Έχετε άλλες απορίες; (Θεέ μου, μπορείς να συναναστραφείς λίγο ακόμα μαζί μας πάνω στο τι σημαίνει να υποβάλλει κανείς τον Θεό σε δοκιμασία; Με ποιον τρόπο εκδηλώνονται οι άνθρωποι όταν υποβάλλουν τον Θεό σε δοκιμασία;) Οι άνθρωποι υποβάλλουν τον Θεό σε δοκιμασία όταν δεν γνωρίζουν πώς ενεργεί, όταν δεν Τον γνωρίζουν και δεν Τον κατανοούν, κι έτσι συχνά προβάλλουν παράλογες απαιτήσεις από Εκείνον. Λόγου χάρη, όταν κάποιος είναι άρρωστος, μπορεί να προσευχηθεί να τον θεραπεύσει ο Θεός. «Δεν θα αναζητήσω θεραπεία· για να δούμε αν θα με θεραπεύσει ή δεν θα με θεραπεύσει ο Θεός». Κι έτσι, αφού προσευχηθεί για αρκετό καιρό και δεν δει κάποια ενέργεια απ’ τον Θεό, λέει: «Αφού δεν έκανε τίποτα ο Θεός, θα πάρω φάρμακο και θα δω μήπως με εμποδίσει τότε. Αν το φάρμακο μου κάτσει στον λαιμό ή μου χυθεί το νερό, μπορεί μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός να με εμποδίζει και να μη μ’ αφήνει να το πάρω». Να τι είναι δοκιμασία. Ή, λόγου χάρη, όταν σου αναθέτουν να διαδώσεις το ευαγγέλιο. Υπό κανονικές συνθήκες, όλοι αποφασίζουν μέσω συναναστροφής και συζήτησης τι χρειάζεται για τα καθήκοντά σου και τι πρέπει να κάνεις, κι έτσι ενεργείς τη σωστή στιγμή. Αν συμβεί κάτι ενώ ενεργείς, αυτή είναι η κυριαρχία του Θεού· αν ο Θεός θέλει να σε εμποδίσει, θα το αναλάβει δράση και θα το κάνει. Ας πούμε, ωστόσο, ότι λες στην προσευχή σου το εξής: «Θεέ μου, σήμερα θα βγω να διαδώσω το ευαγγέλιο. Συμφωνεί με την πρόθεσή Σου το να βγω; Δεν ξέρω αν μπορεί ή δεν μπορεί να το αποδεχθεί ο σημερινός δυνητικός αποδέκτης του ευαγγελίου, ούτε πώς ακριβώς πρόκειται να το διευθύνεις αυτό. Ζητώ τις ρυθμίσεις Σου, την καθοδήγησή Σου, ζητώ να μου τα δείξεις όλα αυτά». Προσεύχεσαι και μετά κάθεσαι εκεί ακίνητος, κι έπειτα λες: «Γιατί ο Θεός δεν έχει τίποτα να πει επ’ αυτού; Μπορεί να φταίει το ότι δεν διαβάζω αρκετά τα λόγια Του, κι έτσι δεν μπορεί να μου τα δείξει όλα αυτά. Αν είναι έτσι, θα βγω εκεί έξω αμέσως. Αν εκεί έξω φάω τα μούτρα μου, μπορεί έτσι ο Θεός να με εμποδίζει να πάω· κι αν όλα πάνε καλά και δεν με εμποδίσει ο Θεός, μπορεί έτσι να μου επιτρέπει να πάω». Αυτό είναι δοκιμασία. Γιατί το αποκαλούμε δοκιμασία αυτό; Το έργο του Θεού είναι πρακτικό· δεν υπάρχει πρόβλημα αν οι άνθρωποι απλώς εκτελούν τα καθήκοντα που πρέπει να εκτελέσουν, ρυθμίζουν την καθημερινότητά τους και ζουν τη ζωή τους με κανονική ανθρώπινη φύση, με τρόπο που να συνάδει με τις αρχές. Δεν χρειάζεται να δοκιμάζει κανείς πώς πρόκειται να ενεργήσει ο Θεός ή τι καθοδήγηση θα δώσει. Ασχολήσου μόνο με ό,τι είναι υποχρέωσή σου· μη σκέφτεσαι συνεχώς επιπλέον πράγματα, όπως το εξής: «Άραγε μ’ αφήνει ή δεν μ’ αφήνει ο Θεός να κάνω αυτό το πράγμα; Αν το κάνω, πώς θα με χειριστεί; Θα πράξω σωστά αν το κάνω έτσι;» Αν είναι προφανές πως κάτι είναι σωστό, τότε εστίασε απλώς στο να το κάνεις· μη σκέφτεσαι το ένα και το άλλο. Δεν υπάρχει, φυσικά, κανένα πρόβλημα με την προσευχή, με το να προσεύχεσαι για την καθοδήγηση του Θεού, με το να προσεύχεσαι να καθοδηγήσει τη ζωή σου τη σημερινή μέρα και το καθήκον που εκτελείς σήμερα. Είναι αρκετό να έχει κανείς μια καρδιά που υποτάσσεται και μια στάση υποταγής. Ξέρεις, λόγου χάρη, ότι αν αγγίξεις το ηλεκτρικό ρεύμα με το χέρι σου, θα πάθεις ηλεκτροπληξία και μπορεί να χάσεις τη ζωή σου. Κι όμως, το σκέφτεσαι: «Κανένα πρόβλημα, με προστατεύει ο Θεός. Πρέπει οπωσδήποτε να το δοκιμάσω για να δω αν θα με προστατέψει ο Θεός, και να νιώσω πώς είναι να βρίσκεσαι υπό την προστασία Του». Βάζεις, λοιπόν, το χέρι σου και παθαίνεις ηλεκτροπληξία· αυτό είναι δοκιμασία. Κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα λάθος και δεν πρέπει να γίνονται. Αν επιμένεις να τα κάνεις για να δεις πώς θα αντιδράσει ο Θεός, τότε αυτό είναι δοκιμασία. Κάποιοι λένε: «Του Θεού δεν Του αρέσει όταν κάποιος ντύνεται με φανταχτερά ρούχα και χρησιμοποιεί πολύ μακιγιάζ. Τότε θα το κάνω για να δω πώς είναι να με επιπλήττει μέσα μου ο Θεός». Αφού καλλωπιστεί στην εντέλεια, λοιπόν, κοιτάζεται φευγαλέα στον καθρέφτη: «Θεέ μου, είμαι σαν ζωντανός νεκρός, νιώθω απλώς λίγη αηδία και δεν βρίσκω τη δύναμη να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Δεν υπάρχει κάποιο επιπλέον αίσθημα πέραν αυτού· δεν νιώθω την αποστροφή του Θεού, ούτε τα λόγια Του να πέφτουν αμέσως πάνω μου για να με χτυπήσουν και να με κρίνουν». Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; (Δοκιμασία.) Αν μερικές φορές κάνεις το καθήκον σου επιπόλαια και το ξέρεις καλά ότι συμβαίνει αυτό, αρκεί να μετανοήσεις και να μεταστραφείς. Προσεύχεσαι, όμως, συνεχώς: «Θεέ μου, υπήρξα επιπόλαιος· Σου ζητώ να με πειθαρχήσεις!» Ποιον σκοπό εξυπηρετεί η συνείδησή σου; Αν έχεις συνείδηση, πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη της συμπεριφοράς σου. Πρέπει να τη χαλιναγωγήσεις. Μην προσεύχεσαι στον Θεό, γιατί αυτή η προσευχή θα μεταβληθεί σε δοκιμασία. Ο Θεός νιώθει αποστροφή όταν παίρνεις κάτι πολύ σοβαρό και το καταντάς αστείο και δοκιμασία. Όταν οι άνθρωποι προσεύχονται στον Θεό και Τον αναζητούν επειδή αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα, αλλά και σε κάποιες στάσεις, απαιτήσεις και μεθόδους που αφορούν το πώς φέρονται στον Θεό, συχνά ξεφυτρώνουν δοκιμασίες. Τι αφορούν κυρίως αυτές οι δοκιμασίες; Θέλεις να δεις πώς πρόκειται να ενεργήσει ο Θεός ή αν ο Θεός μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει κάτι. Θέλεις να δοκιμάσεις τον Θεό· θέλεις μέσω αυτού του ζητήματος να επαληθεύσεις πώς είναι ο Θεός, ποια από τα λόγια Του είναι σωστά και ακριβή, ποια μπορούν να υλοποιηθούν και ποια είναι σε θέση να πραγματοποιήσει. Όλα αυτά είναι δοκιμασίες. Εμφανίζονται συχνά μέσα σας αυτές οι μέθοδοι; Ας πούμε πως υπάρχει κάτι που δεν ξέρεις αν το έκανες σωστά ή αν συνάδει με τις αλήθεια-αρχές. Με δύο μεθόδους μπορεί να φανεί εδώ αν αυτό που έπραξες σ’ αυτό το ζήτημα είναι δοκιμασία ή είναι κάτι θετικό. Μία μέθοδος είναι, με μια ταπεινή καρδιά που αναζητά την αλήθεια, να πεις: «Να πώς χειρίστηκα και είδα αυτό που μου συνέβη, και να πώς έχει τώρα, ως αποτέλεσμα του χειρισμού μου αυτού. Δεν μπορώ να καταλάβω αν ήταν πράγματι αυτό που έπρεπε να κάνω». Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτήν τη στάση; Αυτή είναι μια στάση αναζήτησης της αλήθειας· δεν υπάρχει δοκιμασία εδώ. Ας υποθέσουμε ότι λες: «Πάνω σ’ αυτό αποφασίζουν όλοι μαζί, μετά από συναναστροφή». Ρωτάει κάποιος: «Ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό; Ποιος κυρίως παίρνει τις αποφάσεις;» Κι εσύ λες: «Όλοι». Η πρόθεσή σου είναι η εξής: «Αν πουν ότι ο χειρισμός του ζητήματος ήταν σύμφωνος με τις αρχές, θα πω ότι το έκανα εγώ. Αν πουν ότι δεν ήταν σύμφωνος με τις αρχές, θα αποκρύψω αρχικά ποιος το έκανε και ποιος πήρε την απόφαση. Έτσι, ακόμα κι αν πιέσουν και προσπαθήσουν να ρίξουν σε κάποιον το φταίξιμο, δεν θα το ρίξουν σ’ εμένα· δεν θα είμαι εγώ ο μόνος που θα εξευτελιστεί». Αν μιλάς με τέτοια πρόθεση, αυτό είναι δοκιμασία. Μπορεί κάποιος να πει: «Ο Θεός νιώθει αποστροφή όταν ο άνθρωπος ακολουθεί τα εγκόσμια. Του προκαλούν αποστροφή πράγματα όπως οι επέτειοι και οι γιορτές της ανθρωπότητας». Τώρα που το ξέρεις αυτό, μπορείς απλώς να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για να αποφύγεις κάτι τέτοιο, εφόσον το επιτρέπουν οι περιστάσεις. Ας πούμε, ωστόσο, ότι ακολουθείς σκοπίμως τα εγκόσμια ζητήματα, ενώ κάνεις πράγματα κατά τη διάρκεια μιας γιορτής και, όσο ασχολείσαι μ’ αυτά, η πρόθεση που κρύβεις είναι η εξής: «Θέλω μόνο να δω αν ο Θεός θα με πειθαρχήσει εξαιτίας αυτού που κάνω, αν θα Τον ενοχλήσει καθόλου. Θέλω μόνο να δω ποια είναι η πραγματική Του στάση απέναντί μου, μέχρι πού φτάνει η αποστροφή Του. Λένε πως κάτι τέτοιο Του προκαλεί αποστροφή, πως είναι άγιος και απεχθάνεται το κακό, οπότε θα δω κατά πόσο το απεχθάνεται και πώς θα με πειθαρχήσει. Αν, ενώ τα κάνω όλα αυτά, ο Θεός μού προκαλέσει φοβερούς εμετούς και διάρροιες, με εξουθενώσει με ζαλάδες και με καταστήσει ανίκανο να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι, τότε μάλλον θα φανεί ότι στ’ αλήθεια Του προκαλούν αποστροφή αυτά τα πράγματα. Δεν θα είναι μόνο λόγια· θα το υποστηρίξουν και τα γεγονότα». Αν έχεις διαρκώς την ελπίδα να βιώσεις μια τέτοια σκηνή, τι είδους συμπεριφορά και σκοπούς έχεις; Δοκιμάζεις. Ο άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να υποβάλλει τον Θεό σε δοκιμασία. Όταν υποβάλλεις τον Θεό σε δοκιμασία, Εκείνος κρύβεται από σένα και καλύπτει το πρόσωπό Του για να μην το δεις, και οι προσευχές σου είναι άχρηστες. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Δεν θα λειτουργήσει ακόμα κι αν είμαι ειλικρινής μέσα μου;» Όχι, ούτε κι αν είσαι ειλικρινής μέσα σου. Ο Θεός δεν αφήνει τους ανθρώπους να Τον υποβάλουν σε δοκιμασία· απεχθάνεται το κακό. Όταν περνούν απ’ το μυαλό σου αυτές οι μοχθηρές ιδέες και σκέψεις, ο Θεός θα σου κρύβεται. Δεν θα σε διαφωτίζει πια, παρά θα σε κάνει πέρα, κι εσύ θα συνεχίσεις να κάνεις ανόητα πράγματα και πράγματα που προκαλούν διατάραξη ή αναστάτωση, μέχρι να φανεί ποιος πραγματικά είσαι. Αυτή είναι η συνέπεια του να υποβάλλουν οι άνθρωποι τον Θεό σε δοκιμασία.

(Θεέ μου, έχω μια απορία. Διαχειρίζομαι κάποιον εξοπλισμό στην εκκλησία. Η στάση μου απέναντι σ’ αυτό το καθήκον δεν είναι ποτέ σοβαρή, αλλά επιπόλαιη. Οι αδελφοί και οι αδελφές μού υπέδειξαν τα σφάλματά μου, με κλάδεψαν και συναναστράφηκαν μαζί μου πάνω στο παράδειγμα που έδωσε κάποτε ο Θεός για κάποιον που έπινε κρυφά σιρόπι για τον βήχα: Ο Θεός δεν τον πειθάρχησε ούτε τον επέπληξε, παρά τον απέκλεισε μόλις το ήπιε. Η διάθεση του Θεού δεν ανέχεται τις προσβολές του ανθρώπου· τα ξέρω αυτά τα λόγια, έχω, όμως, την άποψη ότι ο Θεός είναι ελεήμων και στοργικός, ότι πιθανότατα δεν φερθεί σ’ εμένα όπως φέρθηκε στον άνθρωπο της ιστορίας. Γι’ αυτό και δεν έχω νιώσει φόβο. Με βάση τη σημερινή συναναστροφή του Θεού, νιώθω ότι έχω μια στάση αμφιβολίας απέναντι στη δίκαιη διάθεσή Του, καθώς και μια συμπεριφορά που έχουν οι αντίχριστοι, ότι, δηλαδή, υποβάλλω τον Θεό σε δοκιμασία, χωρίς ποτέ να Τον φοβάμαι.) Η στάση που έχει ο Θεός απέναντι σ’ έναν άνθρωπο δεν βασίζεται στο αν αυτός ο άνθρωπος Τον φοβάται, ούτε και στο ποια είναι η προσωρινή στάση αυτού του ανθρώπου σ’ ένα δεδομένο ζήτημα. Ο Θεός δεν θεωρεί σοβαρά προβλήματα τις κακές συνήθειες και τις ανεύθυνες συμπεριφορές που μπορεί να επιδείξει ή να αποκαλύψει κάποιος σε ασήμαντα ζητήματα της ζωής. Αρκεί να μπορείς να αφοσιωθείς στο ουσιαστικό σου καθήκον και να αναλάβεις την ευθύνη του. Αν νιώθεις συνεχώς ανίκανος να αναλάβεις την ευθύνη για τη διαχείριση του εξοπλισμού και δεν μπορείς να εστιάσεις όλη σου τη δύναμη στο να την κάνεις σωστά, τι δείχνει αυτό; Δείχνει, εν μέρει, ότι δεν είσαι καλός στη διαχείριση· πέραν αυτού, δείχνει ότι δεν είσαι και ο πλέον κατάλληλος γι’ αυτήν τη δουλειά. Αν θεωρείς ότι η παραμονή σου σ’ αυτήν τη δουλειά μπορεί μια μέρα να αποβεί καταστροφική, καλύτερα να προτείνεις κάποιον άλλον στη θέση σου· άσε να σε αντικαταστήσει κάποιος από την εκκλησία που είναι πιο κατάλληλος από σένα για την εργασία, κι έπειτα πήγαινε να κάνεις κάποιο έργο στο οποίο είσαι καλός και για το οποίο δείχνεις ενδιαφέρον, και να είσαι πιστός σ’ αυτό το καθήκον. Επιπλέον, αν κάποιος αγαπάει πραγματικά την αλήθεια και επιθυμεί στ’ αλήθεια να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό, να ζει με αξιοπρέπεια και οι άλλοι να μην τον αποστρέφονται, αλλά να τον σέβονται, τότε πρέπει να είναι αποφασισμένος να κάνει τα πάντα σωστά. Και κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, πρέπει να έχει τη θέληση να πει ενώπιον του Θεού: Θεέ μου, Σε παρακαλώ, πειθάρχησέ με αν δεν τα πηγαίνω καλά· κάνε, Σε παρακαλώ, το έργο Σου. Οι άνθρωποι δεν διαχειρίζονται σωστά τους άλλους ανθρώπους· στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να διδάξουν σε κάποιον πώς να αποκτήσει ταλέντο σ’ έναν μεμονωμένο τομέα. Όταν, όμως, τίθεται το θέμα του τι μονοπάτι ακολουθεί κανείς, τι απόψεις έχει για τη ζωή, τι στόχους επιλέγει στη ζωή του και τι είδους άνθρωπος θα επιλέξει να γίνει, δεν μπορεί να τον βοηθήσει κανείς. Μονάχα τα λόγια του Θεού και ο Θεός μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους. Πώς υλοποιείται αυτό; Οι άνθρωποι από μόνοι τους είναι ανίκανοι· πρέπει ν’ αφήνουν τους χειρισμούς στον Θεό. Ποια κριτήρια πρέπει, λοιπόν, να πληροί κάποιος ώστε να αφήνει τον Θεό να εργαστεί, προτού έρθει η ώρα να θελήσει να εργαστεί Εκείνος; Πρέπει αρχικά να έχει τη θέληση και τη φιλοδοξία να πει: «Ξέρω πως δεν κατάφερα ποτέ να κάνω σωστά αυτήν την εργασία. Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν έχουν μείνει ικανοποιημένοι ως τώρα, ούτε κι εγώ άλλωστε, αλλά θέλω πραγματικά να την κάνω σωστά. Τι μπορώ να κάνω; Θα προσέλθω να προσευχηθώ ενώπιον του Θεού και θα Τον αφήσω να εργαστεί σ’ εμένα». Για να εργαστεί ο Θεός σ’ εσένα, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να είσαι σε θέση να υποφέρεις· όταν Εκείνος σε πειθαρχεί, όταν σε επιπλήττει, εσύ πρέπει να είσαι σε θέση να το αποδεχθείς. Για να κάνεις σωστά το οτιδήποτε, πρέπει ν’ αρχίσεις από την υπακοή και την αποδοχή μέσα σου. Δικαίως θα έλεγε κανείς ότι όλοι έχουν τις αμφιβολίες τους για τη δικαιοσύνη και την παντοδυναμία του Θεού πριν σωθούν ολοκληρωτικά. Η διαφορά έγκειται στο ότι οι συνηθισμένοι διεφθαρμένοι άνθρωποι, παρά τις όποιες αμφιβολίες τους, κάνουν κανονικά το καθήκον τους, επιδιώκουν την αλήθεια και μαθαίνουν λίγο λίγο τον Θεό· η υποκειμενική τους φιλοδοξία είναι ενεργητική και θετική. Οι αντίχριστοι είναι το ακριβώς αντίθετο: Οι υποκειμενικές τους φιλοδοξίες δεν είναι να δείχνουν αποδοχή και υπακοή ούτε πασχίζουν να φτάσουν στην αναγνώριση· αντίθετα, προβάλλουν αντίσταση. Δεν δείχνουν αποδοχή. Τι το καλό έχουν, λοιπόν, οι συνηθισμένοι διεφθαρμένοι άνθρωποι; Στα βάθη της καρδιάς τους, αποδέχονται και αγαπούν τα θετικά πράγματα· απλώς, κάποιες φορές, εξαιτίας της διεφθαρμένης διάθεσής τους, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς και δεν τα καταφέρνουν καλά, κάποια πράγματα είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις τους και δεν μπορούν να τα πετύχουν, κι έτσι συχνά νιώθουν μέσα τους αρνητικοί και αδύναμοι, νιώθουν ότι ο Θεός δεν τους θέλει, αλλά τους αποστρέφεται. Είναι καλό ένα τέτοιο συναίσθημα; Είναι καλό να έχεις αυτό το συναίσθημα· σημαίνει ότι έχεις μια ευκαιρία να σωθείς, και είναι σημάδι ότι μπορείς να σωθείς. Αν δεν νιώθεις ούτε καν αυτό, τότε οι ελπίδες που έχεις να αποκτήσεις την αλήθεια και να σωθείς είναι ελάχιστες. Ακριβώς το γεγονός ότι έχεις αυτό το συναίσθημα δείχνει ότι έχεις ακόμα συνείδηση, αξιοπρέπεια και ακεραιότητα, ότι υπάρχει ακόμα μέσα σου ορθολογισμός. Αν δεν έχεις ούτε αυτά, τότε είσαι πραγματικά ένας αντίχριστος, ένας δύσπιστος. Αυτήν τη στιγμή, έχεις μόνο μερικές από τις συμπεριφορές ενός δύσπιστου, λίγο από αυτό που αποκαλύπτει, λίγη απ’ τη διάθεσή του, αλλά δεν είσαι δύσπιστος. Ο Θεός σε βλέπει σαν κάποιον που πιστεύει σ’ Αυτόν και Τον ακολουθεί, κι όμως εξακολουθείς να έχεις πολλά προβλήματα και ανεπάρκειες στο μονοπάτι της πίστης σου σ’ Εκείνον· το ίδιο και στην επιδίωξή σου, και στις απόψεις σου, και σε κάθε πτυχή της προσωπικής σου ζωής. Πώς γίνεται, λοιπόν, να λυθούν αυτά τα προβλήματα; Εύκολο είναι. Αρκεί να πληροίς τις βασικές απαιτήσεις, δηλαδή να έχεις συνείδηση και λογική, να επιδιώκεις την αλήθεια και ν’ αγαπάς τα θετικά πράγματα, και όλα αυτά τα προβλήματα λύνονται· είναι απλώς θέμα χρόνου. Αρκεί να μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια και τη συμμόρφωση και την πειθαρχία που προέρχονται απ’ τον Θεό, κι έχεις ήδη ξεπεράσει το πρώτο εμπόδιο. Το δεύτερο εμπόδιο είναι ότι, από τη μεριά σου, χρειάζεται να μάθεις πώς να απαλλαγείς από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου κι από τις διάφορες καταστάσεις που προκύπτουν μέσα σου όποτε σου συμβαίνει το οτιδήποτε, κι επίσης να μάθεις να λύνεις τα προβλήματα χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού, καθώς διαβάζεις τα λόγια Του και ακούς τη συναναστροφή και τις βιωματικές μαρτυρίες των αδελφών. Χρειάζεται να προσέρχεσαι συχνά ενώπιόν Του και να Του λες ποιες είναι οι περιστάσεις και οι καταστάσεις σου, καθώς και τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις, να Του τα λες ανοιχτά όλα αυτά και να αποδέχεσαι ειλικρινά το κλάδεμά Του, την πειθάρχηση και τη συμμόρφωσή Του, ακόμα και το ότι σε αποκαλύπτει, ακόμα και τη στάση Του απέναντί σου· η καρδιά σου πρέπει να παραμένει ανοιχτή σ’ Εκείνον, όχι κλειστή. Εφόσον παραμένει ανοιχτή η καρδιά σου, τότε η συνείδηση και η λογική σου μπορεί να εξυπηρετήσουν σε κάτι, και η αλήθεια θα εισέλθει μέσα σου και θα επιφέρει εκεί μια αλλαγή. Όλα αυτά τα προβλήματα λύνονται. Δεν θα παραμείνουν άλυτα· κανένα τους δεν είναι πολύ σοβαρό. Είναι συνηθισμένο να κάνει κάποιος το καθήκον του επιπόλαια. Είναι η πιο συνηθισμένη κατάσταση στην οποία μπορεί να βρεθεί ολόκληρη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Μία κατάσταση είναι τα ατελείωτα ψέματα· μία άλλη είναι να χαζεύει κανείς και να είναι σε όλα επιπόλαιος και ανεύθυνος, να βρίσκεται σε μια κατάσταση πασαλείμματος, σε μια κατάσταση όπου τα καταφέρνει όπως όπως· αυτός είναι ο κανόνας για ολόκληρη τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Όλα αυτά δεν είναι τόσο εξωφρενικά όσο η αντίσταση του ανθρώπου στον Θεό και η άρνησή του για την αλήθεια. Είναι πράγματα που δεν τα προσέχει καν ο Θεός σ’ έναν άνθρωπο. Αν ο Θεός κρατούσε μεζούρα και μετρούσε τους ανθρώπους με ακρίβεια, τότε, με το που θα έλεγαν ένα λάθος πράγμα, δεν θα τους ήθελε· ένα μικρό λάθος να έκαναν μία φορά, δεν θα τους ήθελε. Όταν θα ενεργούσαν παρορμητικά στη νιότη τους και θα έδειχναν ανυπομονησία, ο Θεός δεν θα τους συμπαθούσε, και τότε θα τους εγκατέλειπε και θα τους απέκλειε. Αν ήταν έτσι τα πράγματα, δεν θα σωζόταν ούτε ένας άνθρωπος. Κάποιοι θα πουν: «Εσύ δεν είπες ότι ο Θεός καταδικάζει τους ανθρώπους και αποφασίζει τις εκβάσεις τους μέσω της συμπεριφοράς τους;» Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Στο μονοπάτι που παίρνουν οι άνθρωποι για να επιδιώξουν την αλήθεια και να πετύχουν την αλλαγή διάθεσης και τη σωτηρία, τέτοιες καταστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης ο Θεός τις βλέπει ως τις πιο συχνές, συνηθισμένες και κοινότοπες που υπάρχουν. Ούτε καν τις εξετάζει. Τι εξετάζει; Εξετάζει αν έχεις ή δεν έχεις μια θετική επιδίωξη, ποια είναι η στάση σου απέναντι στην αλήθεια και στα θετικά πράγματα, και απέναντι στην επιδίωξη της αλλαγής διάθεσης. Εξετάζει αν έχεις μια τέτοια επιθυμία, αν πασχίζεις. Όταν ο Θεός βλέπει ότι τα έχεις όλα αυτά, ότι η συνείδησή σου σε επιπλήττει όταν κάνεις λάθος, ότι ξέρεις πως πρέπει να μισείς κάτι τέτοιο, ότι ξέρεις πως πρέπει να προσέλθεις να προσευχηθείς ενώπιόν Του, να εξομολογηθείς σ’ Εκείνον και να μετανοήσεις, τότε λέει ότι έχεις ελπίδα, ότι δεν πρόκειται να αποκλειστείς. Νομίζεις ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού, το έλεος και η αγάπη Του είναι όλα κούφια λόγια; Σε αυτήν ακριβώς την ουσία του Θεού οφείλεται η στάση Του απέναντι σε κάθε είδους άνθρωπο, κι αυτές οι στάσεις είναι πάρα πολύ πρακτικές και καθόλου κούφιες.

Όσα συζητάμε εδώ και κάμποσο καιρό για την ουσία των αντίχριστων πρέπει να τα ακούσουν όλοι, εν μέρει για να καταλάβουν και να διακρίνουν τους αντίχριστους, να προσδιορίσουν ποιοι είναι και να τους απορρίψουν. Ένας άλλος λόγος είναι να μάθει ο καθένας πως όλοι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, όπως ακριβώς κι οι αντίχριστοι, μόνο όμως οι αληθινοί αντίχριστοι πρέπει να αποκλείονται και να εγκαταλείπονται· τους συνηθισμένους ανθρώπους που έχουν διάθεση αντίχριστου ο Θεός τούς σώζει, δεν τους αποκλείει. Ο σκοπός της συναναστροφής με τους ανθρώπους πάνω στην ουσία των αντίχριστων και σε κάθε πτυχή της διάθεσής τους δεν είναι να καταδικάσει τους ανθρώπους, αλλά να τους σώσει, να τους δώσει ένα μονοπάτι, να τους κάνει να διακρίνουν ξεκάθαρα τι διεφθαρμένη διάθεση έχουν πραγματικά, τι εννοεί πραγματικά ο Θεός όταν λέει πως η ανθρωπότητα είναι εχθρός Του και γιατί το λέει· ποια ακριβώς είδη διεφθαρμένης διάθεσης και ποιες αποκαλύψεις αντίστασης και επανάστασης εναντίον του Θεού έχουν οι άνθρωποι που Τον κάνουν να λέει κάτι τέτοιο και να τους καταδικάζει με τέτοιον τρόπο. Ο Θεός μιλάει και εργάζεται ακούραστα μ’ αυτόν τον τρόπο ακριβώς επειδή θέλει να σώσει τον άνθρωπο, επειδή δεν εγκαταλείπει την ανθρωπότητα, ούτε τους ακολούθους Του, ούτε τους εκλεκτούς Του. Όταν ο Θεός μιλάει και εργάζεται έτσι, δεν το κάνει ώστε οι άνθρωποι να κατανοήσουν απλώς πόσο αξιαγάπητος είναι, πόσο ειλικρινής και υπομονετικός είναι με τον λαό Του και πόση προσπάθεια έχει καταβάλει. Σε τι χρησιμεύει η κατανόηση αυτών των πραγμάτων; Όταν οι άνθρωποι τα κατανοούν αυτά, νιώθουν ίσα ίσα λίγη ευγνωμοσύνη για τον Θεό και τίποτα άλλο, όμως δεν απαλλάσσονται καθόλου απ’ τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Ο Θεός μιλάει με τόση ειλικρινή υπομονή, ώστε να δείξει στους ανθρώπους ότι έχει καταβάλει προσπάθεια και έχει επιστρατεύσει την αποφασιστικότητά Του για τη σωτηρία τους· δεν αστειεύεται, θέλει να σώσει την ανθρωπότητα και είναι αποφασισμένος να το κάνει. Πώς το βλέπει κανείς αυτό; Δεν υπάρχει καμία πτυχή της αλήθειας για την οποία ο Θεός να μιλάει από μία μόνο πλευρά ή οπτική γωνία, ούτε και μιλάει μονοδιάστατα· αντίθετα, καλύπτει διαφορετικές οπτικές γωνίες, με διαφορετικό ύφος, με διαφορετική γλώσσα και σε άλλο βαθμό κάθε φορά, ώστε οι άνθρωποι να δουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους και να αποκτήσουν αυτογνωσία, κι έτσι να κατανοήσουν ποια κατεύθυνση πρέπει να πάρει η επιδίωξή τους και τι είδους μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσουν. Αυτό το κάνει ώστε οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν και να αλλάξουν τη σατανική, διεφθαρμένη διάθεσή τους και να αφήσουν τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, τις μεθόδους επιβίωσης και τις μεθόδους και τους τρόπους ζωής με τα οποία τους διαφθείρει ο Σατανάς, και αντ’ αυτών να ζήσουν σύμφωνα με τις μεθόδους, τους τρόπους, τις κατευθύνσεις και τους στόχους που τους έχει πει και τους έχει δείξει ο Θεός. Ο Θεός δεν τα κάνει όλα αυτά για να τα χάψουν οι άνθρωποι, ούτε για να τους δείξει πόσο επιμελώς αγαθές είναι οι προθέσεις Του και πόσο δύσκολο είναι να κάνει όσα κάνει. Εσύ δεν χρειάζεται να το ξέρεις αυτό. Επικεντρώσου μόνο στο να βρεις τι πρέπει να κάνεις πράξη στα λόγια που λέει Εκείνος και στο να κατανοήσεις την αλήθεια και τις προθέσεις Του μέσα σ’ αυτά. Πρέπει να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, να ζήσεις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, να συμπεριφερθείς και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, καθώς και να ολοκληρώσεις την ανάθεση που σου έδωσε ο Θεός, έτσι ώστε να πετύχεις τη σωτηρία. Έτσι θα ικανοποιηθεί ο Θεός και το ζήτημα της σωτηρίας του ανθρώπου θα επιτευχθεί στο σύνολό του, πράγμα που θα ωφελήσει και τον άνθρωπο. Όσο για εκείνες τις φορές που υπάρχει ακόμα πολύ δόγμα σε όσα λένε οι άνθρωποι, που οι πράξεις τους είναι υπερβολικά επιφανειακές, που είναι διαρκώς επιπόλαιοι, που η ποταπότητά τους είναι ανυπέρβλητη, μην πιέζεις τα πράγματα, ειδικά στην περίπτωση των νέων ανθρώπων, οι οποίοι δεν έχουν την τάση να ακολουθούν τους κανόνες, τους αρέσει καμιά φορά να κοιμούνται ως αργά και έχουν ορισμένες συνήθειες που δεν είναι ούτε λογικές ούτε και εποικοδομητικές για τους άλλους. Μ’ αυτούς να πηγαίνεις με το μαλακό. Εφόσον είσαι διατεθειμένος να επιδιώξεις την αλήθεια, να καταβάλεις προσπάθεια για τα λόγια του Θεού και να προσέρχεσαι συχνά ενώπιόν Του, ανοίγοντάς Του την καρδιά σου, Εκείνος θα εργαστεί. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει κανέναν άλλον χρησιμοποιώντας ανθρώπινη δύναμη ή ανθρώπινα μέσα, ούτε και οι γονείς σου μπορούν να αλλάξουν εσένα.

Το ότι έχεις έρθει σήμερα στον οίκο του Θεού είναι έργο του Θεού· το ότι ακούς κηρύγματα εδώ με σταθερότητα και ασφάλεια, ακόμα και σ’ αυτήν την εποχή με τις κακές της τάσεις, και κάνεις το καθήκον σου χωρίς να κερδίζεις δεκάρα, κι αυτό είναι έργο του Θεού. Γιατί το κάνει αυτό ο Θεός; Τι βλέπει ο Θεός σ’ εσένα που το συμπαθεί; Ότι έχεις ένα κάποιο αίσθημα δικαιοσύνης, ότι έχεις συνείδηση, αποστρέφεσαι τις κακές τάσεις, σου αρέσουν τα θετικά πράγματα και ανυπομονείς να έρθει η βασιλεία του Θεού, να βασιλεύσουν ο Χριστός και η αλήθεια. Έχεις αυτές τις φιλοδοξίες και ο Θεός τις βλέπει και τις συμπαθεί, γι’ αυτό και σ’ έφερε στον οίκο Του. Νομίζεις πως ο Θεός δεν βλέπει τα ελαττώματα και τις κακές συνήθειες που έχεις; Ο Θεός αντιλαμβάνεται τα ελαττώματά σου, τα ξέρει όλα. Αν τα ξέρει, λοιπόν, γιατί δεν τα φροντίζει; Τέτοια πράγματα προκαλούν σε πολλές περιπτώσεις εσωτερικές συγκρούσεις στους ανθρώπους, οι οποίοι λένε: «Θα έσωζε ο Θεός κάποιον σαν εμένα; Μπορεί κάποιος σαν εμένα να σωθεί; Είμαι τόσο μοχθηρός και διεφθαρμένος, τόσο απρόθυμος να υποταχθώ στην πειθαρχία, τόσο επαναστατικός· επιπλέον, αντιστέκομαι στον Θεό και Τον αμφισβητώ. Πώς είναι δυνατόν να με επιλέγει και πάλι ο Θεός;» Τι σου τρώει τα σωθικά; Μόνο ο Θεός μπορεί να σε σώσει· πρέπει να πιστέψεις ότι μπορεί να το κάνει. Αρκεί και μόνο να επικεντρωθείς στο να ακούς, να αποδέχεσαι και να κάνεις πράξη τα λόγια Του. Μην κολλάς σ’ εκείνα τα άλλα ζητήματα και μην είσαι συνεχώς αρνητικός εξαιτίας τους. Κανείς δεν σε κρατάει με κάτι που έχει εις βάρος σου και κανείς δεν έχει επιχειρήματα εναντίον σου. Δεν κοιτάζει τέτοια πράγματα ο Θεός. Δεν ζημιώνεσαι αν η επιδίωξή σου για το σωστό μονοπάτι και την αλήθεια αναστατώνεται από τις κακές συνήθειες, τα ελαττώματα ή την ποταπότητα που προκύπτουν καθώς πιάνεσαι στα ζιζάνια της ζωής; Δεν αξίζει τον κόπο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Μάλλον υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που είναι αυτήν τη στιγμή κολλημένοι σε μια τέτοια κατάσταση. Κάποιοι λένε πως η υπερβολική βιασύνη είναι στοιχείο της προσωπικότητάς τους, πως ό,τι κάνουν το κάνουν έτσι χοντροκομμένα, και πως δεν τους αρέσει η μελέτη. Λένε, επιπλέον, πως έχουν κακές συνήθειες: Δεν τους αρέσει να σηκώνονται πρωί ή να πηγαίνουν για ύπνο το βράδυ, ενώ τρελαίνονται για ηλεκτρονικά παιχνίδια· άλλες φορές τους αρέσει να πιάνουν ψιλοκουβέντα κι άλλες να λένε αστεία. Ρωτάνε: Θα μ’ έσωζε εμένα ο Θεός; Δεν είναι πρόβλημα που έχεις τόσες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον εαυτό σου; Γιατί δεν αναζητάς λιγάκι; Ποια είναι πραγματικά η άποψη του Θεού και τι λένε πραγματικά τα λόγια Του; Στα λόγια Του, αναφέρονται όλα αυτά ως προβλήματα; Κάποιοι λένε ότι τους αρέσει να ντύνονται καλά και πρέπει να δείχνουν συνέχεια αυτοσυγκράτηση. Άλλοι λένε ότι έχουν υπερβολική όρεξη και αγάπη για το κρέας. Αυτά τα προβλήματα είναι μικρά. Αυτά τα ελαττώματα, αυτές οι προσωπικότητες ή οι συνήθειες ζωής είναι, στη χειρότερη περίπτωση, ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης κάποιου· δεν μετράνε ως διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό από το οποίο πρέπει να απαλλαγούν οι άνθρωποι είναι η διεφθαρμένη διάθεσή τους. Μην κοιτάζεις το δέντρο και χάνεις το δάσος. Όταν μαθαίνεις ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση και αρχίζεις να επικεντρώνεσαι στο να την αναλογίζεσαι και να τη διακρίνεις, όταν καταβάλλεις προσπάθεια γι’ αυτήν κι αρχίζεις να τη μισείς, αυτά τα μικρά σου ελαττώματα θα αλλάξουν σιγά σιγά και δεν θα είναι πια πρόβλημα. Σε μερικούς νέους ανθρώπους αρέσει πολύ η διασκέδαση. Μόλις φροντίσουν το έργο που τους αναλογεί, δεν υπάρχει πρόβλημα να διασκεδάσουν για λίγο. Σε κάποιες νέες γυναίκες αρέσει να είναι όμορφες, να ντύνονται καλά και να φοράνε μακιγιάζ. Ούτε αυτό είναι πρόβλημα, αρκεί να μη γίνεται σε υπερβολικό βαθμό και να μη φοράνε περίεργα ρούχα και έντονο μακιγιάζ. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα· κανείς δεν τις περιορίζει. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι πρόβλημα. Αυτές οι συνήθειες ζωής, οι απαιτήσεις για την ποιότητα της ζωής σου και τα μικρά προβλήματα της προσωπικότητάς σου, τίποτα απ’ αυτά δεν θα μπορούσε να σε κάνει να αντισταθείς στον Θεό ούτε και να εναντιωθείς στην αλήθεια. Αυτό που αληθινά σε κάνει να αντιστέκεσαι στον Θεό, αυτό που σε εμποδίζει να προσέλθεις ενώπιόν Του και σε κάνει να επαναστατείς εναντίον Του είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Όταν ανακαλύψεις, μάθεις και μισήσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και κερδίσεις την υποκειμενική επιθυμία να ασκηθείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, μπορείς να απαλλαγείς απ’ όλα αυτά τα μικρά ελαττώματα. Κι αφού θα έχεις απαλλαγεί από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου —δηλαδή από το μεγαλύτερό σου πρόβλημα, την αντίστασή σου απέναντι στον Θεό— άραγε αυτά τα μικρά σου ελαττώματα θα μετράνε ακόμα ως προβλήματα; Όταν έρθει εκείνη η ώρα, τέτοια μικρά πράγματα όπως το πώς συμπεριφέρεσαι και ζεις, τι τρως, τι πίνεις, πώς χαλαρώνεις, πώς κάνεις το καθήκον σου και πώς τα πηγαίνεις με τους άλλους θα συμβαδίσουν σιγά σιγά με τις αρχές. Μόνο τότε θα μάθεις ότι το να απαλλαγεί κανείς από τη διεφθαρμένη διάθεσή του ήταν και παραμένει η μεγάλη υπόθεση στη ζωή καθενός, και ότι, μόλις απαλλαγεί κανείς απ’ τη διεφθαρμένη διάθεση, απαλλάσσεται και απ’ όλα τα άλλα προβλήματα. Όταν λύσεις το πρόβλημα της επαναστατικότητας εναντίον του Θεού, τότε θα ζεις με ανθρώπινη ομοιότητα, με αξιοπρέπεια. Μπορεί τώρα πια να μην παρουσιάζεις μερικά ελαττώματα μικρής σημασίας. Μπορεί να σε εγκωμιάζουν οι άλλοι, λέγοντας ότι είσαι ένας καλός νεαρός, ότι η πίστη σου στον Θεό είναι ειλικρινής, ότι φαίνεται να είσαι πιστός στον Θεό. Αν, όμως, ο Θεός λέει ότι μπορεί και πάλι να επαναστατήσεις εναντίον Του, τότε οι εξωτερικά καλές συμπεριφορές σου είναι άχρηστες, όσο εξαιρετικές κι αν είναι. Δεν έχεις απαλλαγεί από το θεμελιώδες πρόβλημα, τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, και μπορεί και πάλι να επαναστατήσεις εναντίον του Θεού. Απέχεις ακόμα πάρα πολύ απ’ τη σωτηρία! Σε τι σου χρησιμεύει να έχεις απλώς καλές συμπεριφορές; Δεν τις χρησιμοποιείς απλώς για να εξαπατάς τον εαυτό σου;

Η επίλυση ποιανού προβλήματός σας έχει τώρα ζωτική σημασία; (Του προβλήματος μιας διεφθαρμένης διάθεσης.) Κάποιοι ίσως πουν: «Μ’ αρέσει να φοράω πολύχρωμα ρούχα, που δεν αρέσουν, όμως, στον οίκο του Θεού· θα επαναστατήσω, λοιπόν, εναντίον τους». Δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό· αν σ’ αρέσουν, φόρα τα. Λένε κάποιες: «Μ’ αρέσει να φοράω πούδρα και μακιγιάζ, και να δείχνω όμορφη όταν συναντώ ανθρώπους στην καθημερινότητά μου· είναι τόσο ωραίο αυτό!» Εφόσον έχεις χρόνο για κάτι τέτοιο, δεν υπάρχει πρόβλημα. Λένε κάποιοι: «Μ’ αρέσει να τρώω γκουρμέ φαγητό, και πικάντικες και ξινές γεύσεις». Εφόσον διαθέτεις τα μέσα, τις ευκαιρίες και τον ελεύθερο χρόνο να το κάνεις, μπορείς να φας όσα τέτοια φαγητά θέλεις. Ακόμα κι αν δεν ικανοποιούσες αυτές τις επιθυμίες, ακόμα κι αν τις συγκρατούσες και επαναστατούσες εναντίον τους, δεν θα απαλλασσόσουν από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Και τι θα έβγαινε αν τις συγκρατούσες; Θα υπέφερες πολύ σαρκικά, αλλά θα ένιωθες μέσα σου ότι έχεις αδικηθεί· και ποια παράπλευρη αρνητική συνέπεια θα είχε κάτι τέτοιο για σένα; Θα ένιωθες ότι θα είχες υποφέρει πολύ για τον Θεό, ότι θα είχες αποκτήσει την αλήθεια, ενώ στην πραγματικότητα ούτε θα είχες τίποτα ούτε θα ήσουν τίποτα. Μπορεί να ντύνεσαι κομψά, με αξιοπρέπεια και σοβαρότητα, να μοιάζεις με αδελφό ή αδελφή και να σέβεσαι τους κανονισμούς· αν, όμως, δεν μπορείς καν να βρεις τις αλήθεια-αρχές όταν σου αναθέτουν ένα καθήκον, και υπάρχει περίπτωση έπειτα να διαταράξεις και να αναστατώσεις το έργο της εκκλησίας, τότε έχεις λύσει το θεμελιώδες πρόβλημά σου; (Όχι.) Γι’ αυτό, όπως και να το δεις, το πιο θεμελιώδες ζήτημα είναι να κατανοήσει κανείς τα λόγια του Θεού, την αλήθεια, να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και να απαλλαγεί από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Μη σπαταλάς τις προσπάθειές σου σε μερικά ασήμαντα προβλήματα και εξωτερικές συμπεριφορές, μην κολλάς σ’ αυτά χωρίς να μπορείς να τα εγκαταλείψεις, νιώθοντας διαρκώς μέσα σου ένοχος και χρεωμένος, λύνοντας διαρκώς τέτοια ζητήματα σαν να ήταν απίστευτα σημαντικά. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μην απαλλαγείς ποτέ από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Αν ακόμα κι εσύ δεν γνωρίζεις τι είδους άνθρωπος είσαι ή τι είδους διεφθαρμένη διάθεση έχεις, αν δεν έχεις την παραμικρή κατανόηση σχετικά μ’ αυτό, κάτι τέτοιο δεν θα τα κάνει όλα άνω κάτω; Όταν αντιληφθείς τη διεφθαρμένη ουσία σου, αυτά τα μικροπροβλήματά σου δεν θα είναι πια προβλήματα. Όπως είναι φυσικό, καθώς κατανοείς την αλήθεια, καθώς εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα και αποκτάς την ικανότητα να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, σιγά σιγά θα ξεφορτωθείς αυτά τα μικρά προβλήματα. Το ίδιο ισχύει και για όσους είναι νευρικοί ή αργοκίνητοι, για όσους είναι ομιλητικοί ή λιγομίλητοι· δεν είναι προβλήματα αυτά. Είναι ζητήματα προσωπικότητας. Άλλοι έχουν καλή άρθρωση κι άλλοι όχι· άλλοι είναι μάλλον θαρραλέοι και τολμούν να μιλήσουν μπροστά σε πολύ κόσμο, ενώ άλλοι, που δεν είναι τόσο θαρραλέοι, δεν τολμούν να μιλήσουν όταν είναι μπροστά πολλοί άνθρωποι. Άλλοι είναι εσωστρεφείς, άλλοι εξωστρεφείς. Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι πρόβλημα. Τι είναι πρόβλημα; Η διάθεση των αντίχριστων που αντιστέκεται στον Θεό —αυτή είναι πρόβλημα. Είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα απ’ όλα, η πηγή όλης της ανθρώπινης διαφθοράς. Αν λύσεις το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης, κανένα άλλο πρόβλημα δεν θα είναι πια πρόβλημα.

Καμία άλλη απορία; (Θεέ μου, έχω μια απορία: Καθώς επιδιώκω την αλήθεια, έχω μια κανονική πνευματική ζωή, κι όμως η καρδιά μου δεν είναι και τόσο μεγάλη όσον αφορά την αγάπη μου και την επιδίωξή μου για την αλήθεια. Όταν νιώθω ότι βρίσκομαι σε λάθος κατάσταση, επιδιώκω με επιμέλεια για μια-δυο μέρες· μόλις, όμως, περάσουν οι μέρες αυτές, χαλαρώνω και πάλι. Αυτή η κατάσταση εμφανίζεται ξανά και ξανά, και ξέρω ότι πρόκειται για μια διάθεση που αποστρέφεται την αλήθεια· δεν μπορώ, όμως, να απαλλαγώ ριζικά απ’ αυτήν.) Αυτό δεν αποφεύγεται· έτσι είναι η ζωή-είσοδος του ανθρώπου. Όταν διαρκώς επιθυμείς να απαλλαγείς απ’ αυτό το πρόβλημα, κάνεις ένα λάθος. Για παράδειγμα: Το κριτήριο κάποιων γυναικών, όταν ψάχνουν σύζυγο, είναι να μη στέκονται και τόσο στη μέτρια εμφάνιση, αρκεί αυτός που θα βρουν να είναι ρομαντικός. Θα πρέπει να θυμάται πού και πότε γνωρίστηκαν, τα γενέθλιά της, την επέτειό τους και ούτω καθεξής. Θα πρέπει να θυμάται κάθε σημαντική μέρα· να θυμάται να λέει κάθε τόσο «Σ’ αγαπώ, γλυκιά μου!» και κάθε τόσο να της κάνει δώρα. Θα τον υποβάλει σε δοκιμασία: «Πότε βγήκαμε το πρώτο μας ραντεβού; Πότε είναι του Αγίου Βαλεντίνου;» Ψάχνει συχνά ρομαντισμό και διέγερση μ’ αυτόν τον τρόπο και, αν η ζωή της γίνει πιο άνοστη, αντιδρά, κάνοντας παράπονα στον σύζυγό της: «Τι άξεστος που είσαι. Δεν ξέρεις από ρομαντισμό. Περνάω τόσο βαρετά κοντά σου! Η ζωή μου καταστρέφεται στα χέρια σου!» Δεν παρουσιάζουν πολλές γυναίκες αυτό το ελάττωμα; Κι όταν λες ότι ο σύζυγος κάποιας άλλης γυναίκας είναι ρομαντικός, ότι ξέρει πώς να καλοπιάνει μια γυναίκα, ότι φέρεται στη σύζυγό του σαν να ήταν πριγκίπισσα, τότε αυτές οι γυναίκες ζηλεύουν αφόρητα και εύχονται να μπορούσαν να αρπάξουν αυτόν τον σύζυγο και να τον κάνουν δικό τους. Απλώς δεν είναι διατεθειμένες να ζήσουν μια πεζή και συνηθισμένη ζωή. Έχεις παρουσιάσει εσύ αυτό το ελάττωμα; (Ναι.) Την ώρα που ο Θεός κάνει έργο και σώζει ανθρώπους, δεν συμβαίνουν και τόσα συναρπαστικά και συγκινητικά γεγονότα ούτε πρόκειται να δημιουργήσει ο Θεός εκπλήξεις για χάρη σου. Πρακτικός σημαίνει πεζός και συνηθισμένος. Η επιδίωξη της αλήθειας δεν απαιτεί συναίσθημα. Εφόσον έχεις μέσα σου την επιδίωξη και εξετάζεις κάθε τόσο αν το μονοπάτι που έχεις πάρει παρουσιάζει απόκλιση και αν υπάρχουν τυχόν παραβλέψεις ή ζημίες στο καθήκον που εκτελείς εξαιτίας ανθρώπινου λάθους, εφόσον συναναστρέφεσαι πάνω στο αν οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν το διάστημα αυτό τυχόν νέες ιδέες και γνώσεις για την εκτέλεση κάποιου καθήκοντος, τις οποίες εσύ δεν έχεις, εφόσον συναναστρέφεσαι πάνω στο αν υπήρξαν στρεβλώσεις στο πώς κατανοείς τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζεις, πάνω στο αν περιείχαν πράγματα τα οποία αδυνατείς να κατανοήσεις ή δεν τα έχεις βιώσει ή τα έχεις αγνοήσει, και ούτω καθεξής· εφόσον όλα αυτά τα μονοπάτια, οι στόχοι και οι κατευθύνσεις είναι κανονικά και σωστά, αυτό αρκεί. Αρκεί να έχεις μια σωστή γενική κατεύθυνση. Μην αναζητάς τον ενθουσιασμό και μην ψάχνεις εκπλήξεις. Κανείς δεν πρόκειται να σε εκπλήξει. Το να πιστεύει κανείς στον Θεό και να επιδιώκει την αλήθεια είναι το ίδιο με το να ζει ένας κανονικός άνθρωπος τη ζωή του. Είναι μια μάλλον αδιάφορη ζωή τον περισσότερο καιρό, επειδή ζεις σ’ αυτόν τον κόσμο, όπου τίποτα δεν είναι υπερφυσικό και τίποτα δεν είναι αποκομμένο από την πραγματική ζωή. Τόσο αδιάφορα είναι τα πράγματα. Αυτού του είδους η αδιάφορη ζωή, όμως, έχει μια διαφορά απ’ τη ζωή όσων δεν πιστεύουν: Ενώ εσύ πιστεύεις στον Θεό και κάνεις το καθήκον σου, ενημερώνεσαι συνεχώς για τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, διορθώνεις κι αλλάζεις συνεχώς τη σχέση σου με τον Θεό, και ενημερώνεσαι συνεχώς για τις αλήθειες που δεν κατανοείς· έτσι, μαθαίνεις και αποδέχεσαι όσες αλήθειες δεν γνωρίζεις ή δεν κατανοείς. Αυτή είναι η διαφορά. Κι είναι ήδη μια μεγάλη διαφορά· τι άλλο, λοιπόν, θα μπορούσατε να ζητήσετε; Δεν συμβαίνουν αρκετά στον οίκο του Θεού, στην εκκλησία, γύρω σου; Όσα έχουν συμβεί από τότε που ο Θεός άρχισε το έργο Του μέχρι τώρα είναι αρκετά για να τα υπολογίσουν οι άνθρωποι. Οι μέρες φεύγουν τόσο γρήγορα: Δέκα, είκοσι χρόνια περνάνε σαν αστραπή· κι έπειτα το ίδιο, σαν αστραπή, άλλα τριάντα, πενήντα χρόνια. Κάπως έτσι είναι η ζωή ενός ανθρώπου. Τι άλλον ενθουσιασμό να ψάξει κανείς; Όλα αυτά είναι αρκετά συναρπαστικά. Σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου μπορείς να ανακαλύψεις μοναδικά πράγματα, να αποκαλύψεις την αλήθεια και να εκπλαγείς. Είναι αδιάφορο αυτό; (Όχι.) Άλλο να επιδιώκεις την αλήθεια, κι άλλο να αναζητάς τον ενθουσιασμό. Αυτό ισχύει για τους ανθρώπους που ζουν στην κανονική ανθρώπινη φύση τους, σ’ αυτόν τον υλικό κόσμο. Μην ψάχνεις τον ενθουσιασμό· τον ενθουσιασμό και τα συναισθήματα τα ψάχνουν οι χορτάτοι άνθρωποι που βαριούνται. Όσοι κάνουν τα καθήκοντά τους και επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να μάθουν κάτι καινούργιο κάθε μέρα. Θα πουν κάποιοι: «Γιατί, λοιπόν, εγώ δεν μαθαίνω;» Μπορεί απλώς η πρόοδός σου να είναι πιο αργή· αν μαθαίνεις καινούργια πράγματα κάθε μήνα, αυτό αρκεί. Εφόσον προοδεύεις και επιδιώκεις την αλήθεια, θα έχεις αρκετές αποδείξεις για την πρόοδό σου. Λύθηκε αυτό το ζήτημα με τη συναναστροφή; (Λύθηκε.) Πώς; Ποια λόγια το έλυσαν; (Λύθηκε με την έννοια ότι ξέρω πως οι απόψεις μου για την επιδίωξη κατά την πίστη μου στον Θεό δεν είναι πρακτικές, πως η μέθοδος επιδίωξής μου δεν είναι ρεαλιστική. Επιδιώκω διαρκώς τη διέγερση, επιδιώκω συνεχώς να νιώθω πράγματα, και προσεγγίζω τον Θεό μόνο με αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, διατηρώντας μαζί Του μια σχέση που χαρακτηρίζεται από μια απόσταση σεβασμού, κι όμως αγνοώ ότι οι άνθρωποι παρουσιάζουν αδυναμίες κατά τη διάρκεια της ζωή-εισόδου τους, ότι μέσα από αυτές αναπτύσσονται και ότι αντιμετωπίζουν κάθε είδους περιστάσεις. Κι αυτό είναι κανονικό.) Σωστά το κατάλαβες. Όταν δεν έχουν προκύψει κάποιες περιστάσεις, οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν τα καθήκοντά τους όπως πρέπει και να συνεχίζουν την επιδίωξή τους όπως πρέπει. Μην ψάχνεις τον ενθουσιασμό ούτε τα συναισθήματα· μην είσαι υπερευαίσθητος και μη λες: «Γιατί άραγε δεν έχω κέφια σήμερα; Το βρήκα: Η σχέση μου με τον Θεό δεν είναι στενή· ας πάω γρήγορα να προσευχηθώ!» Δεν χρειάζεται τέτοια υπερευαισθησία. Δεν έχει πρόβλημα ο Θεός· δεν ασχολείται μ’ αυτά τα ασήμαντα ζητήματά σου! Μπορείς να πεις: «Έχω μέρες να προσευχηθώ, όμως αναζητώ συχνά μέσα μου τον Θεό όταν ενεργώ, και συνεχίζω να έχω θεοφοβούμενη καρδιά». Κανένα πρόβλημα. Κάποιοι θα πουν: «Αχ, ήμουν τόσο απασχολημένος με το καθήκον μου, που έχω μέρες να διαβάσω τα λόγια του Θεού». Δεν ακολούθησες αυτήν τη διαδικασία, την αγνόησες· ενώ έκανες το καθήκον σου, όμως, ανακάλυψες πολλά προβλήματα και κάπως αποκάλυψες μια διεφθαρμένη διάθεση, και σ’ αυτό το διάστημα άκουσες τους άλλους να συναναστρέφονται, πράγμα πολύ εποικοδομητικό για σένα. Δεν είναι αυτό ένα αληθινό κέρδος; Όταν διαβάζεις τα λόγια του Θεού, δεν το κάνεις για να κατανοήσεις και να κερδίσεις την αλήθεια; Σε τι χρησιμεύει το να επιμένεις σε μια ορισμένη μέθοδο ή τρόπο; Εντάξει. Θα ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή συναναστροφή. Εις το επανιδείν! (Ευχαριστώ, Θεέ μου, και εις το επανιδείν!)

30 Μαΐου 2020