III. Οι ψευδοεπικεφαλής που είναι τεμπέληδες και ενδίδουν στις ανέσεις

Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω σε δύο είδη ψευδοεπικεφαλής. Υπάρχει κι άλλο ένα είδος ψευδοεπικεφαλής, στο οποίο αναφερόμαστε συχνά κατά τη συναναστροφή μας πάνω στο θέμα «των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών». Οι ψευδοεπικεφαλής αυτού του είδους έχουν κάποιο επίπεδο, δεν είναι χαζοί, έχουν τρόπους και μεθόδους στο έργο τους, καθώς και σχέδια για την επίλυση προβλημάτων, και όταν τους ανατίθεται ένα αντικείμενο του έργου, μπορούν να το υλοποιήσουν προσεγγίζοντας λίγο πολύ τ’ αναμενόμενα πρότυπα. Είναι σε θέση να εντοπίζουν οποιαδήποτε προβλήματα προκύπτουν στο έργο, και μάλιστα μπορούν να λύνουν κάποια από αυτά· όταν ακούνε τα προβλήματα που αναφέρουν κάποιοι άνθρωποι ή όταν παρατηρούν τη συμπεριφορά, τις εκδηλώσεις, τα λόγια και τις πράξεις κάποιων ανθρώπων, έχουν μια αντίδραση βαθιά μέσα τους, ενώ έχουν και τη δική τους άποψη και στάση. Ασφαλώς, αν αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και έχουν αίσθημα φορτίου, τότε όλα αυτά τα προβλήματα μπορούν να λυθούν. Ωστόσο, εντελώς απροσδόκητα, τα προβλήματα στο έργο που είναι υπό την ευθύνη του είδους των ανθρώπων πάνω στο οποίο συναναστρεφόμαστε σήμερα παραμένουν άλυτα. Γιατί; Επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν αληθινό έργο. Αγαπούν την άνεση και μισούν τη σκληρή δουλειά, οι προσπάθειές τους είναι καθαρά επιπόλαιες και επιφανειακές, τους αρέσει να τεμπελιάζουν και ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης, τους αρέσει να διατάζουν τους άλλους και απλώς ανοιγοκλείνουν λίγο το στόμα τους για να κάνουν κάποιες υποδείξεις, κι έπειτα θεωρούν ότι το έργο τους έχει ολοκληρωθεί. Δεν παίρνουν στα σοβαρά κανένα από τα αντικείμενα του αληθινού έργου της εκκλησίας ούτε το κρίσιμο έργο που τους εμπιστεύεται ο Θεός· δεν έχουν αυτό το αίσθημα φορτίου, και ακόμη κι αν ο οίκος του Θεού δίνει κατ’ επανάληψη έμφαση σ’ αυτά τα πράγματα, εκείνοι και πάλι δεν τα παίρνουν στα σοβαρά. Για παράδειγμα, δεν θέλουν να παρεμβαίνουν ούτε να ρωτάνε για το έργο παραγωγής ταινιών ή για το κειμενικό έργο του οίκου του Θεού ούτε θέλουν να εξετάζουν πώς προχωράνε αυτά τα είδη έργου και τι αποτελέσματα επιτυγχάνουν. Απλώς κάνουν κάποιες έμμεσες ερωτήσεις, και μόλις μάθουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που απασχολούνται μ’ αυτό το έργο και το κάνουν, οι ίδιοι δεν ασχολούνται άλλο μ’ αυτό. Ακόμη κι όταν ξέρουν πολύ καλά πως υπάρχουν προβλήματα στο έργο, και πάλι δεν θέλουν να συναναστραφούν πάνω σ’ αυτά και να τα λύσουν ούτε ρωτάνε ή διερευνούν πώς κάνουν οι άνθρωποι τα καθήκοντά τους. Γιατί δεν ρωτάνε και δεν διερευνούν αυτά τα πράγματα; Πιστεύουν ότι αν τα διερευνήσουν, τότε θα ανακαλύψουν πολλά προβλήματα που περιμένουν εκείνους να τα λύσουν, και κάτι τέτοιο θα τους γεμίσει έγνοιες. Αν πρέπει μονίμως να λύνουν προβλήματα, θα ζουν μια άκρως εξαντλητική ζωή! Αν ανησυχούν υπερβολικά, τότε το φαγητό θα τους φαίνεται πλέον άγευστο, δεν θα μπορούν να κοιμηθούν καλά, θα νιώθουν κουρασμένο το κορμί τους και θα ζουν μες στη μιζέρια. Γι’ αυτό, όταν βλέπουν ένα πρόβλημα, αν μπορούν να το αποφύγουν και να το αγνοήσουν, αυτό ακριβώς κάνουν. Ποιο είναι το πρόβλημα με τους ανθρώπους αυτού του είδους; (Είναι πολύ τεμπέληδες.) Πείτε Μου, ποιος έχει σοβαρό πρόβλημα: οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες ή οι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο; (Οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες.) Γιατί έχουν σοβαρό πρόβλημα οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες; (Οι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο δεν μπορούν να είναι επικεφαλής ή εργάτες, αλλά μπορούν να είναι κάπως αποτελεσματικοί όταν κάνουν ένα καθήκον που εμπίπτει στις ικανότητές τους. Ωστόσο, οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα· ακόμη κι αν έχουν επίπεδο, αυτό δεν έχει κανένα αποτέλεσμα.) Οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Για να το συνοψίσουμε με δυο λόγια, είναι άχρηστοι· είναι ανάπηροι δεύτερης κατηγορίας. Όσο καλό κι αν είναι το επίπεδο των ανθρώπων που είναι τεμπέληδες, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια βιτρίνα· παρόλο που έχουν καλό επίπεδο, αυτό είναι άχρηστο. Είναι πολύ τεμπέληδες· ξέρουν τι οφείλουν να κάνουν, αλλά δεν το κάνουν, και ακόμη κι αν γνωρίζουν ότι κάτι αποτελεί πρόβλημα, δεν αναζητούν την αλήθεια για να το λύσουν. Παρόλο που ξέρουν τι κακουχίες πρέπει να υπομείνουν για να είναι αποτελεσματικό το έργο, δεν είναι πρόθυμοι να υπομείνουν αυτές τις κακουχίες που αξίζουν τον κόπο· επομένως, δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν καμία αλήθεια ούτε μπορούν να κάνουν αληθινό έργο. Δεν θέλουν να υπομείνουν τις κακουχίες που οφείλουν να υπομένουν οι άνθρωποι· ξέρουν μόνο να ενδίδουν στις ανέσεις, ν’ απολαμβάνουν στιγμές χαράς και διασκέδασης και μια ελεύθερη και χαλαρή ζωή. Δεν είναι, άραγε, άχρηστοι; Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να υπομένουν κακουχίες δεν αξίζουν να ζουν. Όσοι επιθυμούν διαρκώς να ζουν σαν παράσιτα είναι άνθρωποι χωρίς συνείδηση ή λογική· είναι κτήνη και δεν είναι κατάλληλοι ούτε για να κάνουν τη δουλειά ενός απλού δουλευτή. Επειδή δεν μπορούν να υπομείνουν κακουχίες, ακόμη κι όταν κάνουν τη δουλειά ενός απλού δουλευτή, δεν μπορούν να την κάνουν καλά, ενώ και να θέλουν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια, έχουν ακόμη μικρότερη ελπίδα να το καταφέρουν. Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να υποφέρει και δεν αγαπά την αλήθεια είναι άχρηστος· δεν έχει τα προσόντα ούτε για να κάνει τη δουλειά ενός απλού δουλευτή. Είναι ένα κτήνος, δεν έχει ίχνος ανθρώπινης φύσης. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει ν’ αποκλείονται· μόνο αυτό συνάδει με τις προθέσεις του Θεού.

Κάποιοι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τις γεωργικές εργασίες και είναι ιδιαίτερα επιμελείς· έχουν ένα πλάνο στο μυαλό τους και ξέρουν ποια εργασία να κάνουν την κάθε εποχή. Όταν έρχεται η στιγμή να οργώσουν τα χωράφια, πάνε στο κάθε κομμάτι γης και ρίχνουν μια ματιά. Συγκρίνουν αυτό που σκόπευαν να φυτέψουν στο κάθε κομμάτι γης με την πραγματική κατάσταση του ίδιου του χωραφιού και βλέπουν κατά πόσο το πλάνο τους είναι κατάλληλο και κατά πόσο εναρμονίζεται με τις πραγματικές συνθήκες. Επιπλέον, βλέπουν πόσο υγρό ή ξηρό είναι το έδαφος τη συγκεκριμένη χρονιά, τι λίπασμα χρειάζεται και τι είναι κατάλληλο να φυτευτεί εκεί. Μόλις ρίξουν μια ματιά και αντιληφθούν αυτά τα πράγματα, ρωτάνε αμέσως αν έχουν καλλιεργηθεί φυτάρια και πόσα απ’ αυτά έχουν αναπτυχθεί, κι έπειτα πάνε στο θερμοκήπιο για να ρίξουν μια ματιά εκεί και να δουν κατά πόσο ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξή τους είναι αξιόπιστος ή κατά πόσο θα καταστρέψει τα φυτάρια. Αν ένας άνθρωπος δεν αρκεί για να γίνει αυτή η δουλειά, αναθέτουν σε κάποιον ακόμη να συνεργαστεί μαζί του, και οι δυο τους επιβλέπουν ο ένας τον άλλον. Άραγε, το κάνουν αυτό οι άνθρωποι που είναι τεμπέληδες; Όχι. Αν δεν τους επιβλέπει και δεν τους παροτρύνει κανείς, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να επισκεφθούν οι ίδιοι την τοποθεσία· αν ο οίκος του Θεού δεν ρωτήσει για την πρόοδο ενός αντικειμένου του έργου, τότε σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να πάρουν την πρωτοβουλία να επιθεωρήσουν την πραγματική κατάσταση αυτού του έργου. Οι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο, ό,τι κι αν κάνουν, το κάνουν πάντα μόνοι τους, αλλά είναι ανίκανοι να ξεχωρίσουν τι είναι επείγον και σημαντικό και τι όχι, κι απλώς ενεργούν στα τυφλά. Αντιθέτως, οι τεμπέληδες άνθρωποι είναι αρκετά έξυπνοι και ό,τι κι αν κάνουν, απλώς τους αρέσει ν’ ανοιγοκλείνουν το στόμα τους και να διατάζουν τους άλλους να κάνουν το έργο· ποτέ δεν κάνουν κάτι μόνοι τους ούτε μπορούν να κάνουν αληθινό έργο. Σκέφτονται: «Αρκεί να κάνω ένα τηλεφώνημα ή να στείλω ένα μήνυμα για να ρωτήσω δυο πράγματα και η δουλειά μου θα έχει γίνει, το ζήτημα θα έχει λυθεί. Έτσι γλιτώνω πολύ κόπο! Δείτε τι επίπεδο έχω ως επικεφαλής. Δυο λόγια να πω και μπορώ να τελειώσω τη δουλειά· δεν εκπληρώνω και τις ευθύνες μου έτσι; Δεν παραμελώ τις ευθύνες μου. Αν ο Άνωθεν με ρωτήσει γι’ αυτά τα πράγματα, μπορώ να του απαντήσω με μεγάλη άνεση και να δώσω μια ξεκάθαρη εξήγηση. Ποιο το νόημα να πάω στην τοποθεσία του έργου και να ρίξω μια ματιά; Θα έπρεπε να ταλαιπωρηθώ και να υποφέρω· άσε που το δέρμα μου θα μαύριζε από τον ήλιο. Δεν υπάρχει λόγος να περάσω μια τέτοια τυπική διαδικασία. Αν μπορώ να γλιτώσω λίγη ταλαιπωρία, τότε αυτό θα κάνω. Δεν υπάρχει λόγος να δυσκολεύω τόσο τον εαυτό μου». Δεν είναι αρκετά «έξυπνοι»; Οι άνθρωποι αυτού του είδους, όταν εργάζονται, ακολουθούν με μεγάλη επιδεξιότητα τον πιο εύκολο και σύντομο δρόμο για να πετύχουν τους στόχους τους και έχουν τους δικούς τους τρόπους και τις δικές τους μεθόδους. Δεν κάνουν τίποτα μόνοι τους ούτε συμμετέχουν σε τίποτα. Απλώς κάνουν τηλεφωνήματα για να ρωτήσουν, κάνουν μόνο τα απολύτως τυπικά, και με το που κλείσουν το τηλέφωνο, πηγαίνουν για ύπνο ή για μασάζ και αρχίζουν να ενδίδουν στη σάρκα τους. Οι άνθρωποι αυτού του είδους ξέρουν πραγματικά πώς «να κάνουν έργο», ξέρουν πραγματικά πώς να βρίσκουν ευκαιρίες να τεμπελιάζουν και ξέρουν πραγματικά πώς να κάνουν μόνο τα απολύτως τυπικά και να εξαπατούν τους άλλους! Σε τι ωφελεί το γεγονός ότι έχουν λίγο επίπεδο; Είναι σαν εκείνους τους αξιωματούχους στο κράτος του Κομμουνιστικού Κόμματος που, μόλις πάνε στη δουλειά, απλώς πίνουν τσάι και διαβάζουν την εφημερίδα, ενώ, πριν καν τελειώσει η δουλειά της ημέρας, εκείνοι αρχίζουν να σκέφτονται τι θα φάνε και πού θα πάνε να διασκεδάσουν· ζουν μια πραγματικά καλή ζωή. Αυτήν την αρχή ακολουθούν στο έργο τους και οι ψευδοεπικεφαλής αυτού του είδους· δεν υπομένουν καμία κακουχία, δεν αντέχουν καμία καταπόνηση, κι ωστόσο ενεργούν και πάλι σαν αξιωματούχοι και απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης, ενώ οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές δεν μπορούν να δουν ότι αυτό είναι πρόβλημα. Έτσι εργάζονται οι ψευδοεπικεφαλής αυτού του είδους· δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο και δεν πηγαίνουν επιτόπου για να παρακολουθήσουν και να επιθεωρήσουν το έργο. Μπορούν, λοιπόν, να εντοπίσουν προβλήματα στο έργο; (Όχι.) Οι ψευτο-πνευματικοί ψευδοεπικεφαλής και οι ψευδοεπικεφαλής που έχουν χαμηλό επίπεδο είναι τυφλοί, παρόλο που τα μάτια τους είναι ορθάνοιχτα, και δεν μπορούν να δουν τα προβλήματα· τι γίνεται, λοιπόν, στην περίπτωση των άχρηστων ανθρώπων αυτού του είδους; Λένε: «Δεν συμμετέχω σε αληθινό έργο ούτε πηγαίνω επιτόπου για να ενταχθώ στο πλήθος των ανθρώπων που εργάζονται εκεί, οπότε αν τυχόν προκύψουν προβλήματα, δεν μπορείς να πεις ότι είμαι τυφλός παρόλο που τα μάτια μου είναι ορθάνοιχτα. Δεν έχω πάει στην τοποθεσία ούτε έχω δει τα προβλήματα, επομένως, και να προκύψουν προβλήματα, τι σχέση θα έχει αυτό μ’ εμένα; Θα πρέπει να βρεις τους ανθρώπους που εμπλέκονται». Δεν είναι πραγματικά πονηροί αυτοί οι τύποι; Νομίζουν ότι το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να δίνουν εντολές και να ρυθμίζουν κατάλληλα τους ανθρώπους κι αυτό είναι όλο· έτσι έχουν εκπληρώσει τις ευθύνες τους και μπορούν έπειτα ν’ απολαμβάνουν με θρασύτητα τον χρόνο τους χαλαρώνοντας και διασκεδάζοντας. Όποια προβλήματα κι αν υπάρχουν χαμηλότερα στην ιεραρχία, δεν κάνουν καθόλου ερωτήσεις, και για να σπεύσουν να χειριστούν ένα πρόβλημα, πρέπει πρώτα να το αναφέρει κάποιος στον Άνωθεν. Καθημερινά, εστιάζουν μόνο στο πώς θ’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης, βολτάρουν χαλαρά εδώ κι εκεί, παριστάνουν ότι επιθεωρούν το έργο, αλλά στην πραγματικότητα δεν πάνε ποτέ κάπου όπου υπάρχει όντως πρόβλημα και δεν επιθεωρούν ποτέ το κρίσιμο έργο· δεν είναι ακριβώς όπως οι αξιωματούχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος που κάνουν πάντα μόνο επιφανειακές προσπάθειες και εκτελούν μόνο έργο που τους κάνει να δείχνουν καλή εικόνα προς τα έξω; Δίνουν ωραίες υποσχέσεις ότι θα κάνουν το έργο που τους αναθέτουν, αλλά δεν το παρακολουθούν ούτε το επιβλέπουν, και ακόμη κι αν πάνε στην τοποθεσία του έργου, απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να κάνουν οι ίδιοι το έργο ή να λύσουν οι ίδιοι τα ζητήματα. Σκέφτονται: «Δεν υπάρχει λόγος να υποφέρω και να πληρώσω ένα τίμημα για να κάνω αυτά τα πράγματα. Αρκεί που είναι κάποιος εκεί και τα κάνει. Ούτως ή άλλως, δεν κερδίζω χρήματα, οπότε μου αρκεί απλώς να τα κουτσοβολεύω». Μπορούν, άραγε, να κάνουν καλά το έργο τους, όταν έχουν αυτήν την νοοτροπία; Έχουν ένα μικρό σχέδιο στο μυαλό τους, και σκέφτονται: «Όσο φαγητό τρώω, τόσο ακριβώς θα δουλεύω, και θα τα βγάζω ίσα ίσα πέρα κάθε μέρα χωρίς να χολοσκάω». Κι ωστόσο, δεν κάνουν ποτέ συγκεκριμένο έργο και δεν τους βλέπει ποτέ κανείς στην τοποθεσία του έργου. Πού βρίσκονται, λοιπόν; Περνάνε καλά σ’ ένα όμορφο και ασφαλές μέρος όπου μπορούν να τρώνε, να πίνουν και να κοιμούνται καλά, ζουν σαν βασιλιάδες· κάνουν τακτικά το μπάνιο τους, κάνουν τακτικά το μασάζ τους και αλλάζουν τακτικά τα ρούχα τους, ενώ δεν υποφέρουν καθόλου. Ποτέ δεν στοχάζονται τι αληθινό έργο μπορούν να κάνουν, τι αληθινά προβλήματα μπορούν να λύσουν, ποια ήταν η συμβολή τους στο έργο του οίκου του Θεού και πώς έχουν τα προσόντα ν’ απολαμβάνουν όλα αυτά τα όμορφα πράγματα· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τίποτε από αυτά. Τι σόι πράγμα είναι αυτοί οι άνθρωποι; Αυτοί οι άθλιοι δεν έχουν καθόλου αυτογνωσία, είναι ξεδιάντροποι και δεν τους αξίζει να είναι επικεφαλής και εργάτες της εκκλησίας.

Όλοι οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν ποτέ αληθινό έργο. Φέρονται λες και ο ηγετικός ρόλος που έχουν είναι μια θέση αξιωματούχου, και απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης, ενώ το καθήκον που οφείλουν να εκτελούν και το έργο που οφείλουν να κάνουν ως επικεφαλής το αντιμετωπίζουν ως βάρος, ως μπελά. Μέσα τους, είναι γεμάτοι αντίσταση απέναντι στο έργο της εκκλησίας: Όταν τους ζητείται να επιβλέψουν το έργο και να μάθουν τι ζητήματα υπάρχουν σ’ αυτό, τα οποία πρέπει να παρακολουθήσουν και να επιλύσουν, είναι γεμάτοι απροθυμία. Αυτό είναι το έργο που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, είναι η δουλειά τους. Εάν δεν το κάνεις και δεν είσαι διατεθειμένος να το κάνεις, τότε γιατί εξακολουθείς να θέλεις να είσαι επικεφαλής ή εργάτης; Κάνεις το καθήκον σου για να λαμβάνεις υπόψη σου τις προθέσεις του Θεού ή για να είσαι αξιωματούχος και να απολαμβάνεις τα οφέλη της θέσης; Αν έγινες επικεφαλής απλώς και μόνο για να κατέχεις κάποιο αξίωμα, δεν είναι λίγο ξεδιάντροπο αυτό; Αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν τον πιο τιποτένιο χαρακτήρα, δεν έχουν ίχνος αξιοπρέπειας και ντροπής. Εάν θες ν’ απολαμβάνεις τις σαρκικές ανέσεις, τότε γύρνα γρήγορα πίσω στον κόσμο, πάλεψε, πάρε με τη βία και άρπαξε ό,τι μπορείς· δεν πρόκειται να ανακατευτεί κανείς. Ο οίκος του Θεού είναι μέρος για να κάνει τα καθήκοντά του ο εκλεκτός λαός του Θεού και να Τον λατρεύει. Είναι μέρος για να επιδιώξουν οι άνθρωποι την αλήθεια και να λάβουν τη σωτηρία. Δεν είναι μέρος για να ενδίδει κανείς στις σαρκικές ανέσεις, πόσο μάλλον μέρος που επιτρέπει στους ανθρώπους να ζουν σαν βασιλιάδες. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν καταλαβαίνουν από ντροπή· είναι ξεδιάντροποι και δεν έχουν ίχνος λογικής. Όποια συγκεκριμένη εργασία και αν τους ανατεθεί, δεν την παίρνουν στα σοβαρά και τη βάζουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους· παρόλο που στα λόγια ανταποκρίνονται πολύ καλά, δεν κάνουν τίποτα αληθινό. Δεν είναι ανήθικο αυτό; Δεν είναι μόνο πως δεν κάνουν αληθινό έργο, αλλά θέλουν, μάλιστα, να έχουν μόνο αυτοί την εξουσία, να έχουν στα δικά τους χέρια τον έλεγχο των οικονομικών, του προσωπικού και κάθε άλλου ζητήματος, και να τους δίνουν οι άλλοι αναφορά σε καθημερινή βάση. Στην πραγματικότητα, είναι ιδιαίτερα επιμελείς με αυτά τα πράγματα. Όταν έρχεται η ώρα να συντάξουν για τον Άνωθεν μια αναφορά για το έργο, αποδίδουν στον εαυτό τους τα αποτελέσματα όλου του έργου που έχουν κάνει οι αδελφοί και οι αδελφές, έτσι ώστε ο Άνωθεν να πιστέψει εσφαλμένα πως έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά, ενώ, στην πραγματικότητα, τα πάντα τα έχουν κάνει άλλοι. Πόσοι άνθρωποι έχουν κερδηθεί μέσω του κηρύγματος του ευαγγελίου, ποιοι άνθρωποι έχουν προαχθεί και καλλιεργούνται, ποιοι έχουν απομακρυνθεί από τις θέσεις τους, ποιοι έχουν εκκαθαριστεί και ούτω καθεξής —καμιά από αυτές τις συγκεκριμένες εργασίες δεν την έχουν κάνει οι ίδιοι, κι όμως έχουν το θράσος να συντάσσουν αναφορές γι’ αυτές. Δεν είναι ξεδιάντροποι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν φέρονται με δόλο; Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ δόλιοι και πονηροί! Νομίζουν πως είναι έξυπνοι· στην πραγματικότητα, πέφτουν οι ίδιοι θύματα στα έξυπνα κόλπα τους και, στο τέλος, αυτοί φταίνε που αποκαλύπτονται και αποκλείονται. Ανεξάρτητα από το τι έργο κάνουν κάποιοι άνθρωποι ή τι καθήκον εκτελούν, είναι ανίκανοι σε αυτό, δεν μπορούν να το επωμιστούν και είναι ανίκανοι να εκπληρώσουν οποιαδήποτε από τις υποχρεώσεις ή τις ευθύνες που οφείλει να εκπληρώσει ένας άνθρωπος. Δεν είναι σκουπίδια; Είναι ακόμη άξιοι να ονομάζονται άνθρωποι; Με εξαίρεση τους κουτούς, τους νοητικά ανάπηρους και όσους πάσχουν από σωματικές αναπηρίες, υπάρχει κάποιος εν ζωή που δεν οφείλει να κάνει τα καθήκοντά του και να εκπληρώνει τις ευθύνες του; Όμως, αυτού του είδους τα άτομα είναι πάντα ύπουλα, τεμπελιάζουν και δεν επιθυμούν να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους και, συνεπεία αυτού, δεν θέλουν να είναι σωστά ανθρώπινα όντα. Ο Θεός τούς έδωσε την ευκαιρία να είναι ανθρώπινα όντα, καθώς και επίπεδο και χαρίσματα, όμως δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να κάνουν το καθήκον τους. Δεν κάνουν τίποτα, θέλουν, όμως, να ευχαριστιούνται συνεχώς απολαύσεις. Είναι κατάλληλο να ονομάζεται άνθρωπος ένα τέτοιο άτομο; Ανεξάρτητα από το έργο που τους δίνεται —είτε είναι σημαντικό είτε συνηθισμένο, δύσκολο ή απλό— είναι πάντα επιπόλαιοι και ύπουλοι και πάντα τεμπελιάζουν. Όταν προκύπτουν προβλήματα, προσπαθούν να επιρρίψουν την ευθύνη γι’ αυτά σε άλλους, ενώ οι ίδιοι δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη και θέλουν να συνεχίσουν να ζουν την παρασιτική τους ζωή. Δεν είναι άχρηστα σκουπίδια; Στην κοινωνία, ποιος δεν χρειάζεται να είναι αυτάρκης για να βγάζει τα προς το ζην του; Όταν ένα άτομο ενηλικιωθεί, πρέπει να φροντίζει τον εαυτό του. Οι γονείς του έχουν εκπληρώσει την ευθύνη τους. Ακόμη κι αν οι γονείς του ήταν πρόθυμοι να τον υποστηρίξουν, θα ένιωθε άβολα. Οφείλει να μπορεί να συνειδητοποιήσει πως οι γονείς του έχουν ολοκληρώσει την αποστολή τους —τον μεγάλωσαν— και είναι ένας αρτιμελής ενήλικας που θα πρέπει να μπορεί να ζει ανεξάρτητα. Αυτή δεν είναι η ελάχιστη λογική που οφείλει να έχει ένας ενήλικας; Εάν κάποιος έχει όντως λογική, δεν θα μπορούσε να συνεχίσει ποτέ να απομυζά τους γονείς του, θα φοβόταν την κοροϊδία των άλλων, την ταπείνωση. Έχει, λοιπόν, λογική ένας άνθρωπος που αγαπά τις ανέσεις και μισεί τη δουλειά; (Όχι.) Θέλει διαρκώς κάτι άνευ ανταλλάγματος· δεν θέλει ποτέ να εκπληρώνει καμία ευθύνη, εύχεται να έπεφταν καλούδια από τον ουρανό κατευθείαν στο στόμα του, θέλει πάντα να του παρέχουν τρία πλήρη γεύματα την ημέρα, κάποιον να τον σερβίρει και να απολαμβάνει καλό φαγητό και ποτό χωρίς να κάνει το παραμικρό έργο. Δεν είναι αυτή η νοοτροπία του παράσιτου; Και οι άνθρωποι που είναι παράσιτα έχουν συνείδηση και λογική; Έχουν ακεραιότητα και αξιοπρέπεια; Σε καμία περίπτωση. Είναι όλοι εντελώς ανεπρόκοποι χαραμοφάηδες, όλοι κτήνη χωρίς συνείδηση ή λογική. Κανένας από αυτούς δεν είναι κατάλληλος να παραμένει στον οίκο του Θεού.

Ας υποθέσουμε ότι η εκκλησία κανονίζει να κάνεις μια δουλειά κι εσύ λες: «Είτε αυτή η δουλειά μού εξασφαλίζει κάποια προσοχή είτε όχι, αφού μου δόθηκε, θα την κάνω καλά και θα αναλάβω αυτήν την ευθύνη. Αν κανονίσουν να κάνω έργο φιλοξενίας, θα τα δώσω όλα για να το κάνω καλά· θα φροντίσω καλά τους αδελφούς και τις αδελφές, και θα βάλω τα δυνατά μου για να εξασφαλίσω πως όλοι θα είναι ασφαλείς. Αν κανονίσουν να κηρύξω το ευαγγέλιο, θα εφοδιαστώ με την αλήθεια και θα κηρύξω καλά το ευαγγέλιο με αγάπη και θα εκπληρώσω το καθήκον μου. Αν κανονίσουν να μάθω μια ξένη γλώσσα, θα τη μελετήσω με όλη μου την καρδιά, θα δουλέψω σκληρά και θα προσπαθήσω να την κατακτήσω το συντομότερο δυνατό, μέσα σε ένα ή δύο χρόνια, ώστε να μπορώ να μαρτυρήσω για τον Θεό στους ξένους. Αν μου ζητηθεί να γράφω άρθρα μαρτυρίας, θα εκπαιδευτώ ευσυνείδητα για να το καταφέρω, θα βλέπω τα πράγματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και θα μάθω για τη γλώσσα. Παρόλο που μπορεί να μην είμαι σε θέση να γράφω άρθρα με ωραία πεζογραφική γραφή, θα είμαι τουλάχιστον σε θέση να επικοινωνώ με σαφήνεια τη βιωματική μαρτυρία μου, να συναναστρέφομαι κατανοητά σχετικά με την αλήθεια και να δίνω αληθινή μαρτυρία για τον Θεό, έτσι ώστε οι άνθρωποι να διαπαιδαγωγούνται και να ωφελούνται όταν διαβάζουν τα άρθρα μου. Οποιαδήποτε δουλειά μού αναθέσει η εκκλησία, θα την αναλάβω με όλη μου την καρδιά και τη δύναμη. Αν υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω ή αν προκύψει κάποιο πρόβλημα, θα προσευχηθώ στον Θεό, θα αναζητήσω την αλήθεια, θα λύσω τα προβλήματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και θα κάνω καλά τη δουλειά. Όποιο κι αν είναι το καθήκον μου, θα βάλω όλα τα μέσα που διαθέτω για να το κάνω καλά και να ικανοποιήσω τον Θεό. Για ό,τι μπορώ να πετύχω, θα κάνω ό,τι μπορώ για να επωμιστώ όλη την ευθύνη που πρέπει να επωμιστώ, και τουλάχιστον, δεν θα πάω ενάντια στη συνείδηση και τη λογική μου, ούτε θα είμαι επιπόλαιος και ύπουλος, ούτε θα λουφάρω και θα ενδίδω στους καρπούς των κόπων των άλλων. Τίποτα από όσα κάνω δεν θα υπολείπεται του προτύπου της συνείδησης». Αυτό είναι το ελάχιστο πρότυπο της διαγωγής, και όποιος κάνει το καθήκον του με τέτοιον τρόπο έχει πιθανόν τα προσόντα να θεωρηθεί άνθρωπος με συνείδηση και λογική. Πρέπει τουλάχιστον να έχεις καθαρή συνείδηση όταν κάνεις το καθήκον σου, και πρέπει τουλάχιστον να αξίζεις τα τρία γεύματά σου την ημέρα και να μη ζεις παρασιτικά. Αυτό ονομάζεται αίσθημα ευθύνης. Είτε το επίπεδό σου είναι υψηλό είτε χαμηλό και είτε καταλαβαίνεις την αλήθεια είτε όχι, πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να έχεις αυτήν τη στάση: «Αφού μου ανατέθηκε να κάνω αυτό το έργο, πρέπει να το αντιμετωπίσω σοβαρά, πρέπει να το κάνω μέλημά μου και να βάλω όλη μου την καρδιά και τη δύναμη για να το κάνω καλά. Όσο για το αν μπορώ να το κάνω τέλεια, δεν τολμώ να δώσω εγγύηση, αλλά έχω την εξής στάση: θα κάνω ό,τι μπορώ για να το εκτελέσω καλά, και σίγουρα δεν θα είμαι επιπόλαιος απέναντί του. Αν προκύψει κάποιο πρόβλημα στο έργο, τότε θα πρέπει να αναλάβω την ευθύνη και να διασφαλίσω ότι θα πάρω ένα μάθημα από αυτό και θα κάνω καλά το καθήκον μου». Αυτή είναι η σωστή στάση. Έχετε εσείς μια τέτοια στάση; Μερικοί λένε: «Δεν χρειάζεται απαραίτητα να κάνω καλή δουλειά στην εργασία που μου ανατίθεται. Θα κάνω απλώς ό,τι μπορώ κι ας βγει ό,τι θέλει. Δεν χρειάζεται να κουράζομαι τόσο πολύ ή να με πιάνει άγχος μήπως κάνω κάτι λάθος, ούτε χρειάζεται να πιέζομαι τόσο. Τι νόημα έχει να κουράζομαι τόσο πολύ; Στο κάτω-κάτω, διαρκώς δουλεύω, δεν κάθομαι». Αυτού του είδους η στάση απέναντι στο καθήκον είναι ανεύθυνη. «Αν έχω όρεξη να δουλέψω, θα κάνω λίγη δουλειά. Θα κάνω απλώς ό,τι μπορώ κι ας βγει ό,τι θέλει. Δεν χρειάζεται να το πάρω και τόσο σοβαρά». Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν υπεύθυνη στάση απέναντι στο καθήκον τους ούτε έχουν αίσθημα ευθύνης. Τι είδους άτομο είστε εσείς; Εάν είστε το πρώτο είδος ανθρώπου, τότε είστε άτομο με λογική και ανθρώπινη φύση. Εάν είστε το δεύτερο είδος ανθρώπου, τότε δεν διαφέρετε από το είδος των ψευδοεπικεφαλής που μόλις ανέλυσα. Απλώς χαραμίζεις τις μέρες σου άσκοπα: «Θ’ αποφύγω την κούραση και τις κακουχίες και απλώς θα διασκεδάζω περισσότερο. Ακόμη κι αν κάποτε απαλλαγώ από τα καθήκοντά μου, δεν θα έχω χάσει τίποτα. Τουλάχιστον θα έχω απολαύσει τα οφέλη της θέσης για λίγες μέρες, δεν θα είναι απώλεια για μένα. Εάν επιλεγώ για επικεφαλής, έτσι θα ενεργήσω». Τι γνώμη έχετε γι’ αυτού του είδους τη νοοτροπία που έχει αυτός ο άνθρωπος; Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι δύσπιστοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο. Εάν έχεις όντως αίσθημα ευθύνης, τότε αυτό δείχνει ότι έχεις συνείδηση και λογική. Ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη ή μικρή είναι η εργασία, ανεξάρτητα από το ποιος σου την αναθέτει, είτε σου την εμπιστεύεται ο οίκος του Θεού είτε στην αναθέτει κάποιος επικεφαλής ή εργάτης της εκκλησίας, η στάση σου θα πρέπει να είναι η εξής: «Εφόσον αυτό το καθήκον έχει ανατεθεί σ’ εμένα, πρόκειται για εξύψωση και χάρη από τον Θεό. Θα πρέπει να το κάνω καλά σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Παρότι έχω μέτριο επίπεδο, είμαι πρόθυμος ν’ αναλάβω αυτήν την ευθύνη και να δώσω ό,τι έχω για ν’ ανταποκριθώ καλά. Αν δεν τα πάω καλά, θα πρέπει ν’ αναλάβω την ευθύνη γι’ αυτό, κι αν τα πάω καλά, δεν μου αναλογούν εύσημα. Αυτό οφείλω να κάνω». Γιατί λέω ότι το πώς αντιμετωπίζει κανείς το καθήκον του είναι θέμα αρχής; Εάν έχεις πραγματικά αίσθημα ευθύνης κι είσαι υπεύθυνο άτομο, τότε είσαι σε θέση να επωμιστείς το έργο της εκκλησίας και να εκπληρώσεις το καθήκον που υποτίθεται ότι πρέπει να εκπληρώσεις. Εάν παίρνεις το καθήκον σου αψήφιστα, τότε η άποψή σου για την πίστη στον Θεό δεν είναι σωστή και η στάση σου απέναντι στον Θεό και το καθήκον σου είναι προβληματική. Η άποψή σου σχετικά με το καθήκον σου είναι να το κάνεις επιπόλαια και απλώς να τα κουτσοβολεύεις, και είτε είναι κάτι που είσαι πρόθυμος να κάνεις είτε όχι, είτε είναι κάτι στο οποίο είσαι καλός είτε όχι, η στάση με την οποία το προσεγγίζεις πάντα είναι απλώς να τα κουτσοβολεύεις, οπότε δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης και δεν σου αξίζει να κάνεις εκκλησιαστικό έργο. Επιπλέον, για να το θέσω πολύ ωμά, οι άνθρωποι που είναι σαν εσένα είναι ανεπρόκοποι, δεν προορίζονται να πετύχουν τίποτα και είναι απλώς άχρηστοι. Ποιοι άνθρωποι είναι άχρηστοι; Οι μπερδεμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι που χαραμίζουν τις μέρες τους άσκοπα. Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν είναι υπεύθυνοι σε τίποτε από ό,τι κάνουν ούτε παίρνουν οτιδήποτε στα σοβαρά· τα κάνουν όλα θάλασσα. Δεν δίνουν βάση στα λόγια σου όπως κι αν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια. Σκέφτονται: «Άμα θέλω, θα τα κουτσοβολεύω μ’ αυτόν τον τρόπο. Εσύ λέγε ό,τι θέλεις! Σε κάθε περίπτωση, αυτήν τη στιγμή κάνω το καθήκον μου και έχω να φάω· αυτό μου αρκεί. Τουλάχιστον, δεν θ’ αναγκαστώ να γίνω ζητιάνος. Αν μια μέρα δεν έχω να φάω, θα το σκεφτώ. Ο ουρανός θα δείχνει πάντα στους ανθρώπους ότι έχουν κι άλλες επιλογές. Λες ότι δεν έχω συνείδηση ούτε λογική κι ότι είμαι μπερδεμένος· και τι μ’ αυτό; Δεν έχω παραβεί τον νόμο. Στη χειρότερη περίπτωση, απλώς υστερώ λίγο σε χαρακτήρα, αλλά δεν χάνω και κάτι έτσι. Εφόσον έχω να φάω, λοιπόν, όλα καλά». Πώς σας φαίνεται αυτή η οπτική; Σου λέω ότι οι μπερδεμένοι άνθρωποι που χαραμίζουν τις μέρες τους άσκοπα προορίζονται όλοι ν’ αποκλειστούν και δεν υπάρχει τρόπος να σωθούν. Όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια αλλά δεν έχουν αποδεχθεί ποτέ καμία αλήθεια και δεν έχουν βιωματικές μαρτυρίες θ’ αποκλειστούν. Κανείς δεν θα επιβιώσει. Τα σκουπίδια και οι ανεπρόκοποι είναι όλοι χαραμοφάηδες και προορίζονται ν’ αποκλειστούν. Αν τώρα οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι παρά χαραμοφάηδες, τότε ειδικά είναι που πρέπει ν’ απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους και ν’ αποκλειστούν. Αυτοί οι μπερδεμένοι άνθρωποι θέλουν και πάλι να είναι επικεφαλής και εργάτες· είναι ανάξιοι! Δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο, κι ωστόσο θέλουν να είναι επικεφαλής. Πραγματικά, δεν έχουν ίχνος ντροπής!

Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες, αφού απομακρυνθούν από το πόστο τους, λένε: «Είναι υπέροχο να μην είμαι επικεφαλής ή εργάτης. Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ ή να προβληματίζομαι τόσο πολύ. Είναι καταπληκτικό να είμαι ένας συνηθισμένος αδελφός ή μια συνηθισμένη αδελφή. Ποιος ο λόγος να προβληματίζομαι γι’ αυτό; Δεν έχω επίπεδο απλώς και μόνο για να εξαντλώ τον εαυτό μου». Κάποιος άλλος τους λέει: «Τι θα κάνεις τώρα που δεν είσαι επικεφαλής ή εργάτης;» Εκείνοι απαντούν: «Δεν έχω πρόβλημα να κάνω το οτιδήποτε, αρκεί να μην είναι πολύ κουραστικό και να μην απαιτεί πολλή προσπάθεια· θα ήταν μια χαρά κάτι που να χρειάζεται να περπατάω και να ρίχνω ματιές εδώ κι εκεί, ή να κάθομαι και είτε να μιλάω είτε να κοιτάζω στον υπολογιστή, και να είναι και κάτι που δεν απαιτεί ούτε πολλές ώρες ούτε σωματική καταπόνηση». Τι σόι λόγια είναι αυτά; Αν διαπιστώσετε ότι ο επικεφαλής ή ο εργάτης που επιλέξατε είναι έτσι, πώς θα νιώσετε μέσα σας; Δεν θα νιώσετε πολύ μετανιωμένοι για την επιλογή σας; (Ναι.) Θα έχετε, λοιπόν, κάποιες σκέψεις γι’ αυτό; Θα πεις: «Αρχικά, είδα ότι είχες λίγο επίπεδο και ήθελα να σε προαγάγω και να σε καλλιεργήσω και να σου δώσω μια ευκαιρία, ώστε να μπορέσεις να κατανοήσεις κάποιες επιπλέον αλήθειες. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι ήσουν ένα τίποτα. Μετανιώνω που τότε σε θεώρησα ανθρώπινο ον. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι τελικά δεν ήσουν ανθρώπινο ον. Είσαι ακόμα κατώτερος κι από γουρούνι ή σκυλί, είσαι σκουπίδι. Δεν σου αξίζει να έχεις αυτήν την ανθρώπινη όψη, δεν σου αξίζει να είσαι άνθρωπος!» Μήπως ακούγονται άσχημα αυτά τα λόγια; (Όχι.) Δεν ακούγονται άσχημα σ’ εσάς· σε τέτοια σκουπίδια, όμως, δεν ακούγονται πολύ άσχημα; (Ναι.) Έχουν καρδιά αυτά τα σκουπίδια; (Όχι.) Μπορούν, λοιπόν, να καταλάβουν αν κάποιος λέει καλά ή κακά πράγματα γι’ αυτούς; Οι άνθρωποι που δεν έχουν καρδιά, όταν αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε ζήτημα, δεν αλλάζουν στάση· εξακολουθούν να χαραμίζουν τις μέρες τους άσκοπα. Νομίζουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα εφόσον επωφελούνται, κερδίζουν και νιώθουν άνετα οι ίδιοι. Έτσι, ό,τι κι αν λέει οποιοσδήποτε άλλος, δεν νοιάζονται. Το διάσημο ρητό τους είναι το εξής: «Ό,τι κι αν λες, όπως κι αν με βλέπεις ή με αξιολογείς, όπου κι αν με ταξινομείς και όπως κι αν μ’ αντιμετωπίζεις, δεν με νοιάζει!» Δεν είναι σκουπίδια αυτοί οι άνθρωποι; Ό,τι κι αν λες, δεν νιώθουν τίποτα απολύτως και δεν το παίρνουν κατάκαρδα. Γιατί δεν το παίρνουν κατάκαρδα; Είναι απλώς χασομέρηδες και δεν έχουν καρδιά. Οι άνθρωποι που δεν έχουν καρδιά δεν έχουν ούτε αξιοπρέπεια ούτε ακεραιότητα, δεν τους νοιάζει τίποτε από όσα λες και, όσο αυστηρά κι αν τους μιλήσεις, δεν θα νιώσουν πόνο στην καρδιά τους. Μόνο όσοι έχουν αξιοπρέπεια, ακεραιότητα και λογική θα πονέσουν και, μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια, θα νιώσουν λες και τρυπάνε την καρδιά τους. Θα πουν: «Φέρθηκα ποταπά, έκανα τους άλλους να με περιφρονούν και έχασα την αξιοπρέπειά μου, οπότε θα πάψω να ενεργώ μ’ αυτόν τον τρόπο. Θέλω ν’ ανακτήσω την αξιοπρέπειά μου και να μην κάνω τους άλλους να με περιφρονούν. Θα προσπαθήσω ν’ αποκαταστήσω την τιμή μου και θα κάνω ό,τι χρειάζεται για να ζήσω με αξιοπρέπεια και να ικανοποιήσω τον Θεό». Νιώθουν κάτι όταν ακούνε λόγια που πληγώνουν την αξιοπρέπειά τους και που τους χτυπάνε εκεί που πονάνε, στο αδύναμο σημείο τους· αυτοί οι άνθρωποι έχουν καρδιά. Οι άνθρωποι που νιώθουν κάτι και έχουν αξιοπρέπεια, όταν ακούνε δηλώσεις που είναι σωστές και βλέπουν θετικά πράγματα και διακρίνουν το σωστό από το λάθος, έχουν την αποφασιστικότητα ν’ αλλάξουν επειδή έχουν αξιοπρέπεια και δεν θέλουν να τους περιφρονούν οι άλλοι. Οι χασομέρηδες και οι άχρηστοι άνθρωποι δεν έχουν αξιοπρέπεια, κι έτσι ό,τι κι αν τους πεις, όσο σωστές, ακριβείς ή σύμφωνες με την αλήθεια κι αν είναι οι δηλώσεις σου και όσο κι αν αποτελούν θετικά πράγματα, αυτοί οι άνθρωποι δεν επηρεάζονται καθόλου και δεν συγκινούνται στο ελάχιστο. Ένας άνθρωπος χωρίς αξιοπρέπεια δεν νιώθει τίποτα απολύτως απέναντι σε οποιοδήποτε θετικό πράγμα, οποιαδήποτε ετυμηγορία ή οποιαδήποτε έκθεση ούτε έχει τη σωστή στάση για το ποιο μονοπάτι ζωής να επιλέξει. Γι’ αυτό, ό,τι κι αν του πεις, όσο κι αν τον εκθέσεις ή τον χαρακτηρίσεις, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το αποδεχθεί και δεν τον νοιάζει. Έχει, λοιπόν, κανένα νόημα να κηρύττει κανείς την αλήθεια και να κάνει κηρύγματα σε τέτοιους ανθρώπους; Έχει νόημα να τους κλαδέψει; Έχει νόημα να τους κρίνει και να τους παιδεύσει; Όχι! Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλώς άχρηστοι. Απλώς τα κουτσοβολεύουν και συγκαταλέγονται στα κτήνη· για ν’ ακριβολογούμε, δεν είναι άνθρωποι. Δεν τους αξίζει ν’ ακούνε τα λόγια του Θεού. Αν αυτοί οι ανεπρόκοποι, αυτά τα παράσιτα, γίνουν επικεφαλής εκκλησίας, άραγε μπορούν να εντοπίσουν τα προβλήματα που υπάρχουν στην εκκλησία; Μπορούν να λύσουν ζητήματα; Ασφαλώς και όχι. Αν ο εκλεκτός λαός του Θεού θέσει ένα ζήτημα, άραγε μπορούν να το λύσουν; Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να το λύσουν ούτε αυτό. Είναι ανίκανοι να λύσουν οποιοδήποτε ζήτημα· πώς, λοιπόν, μπορούν να κάνουν ηγετικό έργο; Αυτό θα ήταν αδιανόητο! Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει τουλάχιστον να μπορούν να λύνουν τα προβλήματα που εμφανίζονται στο εκκλησιαστικό έργο και τα προβλήματα που υπάρχουν όσον αφορά τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Αν εκπαιδευτούν για ένα διάστημα και καταφέρουν ν’ αποκτήσουν κάποια εμπειρία και μπορούν, επιπλέον, να συναναστρέφονται πάνω σε κάποιες αλήθειες και ν’ αναφέρουν κάποια βιωματική μαρτυρία, τότε μπορούν σταδιακά να γίνουν ικανοί στο ηγετικό έργο. Αν δεν είναι ικανοί να εντοπίσουν ή να λύσουν οποιαδήποτε προβλήματα, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσουν να κάνουν ηγετικό έργο· σ’ αυτήν την περίπτωση, είναι ψευδοεπικεφαλής και θα πρέπει ν’ απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους και να εκλεγούν νέοι επικεφαλής.