Είναι φανερό ότι οι αντίχριστοι αγαπούν τη θέση, κι όλοι το ξέρουν αυτό. Σε ποιον βαθμό αγαπούν τη θέση; Πώς το εκδηλώνουν αυτό; Κατ’ αρχάς, αρπάζουν την ευκαιρία ν’ ανέλθουν στην ιεραρχία, είτε με κολακείες, είτε με μεθόδους εξαπάτησης, είτε κάνοντας καλά πράγματα για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων. Σε κάθε περίπτωση, όπου υπάρχει ευκαιρία ανόδου, την αρπάζουν. Μόλις αποκτήσουν θέση, την αγαπούν ακόμη περισσότερο από πριν. Οι κανονικοί άνθρωποι, όταν αποκτούν θέση, έχουν ένα αίσθημα ντροπής και είναι κάπως συγκρατημένοι. Επιπλέον, η θέση ενός επικεφαλής ή ενός εργάτη στον οίκο του Θεού είναι ένα καθήκον. Δεν είναι μια θέση ή ένας επίσημος τίτλος, είναι ένα καθήκον. Μερικές φορές, αυτοί οι κανονικοί άνθρωποι μπορεί να αποκαλύψουν κάποιες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους όταν κάνουν επίδειξη, επειδή θεωρούν ότι έχουν πλέον θέση αξιωματούχου. Οι κανονικοί άνθρωποι το θεωρούν ως έναν βαθμό αποδεκτό να συμπεριφέρονται κατά καιρούς μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά αν το κάνουν τακτικά, νιώθουν αηδιασμένοι με τον εαυτό τους και φοβούνται ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τους θα το παρατηρήσουν. Έχουν αξιοπρέπεια κι αίσθημα ντροπής, οπότε συγκρατούνται λίγο. Αφού κατανοήσουν την αλήθεια, καταφέρνουν σταδιακά να δίνουν λιγότερη σημασία στη θέση. Τι θετικό αντίκτυπο θα έχει αυτό και τι καλά αποτελέσματα θα αποφέρει; Θα τους επιτρέψει να κάνουν με ηρεμία το καθήκον τους. Ανεξάρτητα από τον εκάστοτε ρόλο τους, θα τον θεωρούν καθήκον. Εφόσον επιλέχθηκαν να ηγηθούν, και η ηγεσία είναι ταυτόχρονα φορτίο και καθήκον για τον άνθρωπο, πρώτα πρέπει να καταλάβουν ποια πράγματα εμπίπτουν στο πεδίο αυτού του καθήκοντος. Όταν δεν έχεις τον ρόλο του επικεφαλής, δεν χρειάζεται να σε απασχολούν κάποια ζητήματα και στην πραγματικότητα δεν έχεις κάποιο φορτίο. Όταν, όμως, αναλαμβάνεις τον ρόλο του επικεφαλής, πρέπει να σκεφτείς πώς θα εκτελείς καλά τις εργασίες σου και πώς θα κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις αρχές και τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να προχωρήσουν προς μια τέτοια θετική κατεύθυνση. Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά ανάμεσα στους αντίχριστους και σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια, ως προς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τη θέση; Οι αντίχριστοι έχουν πάθος για τη θέση τους, την επιδιώκουν, την αγαπούν και τη διαχειρίζονται. Σκέφτονται τη θέση τους σε κάθε ευκαιρία. Η θέση είναι σαν το οξυγόνο τους. Αν οι άλλοι δεν τους εκτιμούν ή αν τους περιφρονούν επειδή είπαν κατά λάθος κάτι που δεν είναι σωστό, και χάσουν έτσι τη θέση που έχουν στην καρδιά των άλλων ανθρώπων, τότε θ’ ανησυχούν διαρκώς για τη θέση τους και θα αρχίσουν να προσέχουν πολύ τις πράξεις και τα λόγια τους. Όπως κι αν συναναστραφείς πάνω στην επιδίωξη της αλήθειας, δεν θα μπορέσουν να την κατανοήσουν. Ποιο είναι το μοναδικό πράγμα που κατανοούν; «Πώς μπορώ να εκτελώ καλά αυτό το “αξίωμα” και να συμπεριφέρομαι σαν αξιωματούχος;» Αυτό έχει κάποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, όταν ένας επικεφαλής εκκλησίας τραβάει μια ομαδική φωτογραφία με περισσότερους από είκοσι αδελφούς και αδελφές, πού θα επέλεγε να καθίσει κάποιος με αξιοπρέπεια κι αίσθημα ντροπής; Θα έβρισκε μια γωνιά στο πλάι και θα καθόταν εκεί. Πού κάθονται συνήθως οι αντίχριστοι; (Στη μέση.) Θέλουν όλοι να καθίσουν οι αντίχριστοι στη μέση ή είναι δική τους προσωπική επιθυμία; (Είναι δική τους προσωπική επιθυμία.) Μερικές φορές, μπορεί όλοι οι άλλοι ν’ αφήνουν για εκείνους χώρο στη μέση και να τους αναγκάζουν να καθίσουν στο κέντρο, κι εκείνοι βαθιά μέσα τους νιώθουν πολύ ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και σκέφτονται: «Κοίτα πόση υποστήριξη έχω από όλους! Πρέπει να καθίσω εδώ. Αυτό δείχνει ότι έχω μια θέση στην καρδιά όλων. Δεν μπορούν χωρίς εμένα!» Νιώθουν πολύ χαρούμενοι και ικανοποιημένοι. Αν δεν τους άρεσε που όλοι άφησαν χώρο στη μέση, γιατί πήγαν και κάθισαν εκεί; Είναι προφανές ότι απολαμβάνουν στο έπακρο τη θέση τους τη δεδομένη στιγμή και το αίσθημα που τους προκαλεί αυτή. Χρειάζονται πραγματικά κι αγαπούν το αίσθημα αυτής της στιγμής, και γι’ αυτό ακριβώς δεν αρνούνται τη θέση. Αυτός ο επικεφαλής κάθεται ακριβώς στη μέση και περιστοιχίζεται από δεκάδες άλλους ανθρώπους, ενώ χρησιμοποιεί ακόμη και μαξιλάρι για να ξεχωρίσει. Σκέφτεται: «Δεν γίνεται να είμαι στο ίδιο ύψος με όλους τους άλλους. Πώς θα μπορέσω έτσι να δείξω ότι έχω διακριθεί ως επικεφαλής; Πρέπει να είμαι λίγο πιο ψηλά και να καθίσω στη μέση. Τότε θα ξεχωρίζω. Αυτό σημαίνει να ξέρει κανείς σε ποια θέση πρέπει να καθίσει. Όταν οι άνθρωποι κοιτάζουν τη φωτογραφία, το πρώτο πράγμα που θα βλέπουν θα είμαι εγώ. Θα λένε: “Αυτός είναι ο επικεφαλής μας, ο τάδε”. Πόσο τιμητικό! Αυτή η φωτογραφία θα μείνει για πολλά χρόνια. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να με δουν και σιγά-σιγά με ξεχάσουν, ποιο το νόημα να είμαι επικεφαλής;» Τόσο πολύ αγαπούν τη θέση τους.

Μια φορά, αναζήτησα κάποιους ανθρώπους από μια εκκλησία για να μάθω για την κατάσταση που επικρατούσε εκεί. Αφού άνοιξαν την κάμερα, κάθισαν όλοι μπροστά στον φακό κι άφησαν χώρο στη μέση. Δεν κατάλαβα γιατί και τους πρότεινα να μετακινηθούν προς το κέντρο γιατί το κάδρο της κάμερας δεν ήταν τόσο μεγάλο και ήταν παράξενο να φαίνεται μόνο το μισό τους πρόσωπο. Μετά, μετακινήθηκαν λίγο προς το κέντρο, αλλά άφησαν και πάλι ένα κενό κάθισμα στη μέση. Μουρμούρισα στον εαυτό μου: «Γιατί δεν κάθεται κανείς στη μέση; Είναι λες και υπάρχει ένας ιερός Βούδας εκεί. Γιατί δεν τολμάει κανείς να καθίσει εκεί;» Τότε, ήρθε ένας αρκετά παχύς άνδρας και βούλιαξε ακριβώς στη μέση, κι ήταν ολόιδιος με ιερό “Βούδα”, στρογγυλός και στρουμπουλός. Αποδείχθηκε ότι κρατούσαν το κάθισμα στη μέση για εκείνον. Μπορείτε να μαντέψετε ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; (Ο επικεφαλής.) Σωστά. Κάθισε ακριβώς στο κέντρο. Αυτό είναι σύμβολο θέσης. Όταν έφτασε αυτός ο διάβολος, που έμοιαζε με τον Βούδα, και κάθισε εκεί, κατέλαβε εκείνη τη θέση με αρκετή φυσικότητα, λες και του ανήκε δικαιωματικά. Όλοι ήταν πάρα πολύ πρόθυμοι να καθίσουν είτε δεξιά είτε αριστερά του, και τον κοιτούσαν με ιδιαίτερη λατρεία, σαν να τον «καταλάβαιναν» στον μέγιστο βαθμό. Έμοιαζε σαν να ήταν ένα μάτσο γλείφτες που έλεγαν: «Αχ, ήρθες επιτέλους. Σε περιμέναμε τόση ώρα». Όσο μιλούσα, κανείς δεν είχε αφομοιώσει τίποτα. Περίμεναν τον επικεφαλής. Έπρεπε πρώτα να έρθει αυτός ο ιερός «Βούδας». Αν δεν ερχόταν, δεν μπορούσα να συνεχίσω να μιλάω. Πώς μπόρεσε να καθίσει εκεί, και μάλιστα με τέτοια φυσικότητα; Έχει αυτό κάποια σχέση με τις συνηθισμένες προτιμήσεις, προτεραιότητες κι επιδιώξεις του; (Ναι.) Ποια θα ήταν μια τυπική σκηνή στην οποία θα έβλεπε κανείς αυτούς τους ανθρώπους; Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και σκεφτείτε το. Όταν αυτός ο επικεφαλής διοργανώνει μια συνάθροιση ή μπαίνει σ’ ένα δωμάτιο όπου οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους, πώς του φέρονται; Σαν να είναι κάποιος πρόγονος ή ένας Βούδας: Του προσφέρουν γρήγορα ένα κάθισμα, και η κεντρική θέση προορίζεται αναγκαστικά για εκείνον. Θα υπήρχε πρόβλημα αν δεν του την κρατούσαν; Με βάση το φαινόμενο που είδα στην κάμερα εκείνη τη στιγμή, πιθανότατα θα υπήρχε πρόβλημα αν δεν του παραχωρούσαν το κεντρικό κάθισμα. Είχε γίνει κανόνας, ένας άγραφος κανόνας. Όταν έρχεται ο «Βούδας», θα πρέπει αμέσως να του παραχωρείται το κεντρικό κάθισμα. Αν ο «Βούδας» δεν είναι εκεί, το κεντρικό κάθισμα θα πρέπει να παραμένει κενό. Αυτό λέγεται θέση. Συμπεριφέρεται έτσι κανείς από εσάς, θεωρώντας τη θέση σημαντικότερη από οτιδήποτε άλλο; Τι μπορείτε να παρατηρήσετε από τη σκηνή που μόλις περιέγραψα; Ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει διαφορετικά τη θέση. Εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια πιστεύουν ότι η θέση τους είναι ένα καθήκον και βαθιά μέσα τους θεωρούν πολύτιμη την ανάθεση του Θεού. Αποδέχονται το καθήκον τους, αλλά δεν διεκδικούν τη θέση τους. Κάποιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη θέση ως επιβάρυνση, πιστεύουν ότι είναι ένα πρόσθετο φορτίο που τους δημιουργεί πίεση, περιορισμούς, ακόμη και μπελάδες. Ωστόσο, όσοι λατρεύουν τη θέση την αντιμετωπίζουν σαν να είναι αξιωματούχοι, κι απολαμβάνουν πάντα τα οφέλη της. Δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς θέση. Μόλις την αποκτήσουν, είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τα πάντα γι’ αυτήν, ακόμη και τη ζωή τους και τον αυτοσεβασμό τους. Είναι πρόθυμοι ακόμη και να πουλήσουν το κορμί τους γι’ αυτήν. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι, είναι.) Αυτό λέγεται μοχθηρία. Τι είναι η θέση στα δικά τους μάτια; Είναι ένα μονοπάτι κι ένα μέσο για ν’ ανέβουν στην κορυφή και μια μέθοδος για ν’ αλλάξουν την ταυτότητά τους, το πεπρωμένο τους και την υπόληψή τους ανάμεσα στους ανθρώπους. Επομένως, έχουν τη θέση σε πολύ μεγάλη εκτίμηση. Μόλις την αποκτήσουν, και οι άνθρωποι τους ακούν, τους υπακούν, είναι δουλοπρεπείς απέναντί τους και προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά τους σε όλα, εκείνοι, αντί να νιώσουν αηδιασμένοι απ’ όλα αυτά, αντλούν πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Ακριβώς όπως αυτός ο επικεφαλής που πήρε το κεντρικό κάθισμα· η στάση του σώματός του ήταν πολύ χαλαρή κι άνετη, κι έδειχνε την τεράστια ικανοποίηση που ένιωθε και πόσο το απολάμβανε. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Αν ένας άνθρωπος απολαμβάνει ιδιαίτερα όλα τα αισθήματα ανωτερότητας κι όλα τα πλεονεκτήματα που αποφέρει η θέση, κι επιδιώκει κι αγαπά ειδικά αυτά τα πράγματα και δεν είναι πρόθυμος να τα εγκαταλείψει, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ μοχθηρός. Γιατί λέω ότι είναι πολύ μοχθηρός; Τι ακριβώς λένε όλοι αυτοί που κολακεύουν, λένε ευχάριστα λόγια και κάνουν κομπλιμέντα στους ανθρώπους που έχουν θέση; Λένε ψεύτικα λόγια, ξεδιάντροπα λόγια, αηδιαστικά κι εμετικά λόγια, καθώς και λόγια εξαπάτησης ή ακόμα και κάποια πράγματα που είναι προσβλητικά για όποιον τα ακούει. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος με θέση έχει έναν γιο που είναι πραγματικά πολύ άσχημος, με στενόμακρο πρόσωπο και ζυγωματικά σαν του πιθήκου. Λένε αυτοί οι κόλακες ότι είναι άσχημος; Τι λένε; (Είναι πολύ όμορφος.) Τους φτάνει να πουν μόνο ότι «είναι πολύ όμορφος»; Πρέπει να πουν κάτι αηδιαστικό, όπως: «Έχει πλατύ μέτωπο και φαρδύ, στρογγυλό πηγούνι. Έχει το πρόσωπο κάποιου που θα γίνει πλούσιος και θα κατέχει υψηλή θέση στο μέλλον!» Παρόλο που είναι ξεκάθαρο ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, τολμούν να ξεστομίσουν αυτά τα ψέματα απροκάλυπτα. Όταν αυτός ο αξιωματούχος το ακούσει αυτό, νιώθει εκστασιασμένος, του αρέσει ν’ ακούει αυτά τα πράγματα, το απολαμβάνει. Πόσο πολύ του αρέσει να τα ακούει; Αν κανείς δεν έλεγε μπροστά του αυτά τα υποκριτικά και κολακευτικά λόγια, αυτά τα λόγια εξαπάτησης, αν κανείς δεν έλεγε ψεύτικα κι αηδιαστικά λόγια για να τον ευχαριστήσει και να τον ικανοποιήσει, θα ένιωθε πως η ζωή δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι, είναι.) Είναι απίστευτα μοχθηρό. Είναι ήδη αρκετά εμετικό όταν λέει ο ίδιος ψέματα. Αλλά σαν να μην έφτανε αυτό, απολαμβάνει να έχει γύρω του κι άλλους ψεύτες, σαν ένα σμήνος από βρωμερές μύγες· δεν τον κουράζει ποτέ αυτό. Αγαπά όποιον έχει τον τρόπο του με τα λόγια, όποιον είναι καλός στην κολακεία και τη δουλοπρέπεια κι όποιον μιλάει με περιστροφές· κρατά αυτούς τους ανθρώπους στο πλευρό του και τους τοποθετεί σε σημαντικές θέσεις. Δεν κινδυνεύουν αυτοί οι επικεφαλής; Άραγε, τι είδους έργο μπορούν να ολοκληρώσουν; Δεν θα κατέρρεε η εκκλησία αν έπεφτε στον έλεγχό τους; Είναι δυνατόν να εργαζόταν ακόμη εκεί το Άγιο Πνεύμα;

Έχω ακούσει ότι κάποιοι επικεφαλής αγαπούν το φαγητό. Όταν ζούσαν με αδελφούς και αδελφές που δεν ήταν τόσο καλοί στη μαγειρική και δεν έφτιαχναν νόστιμα φαγητά, φρόντιζαν να τους φιλοξενήσει κάποιος που ήξερε πώς να τους καλοπιάνει και να τους κανακεύει και που ετοίμαζε ειδικά γι’ αυτούς νόστιμα φαγητά σε καθημερινή βάση. Κάθε μέρα, οι επικεφαλής έτρωγαν κι έπιναν ό,τι λαχταρούσε η καρδιά τους κι έλεγαν: «Δόξα τω θεώ που μπορούμε ν’ απολαμβάνουμε καθημερινά την ευωχία του θεού. Αυτή είναι πραγματικά η χάρη του θεού!» Αυτοί οι άνθρωποι κινδυνεύουν. Ακόμη κι αν δεν είναι ήδη αντίχριστοι, η συμπεριφορά τους έχει κιόλας φανερώσει ότι έχουν τη φύση-ουσία και τη μοχθηρή διάθεση ενός αντίχριστου, καθώς κι ότι αυτήν τη στιγμή βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Το κατά πόσο μπορούν να γίνουν αντίχριστοι ή είναι αντίχριστοι εξαρτάται από το μονοπάτι που θα επιλέξουν στην πορεία. Είναι αρκετά εμφανές ότι προς το παρόν βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου κι ότι η διάθεση-ουσία τους συνάδει με εκείνη ενός αντίχριστου, κι αυτό επειδή αγαπούν τα αρνητικά πράγματα κι αντιπαθούν τα θετικά. Βαθιά μέσα τους, περιφρονούν, καταδικάζουν και απορρίπτουν τα θετικά πράγματα. Τι αποδέχονται; Τη διπροσωπία, τα ψέματα κι οτιδήποτε σχετίζεται με τα αρνητικά πράγματα. Όταν φτάνω σε ένα μέρος, κάποιοι λένε: «Δεν φαίνεσαι καλά, ξεκουράσου λίγο». Εγώ ξέρω καλύτερα αν νιώθω καλά ή όχι και πότε χρειάζομαι ξεκούραση. Δεν είναι ανάγκη να το παίζεις έξυπνος ούτε είναι ανάγκη να κάνεις επίδειξη της εξυπνάδας σου. Δεν το αποδέχομαι αυτό· το βρίσκω απωθητικό. Ποιους ανθρώπους συμπαθώ; Εκείνους που μπορούν να συναναστραφούν αμέσως όταν συμβαίνει κάτι και που Μου λένε αυτό που σκέφτονται. Συναναστρέφομαι μαζί σου για να βρω λύση στις δυσκολίες σου και για να μπορείς να έρθεις πιο κοντά Μου. Μη σε απασχολεί να Με καλοπιάσεις και να προσπαθήσεις να Μ’ ευχαριστήσεις. Αυτό είναι τρομερά αποκρουστικό! Τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει να μένουν μακριά Μου, γιατί τους βρίσκω απωθητικούς. Σε χαρακτηρίζω ως ενοχλητική μύγα ή παράσιτο. Κράτα αποστάσεις! Κάποιοι λένε: «Δεν χρειάζεσαι κάποιον στο πλευρό Σου να Σε υπηρετεί;» Κατά την άποψή σου, με βάση την ταυτότητά Μου και τη θέση Μου, θα πρέπει να υπάρχει κι ανάλογη μεταχείριση και υπηρεσία. Όμως Εγώ δεν το χρειάζομαι αυτό. Δεν πρέπει να κάνεις τέτοια πράγματα, το κατάλαβες; Τα σιχαίνομαι αυτά τα πράγματα και τα απεχθάνομαι. Αν σου βγαίνει πραγματικά μέσα από την καρδιά σου να νοιάζεσαι για Μένα και να Με φροντίζεις, υπάρχουν ένα σωρό σωστοί τρόποι να το κάνεις. Για παράδειγμα, όταν σου λέω να κάνεις κάτι, πρέπει να το φέρνεις σε πέρας υπάκουα, κι όταν συναντάς δυσκολίες, μπορείς να τις συζητάς αμέσως μαζί Μου. Ωστόσο, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μιμείσαι τον τρόπο με τον οποίο καλοπιάνουν οι άπιστοι τους ανθρώπους που κατέχουν αξιώματα και να Με κολακεύεις με ένα σωρό ευχάριστα λόγια. Δεν Μου αρέσει να τα ακούω αυτά. Είναι εμφανές ότι δεν είμαι ψηλός, αλλά εσύ επιμένεις να λες: «Μπορεί να μην είσαι ψηλός, αλλά είσαι ψηλότερος από εμάς». Δεν Μου αρέσει να το ακούω αυτό, οπότε μη Μου το λες σε καμία περίπτωση. Το λες στον λάθος άνθρωπο. Στους αντίχριστους αρέσει ν’ ακούνε τέτοια λόγια. Για παράδειγμα, ρωτούν τους αδελφούς και τις αδελφές που είναι κατώτεροί τους στην ιεραρχία: «Είμαι χοντρός;» Κάποιοι, τότε, λένε: «Ακόμη κι αν είσαι χοντρός, είσαι πιο ωραίος από εμάς». «Τότε είμαι λεπτός;» «Ακόμη κι αν είσαι λεπτός, δείχνεις υπέροχος. Σε κάθε περίπτωση, είσαι σαν μοντέλο. Ό,τι και να βάλεις σου πηγαίνει». Όταν οι αντίχριστοι το ακούνε αυτό, νιώθουν ικανοποίηση και σε θεωρούν συνεργάτη και σύμμαχό τους. Όλα αυτά τα πράγματα που αγαπούν οι αντίχριστοι είναι απωθητικά και μοχθηρά. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να τους αποκαλεί κανείς μοχθηρούς; Μήπως αγαπούν οι αντίχριστοι τα στοιχεία της κανονικής ανθρώπινης φύσης, όπως, μεταξύ άλλων, τη συνείδηση, τη λογική, το αίσθημα ντροπής και την αξιοπρέπεια, καθώς και τη διάκριση ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο μαύρο και το άσπρο, και στο σωστό και το λάθος; Μήπως αγαπούν τους ανθρώπους που έχουν αίσθημα ντροπής; Μήπως αγαπούν τους ανθρώπους με αξιοπρέπεια; Αγαπούν εκείνους που είναι ξεδιάντροποι, που μιλούν γλυκανάλατα χωρίς να έχουν αυτογνωσία και χωρίς να νιώθουν αμήχανα. Δεν είναι γεγονός ότι δεν έχουν αίσθημα ντροπής; Όσο πιο γλυκανάλατα είναι τα λόγια σου, τόσο περισσότερο χαίρονται. Αν λάβει κανείς υπόψη τις προτιμήσεις των αντίχριστων και τη στάση τους απέναντι σε διάφορα πράγματα, καθώς και τις επιλογές και τον προσανατολισμό τους, είναι εμφανές ότι η μοχθηρία τους δεν έχει όρια. Άσε κατά μέρος εκείνους που κατανοούν την αλήθεια· ακόμη και οι άνθρωποι στην κοινωνία που έχουν έστω και λίγο αίσθημα δικαιοσύνης δεν εκτιμούν αυτήν τη συμπεριφορά. Βλέπεις, κάποιοι άνθρωποι στους κύκλους των αξιωματούχων είναι σε απελπιστικό βαθμό δουλοπρεπείς απέναντι σε αυτούς που κατέχουν αξιώματα. Δίνουν στους αξιωματούχους ό,τι χρειάζονται, εγκαταλείπουν ακόμη και τις συζύγους τους. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχουν αξιοπρέπεια; (Ναι.) Επιπλέον, κάποιοι αξιωματούχοι συνάπτουν ομοφυλοφιλικές σχέσεις, και κάποιοι άνθρωποι του ίδιου φύλου με αυτούς τους αξιωματούχους αποκτούν ερωτικές σχέσεις μαζί τους, ακόμη κι αν δεν το θέλουν. Θα μπορούσατε εσείς να κάνετε τέτοια πράγματα; (Όχι, δεν θα μπορούσαμε.) Εκείνοι, όμως, θα μπορούσαν. Δεν έχουν ηθικά όρια, αίσθημα ντροπής, συνείδηση, ορθολογισμό, γι’ αυτό κάνουν αυτά τα πράγματα. Δεν θα μπορούσες με τίποτα να ξεστομίσεις τα πράγματα που λένε, ακόμη κι αν σου ζητούσαν να τα ερμηνεύσεις σαν ατάκες σε ένα θεατρικό έργο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ακόμη πιο γλυκανάλατοι κι από τους ανθρώπους του θεάτρου. Τι εννοώ με τον όρο «ανθρώπους του θεάτρου»; Αναφέρομαι σ’ εκείνους που δεν τους καίγεται καρφί όταν τους βλέπουν ή τους επισκέπτονται όσο είναι ολόγυμνοι. Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται άνθρωποι του θεάτρου. Αυτοί οι κόλακες, λοιπόν, με τα αηδιαστικά κι απωθητικά λόγια τους και την προτίμησή τους για τα μοχθηρά πράγματα, είναι ακόμη χειρότεροι από αυτούς τους ανθρώπους του θεάτρου. Οι δεύτεροι πουλάνε μόνο το κορμί τους· τι πουλάει, όμως, αυτή η συμμορία μοχθηρών ανθρώπων που είναι γνωστοί ως αντίχριστοι; Πουλάνε την ψυχή τους. Είναι ένα μάτσο δαίμονες, που δεν πρόκειται ποτέ τους να λυτρωθούν. Γι’ αυτό όταν λέει κάποιος την αλήθεια σε αυτούς τους ανθρώπους, είναι σαν να πετάει μαργαριτάρια στα γουρούνια· τους είναι αδύνατον ν’ αγαπήσουν την αλήθεια. Έτσι προσεγγίζουν τη θέση: απολαμβάνουν τα διάφορα αισθήματα ανωτερότητας και τα υπόλοιπα καλά αισθήματα που συνοδεύουν τη θέση. Ποια είναι τα διάφορα αισθήματα που φέρνει αυτή η απόλαυση; Είναι θετικά ή αρνητικά πράγματα; Είναι όλα αρνητικά πράγματα. Όταν αποκτούν θέση, περιμένουν ότι οι άλλοι θα τους κολακεύουν, θα τους υπηρετούν και θα ικανοποιούν τα συμφέροντά τους. Θέλουν μάλιστα ν’ απολαμβάνουν ειδική μεταχείριση· το φαγητό τους, το κατάλυμά τους και τα πράγματα που χρησιμοποιούν πρέπει όλα να είναι ιδιαίτερα, ενώ οι ίδιοι πρέπει να διαφέρουν στα πάντα από τους άλλους. Είναι, πραγματικά, το δικό σου υλικό σώμα διαφορετικό από των άλλων; Μόλις οι αντίχριστοι εξασφαλίσουν μια θέση, πιστεύουν ότι είναι ευγενείς και μοναδικοί, λες και δεν υπάρχει πλέον κανένα μέρος στη γη που μπορεί να τους ικανοποιήσει. Πρέπει να καθίσουν πάνω σ’ ένα «κρεβάτι στρωμένο με ροδοπέταλα» και να δέχονται τις προσφορές των άλλων. Έτσι δεν είναι; Πείτε Μου, έχουν συνήθως αυτές τις ιδέες οι κανονικοί άνθρωποι; Είτε έχουν θέση είτε όχι, οι κανονικοί άνθρωποι μπορεί να φιλοδοξούν και να επιθυμούν σε έναν βαθμό να την αποκτήσουν· επειδή, όμως, έχουν αίσθημα ντροπής, συνείδηση κι ορθολογισμό, και κατανοούν πλέον σε έναν βαθμό την αλήθεια, η προσήλωσή τους στη θέση μειώνεται κι εξασθενεί. Επιπλέον, μπορούν να δίνουν λιγότερη σημασία στα πλεονεκτήματα που συνοδεύουν μια θέση, κι εφόσον μπορούν να θεωρούν ασήμαντα τα οφέλη που αποφέρει, μπορούν επίσης να νιώθουν απέχθεια για την κολακεία, τα γλυκόλογα, τη δουλοπρέπεια κι άλλες τέτοιες συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων, καθώς και να κρατούν αποστάσεις από αυτά τα πράγματα ή ακόμη και να τους γυρνούν την πλάτη και να τα απαρνιούνται. Μπορούν, όμως, οι αντίχριστοι ν’ απαρνηθούν ή να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα; Σε καμία περίπτωση. Αν τους ζητήσεις να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα, είναι σαν να τους ζητάς να θυσιάσουν τη ζωή τους. Διαφορετικά, γιατί με το που χάνουν τη θέση τους, κάποιοι λένε: «Δεν θα πιστεύω πια, δεν θα συνεχίσω να ζω, δεν αξίζει τέτοια ζωή»; Δεν υπάρχει κάποιο θέμα εδώ; Γιατί είναι τόσο σημαντική η θέση για εκείνους; Δεν μπορούν να ζήσουν μια ήρεμη και συνηθισμένη ζωή. Πρέπει να έχουν θέση, πρέπει να είναι ανώτεροι από τις μάζες και να απολαμβάνουν τον σεβασμό, τη λατρεία και την εξύμνηση των άλλων, καθώς και τα ψέματα που έχουν ως στόχο να τους ευχαριστήσουν, να τους εξαπατήσουν και να τους κολακεύσουν. Θέλουν να ενδίδουν σε αυτά τα πράγματα. Όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση ενδίδουν πρόθυμα σε τέτοια πράγματα; Ασφαλώς και όχι. Τους προκαλούν νευρικότητα. Γιατί αρέσει στους αντίχριστους ν’ απολαμβάνουν αυτά τα πράγματα; Επειδή έχουν μέσα τους σατανική διάθεση. Μόνο όσοι ανήκουν στο σινάφι του Σατανά επιδιώκουν αυτά τα πράγματα κι έχουν τέτοιες απαιτήσεις. Οι κανονικοί άνθρωποι μπορεί ν’ απολαμβάνουν για λίγο αυτά τα πράγματα, αλλά καταλήγουν να τα βρίσκουν ανούσια ή ακόμη κι ενοχλητικά, κι έπειτα παραμένουν μακριά από όλα αυτά. Όμως, κάποιοι άνθρωποι αρνούνται πεισματικά να τα εγκαταλείψουν. Για παράδειγμα, γιατί κάποιοι σταρ του σινεμά δεν αποσύρονται ποτέ από τον κόσμο του κινηματογράφου, παρότι τους έχουν πάρει τα χρόνια; Επειδή χωρίς αυτήν τη δόξα, χωρίς ανθρώπους γύρω τους, βρίσκουν τη ζωή ανιαρή. Αισθάνονται ότι ο ουρανός δεν είναι τόσο γαλανός, ότι η ζωή τους δεν έχει καμία κατεύθυνση κι ότι δεν έχει πια κανένα νόημα ή αξία. Νιώθουν ότι όλη τους η ζωή σκοτεινιάζει, οπότε πρέπει να επιστρέψουν στη βιομηχανία του κινηματογράφου για να ξαναζήσουν το αίσθημα του να είναι σταρ. Οι αντίχριστοι έχουν το ίδιο χαρακτηριστικό: Έχουν εξίσου μοχθηρή διάθεση και ουσία. Όταν οι αντίχριστοι αποκτούν θέση, την επιδεικνύουν παντού, γίνονται απολυταρχικοί ακόμη και στα σπίτια τους και αναγκάζουν τα μέλη της οικογένειάς τους να τους υπακούν. Οι αντίχριστοι έχουν μοχθηρή διάθεση και ουσία κι έχουν ιδιαίτερη αγάπη για τη θέση, ενώ κάνουν ό,τι περνά απ’ το χέρι τους για να την προβάλλουν και να την επιδεικνύουν. Τι μας δείχνει αυτό; Έχουν αίσθημα ντροπής αυτοί οι άνθρωποι; Όχι. Αποκτούν θέση και νομίζουν ότι έχουν αλλάξει ταυτότητα, ενώ αλλάζει ακόμη και η σχέση που έχουν με τους γονείς τους. Δεν υπάρχει πρόβλημα εδώ; Είναι διεστραμμένο όλο αυτό! Το γεγονός ότι μπορούν να κρατούν τέτοια στάση απέναντι στη θέση είναι ένα είδος απόδειξης που εκθέτει τη μοχθηρή ουσία τους.

Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, και η ταυτότητα και η θέση Του είναι υπέρτατες. Ο Θεός έχει εξουσία, σοφία και δύναμη, κι έχει τη δική Του διάθεση, τα δικά Του υπάρχοντα και το δικό Του είναι. Ξέρει κανείς πόσα χρόνια εργάζεται ο Θεός ανάμεσα στην ανθρωπότητα και σε όλη τη δημιουργία; Κανείς δεν γνωρίζει συγκεκριμένα εδώ και πόσα χρόνια εργάζεται ο Θεός και διαχειρίζεται όλη την ανθρωπότητα. Κανείς δεν μπορεί να δώσει ένα συγκεκριμένο νούμερο, κι ο Θεός δεν αναφέρει αυτά τα ζητήματα στην ανθρωπότητα. Ωστόσο, αν έκανε κάτι τέτοιο ο Σατανάς, θα το ανέφερε; Ασφαλώς. Θέλει να επιδεικνύεται για να παραπλανήσει περισσότερους ανθρώπους και να μάθουν περισσότεροι άνθρωποι τη συμβολή του. Γιατί ο Θεός δεν αναφέρει αυτά τα ζητήματα; Υπάρχει μια ταπεινή και κρυφή πτυχή στην ουσία του Θεού. Ποιο είναι το αντίθετο του να είναι κανείς ταπεινός και κρυφός; Να είναι αλαζόνας και να επιδεικνύεται. Όσο σπουδαίο κι αν είναι το έργο του Θεού, λέει στους ανθρώπους μόνο αυτά που μπορούν να συλλάβουν και να κατανοήσουν, Του αρκεί να είναι οι άνθρωποι σε θέση ν’ αποκτήσουν γνώση, να γνωρίσουν την ουσία Του μέσα από το έργο Του. Τι οφέλη αποφέρει αυτό στους ανθρώπους; Τι αποτέλεσμα πετυχαίνει; Μήπως πρέπει οι άνθρωποι να γνωρίζουν αυτά τα πράγματα για να λατρεύουν τον Θεό; Στην πραγματικότητα, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το να μπορούν οι άνθρωποι να λατρεύουν τον Θεό είναι η τελική αντικειμενική έκβαση. Ποια είναι, όμως, η αρχική πρόθεση του Θεού όταν βοηθά τους ανθρώπους να μάθουν αυτά τα πράγματα; Η πρόθεσή Του είναι, αφού οι άνθρωποι αποκτήσουν γνώση αυτών των πραγμάτων, αφού κατανοήσουν πώς διαχειρίζεται ο Θεός την ανθρωπότητα, καθώς και πώς κυριαρχεί στην ανθρωπότητα και τη ρυθμίζει, να μπορούν να υποταχθούν στην κυριαρχία του Θεού, να μην αντιστέκονται πλέον μάταια και να πάψουν να εκτροχιάζονται. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι θα υποφέρουν πολύ λιγότερο. Αν ζεις φυσιολογικά και υπάρχεις σύμφωνα με τις μεθόδους και τους νόμους που παρέχει ο Θεός, και σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και τις αρχές που ορίζει Εκείνος, δεν θα πέσεις ξανά στα νύχια του Σατανά, ούτε θα σε διαφθείρει και θα σε ποδοπατήσει για δεύτερη φορά. Αντιθέτως, θα ζεις για πάντα σύμφωνα με τους κανόνες που όρισε ο Θεός, θα ζεις με ανθρώπινη ομοιότητα και ως δημιουργημένο ον, και θα λαμβάνεις τη φροντίδα και την προστασία του Θεού. Αυτή είναι η αρχική πρόθεση κι αυτός είναι ο αρχικός σκοπός του έργου του Θεού. Έχει, λοιπόν, επιδείξει ποτέ ο Θεός το τεράστιο έργο που έχει κάνει; Έχει πει ποτέ στους ανθρώπους τι έχει κάνει; Ποτέ. Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι έχει κάνει ο Θεός ούτε ποια πράγματα έχουν γίνει και ποια πράγματα δεν έχουν γίνει από τον Θεό. Στην πραγματικότητα, ο Θεός έχει κάνει πάρα πολλά, αλλά ποτέ δεν έχει διακηρύξει αυτά τα πράγματα στην ανθρωπότητα. Ο Θεός δεν τα διακηρύσσει στην ανθρωπότητα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να σου είναι ξεκάθαρα όλα όσα πρέπει να γνωρίζεις. Στο μέλλον, η ανθρωπότητα θα μπορεί να υπάρχει κανονικά στη γη και ν’ αποδεχθεί την ηγεσία του Θεού, κι όταν έρθει ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, εκείνοι θα μπορούν να αλληλεπιδρούν κανονικά μαζί Του, να Τον δεχθούν, να Τον λατρεύουν, ν’ ακούσουν τα λόγια Του, και να μη βαδίζουν πλέον με τον Σατανά. Με αυτόν τον τρόπο, θα εμφανιστεί στη γη η βασιλεία του Θεού και θα υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που θα μπορούν να λατρεύουν τον Θεό, που θα μπορούν να ακούν τα λόγια Του και να τα κάνουν πράξη. Έτσι θα εκπληρωθεί το έργο του Θεού. Αρκεί να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα. Οπότε, οτιδήποτε κι αν κάνει ο Θεός, αν δεν το καταλαβαίνεις ή δεν το αντιλαμβάνεσαι, Εκείνος δεν πρόκειται να σου το εξηγήσει. Γιατί δεν το εξηγεί ο Θεός; Δεν είναι ανάγκη να το κάνει. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνεις, κι ο Θεός δεν θα σου αποκαλύψει κάποια μυστήρια για να σε κάνει να μάθεις αυτά τα πράγματα ή να καταλάβεις την ταυτότητα, την ουσία και τη δύναμή Του. Ο Θεός δεν εργάζεται έτσι. Σε τι εστιάζει αυτήν τη στιγμή ο Θεός; Ο Θεός εστιάζει στο να κάνει τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, θα καταφέρεις να γνωρίσεις τον Θεό, θα έχεις ένα θεμέλιο για τη ζωή σου και θα μπορείς να υποταχθείς στον Θεό και να Τον λατρεύεις στο μέλλον, ενώ θα μπορείς και να διακρίνεις και ν’ απαρνηθείς τον Σατανά, να μη σε παραπλανά πλέον ούτε να τον ακολουθείς. Τότε το έργο του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί. Όσο γι’ αυτά τα μυστήρια, η ανθρωπότητα θα έχει την ευκαιρία να τα κατανοήσει στο μέλλον, αλλά τα μυστήρια των ενεργειών του Θεού είναι απίστευτα απέραντα, κι ακόμη κι αν ο Θεός σού τα αποκαλύψει, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα τα κατανοήσεις. Ακόμη κι αν έρθεις σ’ επαφή μαζί τους, ίσως να μην μπορέσεις να τα κατανοήσεις ή να τα συλλάβεις. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα στα δημιουργημένα όντα και στον Θεό, ανάμεσα στις ανθρώπινες σκέψεις και στις ιδέες του Θεού. Για παράδειγμα, ίσως γνωρίζεις ότι το ουράνιο τόξο είναι ένα σημάδι της διαθήκης ανάμεσα στον Θεό και στην ανθρωπότητα. Ξέρεις, όμως, πώς σχηματίζεται ένα ουράνιο τόξο; Αν ο Θεός σού εξηγούσε αυτό το μυστήριο, θα το καταλάβαινες; Δεν θα το καταλάβαινες, οπότε ο Θεός δεν σου το λέει. Θα σε επιβάρυνε αν το έκανε, γιατί θα έπρεπε να το μελετήσεις και να το αναλύσεις, κι αυτό θα ήταν επίπονο. Επομένως, ο Θεός δεν λέει πολλά για τα μυστήρια. Μπορεί, όμως, ο άνθρωπος, ο οποίος ανήκει στον Σατανά, να σιωπήσει αν ξέρει γι’ αυτά τα μυστήρια; Σε καμία περίπτωση. Εκεί διαφέρει η ουσία τους. Εξηγεί ο Θεός τα τόσα πράγματα που έχει αποκαλύψει εδώ και χρόνια στην ανθρωπότητα, αλλά δεν μπορούν ποτέ να καταλάβουν οι άνθρωποι; Κάνει υπερφυσικά πράγματα; Όχι. Ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα κι Εκείνος ξέρει πόσα μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι και σε ποιον βαθμό μπορούν να τα καταλάβουν. Αυτά τα πράγματα είναι μπροστά στα μάτια των ανθρώπων, αλλά αν δεν είναι απαραίτητο να τα κατανοήσουν, δεν υπάρχει λόγος να τους διαφωτίσει ή να τους τα επιβάλει και να τα μετατρέψει σε φορτίο γι’ αυτούς, οπότε ο Θεός δεν εργάζεται με αυτόν τον τρόπο. Επομένως, υπάρχουν αρχές στις ενέργειες του Θεού. Η προσέγγισή Του απέναντι στην ανθρωπότητα δείχνει στοργή, ενδιαφέρον και αγάπη. Ο Θεός θέλει το καλύτερο για τους ανθρώπους —αυτή είναι η πηγή και η αρχική πρόθεση πίσω από όλες τις ενέργειες του Θεού. Από την άλλη πλευρά, ο Σατανάς επιδεικνύεται, επιβάλλει πράγματα στους ανθρώπους, τους κάνει να τον λατρεύουν, τους παραπλανά και τους οδηγεί σε εκφυλισμό, ώστε να μετατραπούν βαθμιαία σε ζωντανούς διαβόλους και να κατευθυνθούν προς την καταστροφή. Όταν, όμως, πιστεύεις στον Θεό, αν κατανοήσεις κι αποκτήσεις την αλήθεια, τότε μπορείς να ξεφύγεις από την επιρροή του Σατανά και να σωθείς· η έκβασή σου δεν θα είναι η καταστροφή. Ο Σατανάς δεν αντέχει να βλέπει τους ανθρώπους να είναι καλά και δεν τον νοιάζει αν οι άνθρωποι ζουν ή πεθαίνουν. Νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, για το δικό του κέρδος και τη δική του ευχαρίστηση, και δεν διαθέτει αγάπη, έλεος, ανεκτικότητα και συγχώρεση. Ο Σατανάς δεν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Μόνο ο Θεός έχει αυτά τα θετικά στοιχεία. Παρότι ο Θεός έχει κάνει τεράστιο έργο για τους ανθρώπους, έχει μιλήσει ποτέ γι’ αυτό; Το έχει εξηγήσει ποτέ; Το έχει διακηρύξει ποτέ; Όχι. Όπως κι αν παρερμηνεύουν οι άνθρωποι τον Θεό, Εκείνος δεν δίνει εξηγήσεις. Από τη σκοπιά του Θεού, είτε είσαι εξήντα είτε ογδόντα χρονών, η κατανόησή σου για τον Θεό είναι πολύ περιορισμένη, και εφόσον γνωρίζεις τόσο λίγα, είσαι ακόμη παιδί. Ο Θεός δεν σου κρατάει κακία γι’ αυτό. Είσαι ακόμη ένα ανώριμο παιδί. Δεν έχει σημασία που κάποιοι άνθρωποι έχουν ζήσει για πολλά χρόνια και το σώμα τους εμφανίζει σημάδια γήρανσης. Η κατανόησή τους για τον Θεό είναι ακόμη πολύ παιδαριώδης κι επιφανειακή. Ο Θεός δεν σου κρατάει κακία γι’ αυτό· αν δεν καταλαβαίνεις, δεν καταλαβαίνεις. Αυτό είναι το επίπεδό σου κι αυτή είναι η ικανότητά σου. Δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Ο Θεός δεν θα σου επιβάλλει τίποτε. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Έχει, όμως, Εκείνος καταθέσει μαρτυρία για τον Εαυτό Του; (Όχι.) Από την άλλη πλευρά, ο Σατανάς φοβάται μήπως οι άνθρωποι δεν μάθουν ακόμη και το παραμικρό πράγμα που κάνει. Οι αντίχριστοι δεν διαφέρουν: Καυχιούνται μπροστά σε όλους για κάθε μικρό πραγματάκι που κάνουν. Όταν τους ακούς, φαίνεται σαν να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό. Αν, όμως, ακούσεις προσεκτικά, θα ανακαλύψεις ότι δεν καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, αλλά κάνουν επίδειξη, ενισχύοντας τον εαυτό τους. Η πρόθεση και η ουσία πίσω από όσα λένε είναι να ανταγωνιστούν τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του και για τη θέση. Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, ενώ ο Σατανάς επιδεικνύεται. Υπάρχει διαφορά; Επίδειξη έναντι ταπεινότητας και απόκρυψης: ποια είναι θετικά πράγματα; (Η ταπεινότητα και η απόκρυψη.) Θα μπορούσε ο Σατανάς να περιγραφεί ως ταπεινός; (Όχι.) Γιατί; Κρίνοντας από τη μοχθηρή φύση-ουσία του, είναι ένα άχρηστο σκουπίδι· το να μην κάνει επίδειξη ο Σατανάς δεν θα ήταν φυσιολογικό. Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Σατανάς «ταπεινός»; Η «ταπεινότητα» αναφέρεται στον Θεό. Η ταυτότητα, η ουσία και η διάθεση του Θεού είναι υψηλές και αξιότιμες, αλλά Αυτός ποτέ δεν επιδεικνύεται. Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, κι έτσι οι άνθρωποι δεν βλέπουν τι έχει κάνει, αλλά καθώς εργάζεται σε τέτοια αφάνεια, η ανθρωπότητα συνεχώς λαμβάνει παροχές, τρέφεται και καθοδηγείται —και όλα αυτά είναι κανονισμένα από τον Θεό. Δεν δείχνει ότι είναι κρυμμένος και ταπεινός το γεγονός ότι ο Θεός δεν διακηρύσσει ποτέ αυτά τα πράγματα, δεν τα αναφέρει ποτέ; Ο Θεός είναι ταπεινός ακριβώς επειδή είναι ικανός να κάνει αυτά τα πράγματα, αλλά ποτέ δεν τα αναφέρει ούτε τα διακηρύσσει, και δεν επιχειρηματολογεί σχετικά με αυτά στους ανθρώπους. Με ποιο δικαίωμα μιλάς για ταπεινότητα όταν είσαι ανίκανος για κάτι τέτοιο; Δεν έκανες τίποτα από αυτά τα πράγματα, αλλά επιμένεις να παίρνεις τα εύσημα γι’ αυτά —αυτό λέγεται ξεδιαντροπιά. Καθοδηγώντας την ανθρωπότητα, ο Θεός επιτελεί τόσο σπουδαίο έργο και προΐσταται ολόκληρου του σύμπαντος. Έχει τεράστια εξουσία και δύναμη, όμως ποτέ δεν είπε: «Η δύναμή Μου είναι εξαιρετική». Παραμένει κρυμμένος ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, προΐσταται των πάντων, θρέφει και εφοδιάζει την ανθρωπότητα, επιτρέποντας σε όλη την ανθρωπότητα να συνεχίζει να υπάρχει από γενιά σε γενιά. Πάρτε, για παράδειγμα, τον αέρα και τον ήλιο ή όλα τα υλικά πράγματα που είναι απαραίτητα για την ανθρώπινη ύπαρξη στη γη —όλα ρέουν χωρίς διακοπή. Το ότι ο Θεός εφοδιάζει τον άνθρωπο ισχύει πέρα από κάθε αμφιβολία. Αν ο Σατανάς έκανε κάτι καλό, θα το κρατούσε κρυφό και θα παρέμενε αφανής ήρωας; Ποτέ. Είναι όπως κάποιοι αντίχριστοι στην εκκλησία, που στο παρελθόν ανέλαβαν επικίνδυνο έργο, απαρνήθηκαν πράγματα και υπέμειναν βάσανα, ενώ μπορεί να πήγαν ακόμη και στη φυλακή· υπάρχουν επίσης κάποιοι που κάποτε συνέβαλαν σε μια πτυχή του έργου του οίκου του Θεού. Δεν ξεχνούν ποτέ αυτά τα πράγματα, νομίζουν ότι αξίζουν ισόβια εύσημα γι’ αυτά, νομίζουν ότι αυτά είναι το κεφάλαιο της ζωής τους, πράγμα που δείχνει πόσο μικροί είναι οι άνθρωποι! Οι άνθρωποι είναι πραγματικά μικροί και ο Σατανάς είναι ξεδιάντροπος.

Πείτε Μου, αν οι αντίχριστοι είχαν ισάξια θέση με τον Θεό, τι θα έτρωγαν και τι θα φορούσαν; Θα έτρωγαν τα καλύτερα φαγητά και θα φορούσαν τις καλύτερες μάρκες, έτσι δεν είναι; Πείτε Μου, λοιπόν, δεν έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές ως προς τις απαιτήσεις τους για υλικά πράγματα; Όταν πηγαίνουν κάπου, πρέπει να πάρουν αεροπλάνο. Όταν φτάνουν εκεί, μπορούν να τους φιλοξενήσουν στα σπίτια τους οι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές; Ακόμη κι αν μπορούν, αυτοί οι αντίχριστοι δεν θα μείνουν μαζί τους· πρέπει να μείνουν οπωσδήποτε σε κάποιο πολυτελές ξενοδοχείο. Δεν είναι αλήθεια ότι οι αντίχριστοι είναι πολύ ιδιότροποι με τις προδιαγραφές τους; Όσο για την τιμή, την ευχαρίστηση και τη ματαιοδοξία που τους αποφέρει η θέση, θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα; Εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες κι ευκαιρίες, αρπάζουν αυτά τα πράγματα με τις χούφτες και τ’ απολαμβάνουν. Ποιες είναι οι αρχές τους; Εφόσον έχουν θέση, μπορούν να βάλουν χέρι στα χρήματα και να φοράνε επώνυμα ρούχα κι αξεσουάρ. Δεν θέλουν να φοράνε συνηθισμένα πράγματα. Πρέπει να φοράνε διάσημες μάρκες. Οι γραβάτες, τα κοστούμια, τα πουκάμισα, τα μανικετόκουμπα, τα χρυσά κολιέ και οι ζώνες τους, όλα είναι επώνυμα. Αυτό δεν είναι καλό σημάδι. Δεν υποφέρουν εξαιτίας αυτού οι αδελφοί και οι αδελφές; Αυτοί οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν τα χρήματα που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές, για ν’ αγοράσουν επώνυμα προϊόντα. Δεν είναι μεγάλο κακό αυτό που κάνουν; Δεν προκαλείται από τη μοχθηρία τους; Τέτοια πράγματα είναι ικανοί να κάνουν. Υπήρχε κάποτε ένας άνδρας που, όταν ανέλαβε για πρώτη φορά τον ρόλο του επικεφαλής, ντυνόταν λιτά. Τα ρούχα του δεν ήταν επώνυμα ούτε υψηλής ραπτικής, και είχε μόνο τρεις με πέντε αλλαξιές που φορούσε. Μετά από αρκετά χρόνια ως επικεφαλής, αντικαταστάθηκε επειδή δεν έκανε κανένα πραγματικό έργο. Όταν έφυγε, πήρε ένα φορτηγό πράγματα: επώνυμα ρούχα, τσάντες, κάθε λογής καλά πράγματα. Δεν έβγαζε καθόλου χρήματα ως επικεφαλής. Πώς, λοιπόν, απέκτησε αυτά τα πράγματα; Μέσω της θέσης του. Αν αρνούνταν αυτά τα πράγματα όταν οι άλλοι τ’ αγόραζαν γι’ αυτόν, θα εξακολουθούσαν οι αδελφοί και οι αδελφές να επιμένουν να του τα αγοράζουν; Θα είχε συμβεί αυτό το πράγμα; Αν δεν ήθελε αυτά τα πράγματα, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν θα τα είχαν αγοράσει γι’ αυτόν. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Αποκτούσε άπληστα αυτά τα αγαθά με τη βία. Από τη μία πλευρά, τα αποσπούσε εκβιαστικά από τους αδελφούς και τις αδελφές, και από την άλλη, τα αγόραζε μόνος του και με δική του πρωτοβουλία. Επιπλέον, άφηνε τους αδελφούς και τις αδελφές να του αγοράζουν αυτά τα πράγματα, κι αν κάποιος αρνούνταν, τον βασάνιζε και του έκανε τη ζωή δύσκολη. Εμπλέκονται όλοι αυτοί οι λόγοι. Στο τέλος, έλαβε «μεγάλη συγκομιδή» κι έγινε πλούσιος. Ζηλεύετε αυτόν τον επικεφαλής; Αν είχατε την ευκαιρία, θα μπορούσατε κι εσείς να αποκτήσετε τέτοιον πλούτο; Άκου να σου πω, δεν είναι καλό να πλουτίζεις με αυτόν τον τρόπο· υπάρχουν συνέπειες! Όταν κάποιοι άνθρωποι γίνονται επικεφαλής, φοβούνται ότι θα τους συμβεί κάτι τέτοιο. Πιστεύουν ότι οι πειρασμοί θα είναι πολύ μεγάλοι, ότι θα είναι δύσκολο ν’ αποφύγουν ή να χειριστούν αυτούς τους πειρασμούς και εύκολο να ενδώσουν σ’ αυτούς. Κάποιους, όμως, δεν τους νοιάζει και σκέφτονται: «Αυτό είναι φυσιολογικό. Ποιος αναλαμβάνει ένα αξίωμα χωρίς ν’ απολαμβάνει τέτοια πράγματα; Τότε γιατί ν’ αναλάβει κάποιος ένα αξίωμα εξαρχής; Αυτή είναι όλη η ουσία!» Τι είδους φωνή είναι αυτή; Είναι η φωνή των αντίχριστων, κι αυτοί οι άνθρωποι κινδυνεύουν.

Εργάζομαι εδώ και περίπου τριάντα χρόνια. Έχω ποτέ αποσπάσει εκβιαστικά οτιδήποτε από οποιονδήποτε; Για παράδειγμα, είδα ποτέ κάποιον να φοράει ωραία κοσμήματα και του τα απέσπασα εκβιαστικά στέλνοντάς του ένα μήνυμα που να λέει: «Δώσε Μου τα κοσμήματά σου. Δεν σου ταιριάζουν. Τα χρυσά και τ’ ασημένια κοσμήματα προορίζονται για ανθρώπους με θέση, κι όσοι δεν έχουν θέση δεν θα πρέπει να τα φοράνε»; Έχει συμβεί ποτέ αυτό; Ποτέ. Ακόμη κι όταν κάποιοι αδελφοί και αδελφές είχαν λίγα χρήματα και Μου αγόραζαν ένα δερμάτινο μπουφάν ή κάτι άλλο, πάντοτε το επέστρεφα. Δεν ήταν ότι δεν Μου άρεσε, απλώς δεν χρειαζόμουν τέτοια πράγματα. Αργότερα, το σκέφτηκα: «Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να χειρίζομαι αυτά τα πράγματα; Τι θα πρέπει να κάνω για να μην πληγώνω τους ανθρώπους που τα αγοράζουν;» Πήγα αυτά τα πράγματα στην εκκλησία για να μπορέσουν να τα μοιράσουν οι αδελφοί και οι αδελφές σύμφωνα με τις αρχές. Αν κάποιος ήταν πρόθυμος ν’ αγοράσει τα πολύτιμα αντικείμενα, η εκκλησία θα τα πουλούσε σε μειωμένη τιμή. Το θέμα δεν ήταν τα χρήματα· ήταν να βρεθεί ο κατάλληλος χειρισμός των πραγμάτων και για τις δύο πλευρές. Κανείς δεν θα έπρεπε να πάρει δωρεάν αυτά τα πράγματα, επειδή δεν προορίζονταν αρχικά για σένα. Αυτά τα αντικείμενα ήταν περιορισμένα και δεν μπορούσαν να μοιραστούν εξίσου σε όλους ούτε ήταν σωστό να δοθούν σε κάποιον συγκεκριμένα. Επομένως, η μόνη επιλογή ήταν να τα αγοράσουν εκείνοι που είχαν τα χρήματα και την προθυμία να το κάνουν. Ήταν σίγουρα φθηνότερα από όσο πωλούνταν στην αγορά, οπότε ο οίκος του Θεού έδειχνε έτσι κάποια εύνοια. Είχα το δικαίωμα ν’ αποφασίσω να γίνουν έτσι τα πράγματα. Εφόσον κάτι δόθηκε σ’ Εμένα, έγινε δικό Μου και είχα το δικαίωμα να το χειριστώ όπως έκρινα σκόπιμο. Δεν αφορούσε πλέον καθόλου το άτομο που το αγόρασε αρχικά. Όταν χειρίστηκα το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο, είχα ήδη λάβει υπόψη το αίσθημα περηφάνιας αυτού του ατόμου. Δεν θα έπρεπε να υπάρξουν αντιρρήσεις, αφού αυτή η προσέγγιση ήταν απολύτως σωστή. Πολλοί αδελφοί και αδελφές Μού έχουν αγοράσει πράγματα. Δεν τους ανέθεσα να Μου αγοράσουν πράγματα, πόσο μάλλον το απαίτησα από αυτούς. Το έκαναν από την καρδιά τους, και το εκτιμώ αυτό, αλλά ήταν πολλά πράγματα που δεν μπορούσα να τα δεχθώ επειδή δεν τα χρειαζόμουν. Είναι πρακτικό το ζήτημα. Είναι σωστό αυτό που είπα; (Ναι.) Ήταν επίσης σωστός ο τρόπος με τον οποίο το χειρίστηκα; (Ναι.) Υπήρχαν και κάποιοι αδελφοί και αδελφές που ήξεραν ότι έχω ευαισθησία στο κρύο κι ότι δεν τρώω κρύα φαγητά, οπότε Μου αγόρασαν ένα φάρμακο για «στομαχικές διαταραχές». Ωστόσο, αφού πήρα αυτό το φάρμακο, δεν ένιωθα πολύ καλά· ο οργανισμός Μου δεν μπορεί ν’ αντέξει τέτοια πειράματα, οπότε είναι πολλά τα φάρμακα που πρέπει να προσέχω. Πρέπει να το καταλάβετε αυτό. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές Μού αγόρασαν επίσης συμπληρώματα υγείας, όπως τζίνσενγκ του βουνού, κόκκινο τζίνσενγκ κι άλλα τονωτικά. Δεν μπορούσα να πάρω κανένα από αυτά. Γιατί; Επειδή δεν ήταν κατάλληλα για Μένα. Δεν ήταν ότι περιφρονώ αυτά που Μου αγόρασαν οι αδελφοί και οι αδελφές ούτε το μέρος από το οποίο τα αγόρασαν. Απλώς δεν μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω. Δεν ήμουν σε θέση να τα χρησιμοποιήσω. Δεν είναι όλα τα καλά πράγματα κατάλληλα για όλους. Υπάρχουν πολλά καλά πράγματα εκεί έξω, κι αν πάρεις κάτι καλό και σου προκαλέσει κάποια παρενέργεια ή κάποια αλλεργική αντίδραση, τότε δεν είναι καλό για σένα. Πώς θα έπρεπε, λοιπόν να χειριστώ αυτό το ζήτημα; Είναι καλύτερο ν’ αφήσω να το χρησιμοποιήσουν εκείνοι για τους οποίους είναι κατάλληλο. Σας λέω, λοιπόν, ότι όποιος κι αν ξοδεύει χρήματα για να Μου αγοράσει πράγματα, πρέπει να θυμάται αυτά τα λόγια: μην τα αγοράζετε. Αν χρειάζομαι κάτι, θα σου το πω ευθέως και δεν θα ντραπώ από ευγένεια. Κατάλαβες; Αλλά όταν Μου φέρνετε αυτά τα πράγματα και λέω ότι δεν τα χρειάζομαι ή ότι δεν είναι κατάλληλα για Μένα, ούτε τότε το λέω από ευγένεια. Δεν είναι ψέμα ή υποκρισία. Όλα όσα λέω είναι αληθινά. Σας παρακαλώ, μην προσπαθείτε να βρείτε κρυφά νοήματα όταν μιλάω. Όταν λέω ότι δεν χρειάζομαι κάτι, σημαίνει ότι δεν το χρειάζομαι. Όταν λέω ότι δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω, σημαίνει ότι δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χάνετε τον χρόνο σας για να σκέφτεστε ν’ αγοράσετε πράγματα ή να δαπανάτε χρήματα άσκοπα. Μη νομίζεις ότι όλα τα καλά πράγματα θα πρέπει να δίνονται στον Θεό. Ξέρεις καν αν τα χρειάζομαι ή όχι; Αν δεν τα χρειάζομαι, τότε δεν τα αγόρασες άδικα; Αν ήθελες πραγματικά να αγοράσεις κάτι για Μένα, τότε άκου αυτό που σου λέω: μη Μου αγοράσεις τίποτε. Αν λες ότι το αγόρασες για Μένα για να το μοιραστώ με όλους, τότε εντάξει, μπορώ να το δώσω. Αυτή είναι η στάση Μου σε ό,τι αφορά τον χειρισμό τέτοιων πραγμάτων και το πώς αντιμετωπίζω τα υλικά υπάρχοντα που αποφέρουν η θέση και ο τίτλος. Αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι αυτά τα ζητήματα με τον ίδιο τρόπο; (Όχι.) Πρώτον, σε καμία περίπτωση δεν αρνούνται τίποτε· όσο πιο πολλά, τόσο πιο καλά. Όποιος κι αν τους στέλνει δώρα και ό,τι κι αν τους στέλνει, το αποδέχονται. Δεύτερον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποσπούν με εκβιασμό πράγματα από τους ανθρώπους, και τέλος, παίρνουν κάποια πράγματα οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Αυτό αναζητούν κι αυτό θέλουν. Αυτό τους αποφέρει η θέση που επιδιώκουν.

Όσον αφορά τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων, μπορείτε με βάση τη σημερινή και την προηγούμενη συναναστροφή μας, να καταλήξετε σε μια σύνοψη μίας πρότασης που να ξεσκεπάζει αυτήν τη μοχθηρή ουσία; Το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων είναι το εξής: Καταδικάζουν οτιδήποτε θετικό, οτιδήποτε δίκαιο και σύμφωνο με την αλήθεια, κι οτιδήποτε θεωρούν όμορφο οι άνθρωποι. Μισούν κι αποστρέφονται αυτά τα πράγματα. Από την άλλη, αντλούν ευχαρίστηση από οτιδήποτε αρνητικό κι από αυτά ακριβώς που καταδικάζουν και περιφρονούν οι άνθρωποι που έχουν συνείδηση, λογική κι αίσθημα δικαιοσύνης. Υπάρχει και μια άλλη πρόταση που μπορεί να το συνοψίσει αυτό: Οι αντίχριστοι μισούν οτιδήποτε θετικό προέρχεται από τον Θεό, μισούν ό,τι αγαπάει ο Θεός, και αντ’ αυτού αγαπούν ακριβώς αυτά που απεχθάνεται και καταδικάζει ο Θεός. Αυτή είναι η μοχθηρία των αντίχριστων. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της μοχθηρίας; Ότι αγαπούν ιδιαίτερα οτιδήποτε άσχημο κι αρνητικό, ενώ απεχθάνονται και δείχνουν εχθρικότητα απέναντι σε οτιδήποτε όμορφο, θετικό και σύμφωνο με την αλήθεια. Αυτό είναι μοχθηρία. Καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι; Η σημερινή συναναστροφή είχε να κάνει με το «τι αγαπούν οι αντίχριστοι». Είπαμε και κάποια παραδείγματα, ορισμένα πιο χαρακτηριστικά από άλλα, όμως όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως απόδειξη για να εξηγήσουμε τη μοχθηρή φύση-ουσία των αντίχριστων. Αυτό που πρέπει να κάνετε στη συνέχεια είναι να συλλογιστείτε και να συναναστραφείτε πάνω στο ποια μοχθηρά ή θετικά πράγματα βλέπετε και καταλαβαίνετε, ποια αρνητικά πράγματα αγαπούν οι αντίχριστοι, ποια θετικά πράγματα μισούν, και τι μπορείτε να καταλάβετε, τι βλέπετε και τι βιώνετε. Κάποια προβλήματα στη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων και των συνηθισμένων διεφθαρμένων ανθρώπων είναι κοινά. Κι ενώ η σοβαρότητα αυτών των κοινών σημείων μπορεί να διαφέρει, οι ουσίες των διαθέσεών τους είναι οι ίδιες. Τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν και οι στόχοι που επιδιώκουν μπορεί επίσης να διαφέρουν, αλλά αποκαλύπτουν πολλές από τις ίδιες διεφθαρμένες διάθεση-ουσίες. Επομένως, είναι χρήσιμο για κάθε διεφθαρμένο άνθρωπο να εκτίθενται οι διάφορες πτυχές της ουσίας των αντίχριστων. Αν ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να διακρίνει την ουσία των αντίχριστων, τότε μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα τον παραπλανήσουν κι ότι δεν θα τους λατρεύει ούτε θα τους ακολουθεί.

7 Αυγούστου 2019