοιτάζουν αυτό το κείμενο με τα σάλια να τους τρέχουν και σκέφτονται: «Χάρη σ’ αυτό ακριβώς το μέρος του λόγου σου εσύ, ένας ασήμαντος, εντελώς συνηθισμένος άνθρωπος, κάποιος που στα μάτια μας δεν είναι τίποτα, έγινες θεός. Είναι τόσο άδικο, δεν υπάρχει δικαιοσύνη!» Υπάρχει, ωστόσο, μία πτυχή που θεωρούν ότι είναι «άξια πανηγυρισμού». Χάρη σ’ αυτήν ακριβώς την έκφραση αυτού του μέρους των λόγων του Θεού, ικανοποιείται η επιθυμία και η φιλοδοξία τους να θαυμάζουν και να σέβονται τον Θεό που βρίσκεται στον ουρανό. Ανοίγει έναν νέο ορίζοντα μπροστά τους, και λένε: «Υπέροχα, ο θεός είναι πράγματι θεός! Αυτός ο θεός είναι ο θεός από τον τρίτο ουρανό, ο μεγαλύτερος απ’ όλους. Σ’ αυτόν αξίζει πράγματι να είναι θεός· δεν είναι απλό να πει κανείς τέτοια λόγια. Ούτε μία πρόταση δεν είναι κατανοητή στους ανθρώπους, τόσο βαθυστόχαστα είναι αυτά τα λόγια, ακόμα περισσότερο κι απ’ τις προφητείες των προφητών!» Κάθε φορά που διαβάζουν αυτά τα λόγια οι αντίχριστοι, γεμίζουν μέσα τους από ζήλια και φθόνο, αλλά και από θαυμασμό για τον Θεό που βρίσκεται στον ουρανό. Κάθε φορά που διαβάζουν αυτά τα λόγια, νιώθουν πως αυτοί αγαπούν τον Θεό περισσότερο από κάθε άλλον· κάθε φορά που διαβάζουν αυτά τα λόγια, νιώθουν πως είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στον Θεό. Αυτά τα λόγια ικανοποιούν στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την περιέργειά τους σχετικά με τον Θεό. Σ’ αυτό το μέρος των λόγων του Θεού, μπορεί να μην κατανοούν καθόλου τις προθέσεις Του, το πλαίσιο κάθε πρότασης που λέει, τον απώτερο σκοπό που εξυπηρετείται ή το νόημα πίσω από τις λέξεις, αλλά περιμένουν πώς και πώς αυτό το μέρος των λόγων Του με μεγάλη ανυπομονησία. Γιατί; Επειδή αυτό το μέρος είναι δυσνόητο, δεν έχει την αίσθηση της ανθρώπινης φύσης που έχει ο ενσαρκωμένος Θεός, δεν εκφράζεται απ’ την οπτική της ανθρώπινης φύσης ούτε απ’ την οπτική ενός τρίτου. Σ’ αυτό το μέρος, βλέπουν το μεγαλείο του Θεού, το ακατάληπτό Του, κι επίσης Τον αντιλαμβάνονται ως κάτι που το βλέπουν, αλλά δεν το φτάνουν. Όσο πιο πολύ συμβαίνει αυτό, τόσο περισσότερο πιστεύουν ότι υπάρχει ο Θεός που βρίσκεται στον ουρανό και ότι ο Θεός που βρίσκεται στη γη είναι υπερβολικά ασήμαντος, ότι είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς σ’ Αυτόν και ότι δεν είναι άξιος πίστης. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν αποδεχθεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες χάρη σ’ αυτό το μέρος των λόγων Του. Κάποιοι έχουν προσέλθει στο έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες ειδικά γι’ αυτά τα λόγια, και κάποιοι βρίσκονται εδώ επειδή απλώς περιμένουν να εκπληρωθεί αυτό το μέρος των λόγων Του. Επιπλέον, μέσα από αυτά τα λόγια, κάποιοι επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του Θεού που βρίσκεται στον ουρανό, κι έτσι σιχαίνονται ακόμα περισσότερο την ταπεινότητα και την ασημαντότητα του Θεού που βρίσκεται στη γη. Όσο περισσότερο διαβάζουν αυτό το μέρος των λόγων Του, τόσο περισσότερο θεωρούν πως ο λόγος του Θεού που βρίσκεται στη γη, του ενσαρκωμένου Θεού, είναι υπερβολικά ρηχός. Λένε: «Τα λόγια σου είναι υπερβολικά ευκολονόητα. Γιατί δεν λες κάτι που να μην μπορούμε να το κατανοήσουμε; Γιατί δεν μιλάς για κανένα μυστήριο; Γιατί να μην μιλήσεις τη γλώσσα του τρίτου ουρανού; Γιατί να μην μιλήσεις τη θεϊκή γλώσσα; Δώσε μας τη δυνατότητα να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να ανοίξουμε το μυαλό μας. Αν μιλούσες και ενεργούσες έτσι, δεν θα είχαμε μεγαλύτερη πίστη; Δεν θα σταματούσαμε να σου αντιστεκόμαστε; Αν μιλούσες και μας καθοδηγούσες μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα είχες υψηλότερη θέση; Υπήρχε περίπτωση να σε σιχαινόμαστε τότε;» Δεν είναι κάπως παράλογο αυτό; Είναι το άκρον άωτον του παραλογισμού! Όσοι έχουν ανοσία στη λογική έχουν, άραγε, κανονική ανθρώπινη φύση; Έχουν το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Άρα, αυτό το είδος των αντίχριστων, αυτή η ομάδα ανθρώπων που αντιδρά έτσι στα λόγια του Θεού, έχει κανονικό ορθολογισμό; (Όχι.) Μερικές φορές, όταν πετυχαίνω ανθρώπους να κουβεντιάζουν, πηγαίνω να μιλήσω μαζί τους. Προς έκπληξή Μου, όμως, συζητούν τόσο πομπώδη θέματα που δεν μπορώ ούτε να παρέμβω ούτε να συμμετάσχω στη συζήτηση. Λένε: «Είναι προφανές ότι δεν είσαι φτιαγμένος για κάτι τέτοιο. Δεν μπορείς να μιλήσεις τη γλώσσα του τρίτου ουρανού. Εμείς μιλάμε τη γλώσσα του τρίτου ουρανού, που δεν την καταλαβαίνουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Τι σημασία έχει, λοιπόν, αν είσαι ο θεός; Και πάλι δεν καταλαβαίνεις, οπότε δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σε βάλουμε στην κουβέντα». Πείτε Μου, τι πρέπει να κάνω σε τέτοιες περιστάσεις; Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να είναι λογικοί. Όταν τους βλέπω να μιλάνε μια τόσο ανώτερη και ισχυρή γλώσσα του τρίτου ουρανού, κι εγώ δεν μπορώ να φτάσω σ’ αυτό το επίπεδο, τότε καλύτερα να φύγω παρά να γελοιοποιηθώ. Κάποιοι αντίχριστοι κηρύσσουν ανοιχτά αυτές τις αιρέσεις, τις πλάνες και τα κενά, καθόλου πρακτικά λόγια που προέρχονται ξεκάθαρα απ’ τον Σατανά, απ’ τον αρχάγγελο. Τα λόγια που λένε ακούγονται σύνθετα και υψηλού επιπέδου, πέρα απ’ την αντίληψη των περισσότερων κανονικών ανθρώπων. Τι σημαίνει να είναι κάτι πέρα απ’ την αντίληψή σου; Σημαίνει ότι, μόλις το ακούσεις, το αναγνωρίζεις ως κουβέντες του διαβόλου, κι ότι πρέπει να τις απορρίψεις.

Ποια είναι η ουσία του ότι οι αντίχριστοι αποποιούνται τα λόγια του Θεού που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους; Την έχετε δει ξεκάθαρα; Ούτε καν διαβάζουν στ’ αλήθεια αυτά τα λόγια του Θεού. Στην αρχή, από περιέργεια, διαβάζουν τα λόγια του Θεού πρόχειρα κι επιφανειακά. Αφού ρίξουν μια γρήγορη ματιά, σκέφτονται: «Τα περισσότερα απ’ αυτά τα λόγια δεν αξίζει να τα διαβάσει κανείς, δεν έχουν τίποτα το πρακτικό, το πολύτιμο ή το ουσιώδες, τίποτα που να αξίζει έρευνα σε βάθος». Καθώς προχωρούν το διάβασμα, πέφτουν πάνω στο μέρος με τίτλο «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν». Νιώθουν πως αυτό το μέρος θυμίζει τη θεϊκή γλώσσα, ότι είναι λόγια υψηλά και βαθιά, ότι αξίζει να τα εξερευνήσουν και να τα ερευνήσουν οι άνθρωποι —αυτό είναι του γούστου τους. Για ποιο πράγμα ανυπομονούν τώρα; «Ποιος μπορεί να εξηγήσει αυτό το μέρος; Ποια ακριβώς είναι η πρόθεση του θεού; Τι σημαίνει κάθε χωρίο των λόγων του θεού και πώς πρόκειται να εκπληρωθεί;» Αυτό θέλουν να καταλάβουν πάνω απ’ όλα οι αντίχριστοι, αλλά δεν μπορούν να το κατανοήσουν μόνοι τους. Πιστεύετε ότι πρέπει να τους το πει κάποιος; (Δεν χρειάζεται.) Γιατί όχι; Είναι άξιοι οι διάβολοι ν’ ακούσουν τα λόγια του Θεού; Είναι άξιοι να μάθουν τα μυστήρια του Θεού; (Όχι.) Τα μυστήρια του Θεού αποκαλύπτονται σε όσους Τον πιστεύουν, Τον ακολουθούν και υποτάσσονται σ’ Αυτόν, και αποκρύπτονται από τους διαβόλους και τους σατανάδες· αυτοί είναι ανάξιοι. Επομένως, αν ο Θεός αποφασίσει να αποκαλύψει τα μυστήρια και την ουσία αυτού του μέρους των λόγων Του, καθώς και τις ρίζες και το πλαίσιο αυτών των λόγων, θα τα αποκαλύψει στον εκλεκτό λαό Του, θα τα πει σ’ αυτόν, αλλά ποτέ στους σατανάδες ή στους διαβόλους. Αν επιδιώκετε την αλήθεια και έχετε την τύχη να μείνετε ως το τέλος, θα σας δοθεί η ευκαιρία να κατανοήσετε το περιεχόμενο αυτού του μέρους των λόγων Του. Είναι πολλά τα μυστήρια που υπάρχουν και στα λόγια του Θεού και στο έργο Του. Πάρτε, για παράδειγμα, την τωρινή ενσάρκωση του Θεού· μπορεί να υπάρχουν, λίγο πολύ, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, κάποιες όχι και τόσο εξόφθαλμες προφητείες σχετικά μ’ αυτήν στη Βίβλο και σε προηγούμενες προβλέψεις, αλλά είναι όλες τους πολύ συγκαλυμμένες. Η τωρινή ενσάρκωση του Θεού, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και καθ’ όλη τη διάρκεια του σχεδίου διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών, παραμένει το μεγαλύτερο μυστήριο και το πιο απόκρυφο ζήτημα. Δεν το γνωρίζουν οι άνθρωποι, δεν το γνωρίζουν οι άγγελοι ούτε κανένα απ’ τα δημιουργήματα του Θεού· ούτε καν ο Σατανάς, ο πιο επιδέξιος, δεν γνωρίζει κάτι σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα. Γιατί δεν γνωρίζει; Αν ο Θεός ήθελε να το πει, ο Σατανάς δεν θα το είχε μάθει πολύ εύκολα; Γιατί, λοιπόν, δεν το γνωρίζει; Ένα μόνο πράγμα είναι βέβαιο: Ο Θεός δεν θέλει να το μάθει ο Σατανάς. Ακόμα κι αν υπάρξουν πολλά σημάδια, πολλές προφητείες και πολλά γεγονότα που θα παραπέμπουν σ’ αυτό το περιστατικό, και θα δείχνουν και θα προμηνύουν ότι θα συμβεί, εφόσον ο Θεός δεν θέλει να το μάθει ο Σατανάς, τότε δεν θα το μάθει ποτέ. Αυτό είναι γεγονός. Ο Θεός θα του το πει απευθείας όταν Εκείνος θελήσει. Αν ο Θεός δεν το πει και δεν μιλήσει γι’ αυτό, τότε, ακόμα κι αν εμφανιστούν αυτά τα γεγονότα και τα προφητικά στοιχεία, ο Θεός μπορεί να το αποκρύψει κι ο Σατανάς δεν θα μπορέσει να το μάθει. Έχει σπουδαίες ικανότητες ο Σατανάς; Αν το δει κανείς έτσι, όχι. Για μια ενέργεια τόσο σημαντική όσο η ενσάρκωση του Θεού, δεν θα υπήρχαν, είτε στον ανθρώπινο κόσμο, είτε στον υλικό, είτε στο πνευματικό βασίλειο, κάποια σχετικά σημάδια; Αν κανείς κοίταζε όλα αυτά τα σημάδια μαζί, θα ήταν εύκολο να δει ότι ο Θεός θα σκόπευε να εκτελέσει αυτήν την ενέργεια. Ο Σατανάς, λοιπόν, γιατί δεν το γνωρίζει αυτό; Γιατί, άραγε, μετά από τόσα χρόνια που εργάζεται ο Θεός στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ο Σατανάς δεν κατανοεί τη σημασία αυτής της ενέργειας που εκτέλεσε ο Θεός; Μέχρι να το συνειδητοποιήσει, αυτή η ενέργεια έχει ήδη πραγματοποιηθεί, ο Σατανάς δεν μπορεί να παρέμβει, και τα αποτελέσματα και οι καρποί αυτής της ενέργειας έχουν ήδη καθοριστεί. Τότε δεν είναι, πλέον, κάπως αργά για να ανακαλύψει ο Σατανάς την αλήθεια; Δεν εκπληρώνεται έτσι το ρητό «Στα χέρια του Θεού, ο Σατανάς θα είναι πάντα ένας ηττημένος εχθρός»; Ακριβώς έτσι είναι. Οι αντίχριστοι κάνουν λάθος που θεωρούν πως, εφόσον τα λόγια του Θεού δεν συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και τα ανθρώπινα γούστα, μπορούν να τα αποποιηθούν και πως έτσι ο Θεός παύει να είναι Θεός. Θεωρούν πως η ενσάρκωση του Θεού δεν μπορεί να πετύχει τίποτα σημαντικό ούτε και μπορεί να υλοποιηθεί ως γεγονός. Δεν είναι πολύ σοβαρό λάθος αυτό; Τα υπολόγισαν λάθος κι έπεσαν στην ίδια τους την παγίδα. Γιατί έπεσαν στην ίδια τους την παγίδα; Ο Θεός, για να σώσει τους ανθρώπους με τον λόγο και το έργο Του, χρησιμοποιεί ακριβώς αυτά τα διακριτικά λόγια, που δεν συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις ούτε φαίνονται βαρύγδουπα. Σ’ αυτό ακριβώς το κρυφό περιεχόμενο αυτών των ταπεινών λόγων βρίσκονται οι προθέσεις του Θεού, η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Τα λόγια αυτά αρκούν για να σώσουν αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και να πραγματοποιήσουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Στο μεταξύ, όσοι καταδικάζουν αυτά τα συνηθισμένα λόγια θα αποκλειστούν, θα καταδικαστούν και, στο τέλος, θα τιμωρηθούν. Σκέφτονται λανθασμένα: «Δεν πρόκειται να αποδεχθώ αυτά σου τα λόγια, δεν τους δίνω καμία αξία! Τα λόγια σου δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις μου, δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις μου, με την οπτική μου ή με τον τρόπο σκέψης μου, άρα μπορώ να τα απορρίπτω, μπορώ να τους αντιστέκομαι και να τα καταδικάζω, κι έτσι δεν πρόκειται να πετύχεις τίποτα!» Κάνουν λάθος. Οι αντίχριστοι, με το να μην αποδέχονται αυτά τα λόγια του Θεού, πέφτουν στην ίδια τους την παγίδα· δεν ήταν ποτέ ο σκοπός του Θεού να τα αποδεχθούν. Για ποιον λόγο; Επειδή ανήκουν στον Σατανά, στους διαβόλους. Δεν ήταν ποτέ στα σχέδια του Θεού να τους σώσει ή να τους αλλάξει· αυτό είναι γεγονός. Και ποιο είναι το πιο ατράνταχτο γεγονός; Οι αντίχριστοι, με το να αποποιούνται, να καταδικάζουν και να απορρίπτουν τα λόγια του Θεού, υφίστανται την καταδίκη, την αποστροφή και την απόρριψη του Θεού. Τι πρέπει να καταλάβετε εσείς από αυτό; Το ότι τα λόγια του Θεού δεν συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες δεν είναι λόγος για να μην τα αποδέχεσαι. Το ότι τα λόγια του Θεού περιλαμβάνουν κάποια μέρη που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις σου δεν σημαίνει πως δεν είναι η αλήθεια και δεν είναι λόγος για να τα αρνείσαι. Απεναντίας, όσο λιγότερο συμφωνούν τα λόγια του Θεού με τις αντιλήψεις σου, τόσο περισσότερο πρέπει να παραμερίζεις τις αντιλήψεις σου για να αναζητήσεις την αλήθεια. Όσο λιγότερο συμφωνούν τα λόγια του Θεού με τις αντιλήψεις σου, τόσο περισσότερο αντανακλούν όσα δεν έχεις, όσα σου λείπουν, όσα χρειάζεται να αναπληρώσεις, και ειδικά όσα πρέπει να επιζητήσεις να αλλάξεις και να εισέλθεις σ’ αυτά. Αυτό πρέπει να καταλάβετε.