Όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής πρέπει τουλάχιστον να κατανοούν ένα μέρος της αλήθειας και να έχουν κάποιες πρακτικές εμπειρίες. Αν δεν έχουν καθόλου εμπειρίες, τότε σίγουρα δεν κατανοούν καμία αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι που υπηρετούν ως επικεφαλής είναι καλοί στο να κηρύττουν λόγια και δόγματα και μπορούν να λάβουν την έγκριση και τον έπαινο των περισσότερων ανθρώπων. Οι ψευδο-επικεφαλής, παρόλο που επιφανειακά είναι σε θέση ν’ απαντούν σε ερωτήσεις, δεν είναι σε θέση να συναναστρέφονται πάνω στις αλήθεια-αρχές. Το μόνο που κηρύττουν είναι κενές θεωρίες που δεν εμπεριέχουν τίποτε το πρακτικό. Όταν οι άνθρωποι ακούν το κήρυγμά τους, θεωρούν ότι συμφωνεί με τα δικά τους γούστα, και όσοι δεν έχουν ικανότητα διάκρισης το επιδοκιμάζουν έντονα. Ωστόσο, στη συνέχεια, εξακολουθούν να μην έχουν μονοπάτι άσκησης και δεν μπορούν να βρουν τις αρχές άσκησης. Μπορεί, λοιπόν, να θεωρηθεί ότι λύθηκαν καθόλου ζητήματα μέσα από αυτό; Δεν δείχνει αυτό ότι ενεργούν επιπόλαια; Μπορεί να θεωρηθεί αληθινό έργο η προσπάθεια να λυθούν τα ζητήματα μ’ αυτόν τον τρόπο; Οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο, ξέρουν, όμως, πώς να ενεργούν σαν αξιωματούχοι. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνουν μόλις γίνουν επικεφαλής; Να εξαγοράσουν την εύνοια των άλλων. Ακολουθούν την προσέγγιση «Οι νέοι αξιωματούχοι θέλουν διακαώς να εντυπωσιάσουν»: Πρώτα κάνουν μερικά πράγματα για να κερδίσουν την εύνοια των άλλων και χειρίζονται ορισμένα πράγματα που βελτιώνουν την καθημερινή ευημερία όλων των ανθρώπων. Αρχικά, προσπαθούν να κάνουν καλή εντύπωση στους άλλους, να δείχνουν σε όλους ότι είναι συντονισμένοι με τις μάζες, ώστε ο καθένας να τους επαινεί και να λέει: «Αυτός ο επικεφαλής μάς φέρεται σαν γονιός!» Μετά παίρνουν επίσημα τα ηνία. Νιώθουν ότι έχουν λαϊκό έρεισμα και ότι έχει διασφαλιστεί η θέση τους· αρχίζουν τότε να απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης, λες και τους αξίζουν δικαιωματικά. Τα μότο τους είναι: «Η ζωή έχει να κάνει μόνο με το φαγητό και τον ρουχισμό», «Η ζωή είναι μικρή, γι’ αυτό απόλαυσέ την όσο προλαβαίνεις» και «Πιες το σημερινό κρασί σήμερα και ανησύχησε για το αύριο, αύριο». Απολαμβάνουν την κάθε μέρα χωρίς έγνοιες, διασκεδάζουν όσο μπορούν και δεν σκέφτονται καθόλου το μέλλον, πόσο μάλλον εξετάζουν ποιες υποχρεώσεις θα πρέπει να εκπληρώνει ένας επικεφαλής και ποια καθήκοντα θα πρέπει να κάνει. Κηρύττουν μερικά λόγια και δόγματα και κάνουν κάποιες εργασίες για το θεαθήναι, καθαρά τυπικά· δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο. Δεν φέρνουν στο φως πραγματικά προβλήματα της εκκλησίας για να τα λύσουν πλήρως, οπότε ποιο το νόημα να κάνουν αυτές τις επιφανειακές εργασίες; Δεν είναι μια μορφή εξαπάτησης αυτό; Μπορούν να ανατεθούν σημαντικές εργασίες σ’ έναν τέτοιου είδους ψευδοεπικεφαλής; Εναρμονίζεται αυτός με τις αρχές και τις προϋποθέσεις του οίκου του Θεού για την επιλογή επικεφαλής και εργατών; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση και λογική, δεν έχουν το παραμικρό αίσθημα ευθύνης, παρ’ όλα αυτά, όμως, εξακολουθούν να έχουν τη θέση ενός αξιωματούχου στην εκκλησία, να είναι επικεφαλής —γιατί είναι τόσο ξεδιάντροποι; Μερικοί άνθρωποι που έχουν αίσθημα ευθύνης, αν έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν μπορούν να είναι επικεφαλής· για να μην αναφέρουμε τους άχρηστους ανθρώπους που δεν έχουν κανένα απολύτως αίσθημα ευθύνης: αυτοί έχουν ακόμη λιγότερα προσόντα για να είναι επικεφαλής. Πόσο τεμπέληδες είναι αυτοί οι άπληστοι και οκνηροί ψευδοεπικεφαλής; Ακόμα κι όταν εντοπίζουν ένα ζήτημα, και γνωρίζουν ότι αποτελεί πρόβλημα, δεν το παίρνουν σοβαρά και δεν του δίνουν καμία σημασία. Είναι εντελώς ανεύθυνοι! Παρόλο που είναι καλοί ομιλητές και φαίνεται να έχουν κάποιο επίπεδο, αδυνατούν να λύσουν διάφορα προβλήματα στο έργο της εκκλησίας, οδηγώντας το έργο σε τέλμα· τα προβλήματα συσσωρεύονται διαρκώς, αλλά αυτοί οι επικεφαλής δεν ασχολούνται μ’ αυτά, και επιμένουν να εκτελούν καθαρά τυπικά ορισμένα επιφανειακά καθήκοντα. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Δεν αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο, δεν τα κάνουν μαντάρα; Δεν προκαλούν χάος και κατακερματισμό στην εκκλησία; Αυτό είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα κάνουν άραγε αναφορά στον Άνωθεν οι ψευδο-επικεφαλής; Ασφαλώς και όχι. Αν κάποιος στην εκκλησία θέλει ν’ αναφέρει τα προβλήματα των ψευδο-επικεφαλής στον Άνωθεν, θα συναινέσουν άραγε οι ίδιοι σ’ αυτό; Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα καταστείλουν και θα εμποδίσουν αυτόν τον άνθρωπο, δεν θ’ αφήσουν κανέναν ν’ αναφέρει ένα πρόβλημα στον Άνωθεν και θα περιορίσουν, θα καταστείλουν και θ’ απομονώσουν οποιονδήποτε κάνει κάτι τέτοιο. Πείτε Μου, δεν είναι ποταποί αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής; Όσο κι αν έχουν πλήξει το εκκλησιαστικό έργο, και πάλι δεν επιτρέπουν να το μάθει ο Άνωθεν, πόσο μάλλον να λύσει το πρόβλημα. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να ενδίδουν στα οφέλη της θέσης τους και να προστατεύουν τη ματαιοδοξία και την περηφάνια τους· αυτοί οι άνθρωποι είναι εντελώς ποταποί και ξεδιάντροποι! Δεν είναι γεγονός ότι δεν έχουν ίχνος συνείδησης και ανθρώπινης φύσης; Όταν ο Άνωθεν ρωτά σχετικά με το έργο, εκείνοι λένε αποφασιστικά ότι δεν υπάρχουν προβλήματα, υπεκφεύγουν και παραμυθιάζουν τον Άνωθεν· όταν το κάνουν αυτό, δεν εξαπατούν τον Άνωθεν και δεν κρύβουν πράγματα από τους κατωτέρους τους; Τα προβλήματα στο εκκλησιαστικό έργο συνεχίζουν να συσσωρεύονται διαρκώς και οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να τα λύσουν οι ίδιοι, αλλά ούτε τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν. Υπό αυτές τις συνθήκες, ενεργούν σαν να μην πηγαίνει τίποτε στραβά· ενδίδουν και πάλι στις ανέσεις, κάθονται και δεν κάνουν απολύτως τίποτα όλη μέρα, χαραμίζουν τις μέρες τους άσκοπα και δεν ανησυχούν καθόλου. Και όταν εκτίθενται τα προβλήματα και ο Άνωθεν διερευνά το ζήτημα, εκείνοι λένε και πάλι: «Ανέθεσα σε άλλους να κάνουν αυτό το έργο. Εκπλήρωσα τις ευθύνες μου. Αν το έργο δεν γίνεται καλά, άλλοι. Τι σχέση έχει αυτό μ’ εμένα;» Μ’ αυτά τα λίγα λόγια, απαλλάσσουν τελείως τον εαυτό τους από την ευθύνη. Είναι σαν να μην έχουν καμία απολύτως ευθύνη γι’ αυτό το ζήτημα. Όχι μόνο δεν κάνουν αυτοκριτική, αλλά θεωρούν και ότι είναι δικαιολογημένοι και νιώθουν ήσυχοι, λέγοντας: «Σε κάθε περίπτωση, δεν χασομέρησα στο καθήκον μου· δεν είμαι χαραμοφάης. Αν ο Άνωθεν δεν μ’ απαλλάξει από τα καθήκοντά μου, τότε θα συνεχίσω να υπηρετώ ως επικεφαλής. Αν υποβάλω την παραίτησή μου, δεν θα προδώσω τον Θεό; Δεν θα δείξω έλλειψη αφοσίωσης απέναντι στο καθήκον μου;» Αν τους κλαδέψεις, θα καταφέρουν να βρουν πολλούς λόγους για να σε αντικρούσουν. Δεν πρόκειται να πουν ότι είναι εκείνοι υπεύθυνοι γι’ αυτό το ζήτημα, δεν πρόκειται ν’ αναφέρουν ποιες είναι οι ευθύνες τους ούτε πρόκειται ν’ αναλογιστούν τι φύση έχουν και δεν λύνουν ζητήματα ούτε κάνουν αληθινό έργο. Δεν είναι υπερβολικά μισητοί αυτοί οι άνθρωποι; Οδηγούν το εκκλησιαστικό έργο σε τέλμα και βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού για τόσο καιρό χωρίς ίχνος μεταμέλειας μέσα τους· άραγε, εξακολουθούν να είναι άνθρωποι; Εξακολουθούν να έχουν την παραμικρή συνείδηση ή λογική; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Τέτοιοι άνθρωποι δεν πρέπει να εκλέγονται επικεφαλής». Έτσι είναι τα πράγματα στη θεωρία· ωστόσο, στην πραγματικότητα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσα στους εκλεγμένους επικεφαλής και εργάτες. Αυτό είναι γεγονός. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή ο εκλεκτός λαός του Θεού υστερεί σε ικανότητα διάκρισης και επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι συμπαθούν τους ανθρωπάρεσκους και, συνεπώς, εκλέγουν κάποιους ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες. Επομένως, πριν από τις εκλογές της εκκλησίας, θα πρέπει να γίνεται περισσότερη συναναστροφή πάνω στις αρχές της εκλογής των επικεφαλής και των εργατών, όπως και πάνω στις αρχές διάκρισης των ψευδο-επικεφαλής και των ψευδο-εργατών· έτσι, θα διασφαλίζεται ότι περισσότεροι άνθρωποι ψηφίζουν σύμφωνα με τις αρχές. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο οι εκλογές της εκκλησίας μπορούν ν’ αποφέρουν καλά αποτελέσματα.

Πείτε Μου, μπορούν τέτοιοι ποταποί και ξεδιάντροποι χασομέρηδες να κάνουν καλή δουλειά με το εκκλησιαστικό έργο ως επικεφαλής και εργάτες; Μπορούν άραγε να λύσουν τα προβλήματα που εμφανίζονται στην εκκλησία ή τις δυσκολίες που συναντά ο εκλεκτός λαός του Θεού; (Όχι.) Τι πρέπει να κάνετε, λοιπόν, όταν συναντάτε τέτοιους ψευδο-επικεφαλής; Ας υποθέσουμε ότι κάποιος λέει: «Το επίπεδό μας είναι χαμηλό και υστερούμε σε ικανότητα διάκρισης, οπότε τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε αν συναντήσουμε έναν ψευδο-επικεφαλής». Είναι σωστό αυτό; Σίγουρα, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι στην εκκλησία χαμηλό επίπεδο ούτε τους λείπει η ικανότητα διάκρισης. Θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον κάποιοι άνθρωποι που κατανοούν σε έναν βαθμό την αλήθεια. Επομένως, αν κάποιος βρει έναν ψευδο-επικεφαλής που δεν μπορεί να κάνει αληθινό έργο ούτε να λύσει προβλήματα, τότε θα πρέπει να συναναστραφεί μ’ εκείνους που κατανοούν την αλήθεια και να τους ζητήσει να χρησιμοποιήσουν την ικανότητα διάκρισής τους και να κρίνουν αναλόγως. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Γιατί είναι σωστό; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν ένας επικεφαλής εκκλησίας δεν μπορεί να κάνει αληθινό έργο; Ποιοι θα είναι τα θύματα; Δεν θα είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού στην εκκλησία; Αν ένας ψευδο-επικεφαλής ελέγχει την εκκλησία για τρία ή πέντε χρόνια, τότε πόσοι άνθρωποι θα επηρεαστούν όσον αφορά την κατανόηση της αλήθειας και την είσοδό τους στην πραγματικότητα; Πόσοι άνθρωποι θα καθυστερήσουν να φτάσουν στη σωτηρία; Ακόμη και η σκέψη αυτών των συνεπειών είναι αβάσταχτη. Όταν, λοιπόν, διαπιστώνεται ότι ένας ψευδο-επικεφαλής δεν κάνει αληθινό έργο και ότι είναι ανίκανος να επιλύσει οποιοδήποτε ζήτημα, κάτι τέτοιο αποτελεί μεγάλο θέμα για τον καθέναν από τους εκλεκτούς του Θεού και θα πρέπει άμεσα να εκθέσουν και ν’ αναφέρουν τον συγκεκριμένο ψευδο-επικεφαλής προκειμένου ν’ αποφευχθούν οι καθυστερήσεις στο έργο. Αυτοί που πλήττονται από τους επικεφαλής της εκκλησίας που δεν κάνουν αληθινό έργο είναι οι εκλεκτοί του Θεού. Αν κανένας από τους εκλεκτούς του Θεού δεν τους εκθέσει και δεν τους αναφέρει, αλλά παραμείνουν όλοι τελείως απαθείς, τότε δεν υπάρχει καμία ελπίδα γι’ αυτήν την εκκλησία. Ας υποθέσουμε ότι βαθιά μέσα σας σκέφτεστε διαρκώς να μην αναλάβετε την ευθύνη, κάνοντας τις εξής σκέψεις: «Όπως και να έχει, εσύ είσαι ο επικεφαλής. Παρόλο που δεν μπορείς να κάνεις αληθινό έργο, δεν αναφέρεις τα προβλήματα στον Άνωθεν· αν αυτό καθυστερήσει το εκκλησιαστικό έργο, ο Άνωθεν θα θεωρήσει εσένα υπεύθυνο. Τι σχέση έχει αυτό μ’ εμάς; Σε τι ωφελεί ν’ ανησυχήσουμε εμείς γι’ αυτό; Δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι. Αυτή η ευθύνη είναι δική σου». Αν τρέφετε μονίμως αυτές τις αντιλήψεις βαθιά μέσα σας, άραγε αυτό δεν θα καθυστερεί τα πράγματα; Δεν θα σας επηρεάζει στην επιδίωξη της αλήθειας, στην είσοδό σας στην πραγματικότητα και στην επίτευξη της σωτηρίας του Θεού; Αν κανείς στην εκκλησία δεν αναλαμβάνει την ευθύνη, τότε είναι δύσκολο να πει κανείς κατά πόσο αυτή η εκκλησία μπορεί να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό και να λάβει τις ευλογίες του Θεού, και είναι ακόμη πιο δύσκολο να πει κανείς πόσοι άνθρωποι θα σωθούν σ’ αυτήν την εκκλησία. Αν όλοι σ’ αυτήν την εκκλησία σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο και έχουν αυτήν την άποψη, τότε δεν υπάρχει καμία απολύτως ελπίδα γι’ αυτήν την εκκλησία. Οι ομάδες παραγωγής ταινιών δεν έχουν αυτό το πρόβλημα αυτήν τη στιγμή; Κάποιοι από τους επικεφαλής σας δεν χειρίζονται τα ζητήματα ούτε αναφέρουν τα προβλήματα· είναι ψευδο-επικεφαλής. Άραγε, είστε σε θέση να το δείτε αυτό; Αυτοί οι επικεφαλής δεν λύνουν προβλήματα για σας· δεν έχετε διαπιστώσει ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα; Στην πραγματικότητα, σας χαροποιεί όλο αυτό; «Ο επικεφαλής μας δεν αναφέρει αυτό το πρόβλημα, κι έτσι αυτό δεν μπορεί να λυθεί, οπότε είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ξεκουραστούμε λίγο. Υπέροχα! Επιπλέον, τελευταία ο Άνωθεν δεν έχει ρωτήσει προσωπικά γι’ αυτό το ζήτημα, οπότε ούτε εμείς χρειάζεται ν’ αναφέρουμε το πρόβλημα. Γιατί να μην προσπαθήσουμε να βρούμε λίγο ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μας; Είναι απαραίτητο να γυρίσουμε την ταινία τόσο γρήγορα και να την ολοκληρώσουμε εγκαίρως; Μια χαρά είναι η πρόοδος που κάνουμε! Και τι έγινε αν δεν έχουμε ολοκληρώσει τα γυρίσματα; Μήπως θα καταδικαστούμε γι’ αυτό;» Αυτή είναι η στάση σας; Μήπως πιστεύετε ότι δεν υπάρχει τόσο αυστηρό χρονοδιάγραμμα για το έργο του οίκου του Θεού, κι έτσι μπορείτε να το τρενάρετε επ’ αόριστον; Μήπως θεωρείτε ότι, εφόσον ο Άνωθεν δεν ρωτά για το συγκεκριμένο ζήτημα και δεν το διερευνά, δεν είναι απαραίτητο ν’ ανησυχείτε ή να νιώθετε οποιαδήποτε πίεση και ότι δεν τρέχει και τίποτα αν απλώς λύνετε όποια ζητήματα μπορείτε και παραβλέπετε αυτά που δεν μπορείτε να λύσετε; Αυτή είναι η οπτική σας; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, όταν έχετε προβλήματα, δεν τ’ αναφέρετε; Μήπως επειδή αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής σάς έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους ή μήπως επειδή σας έχουν ρίξει ένα μαγικό φίλτρο αποχαύνωσης που έχει ως αποτέλεσμα να παραληρείτε και να μην μπορείτε να μιλήσετε; Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Όταν υπάρχουν προβλήματα, άραγε τα γνωρίζετε; Αν πείτε ότι δεν τα γνωρίζετε, τότε ψεύδεστε· αν τα γνωρίζετε κι ωστόσο δεν τ’ αναφέρετε, τότε, πρόκειται για αμέλεια και σοβαρή παραμέληση των ευθυνών σας, ενώ δεν δείχνετε καμία απολύτως αφοσίωση απέναντι στο καθήκον σας. Ακόμη κι αν εργάζεσαι στα εγκόσμια για να βγάλεις χρήματα, πρέπει και πάλι ν’ αξίζεις τον πενιχρό μισθό σου. Χώρια που σήμερα τρως το φαγητό του οίκου του Θεού, επιδιώκεις τη σωτηρία ενώ εκτελείς το καθήκον σου και μ’ αυτόν τον τρόπο ανοίγεις τον δρόμο και προετοιμάζεσαι για τον προορισμό σου. Δεν το κάνεις αυτό για τον οίκο του Θεού ούτε για οποιοδήποτε άτομο, πόσο μάλλον για Μένα· το κάνεις για τον εαυτό σου. Για να το θέσω κομψά, οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους για να κερδίσουν τη σωτηρία· αλλά για ν’ ακριβολογώ, το κάνουν για τον εαυτό τους, για ν’ αποκτήσουν ευλογίες και να έχουν έναν καλό προορισμό. Πρέπει να κατανοήσεις ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα· μην είσαι ανόητος. Δεν κάνεις το καθήκον σου για τους άλλους ή για τους γονείς σου ούτε το κάνεις για να δοξάσεις τους προγόνους σου ή για να τιμήσεις το όνομα της οικογένειάς σου· το κάνεις για τον εαυτό σου. Ο Θεός σε δημιούργησε και από τότε που δημιούργησε τον κόσμο, προκαθόρισε ότι θα γεννιόσουν κατά τις έσχατες ημέρες. Σε έφερε στον οίκο Του, σε άφησε ν’ ακούσεις τη φωνή Του, σε άφησε να τρως και να πίνεις τα λόγια Του καθημερινά και να λαμβάνεις παροχή ζωής, και σου έδωσε μια ευκαιρία για να μπορέσεις να κάνεις το καθήκον σου στον οίκο του Θεού. Αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία που έχεις ως δημιουργημένο ον να κερδίσεις τη σωτηρία, και είναι επίσης η μοναδική σου ευκαιρία. Αν, όσο κάνεις το καθήκον σου, καταστρέψεις αυτήν την ευκαιρία, τότε είτε λάβεις τιμωρία είτε κλάψεις και τρίξεις τα δόντια σου όταν τελικά πέσουν πάνω σου οι συμφορές, όλα αυτά θα τα έχεις προκαλέσει μόνος σου και θα το αξίζεις! Το φταίξιμο θα είναι δικό σου. Δεν χρειάζεται οι άλλοι να επωμίζονται τις δικές σου ευθύνες ούτε χρειάζεται να επωμίζεσαι εσύ τις ευθύνες των άλλων. Μόνο εσύ μπορείς ν’ αναλάβεις την ευθύνη για το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις και για ό,τι κάνεις σήμερα, και μόνο εσύ μπορείς να υποστείς τις τελικές συνέπειες. Αυτό που μπορώ να κάνω Εγώ είναι να σας βοηθήσω να κατανοήσετε τα πράγματα που οφείλω να πω και που σας λέω, καθώς και ν’ ανοίξω τον δρόμο για εσάς, ώστε να μπορέσετε να βαδίσετε στο μονοπάτι της σωτηρίας. Έχω εξηγήσει τα πάντα ξεκάθαρα, οπότε το πώς ακριβώς θα ενεργήσετε εξαρτάται από εσάς. Δεν ασχολούμαι με τις δικές σας υποθέσεις· απλώς εκτελώ το έργο που Μου αναλογεί και δεν κάνω περισσότερο έργο από αυτό. Δεν είναι γεγονός ότι κάνεις το καθήκον σου για χάρη του δικού σου προορισμού; Δεν είναι ηλίθιο να πεις: «Υπάρχουν πολλά προβλήματα, αλλά ο επικεφαλής μου δεν τ’ αναφέρει, οπότε δεν θα τ’ αναφέρω ούτε εγώ»; Δεν είναι υστερόβουλο; Ποια είναι η ευθύνη σου όταν βλέπεις ένα πρόβλημα; Η ευθύνη σου είναι να τους φωνάξεις όλους μαζί και να ηρεμήσετε, με σκοπό ν’ αναζητήσετε και να συναναστραφείτε πάνω στο πρόβλημα, ώστε να δείτε σε ποιο πεδίο έχει εμφανιστεί και να βρείτε την κύρια αιτία που το προκάλεσε. Αν, μετά από κάποια συζήτηση, βρεθεί η κύρια αιτία, αλλά δεν μπορείτε να λύσετε μόνοι σας το πρόβλημα, πρέπει να το αναφέρετε άμεσα στον Άνωθεν. Ποιος πρέπει να το αναφέρει; Θα πρέπει να βγεις εσύ μπροστά και να πεις: «Θα το αναφέρω εγώ. Αν αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, τότε μπορούμε να επιλέξουμε μερικούς εκπροσώπους και να το αναφέρουμε μαζί». Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν έχουμε επικεφαλής;» Εσύ απαντάς: «Αυτός δεν είναι επικεφαλής! Δεν εκπληρώνει καθόλου τις ευθύνες ενός ανθρώπινου όντος. Είναι απλώς ένα κτήνος με ανθρώπινη όψη και θα πρέπει να τον ξαποστείλουμε και να τον απαλλάξουμε από τα καθήκοντά του! Εφόσον δεν αναφέρει το πρόβλημα, θα πρέπει να το αναφέρουμε εμείς· είναι δική μας ευθύνη. Μόνο όταν θα έχουμε εκπληρώσει τις ευθύνες μας, θα μας αντιμετωπίσει ο Θεός σαν ανθρώπινα όντα. Αν γνωρίζουμε ξεκάθαρα ποιες είναι οι ευθύνες μας αλλά δεν τις εκπληρώνουμε, τότε δεν μας αξίζει να είμαστε άνθρωποι και σε καμία περίπτωση ο Θεός δεν θα μας θεωρεί ανθρώπους». Αν ο Θεός δεν σε θεωρεί άνθρωπο, τι υποδηλώνει αυτό ότι σε θεωρεί; Υποδηλώνει ότι σε θεωρεί γουρούνι ή σκυλί. Και τότε, άραγε θα σε σώσει και πάλι ο Θεός; Σε καμία περίπτωση. Αν, λοιπόν, δεν καταλήξεις μ’ έναν καλό προορισμό, δεν θα το έχεις προκαλέσει εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου αυτό; Και δεν θα έχεις κάνει μάταια το καθήκον σου; Από εσένα εξαρτάται να επιλέξεις το μονοπάτι σου και από εσένα εξαρτάται και να βαδίσεις πάνω σ’ αυτό. Όποιο μονοπάτι κι αν επιλέξεις και όποιες κι αν είναι οι τελικές συνέπειες, εσύ θα φέρεις την ευθύνη· κανείς δεν θ’ αναλάβει την ευθύνη για το μονοπάτι πάνω στο οποίο βαδίζεις και για τις συνέπειες που θα προκύψουν.

Αν, ως επικεφαλής και εργάτες, αγνοείτε τα προβλήματα που προκύπτουν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας, ενώ αναζητάτε, μάλιστα, διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες για να αποφύγετε την ευθύνη και δεν λύνετε ορισμένα προβλήματα που είστε ικανοί να λύσετε ούτε αναφέρετε στον Άνωθεν τα προβλήματα που δεν είστε ικανοί να λύσετε, λες και δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσάς, δεν παραμελείτε έτσι την υποχρέωσή σας; Είναι έξυπνο ή ανόητο να αντιμετωπίζετε με τέτοιο τρόπο το έργο της εκκλησίας; (Είναι ανόητο.) Δεν είναι ύπουλοι τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες; Δεν τους λείπει κάθε αίσθημα ευθύνης; Όταν συναντούν προβλήματα, τα αγνοούν· δεν είναι απερίσκεπτοι; Δεν είναι πονηροί; Οι πονηροί άνθρωποι είναι οι πιο ανόητοι από όλους. Πρέπει να είσαι ειλικρινής, να έχεις αίσθημα ευθύνης όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα και να αναζητάς την αλήθεια για να τα λύσεις με κάθε δυνατό μέσο. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είσαι πονηρός. Αν, όταν προκύπτουν προβλήματα, το μόνο που σε απασχολεί είναι να αποφεύγεις την ευθύνη και να νίπτεις τας χείρας σου, τότε ακόμη και οι άπιστοι θα σε καταδίκαζαν γι’ αυτήν τη συμπεριφορά, πόσο μάλλον ο οίκος του Θεού! Αυτή τη συμπεριφορά σίγουρα θα την καταδικάσει και θα την καταραστεί ο Θεός, ενώ ο εκλεκτός λαός του Θεού την αποστρέφεται και την απορρίπτει. Ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους και απεχθάνεται τους δόλιους και τους ύπουλους. Αν είσαι πονηρός άνθρωπος και ενεργείς ύπουλα, δεν θα σε αποστρέφεται ο Θεός; Θα σε αφήσει ο οίκος του Θεού να τη γλιτώσεις έτσι απλά; Αργά ή γρήγορα, θα λογοδοτήσεις. Ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους και αντιπαθεί τους πονηρούς. Όλοι θα πρέπει να το καταλάβουν αυτό ξεκάθαρα και να σταματήσουν να φέρονται μπερδεμένα και να κάνουν ανόητα πράγματα. Η προσωρινή άγνοια είναι δικαιολογημένη, αλλά αν κάποιος δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, τότε είναι πολύ πεισματάρης. Οι ειλικρινείς άνθρωποι μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη. Δεν σκέφτονται τα δικά τους κέρδη και τις δικές τους απώλειες· απλώς διαφυλάττουν το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Έχουν ευγενική και ειλικρινή καρδιά που μοιάζει με ένα δοχείο με καθαρό νερό που μπορεί κανείς να δει τον πυθμένα του με μια ματιά. Υπάρχει, επίσης, διαφάνεια στις πράξεις τους. Ένας δόλιος άνθρωπος ενεργεί πάντα ύπουλα, μονίμως προσποιείται, καλύπτει και κρύβει πράγματα, ενώ κουκουλώνεται σε απίστευτο βαθμό. Κανείς δεν μπορεί να διακρίνει έναν τέτοιον άνθρωπο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τις ενδόμυχες σκέψεις σου, αλλά ο Θεός μπορεί να εξετάσει εξονυχιστικά ό,τι έχεις στα μύχια της καρδιάς σου. Όταν ο Θεός δει ότι δεν είσαι ειλικρινής, ότι είσαι ύπουλο πράγμα, ότι ποτέ δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, ότι πάντα συμπεριφέρεσαι δόλια εναντίον Του και δεν Του παραδίδεις ποτέ την καρδιά σου, τότε δεν θα σε συμπαθεί, θα σε αποστρέφεται και θα σε εγκαταλείψει. Τι είδους άνθρωποι είναι όλοι αυτοί που ευημερούν μεταξύ των απίστων και αυτοί που είναι μαλαγάνες και εύστροφοι; Σας είναι ξεκάθαρο αυτό; Ποια είναι η ουσία τους; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι όλοι εξαιρετικά ακατάληπτοι, ότι είναι όλοι εξαιρετικά δόλιοι και πονηροί, ότι είναι αληθινοί διάβολοι και σατανάδες. Θα μπορούσε ο Θεός να σώσει τέτοιους ανθρώπους; Τίποτα δεν αποστρέφεται ο Θεός περισσότερο από τους διαβόλους —τους ανθρώπους που είναι δόλιοι και πονηροί— και σε καμία περίπτωση δεν θα σώσει τέτοιους ανθρώπους. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είστε τέτοιου είδους άνθρωποι. Σου λέω πως οι άνθρωποι που αποστρέφεται ο Θεός περισσότερο από όλους είναι αυτοί που παρατηρούν τα πάντα και είναι μονίμως σε εγρήγορση όταν μιλούν, που είναι επιδέξιοι και επιτήδειοι όταν αντιμετωπίζουν θέματα και υποδύονται έναν ρόλο που αρμόζει στην περίσταση· άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι αδύνατον να σωθούν. Όσο ωραία κι αν ακούγονται τα λόγια όλων εκείνων που ανήκουν στην κατηγορία των δόλιων και των πονηρών ανθρώπων, είναι όλα τους απατηλά λόγια και λόγια του διαβόλου. Όσο πιο ωραία ακούγονται τα λόγια τους τόσο περισσότερο είναι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι διάβολοι και σατανάδες. Αυτό ακριβώς το είδος ανθρώπων αποστρέφεται περισσότερο ο Θεός. Αυτό είναι απόλυτα σωστό. Τι λέτε: Μπορούν οι δόλιοι άνθρωποι, αυτοί που λένε συχνά ψέματα και οι μαλαγάνες να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Μπορούν να αποκτήσουν τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος; Με τίποτα. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους που είναι δόλιοι και πονηροί; Τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει, τους κάνει στην άκρη και δεν τους δίνει σημασία, θεωρεί ότι ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα ζώα. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι απλώς περιβάλλονται από ανθρώπινο δέρμα, και στην ουσία είναι διάβολοι και σατανάδες, είναι ζωντανοί νεκροί και ο Θεός δεν θα τους σώσει σε καμία περίπτωση. Σε τι κατάσταση βρίσκονται, λοιπόν, τώρα αυτοί οι άνθρωποι; Υπάρχει σκοτάδι στην καρδιά τους, δεν διαθέτουν αληθινή πίστη και, ό,τι κι αν τους συμβεί, ποτέ δεν διαφωτίζονται ούτε φωτίζονται. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με συμφορές και δεινά, προσεύχονται στον Θεό, αλλά ο Θεός δεν είναι μαζί τους· δεν έχουν τίποτα στο οποίο μπορούν να στηριχτούν αληθινά στην καρδιά τους. Προκειμένου να αποκτήσουν ευλογίες, προσπαθούν να δώσουν μια καλή παράσταση, αλλά δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους, διότι δεν έχουν συνείδηση και λογική. Δεν θα μπορούσαν να είναι καλοί άνθρωποι ακόμη και αν το ήθελαν· ακόμη κι αν ήθελαν να σταματήσουν να κάνουν κακά πράγματα, δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν τον εαυτό τους, δεν θα λειτουργούσε αυτό. Θα είναι σε θέση να γνωρίσουν τον εαυτό τους αφότου αποβληθούν και αποκλειστούν; Παρόλο που θα γνωρίζουν ότι τους άξιζε αυτό, δεν θα το παραδεχθούν σε κανέναν, και ακόμη κι αν φαίνονται ικανοί να κάνουν λίγο κάποιο καθήκον, θα συνεχίσουν να ενεργούν ύπουλα και να μην παράγουν σαφή αποτελέσματα στο έργο τους. Τι λέτε, λοιπόν; Είναι αυτοί οι άνθρωποι σε θέση να μετανοήσουν πραγματικά; Με τίποτα. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν διαθέτουν συνείδηση και λογική και δεν αγαπούν την αλήθεια. Ο Θεός δεν σώζει αυτού του είδους τους πονηρούς και κακούς ανθρώπους. Ποια ελπίδα υπάρχει για τέτοιους ανθρώπους στην πίστη στον Θεό; Η πίστη τους είναι ήδη άνευ σημασίας και είναι βέβαιο πως δεν θα κερδίσουν τίποτα απ’ αυτήν. Αν, καθ’ όλη τη διάρκεια της πίστης τους στον Θεό, οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, τότε, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, αυτό είναι ανώφελο· ακόμη κι αν πιστεύουν ως το τέλος, δεν θα κερδίσουν τίποτα. Προκειμένου οι άνθρωποι να κερδίσουν τον Θεό, πρέπει να κερδίσουν την αλήθεια. Μόνο αν κατανοήσουν την αλήθεια, κάνουν πράξη την αλήθεια και εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα θα έχουν κερδίσει την αλήθεια και θα έχουν αποκτήσει τη σωτηρία του Θεού· και μόνο τότε θα κερδίσουν την αναγνώριση και τις ευλογίες του Θεού· και μόνο έτσι θα έχουν κερδίσει τον Θεό. Αν οι άνθρωποι θέλουν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια, τότε το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουν είναι να μάθουν να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους, δηλαδή πρέπει να κάνουν καλά το καθήκον τους· αυτό είναι το κυριότερο πράγμα. Οι άνθρωποι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μαθαίνουν από τους ψευδο-επικεφαλής που κηρύττουν μόνο λόγια και δόγματα και δεν κάνουν αληθινό έργο, που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για ό,τι κι αν κάνουν, που ενεργούν πάντα επιπόλαια και καταλήγουν ν’ αποκλειστούν. Δεν είναι ασήμαντο ζήτημα να κάνει κανείς το καθήκον του· οι άνθρωποι αποκαλύπτονται στον μέγιστο βαθμό όταν εκτελούν το καθήκον τους και ο Θεός καθορίζει τις εκβάσεις των ανθρώπων με βάση τη συνεπή απόδοσή τους όταν κάνουν το καθήκον τους. Τι σημαίνει όταν κάποιος δεν κάνει καλά το καθήκον του; Σημαίνει ότι δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε μετανοεί αληθινά, και αποκλείεται από τον Θεό. Όταν οι ψευδο-επικεφαλής και οι ψευδο-εργάτες απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους, τι αντιπροσωπεύει αυτό; Αυτή είναι η στάση του οίκου του Θεού απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους και, ασφαλώς, αντιπροσωπεύει και τη στάση του Θεού απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους. Ποια είναι, λοιπόν, η στάση του Θεού απέναντι σε άχρηστους ανθρώπους όπως αυτοί; Τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει, τους καταδικάζει και τους αποκλείει. Θέλετε, λοιπόν, ακόμη να ενδίδετε στα οφέλη της θέσης και να είστε ψευδο-επικεφαλής;

Αφού οι άνθρωποι αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, ποιο είναι το πιο οδυνηρό και το πιο δυσάρεστο πράγμα που μπορεί να τους συμβεί; Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να μάθουν ότι έχουν αποπεμφθεί ή αποβληθεί και ότι έχουν αποκαλυφθεί και αποκλειστεί από τον Θεό· αυτό είναι ό,τι πιο οδυνηρό και λυπηρό, και κανείς δεν θέλει να του συμβεί κάτι τέτοιο αφού αρχίσει να πιστεύει στον Θεό. Πώς, λοιπόν, μπορούν οι άνθρωποι ν’ αποφύγουν να τους συμβεί κάτι τέτοιο; Θα πρέπει, τουλάχιστον, να ενεργούν σύμφωνα με τη συνείδησή τους, δηλαδή, θα πρέπει να μάθουν πρώτα πώς να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να είναι επιπόλαιοι, και θα πρέπει να μην καθυστερούν αυτό που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Εφόσον είσαι άνθρωπος, θα πρέπει να σκεφτείς ποιες είναι οι υποχρεώσεις ενός ανθρώπου. Δεν χρειάζεται ν’ αναφερθούν οι υποχρεώσεις τις οποίες εκτιμούν περισσότερο οι άπιστοι, όπως το να δείχνεις ευσέβεια στους γονείς σου, να τους φροντίζεις και να εξασφαλίζεις ότι θα αποκτήσει φήμη η οικογένειά σου. Όλα αυτά είναι κούφια και χωρίς κανένα πραγματικό νόημα. Ποια είναι η ελάχιστη υποχρέωση που θα πρέπει να εκπληρώσει ένα άτομο; Το πιο ρεαλιστικό είναι ο τρόπος με τον οποίο εκτελείς καλά το καθήκον σου τώρα. Με το να αρκείσαι πάντοτε στο να κάνεις απλά και μόνο τα διαδικαστικά, δεν εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου· ούτε με το να μπορείς μόνο να λες λόγια και δόγματα εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου. Μόνο αν κάνεις πράξη την αλήθεια και ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου. Μόνο όταν η άσκηση της αλήθειας από σένα είναι αποτελεσματική κι ωφέλιμη για τους ανθρώπους, θα έχεις εκπληρώσει πραγματικά την υποχρέωσή σου. Ανεξάρτητα από το καθήκον που κάνεις, μόνο όταν επιμένεις να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές στα πάντα θα έχεις εκπληρώσει πραγματικά την υποχρέωσή σου. Το να ενεργείς μηχανικά σύμφωνα με τον ανθρώπινο τρόπο δράσης σημαίνει ότι ενεργείς επιπόλαια· μόνο αν εμμένεις στις αλήθεια-αρχές, εκτελείς σωστά το καθήκον σου και εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου. Και όταν εκπληρώνεις την υποχρέωσή σου, αυτό δεν είναι η εκδήλωση αφοσίωσης; Αυτή είναι η εκδήλωση της εκτέλεσης του καθήκοντός σου με αφοσίωση. Μόνο όταν έχεις αυτό το αίσθημα ευθύνης, και αυτήν την αποφασιστικότητα και επιθυμία, καθώς και αυτήν την εκδήλωση αφοσίωσης απέναντι στο καθήκον σου, θα σε κοιτάξει ο Θεός ευνοϊκά και θα σε εγκρίνει. Αν δεν έχεις καν αυτό το αίσθημα ευθύνης, ο Θεός θα σε αντιμετωπίζει ως χασομέρη, ως μπουμπουνοκέφαλο, και θα σε σιχαίνεται. Από την ανθρώπινη οπτική, αυτό σημαίνει ότι δεν θα σε σέβεται, δεν θα σε παίρνει στα σοβαρά και θα σε περιφρονεί. Είναι όπως όταν δεν έχεις έρθει σ’ επαφή με κάποιον για ένα διάστημα, και μετά τον βλέπεις να μιλάει για ανεφάρμοστα πράγματα που ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, να φλυαρεί λέγοντας πράγματα που δεν είναι ρεαλιστικά, και παρατηρείς ότι του αρέσει να κομπάζει και να λέει μεγάλα λόγια και ότι δεν είναι αξιόπιστος· θα σου ενέπνεε σεβασμό; Θα τολμούσες να του εμπιστευτείς οποιαδήποτε εργασία; Ίσως, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, να καθυστερούσε την εργασία που θα του εμπιστευόσουν, κι επομένως δεν θα τολμούσες να εμπιστευτείς τίποτε σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο. Θα τον απεχθανόσουν από τα βάθη της καρδιάς σου και θα μετάνιωνες που είχες την οποιαδήποτε σχέση μαζί του. Θα ένιωθες ευτυχής που δεν του είχες εμπιστευτεί τίποτε και θα σκεφτόσουν ότι, αν το είχες κάνει, θα το μετάνιωνες για το υπόλοιπο της ζωής σου. Ας πούμε ότι αλληλεπιδράς με κάποιον και, μέσα από τη συζήτηση και την επαφή μαζί του, βλέπεις ότι όχι μόνο έχει καλή ανθρώπινη φύση, αλλά έχει και αίσθημα ευθύνης. Όταν του εμπιστεύεσαι μια εργασία, ακόμη κι αν του πεις κάτι εντελώς χαλαρά, το εντυπώνει στο μυαλό του και σκέφτεται τρόπους να χειριστεί την εργασία καλά για να σε ικανοποιήσει, ενώ αν δεν χειριστεί καλά την εργασία που του έχεις αναθέσει, μετά ντρέπεται να σε αντικρίσει· αυτός ο άνθρωπος έχει αίσθημα ευθύνης. Οι άνθρωποι που έχουν αίσθημα ευθύνης, εφόσον τους πει ή τους αναθέσει κάτι κάποιος —είτε είναι επικεφαλής ή εργάτης είτε ο Άνωθεν— θα σκέφτονται πάντα: «Αφού, λοιπόν, μ’ έχουν σε τόση εκτίμηση, πρέπει να χειριστώ καλά αυτό το ζήτημα και να μην τους απογοητεύσω». Δεν θα ένιωθες ήρεμος αν εμπιστευόσουν μια εργασία σε τέτοιους ανθρώπους που έχουν συνείδηση και λογική; Οι άνθρωποι στους οποίους μπορείς να εμπιστευτείς μια εργασία είναι σίγουρα αυτοί που βλέπεις ευνοϊκά και αυτοί στους οποίους έχεις εμπιστοσύνη. Συγκεκριμένα, αν έχουν χειριστεί αρκετές εργασίες για σένα και τις έχουν φέρει όλες σε πέρας πολύ ευσυνείδητα και έχουν ικανοποιήσει απόλυτα τις απαιτήσεις σου, τότε θα τους θεωρείς αξιόπιστους. Βαθιά μέσα σου, θα τους θαυμάζεις πραγματικά και θα τους έχεις σε εκτίμηση. Οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να σχετιστούν με τέτοιους ανθρώπους, πόσο μάλλον ο Θεός. Πιστεύετε ότι ο Θεός θα ήταν πρόθυμος να εμπιστευτεί το εκκλησιαστικό έργο και το καθήκον που υποχρεούνται να κάνουν οι άνθρωποι σε κάποιον που δεν είναι αξιόπιστος; (Όχι.) Όταν ο Θεός αναθέτει ένα αντικείμενο του εκκλησιαστικού έργου σε κάποιον, τι προσδοκία έχει από αυτόν; Πρώτον, ο Θεός ελπίζει ότι ο άνθρωπος αυτός είναι επιμελής και υπεύθυνος, ότι θ’ αντιμετωπίσει αυτό το αντικείμενο του έργου σαν ένα σπουδαίο ζήτημα και θα το χειριστεί αναλόγως και ότι θα το κάνει καλά. Δεύτερον, ο Θεός ελπίζει ότι αυτός ο άνθρωπος είναι άξιος εμπιστοσύνης, ότι όσος καιρός κι αν περάσει και όσο κι αν αλλάξει το περιβάλλον, δεν πρόκειται να κλονιστεί το αίσθημα ευθύνης του και ότι η ακεραιότητά του θ’ αντέξει τις δοκιμασίες. Αν είναι αξιόπιστος άνθρωπος, ο Θεός θα είναι ήσυχος και δεν θα χρειάζεται πλέον να επιβλέπει ή να παρακολουθεί αυτό το ζήτημα. Κι αυτό γιατί, βαθιά μέσα Του, θα τον εμπιστεύεται και θα είναι σίγουρος ότι θα ολοκληρώσει την εργασία που του έχει ανατεθεί χωρίς τίποτε να πάει στραβά. Όταν ο Θεός εμπιστεύεται μια εργασία σε κάποιον, αυτό δεν ελπίζει; (Ναι.) Τότε, μόλις κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού, θα πρέπει έπειτα να ξέρεις βαθιά μέσα σου πώς να ενεργείς για να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις του Θεού, πώς να καταφέρεις να σε δει ευνοϊκά ο Θεός και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη Του. Αν μπορείς να δεις ξεκάθαρα τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά σου, καθώς και τη στάση με την οποία προσεγγίζεις το καθήκον σου, αν έχεις αυτεπίγνωση και γνωρίζεις τι είσαι, δεν είναι τότε παράλογο ν’ απαιτείς να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός, να σου δείξει χάρη ή να έχεις ευνοϊκή μεταχείριση από Αυτόν; (Ναι.) Ακόμη κι εσύ ο ίδιος υποτιμάς τον εαυτό σου, ακόμη κι εσύ περιφρονείς τον εαυτό σου, κι ωστόσο απαιτείς να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός· αυτό δεν είναι λογικό. Επομένως, αν θέλεις να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός, θα πρέπει τουλάχιστον να γίνεις αξιόπιστος στα μάτια των άλλων. Αν θέλεις οι άλλοι να σ’ εμπιστεύονται, να σε βλέπουν ευνοϊκά, να σε έχουν σε εκτίμηση, τότε θα πρέπει τουλάχιστον να έχεις αξιοπρέπεια, να έχεις αίσθημα ευθύνης, να κρατάς τον λόγο σου και να είσαι αξιόπιστος. Επιπλέον, θα πρέπει να γίνεις επιμελής, υπεύθυνος και αφοσιωμένος απέναντι στον Θεό· τότε θα έχεις ουσιαστικά εκπληρώσει τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από σένα. Τότε θα υπάρχει ελπίδα να κερδίσεις την έγκριση του Θεού, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Άραγε, είναι δύσκολο να επιτευχθεί αυτό; (Όχι.) Ακόμη και οι άνθρωποι θέλουν να βρουν κάποιον αξιόπιστο για να χειρίζεται εργασίες και για να σχετίζονται μαζί του· είναι, λοιπόν, υπερβολικό να ζητά ο Θεός από τους ανθρώπους να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους και να έχει αυτήν τη μικρή απαίτηση από αυτούς; (Όχι, δεν είναι υπερβολικό.) Δεν είναι καθόλου υπερβολικό. Δεν το κάνει για να δυσκολέψει τους ανθρώπους· στην πραγματικότητα, είναι κάτι πολύ σωστό. Απλώς, όσον αφορά τους ανθρώπους, δεν τους κάνει καρδιά να το κάνουν αυτό, δεν αναλογίζονται τις σκέψεις του Θεού ούτε αντιλαμβάνονται τις προθέσεις του Θεού. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να έχουν συνεχώς απαιτήσεις από τον Θεό, λέγοντας: «Πρέπει να μ’ ευλογήσεις! Πρέπει να μου δείξεις χάρη! Πρέπει να με καθοδηγήσεις!» Τι κάνεις, λοιπόν, εσύ; Μπορείς να εκπληρώνεις αληθινά το καθήκον σου σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική σου; Μπορείς να είσαι αληθινά επιμελής, υπεύθυνος και αφοσιωμένος; Αυτή είναι η απολύτως ελάχιστη προϋπόθεση που πρέπει να πληροίς για να σε βλέπει ευνοϊκά ο Θεός. Προς αυτήν την κατεύθυνση δεν πρέπει να εργάζονται σκληρά οι άνθρωποι; Εφόσον πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να πασχίζεις για την αλήθεια και για τις απαιτήσεις του Θεού· αυτή είναι η κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να εργάζονται σκληρά οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι πρέπει να εργάζονται σκληρά προς τη σωστή κατεύθυνση. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα είναι πλέον μάταιη η αναζήτησή τους με σκοπό να ικανοποιήσουν τον Θεό.

Άραγε, οι ψευδο-επικεφαλής έχουν βαθιά μέσα τους καμία ιδέα σχετικά με την ικανοποίηση του Θεού μέσα από την πίστη τους σ’ Αυτόν; Έχουν οποιαδήποτε στάση; Ασφαλώς και όχι. Η στάση τους είναι απλώς και μόνο να τα κουτσοβολεύουν στον κόσμο, και έτσι αντιμετωπίζουν και τον Θεό, μ’ έναν απίστευτα ασεβή και περιφρονητικό τρόπο. Αυτή η στάση είναι εξαιρετικά ταπεινωτική και βλάσφημη απέναντι στον Θεό, και ο Θεός την απεχθάνεται. Ο Θεός τούς έδωσε ζωή και όλα όσα διαθέτει ένας άνθρωπος, κι ωστόσο η στάση τους απέναντι σε όλα όσα τους έχει δώσει ο Θεός, απέναντι στις ρυθμίσεις που κάνει ο Θεός για τη ζωή τους, απέναντι στην ανάθεση από τον Θεό και στο έργο Του και απέναντι στα δικά τους καθήκοντα είναι μια στάση απαξίωσης και περιφρόνησης. Τι σημαίνει «περιφρόνηση»; Σημαίνει να θέλει κανείς να τα κουτσοβολεύει καθημερινά και να μην παίρνει τίποτε στα σοβαρά. Ο Θεός απεχθάνεται στο έπακρο αυτήν τη στάση και γι’ αυτό δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να σώσει αυτούς τους ανθρώπους. Τι πρέπει να κατανοήσετε σ’ αυτό το σημείο; Ότι δεν πρέπει να είστε τέτοιοι άνθρωποι. Είτε είσαι επικεφαλής είτε όχι και είτε έχεις τη φιλοδοξία και την επιθυμία να γίνεις επικεφαλής είτε όχι, πρέπει πρώτα να μάθεις πώς να φέρεσαι και σε καμία περίπτωση να μην είσαι χασομέρης, αργόσχολος ή τιποτένιος. Όσον αφορά τη διαγωγή σου, θα πρέπει να έχεις έντιμη στάση, καθώς και αξιοπρέπεια και αίσθημα ευθύνης· αυτή είναι η απολύτως ελάχιστη προϋπόθεση. Μόνο πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο μπορούν οι άνθρωποι να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του Θεού και να ολοκληρώσουν την ανάθεσή Του. Αν δεν έχεις ούτε αυτό το ελάχιστο θεμέλιο, τότε δεν μένει τίποτε να ειπωθεί.

3 Απριλίου 2021