Παράρτημα: Η διόρθωση κάποιων παρανοήσεων σε σχέση με τον χειρισμό μιας εκκλησίας στον Καναδά

Την τελευταία φορά που συναθροιστήκαμε, συνέβη κάτι το ασυνήθιστο. Τι ήταν αυτό; (Ήταν ο χειρισμός μιας εκκλησίας του Καναδά.) Αυτό συνέβη πριν από έναν μήνα. Είναι ακόμη νωπό στη μνήμη σας; (Ναι.) Σας αναστάτωσε πολύ αυτό το ζήτημα συναισθηματικά; (Ναι.) Όταν προκύπτουν προβλήματα με κάποιες εκκλησίες ή κάποιους ανθρώπους, παίρνω μια απόφαση με βάση τις εκάστοτε περιστάσεις και τα χειρίζομαι σύμφωνα με τις αρχές. Ουσιαστικά, αυτό έγινε όταν χειρίστηκα το ζήτημα της εκκλησίας του Καναδά. Πείτε Μου, λοιπόν, γιατί χειρίστηκα το ζήτημα με τον τρόπο που το χειρίστηκα όταν εμφανίστηκε ένας αντίχριστος στην εκκλησία του Καναδά και παραπλάνησε τους ανθρώπους; Τι σκέφτεστε γι’ αυτό; Απ’ ό,τι φαίνεται, ο χειρισμός αυτός φόβισε κάποιους ανθρώπους. Γιατί τους φόβισε; Ορισμένοι λένε: «Το χειρίστηκε με πολύ σκληρό τρόπο. Ήταν τόσο σοβαρό ζήτημα; Πώς μπόρεσε να το χειριστεί με τέτοιον τρόπο; Το χειρίστηκε, άραγε, σύμφωνα με τις αρχές; Μήπως το χειρίστηκε ακολουθώντας ένα καπρίτσιο της στιγμής; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτού του χειρισμού; Ήταν πραγματικά τόσο σοβαρό αυτό που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι; Αν ληφθούν υπόψη οι ερωτήσεις που τους έγιναν εκεί, η στάση τους, καθώς και οι δηλώσεις και οι πληροφορίες που ακούστηκαν από αυτούς, φαίνεται ότι δεν θα έπρεπε να τους έχει χειριστεί τόσο σκληρά, έτσι δεν είναι;» Έτσι σκέφτονται κάποιοι άνθρωποι. Άλλοι λένε: «Ίσως ο Θεός να είχε τους λόγους Του και τις ιδέες Του για να το χειριστεί με αυτόν τον τρόπο». Ποιες ακριβώς ιδέες είναι αυτές; Υπήρχε κάποια αρχική πρόθεση ή αιτία να χειριστώ το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο; Ήταν εύλογο να χειριστώ αυτούς τους ανθρώπους με τον συγκεκριμένο τρόπο; (Ναι.) Λέτε όλοι σας ότι ήταν εύλογο. Σήμερα, λοιπόν, ας συζητήσουμε το ζήτημα κι ας δούμε γιατί ακριβώς ήταν εύλογος αυτός του ο χειρισμός, τι ακριβώς σκέφτεστε γι’ αυτό το ζήτημα, τι αντίκτυπο θα έχει σ’ εσάς στο μέλλον, κατά πόσο οι ιδέες σας γι’ αυτό είναι σωστές ή λάθος και κατά πόσο εμπεριέχουν οτιδήποτε το λανθασμένο ή το στρεβλό. Αν συγκρατείτε διαρκώς τον εαυτό σας, καταπίνετε τη γλώσσα σας και δεν εκφράζεστε, αν έχετε πάντα ανταγωνιστική στάση, τότε τα προβλήματα δεν πρόκειται να λυθούν ποτέ με τον καλύτερο τρόπο, οπότε πρέπει να καταλήξουμε σε συναίνεση. Ποιες είναι οι αρχές για την επίτευξη συναίνεσης; Αν δεν είστε σε θέση να αποδεχθείτε την κρίση Μου για το συγκεκριμένο ζήτημα κι έχετε ιδέες κι αντιλήψεις γι’ αυτήν, νιώθετε αντίσταση απέναντί της, τρέφετε ακόμη και παρανοήσεις γι’ αυτήν, ενώ αναπτύσσετε και κάποιες απορίες ή κακές ιδέες, τι πρέπει να κάνουμε σ’ αυτήν την περίπτωση; Πρέπει να συζητήσουμε το ζήτημα. Αν έχουμε διαφορετικές απόψεις, τότε δεν υπάρχει συναίνεση μεταξύ μας. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να καταλήξουμε σε συναίνεση; Είναι σωστό να αναζητήσουμε μια κοινή βάση ενώ εξακολουθούμε να έχουμε τις διαφορές μας; Θα ήταν σωστό να λύσουμε τυχόν διαφορές μέσω συμβιβασμού, να υποχωρήσω λίγο Εγώ και λίγο εσείς; Προφανώς και δεν είναι σωστό. Δεν είναι αυτός ο τρόπος να επιτευχθεί σύμπνοια. Επομένως, αν θέλουμε να καταλήξουμε σε συναίνεση, να κατανοήσουμε με τον ίδιο τρόπο αυτό το ζήτημα και να λάβουμε μια κοινή απόφαση, ποιος είναι ο τρόπος να το πετύχουμε; Εσείς πρέπει να αναζητήσετε την αλήθεια, να πασχίσετε για την αλήθεια και να προσπαθήσετε να την κατανοήσετε, κι Εγώ είναι απαραίτητο να εξηγήσω σε όλους και να κάνω ξεκάθαρη την όλη ιστορία. Κανείς δεν θα πρέπει να τρέφει βαθιά μέσα του παρανοήσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα. Με αυτόν τον τρόπο, θα καταλήξουμε σε μια κοινή άποψη για το ζήτημα και τότε θα έχουμε τελειώσει μια και καλή με αυτό. Αν αντιμετωπίσω κάποιο παρόμοιο ζήτημα στο μέλλον, μπορεί να το χειριστώ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ή μπορεί και να μην το χειριστώ με αυτόν τον τρόπο, αλλά να χρησιμοποιήσω αντ’ αυτού κάποιον άλλο τρόπο. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να αποκομίσετε από αυτό το ζήτημα; (Θα πρέπει να μάθουμε πώς να αναζητούμε την αλήθεια και να κατανοήσουμε γιατί χειρίστηκε ο Θεός το συγκεκριμένο ζήτημα με αυτόν τον τρόπο.) Αναφέρατε δύο πτυχές. Εξαιρετικά! Υπάρχουν άλλες; (Θα πρέπει να επιζητήσουμε να κατανοήσουμε τις αρχές στις ενέργειες του Θεού, ώστε να αποφύγουμε να προσβάλουμε τη διάθεσή Του. Είναι μια προειδοποίηση για εμάς.) Αυτή είναι μια άλλη πτυχή.

Για να εξηγήσω με σαφήνεια τον χειρισμό της εκκλησίας του Καναδά, πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή. Με τι πρέπει να ξεκινήσουμε; Θα ξεκινήσουμε από τη στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι έφυγαν από την Κίνα. Πηγαίνουμε πολύ πίσω; Ίσως το θεωρήσετε αστείο, αλλά στην πραγματικότητα το ζήτημα δεν είναι για γέλια. Πρόκειται μήπως για κλείσιμο παλιών λογαριασμών; Όχι. Όταν Με ακούσετε να αναφέρω τους λόγους Μου, θα καταλάβετε γιατί ξεκινώ από τη συγκεκριμένη στιγμή. Αφήνω κατά μέρος το αν όσοι έρχονται στο εξωτερικό έρχονται με μια ανάθεση, μια αποστολή και μια ευθύνη. Θα ξεκινήσουμε με ένα δευτερεύον ζήτημα: Τυχαία καταφέρνει κάθε άνθρωπος να φύγει από την Κίνα; (Όχι.) Αυτό δεν συμβαίνει τυχαία. Από τη στιγμή που το αποφασίζεις και είσαι πρόθυμος να εγκαταλείψεις την Κίνα για να κάνεις το καθήκον σου, έως τη στιγμή που φτάνεις στο εξωτερικό, σε όλη αυτήν τη διαδικασία, εκτός από τη δική σου συνεργασία, πες Μου, ποιος καθορίζει αν μπορείς να εγκαταλείψεις απρόσκοπτα την Κίνα; (Ο Θεός.) Σωστά. Κάτι τέτοιο δεν καθορίζεται από το τι κοινωνικές διασυνδέσεις έχεις, ούτε από το πόσα χρήματα έχεις, ούτε από το κατά πόσο έχεις ολοκληρώσει όλες τις τυπικές διαδικασίες. Όλοι όσοι έρχονται στο εξωτερικό θα πρέπει να έχουν κοινή κατανόηση κι εμπειρία. Ποια είναι η εμπειρία που έχουν όλοι; Ο Θεός αποφασίζει ως κυρίαρχος αν κάποιος μπορεί να εγκαταλείψει απρόσκοπτα την Κίνα. Κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση με το πόσο ικανός είναι κάποιος ή αν έχει κάποια σπουδαία ικανότητα. Εδώ δεν πρόκειται για τη μετάβαση από μία επαρχία μιας χώρας σε μία άλλη. Εδώ πρόκειται για μετανάστευση ενός ανθρώπου από τη χώρα του, πράγμα που απαιτεί πολλές περίπλοκες τυπικές διαδικασίες. Ιδιαίτερα αυτήν την εποχή με την τρελή καταπίεση και καταδίωξη των πιστών από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ο οποίος παρακολουθεί στενά τον καθένα από αυτούς, δεν είναι εύκολος ο χειρισμός των τυπικών διαδικασιών για να εγκαταλείψει κανείς την Κίνα. Επομένως, το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι έφτασαν απρόσκοπτα στο εξωτερικό οφείλεται αποκλειστικά στην κυριαρχία του Θεού και δείχνει την παντοδυναμία Του. Το ποιος μπορεί να φύγει από την Κίνα, κατά πόσο οι τυπικές διαδικασίες θα ολοκληρωθούν απρόσκοπτα ή όχι και πόσος χρόνος χρειάζεται για τον χειρισμό τους καθορίζονται όλα από τον Θεό· το χέρι του Θεού είναι αυτό που τα ενορχηστρώνει και τα κανονίζει όλα αυτά. Δεν έχει νόημα να μην το πιστεύεις αυτό και να μην το αναγνωρίσεις. Αυτά είναι τα δεδομένα. Το ζήτημα διεκπεραιώνεται με τη συνεργασία των ανθρώπων και την κυριαρχία του Θεού. Αν θέλαμε να καταλήξουμε σε μια διαπίστωση για το γεγονός ότι εγκατέλειψες την Κίνα, ποιος το διευκόλυνε αυτό; (Ο Θεός.) Ο Θεός. Οι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν λόγο να καυχιούνται γι’ αυτό, αλλά αντιθέτως θα πρέπει να ευχαριστούν τον Θεό. Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν; (Να καταβάλλεις προσπάθεια για να κάνεις το καθήκον σου.) Θα πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια για να κάνεις το καθήκον σου και να το κάνεις συγκεντρωμένα. Εξετάζοντας, λοιπόν, κάθε πτυχή του ζητήματος, μπορούμε να κάνουμε μια τελική διαπίστωση και να πούμε ότι το γεγονός πως εγκατέλειψες την Κίνα για να κάνεις το καθήκον σου οφείλεται στις ρυθμίσεις και την καθοδήγηση του Θεού κι όχι στη δική σου ικανότητα; (Ναι, μπορούμε.) Κάποιοι λένε: «Πώς δεν οφείλεται στη δική μου ικανότητα; Παρόλο που είχα την καθοδήγηση του Θεού, και να μη με καθοδηγούσε ο Θεός, ούτως ή άλλως δεν θα ήταν δύσκολο να εγκαταλείψω την Κίνα, αφού είμαι μεταπτυχιακός φοιτητής με δίπλωμα TEM8 στα αγγλικά και δεν θα δυσκολευόμουν καθόλου να περάσω τις εξετάσεις του TOEFL». Πολύ λίγοι άνθρωποι βρίσκονται σε αυτήν τη θέση. Για παράδειγμα, κάποιοι είναι πλούσιοι και μπορούν να μεταναστεύσουν με επενδυτική βίζα, αλλά τέτοιες περιπτώσεις είναι λιγοστές και σπάνιες. Το γεγονός, λοιπόν, ότι αυτοί οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την Κίνα συμβαίνει άρα υπό την κυριαρχία του Θεού και με την άδειά Του; Ναι. Δεν θα αναφερθούμε σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Θα μιλήσουμε μόνο για εκείνους που είναι σε θέση να εγκαταλείψουν την Κίνα και που αργότερα καταλήγουν να κάνουν με ειλικρίνεια το καθήκον τους. Αυτό δεν είναι εξ ολοκλήρου αποτέλεσμα των δικών τους προθέσεων. Όταν εγκαταλείπεις την Κίνα, αφενός έχεις μια αποστολή και αφετέρου, την εγκατέλειψες υπό την καθοδήγηση του Θεού. Αν δεις το ζήτημα από αυτήν τη σκοπιά, εγκατέλειψες την Κίνα για να κάνεις τι; (Για να κάνουμε το καθήκον μας.) Όσος χρόνος κι αν χρειάζεται για να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες στα πρώιμα στάδια, όσα κι αν δαπανάς ή όπως κι αν αποφασίζει ο Θεός ως κυρίαρχος για το ζήτημα αυτό, σε κάθε περίπτωση, εφόσον μπορείς να εγκαταλείψεις την Κίνα και να κάνεις το καθήκον σου στον οίκο του Θεού, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι έχεις μια αποστολή στο εξωτερικό. Έχεις μια ευθύνη και ένα βαρύ φορτίο, κι ο στόχος που είχες για να έρθεις στο εξωτερικό πρέπει να είναι πολύ ξεκάθαρος. Πρώτον, δεν είσαι μετανάστης που ήρθες στο εξωτερικό για να απολαύσεις τη ζωή. Δεύτερον, δεν ήρθες στο εξωτερικό για να αναζητήσεις μια πηγή βιοπορισμού. Τρίτον, δεν ήρθες στο εξωτερικό επειδή αναζητούσες έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και τέταρτον, δεν ήρθες στο εξωτερικό για να κάνεις μια καλή ζωή. Έτσι δεν είναι; Δεν ήρθες στο εξωτερικό για να επιδιώξεις τα εγκόσμια. Ήρθες με μια αποστολή και με την ανάθεση του Θεού να κάνεις το καθήκον σου. Αν το δεις από αυτήν τη σκοπιά, ποια θα πρέπει να είναι η κύρια προτεραιότητά σου όταν έρχεσαι στο εξωτερικό; (Να κάνουμε το καθήκον μας.) Η κύρια προτεραιότητά σου είναι να έρθεις στον οίκο του Θεού και να βρεις τη θέση σου, καθώς και να κάνεις το καθήκον σου με προσγειωμένο τρόπο και καλή συμπεριφορά, σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Σωστά. Άλλωστε, δεν ήρθες στο εξωτερικό επειδή σε απείλησε ή σε απήγαγε κάποιος. Ήρθες με τη δική σου θέληση. Από όποια πλευρά κι αν το δεις, εφόσον ήρθες στο εξωτερικό, πρέπει να κάνεις το καθήκον σου. Έτσι δεν είναι; Είναι αυτό μεγάλη απαίτηση από τους ανθρώπους; (Όχι.) Δεν είναι ούτε μεγάλη ούτε υπερβολική απαίτηση και δεν είναι κάτι παράλογο. Τώρα, με βάση όσα είπα μόλις, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζεις και να κάνεις το καθήκον σου για να ανταποκριθείς επάξια στην ανάθεση που σου έχει δώσει ο Θεός; Θα πρέπει να τα σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα; Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις είναι να σκεφτείς: «Δεν είμαι πια απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Έχω πλέον ένα φορτίο στους ώμους μου. Τι φορτίο; Την ανάθεση, το φορτίο που μου έχει δώσει ο Θεός. Ο Θεός με καθοδήγησε να έρθω στο εξωτερικό και θα πρέπει να εκπληρώσω τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που οφείλει να εκπληρώσει ένα δημιουργημένο ον για τη διάδοση του ευαγγελίου του Θεού. Αυτό είναι το καθήκον μου. Πρώτον, θα πρέπει να σκεφτώ τι καθήκον μπορώ να κάνω, και δεύτερον, θα πρέπει να σκεφτώ πώς θα κάνω καλά αυτό το καθήκον, ώστε να καταφέρω να ανταποκριθώ στην κυριαρχία του Θεού επάνω μου και στις ρυθμίσεις Του για μένα». Έτσι δεν θα πρέπει να σκεφτείς; Είναι υπερβολικό αυτό το σκεπτικό; Είναι ψέματα; Όχι δεν είναι. Είναι κάτι που κάθε άνθρωπος με ορθολογισμό, ανθρώπινη φύση και συνείδηση πρέπει να σκεφτεί. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που λένε: «Μόλις ήρθα στο εξωτερικό, κατάλαβα ότι δεν ήταν όπως το είχα φανταστεί και μετανιώνω που ήρθα»; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση και φέρονται προδοτικά. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται στο εξωτερικό είναι πρόθυμοι να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά για να εκτελέσουν το καθήκον τους. Αρκετά με αυτό. Ας συνδέσουμε τώρα αυτό που συζητάμε με το ζήτημα της εκκλησίας του Καναδά. Οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά δεν αποτελούν εξαίρεση σ’ αυτό που είπαμε. Ήταν τυχαίο που πήγαν στον Καναδά; Δεν ήταν τυχαίο, ήταν αναπόφευκτο. Γιατί λέω ότι ήταν αναπόφευκτο; Το λέω επειδή ο Θεός είχε αποφασίσει πολύ πριν ποιοι άνθρωποι θα πήγαιναν σε ποια χώρα, κι αυτό το «αναπόφευκτο» αποφασίστηκε σύμφωνα με την κυριαρχία του Θεού. Όταν ο Θεός αποφασίζει ως κυρίαρχος ότι θα πας σε μια χώρα, έτσι και γίνεται. Οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά είχαν επίσης μια αποστολή και τους οδήγησαν στο εξωτερικό η κυριαρχία και η ρύθμιση του Θεού. Ο Θεός τούς καθοδήγησε στον Καναδά και η εκκλησία τούς τοποθέτησε σε διάφορα πόστα ανάλογα με τα αντίστοιχα ταλέντα, τις επαγγελματικές δεξιότητες, τα προτερήματά τους και ούτω καθεξής, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να κάνουν το καθήκον τους. Ευθύς εξαρχής, έκαναν το καθήκον τους κάπως άκαμπτα. Με τη λέξη «άκαμπτα», δεν εννοώ ότι ήταν κουμπωμένοι και σφιγμένοι, αλλά ότι παρόλο που οι περισσότεροι ήρθαν για να κάνουν το καθήκον τους, δεν επιδίωκαν την αλήθεια. Γιατί λέω ότι δεν επιδίωκαν την αλήθεια; Όταν αντιμετώπιζαν διάφορα ζητήματα, δεν αναζητούσαν την αλήθεια ούτε αναζητούσαν τις αρχές στις ενέργειές τους. Μερικές φορές, όταν ο Άνωθεν έκανε κάποιες ρυθμίσεις γι’ αυτούς ή τους έλεγε να κάνουν κάτι, ήταν ψυχροί. Με τέτοια στάση έκαναν το καθήκον τους. Επειδή συνέχισαν με αυτήν την επιπολαιότητα, η εκτέλεση του καθήκοντός τους κατέληξε πολύ άσχημα, βυθίστηκε στο απόλυτο χάος. Δεν υπήρχε τίποτε καλό στην εκκλησιαστική ζωή αυτών των ανθρώπων ή στη ζωή-είσοδό τους. Το αποτέλεσμα του καθήκοντός τους ήταν κακό, δεν υπήρχε πραγματικότητα στη συναναστροφή τους για την αλήθεια και δεν μπορούσαν να διακρίνουν καθόλου τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους. Δεν υπήρχε τίποτε καλό σε όσα έκαναν. Καθώς περνούσε ο καιρός, εμφανίστηκε ένας αντίχριστος που τον έλεγαν Γιαν, κι έγιναν ένα με αυτόν. Τι σημαίνει «έγιναν ένα»; Αυτός ο αντίχριστος ήταν απλώς ένας νεαρός άνδρας, 26 χρονών, που εργαζόταν στην εκκλησία εδώ και δυόμισι χρόνια. Εκείνο το διάστημα, είχε προσελκύσει πολλές αδελφές· πρέπει να ήταν γύρω στις δέκα. Ενώ κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους τούς συμπάθησε, άλλους δεν τους συμπάθησε και τους αγνοούσε. Παρ’ όλα αυτά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι λάτρευαν τον αντίχριστο. Πριν από δυόμισι χρόνια, οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά δεν εκτελούσαν ικανοποιητικά το καθήκον τους και ήταν σε ληθαργική κατάσταση. Οποιοδήποτε έργο κι αν τους ανέθετε ο Άνωθεν, το αντιμετώπιζαν με επιπολαιότητα και ήταν ψυχροί· για να υλοποιηθεί το έργο, έπρεπε να καταβάλλουν επίπονες προσπάθειες. Αφού τους κλάδεψε ο Άνωθεν, απογοητεύτηκαν, είχαν πεσμένη ψυχολογική διάθεση, επικοινωνούσαν σπάνια με τον Άνωθεν, και ήταν επίσης πολύ αποκαρδιωμένοι σε σχέση με το έργο τους. Αφού έγινε επικεφαλής ο αντίχριστος που λεγόταν Γιαν, η κατάστασή τους χειροτέρευε μέρα με τη μέρα, και οι περισσότεροι περνούσαν την κάθε μέρα κάνοντας μόνο τα απολύτως τυπικά. Πώς έφτασαν στο στάδιο να περιοριστούν στα άκρως τυπικά; Με τι σχετιζόταν αυτό; Μια αντικειμενική αιτία θα μπορούσε να είναι ότι σχετιζόταν με τους επικεφαλής. Δεν είχαν καλούς επικεφαλής, κανένας από τους επικεφαλής τους δεν επιδίωκε την αλήθεια, αλλά αντιθέτως καλλιεργούσαν διαπροσωπικές σχέσεις κι εμπλέκονταν σε ανέντιμες δραστηριότητες. Και ποια ήταν η υποκειμενική αιτία; Ότι κανένας τους δεν επιδίωκε την αλήθεια. Είναι εύκολο μια ομάδα ανθρώπων που δεν επιδιώκουν την αλήθεια να κάνουν το καθήκον τους με αφοσίωση και σύμφωνα με τα πρότυπα; (Όχι.) Είναι, όμως, εύκολο μια ομάδα ανθρώπων που απλώς δεν επιδιώκουν την αλήθεια και κάποιοι δύσπιστοι να εμπλακούν σε ανέντιμες δραστηριότητες, να είναι επιπόλαιοι και να εναντιώνονται στον Άνωθεν; (Ναι.) Και είναι εύκολο μια ομάδα τέτοιων ανθρώπων να πάρουν την κάτω βόλτα και να εκφυλιστούν όπως οι άπιστοι; Είναι πολύ εύκολο· αυτό το μονοπάτι ακολουθούσαν. Με το πρόσχημα ότι έκαναν το καθήκον τους, έτρωγαν το φαγητό του οίκου του Θεού, ζούσαν σε καταλύματα που ανήκουν στον οίκο του Θεού κι ο οίκος του Θεού τούς συντηρούσε. Έκλεβαν φαγητά και ποτά από τον οίκο του Θεού, κι ωστόσο εξακολουθούσαν να προσμένουν ότι θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών κι ότι θα λάβουν ανταμοιβές. Ζούσαν έτσι και στήριζαν τη ζωή τους στην εξαπάτηση. Όταν ο αντίχριστος προκάλεσε αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, ούτε ένας από αυτούς δεν ανέφερε οποιοδήποτε ζήτημα στον Άνωθεν. Μόνο μία γυναίκα ανέφερε το πρόβλημα σε έναν ψευδοεπικεφαλής, και το αποτέλεσμα ήταν να μη λυθεί το ζήτημα. Οι άλλοι ήταν τυφλοί, κι ενώ έβλεπαν ότι προέκυπταν ένα σωρό προβλήματα στην εκκλησία, δεν τα ανέφεραν. Οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ορίζουν σαφώς τις αρχές για την αντικατάσταση επικεφαλής κι εργατών, αλλά κανείς δεν τους έδωσε σημασία. Αντιθέτως, περνούσαν την κάθε μέρα κάνοντας μόνο τα απολύτως τυπικά μαζί με αυτόν τον αντίχριστο. Ανάμεσα σε αυτούς τους δύσπιστους, αφενός υπήρχαν κάποιοι που πίστευαν στον Θεό για περισσότερα από είκοσι χρόνια και αφετέρου κάποιοι που πίστευαν για τουλάχιστον πέντε χρόνια. Κανείς, όμως, δεν ανέφερε αυτά τα προβλήματα. Ποιο ήταν, βέβαια, το χειρότερο; Υπήρχαν πολλές γυναίκες επικεφαλής ομάδων κι αναπληρώτριες επικεφαλής ομάδων που φλέρταραν με αυτόν τον αντίχριστο και συναγωνίζονταν μεταξύ τους για το ποια θα του τραβήξει την προσοχή. Όταν ένας άνδρας και μια γυναίκα αρχίζουν να έχουν σχέση, οι ενήλικες και οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας μπορούν εύκολα να το αντιληφθούν αυτό με μια ματιά. Οι άνθρωποι είναι πολύ ευαίσθητοι στο ζήτημα των σχέσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών, και με μια μόνο ματιά μπορούν να καταλάβουν τι γίνεται. Ωστόσο, κανείς δεν το ανέφερε, κανείς δεν ύψωσε το ανάστημά του για να τους κατακρίνει ή να τους ξεσκεπάσει, και κανείς δεν μπόρεσε να τους διακρίνει. Βγήκε κανείς μπροστά όταν είδε ότι επρόκειτο για μια συμμορία που καθοδηγούνταν από αυτόν τον αντίχριστο, για να πει στον εαυτό του: «Δεν μπορώ να σας ακολουθήσω. Πρέπει να το αναφέρω στην ανώτερη ηγεσία και να ζητήσω να σας απομακρύνουν, ή διαφορετικά να οργανώσω κάποιους αδελφούς και κάποιες αδελφές με αίσθημα δικαιοσύνης για να σας εκτοπίσουν»; Όχι, κανείς δεν το έκανε. Έως και τη στιγμή που αποκαλύφθηκε το συγκεκριμένο ζήτημα, κανείς δεν το ανέφερε. Τι σόι άνθρωποι ήταν αυτοί; Ήταν πραγματικοί πιστοί στον Θεό; Επιδίωκαν την αλήθεια; (Όχι.) Αφού κάτι τόσο σημαντικό συνέβη κάτω από τη μύτη τους κι εκείνοι δεν το γνώριζαν, μπορούσαν να κάνουν καλά το καθήκον τους αυτοί οι άνθρωποι που δεν επιδίωκαν την αλήθεια; Ποια ήταν η στάση τους απέναντι στο καθήκον τους; Είναι ξεκάθαρο ότι ήταν απλώς παράσιτα, ζούσαν την κάθε μέρα παρασιτικά. Πίστευαν ότι θα μπορούσαν εύκολα να περιοριστούν στο να κάνουν τα απολύτως τυπικά στον οίκο του Θεού, ότι κανείς δεν θα έπρεπε να πει λέξη αν διαπίστωνε κάποιο πρόβλημα, ότι κανείς δεν θα έπρεπε να προσβάλει κανέναν και ότι θα ήταν φρικτό να προσβάλουν «το αφεντικό», καθώς κάτι τέτοιο θα κατέληγε άσχημα για τους ίδιους. Αν φοβάσαι να προσβάλεις τους άλλους και δεν τολμάς να το κάνεις, τολμάς τότε να προσβάλεις τον Θεό; Αν Τον προσβάλεις, θα καταλήξει καλά αυτό για σένα; Πώς θα σε χειριστεί ο Θεός; Δεν θα υπάρξουν συνέπειες; (Ναι, θα υπάρξουν.) Θα υπάρξουν συνέπειες. Ασφαλώς, το γεγονός ότι φοβόντουσαν να προσβάλουν κάποιον δεν είναι κύριος παράγοντας. Ο κύριος παράγοντας ήταν ότι ήταν μοχθηροί άνθρωποι που δεν αγαπούσαν καθόλου την αλήθεια. Όχι μόνο δεν επιδίωκαν την αλήθεια, αλλά έκαναν και πολλά ανόητα πράγματα. Δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά, κι ωστόσο είχαν πολλές παράλογες φιλοδοξίες. Ήταν ξεκάθαρο ότι η εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, κι ωστόσο εξακολουθούσαν να θέλουν να επεκτείνουν το εύρος του έργου τους κι ασχολούνταν με την αγορά ακινήτων. Στο τέλος, όμως, έδωσαν προκαταβολή για ένα ακίνητο χωρίς λόγο. Τώρα οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν τεθεί σε απομόνωση. Πείτε Μου, τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι ένα μάτσο κτήνη και άθλιοι; Είναι προφανές πως είναι μηδενικά, κι όμως χαράμισαν με τέτοιον τρόπο τις προσφορές. Κανείς δεν διαφύλασσε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, κανείς δεν είχε αίσθημα δικαιοσύνης. Ένα μάτσο δαίμονες είναι και τίποτα άλλο! Είναι πραγματικά εξοργιστικό!

Δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά· κάποιες εκατοντάδες άνθρωποι μόνο, οι οποίοι δεν κατέβαλλαν πολλή προσπάθεια για το καθήκον τους, το αμελούσαν και δημιούργησαν κλίκες, και κάθε μέρα έκαναν μόνο τα απολύτως τυπικά. Δεν είναι εξοργιστικό αυτό; Ήταν αναποτελεσματικοί στο έργο και δεν έκαναν καμία πρόοδο, όλοι συνωμοτούσαν ο ένας κατά του άλλου και δεν συνεργάζονταν αρμονικά. Οι επικεφαλής εμπλέκονταν σε ανέντιμες δραστηριότητες μαζί με άλλους, αλλά κανείς δεν είχε οποιοδήποτε αίσθημα επείγοντος, κανείς δεν θύμωνε και κανείς δεν στεναχωριόταν γι’ αυτό. Κανείς δεν προσευχήθηκε γι’ αυτό το ζήτημα, ούτε αναζήτησε με τον Άνωθεν ούτε ζήτησε τη βοήθειά του. Κανείς δεν το έκανε αυτό και κανείς δεν βγήκε μπροστά να πει: «Δεν είναι σωστό που κάνουμε το καθήκον μας με αυτόν τον τρόπο. Το καθήκον που κάνουμε είναι η ανάθεση που μας έδωσε ο Θεός· δεν μπορούμε, λοιπόν, να απογοητεύσουμε τον Θεό!» Δεν τους έλειπε τίποτε, είχαν αρκετούς ανθρώπους, είχαν αρκετό εξοπλισμό. Τι τους έλειπε; Τους έλειπαν οι καλοί άνθρωποι. Κανείς δεν ένιωθε να έχει κάποιο φορτίο όσον αφορά το έργο της εκκλησίας ούτε μπορούσε κανείς να διαφυλάξει το έργο του οίκου του Θεού, να βγει μπροστά και να μιλήσει ή να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια της διάκρισης, ώστε να μπορούν όλοι να ξεσηκωθούν και να διακρίνουν και να εκθέσουν τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους. Κανείς δεν το έκανε αυτό. Ήταν, μήπως, επειδή αυτοί οι άθλιοι ήταν τυφλοί και δεν έβλεπαν τι συνέβαινε, ή, μήπως, επειδή δεν είχαν επίπεδο και είχαν μπερδευτεί λόγω της προχωρημένης ηλικίας τους; (Κανένα από τα δύο.) Κανένα από τα δύο. Ποια ήταν, λοιπόν, η πραγματική κατάσταση; Ήταν όλοι μαζί με τον αντίχριστο, όλοι προστάτευαν ο ένας τον άλλο και φιλούσαν ο ένας τα πόδια του άλλου, κανείς δεν εξέθετε κανέναν, απλώς έκαναν όλοι παρέα σε αυτό το άντρο δαιμόνων. Σκέφτηκαν ποτέ το καθήκον τους ή την ανάθεση του Θεού; (Όχι.) Ήθελαν να συνεχίσουν να κάνουν μόνο τα απολύτως τυπικά και δεν είχαν κανένα αίσθημα αυτομομφής. Τι φαινόμενο είναι αυτό κατά το οποίο δεν είχαν κανένα αίσθημα αυτομομφής; Δεν εργαζόταν σε αυτούς το Άγιο Πνεύμα και ο Θεός τούς είχε εγκαταλείψει. Υπάρχει άλλη μια εξήγηση για το γεγονός ότι ο Θεός τούς είχε εγκαταλείψει: εξαιτίας της στάσης τους απέναντι στο καθήκον τους και της στάσης τους απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό, καθώς και των σκέψεών τους, ο Θεός τούς σιχάθηκε και δεν άξιζαν πλέον να κάνουν αυτό το καθήκον. Γι’ αυτό, δεν υπήρχε κανένα αίσθημα μομφής και καμία πειθαρχία από την πλευρά τους, η συνείδησή τους δεν αφυπνίστηκε και σε καμία περίπτωση δεν έλαβαν διαφώτιση ή φώτιση, κλάδεμα, κρίση ή παίδευση. Όλα αυτά δεν είχαν την παραμικρή σχέση μαζί τους. Ήταν όλοι μουδιασμένοι και δεν διέφεραν σε τίποτε από τους διαβόλους. Άκουγαν για χρόνια κηρύγματα στον οίκο του Θεού, ενώ είχαν μάλιστα ακούσει και κηρύγματα για τη διάκριση των αντίχριστων και για το πώς να κάνει κανείς το καθήκον του σύμφωνα με τα πρότυπα. Αναζήτησαν, όμως, την αλήθεια όλο αυτό το διάστημα; Την αποδέχθηκαν; Διέκριναν τους αντίχριστους; Έκαναν οποιονδήποτε διάλογο για τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων; Όχι. Αν το είχαν όντως κάνει, τότε θα υπήρχαν σίγουρα λίγοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να έχουν υψώσει το ανάστημά τους και να ξεσκεπάσουν και να αναφέρουν τον αντίχριστο, και τα πράγματα δεν θα είχαν καταλήξει τόσο άσχημα. Ήταν απλώς ένα μάτσο μπερδεμένοι κι άχρηστοι άνθρωποι! Με βάση την πραγματική τους κατάσταση, τη συμπεριφορά τους και τον χαρακτηρισμό που τους είχε δοθεί, τους υποβίβασα σε Ομάδα Β για να περάσουν ένα χρονικό διάστημα απομόνωσης και στοχασμού. Ήταν υπερβολικό από την πλευρά Μου να χειριστώ το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Όχι, δεν ήταν καθόλου υπερβολικό. Κι εφόσον δεν ήταν υπερβολικό, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν απολύτως συνετό; Έγινε για να τους δοθεί μια ευκαιρία. Τι ευκαιρία; Αν έχουν πραγματικά λίγη ανθρώπινη φύση και συνείδηση, αν μπορούν να μετανοήσουν και να αλλάξουν πορεία, τότε θα έχουν την ευκαιρία να επιστρέψουν στην εκκλησία. Αν δεν έχουν καν την επιθυμία να μετανοήσουν, τότε θα παραμείνουν απλώς απομονωμένοι για το υπόλοιπο της ζωής τους ή μπορεί κιόλας να αποπεμφθούν από την εκκλησία. Έτσι έχουν τα πράγματα. Ο λόγος για τον οποίο δεν αποπέμφθηκαν αμέσως ήταν για να τους δοθεί μια ευκαιρία να μετανοήσουν. Μπορεί να πουν: «Επειδή κάναμε αυτήν την κακή πράξη, Εσύ θύμωσες και μας απομόνωσες. Παρόλο που προηγουμένως κάναμε το καθήκον μας χωρίς να λάβουμε καμία αναγνώριση, το σίγουρο είναι ότι υποφέραμε γι’ αυτό. Γιατί, λοιπόν, δεν το βλέπεις αυτό;» Όμως, στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι τους απομόνωσα δείχνει αρκετή επιείκεια, ενώ με βάση τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους, θα έπρεπε να έχουν αποπεμφθεί. Δείτε τη στάση που έχουν. Διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο! Πώς θα έπρεπε, λοιπόν να χειριστώ αυτό το ζήτημα; Πρέπει να διαχωρίσω την προσέγγισή Μου σε δύο στάδια: Το πρώτο στάδιο είναι να τους απομονώσω και το δεύτερο στάδιο να τους χειριστώ όπως το κρίνω σκόπιμο με βάση την κατάστασή τους κατά την περίοδο απομόνωσης και με βάση τη μεμονωμένη συμπεριφορά τους, και να αποφασίσω αν θα τους κρατήσω στην εκκλησία ή αν θα τους αποπέμψω. Δεν δείχνει αυτό αρκετή επιείκεια απέναντί τους;

Αυτοί οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά έκαναν πάρα πολλά κακά πράγματα και, με βάση τη συμπεριφορά τους, το γεγονός ότι τους απομόνωσα δείχνει μεγάλη επιείκεια. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι εξακολουθούν να έχουν τις δικές τους ιδέες για τον τρόπο χειρισμού του ζητήματος; Κάποιοι λένε: «Μπορεί να ήταν σωστό να χειριστείς το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Αυτοί οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά πήγαιναν γυρεύοντας και πήραν αυτό που τους άξιζε. Όταν, όμως, το χειρίζεσαι με αυτόν τον τρόπο, δεν τους τιμωρείς αυστηρά για παραδειγματισμό;» Είναι σωστή μια τέτοια κατανόηση; (Όχι.) Έχω ακούσει κάποιους να λένε: «Αυτός είναι ο σωστός χειρισμός. Θα πρέπει να τους τιμωρήσεις αυστηρά για παραδειγματισμό, να τους χρησιμοποιήσεις ως προειδοποίηση για τους άλλους, και να δείξεις πυγμή για να στείλεις στους άλλους ένα μήνυμα». Αυτό δεν είναι κάτι που θα έλεγε ένας άπιστος; Αυτήν την άποψη θα είχε ένας άπιστος για τα πράγματα. Ίσως δεν είστε ακόμη σε θέση να αντιληφθείτε καθαρά την ουσία αυτού του προβλήματος, και γι’ αυτό εξακολουθείτε να εκφράζετε την άποψη ενός άπιστου. Δεν νομίζετε ότι είναι λίγο αηδιαστικό να το λέει κάποιος αυτό; Αν χρησιμοποιείτε τέτοια λόγια για να εξηγήσετε το συγκεκριμένο ζήτημα, τότε λέτε πράγματα που είναι εκτός θέματος· δεν είναι έτσι τα πράγματα. Πώς, λοιπόν, θα περιγράφατε τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκα το συγκεκριμένο ζήτημα; (Το χειρίστηκες σύμφωνα με τις αρχές.) Σωστά. Το χειρίστηκα σύμφωνα με τις αρχές. Να μια πρακτική διατύπωση. Άλλος κανείς; Δεν ήθελαν και τα ‘παθαν; (Ναι.) Και ποιος είναι ο απλούστερος τρόπος να το περιγράψουμε αυτό; (Πήραν ακριβώς αυτό που τους άξιζε.) Σωστά. Με βάση το πώς συμπεριφέρθηκαν, πήραν ακριβώς αυτό που τους άξιζε, ήθελαν και τα ‘παθαν. Ο Θεός ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Ανταποδίδει τα ίσα στους ανθρώπους ανάλογα με τη συμπεριφορά τους. Επιπλέον, οι άνθρωποι θα πρέπει να υφίστανται τις συνέπειες των πράξεών τους και να τιμωρούνται όταν κάνουν κάτι που είναι λάθος. Αυτό είναι το σωστό. Ο Θεός ανταποδίδει τα ίσα στους ανθρώπους ανάλογα με τη συμπεριφορά τους. Αυτή είναι η ανταπόδοση που έλαβαν εκείνοι οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά ή, με σημερινούς όρους, ο χειρισμός τους σύμφωνα με τις αρχές. Πείτε Μου, τι από αυτά που εξέθεσα για εκείνους δεν είναι γεγονός; Ποιες από τις αναλύσεις Μου γι’ αυτά τα ζητήματα, ποιοι από τους ορισμούς και τους χαρακτηρισμούς Μου γι’ αυτούς δεν είναι γεγονός; Είναι όλα γεγονός. Επομένως, τους ανταποδίδονται τα ίσα ανάλογα με αυτές τις εκδηλώσεις και ανάλογα με τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους. Πού είναι το κακό σ’ αυτό; Άρα, το να δείξει κανείς πυγμή για να στείλει στους άλλους ένα μήνυμα, να τους τιμωρήσει αυστηρά για παραδειγματισμό και να τους χρησιμοποιήσει ως προειδοποίηση για τους άλλους έχει την ίδια φύση με τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκα την εκκλησία του Καναδά; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, να τιμωρηθούν αυστηρά για παραδειγματισμό; Ποια είναι η φύση αυτού; Το να τιμωρήσει κανείς τους ανθρώπους αυστηρά για παραδειγματισμό, το να δείξει πυγμή για να στείλει στους άλλους ένα μήνυμα και το να τους χρησιμοποιήσει ως προειδοποίηση για τους άλλους είναι τρεις ενέργειες που έχουν ουσιαστικά την ίδια φύση. Ποια είναι αυτή η φύση; Είναι η ενέργεια ενός ηγεμόνα ή ενός ισχυρού ανθρώπου που κάνει σε μια συγκεκριμένη περίπτωση κάτι το οποίο θεωρεί απαραίτητο για να εδραιώσει την εξουσία του και το χρησιμοποιεί για να εκφοβίσει τους άλλους. Με άλλα λόγια, τιμωρεί κανείς κάποιον αυστηρά για παραδειγματισμό. Με ποιον σκοπό θα το έκανε αυτό; Ο σκοπός του θα ήταν να κάνει τους άλλους να τον υπακούν, να τον φοβούνται και να αισθάνονται ότι απειλούνται από εκείνον, να μην κάνουν μπροστά του κάτι παρορμητικό ή ό,τι τους αρέσει. Αν το έκανε αυτό, θα ήταν σύμφωνο με τις αρχές; (Όχι.) Γιατί λέτε ότι δεν θα ήταν σύμφωνο με τις αρχές; Όταν ενεργεί ένας ηγεμόνας, έχει κάποιο κίνητρο, και το κίνητρο αυτό είναι να εδραιώσει το καθεστώς του και να προστατεύσει την ισχύ του. Θα θελήσει, λοιπόν, να το κάνει ολόκληρο θέμα, κι αυτή θα είναι η φύση της ενέργειάς του. Το ζήτημα του χειρισμού της εκκλησίας του Καναδά βασίστηκε στις αλήθεια-αρχές και όχι στις σατανικές φιλοσοφίες των άπιστων. Ο αντίχριστος παραπλάνησε τους ανθρώπους, διατάραξε και αναστάτωσε το έργο της εκκλησίας, έφερε τα πάνω κάτω στην εκκλησία, μα οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούσαν να τον υπερασπίζονται. Η φύση των πράξεών τους είναι πραγματικά πολύ αποκρουστική! Εφόσον έκαναν μόνο τα απολύτως τυπικά, το καλύτερο γι’ αυτούς θα ήταν να έφευγαν από την εκκλησία και να πήγαιναν να ζήσουν μόνοι τους τη ζωή τους. Τουλάχιστον έτσι δεν θα σπαταλούσαν τους πόρους του οίκου του Θεού, κι αυτό θα ήταν καλό. Το έκαναν, όμως, αυτό; Από τη στιγμή που δεν είχαν αυτήν την επίγνωση στη συνείδησή τους, σπατάλησαν τους οικονομικούς και υλικούς πόρους του οίκου του Θεού, δεν κατέβαλαν προσπάθεια για να κάνουν το καθήκον τους, ενώ συμμάχησαν με τον αντίχριστο κι έκαναν κακό μαζί του. Η φύση αυτών των πράξεων είναι πολύ σοβαρή! Ο οίκος του Θεού τούς χειρίστηκε με αυτόν τον τρόπο για να τους αναγκάσει να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, ώστε να καταλάβουν ότι πρέπει να αλλάξουν πορεία και να μετανοήσουν, κι αυτό είναι προς όφελός τους. Αν δεν είχε γίνει αυτός ο χειρισμός, τότε ίσως σε έναν χρόνο από τώρα να είχαν όλοι προδώσει τον Θεό και να είχαν επιστρέψει στα εγκόσμια. Ευτυχώς, απομονώθηκαν κι αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως, κι αυτό απέτρεψε ακόμη περισσότερους ανθρώπους να κάνουν το κακό και δεν επέτρεψε να ζημιωθεί ακόμη περισσότερο το έργο της εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο, σώζονται ή αποκλείονται αυτοί οι άνθρωποι; (Σώζονται.) Στην πραγματικότητα σώζονται. Το έκανα για να τους βοηθήσω, να τους προειδοποιήσω, να τους κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου, να τους πω ότι δεν ήταν σωστό να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο, ότι αν συνέχιζαν έτσι, θα υφίσταντο αιώνια απώλεια, θα χάνονταν και θα έχαναν μαζί και κάθε ελπίδα σωτηρίας. Αν μπορούν να το κατανοήσουν αυτό, τότε υπάρχει ακόμα ελπίδα γι’ αυτούς. Αν δεν μπορούν ούτε αυτό να κατανοήσουν και συνεχίσουν να νιώθουν απογοήτευση, να εκφυλίζονται και να πέφτουν σε απόγνωση, να εναντιώνονται στον Άνωθεν και να εκφράζουν τις αντιλήψεις τους με αρνητική ψυχολογική διάθεση, τότε θα έχουν πρόβλημα. Τι εύχεστε γι’ αυτούς; (Να μετανοήσουν.) Όλοι εύχεστε να είναι καλά και να μετανοήσουν. Κι Εγώ τι εύχομαι γι’ αυτούς; Εύχομαι, μήπως, να μη μετανοήσουν και να μπορέσω να τους απομακρύνω όλους; Ελπίζω ότι η εκκλησία θα είναι καλύτερα χωρίς αυτούς τους ανθρώπους; Αυτό θέλω; (Όχι.) Όχι, δεν θέλω αυτό. Εύχομαι να είναι καλά και να μετανοήσουν, να επιστρέψουν στον οίκο του Θεού αφού μετανοήσουν και να μην κάνουν ξανά το καθήκον τους όπως το έκαναν στο παρελθόν. Πώς το λέει ο στίχος; «Και ας επιστρέψωσιν έκαστος από της οδού αυτού της πονηράς και από της αδικίας, ήτις είναι εν ταις χερσίν αυτών» (Ιωνάς 3:8). Κατά τη γνώμη τους, αν μπορέσουν να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα, θα τους μείνει όσο ζουν σαν ανεξίτηλη ανάμνηση, θα είναι μια εξαιρετική εμπειρία και ένα υπέροχο γεγονός. Αυτό εξαρτάται από το τι θα επιδιώξει ο καθένας τους ατομικά.