Σε εκκλησίες όπου ασκούν εξουσία αντίχριστοι, δεν μπορούν να υλοποιηθούν οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Ταυτόχρονα, παρατηρείται ένα περίεργο φαινόμενο σ’ αυτές τις εκκλησίες: το μοναδικό έργο που πραγματοποιείται είναι έργο που δεν έχει καμία σχέση ή έρχεται σε αντίθεση με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, γεγονός που δημιουργεί διαφορετικές γνώμες κι επιχειρήματα ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές και προκαλεί χάος στην εκκλησία. Πώς συμπεριφέρονται οι ψευδοεπικεφαλής; Δεν εργάζονται σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού· είναι λες και δεν έχουν τίποτα να κάνουν, και δεν ανταποκρίνονται καθόλου στις εργασιακές ρυθμίσεις. Οι άνθρωποι που βρίσκονται κάτω από αυτούς τους επικεφαλής είναι ανίδεοι· σαν ένας σωρός από σκόρπια άμμο, χωρίς κανέναν να τους οργανώσει. Όλοι κάνουν ό,τι θέλουν, όπως το θέλουν. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν δηλώσεις και δεν αναλαμβάνουν αυτήν την ευθύνη. Οι αντίχριστοι, ωστόσο, συμπεριφέρονται διαφορετικά. Όχι μόνο δεν υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, αλλά επινοούν και τις δικές τους δηλώσεις και πρακτικές. Κάποιοι παίρνουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν και τις αλλοιώνουν, τις μετατρέπουν σε δικές τους δηλώσεις κι έπειτα τις υλοποιούν, ενώ άλλοι δεν ενεργούν καθόλου σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν κι απλώς κάνουν το δικό τους. Αποκρύπτουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν και δεν τις διαβιβάζουν στους κατώτερούς τους. Αντ’ αυτού, τους κρατούν στο σκοτάδι ενώ οι ίδιοι κάνουν ό,τι θέλουν, και μάλιστα κατασκευάζουν τις δικές τους θεωρίες και δηλώσεις για να τους παραπλανήσουν και να τους ξεγελάσουν. Μη βλέπετε, λοιπόν, πόσα μπορούν ν’ απαρνηθούν οι αντίχριστοι ή πόσα βάσανα μπορούν ν’ αντέξουν φαινομενικά. Βάλτε στην άκρη τις επιφανειακές ενέργειες και συμπεριφορές τους, και δείτε την ουσία των πραγμάτων που κάνουν. Τι είδους σχέση έχουν με τον Θεό; Εναντιώνονται σε όλα όσα έχει πει και κάνει ο Θεός, σε όλα όσα Εκείνος ζητά να κατανοήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές και σε όλα όσα απαιτεί να υλοποιούνται χαμηλότερα στην ιεραρχία της εκκλησίας. Εναντιώνονται σε όλα αυτά τα πράγματα. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Είναι το ίδιο να μην υλοποιήσει κάποιος αυτά τα πράγματα και το ίδιο να εναντιώνεται σε αυτά;» Γιατί δεν υλοποιούν αυτά τα πράγματα; Επειδή δεν συμφωνούν με αυτά. Αφού δεν συμφωνούν με αυτά, είναι ανώτεροι από τον οίκο του Θεού; Αφού δεν συμφωνούν με αυτά, έχουν κάποιο καλύτερο σχέδιο; Όχι, δεν έχουν. Τότε γιατί τολμούν να μην τα υλοποιούν απλώς και μόνο επειδή δεν συμφωνούν με αυτά; Επειδή θέλουν να εξουσιάσουν και να ελέγξουν την εκκλησία. Πιστεύουν ότι αν υλοποιούσαν αυτά τα πράγματα σε πλήρη συμμόρφωση με τις εργασιακές ρυθμίσεις και τις απαιτήσεις του Άνωθεν, τότε η συμβολή τους μπορεί να περνούσε απαρατήρητη, να μην ξεχώριζε και να μην την έβλεπε κανένας. Για τους αντίχριστους, αυτό θα ήταν καταστροφή. Αν όλοι κατέθεταν μαρτυρία στον Θεό και συναναστρέφονταν τακτικά πάνω στην αλήθεια, αν όλοι μπορούσαν να κατανοήσουν την αλήθεια, να χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, ν’ αναζητούν την αλήθεια και να προσεύχονται και να επικαλούνται τον Θεό όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, ποιος θα ήταν ο δικός τους ρόλος; Οι αντίχριστοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, οπότε δεν θα είχαν κανέναν ρόλο. Θα ήταν απλώς διακοσμητικοί. Αν ήταν απλώς διακοσμητικοί και κανείς δεν τους έδινε πλέον καμία σημασία, θα το αποδέχονταν αυτό; Όχι. Θα σκέφτονταν τρόπους να σώσουν την κατάσταση. Οι αντίχριστοι έχουν μοχθηρή διάθεση και μοχθηρή ουσία. Δεν είναι, λοιπόν, λογικό να περιμένουν ότι θα αποκαλύπτονταν αν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές επεδίωκαν την αλήθεια; Οι αντίχριστοι είναι πολύ κακοί και δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι μοχθηροί, δόλιοι, ύπουλοι και δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα. Αν όλοι κατανοούσαν την αλήθεια, τότε θα μπορούσαν να διακρίνουν τους αντίχριστους. Το γνωρίζουν αυτό οι αντίχριστοι; Ναι. Το νιώθουν στο πνεύμα τους. Είναι όπως όταν πηγαίνεις κάπου και συναντάς ένα κακό πνεύμα. Όταν σε κοιτάζει το κακό πνεύμα, σε βρίσκει δυσάρεστο, και μόνο με μία ματιά, βρίσκεις κι εσύ το κακό πνεύμα απωθητικό και δεν θέλεις να του μιλήσεις. Ουσιαστικά, δεν σε έχει προσβάλει ούτε σε έχει βλάψει με κάποιον τρόπο, αλλά σου φαίνεται αηδιαστικό να το κοιτάζεις, κι όταν το ακούς να μιλάει, νιώθεις ακόμη μεγαλύτερη αηδία. Στην πραγματικότητα, δεν σε ξέρει και δεν το ξέρεις. Τι συμβαίνει εδώ; Μπορείς να το νιώσεις στο πνεύμα σου ότι οι δυο σας δεν είστε από την ίδια πάστα. Οι αντίχριστοι είναι οι εχθροί του εκλεκτού λαού του Θεού. Αν δεν έχεις καμία αντιληπτικότητα ή επίγνωση όταν αλληλεπιδράς μαζί τους, τότε δεν είσαι κάπως μουδιασμένος; Ας πούμε ότι αν ένας αντίχριστος δεν μιλάει πολύ και λέει μόνο λίγα λόγια όταν διατυπώνει ένα επιχείρημα, όταν εκφράζει μια άποψη ή όταν κρατάει μια συγκεκριμένη στάση στις πράξεις του, τότε δεν μπορείς να δεις καθαρά αυτά τα πράγματα. Αν, όμως, αλληλεπιδράσεις μαζί του για πολύ καιρό κι εξακολουθείς να μην έχεις αυτήν την επίγνωση, και μια μέρα ο Άνωθεν τον ορίσει ως αντίχριστο και μόνο τότε σου έρθει τελικά η επιφοίτηση και νιώσεις κάποιον φόβο και σκεφτείς: «Πώς δεν διέκρινα κάποιον που ήταν τόσο προφανές ότι είναι αντίχριστος! Παρά τρίχα!», τότε θα είσαι λογικά πολύ αργός και μουδιασμένος!

Η μοχθηρία των αντίχριστων έχει ένα προφανές χαρακτηριστικό, και θα μοιραστώ μαζί σας το μυστικό του πώς να το διακρίνετε: τόσο στον λόγο όσο και στις πράξεις τους, δεν μπορείς να κατανοήσεις το βάθος τους ή να δεις μέσα στην καρδιά τους. Όταν σου μιλούν, τα μάτια τους πηγαίνουν πέρα-δώθε και δεν μπορείς να καταλάβεις τι είδους πλεκτάνη μηχανεύονται. Μερικές φορές, σε κάνουν να νιώθεις ότι είναι πιστοί ή αρκετά ειλικρινείς, όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο —δεν μπορείς ποτέ να τους αποκωδικοποιήσεις. Έχεις ένα συγκεκριμένο αίσθημα στην καρδιά σου, μια αίσθηση ότι υπάρχει μια βαθιά επιτηδειότητα στις σκέψεις τους, ένα ασύλληπτο βάθος, ότι είναι πανούργοι. Αυτό είναι το πρώτο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων, και δείχνει ότι οι αντίχριστοι έχουν το γνώρισμα της μοχθηρίας. Ποιο είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων; Είναι πως ό,τι λένε και κάνουν είναι άκρως παραπλανητικό. Από πού φαίνεται αυτό; Από το γεγονός ότι καταφέρνουν με μεγάλη επιδεξιότητα να βολιδοσκοπούν την ψυχολογία των ανθρώπων, να λένε πράγματα που ταιριάζουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων και που γίνονται εύκολα αποδεκτά. Ωστόσο, υπάρχει ένα πράγμα που θα πρέπει να διακρίνεις: ποτέ δεν κάνουν πράξη τα ευχάριστα πράγματα που λένε. Για παράδειγμα, κηρύττουν το δόγμα στους άλλους και τους λένε πώς να είναι ειλικρινείς, πώς να προσεύχονται και ν’ αφήνουν τον Θεό να είναι ο κύριός τους όταν τους συμβαίνει κάτι, αλλά όταν συμβαίνει κάτι στους ίδιους τους αντίχριστους, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Το μόνο που κάνουν είναι να ενεργούν με βάση τη δική τους βούληση, και σκέφτονται μύριους τρόπους να επωφεληθούν, να κάνουν όλους τους άλλους να τους υπηρετούν και να χειρίζονται εκείνοι τις υποθέσεις τους. Δεν προσεύχονται ποτέ στον Θεό ούτε Τον αφήνουν να είναι ο κύριός τους. Λένε πράγματα που ακούγονται ευχάριστα, αλλά οι πράξεις τους δεν συμβαδίζουν με τα λόγια τους. Το πρώτο πράγμα που σκέφτονται όταν ενεργούν είναι το προσωπικό τους όφελος. Δεν αποδέχονται τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Οι άνθρωποι βλέπουν ότι δεν είναι υπάκουοι όταν ενεργούν, ότι ψάχνουν πάντα έναν τρόπο να επωφεληθούν και να προχωρήσουν μπροστά. Αυτή είναι η δόλια και μοχθηρή πλευρά των αντίχριστων που μπορούν να δουν οι άνθρωποι. Μερικές φορές, όταν εργάζονται οι αντίχριστοι, μπορούν ν’ αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα, μένοντας ενίοτε ακόμη και άγρυπνοι ή νηστικοί, αλλά το κάνουν αυτό μόνο για να κερδίσουν μια θέση ή ν’ αποκτήσουν φήμη. Υποφέρουν κακουχίες για να εξυπηρετήσουν τις φιλοδοξίες και τους στόχους τους, αλλά είναι επιπόλαιοι στο σημαντικό έργο που τους έχει αναθέσει ο οίκος του Θεού, το οποίο διεκπεραιώνουν μόλις και μετά βίας. Είναι, λοιπόν, υποτακτικοί στις ρυθμίσεις του Θεού σε ό,τι κάνουν; Κάνουν το καθήκον τους; Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ. Είναι και μια άλλη συμπεριφορά: όταν οι αδελφοί και οι αδελφές εκφράζουν διαφορετικές γνώμες, οι αντίχριστοι τις απορρίπτουν με περιστροφές, λένε τα ίδια και τα ίδια χωρίς να καταλήγουν κάπου, κι έτσι πείθουν τους άλλους ότι έχουν συναναστραφεί και συζητήσει τα πράγματα μαζί τους. Σε τελική ανάλυση, όμως, όλοι πρέπει να κάνουν αυτό που λένε εκείνοι. Ψάχνουν πάντα τρόπους να καταρρίπτουν τις προτάσεις των άλλων, ώστε ν’ ακολουθούν όλοι τις δικές τους ιδέες και να κάνουν αυτό που λένε εκείνοι. Δείχνει αυτό ότι αναζητούν τις αλήθεια-αρχές; Σε καμία περίπτωση. Τότε, λοιπόν, ποια είναι η αρχή σύμφωνα με την οποία εργάζονται; Ότι όλοι θα πρέπει να τους ακούν και να τους υπακούν, ότι δεν υπάρχει κανένας καλύτερος για ν’ ακολουθήσουν κι ότι οι δικές τους ιδέες είναι οι καλύτερες και οι πιο μεγαλόπνοες. Οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι αυτό που λένε εκείνοι είναι το σωστό, ότι εκείνοι είναι η αλήθεια. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Αυτό είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων. Το τρίτο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων είναι ότι όταν δίνουν μαρτυρία για τον εαυτό τους, συχνά δίνουν μαρτυρία για τη συμβολή τους, τις κακουχίες που έχουν υποφέρει και τα επωφελή πράγματα που έχουν κάνει για όλους, και τα χαράσσουν στο μυαλό των ανθρώπων, για να θυμούνται όλοι ότι απολαμβάνουν τη θαλπωρή από το φως των αντίχριστων. Αν ένας αντίχριστος δεχθεί κομπλιμέντα ή ευχαριστίες, μπορεί ακόμη και να πει κάποια πολύ πνευματικά λόγια, όπως: «Δόξα τω θεώ. Όλο αυτό είναι έργο του θεού. Η χάρη του θεού μάς αρκεί», για να δουν όλοι ότι είναι πολύ πνευματικός κι ότι είναι καλός υπηρέτης του Θεού. Στην πραγματικότητα, εξυψώνει τον εαυτό του και δίνει μαρτυρία γι’ αυτόν, κι ο Θεός δεν έχει καμία απολύτως θέση στην καρδιά του. Στο μυαλό όλων των άλλων, η θέση του αντίχριστου έχει ήδη υπερβεί κατά πολύ τη θέση του Θεού. Δεν αποδεικνύει αυτό στην πράξη ότι οι αντίχριστοι δίνουν μαρτυρία για τον εαυτό τους; Σε εκκλησίες όπου κατέχει εξουσία κι έχει τον έλεγχο ένας αντίχριστος, εκείνος έχει και την υψηλότερη θέση στις καρδιές των ανθρώπων. Ο Θεός έρχεται αναγκαστικά δεύτερος ή τρίτος. Άραγε, αν ο Θεός πάει σε μια εκκλησία όπου κατέχει εξουσία ένας αντίχριστος, και πει κάτι, αυτό που θα πει θα έχει απήχηση στους ανθρώπους εκεί; Θα το αποδεχθούν από καρδιάς; Είναι δύσκολο να το απαντήσει κανείς αυτό. Αυτό και μόνο αποδεικνύει πόση προσπάθεια καταβάλλουν οι αντίχριστοι όταν δίνουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Δεν δίνουν καθόλου μαρτυρία για τον Θεό, αλλά αξιοποιούν κάθε ευκαιρία μαρτυρίας για τον Θεό, προκειμένου να δώσουν τελικά μαρτυρία για τον εαυτό τους. Δεν είναι ύπουλη αυτή η τακτική που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι; Δεν είναι απίστευτα μοχθηρή; Μέσα από αυτά τα τρία χαρακτηριστικά για τα οποία συναναστραφήκαμε εδώ, είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τους αντίχριστους.

Οι αντίχριστοι έχουν ένα ακόμη χαρακτηριστικό, που είναι και κύρια εκδήλωση της μοχθηρής τους διάθεσης. Όπως κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού πάνω στην αλήθεια, όπως κι αν συναναστρέφεται ο εκλεκτός λαός του Θεού πάνω στην αυτογνωσία του ή αποδέχεται την κρίση, την παίδευση και το κλάδεμα, οι αντίχριστοι δεν δίνουν καμία σημασία. Εξακολουθούν να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και δεν εγκαταλείπουν ποτέ την πρόθεση και την επιθυμία τους να λάβουν ευλογίες. Όπως το σκέφτονται οι αντίχριστοι, εφόσον κάποιος είναι σε θέση να κάνει ένα καθήκον, να πληρώσει ένα τίμημα και να υπομείνει κάποιες κακουχίες, θα πρέπει να ευλογηθεί από τον Θεό. Έτσι, λοιπόν, αφού κάνουν εκκλησιαστικό έργο για ένα διάστημα, αρχίζουν να κάνουν απολογισμό των εργασιών που έχουν πραγματοποιήσει για την εκκλησία, του τι έχουν συνεισφέρει στον οίκο του Θεού και τι έχουν κάνει για τους αδελφούς και τις αδελφές. Τα κρατούν όλα αυτά σταθερά στο μυαλό τους, και περιμένουν να δουν ποιες χάρες και ευλογίες θα τους αποφέρουν από τον Θεό, ώστε να μπορέσουν να προσδιορίσουν εάν αξίζει να τα κάνουν όλα αυτά. Γιατί ασχολούνται μονίμως με τέτοιου είδους πράγματα; Τι είναι αυτό που επιδιώκουν βαθιά μέσα τους; Ποιος είναι ο στόχος της πίστης τους στον Θεό; Ευθύς εξαρχής, η πίστη τους στον Θεό αφορούσε την απόκτηση ευλογιών. Όσα χρόνια κι αν ακούνε κηρύγματα, όσα λόγια του Θεού κι αν τρώνε και πίνουν, όσα δόγματα κι αν κατανοούν, δεν θα εγκαταλείψουν ποτέ την επιθυμία και την πρόθεσή τους να ευλογηθούν. Εάν τους ζητήσεις να είναι ευσυνείδητα δημιουργημένα όντα και να αποδεχτούν την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, θα πουν: «Αυτό δεν με αφορά καθόλου. Δεν είναι αυτό για το οποίο θα πρέπει να αγωνίζομαι. Αυτό για το οποίο θα πρέπει να αγωνίζομαι είναι το εξής: όταν έχω δώσει τον αγώνα, όταν έχω κάνει την απαιτούμενη προσπάθεια κι έχω υπομείνει τις απαιτούμενες δυσκολίες —όταν, δηλαδή, έχω κάνει τα πάντα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του θεού— ο θεός θα πρέπει να με ανταμείψει και να μου επιτρέψει να παραμείνω και να στεφθώ στη βασιλεία και να κατέχω ανώτερη θέση από τον λαό του θεού. Θα πρέπει να ηγούμαι δύο ή τριών τουλάχιστον πόλεων». Γι’ αυτό νοιάζονται περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο οι αντίχριστοι. Όπως κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού πάνω στην αλήθεια, η πρόθεση και η επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες δεν μπορούν να διαλυθούν· είναι ίδιου είδους άνθρωποι με τον Παύλο. Δεν κρύβει ένα είδος μοχθηρής και φαύλης διάθεσης μια τόσο απροκάλυπτη συναλλαγή; Μερικοί θρησκευόμενοι λένε: «Η γενιά μας ακολουθεί τον θεό στο μονοπάτι του σταυρού. Εφόσον ο θεός μάς επέλεξε, έχουμε το δικαίωμα να ευλογηθούμε. Έχουμε ταλαιπωρηθεί και πληρώσει ένα τίμημα, έχουμε πιει από το πικρό ποτήρι. Κάποιοι από εμάς έχουν μάλιστα συλληφθεί και καταδικαστεί σε φυλάκιση. Αφού υποφέρουμε όλες αυτές τις κακουχίες, ακούσουμε τόσο πολλά κηρύγματα και μάθουμε τόσο πολλά για τη Βίβλο, εάν μία μέρα δεν ευλογηθούμε, θα πάμε στον τρίτο ουρανό και θα έρθουμε σε αντιπαράθεση με τον θεό». Έχετε ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο; Λένε ότι θα πάνε στον τρίτο ουρανό για να έρθουν σε αντιπαράθεση με τον Θεό· τι θράσος είναι αυτό; Δεν σας προκαλεί φόβο και μόνο που το ακούτε; Ποιος τολμάει να προσπαθήσει να έρθει σε αντιπαράθεση με τον Θεό; Ευτυχώς, ο Ιησούς στον οποίο πιστεύουν έχει ανέλθει στους ουρανούς προ πολλού. Αν ο Ιησούς ήταν ακόμη στη γη, δεν θα προσπαθούσαν, άραγε, να Τον σταυρώσουν ξανά; Φυσικά, όταν κάποιοι άνθρωποι πρωταρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, μπορεί αρχικά να θεωρούν αυτά τα λόγια στιβαρά κι εντυπωσιακά και να σκέφτονται ότι όλοι θα έπρεπε να έχουν τέτοια πυγμή κι αποφασιστικότητα. Όμως, εσείς που πιστεύετε τόσο καιρό, τι άποψη έχετε γι’ αυτά τα λόγια; Δεν είναι αρχάγγελοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι σατανάδες; Μπορείς να έρθεις σε αντιπαράθεση με οποιονδήποτε, αλλά όχι με τον Θεό. Δεν θα έπρεπε να το κάνεις, ούτε καν να το σκεφτείς. Οι ευλογίες προέρχονται από τον Θεό: Εκείνος τις δίνει σε όποιον επιθυμεί. Ακόμη κι αν πληροίς τις προϋποθέσεις για να λάβεις ευλογίες κι ο Θεός δεν σου τις δίνει, δεν θα έπρεπε να έρθεις σε αντιπαράθεση με τον Θεό. Ολόκληρο το σύμπαν κι όλο το ανθρώπινο γένος είναι υπό τη διακυβέρνηση του Θεού· ο Θεός κάνει κουμάντο. Πώς μπορείς εσύ, ένα μικροσκοπικό ανθρώπινο ον, να τολμάς να έρθεις σε αντιπαράθεση με τον Θεό; Πώς μπορείς να υπερεκτιμάς τόσο πολύ τις ικανότητές σου; Γιατί δεν ρίχνεις μια ματιά στον καθρέφτη για να δεις ποιος είσαι; Δεν φλερτάρεις με τον θάνατο, όταν τολμάς να διαμαρτύρεσαι ενάντια στον Δημιουργό και ν’ αναμετριέσαι μαζί Του με αυτόν τον τρόπο; Η φράση «Αν μια μέρα δεν ευλογηθούμε, θα πάμε στον τρίτο ουρανό και θα έρθουμε σε αντιπαράθεση με τον θεό» είναι ανοιχτή διαμαρτυρία ενάντια στον Θεό. Τι είδους μέρος είναι ο τρίτος ουρανός; Είναι το μέρος όπου κατοικεί ο Θεός. Το να τολμήσει κανείς να πάει στον τρίτο ουρανό για να έρθει σε αντιπαράθεση με τον Θεό ισοδυναμεί με προσπάθεια «ανατροπής» του Θεού! Έτσι δεν είναι; Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Τι σχέση έχει αυτό με τους αντίχριστους;» Έχει μεγάλη σχέση, επειδή όλοι εκείνοι που θέλουν να πάνε στον τρίτο ουρανό για να έρθουν σε αντιπαράθεση με τον Θεό είναι αντίχριστοι. Μόνοι οι αντίχριστοι μπορούν να λένε τέτοια πράγματα. Λόγια όπως αυτά εκφράζουν αυτό που τρέφουν οι αντίχριστοι βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Αυτή είναι η μοχθηρία τους. Ενώ μπορεί να μην πουν ανοιχτά αυτά τα λόγια, τρέφουν πράγματι αυτά τα πράγματα βαθιά μέσα τους. Απλώς δεν τολμούν να τ’ αποκαλύψουν και δεν αφήνουν κανέναν να τα μάθει. Ωστόσο, οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες που έχουν στα βάθη της καρδιάς τους καίνε σαν άσβεστη φλόγα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι αντίχριστοι δεν αγαπούν την αλήθεια. Δεν αγαπούν την αμεροληψία και τη δικαιοσύνη του Θεού, την κρίση και την παίδευσή Του, και σίγουρα δεν αγαπούν την παντοδυναμία, τη σοφία και την κυριαρχία Του επάνω σε όλα τα πράγματα. Δεν αγαπούν τίποτε από αυτά· τα μισούν. Τότε τι αγαπούν; Αγαπούν τη θέση και νοιάζονται για τις ανταμοιβές. Λένε: «Έχω χαρίσματα, ταλέντα και ικανότητες. Έχω δουλέψει για την εκκλησία, επομένως ο θεός πρέπει να μου το ξεπληρώσει και να με ανταμείψει!» Δεν έχουν μπλέξει άσχημα; Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; Δεν προκαλούν ευθέως τον Θεό με αυτόν τον τρόπο; Δεν προκαλούν τον Δημιουργό; Τολμούν να στρέψουν τα βέλη τους απευθείας στον Θεό, τον Δημιουργό· αυτό είναι κάτι που μόνο ο αρχάγγελος, ο Σατανάς, είναι ικανός να κάνει. Αν υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι που έχουν τέτοιες απόψεις, που είναι ικανοί για τέτοιες πράξεις, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι αντίχριστοι. Στη γη, μόνο οι αντίχριστοι τολμούν ν’ αντισταθούν ανοιχτά στον Θεό και να Τον κρίνουν έτσι. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Οι αντίχριστοι που έχουμε δει εμείς δεν ήταν τόσο παράτολμοι ή θρασείς». Αυτό θα πρέπει να το εξετάσει κανείς με βάση το πλαίσιο και το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται οι αντίχριστοι. Πώς θα τολμούσαν να δείξουν τα δόντια τους, αν δεν έχουν αποκτήσει πλήρως την εξουσία και δεν έχουν εδραιωθεί; Οι αντίχριστοι ξέρουν να καιροφυλακτούν, να περιμένουν να εμφανιστεί η κατάλληλη στιγμή για να ξεσηκωθούν. Όταν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, θα εκτεθούν ξεκάθαρα τα κοφτερά δόντια τους. Παρόλο που κάποιοι αντίχριστοι κρύβουν αρκετά καλά το πραγματικό τους πρόσωπο για όσο διάστημα δεν έχουν κάποια θέση, και δεν μπορεί να δει κανείς τίποτε στραβό σε αυτούς με την πρώτη ματιά, μόλις αποκτήσουν θέση κι εδραιωθούν, απογυμνώνεται εντελώς η μοχθηρία και η ασχήμια τους. Είναι σαν κάποιους ανθρώπους που τους λείπει η αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν δεν έχουν καμία θέση, υποτάσσονται στο κλάδεμά τους μόνο απρόθυμα, και δεν είναι ανυποχώρητοι βαθιά μέσα τους. Ωστόσο, αν γίνουν επικεφαλής ή εργάτες κι αποκτήσουν κάποιο κύρος στον εκλεκτό λαό του Θεού, όταν κλαδεύονται είναι πολύ πιθανό να φανερώσουν τον πραγματικό τους εαυτό και ν’ αρχίσουν να έρχονται σε αντιπαράθεση με τον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του. Είναι σαν κάποιους ανθρώπους που κάνουν καλά το καθήκον τους και δεν έχουν κανένα παράπονο υπό κανονικές συνθήκες, αλλά αν πάθουν καρκίνο κι ο θάνατος τους πλησιάζει γοργά, είναι πολύ πιθανό να φανερώσουν τον πραγματικό τους εαυτό. Θ’ αρχίσουν να παραπονιούνται για τον Θεό, να έρχονται σε αντιπαράθεση μαζί Του και να διαμαρτύρονται εναντίον Του. Αυτή η ομάδα ανθρώπων, οι αντίχριστοι, αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια και δεν την κάνουν ποτέ πράξη. Τότε γιατί, ακόμη κι αφού φανερωθούν κι αποκαλυφθούν, εξακολουθούν να είναι πρόθυμοι να δουλεύουν στην εκκλησία, και μάλιστα να είναι οι πιο ταπεινοί πιστοί; Τι συμβαίνει; Έχουν έναν στόχο: δεν εγκατέλειψαν ποτέ την πρόθεσή τους να λάβουν ευλογίες. Το σκεπτικό τους είναι το εξής: «Θα πιαστώ γερά από αυτήν την τελευταία σανίδα σωτηρίας. Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες, δεν θ’ αφήσω ποτέ ήσυχο τον θεό. Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες, τότε ο θεός δεν είναι θεός!» Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Όταν τολμούν ν’ απαρνηθούν θρασύτατα τον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του, αυτό είναι μοχθηρία. Εφόσον έχουν ακόμη και την παραμικρή ελπίδα να λάβουν ευλογίες, θα παραμείνουν στον οίκο του Θεού και θα περιμένουν αυτές τις ευλογίες. Πώς μπορεί να το διαπιστώσει κανείς αυτό; Είναι σαν τους Φαρισαίους που προσποιούνται πάντα ότι είναι καλοί. Δεν είναι εμφανές ποια πρόθεση και ποιος στόχος κρύβεται πίσω από αυτό; Όσο καλή κι αν φαίνεται η εξωτερική συμπεριφορά τους, όσο κι αν υποφέρουν φαινομενικά, ποτέ δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν αναζητούν την αλήθεια όταν ενεργούν, δεν προσεύχονται στον Θεό ούτε αναζητούν τις προθέσεις Του. Ποτέ δεν κάνουν πράγματα που αρέσουν στον Θεό. Αντιθέτως, κάνουν αυτό που είναι πρόθυμοι να κάνουν κι αυτό που τους αρέσει, και πασχίζουν μόνο να ικανοποιήσουν τη δική τους φιλοδοξία κι επιθυμία για ευλογίες. Δεν θα τους βάλει αυτό σε μπελάδες; Δεν εκθέτει αυτό την ουσία των αντίχριστων; Αυτά που αγαπούν κι επιδιώκουν οι αντίχριστοι απλώς αντιπροσωπεύουν τη σατανική τους διάθεση. Αντιμετωπίζουν αυτά που αγαπούν κι επιδιώκουν σαν να είναι θετικά πράγματα που ευχαριστούν τον Θεό, και προσπαθούν να Τον πείσουν να τους αποδεχθεί και να τους ευλογήσει. Συμβαδίζει αυτό με τις αλήθεια-αρχές; Δεν δείχνει αυτό ότι εναντιώνονται στον Θεό και αντιτίθενται σε Εκείνον; Οι αντίχριστοι προσπαθούν σε κάθε ευκαιρία να κάνουν συμφωνίες με τον Θεό. Χρησιμοποιούν τα βάσανα που έχουν υποφέρει και το τίμημα που έχουν πληρώσει ως αντάλλαγμα για έναν καλό προορισμό, για να ζητήσουν ανταμοιβές και στεφάνους από τον Θεό. Δεν έχουν, όμως, υπολογίσει λάθος τα πράγματα; Όταν αντιστέκονται έτσι στον Θεό, πώς είναι δυνατόν να μην τους βρει η τιμωρία του Θεού; Αυτό τους αξίζει για τις αμαρτίες τους. Αυτό είναι ανταπόδοση.

Ήταν κάποτε ένας αντίχριστος που είχε κάποιες γνώσεις για το τραγούδι και τον χορό, κι εκείνη την εποχή τού ανατέθηκε να καθοδηγεί τους αδελφούς και τις αδελφές στη χορωδία, για να μάθουν την τέχνη. Αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές ήταν νεαρής ηλικίας και οι περισσότεροι δεν πίστευαν στον Θεό για πολύ καιρό. Απλώς έκαναν το καθήκον τους με πάθος και προθυμία, κι αυτό ήταν όλο. Δεν κατανοούσαν, όμως, την αλήθεια, και κάποιοι από αυτούς δεν είχαν καν θέσει τις βάσεις. Ενώ εργαζόταν αυτός ο αντίχριστος, τους καθοδηγούσε να βιώσουν το αίσθημα του έργου του Αγίου Πνεύματος, να καταφέρουν να βιώσουν τη διαφορά ανάμεσα στο αίσθημα της παρουσίας του Θεού και στο αίσθημα της απουσίας Του· πάντοτε τους ζητούσε να βασίζονται στα αισθήματά τους. Δεν κατανοούσε την αλήθεια ούτε είχε καθόλου πραγματική εμπειρία, αλλά παραπλανούσε και αποπροσανατόλιζε τους αδελφούς και τις αδελφές με αυτόν τον τρόπο, με βάση τις δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Ο Άνωθεν ήξερε ότι δεν είχε την αλήθεια-πραγματικότητα κι απλώς του είχε ζητήσει να διδάξει και να εξηγήσει την τέχνη. Αν είχε εκπληρώσει αυτήν την πτυχή του καθήκοντός του, αυτό θα είχε ήδη θεωρηθεί επαρκές και θα σήμαινε ότι είχε εκπληρώσει τις ευθύνες του. Εκείνος, όμως, επέμενε να θέλει να «συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια» και να ζητά από τους άλλους ν’ αντιλαμβάνονται τα αισθήματά τους και να βασίζονται σε αυτά. Αφού ενεργούσε με αυτόν τον τρόπο, δεν θα του ήταν, άραγε, εύκολο να κάνει τους ανθρώπους να νιώσουν το υπερφυσικό αίσθημα του έργου ενός κακού πνεύματος; Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο! Όταν ένα κακό πνεύμα αρπάζει μια τέτοια ευκαιρία και κυριεύει έναν άνθρωπο, αυτός ο άνθρωπος καταστρέφεται. Κατά την περίοδο εκπαίδευσης, έβαζε αυτούς τους ανθρώπους να προσευχηθούν και, μετά την προσευχή, τους έβαζε να δουν πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα και να διαπιστώσουν αν ίδρωναν, ξέσπαγαν σε κλάματα ή ένιωθαν οτιδήποτε άλλο στο σώμα τους. Έδινε έμφαση σε αυτά τα πράγματα, αλλά, στην πραγματικότητα, είχαν ήδη δοθεί αρκετά ξεκάθαρες εξηγήσεις γι’ αυτά. Υπάρχουν πάρα πολλές αλήθειες, αλλά δεν συναναστρεφόταν πάνω σε αυτές ούτε καθοδηγούσε αυτούς τους ανθρώπους να πίνουν και να τρώνε τα λόγια του Θεού, και δεν έκανε τη δουλειά που όφειλε να κάνει. Δεν άφηνε τους αδελφούς και τις αδελφές να κάνουν χορογραφίες, αλλά αντιθέτως επέτρεπε σε όλους να χορεύουν πάνω στη σκηνή όπως τους έβγαινε από μέσα τους, ν’ αυτοσχεδιάζουν όπως τους άρεσε, και μάλιστα έλεγε: «Όλα καλά! Ο θεός μάς καθοδηγεί, οπότε δεν φοβόμαστε. Εργάζεται το άγιο πνεύμα!» Αυτός ο αντίχριστος δεν κατανοούσε την αλήθεια, κι έτσι έκανε πάντα ανόητα πράγματα. Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν είχαν ικανότητα διάκρισης, οπότε τον άκουγαν κι άρχιζαν να προσεύχονται: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, κάνε το έργο Σου! Θεέ μου, κάνε το έργο Σου…» Έβαζαν τα δυνατά τους για να προσευχηθούν «με όλη τους την καρδιά», και μάλιστα έκλαιγαν όταν τελείωναν την προσευχή, κι έπειτα πήγαιναν πάνω στη σκηνή κι έκαναν χορευτικούς αυτοσχεδιασμούς. Αυτοί που τους παρακολουθούσαν από κάτω απ’ τη σκηνή νόμιζαν ότι υπήρχε μια καταπληκτική ατμόσφαιρα κι ότι το Άγιο Πνεύμα έκανε σπουδαίο έργο! Ξέσπαγαν σε κλάματα όταν παρακολουθούσαν τους άλλους να χορεύουν, σαν να είχαν νιώσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Στο τέλος, αυτοί οι άνθρωποι τα κατέγραψαν όλα αυτά και τράβηξαν φωτογραφίες για να Μου τις δείξουν. Κάποιοι από τους ανθρώπους στις φωτογραφίες έκλαιγαν γοερά με τα μάτια κλειστά, και μέσα στο καταχείμωνο τα πρόσωπά τους ήταν κατακόκκινα από την έξαψη. Είδα ότι προμηνύονταν προβλήματα κι ότι ο αντίχριστος θα κατέστρεφε αυτούς τους ανθρώπους. Το μόνο που του ζητήθηκε ήταν να διδάξει την τέχνη, και δεν καταλάβαινε καμία αλήθεια. Απλώς ενεργούσε τυφλά με βάση τις δικές του φαντασιοκοπίες και ήθελε να ανακαλύψει το αίσθημα του έργου του Αγίου Πνεύματος. Είναι, άραγε, το έργο του Αγίου Πνεύματος ζήτημα αισθημάτων; Πρέπει να κατανοείς την αλήθεια. Αυτό είναι κάτι αληθινό. Τα αισθήματα από μόνα τους είναι κενά κι άχρηστα. Μπορείς, άραγε, να κατανοήσεις την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού με βάση τα αισθήματά σου; Σε καμία περίπτωση. Δεν χρειάζεται ν’ αναζητείς ένα αίσθημα, χρειάζεται μόνο ν’ αναζητείς τις αρχές και τις προθέσεις του Θεού με βάση τα λόγια Του, κι έπειτα να τις συγκρίνεις με τα πράγματα που σου συμβαίνουν· αυτό είναι πολύ πρακτικό και σιγά-σιγά θα καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια. Όταν ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, είναι φυσικό ν’ αρχίσει να εργάζεται το Άγιο Πνεύμα. Ακόμη κι αν δεν εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, αφού έχεις ασκηθεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ο Θεός θα σε αναγνωρίσει ως ακόλουθό Του· αυτό είναι πολύ πρακτικό, αυτό είναι το πιο αληθινό πράγμα. Αυτός ο αντίχριστος δεν συναναστρεφόταν με αυτόν τον τρόπο, αλλά ενθάρρυνε διαρκώς αυτούς τους ανθρώπους ν’ αναζητούν αισθήματα, πράγματα όπως σημεία και τέρατα ή όνειρα. Ήταν ένας λαϊκός που, χωρίς να έχει πνευματική κατανόηση, καθοδηγούσε μια ομάδα ανόητων κι ανίδεων παιδιών να κάνουν γελοία πράγματα. Οι άνθρωποι στις φωτογραφίες έκλαιγαν και θρηνούσαν. Τι δείχνει αυτό; Δεν δείχνει τίποτα, αλλά υπάρχει κάτι που εξηγεί τη φύση αυτού που έκανε. Αυτός ο αντίχριστος τραβούσε φωτογραφίες όλων αυτών των πραγμάτων και τους έδινε τον τίτλο «λεπτομέρειες του έργου του Θεού». Ποιες ήταν αυτές οι «λεπτομέρειες»; Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν την αλήθεια, επιζητούσαν το αίσθημα του έργου του Αγίου Πνεύματος κι αυτοσχεδίαζαν χωρίς βάσιμο λόγο, και κάθε φορά που χόρευαν ήταν διαφορετικά, επειδή κάθε φορά το αίσθημα ήταν διαφορετικό, και η «καθοδήγηση» του Θεού ήταν διαφορετική. Αυτές ήταν οι «λεπτομέρειες». Τι άλλο περιελάμβαναν αυτές οι «λεπτομέρειες»; Ο αντίχριστος είπε επίσης ότι αυτά ήταν τα αποτελέσματα του έργου του Αγίου Πνεύματος. Όταν το είπε αυτό, οι αδελφοί και οι αδελφές ενθουσιάστηκαν, λες κι εντελώς ξαφνικά μεγάλωσε σημαντικά η πίστη και το ανάστημά τους. Γιατί είπε «λεπτομέρειες»; Από πού προέκυψε η λέξη «λεπτομέρειες»; Κάποτε ανέφερα τις λεπτομέρειες του έργου του Θεού. Σε τι παραπέμπουν αυτές οι λεπτομέρειες; Είναι τα αποτελέσματα του έργου του Θεού στους ανθρώπους, τα οποία μπορεί να δει και να συλλάβει ο άνθρωπος και τα οποία δεν είναι ούτε υπερφυσικά ούτε αόριστα. Είναι κάτι που μπορείς να νιώσεις. Είναι όταν ο Θεός έχει κάνει πολύ έργο σ’ εσένα, σου έχει πει πολλά λόγια, έχει καταβάλει φιλόπονες προσπάθειες κι ως αποτέλεσμα άλλαξαν ο τρόπος ύπαρξής σου, οι απόψεις σου για τα πράγματα, η στάση που τηρείς όταν ενεργείς, η στάση σου απέναντι στον Θεό, καθώς και άλλα κομμάτια του εαυτού σου. Με άλλα λόγια, είναι τα κέρδη και οι καρποί του έργου του Θεού· αυτό σημαίνει «λεπτομέρειες». Αυτός ο αντίχριστος αποκάλεσε και τα πράγματα που έκανε εκείνος «λεπτομέρειες». Ας αφήσουμε προς το παρόν κατά μέρος τη φύση αυτών των πραγμάτων. Και μόνο αν αναλύσετε αυτήν τη φράση, τι μπορείτε να διαπιστώσετε; Ο Θεός εργάζεται πάνω στους ανθρώπους και έχει πει ότι οι άνθρωποι θα δουν τις λεπτομέρειες του έργου Του σε αυτούς, αλλά ο συγκεκριμένος αντίχριστος έκανε τους πάντες να δρουν ανεξέλεγκτα και προκάλεσε χάος. Ωστόσο, αποκαλούσε και αυτά τα πράγματα «λεπτομέρειες». Τι προσπαθούσε να πετύχει; (Ήθελε να είναι ίσος με τον Θεό.) Σωστά. Από πού του προέκυψε η χρήση της λέξης «λεπτομέρειες»; Προέκυψε από την επιθυμία του να είναι ίσος με τον Θεό και να μιμηθεί τον Θεό. Με τη χρήση αυτού του όρου, εννοούσε: «Ο Θεός εργάζεται στις λεπτομέρειες κι εγώ επίσης καθοδηγώ αυτήν την ομάδα ανθρώπων να κάνει κάτι με λεπτομέρειες». Ο προσδιορισμός που ακολουθεί τις «λεπτομέρειες» είναι «του έργου του Θεού», αλλά, στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα του απέδιδε στον εαυτό του τα αποτελέσματα των λεπτομερειών του έργου του Αγίου Πνεύματος. Αυτό κάνουν οι αντίχριστοι. Όποτε υπάρχει μια ευκαιρία να βγουν στο προσκήνιο, όποτε υπάρχει η παραμικρή ευκαιρία, δεν την αφήνουν να πάει χαμένη. Θα αναμετρηθούν με τον Θεό για τους ανθρώπους. Για τι είδους ανθρώπους αναμετριούνται; Κάποιοι από αυτούς δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν μπορούν να διακρίνουν τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και είναι ανόητοι κι ανίδεοι· κάποιοι από αυτούς δεν επιδιώκουν την αλήθεια και τους αρέσει ν’ ακολουθούν το πλήθος και να ενεργούν τυφλά· και υπάρχουν επίσης κάποιοι που είναι νέοι πιστοί κι έχουν ρηχή βάση· πριν προλάβουν καλά-καλά να καταλάβουν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό, τους παραπλανούν οι αντίχριστοι. Αργότερα, αυτή η συμπεριφορά τερματίστηκε την κατάλληλη στιγμή. Δεν είναι πολύ αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τερματίστηκε, αλλά αυτό είχε ως συνέπεια να φανερωθούν μεμιάς όλα τα ανόητα πράγματα που έκανε ο αντίχριστος. Όταν συναναστράφηκαν όλοι κι έκαναν αναδρομή στο παρελθόν, είπαν: «Πριν έρθει αυτός ο αντίχριστος, παρόλο που μερικές φορές δεν τα καταφέρναμε στις επαγγελματικές και τεχνικές πτυχές του τραγουδιού, όταν τραγουδούσαμε, νιώθαμε ότι βάζαμε την ψυχή μας, ότι μπορούσαμε να τραγουδήσουμε κάθε λέξη με την καρδιά μας. Αφού ήρθε εκείνος και μίλησε για κάποιες επαγγελματικές θεωρίες, νιώσαμε όλοι ότι είχαμε στερέψει και δεν θέλαμε πλέον να τραγουδήσουμε, επειδή δεν μπορούσαμε να γευτούμε τι έλεγε ο Θεός σε κάθε λέξη. Δεν μπορούσαμε να νιώσουμε τον Θεό». Δεν είχαν μπλέξει άσχημα αυτοί οι άνθρωποι; Μόλις οι αντίχριστοι βάλουν σε κάτι το χέρι τους, οι συνέπειες που προκαλούν είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να νιώσουν πού είναι ο Θεός και δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν σωστά. Χάνουν τον προσανατολισμό τους. Όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να νιώσουν τον Θεό, μπορούν, άραγε, να συνεχίσουν να εκπληρώνουν το καθήκον τους; Μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν πράγματα με αφοσίωση για να δώσουν μαρτυρία για τον Θεό; Αφότου ο Σατανάς διέφθειρε τους ανθρώπους, εκείνοι ανέπτυξαν ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό: τους αρέσει ν’ ακολουθούν το πλήθος. Είναι σαν τις μύγες: δεν χρειάζεται να υπάρχει ένας ξεκάθαρος στόχος. Αν υπάρχει επικεφαλής, οι άλλοι άνθρωποι θα τον ακολουθήσουν στην ανοησία στα τυφλά, επειδή έτσι νιώθουν περισσότερη ζωντάνια. Κι όταν συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, δεν χρειάζεται να συγκρατούν τον εαυτό τους, δεν υπάρχει κανένα όριο στις πράξεις τους και κανείς δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Δεν χρειάζεται να προσεύχονται ούτε ν’ αναζητούν, δεν χρειάζεται να είναι ευσεβείς ούτε σιωπηλοί. Εφόσον έχουν κεφάλι και μπορούν ν’ αναπνεύσουν, μπορούν να συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι πάνω-κάτω το ίδιο με τα ζώα; Επειδή οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, παραπλανώνται εύκολα, αλλά αν κατανοείς την αλήθεια και μπορείς να διακρίνεις αυτά τα πράγματα, δεν θα μπορούν να σε παραπλανήσουν τόσο εύκολα. Αφού εκτέθηκε αυτός ο αντίχριστος, όλοι ανέλυσαν τα παραπλανητικά πράγματα που έλεγε και τις τακτικές που χρησιμοποιούσε για να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, και τα σύγκριναν με τα λόγια του Θεού. Συνειδητοποίησαν ότι αυτός ο άνδρας ήταν πραγματικά καλός στο να παραπλανά τους ανθρώπους, ότι είχε προκαλέσει αναταραχή κι ότι, παρόλο που τους είχε φανεί αρκετά εντυπωσιακό αυτό που τους καθοδηγούσε να κάνουν και νόμιζαν ότι ένιωθαν το σπουδαίο έργο του Αγίου Πνεύματος, στην πραγματικότητα δεν είχαν μπορέσει να νιώσουν καθόλου τον Θεό. Εκ πρώτης όψεως, έμοιαζε σαν να τους είχε κυριεύσει όλους μεγάλος ζήλος και σαν να είχε ξαφνικά μεγαλώσει η πίστη και το ανάστημά τους, όμως, στην πραγματικότητα, αυτό ήταν μια ψευδαίσθηση, ήταν το έργο ενός κακού πνεύματος. Εφόσον προέκυψαν αυτές οι υπερφυσικές συνθήκες, το Άγιο Πνεύμα δεν εργαζόταν. Για ένα διάστημα μετά από αυτό, μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, μπόρεσαν όλοι να διακρίνουν τον αντίχριστο και λίγο-λίγο οι καταστάσεις τους ξαναέγιναν κανονικές. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν παραπλανηθεί από τον αντίχριστο και είχαν απομακρυνθεί από Εμένα. Όταν μιλούσα, αυτοί οι άνθρωποι Με κοιτούσαν σαν να ήμουν κάποιος άγνωστος, δεν ήθελαν να απαντούν στις ερωτήσεις Μου και γίναμε αμέσως σαν ξένοι. Περίμεναν να μιλήσει ο αντίχριστος προτού υπακούσουν σε οτιδήποτε. Άκουγαν ό,τι έλεγε ο αντίχριστος, κι αυτά που έλεγε τους αντιπροσώπευαν. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν κανέναν λόγο σε τίποτε, αλλά ήταν πρόθυμοι να μην έχουν λόγο. Περίμεναν να μιλήσει εκείνος και ήταν υπό τον δικό του έλεγχο. Τα κακά πνεύματα και οι αντίχριστοι κάνουν τέτοια πράγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους.

Κάποια μοχθηρά πράγματα μπορεί κανείς να τα εκφράσει ξεκάθαρα με λόγια και να τ’ αναλύσει, όμως για κάποια άλλα το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι εργάζονται σε αυτά κακά πνεύματα, και δεν μπορεί να τα εκφράσει ξεκάθαρα με λόγια· μπορείς να τα διακρίνεις μόνο με βάση τα αισθήματά σου ή με βάση τις αλήθειες που κατανοείς και τις εμπειρίες σου. Η διάκριση και ο χειρισμός αυτού του αντίχριστου έγιναν γρήγορα, και η ζωή της εκκλησίας επανήλθε στο φυσιολογικό. Κατόπιν, κάθε φορά που συναναστρέφονταν γι’ αυτό το περιστατικό, όλοι συνέχιζαν να νιώθουν φόβο. Έλεγαν: «Αυτό ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο! Οι αποκαλούμενες “λεπτομέρειες” αυτού του αντίχριστου μας έβλαψαν τόσο πολύ που σχεδόν καταστραφήκαμε». Γι’ αυτό πρέπει να μάθετε να διακρίνετε τους αντίχριστους. Αν δεν πάρεις ποτέ στα σοβαρά τη διάκριση των αντίχριστων, θα κινδυνεύεις, και ποιος ξέρει πότε ή σε ποια περίσταση θα σε παραπλανήσουν. Μπορεί ν’ ακολουθήσεις έναν αντίχριστο ακόμα και επειδή είσαι μπερδεμένος, χωρίς να καταλαβαίνεις τι συμβαίνει. Δεν θα νιώθεις εκείνη τη στιγμή ότι κάτι πάει στραβά, και μάλιστα θα νομίζεις ότι αυτά που λέει αυτός ο αντίχριστος είναι σωστά. Έτσι, θα έχεις παραπλανηθεί χωρίς να το συνειδητοποιήσεις. Το γεγονός ότι έχεις παραπλανηθεί δείχνει ότι έχεις προδώσει τον Θεό, και τότε ο Θεός δεν θα μπορεί με κανέναν τρόπο να σε σώσει. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που συνήθως συμπεριφέρονται καλά, αλλά για ένα διάστημα τους ξεγελούν αντίχριστοι, και στο τέλος η εκκλησία τους επαναφέρει μέσω της αποτροπής και της συναναστροφής. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι που δεν επιστρέφουν όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, κι έχουν βαλθεί να πάνε με τους αντίχριστους. Δεν έχουν, άρα, καταστραφεί ολοσχερώς; Αρνούνται πεισματικά να επιστρέψουν κι ο Θεός δεν εργάζεται πλέον σ’ αυτούς. Κάποιοι δεν έχουν ικανότητα διάκρισης και λυπούνται αυτούς τους ανθρώπους και λένε: «Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ έντιμος· πιστεύει στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, έχει απαρνηθεί πράγματα κι έχει δαπανήσει τον εαυτό του. Στο παρελθόν, έκανε το καθήκον του με αρκετή αφοσίωση, είχε μεγάλη πίστη στον Θεό και ήταν πραγματικός πιστός. Δεν θα έπρεπε να του δώσουμε άλλη μια ευκαιρία;» Είναι σωστή αυτή η άποψη; Συμμορφώνεται με την αλήθεια; Οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν μόνο επιφανειακά έναν άλλον άνθρωπο, αλλά δεν μπορούν να δουν την καρδιά του, δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα τι είδους άνθρωπος είναι στην πραγματικότητα ή τι είδους ουσία έχει. Προκειμένου να μπορέσουν οι άλλοι να δουν ποιος πραγματικά είναι, πρέπει να έχουν επαφές μαζί του ή να τον παρατηρήσουν για ένα διάστημα, κι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με γεγονότα που τον αποκαλύπτουν. Επιπλέον, αν προσπαθήσεις να βοηθήσεις αυτούς τους ανθρώπους από καλοσύνη, αλλά δεν επιστρέφουν όσο κι αν συναναστρέφεσαι μαζί τους, δεν θα ξέρεις ποιος λόγος κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά. Στην πραγματικότητα, ο Θεός έχει ήδη διακρίνει αυτούς τους ανθρώπους και τους έχει αποκλείσει. Γιατί τους απέκλεισε ο Θεός; Ο πιο ξεκάθαρος λόγος είναι ότι κάποιοι αντίχριστοι είναι εμφανώς κακά πνεύματα και μπορούν να χαρακτηριστούν ως αντίχριστοι μέσα στους οποίους εργάζονται κακά πνεύματα. Αν οι άνθρωποι τους ακολουθήσουν για ένα διάστημα, οι καρδιές τους θα σκοτεινιάσουν και θα γίνουν τόσο αδύναμοι που θα καταρρεύσουν, κάτι που αποδεικνύει ότι ο Θεός τούς έχει εγκαταλείψει προ πολλού. Ο Θεός έχει δίκαιη διάθεση και μισεί τον Σατανά. Αφού αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν τον Σατανά και τα κακά πνεύματα, μπορεί ο Θεός να εξακολουθεί να τους αναγνωρίζει ως ακολούθους Του; Ο Θεός είναι άγιος κι αποστρέφεται το κακό. Δεν θέλει όσους έχουν ακολουθήσει κακά πνεύματα. Ακόμη κι αν οι άλλοι πιστεύουν ότι είναι καλοί άνθρωποι, Εκείνος δεν τους θέλει. Τι σημαίνει ότι ο Θεός αποστρέφεται το κακό; Τι υποδηλώνει η φράση «αποστρέφομαι το κακό»; Ακούστε αυτά που λέω τώρα και θα καταλάβετε. Από τη στιγμή που ο Θεός επιλέγει έναν άνθρωπο έως τη στιγμή που αυτός ο άνθρωπος αναγνωρίζει ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η δικαιοσύνη, η σοφία και η παντοδυναμία, ότι είναι ο ένας και μοναδικός, μόλις καταλάβει αυτά τα πράγματα κι αφού αποκτήσει κάποιες εμπειρίες, θα έχει βαθιά μέσα στην καρδιά του μια βασική κατανόηση της διάθεσης και της ουσίας του Θεού και αυτού που έχει και είναι Αυτός· αυτή, λοιπόν, η βασική κατανόηση θα γίνει η πίστη του. Επίσης, θα τον παρακινεί ν’ ακολουθήσει τον Θεό, να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό και να κάνει το καθήκον του. Μόλις αποκτήσει εμπειρία, κατανοήσει την αλήθεια και ριζώσει στην καρδιά του η κατανόηση της διάθεσης του Θεού και η γνώση του για τον Θεό —όταν αποκτήσει αυτό το ανάστημα— δεν θα μπορεί ν’ απαρνηθεί τον Θεό. Αν, όμως, δεν έχει πραγματική γνώση για τον Χριστό, τον πρακτικό Θεό, κι είναι πιθανό να λατρέψει και ν’ ακολουθήσει έναν αντίχριστο, τότε εξακολουθεί να κινδυνεύει. Μπορεί και πάλι να γυρίσει την πλάτη του στον ενσαρκωμένο Χριστό για ν’ ακολουθήσει έναν μοχθηρό αντίχριστο. Αυτό θα σήμαινε ότι απαρνιέται ανοιχτά τον Χριστό κι ότι κόβει τους δεσμούς του με τον Θεό. Το κρυφό νόημα εδώ είναι το εξής: «Δεν ακολουθώ πλέον τον Θεό· ακολουθώ τον Σατανά. Αγαπώ τον Σατανά και είμαι πρόθυμος να τον υπηρετώ. Είμαι πρόθυμος ν’ ακολουθώ τον Σατανά. Όπως κι αν μου φερθεί, όπως κι αν με καταστρέψει, με ποδοπατήσει και με διαφθείρει, είμαι απόλυτα πρόθυμος. Όσο δίκαιος και άγιος κι αν είναι ο Θεός, όση αλήθεια κι αν εκφράζει, δεν είμαι πρόθυμος να Τον ακολουθήσω. Αντιπαθώ την αλήθεια. Μου αρέσουν η φήμη, η θέση, οι ανταμοιβές και οι στέφανοι. Ακόμη κι αν δεν μπορώ να τ’ αποκτήσω, μου αρέσουν». Έτσι απλά, ακολούθησε έναν άνθρωπο που δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνον, το έβαλε στα πόδια μ’ έναν αντίχριστο που εναντιώνεται στον Θεό. Θα εξακολουθούσε, άραγε, ο Θεός να θέλει έναν τέτοιον άνθρωπο; Ασφαλώς και όχι. Είναι λογικό να μην τον θέλει ο Θεός; Απολύτως. Ξέρεις από το δόγμα ότι ο Θεός είναι ένας Θεός που αποστρέφεται το κακό κι ότι είναι άγιος. Κατανοείς αυτό το δόγμα. Ξέρεις, όμως, πώς φέρεται ο Θεός σε τέτοιους ανθρώπους; Αν ο Θεός αποστρέφεται κι απορρίπτει κάποιον, τον εγκαταλείπει χωρίς δισταγμό. Έτσι δεν είναι τα πράγματα; (Ναι.) Έτσι είναι τα πράγματα. Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο Θεός εγκαταλείπει έναν τέτοιον άνθρωπο σημαίνει ότι ο Θεός έχει σκληρή καρδιά; (Όχι.) Ο Θεός πράττει σύμφωνα με αρχές. Αν ξέρεις ποιος είναι ο Θεός, αλλά δεν θέλεις να Τον ακολουθήσεις —αν ξέρεις ποιος είναι ο Σατανάς, κι ωστόσο επιμένεις να τον ακολουθήσεις— τότε ο Θεός δεν θα σε εξαναγκάσει. Πήγαινε ν’ ακολουθήσεις τον Σατανά για πάντα. Μην επιστρέψεις. Ο Θεός σε έχει εγκαταλείψει. Πώς μπορεί να καταλάβει κάποιος τη διάθεση του Θεού; Η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και άγια και υπάρχει ένα στοιχείο στη διάθεσή Του που αποστρέφεται το κακό. Με άλλα λόγια, αν, ως δημιουργημένο ον, είσαι πρόθυμος να εξαχρειωθείς, τι άλλο μπορεί να πει ο Θεός; Ο Θεός δεν εξαναγκάζει ποτέ τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα που δεν θέλουν. Ποτέ δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Αν θέλεις να εξαχρειωθείς, αυτή είναι η προσωπική σου επιλογή· εσύ θα υποστείς τις συνέπειες και δεν σου φταίει κανένας άλλος, παρά μόνο εσύ ο ίδιος. Οι αρχές με τις οποίες χειρίζεται ο Θεός τους ανθρώπους είναι αμετάβλητες, οπότε αν σε χαροποιεί η εξαχρείωση, τότε το αναπόφευκτο τέλος σου είναι να τιμωρηθείς. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια μπορεί να έχεις ακολουθήσει τον Θεό. Αν θέλεις να εξαχρειωθείς, ο Θεός δεν θα σ’ εξαναγκάσει να μετανοήσεις. Εσύ είσαι πρόθυμος ν’ ακολουθήσεις τον Σατανά, ν’ αφήσεις τον Σατανά να σε παραπλανήσει και να σε καταστρέψει, κι επομένως, στο τέλος, εσύ θα πρέπει να υποστείς τις συνέπειες. Κάποιοι λυπούνται αυτούς τους ανθρώπους και χαραμίζουν την καλοσύνη τους για να τους βοηθήσουν, αλλά όσο κι αν τους παροτρύνεις, δεν θα επιστρέψουν. Τι συμβαίνει εδώ; Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν πρόκειται να σώσει έναν τέτοιον άνθρωπο. Δεν τον θέλει. Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος γι’ αυτό; Αυτός είναι ο ουσιαστικός λόγος. Όμως, όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα μια κατάσταση, πρέπει να κάνουν αυτό που οφείλουν και να εκτελούν τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που οφείλουν. Όσο για τι αποτελέσματα θα προκύψουν αν εκτελέσουν αυτές τις εργασίες, θα πρέπει να προσβλέπουν στην ηγεσία του Θεού. Μέσα από τις λεπτομέρειες στις οποίες αναφέρθηκα, καταλάβατε κάπως τη φράση «ο Θεός είναι ένας Θεός που αποστρέφεται το κακό»; Αυτή είναι μία πτυχή, ότι, δηλαδή, ο Θεός δεν θέλει εκείνους που έχουν μολυνθεί από κακά πνεύματα. Για ποιον λόγο δεν τους θέλει ο Θεός; Αν έχεις επιλέξει τον Σατανά, είναι δυνατόν να εξακολουθεί να σε θέλει ο Θεός; Αν έχεις επιλέξει τον Σατανά, είναι δυνατόν να εξακολουθεί ο Θεός να δείχνει έλεος και να αγγίξει την καρδιά σου για να σε κάνει να επιστρέψεις; Είναι ικανός ο Θεός να το κάνει αυτό; Είναι ικανός και με το παραπάνω, αλλά επιλέγει να μην το κάνει, επειδή έχει δίκαιη διάθεση κι επειδή είναι ένας Θεός που αποστρέφεται το κακό.

Την προηγούμενη φορά, η συναναστροφή μας επικεντρώθηκε στο πώς η κύρια εκδήλωση της μοχθηρής ουσίας των αντίχριστων είναι η εχθρικότητα και η απέχθειά τους απέναντι σε όλα τα θετικά πράγματα και τις αλήθειες. Σήμερα, συναναστρέφομαι από μια άλλη σκοπιά, που είναι ότι οι αντίχριστοι αγαπούν οτιδήποτε αντιτίθεται στα θετικά πράγματα. Και τι είναι αυτό; (Τα αρνητικά πράγματα.) Ναι, είναι τα αρνητικά πράγματα, δηλαδή οτιδήποτε πηγαίνει κόντρα κι αντιτίθεται στην αλήθεια ή δεν συμφωνεί με αυτήν. Στους αντίχριστους δεν αρέσουν τα θετικά πράγματα, οπότε θα πρέπει να υπάρχει κάτι που τους αρέσει, έτσι δεν είναι; Και τι τους αρέσει; Τους αρέσουν η εξαπάτηση και τα ψέματα, καθώς και οι μηχανορραφίες, οι συνωμοσίες και οι τακτικές. Υπάρχουν, άραγε, αντίχριστοι που διαβάζουν το βιβλίο «Τα τριάντα έξι στρατηγήματα» στον ελεύθερό τους χρόνο; Υποθέτω πως ναι. Πιστεύεις ότι εγώ διαβάζω το βιβλίο «Τα τριάντα έξι στρατηγήματα»; Δεν το διαβάζω. Δεν το μελετώ. Τι όφελος έχει να το διαβάσω; Η ανάγνωσή του Μου προκαλεί ναυτία κι ανακάτεμα στο στομάχι. Πώς νιώθετε εσείς αφού διαβάσετε το βιβλίο «Τα τριάντα έξι στρατηγήματα»; Δεν νιώθετε ακόμη πιο αηδιασμένοι με το μοχθηρό ανθρώπινο γένος; Νιώθετε αυτό το συναίσθημα; Όσο περισσότερο διαβάζετε, τόσο πιο αηδιασμένοι νιώθετε. Πιστεύετε ότι, πολύ απλά, αυτός ο άνθρωπος είναι υπερβολικά κακός! Αξίζει, άραγε, τον κόπο να πρέπει κανείς να χρησιμοποιεί στρατηγήματα για το παραμικρό, να φτάνει σε τέτοιο σημείο, να μην μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ ή να φάει την ημέρα και να στύβει το μυαλό του για να βρει τρόπους να πολεμήσει; Κάποιοι αντίχριστοι μπορεί να μελετούν το βιβλίο «Τριάντα έξι στρατηγήματα» στον ελεύθερο χρόνο τους και να συγκρίνουν την εξυπνάδα τους με την εξυπνάδα κάποιου άλλου ανθρώπου και με την εξυπνάδα του Θεού. Τους αρέσουν τα ψέματα, η εξαπάτηση, οι συνωμοσίες, οι μηχανορραφίες, καθώς και οι τακτικές και οι στρατηγικές. Τους αρέσει, όμως, η αμεροληψία και η δικαιοσύνη του Θεού; Ποιο είναι το αντίθετο της αμεροληψίας και της δικαιοσύνης; (Η μοχθηρία και η ασχήμια.) Η μοχθηρία και η ασχήμια. Τους αρέσουν τα άσχημα πράγματα, οτιδήποτε είναι άδικο και μεροληπτικό, οτιδήποτε είναι αθέμιτο κι απρεπές. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια έχουν έναν δίκαιο σκοπό. Πώς το ορίζουν αυτό οι αντίχριστοι; Λένε: «Αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια είναι ανόητοι! Τι αξία έχει η ζωή, αν δεν τη ζει κανείς όπως θέλει; Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν για τον εαυτό τους, και όλοι εκείνοι που ζουν για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη είναι ανόητοι!» Αυτή είναι η οπτική τους. Τότε, λοιπόν, είναι ικανοί να κάνουν δίκαια πράγματα; Όχι. Μπορούν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να μιλήσουν ανοιχτά όταν προκύπτουν ζητήματα στην εκκλησία που διαταράσσουν και αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο; Όχι μόνο δεν ορθώνουν το ανάστημά τους, αλλά κατά βάθος διασκεδάζουν κι ευχαριστιούνται μ’ αυτήν την κακοτοπιά· είναι ζιζάνια. Δεν ανησυχούν ποτέ για ζητήματα που έχουν να κάνουν με το έργο του οίκου του Θεού, δεν ορθώνουν ποτέ το ανάστημά τους ούτε κάνουν το παραμικρό για να προστατεύσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Όσοι διασκεδάζουν βαθιά μέσα τους και κοροϊδεύουν τον οίκο του Θεού όταν βλέπουν πονηρούς ανθρώπους να κάνουν κακό και κακούς ανθρώπους να τυραννούν την εκκλησία, τι είδους άνθρωποι είναι; Είναι μοχθηροί. Τότε, τι είδους άνθρωποι είναι οι επικεφαλής που είναι ικανοί να προστατεύουν αυτούς τους πονηρούς ανθρώπους; Είναι αντίχριστοι. Δεν επιτρέπουν να θίγονται τα δικά τους συμφέροντα, αλλά δεν τους καίγεται καρφί όταν θίγονται τα συμφέροντα της εκκλησίας, και δεν στενοχωριούνται καθόλου. Μάλιστα στα κρυφά χαίρονται κιόλας που δεν έχασαν τίποτε. Αυτή είναι η μοχθηρία των αντίχριστων.

Μόλις μιλήσαμε για το πώς αποστρέφονται οι αντίχριστοι την αλήθεια, πώς τους αρέσουν τα άδικα και μοχθηρά πράγματα, επιδιώκουν τα συμφέροντα και τις ευλογίες, δεν εγκαταλείπουν ποτέ την πρόθεση και την επιθυμία τους ν’ αποκτήσουν ευλογίες και μονίμως προσπαθούν να κάνουν συμφωνίες με τον Θεό. Πώς, λοιπόν, θα έπρεπε να διακρίνει κανείς και να χαρακτηρίσει αυτό το ζήτημα; Θα ήμασταν πολύ επιεικείς αν λέγαμε ότι βάζουν το κέρδος πάνω από οτιδήποτε άλλο. Είναι όπως ο Παύλος που αναγνώρισε ότι είχε ένα αγκάθι στη σάρκα του κι ότι θα έπρεπε να προσπαθήσει να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του, αλλά στο τέλος, εξακολουθούσε να επιθυμεί ν’ αποκτήσει έναν στέφανο δικαιοσύνης. Τι φύση έχει αυτό; (Φαυλότητα.) Είναι ένα είδος φαύλης διάθεσης. Αλλά τι φύση έχει; (Τις συμφωνίες με τον Θεό.) Έχει αυτήν τη φύση. Αναζητούσε το κέρδος σε οτιδήποτε έκανε, αντιμετώπιζε τα πάντα σαν συναλλαγή. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Όλα έχουν το τίμημά τους». Και οι αντίχριστοι έχουν αυτήν τη λογική και σκέφτονται: «Αν εργαστώ για σένα, τι θα μου δώσεις σε αντάλλαγμα; Τι οφέλη μπορώ ν’ αποκτήσω;» Πώς θα πρέπει να συνοψιστεί αυτή η φύση; Κατευθύνεται κανείς από το κέρδος, βάζει το κέρδος πάνω από οτιδήποτε άλλο και είναι εγωιστής και ποταπός. Αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων. Πιστεύουν στον Θεό αποκλειστικά και μόνο με σκοπό ν’ αποκομίσουν κέρδος και να λάβουν ευλογίες. Ακόμη κι αν αντέχουν κάποια βάσανα ή πληρώνουν κάποιο τίμημα, τα κάνουν όλα αυτά για να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό. Η πρόθεση και η επιθυμία τους να λάβουν ευλογίες κι ανταμοιβές είναι τεράστια, και είναι γερά γαντζωμένοι σε αυτήν. Δεν αποδέχονται καμία από τις πολλές αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός, βαθιά μέσα τους σκέφτονται πάντα ότι ο μόνος λόγος να πιστεύουν στον Θεό είναι να λάβουν ευλογίες και να διασφαλίσουν έναν καλό προορισμό, ότι αυτό είναι η ύψιστη αρχή κι ότι τίποτε δεν μπορεί να την υπερβεί. Θεωρούν ότι οι άνθρωποι πρέπει να πιστεύουν στον Θεό μόνο για να λάβουν ευλογίες, κι ότι αν δεν ήταν οι ευλογίες, η πίστη στον Θεό δεν θα είχε κανένα νόημα ή αξία κι ότι θα έχανε το νόημα και την αξία της. Μήπως εμφύσησε κάποιος άλλος αυτές τις ιδέες στους αντίχριστους; Προέρχονται άραγε από την εκπαίδευση ή την επιρροή κάποιου άλλου; Όχι, καθορίζονται από την έμφυτη φύση-ουσία των αντίχριστων, την οποία δεν μπορεί κανείς να αλλάξει. Παρόλο που ο ενσαρκωμένος Θεός λέει τόσα λόγια σήμερα, οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται κανένα από αυτά, αλλά αντιθέτως αντιστέκονται σε αυτά και τα καταδικάζουν. Δεν θα μπορέσει ν’ αλλάξει ποτέ η φύση τους που αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια. Τι υποδηλώνει το γεγονός ότι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν; Υποδηλώνει ότι η φύση τους είναι μοχθηρή. Το θέμα δεν είναι αν επιδιώκουν ή δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Πρόκειται για μοχθηρή διάθεση που διαμαρτύρεται με θρασύτητα ενάντια στον Θεό και Τον ανταγωνίζεται. Αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων· αυτό είναι το αληθινό τους πρόσωπο. Αφού οι αντίχριστοι μπορούν να διαμαρτύρονται με θρασύτητα ενάντια στον Θεό και να Του εναντιώνονται, τι είναι η διάθεσή τους; Είναι μοχθηρή. Γιατί λέω ότι είναι μοχθηρή; Οι αντίχριστοι τολμούν ν’ αντιστέκονται στον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του για να λάβουν ευλογίες, καθώς και για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Γιατί τολμούν να το κάνουν αυτό; Βαθιά μέσα στην καρδιά τους, υπάρχει μια δύναμη, μια μοχθηρή διάθεση που τους κυβερνά, κι έτσι μπορούν να ενεργούν αδίστακτα, να έρχονται σε αντιπαράθεση με τον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του. Πριν καν πει ο Θεός ότι δεν θα τους δώσει στέφανο, πριν τους στερήσει τον προορισμό τους, ξεσπά η μοχθηρή τους διάθεση από τα βάθη της καρδιάς τους και λένε: «Αν δεν μου δώσεις έναν στέφανο κι έναν προορισμό, θα πάω στον τρίτο ουρανό και θα έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου!» Αν δεν είχαν μοχθηρή διάθεση, πού θα έβρισκαν τόση ενέργεια; Μπορούν οι περισσότεροι άνθρωποι να συγκεντρώσουν τόση ενέργεια; Γιατί δεν πιστεύουν οι αντίχριστοι ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια; Γιατί εμμένουν πεισματικά στην επιθυμία τους για ευλογίες; Δεν οφείλεται αυτό για άλλη μια φορά στη μοχθηρία τους; (Ναι.) Οι ίδιες οι ευλογίες που υπόσχεται ο Θεός να δώσει στους ανθρώπους έχουν γίνει η φιλοδοξία και η επιθυμία των αντίχριστων. Είναι αποφασισμένοι να τις λάβουν, αλλά δεν θέλουν ν’ ακολουθήσουν την οδό του Θεού και δεν αγαπούν την αλήθεια. Αντιθέτως, επιδιώκουν ευλογίες, ανταμοιβές και στεφάνους. Πριν καν πει ο Θεός ότι δεν θα τους παραχωρήσει αυτά τα πράγματα, εκείνοι θέλουν ν’ αναμετρηθούν με τον Θεό. Ποια είναι η λογική τους; «Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες κι ανταμοιβές, θα έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου, θα σου εναντιωθώ και θα πω ότι δεν είσαι θεός!» Δεν απειλούν τον Θεό όταν λένε τέτοια πράγματα; Δεν προσπαθούν να Τον ανατρέψουν; Τολμούν ακόμη και ν’ αρνηθούν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα. Εφόσον οι ενέργειες του Θεού δεν εναρμονίζονται με τη δική τους βούληση, τολμούν ν’ αρνηθούν ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, ο ένας αληθινός Θεός. Δεν είναι αυτή η διάθεση του Σατανά; Δεν είναι αυτή η μοχθηρία του Σατανά; Υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στο πώς ενεργούν οι αντίχριστοι και στη στάση που έχει ο Σατανάς απέναντι στον Θεό; Αυτές οι δύο προσεγγίσεις είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Οι αντίχριστοι αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα και θέλουν ν’ αποσπάσουν ευλογίες, ανταμοιβές και στεφάνους από τα χέρια του Θεού. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Πού βασίζονται και θέλουν να ενεργούν και ν’ αρπάζουν πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο; Πώς μπορούν και βρίσκουν τέτοια ενέργεια; Μπορούμε τώρα να συνοψίσουμε τον λόγο: Είναι η μοχθηρία των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι δεν αγαπούν την αλήθεια, κι ωστόσο θέλουν να λάβουν ευλογίες και στεφάνους και ν’ αρπάξουν αυτές τις ανταμοιβές από τα χέρια του Θεού. Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; Συνειδητοποιούν, άραγε, ότι φλερτάρουν με τον θάνατο; (Δεν το συνειδητοποιούν.) Μπορεί και να έχουν μια αμυδρή αίσθηση ότι είναι αδύνατον να λάβουν ανταμοιβές, οπότε πρώτα κάνουν μια δήλωση του τύπου: «Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες, θα πάω στον τρίτο ουρανό και θα έρθω σε αντιπαράθεση με τον θεό!» Προβλέπουν ήδη ότι θα είναι αδύνατον να λάβουν ευλογίες. Άλλωστε, ο Σατανάς διαμαρτύρεται στον αέρα ενάντια στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, και τι του έχει δώσει ο Θεός; Το μόνο πράγμα που έχει δηλώσει ο Θεός σ’ αυτόν είναι το εξής: «Μόλις ολοκληρωθεί το έργο, θα σε ρίξω στο πηγάδι της αβύσσου. Ανήκεις στο πηγάδι της αβύσσου!» Αυτή είναι η μοναδική «υπόσχεση» που δίνει ο Θεός στον Σατανά. Δεν είναι εξωφρενικό το γεγονός ότι εξακολουθεί να επιθυμεί ανταμοιβές; Αυτό είναι μοχθηρία. Η έμφυτη ουσία των αντίχριστων είναι ανταγωνιστική απέναντι στον Θεό, κι ούτε οι ίδιοι οι αντίχριστοι δεν ξέρουν γιατί συμβαίνει αυτό. Η καρδιά τους εστιάζει αποκλειστικά στο πώς θα κερδίσουν ευλογίες και στεφάνους. Όποτε κάτι έχει σχέση με την αλήθεια ή με τον Θεό, γεννιούνται μέσα τους η αντίσταση κι ο θυμός. Αυτό είναι μοχθηρία. Οι κανονικοί άνθρωποι πιθανώς να μην μπορούν να κατανοήσουν τα ενδόμυχα αισθήματα των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι περνάνε αρκετά δύσκολα· έχουν τεράστιες φιλοδοξίες, τρέφουν απέραντη μοχθηρή ενέργεια μέσα τους και μεγάλη επιθυμία για ευλογίες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι φλέγονται από επιθυμία. Ο οίκος του Θεού, όμως, συναναστρέφεται συνεχώς πάνω στην αλήθεια· θα πρέπει να είναι πολύ επίπονο και δύσκολο γι’ αυτούς να την ακούν. Καταπιέζονται και προσποιούνται τόσο πολύ για να το αντέξουν. Δεν είναι αυτό ένα είδος μοχθηρής ενέργειας; Οι συνηθισμένοι άνθρωποι, αν δεν αγαπούσαν την αλήθεια, θα έβρισκαν αδιάφορη την εκκλησιαστική ζωή και θα ένιωθαν ακόμη κι αποστροφή γι’ αυτήν. Η ανάγνωση των λόγων του Θεού και η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια θα ήταν γι’ αυτούς περισσότερο μαρτύριο παρά ευχαρίστηση. Πώς, λοιπόν, μπορούν να το αντέξουν οι αντίχριστοι; Η επιθυμία τους για ευλογίες είναι τόσο μεγάλη που τους αναγκάζει να καταπιέζονται και να το αντέχουν απρόθυμα. Επιπλέον, τρυπώνουν στον οίκο του Θεού για να ενεργήσουν σαν λακέδες του Σατανά κι αφοσιώνονται στη διατάραξη και την αναστάτωση του έργου της εκκλησίας. Πιστεύουν ότι αυτή είναι η αποστολή τους, και μέχρι να ολοκληρώσουν το έργο τους, που είναι η αντίσταση στον Θεό, αισθάνονται άβολα και νιώθουν ότι έχουν απογοητεύσει τον Σατανά. Αυτό καθορίζεται από τη φύση των αντίχριστων.