Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό και, με την πρώτη ματιά, φαίνονται να Τον ακολουθούν. Όμως, βαθιά μέσα τους, έχουν αναλογιστεί ποτέ το μονοπάτι που έχουν ακολουθήσει και το τίμημα που έχουν πληρώσει; Έχουν εξετάσει κι αναζητήσει να δουν κατά πόσο έχουν εκπληρώσει τα καθήκοντα που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός; Ποια ακριβώς είναι η στάση των ανθρώπων όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο φέρονται στον Θεό; Κρίνοντας από τα διάφορα πράγματα που εκδηλώνουν και αποκαλύπτουν ή ακόμα κι από τις πιο μύχιες δολοπλοκίες τους, πόσο μάλλον από όλες τις διαθέσεις που αποκαλύπτονται στον τρόπο με τον οποίο φέρονται στον Θεό, τι έχουν κάνει οι άνθρωποι για τον Θεό; Πέρα από το γεγονός ότι πληρώνουν ένα τίμημα και σκέφτονται λεπτομερώς ό,τι μπορεί να ωφελήσει τους ίδιους, ποια στάση έχουν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό και τι Του προσφέρουν; Τίποτε άλλο πέρα από δολοπλοκίες, υστεροβουλία, επιφυλακτικότητα και μια απαξιωτική στάση. Η απαξίωση είναι μια στάση. Και ποια συμπεριφορά πηγάζει από αυτήν τη στάση, αν εκφραστεί με ένα ρήμα; «Εμπαίζω». Έχετε ακούσει ποτέ αυτήν τη λέξη; (Ναι.) Ο όρος «εμπαίζω» είναι κάπως επίσημος. Τι λέμε σε καθημερινή γλώσσα; Λέμε «πειράζω», «κοροϊδεύω κάποιον», «κάνω πλάκα σε κάποιον». Τους φαίνεσαι μαζεμένος, μοιάζεις άδολος· στα δικά τους μάτια είσαι ένα τίποτα και τολμούν να σε εμπαίζουν ανοιχτά· τι είδους διάθεση είναι αυτή; Κατοικεί ένας άγγελος ή ένας δαίμονας στην καρδιά κάποιου που έχει τέτοια διάθεση; (Ένας δαίμονας.) Ένας δαίμονας. Αφού μπορούν να φέρονται έτσι στον Θεό, τότε τι είναι στην πραγματικότητα; Μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού; Μπορούν να υποταχθούν στα λόγια του Θεού; Κάποιος όπως, για παράδειγμα, ο άνδρας που Μου έστελνε δώρα, δεν αναζητά την αλήθεια ούτε κατανοεί τις προθέσεις του Θεού. Δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο ή τι θέλει να δει και να κερδίσει από τον άνθρωπο. Είναι λες και αλληλεπιδρά με το αφεντικό του και εστιάζει στο πώς θα το καλοπιάσει και θα το εξαπατήσει· του φέρεται όπως τον βολεύει για να πετύχει τους σκοπούς του. Σε τι βασίζεται στην πραγματικότητα ένας τέτοιος άνθρωπος για να ζήσει; Γλείφει τους άλλους, καλοπιάνει τους επικεφαλής του για να τα φέρνει βόλτα ζώντας μια αξιοκαταφρόνητη ζωή. Γιατί Μου έδειξε τέτοιο «νοιάξιμο» και τέτοια «καλοσύνη»; Δεν μπορούσε να συγκρατηθεί, έτσι δεν είναι; Μπορούσε, μήπως, να προβλέψει πώς θα ένιωθα γι’ αυτό; (Όχι.) Σωστά· δεν καταλάβαινε. Του λείπει εντελώς ο κανονικός ανθρώπινος νους. Ούτε ήξερε ούτε τον ένοιαζε πώς μπορεί ν’ αντιληφθώ τη συμπεριφορά και τη διάθεσή του, τι ορισμό μπορεί να δώσω γι’ αυτά ή πώς μπορεί να τα αξιολογήσω. Τι τον νοιάζει; Τον νοιάζει πώς θα Με καλοπιάσει για να πετύχει τους σκοπούς του κι έπειτα να Μου κάνει καλή εντύπωση. Αυτή είναι η πρόθεσή του σε ό,τι κάνει. Τι είδους ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Αυτό θα έκανε ένας άνθρωπος που έχει πραγματική συνείδηση και λογική; Έχεις ζήσει τόσα χρόνια, οπότε οφείλεις να καταλάβεις το εξής: Πρώτον, δεν χρειάζομαι τα καλοπιάσματά σου. Δεύτερον, δεν χρειάζεται να Μου κάνεις δώρα. Τρίτον, και σημαντικότερο, πρέπει να καταλάβεις πως ό,τι κι αν κάνεις, όποιες κι αν είναι οι προθέσεις και οι σκοποί σου και όποια κι αν είναι η φύση των πράξεών σου, Εγώ δίνω ορισμούς για τα όλα αυτά και καταλήγω σ’ ένα συμπέρασμα. Δεν είναι ότι κάνεις κάτι και τελείωσε το ζήτημα. Αντιθέτως, πρέπει να διακρίνω ξεκάθαρα ποιες είναι οι προθέσεις και τα κίνητρά σου. Εξετάζω μόνο τη διάθεσή σου. Κάποιοι, πιθανότατα, θα πουν: «Είσαι πολύ σκληρός με τους ανθρώπους!» Είμαι; Δεν το νομίζω σε καμία περίπτωση. Ακριβώς επειδή δεν είμαι καθόλου σκληρός, κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; Κάποιοι, μόλις έρθουν σ’ επαφή μαζί Μου, συλλογίζονται: «Σε βλέπω απλώς σαν έναν συνηθισμένο άνθρωπο. Δεν υπάρχει λόγος να σου δώσω και πολλή σημασία. Είσαι πάνω κάτω όπως εγώ: Κι εσύ τρως τρία γεύματα τη μέρα, και δεν βλέπω να έχεις κάποια εξουσία ή δύναμη. Όπως και να σου φερθώ, δεν θα έχεις τίποτα να πεις. Τι θα μου κάνεις;» Τι είδους σκεπτικό είναι αυτό; Από πού προέρχεται; Προέρχεται από τη διάθεση κάποιου. Γιατί έχουν οι άνθρωποι τέτοια διάθεση; Επειδή κατοικούν στην καρδιά τους δαίμονες. Όταν κατοικούν δαίμονες στην καρδιά τους, όσο σπουδαίος κι αν πιστεύουν ότι είναι ο Θεός, όσο ευγενής κι αν πιστεύουν ότι είναι η θέση Του, όπως κι αν πιστεύουν ότι εκφράζει την αλήθεια για να σώσει τους ανθρώπους, όσο κι αν εκφράζουν λεκτικά την ευγνωμοσύνη τους και όπως κι αν δείχνουν την προθυμία τους να υποφέρουν και να πληρώσουν ένα τίμημα, όταν έρθει η στιγμή να κάνουν το καθήκον τους, οι δαίμονες θα έχουν τον έλεγχο στην καρδιά τους και θα κάνουν δουλειά. Κατά τη γνώμη σας, τι σόι άνθρωπος τολμά να εξαπατά και να εμπαίζει ακόμα και τον Θεό; (Ένας δαίμονας.) Ένας δαίμονας· αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Σύμφωνα με τη συναναστροφή που είχαμε προηγουμένως, από ποιον διάλογο ανάμεσα στον Σατανά και στον Θεό μπορούμε να διακρίνουμε τη διάθεση του Σατανά; Ο Θεός είπε: «Σατανά, πόθεν έρχεσαι;» Και τι απάντησε ο Σατανάς; [«Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι» (Ιώβ 1:7).] Τι σόι λόγια είναι αυτά; (Δαιμονικά λόγια.) Είναι δαιμονικά λόγια! Αν ο Σατανάς αντιμετώπιζε τον Θεό ως Θεό, θα έλεγε το εξής: «Με ρώτησε ο Θεός, οπότε θα φερθώ καλά και θα πω από πού έρχομαι». Αυτό δεν θα ήταν λογικό; (Ναι.) Αυτή είναι μια πρόταση που συμβαδίζει με το κανονικό ανθρώπινο σκεπτικό: μια πλήρης πρόταση με σωστή γραμματική, που γίνεται αμέσως κατανοητή. Αυτό είπε ο Σατανάς; (Όχι.) Τι είπε; «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι». Την καταλαβαίνετε αυτήν την πρόταση; (Όχι.) Ακόμα και σήμερα, κανείς δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει. Από πού ερχόταν, λοιπόν, ο Σατανάς; Πού περιερχόταν; Από πού ερχόταν και προς τα πού πήγαινε; Υπάρχουν οριστικές απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις; Έως και σήμερα, εκείνοι που ερμηνεύουν τη Βίβλο δεν έχουν μπορέσει να καταλάβουν από πού πραγματικά ερχόταν ο Σατανάς ή πόσον καιρό χρειάστηκε για να φτάσει ενώπιον του Θεού και να Του μιλήσει· τίποτε από αυτά δεν είναι γνωστό. Τότε πώς μπόρεσε ο Σατανάς ν’ απαντήσει με τέτοιο ύφος και με τέτοια γλώσσα στην ερώτηση που του έκανε ο Θεός; Του έκανε ο Θεός την ερώτηση με σοβαρότητα; (Ναι.) Απάντησε, λοιπόν, εκείνος με παρόμοιο τρόπο; (Όχι.) Τι στάση είχε όταν απάντησε στον Θεό; Εμπαιγμού. Είναι ακριβώς όπως όταν ρωτάς κάποιον: «Από πού είσαι;» κι εκείνος απαντάει: «Μάντεψε». «Δεν μπορώ να μαντέψω». Ξέρει ότι δεν μπορείς να το μαντέψεις, αλλά σε βάζει να μαντέψεις ούτως ή άλλως. Απλώς σε κοροϊδεύει. Αυτή είναι η στάση που αναφέρεται ως κοροϊδία ή εμπαιγμός κάποιου. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι ειλικρινής και δεν θέλει να ξέρεις· απλώς θέλει να σου κάνει πλάκα και να σε κοροϊδέψει. Η διάθεση του Σατανά είναι ακριβώς αυτή. Είπα ότι στην καρδιά κάποιων ανθρώπων κατοικούν δαίμονες. Έτσι δεν φέρονται στον Θεό; Κρίνοντας από ό,τι δείχνουν προς τα έξω, δηλαδή απ’ το ότι τρέχουν εδώ κι εκεί, κάνουν πράγματα και ενίοτε ταλαιπωρούνται και πληρώνουν ένα μικρό τίμημα, δεν μοιάζουν να είναι τέτοιοι άνθρωποι· φαίνεται να έχουν τον Θεό στην καρδιά τους. Όμως, από τη στάση με την οποία αντιμετωπίζουν τον Θεό και την αλήθεια, καταλαβαίνεις ότι κατοικεί ένας δαίμονας στην καρδιά τους, κι αυτό είναι όλο. Δεν μπορούν καν ν’ απαντήσουν ευθέως στις ερωτήσεις του Θεού· είναι άνθρωποι που κάνουν συνεχώς περιστροφές σαν τα φίδια, ώσπου να μην μπορείς να βρεις την απάντηση ή να βγάλεις άκρη από τα λεγόμενά τους. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί ακριβώς; Μπορούν να φερθούν με ειλικρίνεια στον Θεό; Με τη στάση περιφρόνησης και απαξίωσης που έχουν απέναντι στον Θεό, μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή κατοικούν στην καρδιά τους δαίμονες. Έτσι δεν είναι; (Ναι, σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζουν τον Θεό ως Θεό.) Αυτή είναι η μοχθηρία αυτών των ανθρώπων. Η μοχθηρία τους έγκειται στο γεγονός ότι δεν θεωρούν πως η ακεραιότητα, η ταπεινότητα, η κανονικότητα και η πρακτικότητα του Θεού είναι τα στοιχεία που Τον κάνουν αξιαγάπητο. Τότε, τι είναι αυτά τα στοιχεία; Πιστεύουν ότι είναι ελαττώματα του Θεού· ότι είναι στοιχεία που τείνουν να γεννούν στους ανθρώπους αντιλήψεις· ότι είναι οι μεγαλύτερες ατέλειες του Θεού στον οποίο πιστεύουν· ότι είναι ελλείψεις, προβλήματα και ψεγάδια. Πώς θα πρέπει να θεωρούνται τέτοιοι άνθρωποι; Φέρονται στον Θεό με τέτοιον τρόπο και με τέτοια στάση, κι αυτό είναι ντροπιαστικό για Εκείνον· είναι, όμως, και για τους ίδιους; Αντλούν κάποιο όφελος από αυτό; Είναι προσβολή και για τους ίδιους. Γιατί το λέω αυτό; Εσύ που είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αν κάποιος σου έδινε τυχαία κάτι να φας και εσύ το έπαιρνες και το έτρωγες σαν ανόητος, χωρίς να σ’ ενδιαφέρει τι πραγματικά είναι και χωρίς καν να ρωτήσεις περί τίνος πρόκειται, δεν θα έδειχνε αυτό ότι λείπει κάτι από την ανθρώπινη φύση σου; Είναι κανονικός άνθρωπος κάποιος που έχει ελλείψεις στην ανθρώπινη φύση του; Όχι. Αν ο ενσαρκωμένος Χριστός δεν είχε καν τέτοιου είδους κανονική ανθρώπινη φύση, θα άξιζε την πίστη όλων; Όχι. Ποια είναι τα σημάδια της ανθρώπινης φύσης του ενσαρκωμένου Θεού; Ο ορθολογισμός, το σκεπτικό και η συνείδησή Του είναι τα πιο κανονικά. Διαθέτει την ικανότητα να κρίνει; (Ναι.) Αν δεν τη διέθετα, αν ήμουν απλώς άμυαλος και δεν είχα ούτε κοινή λογική ούτε διορατικότητα, αν ήμουν ανίκανος να σκεφτώ όταν Μου συνέβαινε κάτι, θα μπορούσα να θεωρούμαι κανονικό ανθρώπινο ον; Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα είχα ελαττωματική και όχι κανονική ανθρώπινη φύση. Θα μπορούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να αποκαλείται Χριστός; Κατά την ενσάρκωσή Του, θα επέλεγε ο Θεός μια τέτοια σάρκα; (Όχι.) Ασφαλώς και όχι. Αν το έκανα απερίσκεπτα, θα άξιζε ν’ ακολουθήσει κανείς έναν τέτοιο Θεό, Εκείνον που είναι γνωστός ως ενσαρκωμένος Θεός; Όχι, και θα ήσασταν στο λάθος μονοπάτι. Από τη δική Μου οπτική, αυτή είναι η μία πτυχή. Από την άλλη πλευρά, από τη δική σας οπτική, αν Τον θεωρείς Θεό και είναι Αυτός που ακολουθείς, και ως ακόλουθός Του Του φέρεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε πού τοποθετείς τον εαυτό σου; Δεν είναι ντροπιαστικό για σένα κάτι τέτοιο; (Είναι.) Αν, στα δικά σου μάτια, ο Θεός στον οποίο πιστεύεις δεν αξίζει καθόλου τον σεβασμό σου, αλλά εξακολουθείς να πιστεύεις σ’ Αυτόν, τότε τι είσαι; Μήπως είσαι μπερδεμένος; Μήπως είσαι ένας ακόλουθος που βρίσκεται σε σύγχυση; Δεν ντροπιάζεις τον εαυτό σου; (Ναι.) Αν, όμως, πιστεύεις ότι Εκείνος κατέχει όλες αυτές τις πτυχές της κανονικής ανθρώπινης φύσης και είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, αλλά φέρεσαι ούτως ή άλλως έτσι, δεν ντροπιάζεις τον Θεό; Ισχύουν και οι δύο οπτικές. Μπορείς να δεις το πρόβλημα είτε το εξετάσεις από την οπτική του Θεού είτε από την οπτική του ανθρώπου· και το πρόβλημα εδώ είναι σοβαρό! Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Από την οπτική του ανθρώπου, αν Τον θεωρείς Θεό και Του φέρεσαι έτσι, τότε Τον ντροπιάζεις ανοιχτά. Αν πιστεύεις ότι δεν είναι ο Θεός, αλλά ένα ανθρώπινο ον, και παρόλα αυτά Τον ακολουθείς, δεν είναι αυτό αντίφαση; Δεν ντροπιάζεις τον εαυτό σου; Συλλογιστείτε αυτές τις δύο πτυχές. Δεν έχω δίκιο; Δεν είναι έτσι; Γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να σκεφτούν αυτά τα πράγματα; Γιατί εξακολουθούν να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο; Οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι δεν κατανοούν την αλήθεια; Ας μην μπούμε τόσο βαθιά στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αν το εξετάσουμε απλώς και μόνο από την οπτική του επιπέδου, είναι άμυαλοι κρετίνοι. Γιατί λέω ότι είναι άμυαλοι; Σε ποιο μυαλό αναφέρομαι; Αναφέρομαι στη σκέψη. Όταν κάνεις κάτι χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς να ξέρεις να ζυγίζεις τα θετικά και τ’ αρνητικά, χωρίς να ξέρεις πώς να εξετάζεις τη φύση αυτού που κάνεις ή κατά πόσο θα έπρεπε να το κάνεις ή όχι, τότε είσαι άμυαλος. Τι δεν έχει μυαλό; Τα ζώα και τα θηρία δεν έχουν μυαλό, αλλά οι άνθρωποι εξετάζουν τέτοια πράγματα. Οι άνθρωποι μπορεί να κάνουν κάτι ηλίθιο σε μια στιγμή παρόρμησης, αλλά αν κάνουν τα ίδια ηλίθια πράγματα ξανά και ξανά, τότε μπορούν να χαρακτηριστούν άμυαλοι. Ένας άμυαλος άνθρωπος είναι κάποιος με προβληματική λογική ή, με καθημερινούς όρους, κάποιος που του έχει λασκάρει η βίδα. Έχει, όμως, έκδηλο εγωισμό και δεν υστερεί καθόλου σε πονηρά κόλπα, και γι’ αυτό λέω ότι κατοικούν δαίμονες στην καρδιά των ανθρώπων.

Πιστεύετε όλοι σας ότι κάνω την τρίχα τριχιά, όταν θίγω στη συναναστροφή μας το ζήτημα των δώρων; Αν δεν είχα συναναστραφεί πάνω σ’ αυτό και το είχα αναφέρει απλώς τυχαία, θα είχε αυτήν την επίδραση πάνω σας μόλις το ακούγατε; (Όχι.) Μόλις το ακούγατε, το πολύ-πολύ να συλλογιζόσασταν: «Πώς μπόρεσε αυτός ο άνδρας να κάνει κάτι τέτοιο; Εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα· υπάρχουν πραγματικά κάθε λογής άνθρωποι εκεί έξω!» Το πολύ-πολύ να είχατε σκεφτεί κάτι τέτοιο. Μπορεί και να το είχατε συζητήσει λίγο, αλλά τίποτε παραπάνω. Θα το είχατε κατανοήσει, όμως, τόσο βαθιά; (Όχι.) Δεν θα το είχατε κατανοήσει τόσο βαθιά. Ποια είναι, λοιπόν, τα οφέλη που αποκομίζετε από τα λόγια Μου; Ποια αλήθεια αποκτήσατε; Κατ’ αρχάς, πρέπει να σας υπενθυμίσω το εξής: Ποιο είναι το καλύτερο είδος σχέσης που μπορεί να δημιουργηθεί ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό; Όταν κάποιος προσεγγίζει τον Θεό, πώς πρέπει να συνυπάρχει μαζί Του, όταν βρίσκεται πολύ κοντά Του; Δεν είναι απαραίτητο ν’ αναζητήσει αρχές γι’ αυτό; (Ναι.) Επιπλέον, μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, ποια περιστατικά έχουν συμβεί στην καθημερινότητα των ανθρώπων που έχουν την ίδια φύση με τις πράξεις του άνδρα στην ιστορία μας; Δεν αξίζει τον κόπο να συλλογιστούμε αυτές τις ερωτήσεις; Θα μπορούσε άραγε κάποιος να πάρει ένα μάθημα και να πει: «Ο Θεός δεν ανέχεται ούτε το παραμικρό λάθος, οπότε αυτό είναι απίστευτα σοβαρό. Καλύτερα να μην Τον προσεγγίσουμε, να μην έχουμε στενή επαφή ούτε ν’ αλληλεπιδρούμε μαζί Του. Δεν είναι να παίζει κανείς μαζί Του! Αν τα θαλασσώσεις, θα μεγαλοποιήσει το ζήτημα και θα καταλήξεις να μπλέξεις πολύ άσχημα. Σίγουρα εγώ δεν πρόκειται να Του δώσω τίποτα!»; Είναι αποδεκτό ένα τέτοιο σκεπτικό; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείτε: Δεν μας δίνονται πολλές ευκαιρίες για στενή επαφή, ενώ ακόμη λιγότερες είναι οι φορές που αλληλεπιδρούμε ο ένας με τον άλλο, οπότε δεν χρειάζεται να σας ανησυχεί το συγκεκριμένο ζήτημα. Αν αλληλεπιδράσω μαζί σας κάποια μέρα, μην ανησυχείτε· θα σου πω ένα μυστικό. Είτε συνυπάρχεις μαζί Μου είτε προσεύχεσαι και αναζητάς κατ’ ιδίαν, ποιο είναι το μεγαλύτερο μυστικό; Ό,τι κι αν κάνεις, μην προσπαθείς ν’ αναμετρηθείς μαζί Μου σε ευφυΐα. Αν έχεις μαχητική τάση, κράτα αποστάσεις από Εμένα. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε με μεγάλη πονηριά, υφαίνουν διάφορες μηχανορραφίες μέχρι να πεις κύμινο και κάθε πρόταση που εκφέρουν είναι νοθευμένη με ακαθαρσίες· αν μιλήσουν περισσότερο, δεν θα ξέρεις ποια λόγια είναι αληθινά και ποια είναι ψεύτικα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν πρέπει να έρχονται ποτέ κοντά Μου. Όταν έρχεσαι σ’ επαφή με τον Θεό και αλληλεπιδράς μαζί Του, ποιο είναι το κυριότερο που πρέπει να κάνεις και ποια είναι η βασικότερη αρχή που πρέπει να τηρείς; Να φέρεσαι στον Θεό με ειλικρινή καρδιά. Επίσης, να μάθεις να έχεις σεβασμό. Σεβασμός δεν σημαίνει ευγένεια· δεν είναι να κολακεύεις ή να καλοπιάνεις κάποιον, ούτε να προσπαθείς να κερδίσεις την εύνοιά του ή να τον γλείφεις. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν; (Είναι να αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό.) Το να αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό είναι μια κύρια αρχή. Και πιο συγκεκριμένα; (Να μάθεις ν’ ακούς τον Θεό.) Αυτή είναι μία πτυχή άσκησης. Κάποιοι άνθρωποι έρχονται σ’ επαφή μαζί Μου και αρχίζουν να μιλάνε την ώρα που μιλάω, οπότε τους αφήνω να ολοκληρώσουν προτού συνεχίσω. Και πώς Μου φέρονται εκείνοι όταν μιλάω; Ακούνε με τα μάτια τους κλειστά. Τι υποδηλώνει αυτό; Είναι σαν να λένε: «Αυτά που λες είναι ανοησίες. Τι ξέρεις εσύ;» Τέτοια στάση έχουν. Μπορεί να μην ξέρω τα πάντα, αλλά έχω αρχές και σου λέω τι έχω μάθει, τι έχω δει και τι μπορώ να καταλάβω, καθώς και τις αρχές που ξέρω· μπορείς να αποκομίσεις πολλά από αυτό. Αν, όμως, εσύ Μου ρίχνεις διαρκώς ματιές, θεωρώντας ότι δεν ξέρω τίποτα, και δεν Με ακούς προσεκτικά, τότε δεν θ’ αποκομίσεις τίποτα· θα πρέπει να τα καταλάβεις όλα μόνος σου. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; Πρέπει, λοιπόν, να μάθετε να ακούτε τα λόγια του Θεού. Όταν ακούτε, δεν σας αφήνω να εκφράσετε τις απόψεις σας χωρίς περιορισμούς; Σας αφήνω. Μόλις ολοκληρώσω αυτό που λέω, ρωτάω όλους σας αν έχετε απορίες, και αν κάποιος έχει, τότε απαντώ αμέσως και σας λέω τις αρχές που σχετίζονται μ’ αυτές. Μερικές φορές, δεν σας λέω μόνο τις αρχές, αλλά σας λέω και απευθείας τι πρέπει να κάνετε, αναλύοντας λεπτομερώς κάθε πτυχή. Παρόλο που υπάρχουν κάποιοι τομείς που δεν καταλαβαίνω, έχω τις δικές Μου αρχές, τις δικές Μου απόψεις και τους δικούς Μου τρόπους να χειρίζομαι τέτοια ζητήματα, οπότε σας διδάσκω με βάση αυτά που πιστεύω ότι είναι βάσιμες απόψεις και αρχές. Γιατί είμαι σε θέση να σας διδάξω; Επειδή δεν κατανοείτε καν αυτά τα πράγματα. Μόλις απαντήσω σ’ αυτές τις ερωτήσεις, ρωτάω ξανά αν υπάρχουν κι άλλες ερωτήσεις· αν υπάρχουν, τότε τις απαντώ και πάλι χωρίς καθυστέρηση. Δεν θέλω απλώς να Με ακούς· σου δίνω τη δυνατότητα να μιλήσεις, αλλά αυτά που λες πρέπει να είναι λογικά, να μην είναι ανοησίες ή χάσιμο χρόνου. Μερικές φορές, χάνω την υπομονή Μου και διακόπτω κάποιους. Υπό ποιες συνθήκες; Όταν μακρηγορούν και χρησιμοποιούν δέκα προτάσεις για κάτι που μπορεί να ειπωθεί σε πέντε. Μάλιστα, τους καταλαβαίνω με το που τους ακούσω· ξέρω τι ακολουθεί στη συνέχεια, οπότε δεν χρειάζεται να πουν τίποτε περισσότερο. Να είσαι σύντομος και εύστοχος· μη σπαταλάς τον χρόνο των άλλων. Μόλις ολοκληρώσεις αυτό που λες, θα σου δώσω μια απάντηση και θα σου πω τι να κάνεις και με βάση ποιες αρχές να το κάνεις. Και έτσι θα πρέπει να λήξει το ζήτημα, έτσι δεν είναι; Όμως, κάποιοι δεν μπορούν να το αντιληφθούν αυτό και λένε: «Όχι, πρέπει να με σεβαστείς· ο σεβασμός είναι αμφίδρομος. Εσύ ολοκλήρωσες αυτό που έλεγες, αλλά εγώ δεν εξέφρασα πλήρως την άποψή μου. Η άποψή μου είναι αυτή· πρέπει να ξεκινήσω πάλι από την αρχή». Θέλουν πάντα να εκφράζουν τις απόψεις τους, θεωρώντας ότι δεν τις γνωρίζω, όταν στην πραγματικότητα, με το που αρχίσουν να μιλάνε, ξέρω ποιες είναι οι απόψεις τους. Υπάρχει, λοιπόν, λόγος να συνεχίσουν; Δεν υπάρχει λόγος. Κάποιοι έχουν τόσο χαμηλό δείκτη νοημοσύνης που χρειάζονται δέκα προτάσεις για να αναφερθούν σε ένα ζήτημα που μπορεί να καλυφθεί με δύο μόλις προτάσεις, κι αν δεν τους διακόψω, δεν πρόκειται να σταματήσουν να μιλάνε. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν καταλάβει· γίνεται να μην το καταλαβαίνω Εγώ; Αλλά και πάλι, εκείνοι θέλουν να εκφραστούν, οπότε δεν είναι μόνο ότι έχουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, έχουν και αδύναμη λογική! Έχετε συναντήσει ποτέ τέτοιους ανθρώπους; (Ναι.) Πιστεύουν ότι είναι έξυπνοι, παρόλο που έχουν ελάχιστη λογική και χαμηλό δείκτη νοημοσύνης. Δεν είναι αηδιαστικό αυτό; Είναι εμετικό και αηδιαστικό. Όταν οι άνθρωποι έρχονται σ’ επαφή με τον Θεό, το πρώτο που πρέπει να κάνουν είναι να Τον αντιμετωπίζουν με ειλικρινή καρδιά· το δεύτερο είναι να μάθουν να έχουν σεβασμό· και το τρίτο και σημαντικότερο είναι να μάθουν ν’ αναζητούν την αλήθεια. Αυτό δεν είναι το σημαντικότερο; (Ναι.) Τι νόημα έχει να πιστεύεις στον Θεό, αν δεν αναζητάς την αλήθεια; Τι αξία έχει να πιστεύεις σ’ Αυτόν; Τι νόημα έχει κάτι τέτοιο; Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να υστερούν σ’ αυτό το σημείο, οπότε γιατί το αναφέρω; Είναι προετοιμασία για το μέλλον· πρέπει να μάθετε ν’ ασκείστε μ’ αυτόν τον τρόπο όταν σας συμβαίνουν στο εξής τέτοια πράγματα.

Στην εκκλησία, ήρθα σ’ επαφή με πολλούς ανθρώπους, και σε κάποιους από αυτούς είχα αναθέσει να κάνουν κάποια πράγματα. Μερικές μέρες μετά, Μου έδωσαν αναφορά, Μου έδειξαν ότι είχαν σημειώσει όλα όσα τους ανέθεσα και ότι βρίσκονταν πλέον στη διαδικασία υλοποίησης της κάθε εργασίας. Όταν Με συνάντησαν, Μου ανέφεραν την πρόοδο υλοποίησης, ποια ζητήματα απαιτούσαν αναζήτηση και σε ποια αναμένονταν ακόμη αποτελέσματα· Μου έκαναν πλήρη ενημέρωση. Εξήγησαν τις λεπτομέρειες πολύ ξεκάθαρα και παρόλο που κάποιες φορές ήταν λίγο ασήμαντες, η στάση τους έδειχνε ότι αντιμετώπιζαν τα λόγια του Θεού με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και ότι γνώριζαν ποιες ήταν οι ευθύνες, τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις τους. Δεν ήταν όλοι οι άνθρωποι έτσι: Σε κάποιους άλλους ανέθεσα δύο εργασίες και τις κατέγραψαν στα σημειωματάριά τους, αλλά μία βδομάδα μετά, δεν είχαν ακόμη υλοποιήσει τίποτε και το θυμήθηκαν μόνο όταν τους ρώτησα σχετικά· τα ξαναέγραψαν, λοιπόν, όλα στα σημειωματάριά τους. Πέρασε μία ακόμη εβδομάδα και όταν τους ρώτησα γιατί δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμη το ζήτημα, προέβαλαν δικαιολογίες, ανέφεραν τη μία και την άλλη δυσκολία, κι έπειτα κατέγραψαν και πάλι τα πάντα με επιμέλεια στα σημειωματάριά τους. Πού κατέγραψαν τα πάντα; (Στα σημειωματάριά τους.) Δεν κατέγραψαν, όμως, τίποτε στο μυαλό τους. Δεν δείχνει αυτό ότι εμπιστεύτηκα κάτι στον λάθος άνθρωπο; Αυτοί δεν είναι άνθρωποι. Οτιδήποτε κι αν τους εμπιστεύτηκα να κάνουν μπήκε από το ένα αυτί και βγήκε από το άλλο· δεν το πήραν καθόλου στα σοβαρά. Όλες οι εργασίες που αναθέτω στους ανθρώπους —είτε σχετίζονται με ένα συγκεκριμένο επάγγελμα είτε με γενικές υποθέσεις, είτε πρόκειται για κάποια ζητήματα που αφορούν στο εκκλησιαστικό έργο— εμπίπτουν στις δυνατότητές τους· καμία δεν έχει ως στόχο να τους δυσκολέψει τη ζωή. Ωστόσο, όταν πολλές φορές ανέθετα σε επικεφαλής και εργάτες να κάνουν κάτι, οι περισσότεροι δεν Μου έδιναν αναφορά αφού αναλάμβαναν την ανάθεση, και δεν μάθαινα κατόπιν τίποτα για την κατάσταση του έργου. Κατά πόσο ρυθμίστηκε, πώς έγινε, τι σφάλματα προέκυψαν, ποια είναι τα τρέχοντα αποτελέσματα —ποτέ δεν ανέφεραν τίποτε γι’ αυτά ούτε τ’ αναζητούσαν. Απλώς έβαζαν στην άκρη τις αναθέσεις τους κι Εγώ δεν άκουγα καν για τα αποτελέσματα όσο κι αν το ήθελα. Κάποιοι είχαν ακόμη πιο σοβαρό πρόβλημα. Δηλαδή, πέρα από το γεγονός ότι δεν υλοποιούσαν αυτό που τους ανέθετα, έρχονταν κιόλας να Με καλοπιάσουν και να Με εξαπατήσουν, λέγοντάς Μου πού πήγαν και τι έκαναν την προηγούμενη μέρα, τι έκαναν την προ-προηγούμενη και τι εκείνη τη στιγμή. Δείτε πόσο καλοί ήταν στην προσποίηση και στη σοφιστεία· δεν έκαναν τίποτε από τα συγκεκριμένα πράγματα που τους ανέθετα και αντ’ αυτού απασχολούνταν με άχρηστες εργασίες, ενώ το άκρως σημαντικό έργο είχε αποσυντονιστεί εντελώς. Τι είδους συμπεριφορά ήταν αυτή; Αμελούσαν εντελώς τις εργασίες που έπρεπε να κάνουν και ήταν όλο ψέματα και εξαπάτηση!

Ήταν κι ένας άνδρας που ήταν υπεύθυνος για το φύτεμα. Τον ρώτησα: «Κάποια απ’ τα φετινά λαχανικά φαίνονται καλά. Κράτησες καθόλου σπόρους;» Εκείνος απάντησε: «Κράτησα». Εγώ είπα: «Άκουσα ότι μάζεψαν όλα τα λαχανικά πριν από λίγο καιρό και δεν κράτησαν καθόλου σπόρους». Εκείνος είπε: «Δεν έχουν τελειώσει τη συγκομιδή. Έχουν απομείνει ακόμη κάποια!» Τότε ρώτησα: «Πού είναι τα λαχανικά που έχουν απομείνει; Για να ρίξω μια ματιά». Εκείνος είπε: «Ορίστε; Ε… κάτσε να πάω να ελέγξω πρώτα εγώ». Στην πραγματικότητα, κράτησε ή δεν κράτησε καθόλου σπόρους; Δεν κράτησε. Από τα λίγα λόγια που είπε, η πρώτη του δήλωση, ότι, δηλαδή, κράτησε, ήταν ψέμα; (Ναι.) Η δεύτερή του δήλωση: «Δεν έχουν τελειώσει τη συγκομιδή. Έχουν απομείνει ακόμη κάποια!». Δεν ήταν κι αυτή ψέμα; Δεν ήξερε αν είχαν κρατήσει καθόλου σπόρους, και είπε: «Κάτσε να πάω να ελέγξω πρώτα εγώ». Οπότε, και η τρίτη δήλωση ήταν ένα ακόμη ψέμα. Από πρόταση σε πρόταση, τα ψέματα γίνονταν πιο σοβαρά· έλεγε το ένα ψέμα πίσω από το άλλο και τα ψέματα γίνονταν ολοένα και βαθύτερα· μόνο ψέματα έβγαιναν από το στόμα του! Θα ήσασταν όλοι εσείς πρόθυμοι να αλληλεπιδράσετε με κάποιον που ξεστομίζει μόνο ψέματα; (Όχι.) Πώς νιώθεις όταν μιλάς και εργάζεσαι με ανθρώπους που λένε μόνο ψέματα; Θυμώνεις; Είχε το θράσος να τους εξαπατά όλους· ήταν γελασμένος αν είχε την εντύπωση ότι δεν το ήξερα! Αξίζει τόσος δόλος για ένα τέτοιο ζήτημα; Τι είχε να κερδίσει από αυτήν τη δολιότητα; Αν έβλεπες αυτήν τη στάση στον τρόπο με τον οποίο ενεργεί, αν σου φερόταν με αυτόν τον τρόπο, πώς θα ένιωθες; Αν κατά βάση το 99 τοις εκατό όσων λέει ένας άνθρωπος είναι ψέματα, είτε κουτσομπολεύει είτε μιλάει για δουλειά ή για σοβαρά ζητήματα είτε συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, τότε αυτός ο άνθρωπος έχει χάσει κάθε ελπίδα. Μπορεί να εξαπατήσει τους πάντες· αυτό τι δείχνει ότι είναι; Πόσο καιρό πιστεύει στον Θεό; Κάποιοι άπιστοι λένε μονίμως: «Από ό,τι γνωρίζω» ή «Μιλάω μέσα από την καρδιά μου» και με αυτό ως δεδομένο, λένε κάτι αληθινό. Αυτός ο άνδρας πίστευε στον Θεό για τόσα χρόνια και είχε ακούσει τόσα κηρύγματα, αλλά δεν μπορούσε να πει ούτε μια λέξη αλήθειας· όλα όσα έλεγε ήταν ψέματα. Τι είδους πλάσμα είναι, λοιπόν; Δεν είναι αηδιαστικό και αποκρουστικό πλάσμα; Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; Είστε εσείς έτσι; Όταν αλληλεπιδράτε μαζί Μου, υπό ποιες συνθήκες θα Μου λέγατε ψέματα; Αν έχετε προκαλέσει κάποια καταστροφή και ξέρετε ότι οι συνέπειες είναι σοβαρές και ότι μπορεί ν’ αποβληθείτε, τότε μόλις το αναφέρουν οι άλλοι, λέτε ψέματα για να το καλύψετε. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να πει ψέματα για κάτι τέτοιο. Για τι άλλο μπορούν να πουν ψέματα οι άνθρωποι; Λένε ψέματα για να βελτιώσουν την εικόνα τους και να τους έχουν οι άλλοι σε μεγάλη εκτίμηση. Υπάρχουν και εκείνοι που ξέρουν ότι είναι ανίκανοι στη δουλειά τους, αλλά δεν το λένε ξεκάθαρα στον Άνωθεν, επειδή φοβούνται ότι αν το κάνουν θα απαλλαγούν απ’ το καθήκον τους. Όταν δίνουν αναφορά στον Άνωθεν για το έργο τους, προσποιούνται ότι ψάχνουν να βρουν τρόπους να διορθώσουν το πρόβλημα και δίνουν ψεύτικη εντύπωση στους άλλους. Ό,τι λένε είναι ψέμα και είναι ουσιαστικά ανίκανοι να κάνουν έργο. Φοβούνται ότι, αν δεν κάνουν κάποιες ερωτήσεις, ο Άνωθεν θα εντοπίσει τις αποκλίσεις και θα τους αντικαταστήσει, οπότε σπεύδουν να προσποιηθούν. Έτσι είναι η νοοτροπία των ψευδοεπικεφαλής και των αντίχριστων.

Συλλογιστείτε τις τρεις αρχές της αλληλεπίδρασης με τον Θεό για τις οποίες συναναστράφηκα μόλις. Ποια δεν μπορείτε ν’ ακολουθήσετε και ποια μπορείτε να πετύχετε εύκολα; Στην πραγματικότητα, δεν είναι εύκολο να εφαρμόσετε ουσιαστικά καμία από αυτές, επειδή κατοικούν δαίμονες στην καρδιά των ανθρώπων. Δεν θα καταφέρεις να τις πετύχεις, αν πρώτα δεν διώξεις από την καρδιά σου τον δαίμονα. Πρέπει να παλέψεις με τον δαίμονα που έχεις στην καρδιά σου, και αν κάθε φορά καταφέρνεις να τον νικήσεις, τότε μπορείς να τις πετύχεις. Αν κάθε φορά αποτυγχάνεις και σε αιχμαλωτίζει, τότε δεν θα μπορείς να τις πετύχεις· δεν θα μπορείς να εφαρμόσεις καμία από τις αρχές. Αν είστε σε θέση να πετύχετε και τις τρεις, όχι μόνο όταν συνυπάρχετε μαζί Μου ή όταν αλληλεπιδράτε μαζί Μου, αλλά και στις κανονικές σας αλληλεπιδράσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές σας, τότε ακολουθώντας αυτές τις αρχές, δεν θα επωφεληθείτε όλοι; (Ναι.) Τώρα που ολοκληρώθηκε η ιστορία μας, ας περάσουμε στο κύριο θέμα.