Σημείο έβδομο: Να κατανέμουν και να χρησιμοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει της ανθρώπινης φύσης και των προτερημάτων τους, έτσι ώστε ο καθένας να αξιοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (Μέρος δεύτερο)

Στην τελευταία συναναστροφή, συζητήσαμε για την έβδομη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να κατανέμουν και να χρησιμοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει της ανθρώπινης φύσης και των προτερημάτων τους, έτσι ώστε ο καθένας να αξιοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο». Συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω στις τρεις πτυχές αυτής της ευθύνης. Ποιες είναι αυτές οι τρεις πτυχές; (Η μία είναι να χρησιμοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει της ανθρώπινης φύσης τους· η άλλη είναι να χρησιμοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει των προτερημάτων τους· και η τρίτη είναι πώς ν’ αντιμετωπίζονται και να χρησιμοποιούνται κάποια ιδιαίτερα είδη ανθρώπων.) Αυτές είναι κατά βάση οι τρεις πτυχές. Εξετάζοντας αυτές τις τρεις πτυχές, είναι τέτοια η αρχή με την οποία χρησιμοποιεί τους ανθρώπους ο οίκος του Θεού ώστε ν’ αξιοποιείται ο καθένας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο; (Ναι.) Είναι ακριβής αυτή η αρχή; Είναι δίκαιη για τους ανθρώπους; (Είναι δίκαιη.) Οι μπουμπουνοκέφαλοι, τώρα, που έχουν μειωμένη νοημοσύνη είναι ανίκανοι να κάνουν το οτιδήποτε και δεν μπορούν να κάνουν το παραμικρό καθήκον. Αν τους αναθέσεις μια εργασία, είτε έχει να κάνει με επαγγελματικές, τεχνικές πτυχές είτε είναι μια απλή δουλειά, δεν μπορούν να την ολοκληρώσουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιηθούν, ούτε καν για παροχή υπηρεσίας. Αυτό ισχύει από πλευράς νοημοσύνης. Από πλευράς ανθρώπινης φύσης, όσοι δεν έχουν καλή ανθρώπινη φύση και είναι κακοί άνθρωποι, παρόλο που μπορούν να κάνουν κάποιο έργο και κάνουν κάποιο καθήκον, επειδή είναι τόσο κακοί ως προς την ανθρώπινη φύση τους, θα προκαλέσουν αναστατώσεις και διαταράξεις όσο κάνουν το καθήκον τους, πράγμα που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη απώλεια παρά κέρδος, αφού είναι ανίκανοι να κάνουν καλά το οτιδήποτε. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να κάνουν κάποιο καθήκον και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιηθούν. Αν υπάρχουν άνθρωποι που διαθέτουν κάποια προτερήματα, εφόσον πληρούν όλες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για το έργο του οίκου του Θεού —με δεδομένο ότι η ανθρώπινη φύση τους ανταποκρίνεται στα πρότυπα— τότε μπορούν να τοποθετηθούν και να χρησιμοποιηθούν λογικά. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε επίσης πάνω στο πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται και να χρησιμοποιούνται κάποια ιδιαίτερα είδη ανθρώπων. Το πρώτο είδος είναι οι άνθρωποι που είναι σαν τον Ιούδα, που είναι ιδιαίτερα δειλοί. Κρίνοντας από την ιδιαίτερη δειλία τους, μόλις συλληφθούν από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, είναι 100% πιθανό να γίνουν Ιούδες· αν τους ανατεθεί σημαντικό έργο, μόλις συμβεί κάτι, θα προδώσουν τα πάντα. Δεν έχουν επικίνδυνο χαρακτήρα αυτοί οι άνθρωποι; Υπάρχει και ένα είδος ανθρώπων που μοιάζουν με τους δύσπιστους, τους οποίους αποκαλούμε φίλους της εκκλησίας. Αυτοί οι άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν μέσα τους ότι υπάρχει κάποιος Γέρος στον ουρανό, αλλά δεν ξέρουν αν υπάρχει πραγματικά Θεός, πού είναι ο Θεός ή κατά πόσο ο Θεός έχει πράγματι κάνει το νέο Του έργο, και συχνά αμφισβητούν την ύπαρξη του Θεού. Δεν πιστεύουν πραγματικά στον Θεό ούτε Τον ακολουθούν. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν· είναι ακατάλληλοι να κάνουν καθήκον στον οίκο του Θεού. Ακόμη και εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά δεν είναι σίγουρο ότι μπορούν να κάνουν το καθήκον τους με τρόπο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, πόσο μάλλον ένας δύσπιστος, ένας φίλος της εκκλησίας! Ένα άλλο είδος ανθρώπων είναι εκείνοι που έχουν απαλλαγεί από τα καθήκοντά τους· αυτή η ομάδα ανθρώπων χωρίζεται επίσης σε διάφορες περιπτώσεις.

Το περιεχόμενο της προηγούμενης συναναστροφής πάνω στην έβδομη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών κάλυψε κατά βάση αυτά τα τρία κύρια σημεία: Το ένα είναι να χρησιμοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει της ανθρώπινης φύσης τους· το άλλο είναι να χρησιμοποιούν διάφορα είδη ανθρώπων με λογική, βάσει των προτερημάτων τους· και το τρίτο είναι πώς ν’ αντιμετωπίζονται και να χρησιμοποιούνται κάποια ιδιαίτερα είδη ανθρώπων. Συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτά τα τρία κύρια σημεία με βάση τις διάφορες πτυχές που αναφέραμε για την έβδομη ευθύνη, και συναναστραφήκαμε με σαφήνεια πάνω σε όλες τις αρχές. Ορισμένοι λένε: «Παρόλο που έχουμε συναναστραφεί με σαφήνεια πάνω στις αρχές, σε ό,τι έχει να κάνει με κάποια συγκεκριμένα ζητήματα και κάποιες ειδικές περιστάσεις, ακόμα δεν ξέρουμε πώς να εφαρμόζουμε αυτές τις αρχές, πώς ν’ αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους ή πώς να προάγουμε και να χρησιμοποιούμε το κάθε άτομο· ακόμα χαμένα τα έχουμε τις περισσότερες φορές». Υπάρχει τέτοιο πρόβλημα; (Ναι.) Πώς πρέπει να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Το πρώτο στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν προάγονται και χρησιμοποιούνται άνθρωποι είναι οι ανάγκες του έργου του οίκου του Θεού. Το δεύτερο στοιχείο είναι κατά πόσο η επίδραση που έχει η χρήση ενός ατόμου στο έργο του οίκου του Θεού είναι περισσότερο ωφέλιμη παρά βλαβερή ή το αντίστροφο. Αν η ανθρώπινη φύση ενός ατόμου έχει ελαττώματα, αλλά η χρήση του είναι περισσότερο ωφέλιμη παρά βλαβερή για το έργο του οίκου του Θεού, τότε αυτό το άτομο μπορεί να χρησιμοποιηθεί προσωρινά μέχρι να βρεθεί κάποιος καλύτερος. Αν η χρήση αυτού του ανθρώπου επιφέρει περισσότερο κακό παρά καλό, περισσότερη ζημιά παρά όφελος, και οδηγεί μονάχα σε μπαλώματα και πασαλείμματα στο έργο της εκκλησίας, τότε αυτός ο άνθρωπος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Αυτή είναι η αρχή της στάθμισης των υπέρ και των κατά που πρέπει να γίνεται πρώτα αντιληπτή σε περιπτώσεις όπου δεν υπάρχουν κατάλληλοι υποψήφιοι και είναι επίσης η αρχή για την προσωρινή χρήση ανθρώπων. Όταν δεν είναι δυνατόν να βρεθεί ένας κατάλληλος υποψήφιος και δεν είναι ξεκάθαρο ποιος μπορεί να είναι σχετικά καλύτερος, όταν δεν είναι προφανές ποιος είναι εντελώς κατάλληλος για μια εργασία και κανείς δεν φαίνεται να έχει κάτι το ιδιαίτερο, τι πρέπει να γίνει; Η μοναδική επιλογή είναι να βρεθούν δύο άνθρωποι που έχουν ως έναν βαθμό πνευματική κατανόηση, δηλαδή που κατανοούν ανόθευτα την αλήθεια, για να συνεργαστούν ώστε να κάνουν μαζί το έργο. Ενώ κάνουν τα καθήκοντά τους, θα πρέπει να συναναστρέφεται κανείς μαζί τους περισσότερο πάνω στην αλήθεια και θα πρέπει να παρατηρεί και να κατανοεί τις συνθήκες στις οποίες βρίσκονται· έτσι, θα καταστεί δυνατό να καθορίσει ποιος έχει σχετικά καλύτερο επίπεδο, ώστε να είναι ευκολότερο να βρεθεί ο κατάλληλος υποψήφιος. Σε όποιον κι αν ανατίθεται να κάνει ένα καθήκον, αυτό θα πρέπει να βασίζεται στο επίπεδό του, στα προτερήματά του και στον χαρακτήρα του· αυτό είναι απολύτως απαραίτητο. Αν δεν μπορεί να διακρίνει κανείς αυτές τις πτυχές και δεν κατανοεί ποια προτερήματα έχει ένας άνθρωπος, θα πρέπει πρώτα να του αναθέσει ένα απλό καθήκον ή κάποια χειρωνακτική εργασία ή να του ζητήσει να βρει πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου για να κηρυχθεί σ’ αυτούς το ευαγγέλιο. Μετά από μια δοκιμαστική περίοδο, μέσα από την παρακολούθηση και την περαιτέρω παρατήρηση είναι δυνατόν να εκτιμηθεί επακριβώς η περίπτωσή του και είναι ευκολότερο να καθοριστεί ποιο είναι το πιο κατάλληλο καθήκον γι’ αυτόν. Αν το επίπεδό του είναι πολύ χαμηλό και δεν έχει προτερήματα, αρκεί να του ανατεθεί κάποια σωματική εργασία. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να κατανοήσουν από διάφορες πηγές τους επόπτες του σημαντικού έργου, τους υπεύθυνους τους ευαγγελικού έργου, κάθε επικεφαλής ομάδας, τους υπεύθυνους των ομάδων παραγωγής ταινιών και ούτω καθεξής, καθώς και να παρατηρούν και να εξετάζουν αυτούς τους ανθρώπους πιο εντατικά, προτού σιγουρευτούν γι’ αυτούς. Μόνο με την τέτοιου είδους προσεκτική ανάθεση καθηκόντων μπορούν να διασφαλίσουν ότι οι ρυθμίσεις είναι οι ενδεδειγμένες και ότι οι άνθρωποι θα είναι αποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους. Μερικοί λένε: «Ακόμα και οι άπιστοι λένε: “Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”. Πώς μπορεί ο οίκος του Θεού να είναι τόσο δύσπιστος; Είναι όλοι τους πιστοί· πόσο κακοί μπορεί να είναι; Δεν είναι όλοι τους καλοί άνθρωποι; Γιατί πρέπει ο οίκος τους Θεού να τους καταλαβαίνει, να τους επιβλέπει και να τους παρατηρεί;» Ισχύουν αυτά τα λόγια; Είναι προβληματικά; (Ναι.) Το να καταλαβαίνουμε κάποιον και να τον παρατηρούμε σε βάθος, καθώς και να αλληλεπιδρούμε μαζί του από κοντά, συνάδει με τις αρχές; Είναι σε πλήρη συμμόρφωση με τις αρχές. Με ποιες αρχές συνάδει; (Με το τέταρτο σημείο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών: «Να είναι ενημερωμένοι για τις συνθήκες των επιβλεπόντων διαφόρων εργασιών και του προσωπικού που είναι αρμόδιο για διάφορες σημαντικές δουλειές, και να τους αναθέτουν διαφορετικά καθήκοντα ή να τους απαλλάσσουν από το καθήκον τους άμεσα εφόσον απαιτείται, προκειμένου να αποτρέψουν ή να περιορίσουν τις απώλειες που προκαλούνται από την απασχόληση ακατάλληλων ανθρώπων και να εγγυηθούν την αποτελεσματικότητα και την ομαλή πρόοδο του έργου».) Αυτό είναι καλό σημείο αναφοράς, αλλά ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο γίνεται αυτό; Το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν και σήμερα πολλοί άνθρωποι κάνουν ένα καθήκον, υπάρχουν μόνο λίγοι που επιδιώκουν την αλήθεια. Ελάχιστοι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα καθώς κάνουν το καθήκον τους· για τους περισσότερους, δεν υπάρχουν ακόμη αρχές στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, δεν είναι ακόμη άνθρωποι που υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό· απλώς ισχυρίζονται ότι αγαπούν την αλήθεια, ότι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια και ότι είναι πρόθυμοι να πασχίσουν για την αλήθεια, ωστόσο είναι ακόμη άγνωστο πόσο θα διαρκέσει η αποφασιστικότητά τους. Οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια είναι πιθανό να αποκαλύψουν ανά πάσα στιγμή και σε κάθε τόπο τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Στερούνται κάθε αίσθημα ευθύνης απέναντι στο καθήκον τους, είναι συχνά επιπόλαιοι, ενεργούν όπως θέλουν, και είναι μάλιστα ανίκανοι να αποδεχτούν το κλάδεμα. Μόλις γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι, είναι πιθανό να εγκαταλείψουν το έργο τους —αυτό συμβαίνει συχνά, είναι πολύ συνηθισμένο· έτσι συμπεριφέρονται όλοι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Και έτσι, όταν οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη κερδίσει την αλήθεια, είναι αφερέγγυοι και αναξιόπιστοι. Τι σημαίνει ότι είναι αναξιόπιστοι; Σημαίνει ότι όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή αναποδιές, είναι πιθανό να καταρρεύσουν και να γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι. Είναι αξιόπιστος κάποιος που είναι συχνά αρνητικός και αδύναμος; Σίγουρα όχι. Αλλά οι άνθρωποι που κατανοούν την αλήθεια είναι διαφορετικοί. Οι άνθρωποι που κατανοούν πραγματικά την αλήθεια είναι βέβαιο ότι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, και μόνο οι άνθρωποι με θεοφοβούμενη καρδιά είναι αξιόπιστοι· οι άνθρωποι χωρίς θεοφοβούμενη καρδιά δεν είναι αξιόπιστοι. Πώς θα πρέπει να προσεγγίζονται οι άνθρωποι χωρίς θεοφοβούμενη καρδιά; Θα πρέπει, φυσικά, να τους παρέχεται στοργική βοήθεια και υποστήριξη. Θα πρέπει να παρακολουθούνται περισσότερο καθώς κάνουν το καθήκον τους και να τους παρέχεται περισσότερη βοήθεια και οδηγίες· μόνο τότε μπορεί να διασφαλιστεί ότι θα εκτελέσουν αποτελεσματικά το καθήκον τους. Και ποιος είναι ο στόχος αυτού; Ο κύριος στόχος είναι να υποστηριχθεί το έργο του οίκου του Θεού. Δευτερεύων στόχος είναι να εντοπίζονται αμέσως τα προβλήματα, να παρέχεται αμέσως φροντίδα σ’ αυτούς, να υποστηρίζονται ή να κλαδεύονται, διορθώνοντας τις αποκλίσεις τους και αναπληρώνοντας τις ελλείψεις και τις αδυναμίες τους. Αυτό είναι ωφέλιμο για τους ανθρώπους· δεν υπάρχει τίποτα κακόβουλο σ’ αυτό. Η επίβλεψη των ανθρώπων, το να τους παρακολουθεί κανείς, το να προσπαθεί να τους καταλάβει —όλα αυτά γίνονται για να βοηθηθούν να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, για να μπορέσουν να κάνουν το καθήκον τους όπως ζητά ο Θεός και σύμφωνα με τις αρχές, ώστε να εμποδιστούν απ’ το να προκαλέσουν αναστάτωση ή διατάραξη και να εμποδιστούν απ’ το να κάνουν μάταιο έργο. Ο σκοπός αυτού έχει να κάνει με το να δείξει κανείς υπευθυνότητα απέναντί τους και απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού· δεν υπάρχει ίχνος κακοβουλίας σ’ αυτό. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος λέει: «Αυτές, λοιπόν, είναι οι αρχές με τις οποίες αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ο οίκος του θεού, αυτά είναι τα μέσα που χρησιμοποιεί. Στο εξής, θα πρέπει να είμαι προσεκτικός. Δεν υπάρχει αίσθημα ασφάλειας στον οίκο του θεού. Πάντα κάποιος σε παρακολουθεί· είναι δύσκολο να κάνεις το καθήκον σου!» Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Τι είδους άνθρωποι θα έλεγαν τέτοιο πράγμα; (Οι δύσπιστοι.) Οι δύσπιστοι, οι παράλογοι άνθρωποι και όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση· αυτοί έχουν την τάση να λένε μπερδεμένες ανοησίες χωρίς να κατανοούν την αλήθεια. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Δεν πρόκειται για λόγια που κρίνουν και καταδικάζουν το έργο της εκκλησίας; Ταυτόχρονα κρίνουν και καταδικάζουν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Όσοι είναι ικανοί να λένε τέτοια λόγια είναι σίγουρα μπερδεμένοι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια, είναι όλοι δύσπιστοι που δεν αγαπούν την αλήθεια.

Ο οίκος του Θεού επιβλέπει, παρατηρεί και προσπαθεί να κατανοήσει όσους κάνουν ένα καθήκον. Μπορείτε εσείς ν’ αποδεχθείτε αυτήν την αρχή του οίκου του Θεού; (Ναι.) Είναι υπέροχο αν μπορείς ν’ αποδεχθείς την επίβλεψη, την παρατήρηση και την προσπάθεια του οίκου του Θεού να σε καταλάβει. Κάτι τέτοιο σε βοηθάει να εκπληρώνεις το καθήκον σου, να μπορείς να κάνεις το καθήκον σου με τρόπο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα και να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού. Σε ωφελεί και σε βοηθάει, χωρίς να έχει καμία απολύτως αρνητική πλευρά. Μόλις κατανοήσεις αυτήν την αρχή, δεν θα πρέπει να πάψεις να έχεις αισθήματα αντίστασης ή επιφυλακτικότητας απέναντι στην επίβλεψη από τους επικεφαλής, τους εργάτες και τον εκλεκτό λαό του Θεού; Παρόλο που μερικές φορές κάποιος προσπαθεί να σε καταλάβει, σε παρατηρεί και επιβλέπει το έργο σου, αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να το παίρνεις προσωπικά. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή οι εργασίες που είναι πλέον δικές σου, το καθήκον που εκτελείς και κάθε έργο που κάνεις δεν είναι προσωπικές υποθέσεις ή προσωπική δουλειά κάποιου ατόμου· έχουν σχέση με το έργο του οίκου του Θεού και αφορούν ένα μέρος του έργου του Θεού. Επομένως, όταν κάποιος αφιερώνει λίγο χρόνο για να σε επιβλέψει ή να σε παρατηρήσει, ή σε κατανοεί σε βαθύτερο επίπεδο, προσπαθώντας να κάνει μαζί σου μια ειλικρινή κουβέντα και να ανακαλύψει ποια ήταν η κατάστασή σου όλον αυτόν τον καιρό, και ακόμα και κάποιες φορές η στάση του είναι λιγάκι πιο αυστηρή, και σε κλαδεύει, σε πειθαρχεί και σε αποδοκιμάζει λιγάκι, όλο αυτό γίνεται επειδή επιδεικνύει ευσυνείδητη και υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού. Δεν θα πρέπει να έχεις καθόλου αρνητικές σκέψεις ή συναισθήματα απέναντι σ’ αυτό. Τι σημαίνει αν μπορείς να το αποδεχτείς όταν οι άλλοι σε επιβλέπουν, σε παρατηρούν και προσπαθούν να σε καταλάβουν; Ότι στην καρδιά σου αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό. Αν δεν αποδέχεσαι την επίβλεψη, την παρατήρηση και τις προσπάθειες των ανθρώπων να σε καταλάβουν —αν τα αποκρούεις όλα αυτά— είσαι τότε σε θέση να αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό; Η εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό είναι πάρα πολύ πιο λεπτομερής, διεξοδική και ακριβής από όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να σε καταλάβουν· οι απαιτήσεις του Θεού είναι πιο συγκεκριμένες, αυστηρές και αναλυτικές. Αν δεν μπορείς να αποδεχτείς την παρακολούθηση από τον εκλεκτό λαό του Θεού, δεν είναι κούφια λόγια οι ισχυρισμοί σου ότι μπορείς να αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση από τον Θεό; Για να είσαι σε θέση να αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, πρέπει πρώτα να αποδεχτείς την επίβλεψη από τον οίκο του Θεού, από τους επικεφαλής και τους εργάτες ή από τους αδελφούς και τις αδελφές. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Έχω ανθρώπινα δικαιώματα, έχω την ελευθερία μου, έχω τον δικό μου τρόπο εργασίας. Αν βρίσκομαι υπό επίβλεψη και υπό επιθεώρηση σε οτιδήποτε κάνω, δεν είναι σαν να ζω μια ασφυκτική ζωή; Πού είναι τα ανθρώπινα δικαιώματά μου; Πού είναι η ελευθερία μου;» Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Μήπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελευθερία είναι η αλήθεια; Δεν είναι η αλήθεια. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελευθερία είναι απλώς σχετικά πολιτισμένοι και προοδευτικοί τρόποι αντιμετώπισης των ανθρώπων στην ανθρώπινη κοινωνία, αλλά, στον οίκο του Θεού, ο λόγος του Θεού και η αλήθεια είναι πάνω απ’ όλα· δεν μπορούν να μπουν στην ίδια μοίρα με τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και την «ελευθερία». Επομένως, στον οίκο του Θεού, οτιδήποτε γίνεται δεν βασίζεται στις υψηλές θεωρίες ή γνώσεις του άπιστου κόσμου, αλλά στον λόγο του Θεού και στην αλήθεια. Όταν, λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι λένε ότι θέλουν ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερία, άραγε συνάδει αυτό με τις αρχές; (Όχι.) Είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι δεν συνάδει με την αρχή της εκτέλεσης του καθήκοντος. Βρίσκεσαι στον οίκο του Θεού και κάνεις το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, δεν εργάζεσαι έξω στην κοινωνία για να κερδίσεις χρήματα. Επομένως, δεν χρειάζεται κανείς να σε υπερασπιστεί για να προστατεύσει τα ανθρώπινα δικαιώματα σου· αυτά τα πράγματα είναι περιττά. Άραγε, οι περισσότεροι άνθρωποι διαθέτουν ικανότητα διάκρισης σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία; Αυτά ανήκουν στις ανθρώπινες σκέψεις και οπτικές και δεν μπορούν να μπουν στην ίδια μοίρα με την αλήθεια· τέτοιες ιδέες δεν στέκουν στον οίκο του Θεού. Είναι καλό πράγμα να επιβλέπει το έργο σου ένας επικεφαλής. Γιατί; Επειδή αυτό σημαίνει ότι αναλαμβάνει ευθύνη για το εκκλησιαστικό έργο· αυτό είναι το καθήκον του, η ευθύνη του. Το γεγονός ότι μπορεί να εκπληρώσει αυτήν την ευθύνη αποδεικνύει ότι είναι ικανός επικεφαλής, καλός επικεφαλής. Αν σου παρέχονταν πλήρης ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα και μπορούσες να κάνεις ό,τι ήθελες, ν’ ακολουθείς τις επιθυμίες σου και ν’ απολαμβάνεις πλήρη ελευθερία και δημοκρατία και αν, ό,τι κι αν έκανες ή όπως κι αν το έκανες, ο επικεφαλής δεν νοιαζόταν ούτε σε επέβλεπε, δεν σε αμφισβητούσε ποτέ, δεν έλεγχε το έργο σου, δεν μιλούσε ανοιχτά όταν διαπιστώνονταν προβλήματα και απλώς είτε σε καλόπιανε είτε διαπραγματευόταν μαζί σου, άραγε θα ήταν καλός επικεφαλής; Ασφαλώς και όχι. Ένας τέτοιος επικεφαλής σε βλάπτει. Ανέχεται τις κακές σου πράξεις, σου επιτρέπει να πηγαίνεις ενάντια στις αρχές και να κάνεις ό,τι θέλεις· σε σπρώχνει για να πέσεις στη φωτιά. Δεν είναι ένας επικεφαλής που είναι υπεύθυνος και ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Από την άλλη πλευρά, αν ένας επικεφαλής μπορεί να σ’ επιβλέπει τακτικά, να εντοπίζει τυχόν προβλήματα στο έργο σου και να σου το υπενθυμίζει άμεσα ή να σε επιπλήττει και να σε εκθέτει, να σε διορθώνει και να σε βοηθά εγκαίρως στις λανθασμένες επιδιώξεις σου και στις αποκλίσεις όταν κάνεις το καθήκον σου και αν, υπό τη δική του επίβλεψη, επίπληξη, παροχή και βοήθεια, αλλάξει η λανθασμένη στάση σου απέναντι στο καθήκον σου, μπορέσεις ν’ αποβάλεις κάποιες παράλογες απόψεις, μειωθούν σταδιακά οι ιδέες σου και τα πράγματα που απορρέουν από την παρορμητικότητά σου και μπορέσεις ν’ αποδεχθείς ήρεμα τις δηλώσεις και τις απόψεις που είναι σωστές και που συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές, τότε δεν είναι αυτό ωφέλιμο για σένα; Τα οφέλη είναι πράγματι τεράστια!

Ο οίκος του Θεού αντιμετωπίζει τους επικεφαλής και τους εργάτες του με επίβλεψη, παρατήρηση και κατανόηση. Ποια είναι η βάση για την αντιμετώπιση των ανθρώπων μ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί ν’ αντιμετωπίζονται έτσι οι άνθρωποι; Δεν είναι μια μέθοδος και μια προσέγγιση που προκύπτει από τις αρχές της αφοσίωσης, της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας απέναντι στο καθήκον; (Ναι.) Αν ένας επικεφαλής ποτέ δεν επιβλέπει, δεν παρατηρεί ούτε καταλαβαίνει σε βάθος τους ανθρώπους που έχει υπό την ευθύνη του όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, άραγε μπορεί να θεωρηθεί επικεφαλής που είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του; Είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορεί. Έχουν ελέγξει ποτέ το έργο σου οι επικεφαλής, οι εργάτες και οι επιβλέποντές σας; Έχουν ρωτήσει για την πρόοδο του έργου σου; Έχουν λύσει προβλήματα που προέκυψαν στο έργο σου; Έχουν διορθώσει εμφανή λάθη ή αποκλίσεις στο έργο σου; Έχουν προσφέρει βοήθεια, παροχή, υποστήριξη ή κλάδεμα σε σχέση με τις διάφορες εκδηλώσεις και αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης σου και την επιδίωξη της ζωή-εισόδου σου; Αν ένας επικεφαλής όχι μόνο δεν παρέχει ποτέ καθοδήγηση σε όσους κάνουν συνηθισμένα καθήκοντα, αλλά δεν παρέχει ποτέ ούτε συναναστροφή, βοήθεια ή υποστήριξη σε όσους ασχολούνται με σημαντικό έργο —πόσο μάλλον επίβλεψη, παρατήρηση ή βαθιά κατανόηση— τότε χωρίς αυτές τις εκδηλώσεις και τις ενέργειες, άραγε μπορεί αυτός ο επικεφαλής να θεωρηθεί επικεφαλής που κάνει συγκεκριμένο έργο; Άραγε, είναι επικεφαλής που ανταποκρίνεται στα πρότυπα; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ο επικεφαλής μας απλώς πραγματοποιεί συναθροίσεις για εμάς δύο φορές την εβδομάδα, συναναστρέφεται για λίγο πάνω στα λόγια του Θεού και έπειτα διαβάζει κάποια συναναστροφή από τον Άνωθεν και μερικές φορές συναναστρέφεται πάνω στη δική του προσωπική βιωματική κατανόηση. Όμως, δεν έχει προσφέρει ποτέ συμβουλές, παροχές ή βοήθεια για τις διάφορες καταστάσεις μας ούτε και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε ενώ κάνουμε τα καθήκοντά μας ή στη ζωή-είσοδό μας». Πώς σας φαίνεται αυτός ο επικεφαλής; (Δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα, είναι ψευδο-επικεφαλής.) Αν ένας επικεφαλής δεν νοιάζεται για τη δουλειά του ή για τις διάφορες καταστάσεις των υφισταμένων του ούτε εκπληρώνει τις ευθύνες του, τότε δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα ως επικεφαλής. Δεν επιβλέπει, δεν παρατηρεί ούτε προσπαθεί να κατανοήσει κανέναν. Κάθε φορά, οι συζητήσεις σου μαζί του εξελίσσονται ως εξής: «Πώς τα πηγαίνει τώρα αυτός ο άνθρωπος;» «Αυτό το διάστημα τον παρατηρώ». «Πόσο καιρό τον παρατηρείς; Τον γνωρίζεις;» «Τον παρατηρώ εδώ και ένα με δύο χρόνια. Ακόμα δεν τον γνωρίζω πολύ καλά». «Τι γίνεται μ’ εκείνον τον άνθρωπο;» «Δεν έχω ακόμη πολύ ξεκάθαρη εικόνα γι’ αυτόν, αλλά μπορεί να υπομένει κακουχίες όταν κάνει το καθήκον του, έχει αποφασιστικότητα και είναι πρόθυμος να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό». «Όλα αυτά είναι επιφανειακά. Πώς τα πηγαίνει με την επιδίωξη της αλήθειας;» «Πρέπει να μάθω και γι’ αυτό; Θα το ψάξω τότε». Είναι αβέβαιο πόσο ακόμη θα πρέπει να περιμένεις για αποτελέσματα από τη στιγμή που είπε ότι θα το ψάξει. Ένας τέτοιος ψευδο-επικεφαλής είναι αναξιόπιστος στο έργο του.

Έχουν οι επικεφαλής της εκκλησίας σας και οι επιβλέποντές σας υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο σας; Αντιλαμβάνονται πραγματικά και κατανοούν τις καταστάσεις σας σε σχέση με το έργο; Έχει αντιμετωπιστεί όπως πρέπει αυτή η πτυχή του έργου; (Όχι.) Κανείς τους δεν έχει αντιμετωπίσει όπως πρέπει αυτήν την πτυχή· κανείς δεν έχει φτάσει στο σημείο να είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του ή σοβαρός και υπεύθυνος απέναντι στο έργο. Είναι, λοιπόν, εύκολο να επιτευχθεί αυτό; Μήπως είναι δύσκολο; Δεν είναι δύσκολο. Εάν διαθέτεις πραγματικά κάποιο επίπεδο σε ορισμένο βαθμό, έχεις πραγματικά κατανοήσει τις επαγγελματικές δεξιότητες στο πλαίσιο των ευθυνών σου και δεν είσαι άσχετος με το επάγγελμά σου, τότε δεν έχεις παρά να τηρήσεις μία μόνο φράση και θα μπορέσεις να είσαι πιστός στο καθήκον σου. Ποια φράση; «Κάν’ το με την καρδιά σου». Αν κάνεις τα πράγματα με την καρδιά σου και αφιερώνεις την καρδιά σου στους ανθρώπους, τότε θα είσαι σε θέση να είσαι πιστός και υπεύθυνος στο καθήκον σου. Είναι εύκολο να κάνεις πράξη αυτήν τη φράση; Πώς την κάνεις πράξη; Δεν σημαίνει να χρησιμοποιήσεις τα αυτιά σου για να ακούσεις ούτε το μυαλό σου για να σκεφτείς —σημαίνει να χρησιμοποιήσεις την καρδιά σου. Αν κάποιος μπορεί πραγματικά να χρησιμοποιήσει την καρδιά του, τότε όταν τα μάτια του βλέπουν κάποιον να κάνει κάτι, να ενεργεί με κάποιον τρόπο ή να έχει κάποιου είδους αντίδραση σε κάτι, ή όταν τα αυτιά του ακούνε τις γνώμες ή τις διαφωνίες κάποιων ανθρώπων, αν χρησιμοποιήσει την καρδιά του για να σκεφτεί και να μελετήσει αυτά τα πράγματα, θα προκύψουν στο μυαλό του κάποιες ιδέες, απόψεις και στάσεις. Αυτές οι ιδέες, οι απόψεις και οι στάσεις θα του δώσουν βαθιά, συγκεκριμένη και σωστή κατανόηση του ατόμου ή του πράγματος, και ταυτόχρονα θα του δώσουν την αφορμή για κατάλληλες και σωστές κρίσεις και αρχές. Μόνο όταν έχει κανείς αυτές τις εκδηλώσεις κατά τις οποίες χρησιμοποιεί την καρδιά του, αποδεικνύεται ότι είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του. Αν, όμως, δεν κάνεις κάτι με την καρδιά σου, αν δεν έχεις την καρδιά γι’ αυτό, τότε τα μάτια σου δεν αντιδρούν ό,τι κι αν βλέπεις και τ’ αυτιά σου δεν αντιδρούν ό,τι κι αν ακούς. Τα μάτια σου δεν παρατηρούν ποτέ τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα· δεν παρατηρούν τις πληροφορίες που συναντάς. Μέσα σου, δεν θα διακρίνεις τις διάφορες φωνές και τα επιχειρήματα που ακούς, δεν θα μπορείς να διακρίνεις τις πληροφορίες που ακούς. Είναι σαν να είσαι τυφλός, παρόλο που τα μάτια σου είναι ορθάνοιχτα. Όταν η καρδιά ενός ανθρώπου είναι τυφλή, τότε είναι τυφλά και τα μάτια του. Τι οδηγεί, λοιπόν, στη διαμόρφωση ιδεών, απόψεων και στάσεων όταν παρατηρεί κάποιος τα πράγματα με τα μάτια του και λαμβάνει πληροφορίες με τα αυτιά του; Όλα εξαρτώνται από το κατά πόσο κάνεις κάτι με την καρδιά σου και από το κατά πόσο αναζητάς την αλήθεια. Αν κάνεις κάτι με την καρδιά σου, όποτε λαμβάνεις πληροφορίες, είτε τις βλέπεις είτε τις ακούς, θα μπορείς να διαμορφώσεις απόψεις και ν’ αποκτήσεις βαθιά κατανόηση για έναν άνθρωπο ή ένα πράγμα. Αν, όμως, δεν κάνεις κάτι με την καρδιά σου, όσες πληροφορίες κι αν λάβεις δεν είναι χρήσιμες· αν δεν προσπαθείς με την καρδιά σου να το διακρίνεις ή να το αντιληφθείς, δεν θα κερδίσεις τίποτε· θα χάσεις κάθε αξία, θα καταντήσεις άχρηστος. Σε τι αναφέρεται ο όρος «άχρηστος»; Αναφέρεται σε κάποιον που δεν κάνει το καθήκον του με την καρδιά του· έχει μάτια και αυτιά, αλλά είναι άχρηστα. Ένας άνθρωπος χωρίς καρδιά δεν θα είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του ούτε θα καταφέρει να έχει σοβαρή και υπεύθυνη στάση απέναντι στο έργο του.

Ο στόχος του οίκου του Θεού όταν κάνει πράξη την επίβλεψη στους επικεφαλής και τους εργάτες σε όλα τα επίπεδα, παρατηρώντας τους και κατανοώντας τους βαθιά, είναι να βελτιωθεί το εκκλησιαστικό έργο και να καθοδηγηθεί ο εκλεκτός λαός του Θεού στη σωστή πορεία της πίστης στον Θεό το συντομότερο δυνατό. Επομένως, η επίβλεψη και η παρατήρηση των επικεφαλής και των εργατών είναι απολύτως απαραίτητη και πρέπει να γίνεται πράξη μ’ αυτόν τον τρόπο. Μέσω της επίβλεψης από τον εκλεκτό λαό του Θεού, αν διαπιστωθεί ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν ασχολούνται με αληθινό έργο και αντιμετωπιστούν και διορθωθούν άμεσα, θα ωφεληθεί έτσι η πρόοδος του εκκλησιαστικού έργου. Είναι ευθύνη του εκλεκτού λαού του Θεού να επιβλέπει τους επικεφαλής και τους εργάτες και αυτό εναρμονίζεται πλήρως με τις προθέσεις του Θεού. Εφόσον οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, αν δεν τους επιβλέπει κανείς, κάτι τέτοιο όχι μόνο θα είναι καταστροφικό γι’ αυτούς, αλλά θα έχει και άμεση επίπτωση στο εκκλησιαστικό έργο. Υπό ποιες συνθήκες οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν χρειάζονται πλέον επίβλεψη από τον εκλεκτό λαό του Θεού; Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες κατανοούν απόλυτα την αλήθεια, όταν εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα και ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, όταν οδηγούνται στην τελείωση και χρησιμοποιούνται από τον Θεό. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η επίβλεψη από τον εκλεκτό λαό του Θεού είναι πλέον περιττή και ο οίκος του Θεού δεν δίνει πια έμφαση σ’ αυτό το ζήτημα. Ωστόσο, είναι άραγε σίγουρο ότι κάποιος που έχει οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό δεν κάνει καθόλου λάθη και δεν εμφανίζει αποκλίσεις; Όχι απαραίτητα. Άρα, η εξονυχιστική εξέταση του Θεού εξακολουθεί να είναι απαραίτητη, όπως και η επίβλεψη από εκείνους που κατανοούν την αλήθεια· αυτός ο τρόπος άσκησης εναρμονίζεται πλήρως με τις προθέσεις του Θεού. Επειδή όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, μόνο η επίβλεψη μπορεί να παρακινήσει τους επικεφαλής και τους εργάτες ν’ αναλάβουν ευθύνη για το έργο τους και να είναι αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους. Χωρίς επίβλεψη, οι περισσότεροι επικεφαλής και εργάτες θα ενεργούσαν με ξεροκέφαλη απερισκεψία και θα υιοθετούσαν μια επιπόλαιη στάση· αυτό αποτελεί αντικειμενικό γεγονός. Αν είσαι επικεφαλής ή εργάτης και οι αδελφοί και οι αδελφές γύρω σου συχνά σε επιβλέπουν και σε παρατηρούν, προσπαθώντας να κατανοήσουν κατά πόσο είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε αυτό είναι καλό πράγμα για σένα. Αν διαπιστώσουν ό,τι έχεις κάποιο πρόβλημα και μπορέσεις να το λύσεις το γρηγορότερο δυνατό, αυτό είναι ωφέλιμο για την επιδίωξη της αλήθειας και τη ζωή-είσοδό σου. Αν διαπιστώσουν ότι κάνεις κακό και επιδεικνύεις πολλές κακές συμπεριφορές κατ’ ιδίαν και ότι σίγουρα δεν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε θα σε εκθέσουν και θα σε διώξουν από τη θέση σου, απομακρύνοντας μια μάστιγα για τους εκλεκτούς του Θεού και ταυτόχρονα δίνοντάς σου τη δυνατότητα ν’ αποφύγεις μια πιο σοβαρή τιμωρία: Μια τέτοια επίβλεψη είναι ωφέλιμη για όλους. Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να έχουν τη σωστή αντίδραση απέναντι στην επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού. Αν είσαι άνθρωπος που έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό, θα νιώθεις ότι χρειάζεσαι την επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού και ότι, ακόμη περισσότερο, χρειάζεσαι τη βοήθειά τους. Αν είσαι κακός άνθρωπος και έχεις ένοχη συνείδηση, θα φοβάσαι την επίβλεψη και θα προσπαθείς να την αποφύγεις· αυτό είναι αναπόφευκτο. Επομένως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι όσοι αντιστέκονται στην επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού και νιώθουν αποστροφή απέναντί της έχουν κάτι να κρύψουν και σίγουρα δεν είναι έντιμοι άνθρωποι· κανείς δεν φοβάται περισσότερο την επίβλεψη από ό,τι οι δόλιοι άνθρωποι. Ποια στάση, λοιπόν, θα πρέπει να υιοθετήσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες απέναντι στην επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού; Θα πρέπει να είναι μια στάση αρνητικότητας, επιφυλακτικότητας, αντίστασης και πικρίας ή μήπως μια στάση υπακοής απέναντι στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού και μια στάση ταπεινής αποδοχής; (Μια στάση ταπεινής αποδοχής.) Σε τι αναφέρεται η ταπεινή αποδοχή; Σημαίνει ν’ αποδέχεται κανείς τα πάντα από τον Θεό, ν’ αναζητά την αλήθεια, να υιοθετεί τη σωστή στάση και να μην είναι παρορμητικός. Αν κάποιος διαπιστώσει πραγματικά ότι έχεις ένα πρόβλημα και σου το επισημάνει, βοηθώντας σε να το διακρίνεις και να το κατανοήσεις και συμβάλλοντας στη λύση αυτού του προβλήματος, τότε δείχνει υπευθυνότητα απέναντί σου και δείχνει υπευθυνότητα απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού και στη ζωή-είσοδο των εκλεκτών του Θεού· αυτό είναι το σωστό να κάνει και είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο. Αν υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι η επίβλεψη της εκκλησίας προέρχεται από τον Σατανά και από κακόβουλες προθέσεις, τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι διάβολοι και σατανάδες. Με τέτοια διαβολική φύση που έχουν, σίγουρα δεν θ’ αποδέχονταν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Αν κάποιος αγαπά πραγματικά την αλήθεια, θα κατανοεί σωστά την επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού, θα μπορεί να θεωρεί ότι γίνεται από αγάπη, ότι προέρχεται από τον Θεό και θα είναι σε θέση να την αποδεχθεί από τον Θεό. Σε καμία περίπτωση δεν θα είναι παρορμητικός ούτε θα ενεργεί βεβιασμένα, πόσο μάλλον θα αναπτύξει μέσα του αντίσταση, επιφυλακτικότητα ή καχυποψία. Η πιο σωστή στάση για να προσεγγίσει κανείς την επίβλεψη από τους εκλεκτούς του Θεού είναι η εξής: Θα πρέπει ν’ αποδέχεσαι από τον Θεό τα λόγια, τις πράξεις, την επίβλεψη, την παρατήρηση, τη διόρθωση ή ακόμη και το κλάδεμα που είναι χρήσιμα για σένα· μην είσαι παρορμητικός. Η παρόρμηση προέρχεται από τον πονηρό, από τον Σατανά, δεν προέρχεται από τον Θεό και δεν είναι η στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στην αλήθεια.

Αυτά μόνο θα προσθέσουμε στη συναναστροφή μας σε σχέση με την έβδομη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Σημαίνει άρα αυτό ότι συναναστραφήκαμε πλήρως πάνω σ’ αυτήν την ευθύνη και ότι δεν υπάρχει άλλο συγκεκριμένο περιεχόμενο που μπορεί να προστεθεί; Όχι. Κάθε ευθύνη περιλαμβάνει ακόμη πολύ περισσότερο συγκεκριμένο και λεπτομερές περιεχόμενο. Συναναστράφηκα πάνω στις κυριότερες αρχές· τα υπόλοιπα, πώς, δηλαδή, να υλοποιείτε τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες και να κάνετε πράξη και να εφαρμόζετε αυτές τις αρχές, εξαρτώνται από τη δική σας ενασχόληση μέσω της εμπειρίας. Αν και πάλι δεν μπορείτε να διακρίνετε αυτές τις αρχές ή δεν γνωρίζετε πώς να τις εφαρμόζετε, τότε αναζητήστε και συναναστραφείτε παρέα. Αν συναναστραφείτε όλοι μαζί και δεν οδηγηθείτε και πάλι σε αποτελέσματα, τότε ρωτήστε τους ανωτέρους σας. Με λίγα λόγια, είτε αντιμετωπίζετε οποιοδήποτε είδος ανθρώπου είτε αποφασίζετε ποιον να προαγάγετε και να χρησιμοποιήσετε, όλα πρέπει να συνάδουν με τις αρχές. Κάποιοι ταλαντούχοι άνθρωποι, σε περιπτώσεις όπου κανείς δεν μπορεί να τους διακρίνει ή να τους καταλάβει πλήρως, μπορούν να προαχθούν και να χρησιμοποιηθούν προσωρινά σύμφωνα με τις ανάγκες του εκκλησιαστικού έργου· μην καθυστερείτε το έργο και μην καθυστερείτε την καλλιέργεια των ανθρώπων· αυτό είναι καίριας σημασίας. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν: «Τι θα γίνει αν τα κάνουν θάλασσα με το έργο αφού χρησιμοποιηθούν; Ποιος θα είναι υπεύθυνος;» Όταν χρησιμοποιείς κάποιον, είναι μήπως σαν να τον βάζεις σ’ ένα έρημο νησί όπου κανείς δεν έχει τρόπο να επικοινωνήσει μαζί του; Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν πολλοί άλλοι γύρω του που ασχολούνται με συγκεκριμένες εργασίες; Υπάρχουν τρόποι να λυθούν όλα αυτά τα ζητήματα: κυρίως, μέσω της επίβλεψης, της παρατήρησης και της κατανόησης και, αν το επιτρέπουν οι συνθήκες, μέσω της στενής επαφής μαζί του. Τι ακριβώς προϋποθέτει η στενή επαφή; Προϋποθέτει τη συνεργασία μαζί του· μέσω της διαδικασίας της συνεργασίας πραγματοποιείται η διαδικασία της κατανόησής του. Δεν θα καταφέρεις σταδιακά να τον καταλάβεις μέσα από αυτήν την επαφή; Αν έχεις την ευκαιρία να έρθεις σ’ επαφή μαζί του αλλά δεν το κάνεις και απλώς του τηλεφωνείς για να κάνεις μερικές ερωτήσεις κι έπειτα δεν ασχολείσαι άλλο, είναι αδύνατον να τον καταλάβεις. Για να λύνεις προβλήματα, πρέπει να έρχεσαι σ’ επαφή με όσους μπορείς. Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν πρέπει να είναι τεμπέληδες στο έργο τους. Αν, λοιπόν, θέλεις να παρατηρήσεις και να κατανοήσεις κάποιον, πώς πρέπει να το κάνεις; (Πρέπει να έρθεις σ’ επαφή μαζί του.) Σωστά; Το κυριότερο είναι να το κάνεις με την καρδιά σου! Οι πληροφορίες που μπορείτε να συγκρατήσετε στο μυαλό σας μπορούν να παρομοιαστούν με μια μαϊμού που μαζεύει καλαμπόκι: το μαζεύει όσο προχωράει, το ρίχνει κάτω όσο συνεχίζει να μαζεύει και, στο τέλος, απομένει μόνο ένα στάχυ καλαμποκιού, με αποτέλεσμα να είναι μάταιη η όλη προσπάθεια. Αφού ακούσετε ένα κήρυγμα, δεν μπορείτε να θυμηθείτε το περιεχόμενο πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε νωρίτερα· ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; (Δεν το κάνουμε με την καρδιά μας.) Συνήθως, δεν εστιάζετε στην άσκηση της αλήθειας, οπότε η καρδιά σας δεν εστιάζει σ’ αυτά τα ζητήματα. Σε ό,τι αφορά το πώς να κατανοήσετε την αλήθεια και να εισέλθετε στην πραγματικότητα, πώς ν’ αποκτήσετε αυτογνωσία και πώς να χρησιμοποιείτε την αλήθεια για να διακρίνετε την ουσία διαφόρων ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων, δεν έχετε καμία απολύτως είσοδο· έτσι, αυτά τα ζητήματα δεν έχουν κανένα θεμέλιο μέσα σας. Και σε ό,τι έχει να κάνει με την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα, νιώθετε πάντα σαστισμένοι. Αυτήν την περίοδο, εξακολουθείτε να παρευρίσκεστε σε συναθροίσεις κάθε εβδομάδα για να ακούσετε κηρύγματα. Αν δεν ακούσετε κηρύγματα, δεν ξεθωριάζει άραγε, δεν εξαφανίζεται λίγο λίγο η μικρή πίστη στον Θεό που έχετε μέσα σας; Αυτό είναι ένα επικίνδυνο σημάδι! Μπορείτε να το κάνετε με την καρδιά σας ή όχι; Σας έχω πει όλες τις λεπτομέρειες· αν έχεις πραγματικά καρδιά, θα μπορείς να το κάνεις. Αν δεν έχεις καρδιά, ό,τι και να πω, δεν πρόκειται να καταλάβεις. Και μ’ αυτό ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα.