Όσον αφορά την εκδήλωση του ότι παραποιούν και ερμηνεύουν τα λόγια του Θεού, έχετε κανένα παράδειγμα; (Όταν φτιαχνόταν το 20ό βίντεο του χορωδιακού άλμπουμ, ο Θεός έδωσε εντολή να αναγραφούν επί της οθόνης μία προς μία οι γραφές. Τότε, μερικοί αδελφοί και αδελφές βρήκαν τις γραφές υπερβολικά μακροσκελείς και διέγραψαν κάποιες φράσεις. Αργότερα, ο Θεός ανακάλυψε αυτό το πρόβλημα και το ανέλυσε πολύ αυστηρά, λέγοντας πως ήταν βλασφημία απέναντι στα λόγια του Θεού.) Όσον αφορά τα πρωτότυπα λόγια του Θεού που είναι καταγεγραμμένα στη Βίβλο, πρόκειται για λόγια του Θεού και οι άνθρωποι απαγορεύεται να τα αλλάξουν, ενώ το ίδιο ισχύει και για τις προφητείες ορισμένων προφητών· κι αυτές είναι λόγια του Θεού και είναι θεόπνευστες· ούτε αυτές πρέπει να τις αλλάζει κανείς. Κατά τη γνώμη Μου, παρότι αυτά τα λόγια δεν είναι γραμμένα στη γλώσσα του πρωτοτύπου, αλλά μεταφράσεις, το νόημα του μεταφρασμένου κειμένου είναι πλέον αρκετά σωστό μετά από τόσα χρόνια επιμέλειας. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσεις. Γι’ αυτό, όταν τα λόγια αυτά χρησιμοποιούνται σε κανονικές συναναστροφές, δεν χρειάζεται κανείς να τα λέει όλα· ας μεταφέρεται το κεντρικό νόημα. Τα πραγματικά γεγονότα, όμως, δεν πρέπει να αλλάζουν. Όταν παραθέτει κανείς, πρέπει να μεταφέρονται ολόκληρες οι προτάσεις από το πρωτότυπο. Πώς σας ακούγεται αυτή η αρχή; (Καλή.) Γιατί πρέπει να γίνεται έτσι; Κάποιοι λένε: «Όλα αυτά έγιναν στο παρελθόν· χρειάζεται να είμαστε τόσο σοβαροί;» Όχι, αυτό έχει να κάνει με μια στάση, με μια νοοτροπία. Είτε στο παρελθόν, είτε στο παρόν ή στο μέλλον, τα λόγια του Θεού είναι τα λόγια του Θεού και δεν πρέπει να εξισώνονται με τα ανθρώπινα λόγια. Οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού με αυστηρή στάση. Μετά από τη μετάφραση της Βίβλου από το πρωτότυπο σε διάφορες γλώσσες, κάποια νοήματα μπορεί να μην είναι ακριβώς ίδια με αυτά του πρωτοτύπου· μπορεί και να υπάρχουν διαφορές στο νόημα της ίδιας πρότασης ανάμεσα σε μια μετάφραση και στο πρωτότυπο κείμενο. Ο μεταφραστής μπορεί να προσθέσει: «Σημείωση: τάδε τάδε» ή, σε παρένθεση: «Εναλλακτική μετάφραση…» Νομίζετε πως όλοι οι άνθρωποι που μετέφρασαν τα πρωτότυπα κείμενα της Βίβλου πίστευαν στον Θεό; (Όχι απαραίτητα.) Σε καμία περίπτωση δεν ήταν άνθρωποι που είχαν φόβο Θεού και απέφευγαν το κακό· πώς, λοιπόν, μπόρεσαν να χειριστούν αυτήν την εργασία με τέτοια ακρίβεια; Η άπιστοι αυτό το αποκαλούν «επαγγελματισμό», ενώ όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να το αποκαλούν θεοφοβούμενη καρδιά. Αν δεν έχεις και πολύ θεοφοβούμενη καρδιά, είσαι τότε πιστός στον Θεό;

Πρέπει να τηρείς μια στάση ευσέβειας απέναντι στα λόγια του Θεού, κι όταν συναθροίζεστε και συναναστρέφεστε πάνω στα λόγια του Θεού, αφού τα διαβάσεις, μπορείς να ενσωματώσεις τις προσωπικές σου εμπειρίες καθώς θα μιλάς για τις γνώσεις σου και για όσα έμαθες από αυτές τις εμπειρίες. Δεν πρέπει, ωστόσο, να αντιμετωπίζεις τα λόγια του Θεού σαν να ήταν δικό σου προσωπικό έργο ούτε να τα ερμηνεύεις όπως θέλεις. Τα λόγια του Θεού δεν χρειάζονται τις δικές σου εξηγήσεις ούτε και θα μπορούσες να τα εξηγήσεις ξεκάθαρα και κατανοητά. Αρκεί που έχεις κάποια μικρή διαφώτιση και φώτιση ή εμπειρία, αλλά θα ήταν αδύνατο έστω και να προσπαθήσεις να εξηγήσεις την αλήθεια ή να επιχειρήσεις να χρησιμοποιήσεις την εξήγησή σου για να δώσεις στους άλλους να καταλάβουν τις προθέσεις του Θεού. Αυτή η μέθοδος είναι λανθασμένη. Για παράδειγμα, κάποιοι διαβάζουν στα λόγια του Θεού πως ο Θεός αγαπάει τους έντιμους ανθρώπους. Ο Θεός είπε κάποτε στον άνθρωπο: «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού· το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού» (Κατά Ματθαίον 5:37). Σήμερα, τα λόγια του Θεού απαιτούν οι άνθρωποι να είναι και έντιμοι. Ποια θα ήταν, λοιπόν, η σωστή στάση που πρέπει να τηρήσει κανείς απέναντι στα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού; Αναζητήστε στα λόγια του Θεού: Ο Θεός είπε: «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού». Πώς συμπεριφέρονται, λοιπόν, όσοι είναι έντιμοι στα μάτια του Θεού; Πώς μιλούν οι έντιμοι άνθρωποι, πώς ενεργούν, πώς προσεγγίζουν το καθήκον τους και πώς συνεργάζονται αρμονικά με τους άλλους; Οι άνθρωποι πρέπει να αναζητήσουν αυτές τις αρχές και τα μονοπάτια άσκησης στα λόγια του Θεού, και να γίνουν οι έντιμοι άνθρωποι που απαιτεί Εκείνος να γίνουν. Αυτή είναι η σωστή στάση, η στάση που πρέπει να τηρούν όσοι αναζητούν την αλήθεια. Πώς συμπεριφέρονται, λοιπόν, αυτοί που δεν αναζητούν ούτε αγαπούν την αλήθεια, και που μέσα στην καρδιά τους δεν φοβούνται ούτε τον Θεό ούτε τα λόγια Του; Αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, σκέφτονται: «Ο θεός απαιτεί οι άνθρωποι να είναι έντιμοι· αυτό έχει πει στο παρελθόν ο Κύριος Ιησούς. Σήμερα, ο θεός λέει για άλλη μια φορά ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι έντιμοι. Το κατάλαβα· έντιμοι δεν είναι απλώς όσοι είναι άδολοι; Δεν ισχύει αυτό που λέει ο κόσμος, ότι οι άδολοι πάντα επικρατούν, ότι οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή και ότι είναι αμαρτία να εξαπατά κανείς τους άδολους ανθρώπους; Για κοίτα, ο θεός επανορθώνει τις αδικίες που υφίστανται οι άδολοι άνθρωποι». Αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια; Είναι αλήθεια-αρχές που έχουν εντοπίσει στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Τι είναι, τότε, αυτά τα λόγια; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι αιρέσεις και πλάνες; (Θα μπορούσε.) Εκείνοι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν αγαπούν την αλήθεια συσχετίζουν συνεχώς τα λόγια του Θεού με όσα ανάμεσα στην ανθρωπότητα θεωρούνται ευχάριστα στο αυτί και σωστά. Κάτι τέτοιο δεν υποβαθμίζει την αξία των λόγων του Θεού; Δεν μετατρέπει την αλήθεια σε κάποιου είδους σύνθημα μέσα στην ανθρωπότητα, σε επιχείρημα για το πώς να συμπεριφέρεται κανείς; Ο Θεός απαιτεί να είναι οι άνθρωποι έντιμοι, όμως αυτοί οι άνθρωποι αγνοούν πώς συμπεριφέρονται όσοι είναι έντιμοι, πώς γίνεται κανείς έντιμος και ποιοι είναι οι κανόνες της εντιμότητας, ενώ δηλώνουν ατάραχα πως ο Θεός ζητάει οι άνθρωποι να είναι άδολοι, και πως όλοι όσοι είναι άδολοι, άχρηστοι και ανόητοι είναι έντιμοι. Κάτι τέτοιο δεν παρερμηνεύει τα λόγια του Θεού; Παρερμηνεύουν τα λόγια του Θεού, αλλά παρ’ όλα αυτά θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι πολύ έξυπνοι, ενώ ταυτόχρονα νομίζουν πως τα λόγια του Θεού δεν είναι τίποτα παραπάνω απ’ αυτό: «Η αλήθεια δεν είναι και τόσο βαθυστόχαστη έννοια. Δεν σημαίνει απλώς να είναι κανείς άδολος; Είναι πολύ απλό να είσαι άδολος: Μην κλέβεις, μη βρίζεις και μη χτυπάς τους άλλους. “Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς.” Να είσαι επιεικής με τους άλλους σε κάθε ζήτημα, να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους, να είσαι καλός άνθρωπος, και οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή». Λένε πολλά, τίποτα απ’ αυτά, όμως, δεν συμβαδίζει με την αλήθεια· δεν είναι τίποτε άλλο παρά αιρέσεις και πλάνες. Φαίνεται να έχουν κάποια σχέση με τα λόγια του Θεού, μοιάζει σαν να συνδέονται λίγο μ’ αυτά, αφού, όμως, αναλογιστεί και διακρίνει κανείς το ζήτημα, συνειδητοποιεί ότι δεν είναι τίποτε άλλο από παραπλανητικές δηλώσεις, τίποτε άλλο από πλάνες που αναστατώνουν τις σκέψεις των ανθρώπων. Για παράδειγμα, ο Θεός λέει ότι η ουσία Του έχει αγάπη μέσα της, ότι ο ίδιος αγαπάει τον άνθρωπο. Την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο τη δείχνουν στους ανθρώπους αυτά που λέει, το πώς αντιμετωπίζει τον άνθρωπο, οι επίπονες προσπάθειές Του να σώσει τον άνθρωπο, καθώς και οι άπειρες πτυχές του τρόπου με τον οποίο εργάζεται στον άνθρωπο· επιπλέον, ταυτόχρονα με την εμφάνιση της σωτηρίας του ανθρώπου απ’ τον Θεό, η πρόθεση του Θεού και τα μέσα με τα οποία σώζει τον άνθρωπο γίνονται κι αυτά ορατά, ώστε οι άνθρωποι να γνωρίσουν την αγάπη Του. Τι σκέφτονται όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση; «Ο θεός είναι ένας θεός που αγαπάει τον άνθρωπο, ο θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια. Ο θεός είπε ότι η επιστροφή του ασώτου αξίζει περισσότερο απ’ το χρυσάφι». Το είπε αυτό ο Θεός; Είναι τα πραγματικά λόγια του Θεού αυτά; (Όχι.) Τι άλλο λένε; «Το να σώσεις μία ζωή είναι σπουδαιότερο απ’ το να χτίσεις μια επταώροφη παγόδα» και «Ο Βούδας είναι αγαθός». Δεν φέρνουν τα πάνω κάτω; Είναι ξεκάθαρο: απλώς προσποιούνται πως είναι πνευματικοί, πως κατανοούν τα λόγια του Θεού και πως αγαπούν την αλήθεια· ενώ προφανώς είναι ξένοι, άσχετοι και ανόητοι που δεν έχουν καμία πνευματική κατανόηση. Έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους ανθρώπους —είναι απερίσκεπτοι τύποι, τολμηροί στα λόγια, μα ανεγκέφαλοι· οι σκέψεις και όσα προκύπτουν στο μυαλό τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά αιρέσεις, πλάνες και απάτες. Όλοι εκείνοι που ξέρουν καλύτερα απ’ τον καθένα να παραπλανούν τους άλλους και μπορούν να εφαρμόζουν συχνά αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες, μαζί με κάποια ευλογοφανή θεολογικά επιχειρήματα, για να παραπλανήσουν τους άλλους, αναγκάζοντάς τους να υπακούν και να κάνουν πράξη όσα τους λένε αυτοί, αυτοί είναι αντίχριστοι. Φαινομενικά, μοιάζουν να είναι πολύ πνευματικοί, παραθέτουν συχνά χωρία απ’ τα λόγια του Θεού μπροστά στους άλλους και, μόλις ολοκληρώσουν τις αυθαίρετες ερμηνείες τους γι’ αυτά, εξαπολύουν αιρέσεις και πλάνες. Τέτοιους ανθρώπους μπορεί να τους βρει κανείς σε κάθε εκκλησία. Βοηθούν και καθοδηγούν τους ανθρώπους με πρόφαση την παράθεση και τη συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού· στην πραγματικότητα, όμως, ενσταλάζουν στους ανθρώπους όχι όσα ζητάνε από εκείνους τα λόγια του Θεού ούτε τις αλήθεια-αρχές που περιέχουν, αλλά αιρέσεις και πλάνες που μηχανεύονται οι ίδιοι μέσω επεξεργασίας, ερμηνείας και φαντασιοκοπίας με βάση τα λόγια του Θεού, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να παραστρατούν απ’ τα λόγια του Θεού και να υπακούν εκείνους αντί γι’ αυτά, να προκαλείται αναστάτωση και οι άνθρωποι να παραπλανιούνται. Για παράδειγμα, λένε κάποιοι: «Ο θεός, ενώ εκτελεί το έργο του σχεδίου διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών που δημιούργησε, έχει βιώσει την εγκατάλειψη και την αντίσταση όλης της ανθρωπότητας· ο θεός είναι θεός και η καρδιά του δεν γνωρίζει όρια! Καθώς λένε, “Η καρδιά ενός πρωθυπουργού χωράει μέχρι και καράβι” και “Ποτέ δεν είναι αργά για να πάρει ένας κύριος την εκδίκησή του”. Τι μεγαλόψυχος που είναι ο θεός!» Φαινομενικά, μοιάζουν να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό και γι’ αυτό που έχει και είναι ο Θεός για τους ανθρώπους· στην πραγματικότητα, όμως, ποιο μήνυμα μεταφέρουν; Είναι η αλήθεια; Είναι στ’ αλήθεια η ουσία του Θεού; (Όχι.) Για ποιον καταθέτουν μαρτυρία; Καταθέτουν μαρτυρία για τον πρωθυπουργό. Συγκρίνουν τον Θεό μ’ έναν πρωθυπουργό, μ’ έναν κύριο —δεν είναι βλασφημία αυτό; Ανήκουν αυτά τα λόγια στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Από πού προέκυψαν, λοιπόν, αυτά τα λόγια; Απ’ τον Σατανά. Οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, αλλά επιπλέον διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και βλασφημούν εναντίον του Θεού, κι έτσι συχνά παραπλανούν όσους δεν έχουν τις βάσεις, όσους δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό και όσους είναι ανίκανοι να κατανοήσουν την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μικρό ανάστημα, δεν έχουν βάσεις και δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια, κι έτσι παραπλανιούνται απ’ αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες. Οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν τις αιρέσεις και τις πλάνες σαν να ήταν πνευματικά ρητά κι ένα από τα πράγματα που λένε για την αγάπη του Θεού είναι το εξής: «Ο θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια». Όταν μιλάνε για το τι απαιτεί ο Θεός απ’ τον άνθρωπο, λένε και κάτι άλλο: «Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή». Και σχετικά με το ότι ο Θεός δεν θυμάται τις παραβάσεις των ανθρώπων και τους δίνει την ευκαιρία να μετανοήσουν, λένε: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Μπορούν να βρεθούν τέτοια λόγια στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Γιατί θυμώνω τόσο πολύ μόλις ακούσω αυτά τα λόγια; Γιατί Με ενοχλούν τόσο πολύ; Γιατί αντιδρώ τόσο έντονα; Εδώ και πόσα χρόνια διαβάζουν αυτοί οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού; Είναι ανόητοι ή μήπως έχουν τρελαθεί; Πού αναφέρονται τέτοια πράγματα στα λόγια του Θεού; Πότε απαίτησε ο Θεός να είναι άδολοι οι άνθρωποι; Πότε απαίτησε ο Θεός να υπακούν στο ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; Αυτό κάνει ο Θεός; Υπάρχει πουθενά μέσα στις αιρέσεις και στις πλάνες που ασπάζονται καμία σύνδεση με όσα απαιτεί ο Θεός απ’ την ανθρωπότητα, με τις προθέσεις Του και με τις αλήθεια-αρχές; Δεν έχουν καμία σχέση αυτά μεταξύ τους. Για παράδειγμα, ο Θεός επιτρέπει στους ανθρώπους να έχουν ιδανικά, θέληση και επιδιώξεις· οι αντίχριστοι, όμως, λένε: «Ο θεός μάς προτρέπει να έχουμε επιδιώξεις. Υπάρχει κι ένα ρητό όπου φαίνεται καλά αυτό: “Ένας στρατιώτης που δεν θέλει να γίνει στρατηγός δεν είναι καλός στρατιώτης”». Αυτό το ρητό είναι κάποιου είδους τάση στην κοινωνία, μια κοινωνική άποψη. Είναι σωστό να το χρησιμοποιεί κανείς στον οίκο του Θεού; Είναι χρήσιμο; (Όχι.) Με ποια λόγια του Θεού συμβαδίζει αυτή η δήλωση; Σχετίζεται με τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, τη χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι; Λένε κάτι τέτοιο για να δημιουργήσουν στους άλλους τη βαθιά εντύπωση ότι οι ίδιοι είναι πολύ πνευματικοί, ότι κατανοούν τα λόγια του Θεού και διαφωτίζονται από αυτά, ότι έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται την αλήθεια, και ότι δεν είναι αδαείς και κοινοί άνθρωποι. Άραγε, όμως, πετυχαίνουν τον σκοπό που προσδοκούν; Όταν ακούτε αυτά τα λόγια, νιώθετε μέσα σας ότι τα εγκρίνετε ή ότι σας προκαλούν αποστροφή; (Αποστροφή.) Με ποιον τρόπο σάς προκαλούν αποστροφή; (Οι αντίχριστοι συνδυάζουν τις πλάνες του Σατανά με τα λόγια του Θεού, κι έτσι τα ερμηνεύουν λανθασμένα. Σε όλα τα λόγια που λένε λείπει η πνευματική κατανόηση.) Οι αντίχριστοι λένε μόνο λόγια που δείχνουν έλλειψη πνευματικής κατανόησης, κι έτσι προκαλούν αηδία και αποστροφή στους ανθρώπους που τα ακούνε. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού, ότι δεν μπορούν να τα συλλάβουν και ότι δεν έχουν το επίπεδο και την ικανότητα που απαιτείται για να τα κατανοήσουν, κι όμως προσποιούνται πως τα κατανοούν, ενώ τα ερμηνεύουν ξεδιάντροπα και σε άλλους· λένε άσχετες και ερασιτεχνικές κουβέντες που αηδιάζουν τους ανθρώπους, δεν προσφέρουν τίποτα το εποικοδομητικό, αλλά αντίθετα ταράζουν τις σκέψεις των άλλων. Κάτι τέτοιο είναι πραγματικά απεχθές! Τι πρέπει να κάνετε όταν συναντάτε τέτοιους ανθρώπους; (Πρέπει να αναλύουμε όσα απ’ τα λόγια τους είναι παράλογα.) Πώς πρέπει να το κάνετε αυτό; Στην πραγματικότητα, είναι πανεύκολο. Τους λες: «Δεν μου φαίνεται και πολύ σπουδαίος ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τα λόγια του Θεού αφού τα διαβάσεις». Αυτοί απαντούν: «Διαφωνώ, εμένα μου φαίνεται καλός». Κι εσύ λες: «Ό,τι κι αν σου πουν, εσύ νομίζεις πως είναι καλός, άρα, με το δικό σου σκεπτικό, αυτό σημαίνει ότι τα λόγια του Θεού είναι ισοδύναμα με τις ανθρώπινες αιρέσεις και πλάνες; Αν συμφωνείς μ’ αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες, τότε ποιος ο λόγος να διαβάζεις καν τα λόγια του Θεού; Δεν χρειάζεται να τα διαβάσεις. Έχεις πλέον σοβαρό πρόβλημα —τώρα πλέον αντιμετωπίζεις τα λόγια του Θεού σαν να ήταν η φιλοσοφία της μοχθηρής ανθρωπότητας για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, σαν να ήταν οι μέθοδοι διαχείρισης και οι απόψεις της μοχθηρής ανθρωπότητας. Κατά τη γνώμη σου, οι έντιμοι άνθρωποι για τους οποίους μιλάει ο Θεός ταυτίζονται με τους άδολους ανθρώπους, τους εντελώς ανόητους και τους αγαθιάρηδες. Ερμηνεύεις κάθε ένα από τα λόγια που λέει ο Θεός με ανθρώπινους όρους, σαν να ήταν πλάνες και ρητά που έχει συγκεντρώσει η μοχθηρή ανθρωπότητα. Υπονοείς, λοιπόν, ότι τα λόγια του Θεού είναι ανθρώπινα λόγια, ανθρώπινες διατυπώσεις, ανθρώπινες αιρέσεις και πλάνες; Αν έτσι κατανοείς τα λόγια του Θεού, τότε δεν τα αντιλαμβάνεσαι· βλασφημείς εναντίον τους και βλασφημείς εναντίον του Θεού». Θα μπορούσατε όλοι σας να πείτε ξεκάθαρα αυτά τα λόγια; Αν τα λόγια του Θεού είχαν το νόημα που λένε οι αντίχριστοι, τότε γιατί να μην έλεγε απευθείας ο Θεός αυτά τα λόγια; Όταν ο Θεός λέει στους ανθρώπους να είναι έντιμοι, γιατί δεν τους λέει απλώς να είναι άδολοι και καλοί, και να σταματήσει εκεί; Είναι μόνο θέμα διαφορετικής διατύπωσης; (Όχι.) Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και μέσα τους βρίσκεται ένα μονοπάτι άσκησης για τους ανθρώπους. Αν οι άνθρωποι ενεργούν και ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μπορούν να γίνουν άνθρωποι που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό, που συμβαδίζουν με τις προθέσεις του Θεού. Στο μεταξύ, αν κανείς ενεργεί και ζει σύμφωνα με τα λεγόμενα των ανθρώπων, θα γίνει ένας εντελώς μπερδεμένος άνθρωπος και ένας σωστός ζωντανός Σατανάς. Αναγνωρίζετε αυτό το θέμα; Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν οι ενέργειες και η άσκησή σας ήταν σύμφωνα με όσα είπε ο Θεός για το τι είναι έντιμος άνθρωπος; Και ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν ενεργούσατε και ζούσατε σύμφωνα με όσα ισχύουν γι’ αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν καλό ή άδολο άτομο; Δεν θα ήταν διαφορετικά τα αποτελέσματα; (Ναι.) Ποιο είναι, λοιπόν, το αποτέλεσμα όταν ζει κανείς ως έντιμος άνθρωπος; (Ότι έχει κανονική ανθρώπινη φύση, ότι μπορεί να λατρεύει τον Θεό, ότι λέει τα σύκα σύκα, και ότι μπορεί να είναι ειλικρινής και ανοιχτός απέναντι στον Θεό. Αν κανείς έχει τη διαγωγή του άδολου ή καλού ατόμου όπως αυτό ορίζεται απ’ τους ανθρώπους, τότε γίνεται όλο και πιο πονηρός αλλά και επιδέξιος στη μεταμφίεση, λέει μόνο ευχάριστα λόγια, βασίζει τη ζωή του στη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και γίνεται ζωντανός Σατανάς.) Βλέπεις, υπάρχει διαφορά, έτσι δεν είναι; Το να ενεργεί και να ζει κανείς σύμφωνα με όσα ισχύουν γι’ αυτό που αποκαλεί ο Θεός έντιμο άτομο κάνει την καρδιά του ανθρώπου όλο και πιο καθαρή· η καρδιά του μπορεί να ανοίξει απέναντι στον Θεό, κι εκείνος μπορεί να την προσφέρει στον Θεό χωρίς μεταμφίεση, εξαπάτηση ή νοθεία. Η καρδιά του δεν κρύβεται απ’ τον Θεό, παρά ανοίγει απλώς σ’ Εκείνον. Όσα σκέφτεται μέσα του εξωτερικεύονται, αποκαλύπτονται και βιώνονται· όσα εξωτερικεύονται, αποκαλύπτονται και βιώνονται συμβαδίζουν με όσα έχει μέσα του. Αυτό θέλει ο Θεός· αυτό είναι η αλήθεια. Από την άλλη, ποιες είναι οι αρχές διαγωγής και οι αρχές άσκησης για όσους αποκαλούν οι άνθρωποι άδολους ή καλούς; Στην πραγματικότητα, όλο αυτό είναι ένα πρόσχημα. Δεν λένε πρόθυμα αυτό που σκέφτονται ούτε αφήνουν τους άλλους να το δουν. Δεν πληγώνουν απερίσκεπτα την αυτοεκτίμηση ούτε τα ενδιαφέροντα των άλλων, αλλά και το ότι δεν βλάπτουν τους άλλους το κάνουν και με στόχο να προστατέψουν τον εαυτό τους. Είναι προσεκτικοί μέσα τους και καμουφλαρισμένοι εξωτερικά, ενώ μοιάζουν να είναι ιδιαίτερα ευσεβείς, ανεκτικοί, υπομονετικοί και συμπονετικοί. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να δει τι σκέφτονται μέσα τους· έχουν μέσα τους διαφθορά, αντίσταση και επαναστατικότητα, όμως οι άλλοι δεν το βλέπουν. Εξωτερικά, προσποιούνται ότι είναι πάρα πολύ ωφέλιμοι, ευγενικοί και καλοσυνάτοι. Όσα κακά πράγματα κι αν κάνουν, όσο επαναστατικοί ή μοχθηροί κι αν είναι μέσα τους, δεν το καταλαβαίνει κανείς. Δείχνουν, επίσης, προς τα έξω προθυμία να βοηθήσουν τους άλλους και να προσφέρουν σε όσους έχουν ανάγκη, πάντα έτοιμοι να ανταποκριθούν, σαν πραγματικοί Λέι Φενγκ με σάρκα και οστά. Χαμογελούν και δείχνουν συνεχώς στους άλλους την καλύτερη πλευρά τους και, όσο κι αν έχουν κλάψει στις ιδιωτικές τους στιγμές, μπροστά στους άλλους έχουν συνέχεια ένα χαμόγελο στο πρόσωπό τους, πράγμα που κάνει τους τελευταίους να νιώθουν ωφελημένοι. Αυτόν δεν αποκαλεί η ανθρωπότητα «καλό άνθρωπο»; Αν συγκρίνουμε αυτόν τον καλό άνθρωπο με έναν έντιμο άνθρωπο, ποιος απ’ τους δύο είναι θετικός; Ποιος απ’ τους δύο κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα; (Ο έντιμος άνθρωπος.) Οι έντιμοι άνθρωποι κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, έχουν την αγάπη του Θεού και πληρούν τα πρότυπα σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, ενώ αυτό δεν ισχύει για τους καλούς και άδολους ανθρώπους· οι τελευταίοι ανήκουν ακριβώς στο είδος ανθρώπου το οποίο καταδικάζει, αποστρέφεται και απορρίπτει ο Θεός. Όταν οι αντίχριστοι ερμηνεύουν αυθαίρετα ότι ο Θεός, στην απαίτησή Του για έντιμους ανθρώπους, εννοεί απλώς καλούς ή άδολους ανθρώπους, αυτό δεν είναι ένα είδος ανεπαίσθητης καταδίκης όσων έχει πει ο Θεός; Δεν είναι βλασφημία ενάντια στα λόγια του Θεού; Δεν είναι βλασφημία ενάντια στην αλήθεια; Πρόκειται για ένα προφανές γεγονός. Οι αντίχριστοι δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού, ούτε βέβαια τι είναι η αλήθεια, κι όμως καταφεύγουν σε προβληματικά επιχειρήματα και εφαρμόζουν τυφλά τις δικές τους ερμηνείες· υποκρίνονται ότι κατανοούν ενώ δεν έχουν ιδέα, παρερμηνεύουν άγρια τα λόγια του Θεού κατά βούληση, και παραπλανούν και αναστατώνουν τους άλλους. Θα ενεργούσατε έτσι εσείς; Να προσποιείται κανείς ότι κατανοεί τα λόγια του Θεού ενώ είναι ξεκάθαρο ότι δεν τα κατανοεί και, με βάση την κυριολεκτική του κατανόηση, να χρησιμοποιεί το δικό του λεξιλόγιο, τις δικές του εκφράσεις και τη δική του οπτική για να ερμηνεύσει και να οριοθετήσει τα λόγια του Θεού —αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου.

Ποια είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα αφενός στα λόγια του Θεού και στα λόγια του ανθρώπου, αφετέρου ανάμεσα στην αλήθεια και στο δόγμα; Τα λόγια του Θεού κάνουν τους ανθρώπους να ωριμάσουν σε λογική και σε συνείδηση, τους ωθούν να ενεργούν με αρχές, και κάνουν τα βιώματά τους να καταλαμβάνονται όλο και περισσότερο απ’ την πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων. Τα λόγια του ανθρώπου, απ’ την άλλη, μπορεί να φαίνεται ότι ταιριάζουν ιδανικά με τα γούστα και τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά δεν είναι η αλήθεια, είναι γεμάτα παγίδες, πειρασμούς, αιρέσεις και πλάνες· έτσι, αν οι άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτά τα λόγια, τα βιώματά τους θα απομακρυνθούν ακόμα περισσότερο απ’ τον Θεό και από τα πρότυπα του Θεού. Το ακόμα σοβαρότερο είναι ότι ο τρόπος ζωής τους θα γίνεται όλο και πιο κακός, και παρόμοιος μ’ αυτόν του Σατανά. Όταν οι άνθρωποι βασίζουν πλήρως τη ζωή και τις ενέργειές τους στις ανθρώπινες αιρέσεις και πλάνες, όταν πια έχουν ενστερνιστεί απολύτως αυτά τα επιχειρήματα, τότε ζουν όπως ο Σατανάς. Και αφού ζουν όπως ο Σατανάς, δεν συνεπάγεται και ότι είναι Σατανάδες; (Ναι.) Άρα έχουν γίνει Σατανάδες με μεγάλη «επιτυχία». Κάποιοι λένε: «Δεν το πιστεύω. Εγώ θέλω να είμαι απλώς ένας άδολος άνθρωπος που τον συμπαθούν οι άλλοι. Θέλω να είμαι κάποιος που οι περισσότεροι τον θεωρούν καλό, και μετά θα δω αν ο θεός είναι ή δεν είναι ευχαριστημένος μαζί μου». Αν δεν πιστεύεις όσα λέει ο Θεός, πήγαινε ψάξε και δες αν τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ή αν οι αντιλήψεις του ανθρώπου είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η διαφορά, ως προς την ουσία, ανάμεσα στα λόγια του Θεού και στα λόγια του ανθρώπου. Είναι η ουσιαστική διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια απ’ τη μία, και στις αιρέσεις και τις πλάνες απ’ την άλλη. Οι αιρέσεις κι οι πλάνες, όσο κι αν φαίνεται ότι ταιριάζουν με τα γούστα των ανθρώπων, δεν μπορούν ποτέ να γίνουν η ζωή τους. Στο μεταξύ, όσο λιτά, όσο λαϊκά, όσο αντίθετα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων κι αν φαίνονται τα λόγια του Θεού, η ουσία τους είναι η αλήθεια· κι αν οι άνθρωποι κάνουν και βιώνουν πράγματα που συμφωνούν με τις αρχές των λόγων του Θεού, τότε, μια μέρα, θα γίνουν αληθινά δημιουργήματα με τα κατάλληλα προσόντα, και θα μπορούν να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό. Αντιθέτως, αν οι άνθρωποι δεν ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, τότε δεν μπορούν να γίνουν δημιουργήματα με τα κατάλληλα προσόντα. Οι ενέργειές τους και το μονοπάτι που έχουν πάρει θα οδηγήσουν μόνο στην αποστροφή και την απόρριψη του Θεού, κι αυτό είναι γεγονός. Μέσα απ’ αυτήν τη συναναστροφή, άραγε έχετε κάποια νέα κατανόηση ή ιδέα για τα λόγια του Θεού; Τι είναι τα λόγια του Θεού; Είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή —δεν έχουν τίποτα το ψεύτικο. Μόνο οι αντίχριστοι, εκείνοι που έχουν έμφυτη αποστροφή για τα θετικά πράγματα και τα μισούν, εκείνοι αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού απαξιωτικά, δεν θεωρούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και αρνούνται το γεγονός ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού ως ζωή τους· είναι μια ομάδα ανθρώπων που δεν έχει ελπίδα σωτηρίας. Μετά από μια τέτοια συναναστροφή, κάποιοι κατανοούν ότι αυτές οι εκδηλώσεις αντιστοιχούν στην παραποίηση και την αυθαίρετη ερμηνεία των λόγων του Θεού, που είναι εκδηλώσεις των αντίχριστων. Θα λέγατε ότι σ’ αυτούς περιλαμβάνονται όσοι οργανώνουν τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Είναι έτσι; Τι σημαίνει παραποίηση; (Σημαίνει να διαγράφει ή να προσθέτει κανείς κάτι αυθαίρετα κι έτσι να αλλάζει το αρχικό νόημα των λόγων του Θεού. Αυτό είναι παραποίηση. Αν τα λόγια Του είναι οργανωμένα σύμφωνα με τις αρχές, τότε δεν θεωρείται παραποίηση.) Σωστά, και αυτό πρέπει να κατανοήσετε. Μ’ αυτήν την κατανόηση, δεν θα έχετε καμία ανησυχία όταν οργανώνετε τα λόγια του Θεού, έτσι δεν είναι; Τώρα αντιλαμβάνεστε σωστά τις αρχές; Όταν σου ζητούν να οργανώσεις, δεν σου προτείνουν να παραποιήσεις. Υπάρχουν κι εκείνοι που κάνουν μεταφραστικό έργο· αυτό που τους ζητείται είναι να μεταφράσουν απευθείας τα λόγια του Θεού, να μεταφράσουν το αρχικό νόημα των λόγων του Θεού και τα λόγια του ίδιου του Θεού σε μια άλλη γλώσσα —όχι να ερμηνεύσουν τα λόγια του Θεού ενώ μεταφράζουν. Δεν έχεις τα προσόντα να ερμηνεύσεις, κι αυτό πρέπει να το έχεις στον νου σου και να το προσέχεις. Πρέπει να συλλάβεις σωστά τις αρχές, να κατανοήσεις τι συνιστά και τι δεν συνιστά παραποίηση· αν συλλάβεις σωστά αυτές τις αρχές, δύσκολα θα κάνεις τέτοια λάθη. Αν δεν κατανοείς αυτές τις αρχές, αν θέλεις συνεχώς να κάνεις προσθήκες ή να τροποποιείς το νόημα ενώ οργανώνεις, θεωρώντας συνεχώς ότι ο τρόπος με τον οποίο λέει κάτι ο Θεός δεν είναι ο ιδανικός ή ότι κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτόν, αν νομίζεις ότι αυτό το κάτι πρέπει να ειπωθεί με ορισμένο τρόπο, τέτοιες σκέψεις θα σου δημιουργήσουν την τάση να διαπράξεις το σφάλμα της παραποίησης. Όσο για τους μεταφραστές που λένε: «Ξέρω τι σημαίνει αυτή η πρόταση απ’ τα λόγια του Θεού, οπότε θα τη μεταφράσω με βάση αυτό το νόημα. Μόλις μεταφραστεί, ο αναγνώστης θα την κατανοήσει και τελείωσε, έτσι δεν είναι; Δεν θα χρειαστεί να αναζητήσει ούτε να προσευχηθεί διαβάζοντας· θα λάβει αμέσως διαφώτιση και φως» —δεν είναι λάθος αυτό; Κάτι τέτοιο παραβιάζει τις αρχές· είναι αυθαίρετη ερμηνεία των λόγων του Θεού. Με δυο λόγια, μην αντιμετωπίζεις ποτέ τα λόγια του Θεού όπως θα αντιμετώπιζες τα ανθρώπινα λόγια, ένα μυθιστόρημα, τα γραπτά ενός διάσημου ανθρώπου ή κάτι που σχετίζεται με τον ακαδημαϊκό λόγο. Όχι μόνο δεν πρέπει κανείς να παραποιεί ή να ερμηνεύει αυθαίρετα τα λόγια του Θεού, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να τα προσεγγίζει με μια στάση αναζήτησης, αποδοχής και υποταγής όταν τα τρώει και τα πίνει κι όταν προσεύχεται διαβάζοντάς τα. Μόνο τότε μπορεί κανείς να δει την αλήθεια, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να βρει το μονοπάτι της άσκησης στα λόγια του Θεού, και ν’ απαλλαγεί απ’ τη διεφθαρμένη διάθεσή του και απ’ τις διάφορες δυσκολίες που συναντά ενώ κάνει το καθήκον του ή ζει τη ζωή του. Αν πετύχεις αυτό το αποτέλεσμα, θα αποδειχθεί ότι η στάση σου απέναντι στα λόγια του Θεού είναι σωστή. Σ’ αυτό το σημείο ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω στην πρώτη εκδήλωση του ότι οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού, δηλαδή στο ότι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού.