III. Μια ανάλυση για το πώς οι αντίχριστοι απειλούν τους ανθρώπους

Ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή μας πάνω στις δύο εκδηλώσεις των αντίχριστων, δηλαδή ότι παραπλανούν και προσελκύουν τους ανθρώπους. Ας συναναστραφούμε τώρα σχετικά με το πώς απειλούν τους ανθρώπους. Αυτές οι μέθοδοι των αντίχριστων είναι η μια πιο σοβαρή από την άλλη. Σε σύγκριση με την παραπλάνηση και την προσέλκυση, η μέθοδος της απειλής είναι περισσότερο ή λιγότερο εκλεπτυσμένη; (Λιγότερο.) Όταν η παραπλάνηση και η προσέλκυση δεν πιάνουν, οι αντίχριστοι καταφεύγουν σε απειλές. Πώς απειλεί ένας αντίχριστος τους ανθρώπους; Γιατί καταφεύγει σ’ αυτήν τη μέθοδο; (Επειδή δεν πέτυχε τους στόχους του.) Δεν πέτυχε τους στόχους του. Η απειλή εμπεριέχει κι ένα άλλο νόημα. Ποια φράση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να το εκφράσει; (Αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο.) Αυτό δεν είναι απολύτως ακριβές. Δοκιμάστε άλλη φράση. (Θυμώνει επειδή έρχεται σε δύσκολη θέση.) Πλησιάζετε. Υπάρχει καταλληλότερη φράση; (Νιώθει αγανάκτηση κι οργή.) Ακριβώς. Νιώθει αγανάκτηση κι οργή. Γίνεται πυρ και μανία, όπως λέμε. Το νόημα είναι το εξής: «Δοκίμασα τόσο ευγενικά όσο και σκληρά λόγια. Σε γενικές γραμμές, δεν σας φέρθηκα ποτέ άδικα. Γιατί δεν με ακούτε; Αφού δεν με ακούτε, θα δείτε τι θα πάθετε. Θα χρησιμοποιήσω την εξής τακτική εναντίον σας: απειλές!» Αλλάζει τακτική. Ο Σατανάς έχει διάφορες τακτικές, όλες τους ποταπές. Οι απειλές συνδυάζονται συνήθως με δελεασμό. Αν χρησιμοποιήσει μόνο απειλές, κάποιοι άνθρωποι δεν φοβούνται και δεν τον ακούνε. Τότε, δεν έχει άλλη επιλογή και μπορεί μερικές φορές να καταφύγει σε δελεασμό. Αν δεν πιάσει το ένα, δοκιμάζει το άλλο. Χρησιμοποιεί τόσο ήπιες όσο και σκληρές τακτικές. Γιατί, λοιπόν, απειλούν οι αντίχριστοι τους ανθρώπους; Κάτω από ποιες περιστάσεις καταφεύγουν σε απειλές; Όταν δύο άνθρωποι συνυπάρχουν ειρηνικά κι ο καθένας ακολουθεί το δικό του μονοπάτι χωρίς συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ τους, καταφεύγουν σε απειλές; (Όχι.) Τότε, κάτω από ποιες περιστάσεις αρχίζει να εμφανίζεται η συμπεριφορά και η πρακτική των απειλών; Φυσικά, όταν εμπλέκονται τα συμφέροντα ή η υπόληψή τους. Όταν δεν πετυχαίνουν τους στόχους τους. Επιστρατεύουν τα μεγάλα όπλα και σκέφτονται τα εξής: «Δεν θα με ακούσεις, λοιπόν; Τότε, θα σου δείξω τις συνέπειες!» Ποιες είναι αυτές οι συνέπειες; Οτιδήποτε φοβάσαι. Μπορείτε να ανακαλέσετε στη μνήμη σας παραδείγματα απειλών στα οποία ήσασταν μάρτυρες; (Κάποιοι αντίχριστοι, όταν βλέπουν αδελφούς κι αδελφές να μην υποτάσσονται σ’ αυτούς, αρχίζουν να τους κρίνουν και να τους καταδικάζουν, λέγοντας το εξής: «Όποιος δεν υποτάσσεται στους επικεφαλής δεν υποτάσσεται στον θεό». Χρησιμοποιούν αυτό το επιχείρημα για να απειλήσουν τους ανθρώπους.) (Μπορώ να σκεφτώ άλλο ένα παράδειγμα. Όταν κάποιος δεν ακούει την ηγεσία, ο επικεφαλής χρησιμοποιεί την εξουσία του για να τον αντικαταστήσει.) Σε κάθε περίπτωση, οι αντίχριστοι θέλουν από τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι θα υπάρξουν συνέπειες αν δεν τους ακούσουν. Οπότε, πού βασίζονται για να κάνουν τους ανθρώπους να τους ακούν; Λένε συχνά τα εξής: «Η υποταγή στην ηγεσία είναι υποταγή στον θεό, επειδή η ηγεσία ορίζεται απ’ τον θεό. Πρέπει να υποταχθείς. Όταν δεν υποτάσσεσαι ή δεν ακούς τους επικεφαλής, δείχνεις αλαζονεία, αυταρέσκεια κι αντίσταση στον θεό. Η συνέπεια της αντίστασης στον θεό είναι ο αποκλεισμός. Σε ήπιες περιπτώσεις, μπορεί να απομονωθείς για να κάνεις αυτοκριτική. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί ακόμη και να αποβληθείς απ’ την εκκλησία!» Χρησιμοποιούν αυτές τις αληθοφανείς πλάνες για να εξαναγκάσουν τους ανθρώπους να υποταχθούν σ’ αυτούς. Πέρα απ’ αυτό, πώς απειλούν κάποιοι άλλοι αντίχριστοι τους ανθρώπους; Υποκινούν άλλους να συνταχθούν εναντίον εκείνων που δεν υποτάσσονται σ’ αυτούς και να τους απορρίψουν. Επιπλέον, αντικαθιστούν εκείνους που δεν τους υπακούνε ή τους αναθέτουν διαφορετικό καθήκον. Κάποιοι άνθρωποι μάλιστα φοβούνται ότι δεν θα έχουν καθήκον να κάνουν. Πιστεύουν ότι μπορεί να έχουν μια ευκαιρία να σωθούν κάνοντας τα καθήκοντά τους, την οποία μπορεί να στερηθούν αν δεν έχουν καθήκον. Οι αντίχριστοι σκέφτονται βαθιά μέσα τους τα εξής: «Ξέρω το αδύνατο σημείο σου. Αν δεν με ακούσεις, θα σου στερήσω το δικαίωμα να κάνεις το καθήκον σου. Δεν θα σ’ αφήσω να κάνεις το καθήκον σου!» Δεν αφήνουν τους ανθρώπους να κάνουν το καθήκον τους, επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τα προσόντα να κάνουν το καθήκον τους ή επειδή βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού με το να κάνουν το καθήκον τους; (Όχι.) Τότε, γιατί το κάνουν; Για να αποκλείσουν τους διαφωνούντες και να χρησιμοποιήσουν αυτήν τη μέθοδο για να απειλήσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να τους ακούσουν. Σε ό,τι αφορά τις απειλές, οι αντίχριστοι δεν ακολουθούν σε καμία περίπτωση τις αλήθεια-αρχές για την αντιμετώπιση των ανθρώπων ή τον χειρισμό ζητημάτων. Αντιθέτως, χρησιμοποιούν εκφοβισμό, επιβολή κι εξαναγκασμό, για να κάνουν τους ανθρώπους να υποτάσσονται υπάκουα και να τους ακούνε, χωρίς να τους δημιουργούν προβλήματα ή να τους χαλάνε τις υποθέσεις.

Ένας αντίχριστος δεν χρησιμοποιεί απειλές μόνο επειδή οι άνθρωποι δεν τον υπακούνε ή δεν τον παίρνουν στα σοβαρά και τον αγνοούν. Αυτή είναι μία πτυχή μόνο. Υπάρχει κι ένας άλλος λόγος. Όταν οι άλλοι ανακαλύπτουν τα προβλήματα του αντίχριστου και θέλουν να τον ξεσκεπάσουν ή να τον αναφέρουν στον Άνωθεν, ο αντίχριστος φοβάται ότι μπορεί να το μάθει ο Άνωθεν ή να το μάθουν περισσότεροι άνθρωποι. Οπότε, κάνει ό,τι περνάει απ’ το χέρι του για να συγκαλύψει αυτά τα πράγματα και να τα κρύψει. Δεν αφήνει ποτέ να ξεσκεπαστούν. Τι θα συνέβαινε αν τα μάθαιναν περισσότεροι άνθρωποι; Θα απέρριπταν και θα αναθεμάτιζαν τον αντίχριστο. Δεν θα τον λάτρευε κανείς πια. Θα έχανε το πόστο και την εξουσία του. Επομένως, σκοπός του αντίχριστου όταν χρησιμοποιεί τη μέθοδο της απειλής των ανθρώπων είναι, επίσης, να διασφαλίσει το πόστο και την εξουσία του. Πιστεύει ότι αν δεν το κάνει, οι αδελφοί και οι αδελφές θα αρχίσουν να τον διακρίνουν και δεν θα επιλεγεί στις επόμενες εκλογές, και θα καταλήξει να γίνει ένας κοινός πιστός. Τι σημαίνει γι’ αυτόν να είναι κοινός πιστός; Σημαίνει ότι δεν έχει εξουσία, δεν έχει ακόλουθους ή υποστηρικτές. Στερείται το πόστο και την εξουσία του, και οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες του μένουν ανικανοποίητες. Δεν θέλει να είναι κοινός πιστός ή ακόλουθος. Χρησιμοποιεί, λοιπόν, τη μέθοδο της απειλής των ανθρώπων για να εκφοβίζει και να εξαναγκάζει τους ανθρώπους να τον ακούνε και να τον υπακούν, πράγμα που του επιτρέπει να συνεχίσει να διατηρεί την εξουσία και το πόστο του, να ελέγχει τους ανθρώπους και να έχει την υποστήριξη συγκεκριμένων ανθρώπων. Ό,τι κάνει ο αντίχριστος περιστρέφεται γύρω από το πόστο του. Όταν κάτι αφορά το πόστο του, χρησιμοποιεί συγκεκριμένα μέσα ή μεθόδους για να το διασφαλίσει και να το προστατέψει σθεναρά. Ακόμη κι όταν ο Άνωθεν ρωτάει κάποιους από αυτούς για συγκεκριμένα ζητήματα, οι αντίχριστοι είναι σε θέση να του πουν ψέματα ξεδιάντροπα και κατάμουτρα. Για παράδειγμα, όταν τον ρωτάει ο Άνωθεν πόσους ανθρώπους κέρδισε η εκκλησία από τη διάδοση του ευαγγελίου αυτόν τον μήνα, ακόμη κι αν ο αντίχριστος ξέρει ότι η εκκλησία δεν κέρδισε κανέναν, μπορεί να πει ψέματα ότι κέρδισε πέντε ανθρώπους. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές που ξέρουν την αλήθεια αντιπαρατεθούν με τον αντίχριστο, λέγοντας «Αυτοί οι πέντε άνθρωποι απλώς ερευνούσαν. Γιατί είπες ότι κερδίσαμε πέντε ανθρώπους; Πρέπει να πεις την αλήθεια στον Άνωθεν», τι λέει ο αντίχριστος; «Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει πέντε; Αφού είπα πέντε ανθρώπους, μια χαρά είμαστε. Η γνώμη σου δεν μετράει. Αν πούμε ότι δεν κερδίσαμε ούτε έναν άνθρωπο, πώς θα το εξηγήσω στον άνωθεν; Αν θέλεις να κάνεις αναφορά, κάν’ τη. Αν, όμως, πεις την αλήθεια, ο άνωθεν μπορεί να σε κλαδέψει. Μπορεί να απαλλάξει όλους εσάς που συμμετέχετε στη διάδοση του ευαγγελίου, ή ακόμη και να διαλύσει την ομάδα του ευαγγελίου. Τότε, δεν θα μπορείς να κάνεις τα καθήκοντά σου και δεν θα φταίω εγώ». Όταν το ακούει αυτό ο συνομιλητής του, μένει άναυδος και δεν τολμά να κάνει αναφορά. Αυτό δεν είναι απειλή; (Είναι.) Είναι κραυγαλέα απειλή και διατυπώνεται απροκάλυπτα. Όταν την ακούνε, κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται τα εξής: «Η ειλικρίνεια έχει συνέπειες. Αν φανώ ειλικρινής, δεν θα μπορώ να κάνω το καθήκον μου. Οπότε, δεν θα κάνω αναφορά. Πρέπει να πούμε ότι κερδίσαμε πέντε ανθρώπους». Κάποιοι άνθρωποι αναστατώνονται βαθιά μέσα τους, και λένε τα εξής: «Δεν κερδίσαμε κανέναν. Έτσι έχουν τα πράγματα. Πρέπει να υποταχθούμε στο πώς θα επιλέξει να μας χειριστεί ο Άνωθεν». Ποια είναι η άποψη του αντίχριστου όταν το ακούει αυτό; «Υποταγή; Εξαρτάται απ’ τις συνθήκες. Ο άνωθεν γνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε τώρα που διαδίδουμε το ευαγγέλιο; Νοιάζεται;» Όταν ο Άνωθεν ρώτησε σε τι φάση βρίσκεται η διάδοση του ευαγγελίου, δεν αγνοούσε τις διάφορες δυσκολίες. Γνώριζε τον ελάχιστο αριθμό των ανθρώπων που μπορεί να κερδίσει η εκκλησία κάθε μήνα και δεν είπε ποτέ ότι η ομάδα του ευαγγελίου θα διαλυθεί αν δεν κερδίσει κανέναν μέσα σε έναν μήνα. Οπότε, πώς κατέληξε ο αντίχριστος σ’ αυτήν τη δήλωση; (Την επινόησε.) Την κατασκεύασε για να συγκαλύψει τα ψέματά του, να ελέγξει αυτούς τους ανθρώπους, να εμποδίσει τον Άνωθεν ή τους αδελφούς και τις αδελφές να διακρίνουν τα ψέματά του, να διασφαλίσει το πόστο του ώστε να μην τον αντικαταστήσουν. Γι’ αυτό τόλμησε να επινοήσει αυτά τα λόγια του διαβόλου. Όταν διακρίνει κανείς τους ανθρώπους, μπορεί να τους ξεσκεπάσει. Εκείνοι, όμως, που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης παραπλανούνται και σκέφτονται τα εξής: «Όντως, αυτό το καθήκον δεν είναι εύκολο. Δεν γίνεται να φανούμε ειλικρινείς με τον Άνωθεν. Αν λες ότι ήταν πέντε άνθρωποι, τότε πέντε ήταν. Αν και δεν κερδίσαμε πέντε αυτόν τον μήνα, θα βάλουμε στόχο να τους κερδίσουμε τον επόμενο. Άλλωστε, αν τους κερδίσουμε τον επόμενο, τότε δεν θα είναι ψέμα». Ο αντίχριστος επιδίδεται σε εξαπάτηση, και μαζί του κάνουν το ίδιο και όσοι δεν έχουν διάκριση. Είναι μια ομάδα απατεώνων. Τι στόχο έχει ο αντίχριστος όταν απειλεί τους ανθρώπους; Να τους κάνει να τον ακούσουν και να τον υπακούσουν. Λέει ψέματα και διαπράττει κακό, ελέγχει την εκκλησία, παραπλανά τους ανθρώπους, κάνει έργο χωρίς να τηρεί τις αρχές ή τις εργασιακές ρυθμίσεις. Όσο απερίσκεπτα κι αν συμπεριφέρεται, δεν επιτρέπει στους αδελφούς και στις αδελφές να τον ξεσκεπάσουν ή να τον αναφέρουν στον Άνωθεν. Μόλις ανακαλύψει ότι κάποιος σχεδιάζει να τον αναφέρει στον Άνωθεν, καταφεύγει σε απειλές. Πώς απειλεί αυτόν τον άνθρωπο; Λέει τα εξής: «Εμείς εργαζόμαστε εδώ κάτω και το έργο είναι δύσκολο. Αντιμετωπίζουμε μάλιστα τον κίνδυνο να μας συλλάβει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Ο άνωθεν απαιτεί μονίμως να συμβαδίζει η άσκησή μας με τις εργασιακές ρυθμίσεις. Υπομένουμε πάρα πολλά δεινά κι αναλαμβάνουμε πολύ μεγάλο ρίσκο που διαδίδουμε το ευαγγέλιο. Όταν τα αποτελέσματα είναι φτωχά, εσύ επιμένεις να τα αναφέρεις στον άνωθεν· μόλις κάνεις την αναφορά, θα σε κλαδέψει. Εγώ δεν φοβάμαι μην αντικατασταθώ ως επικεφαλής αφού σε κλαδέψει· φοβάμαι ότι δεν θα έχεις καθήκον πια. Αν δεν έχεις καθήκον πια, δεν θα φταίω εγώ!» Ακούγεται πολύ λογικό! Λέει, επίσης, τα εξής: «Ποιος θέλει όντως να κάνει αναφορά; Αν θέλετε να κάνετε αναφορά, δεν θα σας σταματήσω. Άλλωστε, όλοι γνωρίζουν αυτά τα πράγματα. Αν δεν κάνετε αναφορά στον άνωθεν, δεν θα μας κατηγορήσει. Αν, όμως, κάνετε αναφορά, τότε θα κλαδευτούμε. Είναι δική σας η επιλογή. Αν θέλετε να κάνετε αναφορά στον άνωθεν, κάντε την. Όποιος θέλει να κάνει αναφορά, λοιπόν, να σηκώσει το χέρι του». Όταν τον ακούνε να μιλάει με αυτόν τον τόνο, όλοι αρχίζουν να σκέφτονται το εξής: «Επιτρέπεται όντως να κάνω αναφορά ή όχι;» Αφού το σκεφτούν, κάποιοι άνθρωποι σηκώνουν το χέρι τους. Ο αντίχριστος το βλέπει και σκέφτεται τα εξής: «Θέλεις ακόμη να κάνεις αναφορά; Μήπως πας γυρεύοντας; Καλώς. Θα το θυμάμαι αυτό». Στη συνέχεια, αρχίζει να αναζητά ευκαιρίες για να τιμωρήσει αυτόν τον άνθρωπο. Βρίσκει μια δικαιολογία και λέει τα εξής: «Δεν έχεις να επιδείξεις κανένα αποτέλεσμα τώρα τελευταία που έκανες το καθήκον σου. Όποιοι δεν έχουν να επιδείξουν αποτελέσματα στα καθήκοντά τους τους τελευταίους τρεις μήνες θα δουν να ανακαλείται το δικαίωμά τους να κάνουν καθήκοντα. Αν η απόδοσή τους δεν βελτιωθεί, θα απομονωθούν. Αν, παρ’ όλα αυτά, δεν μετανοήσουν, θα αποπεμφθούν ή θα αποβληθούν!» Θα τολμήσει αυτός ο ανόητος, αυτός ο δειλός, να κάνει αναφορά; Μόλις ακούσει αυτά τα λόγια, σκέφτεται τα εξής: «Δεν έχω κανέναν όφελος αν κάνω αναφορά. Ποιο το νόημα να κάνω αναφορά; Αν κάνω αναφορά και στη συνέχεια καθυποταχθώ και υποστώ αντίποινα απ’ τον επικεφαλής, αν με απορρίψουν οι αδελφοί και οι αδελφές μου, θα απομονωθώ μέσα στην εκκλησία. Είναι πιο σημαντικό για μένα να ακούσω τον επικεφαλής. Δεν ξέρω καν πού είναι ο θεός. Νοιάζεται άραγε αν ζω ή αν πεθάνω;» Οπότε, δεν κάνει αναφορά. Δεν τον έχει εκφοβίσει ο αντίχριστος; (Ναι.) Αυτός ο άνθρωπος πιστεύει το εξής: «Το να αμαρτήσει κανείς έναντι του θεού δεν έγινε και τίποτα. Ο θεός είναι στοργικός, ελεήμων, ανεκτικός και υπομονετικός. Δεν θυμώνει εύκολα. Δεν αναθεματίζει και δεν τιμωρεί εύκολα τους ανθρώπους. Αν, όμως, προσβάλω τον επικεφαλής, τότε θα υποφέρω. Δεν θα με ωφελήσει αν αναφέρω τα προβλήματα. Θα απορριφθώ απ’ όλους. Δεν γίνεται να κάνω τέτοια ανοησία». Αυτό δεν είναι δειλία; (Είναι.) Πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτός ο δειλός άνθρωπος; Αξίζει να τον λυπάστε; Αυτός ο δειλός άνθρωπος πρέπει να παραδοθεί στον Σατανά, στον αντίχριστο, για να τιμωρηθεί. Το αξίζει. Του λείπει η πίστη, η αποφασιστικότητα και η δύναμη να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποταχθεί στον Θεό. Όταν, όμως, είναι να υποταχθεί στον αντίχριστο, αποκτά τη δύναμη, είναι πρόθυμος να κάνει ό,τι του ζητηθεί και είναι γεμάτος ενθουσιασμό. Όταν ο αντίχριστος τον απειλεί και τον τρομάζει, δεν τολμάει να αναφέρει τα προβλήματα πια. Δεν είναι δειλός; Ποιος είναι ο όρος στην καθομιλουμένη; Είναι μπόσικος και υποχωρεί όταν έρχεται αντιμέτωπος με τον αντίχριστο. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι στην εκκλησία που τους βρίσκουν μπόσικους οι απειλές των αντίχριστων! Αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να προσεγγίσουν τη φράση «Ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων». Όταν ο αντίχριστος τους απειλεί, τους απορρίπτει ή τους απομονώνει, νιώθουν ότι δεν έχουν στήριγμα. Δεν πιστεύουν στην κυριαρχία του Θεού επί των πάντων ή στη δικαιοσύνη του Θεού. Δεν πιστεύουν ότι οι ζωές των ανθρώπων είναι στα χέρια του Θεού. Ακούνε λίγα εκφοβιστικά ή απειλητικά λόγια από τον αντίχριστο και τρομάζουν, υποχωρούν και δεν τολμάνε πια να κάνουν αναφορά.

Όταν ένας αντίχριστος αναφέρει το έργο του στον Άνωθεν, λέει ψέματα ξεδιάντροπα και τον εξαπατά. Κάποιοι που γνωρίζουν την αλήθεια δεν το ανέχονται και θέλουν να αναφέρουν την κατάσταση στον Άνωθεν. Ο αντίχριστος κρατάει τους ανθρώπους υπό αυστηρό έλεγχο και τους παρακολουθεί στενά. Εντοπίζει αμέσως αυτούς που έχουν την τάση να αναφέρουν ένα ζήτημα στον Άνωθεν. Όταν δεν έχει κάτι άλλο να κάνει, επικεντρώνεται στο να παρατηρεί τους ανθρώπους, τα λόγια και τις εκφράσεις του προσώπου τους, αναζητώντας όποιον έχει άποψη γι’ αυτόν, όποιον δεν του δείχνει αφοσίωση, όποιον δεν τον υπακούει, όποιον συνιστά απειλή για το πόστο του, όποιον δεν του δίνει σημασία, όποιον δεν τον παίρνει στα σοβαρά, δεν του δίνει την τιμητική θέση και δεν τον αφήνει να φάει πρώτος κατά τη διάρκεια των γευμάτων. Αυτοί οι άνθρωποι θα βρουν τον μπελά τους. Τι κάνει ο αντίχριστος σ’ αυτούς τους ανθρώπους; Κάποιοι ύπουλοι αντίχριστοι δεν αποκαλύπτουν αμέσως το πραγματικό τους πρόσωπο. Περιμένουν μια ευκαιρία για να σε αντιμετωπίσουν. Αν δεν τη βρουν, καταφεύγουν σε σκληρές απειλές, για να σε κάνουν να νιώσεις ότι κρατάνε σφιχτά τη ζωή σου στα χέρια τους. Είναι στο χέρι τους αν μπορείς να σωθείς ως πιστός, αν μπορείς να φτάσεις μέχρι τέλους, αν μπορείς να μείνεις στην εκκλησία. Αρκεί να πουν μία λέξη. Έχουν τον τελικό λόγο. Αν δεν τους ακούσεις, αν δεν υπακούσεις στον έλεγχό τους, αν δεν τους πάρεις στα σοβαρά και συνεχίσεις να προσπαθείς να αναφέρεις τα ζητήματά τους, τότε θα υποφέρεις. Θα αρχίσουν να σχεδιάζουν πώς θα σε τιμωρήσουν. Πώς εκλαμβάνει ο αντίχριστος τη συμπεριφορά των αδελφών που αναφέρουν τα ζητήματά του στον Άνωθεν; (Ως κάρφωμα.) Ακριβώς. Δεν την εκλαμβάνει ως αναφορά μιας κατάστασης. Την εκλαμβάνει ως κάρφωμα. Τι εννοεί με τη λέξη «κάρφωμα»; Εννοεί ότι αναφέρουν στον Άνωθεν όλα τα πράγματα που αντιβαίνουν στην αλήθεια και όλες τις κακές του πράξεις ή ότι δίνουν αναφορά στον Άνωθεν για πράγματα που τον αφορούν κι είναι άγνωστα στους άλλους. Αυτό το εκλαμβάνει ως κάρφωμα. Όταν ανακαλύπτει ότι κάποιος είναι καρφί, πρέπει να τον τιμωρήσει. Κάποιοι μπερδεμένοι και δειλοί άνθρωποι φοβούνται τις απειλές του αντίχριστου, τις δεσποτικές και ύπουλες μεθόδους τους. Όταν ο αντίχριστος ρωτάει ποιοι έχουν επαφή με τον Άνωθεν, αυτοί οι άνθρωποι, πριν καν έρθει η σειρά τους, το ξεκαθαρίζουν γρήγορα. «Όχι εγώ». Ο αντίχριστος ρωτάει το εξής: «Τότε, πώς ξέρει ο άνωθεν γι’ αυτό το ζήτημα;» Σκέφτονται και λένε το εξής: «Ούτε εγώ ξέρω». Ο αντίχριστος τους τιμωρεί μέχρι το σημείο που ζουν συνεχώς με τον φόβο, κι είναι μονίμως σε αναμμένα κάρβουνα και φοβούνται μήπως ο αντίχριστος τους αποβάλει από την εκκλησία. Αγχώνονται και φοβούνται σε βαθμό που δυσκολεύονται μάλιστα να βγάλουν τη μέρα. Θα φοβούνταν τόσο αν ο αντίχριστος δεν τους είχε απειλήσει με αυτόν τον τρόπο; Όχι. Επίσης, έχουν αληθινή πίστη στον Θεό; Όχι. Είναι δειλοί και μπερδεμένοι. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον αντίχριστο, ζαρώνουν. Δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό, αλλά υποκύπτουν πρόθυμα στον αντίχριστο, έτοιμοι να κάνουν το θέλημά του. Είναι από τη φύση τους όργανα του Σατανά.

Ποιες άλλες πρακτικές χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να απειλούν τους ανθρώπους; Κάποιοι αντίχριστοι είναι επιδέξιοι στο να διατυπώνουν ορισμένα σωστά κι ελκυστικά δόγματα, για να σε δεσμεύουν και να σε περιορίζουν. Λένε τα εξής: «Δεν αγαπάς την αλήθεια; Αν αγαπάς την αλήθεια, πρέπει να με ακούς γιατί είμαι ο επικεφαλής. Ό,τι λέω συμβαδίζει με την αλήθεια. Πρέπει να υπακούς ό,τι λέω. Όταν λέω να πας ανατολικά, πρέπει να πας ανατολικά. Όταν λέω κάτι, δεν πρέπει να έχεις δεύτερες σκέψεις. Δεν πρέπει να έχεις άποψη ή να χώνεις τη μύτη σου όπου δεν σε παίρνει. Αυτό που λέω εγώ είναι η αλήθεια». Αν δεν τους ακούσεις, μπορεί να σε μισήσουν ή να σε καταδικάσουν. Πώς θα σε καταδικάσουν; Θα πουν τα εξής: «Δεν είσαι κάποιος που αγαπάει πραγματικά την αλήθεια. Αν όντως αγαπούσες την αλήθεια, γιατί δεν άκουσες τα λόγια μου που είναι σωστά, αφού είμαι ο επικεφαλής;» Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν αυτές τις φαινομενικά σωστές θεωρίες και δόγματα, για να σε ελέγξουν και να σε περιορίσουν. Επιπλέον, κάποιοι αντίχριστοι αναγκάζουν τους ανθρώπους να φροντίζουν τα προσωπικά τους ζητήματα, λέγοντας τα εξής: «Είμαι επικεφαλής πλέον και δεν έχω χρόνο για ορισμένα προσωπικά ζητήματα. Άλλωστε, ως επικεφαλής, τα ζητήματά μου είναι και ζητήματα του οίκου του θεού. Τα ζητήματα του οίκου του θεού είναι και δικά μου ζητήματα. Δεν γίνεται να τα διαχωρίζουμε πλέον. Επομένως, πρέπει να μοιραστείτε ένα μέρος του φορτίου μου σε ό,τι αφορά τα οικιακά μου ζητήματα, όπως είναι η φροντίδα των παιδιών, η καλλιέργεια και πώληση των λαχανικών, το χτίσιμο του σπιτιού ή η έλλειψη χρημάτων στο σπίτι. Αυτά τα πράγματα ήταν δικό μου καθήκον, αλλά τώρα που είμαι επικεφαλής, έχουν γίνει δικό σας καθήκον. Πρέπει να μοιραστείτε το φορτίο. Αλλιώς, θα ανησυχώ διαρκώς για τις υποθέσεις μου στο σπίτι. Θα με αποσπούν αυτά τα ζητήματα. Πώς, λοιπόν, θα μπορέσω να είμαι αποτελεσματικός ως επικεφαλής;» Όσο περισσότερο μιλάνε, τόσο πιο ξεδιάντροποι γίνονται. Κάποιοι άνθρωποι ακούνε αυτά τα λόγια και σκέφτονται τα εξής: «Δεν λάβαμε υπόψη την καρδιά σου. Είμαστε πραγματικά άκαρδοι! Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Στο εξής, θα αναλάβουμε όλες τις δουλειές του σπιτιού σου». Ποιο ευχάριστο στο άκουσμα όνομα δίνουν οι αντίχριστοι στις οικιακές και καθημερινές τους υποθέσεις; Τις αποκαλούν «καθήκον των ανθρώπων». Οι αντίχριστοι, δηλαδή, παίρνουν ανθρώπους για να εργαστούν για την οικογένειά τους, να υπηρετούν μικρούς και μεγάλους στο σπίτι τους, να χειρίζονται τα ζητήματα της προσωπικής τους ζωής, και τα μετατρέπουν σε ζητήματα του οίκου του Θεού. Από τη στιγμή που γίνονται ζητήματα του οίκου του Θεού πλέον, κάθε άνθρωπος οφείλει να συνδράμει. Αν ο επικεφαλής θέλει να κάνεις κάτι, τότε αυτό γίνεται καθήκον σου. Σας ακούγεται σωστό; Οι άνθρωποι χωρίς ικανότητα διάκρισης μπορεί να το θεωρήσουν σωστό. Πιστεύουν ότι αφού ο επικεφαλής είναι πολύ απασχολημένος για να χειριστεί τις υποθέσεις του στο σπίτι, κι αφού οι ίδιοι έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να κάνουν κανένα καθήκον, μπορούν μόνο να βοηθήσουν τον επικεφαλής με κάποιες δουλειές του σπιτιού. Επομένως, όταν δεν είναι απασχολημένοι, δουλεύουν στο σπίτι του επικεφαλής, βοηθώντας με διάφορες δουλειές. Μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι κάνουν το καθήκον τους; Μπορεί να θεωρήσει απλώς ότι βοηθούν τους άλλους με ζήλο. Όσον αφορά τους ανθρώπους που δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό κι ακολουθούν το θέλημα του Θεού, όταν οι οικογένειές τους αντιμετωπίζουν δυσκολίες, η εκκλησία στέλνει ανθρώπους να βοηθάνε και να φροντίζουν τις οικιακές τους υποθέσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως έναν βαθμό εκτέλεση καθήκοντος. Καταλάβατε τώρα; Ο αντίχριστος, απασχολημένος με το να παραπλανά και να ελέγχει τους ανθρώπους στην εκκλησία, αναθέτει τις δουλειές του σπιτιού του σε αδελφούς κι αδελφές, και ισχυρίζεται ότι κι έτσι κάνουν το καθήκον τους. Κάποιοι αδελφοί και κάποιες αδελφές, επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, παραπλανούνται κι αναλαμβάνουν πρόθυμα και μετά χαράς αυτές τις δουλειές. Στο τέλος, νιώθουν μάλιστα ότι είναι υπόχρεοι στον επικεφαλής και σκέφτονται τα εξής: «Ο επικεφαλής κοπιάζει κι υποφέρει για μας. Είμαστε ανάξιοι. Έχουμε εργαστεί σκληρά. Πώς γίνεται, όμως, να μην κατανοούμε ακόμη καμία αλήθεια;» Αν είσαι απασχολημένος δουλεύοντας όλη μέρα για τον επικεφαλής και παραμελείς να παρευρεθείς σε συναθροίσεις ή να ακούσεις κηρύγματα, μπορείς να συλλάβεις την αλήθεια; Είναι εντελώς αδύνατον. Προσπαθείς απλώς να γίνεις αρεστός μέχρι θανάτου! Τρέχεις πίσω από τον αντίχριστο και έχεις μπει σε ένα στραβό μονοπάτι. Ο αντίχριστος χρησιμοποιεί συχνά φαινομενικά σωστές δηλώσεις. Τις πακετάρει και τις μετατρέπει σε σωστά λόγια, κάνοντας τους ανθρώπους να πιστέψουν λανθασμένα ότι αυτά τα λόγια είναι όντως η αλήθεια, κάτι που πρέπει να ακολουθήσουν και να κάνουν πράξη, κι ότι πρέπει να τα αποδεχτούν. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να διακρίνουν αν αυτό που κάνει ο επικεφαλής είναι σωστό ή λάθος, ή αν αυτό που ακολουθούν είναι σωστό ή λάθος. Έτσι δεν είναι; Έτσι παραπλανούν και απειλούν, επίσης, τους ανθρώπους. Ο αντίχριστος χρησιμοποιεί αυτές τις φαινομενικά σωστές θεωρίες και δηλώσεις, για να ελέγχει αυτούς τους ανθρώπους. Σε ποιον βαθμό τούς ελέγχει; Αυτοί οι άνθρωποι καταβάλλουν πρόθυμα προσπάθειες για τον αντίχριστο, σκοτώνονται στη δουλειά γι’ αυτόν, και διαχειρίζονται όλες τις προσωπικές του υποθέσεις. Προτιμούν να χάνουν συναθροίσεις, να παραμελούν τα δικά τους καθήκοντα, να αφήνουν τις δικές τους δουλειές πίσω, και θυσιάζουν τον χρόνο που έχουν για πνευματική άσκηση, συνάθροιση, βρώση και πόση των λόγων του Θεού μόνο και μόνο για να παρέχουν υπηρεσία και να πεθαίνουν στη δουλειά για τον αντίχριστο όλη μέρα. Γιατί πεθαίνουν στη δουλειά; Υπάρχει λόγος. Ποιος είναι αυτός; Ο αντίχριστος τους λέει σκόπιμα τα εξής: «Αν δεν μπορείς καν να χειριστείς αυτά τα ζητήματα σωστά, τι καθήκον να κάνεις; Αν δεν μπορείς να κάνεις το καθήκον σου, μπορείς να παραμείνεις μέλος του οίκου του θεού; Εντάξει, λοιπόν. Δεν θα σε καθοδηγήσω. Αν δεν σε καθοδηγήσω, δεν θα συμπεριληφθείς στον οίκο του θεού. Αφού έχω επιλεγεί ως επικεφαλής, εγώ είμαι η πύλη εισόδου αυτής της εκκλησίας. Όποιος επιθυμεί να εισέλθει στην εκκλησία πρέπει να έχει την έγκρισή μου. Χωρίς τη συγκατάθεσή μου, κανείς δεν μπορεί να εισέλθει. Ακόμη κι αν η εκκλησία αποπέμψει κάποιον, απαιτείται η έγκρισή μου για να φύγει. Επομένως, το έργο που σας αναθέτω και οι δουλειές που σας δίνω συνιστούν το καθήκον σας. Αν δεν κάνετε το καθήκον σας σωστά, δεν θα έχετε τη δυνατότητα να σωθείτε. Δεν θα συμπεριληφθείτε στον οίκο του θεού!» Αυτό δεν είναι απειλή; (Είναι.) Ποια μέθοδο χρησιμοποιούν για να απειλήσουν τους ανθρώπους; (Σωστά λόγια.) Απειλούν τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας σωστά λόγια, λόγια που συμβαδίζουν φαινομενικά με την αλήθεια. Μπερδεύουν ανόμοια πράγματα. Ο αντίχριστος χρησιμοποιεί την εκτέλεση καθηκόντων ως πρόφαση για να πετύχει τους προσωπικούς του στόχους. Κάνετε όντως το καθήκον σας, όμως, όταν κάνετε πράγματα γι’ αυτόν; Το διαστρεβλώνει και το κάνει να φαίνεται σαν καθήκον που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Χρησιμοποιεί, μετά, την αρχή και τα πρότυπα της εκτέλεσης καθήκοντος για να απαιτήσει από τους αδελφούς και τις αδελφές να σκοτώνονται στη δουλειά γι’ αυτόν. Απειλεί μάλιστα ότι αν δεν τους βγει το λάδι, δεν θα έχουν ελπίδα να σωθούν, θα αποπεμφθούν από την εκκλησία και θα αποκοπούν από τον οίκο του Θεού. Όταν αυτοί οι ανόητοι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης ακούνε πόσο σοβαρές είναι οι συνέπειες, αναλαμβάνουν γρήγορα όλες τις δουλειές του σπιτιού του επικεφαλής και τις καθημερινές του υποθέσεις, και νιώθουν ανακούφιση όταν τις τελειώνουν. Ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους, σκέφτονται μάλιστα τα εξής: «Τώρα έχω εκπληρώσει το καθήκον μου σωστά. Δεν τεμπέλιασα καθόλου κι έλαβα υπόψη το θέλημα του επικεφαλής. Έκανα ό,τι μου ζήτησε ο επικεφαλής και φρόντισα όλες τις δουλειές του σπιτιού του. Αυτό σημαίνει να λαμβάνεις υπόψη τον θεό! Ο επικεφαλής είναι ικανοποιημένος, το ίδιο κι ο θεός. Έχω πλέον ελπίδα να σωθώ». Αυτό λέγεται ελπίδα; Δεν έχουν γίνει σκλάβοι του αντίχριστου; Δεν έχουν παρασυρθεί από τον αντίχριστο; Τι ρόλο παίζει ο αντίχριστος εδώ; Δεν λειτουργεί ως απαγωγέας; Έχει μοχθηρή διάθεση και η μοχθηρία είναι φυσικά πολύ πιο σοβαρή από τη δολιότητα. Έτσι, ξέρει πολύ καλά τι να πει και ποιες θεωρίες να χρησιμοποιήσει για να περιορίσει τους ανθρώπους, να πετύχει τους κρυφούς του στόχους, να κερδίσει τις καρδιές των ανθρώπων και να ελέγξει τη συμπεριφορά και τις σκέψεις τους. Τα γνωρίζει πολύ καλά όλα αυτά. Επομένως, με αυτά που λέει και κάνει ένας αντίχριστος έχει μελετήσει και προσχεδιάσει προσεκτικά τους στόχους που θέλει να πετύχει από καιρό. Σε καμία περίπτωση δεν λέει και δεν κάνει τίποτα ξαφνικά ούτε φτάνει σε ένα αναπάντεχο αποτέλεσμα. Οπότε, εκείνοι που πρόθυμα παρέχουν υπηρεσία και σκοτώνονται στη δουλειά για έναν αντίχριστο, εκτός από το ότι παραπλανούνται από τα λόγια του, απειλούνται και εξαναγκάζονται από τη ρητορική του αντίχριστου. Μπορεί να κάνουν αυτά τα πράγματα πρόθυμα για τον αντίχριστο, αλλά υπάρχει ένα ζήτημα με αυτήν την «προθυμία». Δεν πρέπει να μπει σε εισαγωγικά; (Ναι.) Δεν είναι σε καμία περίπτωση αυθεντική εκτέλεση καθήκοντος. Είναι συνέπεια της παραπλάνησης από μια συγκεκριμένη θεωρία, ένα συγκεκριμένο σωστό κι ευχάριστο στο άκουσμα επιχείρημα ή μια ρητορική που παραπλανά τους ανθρώπους. Επειδή οι άνθρωποι ανησυχούν ότι δεν θα καταφέρουν να κάνουν το καθήκον τους, ότι θα αποβληθούν κι ότι δεν θα σωθούν, αποδέχονται πρόθυμα τις δουλειές που τους αναθέτει ο αντίχριστος. Σκέφτονται μάλιστα ότι κάνουν το καθήκον τους για τον Θεό. Πόσο μπερδεμένοι είναι!

Οι απειλές των αντίχριστων επιτρέπουν στους ανθρώπους να δουν καθαρά το πραγματικό τους πρόσωπο. Καταφεύγετε σε τέτοιες απειλές; Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις απειλές και στις προειδοποιήσεις ή στις συμβουλές; (Ναι.) Μπορείτε να τη διακρίνετε ή όχι; Πού έγκειται η διαφορά; Βρείτε τη διαφορά και θα καταλάβετε. Θα μπορέσετε να διακρίνετε. (Διαφέρουν οι προθέσεις.) Οι προθέσεις και τα κίνητρα σίγουρα διαφέρουν. Οπότε, πού ακριβώς έγκειται η διαφορά; Τι είναι η απειλή; Η απειλή συμπεριλαμβάνει λόγια που μπορεί να ακούγονται καλά και σωστά, που δεν αναστατώνουν υπερβολικά τους ανθρώπους όταν τα ακούνε. Σκοπός τους, όμως, είναι το προσωπικό κέρδος. Απ’ την άλλη, ποιος είναι ο σκοπός των συμβουλών και των προειδοποιήσεων; Να βοηθάνε τους ανθρώπους, να τους αποτρέπουν από το να κάνουν λάθη, να παρεκκλίνουν από το μονοπάτι ή να ακολουθούν μια παράκαμψη και να παραπλανούνται. Να τους βοηθάνε να μειώνουν ή να προλαμβάνουν τις ζημιές. Στόχος δεν είναι το προσωπικό όφελος, αλλά μόνο να βοηθήσουν τους άλλους. Αυτή δεν είναι η διαφορά; (Ναι.) Υπ’ αυτό το πρίσμα, πρέπει να μάθετε να διακρίνετε. Το ότι έχουμε συναναστραφεί σχετικά με τις εκδηλώσεις των αντίχριστων όσον αφορά ότι απειλούν τους ανθρώπους, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τολμάτε να προειδοποιείτε τους άλλους όταν είναι απαραίτητο. Όταν είναι απαραίτητη μια προειδοποίηση, πρέπει να τη δίνετε. Οι προειδοποιήσεις και οι συμβουλές δεν είναι το ίδιο με τις απειλές. Οι προειδοποιήσεις έχουν καθαρά στόχο να βοηθάνε τους ανθρώπους ώστε να κάνουν τα καθήκοντά τους σωστά, και διασφαλίζουν ότι δεν υπονομεύεται το έργο του οίκου του Θεού. Ο στόχος τους είναι θεμιτός. Οι απειλές, απ’ την άλλη, έχουν αθέμιτους και κρυφούς στόχους. Αφορούν προσωπικές φιλοδοξίες κι εγωιστικές επιθυμίες. Για παράδειγμα, όταν ο αντίχριστος βάζει άλλους να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού του, ποια είναι η εγωιστική επιθυμία του; Θέλει απλώς να απολαύσει τα οφέλη της θέσης, να βάλει άλλους να κάνουν τη βρόμικη κι εξουθενωτική δουλειά, ενώ ο ίδιος δεν κάνει τίποτα. Στη συνέχεια, κάποιος αναγκάζεται μάλιστα να του σερβίρει τρία γεύματα τη μέρα. Ο αντίχριστος πιστεύει ότι τώρα που έχει ένα πόστο, μπορεί να αρχίσει να το απολαμβάνει. Παρ’ όλα αυτά, δεν δικαιολογείται να πει ευθέως στους ανθρώπους να δουλέψουν για λογαριασμό του. Οπότε, επικαλείται μια σειρά δικαιολογίες και λέει τα εξής: «Τώρα που είμαι επικεφαλής, είμαι πολύ απασχολημένος με τα καθήκοντά μου. Αν έχετε φορτίο κι ανθρώπινη φύση, τότε πρέπει να μάθετε να συνεργάζεστε. Τι μπορείτε να κάνετε; Μπορείτε μόνο να κοπιάσετε περισσότερο. Έτσι δεν είναι; Δεν υπάρχει κανείς να δουλέψει στον λαχανόκηπό μου κι εσείς δεν βοηθάτε! Αν βοηθήσετε, θα αποδείξετε ότι έχετε καλή καρδιά και ότι όντως κάνετε το καθήκον σας βοηθώντας με. Είμαι ο επικεφαλής σας. Οι υποθέσεις μου δεν είναι και δικές σας; Οι υποθέσεις σας δεν είναι πράγματα που οφείλετε να κάνετε; Αυτό που οφείλετε να κάνετε είναι το καθήκον σας. Έτσι δεν είναι;» Όταν ο επικεφαλής εναποθέτει τόσο μεγάλη ευθύνη στους ώμους σου, και σκέφτεσαι ότι αυτά που λέει είναι λογικά, πας και κάνεις τη δουλειά για λογαριασμό του. Δεν σε εξαπατά έτσι; Ένας αντίχριστος έχει τους δικούς του στόχους. Πριν πετύχει αυτούς τους στόχους, πρέπει να βρει τις κατάλληλες δικαιολογίες και θεωρίες ως πρόφαση. Έπειτα, εκείνοι που αποδέχονται αυτές τις θεωρίες δουλεύουν για λογαριασμό του. Ο αντίχριστος πετυχαίνει τον σκοπό του κι απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης. Δεν είναι σαν να ζει από την εκκλησία; (Ναι.) Αυτό ακριβώς είναι. Είναι τεμπέλης κι απρόθυμος να δουλέψει. Θέλει να απολαμβάνει τις σωματικές ανέσεις και τα οφέλη της θέσης. Είναι χειριστικός. Όταν δεν βρίσκει τα κατάλληλα λόγια, σταχυολογεί λογικές κι εύκολα αποδεκτές φράσεις από τα λόγια του Θεού και το δόγμα που κατανοεί. Χρησιμοποιεί αυτά τα λόγια για να παραπλανήσει και να περιορίσει εκείνους που δεν συλλαμβάνουν την αλήθεια και είναι ανόητοι. Έτσι, πετυχαίνει τους κρυφούς του στόχους, κάνοντας τους ανθρώπους να δέχονται πρόθυμα να τους χειραγωγεί. Κάποιοι άνθρωποι μάλιστα νομίζουν ότι αν δεν ακούσουν τα λόγια του επικεφαλής ή δεν εκτελέσουν καλά τις δουλειές που τους έχει αναθέσει ο επικεφαλής, δεν θα έχουν κάνει το καθήκον τους σωστά. Νιώθουν ότι χρωστάνε στον Θεό και κλαίνε μάλιστα. Αυτό δεν δείχνει ότι είναι πάρα πολύ μπερδεμένοι; Είναι τόσο μπερδεμένοι που καταντάει αηδιαστικό.

Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν συχνά απειλές όταν μιλάνε για να πετύχουν τους στόχους τους, αλλά οι απειλές τους παίρνουν μερικές φορές τη μορφή σωστών λόγων κι ευγενικών τρόπων, σαν φίδι που τυλίγεται αργά γύρω σου. Μόλις σε τυλίξουν, είναι έτοιμοι να ζητήσουν τη ζωή σου. Άλλοτε πάλι, οι απειλές τους δεν είναι ήπιες, αλλά σκληρές και μοχθηρές, σαν τον λύκο που βλέπει ένα πρόβατο κι αποκαλύπτει το μοχθηρό του πρόσωπο. Πρόθεσή τους είναι να πουν στους ανθρώπους τα εξής: «Αν δεν με ακούσεις, θα δεις τι θα πάθεις. Όταν φανούν οι συνέπειες, η ευθύνη θα είναι όλη δική σου!» Ποια είναι τα κλασικά διαπραγματευτικά χαρτιά που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι στις απειλές τους; Στοχοποιούν τον προορισμό των ανθρώπων, το καθήκον τους, ακόμη και το πόστο ή την παραμονή τους στην εκκλησία. Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν αυτές τις τακτικές και άλλες, φυσικά, για να απειλούν τους ανθρώπους. Παρ’ όλα αυτά, οι στρατηγικές τους εντάσσονται γενικά στις εξής δύο κατηγορίες. Κάποιες φορές, σε καλοπιάνουν με ευχάριστα λόγια. Άλλες, σου επιτίθενται με βία και μοχθηρία. Ποιος είναι ο σκοπός των απειλών των αντίχριστων; Πρώτα και κύρια, θέλουν να τους ακούσουν οι άνθρωποι. Στόχος τους είναι να αποκομίσουν οφέλη από τους άλλους ανθρώπους, να απολαύσουν τα οφέλη της θέσης και να δρέψουν τα διάφορα προνόμια και τις χαρές που τη συνοδεύουν. Δεύτερον, δεν θέλουν να αποκαλύψει κανείς την πραγματική κατάσταση των υποθέσεών τους ή να αμφισβητήσει το πόστο τους. Δεν ανέχονται να κάνουν οι άνθρωποι οτιδήποτε απειλεί το πόστο τους. Για παράδειγμα, αν κάποιοι άνθρωποι θέλουν να αναφέρουν την κατάστασή τους στους ανώτερους ή τους διακρίνουν και θέλουν να ενώσουν τους αδελφούς και τις αδελφές για να τους απορρίψουν και να τους απομακρύνουν από τη θέση τους, οι αντίχριστοι καταφεύγουν σε τακτικές απειλών. Από μια άποψη, ο στόχος των απειλών τους είναι να απολαύσουν τα πολλά οφέλη που συνοδεύουν το πόστο τους. Μια άλλη πτυχή είναι να διασφαλίσουν το πόστο τους. Αυτοί ακριβώς είναι οι δύο στόχοι που έχουν οι αντίχριστοι όταν απειλούν τους ανθρώπους. Περιστρέφονται και οι δύο γύρω από το πόστο τους. Από πού προκύπτουν όλα αυτά τα οφέλη; Κι αυτά από το πόστο τους προκύπτουν. Κάποιοι αντίχριστοι λένε τα εξής: «Αν δεν συμμορφωθείτε σε αυτό το ζήτημα, θα υποστείτε τις συνέπειες!» Αν κάποιος τους διακρίνει και δεν τους ακούσει, σκέφτονται πώς θα το χειριστούν; Δεν το αφήνουν να περάσει έτσι. Όσο υπάρχει έστω και μια ακτίδα ελπίδας να διατηρήσουν το πόστο τους, θα πολεμήσουν με νύχια και με δόντια γι’ αυτό. Η λαχτάρα τους να αποκτήσουν ένα πόστο είναι μεγαλύτερη από των άλλων ανθρώπων. Όπως όταν ένας λύκος βλέπει ένα πρόβατο. Το στόμα του γεμίζει σάλια πριν καν αρχίσει να τρώει. Τα μάτια του έχουν μια άγρια λάμψη και σκέφτεται να το φάει. Τόση λαχτάρα έχει. Αυτή δεν είναι η φύση του; (Ναι.) Η λαχτάρα των αντίχριστων να αποκτήσουν πόστο μοιάζει με τη λαχτάρα του λύκου για το πρόβατο, μια ανάγκη μέσα στη μοχθηρή τους φύση. Επομένως, οι απειλές τους προς τους άλλους είναι αναπόφευκτες.