Σημείο όγδοο: Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο (Μέρος πρώτο)

Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να εντοπίζουν και να λύνουν τις δυσκολίες άμεσα

Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στην όγδοη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο». Θα εκθέσουμε τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδο-επικεφαλής σε σχέση μ’ αυτήν την ευθύνη. Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο· δεν είναι αυτό μέρος του έργου και των καθηκόντων των επικεφαλής και των εργατών; (Ναι.) Οι επικεφαλής και οι εργάτες αναπόφευκτα θ’ αντιμετωπίσουν κάποια ακανθώδη ζητήματα στο έργο τους ή θα συναντήσουν δυσκολίες που υπερβαίνουν το αντικείμενο του εκκλησιαστικού έργου ή κάποιες ειδικές περιπτώσεις που δεν έχουν να κάνουν με τις αλήθεια-αρχές, και δεν θα ξέρουν πώς να διαχειριστούν αυτές τις περιστάσεις. Ή, επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο, και επομένως δεν μπορούν να συλλάβουν με ακρίβεια τις αρχές, αναπόφευκτα θα βρεθούν αντιμέτωποι με σύγχυση και δυσκολίες που δεν είναι εύκολο να λύσουν. Αυτή η σύγχυση και αυτές οι δυσκολίες μπορεί να σχετίζονται με ζητήματα χρήσης του προσωπικού, με θέματα που έχουν να κάνουν με το έργο, με προβλήματα που πηγάζουν από το εξωτερικό περιβάλλον, με ζητήματα που αφορούν τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων, με διαταράξεις και αναστατώσεις που προκαλούνται από κακούς ανθρώπους, καθώς και με ζητήματα αποπομπής ή αποβολής κάποιων ανθρώπων και ούτω καθεξής. Για όλα αυτά τα ζητήματα, ο οίκος του Θεού έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις και κανονισμούς ή υπάρχουν κάποιες προφορικές οδηγίες. Πέρα από αυτούς τους συγκεκριμένους κανονισμούς, αναπόφευκτα υπάρχουν και κάποιες ειδικές περιπτώσεις που δεν αναφέρονται. Κάποιοι επικεφαλής μπορούν να χειριστούν αυτές τις ειδικές περιπτώσεις τηρώντας τις αρχές που απαιτούνται από τον οίκο του Θεού, όπως είναι η προστασία των συμφερόντων του οίκου του Θεού, η εγγύηση της ασφάλειας των αδελφών και η διατήρηση της ομαλής λειτουργίας του εκκλησιαστικού έργου, και μάλιστα, το κάνουν πολύ καλά· κάποιοι άλλοι επικεφαλής, όμως, αδυνατούν να το κάνουν. Τι πρέπει να γίνεται με τα προβλήματα που δεν μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν; Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες εργάζονται με μπερδεμένο τρόπο, δεν μπορούν να εντοπίσουν προβλήματα και, ακόμη κι αν το κάνουν, δεν μπορούν να τα λύσουν. Απλώς τα κουτσοβολεύουν χωρίς ν’ αναζητούν λύσεις από τον Άνωθεν και λένε στους αδελφούς και στις αδελφές το εξής: «Λύστε το μόνοι σας· βασιστείτε στον Θεό και στραφείτε σ’ Αυτόν για λύσεις» κι έπειτα θεωρούν ότι όλα έχουν τακτοποιηθεί. Όσα προβλήματα κι αν συσσωρεύονται, δεν μπορούν να τα λύσουν οι ίδιοι, κι ωστόσο δεν τα αναφέρουν στους ανωτέρους ούτε αναζητούν πώς να τα λύσουν, πιθανότατα επειδή φοβούνται ότι ο Άνωθεν θα τους διακρίνει και θα χάσουν την υπόληψή τους. Υπάρχουν και κάποιοι επικεφαλής και εργάτες που δεν αναφέρουν ποτέ προβλήματα στον Άνωθεν και δεν ξέρω το γιατί. Το ν’ αναφέρει κάποιος κάτι στους ανωτέρους δεν σημαίνει απαραιτήτως να το αναφέρει απευθείας στον Άνωθεν· σίγουρα μπορεί να το αναφέρει πρώτα στους επικεφαλής μιας επαρχίας ή μιας περιφέρειας. Και αν δεν μπορούν εκείνοι να το λύσουν, τότε μπορείς να ζητήσεις από τους επικεφαλής και τους εργάτες να το αναφέρουν απευθείας στον Άνωθεν. Αν ζητήσεις από έναν επικεφαλής ή έναν εργάτη ν’ αναφέρει ένα ζήτημα στον Άνωθεν, αποσαφηνίζοντας την κατάσταση, μπορεί άραγε απλώς να αποσιωπήσει και ν’ αγνοήσει το ζήτημα; Τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν. Ακόμη κι αν υπάρχουν πράγματι τέτοιοι επικεφαλής, μπορείς ν’ αποσαφηνίσεις το ζήτημα με άλλους επικεφαλής και εργάτες και να εκθέσεις εκείνον που αποσιωπά το ζήτημα και δεν το αναφέρει. Αν οι άλλοι επικεφαλής και εργάτες και πάλι δεν αναφέρουν το ζήτημα, υπάρχει μια έσχατη λύση: Μπορείς να γράψεις απευθείας στον ιστότοπο του οίκου του Θεού και να ζητήσεις να προωθηθεί στον Άνωθεν, κι έτσι να εξασφαλίσεις ότι το ζήτημα θ’ αναφερθεί στον Άνωθεν. Ο Άνωθεν έχει διαχειριστεί τέτοιες επιστολές πολλές φορές στο παρελθόν και κατόπιν ανέθεσε απευθείας στους επικεφαλής και τους εργάτες να χειριστούν το ζήτημα. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί δίαυλοι αναφοράς ενός ζητήματος στους ανωτέρους· είναι εύκολο να το κάνει κανείς πράξη, απλώς εξαρτάται από το κατά πόσο θέλει πραγματικά να λύσει το πρόβλημα. Ακόμη κι αν δεν εμπιστεύεσαι έναν συγκεκριμένο επικεφαλής ή εργάτη, θα πρέπει να πιστεύεις ότι ο Θεός είναι δίκαιος και ότι ο Άνωθεν λειτουργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν δεν έχεις πραγματική πίστη στον Θεό και δεν πιστεύεις ότι η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού, τότε δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα. Πολλοί άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια· δεν πιστεύουν ότι η αλήθεια βασιλεύει στον οίκο του Θεού και δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Σκέφτονται πάντα ότι όλοι οι αξιωματούχοι του κόσμου καλύπτουν ο ένας τον άλλο και ότι πρέπει να συμβαίνει το ίδιο και στον οίκο του Θεού. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Ως εκ τούτου, ένα τέτοιο άτομο μπορεί να λέγεται δύσπιστος. Ωστόσο, μια μειοψηφία ανθρώπων είναι σε θέση να αναφέρει πραγματικά προβλήματα. Εκείνοι μπορούν να αποκαλούνται άνθρωποι που προστατεύουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού· είναι υπεύθυνοι άνθρωποι. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες όχι μόνο δεν καταφέρνουν να λύσουν σοβαρά προβλήματα όταν τα διαπιστώνουν, αλλά δεν τα αναφέρουν ούτε στους ανωτέρους. Αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα του θέματος μόνο όταν το διερευνά ο Άνωθεν. Αυτό καθυστερεί τα πράγματα. Επομένως, είτε είσαι ένας συνηθισμένος αδελφός ή αδελφή, είτε επικεφαλής ή εργάτης, όποτε αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα που δεν μπορείς να επιλύσεις και που αφορά τις ευρύτερες αρχές του έργου, θα πρέπει να το αναφέρεις στους ανωτέρους και να αναζητάς έγκαιρα μια λύση. Αν αντιμετωπίζεις σύγχυση ή δυσκολίες, αλλά δεν βρίσκεις λύση, κάποιο μέρος του έργου δεν θα μπορεί να προχωρήσει· θα πρέπει να μείνει στην άκρη και να σταματήσει. Αυτό επηρεάζει την πρόοδο του έργου της εκκλησίας. Επομένως, όταν προκύπτουν τέτοια προβλήματα που μπορούν να επηρεάσουν άμεσα την πρόοδο του έργου, πρέπει να αποκαλύπτονται και να επιλύονται εγκαίρως. Αν ένα πρόβλημα δεν είναι εύκολο να επιλυθεί, πρέπει να βρεις ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια και ανθρώπους με ειδικές γνώσεις στον τομέα, και στη συνέχεια να καθίσεις μαζί τους, να διερευνήσετε και να επιλύσετε το πρόβλημα από κοινού. Τα προβλήματα αυτού του είδους δεν μπορούν να καθυστερήσουν! Κάθε μέρα που καθυστερείς να τα επιλύσεις είναι μια μέρα καθυστέρησης στην πρόοδο του έργου. Δεν πρόκειται για παρεμπόδιση των υποθέσεων ενός μεμονωμένου ατόμου· επηρεάζεται το έργο της εκκλησίας, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο κάνουν τα καθήκοντά τους οι εκλεκτοί του Θεού. Επομένως, όταν αντιμετωπίζεις κάποια σύγχυση ή δυσκολία τέτοιου είδους, πρέπει να επιλύεται άμεσα και δεν γίνεται να καθυστερεί. Αν πραγματικά δεν μπορείς να βρεις λύση, τότε ανάφερέ το γρήγορα στον Άνωθεν. Εκείνος θα βγει άμεσα μπροστά για να το λύσει ή θα σου υποδείξει το μονοπάτι. Αν ένας επικεφαλής ή εργάτης είναι ανίκανος να χειριστεί προβλήματα αυτού του είδους και κρατάει κρυφό το πρόβλημα αντί να το αναφέρει στον Άνωθεν και να αναζητήσει μια λύση από αυτόν, τότε αυτού του είδους οι επικεφαλής είναι τυφλοί· είναι ανεγκέφαλοι, είναι άχρηστοι. Θα πρέπει να απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους και να απομακρυνθούν από τη θέση τους. Αν δεν απομακρυνθούν από τη θέση τους, το έργο της εκκλησίας δεν θα είναι σε θέση να προχωρήσει· στα χέρια τους θα καταστραφεί. Επομένως, αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως.

Το έργο παραγωγής ταινιών είναι κι αυτό ένα σημαντικό αντικείμενο του έργου για τον οίκο του Θεού. Συχνά, οι ομάδες παραγωγής ταινιών αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ότι όλοι διαφωνούν για το σενάριο. Για παράδειγμα, ο σκηνοθέτης πιστεύει ότι το σενάριο διαφέρει ή αποκλίνει από την αληθινή ζωή και δεν θα φαίνεται ρεαλιστικό όταν γυριστεί η ταινία, κι έτσι θέλει να κάνει αλλαγές. Ωστόσο, ο σεναριογράφος διαφωνεί κάθετα, πιστεύει ότι το σενάριο έχει γραφτεί σύμφωνα με τη λογική και απαιτεί από τον σκηνοθέτη να γυρίσει την ταινία σύμφωνα με το σενάριο. Οι ηθοποιοί έχουν κι αυτοί τις δικές τους ενστάσεις· διαφωνούν και με τον σεναριογράφο και με τον σκηνοθέτη. Ένας ηθοποιός λέει: «Αν ο σκηνοθέτης επιμείνει να γυριστεί μ’ αυτόν τον τρόπο η ταινία, δεν πρόκειται να παίξω!» Ο σεναριογράφος λέει: «Αν ο σκηνοθέτης αλλάξει το σενάριο, τότε όλοι εσείς θα είστε υπεύθυνοι όταν προκύψουν οποιαδήποτε προβλήματα!» Ο σκηνοθέτης λέει: «Αν με αναγκάσουν να γυρίσω την ταινία όπως υπαγορεύει το σενάριο και προκύψουν λάθη, ο οίκος του Θεού θα ρίξει σ’ εμένα το φταίξιμο. Αν θέλεις να γυρίσω την ταινία, πρέπει να γίνει με βάση το δικό μου σκεπτικό· διαφορετικά, δεν πρόκειται να τη γυρίσω». Και οι τρεις πλευρές, λοιπόν, βρίσκονται σε αδιέξοδο, έτσι δεν είναι; Είναι ξεκάθαρο ότι το έργο δεν μπορεί να προχωρήσει. Άραγε, δεν έχει προκύψει σύγχυση σ’ αυτήν την περίπτωση; Ποιος, λοιπόν, έχει δίκιο στην πραγματικότητα; Όλοι έχουν τις δικές τους θεωρίες, τα δικά τους επιχειρήματα και κανείς δεν είναι πρόθυμος να συμβιβαστεί. Όταν οι τρεις πλευρές βρίσκονται σε τέτοιο αδιέξοδο, τι πλήττεται; (Το έργο του οίκου του Θεού.) Το έργο του οίκου του Θεού παρεμποδίζεται και πλήττεται. Έχετε νιώσει ποτέ άγχος και ανησυχία όταν αντιμετωπίζετε τέτοιες καταστάσεις; Αν όχι, αυτό αποδεικνύει ότι δεν το κάνετε πραγματικά με την καρδιά σας. Όταν προκύπτει τέτοια σύγχυση και τέτοιο αδιέξοδο, κάποιοι άνθρωποι αγχώνονται τόσο πολύ που δεν μπορούν να φάνε ούτε να κοιμηθούν και σκέφτονται: «Τι πρέπει να γίνει; Αυτοί οι τσακωμοί και η αμετακίνητη στάση δεν οδηγούν πουθενά. Άραγε, δεν επηρεάζει αυτό την πρόοδο των γυρισμάτων; Έχει ήδη προκαλέσει καθυστέρηση αρκετών ημερών και δεν μπορεί ν’ αναβληθεί άλλο. Πώς μπορούμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα για να εξασφαλίσουμε ότι το γύρισμα θα γίνει ομαλά και ότι δεν θα καθυστερήσει το έργο; Σε ποιον πρέπει να απευθυνθούμε για να λύσουμε αυτό το πρόβλημα;» Αν έχεις καρδιά, πρέπει ν’ αναζητήσεις λύσεις από τους επικεφαλής και, αν οι επικεφαλής δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα, τότε πρέπει να το αναφέρεις γρήγορα στον Άνωθεν. Αν λαμβάνεις πραγματικά υπόψη τις προθέσεις του Θεού, πρέπει να κάνεις ό,τι μπορείς για να λύσεις το πρόβλημα το γρηγορότερο δυνατό· αυτό είναι το πιο σημαντικό. Και αν δεν ανησυχείς; Μπορεί να συλλογίζεσαι το ζήτημα και να σκέφτεσαι το εξής: «Κάνουν όλοι λάθος. Εγώ θα παραμείνω σταθερός στην άποψή μου· αμφιβάλλω αν μπορούν να μου κάνουν κάτι. Θα φάω κι έπειτα θα κοιμηθώ λιγάκι, αφού ούτως ή άλλως δεν έχω να κάνω κάτι το απόγευμα». Νιώθεις βαριά τα πόδια σου, το κεφάλι σου γυρίζει, η καρδιά σου χάνει το σθένος της και γίνεσαι νωθρός. Υπάρχουν ένα σωρό δυσκολίες, αλλά εσύ είσαι αφηρημένος και νωθρός, οπότε δεν υπάρχει τρόπος να λυθεί το πρόβλημα. Γιατί όχι; Επειδή σου λείπει η ώθηση και η επιθυμία να το λύσεις, οπότε δεν μπορείς να σκεφτείς μια λύση. Σκέφτεσαι μέσα σου: «Δεν συμβαίνει συχνά να προκύπτουν δυσκολίες και να σταματάει το έργο. Θα εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία για να ξεκουραστώ για μια-δυο μέρες και να χαλαρώσω λίγο. Γιατί να είμαι τόσο κουρασμένος όλη την ώρα; Αν κάνω τώρα ένα διάλειμμα, κανείς δεν θα μπορεί να πει τίποτα γι’ αυτό. Άλλωστε, δεν λουφάρω ούτε είμαι ανεύθυνος απέναντι στο έργο μου. Θέλω να είμαι υπεύθυνος, αλλά έχει εμφανιστεί αυτή η δυσκολία στον δρόμο μας· ποιος θα τη λύσει; Πώς μπορούμε να κάνουμε τα γυρίσματα αν δεν λυθεί; Αν υπάρχουν δυσκολίες που μας εμποδίζουν να κάνουμε τα γυρίσματα, δεν πρέπει απλώς να κάνουμε ένα διάλειμμα;» Έχοντας μπροστά σου ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα, ποιες θα είναι οι συνέπειες αν αυτό δεν λυθεί άμεσα; Αν συνεχίσουν να προκύπτουν προβλήματα και κανένα από αυτά δεν μπορεί να λυθεί, μπορεί να συνεχίσει να προχωράει το έργο; Κάτι τέτοιο θα προκαλέσει τεράστιες καθυστερήσεις. Το έργο μπορεί να προχωρήσει μόνο μπροστά και όχι προς τα πίσω, οπότε εφόσον γνωρίζεις ότι αυτό το πρόβλημα παρουσιάζει δυσκολίες, δεν πρέπει να χρονοτριβείς άλλο· πρέπει να το λύσεις γρήγορα. Μόλις λυθεί αυτό το πρόβλημα, σπεύσε να λύσεις το επόμενο όταν προκύψει και βάλε τα δυνατά σου να μη χάσεις χρόνο, ώστε το έργο να μπορεί να προχωρήσει ομαλά και να ολοκληρωθεί όπως έχει προγραμματιστεί. Πώς ακούγεται αυτό; (Καλό.) Όσοι έχουν καρδιά αντιμετωπίζουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες μ’ αυτήν τη στάση. Δεν χάνουν χρόνο, δεν προσπαθούν να δικαιολογηθούν και δεν λαχταρούν τις ανέσεις της σάρκας. Από την άλλη πλευρά, όσοι δεν έχουν καρδιά θα εκμεταλλευτούν τα παραθυράκια· θα βρουν δικαιολογίες και θα ψάξουν για ευκαιρίες να κάνουν ένα διάλειμμα, θα κάνουν τα πάντα με χαλαρό ρυθμό και χωρίς αίσθηση του επείγοντος ή ανησυχία, αφού δεν έχουν την αποφασιστικότητα να υπομείνουν οποιαδήποτε κακουχία ή να πληρώσουν ένα τίμημα. Και τότε, τι γίνεται στο τέλος; Όταν αντιμετωπίζουν κάποια σύγχυση ή δυσκολία, όλοι βρίσκονται σε αδιέξοδο για πολλές μέρες. Δεν αναφέρουν το ζήτημα ούτε οι σκηνοθέτες, ούτε οι ηθοποιοί, ούτε οι σεναριογράφοι. Στο μεταξύ, οι επικεφαλής είναι τυφλοί και δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν ως πρόβλημα· ακόμη κι αν το αναγνωρίσουν ως πρόβλημα αλλά δεν μπορούν να το λύσουν οι ίδιοι, δεν το αναφέρουν στους ανωτέρους. Μέχρι να φτάσει από βαθμίδα σε βαθμίδα ν’ αναφερθεί στον Άνωθεν, έχουν περάσει δέκα ή δεκαπέντε μέρες. Τι έγινε σ’ αυτές τις δέκα με δεκαπέντε μέρες; Έκανε κανείς τα καθήκοντά του; Όχι· σκότωναν όλοι την ώρα τους τρωγοπίνοντας και γλεντοκοπώντας! Δεν είναι γεγονός ότι απλώς παρασιτούν; Όλοι αυτοί οι επιβλέποντες που δεν μπορούν ν’ αναζητήσουν άμεσα λύσεις στη σύγχυση και στις δυσκολίες που απαντώνται στο έργο τους απλώς παρασιτούν, περνούν τις μέρες τους άσκοπα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι γνωστοί με μια λέξη ως «χασομέρηδες». Γιατί «χασομέρηδες»; Επειδή δεν προσεγγίζουν τα καθήκοντά τους με μια στάση σοβαρότητας, υπευθυνότητας, σχολαστικότητας ή θετικότητας, αλλά είναι επιπόλαιοι, είναι αρνητικοί και λουφάρουν, ελπίζοντας απλώς ότι θα προκύψει κάποια δυσκολία ή κάποιο αδιέξοδο ώστε να έχουν μια δικαιολογία να κατεβάσουν ρολά και να σταματήσουν να εργάζονται.

Οι επικεφαλής και οι εργάτες όχι μόνο θα πρέπει να λύνουν άμεσα τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται στο έργο, αλλά θα πρέπει και να ελέγχουν άμεσα αν υπάρχουν τέτοια προβλήματα και να τα εντοπίζουν. Γιατί πρέπει να γίνεται αυτό; Ένας είναι ο στόχος: να διαφυλάσσεται το έργο του Θεού και το έργο του οίκου του Θεού, εξασφαλίζοντας ότι κάθε αντικείμενο του έργου προχωράει ομαλά και ολοκληρώνεται επιτυχώς εντός του κανονικού χρονοδιαγράμματος. Για να εξασφαλίζεται ότι το έργο προχωράει ομαλά, ποια προβλήματα πρέπει να λύνονται; Αρχικά, είναι απαραίτητο ν’ απομακρύνονται πλήρως οποιαδήποτε εμπόδια ή κωλύματα που αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο, καθώς και να περιορίζονται οι δύσπιστοι και οι κακοί άνθρωποι, ώστε να μην προκαλούν μπελάδες. Επιπλέον, οι επιβλέποντες κάθε αντικειμένου του έργου και οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να καθοδηγούνται για να κατανοήσουν την αλήθεια και να βρουν ένα μονοπάτι άσκησης, να μάθουν να συνεργάζονται αρμονικά και να επιβλέπουν ο ένας τον άλλον. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να εξασφαλιστεί η ολοκλήρωση του έργου. Οι επικεφαλής και οι επιβλέποντες, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες ή από τη σύγχυση που αντιμετωπίζουν, αν δεν μπορούν να τα λύσουν αυτά, θα πρέπει γρήγορα ν’ αναφέρουν τα ζητήματα στον Άνωθεν και ν’ αναζητούν λύσεις. Ανεξάρτητα από το έργο που κάνουν, πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στην επίλυση προβλημάτων, αντιμετωπίζοντας τόσο τα τεχνικά προβλήματα όσο και τα ζητήματα αρχής που σχετίζονται με το έργο, καθώς και τις διάφορες δυσκολίες που συναντούν οι άνθρωποι ως προς τη ζωή-είσοδό τους. Αν δεν μπορείς να λύσεις τη σύγχυση και τις δυσκολίες, δεν πρόκειται να μπορέσεις να κάνεις καλά το έργο σου. Επομένως, όταν συναντάς ασυνήθιστες δυσκολίες ή σύγχυση που δεν μπορείς να λύσεις, θα πρέπει να τις αναφέρεις άμεσα στον Άνωθεν. Μη χάνεις χρόνο, καθώς μια καθυστέρηση τριών με πέντε ημερών μπορεί να προκαλέσει απώλειες στο έργο και, αν καθυστερήσει για δεκαπέντε μέρες ή έναν μήνα, οι απώλειες θα είναι πολύ μεγάλες. Επιπλέον, όποιο κι αν είναι το πρόβλημα, πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται με βάση τις αλήθεια-αρχές. Σε κάθε περίπτωση, ποτέ μη χρησιμοποιείς τις ανθρώπινες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις για να λύνεις προβλήματα. Μη μετατρέπεις τα σοβαρά προβλήματα σε μικροπροβλήματα κι έπειτα τα μικροπροβλήματα σε μηδενικά προβλήματα, και μην επιπλήττεις απλώς τις δύο πλευρές που εμπλέκονται στο ζήτημα κι έπειτα να λες κάτι γλυκό για να τις κατευνάσεις, καταφεύγοντας πάντα σε διαπραγματεύσεις και καλοπιάσματα, από φόβο μην κλιμακωθούν τα ζητήματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη λύνονται τα προβλήματα σε ουσιαστικό επίπεδο, κι έτσι να εκκρεμούν. Δεν είναι αυτός ένας τρόπος με τον οποίο απλώς προσπαθείς να εξομαλύνεις τα πράγματα; Αν πιστεύεις ότι έχεις εξαντλήσει όλες τις ανθρώπινες λύσεις για ένα πρόβλημα και πραγματικά δεν μπορεί να λυθεί, ενώ δεν μπορείς με τίποτα να βρεις τις αρχές για τεχνικά ζητήματα που εμπεριέχονται στο έργο, τότε θα πρέπει ν’ αναφέρεις γρήγορα αυτά τα ζητήματα στον Άνωθεν και ν’ αναζητήσεις λύσεις· μην περιμένεις και μη χρονοτριβείς. Οποιοδήποτε πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί θα πρέπει ν’ αναφέρεται άμεσα στον Άνωθεν για ν’ αναζητηθεί μια λύση. Πώς σας ακούγεται αυτή η αρχή; (Καλή.)

Φτάνουν συχνά σε αδιέξοδο οι ομάδες παραγωγής ταινιών και συγγραφής σεναρίων για ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα γυρίσματα; Ο καθένας έχει τη δική του λογική και δεν μπορούν να καταλήξουν σε συναίνεση, ενώ μονίμως λογομαχούν. Άραγε, μπορούν οι επικεφαλής να λύσουν αυτά τα ζητήματα όταν προκύπτουν; (Μερικές φορές μπορούν.) Σας έχει συμβεί ποτέ ένας επικεφαλής να λύσει κάποια προβλήματα μέσα από τη συναναστροφή και η λύση ν’ ακούγεται απολύτως λογική και θεωρητικά βάσιμη, αλλά εσείς και πάλι να μην είστε βέβαιοι αν συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού ή με τις αλήθεια-αρχές; (Ναι.) Πώς χειριστήκατε αυτές τις καταστάσεις; (Μερικές φορές αναζητούσαμε από τον Άνωθεν.) Αυτή είναι η σωστή προσέγγιση. Σας έχει συμβεί ποτέ ν’ αποφασίσετε να μη ρωτήσετε για ένα πρόβλημα επειδή είδατε ότι ο Άνωθεν αδελφός ήταν αρκετά απασχολημένος και να σκεφτείτε ότι δεν πείραζε εφόσον το ζήτημα ήταν θεωρητικά σωστό, κι έπειτα ν’ αποφασίσετε να προχωρήσετε πρώτα με τα γυρίσματα ανεξάρτητα απ’ το αν συμμορφωνόταν με την αλήθεια ή όχι; (Είχαμε σοβαρά προβλήματα μ’ αυτό στο παρελθόν. Είχε ως αποτέλεσμα να πρέπει να ξανακάνουμε πράγματα από την αρχή και προκάλεσε διαταράξεις και αναστατώσεις στο έργο.) Αυτή η κατάσταση είναι σοβαρή! Πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ομάδες παραγωγής ταινιών στην πραγματικότητα είναι τελικά ευθύνη της ομάδας συγγραφής σεναρίων. Για παράδειγμα, αν μια ταινία καταλήξει να είναι μια ασυνάρτητη αφήγηση δυόμιση ωρών, οι σεναριογράφοι είναι κυρίως υπεύθυνοι. Όμως, ποια είναι η ευθύνη των σκηνοθετών; Αν το σενάριο είναι ασυνάρτητο, δεν θα πρέπει οι σκηνοθέτες να μπορούν να το δουν αυτό; Θεωρητικά, θα πρέπει. Ωστόσο, οι σκηνοθέτες μπορεί και πάλι να δαπανήσουν μήνες και σημαντικό ανθρώπινο δυναμικό, υλικούς και οικονομικούς πόρους για να ολοκληρώσουν τα γυρίσματα υπό τέτοιες συνθήκες. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Ποια είναι η δική σας ευθύνη ως σκηνοθέτες; Μόλις λάβετε ένα σενάριο, πρέπει να σκεφτείτε το εξής: «Αυτό το σενάριο είναι μακροσκελές και αρκετά πλούσιο σε περιεχόμενο, αλλά δεν έχει έναν πυρήνα, ένα βασικό θέμα· η όλη δομή είναι άψυχη. Αυτό το σενάριο δεν μπορεί να γυριστεί σε ταινία· πρέπει να επιστραφεί στους σεναριογράφους για αναθεώρηση». Είστε ικανοί να το κάνετε αυτό; Έχετε επιστρέψει ποτέ ένα σενάριο; (Όχι.) Ο λόγος είναι ότι δεν μπορείτε να δείτε τα προβλήματα ή ότι φοβάστε να το επιστρέψετε; Ή μήπως φοβάστε ότι κάποιος θα σας κρίνει, λέγοντας: «Εσύ παραείσαι αλαζόνας για να σου έδωσαν αυτό το ολοκληρωμένο σενάριο και να το απέρριψες με μια μόνο λέξη και να το έστειλες πίσω, έτσι δεν είναι;» Τι ακριβώς είναι αυτό που φοβάστε; Βλέπετε το πρόβλημα· γιατί, λοιπόν, να μην επιστρέψετε το σενάριο στους συγγραφείς; (Δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για το έργο παραγωγής ταινιών.) Στις ομάδες παραγωγής ταινιών, πέρα από τους επικεφαλής εκκλησίας, οι σκηνοθέτες πρέπει να ενεργούν ως επιβλέποντες· είναι εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις και έχουν τον τελευταίο λόγο. Εφόσον εσύ είσαι ο σκηνοθέτης, οφείλεις ν’ αναλάβεις την πλήρη ευθύνη γι’ αυτό το ζήτημα, κάνοντας ό,τι έλεγχο πρέπει να γίνει σχετικά με το σενάριο από τη στιγμή που θα το λάβεις. Ας πούμε ότι λαμβάνεις ένα σενάριο, το ελέγχεις από την αρχή ως το τέλος και βρίσκεις το περιεχόμενο αρκετά καλό. Έχει έναν πυρήνα και ένα βασικό θέμα, η πλοκή εκτυλίσσεται γύρω από μια κεντρική ιστορία και το συνολικό σενάριο φαίνεται να μην έχει σημαντικά προβλήματα· φαίνεται καλό, αξίζει τον κόπο να γυριστεί σε ταινία, κι έτσι μπορεί να γίνει δεκτό. Ωστόσο, αν το σενάριο είναι μακροσκελές, αν αφηγείται την ιστορία ενός ανθρώπου από την αρχή ως το τέλος χωρίς να εστιάζει κάπου ή να έχει ένα ευδιάκριτο θέμα, με αποτέλεσμα να παραμένει ασαφές τι στοχεύει να εκφράσει το σενάριο, τι αποτέλεσμα στοχεύει να πετύχει στους θεατές ή ποια είναι η κεντρική του ιδέα και ποιο είναι το πνευματικό του νόημα, αν κατά βάση είναι απλώς μια ασυνάρτητη αφήγηση, ένα μπερδεμένο σενάριο, τότε μπορεί να γίνει δεκτό; Τι πρέπει να κάνουν οι σκηνοθέτες σε μια τέτοια περίπτωση; Πρέπει να επιστρέψουν το σενάριο και να κάνουν υποδείξεις στους σεναριογράφους για αναθεώρηση. Οι άνθρωποι της ομάδας συγγραφής σεναρίων μπορεί να προβάλουν αντιρρήσεις και να πουν: «Αυτό δεν είναι δίκαιο! Με ποιο δικαίωμα ελέγχουν αυτοί το σενάριο που γράψαμε; Γιατί ν’ αποφασίζουν εκείνοι; Ο οίκος του Θεού θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζει δίκαια και λογικά τους ανθρώπους!» Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Αν οι σκηνοθέτες μπορούν να εντοπίσουν προβλήματα στο σενάριο, δεν πρέπει να σπεύσουν να πάρουν μια απόφαση, αλλά πρέπει πρώτα να συναναστραφούν πάνω στο ζήτημα με τους επικεφαλής της εκκλησίας και με τα μέλη της ομάδας παραγωγής ταινιών. Αν όλοι, με βάση τα προηγούμενα χρόνια εμπειρίας τους από τα γυρίσματα ταινιών και την κατανόηση σεναρίων, θεωρούν ομόφωνα ότι ένα σενάριο δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα και πιστεύουν ότι, αν γυριστεί σε ταινία, όχι μόνο θα καθυστερήσει το έργο της παραγωγής ταινιών αλλά θα σπαταληθούν και όλοι οι εμπλεκόμενοι ανθρώπινοι, υλικοί και οικονομικοί πόροι, και κανείς δεν μπορεί ν’ αναλάβει μια τέτοια ευθύνη, τότε αυτό το σενάριο πρέπει να επιστραφεί. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γυριστεί σε ταινία ένα ασυνάρτητο σενάριο· αυτό αποτελεί αρχή. Αν όλοι έχουν την ίδια άποψη για το σενάριο, τότε οι σεναριογράφοι θα πρέπει να το αποδεχθούν ανεπιφύλακτα και ν’ αναθεωρήσουν το σενάριο σύμφωνα με τις υποδείξεις της ομάδας παραγωγής ταινιών. Αν υπάρχουν ακόμη διαφωνίες, τα μέλη και οι επικεφαλής των δύο ομάδων μπορούν να συζητήσουν μαζί για να διαπιστώσουν ποιανού τα επιχειρήματα συμμορφώνονται με τις αλήθεια-αρχές. Αν παραμένει το αδιέξοδο και δεν βγαίνει κάποιο συμπέρασμα, τότε πρέπει να εφαρμοστεί η έσχατη λύση, που είναι η όγδοη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών, πάνω στην οποία συναναστρεφόμαστε σήμερα: «Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο». Τα ζητήματα που καταλήγουν σε αδιέξοδο και δεν μπορούν να λυθούν είναι γνωστά ως σύγχυση και δυσκολίες. Η κάθε πλευρά πιστεύει ότι η δική της λογική είναι σωστή και κανείς δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση. Με τόσο λόγο κι αντίλογο, μπερδεύεται το ζήτημα και κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει ξεκάθαρα όλες τις λεπτομέρειες του ζητήματος και την κατεύθυνση που πρέπει να πάρουν. Σ’ αυτό το σημείο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει ν’ αναλάβουν την ευθύνη τους να δώσουν άμεσα αναφορά και ν’ αναζητήσουν λύσεις γι’ αυτά τα προβλήματα και τη σύγχυση που εμφανίζονται στο έργο, προσπαθώντας να τα λύσουν άμεσα ώστε να μην παρακωλύσουν την πρόοδο του έργου και, ακόμη περισσότερο, να μη συσσωρευτούν περαιτέρω. Να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν αυτά τα ζητήματα· αυτό δεν σημαίνει να κάνουν έργο; Δεν δείχνει αυτό μια σοβαρή και υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο; Δεν σημαίνει αυτό ότι κάνει κάποιος το καθήκον του με όλη του την καρδιά; Δεν δείχνει αυτό αφοσίωση; (Ναι.) Αυτό σημαίνει να έχει κάποιος αφοσίωση απέναντι στο καθήκον του.

Οι επικεφαλής και οι εργάτες που έχουν την ευθύνη του έργου πρέπει να παρατηρούν άμεσα και να λύνουν οποιαδήποτε προβλήματα προκύπτουν στο έργο, αφού μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η ομαλή πρόοδος του έργου. Όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες που δεν μπορούν να λύσουν προβλήματα δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και είναι ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες. Όποιος διαπιστώνει προβλήματα αλλά αδυνατεί να τα λύσει, και αντιθέτως τα αποφεύγει ή τα συγκαλύπτει, είναι ένας άχρηστος χωρίς καμία αξία που απλώς και μόνο σαμποτάρει το έργο. Τα επίμαχα ζητήματα πρέπει να λύνονται μέσα από τη συναναστροφή και τον διάλογο. Αν έτσι δεν επιτυγχάνονται τα σωστά αποτελέσματα αλλά αντιθέτως θολώνουν ακόμη περισσότερο τα νερά, τότε ο κύριος επικεφαλής πρέπει ν’ αναλάβει προσωπικά να διαχειριστεί το ζήτημα, προτείνοντας άμεσα λύσεις και μεθόδους ενώ ταυτόχρονα παρατηρεί, κατανοεί και κρίνει άμεσα για να δει ποια θα είναι η έκβαση της κατάστασης. Όταν εξακολουθούν να υπάρχουν διαμάχες για κάποιο πρόβλημα και δεν μπορεί να βγει ετυμηγορία, το ζήτημα πρέπει ν’ αναφέρεται γρήγορα στον Άνωθεν για ν’ αναζητηθεί μια λύση, αντί να προσπαθεί κανείς απλώς να εξομαλύνει τα πράγματα, να περιμένει ή να χρονοτριβεί, και ιδίως αντί ν’ αγνοεί απλώς το ζήτημα. Έτσι κάνουν το έργο οι τωρινοί επικεφαλής και εργάτες σας; Θα πρέπει άμεσα να παρακολουθούν το έργο και να πιέζουν για την πρόοδό του και ταυτόχρονα να εντοπίζουν τις διάφορες διαμάχες που εμφανίζονται στο έργο, χωρίς να παραβλέπουν τα διάφορα μικρότερα ζητήματα. Όταν εντοπίζονται σημαντικά προβλήματα, οι κύριοι επικεφαλής και εργάτες θα πρέπει να είναι παρόντες για να συμμετέχουν στη λύση τους, να κατανοούν επακριβώς όλες τις λεπτομέρειες, τον λόγο για τον οποίο προέκυψε το πρόβλημα και τις οπτικές των εμπλεκομένων, ώστε ν’ αντιλαμβάνονται επακριβώς τι πραγματικά συμβαίνει. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να συμμετέχουν στη συναναστροφή, στον διάλογο και ακόμη και στις διαφωνίες πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα. Αυτό είναι απαραίτητο· η συμμετοχή είναι καίριας σημασίας, καθώς σε βοηθάει να κρίνεις και να λύσεις προβλήματα που προκύπτουν στο έργο. Αν ακούς μόνο χωρίς να συμμετέχεις, αν στέκεσαι πάντα στο πλάι με σταυρωμένα τα χέρια και φέρεσαι σαν μαθητής που παρακολουθεί απλώς ένα μάθημα, ενώ σκέφτεσαι ότι οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν προκύπτει στο έργο δεν σε αφορά και δεν έχεις καμία συγκεκριμένη άποψη ή στάση απέναντι στο ζήτημα, τότε είσαι ξεκάθαρα ψευδο-επικεφαλής. Όταν συμμετέχεις, θα ξέρεις λεπτομερώς ποια ακριβώς προβλήματα έχουν προκύψει στο έργο, τι τα προκάλεσε, ποιος είναι υπεύθυνος, πού έγκειται το κύριο ζήτημα και κατά πόσο οφείλεται σε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων ή σε τεχνική και επαγγελματική ανεπάρκεια· όλα αυτά πρέπει να ξεκαθαρίζονται προκειμένου ν’ αντιμετωπίζονται και να λύνονται δίκαια τα προβλήματα. Όταν συμμετέχεις σ’ αυτό το έργο και ανακαλύπτεις ότι τα προβλήματα δεν είναι ανθρωπογενή ούτε έχουν προκληθεί σκοπίμως από κάποιον, κι ωστόσο δυσκολεύεσαι να προσδιορίσεις την ουσία του ζητήματος και δεν ξέρεις πώς να το λύσεις, ενώ οι δύο πλευρές διαφωνούν γι’ αυτό εδώ και πολύ καιρό ή έχουν όλοι αφοσιωθεί ολόψυχα κι έχουν καταβάλει κάθε προσπάθεια για ένα πρόβλημα και παρ’ όλα αυτά δεν μπορούν να το λύσουν και αδυνατούν να βρουν τις αρχές ή μια κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να φτάσει το έργο σε τέλμα, και ταυτόχρονα φοβούνται ότι αν συνεχιστεί αυτό θα προκληθούν περαιτέρω λάθη, διαταράξεις και αρνητικές συνέπειες, τότε τι πρέπει να κάνεις; Αυτό που οφείλουν κυρίως να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι να μη συζητούν με κανέναν τυχόν αντίμετρα ή λύσεις, αλλά ν’ αναφέρουν το ζήτημα στον Άνωθεν το συντομότερο δυνατό. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να συνοψίζουν και να καταγράφουν τα προβλήματα που προκύπτουν στο έργο και να τα αναφέρουν άμεσα στον Άνωθεν χωρίς να χρονοτριβούν, να περιμένουν ή να αφήνουν τα πράγματα στην τύχη, με τη σκέψη ότι ένας υπνάκος μπορεί να τους φέρει έμπνευση ή ξαφνική διαύγεια· αυτό είναι σπάνιο και δεν είναι πιθανό να συμβεί. Η καλύτερη λύση, λοιπόν, είναι να αναφέρουν το ζήτημα στον Άνωθεν και ν’ αναζητούν μια λύση το γρηγορότερο δυνατό, διασφαλίζοντας ότι το ζήτημα λύνεται άμεσα και το γρηγορότερο δυνατό· αυτό σημαίνει να εκτελούν πραγματικά έργο.

Σύγχυση και δυσκολίες που αντιμετωπίζουν συχνά οι επικεφαλής και οι εργάτες στο έργο τους

Ι. Σύγχυση

Με βάση το περιεχόμενο που μόλις συζητήσαμε, ας συνοψίσουμε τι ακριβώς εννοούμε με τους όρους «σύγχυση» και «δυσκολίες». Αυτά τα δύο δεν είναι το ίδιο πράγμα. Πρώτα, θα εξηγήσω τον όρο «σύγχυση». Σύγχυση είναι όταν δεν μπορείς να διακρίνεις κάποιο ζήτημα· δεν ξέρεις πώς να κρίνεις ή να διακρίνεις κάτι σύμφωνα με τις αρχές ή με ακρίβεια. Ακόμα κι αν μπορείς να το διακρίνεις κάπως, δεν είσαι σίγουρος αν η άποψή σου είναι σωστή, δεν ξέρεις πώς να χειριστείς ούτε πώς να επιλύσεις το θέμα και δυσκολεύεσαι να καταλήξεις σε ένα συμπέρασμα σχετικά με αυτό. Με λίγα λόγια, δεν είσαι βέβαιος γι’ αυτό ούτε σε θέση να πάρεις μια απόφαση. Αν δεν καταλαβαίνεις ούτε το παραμικρό μέρος της αλήθειας και δεν επιλύσει κανείς άλλος το πρόβλημα, τότε αυτό γίνεται άλυτο. Δεν αντιμετωπίζεις τότε μια μεγάλη πρόκληση; Οι επικεφαλής και οι εργάτες, όταν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα, πρέπει να τα αναφέρουν στον Άνωθεν και να αναζητούν από τον Άνωθεν, ώστε να επιλυθούν τα ζητήματα πιο γρήγορα. Εσείς αντιμετωπίζετε συχνά σύγχυση; (Ναι.) Το να αντιμετωπίζει κανείς συχνά σύγχυση είναι από μόνο του πρόβλημα. Ας πούμε ότι βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα ζήτημα και δεν ξέρεις ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος να το χειριστείς. Κάποιος προτείνει μια λύση που σου φαίνεται λογική, ενώ κάποιος άλλος προτείνει μια διαφορετική λύση που σου φαίνεται κι αυτή λογική· αν, λοιπόν, εσύ δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά ποια λύση είναι πιο κατάλληλη, αφού οι απόψεις των άλλων διαφέρουν και κανείς δεν αντιλαμβάνεται τη βασική αιτία ή την ουσία του προβλήματος, τότε είναι αναπόφευκτο να γίνουν αβλεψίες στην επίλυση του προβλήματος. Επομένως, για να επιλυθεί ένα πρόβλημα, είναι κρίσιμο και σημαντικό να καθοριστεί η βασική αιτία και η ουσία του. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν έχουν διάκριση, δεν καταφέρουν να αντιληφθούν την ουσία του προβλήματος και δεν μπορέσουν να καταλήξουν στο σωστό συμπέρασμα, τότε πρέπει να αναφέρουν άμεσα το ζήτημα στον Άνωθεν και να αναζητήσουν μια λύση απ’ αυτόν· αυτό είναι απαραίτητο και καθόλου υπερβολικό. Τα ανεπίλυτα προβλήματα μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρές συνέπειες και να επηρεάσουν το έργο της εκκλησίας· αυτό πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητό. Αν σε κυριεύει ανησυχία και φοβάσαι διαρκώς μήπως διακρίνει ο Άνωθεν την πραγματική σου αξία ή σου αναθέσει διαφορετικό καθήκον ή σε απαλλάξει από το καθήκον σου όταν διακρίνει ότι δεν μπορείς να κάνεις αληθινό έργο, με αποτέλεσμα να μην τολμάς να αναφέρεις το ζήτημα, αυτό μπορεί εύκολα να καθυστερήσει τα πράγματα. Αν αντιμετωπίζεις σύγχυση που δεν μπορείς να ξεπεράσεις μόνος σου, αλλά δεν την αναφέρεις στον Άνωθεν, τότε, όταν αυτό προκαλέσει σοβαρές συνέπειες και ο Άνωθεν σε θεωρήσει υπεύθυνο, θα έχεις μεγάλους μπελάδες. Φταίει κανένας άλλος εκτός από σένα; Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες, όταν αντιμετωπίζουν τέτοια σύγχυση, δεν είναι υπεύθυνοι και απλώς λένε κάποια δόγματα και εφαρμόζουν κάποιους κανονισμούς για να διεκπεραιώσουν επιπόλαια το ζήτημα, τότε αυτό παραμένει ανεπίλυτο και η κατάσταση μένει ως έχει, οπότε το έργο δεν μπορεί να προχωρήσει. Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν παραμένει ανεπίλυτη η σύγχυση· είναι πολύ εύκολο να προκαλέσει καθυστέρηση.

Όταν προκύπτει κάποια σύγχυση, ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες μπορούν να νιώσουν ότι έχει εμφανιστεί ένα πρόβλημα, ενώ άλλοι επικεφαλής και εργάτες δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν το ζήτημα· οι συγκεκριμένοι έχουν εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο και είναι μουδιασμένοι και αποβλακωμένοι, τους λείπει η ευαισθησία απέναντι σε οποιοδήποτε πρόβλημα. Όσο μεγάλη κι αν είναι η σύγχυση που παρουσιάζεται μπροστά τους, εκείνοι δείχνουν να είναι ναρκωμένοι και αποβλακωμένοι· αγνοούν το ζήτημα και προσπαθούν να παρακάμψουν το πρόβλημα. Πρόκειται για ψευδο-επικεφαλής που δεν επιδίδονται σε αληθινό έργο. Όταν προκύπτουν τέτοιες καταστάσεις, οι επικεφαλής και οι εργάτες που διαθέτουν κάποιο επίπεδο και κάποια εργασιακή ικανότητα μπορούν να το συνειδητοποιήσουν: «Αυτό είναι πρόβλημα. Πρέπει να το καταγράψω. Ο Άνωθεν δεν έχει αναφέρει ποτέ στο παρελθόν ένα τέτοιου είδους ζήτημα και είναι πρώτη φορά που το συναντούμε. Ποιες ακριβώς είναι, λοιπόν, οι αρχές με τις οποίες πρέπει να χειριστούμε μια τέτοια κατάσταση; Πώς πρέπει να λυθεί αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα; Απ’ ό,τι φαίνεται, έχω κάποιες διαισθητικές σκέψεις, αλλά δεν είναι ξεκάθαρες, κι έχω και κάποια στάση απέναντι σε τέτοια ζητήματα, αλλά δεν αρκεί να έχω απλώς μια στάση· είναι απαραίτητο ν’ αναζητήσω την αλήθεια για να λύσω το πρόβλημα. Πρέπει να θίξουμε αυτό το ζήτημα, ώστε να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό και να το συζητήσουμε όλοι μαζί». Αφού συναναστραφούν πάνω σ’ αυτό και το συζητήσουν, αν και πάλι δεν ξέρουν πώς να προχωρήσουν, αν δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο άσκησης για να λυθεί το ζήτημα και η σύγχυση παραμένει, τότε πρέπει ν’ αναζητήσουν μια λύση από τον Άνωθεν. Σ’ αυτήν τη φάση, είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών να καταγράψουν τα σημεία της σύγχυσης σε σχέση με το πρόβλημα, έτσι ώστε την κατάλληλη στιγμή να μπορούν να εξηγήσουν ξεκάθαρα ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα που προκάλεσε τη σύγχυση και τι ακριβώς αναζητείται. Αυτό οφείλουν να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες.

II. Δυσκολίες

Α. Τι είναι οι δυσκολίες

Στη συνέχεια, ας εξετάσουμε τον όρο «δυσκολίες». Αν το δούμε κυριολεκτικά, οι δυσκολίες είναι πιο σοβαρές από τη σύγχυση. Σε τι ακριβώς αναφέρονται, λοιπόν, οι δυσκολίες; Ας εξηγήσει κάποιος. (Θεέ μου, από ό,τι καταλαβαίνουμε, οι δυσκολίες είναι τα πραγματικά προβλήματα που απαντώνται, τα οποία κάποιος έχει προσπαθήσει ήδη να λύσει αλλά εξακολουθεί να μην μπορεί· αυτά θεωρούνται δυσκολίες.) (Για να προσθέσω κάτι, μερικές φορές μπορεί κάποιος να συναντήσει ορισμένα πολύ δύσκολα προβλήματα που δεν έχουν παρουσιαστεί ποτέ στο παρελθόν και σ’ αυτήν την περίπτωση να μην έχει κανείς εμπειρία, να είναι όλοι σαστισμένοι και να μην έχουν γνώμες ή ιδέες· αυτά αποτελούν ένα είδος πολύ δύσκολων προβλημάτων.) Τα πολύ δύσκολα προβλήματα αποκαλούνται δυσκολίες, έτσι δεν είναι; Η απλούστερη, πιο άμεση επεξήγηση του όρου «δυσκολίες» είναι ότι πρόκειται για προβλήματα που όντως υφίστανται. Για παράδειγμα, το επίπεδο, οι επαγγελματικές δεξιότητες και οι σωματικές ασθένειες κάποιου, καθώς και τα περιβαλλοντικά και χρονικά ζητήματα και ούτω καθεξής είναι προβλήματα που όντως υφίστανται και αποκαλούνται δυσκολίες. Ωστόσο, η όγδοη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών πάνω στην οποία συναναστρεφόμαστε αυτήν τη στιγμή είναι ότι πρέπει να δίνουν άμεσα αναφορά και να αναζητούν πώς να λύσουν τη σύγχυση και τις δυσκολίες που απαντώνται κατά το έργο. Εδώ, οι δυσκολίες που αναφέρονται δεν είναι εκείνες που εμπίπτουν στον ευρύτερο ορισμό, δηλαδή τα προβλήματα που όντως υφίστανται, αλλά είναι τα ιδιαίτερα ακανθώδη ζητήματα που απαντώνται κατά το έργο και τα οποία δεν μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν. Τι είδους προβλήματα είναι αυτά; Είναι εξωτερικές υποθέσεις που δεν σχετίζονται ιδιαίτερα με τις αλήθεια-αρχές. Παρόλο που αυτά τα ζητήματα δεν έχουν να κάνουν με τις αλήθεια-αρχές, είναι δυσκολότερα από τα προβλήματα γενικής φύσεως. Γιατί είναι δυσκολότερα; Για παράδειγμα, έχουν να κάνουν με νομικούς και κυβερνητικούς κανονισμούς ή αφορούν την ασφάλεια κάποιων ανθρώπων εντός της εκκλησίας και ούτω καθεξής. Είναι όλα δυσκολίες που συναντούν οι επικεφαλής και οι εργάτες στο έργο τους. Για παράδειγμα, όταν κάποιος στο εξωτερικό πιστεύει στον Θεό, σε όποια χώρα κι αν ζει, όλο το εκκλησιαστικό έργο και τα περιβάλλοντα διαβίωσης των αδελφών πρέπει να συμμορφώνονται με τους κανονισμούς της τοπικής κυβέρνησης και απαιτείται η κατανόηση των τοπικών νόμων και πολιτικών. Αυτά τα ζητήματα προϋποθέτουν αλληλεπίδραση με τον έξω κόσμο και διαχείριση εξωτερικών ζητημάτων· είναι σχετικά πιο πολύπλοκα σε σύγκριση με τα εσωτερικά ζητήματα του προσωπικού της εκκλησίας. Πού έγκειται η πολυπλοκότητά τους; Δεν είναι τόσο απλό όσο το να λέει κανείς στους ανθρώπους στην εκκλησία να υποτάσσονται στον Θεό, να είναι υπάκουοι, να κάνουν πράξη την αλήθεια, να κάνουν το καθήκον τους με αφοσίωση, να κατανοούν την αλήθεια και να χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές· λέγοντας απλώς και μόνο αυτά τα πράγματα, δεν θα λυθούν τα προβλήματα. Αντιθέτως, απαιτείται κατανόηση κάθε πτυχής των νόμων, των πολιτικών και των κανονισμών της χώρας, καθώς και των τοπικών εθίμων και πρακτικών, μεταξύ άλλων. Εμπλέκονται πολλοί παράγοντες σ’ αυτές τις εξωτερικές υποθέσεις και είναι σύνηθες να εμφανίζονται απρόσμενα ζητήματα ή ζητήματα που είναι δύσκολο ν’ αντιμετωπιστούν χρησιμοποιώντας τις αρχές της εκκλησίας· οι δυσκολίες προκύπτουν όταν εμφανίζονται αυτά τα ζητήματα. Για παράδειγμα, εντός της εκκλησίας, αν κάποιοι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους μ’ επιπολαιότητα, αυτά τα ζητήματα μπορούν να λυθούν μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, μέσα από το κλάδεμα ή μέσω της παροχής βοήθειας και υποστήριξης. Εκτός, όμως, της εκκλησίας μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτές τις αρχές και τις μεθόδους για να χειριστείς ζητήματα; Μπορεί να λύσει τέτοια προβλήματα αυτή η προσέγγιση; (Όχι.) Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Πρέπει να χρησιμοποιούνται κάποιες σοφές μέθοδοι για τον χειρισμό και την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων. Στη διαδικασία διαχείρισης αυτών των εξωτερικών υποθέσεων, ο οίκος του Θεού έχει ορίσει κάποιες αρχές, αλλά όσο κι αν εξηγηθούν αυτές οι αρχές, και πάλι προκύπτουν συχνά κάθε λογής δυσκολίες. Επειδή αυτός ο κόσμος, αυτή η κοινωνία και αυτό το ανθρώπινο γένος είναι πολύ σκοτεινά και πολύ περίπλοκα, και λόγω της αναστάτωσης που προκαλούν οι πονηρές δυνάμεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, κατά τη διαχείριση αυτών των εξωτερικών υποθέσεων θα υπάρχουν κάποιες απρόσμενες και πρόσθετες δυσκολίες. Όταν προκύπτουν αυτές οι δυσκολίες, αν σας δοθεί μόνο μια απλή αρχή που λέει: «Απλώς να υποτάσσεσαι στις ρυθμίσεις του Θεού· ο Θεός ενορχηστρώνει τα πάντα, απλώς αγνόησε το πρόβλημα», μπορεί να λυθεί το ζήτημα; (Όχι.) Αν το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί, τότε το περιβάλλον στο οποίο κάνουν τα καθήκοντά τους οι αδελφοί και οι αδελφές και το περιβάλλον διαβίωσής τους αναστατώνεται, παρενοχλείται και πλήττεται. Δεν προκύπτουν έτσι δυσκολίες; Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με παρορμητικότητα; Προφανώς και όχι. Κάποιοι λένε: «Μπορούμε, τότε, να το λύσουμε με νομικά μέσα;» Πολλά πράγματα δεν μπορούν να λυθούν βάσει του νόμου. Για παράδειγμα, στα μέρη όπου ανακατεύεται και παρεμβαίνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, μπορεί άραγε να λύσει ο νόμος τυχόν ζητήματα; Ο νόμος δεν έχει κανένα αποτέλεσμα εκεί. Σε πολλά μέρη, η ανθρώπινη εξουσία συχνά υπερβαίνει τον νόμο, οπότε μην περιμένεις να λύσεις προβλήματα αν βασιστείς στον νόμο. Ούτε η χρήση ανθρώπινων μεθόδων ούτε η παρορμητικότητα είναι κατάλληλοι τρόποι για να λυθούν αυτά τα προβλήματα. Τι θα πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες σε τέτοιες περιπτώσεις; Άραγε, όσοι ξέρουν μόνο πώς να ξεστομίζουν λόγια και δόγματα μπορούν να λύσουν αυτά τα προβλήματα όταν προκύπτουν; Δεν πρόκειται για ιδιαίτερα ακανθώδη ζητήματα; Νομίζεις ότι αν προσλάβεις έναν δικηγόρο και πας στο δικαστήριο για να τα λύσεις, θα έχει αυτό αποτέλεσμα; Κατανοούν αυτοί οι άνθρωποι την αλήθεια; Σ’ αυτόν τον κόσμο, η λογική δεν έχει καμία θέση· ακόμη και οι δικαστές σε μια χώρα με νομικίστικο σύστημα δεν ενεργούν πάντα σύμφωνα με τον νόμο, αλλά, αντιθέτως, προσαρμόζουν τις αποφάσεις τους με βάση το ποιος εμπλέκεται και υστερούν σε δικαιοσύνη. Σ’ αυτόν τον κόσμο, όπου κι αν πας, οι άνθρωποι βασίζονται στη δύναμη, στην εξουσία, για να στηρίξουν τα λόγια τους. Σε τι πρέπει, λοιπόν, να βασιζόμαστε εμείς που πιστεύουμε στον Θεό; Πρέπει ν’ αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους και να χειριζόμαστε τα ζητήματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, σύμφωνα με την αλήθεια. Μπορούν, όμως, τα πάντα στον κόσμο να μας πηγαίνουν καλά αν βασιζόμαστε στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια; Όχι· αυτό απαιτεί σοφία. Επομένως, όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες αντιμετωπίζουν τέτοια ζητήματα, αν πιστεύουν ότι ένα ζήτημα είναι εξαιρετικά σημαντικό και φοβούνται ότι μπορεί να μην το χειριστούν όπως πρέπει και να προκαλέσουν έτσι πρόβλημα στον οίκο του Θεού, επιφέροντας ανεπιθύμητες επιπτώσεις ή συνέπειες, τότε αυτού του είδους τα ζητήματα είναι δυσκολίες γι’ αυτούς. Όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες που δεν μπορούν να λύσουν, πρέπει να τις αναφέρουν άμεσα στον Άνωθεν και ν’ αναζητούν κατάλληλες μεθόδους για να λύσουν τα ζητήματα· αυτό πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες.