Δύο κριτήρια με τα οποία κρίνεται το κατά πόσο οι επικεφαλής και οι εργάτες ανταποκρίνονται στα πρότυπα

Έχουμε πλέον συναναστραφεί πάνω σε οκτώ, συνολικά, από τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών και έχουμε αναλύσει τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση μ’ αυτές τις οκτώ ευθύνες. Αφού τις αναλύσαμε μ’ αυτόν τον τρόπο, άραγε μπορείτε πλέον να διακρίνετε ως έναν βαθμό τους ψευδο-επικεφαλής; Αν είσαι επικεφαλής, μπορείς άραγε ν’ αποφύγεις να επιδίδεσαι σ’ αυτές τις πρακτικές των ψευδο-επικεφαλής; Μπορείς να εκτελείς ευσυνείδητα το έργο και να εκπληρώνεις τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών με βάση τις ευθύνες πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε; Μέσα από τη συναναστροφή πάνω στις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, θα πρέπει πλέον να γνωρίζετε μέσα σας πώς οφείλουν να εκτελούν το έργο τους οι επικεφαλής και οι εργάτες, ποιες λεπτομέρειες αφορούν την εκτέλεση αυτού του έργου, πώς οφείλουν να υλοποιούν το έργο και πώς οφείλουν ν’ ασκούνται ως επικεφαλής και εργάτες που ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Αν ένας άνθρωπος έχει επαρκές επίπεδο, αν διαθέτει κάποια εργασιακή ικανότητα κι αν, επιπλέον, κουβαλάει ένα φορτίο, τότε θα είναι λογικά σε θέση να μην εμφανίζει αυτές τις εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής. Ωστόσο, αν ένας άνθρωπος έχει επίπεδο και διαθέτει κάποια εργασιακή ικανότητα, αλλά δεν κουβαλάει ένα φορτίο, είναι άραγε ικανός να γίνει επικεφαλής που ανταποκρίνεται στα πρότυπα και να εκπληρώνει τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών; (Όχι.) Θα του είναι λίγο δύσκολο να το καταφέρει. Ας υποθέσουμε ότι ένας επικεφαλής κουβαλάει ένα φορτίο και έχει επαρκή ανθρώπινη φύση, αλλά απλώς δεν ξέρει πώς να εκτελεί το έργο του. Όπως κι αν συναναστρέφεται κανείς μαζί του, και πάλι δεν ξέρει πώς να υλοποιεί συγκεκριμένο έργο και να συμμετέχει σ’ αυτό, ενώ δεν μπορεί να βρει ούτε τις αρχές ούτε την κατεύθυνση. Επίσης, δεν ξέρει πώς να παρέχει καθοδήγηση για συγκεκριμένα επαγγέλματα ή συγκεκριμένο έργο. Όταν προκύπτουν προβλήματα, δεν μπορεί να εντοπίσει την ουσία αυτών των προβλημάτων και δεν ξέρει πώς να τα λύσει. Κατά συνέπεια, είναι πάντα πολύ παθητικός και αργός σε όποιο έργο κι αν κάνει και σε όποιο ζήτημα κι αν χειρίζεται. Άραγε, μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να εκπληρώσει τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών; (Όχι.) Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ ενθουσιώδης, κουβαλάει ένα φορτίο και θέλει να εκτελέσει το έργο του, αλλά έχει πολύ χαμηλό επίπεδο, δεν διαθέτει εργασιακή ικανότητα και δεν μπορεί ν’ αναλάβει το έργο ούτε να εκτελέσει συγκεκριμένο έργο ή να λύσει συγκεκριμένα ζητήματα· απλώς ακολουθεί τις τυπικές διαδικασίες όταν συμμετέχει σε οποιοδήποτε έργο, και είναι πολύ αργόστροφος, μουδιασμένος και παθητικός. Ως αποτέλεσμα, προκύπτουν πολλά προβλήματα, κι ωστόσο εκείνος είναι ανίκανος ν’ αρχίσει να τα επεξεργάζεται, δεν ξέρει από πού πηγάζουν, πόσο μάλλον πώς να συναναστραφεί πάνω σ’ αυτά και να τα λύσει, και δεν είναι καν ικανός ν’ αναφέρει τα προβλήματα στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσει από αυτόν. Επομένως, δεν είναι ικανός να εκπληρώσει τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, και ακόμη κι αν επιλεγεί για να γίνει επικεφαλής, δεν είναι καλός επικεφαλής· είναι ψευδο-επικεφαλής.

Τώρα που έχουμε συναναστραφεί πάνω σε οχτώ ευθύνες που έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, μπορείτε να σκεφτείτε τον βασικό ορισμό ενός ψευδοεπικεφαλής; Πώς θα πρέπει να κρίνει κανείς αν ένας επικεφαλής εκπληρώνει τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών ή αν είναι ψευδοεπικεφαλής; Στο πιο βασικό επίπεδο, πρέπει να εξετάσει αν εκείνος είναι ικανός να κάνει αληθινό έργο, αν έχει ή δεν έχει, δηλαδή, το επίπεδο που απαιτείται. Στη συνέχεια, θα πρέπει να εξετάσει αν εκείνος ο άνθρωπος φέρει το φορτίο που χρειάζεται για να κάνει καλά αυτό το έργο. Αγνοήστε πόσο όμορφα ακούγονται τα λόγια του, πόσο φαίνεται να κατανοεί τα δόγματα και πόσο ταλαντούχος και χαρισματικός είναι όταν χειρίζεται τα εξωτερικά ζητήματα· αυτά τα πράγματα δεν είναι σημαντικά. Το πιο κρίσιμο είναι αν μπορεί να εκτελέσει σωστά τα πιο σημαντικά κομμάτια του έργου της εκκλησίας, αν μπορεί να λύσει τα προβλήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια και αν μπορεί να οδηγήσει τους άλλους στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό είναι το πιο βασικό και ουσιαστικό έργο. Αν δεν είναι ικανός να κάνει αυτά τα κομμάτια του αληθινού έργου, τότε, όσο καλό κι αν είναι το επίπεδό του, όσο ταλαντούχος κι αν είναι, όσο κι αν μπορεί να υπομείνει τις κακουχίες και όσο μεγάλο τίμημα κι αν μπορεί να πληρώσει, δεν παύει να είναι ένας ψευδοεπικεφαλής. Κάποιοι λένε: «Αγνόησε το γεγονός ότι δεν κάνει τώρα αληθινό έργο. Έχει καλό επίπεδο και είναι ικανός. Αν εκπαιδευτεί για κάποιο διάστημα, σίγουρα θα μπορέσει να κάνει αληθινό έργο. Στο κάτω κάτω, δεν έχει κάνει κάτι κακό, δεν έχει κάνει κακές πράξεις ούτε έχει προκαλέσει διαταράξεις και αναστατώσεις· πώς μπορείς να τον αποκαλείς ψευδοεπικεφαλής;» Πώς μπορούμε να το εξηγήσουμε αυτό; Δεν έχει σημασία πόσο ταλαντούχος είσαι, πόσο υψηλό είναι το επίπεδό σου, πόσο μορφωμένος είσαι, πόσα συνθήματα μπορείς να φωνάξεις, πόσα λόγια και δόγματα καταλαβαίνεις, πόσο απασχολημένος ή κουρασμένος είσαι στην καθημερινότητά σου, πόσο μακριά έχεις ταξιδέψει, πόσες εκκλησίες επισκέπτεσαι, πόσα ρίσκα παίρνεις και πόση ταλαιπωρία υπομένεις· τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι αν εκτελείς το έργο σου με βάση τις εργασιακές ρυθμίσεις, αν εφαρμόζεις με ακρίβεια αυτές τις ρυθμίσεις, αν, ενώ είσαι επικεφαλής, συμμετέχεις σε κάθε συγκεκριμένο έργο για το οποίο είσαι υπεύθυνος και πόσα αληθινά προβλήματα έχεις λύσει πραγματικά, πόσοι άνθρωποι έχουν καταφέρει να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές χάρη στην καθοδήγηση που τους έχεις προσφέρει ως επικεφαλής, αλλά και πόσο έχει προχωρήσει και αναπτυχθεί το έργο της εκκλησίας· το σημαντικό είναι αν έχεις ή δεν έχεις πετύχει αυτά τα αποτελέσματα. Με όποιο συγκεκριμένο έργο κι αν ασχολείσαι, αυτό που έχει σημασία είναι αν παρακολουθείς την πρόοδο του έργου και το διευθύνεις ανελλιπώς, αντί να το παίζεις μεγάλος και τρανός και να δίνεις εντολές. Πέρα από αυτό, σημαντικό είναι και αν έχεις ζωή-είσοδο καθώς κάνεις το καθήκον σου, αν μπορείς να αντιμετωπίσεις τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, αν έχεις μαρτυρία της άσκησης της αλήθειας και αν μπορείς να χειριστείς και να λύσεις τα αληθινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Όλα αυτά τα πράγματα και άλλα παρόμοια αποτελούν κριτήρια για να αξιολογήσει κανείς αν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης έχει εκπληρώσει τις ευθύνες του. Θα λέγατε πως είναι πρακτικά αυτά τα κριτήρια; Είναι δίκαια για τους ανθρώπους; (Ναι.) Είναι δίκαια για όλους. Όποιο κι αν είναι το μορφωτικό σου επίπεδο, είτε είσαι μικρός είτε μεγάλος σε ηλικία, όσα χρόνια κι αν πιστεύεις στον Θεό, όσο παλιός κι αν είσαι και όσα από τα λόγια του Θεού κι αν έχεις διαβάσει, τίποτε από αυτά δεν είναι σημαντικό. Αυτό που έχει σημασία είναι πόσο καλά κάνεις το έργο της εκκλησίας αφότου επιλεχθείς ως επικεφαλής, πόσο αποτελεσματικός και αποδοτικός είσαι στο έργο σου, καθώς και αν κάθε κομμάτι του έργου προχωρά με οργανωμένο και αποτελεσματικό τρόπο, χωρίς καθυστερήσεις. Αυτά είναι τα κύρια πράγματα που αξιολογούνται όταν μετρά κανείς αν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης έχει ή δεν έχει εκπληρώσει τις ευθύνες του.

Μέσα από τη συναναστροφή που πραγματοποιήσαμε μόλις, πλέον κατανοείτε και γνωρίζετε κάπως πιο ξεκάθαρα τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών και έχετε μια ακριβή δήλωση σχετικά με τον ορισμό και την ουσία ενός ψευδο-επικεφαλής. Το κυριότερο κριτήριο με το οποίο κρίνεται το κατά πόσο κάποιος είναι ψευδο-επικεφαλής είναι το κατά πόσο είναι ικανός να εκτελεί αληθινό έργο, κι έπειτα το κατά πόσο κάνει όντως αληθινό έργο. Αυτά είναι τα δύο κύρια κριτήρια: Το ένα εξετάζει αν είναι ικανός ή όχι και το άλλο εξετάζει αν είναι πρόθυμος ή όχι. Μπορείτε να τα θυμάστε αυτά τα πράγματα; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Εγώ δεν είμαι επικεφαλής. Γιατί, λοιπόν, πρέπει να τα θυμάμαι αυτά τα πράγματα;» Είναι σωστή αυτή η παρατήρηση; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστή; Κατανοώντας αυτές τις αλήθειες, οι άνθρωποι μπορούν, αφενός, ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία και, αφετέρου, να καταφέρουν να διακρίνουν άλλους ανθρώπους· αυτές είναι οι αλήθειες που πρέπει να κατανοούν και να κατέχουν οι άνθρωποι, και υπάρχει θέμα αν δεν τις κατανοήσουν. Κατ’ αρχάς, πρέπει ν’ αξιολογήσεις κατά πόσο διαθέτεις το επίπεδο και την ικανότητα για να γίνεις επικεφαλής σύμφωνα με τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Αν δεν διαθέτεις αυτά τα πράγματα, τότε πάψε να θέλεις να γίνεις επικεφαλής. Αν δεν διαθέτεις το επίπεδο για να γίνεις επικεφαλής αλλά το θέλεις και πάλι, τότε πρόκειται για φιλοδοξία· μόλις γίνεις επικεφαλής, δεν θα είσαι ικανός να εκτελέσεις αληθινό έργο και αναπόφευκτα θα γίνεις ψευδο-επικεφαλής. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Έχω καλό επίπεδο· ξεχωρίζω ανάμεσα στους άλλους. Συχνά, σκέφτομαι κάποιες καλές ιδέες και κάποιες έξυπνες και καλές προτάσεις. Έχω κλίση σε ό,τι κάνω και όσο να ’ναι έχω πλούτο γνώσεων, ιδεών και εμπειριών. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι μπορώ να γίνω επικεφαλής;» Τότε, θα πρέπει ν’ αξιολογήσεις τον εαυτό σου για να δεις επιπλέον αν έχεις αίσθημα ευθύνης και αν κουβαλάς ένα φορτίο. Αν έχεις μόνο απόψεις για τα πράγματα και απλώς επιθυμείς να κάνεις πράγματα, αν έχεις μονίμως μεγάλες φιλοδοξίες αλλά δεν μπορείς να τις κάνεις πραγματικότητα, αν δεν ξέρεις πώς να κάνεις μια προσπάθεια και να πληρώσεις το τίμημα και δεν είσαι πρόθυμος να πληρώσεις κανένα τίμημα, αν θέλεις διαρκώς το μυαλό και η καρδιά σου να είναι σε χαλαρή κατάσταση, αν σου αρέσει να τεμπελιάζεις και να μην έχεις έγνοιες, και θες να ζεις μια άνετη ζωή, αν δεν σου αρέσει ν’ ανησυχείς ή να είσαι απασχολημένος και φοβάσαι την κούραση και τις δυσκολίες, τότε δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής και θα είσαι ανίκανος ν’ αναλάβεις ή να εκτελέσεις ηγετικό έργο.

Μόλις τώρα, συνοψίσαμε τα δύο κριτήρια με τα οποία κρίνεται το κατά πόσο ένας επικεφαλής ανταποκρίνεται στα πρότυπα: Το κατά πόσο είναι ικανός να εκτελεί αληθινό έργο και το κατά πόσο κάνει όντως αληθινό έργο. Αν οι άνθρωποι κατανοήσουν αυτά τα δύο κριτήρια, τότε θα τους είναι απόλυτα ξεκάθαρο το κατά πόσο είναι ικανοί να γίνουν επικεφαλής, καθώς και το κατά πόσο είναι ικανοί να κάνουν καλά το εκκλησιαστικό έργο, να εκπληρώνουν επιμελώς τις ευθύνες τους και ν’ ανταποκρίνονται στα πρότυπα αφού γίνουν επικεφαλής. Όσοι υπηρετείτε αυτήν τη στιγμή ως επικεφαλής και εργάτες, άραγε έχετε πλέον κάποια μονοπάτια και κάποιες αρχές για ν’ αξιολογήσετε κατά πόσο έχετε κάνει αληθινό έργο και κατά πόσο έχετε εκπληρώσει τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών; Μέσα από τη συναναστροφή πάνω σ’ αυτές τις οκτώ ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, θα πρέπει να είστε σε θέση να υπολογίσετε ποιες εκδηλώσεις εμφανίζουν οι ψευδο-επικεφαλής και να συνοψίσετε επακριβώς πώς πρέπει να εκτελούν το έργο τους οι επικεφαλής και οι εργάτες, καθώς και να εντοπίσετε σε ποια σημεία υστερείτε, είστε ανεπαρκείς ή δεν είστε αρκετά συγκεκριμένοι στο έργο σας και πώς θα πρέπει να κάνετε στο εξής το έργο· θα πρέπει τουλάχιστον να έχετε καταλήξει σ’ αυτές τις διαπιστώσεις. Αν δεν έχετε καταλήξει σε συμπεράσματα ή διαπιστώσεις για το πώς να είστε επικεφαλής ή εργάτες ή πώς να εκπληρώνετε τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, τότε αυτό σημαίνει ότι το επίπεδό σας δεν επαρκεί γι’ αυτήν τη δουλειά. Επιπλέον, αν βρίσκεστε σε πλήρη σύγχυση σχετικά με τον τρόπο διάκρισης των ψευδο-επικεφαλής, τότε αυτό δείχνει ακόμη περισσότερο ότι το επίπεδό σας είναι χαμηλό. Υπάρχει και μια ιδιαίτερη περίπτωση: Είναι κάποιοι που, αν και έχουν ακούσει αυτές τις συναναστροφές, δεν έχουν την αποφασιστικότητα να πασχίσουν για την αλήθεια ή να εκπληρώσουν τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών και απλώς δεν παίρνουν στα σοβαρά ή κατάκαρδα το ζήτημα. Σκέφτονται: «Δεν με νοιάζει ποιος είναι ψευδο-επικεφαλής. Σε κάθε περίπτωση, αν γινόμουν εγώ επικεφαλής, απλώς θα έκανα ό,τι μου έλεγε ο Άνωθεν. Δεν θα χρειαζόταν να καταβάλω τόση προσπάθεια ή να δαπανήσω τόση σκέψη». Όταν ακούνε κηρύγματα, απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες και σκοτώνουν την ώρα τους, και ξέρουν μέσες-άκρες σε τι αναφέρεται συγκεκριμένα το κήρυγμα, αλλά είναι πολύ τεμπέληδες για να συνοψίσουν σε ποιες αλήθειες και σε ποιες απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους αναφέρεται η συναναστροφή, και δεν είναι πρόθυμοι να πάρουν αυτά τα πράγματα κατάκαρδα. Σκέφτονται: «Είναι μεγάλος μπελάς να διακρίνει κανείς αυτά τα ζητήματα. Σε κάθε περίπτωση, εγώ έχω μόνο μία απαίτηση από τον εαυτό μου: να μην κάνω κακό, να μην προκαλώ διαταράξεις και αναστατώσεις και να μην ξεχωρίζω από το πλήθος. Αυτό αρκεί. Είναι τόσο απλό! Είναι υπέροχο να ζει κανείς έτσι. Δεν έχω μεγάλες απαιτήσεις από τον εαυτό μου». Όσο κι αν ακούνε κηρύγματα, αυτή είναι η μοναδική τους οπτική και κανείς δεν μπορεί να τους αλλάξει· όπως κι αν συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, όποια μέθοδο κι αν χρησιμοποιήσεις για να συναναστραφείς και πάνω σε ό,τι κι αν συναναστραφείς, δεν μπορείς ν’ αγγίξεις την καρδιά τους. Δεν τους νοιάζει αν θ’ ακούσουν ή δεν θ’ ακούσουν αυτά τα λόγια, λίγη διαφορά τους κάνει. Αυτοί οι άνθρωποι τα κουτσοβολεύουν στη ζωή και δεν παίρνουν τίποτα στα σοβαρά. Πόσο μάλλον τη συναναστροφή πάνω στις οκτώ από τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών· ακόμη κι αν συναναστρεφόμασταν πάνω σε όλες, εκείνοι και πάλι δεν θα κατανοούσαν και δεν θα μπορούσαν να συνοψίσουν καμία από τις αρχές και κανένα από τα μονοπάτια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα, δεν ενδιαφέρονται και δεν μπορούν να επιστρατεύσουν καθόλου από την ενέργειά τους σε ό,τι έχει να κάνει με την αλήθεια ή με τα θετικά πράγματα, αλλά αντιθέτως δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το φαγητό, το ποτό και την αναζήτηση των απολαύσεων. Μέσα από τη συναναστροφή πάνω στις οκτώ από τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, αφενός, συνοψίσαμε κάποιες ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να εκτελεί κανείς το έργο και να εκπληρώνει τις ευθύνες του ως επικεφαλής ή εργάτης· αφετέρου, συνοψίσαμε κάποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις που εμφανίζουν οι ψευδο-επικεφαλής. Μόλις τώρα, καταλήξαμε σε δύο βασικές αρχές, σε δύο κριτήρια για τη διάκριση των ψευδο-επικεφαλής: Το ένα είναι το κατά πόσο κάποιος είναι ικανός να εκτελεί αληθινό έργο και το άλλο είναι το κατά πόσο κάνει όντως αληθινό έργο μόλις κατανοήσει τις αλήθεια-αρχές. Η χρήση αυτών των δύο κριτηρίων είναι η απλούστερη και καταλληλότερη μέθοδος έως σήμερα για να υπολογιστεί το κατά πόσο κάποιος είναι ψευδο-επικεφαλής ή όχι.

Σημείο ένατο: Να επικοινωνούν, να εκδίδουν και να υλοποιούν με ακρίβεια τις διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού σύμφωνα με τις απαιτήσεις του, παρέχοντας καθοδήγηση, επίβλεψη και παρότρυνση, και να επιθεωρούν και να παρακολουθούν πώς προχωράει η υλοποίησή τους (Μέρος πρώτο)

Ο ορισμός και τα συγκεκριμένα αντικείμενα των εργασιακών ρυθμίσεων

Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στην ένατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να επικοινωνούν, να εκδίδουν και να υλοποιούν με ακρίβεια τις διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού σύμφωνα με τις απαιτήσεις του, παρέχοντας καθοδήγηση, επίβλεψη και παρότρυνση, και να επιθεωρούν και να παρακολουθούν πώς προχωράει η υλοποίησή τους». Εξετάζοντας αυτήν την ευθύνη στο σύνολό της, τι πρέπει να υλοποιούν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Τις διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού.) Το κύριο σημείο αυτής της ευθύνης είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να υλοποιούνται οι διάφορες εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού· αυτό είναι το πιο σημαντικό έργο για τους επικεφαλής και τους εργάτες. Ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης, ανεξάρτητα από τη βαθμίδα του, πάντα θα έχει ν’ αντιμετωπίσει εργασιακές ρυθμίσεις, καθώς και το συγκεκριμένο έργο της υλοποίησης των εργασιακών ρυθμίσεων. Η υλοποίηση των διαφόρων εργασιακών ρυθμίσεων σχετίζεται με το έργο του κάθε επικεφαλής και εργάτη και πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό, πολύ συγκεκριμένο και πολύ θεμελιώδες έργο. Με αυτό το δεδομένο, δεν είναι άραγε απαραίτητο να συναναστραφούμε πρώτα συγκεκριμένα πάνω στο τι είναι οι εργασιακές ρυθμίσεις; (Ναι.) Τι είναι, λοιπόν, οι εργασιακές ρυθμίσεις; Ποιο είναι το πεδίο και ποιος είναι ο ορισμός των εργασιακών ρυθμίσεων; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Το πεδίο των εργασιακών ρυθμίσεων δεν καλύπτει απλώς κάποιες εργασίες και κάποιο περιεχόμενο που αφορούν το εκκλησιαστικό έργο; Και οι εργασιακές ρυθμίσεις δεν ρυθμίζουν και εκδίδουν απλώς αυτές τις εργασίες και αυτό το περιεχόμενο;» Πώς σας φαίνεται αυτή η εξήγηση; Δεν είναι σκέτα λόγια και δόγματα; (Ναι.) Και τι σημαίνει «λόγια και δόγματα»; Σημαίνει ότι, παρόλο που καμία λέξη σ’ αυτήν την εξήγηση δεν ακούγεται λάθος, αφού την ακούσεις, και πάλι δεν την κατανοείς· είναι σαν να μη δόθηκε καμία εξήγηση. Ας ορίσουμε πρώτα τις εργασιακές ρυθμίσεις με μια γραπτή περιγραφή, ώστε οι άνθρωποι να έχουν μια βασική ιδέα για να κατανοήσουν και να μάθουν τι ακριβώς είναι οι εργασιακές ρυθμίσεις. Οι εργασιακές ρυθμίσεις είναι τα συγκεκριμένα σχέδια και οι συγκεκριμένες απαιτήσεις που έχει ο οίκος του Θεού για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο του έργου· θα πρέπει να τις επικοινωνούν και να τις υλοποιούν οι επικεφαλής και οι εργάτες, ενώ είναι επίσης οι απαιτήσεις, οι εργασίες και οι μέθοδοι που εκδίδονται προς όλα τα μέλη της εκκλησίας για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο του έργου. Αυτός είναι ο ορισμός των εργασιακών ρυθμίσεων. Και ποια αντικείμενα καλύπτουν οι εργασιακές ρυθμίσεις; Όλοι γνωρίζουν το ουσιαστικό «αντικείμενα», αλλά δεν θα έπρεπε το πεδίο αυτών των αντικειμένων να καλύπτει κάποιο συγκεκριμένο περιεχόμενο; (Ναι.) Ποιο περιεχόμενο γνωρίζετε; (Υπάρχει το ευαγγελικό έργο και υπάρχει το έργο παραγωγής ταινιών.) Αυτά είναι δύο αντικείμενα. (Υπάρχουν, επίσης, κάποιες απαιτήσεις σε σχέση με την εκκλησιαστική ζωή και τη σύσταση των διοικητικών οργάνων της εκκλησίας.) Ποιο άλλο έργο υπάρχει; (Υπάρχει το έργο της εκκαθάρισης της εκκλησίας, καθώς και κάποιο έργο που σχετίζεται με τα συστήματα διαχείρισης της εκκλησίας.) Το συγκεκριμένο περιεχόμενο των εργασιακών ρυθμίσεων είναι το εξής: Πρώτο αντικείμενο, το διοικητικό έργο της εκκλησίας. Αυτό είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο του έργου, και αν το διοικητικό έργο δεν γίνεται σωστά, δεν θα υπάρχει καθόλου εκκλησιαστικό έργο. Δεύτερο αντικείμενο, το έργο που αφορά το προσωπικό. Πρόκειται για ένα μεγάλο αντικείμενο του έργου. Τρίτο αντικείμενο, το ευαγγελικό έργο. Είναι και αυτό ένα μεγάλο αντικείμενο του έργου. Τέταρτο αντικείμενο, τα διάφορα είδη επαγγελματικού έργου. Το πεδίο αυτού του έργου είναι κάπως ευρύ και περιλαμβάνει το έργο παραγωγής ταινιών, το κειμενικό έργο, τη μετάφραση, τη μουσική, την παραγωγή βίντεο, το καλλιτεχνικό έργο και ούτω καθεξής. Πέμπτο αντικείμενο, η εκκλησιαστική ζωή. Έκτο αντικείμενο, το έργο της διαχείρισης των περιουσιακών στοιχείων. Έβδομο αντικείμενο, το έργο της εκκαθάρισης. Όγδοο αντικείμενο, οι εξωτερικές υποθέσεις. Ένατο αντικείμενο, η πρόνοια της εκκλησίας. Για παράδειγμα, το πώς λύνει η εκκλησία τις δυσκολίες που προκύπτουν στα σπίτια των αδελφών, το τι κάνει γι’ αυτούς, καθώς και οι επισκέψεις της στους αδελφούς και τις αδελφές που βρίσκονται στη φυλακή και η φροντίδα που δίνει στις οικογένειές τους και ούτω καθεξής, όλα αυτά εμπίπτουν στην πρόνοια της εκκλησίας. Δέκατο αντικείμενο, τα σχέδια έκτακτης ανάγκης. Μερικές φορές, η εκκλησία εκδίδει κάποια μέτρα έκτακτης ανάγκης. Για παράδειγμα, όταν ξέσπασε η πανδημία, η εκκλησία υιοθέτησε ένα αντίστοιχο σύστημα απομόνωσης. Όλα τα σχέδια τέτοιου είδους εμπίπτουν στο έργο έκτακτης ανάγκης. Κατά βάση, οι εργασιακές ρυθμίσεις αφορούν σ’ αυτά τα δέκα αντικείμενα. Οποιοδήποτε άλλο δευτερεύον αντικείμενο ή οποιαδήποτε άλλη ειδική περίσταση περιλαμβάνεται σ’ αυτά τα δέκα· κατά βάση, το εκκλησιαστικό έργο περιλαμβάνει αυτά τα δέκα κύρια αντικείμενα. Ουσιαστικά, αυτά αποτελούν το πεδίο των διαφόρων εργασιακών ρυθμίσεων που εκδίδει ο οίκος του Θεού, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Τώρα που έχουν επιβεβαιωθεί αυτά τα αντικείμενα, θα πρέπει πλέον όλοι σας να κατανοείτε λίγο τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και να γνωρίζετε ότι αυτά είναι τα κύρια αντικείμενα του έργου στον οίκο του Θεού. Αυτό είναι το εύρος των απαιτήσεων που έχει ο οίκος του Θεού ως προς τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Κατά συνέπεια, ως επικεφαλής ή εργάτης, το πεδίο του έργου σου και οι ευθύνες που πρέπει να εκπληρώνεις δεν μπορούν να διαχωριστούν από αυτά τα αντικείμενα που περιλαμβάνονται στις εργασιακές ρυθμίσεις· όλα αυτά τα αντικείμενα είναι απαραίτητα. Αν εκτός από αυτά τα αντικείμενα του έργου, ασχολείσαι λίγο με οτιδήποτε μπορείς να κάνεις καλά από τα πράγματα που είσαι πρόθυμος να κάνεις, τότε ο οίκος του Θεού δεν έχει επιπρόσθετες απαιτήσεις για την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Επομένως, όσο εκτελείς το έργο σου, θα πρέπει να συλλογίζεσαι πώς να φέρεις σε πέρας αυτά τα αντικείμενα του έργου, τι απαιτείται από τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, ποιο συγκεκριμένο έργο πρέπει να κάνεις, πώς να το υλοποιήσεις, κατά πόσο υλοποιείται σωστά, ποια είναι η τρέχουσα πρόοδος, κατά πόσο έχεις παρακολουθήσει το έργο, κατά πόσο υπάρχει οποιοδήποτε αντικείμενο του έργου που δεν έχει γίνει σωστά ή στο οποίο εμφανίζονται αποκλίσεις και ελαττώματα και κατά πόσο όλοι όσοι συμμετέχουν σ’ αυτό το αντικείμενο του έργου κάνουν όντως έργο· θα πρέπει πάντα να συλλογίζεσαι αυτά τα πράγματα. Τώρα που έχετε κατανοήσει τα συγκεκριμένα αντικείμενα του έργου που εμπίπτουν στις εργασιακές ρυθμίσεις, είναι άραγε απαραίτητο να εξηγήσω με απλά λόγια το καθένα από αυτά τα αντικείμενα; Ή μήπως σκέφτεστε το εξής: «Ερχόμαστε σ’ επαφή με αυτά τα αντικείμενα του έργου εδώ και πολλά χρόνια και τα κατανοούμε όλα· δεν είναι απαραίτητο να τα εξηγήσουμε ξανά. Ας συναναστραφούμε καλύτερα πάνω σε κάτι σημαντικό. Αυτό το θέμα δεν είναι τόσο σημαντικό, δεν έχει σημασία αν το γνωρίζουμε ή όχι και δεν θέλουμε ν’ ακούσουμε γι’ αυτό»; Είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε περαιτέρω αυτό το θέμα; (Ναι.) Εφόσον είναι απαραίτητο, ας μιλήσουμε γι’ αυτό με απλά λόγια. Θα επιλέξω κάποια αντικείμενα με τα οποία δεν είστε και τόσο εξοικειωμένοι και τα οποία δεν είναι πολύ συγκεκριμένα, αλλά είναι λίγο αφηρημένα, και θα συναναστραφώ πάνω σ’ αυτά.

I. Το διοικητικό έργο

Ας ξεκινήσουμε τη συναναστροφή μας μιλώντας για το πρώτο αντικείμενο, το διοικητικό έργο. Το διοικητικό έργο είναι σχετικά αφηρημένο, δεν είναι αρκετά συγκεκριμένο και πολλοί άνθρωποι δεν το κατανοούν. Συγκεκριμένα, όσοι πιστεύουν στον Θεό για μικρό μόνο χρονικό διάστημα δεν γνωρίζουν πραγματικά για τη σύσταση της εκκλησίας και για το διοικητικό της έργο, και δεν ξέρουν τι είναι διοίκηση. Αυτή η διοίκηση δεν είναι το ίδιο με τα διοικητικά διατάγματα που εκδίδει ο Θεός. Αυτό το διοικητικό έργο αφορά κυρίως στις συγκεκριμένες διατάξεις του οίκου του Θεού σχετικά με το έργο της ίδρυσης εκκλησιών. Και ποιο είναι το περιεχόμενο αυτών των συγκεκριμένων διατάξεων; Αναφέρουν πώς διαιρούνται οι εκκλησίες, πόσοι άνθρωποι περιλαμβάνονται σε κάθε εκκλησία, πώς δίδονται ονόματα στις εκκλησίες και ούτω καθεξής. Έχει οριστεί στις εργασιακές ρυθμίσεις ότι οι εκκλησίες διαιρούνται ανάλογα με το φυσικό τους γεωγραφικό περιβάλλον και ότι 30 έως 50 άνθρωποι που ζουν σε σχετικά κοντινή απόσταση μεταξύ τους χαρακτηρίζονται εκκλησία. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι η περιοχή Α περιλαμβάνει τρία ή τέσσερα χωριά· αν σ’ αυτά τα χωριά υπάρχουν 50 πιστοί, τότε μπορούν να χαρακτηριστούν εκκλησία. Θα ορίσουν τις δικές τους ώρες και τοποθεσίες για την πραγματοποίηση συναθροίσεων, θα έχουν επικεφαλής και διακόνους της εκκλησίας, καθώς και συγκεκριμένο εκκλησιαστικό έργο να κάνουν, και θα τους διαχειρίζεται όλους μαζί αυτή η εκκλησία. Αυτή είναι η διάταξη αναφορικά με τη διαίρεση των εκκλησιών και τον αριθμό των μελών τους. Ταυτόχρονα, αυτή η εκκλησία θα εμπίπτει στην αρμοδιότητα μιας συγκεκριμένης επαρχίας, ανάλογα με την επαρχία στην οποία βρίσκεται, και αυτή η επαρχία θα είναι υπεύθυνη για όλα τα διαφορετικά αντικείμενα του έργου σ’ αυτήν την εκκλησία, όπως η εκκλησιαστική ζωή εκεί, το κατά πόσο οι επικεφαλής και οι διάκονοι είναι κατάλληλοι, η διανομή βιβλίων με τα λόγια του Θεού, η υλοποίηση των διαφόρων εργασιακών ρυθμίσεων, η επικοινωνία των απαιτήσεων του Άνωθεν και ούτω καθεξής. Ο οίκος του Θεού έχει συγκεκριμένες εργασιακές ρυθμίσεις για πράγματα όπως ο αριθμός των εκκλησιών που συνιστούν μια επαρχία και ο αριθμός των επαρχιών που συνιστούν μια περιφέρεια, καθώς και για τις περιφέρειες που είναι υπεύθυνες για τις επαρχίες και τις επαρχίες που είναι υπεύθυνες για τις εκκλησίες, που είναι διοικητικές μονάδες. Με απλά λόγια, αυτό ονομάζεται διοικητικό έργο, και εμπίπτει στο πεδίο των αρμοδιοτήτων των επικεφαλής και των εργατών. Ποιες είναι, λοιπόν, οι ευθύνες που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; Πρέπει να διαιρούν τις εκκλησίες με βάση το φυσικό γεωγραφικό τους περιβάλλον και την τοποθεσία τους, σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις. Αν ο αριθμός των ανθρώπων σε μια εκκλησία αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου, τότε η εκκλησία θα πρέπει να διαιρεθεί ξανά με βάση τον αριθμό των ανθρώπων και το γεωγραφικό περιβάλλον. Για παράδειγμα, αν μια εκκλησία 50 ανθρώπων φτάσει τους 80 ανθρώπους, θα πρέπει να διαιρεθεί σε δύο εκκλησίες· αν αυτές οι δύο εκκλησίες από 80 ανθρώπους φτάσουν συνολικά τους 150 ανθρώπους, τότε πρέπει να διαιρεθούν σε τρεις εκκλησίες. Αν μια εκκλησία καταλήξει να έχει 70, 80 ή 100 ανθρώπους και δεν έχει διαιρεθεί ακόμη σε δύο εκκλησίες, τότε δεν δείχνει αυτό ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες σ’ αυτήν την εκκλησία δεν κατανοούν το διοικητικό έργο του οίκου του Θεού; (Ναι.) Σε τέτοιες στιγμές, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να διαβάζουν τις εργασιακές ρυθμίσεις που αφορούν σ’ αυτό το θέμα· το εγχειρίδιο εργασιακών ρυθμίσεων της εκκλησίας περιλαμβάνει συγκεκριμένες διατάξεις. Αν μια εκκλησία διαιρεθεί σε δύο νέες εκκλησίες, τότε η κάθε εκκλησία πρέπει να εκλέξει τους απαραίτητους επικεφαλής και εργάτες, όπως επικεφαλής εκκλησίας, διακόνους και ούτω καθεξής. Τι θα πρέπει να κάνουν, λοιπόν, οι επικεφαλής και οι εργάτες; Θα πρέπει να γνωρίζουν και να έχουν μια αντίληψη για τον αριθμό των ανθρώπων στην εκκλησία και την κατάσταση της ίδρυσης της εκκλησίας. Αυτό είναι το διοικητικό έργο της εκκλησίας, το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο αντικείμενο του έργου. Θα πρέπει να υπάρχει μια εκκλησία οπουδήποτε βρίσκεται ο εκλεκτός λαός του Θεού και, μόλις ιδρυθεί μια εκκλησία, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει ν’ αναλαμβάνουν την ευθύνη για κάθε πτυχή του έργου αυτής της εκκλησίας, όπως η διανομή βιβλίων με τα λόγια του Θεού, η διαχείριση των μελών της εκκλησίας, η υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων, ώστε να γνωρίζουν όλοι ποιο είναι το περιεχόμενο των εργασιακών ρυθμίσεων. Το διοικητικό έργο αφορά κυρίως στην ίδρυση εκκλησιών, καθώς και στη σύσταση των διοικητικών οργάνων και του προσωπικού των εκκλησιών· όλα αυτά είναι συγκεκριμένες εργασίες που εμπίπτουν στο διοικητικό έργο. Συνήθως, ποιοι άνθρωποι συναντούν περισσότερο αυτό το αντικείμενο του έργου; Οι εκκλησίες νέων πιστών, οι ευαγγελικές ομάδες, καθώς και οι επικεφαλής περιφερειών, οι επικεφαλής επαρχιών και οι επικεφαλής εκκλησιών σε περιοχές όπου διαδίδεται το ευαγγέλιο· όλοι αυτοί συναντούν περισσότερο αυτό το έργο. Επιπλέον, το διοικητικό έργο περιλαμβάνει και μια ειδική εργασία, που είναι ο διαχωρισμός των εκκλησιών σε εκκλησίες πλήρους απασχόλησης, εκκλησίες μερικής απασχόλησης, συνηθισμένες εκκλησίες και ομάδες Β, και αυτό είναι άλλη μια εργασία που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να κατανοούν πώς να διαχωρίζουν τις εκκλησίες, και η αρχή του διαχωρισμού των εκκλησιών είναι να χωρίζονται οι άνθρωποι σε διαφορετικές εκκλησίες με βάση τις διαφορές στα καθήκοντα που κάνουν, να διαχωρίζονται οι άνθρωποι που κάνουν ένα καθήκον από τους ανθρώπους που δεν κάνουν κάποιο καθήκον και οι άνθρωποι που κάνουν το καθήκον τους με πλήρη απασχόληση από τους ανθρώπους που το κάνουν με μερική απασχόληση· αυτό είναι άλλη μία ειδική και συγκεκριμένη διοικητική δουλειά.

II. Το έργο που αφορά το προσωπικό

Δεύτερο αντικείμενο, το έργο που αφορά το προσωπικό. Αυτό το αντικείμενο έχει να κάνει με την εκλογή, τον διορισμό και την απαλλαγή των επικεφαλής και των εργατών όλων των βαθμίδων από τα καθήκοντά τους. Οι εργασιακές ρυθμίσεις παρέχουν συγκεκριμένες διατάξεις για τα εκλογικά συστήματα, για το είδος των ανθρώπων που πρέπει να εκλέγονται ως επικεφαλής και εργάτες, καθώς και για τις μεθόδους και τις συγκεκριμένες απαιτήσεις των εκλογών. Υπάρχουν και κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις· για παράδειγμα, τι πρέπει να γίνει αν οι αδελφοί και οι αδελφές μόλις έχουν συστηθεί μεταξύ τους και δεν γνωρίζονται πολύ καλά, κι έτσι δεν μπορούν να επιλέξουν κατάλληλους επικεφαλής και εργάτες μέσα από την εκλογική διαδικασία; Σ’ αυτήν την περίπτωση, μπορούν να προαχθούν και να προταθούν κάποιοι άνθρωποι, ελέγχοντας ποιοι είναι σχετικά κατάλληλοι για να γίνουν επικεφαλής, και κατόπιν, μαθαίνοντας περισσότερα πράγματα γι’ αυτούς, μέσα από τη συναναστροφή και διεξάγοντας απλούς ελέγχους, μπορούν να διοριστούν σ’ αυτήν τη θέση. Επιπλέον, όταν ο Άνωθεν ρυθμίζει ένα μεγάλο έργο ή διορίζει κάποιους ανθρώπους ως επιβλέποντες, αυτό είναι μια ειδική εργασιακή ρύθμιση. Υπάρχει κι άλλη μία ιδιαίτερη περίπτωση: όταν κάποιος συντάσσει μια αναφορά προς τον Άνωθεν περιγράφοντας πώς ο τάδε επικεφαλής δεν εκτελεί αληθινό έργο και βαδίζει στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, και ο Άνωθεν, αφού επαληθεύσει τα λεγόμενα, εκδίδει μια εργασιακή ρύθμιση για ν’ απαλλάξει από τα καθήκοντά του τον επικεφαλής που αναφέρθηκε. Αυτή είναι μια άλλη εργασιακή ρύθμιση που σχετίζεται με το έργο που αφορά το προσωπικό. Με λίγα λόγια, το έργο που αφορά το προσωπικό έχει να κάνει με την εκλογή, τον διορισμό και την απαλλαγή των επικεφαλής και των εργατών όλων των βαθμίδων στην εκκλησία από τα καθήκοντά τους. Αυτό το αντικείμενο του έργου είναι σχετικά απλό, αλλά και ευκολονόητο.