Σημείο όγδοο: Πρέπει άμεσα να αναφέρουν και να αναζητούν τρόπους να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο (Μέρος δεύτερο)

Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο όγδοο σημείο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών: «Πρέπει άμεσα να αναφέρουν και να αναζητούν τρόπους να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο». Παρόλο που το όγδοο σημείο αποτελείται από μία μόνο πρόταση και ουσιαστικά απαιτεί μόνο ένα πολύ απλό πράγμα από τους επικεφαλής και τους εργάτες ως προς τις ευθύνες τους, αφιερώσαμε μία ολόκληρη συνάθροιση στη συναναστροφή αυτού του θέματος. Πάνω σε ποιες πτυχές αυτού του θέματος συναναστραφήκαμε συγκεκριμένα την προηγούμενη φορά; Ποιες είναι οι κύριες ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών τις οποίες θίγει; (Ότι πρέπει να συναθροίζονται και να συναναστρέφονται όταν αντιμετωπίζουν σύγχυση και δυσκολίες, και, αν δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν διαύγεια πάνω σ’ αυτές μέσω της συναναστροφής, ν’ αναζητούν άμεσα πώς να τις λύσουν και να τις αναφέρουν στον Άνωθεν.) Οι κύριες ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών που θίγει αυτό το σημείο είναι να συμμετέχουν στο έργο και να εμβαθύνουν σε διάφορα αντικείμενα αληθινού έργου, έτσι ώστε να μπορούν να εντοπίζουν διάφορα προβλήματα που απαντώνται κατά το έργο και να τα λύνουν εγκαίρως. Αν έχουν δοκιμαστεί διάφορες μέθοδοι και τα προβλήματα και πάλι δεν μπορούν να λυθούν εντελώς, αλλά παραμένουν και μετατρέπονται σε σύγχυση και δυσκολίες, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν πρέπει ν’ αφήνουν αυτήν τη σύγχυση και τις δυσκολίες να συσσωρεύονται ούτε να τις παραμερίζουν και να τις αγνοούν, αλλά αντιθέτως πρέπει να σκέφτονται άμεσα έναν τρόπο επίλυσής τους. Ασφαλώς, ο καλύτερος τρόπος επίλυσής τους είναι ν’ αναζητήσουν και να συναναστραφούν με τους αδελφούς και τις αδελφές, καθώς και με επικεφαλής και εργάτες σε διαφορετικά επίπεδα, για να καταφέρουν τελικά να λύσουν αυτά τα προβλήματα. Αν τα προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν πρέπει να προσπαθούν να κάνουν τα σημαντικά ζητήματα να φαίνονται μικρά και έπειτα να κάνουν αυτά τα μικρά ζητήματα να φαίνονται ανύπαρκτα ή απλώς να τα παραμερίζουν και να τα αγνοούν, αλλά αντιθέτως πρέπει να τ’ αναφέρουν άμεσα στον Άνωθεν και ν’ αναζητούν λύσεις από τον Άνωθεν, για να μπορέσουν να λυθούν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, το έργο θα προχωρά ομαλά, χωρίς δυσκολίες και χωρίς εμπόδια.

Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει άμεσα να αναφέρουν και να λύνουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο

Ι. Ο ορισμός του «άμεσα»

Το όγδοο σημείο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών αναφέρει την άμεση αναφορά της σύγχυσης και των δυσκολιών που απαντώνται κατά το έργο· αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν διαπιστωθεί ένα πρόβλημα σήμερα, αλλά η επίλυση αυτού του προβλήματος καθυστερεί για οκτώ ή δέκα μέρες ή ακόμα και για έξι μήνες ή έναν χρόνο, μπορεί τότε να χαρακτηριστεί «άμεση»; (Όχι.) Τι σημαίνει, λοιπόν, «άμεσα»; (Σημαίνει να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα την ίδια στιγμή, απευθείας και χωρίς καθυστέρηση.) Δεν είναι λίγο αυστηρό αυτό; Αν χρησιμοποιήσουμε λεξιλόγιο που σχετίζεται με τον χρόνο για να εξηγήσουμε αυτήν τη λέξη, τότε «άμεσα» σημαίνει να λύνεται το πρόβλημα την ίδια στιγμή, απευθείας και τώρα αμέσως· εξετάζοντας, όμως, την κυριολεκτική σημασία αυτών των λέξεων, αυτό δεν είναι εύκολο να το πετύχει ένας άνθρωπος ούτε είναι ρεαλιστικό. Πώς, λοιπόν, πρέπει να ορίσουμε τη λέξη «άμεσα» με ακρίβεια; Αν το πρόβλημα δεν είναι μεγάλο, αλλά και πάλι αποτελεί εμπόδιο για το έργο, και αν μπορεί να λυθεί μέσα σε λίγες ώρες, τότε θα πρέπει να λυθεί μέσα σε λίγες ώρες· μπορεί αυτό να θεωρηθεί άμεσο; (Ναι.) Ας υποθέσουμε ότι το πρόβλημα είναι λίγο περίπλοκο και δύσκολο και μπορεί να λυθεί μέσα σε δύο ή τρεις μέρες, αλλά οι άνθρωποι κάνουν μια προσπάθεια ν’ αναζητήσουν την αλήθεια, ψάχνουν περισσότερο για πληροφορίες και πασχίζουν να το λύσουν σε μία μόνο μέρα· αυτό δεν θα ωφελούσε περισσότερο το έργο; Ας πούμε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να το διακρίνει κανείς αυτήν τη στιγμή και απαιτεί διερεύνηση και έρευνα, η οποία παίρνει κάποιο χρόνο. Αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα θα χρειαστεί το πολύ τρεις μέρες για να λυθεί. Αν χρειαστεί περισσότερο από τρεις μέρες, τότε θα υπάρξει η υποψία ότι η επίλυσή του καθυστερεί σκοπίμως και αυτό σημαίνει ότι χάνεται χρόνος. Πρέπει, λοιπόν, μέσα σε τρεις μέρες ν’ αναφερθεί το πρόβλημα, να γίνει αναζήτηση και να λυθεί. Αυτό σημαίνει «άμεσα». Αν η επίλυση του προβλήματος απαιτεί επικοινωνία και διερεύνηση από βαθμίδα σε βαθμίδα, καθώς και συλλογή πληροφοριών ανά βαθμίδα και ούτω καθεξής, ακόμη κι αν οι διάφορες διαδικασίες είναι πολύ σύνθετες, και πάλι δεν θα πρέπει να τρενάρεται για έναν μήνα. Ας πούμε ότι, αν οι επικεφαλής και οι εργάτες βιαστούν, εργαστούν γρηγορότερα και επιλέξουν και χρησιμοποιήσουν μερικούς κατάλληλους ανθρώπους, το πρόβλημα μπορεί να λυθεί μέσα σε μία εβδομάδα· τότε, σ’ αυτήν την περίπτωση, «άμεσα» σημαίνει να περιοριστεί η επίλυση του προβλήματος σε μία εβδομάδα. Δεν είναι πρέπον να χρειαστεί περισσότερο από μία εβδομάδα για να λυθεί το πρόβλημα· αυτό δεν είναι άμεσο. Αυτό είναι το χρονικό όριο για τον χειρισμό τέτοιων σχετικά σύνθετων ζητημάτων. Σε τι βασίζεται αυτό το χρονοδιάγραμμα; Καθορίζεται με βάση το μέγεθος του ζητήματος και τον βαθμό δυσκολίας του. Ωστόσο, τα περισσότερα πράγματα, όπως τα προβλήματα που σχετίζονται με επαγγελματικές δεξιότητες ή τα ζητήματα αρχών που είναι ασαφή στους ανθρώπους, μπορούν να λυθούν με λίγες φράσεις· σε ποιο χρονικό διάστημα θα πρέπει να περιορίζεται η επίλυση αυτών των προβλημάτων, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί «άμεση»; Αν ορίσουμε το «άμεσα» με βάση το μέγεθος του ζητήματος και τον βαθμό δυσκολίας του, τότε τα περισσότερα ζητήματα μπορούν να λυθούν σε λιγότερο από μισή μέρα, ενώ λίγα από αυτά απαιτούν ίσως το πολύ μία εβδομάδα για να λυθούν· αν προκύψει κάποιο νέο πρόβλημα, τότε αυτό είναι άλλο θέμα. Επομένως, αν ορίσουμε το «άμεσα» ως «την ίδια στιγμή», «απευθείας» και «τώρα αμέσως», τότε, κρίνοντας από την κυριολεκτική σημασία αυτών των λέξεων, μοιάζει να αποτελεί αυστηρή απαίτηση για τους ανθρώπους· όμως, με βάση το χρονικό όριο, τα περισσότερα ζητήματα μπορούν να λυθούν σε μισή μέρα ή το πολύ σε μία μέρα, αν οι άνθρωποι τα αναφέρουν άμεσα και αναζητήσουν τρόπους να τα λύσουν. Μπορεί αυτό να θεωρηθεί δύσκολο από πλευράς χρόνου; (Όχι.) Και εφόσον δεν είναι δύσκολο από πλευράς χρόνου, θα είναι λογικά εύκολο για τους επικεφαλής και τους εργάτες να εκπληρώσουν την απαίτηση κατά την οποία πρέπει άμεσα να αναφέρουν και να αναζητούν τρόπους να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο, και αυτή η σύγχυση και αυτές οι δυσκολίες δεν θα πρέπει να διαιωνίζονται και να παραμένουν άλυτες, πόσο μάλλον ν’ αφήνονται να συσσωρεύονται στο έργο μακροπρόθεσμα. Θα πρέπει πλέον να γνωρίζετε όλοι τη χρονική έννοια του «άμεσα»· πρόκειται για το ζήτημα του πώς πρέπει να υπολογίζουν οι επικεφαλής και οι εργάτες το χρονοδιάγραμμα όταν χειρίζονται τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο. Με λίγα λόγια, ο πιο ακριβής ορισμός του «άμεσα» είναι να ενεργεί κανείς το γρηγορότερο δυνατό —δηλαδή, αν ένα πρόβλημα μπορεί ν’ αναφερθεί, ν’ αναζητηθεί και να επιλυθεί μέσα σε μισή μέρα, τότε αυτό πρέπει να γίνει, και αν μπορεί να λυθεί μέσα σε μία μέρα, τότε αυτό πρέπει να γίνει— καθώς και να πασχίζει να μην προκαλεί καθυστερήσεις και να μην αφήνει να επηρεάζεται το έργο. Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Όταν απαντώνται και διαπιστώνονται προβλήματα κατά το έργο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει άμεσα να συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτά και να τα λύνουν. Αν δεν μπορούν να τα λύσουν, τότε πρέπει να τ’ αναφέρουν και ν’ αναζητούν από τον Άνωθεν πώς να τα λύσουν το γρηγορότερο δυνατό, αντί να τα παραμερίζουν, να τ’ αγνοούν και να μην τα παίρνουν στα σοβαρά. Όταν προκύπτουν προβλήματα, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να τα λύνουν άμεσα, αντί να κωλυσιεργούν, να περιμένουν ή να βασίζονται σε άλλους· οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν πρέπει να εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις.

II. Οι συνέπειες της μη άμεσης επίλυσης των προβλημάτων

Η κύρια αρχή για την επίλυση των προβλημάτων είναι ότι πρέπει να γίνεται άμεσα. Γιατί πρέπει να γίνεται άμεσα; Αν προκύψουν πολλά προβλήματα και κατόπιν δεν μπορούν να λυθούν άμεσα, αφενός οι άνθρωποι θα παραμείνουν κολλημένοι σε μια κατάσταση σύγχυσης και δεν θα ξέρουν πώς να ενεργήσουν και, αφετέρου, αν συνεχίσουν να προχωράνε μπροστά ακολουθώντας μια λανθασμένη μέθοδο και αργότερα πρέπει να ξανακάνουν και να διορθώσουν το έργο που έχουν ολοκληρώσει, τότε ποιες θα είναι οι συνέπειες; Θα σπαταληθεί και θα καταναλωθεί μεγάλος αριθμός ανθρώπινου δυναμικού και μεγάλη ποσότητα οικονομικών και υλικών πόρων· αυτό είναι απώλεια. Αν προκύψουν προβλήματα στο έργο και οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι τυφλοί και ανίκανοι να εντοπίσουν και να λύσουν άμεσα αυτά τα προβλήματα, πολλοί άνθρωποι θα συνεχίζουν να εργάζονται ακολουθώντας μια λανθασμένη μέθοδο. Όταν εντοπίσουν αυτά τα προβλήματα και θελήσουν να τα λύσουν και να τα διορθώσουν, αυτά τα προβλήματα θα έχουν ήδη προκαλέσει απώλειες στο εκκλησιαστικό έργο. Τότε, δεν θα έχουν σπαταληθεί όλο αυτό το ανθρώπινο δυναμικό και αυτοί οι οικονομικοί και υλικοί πόροι; Υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα σ’ αυτές τις απώλειες που προκαλούνται και στο γεγονός ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν λύνουν άμεσα τα προβλήματα; (Ναι.) Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να παρακολουθούν, να επιβλέπουν και να επιθεωρούν το έργο και να δίνουν σχετικές οδηγίες γι’ αυτό, τότε θα είναι σίγουρα σε θέση να διαπιστώσουν και να λύσουν άμεσα τα προβλήματα. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι επιπόλαιοι και δεν παρακολουθούν, δεν επιβλέπουν και δεν επιθεωρούν το έργο ούτε δίνουν σχετικές οδηγίες, αν είναι πολύ παθητικοί από αυτήν την άποψη και περιμένουν να προκύψουν τόσα προβλήματα που η κατάσταση ξεφεύγει εντελώς από τον έλεγχο προτού σκεφτούν να τα λύσουν, προτού σκεφτούν να τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσουν λύσεις από τον Άνωθεν, τότε έχουν, άραγε, εκπληρώσει τις ευθύνες τους αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Όχι.) Πρόκειται για σοβαρή παραμέληση των ευθυνών τους· αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες όχι μόνο δεν έχουν λύσει τα προβλήματα, αλλά αντιθέτως έχουν προκαλέσει απώλειες στο ανθρώπινο δυναμικό και τους υλικούς πόρους του οίκου του Θεού και έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο εμπόδιο στο εκκλησιαστικό έργο. Επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες παραμελούν την ευθύνη τους και επειδή είναι αμελείς, μουδιασμένοι και αποβλακωμένοι, ενώ δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν και να λύσουν άμεσα πολλά προβλήματα που προκύπτουν κατά το έργο και δεν μπορούν καν να τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσουν λύσεις από αυτόν άμεσα, πολλές εργασίες πρέπει να ξαναγίνουν από την αρχή και, αφού ξαναγίνουν, προκύπτουν περισσότερα προβλήματα καθώς είναι ανίκανοι να βρουν τις αρχές. Όσο συνεχίζονται έτσι τα πράγματα, η ημερομηνία ολοκλήρωσης του έργου καθυστερεί πολύ και μια δουλειά που θα έπρεπε να γίνει σ’ έναν μήνα χρειάζεται τρεις μήνες για να ολοκληρωθεί, ενώ μια δουλειά που θα έπρεπε να πάρει τρεις μήνες χρειάζεται οκτώ ή εννιά μήνες για να ολοκληρωθεί· αυτό σχετίζεται άμεσα με το γεγονός ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν κάνουν αληθινό έργο. Επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για το έργο τους —δηλαδή, δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν και να διορθώσουν άμεσα τα προβλήματα όταν προκύπτουν— διάφορα αντικείμενα του έργου δεν φέρνουν ποτέ αποτελέσματα και παραμένουν σε κατάσταση παράλυσης. Και ποιος είναι άμεσα υπεύθυνος γι’ αυτό το πρόβλημα; (Οι επικεφαλής και οι εργάτες.) Επομένως, είναι πολύ σημαντικό οι επικεφαλής και οι εργάτες να κάνουν αληθινό έργο και είναι, επίσης, πολύ σημαντικό να εντοπίζουν τα προβλήματα όσο κάνουν αληθινό έργο. Μερικές φορές, οι επικεφαλής και οι εργάτες εντοπίζουν προβλήματα που δεν ξέρουν πώς να τα λύσουν, αλλά είναι σε θέση να τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσουν λύσεις απ’ αυτόν άμεσα προκειμένου να τα λύσουν, κι αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό. Πολλοί επικεφαλής και εργάτες σκέφτονται: «Έχουμε τους δικούς μας τρόπους εργασίας. Ο Άνωθεν πρέπει απλώς να μας πει τις αρχές και θα κάνουμε μόνοι μας το υπόλοιπο αληθινό έργο. Αν συναντήσουμε δυσκολίες, εμείς οι από κάτω αρκεί απλώς να συναναστραφούμε και να προσευχηθούμε μαζί». Όσο για το κατά πόσο έχει ισχύ η επίλυση προβλημάτων ή κατά πόσο οι λύσεις τους είναι σχολαστικές ή αποτελεσματικές, ούτε ένας τους δεν νοιάζεται καθόλου ούτε ρωτά γι’ αυτά τα πράγματα. Αυτού του είδους την ανεύθυνη στάση έχουν όταν εργάζονται και, στο τέλος, το αποτέλεσμα είναι όλα τα αντικείμενα του έργου στην εκκλησία να μην μπορούν να προχωρήσουν ομαλά και να εμπεριέχουν σοβαρά προβλήματα που δεν λύνονται. Αυτή είναι η συνέπεια που επιφέρει το γεγονός ότι το επίπεδο των επικεφαλής και των εργατών είναι πολύ χαμηλό ή το γεγονός ότι δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη και δεν κάνουν αληθινό έργο.

Μια ανάλυση κάποιων ειδών ψευδο-επικεφαλής με βάση την όγδοη ευθύνη

Ι. Οι ψευδο-επικεφαλής που είναι δήθεν πνευματικοί

Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο τι είναι η σύγχυση και οι δυσκολίες και ορίσαμε κάποια προβλήματα που πρέπει ν’ αναφέρονται άμεσα και για τα οποία πρέπει ν’ αναζητούνται λύσεις άμεσα. Κατά βάση, υπάρχουν δύο κύρια είδη προβλημάτων. Το ένα είδος είναι τα προβλήματα κατά το έργο για τα οποία οι άνθρωποι δεν είναι σίγουροι ή τα οποία δεν μπορούν να διακρίνουν. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να συλλάβουν τις αρχές σε σχέση μ’ αυτά τα προβλήματα. Παρόλο που μπορεί να κατανοούν τις αρχές ως προς το δόγμα, δεν ξέρουν πώς να τις κάνουν πράξη ή πώς να τις εφαρμόσουν. Αυτά τα προβλήματα σχετίζονται με τη σύγχυση. Το άλλο είδος είναι οι αληθινές δυσκολίες και τα προβλήματα που οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να λύσουν. Αυτό το είδος είναι κάπως πιο σοβαρό σε σύγκριση με τη σύγχυση, και πρόκειται για προβλήματα τα οποία οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει ν’ αναφέρουν και για τα οποία πρέπει ν’ αναζητούν λύσεις. Στην προηγούμενη συναναστροφή, αναφέραμε κυρίως ότι είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών ν’ αναφέρουν και ν’ αναζητούν τρόπους να λύσουν τα προβλήματα που απαντώνται κατά το έργο και συναναστραφήκαμε από μια θετική οπτική πάνω σε ορισμένα πράγματα τα οποία πρέπει να κάνουν και στα οποία πρέπει να δίνουν προσοχή οι επικεφαλής και οι εργάτες. Σήμερα, θα αναλύσουμε ποιες εκδηλώσεις έχουν οι ψευδο-επικεφαλής σε σχέση με το όγδοο σημείο και κατά πόσο κάνουν το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και εκπληρώνουν τις ευθύνες που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής. Οι ψευδο-επικεφαλής σίγουρα δεν είναι ικανοί σε ό,τι αφορά την επίλυση των προβλημάτων που απαντώνται κατά το έργο· αποτυγχάνουν σ’ αυτήν την πτυχή του έργου και δεν είναι σε θέση να εκπληρώσουν αυτήν την ευθύνη. Υπάρχει ένα είδος ψευδο-επικεφαλής που τρέφουν μια συγκεκριμένη αντίληψη όταν εργάζονται, και σκέφτονται: «Όταν εργάζομαι, δεν ασχολούμαι με τέτοιες τυπικές διαδικασίες ούτε δίνω σημασία σε πράγματα όπως η γνώση, η μάθηση, οι δεξιότητες ή το δόγμα. Απλώς φροντίζω να συναναστρέφομαι με σαφήνεια πάνω στην αλήθεια των λόγων του Θεού κατά τις συναθροίσεις, και αυτό είναι αρκετό. Κάθε εβδομάδα πραγματοποιώ δύο συναθροίσεις για μικρές ομάδες, κάθε δύο εβδομάδες πραγματοποιώ μία συνάθροιση για τους επικεφαλής και τους εργάτες και κάθε μήνα πραγματοποιώ μία μεγάλη συνάθροιση για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές. Αρκεί που οργανώνω καλά όλα αυτά τα είδη συναθροίσεων». Πάνω σε αυτήν τη βάση και σύμφωνα με αυτήν τη μέθοδο κάνουν έργο. Οι επικεφαλής και οι εργάτες αυτού του είδους απλώς εξασκούνται συνεχώς στην πραγματοποίηση κηρυγμάτων και καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να εφοδιάζονται με λόγια και δόγματα· προετοιμάζουν περιλήψεις, περιεχόμενο, παραδείγματα και αλήθειες πάνω στα οποία θα συναναστραφούν σε κάθε συνάθροιση και, επίσης, ετοιμάζουν κάποια σχέδια για την επίλυση των καταστάσεων και των προβλημάτων ορισμένων ανθρώπων. Νομίζουν ότι ως επικεφαλής ή εργάτες αν απλώς κηρύττουν καλά, τότε έχουν εκπληρώσει τις ευθύνες τους. Πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται ν’ απασχολούνται με άλλα πράγματα, όπως με το κατά πόσο κηρύττεται όπως πρέπει το ευαγγέλιο ή πώς κατανέμεται το προσωπικό της εκκλησίας ή κατά πόσο το προσωπικό που εκτελεί τα διάφορα είδη επαγγελματικού έργου είναι ικανό και ανταποκρίνεται στα πρότυπα· πιστεύουν ότι αρκεί ν’ αφήνουν απλώς τους επιβλέποντες να χειρίζονται αυτά τα πράγματα. Επομένως, όπου κι αν πάνε αυτοί οι άνθρωποι, εστιάζουν στις συναθροίσεις και στην πραγματοποίηση κηρυγμάτων και, όποιο είδος συνάθροισης κι αν πραγματοποιείται, εκείνοι πάντα κάνουν ένα κήρυγμα. Φαινομενικά, οδηγούν τους ανθρώπους να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και να μαθαίνουν να τραγουδάνε ύμνους, ενώ κατά καιρούς μιλούν και για το έργο. Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν τα προβλήματα πάνω στα οποία γίνονται συχνά συναναστροφές, όπως ποια λόγια του Θεού πρέπει να αντιπαραβάλλονται με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα διάφορα είδη ανθρώπων, καθώς και γιατί οι άνθρωποι αισθάνονται αδύναμοι, ποιες καταστάσεις έχουν εμφανιστεί μέσα τους, και πάνω σε ποιες αλήθειες των λόγων του Θεού πρέπει να γίνεται συναναστροφή για να επιλύονται αυτά τα πράγματα. Με λίγα λόγια, τα κηρύγματα και οι συναναστροφές τους θίγουν πολλές πτυχές της αλήθειας και της άσκησης· κάποια σχετίζονται με το κλάδεμα, κάποια σχετίζονται με τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό, κάποια σχετίζονται με την προσευχή διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, κάποια σχετίζονται με το πώς να βιώνει κανείς την κρίση και την παίδευση και ούτω καθεξής. Μπορούν να συναναστρέφονται λίγο πάνω σε διάφορες πτυχές της αλήθειας. Όταν συναντούν νέους πιστούς, κάνουν κηρύγματα για νέους πιστούς, και όταν συναντούν ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια, μπορούν να κάνουν κάποια κηρύγματα για τη ζωή-είσοδο. Όμως, όσον αφορά το έργο που σχετίζεται με οποιαδήποτε επαγγελματική δεξιότητα, ποτέ δεν ρωτούν γι’ αυτό ούτε μελετούν πράγματα σε σχέση μ’ αυτό, πόσο μάλλον παρακολουθούν, συμμετέχουν ή εμβαθύνουν σε οποιοδήποτε αντικείμενο του έργου για να λύσουν προβλήματα. Στα δικά τους μάτια, όταν κάνουν κηρύγματα, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και όταν μαθαίνουν ύμνους, τότε κάνουν έργο και αυτές είναι οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών· πέρα από αυτό, όλο το υπόλοιπο έργο είναι ασήμαντο, είναι δουλειά άλλων ανθρώπων και δεν έχει καμία σχέση με αυτούς και, εφόσον είναι καλοί στο να κάνουν κηρύγματα, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Τι σημαίνει «να κοιμούνται ήσυχοι»; Σημαίνει ότι το να ολοκληρώσουν μια συνάθροιση ισοδυναμεί με την ολοκλήρωση του έργου τους, και όταν έρχεται η ώρα να ξεκουραστούν, ξεκουράζονται. Όποια προβλήματα κι αν προκύπτουν στο εκκλησιαστικό έργο, εκείνοι τα αγνοούν, και όταν οι άνθρωποι τους ψάχνουν για να λύσουν ένα πρόβλημα, είναι πολύ δύσκολο να τους βρουν. Όσο κι αν αυξάνεται ο φόρτος εργασίας, εκείνοι πρέπει οπωσδήποτε να πάρουν τον απογευματινό τους υπνάκο και ενδίδουν στις ανέσεις την ώρα που οι άλλοι άνθρωποι μπορούν να υπομείνουν τις κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα. Σκέφτονται: «Ολοκλήρωσα το κήρυγμα, η συνάθροιση τελείωσε και σας είπα όλα όσα όφειλα να σας πω. Τι άλλο θέλετε να πω; Το δικό μου έργο τελείωσε. Τα υπόλοιπα είναι δική σας δουλειά. Σας είπα τα λόγια του Θεού, οπότε ενεργήστε απλώς σύμφωνα με τις αρχές. Όσο για τυχόν προβλήματα που μπορεί να προκύψουν, αυτό είναι δική σας δουλειά, δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Θα πρέπει να πάτε εσείς οι ίδιοι ενώπιον του Θεού και να προσευχηθείτε, να κάνετε μια συνάθροιση και να συναναστραφείτε για να λύσετε τα προβλήματα. Μην ψάχνετε εμένα». Όταν ολοκληρώνεται μια συνάθροιση, δεν αφήνουν ποτέ κανέναν να κάνει ερωτήσεις, δεν θέλουν ποτέ να λύσουν προβλήματα, πόσο μάλλον είναι ποτέ σε θέση να εντοπίσουν ένα πρόβλημα. Μετά τη συνάθροιση, θεωρούν ότι το έργο τους έχει τελειώσει και κοιμούνται, τρώνε και διασκεδάζουν σε τακτές ώρες. Δεν είναι άραγε ψευδο-επικεφαλής που δεν κάνουν καθόλου αληθινό έργο; (Είναι.)

Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις όπου ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης βρίσκεται στο πόστο του για έξι μήνες και, εκτός από τους πιο κοντινούς του ανθρώπους που μπορούν να τον βλέπουν συχνά, οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές δεν μπορούν να τον δουν. Απλώς τον ακούν συχνά να κάνει κηρύγματα μέσω διαδικτύου, αλλά όταν υπάρχει ένα πρόβλημα, ο επικεφαλής ή ο εργάτης δεν το λύνει. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές αντιμετωπίζουν δυσκολίες στα καθήκοντά τους τις οποίες δεν ξέρουν πώς να λύσουν και ανησυχούν τόσο πολύ που δεν μπορούν να κάτσουν σε μια μεριά, αλλά όταν πάνε ν’ αναζητήσουν τον επικεφαλής τους, δεν μπορούν να τον βρουν. Άραγε, μπορεί ένας τέτοιος επικεφαλής να κάνει καλή δουλειά; Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν έχουν ιδέα τι κρατάει τόσο απασχολημένο τον επικεφαλής τους κάθε μέρα, έχουν συσσωρευτεί πάρα πολλά προβλήματα και δυσκολίες και δεν ξέρουν πότε θα έρθει ο επικεφαλής τους για να τα λύσει. Όλοι περιμένουν με ανυπομονησία να έρθει ο επικεφαλής για να βοηθήσει, κι ωστόσο όσο κι αν περιμένουν, ο επικεφαλής δεν εμφανίζεται ποτέ. Αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι πολύ δυσεύρετοι και είναι καλοί στο να παραμένουν κρυμμένοι! Κάνουν κηρύγματα πολύ καλά και, αφού κάνουν ένα κήρυγμα, φοράνε τα καλά τους και δεν κάνουν καθόλου έργο, αλλά κρύβονται σε μέρη όπου μπορούν να ενδίδουν στις ανέσεις. Και παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι εργάζονται πολύ καλά και σωστά. Πιστεύουν ότι δεν λουφάρουν, ότι έχουν κάνει τα κηρύγματά τους, έχουν πραγματοποιήσει τις συναθροίσεις τους, έχουν πει όλα όσα οφείλουν να πουν και έχουν εξηγήσει όλα όσα οφείλουν να εξηγήσουν. Δεν θέλουν ποτέ να έχουν ουσιαστικές επαφές με τους αδελφούς και τις αδελφές για να παρακολουθούν το έργο και να συμμετέχουν σ’ αυτό, να τους βοηθούν κάνοντας ελέγχους ή να τους βοηθούν να χειρίζονται και να λύνουν άμεσα τα προβλήματα. Αν συναντήσουν ένα πρόβλημα που δεν μπορούν να λύσουν, δεν ξέρουν να το αναφέρουν στον Άνωθεν ούτε ν’ αναζητήσουν μια λύση από τον Άνωθεν. Επίσης, δεν συλλογίζονται: «Άραγε, μπορούν οι αδελφοί και οι αδελφές να τηρήσουν τις αρχές αφού τις άκουσαν στη συναναστροφή; Και όταν συναντήσουν ξανά δυσκολίες και σύγχυση κατά το έργο, άραγε θα μπορούν να υποστηρίξουν την αλήθεια και να χειριστούν τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές; Επιπλέον, ποιοι παίζουν θετικό ρόλο στο έργο; Και ποιοι άνθρωποι παίζουν αρνητικό ρόλο; Και μήπως υπάρχουν άνθρωποι που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις ή άνθρωποι που προκαλούν καταστροφές ή παράλογοι άνθρωποι που έχουν πάντα κακές ιδέες; Πώς προχωράει το έργο τελευταία;» Κανείς τους δεν απασχολείται με τέτοια ζητήματα ούτε ρωτάει γι’ αυτά. Επιφανειακά φαίνεται ότι αυτού του είδους οι άνθρωποι κάνουν έργο· κάνουν κηρύγματα, πραγματοποιούν συναθροίσεις, ετοιμάζουν προσχέδια και περιλήψεις κηρυγμάτων και συντάσσουν ακόμα και αναφορές για το έργο. Επίσης, κάποιοι επικεφαλής γράφουν τακτικά κηρύγματα πάνω στις εμπειρίες της ζωής τους· μένουν κλεισμένοι στα δωμάτιά τους και γράφουν για τρεις ή πέντε μέρες στη σειρά, και μάλιστα χρειάζονται κάποιον ειδικά για να τους βάζει νερό και να τους φέρνει φαγητό, και κανένας άλλος δεν μπορεί να τους δει. Αν τους πεις ότι δεν κάνουν αληθινό έργο, νιώθουν αδικημένοι: «Πώς δεν κάνω αληθινό έργο; Ζω με τους αδελφούς και τις αδελφές και πραγματοποιώ συνέχεια συναθροίσεις και κάνω κηρύγματα. Κάνω κηρύγματα μέχρι που στεγνώνει το στόμα μου, και μάλιστα μερικές φορές μένω ξύπνιος έως αργά το βράδυ». Εξωτερικά, φαίνεται ότι είναι πραγματικά απασχολημένοι και ότι δεν τεμπελιάζουν· κάνουν πολλά κηρύγματα και καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να μιλάνε και να γράφουν, στέλνουν τακτικά μηνύματα και επιστολές και μεταδίδουν τις αρχές που απαιτεί ο Άνωθεν, ενώ επίσης συναναστρέφονται με ειλικρίνεια και υπομονή και επισημαίνουν το περιεχόμενο κατά τις συναθροίσεις. Είναι γεγονός ότι μιλάνε πολύ, αλλά δεν συμμετέχουν ποτέ σε συγκεκριμένο έργο, δεν παρακολουθούν ποτέ το έργο και δεν αντιμετωπίζουν ποτέ τα προβλήματα μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές. Αν τους ρωτήσεις πώς προχωράει το τάδε αντικείμενο του έργου ή πώς είναι τα αποτελέσματα του έργου, δεν ξέρουν και πρέπει πρώτα να πάνε να ρωτήσουν κάποιον άλλον. Αν τους ρωτήσεις κατά πόσο λύθηκαν τα προβλήματα από την προηγούμενη φορά, λένε ότι πραγματοποίησαν μια συνάθροιση και συναναστράφηκαν πάνω στις αρχές. Ας υποθέσουμε ότι τους ρωτάς: «Κατάλαβαν πράγματι οι αδελφοί και οι αδελφές αφού συναναστράφηκες πάνω στις αλήθεια-αρχές; Είναι ακόμα πιθανό να παραστρατήσουν; Ποιος απ’ όλους αυτούς έχει κατανοήσει σχετικά καλύτερα τις αρχές, ποιος είναι πιο ικανός στις επαγγελματικές δεξιότητες και ποιος έχει καλύτερο επίπεδο και αξίζει να καλλιεργηθεί;» Δεν ξέρουν τις απαντήσεις σε καμία από αυτές τις ερωτήσεις· δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με όλα αυτά. Όποτε τους ρωτάς για την κατάσταση του έργου, λένε: «Έχω συναναστραφεί πάνω στις αρχές, μόλις ολοκλήρωσα μια συνάθροιση και μόλις τους κλάδεψα. Εξέφρασαν τη δέσμευσή τους και έχουν την αποφασιστικότητα να κάνουν καλά αυτό το έργο». Σε ό,τι έχει, όμως, να κάνει με τη μετέπειτα πρόοδο του έργου, δεν έχουν ιδέα τι γίνεται. Άραγε, μπορούν να θεωρηθούν επικεφαλής και εργάτες που ανταποκρίνονται στα πρότυπα; (Όχι.) Ο τρόπος με τον οποίο εργάζονται αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι απλώς να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και να κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα στους ανθρώπους, αλλά δεν δίνουν καμία σημασία στην επίλυση αληθινών προβλημάτων και μάλιστα φοβούνται να τ’ αναφέρουν στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσουν λύσεις από τον Άνωθεν· φοβούνται πολύ μήπως ο Άνωθεν ανακαλύψει σε τι κατάσταση βρίσκονται στην πραγματικότητα. Ποια είναι η φύση αυτών των πράξεων; Τι είδους άνθρωποι είναι από πλευράς ουσίας; Για να ακριβολογούμε, αυτοί οι άνθρωποι είναι κλασικοί Φαρισαίοι. Οι εκδηλώσεις των Φαρισαίων είναι οι εξής: Επιδίδονται σε πράξεις που φαίνονται αξιοπρεπείς προς τα έξω, μιλάνε και συμπεριφέρονται με κομψό τρόπο, βασίζουν όλα τα λόγια τους και τις πράξεις τους στη Βίβλο, και όταν συναντιούνται και μιλάνε με ανθρώπους, απαγγέλλουν λόγια από τη Βίβλο και μπορούν να επαναλάβουν πολλά εδάφιά της από μνήμης. Οι ψευδο-επικεφαλής είναι ολόιδιοι με τους Φαρισαίους: εξωτερικά, δεν μπορείς να τους βρεις κανένα ελάττωμα και φαίνονται ιδιαίτερα πνευματικοί. Δεν μπορείς να εντοπίσεις προβλήματα σ’ αυτούς από την ομιλία τους, τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους προς τα έξω, αλλά και πάλι δεν είναι σε θέση να λύσουν πολλά από τα προβλήματα που υπάρχουν στο εκκλησιαστικό έργο. Τι σημαίνει, λοιπόν, ο όρος «πνευματικοί» σ’ αυτήν την περίπτωση; Με την αυστηρή έννοια, πρόκειται για δήθεν πνευματικότητα. Οι δήθεν πνευματικοί άνθρωποι όπως αυτοί είναι καθημερινά πολύ απασχολημένοι, πηγαινοέρχονται ανάμεσα σε μεγάλες και μικρές ομάδες κηρύττοντας όπου πάνε τα λόγια του Θεού. Εξωτερικά, φαίνεται να αγαπάνε τα λόγια του Θεού περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, να καταβάλλουν περισσότερη προσπάθεια με τα λόγια του Θεού από οποιονδήποτε άλλο, να γνωρίζουν περισσότερα για τα λόγια του Θεού από οποιονδήποτε άλλο και να μπορούν να πουν από μνήμης τον αριθμό σελίδας οποιουδήποτε ουσιαστικού χωρίου των λόγων του Θεού. Αν κάποιος συναντήσει ένα πρόβλημα, του αναφέρουν τον αριθμό σελίδας ενός σχετικού χωρίου από τα λόγια του Θεού και του λένε να πάει να το διαβάσει. Εξωτερικά, φαίνονται να χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού ως κριτήριο για τα πάντα, να καταθέτουν μαρτυρία για τα λόγια του Θεού όταν τους συμβαίνει κάτι, ενώ δεν φαίνεται να έχουν κανένα πρόβλημα. Όμως, όταν κοιτάξεις από κοντά το έργο που κάνουν, άραγε μπορούν να εντοπίζουν και να λύνουν προβλήματα ενώ κηρύττουν αυτά τα λόγια και δόγματα; Αν, μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, εντοπίσουν σ’ ένα αντικείμενο του έργου ένα πρόβλημα που δεν είχε εντοπιστεί προηγουμένως, και αν λύνουν προβλήματα που δεν μπορούσαν να λύσουν άλλοι, τότε αυτό δείχνει ότι κατανοούν τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται ξεκάθαρα πάνω στην αλήθεια. Οι δήθεν πνευματικοί άνθρωποι είναι το ακριβώς αντίθετο. Αποστηθίζουν τα λόγια του Θεού και τα κηρύττουν παντού, ενώ το μυαλό και η καρδιά τους είναι γεμάτα από τα λόγια του Θεού. Ωστόσο, είτε προκύψει ένα μεγάλο είτε ένα μικρό πρόβλημα στο έργο, δεν μπορούν να το δουν ούτε να το εντοπίσουν. Στο τέλος των συναθροίσεων, αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι μήπως κάποιος θίξει ένα αληθινό ζήτημα και τους ζητήσει να το λύσουν, και γι’ αυτό φεύγουν αμέσως μόλις τελειώνουν οι συναθροίσεις, και σκέφτονται: «Αν κάποιος μου κάνει μια ερώτηση και δεν μπορώ να την απαντήσω, αυτό θα είναι πολύ άβολο και ντροπιαστικό!» Αυτό είναι το αληθινό τους ανάστημα και αυτή είναι η πραγματική τους κατάσταση.

Σκεφτείτε ποιοι επικεφαλής και εργάτες γύρω σας είναι καλοί στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για να λύνουν προβλήματα και είναι σε θέση να συνενώνονται με τους αδελφούς και τις αδελφές και να βοηθούν μαζί τους το έργο να προχωρήσει όταν κάνουν τα καθήκοντά τους· αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Σκεφτείτε ποιοι επικεφαλής και εργάτες γύρω σας είναι καλοί στο να εντοπίζουν και να λύνουν προβλήματα και εστιάζουν περισσότερο στο να κάνουν αληθινό έργο και να επιτυγχάνουν τα περισσότερα αποτελέσματα στο έργο τους· αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι αφοσιωμένοι άνθρωποι που είναι πολύ υπεύθυνοι και ευσυνείδητοι. Αντιθέτως, αν ένας επικεφαλής είναι εξαιρετικός στο να κηρύττει λόγια και δόγματα, αν τα κηρύγματά του είναι λογικά και οργανωμένα, έχουν κεντρικό θέμα, περιεχόμενο και δομή και οι άνθρωποι τα δέχονται μ’ ενθουσιασμό, κι ωστόσο αποφεύγει πάντα τους αδελφούς και τις αδελφές, φοβάται μονίμως ότι θα κάνουν ερωτήσεις και φοβάται να λύσει και να χειριστεί προβλήματα μαζί τους, τότε αυτός ο επικεφαλής είναι δήθεν πνευματικός, είναι ψευδο-επικεφαλής. Τι είδους άνθρωποι είναι οι επικεφαλής και οι επιβλέποντες γύρω σας; Συνήθως, πέρα από το ότι παρευρίσκονται σε συναθροίσεις και κάνουν κηρύγματα, παρακολουθούν το έργο και συμμετέχουν σ’ αυτό; Είναι σε θέση να εντοπίζουν και να λύνουν προβλήματα τακτικά στο έργο ή μήπως απλώς εξαφανίζονται αφού κάνουν μια εμφάνιση στις συναθροίσεις; Οι δήθεν πνευματικοί ψευδο-επικεφαλής φοβούνται μονίμως μήπως δεν έχουν τίποτα να κηρύξουν και μήπως δεν έχουν τίποτα να πουν όταν συναντούν τους αδελφούς και τις αδελφές, κι έτσι ασκούνται στα δωμάτιά τους στην απομνημόνευση των λόγων του Θεού και στο πώς να κάνουν κηρύγματα. Πιστεύουν ότι το να κάνει κάποιος κηρύγματα είναι κάτι που μαθαίνεται και που επιτυγχάνεται με την αποστήθιση, όπως η απόκτηση γνώσης ή η φοίτηση στο πανεπιστήμιο, και ότι πρέπει να μη σηκώνουν κεφάλι από τη μελέτη. Άραγε, δεν είναι στρεβλή αυτή η κατανόηση που έχουν αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής; (Είναι, ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι κηρύττουν δόγματα από το βάθρο τους και απασχολούνται με κάποια άσχετα ζητήματα, κι έπειτα νομίζουν ότι κάνουν ηγετικό έργο. Ποτέ δεν πηγαίνουν στην τοποθεσία του έργου για να διευθύνουν το έργο ή να λύσουν προβλήματα, αλλά αντιθέτως κάθονται συχνά στα δωμάτιά τους, «απομονώνονται για να εστιάσουν στην καλλιέργεια του εαυτού τους» και εφοδιάζονται με τα λόγια του Θεού· είναι αυτό απαραίτητο; Υπό ποιες συνθήκες μπορούν οι επικεφαλής και οι εργάτες να παραμερίσουν προσωρινά το εκκλησιαστικό έργο και τους αδελφούς και τις αδελφές και να πάνε να εφοδιαστούν με την αλήθεια; Όταν δεν υπάρχει μεγάλος φόρτος εργασίας, όταν όλα τα προβλήματα που πρέπει να λυθούν έχουν λυθεί και όλα τα ζητήματα που απαιτούν προσοχή και οι αρχές που πρέπει να εξηγηθούν έχουν εξηγηθεί, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές δεν έχουν ερωτήσεις ή δυσκολίες, όταν κανείς δεν προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις και το έργο μπορεί να προχωρήσει ομαλά και δεν υπάρχουν πλέον εμπόδια, τότε οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και να εφοδιάζονται με την αλήθεια· μόνο έτσι κάνουν αληθινό έργο. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο· εστιάζουν πάντα στο να είναι οι ίδιοι στο προσκήνιο και απλώς κάνουν κάποιο πολύ εμφανές έργο που μπορούν να δουν οι άλλοι, για να επιδεικνύονται. Αν μπορούν να βρουν κάποιο νέο φως όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού ή όταν ακούνε ένα κήρυγμα, νιώθουν ότι έχουν κερδίσει κάτι, ότι έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και έπειτα σπεύδουν να βρουν μια ευκαιρία να κάνουν ένα κήρυγμα στους άλλους. Κηρύττουν δόγματα με συστηματικό, λογικό και καλά οργανωμένο τρόπο, τα κηρύγματά τους έχουν κεντρικό θέμα και περιεχόμενο και είναι πιο επιδραστικά και βαθυστόχαστα από την ομιλία μιας διασημότητας ή από μια ακαδημαϊκή διάλεξη, πράγμα που τους προκαλεί μεγάλη ικανοποίηση. Κι ωστόσο, συλλογίζονται: «Τι θα κηρύξω την επόμενη φορά, αφού τελειώσω αυτό το κήρυγμα; Δεν έχω τίποτε άλλο». Κι έτσι βιάζονται να φύγουν και «απομονώνονται για να εστιάσουν στην καλλιέργεια του εαυτού τους» ξανά, ψάχνοντας να βρουν βαθυστόχαστα κηρύγματα. Ποτέ δεν τους βλέπει κανείς στην τοποθεσία όπου γίνεται το εκκλησιαστικό έργο, και όταν οι άνθρωποι έχουν δυσκολίες και τους περιμένουν για να τις λύσουν, αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής είναι άφαντοι. Άραγε, δεν δείχνουν διστακτικότητα και δεν νιώθουν άβολα οι ψευδο-επικεφαλής; Δεν μπορούν να λύσουν αληθινά προβλήματα, κι ωστόσο θέλουν να κηρύττουν μεγαλόπνοα κηρύγματα για να επιδεικνύονται. Αυτοί οι άνθρωποι δεν νιώθουν καμία απολύτως ντροπή.

Όλοι οι ψευδο-επικεφαλής μπορούν να κηρύττουν λόγια και δόγματα, όλοι είναι δήθεν πνευματικοί, δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο και δεν κατανοούν την αλήθεια, παρόλο που πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό· θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν έχουν καθόλου πνευματική κατανόηση. Πιστεύουν ότι το να είναι κανείς επικεφαλής εκκλησίας σημαίνει ότι πρέπει απλώς να κηρύττει κάποια λόγια και δόγματα, να φωνάζει μερικά συνθήματα και να εξηγεί λίγο τα λόγια του Θεού, κι έπειτα οι άνθρωποι θα κατανοήσουν την αλήθεια. Δεν ξέρουν τι σημαίνει να κάνουν έργο, δεν ξέρουν ποιες ακριβώς είναι οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών ούτε ξέρουν γιατί ακριβώς ο οίκος του Θεού επιλέγει κάποιον ως επικεφαλής ή ως εργάτη ή ποια ακριβώς προβλήματα αποσκοπεί να λύσει μ’ αυτόν τον τρόπο. Έτσι, όσο κι αν ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται λέγοντας ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρακολουθούν, να επιθεωρούν και να επιβλέπουν το έργο, ότι πρέπει άμεσα να εντοπίζουν και να λύνουν τα προβλήματα στο έργο και ούτω καθεξής, εκείνοι δεν αντιλαμβάνονται τίποτε από όλα αυτά και δεν τα κατανοούν. Δεν είναι σε θέση να πετύχουν ή να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που έχει ο οίκος του Θεού για τους επικεφαλής και τους εργάτες και δεν μπορούν να κατανοήσουν τα προβλήματα που αφορούν τις επαγγελματικές δεξιότητες και σχετίζονται με την εκτέλεση των καθηκόντων ούτε μπορούν να κατανοήσουν το ζήτημα αρχής για την επιλογή επιβλεπόντων και άλλα αντίστοιχα πράγματα· ακόμη μάλιστα κι αν γνωρίζουν γι’ αυτά τα προβλήματα, και πάλι δεν μπορούν να τα χειριστούν. Επομένως, υπό την ηγεσία τέτοιων ψευδο-επικεφαλής, δεν μπορούν να λυθούν κανενός είδους προβλήματα που προκύπτουν στο εκκλησιαστικό έργο. Τόσο τα προβλήματα σε σχέση με τις επαγγελματικές δεξιότητες που συναντά ο εκλεκτός λαός του Θεού κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, όσο και οι δυσκολίες στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, παραμένουν άλυτα για παρατεταμένο χρονικό διάστημα· αντίστοιχα, όταν κάποιοι επικεφαλής και εργάτες ή επιβλέποντες των διαφόρων αντικειμένων του έργου δεν είναι σε θέση να κάνουν αληθινό έργο, δεν απαλλάσσονται άμεσα από τα καθήκοντά τους ούτε τους ανατίθενται διαφορετικά καθήκοντα, και ούτω καθεξής. Κανένα από αυτά τα προβλήματα δεν λύνεται άμεσα και, κατά συνέπεια, μειώνεται συνεχώς η αποδοτικότητα των διαφόρων αντικειμένων του εκκλησιαστικού έργου και τα αποτελέσματα του έργου γίνονται, επίσης, όλο και χειρότερα. Από πλευράς προσωπικού, όσοι είναι κάπως χαρισματικοί και καλοί ομιλητές γίνονται επικεφαλής και εργάτες· από την άλλη, όσοι αγαπούν την αλήθεια, όσοι μπορούν να πέσουν με τα μούτρα στη σκληρή δουλειά και εργάζονται ακούραστα χωρίς να παραπονιούνται, δεν προάγονται ούτε καλλιεργούνται, αλλά αντιμετωπίζονται σαν απλοί δουλευτές, ενώ το τεχνικό προσωπικό διαφόρων κλάδων που έχει κάποια προτερήματα δεν χρησιμοποιείται βάσει λογικής. Επίσης, κάποιοι άνθρωποι που κάνουν με ειλικρίνεια το καθήκον τους δεν λαμβάνουν παροχή ζωής, κι έτσι βυθίζονται στην αρνητικότητα και την αδυναμία. Επιπλέον, όσο κακό κι αν κάνουν οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι, είναι λες και οι ψευδο-επικεφαλής δεν το βλέπουν. Αν κάποιος εκθέσει έναν κακό άνθρωπο ή έναν αντίχριστο, οι ψευδο-επικεφαλής θα φτάσουν στο σημείο ακόμη και να του πουν ότι πρέπει να φέρεται στον συγκεκριμένο άνθρωπο με αγάπη και να του δώσει μια ευκαιρία να μετανοήσει. Μ’ αυτόν τον τρόπο, επιτρέπουν στους κακούς ανθρώπους και στους αντίχριστους να κάνουν κακό και να προκαλούν αναστατώσεις στην εκκλησία, με αποτέλεσμα να καθυστερεί πολύ η αποπομπή και η αποβολή αυτών των κακών ανθρώπων, των δύσπιστων και των αντίχριστων, και να τους δίνεται η ευκαιρία να συνεχίσουν να κάνουν κακό στην εκκλησία και ν’ αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν είναι ικανοί να χειριστούν και να λύσουν κανένα από αυτά τα προβλήματα· δεν είναι ικανοί να φέρονται δίκαια στους ανθρώπους ούτε να οργανώσουν το έργο με λογική, αλλά αντιθέτως ενεργούν απερίσκεπτα και κάνουν μόνο άχρηστο έργο, με αποτέλεσμα να προκαλούν χάος στο εκκλησιαστικό έργο και να το κάνουν άνω-κάτω. Με όποιον τρόπο κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού πάνω στην αλήθεια και όσο κι αν τονίζει τις αρχές που πρέπει να τηρούνται όταν εκτελείται το έργο της εκκλησίας —δηλαδή, από τους διαφόρων ειδών κακοποιούς και δύσπιστους να περιορίζονται εκείνοι που πρέπει να περιοριστούν και ν’ αποπέμπονται εκείνοι που πρέπει ν’ αποπεμφθούν, και, αντίστοιχα, να προάγονται και να καλλιεργούνται εκείνοι που πρέπει να προαχθούν και να καλλιεργηθούν, δηλαδή όσοι έχουν καλό επίπεδο και ικανότητα κατανόησης και όσοι μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια— παρόλο που γίνεται συναναστροφή αμέτρητες φορές πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, οι ψευδο-επικεφαλής δεν τα καταλαβαίνουν ούτε τ’ αντιλαμβάνονται και απλώς παραμένουν συνεχώς προσκολλημένοι στις δήθεν πνευματικές απόψεις τους και στις «γεμάτες αγάπη» προσεγγίσεις τους. Οι ψευδο-επικεφαλής πιστεύουν ότι, μέσα από τη δική τους σοβαρή και υπομονετική διδασκαλία, οι άνθρωποι κάθε είδους εκτελούν τις εργασίες τους με τάξη, χωρίς να επικρατεί χάος, ότι όλοι έχουν πολλή πίστη, είναι πρόθυμοι να κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν φοβούνται να πάνε φυλακή και ν’ αντιμετωπίσουν κινδύνους και ότι ο καθένας τους έχει την αποφασιστικότητα να υποφέρει και δεν είναι πρόθυμος να γίνει Ιούδας. Πιστεύουν ότι το γεγονός πως υπάρχει καλή ατμόσφαιρα στην εκκλησιαστική ζωή σημαίνει ότι έχουν κάνει καλή δουλειά. Ακόμη κι αν κάποιοι κακοί άνθρωποι προκαλούν αναστατώσεις ή κάποιοι δύσπιστοι διαδίδουν αιρέσεις και πλάνες στην εκκλησία, εκείνοι δεν θεωρούν προβλήματα αυτά τα πράγματα ούτε αισθάνονται την ανάγκη να τα λύσουν. Ειδικά όταν ένας άνθρωπος στον οποίο έχουν εμπιστευτεί έργο ενεργεί απερίσκεπτα με βάση τη δική του βούληση και προκαλεί αναστάτωση στο ευαγγελικό έργο, οι ψευδο-επικεφαλής τότε είναι ακόμα πιο τυφλοί. Λένε: «Έχω εξηγήσει τις εργασιακές αρχές που οφείλω να εξηγήσω και του έχω πει τι να κάνει ξανά και ξανά. Αν τυχόν προκύψουν προβλήματα, αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα». Ωστόσο, δεν ξέρουν αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι σωστός άνθρωπος, δεν απασχολούνται μ’ αυτό, και δεν ξέρουν κατά πόσο αυτά που ανέφεραν όταν εξήγησαν και είπαν σ’ αυτόν τον άνθρωπο τι να κάνει μπορούν πράγματι να πετύχουν θετικά αποτελέσματα ή ποιες συνέπειες θα επιφέρουν. Οι ψευδο-επικεφαλής, κάθε φορά που πραγματοποιούν μια συνάθροιση, αναφέρουν έναν ατέλειωτο χείμαρρο λόγων και δογμάτων, αλλά στο τέλος αποδεικνύεται ότι δεν είναι σε θέση να λύσουν κανένα πρόβλημα. Κι ωστόσο, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι κάνουν εξαιρετικό έργο, νιώθουν και πάλι ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και νομίζουν ότι είναι καταπληκτικοί. Στην πραγματικότητα, με τα λόγια και τα δόγματα που αναφέρουν μπορούν να παραμυθιάσουν μόνο τους μπερδεμένους ανθρώπους, τους ηλίθιους και τους ανόητους, που είναι ανίδεοι και έχουν χαμηλό επίπεδο. Αυτοί οι άνθρωποι, αφού ακούσουν αυτά τα λόγια, βρίσκονται σε σύγχυση και πιστεύουν ότι αυτά που είπαν οι ψευδο-επικεφαλής είναι πολύ σωστά, ότι τίποτε από όσα είπαν δεν είναι λάθος. Οι ψευδο-επικεφαλής μπορούν να ικανοποιήσουν μόνο αυτούς τους μπερδεμένους ανθρώπους και είναι ουσιαστικά ανίκανοι να λύσουν αληθινά προβλήματα. Ασφαλώς, οι ψευδο-επικεφαλής είναι ακόμη λιγότερο ικανοί ν’ αντιμετωπίσουν προβλήματα που σχετίζονται με επαγγελματικές δεξιότητες και γνώσεις· είναι εντελώς ανήμποροι σε ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτά τα πράγματα. Πάρτε για παράδειγμα το κειμενικό έργο του οίκου του Θεού. Αυτό είναι το έργο που προκαλεί τους περισσότερους πονοκεφάλους στους ψευδο-επικεφαλής. Δεν μπορούν ν’ αναγνωρίσουν ποιοι ακριβώς άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση, καλό επίπεδο και είναι κατάλληλοι να κάνουν κειμενικό έργο, και θεωρούν ότι όποιος φοράει γυαλιά και έχει υψηλό επίπεδο μόρφωσης έχει και καλό επίπεδο και πνευματική κατανόηση, οπότε κανονίζουν να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι το συγκεκριμένο έργο, λέγοντάς τους: «Είστε όλοι σας ταλαντούχοι στο κειμενικό έργο. Εγώ δεν κατανοώ αυτό το έργο, οπότε όλο το βάρος πέφτει στους δικούς σας ώμους. Ο οίκος του Θεού δεν απαιτεί τίποτε άλλο από εσάς, παρά μόνο ν’ αξιοποιείτε τα προτερήματά σας, να μην κρατάτε τίποτε για τον εαυτό σας και να συνεισφέρετε όλα όσα έχετε μάθει. Πρέπει να ξέρετε πώς να είστε ευγνώμονες και να ευχαριστείτε τον Θεό που σας εξύψωσε». Αφού οι ψευδο-επικεφαλής πούνε έναν σωρό αναποτελεσματικά και επιφανειακά λόγια, νομίζουν ότι το έργο έχει κανονιστεί και ότι έτσι έχουν κάνει όλα όσα πρέπει να κάνουν. Δεν ξέρουν κατά πόσο οι άνθρωποι στους οποίους ανέθεσαν να κάνουν αυτό το έργο είναι ικανοί ή όχι ούτε ξέρουν ποιες είναι οι ελλείψεις αυτών των ανθρώπων από πλευράς επαγγελματικών γνώσεων ή πώς θα πρέπει να τις αντισταθμίσουν. Δεν ξέρουν πώς να βλέπουν και πώς να διακρίνουν τους ανθρώπους, δεν κατανοούν τα επαγγελματικά προβλήματα ούτε κατανοούν τις γνώσεις που σχετίζονται με τη συγγραφή· είναι εντελώς ανίδεοι σ’ αυτά τα πράγματα. Λένε ότι δεν κατανοούν και δεν αντιλαμβάνονται αυτά τα πράγματα, αλλά βαθιά μέσα τους σκέφτονται: «Δεν είστε απλώς λίγο πιο μορφωμένοι και καταρτισμένοι από μένα; Παρόλο που εγώ δεν μπορώ να σας καθοδηγήσω σ’ αυτό το έργο, είμαι πιο πνευματικός από εσάς, είμαι καλύτερος στα κηρύγματα από εσάς και κατανοώ καλύτερα τα λόγια του Θεού από ό,τι εσείς. Εγώ είμαι αυτός που σας οδηγεί, είμαι ο ανώτερός σας. Θα πρέπει να είμαι υπεύθυνος για εσάς κι εσείς να κάνετε ό,τι λέω». Οι ψευδο-επικεφαλής θεωρούν ότι είναι ανώτεροι, κι ωστόσο δεν μπορούν να σκεφτούν καμία αξιόλογη πρόταση για οποιοδήποτε έργο σχετίζεται με επαγγελματικές δεξιότητες κι ούτε είναι σε θέση να παρέχουν οποιαδήποτε καθοδήγηση. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να οργανώσουν καλά το προσωπικό· δεν μπορούν να κάνουν τίποτε από το έργο που πρέπει να ακολουθήσει. Δεν προσπαθούν ν’ αποκτήσουν επαγγελματικές γνώσεις και δεν παρακολουθούν το έργο. Όλοι οι ψευδο-επικεφαλής είναι δήθεν πνευματικοί· το μόνο που κάνουν είναι να κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα και έπειτα νομίζουν ότι κατανοούν την αλήθεια και κάνουν συνεχώς επίδειξη ενώπιον του εκλεκτού λαού του Θεού. Σε κάθε συνάθροιση, κηρύττουν για πολλές ώρες, κι ωστόσο αποδεικνύεται τελικά ότι δεν μπορούν να λύσουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Είναι εντελώς ανίδεοι σε ό,τι έχει να κάνει με προβλήματα που σχετίζονται με επαγγελματικές γνώσεις στα καθήκοντα των ανθρώπων· είναι ξεκάθαρα άσχετοι, κι ωστόσο προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί και διευθύνουν το έργο των επαγγελματιών. Πώς μπορούν να κάνουν καλά το έργο μ’ αυτόν τον τρόπο; Το γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν προσπαθούν ν’ αποκτήσουν επαγγελματικές γνώσεις και δεν είναι σε θέση να κάνουν αληθινό έργο ήδη αηδιάζει τους ανθρώπους αλλά, σαν να μην έφτανε αυτό, προσποιούνται και ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι και επιδεικνύουν τα πνευματικά τους λόγια, πράγμα που δεν έχει καμία απολύτως λογική! Αυτό δεν διαφέρει καθόλου από τους Φαρισαίους. Αυτό που δείχνει ότι οι Φαρισαίοι δεν είχαν καθόλου λογική είναι ότι παρόλο που ο Θεός τούς απεχθανόταν, εκείνοι δεν είχαν καμία επίγνωση και θεωρούσαν ότι ήταν αρκετά καλοί και πολύ πνευματικοί. Και στους ψευδο-επικεφαλής λείπει εξίσου η αυτεπίγνωση· είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο, κι ωστόσο προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί και γίνονται υποκριτές Φαρισαίοι. Είναι ακριβώς εκείνοι τους οποίους αποστρέφεται, απορρίπτει και αποκλείει ο Θεός.