Πριν ξεκινήσουμε τη σημερινή μας συνάθροιση, θα ακούσουμε μια συζήτηση. Συνομιλούν δύο άνθρωποι. Λέει ο πρώτος: «Αν με κλάδευε κάποιος, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν θα ήθελαν πια να κάνουν το καθήκον τους». Λέει ο δεύτερος: «Δεν θα ήθελαν να κάνουν το καθήκον τους; Σιγά τ’ αυγά. Αν κάποιος αντικαθιστούσε εμένα, οι αδελφοί και οι αδελφές θα γίνονταν αρνητικοί και αδύναμοι». Μόλις είδε ο πρώτος ότι ο άλλος τον ξεπερνάει, λέει: «Αν σταματούσα να πιστεύω, οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας μου θα με ακολουθούσαν όλοι τους». Μόλις το άκουσε αυτό, λέει ο δεύτερος: «Αυτό θα πει, λοιπόν, ότι έχεις ισχυρότερη παρουσία από μένα. Ακόμα κι έτσι, όμως, αν κάποιος με απέπεμπε, πολλοί άνθρωποι στην εκκλησία μας θα σταματούσαν να πιστεύουν. Τι λες γι’ αυτό; Έχω ισχυρότερη παρουσία από σένα, έτσι δεν είναι;» Καταλαβαίνετε τι λένε σ’ αυτήν τη συζήτηση; Για ποιο πράγμα ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον; (Ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον για το ποιος μπορεί να πάρει ανθρώπους με το μέρος του, ποιος μπορεί να ιδρύσει ευκολότερα ένα ανεξάρτητο βασίλειο· μετράνε ποιος από τους δύο είναι λίγο περισσότερο πονηρός από τον άλλον.) Ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον για το ποιος είναι πιο πονηρός, ποιος είναι πιο ικανός, ποιος έχει περισσότερες ικανότητες και ποιος από τους δύο έχει πάρει με το μέρος του περισσότερους ανθρώπους. Μήπως ανταγωνίζονται για το ποιος από τους δύο έχει περισσότερη αλήθεια-πραγματικότητα; Ή ποιος έχει πιο ανθρώπινη φύση; Ή μήπως ποιος από τους δύο κατανοεί περισσότερο την αλήθεια; (Όχι. Ανταγωνίζονται για το ποιος θα είχε περισσότερους υπερασπιστές αν τον αντικαθιστούσαν ή τον απέπεμπαν.) Τι είδους ικανότητα είναι αυτή για την οποία ανταγωνίζονται; Ο ανταγωνισμός τους αφορά το ποιος έχει μεγαλύτερη ικανότητα να ελέγχει, να παγιδεύει και να παραπλανά ανθρώπους. Για μαντέψτε: Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί οι δύο; (Είναι και οι δυο τους αντίχριστοι.) Τι είναι; Δεν είναι και οι δυο τους κακοί άνθρωποι και τύραννοι; (Είναι.) Είναι εύκολο να δει κανείς ότι είναι δύο κακοί άνθρωποι· ανταγωνίζονται αναίσχυντα ο ένας τον άλλον για το ποιος από τους δύο έχει μεγαλύτερο περιθώριο να κάνει κακό, ποιος είναι ικανότερος να παραπλανά και να ελέγχει τους άλλους, ποιος έχει μεγαλύτερη ικανότητα να παίρνει ανθρώπους με το μέρος του, ποιος ανταγωνίζεται πιο επάξια τον Θεό για να κερδίσει τον εκλεκτό λαό Του. Όποιος από τους δύο μπορεί να ελέγξει περισσότερους ανθρώπους, αυτός έχει και τη μεγαλύτερη ικανότητα. Αυτό είναι το θέμα του ανταγωνισμού τους. Πείτε Μου, υπάρχουν αντίχριστοι που ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον μ’ αυτόν τον τρόπο; (Υπάρχουν.) Το κάνουν απροκάλυπτα ή ανταγωνίζονται κρυφά ο ένας τον άλλον; (Κρυφά.) Υπάρχει, λοιπόν, στην πραγματικότητα το περιεχόμενο της συζήτησης μεταξύ αυτών των δύο; Είναι αληθινό; (Υπάρχει και είναι αληθινό.) Δεδομένου ότι ανταγωνίζονται κρυφά ο ένας τον άλλον, θα τα έλεγαν ολοφάνερα όλα αυτά; Οι αντίχριστοι, κατά συντριπτική πλειοψηφία, είναι πονηροί και μοχθηροί· δεν θα έλεγαν κάτι τέτοιο απροκάλυπτα ή ευθέως, για να μη δώσουν στους άλλους λαβή για σχόλια. Αυτές είναι, όμως, οι κρυφές τους σκέψεις, και πράγματι έτσι ενεργούν. Όπως κι αν προσπαθούν να κουκουλώσουν και να κρύψουν πράγματα ή να μεταμφιεστούν, η κακόβουλη φύση τους και η αντίχριστη φύση που έχουν δεν είναι δυνατό να συγκαλυφθούν. Είναι σίγουρο ότι όλα θα αποκαλυφθούν. Μπορεί να μη λένε τίποτα φωναχτά, και δεν υπάρχει τίποτα το προφανές ν’ ακούσουν οι άλλοι, ενεργούν, όμως, χωρίς την παραμικρή απόκρυψη ή ασάφεια, χωρίς να κρύβονται ή να τηρούν μυστικότητα. Επίσης, δεν ενεργούν πίσω από την πλάτη των άλλων, ούτε βέβαια κάνουν παραχωρήσεις. Δεν υπάρχει καμία ασάφεια ή προχειρότητα στις συμπεριφορές και τις πράξεις τους που έχουν σκοπό να παγιδεύσουν ανθρώπους, να τους παραπλανήσουν, να τους ελέγξουν και να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο. Εναντιώνονται ολοφάνερα στον Θεό, και ολοφάνερα παγιδεύουν και παραπλανούν ανθρώπους. Έχουν την ελπίδα ότι, αν τύχαινε να κλαδευτούν, θα έσπευδαν να τους υπερασπιστούν πολλοί αδελφοί και αδελφές, θα εναντιώνονταν στον Θεό και στον οίκο Του, θα γίνονταν αρνητικοί, θα τεμπέλιαζαν και δεν θα έκαναν τα καθήκοντά τους. Κάτι τέτοιο θα τους ευχαριστούσε πολύ και θα εκπλήρωνε την επιθυμία τους. Αν αντικατασταθούν, θέλουν απεγνωσμένα πολλοί άνθρωποι να γίνουν αρνητικοί, να πάρουν ανοιχτά το μέρος τους, να σπεύσουν να τους υπερασπιστούν, και να δώσουν εξηγήσεις και επιχειρήματα για λογαριασμό τους στο παρασκήνιο. Θέλουν απεγνωσμένα οι άλλοι να απαριθμούν τα θετικά στοιχεία τους, να υπερασπίζονται την ορθότητά τους, ακόμα και να κρίνουν και να καταδικάζουν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού, να ξεσηκωθούν εναντίον του Θεού κρυφά μέσα τους, να αρνηθούν τη δικαιοσύνη Του, να αρνηθούν ότι όλα όσα λέει και κάνει Εκείνος είναι η αλήθεια, ότι όλα αυτά είναι θετικά πράγματα. Αφού σταματήσουν να πιστεύουν, θέλουν απεγνωσμένα να τους ακολουθήσουν όλοι στη δυσπιστία, να φύγουν μαζί τους, να γίνουν ακόλουθοί τους· θέλουν απεγνωσμένα να αρνηθούν όλοι ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, και να πιστέψουν πως την αλήθεια την έχουν εκείνοι, πως όλα όσα κάνουν εκείνοι είναι σωστά, ότι εκείνοι μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους και να τους σώσουν. Αν αποπεμφθούν ή αποβληθούν από την εκκλησία επειδή έκαναν κακό, θέλουν απεγνωσμένα να αρνηθούν την ύπαρξη του Θεού πολλοί άνθρωποι και να επιστρέψουν στον κόσμο, όπου θα γίνουν άπιστοι. Αυτό θα τους ευχαριστούσε πολύ. Θα αποκαθιστούσε την ισορροπία μέσα τους και θα τους ανακούφιζε. Ποιους αντιπροσωπεύουν αυτές οι αποκαλύψεις σατανικής διάθεσης, αυτές οι συμπεριφορές, αυτές οι ουσίες, ακόμα κι αυτές οι περίπλοκες, λεπτομερείς ιδέες και σκέψεις; Είναι πραγματικοί αδελφοί και αδελφές αυτοί οι άνθρωποι; Έχουν πραγματική πίστη στον Θεό; Υποτάσσονται πραγματικά σ’ Αυτόν; Έχουν έστω και απειροελάχιστο φόβο Θεού; (Όχι.) Από αυτό φαίνεται ότι οι αντίχριστοι, από την ουσία τους, είναι πολέμιοι του Θεού και είναι εχθροί Του. Είναι ακριβής αυτή η δήλωση; Είναι η αλήθεια; (Είναι ακριβής, και είναι η αλήθεια.) Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, εκατό τοις εκατό. Αυτή η δήλωση είναι η αλήθεια πέρα ως πέρα, επειδή είναι ένα γεγονός που θα παραμείνει απαράλλαχτο για πάντα. Έτσι σκέφτονται οι αντίχριστοι και έτσι ενεργούν. Όλες οι ενέργειες και οι πράξεις τους υπαγορεύονται από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες, και υπαγορεύονται κι υποκινούνται από τη φύση των αντίχριστων. Μπορούν, λοιπόν, να σωθούν άνθρωποι που είναι αντίχριστοι; (Όχι.) Είναι σταθερά πολέμιοι του Θεού, είναι σταθερά πολέμιοι της αλήθειας. Κατά τη γνώμη τους, αν κάποιος βλάψει τα συμφέροντά τους ή χαλάσει τη φήμη τους, τους στερήσει τις επιθυμίες τους, τις φιλοδοξίες τους και την ελπίδα τους για ευλογίες, ξεσηκώνονται για να του αντισταθούν και γίνονται εχθροί του, είτε αυτό που έκαναν ήταν σωστό, είτε ήταν λάθος. Αυτή είναι η φύση των αντίχριστων. Γι’ αυτό, ό,τι λάθη και κακές πράξεις κι αν έχουν κάνει άνθρωποι όπως οι αντίχριστοι, ό,τι κι αν έχουν κάνει που να πηγαίνει κόντρα στις αρχές και τις εργασιακές διευθετήσεις του οίκου του Θεού, δεν πρόκειται να αφήσουν τους άλλους να τους κλαδέψουν, ούτε να τους εκθέσουν και να τους χειριστούν. Μόλις τους συμβούν αυτά τα πράγματα, όχι μόνο δεν θα καταφέρουν να υποταχθούν και να τα αποδεχθούν ή να αναγνωρίσουν πως όσα έκαναν ήταν κακές πράξεις· όχι, θα αντεπιτεθούν, και θα προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν το καλό τους όνομα με οποιοδήποτε μέσο. Με όποιο μέσο έχουν στη διάθεσή τους, θα προσπαθήσουν να επιρρίψουν την ευθύνη για τις αμαρτίες και τα λάθη τους σε κάποιον άλλο, χωρίς να πάρουν κανένα μερίδιο ευθύνης. Κι ακόμα παραπέρα, αυτό που επιθυμούν πάνω απ’ όλα είναι οι άνθρωποι να ξεγελαστούν και να παραπλανηθούν ώστε να δικαιολογούν τις κακές τους πράξεις και να επιχειρηματολογούν υπέρ τους, και ακόμα περισσότεροι άνθρωποι να υψώσουν ανάστημα και να μιλήσουν υπέρ τους. Αυτό θα ήθελαν να δουν πάνω απ’ όλα.

Εδώ θα τελειώσουμε την ιστορία μας. Καλά το μαντέψατε. Αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι όντως αντίχριστοι. Μόνο αντίχριστοι θα μπορούσαν να κάνουν μια τέτοια συζήτηση, να ξεστομίσουν και να ευχηθούν τέτοια πράγματα. Ένας κανονικός διεφθαρμένος άνθρωπος μπορεί να έχει λίγες τέτοιες ιδέες πότε πότε, όταν όμως του συμβεί κάτι στ’ αλήθεια, θα επιστρέψει ενώπιον του Θεού για να αναζητήσει και να προσευχηθεί. Λίγο λίγο, θα καταλήξει να υποταχθεί. Όλοι όσοι πιστεύουν αληθινά, όλοι όσοι έχουν συνείδηση και λογική, όλοι τους έχουν κάπως θεοφοβούμενη καρδιά όταν τους κλαδεύουν ή τους αντικαθιστούν. Σε κάποιον βαθμό, έχουν στάση υποταγής, προθυμία να υποταχθούν. Δεν επιθυμούν να αντιταχθούν στον Θεό και να είναι πολέμιοί Του. Έτσι πρέπει να συμπεριφέρεται ένας συνηθισμένος άνθρωπος με διεφθαρμένη διάθεση. Ένας αντίχριστος, ωστόσο, δεν έχει κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσει, δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις επιθυμίες του, και δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες που έχει, όπως το να ελέγχει τους ανθρώπους, να τους παίρνει με το μέρος του και να τους παραπλανά. Επιπλέον, όλα αυτά δεν πρόκειται να μειωθούν καθόλου· με τον καιρό και καθώς αλλάζουν οι περιστάσεις, οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες του θα γίνονται ακόμα χειρότερες, θα διογκώνονται ακόμα περισσότερο. Αυτή είναι η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στη φύση-ουσία των αντίχριστων και σ’ εκείνη των συνηθισμένων διεφθαρμένων ανθρώπων.

Έχουμε ολοκληρώσει πλέον τη συναναστροφή μας πάνω στο ένατο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων. Αυτήν τη φορά, θα συναναστραφούμε πάνω στο δέκατο σημείο: Σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Να σιχαίνεται κανείς την αλήθεια, να παραβιάζει απροκάλυπτα τις αρχές και να περιφρονεί τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού —καθένα από αυτά θα ήταν κι από μόνο του αρκετά σοβαρό, και κανένα δεν είναι αποκάλυψη μιας συνηθισμένης διεφθαρμένης διάθεσης. Μπορεί να δει κανείς ότι η ουσία των αντίχριστων που περιέχει καθένα από αυτά φέρνει μαζί της κακία και μοχθηρία. Είναι δύο προφανή και σοβαρά στοιχεία. Σ’ αυτήν την περίπτωση, μπορεί κανείς να πει ότι η ουσία των αντίχριστων χαρακτηρίζεται από αλαζονεία, αδιαλλαξία και δολιότητα; (Όχι.) Θα ήταν αρκετά δύσκολο να φτάσει κανείς στον πυρήνα αυτών των χαρακτηριστικών της ουσίας ενός αντίχριστου μ’ αυτές τις περιγραφικές λέξεις. Μόνο δύο διαθέσεις, αυτές της κακίας και της μοχθηρίας, περικλείουν την ουσία των αντίχριστων.

Θα τις εξετάσουμε μία προς μία. «Σιχαίνονται την αλήθεια» —τι σημαίνει «σιχαίνομαι»; (Περιφρονώ κάτι.) (Υποτιμώ, απαξιώνω και υποβαθμίζω κάτι.) (Θεωρώ κάτι εντελώς αξιοκαταφρόνητο.) Όλες οι λέξεις που χρησιμοποιείτε σημαίνουν πάνω-κάτω το ίδιο πράγμα. «Σιχαίνομαι» κάτι σημαίνει ότι το αγνοώ, το περιφρονώ, το υποβαθμίζω, το υποτιμώ και το απαξιώνω. Γενικά μιλώντας, σημαίνει να αντιστέκεται κανείς σε κάτι, κάτι να του προκαλεί αηδία και αποστροφή από τα βάθη της καρδιάς του, να μην το αποδέχεται ή ακόμα και να το καταδικάζει, να το κρίνει με εχθρικότητα και να το συκοφαντεί. Σε τι βαθμό διαφέρουν αυτά με όσα είπατε εσείς; (Είναι πιο αναλυτικά και συγκεκριμένα.) Είναι πιο συγκεκριμένα και πρακτικά απ’ όσα είπατε εσείς. Οι περισσότεροι από τους ορισμούς που δώσατε ήταν συνώνυμα της λέξης «σιχαίνομαι». Όσα είπα Εγώ είναι μια πιο λεπτή προσέγγιση στην ουσία των ενεργειών και της συμπεριφοράς που περιγράφει η λέξη «σιχαίνομαι»· είναι μια συγκεκριμένη και αναλυτική περιγραφή της συμπεριφοράς και της ουσίας του να σιχαίνεται κανείς την αλήθεια. Σημαίνει πως, όταν κάποιος σιχαίνεται την αλήθεια, τότε σε όσα κάνει, στον τρόπο που αντιμετωπίζει την αλήθεια στην καθημερινή του ζωή και στη στάση που υιοθετεί μέσα του απέναντι σε θέματα που αφορούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, οι άλλοι βλέπουν ότι η στάση του απέναντι στην αλήθεια είναι μια στάση μη αποδοχής, αντίστασης και αποστροφής γι’ αυτήν· φτάνει μάλιστα και στο σημείο να κρίνει, να καταδικάσει και να αμαυρώσει την αλήθεια. Όλα αυτά είναι συγκεκριμένοι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται και αποκαλύπτεται το να σιχαίνεται κανείς την αλήθεια· τόσο συγκεκριμένοι μάλιστα ώστε να συμπεριλαμβάνουν κάθε πτυχή της στάσης ενός ανθρώπου απέναντι στην αλήθεια, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους την προσεγγίζει. Η αλήθεια, τα λόγια του Θεού και τα θετικά πράγματα τού προκαλούν αποστροφή. Αντιστέκεται σ’ αυτά από τα βάθη της καρδιάς του, και δεν τα αποδέχεται. Όταν του πεις ότι κάτι είναι τα λόγια του Θεού, ότι κάτι είναι η αλήθεια, ποια θα είναι η στάση του; «Τα λόγια του θεού, η αλήθεια —σιγά το πράγμα! Χρησιμοποιείς τα λόγια του θεού και την αλήθεια παντού. Άλλα πράγματα εκτός από τα λόγια του θεού δεν υπάρχουν στη ζωή που ζούμε εμείς οι άνθρωποι; Τόσα βιβλία έχουμε διαβάσει, τόση εκπαίδευση έχουμε αποκτήσει, μάταια τα κάναμε όλ’ αυτά; Οι άνθρωποι έχουν νου και άποψη· έχουν την ικανότητα να σκέφτονται ελεύθερα πάνω στα προβλήματα. Δεν είναι κάπως υπερβολικά δογματικό να βασίζει κανείς τα πάντα στα λόγια του θεού και την αλήθεια;» Ποια θα είναι η συμπεριφορά του όταν του συμβεί κάτι, κι εσύ του πεις ότι πρέπει να προσευχηθεί στον Θεό, να Τον αναζητήσει και να διαβάσει τα λόγια Του; «Να διαβάσω τα λόγια του θεού; Όταν κάτι μας συμβαίνει, είναι δικό μας πρόβλημα. Τι σχέση έχουν τα προβλήματα του ανθρώπου με τον θεό; Τι σχέση έχουν με την αλήθεια; Πιστεύεις πραγματικά πως όλα όσα βρίσκονται εκεί, στα λόγια του θεού, ότι είναι κάτι σαν εγκυκλοπαίδεια; Τα λόγια του θεού δεν αναφέρουν απαραίτητα τα πάντα. Τα προβλήματα που έχουν οι άνθρωποι πρέπει να τα χειρίζονται οι άνθρωποι, και κάθε συγκεκριμένο πρόβλημα απαιτεί μια συγκεκριμένη λύση. Αν κάτι δεν μπορείς να το διαχειριστείς, ψάξε το στο διαδίκτυο ή πάρε τη συμβουλή ενός ειδικού γι’ αυτό. Εδώ στην εκκλησία μας, υπάρχουν μέχρι και καθηγητές πανεπιστημίου, ενώ πολλοί από τους αδελφούς και τις αδελφές είναι φοιτητές στο πανεπιστήμιο. Δεν μπορούμε όλοι εμείς μαζί να είμαστε ισάξιοι με την αλήθεια;» Με το που θα αναφέρεις την αναζήτηση του Θεού και της αλήθειας, με το που θα πεις ότι πρέπει να διαβάσει τα λόγια του Θεού, του μπαίνει η ιδέα να σε περιφρονήσει. Δεν είναι διατεθειμένος να ασκηθεί έτσι· θα του φαινόταν υπερβολικά υποτιμητικό και ταπεινωτικό, και θεωρεί ότι κάτι τέτοιο θα τον έκανε να φαίνεται ανίκανος. Αυτό δεν είναι μια έκφανση του να σιχαίνεται κανείς κάτι; Είναι μια πραγματική εκδήλωση, μια πραγματική συμπεριφορά που δείχνει ότι κάποιος σιχαίνεται την αλήθεια. Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν είναι μειοψηφία. Μπορεί να ακούνε συχνά κηρύγματα, να κρατούν στα χέρια τους τόμους με τα λόγια του Θεού και να κάνουν καθήκοντα στον οίκο Του, όταν όμως τους συμβεί κάτι και τους πουν να αναζητήσουν την αλήθεια και να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, εκείνοι το βρίσκουν γελοίο και νιώθουν αποστροφή. Δεν μπορούν να το αποδεχθούν· τους προκαλεί μέχρι και αηδία. Γι’ αυτό, όταν τους συμβεί κάτι, εφαρμόζουν ανθρώπινες μεθόδους για να το επιλύσουν· ισχυρίζονται τα εξής: «Κάθε συγκεκριμένο ζήτημα απαιτεί συγκεκριμένη λύση, και τα προβλήματα των ανθρώπων πρέπει να τα λύνουν οι άνθρωποι. Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς τον θεό. Δεν χρειάζεται να τα φροντίζει όλα εκείνος. Εξάλλου, υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορεί να τα φροντίσει ο θεός. Αυτά είναι προσωπικά μας ζητήματα, που καμία σχέση δεν έχουν ούτε με τον θεό, ούτε με την αλήθεια. Ο θεός δεν πρέπει να επεμβαίνει στην ατομική μας ελευθερία, ούτε να επεμβαίνει στα προσωπικά μας. Έχουμε δικαίωμα επιλογής, το δικαίωμα να επιλέγουμε πώς να ζούμε, πώς να συμπεριφερόμαστε και πώς να μιλάμε. Η αλήθεια και τα λόγια του θεού είναι για στιγμές έκτακτης ανάγκης, για κρίσιμες στιγμές, για στιγμές μέγιστης αναγκαιότητας, όταν συμβαίνει σε κάποιον κάτι που δεν μπορεί να λύσει, κάτι από το οποίο δεν βρίσκει διέξοδο· τότε πρέπει να παίρνει τα λόγια του θεού και να τα διαβάζει λίγο, για να βρει ανακούφιση και κάποια πνευματική παρηγοριά. Αυτό φτάνει και περισσεύει». Από αυτό φαίνεται ότι η στάση που κρατούν άνθρωποι όπως οι αντίχριστοι απέναντι στην αλήθεια είναι ξεκάθαρα μια στάση που δεν αναγνωρίζει ότι η αλήθεια μπορεί να γίνει η ίδια η ζωή του ανθρώπου ή ότι τα λόγια του Θεού αφορούν όλα όσα συμβαίνουν στην αληθινή ζωή τους. Ούτε βέβαια πιστεύουν το γεγονός ότι ο Θεός κρατά στο χέρι Του κάθετί ανθρώπινο.

Οι αντίχριστοι σιχαίνονται την αλήθεια· αυτό λέει πολλά. Τι σημαίνει όταν λέμε ότι οι αντίχριστοι σιχαίνονται την αλήθεια; Τι περιλαμβάνει αυτό; Θα το χωρίσουμε σε τρία σημεία προς ανάλυση. Έτσι θα σας είναι πιο ξεκάθαρο. Πρώτον, σιχαίνονται την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Η ταυτότητα και η ουσία του Θεού δεν σηματοδοτούν την αλήθεια; (Ναι.) Δεύτερον, σιχαίνονται τη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός. Η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός και το έργο που κάνει Εκείνος δεν είναι, άραγε, η αλήθεια; (Είναι.) Και τέλος, σιχαίνονται τα λόγια του Θεού. Το πρώτο, λοιπόν, είναι ότι σιχαίνονται την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, το δεύτερο, εν συντομία, είναι ότι σιχαίνονται τον Χριστό, και το τρίτο είναι ότι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού. Στη συνέχεια, θα αναλύσουμε καθένα από αυτά ξεχωριστά.

I. Το να σιχαίνεται κανείς την ταυτότητα και την ουσία του Θεού

Πρώτα θα συναναστραφούμε πάνω στο είδος της στάσης που τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στην ταυτότητα και την ουσία του Θεού, η οποία θα δείξει ότι σιχαίνονται την αλήθεια υπό αυτήν την έννοια. Ποια είναι η στάση ενός αντίχριστου απέναντι στην ταυτότητα και την ουσία του Θεού; Τι πιστεύει γι’ αυτά τα πράγματα; Πώς τα ορίζει; Πώς τα βλέπει; Τι περιλαμβάνει η ουσία του Θεού; Περιλαμβάνει τη δίκαιη διάθεση του Θεού, την παντοδυναμία Του, την αγιοσύνη Του και τη μοναδικότητά Του. Όσο για το γεγονός ότι η ταυτότητά Του είναι αυτή του Δημιουργού, ότι κυριαρχεί πάνω στη μοίρα ολόκληρης της ανθρωπότητας, το αναγνωρίζουν αυτό οι αντίχριστοι; (Όχι.) Με ποιον συγκεκριμένο τρόπο εκδηλώνεται το ότι δεν το αναγνωρίζουν; (Οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που τους στέλνει κάθε μέρα ο Θεός· αντ’ αυτού, απλώς αναλύουν αυτά τα θέματα και τα αντιμετωπίζουν με ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες.) Τα αντιμετωπίζουν με ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Το πρώτο μισό απ’ όσα είπες ήταν σωστό: Όταν συμβεί κάτι σ’ έναν αντίχριστο, ξέρει μόνο πώς να αναλύσει το πρόβλημα. Στο δεύτερο μισό, ωστόσο, εκεί όπου είπες ότι αντιμετωπίζει τα πράγματα με ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, αυτές είναι συμπεριφορές συνηθισμένων, διεφθαρμένων ανθρώπων. Αυτό για το οποίο συναναστρεφόμαστε και το εκθέτουμε εδώ είναι ότι οι αντίχριστοι σιχαίνονται την αλήθεια και την κυριαρχία του Θεού πάνω στη μοίρα της ανθρωπότητας. Για να βρεις αποδείξεις γι’ αυτό, πρέπει πρώτα να βρεις τις σχετικές μεθόδους και συμπεριφορές των αντίχριστων. Στην πραγματικότητα, οι αντίχριστοι παραδέχονται στα λόγια ότι «ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό και η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού, άρα οι άνθρωποι πρέπει να υποτάσσονται στο κράτος του Θεού»· έτσι αποδέχονται τα πράγματα, όμως, όταν τους συμβαίνει κάτι; Τα λόγια που λένε είναι πολύ όμορφα και σωστά, όμως δεν τα κάνουν πράξη όταν τους συμβαίνει κάτι. Η προσέγγιση και η στάση τους απέναντι στα πράγματα όταν τους συμβαίνει κάτι αποκαλύπτουν ότι τα λόγια που λένε είναι ατάκες και όχι αληθινή γνώση. Όταν τους συμβαίνουν διάφορα, ποιες είναι οι απόψεις, οι σκέψεις, οι δηλώσεις και οι στάσεις τους που αποδεικνύουν ότι έχουν την ουσία ενός αντίχριστου; Όταν συμβεί κάτι σ’ έναν αντίχριστο, η πρώτη του αντίδραση είναι να το αποδεχθεί ως γεγονός; Τι είδους στάση τηρεί; Ηρεμεί και υποτάσσεται ενώπιον του Θεού, και αποδέχεται το περιβάλλον που έστησε Εκείνος, είτε είναι καλό είτε κακό, είτε τον ωφελεί είτε όχι; Προφανώς και δεν τηρεί τέτοια στάση. Το πρώτο του μέλημα όταν του συμβεί κάτι είναι να δει πώς επηρεάζει τα συμφέροντα και τη θέση του· έπειτα, καταστρώνει σχέδια πώς να ξεφύγει απ’ αυτό, να βρει μια οδό διαφυγής, να το αποφύγει. Δεν θέλει να πάρει την ευθύνη για το συμβάν, κι έτσι ψάχνει πλαγίως για επιχειρήματα και δικαιολογίες· χρησιμοποιεί ανθρώπινες μεθόδους για να το λύσει, και βάζει το μυαλό του να αναλύσει και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Μπορεί μέχρι και να ρίξει την ευθύνη σε άλλους· παραπονιέται ότι ο τάδε κάνει λάθος και ο τάδε δεν κάνει ό,τι του λένε· παράλληλα, μετανιώνει που ήταν εξαρχής απρόσεκτος και αμελής, που τα πράγματα ήταν εξαρχής έτσι όπως ήταν. Προφανώς, έχει μια στάση αντίστασης, υπεκφυγής, άρνησης και μη αποδοχής απέναντι στις περιστάσεις που τον βρίσκουν, στις περιστάσεις που ενορχηστρώνει ο Θεός. Η πρώτη του αντίδραση απέναντι σ’ αυτές τις περιστάσεις είναι να τις πολεμήσει με το που έρθουν· η δεύτερη είναι να εφαρμόσει ανθρώπινες μεθόδους για να τις εξομαλύνει, να ξεπεράσει τις δυσκολίες με ανθρώπινα μέσα, ακόμα και να χρησιμοποιήσει ανθρώπινα μέσα για να συγκαλύψει τα γεγονότα, αλλά και τις απώλειες που επιφέρουν στο έργο της εκκλησίας και στη ζωή-είσοδο των αδελφών. Αφιερώνει όλη τη διανοητική του ενέργεια στη χρήση ανθρώπινων μέσων με σκοπό να συγκαλύψει και να κρύψει τις κακές πράξεις του. Δεν παραδέχεται τη φύση των κακών πράξεων που έχει κάνει, ούτε τις αλήθεια-αρχές που έχει παραβιάσει· φτάνει ακόμα και στο σημείο να δώσει οδηγίες στους γύρω του: «Μην αφήσεις να διαρρεύσει τίποτα. Κανείς μας δεν θα πει τίποτα· δεν πρέπει να το μάθει κανένας άλλος». Όχι μόνο δεν υποτάσσεται και αρνείται να αποδεχθεί αυτές τις περιστάσεις, αλλά επιπλέον αντεπιτίθεται, ξεγελάει και κρύβει πράγματα, προσπαθώντας να συγκαλύψει τα πραγματικά γεγονότα, ελπίζοντας να υποβαθμίσει την κατάσταση, να την παρουσιάσει ως ασήμαντη, έτσι ώστε να μην την αντιληφθούν οι ανώτεροί του επικεφαλής ή ο Θεός. Έτσι διαχειρίζονται οι αντίχριστοι αυτά που τους συμβαίνουν. Συμφωνεί αυτός ο τρόπος διαχείρισης με τις ατάκες που φωνάζουν; Τι από τα δύο αποκαλύπτει τη φύση-ουσία τους, οι ατάκες που φωνάζουν ή η στάση τους όταν τους συμβαίνει κάτι; (Η στάση τους όταν τους βρει κάτι.) Ποια ακριβώς είναι, λοιπόν, αυτή η στάση; Τηρούν στάση υποταγής; Τηρούν μια στάση που θα τους επέτρεπε να αποδεχθούν ταπεινά την πειθάρχηση και το κλάδεμα από τον Θεό; Είναι διατεθειμένοι να υποταχθούν στην κυριαρχία του Θεού; Η στάση τους και οι ειλικρινείς συμπεριφορές τους απορρέουν από την αληθινή πίστη πως, ό,τι κι αν τους συμβεί, ο Θεός είναι Εκείνος που κυριαρχεί πάνω σε όλα όσα αφορούν τον άνθρωπο; (Όχι.) Ούτε στο ελάχιστο. Ποια είναι, τότε, η στάση τους; Είναι μάλλον προφανής: Ο σκοπός τους είναι να αρνηθούν τα πράγματα, να τα συγκαλύψουν και να εξαπατήσουν· να εναντιωθούν μέχρι τέλους, και να μην αφήσουν τον Θεό να ενεργήσει ή να ασκήσει την κυριαρχία Του. Θεωρούν πως έχουν την ικανότητα και τη δυνατότητα να τα διορθώσουν όλα. Όταν παίζουν στο γήπεδό τους, κανείς δεν επιτρέπεται να επέμβει στο έργο τους ή να τους διαχειριστεί· πρέπει να είναι οι καλύτεροι. Άραγε, ο Θεός στον οποίο πιστεύουν συνεχίζει να υπάρχει σε τέτοιες στιγμές; Όχι πια· είναι πλέον ένα άδειο κέλυφος. Πώς είναι, τότε, η πίστη τους εκείνη τη στιγμή; Είναι ασαφής και κενή, κι έχει μέσα της δολιότητα. Δεν έχουν γνήσια πίστη.

Ένας αντίχριστος, όταν δεν του έχει συμβεί κάτι, προσποιείται ότι ακούει τα κηρύγματα, διαβάζει τα λόγια του Θεού και μαθαίνει ύμνους. Παίρνει μέρος στην εκκλησιαστική ζωή και συμμετέχει ενεργά σε όλες τις εργασίες του εκκλησιαστικού έργου, λέγοντας συχνά: «Πιστεύουμε στον θεό, άρα πρέπει να πιστεύουμε στην κυριαρχία του και να υποτασσόμαστε σ’ αυτήν. Όλα βρίσκονται στα χέρια του, και όλα όσα κάνει είναι καλά». Επιπλέον, δίνουν συχνά οδηγίες στους άλλους: «Οι άνθρωποι δεν πρέπει να επιμένουν να παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους. Όταν συμβεί κάτι, πρέπει να προσεύχονται στον θεό, γιατί τα πάντα βρίσκονται στα δικά του χέρια». Φωνάζουν αυτές τις ατάκες με μεγάλο στόμφο, και η στάση τους μοιάζει πολύ αποφασιστική και απόλυτη· δεν ανταποκρίνονται καθόλου στις προσδοκίες, όμως, αφού όταν κάτι τους συμβεί τελικά, όπως έχουν τα πράγματα, αυτό που αποκαλύπτουν ειλικρινά εκθέτει το αληθινό τους ανάστημα και την ουσία τους, στον απόλυτο και μέγιστο βαθμό. Τους εκθέτει για το ότι δεν πιστεύουν ως γεγονός ούτε την ταυτότητα και την ουσία του Δημιουργού ούτε ότι είναι ο κυρίαρχος των πάντων. Δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν αυτά τα γεγονότα ούτε, φυσικά, να τα παραδεχτούν. Ακόμα χειρότερα, όχι μόνο δεν καταφέρνουν να τα αναγνωρίσουν και να τα αποδεχθούν, αλλά επιπλέον συνεχίζουν να εναντιώνονται με πείσμα ως το τέλος. Κάθε φορά που τους συμβαίνει κάτι, νιώθουν να θίγονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Δεν προσέρχονται ενώπιον του Θεού με καλή συμπεριφορά και υποταγή για να αναζητήσουν τις επιθυμίες και τις προθέσεις Του, δεν προσέρχονται με υποταγή ενώπιόν Του ούτε υποτάσσονται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του ούτε αποδέχονται τις ενορχηστρώσεις και την κυριαρχία Του, και δεν αποδέχονται με υποταγή την πειθάρχησή Του. Αντ’ αυτού, θέλουν να εξομαλύνουν την κατάσταση με ανθρώπινες τεχνικές και δολοπλοκίες, με ανθρώπινα μέσα· να καταστείλουν το συμβάν, να ρίξουν στάχτη στα μάτια των άλλων και του Θεού. Θεωρούν πως, αν εξομαλύνουν την κατάσταση, θα καταφέρουν να θάψουν το ζήτημα· πως, αν εξομαλυνθεί, θα συγκαλυφθούν τα λάθη τους και η διεφθαρμένη διάθεσή τους, και κανείς δεν πρόκειται να τα μάθει ή να εντοπίσει ότι κάτι δεν πάει καλά με τον αντίχριστο ή να κυνηγήσει περαιτέρω το ζήτημα. Θα έχουν καταφέρει ένα μεγάλο επίτευγμα, και μετά θα είναι μια χαρά. Κρίνοντας από τα λόγια, τις συμπεριφορές, τις πράξεις και τις ενέργειες ενός αντίχριστου, όταν του συμβαίνει κάτι, καθώς και από την ουσία της συμπεριφοράς και των επιδόσεών του, φαίνεται ότι αντιστέκεται με πείσμα στην κυριαρχία του Θεού. Θα την πολεμήσει επίμονα μέχρι τέλους. Όποιο λάθος κι αν έχει κάνει, δεν θα αφήσει τον Θεό να τον κλαδέψει ή να στήσει περιβάλλοντα με τα οποία θα τον πειθαρχήσει, ούτε φυσικά θα επιτρέψει στον Θεό να τον αποκαλύψει και να τον εκθέσει. Με το που θα εκτεθεί, με το που θα μαθευτούν όλα, πανικοβάλλεται, ταράζεται και εξοργίζεται· φτάνει μέχρι και στο σημείο να αντιστρέψει τους όρους και να εξαπολύσει κατηγορίες προληπτικά, λέγοντας ότι ο Θεός δεν τον προστάτευσε, δεν τον ευλόγησε, και είναι άδικος —για ποιον άλλο λόγο να αποκαλύψει ο Θεός μόνο αυτόν και όχι κάποιον άλλον στον οποίο έχουν συμβεί τα ίδια πράγματα; Για ποιον άλλο λόγο, αφού τους συνέβησαν τα ίδια, να πειθαρχήσει μόνο αυτόν και όχι τον άλλον; Θα φτάσει μέχρι και στο σημείο να πει: «Αφού ο θεός δεν είναι δίκαιος, θα πρέπει να προστατεύσω τον εαυτό μου με ανθρώπινες μεθόδους, τις δικές μου μεθόδους». Πιστεύει ότι ο θεός δεν θα μπορούσε να τον πειθαρχήσει και να τον εκθέσει όταν κάνει κάποιο λάθος, αλλά πρέπει να το συγκαλύψει για χάρη του, δίνοντάς του συνεχώς το πράσινο φως, μια εύκολη διέξοδο, δείχνοντας ανοχή σε κάθε του παράπτωμα. Πιστεύει πως αυτό θα έκανε ο θεός. Αν ο Θεός τον αποκαλύψει, αν δεν του δείξει ιδιαίτερη εύνοια όταν του συμβεί κάτι και δεν του δώσει κάποιο ιδιαίτερο όραμα ή ηγεσία, θεωρεί ότι ένας τέτοιος Θεός δεν είναι αξιαγάπητος και δεν κάνει για κυρίαρχος της μοίρας του. Όταν, λοιπόν, του συμβεί κάτι, δεν θέλει να υποταχθεί στον Θεό, ούτε να αποδεχθεί όλα όσα του στέλνει Εκείνος ως δημιούργημα· αντ’ αυτού, θέλει να υπηρετήσει εκείνον ο Θεός, να του δώσει το πάνω χέρι στα πάντα, χωρίς καν να τον επιπλήττει ή να τον πειθαρχεί για καμία από τις παραβάσεις που διαπράττει και για καμία διαφθορά, επαναστατικότητα ή αντίσταση που αποκαλύπτει. Ένας αντίχριστος, με κάθε συμπεριφορά και εκδήλωσή του, δείχνει ότι δεν έχει αληθινή πίστη στον Θεό. Η λεγόμενη αληθινή πίστη του είναι απλώς μια προσπάθεια να μαζέψει οφέλη και να αποκτήσει πλεονεκτήματα. Δεν υποτάσσεται στις ενορχηστρώσεις του Θεού, θα ενορχήστρωνε, όμως, ο ίδιος τον Θεό, θέλοντας να Τον εκμεταλλευτεί ώστε Αυτός να κάνει τα πάντα για εκείνον και να του ανοίξει όλες τις πόρτες. Δεν αποδέχεται την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, ούτε τη σωτηρία Του, ως διεφθαρμένο δημιούργημα. Αντιθέτως, θεωρεί ότι κάνει τεράστια χάρη στον Θεό που πιστεύει σ’ Εκείνον, και ότι ο Θεός πρέπει να το θυμάται αυτό, να τον προστατεύει, να τον ευλογεί άνευ όρων και να τον συγχωρεί, ό,τι κακό κι αν έχει κάνει, δίνοντάς του ειδική χάρη. Άνθρωποι όπως οι αντίχριστοι είναι στ’ αλήθεια κακοί. Δεν ντρέπονται καθόλου. Δεν ξέρουν καν τι είδους όντα είναι ούτε ποιοι είναι, κι έτσι, όταν τους συμβεί κάτι, αιτιολογούν και δικαιολογούνται αναίσχυντα, υποστηρίζουν την υπόθεσή τους και ασκούν πιέσεις γι’ αυτή, ρίχνουν αλλού το φταίξιμο και κρύβουν τα γεγονότα. Εναντιώνονται στον Θεό μέχρι τέλους, φοβούμενοι ότι, αν αποκαλυφθούν και οι άλλοι τους διακρίνουν ξεκάθαρα, δεν θα έχουν πια ούτε θέση ούτε κύρος. Η πίστη τους στον Θεό σταματάει στα λόγια· δεν δαπανούν τίποτα, δεν υποτάσσονται ειλικρινά, και φυσικά απέχουν έτη φωτός από την αποδοχή. Γι’ αυτό, όσον αφορά το γεγονός της ταυτότητας του Θεού, φαίνεται στην ουσία ενός αντίχριστου ότι εναντιώνεται σ’ αυτό από τα βάθη της καρδιάς του· δεν είναι διατεθειμένος να επιτρέψει στον Θεό να κυριαρχήσει στη μοίρα του και να ενορχηστρώσει όλα όσα του ανήκουν. Δεν θέλει ν’ αφήσει τον Θεό να κυριαρχήσει· ποιον θα ήθελε κυρίαρχο; Θα ήθελε να έχει εκείνος τον τελευταίο λόγο, το οποίο υπονοεί ότι θα άφηνε τον Σατανά να χειραγωγήσει τα πράγματα, ότι θα άφηνε μια διεφθαρμένη διάθεση και τη διεφθαρμένη ουσία του Σατανά να γίνουν η ζωή του και να βασιλέψουν στην καρδιά του. Έτσι πάει το πράγμα. Όσο για την ουσία του Θεού, πώς την αντιμετωπίζει ένας αντίχριστος; Ένας αντίχριστος τρέφει αμφιβολίες σχετικά με τα στοιχεία που απαρτίζουν την ουσία του Θεού. Δεν πιστεύει, αμφιβάλλει· έχει μέχρι και αντιλήψεις για όλα αυτά τα στοιχεία, και ταυτόχρονα τα καταδικάζει. Καμιά φορά, χρησιμοποιεί ακόμα και τις φαντασιοκοπίες, τις γνώσεις και το μυαλό του για να αναλύσει και να ερμηνεύσει αυτά τα στοιχεία. Κάποιοι ανόητοι άνθρωποι μάλιστα πιστεύουν ότι οι ερμηνείες τους είναι πολύ καλές, πνευματικές, θεμιτές και πρακτικές. Αυτό είναι ακόμα πιο αηδιαστικό.