ΙΙΙ. Σιχαίνονται τα λόγια του Θεού

Σήμερα, συνεχίζουμε από εκεί που αφήσαμε την προηγούμενη συναναστροφή μας, η οποία αφορούσε τη δέκατη εκδήλωση των αντίχριστων: σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Αυτό το σημείο χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Έχει γίνει συναναστροφή πάνω στις πρώτες δύο και σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω στην τρίτη: Οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού. Προηγουμένως, έχει γίνει συναναστροφή πάνω σε κάποιες εκδηλώσεις και ρητά σχετικά μ’ αυτήν την πτυχή, όπως για παράδειγμα το ότι οι αντίχριστοι αμφισβητούν τα λόγια του Θεού, το ότι δεν τα πιστεύουν και είναι γεμάτοι περιέργεια απέναντί τους, ότι δεν έχουν ίχνος πίστης και είναι αποκλειστικά γεμάτοι αμφιβολίες, δοκιμασίες και εικασίες. Με δυο λόγια, οι αντίχριστοι δεν βλέπουν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια ούτε τα κάνουν πράξη. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, δεν αναζητούν τις αρχές άσκησης σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Μέσα τους, συχνά τρέφουν αμφιβολίες, αντίσταση και άρνηση απέναντι στα λόγια του Θεού. Μπορεί να πει κανείς πως όλα αυτά είναι εκδηλώσεις του ότι οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού. Σήμερα, θα συναναστραφούμε περαιτέρω πάνω στις πιο βαθιές και συγκεκριμένες στάσεις και ενέργειες των αντίχριστων απέναντι στα λόγια του Θεού, για να αναλύσουμε πώς ακριβώς σιχαίνονται τα λόγια του Θεού. Όσον αφορά το πώς σιχαίνονται οι αντίχριστοι τα λόγια του Θεού, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή σημείο προς σημείο. Δεν θα είναι σαφέστερο έτσι; (Ναι.) Αν συναναστρεφόμουν γενικά, κι εσείς είχατε κάποιου είδους ικανότητα κατανόησης, επαρκές επίπεδο και πνευματική κατανόηση, και παίρνατε συχνά φως απ’ τα λόγια του Θεού, τότε στην πραγματικότητα εκείνα σχετικά με τα οποία έχω συναναστραφεί παλιότερα θα σας ήταν αρκετά. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ωστόσο, δεν έχουν το απαιτούμενο επίπεδο για να αντιληφθούν τα λόγια του Θεού· δεν φτάνουν στο στάδιο όπου μπορούν να αντιμετωπίσουν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια που πρέπει να γίνει αντιληπτή. Γι’ αυτόν τον λόγο, χρειάζεται να συναναστραφούμε σημείο προς σημείο. Αυτό το θέμα ειδικά χωρίζεται σε αρκετές μικρότερες ενότητες.

Α. Οι αντίχριστοι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού

Το πρώτο σημείο είναι ότι οι αντίχριστοι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού. Στο παρελθόν, συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτήν την πτυχή μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα, αλλά όχι με στοχευμένη και λεπτομερή ανάλυση, παρά μόνο παρεμπιπτόντως. Ποιες είναι οι εκδηλώσεις του ότι οι αντίχριστοι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού; Όσον αφορά αυτό το σημείο, πώς ενεργούν οι αντίχριστοι; Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι δείχνουν τέτοια συμπεριφορά και ενεργούν έτσι απέναντι στα λόγια του Θεού υποδεικνύει, από την άποψη της φύσης τους, ότι μέσα τους δεν πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, πως είναι κάτι ιερό και απρόσβλητο. Όποια πτυχή κι αν εκφράσει ο Θεός απ’ τα λόγια της αλήθειας, είτε φαίνεται απλή στους ανθρώπους είτε τους φαίνεται βαθυστόχαστη, δεν παύουν να είναι τα λόγια του Θεού· είναι η αλήθεια και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή-είσοδο ενός ανθρώπου, με τη μεταμόρφωση της διάθεσής του και με τη σωτηρία του. Οι αντίχριστοι, όμως, δεν το βλέπουν έτσι· δεν έχουν επίγνωση αυτού του γεγονότος μέσα τους ούτε έχουν την αντίστοιχη συναίσθηση ή κατανόηση. Δεν πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ούτε και αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητα που έχουν τα λόγια του Θεού για τη ζωή-είσοδο ενός ανθρώπου. Απεναντίας, θεωρούν πως τα λόγια του Θεού, εξωτερικά, μοιάζουν να είναι απλώς ανθρώπινα λόγια, και μάλιστα πολύ συνηθισμένα. Ο μόνος λόγος που φαίνονται τόσο σημαντικά είναι ότι όλοι όσοι ακολουθούν τον Θεό, ο οίκος του Θεού και η εκκλησία τα έχουν χαρακτηρίσει «λόγια του Θεού». Στην πραγματικότητα, όμως, επιφανειακά, τα λόγια του Θεού μοιάζουν με κοινές φράσεις που τις λένε συχνά οι άνθρωποι. Στην κυριολεξία, αυτά τα λόγια περιέχουν στοιχεία της ανθρώπινης ομιλίας, περιέχουν τη λογική, τη σκέψη και τη φρασεολογία της ανθρώπινης ομιλίας, μεταξύ των οποίων μερικές εκφράσεις της καθομιλουμένης, μερικούς ιδιωματισμούς, κάποια ρητά, ακόμα και διμερείς παροιμίες. Οι αντίχριστοι δεν βλέπουν τα λόγια του Θεού ως κάτι τόσο μεγαλεπήβολο, ανεξιχνίαστο ή βαθυστόχαστο όσο θα φανταζόταν κανείς ούτε σαν θρυλικές γραφές από τους ουρανούς. Γι’ αυτούς, δεν είναι τίποτε άλλο από απλά και συνηθισμένα λόγια. Έτσι, μετά από πολλή και εξονυχιστική εξέταση, στο τέλος καταλήγουν μέσα τους σε έναν ορισμό: Αυτά τα λόγια δεν είναι τίποτε άλλο παρά απλή ομιλία, κάτι πολύ πρακτικό, κάτι που οφείλουν να διαβάσουν οι πιστοί, λόγια που μπορούν να βοηθήσουν στη συμπεριφορά και την πίστη ενός ανθρώπου. Μετά από πολύ διάβασμα, σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν. Ακόμα και μερικοί αντίχριστοι κι εγωπαθείς παίρνουν τα λόγια του Θεού, και διαβάζουν πολλά κεφάλαια και σελίδες μονοκοπανιά. Κάποιοι διαβάζουν ακόμα και το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» απ’ την αρχή ως το τέλος μέσα σ’ έναν μήνα, και μερικά πράγματα εντυπώνονται βαθιά στο μυαλό και τη σκέψη τους. Αποκτούν μια γενική κατανόηση κάποιων πνευματικών όρων, του τόνου και του τρόπου που χαρακτηρίζει τον λόγο του Θεού, ακόμα και του περιεχομένου του λόγου του Θεού σε διάφορα στάδια. Αφού διαβάσουν, λένε: «Τα λόγια του θεού είναι έτσι κι έτσι. Τα διάβασα όλα με τη μία και κατανόησα το γενικό περιεχόμενο του έξι χιλιετιών σχεδίου διαχείρισης του θεού. Άρα, λοιπόν, τα λόγια του θεού δεν είναι και τόσο βαθυστόχαστα. Μοιάζει λίγο υπερβολικό να εξυψώνει κανείς τα λόγια του θεού τόσο ψηλά όσο είναι η αλήθεια, ως κάτι ουσιαστικό για τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων». Γι’ αυτό, όπως κι αν δουν αυτά τα λόγια, ο τελικός ορισμός που έχουν μέσα τους για τα λόγια του Θεού λέει πως δεν είναι τόσο βαθυστόχαστα ή δυσνόητα όσο φαντάζονται οι άνθρωποι. Όποιος έχει μόρφωση και μάτια τα καταλαβαίνει. Αφού διαβάσουν και ξαναδιαβάσουν, όχι μόνο δεν καταφέρνουν να αναγνωρίσουν ή να κατανοήσουν τις διάφορες αλήθειες σχετικά με τη ζωή-είσοδο που οφείλουν να κατανοήσουν οι άνθρωποι απ’ τα λόγια του Θεού, κερδίζοντας διαφώτιση, τροφή, και βοήθεια απ’ αυτά, αλλά επιπλέον θεωρούν και ότι τα λόγια του Θεού απέχουν πολύ απ’ την αλήθεια κι απ’ τις γραφές από τους ουρανούς. Αφού καταλήξουν σ’ αυτό το συμπέρασμα, οι αντίχριστοι σιχαίνονται ακόμα περισσότερο τα λόγια του Θεού. Πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού δεν είναι τίποτα παραπάνω, πως ο Θεός δεν είναι τίποτα παραπάνω και η αλήθεια δεν είναι τίποτα παραπάνω. Με μια τέτοια στάση και κατανόηση που έχουν οι αντίχριστοι, η εσωτερική στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού και στο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» τους κάνει να σιχαίνονται ακόμα περισσότερο τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Χρησιμοποιούν τη γνώση και τη νοημοσύνη τους, βασίζονται στις αναμνήσεις και την εξυπνάδα τους για να συλλάβουν γρήγορα το περιεχόμενο και τις λεγόμενες αρχές που έχουν αυτά τα λόγια, καθώς και ένα μέρος του τόνου, του στιλ και της φρασεολογίας που χρησιμοποιούνται σ’ αυτά· η τελευταία περιλαμβάνει κοινές και ιδιωματικές εκφράσεις. Έπειτα, θεωρούν ότι έχουν πετύχει στα πάντα κι ότι τα έχουν όλα. Μια τέτοια κατανόηση και στάση τούς κάνει να απεχθάνονται και να αμφισβητούν ακόμα πιο απερίσκεπτα μέσα τους τα λόγια του Θεού, και να αμφιβάλλουν ακόμα περισσότερο για την ταυτότητα και την ουσία του Θεού.

Αν κοιτάξει κανείς το ζήτημα απ’ τη σκοπιά της φύσης των αντίχριστων, θα δει ότι αποστρέφονται την αλήθεια, σιχαίνονται τα θετικά πράγματα, σιχαίνονται την ταπεινότητα και την απόκρυψη του Θεού, και σιχαίνονται την αξιοπιστία, την πραγματικότητα και το κάλλος του Θεού. Αυτή η αλυσιδωτή περιφρόνηση κάνει τους αντίχριστους, με φυσικό τρόπο και χωρίς να το αντιλαμβάνονται, να εκτελούν εμετικές ενέργειες που ο Θεός τις απεχθάνεται και τις καταδικάζει. Σ’ αυτές τις ενέργειες συμπεριλαμβάνεται και το ότι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού. Τι είναι η παραποίηση; Οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει αλήθεια στα λόγια του Θεού, δεν πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού δίνουν ζωή στους ανθρώπους, και φυσικά δεν πιστεύουν καθόλου ότι αυτά τα λόγια είναι τα θεμέλια στα οποία βασίζεται ο άνθρωπος για την επιβίωσή του, η κατεύθυνση και το μονοπάτι για την πρόοδο του ανθρώπου. Γι’ αυτό και δεν κατανοούν γιατί ο Θεός μιλάει μ’ αυτόν τον τρόπο ούτε γνωρίζουν γιατί ο Θεός λέει τέτοια λόγια σ’ ένα ειδικό πλαίσιο, και ακόμα περισσότερο δεν έχουν ιδέα γιατί ο Θεός λέει λόγια μ’ αυτό το συγκεκριμένο περιεχόμενο. Όσον αφορά την προέλευση αυτού του περιεχομένου, το τι σκέφτεται ο Θεός και τι σκοπεύει να τηρήσει, να πραγματοποιήσει και να προκαλέσει στους ανθρώπους ενώ λέει αυτά τα λόγια, καθώς και όλα όσα σκοπεύει μέσα σ’ αυτά τα λόγια να πετύχει ο Θεός, τις προθέσεις Του και την αλήθεια, οι αντίχριστοι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα και είναι εντελώς αδαείς· δεν είναι καθόλου ειδικοί σε όλα αυτά. Γι’ αυτό και συχνά νιώθουν μέσα τους πως ο Θεός δεν θα έπρεπε να είχε πει έτσι αυτήν τη φράση, ότι έπρεπε εκείνη η πρόταση να είναι μετά απ’ αυτήν, αυτή η πρόταση να διατυπωθεί έτσι, εκείνο το χωρίο να έχει αυτόν τον τόνο ή τον τάδε επιτονισμό, ότι αυτή η επιλογή λέξεων είναι εσφαλμένη, κι ότι εκείνος ο όρος δείχνει αδιαφορία και δεν ταιριάζει με την ταυτότητα του Θεού, κι έτσι σχηματίζουν γνώμη. Στα μάτια τους, τα λόγια του Θεού δεν φτάνουν τα διάσημα έργα ή τα έργα των σπουδαίων ανθρώπων του κόσμου. Θεωρούν ότι ο λόγος του Θεού δεν είναι αρκετά αυστηρός, ότι είναι φλύαρος και ότι κάποιες λέξεις, αν τις εξετάσει κανείς εξονυχιστικά, δεν συμμορφώνονται υπό τη στενή έννοια με τους ανθρώπινους κανόνες γραμματικής και λεξιλογίου. «Πώς γίνεται να υπάρχει αλήθεια σ’ αυτά τα λόγια; Πώς γίνεται να είναι αυτά τα λόγια του θεού; Πώς γίνεται αυτά να είναι η αλήθεια;» Οι αντίχριστοι υπολογίζουν και αναλογίζονται μέσα τους, ενώ ταυτόχρονα αμφιβάλλουν και καταδικάζουν. Με τέτοια στάση, τέτοιες σκέψεις και τέτοια οπτική πάνω στα λόγια του Θεού, οι αντίχριστοι ακονίζουν τα διαβολικά τους νύχια.

Θυμάμαι, πριν μερικά χρόνια, ένα περιστατικό που συνέβη στην ομάδα των ύμνων. Η ομάδα ήθελε να συνθέσει μουσική για να τραγουδιέται στην εκκλησία ένα ουσιώδες χωρίο από τα λόγια του Θεού. Την ώρα που συνέθεταν, είδαν ότι η έκταση του λόγου του Θεού και ο αριθμός των λέξεων δεν ταίριαζαν με τη μελωδία· κάθε στίχος είχε υπερβολικά πολλές λέξεις. Επιπλέον, η μελωδία ολόκληρου του τραγουδιού, όταν εφαρμοζόταν στα λόγια του Θεού, τα έκανε να ακούγονται υπερβολικά πολλά και μακροσκελή. Ποια λύση βρήκαν, λοιπόν; Βρήκαν έναν τρόπο: Άλλαξαν ένα μέρος της διατύπωσης και της φρασεολογίας στα λόγια του Θεού χωρίς να αλλάξουν φαινομενικά το νόημά τους —για παράδειγμα, έπαιρναν έναν ιδιωματισμό με τέσσερα γράμματα και τον έκαναν λέξη με δύο γράμματα ή έσβηναν προτάσεις που έμοιαζαν μακροσκελείς, περιττές και χωρίς νόημα. Τηρώντας αυτήν την αρχή, μελοποίησαν τη διορθωμένη εκδοχή των λόγων του Θεού και τη μοίρασαν για να την τραγουδήσουν στην εκκλησία. Οι περισσότεροι άνθρωποι, μπερδεμένοι καθώς ήταν, νόμιζαν πως επρόκειτο για έναν ύμνο με τα λόγια του Θεού· πού να ήξεραν, όμως, ότι το κείμενο δεν είχε καμία σχέση με τα λόγια του Θεού; Ήταν ένα κείμενο που είχαν τροποποιήσει και συντομεύσει αυθαίρετα οι αντίχριστοι, ήταν πειραγμένο και αλλαγμένο. Αργότερα, όταν προετοίμαζαν αυτόν τον ύμνο για ένα πρόγραμμα, ρώτησα σε ποιο κεφάλαιο απ’ τα λόγια του Θεού βασιζόταν ο ύμνος. Μου είπαν ότι ήταν το πρώτο χωρίο ενός συγκεκριμένου κεφαλαίου. Όταν βρήκα το χωρίο και το συνέκρινα με το χωρίο στο υμνολόγιο, έπαθα σοκ. Το χωρίο στο υμνολόγιο ήταν δήθεν ένα επιλεγμένο τμήμα από εκείνο το κεφάλαιο των λόγων του Θεού, αλλά το είχαν κάνει αγνώριστο. Ο τόνος του λόγου είχε χαθεί, πολλές σημαντικές λέξεις είχαν παραλειφθεί, το περιεχόμενο του λόγου ήταν αραδιασμένο ακατάστατα, ακόμα και η σειρά των λέξεων είχε αντιστραφεί. Αν δεν Μου είχε πει κάποιος ότι το χωρίο ήταν απόσπασμα ενός συγκεκριμένου κεφαλαίου των λόγων του Θεού, δεν νομίζω πως θα μπορούσε να προσδιορίσει κανείς από ποιο κεφάλαιο ήταν· δεν είχε καμία σχέση με το πρωτότυπο. Επιφανειακά, αυτοί οι άνθρωποι έκαναν το καθήκον τους: Όταν μελοποιούνται τα λόγια του Θεού για να τα τραγουδήσουν όλοι και να τα κάνουν κτήμα τους, τότε τα λόγια Του μπορούν να καθοδηγούν και να κατευθύνουν συνεχώς τους ανθρώπους, κι αυτό ίσως τους βοηθήσει να εισέλθουν στα λόγια του Θεού. Τι υπέροχη πράξη που ήταν εκείνη! Οι αντίχριστοι, όμως, επειδή δεν είχαν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά, αντιμετώπισαν τα λόγια του Θεού σαν να ήταν λόγια που λένε οι συνηθισμένοι άνθρωποι συζητώντας· διέγραψαν πράγματα και τα παραποίησαν αυθαίρετα. Χωρίς να ρωτήσουν απολύτως τίποτα και χωρίς την άδεια ή τη συγκατάθεση κανενός, και βέβαια χωρίς καμία εξουσιοδότηση από κανέναν, άλλαξαν εντελώς τα λόγια του Θεού, κι όμως έκαναν τους ανθρώπους να πιστέψουν πως εκτελούσαν το καθήκον τους, πως είχαν μελοποιήσει τα λόγια του Θεού. Τι είδους συμπεριφορά και μέθοδος είναι αυτή; Τι διάθεση έχουν οι άνθρωποι που εφαρμόζουν μια τέτοια συμπεριφορά και μια τέτοια μέθοδο; Όσοι χρησιμοποιούν μια τέτοια μέθοδο, όσοι αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού με τέτοια στάση, έχουν, άραγε, μέσα τους καθόλου φόβο για το πώς θα αντιμετωπίσουν τα λόγια του Θεού; Λατρεύουν τα λόγια του Θεού; Αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια; Αν κρίνει κανείς από την ασεβή και χαλαρή στάση που κρατάνε απέναντι στα λόγια του Θεού, τότε όχι μόνο δεν τα λατρεύουν, αλλά επιπλέον αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού ως παιχνιδάκια και τα αλλάζουν χαλαρά όπως τους έρθει. Άραγε, η στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού δεν υποδεικνύει και τη στάση τους απέναντι στον ίδιο τον Θεό; (Ναι.) Είναι ακριβώς η ίδια. Τα λόγια του Θεού αντιπροσωπεύουν τον Θεό τον ίδιο· είναι μια έκφραση του Θεού, μια έκφραση της διάθεσής Του και μια αποκάλυψη της ουσίας Του. Όταν οι άνθρωποι δείχνουν τέτοια ασέβεια και χαλαρότητα απέναντι στα λόγια του Θεού, είναι αυτονόητο το πώς αντιμετωπίζουν τον ίδιο τον Θεό. Κάτι τέτοιο λέει πολλά.

Εξωτερικά, οι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό, απαρνούνται, δαπανούν και υπομένουν κακουχίες για Εκείνον, αλλά η στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού είναι τόσο ασεβής και χαλαρή. Οι αντίχριστοι μπορεί ακόμα και να διακοσμήσουν όμορφα το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται», να το τυλίξουν με ύφασμα και να το φυλάξουν στο ασφαλέστερο σημείο. Τι μπορεί να αποδείξει, όμως, αυτό; Μπορεί να δείξει ότι λατρεύουν τα λόγια του Θεού, ότι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Μπορούν αυτές οι επιφανειακές πράξεις να καλύψουν την ασεβή στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού; Δεν μπορούν. Κάθε φορά που διαβάζουν τα λόγια του Θεού, σκέφτονται συνεχώς πώς θα άλλαζαν σ’ αυτά κάποιους όρους, εκφράσεις και τόνους. Και σε ποιον βαθμό φτάνει το θράσος μερικών αντίχριστων; Όταν βρίσκουν στα λόγια του Θεού κάτι που δεν ταιριάζει με τις αντιλήψεις τους ή θεωρούν πως η διατύπωση είναι ακατάλληλη ή γραμματικά εσφαλμένη, ή ακόμα κι όταν πιστεύουν ότι ένα σημείο στίξης είναι λάθος, ανακοινώνουν το ζήτημα με πάταγο και υπερβολή· θέλουν να μάθει όλος ο κόσμος για ένα σημείο στίξης που μπήκε σε λάθος θέση, για μια ακατάλληλη επιλογή λέξης ή για μια φαινομενικά παράλογη δήλωση στα λόγια του Θεού. Τα διαδίδουν όλα αυτά με κοροϊδευτικό και περιφρονητικό τόνο. Φαίνεται ότι, εκείνες τις στιγμές, βρίσκουν τελικά αυτό που εκείνοι θεωρούν απόδειξη ότι υπάρχουν σφάλματα στα λόγια του Θεού, ένα πάτημα για να αποκτήσουν μοχλό πίεσης, ένα ψεγάδι, και μπορούν επιτέλους να σιγουρευτούν μέσα τους πως τα λόγια του Θεού έχουν κι αυτά λάθη και πως ο Θεός δεν είναι τέλειος. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Οι αντίχριστοι ψάχνουν να βρουν ελαττώματα και σφάλματα στα λόγια του Θεού· αυτό αποτελεί στάση εχθρότητας και όχι μια στάση υποταγής και αποδοχής. Μιας και μιλάμε για το ότι οι αντίχριστοι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού, μήπως το περιστατικό στην ομάδα των ύμνων που αναφέρθηκε μόλις τώρα μπορεί να θεωρηθεί παραποίηση στα λόγια του Θεού; (Ναι.) Πείτε Μου, τι είδους άνθρωπος θα άλλαζε τόσο αυθαίρετα τα λόγια του Θεού; Έχουν καθόλου φόβο Θεού; (Όχι.) Τι διάθεση είναι αυτή; Πρώτον, αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού ως λόγια του Θεού; (Όχι.) Ως τι τα αντιμετωπίζουν, τότε; Τα αντιμετωπίζουν ως ανθρώπινα λόγια. Αν και μπορεί να είναι αποδεκτό να αλλάξει κανείς ένα άρθρο βιωματικής μαρτυρίας από ανθρώπους αν οι λέξεις είναι ασυνάρτητες ή ελλιπείς, ποια είναι η φύση του να κάνει κάποιος το ίδιο με τα λόγια του Θεού; Δεν δείχνει ότι κάποιος ενεργεί με πείσμα και απερισκεψία, και χωρίς να έχει θεοφοβούμενη καρδιά; Όταν κανείς τολμάει να σχολιάζει και να μεταβάλλει αυθαίρετα τα λόγια του Θεού, να τα αλλάζει όποτε δεν ταιριάζουν με τις ιδέες ή με την οπτική του, είναι κάτι τέτοιο σοβαρό ως προς τη φύση του; (Ναι.)

Ποιος άλλος απ’ όσους εμπλέκονται παραποιεί τα λόγια του Θεού; Όταν κηρύττεται το ευαγγέλιο, κάποιοι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου έρχονται σε επαφή με τα λόγια του Θεού και έχουν διάφορες αντιλήψεις σχετικά με τον τόνο του Θεού, με το ύφος Του, με την οπτική απ’ την οποία μιλάει, ακόμα και με τη διατύπωση και τις αντωνυμίες που χρησιμοποιεί, μεταξύ πολλών άλλων πτυχών. Οι αντιλήψεις διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο· όσοι ανήκουν σε διαφορετικά δόγματα έχουν και διαφορετικά γούστα και απαιτήσεις. Κάποια μέλη της ομάδας του ευαγγελίου λένε: «Είναι δύσκολο να κηρύξει κανείς έτσι το ευαγγέλιο! Μερικά απ’ τα λόγια του θεού είναι υπερβολικά σκληρά· κάποια ακούγονται σαν να βρίζει ο θεός τους ανθρώπους. Δεν είναι καθόλου ευγενικά, τους λείπει η αγάπη και είναι όλα τους σε καθημερινό λόγο. Μερικά στοχεύουν ειδικά ορισμένες εθνικότητες, ενώ άλλα αποκαλύπτουν μυστήρια —τίποτα απ’ αυτά δεν βρίσκουν αποδεκτό οι άνθρωποι! Αυτά τα λόγια εμποδίζουν τους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου να αποδεχθούν το νέο έργο του θεού. Τι να κάνουμε;» Λέει κάποιος: «Έχω μια λύση. Αφού οι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου δεν αποδέχονται το νέο έργο του θεού εξαιτίας αυτών των λέξεων, γιατί να μην τις διαγράψουμε απλώς; Να σημειώσουμε όλες τις λέξεις και το περιεχόμενο που οι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν, ακόμα κι αν πρόκειται για μία μόνο πρόταση, και στην εκτύπωση να τα διαγράψουμε. Έτσι, όταν οι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου το διαβάσουν, δεν θα υπάρχει καμία λέξη που να πληγώνει τον εγωισμό τους ή να τους στενοχωρεί ούτε και τίποτα που να πηγαίνει ενάντια στις αντιλήψεις τους. Όλα τα λόγια του θεού θα είναι κατάλληλα, οι αποδέκτες δεν θα σχηματίσουν αντιλήψεις και θα μπορέσουν να αποδεχθούν το νέο έργο του θεού χωρίς προβλήματα». Κάποια μέλη της ομάδας του ευαγγελίου το έχουν κάνει πράγματι αυτό· χωρίς καν να ρωτήσουν ή να ζητήσουν συγκατάθεση από τον Άνωθεν, τύπωσαν και διένειμαν στο ευρύ κοινό βιβλιαράκια μ’ αυτά τα συντομευμένα και παραποιημένα λόγια του Θεού. Για να γίνει το έργο τους πιο εύκολο, για να κερδίσουν περισσότερο κόσμο, για να δείξουν τις εργασιακές τους ικανότητες και να φανούν αφοσιωμένοι στο καθήκον τους, σκαρφίστηκαν αυτήν τη μέθοδο, και μάλιστα την υλοποίησαν κιόλας τυπώνοντας ένα βιβλίο. Αυτό το βιβλίο, όμως, είναι εντελώς διαφορετικό απ’ το «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται». Με αυτήν τη μέθοδο, δεν παραποιούνται τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Συνειδητοποιούν, άραγε, οι περισσότεροι άνθρωποι ότι το να παραποιεί κανείς τα λόγια του Θεού είναι ένας τρόπος αντίστασης απέναντί Του; (Ναι.) Το αντιλαμβάνονται αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι; Σήμερα, μετά από τόση συναναστροφή, λέτε εύκολα το «ναι». Αν, όμως, κηρύττατε το ευαγγέλιο πριν από τρία ή πέντε χρόνια, θα είχατε κατά νου ότι δεν πρέπει να αλλάξετε ούτε μία λέξη ή πρόταση; Θα είχατε μια τόσο θεοφοβούμενη καρδιά; (Όχι.) Για ποιον λόγο, λοιπόν, θα σας έλειπε αυτή η επίγνωση; Μήπως θα τολμούσατε να παραποιήσετε αυθαίρετα τα λόγια του Θεού επειδή δεν θα είχατε καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά; Αν κάποιος δεν έχει καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά, αν τολμάει να παραποιήσει αυθαίρετα τα λόγια του Θεού, αλλάζοντας το αρχικό νόημα, τον τρόπο ομιλίας του Θεού και το επιθυμητό αποτέλεσμα που θα είχε ένα ορισμένο χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού, διαγράφοντας τις προθέσεις, τον πυρήνα και την έμφαση όσων διατυπώνει αυτό το χωρίο, τότε όλα αυτά θεωρούνται παραποίηση.

Πριν λίγα χρόνια, σε μια τυχαία συνάντηση, κάποιος απ’ την ομάδα του ευαγγελίου έθεσε ένα ερώτημα: «Όταν κανείς μαρτυρεί περί του νέου έργου του θεού σε μια ορισμένη εθνοτική ομάδα, όσοι ανήκουν σ’ αυτή νιώθουν αποστροφή και δεν είναι διατεθειμένοι ν’ ακούσουν τα μέρη όπου τους εκθέτει ο θεός, κι έχουν αντιλήψεις σχετικά με αυτά τα μέρη. Αυτά τα λόγια, λοιπόν, τους εμποδίζουν να αποδεχθούν το νέο έργο του θεού. Σκεφτόμαστε να τροποποιήσουμε αυτά τα λόγια. Μόλις αλλαχτούν, θα μπορέσουν να τα αποδεχθούν και δεν θα έχουν πλέον αντιλήψεις σχετικά με το νέο έργο του θεού ή μ’ αυτήν την ενσάρκωση του θεού». Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό το ερώτημα; Αν δεν εμφανιζόταν αυτή η ευκαιρία συνάντησης και συζήτησης για το έργο του ευαγγελίου, ίσως να αποφάσιζαν μόνοι τους να αλλάξουν αυτά τα λόγια. Σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες τους, μπορεί τρία, πέντε, δέκα ή και ακόμα περισσότερα μέλη εκείνης της εθνοτικής ομάδας να αποδέχονταν τότε το νέο έργο του Θεού. Ας το προσπεράσουμε αυτό για την ώρα, αλλά όσοι κηρύττουν το ευαγγέλιο θέλουν συνεχώς να αλλάζουν τα λόγια του Θεού ώστε εκείνα να συμβαδίζουν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Θέλουν συνεχώς να διαγράφουν τα λόγια με τα οποία ο Θεός εκθέτει και κρίνει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, αυτά με τα οποία εκθέτει την ουσία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Μια τέτοια ενέργεια δείχνει μια θεοφοβούμενη καρδιά; (Όχι.) Κατά τη γνώμη Μου, δεν είναι ότι οι άνθρωποι που ανήκουν σε μια ορισμένη εθνικότητα ή δόγμα έχουν αντιλήψεις σχετικά με τα λόγια του Θεού· τις αντιλήψεις τις έχουν κυρίως όσοι κηρύττουν το ευαγγέλιο. Αυτοί δεν θεωρούν αποδεκτά τα λόγια του Θεού· βαθιά μέσα τους εναντιώνονται σ’ αυτά και τα αποστρέφονται, δεν θέλουν να ακούνε αυτά τα λόγια απ’ τον Θεό και δεν τους αρέσουν. Θεωρούν πως, αν αυτά ήταν στ’ αλήθεια τα λόγια του Θεού, θα έπρεπε να δείχνουν αγάπη και όχι να εκθέτουν τους ανθρώπους τόσο σκέτα και ωμά, πέφτοντας στο πρόσωπό τους σαν χαστούκια. Προκειμένου να κηρύξουν το ευαγγέλιο, λοιπόν, απαιτούν κατηγορηματικά να μάθουν αν γίνεται να αφαιρεθούν αυτά τα λόγια. Προκειμένου να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να κερδίσουν ανθρώπους, μπορεί άραγε ο Θεός να υποχωρήσει έστω και για μία φορά, να μιλήσει πιο διακριτικά κι ευχάριστα; Προκειμένου να κάνουν πιο πολλούς ανθρώπους να αποδεχθούν το νέο έργο του Θεού και να φέρουν περισσότερους ανθρώπους ενώπιον του Θεού, μπορεί άραγε ο Θεός να αλλάξει τη στρατηγική και τον τρόπο ομιλίας Του, να συμβιβαστεί και να υποκύψει στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, να σκύψει το κεφάλι, να ζητήσει συγγνώμη και να εκλιπαρήσει για συγχώρεση; Το πρόβλημα, λοιπόν, εντοπίζεται κυρίως στους εργάτες του ευαγγελίου και όχι στους ανθρώπους κάποιου συγκεκριμένου δόγματος. Ακόμα και χωρίς να τροποποιηθεί ούτε μία λέξη ή πρόταση απ’ τα λόγια του Θεού, και δεδομένου ότι τα λόγια του Θεού μπορούν να γεννήσουν αντιλήψεις σε κάθε άνθρωπο, υπάρχουν και πάλι πολλοί άνθρωποι που προσέρχονται σιγά σιγά ενώπιον του Θεού και αποδέχονται το νέο έργο Του. Αυτούς τους εμπόδισαν οι αντιλήψεις τους να αποδεχθούν το νέο έργο του Θεού; Καθόλου. Αν τα λόγια που λέει ο Θεός δεν ήταν αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος και δεν αποτύπωναν την πραγματική του κατάσταση, τότε θα ήταν κατανοητό να μην αποδέχονται οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού, και ίσως ο Θεός να εξέταζε το ενδεχόμενο να αλλάξει τον τρόπο που μιλάει και το περιεχόμενο της ομιλίας Του. Ωστόσο, κάθε λέξη και κάθε πρόταση που λέει ο Θεός αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση του ανθρώπου, και αφορά τη ζωή-είσοδο και τη σωτηρία του. Αν οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις και δεν μπορούν να τις αποδεχθούν, αυτό αποδεικνύει ότι οι ίδιοι είναι μοχθηροί, βρόμικοι και βαθύτατα διεφθαρμένοι, καθώς και ότι είναι ανάξιοι να προσέλθουν ενώπιον του Θεού. Δεν αποδεικνύει ότι τα λόγια του Θεού είναι εσφαλμένα ούτε ότι δεν είναι η αλήθεια.

Τι πρέπει να γίνει για το γεγονός ότι η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει αντιλήψεις σχετικά με τα λόγια και το έργο του Θεού; Όσοι κηρύττουν το ευαγγέλιο έχουν ποτιστεί από τα λόγια του Θεού και ακούνε αυτά τα λόγια εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ας μην αναφερθούμε στο πόση αλήθεια κατανοείτε· θεωρητικά μιλώντας μόνο, δεν έχετε κατανοήσει, όσον αφορά πτυχές της αλήθειας όπως είναι τα οράματα του έργου του Θεού, οι προθέσεις του Θεού, ο σκοπός του έξι χιλιετιών σχεδίου διαχείρισής Του και το έργο Του για τη σωτηρία του ανθρώπου, δεν τις έχετε θυμηθεί και δεν τις έχετε συλλάβει; Αν ήσουν εξοπλισμένος με όλα αυτά, θα φοβόσουν και πάλι τις αντιλήψεις των ανθρώπων; Αν φοβάσαι, πρέπει να αναλάβεις δράση και να κάνεις διευκρινίσεις στους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου· να μαρτυρήσεις σ’ αυτούς περί των προθέσεων του Θεού, να τους εξηγήσεις ξεκάθαρα την αλήθεια! Αν ακούς τα λόγια του Θεού εδώ και τόσα χρόνια, κι ακόμα δεν μπορείς να τα εξηγήσεις ή να τα διευκρινίσεις όλα αυτά, τότε είσαι εντελώς άχρηστος! Κάνεις αυτό το καθήκον και κάθε μέρα ασχολείσαι μ’ αυτά τα θέματα, μ’ αυτό το περιεχόμενο, μ’ αυτά τα ζητήματα· πώς είναι δυνατό να σκέφτεσαι ακόμα να χρησιμοποιήσεις μια τόσο ποταπή μέθοδο όπως το να παραποιήσεις τα λόγια του Θεού προκειμένου να κηρύξεις το ευαγγέλιο και να κερδίσεις ανθρώπους; Εξωτερικά, κάτι τέτοιο μπορεί να μοιάζει απλώς με μια εσφαλμένη ενέργεια, ένα ποταπό μέσο, μια επίδειξη ανικανότητας· ουσιαστικά, όμως, δεν είναι τίποτα λιγότερο από την αδιαμφισβήτητη εκδήλωση της ουσίας ενός αντίχριστου. Ο λαός του Θεού είναι αυτός που θεωρεί πολύτιμο τον λόγο του Θεού, που λατρεύει τον λόγο του Θεού, που φοβάται τον λόγο του Θεού, που σέβεται κάθε λέξη και πρόταση που λέει ο Θεός, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μιλάει, την οπτική απ’ την οποία μιλάει, καθώς και το τι λέει σε κάθε χωρίο. Μόνο οι εχθροί του Θεού κοροϊδεύουν και περιφρονούν συχνά τα λόγια Του. Τα κοιτάζουν με απαξίωση. Δεν αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού σαν να ήταν η αλήθεια, ως λόγια που εκφράζει ο Δημιουργός. Έτσι, νιώθουν συχνά μέσα τους την επιθυμία να παραποιήσουν τα λόγια του Θεού και να τα ερμηνεύσουν αυθαίρετα. Επιχειρούν να αλλάξουν τα λόγια του Θεού με τις μεθόδους τους, με τον τρόπο σκέψης τους, με τη λογική που έχει το σκεπτικό τους, έτσι ώστε αυτά να συμμορφωθούν με τα γούστα των διεφθαρμένων ανθρώπων, με τις οπτικές των διεφθαρμένων ανθρώπων, καθώς και με τους τρόπους σκέψης και τη φιλοσοφία των διεφθαρμένων ανθρώπων, σε μια προσπάθεια να κερδίσουν, τελικά, την επιδοκιμασία όλο και περισσότερων ανθρώπων. Ο λόγος του Θεού είναι ο λόγος του Θεού, κι αυτό ισχύει για κάθε μέρος του, με όποιον τρόπο κι αν λέγεται κι από οποιαδήποτε οπτική. Προκειμένου η διεφθαρμένη ανθρωπότητα να κατανοήσει ευκολότερα τον λόγο του Θεού, να τον καταλάβει καλύτερα και να τον κερδίσει πιο άνετα, κι έτσι να καταλάβει την αλήθεια που βρίσκεται στα λόγια του Θεού, Εκείνος χρησιμοποιεί συχνά ανθρώπινο λόγο, ανθρώπινες μεθόδους, καθώς και τρόπους, τόνο ομιλίας και λεκτική λογική που μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι με πολύ μεγαλύτερη ευκολία, προκειμένου να εξηγήσει τις προθέσεις Του και να μιλήσει στην ανθρωπότητα γι’ αυτά στα οποία εκείνη πρέπει να εισέλθει. Κι όμως, ακριβώς αυτές τις διακριτικές μεθόδους, αυτόν τον διακριτικό τόνο και τις διάφορες διακριτικές λέξεις εκμεταλλεύονται οι αντίχριστοι για να καταδικάσουν τον Θεό και να αρνηθούν ότι ο λόγος Του είναι η αλήθεια. Δεν ισχύει αυτό; (Ναι.) Αυτοί οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν συχνά γνώσεις, μαζί με τα έργα διάσημων ανθρώπων ή ακόμα και τον λόγο, τη φρασεολογία και τη συμπεριφορά διάσημων ανθρώπων, προς σύγκριση με τα λόγια του Θεού. Όσο περισσότερο τα συγκρίνουν, τόσο περισσότερο θεωρούν πως τα λόγια του Θεού είναι υπερβολικά ρηχά και υπερβολικά ντόμπρα, και διατυπώνονται σε υπερβολικό βαθμό στην καθομιλουμένη. Έτσι, θέλουν όλο και περισσότερο να αλλάξουν τα λόγια του Θεού, να τα «διορθώσουν», αλλά και να «διορθώσουν» τον τόνο, το στιλ και την οπτική από την οποία μιλάει ο Θεός. Όπως κι αν μιλάει ο Θεός, όσο και να ωφελούν τον άνθρωπο τα λόγια Του, οι αντίχριστοι δεν θεωρούν ποτέ μέσα τους ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Δεν αναζητούν στα λόγια του Θεού την αλήθεια ή τις αρχές άσκησης ούτε και το μονοπάτι για τη ζωή-είσοδο. Αντίθετα, προσεγγίζουν συνεχώς τα λόγια του Θεού από μια οπτική εξονυχιστικής εξέτασης, με μια στάση μελέτης, με μια στάση εξονυχιστικά αναλυτικής εξέτασης και διερεύνησης. Μετά από όλη αυτήν την εξονυχιστική εξέταση και διερεύνηση, συνεχίζουν να θεωρούν ότι πολλά απ’ τα λόγια του Θεού πρέπει να αλλάξουν και να τροποποιηθούν. Κι έτσι, οι αντίχριστοι, από τη μέρα που ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τα λόγια του Θεού μέχρι και σήμερα —μετά από 10, 20 ή 30 χρόνια πίστης— βαθιά μέσα τους συνεχίζουν να μην πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού περιέχουν ζωή, την αλήθεια, την πύλη της βασιλείας ή το μονοπάτι προς τους ουρανούς για το οποίο μιλάνε οι άνθρωποι. Δεν μπορούν ούτε να το δουν ούτε να το ανακαλύψουν. Τι νιώθουν, λοιπόν; Αναρωτιούνται γιατί όσο περισσότερο πιστεύουν, τόσο περισσότερο τα λόγια του Θεού τούς φαίνονται σε υπερβολικό βαθμό διατυπωμένα στην καθομιλουμένη. Αναρωτιούνται γιατί όσο περισσότερο πιστεύουν, τόσο λιγότερο ενδιαφέρονται για τα λόγια του Θεού. Αρχίζουν να αμφιβάλλουν αν τα λόγια του Θεού είναι πράγματι η αλήθεια. Τι σημάδι είναι αυτό; Καλό ή κακό σημάδι; (Κακό σημάδι.) Και που πιστεύουν μέχρι τώρα στον Θεό, θαύμα είναι! Έχουν οδηγήσει την πίστη τους σε αδιέξοδο και έχουν χάσει εντελώς από μπροστά τους την αλήθεια. Αυτό δεν είναι το τέλος της πίστης τους;

Έχετε παρατηρήσει αυτό το γεγονός; Από τη μέρα που όλοι άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, να διαβάζουν τα λόγια Του, να απαρνούνται την οικογένεια, την καριέρα, τις σπουδές και τις προοπτικές τους στον κόσμο, όλοι ξεκίνησαν από την ίδια αφετηρία. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, όμως, κάποιοι έμειναν πίσω χωρίς να το καταλάβουν και δεν ήθελαν πια να κάνουν το καθήκον τους. Πού πήγαν; Κάποιοι μετατέθηκαν στην Ομάδα Β, άλλοι σε συνηθισμένες εκκλησίες και κάποιοι ίσα που κατάφεραν να παραμείνουν σε μια εκκλησία μερικής απασχόλησης. Όσοι δεν θέλουν να κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού και γίνονται αντικείμενο αποπομπής, οι οποίοι δεν πληρούν πια τις προϋποθέσεις για να κάνουν το καθήκον τους, γιατί κατέληξαν εκεί που είναι σήμερα; Αν προσπαθήσεις να αντιληφθείς τη στάση τους απέναντι στον Θεό με ανθρώπινο μάτι, δεν θα μπορέσεις, επειδή δεν γνωρίζεις τι υπάρχει μέσα τους. Δεν διακρίνεις αν αγαπούν ή αν μισούν τον Θεό, αν Του αντιστέκονται ή υποτάσσονται σ’ Αυτόν. Πώς θα προσδιορίσεις, λοιπόν, τη διάθεση-ουσία ενός ανθρώπου; Εύκολο είναι: Παρατήρησε απλώς τη στάση του απέναντι στα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι αυτής της ομάδας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού: Σε οποιαδήποτε κατάσταση, δεν χρειάζονται τα λόγια του Θεού για τροφή. Ό,τι δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζουν, δεν αναζητούν αρχές ούτε ψάχνουν την αλήθεια στα λόγια του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι σπάνια διαβάζουν τα λόγια του Θεού, ενώ νιώθουν μέχρι και αποστροφή όταν κάποιος προσεύχεται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού ή συναναστρέφεται πάνω στο πώς πρέπει κανείς να τα κατανοεί. Πώς δείχνουν την αποστροφή τους; Σκέφτονται: «Τα ξέρω ήδη όλα αυτά που λες· δεν χρειάζεται να τα πεις. Έχω ξαναδιαβάσει αυτά τα λόγια του θεού· καταλαβαίνω τα πάντα». Αν καταλαβαίνουν τα πάντα, τότε γιατί τους απέπεμψαν; Γιατί τους μετέθεσαν στην Ομάδα Β; Τι συμβαίνει; Η καρδιά του ζητήματος είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι ουσιαστικά δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού· τα σιχαίνονται και τα αντιμετωπίζουν εχθρικά. Μπορεί να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού κάποιος που τα σιχαίνεται και τα αντιμετωπίζει εχθρικά; Ποια είναι η στάση τους όταν τους λες: «Αν είσαι αντιμέτωπος με μια κατάσταση, πρέπει να διαβάσεις τα λόγια του Θεού!» Πώς αντιδρούν, συγκεκριμένα; (Θα έλεγαν πως τα πρακτικά προβλήματα χρειάζονται πρακτικές λύσεις· δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς τα λόγια του Θεού.) Θεωρούν ότι το να διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού είναι μια ασαφής προσέγγιση και ότι τα πρακτικά προβλήματα θέλουν πρακτικές λύσεις. Αυτός είναι ο τόνος ενός αντίχριστου. Τι εννοούν μ’ αυτό; «Οι άνθρωποι έχουν τις δικές τους μεθόδους· σε τι ωφελεί να διαβάζει κανείς τα λόγια του θεού; Νομίζεις πως τα λόγια του θεού τα λύνουν όλα;» Θεωρούν δεδομένο ότι, αν κάποιος αντιμετωπίζει μια δυσκολία, πρόκειται απλώς για μια δυσκολία και σε καμία περίπτωση για μια αντανάκλαση της εσωτερικής κατάστασης ή διάθεσης του συγκεκριμένου ανθρώπου. Δεν το βλέπουν αυτό ούτε το αναγνωρίζουν ως γεγονός. Πιστεύουν τα εξής: «Οι δυσκολίες των ανθρώπων είναι σαν μηχανές που τους λείπει μια βίδα· αν βάλεις τη βίδα, διορθώνονται. Γιατί να αναζητήσει κανείς τα λόγια του θεού; Όλα αυτά είναι ψεύτικη πνευματικότητα. Δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο —είναι ανοησία! Θεωρείς πως τα λόγια του θεού λύνουν τα πάντα; Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα». Αυτά ξεκάθαρα είναι λόγια κάποιου που δεν αποδέχεται την αλήθεια. Επιπλέον, υπάρχουν άνθρωποι που, όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα κι εσύ συναναστρέφεσαι μαζί τους για να βοηθήσεις, και τους διαβάζεις ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού, εκείνοι απαντούν μόλις σ’ ακούσουν: «Το ξέρω απ’ έξω αυτό το χωρίο, το έχω πει πολλές φορές. Τι μου το λες; Το κατανοώ καλύτερα απ’ ό,τι το κατανοείς εσύ, και είναι άχρηστο, δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημά μου!» Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; (Δεν αποδέχονται την αλήθεια.) Δεν αποδέχονται την αλήθεια και αρνούνται να αναγνωρίσουν την ίδια τους τη διαφθορά· αυτό είναι πρόβλημα. Δεν παραδέχονται τη διαφθορά τους, κι έτσι θεωρούν ότι το να διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού είναι απλώς κάτι που γίνεται μηχανικά, πως είναι ανώφελο. Θέλουν να βρουν μια γρήγορη λύση, ένα θαυματουργό φάρμακο για τα προβλήματά τους, και η ουσία αυτού του προβλήματος είναι η άρνηση αποδοχής της αλήθειας.