Κάποιοι άνθρωποι μαθαίνουν λίγη ιστορία, κατανοούν κάπως την πολιτική και, από τη μία, τους αρέσει να επιδεικνύονται· από την άλλη, σκέφτονται: «Ο ενσαρκωμένος θεός κατέχει την ουσία του θεού και την αλήθεια. Γνωρίζει το γεγονός ότι ο θεός κυριαρχεί πάνω στα πάντα και κατανοεί τις λεπτομέρειες στα πάντα. Αν, λοιπόν, κατανοήσω την πολιτική και την ιστορία, μπορώ να ικανοποιήσω τις ανάγκες του; Μπορώ να ικανοποιήσω την περιέργειά του για όλα αυτά;» Κι Εγώ σου λέω ότι κάνεις λάθος! Τα πράγματα που Μου προκαλούν τη μεγαλύτερη αποστροφή είναι πρωτίστως η πολιτική και έπειτα η ιστορία. Αν μιλάς για την ιστορία με αστείες, ανεκδοτολογικές διηγήσεις ή ως χαλαρή κουβέντα για να περάσει η ώρα, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν, όμως, θεωρείς αυτά τα λόγια, αυτά τα ζητήματα, σοβαρό θέμα συζήτησης μαζί Μου για να Μου δείξεις δουλοπρέπεια και να χτίσεις μια σχέση, τότε κάνεις λάθος· δεν έχω καμία επιθυμία ν’ ακούσω τέτοια πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν την εξής λάθος σκέψη: «Συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια και κάνεις συναθροίσεις για τους ανθρώπους επειδή έτσι πρέπει να κάνεις· βαθιά μέσα σου, αυτό που αγαπάς πιο πολύ απ’ όλα είναι να επικρατεί στον κόσμο μέγα χάος. Φοβάσαι μήπως ο κόσμος δεν είναι αρκετά χαώδης. Όταν συμβεί μια καταστροφή, ποιος ξέρει πόσο χαίρεσαι στα παρασκήνια· μπορεί και να το γιορτάζεις με πυροτεχνήματα!» Μάθε από Εμένα ότι αυτό δεν ισχύει. Ακόμα κι αν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας χαθεί και καταποντιστεί, Εγώ θα παραμείνω όπως είμαι. Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε: «Δεν θα χαιρόσουν αν καταποντιζόταν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας; Όταν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας καταστραφεί και τιμωρηθεί, δεν θα πρέπει να ρίξεις πυροτεχνήματα; Δεν θα πρέπει να οργανώσεις ένα μεγάλο γλέντι και να γιορτάσεις με τον εκλεκτό λαό του Θεού;» Πες Μου, αυτό πρέπει να κάνω; Είναι σωστό ή λάθος να κάνω κάτι τέτοιο; Συνάδει κάτι τέτοιο με την αλήθεια; Λένε κάποιοι: «Εδώ και καιρό, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας καταδιώκει τόσο πολύ τον εκλεκτό λαό του Θεού, διαδίδει φήμες για τον Θεό, συκοφαντεί το όνομά Του, βλασφημεί εναντίον Του και Τον κρίνει. Δεν πρέπει να γιορτάσουμε λιγάκι όταν πάρει πίσω την τιμωρία που του αξίζει;» Σας επιτρέπω να το γιορτάσετε, επειδή έχετε τα κέφια σας. Είστε μες στη χαρά, μένετε ξάγρυπνοι για τρεις μέρες και τρεις νύχτες, συναθροίζεστε για να διαβάσετε τα λόγια του Θεού, να ψάλλετε ύμνους και να χορέψετε για να εξυμνήσετε τη δικαιοσύνη του Θεού, χαίρεστε που ο Θεός επιτέλους κατέστρεψε και ποδοπάτησε τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, τον εχθρό, κι ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν θα υφίσταται πια την καταδίωξη και τα βασανιστήριά του, δεν θα τον κρατούν πια μακριά από το σπίτι του, ενώ θα μπορεί επιτέλους να επιστρέψει στην οικογένειά του· είναι κατανοητό να έχουν όλοι κέφια. Αν επιθυμείτε να γιορτάσετε και να χαλαρώσετε μ’ αυτόν τον τρόπο, σας δίνω τη συγκατάθεσή Μου. Εγώ, όμως, θα κάνω αυτό που οφείλω να κάνω· δεν συμμετέχω σ’ αυτές τις δραστηριότητες. Κάποιοι ρωτάνε: «Γιατί κρατάς τέτοια στάση; Κάτι τέτοιο δεν χαλάει το κέφι του κόσμου; Γιατί δεν δείχνεις λίγο ενθουσιασμό; Αν Εσύ δεν είσαι παρών την πιο κρίσιμη στιγμή, πώς μπορούμε να γιορτάσουμε;» Δεν είναι λάθος να γιορτάζει κανείς, πάνω σ’ ένα πράγμα, όμως, πρέπει να συναναστραφούμε ξεκάθαρα: Ας πούμε ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τιμωρήθηκε, ότι ο Θεός τον εξόντωσε, ότι αυτός ο βασιλιάς δαίμονας, που κάποτε υπηρετούσε την τελείωση του εκλεκτού λαού του Θεού, καταστράφηκε και εξαλείφθηκε· τι γίνεται, λοιπόν, με το ανάστημα του εκλεκτού λαού του Θεού; Πόση αλήθεια έχετε κατανοήσει; Αν όλοι σας κάνετε με επάρκεια τα καθήκοντά σας, αν είστε όλοι σας κατάλληλα δημιουργήματα, που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό, αν ο καθένας έχει το ανάστημα του Ιώβ και του Πέτρου, και όλοι έχουν ήδη σωθεί, τότε πράγματι είναι μια στιγμή χαράς, κάτι που αξίζει να το γιορτάσει κανείς. Αν, ωστόσο, μια μέρα ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας καταρρεύσει και το δικό σας ανάστημα δεν έχει γίνει τέτοιο ώστε να κάνετε πιστά τα καθήκοντά σας, αν ακόμα δεν έχετε φόβο Θεού μέσα σας, αν δεν μπορείτε να αποφύγετε το κακό και απέχετε πάρα πολύ από το ανάστημα του Ιώβ και του Πέτρου, αν δεν μπορείτε να υποταχθείτε αληθινά στην κυριαρχία του Θεού και δεν γίνεται να θεωρηθείτε κατάλληλα δημιουργήματα, τότε έχετε κανέναν λόγο να χαίρεστε; Δεν σημαίνει ότι μάταια χαίρεστε και πανηγυρίζετε; Ένας τέτοιος εορτασμός θα ήταν ανούσιος και χωρίς καμία αξία. Κάποιοι λένε: «Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας μας καταδιώκει τόσο πολύ· σίγουρα δεν θα υπάρχει πρόβλημα αν τον μισούμε, έτσι δεν είναι; Είναι εντάξει αν αναγνωρίζουμε την ουσία του, σωστά; Μας έχει καταδιώξει τόσο πολύ· γιατί να μη χαρούμε αν εξοντωθεί;» Δεν είναι πρόβλημα να χαίρεσαι και να εκφράζεις τα συναισθήματά σου. Αν, ωστόσο, νομίζεις ότι η καταστροφή του μεγάλου κόκκινου δράκοντα σηματοδοτεί τη λήξη του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, ότι η ανθρωπότητα σώθηκε, και θεωρείς ότι η καταστροφή του μεγάλου κόκκινου δράκοντα συνεπάγεται την ολοκλήρωση του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, καθώς και τη δική σου σωτηρία και τελείωση, μήπως κάτι έχεις καταλάβει λάθος; (Ναι.) Τώρα, λοιπόν, τι καταλαβαίνεις; Όσον αφορά τον εχθρό του Θεού, τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, το πώς είναι και το πεπρωμένο του, αυτή είναι υπόθεση του Θεού, και δεν έχουν καμία σχέση με τη δική σου επιδίωξη για αλλαγή διάθεσης ή σωτηρία. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι απλώς ένα αντιθετικό στοιχείο, ένα αντικείμενο υπηρεσίας που υπόκειται στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Το τι κάνει και πώς τον χρησιμοποιεί ο Θεός για να παράσχει υπηρεσία είναι υπόθεση του Θεού, δεν αφορά τους ανθρώπους. Γι’ αυτό, αν ανησυχείς υπερβολικά για τη μοίρα του και αφήνεις κάτι τέτοιο να σε αποσπά μέσα σου, τότε έχεις μπελάδες, υπάρχει πρόβλημα. Ο Θεός κυριαρχεί πάνω στα πάντα, και σ’ αυτά συμπεριλαμβάνεται ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και όλοι οι διάβολοι και σατανάδες· επομένως, ό,τι κι αν κάνουν οι διάβολοι κι οι σατανάδες, όπως κι αν είναι, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη δική σου ζωή-είσοδο ούτε με την αλλαγή διάθεσής σου. Τι είναι αυτό που σε αφορά; Πρέπει να αναγνωρίσεις τη μοχθηρή και κακή ουσία της αντίστασής του στον Θεό, την ουσία της εχθρότητάς του απέναντι στον Θεό· αυτό πρέπει να κατανοήσεις. Όσο για τα υπόλοιπα, δηλαδή τι συμφορές τού στέλνει ο Θεός και πώς ενορχηστρώνει τη μοίρα του, αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα, και είναι εντελώς άχρηστο να το γνωρίζεις. Γιατί είναι εντελώς άχρηστο; Επειδή, ακόμα κι αν γνωρίζεις, δεν μπορείς να κατανοήσεις γιατί ο Θεός ενεργεί με τέτοιον τρόπο. Ακόμα κι αν το δεις, δεν θα ξέρεις γιατί ο Θεός επιλέγει να ενεργεί έτσι, δεν μπορείς να αντιληφθείς απόλυτα την αλήθεια που κρύβεται πίσω του. Θα ολοκληρώσω αυτό το θέμα εδώ, μόνο με τις σύντομες παρατηρήσεις που ακολουθούν.

Τις εκδηλώσεις των αντίχριστων που χρησιμοποιούν δουλοπρέπεια, κολακεία και όμορφα λόγια τις συναντάμε, φυσικά, και στους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους· τι διαφοροποιεί, όμως, τους αντίχριστους από τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους; Στη δική τους δουλοπρέπεια, την κολακεία και τα όμορφα λόγια τους, δεν υπάρχει κανένας σεβασμός, καμία ειλικρίνεια. Αντίθετα, σκοπός τους είναι να παίξουν με τον ενσαρκωμένο Θεό, να Τον υποβάλουν σε δοκιμασίες και να Τον χρησιμοποιήσουν, κι έτσι προκύπτουν αυτές οι πρακτικές· έχουν, λοιπόν, τις δικές τους σκοπιμότητες. Προσπαθούν να παίξουν με τον συνηθισμένο άνθρωπο που έχουν μπροστά τους χρησιμοποιώντας δουλοπρέπεια, κολακεία και όμορφα λόγια, να ξεγελάσουν τον Χριστό, να μην Τον αφήσουν να διακρίνει ξεκάθαρα ποιοι πραγματικά είναι, τι είδους διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν, τι είδους ακεραιότητα και ουσία διαθέτουν, και σε ποια κατηγορία ανθρώπων ανήκουν. Θέλουν να ξεγελάσουν και να εξαπατήσουν, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Υπάρχει έστω και μία ειλικρινής λέξη μέσα στη δουλοπρέπεια, την κολακεία και τα όμορφα λόγια τους; Ούτε μία. Η πρόθεση και ο σκοπός των αντίχριστων είναι να εξαπατήσουν, να ξεγελάσουν και να παίξουν με τους άλλους. Αυτές οι πρακτικές δεν είναι η ουσία του ότι οι αντίχριστοι σιχαίνονται την αλήθεια; (Ναι.) Νομίζουν ότι σε όλους τους συνηθισμένους ανθρώπους αρέσει να ακούνε ευχάριστα λόγια, ότι απολαμβάνουν την κολακεία και ότι θέλουν οι άλλοι να πέφτουν στα πόδια τους, πράγμα που τους δίνει μια αίσθηση σπουδαιότητας και κάνει τη θέση τους να φαίνεται πιο αξιοσέβαστη και μεγαλοπρεπής από αυτήν του μέσου ανθρώπου. Απεναντίας, όμως, αν κάποιος συμπεριφερθεί με υπερβολική δουλοπρέπεια μπροστά στον Χριστό, χωρίς ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, μιλά με υπεκφυγές, προσπαθεί συνεχώς να εξαπατήσει και να συγκαλύψει γεγονότα, και αντιμετωπίζει τον Χριστό προσποιητά και ψεύτικα, ο Χριστός όχι μόνο δεν θα πιστέψει τίποτα απ’ αυτά, αλλά και θα ενοχληθεί, μέσα Του, μαζί σου. Σε τι βαθμό; Ο Θεός θα έλεγε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αηδιαστικός, δεν ξεστομίζει ούτε μία αλήθεια, σκέφτεται μόνο πώς να γλείφει τους άλλους, δεν έχει τίποτα καλό και δεν έχει θετικό χαρακτήρα· ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι ούτε φερέγγυος ούτε αξιόπιστος. Αφερέγγυος και αναξιόπιστος· να ο ορισμός που περιγράφει ανθρώπους σαν κι αυτούς. Επιφανειακά, είναι μόνο αυτές οι δύο λέξεις· στην πραγματικότητα, όμως, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν αγαπάει την αλήθεια, δεν μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια, και είναι μάλλον απίθανο να σωθεί. Τι σημασία και αξία έχει να πιστεύει ένας τέτοιος άνθρωπος στον Θεό, αν δεν μπορεί να κερδίσει την αλήθεια και είναι απίθανο να σωθεί; Αν δεν προκαλεί διαταράξεις ούτε αναστατώσεις, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παίξει τον ρόλο του αντιθετικού στοιχείου ή του αντικειμένου υπηρεσίας στον οίκο του Θεού, όπως ακριβώς και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Τι σημαίνει να παίζει κανείς έναν ρόλο; Σημαίνει ότι αυτό γίνεται προσωρινά, ότι πάει όσο μπορεί, σαν να σέρνει ένα καρότσι, προχωρά αρκεί να μην το αναποδογυρίσει. Γιατί εξαναγκάζεται να παίξει έναν ρόλο; Επειδή άνθρωποι σαν κι αυτόν δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Τόσο πολύ σιχαίνονται και χλευάζουν την αλήθεια μέσα τους, τόσο πολύ την περιγελούν και παίζουν μαζί της, που η κατάληξή τους θα είναι εγγυημένα όπως η κατάληξη του Παύλου, δηλαδή δεν θα μπορέσουν να φτάσουν ως το τέλος. Γι’ αυτό και το μόνο που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος αυτού του είδους είναι να παίξει τον ρόλο ενός προσωρινού παρόχου υπηρεσιών στον οίκο του Θεού. Από μία άποψη, δίνει την ευκαιρία σε όσους πραγματικά επιδιώκουν την αλήθεια να αναπτύξουν μεγαλύτερη διάκριση και κατανόηση. Από μία άλλη, κάνει ό,τι μπορεί στον οίκο του Θεού, παρέχει υπηρεσίες όσο περισσότερο μπορεί, αφού τέτοιοι άνθρωποι δεν φτάνουν ως το τέλος του μονοπατιού.

Μια μέρα που βγήκα έξω, έπεσα πάνω σε μια παλιά γνωστή. Πριν προλάβω να μιλήσω, Μου είπε πρώτη εκείνη: «Πέρασε τόσος καιρός απ’ την τελευταία μας συνάντηση. Σε περίμενα εδώ κάθε μέρα, και μου έλειπες τόσο πολύ που δεν μπορούσα να μείνω σπίτι. Δεν σταματούσα να σε ψάχνω ανάμεσα στο πλήθος που πηγαινοέρχεται εδώ πέρα!» Σκέφτηκα μέσα Μου ότι αυτή η γυναίκα μπορεί να είναι κάπως διαταραγμένη διανοητικά. Έκλεισα κάποιο ραντεβού μαζί σου; Γιατί να Με περιμένεις εδώ κάθε μέρα; Αφού συναντηθήκαμε τυχαία, ας μιλήσουμε για κάτι ουσιώδες. Τη ρώτησα: «Πώς είσαι τελευταία;» Μου απάντησε: «Μην τα συζητάς. Από την τελευταία μας συνάντηση, με απασχολούν τόσο οι σκέψεις σχετικά μ’ εσένα, που δεν μπορώ ούτε να φάω ούτε να κοιμηθώ. Έλπιζα μόνο να σε δω μια μέρα». Είπα: «Ας μιλήσουμε για κάτι ουσιώδες. Πώς ήταν η κατάστασή σου αυτό το διάστημα;» «Πολύ καλή. Ήμουν μια χαρά». «Έγιναν εκλογές στην εκκλησία σας; Έχει ακόμα τον ίδιο επικεφαλής;» «Όχι, εξέλεξαν τον τάδε». «Πώς είναι;» «Είναι εντάξει». «Γιατί, λοιπόν, αντικατέστησαν τον προηγούμενο επικεφαλής της εκκλησίας;» «Δεν είμαι σίγουρη, εντάξει ήταν». «Μπορείς να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένη απ’ το ‘εντάξει’ που λες συνέχεια; Μήπως δεν μπορούσε να εκτελέσει συγκεκριμένο έργο;» «Εμένα μου φαινόταν εντάξει». «Και η ανθρώπινη φύση του επικεφαλής που εξελέγη πρόσφατα; Πώς είναι η αντίληψή του για την αλήθεια; Μπορεί να εκτελέσει συγκεκριμένο έργο;» «Είναι εντάξει». Ό,τι κι αν τη ρωτούσα, απαντούσε συνεχώς «εντάξει», πράγμα που έκανε αδύνατη τη συζήτηση μαζί της. Έτσι, λοιπόν, έφυγα. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτήν την ιστορία; Ποιος πρέπει να είναι ο τίτλος της; («Εντάξει».) Ο τίτλος αυτής της ιστορίας είναι «Εντάξει». Στις αλληλεπιδράσεις που έχω με πολλούς ανθρώπους, λίγοι μιλάνε από τη θέση ανθρώπινης λογικής, κι ακόμα λιγότεροι μιλάνε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Το στόμα των περισσότερων ανθρώπων είναι γεμάτο ψέματα, ανοησίες, παραλογισμούς και απρεπή λόγια· δεν υπάρχει ούτε μία αληθής δήλωση. Δεν έχω καν την απαίτηση κάθε πρόταση που λες να συμφωνεί με την αλήθεια ή να έχει αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά θα έπρεπε τουλάχιστον να μπορείς να μιλάς σαν ανθρώπινο ον, να δείχνεις λίγη ειλικρίνεια, λίγο αληθινό αίσθημα. Μπορεί να υπάρξει διάλογος χωρίς αυτά; Δεν μπορεί. Λες συνεχώς κενά λόγια και ψέματα· όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποιες περιστάσεις, ξεστομίζεις τα πάντα: ανοησίες, παραλογισμούς, προσβλητικά και απρεπή λόγια, ενώ μιλάς για να δικαιολογηθείς και να αμυνθείς, κι έτσι μετά είναι αδύνατο να τα πας καλά με τους άλλους ή να επικοινωνήσεις, έτσι δεν είναι; (Έτσι.)

Πολλοί άνθρωποι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, πιστεύοντας ότι αυτά τα λόγια έχουν να κάνουν μόνο με τον Θεό τον εν τοις ουρανοίς, μόνο με το Πνεύμα του Θεού, και μόνο με τον Θεό που είναι αόρατος και άυλος. Επειδή αυτός ο Θεός είναι τόσο μακρινός, τα λόγια Του θεωρούνται αρκετά βαθυστόχαστα ώστε να τα αποκαλούν «αλήθεια». Θεωρούν, ωστόσο, ότι αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος που έχουν ενώπιόν τους, ένας άνθρωπος που τον βλέπουν και τον ακούν να μιλάει, δεν έχει και μεγάλη σχέση με την αλήθεια, τον Θεό ή την ουσία Του. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι ορατός και πολύ κοντά στους ανθρώπους, δεν έχει κανέναν αντίκτυπο στην καρδιά τους ούτε στα μάτια τους, και δεν αποπνέει γι’ αυτούς καμία αινιγματικότητα ούτε ερεθίζει την περιέργειά τους. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι αυτός ο συνηθισμένος, απτός και ομιλών άνθρωπος είναι υπερβολικά διαφανής και ότι είναι υπερβολικά εύκολο να τον κατανοήσει κανείς. Νομίζουν μάλιστα και ότι μπορούν να διεισδύσουν μέσα Του και να τον διακρίνουν πλήρως με την πρώτη ματιά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι να φέρονται ασυναίσθητα στον Χριστό με τον ίδιο τρόπο που θα φέρονταν σ’ έναν άνθρωπο, με τον ίδιο τρόπο που θα φέρονταν σε οποιονδήποτε άνθρωπο έχει θέση ή εξουσία. Συμφωνεί κάτι τέτοιο με τις αλήθεια-αρχές; Πώς γίνεται να εξισώνει κανείς τον Θεό με τους διεφθαρμένους ανθρώπους που έχουν θέση και εξουσία; Όταν οι άνθρωποι φέρονται με δουλοπρέπεια και κολακεύουν διεφθαρμένα άτομα που έχουν θέση κι εξουσία, κερδίζουν οφέλη και την εκτίμηση αυτών των ατόμων. Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι το απολαμβάνουν αυτό· επιθυμούν τη δουλοπρέπεια, την κολακεία και τα καλοπιάσματα των άλλων, επειδή κάνει τους ίδιους να φαίνονται ανώτεροι και πιο ευγενείς, υπογραμμίζοντας ακόμα περισσότερο τη θέση και την εξουσία τους. Ο Χριστός, όμως, που έχει την ουσία του Θεού, είναι το ακριβώς αντίθετο. Όταν κάποιος έχει θέση και δόξα, αυτό δεν συμβαίνει επειδή έχει ευγενή ουσία ή χαρακτήρα· έτσι, πρέπει να επιστρατεύσει κάθε είδους μέσο για να κάνει τους άλλους να τον λατρεύουν σαν θεό και να τον κολακεύουν, ώστε να επιδεικνύεται η δόξα και η θέση του. Απεναντίας ο Χριστός, που έχει την ουσία του Θεού, έχει έμφυτη την ταυτότητα και τη θέση του Θεού, πράγματα ανώτερα από την ουσία και τη θέση οποιουδήποτε δημιουργήματος. Η ταυτότητα και η ουσία Του υπάρχουν αντικειμενικά και δεν χρειάζονται τη λατρεία κανενός δημιουργήματος για επιβεβαίωση, ούτε κι Εκείνος χρειάζεται τη δουλοπρέπεια ή την κολακεία κανενός δημιουργήματος προκειμένου να δείξει την ταυτότητα, την ουσία ή την ευγενή θέση Του. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Χριστός κατέχει την ουσία του Θεού ως κάτι έμφυτο, ως γεγονός· δεν Του παραχωρήθηκε από κάποιον, και φυσικά δεν την κέρδισε με χρόνια εμπειρίας μέσα στην ανθρωπότητα. Με άλλα λόγια, ακόμα και χωρίς όλα τα δημιουργήματα, η ταυτότητα και η ουσία του Θεού παραμένουν ίδιες· ακόμα κι αν κανένα δημιούργημα δεν λατρεύει ή δεν ακολουθεί τον Θεό, η ουσία του Θεού παραμένει αμετάβλητη, κι αυτό είναι γεγονός που δεν αλλάζει. Οι αντίχριστοι έχουν την εσφαλμένη πεποίθηση πως, ό,τι κι αν πει ή κάνει ο Χριστός, οι άνθρωποι πρέπει να λένε όμορφα λόγια, να ζητωκραυγάζουν, να πηγαίνουν με τα νερά Του και να φέρονται με δουλοπρέπεια ώστε να ικανοποιούν τις προτιμήσεις Του και να μην πηγαίνουν κόντρα στις προθέσεις Του, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο θα έκανε τον Χριστό να νιώσει την ύπαρξη της ταυτότητας και της θέσης Του. Αυτό είναι μέγα λάθος! Τα μέλη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας που έχουν δόξα, εξουσία και θέση πώς κερδίζουν τη δόξα και την εξουσία τους; (Με δουλοπρέπεια και καλοπιάσματα.) Αυτή είναι μία πτυχή. Επιπλέον, αυτό γίνεται κυρίως με τον αγώνα και την προσπάθεια που κάνει κάποιος ανάμεσα στους ανθρώπους, ακόμα και με χειρισμούς, αλλά και χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα για να τα κερδίσει ή να τ’ αρπάξει όλα αυτά. Δηλαδή φήμη, υψηλή θέση ή αξίωμα ανάμεσα στους ανθρώπους και τίποτα άλλο. Χάρη σ’ αυτήν τη μεγάλη φήμη, το σπουδαίο αξίωμα και την υψηλή θέση, μπορεί κανείς να ξεχωρίσει από το πλήθος, να γίνει επικεφαλής και να κάνει κουμάντο στη λήψη αποφάσεων. Ποια είναι, όμως, η ουσία αυτού του ανθρώπου που έχει θέση και δόξα και ξεχωρίζει ανάμεσα στους ανθρώπους; Υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σ’ αυτόν και στους άλλους; Η ταυτότητα και η ουσία του είναι ακριβώς ίδιες μ’ αυτές οποιουδήποτε άλλου συνηθισμένου διεφθαρμένου ανθρώπου· είναι ένα συνηθισμένο δημιούργημα που έχει διαφθαρεί υπό την εξουσία του Σατανά, ικανό να προδώσει την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, να αντιστρέψει το σωστό και το λάθος, να πάει κόντρα στα γεγονότα, να διαπράξει το κακό, να αντισταθεί στον Θεό, να αψηφήσει και να καταραστεί τους ουρανούς. Η αληθινή ταυτότητα και ουσία του είναι αυτές ενός ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, που μπορεί να αντισταθεί στον Θεό, κι έτσι η δόξα και η θέση του δεν θα είναι παρά κενοί τίτλοι. Όσοι είναι αρκετά αδίστακτοι, στυγνοί και κακόβουλοι, όσοι θα σκότωναν ή θα έβλαπταν τους άλλους για τη θέση και τη δόξα, αυτοί είναι που καταλαμβάνουν υψηλές θέσεις. Όσοι συνωμοτούν, έχουν μεθόδους και καταστρώνουν σχέδια, αυτοί γίνονται επικεφαλής των άλλων. Αυτά τα άτομα είναι πιο κακόβουλα, στυγνά και μοχθηρά από τους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους. Τους αρέσει να τους φέρονται αποκλειστικά και μόνο με όμορφα λόγια, καλοπιάσματα, δουλοπρέπεια και κολακεία. Αν τους πεις την αλήθεια, κινδυνεύει η ζωή σου. Οι αντίχριστοι φέρνουν αυτούς τους κοσμικούς κανόνες του παιχνιδιού και τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις στον οίκο του Θεού, και τα εφαρμόζουν στις αλληλεπιδράσεις τους με τον Χριστό. Θεωρούν δεδομένο πως, αν ο Χριστός θέλει να επιβληθεί, πρέπει κι Εκείνος να το απολαμβάνει όταν Του φέρονται με δουλοπρέπεια, Τον κολακεύουν και Του μιλούν με όμορφα λόγια. Με αυτόν τον τρόπο, φέρονται έμμεσα στη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός σαν να ήταν απλώς ένα μέλος της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, κι αυτή είναι η προσέγγιση των αντίχριστων. Γι’ αυτό, η διάθεση που επιδεικνύουν οι αντίχριστοι στις αλληλεπιδράσεις τους με τον Χριστό είναι αδιαμφισβήτητα μοχθηρή. Έχουν μοχθηρή διάθεση, τους αρέσει να κάνουν εικασίες και να αναλογίζονται τις σκέψεις των άλλων, να ζυγίζουν τα λόγια και τις εκφράσεις των άλλων, καθώς και να χρησιμοποιούν ορισμένα μέσα και κάποιους κανόνες του παιχνιδιού που εφαρμόζουν οι κοσμικοί στον τρόπο με τον οποίο φέρονται στον Χριστό και στα ζητήματα που αφορούν τις αλληλεπιδράσεις τους μαζί Του. Ποιο είναι το πιο σοβαρό λάθος που διαπράττουν; Πώς μπορούν να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο; Ποια είναι η κύρια αιτία; Ο Θεός λέει πως ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Μόλις το ακούσουν αυτό οι αντίχριστοι, ενθουσιάζονται και λένε: «Ωραία, λοιπόν, τότε θα σου φερθώ όπως σ’ έναν συνηθισμένο άνθρωπο· τώρα ξέρω πού θα βασίσω τη συμπεριφορά μου απέναντί σου». Όταν ο Θεός λέει πως η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός έχει την ουσία του Θεού, οι αντίχριστοι απαντούν: «Την ουσία του θεού; Κι εγώ πώς δεν τη βλέπω; Πού είναι; Πώς εκδηλώνεται; Τι αποκαλύπτει εκείνος για να αποδείξει ότι έχει την ουσία του θεού; Εγώ ξέρω μόνο να φέρομαι με δουλοπρέπεια και να κολακεύω όσους έχουν θέση. Η δουλοπρέπεια και η κολακεία απέναντι στους άλλους δεν μου βγήκε ποτέ σε κακό· ήταν πάντα η σωστή επιλογή. Σε κάθε περίπτωση, είναι καλύτερο απ’ το να λες την αλήθεια». Αυτή είναι η μοχθηρία των αντίχριστων. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν και δεν αποδέχονται την αλήθεια, και ζουν αποκλειστικά με βάση τη φιλοσοφία του Σατανά.

Κάποιοι λένε: «Σε όλους αρέσουν όσοι φέρονται με δουλοπρέπεια, κολακεύουν και λένε όμορφα λόγια· μόνο στον Θεό δεν αρέσουν άνθρωποι σαν κι αυτούς. Τελικά, τι είδους άνθρωποι αρέσουν, λοιπόν, στον Θεό; Πώς πρέπει να αλληλεπιδράσει κανείς μαζί Του για να Του γίνει αρεστός;» Εσείς ξέρετε; (Στον Θεό αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι, εκείνοι που Του λένε όσα σκέφτονται μέσα τους, που ανοίγουν την καρδιά τους και συναναστρέφονται μαζί Του χωρίς δόλο.) Τίποτα άλλο; (Εκείνοι που έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, που μπορούν να ακούσουν και να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού.) (Εκείνοι που η καρδιά τους στρέφεται στον οίκο του Θεού, που έχουν σύμπνοια με τον Θεό.) Όλοι σας αναφέρατε πτυχές ενός έντιμου ανθρώπου, οι οποίες θα πρέπει να γίνονται πράξη. Το να είναι κανείς ειλικρινής αποτελεί απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο. Πρόκειται για μια αλήθεια που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει πράξη. Ποιες είναι, λοιπόν, οι αρχές που πρέπει να τηρεί ο άνθρωπος στις σχέσεις του με τον Θεό; Να είσαι ειλικρινής: Αυτή είναι η αρχή που πρέπει να ακολουθείται κατά την αλληλεπίδραση με τον Θεό. Μην εμπλέκεσαι στην τακτική των απίστων που χρησιμοποιούν δουλοπρέπεια ή κολακεία· ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τη δουλοπρέπεια και την κολακεία του ανθρώπου. Και τι σημαίνει να είσαι ειλικρινής; Πώς θα πρέπει να γίνει πράξη αυτό; (Απλώς να ανοίγεσαι στον Θεό, χωρίς να φοράς προσωπείο ή να κρύβεις κάτι, ή να κρατάς μυστικά, να αλληλεπιδράς με τον Θεό με ειλικρινή καρδιά και να είσαι ευθύς, χωρίς κακές προθέσεις ή τεχνάσματα.) Ακριβώς. Προκειμένου να είσαι ειλικρινής, πρέπει πρώτα να παραμερίσεις τις προσωπικές σου επιθυμίες. Αντί να επικεντρώνεσαι στο πώς σου φέρεται ο Θεός, να ξεγυμνώνεσαι στον Θεό και να λες ό,τι έχεις στην καρδιά σου. Μην αναλογίζεσαι και μην εξετάζεις τις συνέπειες των λόγων σου· να λες ό,τι κι αν σκέφτεσαι, να παραμερίζεις τα κίνητρά σου και να μην λες πράγματα απλώς και μόνο για την επίτευξη ενός στόχου. Διαθέτεις υπερβολικά πολλές προσωπικές προθέσεις και νοθεύσεις· προετοιμάζεις πάντα αυτά που θα πεις, σκεπτόμενος, «Θα πρέπει να μιλήσω γι’ αυτό και όχι για το άλλο, πρέπει να προσέχω τι λέω. Θα το θέσω με τρόπο που θα με ωφελήσει και θα καλύψει τις ελλείψεις μου, και που θα αφήσει καλή εντύπωση στον θεό». Αυτό δεν δείχνει ότι κρύβεις κίνητρα; Πριν ανοίξεις το στόμα σου, το μυαλό σου είναι γεμάτο με πονηρές σκέψεις, διορθώνεις αρκετές φορές αυτό που θέλεις να πεις, οπότε όταν τα λόγια βγαίνουν από το στόμα σου, δεν είναι πια τόσο αγνά, και δεν είναι καθόλου ειλικρινή, και περιέχουν τα δικά σου κίνητρα και τα σχέδια του Σατανά. Αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι ειλικρινής· αυτό σημαίνει ότι έχεις σκοτεινά κίνητρα και κακές προθέσεις. Επιπλέον, όταν μιλάς, αντλείς πάντα στοιχεία από τις εκφράσεις του προσώπου των ανθρώπων και το βλέμμα των ματιών τους: Αν έχουν θετική έκφραση στο πρόσωπό τους, συνεχίζεις να μιλάς· αν όχι, συγκρατείσαι και δεν λες τίποτα· αν το βλέμμα στα μάτια τους είναι κακό, και φαίνεται σαν να μην τους αρέσει αυτό που ακούν, το ξανασκέφτεσαι και λες από μέσα σου: «Λοιπόν, θα πω κάτι που σε ενδιαφέρει, που σε κάνει χαρούμενο, που θα σου αρέσει και που θα σε καταστήσει καλοπροαίρετο απέναντί μου». Είναι αυτή ειλικρινής στάση; Δεν είναι. Κάποιοι άνθρωποι, όταν δουν κάποιον να κάνει κακό και να προκαλεί αναστάτωση στην εκκλησία, δεν το αναφέρουν. Σκέφτονται: «Αν το ανέφερα εγώ πρώτος, θα πρόσβαλλα τον συγκεκριμένο άνθρωπο, κι αν τύχαινε να κάνω λάθος, θα έπρεπε να με κλαδέψουν. Θα περιμένω να το αναφέρουν οι άλλοι και θα πάω μαζί τους. Ακόμα κι αν κάνουμε λάθος, δεν έγινε και τίποτα· στο κάτω κάτω, δεν μπορεί κανείς να καταδικάσει ένα ολόκληρο πλήθος. Όπως λέει και το ρητό ‘το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται’. Ε, λοιπόν, δεν θα είμαι εγώ αυτό το πουλί· πρέπει να είναι κανείς ανόητος για να θέλει οπωσδήποτε να παίρνει ρίσκα». Είναι ειλικρίνεια αυτό; Σε καμία περίπτωση. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πράγματι πανούργος· αν γινόταν επικεφαλής στην εκκλησία, κατείχε υπεύθυνη θέση, δεν θα προκαλούσε απώλειες στο έργο της εκκλησίας; Οπωσδήποτε. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί σε καμία περίπτωση. Μπορείτε να διακρίνετε ανθρώπους αυτού του είδους; Ας πούμε, λόγου χάρη, ότι ένας επικεφαλής έκανε ορισμένες κακές πράξεις και αναστάτωσε το έργο της εκκλησίας, κι όμως κανείς δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει πραγματικά μ’ αυτόν τον άνθρωπο, ούτε και ο Άνωθεν γνωρίζει τι κάνει· ο μόνος που γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει μ’ αυτόν είσαι εσύ. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα μετέφερες το ζήτημα στον Άνωθεν με ειλικρίνεια; Αυτό το ζήτημα αποκαλύπτει τον άνθρωπο στον μέγιστο βαθμό. Αν το έκρυβες και δεν έλεγες τίποτα σε κανέναν, ούτε καν στον Θεό, και περίμενες μέχρι να έρθει η μέρα που αυτός ο επικεφαλής θα έκανε τόσο κακό που θα γινόταν άνω κάτω το έργο της εκκλησίας, και όλοι θα τον είχαν ήδη εκθέσει και χειριστεί, ώστε να σηκωθείς και να πεις: «Εγώ το ήξερα απ’ την αρχή ότι δεν είναι καλός άνθρωπος. Κάποιοι, όμως, θεωρούσαν ότι είναι· αν έλεγα τίποτα, δεν θα με πίστευε κανείς. Γι’ αυτό δεν μίλησα ανοιχτά. Τώρα που έκανε κάποιες κακές πράξεις και όλοι ξέρουν ποιος είναι, μπορώ να μιλήσω ανοιχτά για το τι πραγματικά συμβαίνει μ’ αυτόν», θα ήταν ειλικρίνεια αυτό; (Όχι.) Εσύ θα ήσουν ειλικρινής αν, κάθε φορά που εξέθεταν τα προβλήματα ενός ανθρώπου ή ανέφεραν ένα πρόβλημα, ακολουθούσες το πλήθος και ήσουν πάντα ο τελευταίος που θα μιλούσε για να τον εκθέσει ή να αναφέρει το πρόβλημα; Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι ειλικρίνεια. Αν τύχει να αντιπαθήσεις κάποιον ή κάποιος σε προσβάλει, και ξέρεις ότι δεν είναι κακός άνθρωπος, επειδή όμως είσαι μικροπρεπής, καταλήγεις να τον μισήσεις και θες να τον εκδικηθείς και να τον γελοιοποιήσεις, τότε μπορεί να σκεφτείς τρόπους και να αναζητήσεις ευκαιρίες να πεις κακά πράγματα γι’ αυτόν στον Άνωθεν. Μπορεί απλώς να αναφέρεις τα γεγονότα χωρίς να καταδικάζεις αυτόν τον άνθρωπο, καθώς όμως τα αναφέρεις, η πρόθεσή σου έχει αποκαλυφθεί: Θέλεις να εκμεταλλευτείς το χέρι του Άνωθεν ή να βάλεις τον Θεό να πει κάτι ώστε να χειριστεί αυτόν τον άνθρωπο. Αναφέρεις προβλήματα στον Άνωθεν γιατί προσπαθείς να πετύχεις τον σκοπό σου. Κάτι τέτοιο είναι προφανώς νοθευμένο με προσωπικές προθέσεις, και δεν είναι σε καμία περίπτωση ειλικρίνεια. Αν πρόκειται για έναν κακό άνθρωπο που αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, κι εσύ το αναφέρεις στον Άνωθεν για να διαφυλάξεις αυτό το έργο, κι αν, πέραν αυτού, τα προβλήματα που αναφέρεις είναι εντελώς αντικειμενικά, κάτι τέτοιο είναι διαφορετικό από το να χειρίζεσαι τα πράγματα χρησιμοποιώντας σατανικές φιλοσοφίες. Αυτό προκύπτει από ένα αίσθημα δικαίου και ευθύνης, κι είναι η εκπλήρωση της αφοσίωσής σου· μ’ αυτόν τον τρόπο εκδηλώνεται η ειλικρίνεια.

Στον Θεό δεν αρέσουν όσοι είναι δουλοπρεπείς, κολακεύουν ή λένε όμορφα λόγια. Τι είδους άνθρωποι αρέσουν, λοιπόν, στον Θεό; Πώς αρέσει στον Θεό να αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι και να συναναστρέφονται μαζί Του; Στον Θεό αρέσουν οι έντιμοι άνθρωποι, αυτοί που είναι ειλικρινείς απέναντί Του. Δεν χρειάζεται να λάβεις υπόψη τον τόνο της φωνής Του και την έκφρασή Του ούτε να κερδίσεις την εύνοιά Του· χρειάζεται μόνο να είσαι ειλικρινής, να έχεις ειλικρινή καρδιά, καρδιά που δεν κρύβει, δεν καλύπτει, ούτε μεταμφιέζει, και ν’ αφήνεις την εξωτερική σου εμφάνιση να εναρμονίζεται με τον εσωτερικό σου κόσμο. Με άλλα λόγια, στον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδράς με τον Χριστό και Του φέρεσαι, δεν χρειάζεται να καταβάλλεις προσπάθεια, να μελετάς, να προετοιμάζεσαι ή να κάνεις οτιδήποτε από πριν· τίποτα απ’ αυτά δεν είναι απαραίτητο. Στον Θεό αρέσει η ειλικρίνεια: η ειλικρινής, κανονική, φυσική συζήτηση και αλληλεπίδραση. Ακόμα κι αν πεις κάτι λάθος ή χρησιμοποιήσεις ακατάλληλες λέξεις, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ας πούμε, λόγου χάρη, ότι πηγαίνω κάπου και ο μάγειρας Με ρωτάει: «Έχεις κάποιον διατροφικό περιορισμό; Ποια φαγητά τρως και ποια δεν τρως; Τι να ετοιμάσω;» Του λέω: «Όχι κάτι υπερβολικά αλμυρό, ούτε πικάντικο, ούτε λιπαρό, και όχι τηγανητά. Για βάση, μου αρέσει και το ρύζι και τα νουντλ». Υπάρχει κάτι το βαθυστόχαστο σ’ αυτές τις οδηγίες; (Όχι.) Οποιοσδήποτε ξέρει να μαγειρεύει θα τις κατανοούσε αμέσως, χωρίς να χρειαστεί να κάνει εικασίες, να σκεφτεί ή να πάρει ειδικές οδηγίες ή εξηγήσεις. Πρέπει απλώς να μαγειρέψεις σύμφωνα με την εμπειρία σου, δεν είναι περίπλοκο. Ακόμα και το πιο απλό πράγμα, όμως, είναι ανέφικτο για τους ανθρώπους, επειδή έχουν διεφθαρμένη διάθεση και είναι εγωιστές. Του λέω να μη φτιάξει κάτι υπερβολικά λιπαρό, αλλά ενώ μαγειρεύει βάζει μια μεγάλη κουταλιά λάδι σ’ ένα μικρό πιάτο με λαχανικά· στην ουσία τα τηγανίζει και τους δίνει πολύ λιπαρή γεύση. Του λέω να μην το κάνει υπερβολικά αλμυρό, και βάζει τόσο λίγο αλάτι που είναι σχεδόν άγευστο. Με τόσο πολύ λάδι και χωρίς νοστιμιά, μπορεί το φαγητό να είναι και πάλι λαχταριστό; Ο μάγειρας δεν μπορεί να κάνει σωστά ούτε αυτό το μικρό πραγματάκι, αλλά από πάνω λέει κιόλας: «Οι προθέσεις του θεού είναι δυσνόητες. Κάθε λέξη που λέει ο θεός είναι η αλήθεια· για τους ανθρώπους είναι δύσκολο να την κάνουν πράξη!» Τι σημαίνει «είναι δύσκολο να την κάνουν πράξη»; Δεν φταίει το ότι είναι δύσκολο να το κάνεις πράξη, φταίει το ότι εσύ δεν το κάνεις πράξη. Είσαι υπερβολικά εγωιστής· έχεις συνεχώς τις δικές σου προθέσεις και τις προσωπικές σου νοθείες. Κάνεις συνεχώς τα πράγματα όπως σου αρέσει, σύμφωνα με το δικό σου γούστο. Του λέω: «Μη φτιάχνεις πικάντικα φαγητά όταν μαγειρεύεις. Αν αρέσουν σε όλους σας τα πικάντικα, φτιάξε μερικά φαγητά χωρίς μπαχαρικά για Εμένα». Όταν μαγειρεύει, όμως, επιμένει να τα κάνει πικάντικα· τα τρώει και του φαίνονται υπέροχα. Του λέω: «Σου είπα να μη μαγειρέψεις πικάντικα. Γιατί το έκανες;» «Αυτό το πιάτο πρέπει να είναι πικάντικο. Δεν είναι νόστιμο χωρίς τα μπαχαρικά, χάνει τη γεύση του χωρίς αυτά». Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Έχει καλές προθέσεις; Σε ορισμένους αρέσει το κρέας. Του λέω: «Αν σου αρέσει το κρέας, φτιάξε ένα βαρύ πιάτο με κρέας για τον εαυτό σου. Βάλε λιγότερο κρέας στα πιάτα που φτιάχνεις για Εμένα ή απλώς φτιάξε Μου κάτι με λαχανικά». Συμφωνεί πρόθυμα, όμως, την ώρα που μαγειρεύει, αγνοεί το αίτημά Μου και προσθέτει μεγάλα κομμάτια κρέας στην κατσαρόλα, ακόμα και πιπεριές τσίλι. Το κρέας είναι ήδη λιπαρό, κι από πάνω το τηγανίζει κιόλας, φτιάχνοντας τα πάντα βαριά όπως του αρέσουν. Αν δεν τον αφήσω να το κάνει, δυσανασχετεί· φτάνει μέχρι και στο σημείο να πει: «Δύσκολα σε ικανοποιεί κανείς. Είναι πεντανόστιμο! Γιατί όλοι το τρώνε, εκτός από εσένα; Για εσένα δεν το φτιάχνω; Αν τρως περισσότερο, θα έχεις καλύτερη υγεία και ενέργεια. Αν είσαι υγιής, δεν θα μπορείς να κάνεις περισσότερα κηρύγματα; Σκέφτομαι και εσένα και τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία». Δεν είναι φοβερά προβληματικός ένας τέτοιος άνθρωπος; Για τα πάντα έχει ισχυρές επιθυμίες, στα πάντα έχει τις δικές του απόψεις και ιδέες. Για να μην πω αν κατέχει ή δεν κατέχει καθόλου την αλήθεια, αφού δεν διαθέτει ούτε καν την πιο θεμελιώδη ανθρώπινη φύση. Είναι ειλικρίνεια αυτό; (Όχι.) Στην αρχή, όταν αυτός ο άνθρωπος Μου έκανε την ερώτηση, έμοιαζε να είναι αξιοπρεπής και να μαγειρεύει πολύ καλά. Μόλις, όμως, σερβιριστεί το γεύμα, καταλαβαίνω τι γίνεται: μιλάει όμορφα, φαίνεται καλός μαζί Μου, αλλά στην πραγματικότητα είναι απλώς εγωιστής και ποταπός.

Υπάρχει μια παρόμοια γυναίκα που συναντώ συχνά· είναι από φυσικού της υπολογίστρια και εύστροφη. Όταν αλληλεπιδρά μαζί Μου, μόλις πάρω το φάρμακό Μου, φέρνει ήδη το νερό· όταν πρόκειται να βγω, πάει και φέρνει αμέσως την τσάντα Μου, κι αν δει πως έξω έχει κρύο, φέρνει μαζί κασκόλ και γάντια. Σκέφτομαι: Είναι σβέλτη, γιατί νιώθω, όμως, ότι κάτι δεν πάει καλά; Είτε πηγαίνω είτε γυρίζω, είτε ντύνομαι, είτε βάζω τα παπούτσια Μου και το καπέλο Μου, πάντα κάποιος είναι πιο σβέλτος από Εμένα. Τι νομίζετε ότι αισθάνομαι; Θα έπρεπε να νιώθω χαρά ή ενόχληση; (Ενόχληση.) Εσάς θα σας ενοχλούσε μια τέτοια συμπεριφορά; (Ναι.) Αφού θα σας ενοχλούσε όλους, νομίζετε ότι Με ενοχλεί κι Εμένα; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι, αφού κάνουν κάτι τέτοιο για Εμένα, νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση και περηφάνια για τον εαυτό τους, και λένε: «Όταν δούλευα, το αφεντικό μου με συμπαθούσε. Όπου κι αν πάω, οι άνθρωποι με συμπαθούν γιατί είμαι εύστροφος». Το υπονοούμενο εδώ είναι ότι ξέρει πώς να καλοπιάνει, να φέρεται με δουλοπρέπεια και να κολακεύει. Δεν είναι ούτε χαζός, ούτε αργός, ούτε ανόητος· ενεργεί γρήγορα κι έχει κοφτερό μυαλό, κι έτσι τον συμπαθούν όπου κι αν πάει. Λέει ότι όλοι τον συμπαθούν, εννοώντας ότι θα έπρεπε κι Εγώ να κάνω το ίδιο. Άραγε τον συμπαθώ; Με εκνευρίζει πολύ! Αποφεύγω ανθρώπους σαν κι αυτόν όποτε τους βλέπω. Υπάρχουν κι άλλοι που, επειδή βλέπουν πώς οι σωματοφύλακες και τα τσιράκια των αφεντικών του υποκόσμου και των μεγάλων εγκληματιών στον κόσμο ανοίγουν τις πόρτες των αυτοκινήτων και σκεπάζουν το κεφάλι του κυρίου τους, κάνουν τα ίδια και σ’ Εμένα. Πριν ακόμα μπω στο αυτοκίνητο, πάνε ν’ ανοίξουν την πόρτα, έπειτα σκεπάζουν το κεφάλι Μου με το χέρι τους και Μου φέρονται όπως φέρονται οι άπιστοι σε ένα κυβερνητικό στέλεχος. Μου προκαλούν αηδία αυτοί οι άνθρωποι. Δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο, και έχουν μια ανθρώπινη φύση που είναι εγωιστική, ποταπή και πρόστυχη, ενώ δεν έχουν το παραμικρό αίσθημα ντροπής. Όταν, ενώ αλληλεπιδράς με τους άλλους, είσαι δουλοπρεπής και κολακεύεις όσους έχουν θέση και δόξα, και τους καλοπιάνεις ασταμάτητα, ακόμα και ορισμένοι σοβαροί άνθρωποι το βρίσκουν αποκρουστικό και περιφρονούν τέτοιους ανθρώπους. Αν κάνεις κάτι τέτοιο σ’ Εμένα, Εγώ το βρίσκω ακόμα πιο απωθητικό. Μην ενεργήσεις ποτέ έτσι μαζί Μου· δεν το χρειάζομαι, Με αηδιάζει. Δεν χρειάζομαι τη δουλοπρέπεια, την κολακεία και τα καλοπιάσματά σου. Αυτό που χρειάζομαι είναι να είσαι ειλικρινής μαζί Μου, να μιλάς ειλικρινά όταν συναντιόμαστε, να μιλάς για την κατανόηση, τα βιώματα και τα ελαττώματά σου, να συζητάς για τη διαφθορά που αποκαλύπτεις ενώ κάνεις το καθήκον σου, και για όσα σε κάνουν να νιώθεις ανεπαρκής στα βιώματά σου. Μπορείς να αναζητήσεις και να συναναστραφείς σχετικά με όλα αυτά, καθώς και να τα εξερευνήσεις. Πάνω σε όποιο θέμα κι αν συναναστραφούμε ή συζητήσουμε, πρέπει να είσαι ειλικρινής και να έχεις ανάλογη καρδιά και στάση. Μη νομίζεις ότι θα κάνεις καλή εντύπωση αν είσαι δουλοπρεπής, αν καλοπιάνεις, αν κολακεύεις ή προσπαθείς να κερδίσεις την εύνοια —όλα αυτά είναι εντελώς άχρηστα. Απεναντίας, μια τέτοια συμπεριφορά όχι μόνο δεν θα σε ωφελήσει τελικά, αλλά επιπλέον μπορεί να σε φέρει σε πολύ δύσκολη θέση και να εκθέσει την ανοησία σου.

Τι είδους άνθρωποι είναι όσοι δεν μπορούν να είναι ειλικρινείς ούτε καν με τον Χριστό; Αν φέρεσαι στους άλλους με ειλικρίνεια, φοβάσαι ότι μπορεί να μάθουν τις πραγματικές σου συνθήκες και να σε βλάψουν, φοβάσαι ότι μπορεί να σε ξεγελάσουν, να σε εκμεταλλευτούν, να σε γελοιοποιήσουν ή να σε σιχαθούν. Τι φοβάσαι, ωστόσο, όταν είσαι ειλικρινής με τον Χριστό; Είναι πρόβλημα να έχεις μέσα σου αυτές τις αμφιβολίες. Αν δεν μπορείς να είσαι ειλικρινής, και πάλι έχεις πρόβλημα· είναι ένας τομέας στον οποίο πρέπει να επιδιώξεις την αλήθεια και να πασχίσεις να αλλάξεις. Αν στ’ αλήθεια πιστεύεις και αναγνωρίζεις ότι ο άνθρωπος που έχεις μπροστά σου είναι ο Θεός που πιστεύεις, ο Θεός που ακολουθείς, τότε καλύτερα να μην αλληλεπιδράς μαζί Του με δουλοπρέπεια, κολακεία και όμορφα λόγια. Αντ’ αυτού, να είσαι ειλικρινής, να λες αυτό που σκέφτεσαι μέσα σου και να μιλάς αντικειμενικά. Να μη λες πράγματα με σκοπό να αποκρύψεις κάτι, ούτε να ξεστομίζεις ψέματα ή να συγκαλύπτεις την αλήθεια, ούτε να συμμετέχεις σε απάτες ή συνωμοσίες. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος αλληλεπίδρασης με τον Χριστό. Μπορείτε να πετύχετε κάτι τέτοιο; Ποιο από τα δύο είναι θετικό, το να είσαι ειλικρινής ή το να φέρεσαι με δουλοπρέπεια και να κολακεύεις; (Το να είσαι ειλικρινής.) Το να είσαι ειλικρινής είναι θετικό, ενώ το να φέρεσαι με δουλοπρέπεια και να κολακεύεις είναι αρνητικό. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να πετύχουν κάτι θετικό όπως το να είναι ειλικρινείς, αυτό υποδεικνύει ότι έχουν πρόβλημα μέσα τους, έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Απαιτώ από σας κάτι υπερβολικό; Αν το θεωρείτε υπερβολικό, αν νομίζετε ότι δεν Μου αξίζει να Μου φέρεστε έτσι, ότι δεν αξίζω να αλληλεπιδράτε μαζί Μου με τόσο ειλικρινή τρόπο και τόσο ειλικρινή στάση, μήπως έχετε εσείς κάποια καλύτερη μέθοδο, κάποιον καλύτερο τρόπο; (Όχι.) Τότε, λοιπόν, κάντε πράξη αυτήν την προσέγγιση. Ας ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το σημείο.