Κάποιοι άνθρωποι κάνουν ορισμένα πράγματα στο παρασκήνιο και, όταν Με συναντούν, Μου λένε: «Διέπραξα το αμάρτημα της ακολασίας στα εφηβικά μου χρόνια». Εγώ τους λέω: «Σε παρακαλώ, μη Μου μιλάς γι’ αυτό. Προσευχήσου ιδιωτικά με ειλικρίνεια και μετανόησε πραγματικά, και τότε το πρόβλημα θα λυθεί, κι ο Θεός δεν θα το θυμάται. Δεν είναι ανάγκη να Μου το πεις κατά πρόσωπο· δεν τα σκαλίζω αυτά τα πράγματα». Όταν τους εμποδίζω να μιλήσουν, αρχίζουν να κάνουν σκέψεις: «Είσαι πράγματι ο Θεός; Η καρδιά μου είναι τόσο ειλικρινής, φλέγεται, κι Εσύ την περιέλουσες μ’ έναν κουβά κρύο νερό. Εγώ ήθελα απλώς να κάνω μια ειλικρινή κουβέντα μαζί Σου· γιατί, άραγε, δεν θέλεις να μ’ ακούσεις; Καλά θα ήταν να άκουγες· έχω να πω κι άλλες λεπτομέρειες». Λέω: «Όταν εξομολογείσαι τις αμαρτίες σου, ο απώτερος στόχος είναι να μετανοήσεις κι όχι να διηγηθείς πολλές λεπτομέρειες. Αν βαθιά μέσα σου έχεις μετανοήσει αληθινά, το πώς δεν έχει σημασία· είναι ανώφελο να ακολουθήσεις αυτήν τη διαδικασία. Το να Μου διευκρινίσεις όλες τις λεπτομέρειες και τις περιστάσεις δεν σημαίνει και ότι μετανόησες. Αν έχεις μετανοήσει αληθινά, και πάλι έχεις μετανοήσει ακόμα κι αν δεν πεις τίποτα. Κι αν δεν έχεις μετανοήσει, ακόμα κι αν μιλούσες γι’ αυτό, θα ήταν μάταιο». Κάποιοι άνθρωποι δεν κατανοούν, νομίζουν πως θέλω να ακούω τα πάντα, όπως το ότι, προτού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, ήταν ακόλαστοι, έκλεβαν ή καταδίκαζαν τους άλλους και τους έστηναν πλεκτάνες. Νομίζουν πως είμαι διατεθειμένος ν’ ακούσω όλα αυτά τα ζητήματα που αφορούν την προσωπική τους ζωή, ότι θέλω να μάθω και να αντιληφθώ τις πιο μύχιες σκέψεις του καθενός και όλες τις ενέργειες που έχει κάνει, καλές ή κακές. Δεν είναι ανθρώπινη αντίληψη αυτό; Κάνουν λάθος. Τα μόνα πράγματα που χρειάζεται να ξέρω είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, η ουσία τους και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν· αυτά αρκούν για να αντιμετωπιστεί το σημαντικό θέμα της σωτηρίας τους. Δεν είναι ανάγκη να μάθω πώς είναι η ζωή κάποιου στο παρόν ούτε πώς θα είναι στο μέλλον· δεν χρειάζονται τέτοιες λεπτομέρειες. Οι άνθρωποι υποθέτουν τα εξής: «Επιπλέον, είσαι κανονικός και πρακτικός. Υπάρχουν μερικά πράγματα που δεν τα ξέρεις· ίσως, λοιπόν, να θέλεις να κατανοήσεις το οικογενειακό υπόβαθρο του κάθε ανθρώπου, το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε, καθώς κι εκείνες τις ιδιαίτερες εμπειρίες που είχε μεγαλώνοντας, προκειμένου να τον γνωρίσεις σε βάθος για τους σκοπούς του έργου, για να έχεις το πλεονέκτημα ώστε να τον κρίνεις και να τον εκθέτεις». Έτσι έχουν τα πράγματα; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι, που κουβαλάνε αυτές τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, θέλουν διαρκώς να μοιράζονται μαζί Μου, όταν Με συναντούν, τις πράξεις που έκαναν στο παρελθόν, και λένε: «Αχ, δεν ξέρεις πώς ήταν η οικογένειά μου…» Εγώ λέω: «Μη συζητάς τα ζητήματα της οικογένειάς σου· μοιράσου μερικές εμπειρίες από την πίστη στον Θεό». Άλλοι λένε: «Αχ, δεν ξέρεις πόσο πολλούς συντρόφους είχα στο παρελθόν» ή «Δεν ξέρεις ποιον παγίδευσα στο παρελθόν». Ωφελεί να τα λέει κανείς αυτά; (Όχι.) Νομίζουν πως ο ενσαρκωμένος Θεός είναι στ’ αλήθεια πρόθυμος να τα μάθει όλα αυτά, πως ανυπομονεί να κατανοήσει όλες τις επαίσχυντες συμπεριφορές των ανθρώπων, καθώς και τις διάφορες αναλυτικές πτυχές της έκπτωτης ζωής τους. Όταν συναντώ τέτοιους ανθρώπους, τους λέω: «Αν θέλεις να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις, προσευχήσου ιδιωτικά ενώπιον του Θεού, μην τα λες σ’ Εμένα. Εγώ είμαι υπεύθυνος μόνο για να σου διδάξω πώς να κάνεις καλά το καθήκον σου και πώς να λατρεύεις τον Θεό στην αληθινή ζωή, για να σε βοηθήσω να σωθείς. Ας μιλάμε για ό,τι σχετίζεται μ’ αυτά τα θέματα όταν συναντιόμαστε, αλλά είναι καλύτερα να μην αναφερόμαστε σε άσχετα ζητήματα». Κάποιοι άνθρωποι, όταν το ακούν αυτό, αρχίζουν να σκέφτονται: «Ο Θεός στ’ αλήθεια δεν έχει αγάπη, ο Θεός δεν είναι ανεκτικός». Κατά τη γνώμη τους, τι είδους άνθρωποι έχουν αγάπη; Ο επίτροπος μιας γειτονιάς, κάποιος που ασχολείται ειδικά με τα καθημερινά και ασήμαντα ζητήματα των άλλων. Είναι δική Μου δουλειά να ασχολούμαι με τέτοια πράγματα; Δεν μ’ απασχολούν καθόλου αυτά τα ζητήματα! Δεν παρεμβαίνω στο πώς ζεις τη ζωή σου, στο τι τρως και φοράς, στο πώς κερδίζεις χρήματα, στην οικονομική σου κατάσταση, στο πώς τα πας με τους γείτονές σου. Αυτήν τη στάση έχουν οι άνθρωποι απέναντι στον Χριστό όταν τρέφουν αντιλήψεις. Ειδικά όταν αναπτύσσουν αντιλήψεις απέναντι στα λόγια του Χριστού ή όταν τα λόγια του Χριστού έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις δικές τους αντιλήψεις, οι αντίχριστοι δεν εγκαταλείπουν τις αντιλήψεις τους και δεν αποδέχονται την αλήθεια, ούτε αναλύουν τις αντιλήψεις τους ή αναζητούν την αλήθεια· αντίθετα, μένουν προσκολλημένοι στις αντιλήψεις τους και καταδικάζουν κρυφά μέσα τους όσα λέει ο Χριστός.

Αυτό το τελευταίο διάστημα, ο Θεός εκτελεί το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες. Καθώς το ευαγγέλιο του Θεού για τη βασιλεία διαδίδεται, έχουν προκύψει στον οίκο του Θεού αρκετές εργασίες που σχετίζονται με διαφορετικά επαγγέλματα, όπως αυτές που σχετίζονται με τη μουσική, τη συγγραφή, τις ταινίες και ούτω καθεξής. Κατά τη διάρκεια αυτών των εργασιών, έχει συμμετάσχει και ο Χριστός σε μερικά έργα που σχετίζονται μ’ αυτά τα επαγγέλματα, κυρίως, φυσικά, παρέχοντας καθοδήγηση και καθορίζοντας την πορεία των διάφορων εργασιών· το έργο Του εντάσσεται σ’ αυτό το πλαίσιο. Αναπόφευκτα, ο Χριστός δεν θα είναι εξοικειωμένος με κάποιες γνώσεις ή γενικές πληροφορίες που αφορούν αυτούς τους κλάδους, και κάποια πράγματα ίσως να μην τα κατανοεί. Δεν είναι άκρως κανονικό αυτό; Οι περισσότεροι άνθρωποι το θεωρούν αυτό απολύτως κανονικό και δεν το κάνουν θέμα, επειδή όλοι βρίσκονται σε διαδικασία μάθησης και, υπό την καθοδήγηση του Θεού, κάθε είδους έργο μπορεί μόνο να βελτιώνεται συνεχώς, ενώ παράγονται όλο και περισσότερα ολοκληρωμένα προϊόντα, όλο και περισσότερα ποιοτικά αποτελέσματα. Για τους αντίχριστους, όμως, αυτό δεν είναι κάτι ασήμαντο. Λένε: «Δεν έχεις καμία εξοικείωση με έναν συγκεκριμένο τομέα, για να μην πω πως είσαι αδαής. Με ποιο δικαίωμα συμμετέχεις, μας διευθύνεις και μας καθοδηγείς; Γιατί να έχεις εσύ τον τελευταίο λόγο; Γιατί να ακούμε όλοι εσένα; Το να σε ακούμε είναι σίγουρα σωστό; Δεν θα πάρουμε το λάθος μονοπάτι και δεν θα κάνουμε λάθη στο έργο μας αν ακούσουμε εσένα; Δεν είμαι και τόσο σίγουρος γι’ αυτό». Όταν ο Χριστός παρέχει καθοδήγηση στο έργο, κάποιοι άνθρωποι το αντιμετωπίζουν αυτό με μια στάση σκεπτικισμού: «Ας δούμε πρώτα αν όσα λέει είναι λογικά, αν εντάσσονται στο συγκεκριμένο γνωστικό πεδίο κι αν είναι ανώτερα απ’ τις δικές μας ιδέες. Σε περίπτωση που είναι, θα αποδεχθούμε και θα ακολουθήσουμε την καθοδήγησή Του· αν δεν είναι, θα επιλέξουμε κάτι άλλο, θα βρούμε άλλον τρόπο». Οι αντίχριστοι, όμως, κρύβουν μέσα τους μια νοοτροπία απόλυτης ανυπακοής: «Είμαστε επαγγελματίες και δουλεύουμε σ’ αυτόν τον κλάδο εδώ και πολλά χρόνια. Θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτήν την εργασία με κλειστά τα μάτια. Αν ακολουθούσαμε την καθοδήγησή σου, απλώς θα το κάναμε μηχανικά, έτσι δεν είναι; Γιατί ν’ ακούσουμε εσένα; Οι συστάσεις σου δεν είναι απλώς επίσημα λόγια; Αν σε ακούγαμε, δεν θα φαινόμασταν απλώς ανίκανοι έτσι; Τώρα, όμως, ακούνε όλοι, κι εγώ δεν μπορώ να υψώσω ανάστημα και να σου εναντιωθώ, καθώς κάτι τέτοιο μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να με αντιμετωπίσουν ως αντίχριστο. Θα προσποιηθώ για λίγο, θα υποκριθώ ότι ακούω, θα ενεργήσω μηχανικά και, αργότερα, θα συνεχίσω ως συνήθως, χωρίς να αλλάξει τίποτα». Επομένως, όπως κι αν συναναστραφεί ο Χριστός πάνω στις αλήθεια-αρχές, όσο ξεκάθαρα κι αν εξηγήσει τα πράγματα, οι αντίχριστοι έχουν πάντα τις δικές τους προκαθορισμένες ιδέες και πιστεύουν συνεχώς ότι κατανοούν το επάγγελμα, ότι είναι ειδήμονες στον κλάδο, κι έτσι δεν καταφέρνουν να κατανοήσουν ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές πάνω στις οποίες συναναστρέφεται ο Χριστός. Οι αντίχριστοι, κάθε φορά που ο Χριστός δίνει καθοδήγηση για κάποιο έργο που σχετίζεται με το επάγγελμά τους, βρίσκουν ευκαιρία να συγκριθούν μαζί Του ως προς τις ικανότητες και τα ταλέντα τους. Ακόμα χειρότερα, κάποιες φορές, όταν ο Χριστός μιλάει για ζητήματα που σχετίζονται με το επάγγελμά τους, θεωρούν ότι δείχνει άγνοια, και Τον κοροϊδεύουν και Τον περιφρονούν κρυφά, και χωρίς να το θέλουν νιώθουν ακόμα μεγαλύτερη αντίσταση και αποστροφή απέναντι στην καθοδήγηση του Χριστού κατά το έργο τους. Μέσα τους, είναι εντελώς αμετάπειστοι και λένε: «Μας λες να κάνουμε αυτό κι εκείνο, τι ξέρεις, όμως, εσύ; Κατανοείς καν τα διάφορα βήματα που υπάρχουν σ’ αυτούς τους κλάδους; Γνωρίζεις τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες της λειτουργίας τους; Όταν μας δίνεις οδηγίες για το πώς να γυρίζουμε ταινίες, γνωρίζεις άραγε πώς παίζει κάποιος φυσικά ή πώς γίνεται η εγγραφή ήχου;» Κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι μ’ αυτά τα ζητήματα, οι αντίχριστοι δεν ακούνε ειλικρινά μέσα τους τις αλήθεια-αρχές που αφορούν το κάθε επάγγελμα. Αντίθετα, ανταγωνίζονται κρυφά με τον Χριστό μέσα τους, φτάνουν στο σημείο ακόμα και να στέκονται σαν απλοί παρατηρητές για να γελοιοποιήσουν και να κοροϊδέψουν τον Χριστό, ενώ η καρδιά τους είναι γεμάτη ανυπακοή. Όταν πηγαίνουν να εκτελέσουν το έργο τους, ακολουθούν φαινομενικά τη διαδικασία· πρώτα, ξανακοιτάζουν τις σημειώσεις από τη συναναστροφή του Θεού για να δουν τι είπε Εκείνος, και έπειτα απλώς αρχίζουν τη δουλειά και κάνουν τα πράγματα όπως τα έκαναν και πριν. Αν πει κάποιος: «Δεν είπε αυτό ο Θεός, γιατί το κάνεις έτσι;» εκείνοι απαντούν: «Ο θεός δεν το είπε, αλλά γνωρίζει ο θεός πώς είναι πραγματικά η κατάσταση; Σ’ εμάς δεν πέφτει τελικά ο κλήρος να κάνουμε τη δουλειά; Τι ξέρει ο θεός; Ο θεός έδωσε απλώς μια αρχή, εμείς, όμως, πρέπει να το χειριστούμε σύμφωνα με την πραγματική κατάσταση. Ακόμα κι αν ήταν εδώ ο θεός, και πάλι έτσι θα έπρεπε να το χειριστούμε. Ακούμε τα λόγια του θεού όταν αφορούν την αλήθεια· όταν, όμως, πρόκειται για επαγγελματικό έργο και δεν έχει σχέση η αλήθεια, τις αποφάσεις τις παίρνουμε εμείς». Άκουσαν τις αλήθεια-αρχές πάνω στις οποίες συναναστράφηκε ο Θεός, κράτησαν σημειώσεις και όλοι τους ακολούθησαν τη διαδικασία και ξανακοίταξαν τις σημειώσεις. Όσον αφορά, όμως, το πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα, ποιος έχει τον τελευταίο λόγο; Στη δική τους περίπτωση, την εξουσία δεν την έχει η αλήθεια, πόσο μάλλον ο Χριστός. Ποιος έχει την εξουσία, λοιπόν; Την εξουσία την έχει ένας αντίχριστος· τον τελευταίο λόγο τον έχει ένας άνθρωπος. Όπως το βλέπουν εκείνοι, η αλήθεια είναι σαν αέρας, μόνο δόγματα και συνθήματα που αναφέρονται έτσι αδιάφορα κι ύστερα ξεχνιούνται· οι άνθρωποι συνεχίζουν να κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν, με όποιον τρόπο θέλουν. Εκείνη τη στιγμή, συμφώνησαν πολύ ευγενικά, και η στάση τους έμοιαζε εξαιρετικά ειλικρινής. Στην αληθινή ζωή, όμως, όλα αλλάζουν· τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονταν.

Οι αντίχριστοι, επειδή έχουν συνεχώς αντιλήψεις και αντίσταση απέναντι στον ενσαρκωμένο Θεό και εσωτερικά δεν έχει πειστεί για Αυτόν, μέσα τους δεν αναγνωρίζουν καθόλου τον ενσαρκωμένο Θεό· πιστεύουν μόνο στον Θεό τον εν τοις ουρανοίς. Είναι ακριβώς σαν τον Παύλο: Δεν είχε πειστεί ειλικρινά από τον ενσαρκωμένο Ιησού· αντίθετα, ήταν γεμάτος αντιλήψεις. Γι’ αυτό και, σε όλες τις επιστολές που έγραψε, δεν μαρτύρησε ποτέ περί του Ιησού, δεν μαρτύρησε ποτέ ότι τα λόγια του Ιησού ήταν η αλήθεια, και δεν συζήτησε ποτέ αν είχε καθόλου αγάπη στο πρόσωπο του Ιησού. Αυτά τα πράγματα τα βλέπει ο κόσμος· ο Παύλος είναι πραγματικός αντίχριστος. Τώρα αναγνωρίζετε όλοι σας ότι ο Παύλος είναι κλασικό παράδειγμα αντίχριστου. Μπορούν όσοι ανήκουν στην κατηγορία των αντίχριστων να αποδεχθούν την αλήθεια, ακόμα κι αν παραδεχθούν ότι τα λόγια που εκφράζει ο Θεός είναι η αλήθεια; Μπορούν να υποταχθούν στον Χριστό; Μπορούν να μαρτυρήσουν περί του Χριστού; Αυτό είναι άλλο ζήτημα. Μπορούν να υποταχθούν σε όλα όσα κάνει ο Χριστός; Αν ο Χριστός διευθετήσει ή αναθέσει κάποιο έργο και καθοδηγήσει τους ανθρώπους ως προς το πώς θα το κάνουν, μπορούν να υπακούσουν οι αντίχριστοι; Αυτό το ζήτημα αποκαλύπτει εντελώς ξεκάθαρα τους ανθρώπους. Οι αντίχριστοι δεν είναι ικανοί να υπακούσουν· περιφρονούν και ευτελίζουν τα λόγια του Χριστού. Γι’ αυτό, όποια συγκεκριμένη καθοδήγηση κι αν δώσει ο Χριστός, όποιες εργασίες κι αν αναθέσει για κάποιο έργο, οι αντίχριστοι δεν πρόκειται ποτέ να τα εφαρμόσουν όλα αυτά. Απλούστατα, οι αντίχριστοι δεν είναι διατεθειμένοι να υποταχθούν στον Χριστό. Όπως κι αν διευθετήσει Εκείνος το έργο, αυτοί δεν είναι διατεθειμένοι να το εκτελέσουν· θεωρούν πάντα ότι οι δικές τους ιδέες είναι πιο συνετές και νομίζουν πως το καλύτερο είναι να ακολουθήσουν τα δικά τους σχέδια. Θα ακούσουν αν τους πεις το εξής: «Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με καταστάσεις, πρέπει να συνεργαστείτε με τρεις-τέσσερις ακόμα, να συζητήσετε μαζί, να συναναστραφείτε περισσότερο πάνω στις αλήθεια-αρχές και να ενεργήσετε σύμφωνα μ’ αυτές τις αρχές χωρίς να τις παραβιάσετε»; Καθόλου δεν ακούνε· έχουν πετάξει από καιρό αυτά τα λόγια στο πίσω μέρος του μυαλού τους και θέλουν να έχουν αυτοί τον τελευταίο λόγο. Τους λες: «Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα που δεν λύνεται, μπορείτε να αναζητήσετε από τον Άνωθεν». Όταν, όμως, υπάρχει πραγματικά πρόβλημα και όλοι σκέφτονται να αναζητήσουν από τον Άνωθεν, οι αντίχριστοι λένε: «Γιατί να ρωτήσουμε για ένα τόσο ασήμαντο ζήτημα; Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να ενοχλήσουμε τον άνωθεν. Ας το χειριστούμε μόνοι μας, δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε! Εγώ έχω τον τελευταίο λόγο, και θα υποστώ εγώ τις συνέπειες αν κάτι πάει στραβά!» Τι όμορφα που ηχούν αυτά τα λόγια· μπορούν, όμως, να υποστούν τις συνέπειες όταν πραγματικά πάει κάτι στραβά; Αν το έργο της εκκλησίας υποστεί κάποια απώλεια, μπορούν να υποστούν τα επακόλουθα; Αν, για παράδειγμα, οι επικεφαλής και οι εργάτες προγραμμάτιζαν απρόσεκτα τις συναθροίσεις και, λόγω αυτού, οι αδελφοί κι οι αδελφές συλλαμβάνονταν κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης, με αποτέλεσμα κάποιοι να γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι και να κλονιστούν, τότε ποιος θα μπορούσε να αναλάβει την ευθύνη για κάτι τέτοιο; Είναι υπεύθυνοι οι αντίχριστοι για τα λόγια που λένε; Είναι απολύτως ανεύθυνοι! Αυτή είναι η στάση των αντίχριστων απέναντι στο έργο. Πείτε Μου, μπορούν στ’ αλήθεια οι αντίχριστοι να αποδεχθούν τα λόγια που λέει ο Χριστός και να υποταχθούν σ’ αυτά; (Όχι.) Στην καρδιά των αντίχριστων, ποια είναι η στάση τους απέναντι στην άσκηση της αλήθειας και την υποταγή στον Χριστό; Μια λέξη: εναντίωση. Συνέχεια εναντιώνονται. Και ποια είναι η διάθεση που εμπεριέχεται σ’ αυτήν την εναντίωση; Τι την προκαλεί; Αυτό που την προκαλεί είναι η ανυπακοή. Από την άποψη της διάθεσης, πρόκειται για αποστροφή απέναντι στην αλήθεια, πρόκειται για ανυπακοή στην καρδιά τους, πρόκειται για απροθυμία να υποταχθούν. Και έτσι, τι σκέφτονται οι αντίχριστοι, μέσα τους, όταν ο οίκος του Θεού ζητάει από τους επικεφαλής και τους εργάτες να μάθουν να συνεργάζονται αρμονικά, αντί να κάνει ένα άτομο κουμάντο, και να μάθουν να συζητούν με τους άλλους; «Είναι πάρα πολύ δύσκολο να συζητάμε τα πάντα με τους ανθρώπους! Μπορώ να πάρω εγώ τις αποφάσεις γι’ αυτά τα πράγματα. Να συνεργάζομαι με άλλους, να τα συζητώ μαζί τους, να κάνω τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές —πόση αδυναμία πια, πόση ντροπή!» Οι αντίχριστοι νομίζουν ότι κατανοούν την αλήθεια, ότι όλα είναι ξεκάθαρα γι’ αυτούς, ότι έχουν τις δικές τους γνώσεις και τρόπους να ενεργήσουν, και έτσι είναι ανίκανοι να συνεργαστούν με άλλους, δεν συζητούν τίποτα με τους ανθρώπους, κάνουν τα πάντα με τον δικό τους τρόπο και δεν υποκύπτουν σε κανέναν άλλον! Παρόλο που στα λόγια οι αντίχριστοι δηλώνουν ότι είναι πρόθυμοι να υποταχθούν και ότι είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν με τους άλλους, όσο καλές κι αν φαίνονται οι απαντήσεις τους εξωτερικά, όσο ωραία κι αν ακούγονται τα λόγια τους, δεν είναι σε θέση να αλλάξουν την επαναστατική τους κατάσταση, δεν είναι σε θέση να αλλάξουν τις σατανικές τους διαθέσεις. Εσωτερικά, ωστόσο, βρίσκονται σε έντονη σύγκρουση —σε τι βαθμό; Αν το εξηγήσουμε βάσει της γλώσσας της γνώσης, πρόκειται για ένα φαινόμενο που συμβαίνει όταν δύο πράγματα διαφορετικής φύσης τοποθετούνται μαζί: απώθηση, την οποία μπορούμε να ερμηνεύσουμε ως «σύγκρουση». Αυτή ακριβώς είναι η διάθεση των αντίχριστων: εναντίωση προς τον Άνωθεν. Αρέσκονται να εναντιώνονται στον Άνωθεν και δεν υπακούν σε κανέναν.

Οι αντίχριστοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τα λόγια του Χριστού, έχουν μόνο μία στάση, αυτήν της ανυπακοής, και η μόνη προσέγγιση που υιοθετούν είναι η εναντίωση. Μπορεί, ας πούμε, να πω το εξής: «Ο περίβολός μας είναι πολύ μεγάλος και δεν έχει σκιά. Τον χειμώνα, ο ήλιος τον λούζει από παντού, κι έτσι οι άνθρωποι μπορούν να απολαύσουν τη λιακάδα, αλλά το καλοκαίρι κάνει λίγη ζέστη. Ας αγοράσουμε μερικά δέντρα, από αυτά που μεγαλώνουν γρήγορα και θα προσφέρουν άφθονη σκιά στο μέλλον, και που θα είναι σχετικά καθαρά και ευχάριστα στην όψη». Πόσες αρχές υπάρχουν εδώ; (Τρεις.) Η μία είναι τα δέντρα να μεγαλώσουν γρήγορα, η άλλη τα δέντρα να είναι καθαρά και σχετικά όμορφα, και η τρίτη να προσφέρουν άφθονη σκιά στο μέλλον, δηλαδή να έχουν πυκνά κλαδιά και φύλλα. Οι άνθρωποι πρέπει να εφαρμόσουν μόνο αυτές τις τρεις αρχές· τους έδωσα, επίσης, πληροφορίες για το πόσα να αγοράσουν, πού να τα φυτέψουν και τι είδη δέντρων να πάρουν. Είναι εύκολο να υλοποιηθεί αυτή η εργασία; (Ναι.) Μήπως θεωρείται δύσκολη εργασία; (Όχι.) Δεν είναι δύσκολη εργασία. Γιατί δεν είναι δύσκολη; Υπάρχουν μέρη όπου πωλούνται δέντρα, τους πόρους τους παρέχει ο οίκος του Θεού, κι έτσι πληρούνται όλες οι βασικές προϋποθέσεις για την αγορά δέντρων. Μένει μόνο να εκτελέσουν οι άνθρωποι την εργασία, που δεν έχει τίποτα το δύσκολο. Για έναν αντίχριστο, όμως, υπάρχει μια δυσκολία: «Τι; Να αγοράσουμε δέντρα; Να ξοδέψουμε χρήματα μόνο για σκιά και για να κάνουμε το περιβάλλον πιο όμορφο; Αυτό δεν είναι απόλαυση των σαρκικών ανέσεων; Αυτά τα χρήματα είναι προσφορά στον θεό, πώς θα ξοδευτούν τόσο απρόσεχτα; Τι πειράζει λίγη ζέστη; Τον ήλιο τον δημιούργησε ο θεός· θα πάθεις τίποτα αν κάτσεις να λιαστείς; Αυτό θα πει να χαίρεσαι τον ήλιο και να απολαμβάνεις τη βροχή. Αν δεν θέλεις να βγεις στον ήλιο, κάτσε μέσα. Και τώρα θέλεις να ξοδέψεις χρήματα γι’ αυτήν την άνεση· ονειρεύεσαι, μου φαίνεται!» Αναλογίζονται τα εξής: «Δεν έχω μόνο εγώ τον τελευταίο λόγο σ’ αυτό το ζήτημα· δεν θα ήταν καλό να εναντιωθώ ευθέως. Οι άλλοι μπορεί να μη συμφωνήσουν, και ίσως με καταδικάσουν. Θα το αναφέρω, λοιπόν, στην ομάδα λήψης αποφάσεων. Το καλύτερο θα ήταν, επιπλέον, να αφήσω τους αδελφούς και τις αδελφές να εκφράσουν κι αυτοί τη γνώμη τους. Αν το εγκρίνει η ομάδα λήψης αποφάσεων, θα αγοράσουμε τα δέντρα· αν δεν το εγκρίνει, τότε δεν θα τα αγοράσουμε, ακόμα κι αν συμφωνούν οι αδελφοί κι οι αδελφές». Τους καλούν όλους σε συνάθροιση, αναφέρονται στο ζήτημα, κι έπειτα τους αφήνουν όλους να συζητήσουν και να εκφράσουν τη γνώμη τους. Όλοι λένε: «Είναι καλό να αγοράσουμε δέντρα· μας ωφελεί όλους». Το ακούει αυτό ο αντίχριστος και λέει: «Πού το βλέπετε το καλό; Θεωρείται εντάξει απλώς και μόνο επειδή τους ωφελεί όλους; Σε ποιον ανήκουν τα χρήματα απ’ τα οποία ωφελούνται όλοι; Τα χρήματα που θα ξοδευτούν είναι του θεού· αυτό δεν είναι σπατάλη των προσφορών; Συμφωνεί κάτι τέτοιο με τις αρχές;» Αναλογίζονται όλοι: «Το να γίνεται σπατάλη των προσφορών για όφελος όλων, για το συμφέρον των ανθρώπων, μοιάζει όντως κάπως απρεπές». Μετά από ανταλλαγή απόψεων, η τελική απόφαση είναι να μην αγοραστούν τα δέντρα. Τα χρήματα πρέπει να αποταμιευτούν· όποιος κι αν δίνει την εντολή, δεν γίνεται. Μετά από μια τέτοια συζήτηση, βγαίνει ένα συμπέρασμα. Ποιο είναι το συμπέρασμα; «Όσον αφορά την εντολή του χριστού αυτήν τη φορά, η τελική μας απόφαση είναι να εναντιωθούμε σ’ αυτήν· δεν πρόκειται να ξοδέψουμε τις προσφορές ούτε να σπαταλήσουμε έστω και ένα σεντ από τα χρήματα του οίκου του θεού. Πιο συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται να αγοράσουμε τα δέντρα, δεν θα βάλουμε πράσινο στον περίβολο». Αυτήν την απόφαση πήραν. Μερικές μέρες αργότερα, παρατηρώ ότι δεν έχουν αγοράσει ακόμα τα δέντρα, κι έτσι ρωτάω: «Γιατί δεν αγόρασες τα δέντρα;» «Α, θα το κάνουμε σύντομα». Έρχεται, λοιπόν, η εποχή που τα δέντρα των άλλων έχουν αρχίσει να βγάζουν φύλλα. Εκείνοι γιατί δεν έχουν αγοράσει ακόμα δέντρα; Ρωτάω και ανακαλύπτω ότι, κατόπιν συζήτησης, δεν συμφώνησαν να αγοράσουν τα δέντρα· τα λόγια Μου πήγαν στράφι. Μετά από σύσκεψη, συζήτηση και ανάλυση, αποφάσισαν όλοι συλλογικά να απορρίψουν την εντολή Μου, και ήταν σαν να υπονοούν το εξής: «Εμείς παίρνουμε τις αποφάσεις εδώ. Εσύ κάνε στην άκρη. Εδώ είναι το σπίτι μας, εσύ δεν έχεις καμία δουλειά». Τι είδους προσέγγιση είναι αυτή; Δεν είναι εναντίωση αυτό; Σε ποιο βαθμό εναντιώνονται; Το βασίζουν κάπου, ισχυρίζονται ότι δεν σπαταλούν δεκάρα απ’ τα χρήματα του οίκου του Θεού, ότι δεν ξοδεύουν τις προσφορές του Θεού. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτήν τη βάση; Είναι σωστά αυτά τα λόγια; (Όχι.) Συχνά, αυτοί οι ίδιοι αντίχριστοι είναι εκείνοι που σπαταλούν και καταχρώνται τις προσφορές. Θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο, κι έτσι εφευρίσκουν αυτές τις θεωρίες για να παραπλανήσουν όσους είναι ανόητοι, αδαείς και δεν έχουν διάκριση. Και πράγματι, κάποιοι άνθρωποι την πατάνε και ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια τους, ενώ τα λόγια του Χριστού τα διαταράσσουν και τα σαμποτάρουν οι αντίχριστοι, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η υλοποίησή τους. Ποια είναι η αιτία αυτού του προβλήματος; Το σημαντικότερο είναι ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν διακρίνει την υποκρισία των αντίχριστων, παραπλανιέται πάντα από την επιφανειακή πλευρά των ζητημάτων και δεν αντιλαμβάνεται την ουσία των πραγμάτων. Με τυραννικό τρόπο, οι αντίχριστοι προκαλούν εμπόδια σ’ αυτόν τον λαό, με αποτέλεσμα συχνά να παραπλανούν και να ελέγχουν κάποιους απ’ τους εκλεκτούς του Θεού που δεν έχουν διάκριση.

Κάθε συγκεκριμένη εργασιακή ρύθμιση και εντολή που δίνει ο Χριστός στην εκκλησία μπορεί να υλοποιηθεί γρήγορα αν δεν υπάρχουν αντίχριστοι για να προκαλέσουν αναστατώσεις. Μόλις, όμως, παρέμβει ένας αντίχριστος, η εργασία καθυστερεί και δεν γίνεται να υλοποιηθεί. Μερικές φορές, τις ρυθμίσεις και τις εντολές που προορίζει ο Χριστός για εκτέλεση απ’ τους ανθρώπους τις απορρίπτουν ευθέως οι αντίχριστοι με κάποιο πρόσχημα. Όταν το κάνουν αυτό, υιοθετούν ένα σύστημα λήψης αποφάσεων στο οποίο συμμετέχουν όλοι, και λένε: «Αυτό ψηφίστηκε από τους αδελφούς και τις αδελφές· είναι αποτέλεσμα μιας συλλογικής απόφασης, δεν είναι δική μου γνώμη». Τι υπονοεί με αυτό; Πως οι αποφάσεις που παίρνουν οι αδελφοί κι οι αδελφές συμφωνούν με την αλήθεια και πως, όταν προκύπτει ένα πρόβλημα, η συλλογική απόφαση που παίρνουν οι αδελφοί κι οι αδελφές σημαίνει ότι την εξουσία την έχει η αλήθεια. Όταν, όμως, ένας αντίχριστος που έχει τον ρόλο του υπεύθυνου εναντιώνεται σε όσα λέει ο Χριστός, τότε την εξουσία την έχει όντως η αλήθεια; Είναι ξεκάθαρο ότι, στην πραγματικότητα, την εξουσία την έχει ο αντίχριστος. Δεν είναι παράλογο και δόλιο να πει κανείς πως η αλήθεια έχει την εξουσία, τη στιγμή που ένας αντίχριστος ελέγχει την όλη κατάσταση; Οι αντίχριστοι είναι όντως επιδέξιοι στη μεταμφίεση! Όταν ο Χριστός τούς ζητάει να υλοποιήσουν κάτι, και γίνεται γνωστό σε όλους ότι πρόκειται για ενέργεια του Θεού, ότι Εκείνος ενεργεί από ενδιαφέρον για όλους, και όλοι νιώθουν ευγνωμοσύνη για τη χάρη του Θεού, κάτι τέτοιο κάνει τους αντίχριστους να νιώθουν δυσαρέσκεια και δυσφορία. Στύβουν τότε το μυαλό τους για να βρουν τρόπους να προκαλέσουν αναστάτωση και δολιοφθορά. Αν, ωστόσο, κάτι γίνει με δική τους πρωτοβουλία και στο τέλος όλοι νιώσουν βαθιά ευγνωμοσύνη και εκτίμηση γι’ αυτούς, προχωρούν στην υλοποίηση πιο ενεργά απ’ όλους και είναι διατεθειμένοι να υπομείνουν κάθε βάσανο. Άνθρωποι όπως οι αντίχριστοι δεν είναι αηδιαστικοί; (Ναι.) Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Μοχθηρή διάθεση.) Οι αντίχριστοι έχουν την ικανότητα να μεταμφιέζονται, να προσποιούνται ότι είναι καλοί άνθρωποι για να παραπλανήσουν και να παρασύρουν τους άλλους, να προσποιούνται ακόμα και ότι κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι μοχθηρία. Ποια αλήθεια κάνεις πράξη; Απορρίπτεις τα λόγια και τις εντολές που έχει δώσει ο Χριστός, και δεν είσαι σε θέση να υποταχθείς και να τα υλοποιήσεις. Πού είναι αυτή η αλήθεια που ισχυρίζεσαι ότι κάνεις πράξη; Πιστεύεις εσύ στον Θεό; Αντιμετωπίζεις εσύ τον Θεό ως Θεό; Ο Θεός στον οποίο πιστεύεις δεν είναι συνεργάτης σου, ούτε συνάδελφός σου, ούτε φίλος σου· είναι ο Χριστός, είναι ο Θεός! Δεν το αναγνωρίζεις αυτό; Συνεχώς αναλύεις κι εξετάζεις εξονυχιστικά τα λόγια του Χριστού, προσπαθείς να διακρίνεις την ορθότητά τους, ζυγίζεις τα υπέρ και τα κατά· δεν παίρνεις τη λάθος θέση μ’ αυτά που κάνεις; Οι αντίχριστοι είναι επιδέξιοι στο να εξετάζουν εξονυχιστικά και να αναλύουν τα λόγια των ανθρώπων, και καταλήγουν να εφαρμόζουν αυτήν τη δίχως τέλος εξονυχιστική εξέταση στον Χριστό. Είναι ακόλουθοι του Θεού αν εξετάζουν εξονυχιστικά τον Χριστό και Του φέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν είναι απλώς δύσπιστοι; Διαρκώς εξετάζουν εξονυχιστικά τον Χριστό, κατανοούν, όμως, άραγε τη θεϊκή ουσία Του; Όσο περισσότερο εξετάζουν εξονυχιστικά τον Χριστό, τόσο περισσότερες αμφιβολίες έχουν, και στο τέλος καταλήγουν να θεωρήσουν τον Χριστό συνηθισμένο άνθρωπο. Έχει μείνει μέσα τους καθόλου αληθινή πίστη ή υποταγή; Ούτε ίχνος. Ένας αντίχριστος βλέπει μέσα του τον Χριστό απλώς ως έναν συνηθισμένο άνθρωπο. Το βρίσκει φυσικό να φέρεται στον Χριστό λες και είναι άνθρωπος, κι έτσι θεωρεί ότι μπορεί να αγνοεί τα λόγια και τις εντολές του Χριστού, δεν τα παίρνει σοβαρά, απλώς τα θέτει προς συζήτηση και εξονυχιστική εξέταση κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων. Στο τέλος, αυτός που αποφασίζει πώς θα γίνουν τα πράγματα είναι ο αντίχριστος, κι όχι ο Θεός. Πώς έχει καταντήσει αυτός ο άνθρωπος τον Χριστό; Τον βλέπει ως συνηθισμένο επικεφαλής, δεν αντιμετωπίζει σε καμία περίπτωση τον Χριστό ως Θεό. Κάτι τέτοιο δεν έχει την ίδια φύση με την πίστη του Παύλου στον Θεό; Ο Παύλος δεν αντιμετώπισε ποτέ τον Κύριο Ιησού ως Θεό, δεν έφαγε και δεν ήπιε ποτέ τα λόγια Του ούτε επιζήτησε να υποταχθεί στον Κύριο Ιησού. Πίστευε πάντα ότι για εκείνον το ζην είναι χριστός, επιχείρησε να αντικαταστήσει τον Κύριο Ιησού, και στο τέλος ο Θεός τον τιμώρησε. Εφόσον έχεις αποδεχθεί ότι ο Χριστός είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, πρέπει να υποταχθείς στον Χριστό. Ό,τι κι αν λέει ο Χριστός, εσύ πρέπει να δείχνεις αποδοχή και να υποτάσσεσαι, όχι να εξετάζεις εξονυχιστικά τα λόγια του Θεού ούτε να συζητάς αν είναι σωστά ή αν συμβαδίζουν με την αλήθεια. Τα λόγια του Θεού δεν είναι για να τα αναλύεις και να τα εξετάζεις εξονυχιστικά, αλλά για να υποτάσσεσαι σ’ αυτά και να τα υλοποιείς. Το αντικείμενο της συναναστροφής και της συζήτησης που κάνετε είναι να βρείτε πώς πρέπει να κάνετε τα πράγματα και πώς να προσδιορίζετε τα βήματα προς υλοποίηση. Επειδή, μέσα τους, οι αντίχριστοι πάντα αμφιβάλλουν για τη θεϊκή ουσία του Χριστού και έχουν πάντα ανυπάκουη διάθεση, όταν ο Χριστός τούς ζητά να κάνουν πράγματα, πάντα τα εξετάζουν εξονυχιστικά και τα συζητούν, και ζητούν από τους ανθρώπους να προσδιορίσουν αν είναι σωστά ή λάθος. Δεν είναι τεράστιο πρόβλημα αυτό; (Ναι.) Δεν προσεγγίζουν αυτά τα πράγματα από τη σκοπιά της υποταγής στην αλήθεια· αντίθετα, τα προσεγγίζουν με μια στάση εναντίωσης απέναντι στον Θεό. Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων. Όταν ακούν τις εντολές και τις εργασιακές ρυθμίσεις του Χριστού, δεν τις αποδέχονται και δεν υποτάσσονται σ’ αυτές· αντίθετα, αρχίζουν να συζητούν. Και τι είναι αυτό που συζητούν; Συζητούν μήπως πώς να κάνουν πράξη την υποταγή; (Όχι.) Συζητούν αν τα λόγια και οι εντολές του Χριστού είναι σωστά ή λάθος, και εξετάζουν αν θα πρέπει να εκτελεστούν ή όχι. Είναι η στάση τους τέτοια που να θέλουν πραγματικά να εκτελούν αυτά τα πράγματα; Όχι· θέλουν να ενθαρρύνουν περισσότερους ανθρώπους να είναι σαν κι αυτούς, να μην κάνουν αυτά τα πράγματα. Και το να μην τα κάνουν είναι άσκηση της αλήθειας της υποταγής; Προφανώς και όχι. Τι κάνουν, λοιπόν; (Εναντιώνονται.) Όχι μόνο εναντιώνονται οι ίδιοι στον Θεό, αλλά επιδιώκουν και τη συλλογική εναντίωση. Αυτή είναι η φύση των πράξεών τους, έτσι δεν είναι; Συλλογική εναντίωση: να κάνουν τους πάντες ίδιους με αυτούς, να κάνουν τους πάντες να σκέφτονται το ίδιο με αυτούς, να λένε το ίδιο με αυτούς, να αποφασίζουν το ίδιο με αυτούς, να εναντιώνονται συλλογικά στην απόφαση και τις εντολές του Χριστού. Αυτός είναι ο τρόπος δράσης των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι πιστεύουν το εξής: «Δεν είναι έγκλημα αν το κάνουν όλοι». Κι έτσι, παροτρύνουν τους άλλους να εναντιωθούν μαζί τους στον Θεό, νομίζοντας ότι με αυτό το σκεπτικό, ο οίκος του Θεού δεν θα μπορεί να τους κάνει τίποτα. Δεν είναι ανόητο αυτό; Η ικανότητα των ίδιων των αντίχριστων να εναντιωθούν στον Θεό είναι εξαιρετικά περιορισμένη, είναι ολομόναχοι. Έτσι, προσπαθούν να επιστρατεύσουν ανθρώπους για να εναντιωθούν συλλογικά στον Θεό και σκέφτονται μέσα τους: «Θα παραπλανήσω μια ομάδα ανθρώπων και θα τους κάνω να σκέφτονται και να ενεργούν όπως κι εγώ. Μαζί θα απορρίψουμε τα λόγια του χριστού, θα εμποδίσουμε τα λόγια του θεού και δεν θα τα αφήσουμε να καρποφορήσουν. Και όταν κάποιος έρθει να ελέγξει το έργο μου, θα πω ότι όλοι αποφάσισαν να το κάνουν έτσι —και τότε θα δούμε πώς θα το χειριστείς. Δεν πρόκειται να το κάνω για σένα, δεν πρόκειται να το εκτελέσω αυτό —για να δούμε τι θα μου κάνεις τότε!» Νομίζουν πως έχουν εξουσία, πως ούτε ο οίκος του Θεού ούτε ο Χριστός μπορούν να τους αντιμετωπίσουν με κάποιον τρόπο. Πιστεύετε πως είναι εύκολο να αντιμετωπίσει κανείς έναν τέτοιο άνθρωπο; Πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται αυτός ο τύπος ανθρώπου; Η απλούστερη μέθοδος είναι να τον απαλλάξει κανείς απ’ τα καθήκοντά του και να διεξαγάγει έρευνα γι’ αυτόν. Μόλις αποκαλυφθεί ένας διάβολος, πρέπει να τον αποκλείει κανείς με ένα μόνο χτύπημα, και τέλος. Ο οίκος του Θεού σού επιτρέπει να είσαι επικεφαλής, αλλά εσύ δεν υποτάσσεσαι και τολμάς ακόμα και να εναντιώνεσαι στον Θεό· μα, δεν είσαι διάβολος; Ο οίκος του Θεού σού αναθέτει την ηγεσία ώστε να κάνεις πραγματικό έργο, να υποταχθείς στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και να κάνεις καλά το καθήκον σου. Θα πρέπει να αποδεχθείς τα λόγια του Θεού και να υποταχθείς σ’ αυτά· ό,τι κι αν λέει ο Θεός, εσύ θα πρέπει να αποδέχεσαι και να υλοποιείς τα λόγια Του, όχι να Του εναντιώνεσαι. Έχεις κάνει καθήκον σου την εναντίωση στον Θεό· συγγνώμη, δηλαδή, αλλά η απλούστερη λύση είναι να απαλλαγείς απ’ τα καθήκοντά σου. Ο οίκος του Θεού έχει την εξουσία να σε χρησιμοποιήσει, αλλά και την εξουσία να σε απαλλάξει απ’ τα καθήκοντά σου. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Τα πήγαινα μια χαρά ως επικεφαλής, γιατί με απάλλαξαν απ’ τα καθήκοντά μου; Δεν θα έλεγε κανείς ότι με χρησιμοποίησαν και μετά με πέταξαν, σαν να σκοτώνει κάποιος τον γάιδαρό του αφού αλέσει καλά-καλά το στάρι;» Στ’ αλήθεια τα πήγαινες μια χαρά όταν σε απάλλαξαν απ’ τα καθήκοντά σου; Ένας γάιδαρος που κλωτσάει και δαγκώνει όποτε λάχει, και δεν επικεντρώνεται στις σωστές εργασίες όπως κι αν τον εκπαιδεύσει κανείς, θα πρέπει όντως να θανατωθεί «αφού αλέσει καλά-καλά το στάρι». Όσο για το πότε πρέπει να θανατωθεί, αυτό εξαρτάται από την απόδοσή του. Πείτε Μου, θα ξεφορτωνόταν ποτέ κανείς με προθυμία έναν καλό γάιδαρο; Στο άλεσμα, ο γάιδαρος είναι ο πιο σημαντικός βοηθός με την πιο καίρια συμβολή. Ποιος θα ήταν τόσο ανόητος ώστε να σκοτώσει τον γάιδαρο την ώρα που τον έχει περισσότερο ανάγκη, να σταματήσει το άλεσμα και να μείνει χωρίς στάρι; Υπάρχει κανείς που θα έκανε κάτι τέτοιο; (Όχι.) Αυτό θα συνέβαινε μόνο σε μία περίπτωση: Μπορεί ο γάιδαρος να μην παίρνει από εκπαίδευση και να συνεχίσει να κλωτσάει και να δαγκώνει με μανία, έτσι που είναι αδύνατο να αλέσεις οτιδήποτε. Τότε θα πρέπει να σταματήσεις το άλεσμα και να σκοτώσεις τον γάιδαρο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όσοι έχουν διάκριση σ’ αυτό το ζήτημα μπορούν να το δουν ξεκάθαρα. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίζονται όσοι αντίχριστοι είναι ανυπάκουοι και απείθαρχοι, και δεν καταφέρνουν να υλοποιήσουν καμία δουλειά; Η απλούστερη μέθοδος είναι, σε πρώτη φάση, η απομάκρυνση από τη θέση τους. Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε: «Μ’ αυτήν την απομάκρυνση τελειώνουν όλα;» Γιατί βιάζεσαι; Παρατήρησε τη συμπεριφορά τους. Μόλις απαλλαγούν απ’ τα καθήκοντά τους και χάσουν την εξουσία τους, αν εξακολουθήσουν να είναι στη δούλεψη του οίκου του Θεού, τότε δεν θα αποβληθούν. Αν, όμως, δεν παραμείνουν στη δούλεψή του, αλλά αντίθετα επιδεινώσουν περαιτέρω τα πράγματα με το να διαδίδουν αντιλήψεις, να κάνουν κακό και να προκαλούν παντού αναστάτωση, τότε, σύμφωνα με τις αρχές, πρέπει να αποβληθούν. Αυτά τα πράγματα που εκδηλώνονται στους αντίχριστους δεν είναι μισητά; (Είναι εξαιρετικά μισητά.) Και τι τα κάνει μισητά; Αυτοί οι αντίχριστοι επιθυμούν να καταλάβουν την εξουσία στον οίκο του Θεού· δεν μπορούν να εκτελέσουν τα λόγια του Χριστού, δεν τα εκτελούν. Φυσικά, θα μπορούσε να εμπλέκεται και ένα άλλο είδος κατάστασης όταν οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να υποταχθούν στα λόγια του Χριστού: Μερικοί άνθρωποι είναι χαμηλού επιπέδου, δεν μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Θεού όταν τα ακούνε και δεν ξέρουν πώς να τα εκτελέσουν· ακόμη κι αν τους διδάξεις πώς να το κάνουν, πάλι δεν μπορούν. Αυτό είναι άλλο θέμα. Το θέμα σχετικά με το οποίο συναναστρεφόμαστε τώρα είναι η ουσία των αντίχριστων, το οποίο δεν σχετίζεται με το αν οι άνθρωποι είναι ικανοί να κάνουν πράγματα ή με το ποιο είναι το επίπεδό τους· σχετίζεται με τη διάθεση και ουσία των αντίχριστων. Εναντιώνονται απόλυτα στον Χριστό, στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και στις αλήθεια-αρχές. Δεν δείχνουν καμία υποταγή, παρά μόνο εναντίωση. Αυτό ακριβώς είναι ένας αντίχριστος.