Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται κάποια ιδιαίτερα είδη ανθρώπων

Ι. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι που δεν ασχολούνται με το έργο που τους αναλογεί

Κάποιοι άνθρωποι έχουν ικανοποιητική ανθρώπινη φύση, έχουν προτερήματα και λαμπρό μυαλό, μιλάνε κανονικά, είναι συνήθως πολύ αισιόδοξοι και είναι πολύ ενεργοί όταν κάνουν το καθήκον τους, αλλά έχουν ένα ελάττωμα: είναι πολύ συναισθηματικοί. Ενώ ακολουθούν τον Θεό και κάνουν το καθήκον τους στην εκκλησία, τους λείπουν διαρκώς η οικογένεια και οι συγγενείς τους ή σκέφτονται όλη την ώρα τα ωραία φαγητά που έτρωγαν στην πατρίδα τους και τους πονάει που δεν μπορούν να τα φάνε πια, πράγμα που με τη σειρά του επηρεάζει την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Υπάρχει κι ένα άλλο είδος ανθρώπων: εκείνοι που τους αρέσει να ζουν μόνοι σ’ ένα μέρος και να έχουν τον δικό τους ιδιωτικό χώρο. Όταν βρίσκονται μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές, νιώθουν ότι ο ρυθμός εργασίας είναι πολύ γρήγορος και ότι δεν έχουν ιδιωτικό χώρο διαβίωσης. Νιώθουν συνεχώς ότι βρίσκονται υπό πίεση και ότι είναι περιορισμένοι και αισθάνονται άβολα που ζουν μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές. Θέλουν πάντα να κάνουν ό,τι τους αρέσει και να ενδίδουν ελεύθερα σε απολαύσεις. Δεν θέλουν να κάνουν το καθήκον τους μαζί με κανέναν άλλο και σκέφτονται συνεχώς να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Βρίσκουν πάντα δυσάρεστο το να κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού. Παρόλο που είναι εύκολο να τα πηγαίνουν καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές και κανείς δεν τους εκφοβίζει στον οίκο του Θεού, δυσκολεύονται κάπως να τηρήσουν το πρόγραμμα της εργασίας και της ξεκούρασης· όταν όλοι σηκώνονται το πρωί, εκείνοι θέλουν να κοιμηθούν κι άλλο, αλλά ντρέπονται να το κάνουν, και όταν όλοι οι άλλοι είναι ήδη σε φάση που ξεκουράζονται το βράδυ, εκείνοι δεν θέλουν να κοιμηθούν και θέλουν πάντα να κάνουν κάτι που βρίσκουν ενδιαφέρον. Μερικές φορές, θέλουν πολύ να φάνε κάτι συγκεκριμένο, αλλά δεν το έχει η καντίνα και ντρέπονται πολύ να το ζητήσουν. Μερικές φορές, θέλουν να πάνε μια βόλτα, αλλά επειδή δεν το ζητάει κανένας άλλος, δεν τολμούν να ενδώσουν και να το κάνουν. Είναι πάντα προσεκτικοί και επιφυλακτικοί και φοβούνται μήπως οι άλλοι τους περιγελάσουν, τους περιφρονήσουν ή πουν ότι παιδιαρίζουν. Αν δεν κάνουν καλά το καθήκον τους, κάποιες φορές καταλήγουν να κλαδευτούν. Νιώθουν σαν να κάθονται κάθε μέρα στα καρφιά, σαν να βαδίζουν σε τεντωμένο σκοινί και είναι πολύ δυστυχισμένοι. Σκέφτονται: «Θυμάμαι ότι όταν ήμουν σπίτι μου, ήμουν το μωρό της οικογένειας, ελεύθερος και ασυγκράτητος, σαν αγγελούδι. Πόσο ευτυχισμένος ήμουν! Τώρα, κάνω το καθήκον μου στον οίκο του Θεού. Πώς γίνεται να χάθηκε τελείως ο παλιός μου εαυτός; Δεν μπορώ πλέον να κάνω ό,τι θέλω όπως παλιά» κι έτσι δεν θέλουν να ζήσουν μια τέτοια ζωή. Όμως, δεν τολμούν να το αναφέρουν αυτό στον επικεφαλής τους και διαρκώς μοιράζονται αυτές τις σκέψεις με τους ανθρώπους γύρω τους, νιώθουν πάντα νοσταλγία για τον τόπο τους και κλαίνε κρυφά στο κρεβάτι τους τη νύχτα. Τι πρέπει να γίνει μ’ αυτούς τους ανθρώπους; Όποιος έχει επίγνωση αυτού του ζητήματος θα πρέπει να το αναφέρει χωρίς καθυστέρηση, ο επικεφαλής θα πρέπει να εξακριβώσει αμέσως κατά πόσο είναι αλήθεια όσα αναφέρονται και, αν είναι αλήθεια, θα πρέπει να επιτραπεί σ’ αυτούς τους ανθρώπους να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Απολαμβάνουν το φαγητό, το ποτό και τη φιλοξενία του οίκου του Θεού, αλλά και πάλι δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους και είναι πάντα άκεφοι, νιώθουν θλιμμένοι και δυστυχισμένοι, οπότε πρέπει να πάρουν δρόμο το συντομότερο δυνατόν. Δεν είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια τέτοια ψυχολογική διάθεση προσωρινά κι έπειτα αναλογίζονται τα πράγματα και απαλλάσσονται από αυτήν· δεν ισχύει αυτό στην περίπτωσή τους. Κάποιοι άνθρωποι έχουν την υποκειμενική βούληση να κάνουν σταθερά το καθήκον τους και, παρόλο που τους λείπει το σπίτι τους, ξέρουν τι είδους πρόβλημα είναι αυτό και μπορούν ν’ αναζητήσουν την αλήθεια και να το λύσουν. Αυτούς τους ανθρώπους δεν υπάρχει λόγος να τους αφήσεις να φύγουν ούτε ν’ ανησυχείς γι’ αυτούς. Όμως, εδώ συζητάμε για την περίπτωση ανθρώπων που στην ηλικία των 30 εξακολουθούν να φέρονται σαν παιδιά, δεν μεγαλώνουν ποτέ και παραμένουν πάντα ασταθείς. Κάνουν μόνο ό,τι τους ζητηθεί και, όταν δεν έχουν τίποτε να κάνουν, σκέφτονται πώς θα διασκεδάσουν και πώς θα κουβεντιάσουν για άσχετα θέματα, ενώ δεν θέλουν ποτέ ν’ ασχοληθούν με το έργο που τους αναλογεί. Οι άπιστοι λένε ότι κάποιος πρέπει να έχει κατασταλάξει στην ηλικία των 30. Το να έχει κατασταλάξει σημαίνει να κάνει τη δουλειά του, να μπορεί να πιάσει μια δουλειά και να συντηρηθεί μόνος του, να ξέρει πώς να κάνει τη δουλειά του, να περνάει λιγότερο χρόνο διασκεδάζοντας και να μην καθυστερεί τη δουλειά του. Τι σημαίνει «να φέρεται σαν παιδί»; Σημαίνει να είναι ανίκανος ν’ αναλάβει οποιαδήποτε κανονική εργασία, να θέλει πάντα ν’ αφήνει το μυαλό του να ταξιδεύει και να θέλει μονίμως να πηγαίνει βόλτες, να περιφέρεται άσκοπα, να χαζολογάει, να τρώει σνακ, να βλέπει δραματικές σειρές, να κουβεντιάζει για άσχετα πράγματα, να παίζει παιχνίδια και να ψάχνει στο διαδίκτυο να βρει παράξενα συμβάντα και ασυνήθιστες ιστορίες. Σημαίνει να μην έχει ποτέ όρεξη να παρευρεθεί σε συναθροίσεις, να θέλει πάντα να κοιμάται όποτε γίνονται συναθροίσεις, να θέλει να πάει για ύπνο με το που νιώσει υπνηλία και να θέλει να φάει με το που πεινάσει, να είναι ξεροκέφαλος και να μην ασχολείται με το έργο που του αναλογεί. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κακή ανθρώπινη φύση· πολύ απλά δεν μεγαλώνουν ποτέ και παραμένουν πάντα ανώριμοι. Είναι έτσι στην ηλικία των 30 και παραμένουν έτσι στα 40· δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Αν ζητήσουν να φύγουν και δεν θέλουν πλέον να κάνουν το καθήκον τους, πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί αυτό; Ο οίκος του Θεού δεν τους παροτρύνει να μείνουν. Θα πρέπει να τους απαντήσεις αμέσως· να τους αφήσεις χωρίς καθυστέρηση να φύγουν και να επιστρέψουν ανάμεσα στους άπιστους και να τους πεις να μην αναφέρουν σε καμία περίπτωση ότι πιστεύουν στον Θεό. Άραγε, οι άνθρωποι που δεν ασχολούνται με το έργο που τους αναλογεί μπορούν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια; Αν περιμένεις να ωριμάσουν ως προς την ανθρώπινη φύση τους και να καταφέρουν ν’ ασχοληθούν με το έργο που τους αναλογεί κάνοντας ένα καθήκον στον οίκο του Θεού, να είναι ικανοί να επωμιστούν ένα σημαντικό αντικείμενο του έργου κι έπειτα να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια και να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να βασίζεσαι σ’ αυτό. Θα βρεις τέτοιους ανθρώπους σε κάθε ομάδα. Οι άπιστοι έχουν ένα παρατσούκλι γι’ αυτούς: τους αποκαλούν «μεγάλα παιδιά». Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν στην ηλικία των 60 ετών και να μην έχουν ασχοληθεί ποτέ με το έργο που τους αναλογεί. Μιλάνε και χειρίζονται τα πράγματα με ανάρμοστο τρόπο, πάντα γελάνε, αστειεύονται και χοροπηδάνε εδώ κι εκεί, δεν κάνουν τίποτε με σοβαρότητα και είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στη διασκέδαση. Ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τέτοιους ανθρώπους.

Πιστεύετε ότι αυτά τα «μεγάλα παιδιά» είναι κακοί άνθρωποι; Είναι πονηροί άνθρωποι; (Όχι.) Κάποιοι από αυτούς δεν είναι πονηροί άνθρωποι, είναι αρκετά αγνοί και δεν είναι κακοί. Κάποιοι από αυτούς είναι αρκετά καλόκαρδοι και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τους άλλους. Όμως, έχουν όλοι τους ένα ελάττωμα: είναι ξεροκέφαλοι, λατρεύουν τη διασκέδαση και δεν ασχολούνται με το έργο που τους αναλογεί. Για παράδειγμα, μια γυναίκα, αφού παντρευτεί, δεν μαθαίνει να κάνει καμία δουλειά του σπιτιού. Μαγειρεύει μόνο όταν είναι χαρούμενη, αλλά δεν μαγειρεύει όταν είναι στενοχωρημένη· πρέπει όλη την ώρα να την καλοπιάνει κάποιος. Αν θέλει κάποιος να της ζητήσει να κάνει κάτι, πρέπει να το διαπραγματευτεί μαζί της και να την επιτηρεί. Της αρέσει πάντα να ντύνεται ωραία για να μπορεί να βγει για ψώνια, ν’ αγοράζει ρούχα και καλλυντικά και να κάνει θεραπείες ομορφιάς. Όταν επιστρέφει στο σπίτι, δεν κάνει ούτε μία δουλειά και απλώς θέλει να παίζει χαρτιά και ματζόνγκ. Αν τη ρωτήσεις πόσο κοστίζει ένα κιλό λάχανο, δεν ξέρει· αν τη ρωτήσεις τι θα φάει αύριο, δεν το ξέρει ούτε αυτό· και αν της ζητήσεις να μαγειρέψει κάτι, τα κάνει μαντάρα. Σε τι είναι, λοιπόν, ειδική; Στο να γνωρίζει πράγματα όπως ποιο εστιατόριο σερβίρει το καλύτερο φαγητό, ποιο κατάστημα διαθέτει τα πιο μοντέρνα ρούχα και ποιο μαγαζί πουλάει καλά καλλυντικά σε καλή τιμή· άλλα πράγματα, όμως, όπως το πώς να ζει τη ζωή της ή ποιες δεξιότητες απαιτούνται στην κανονική ανθρώπινη ζωή δεν τα καταλαβαίνει ούτε τα μαθαίνει. Μήπως δεν μαθαίνει αυτά τα πράγματα επειδή έχει ανεπαρκές επίπεδο; Όχι, δεν είναι αυτό. Κρίνοντας από τα πράγματα στα οποία είναι ειδική, έχει επίπεδο, αλλά δεν ασχολείται με το έργο που της αναλογεί. Εφόσον έχει χρήματα να ξοδέψει, θα πάει έξω να φάει σε εστιατόρια και ν’ αγοράσει καλλυντικά και ρούχα. Αν δεν υπάρχουν αρκετές κατσαρόλες και τηγάνια στο σπίτι και της ζητήσεις ν’ αγοράσει, εκείνη θα πει: «Ποιος ο λόγος να τ’ αγοράσω όλα αυτά όταν πουλάνε έξω πεντανόστιμο φαγητό;» Αν έχει χαλάσει η ηλεκτρική σκούπα στο σπίτι και της ζητήσεις ν’ αγοράσει ένα ρούχο λιγότερο για να κρατήσει κάποια χρήματα και ν’ αγοράσει καινούρια σκούπα, εκείνη θα πει: «Όταν θα βγάλω χρήματα στο μέλλον, θα προσλάβω απλώς μια οικονόμο να καθαρίζει το σπίτι, οπότε δεν χρειάζεται ν’ αγοράσω ηλεκτρική σκούπα». Συνήθως, αν δεν παίζει παιχνίδια ή ματζόνγκ, τότε αγοράζει μοδάτα ρούχα, ενώ δεν καθαρίζει ποτέ το σπίτι. Αυτό δείχνει ότι δεν ασχολείται με το έργο που της αναλογεί, έτσι δεν είναι; Έπειτα, υπάρχουν και κάποιοι άνδρες που, μόλις βγάλουν κάποια χρήματα, αγοράζουν αυτοκίνητο ή τα χάνουν στον τζόγο. Αν έχει χαλάσει κάτι στο σπίτι, δεν το επιδιορθώνουν. Δεν ζουν τη ζωή τους όπως θα έπρεπε. Στο σπίτι τους, δεν λειτουργεί ούτε το ψυγείο ούτε το πλυντήριο, οι αποχετεύσεις είναι φραγμένες και η στέγη στάζει όταν βρέχει, αλλά εκείνοι δεν τα επιδιορθώνουν όλα αυτά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτούς τους άνδρες; Δεν ασχολούνται με το έργο που τους αναλογεί. Είτε είναι άνδρες είτε γυναίκες, ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τους ανθρώπους που είναι υπερβολικά ξεροκέφαλοι και που δεν ασχολούνται με το έργο που τους αναλογεί.

Κάποιοι άνθρωποι δεν ασχολούνται με το έργο που τους αναλογεί ως γονείς και δεν καταφέρνουν να φροντίσουν σωστά τα παιδιά τους. Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά τους καταλήγουν να ζεματιστούν από βραστό νερό ή να χτυπήσουν και να γδαρθούν· κάποια παιδιά καταλήγουν με σπασμένη μύτη, άλλα καίνε τον πισινό τους στη σόμπα και άλλα καίνε τον λαιμό τους πίνοντας βραστό νερό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι προσεκτικοί ό,τι κι αν κάνουν και είναι ανίκανοι να κάνουν κάτι σωστά. Δεν ασχολούνται με το έργο που τους αναλογεί, χαζολογάνε, είναι ξεροκέφαλοι και λατρεύουν τη διασκέδαση, ενώ είναι ανίκανοι να επωμιστούν τις ευθύνες που θα πρέπει ν’ αναλαμβάνει ένας άνθρωπος. Ως γονείς, είναι ανίκανοι να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους και δεν είναι προσεκτικοί. Μπορούν, λοιπόν, τέτοιοι άνθρωποι να επωμιστούν τις ευθύνες που θα πρέπει ν’ αναλαμβάνει ένας κανονικός άνθρωπος όταν κάνει ένα καθήκον στον οίκο του Θεού; Όχι, σε καμία περίπτωση. Οι άνθρωποι που δεν ασχολούνται με το έργο που τους αναλογεί δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Αν πουν ότι δεν θέλουν να κάνουν πλέον το καθήκον τους και ζητήσουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους, τότε απλώς άφησέ τους να φύγουν αμέσως. Κανείς δεν πρέπει να τους πιέσει ή να τους παροτρύνει να μείνουν, επειδή αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με τη φύση τους· δεν είναι μια περιστασιακή, προσωρινή εκδήλωση. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν γεμάτοι αυταπάτες όταν ήρθαν στον οίκο του Θεού για να κάνουν το καθήκον τους· νόμιζαν ότι αν έκαναν ένα καθήκον και ακολουθούσαν τον Θεό θα ήταν σαν να έρχονταν στον Κήπο της Εδέμ, σαν να βρίσκονταν στην καλή γη της Χαναάν. Η ζωή που φαντάζονταν ήταν υπέροχη, γεμάτη εκλεκτά πράγματα για να τρώνε και να πίνουν όλη μέρα, με γεμάτη ελευθερία, χωρίς περιορισμούς και χωρίς καμία απολύτως δουλειά να κάνουν. Ήθελαν να ζήσουν μια ανέμελη και χαλαρή ζωή, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν εντελώς διαφορετική από ό,τι φαντάστηκαν. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν βιώσει αρκετά και πιστεύουν ότι είναι βαρετά και ανιαρά εδώ και θέλουν να φύγουν, οπότε άφησέ τους να φύγουν χωρίς καθυστέρηση· ο οίκος του Θεού δεν παροτρύνει αυτούς τους ανθρώπους να μείνουν. Ο οίκος του Θεού δεν πιέζει τους ανθρώπους και δεν θα πρέπει να το κάνετε ούτε κι εσείς· αυτό σημαίνει να κάνετε πράξη την αλήθεια και να ενεργείτε σύμφωνα με τις αρχές. Οι πράξεις σας πρέπει να συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές, πρέπει να είστε άνθρωποι που κατανοούν τις προθέσεις του Θεού, σοφοί άνθρωποι· μην είστε μπερδεμένοι ή ανθρωπάρεσκοι απέναντι σε όλους αδιακρίτως. Αν χειρίζεστε μ’ αυτόν τον τρόπο τους ανθρώπους που δεν ασχολούνται με το έργο που τους αναλογεί, μήπως θεωρηθεί ότι δεν τους δείχνετε αγάπη ή ότι δεν τους δίνετε την ευκαιρία να μετανοήσουν; (Όχι.) Ο Θεός είναι δίκαιος με όλους και ο οίκος του Θεού έχει το δικαίωμα να σε προαγάγει, να σε καλλιεργήσει και να σε χρησιμοποιήσει. Αν δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις το καθήκον σου και ζητήσεις να εγκαταλείψεις την εκκλησία, αυτό είναι δική σου ελεύθερη επιλογή, οπότε η εκκλησία πρέπει να συμφωνήσει με το αίτημά σου και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να σ’ εξαναγκάσει. Αυτό συνάδει με την ηθική, συνάδει με την ανθρώπινη φύση και, ασφαλώς, συνάδει ιδίως με τις αλήθεια-αρχές. Είναι ένας πολύ ενδεδειγμένος τρόπος δράσης! Αν ο οποιοσδήποτε, αφού κάνει το καθήκον του για ένα χρονικό διάστημα, το βρίσκει κουραστικό και δύσκολο και δεν το κάνει πλέον με χαρά, αλλά θέλει να εγκαταλείψει το καθήκον του και να σταματήσει να πιστεύει στον Θεό, θα σου δώσω σήμερα μια οριστική απάντηση σ’ αυτό: ο οίκος του Θεού θα συμφωνήσει και δεν πρόκειται ποτέ να σ’ εξαναγκάσει να μείνεις ή να σου δημιουργήσει δυσκολίες. Δεν υπάρχει κάποιο δίλημμα ως προς αυτό και δεν χρειάζεται να νιώθεις αμηχανία ή να αισθάνεσαι ότι έχεις χάσει την υπόληψή σου. Και σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο δεν δημιουργεί θέμα στον οίκο του Θεού· ούτε έχει καμία απαίτηση από σένα ο οίκος του Θεού. Επιπλέον, αν θέλεις να φύγεις, τότε ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να σε καταδικάσει ούτε να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο σου, επειδή αυτό είναι το μονοπάτι που έχεις επιλέξει και το μόνο που μπορεί να κάνει ο οίκος του Θεού είναι να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις σου. Δεν ενδείκνυται ένας τέτοιος τρόπος δράσης; (Ναι.)

Μόλις ανέφερα διάφορες περιπτώσεις στις οποίες οι άνθρωποι δεν ασχολούνται με το έργο που τους αναλογεί. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να πιέσει αυτούς τους ανθρώπους· αν δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους ή αν αντιμετωπίζουν κάποιες προσωπικές δυσκολίες και ζητήσουν να μην κάνουν πλέον ένα καθήκον, τότε ο οίκος του Θεού θα συμφωνήσει. Δεν θα τους χρησιμοποιήσει άλλο και δεν θα τους επιτρέψει να κάνουν κάποιο καθήκον. Έτσι αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι και αυτός είναι ένας απολύτως ενδεδειγμένος τρόπος δράσης.

II. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι Ιούδες

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι εξαιρετικά λιπόψυχοι και όποτε ακούνε ότι έχει συλληφθεί ένας αδελφός ή μια αδελφή, φοβούνται πάρα πολύ μήπως συλληφθούν και οι ίδιοι. Είναι ξεκάθαρο ότι αν συλληφθούν, υπάρχει κίνδυνος να προδώσουν την εκκλησία. Πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι; Άραγε, είναι κατάλληλοι να κάνουν κάποια σημαντικά καθήκοντα; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πουν: «Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα γίνουν και οι ίδιοι Ιούδες;» Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι ποτέ δεν θα γίνουν Ιούδες και οι ίδιοι αν βασανιστούν. Γιατί, λοιπόν, ο οίκος του Θεού δεν χρησιμοποιεί δειλούς ανθρώπους που θα μπορούσαν να γίνουν Ιούδες; Επειδή οι άνθρωποι που είναι εμφανώς δειλοί θα μπορούσαν να συλληφθούν και να γίνουν προδότες ανά πάσα στιγμή· αν χρησιμοποιηθούν για να κάνουν ένα σημαντικό καθήκον, είναι εξαιρετικά πιθανό να πάνε στραβά τα πράγματα. Αυτή είναι μια αρχή που πρέπει να γίνεται κατανοητή κατά την επιλογή και τη χρήση ανθρώπων στο επικίνδυνο περιβάλλον της ηπειρωτικής Κίνας. Εδώ πρόκειται για μια ειδική περίσταση: κάποιοι άνθρωποι υποβλήθηκαν σε άγρια, παρατεταμένα βασανιστήρια που έθεσαν τη ζωή τους σε κίνδυνο και, τελικά, δεν μπόρεσαν πραγματικά να το αντέξουν άλλο, οπότε έγιναν Ιούδες λόγω της αδυναμίας τους και πρόδωσαν κάποια ασήμαντα πράγματα. Κανείς δεν μπορεί να διακρίνει αυτούς τους ανθρώπους, και τέτοιοι άνθρωποι μπορούν παρ’ όλα αυτά να χρησιμοποιηθούν. Υπάρχουν, όμως, και άνθρωποι που έχουν ήδη έτοιμη μια διέξοδο για τον εαυτό τους προτού καν συλληφθούν. Έχουν σκεφτεί πολύ καλά και προσεκτικά πώς θα διασφαλίσουν την άμεση απελευθέρωσή τους αφού συλληφθούν, χωρίς να χρειαστεί να υπομείνουν οποιοδήποτε βασανιστήριο· πρώτον, ν’ αποφύγουν τα βασανιστήρια, δεύτερον ν’ αποφύγουν την καταδίκη και τρίτον, ν’ αποφύγουν να πάνε φυλακή. Έτσι σκέφτονται. Δεν έχουν τόση αποφασιστικότητα ώστε να προτιμήσουν να υποφέρουν ή να φυλακιστούν παρά να γίνουν Ιούδες. Μπορεί να γίνουν προδότες ακόμη και χωρίς να βασανιστούν· θα μπορούσε να πει κανείς, λοιπόν, ότι είναι ήδη Ιούδες προτού καν συλληφθούν και φυλακιστούν; (Ναι.) Αυτοί είναι οι πραγματικοί Ιούδες. Άραγε, τολμάει η εκκλησία να χρησιμοποιήσει τέτοιους ανθρώπους; (Όχι.) Αν μπορούν να εντοπιστούν, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καλλιεργηθούν και να χρησιμοποιηθούν. Πώς εκδηλώνονται συνήθως αυτοί οι άνθρωποι; Είναι εξαιρετικά λιπόψυχοι. Μόλις κάτι πάει στραβά, αποφεύγουν τις ευθύνες τους με την πρώτη ευκαιρία, και όποτε αντιμετωπίζουν τον παραμικρό κίνδυνο, εγκαταλείπουν το καθήκον τους και φεύγουν. Κάθε φορά που ακούνε ότι το περιβάλλον έχει γίνει επικίνδυνο, βρίσκουν ένα ασφαλές μέρος να κρυφτούν· κανείς δεν μπορεί να τους βρει και δεν κρατάνε επαφή με κανέναν. Τα καταφέρνουν εξαιρετικά καλά να κρατάνε χαμηλό προφίλ. Δεν νοιάζονται για τις όποιες δυσκολίες βιώνει το εκκλησιαστικό έργο και είναι ικανοί να βάλουν στην άκρη οποιοδήποτε κρίσιμο έργο· θεωρούν τη δική τους ασφάλεια πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Επιπλέον, όταν αντιμετωπίζουν έναν κίνδυνο, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, ζητούν από τους άλλους να μπουν μπροστά και να ριψοκινδυνεύσουν, ενώ εκείνοι προστατεύουν τον εαυτό τους. Σε όσο μεγάλο κίνδυνο κι αν εκθέτουν τους άλλους, πιστεύουν ότι αξίζει τον κόπο και ότι είναι σωστό να το κάνουν για χάρη της δικής τους ασφάλειας. Επίσης, όταν αντιμετωπίζουν έναν κίνδυνο, δεν σπεύδουν να προσέλθουν ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν ούτε σπεύδουν να μεριμνήσουν για τη μεταφορά των αδελφών ή των περιουσιακών στοιχείων της εκκλησίας που μπορεί να κινδυνεύουν. Αντιθέτως, πρώτα σκέφτονται καλά πώς να δραπετεύσουν, πώς να κρυφτούν και πώς να ξεφύγουν από τον κίνδυνο οι ίδιοι. Μάλιστα, έχουν καταστρώσει μέχρι και το σχέδιο διαφυγής τους: ποιον θα προδώσουν πρώτα αν συλληφθούν, πώς θ’ αποφύγουν τα βασανιστήρια, πώς θ’ αποφύγουν να καταδικαστούν σε φυλάκιση και πώς θ’ αποφύγουν τα δεινά. Όποτε συναντούν δεινά, κοντεύουν να πεθάνουν από τον φόβο τους και δεν έχουν ίχνος πίστης. Άραγε, δεν είναι επικίνδυνοι οι άνθρωποι αυτού του είδους; Αν τους ζητηθεί ν’ αναλάβουν ριψοκίνδυνο έργο, γκρινιάζουν γι’ αυτό ακατάπαυστα, τους πιάνει φόβος, σκέφτονται διαρκώς πώς θα το βάλουν στα πόδια και δεν είναι πρόθυμοι να το αναλάβουν. Αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν ήδη σημάδια ότι είναι Ιούδες πριν καν συλληφθούν. Μόλις συλληφθούν, είναι εκατό τοις εκατό βέβαιο ότι θα προδώσουν την εκκλησία. Όταν κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού, είναι πραγματικά ενεργοί σε οτιδήποτε τους τοποθετεί στο προσκήνιο χωρίς να εκτίθενται σε κίνδυνο· όταν, όμως, πρόκειται ν’ αναλάβουν κάποιο ρίσκο, κάνουν πίσω, ενώ αν τους ζητήσεις να κάνουν κάτι ριψοκίνδυνο, δεν πρόκειται να το κάνουν· πολύ απλά δεν θ’ αναλάβουν την ευθύνη. Μόλις ακούσουν ότι υπάρχει κάπου κίνδυνος, για παράδειγμα ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας πραγματοποιεί συλλήψεις ή ότι κάποιοι πιστοί έχουν συλληφθεί, σταματούν να παρευρίσκονται σε συναθροίσεις, διακόπτουν την επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές και δεν μπορεί να τους βρει κανείς. Επανεμφανίζονται μόλις υποχωρήσουν οι φήμες και όταν όλα είναι καλά. Άραγε, είναι αξιόπιστοι αυτοί οι άνθρωποι; Μπορούν να κάνουν ένα καθήκον στον οίκο του Θεού; (Όχι.) Γιατί δεν μπορούν; Δεν έχουν καν την αποφασιστικότητα ή την επιθυμία να μη γίνουν Ιούδες· είναι απλώς δειλοί, φοβητσιάρηδες και άχρηστοι. Οι άνθρωποι αυτού του είδους έχουν ένα εμφανές χαρακτηριστικό: όποια προτερήματα και όποιες ικανότητες κι αν διαθέτουν, αν τους χρησιμοποιήσει ο οίκος του Θεού, δεν πρόκειται ποτέ ν’ αφιερωθούν ολόψυχα στην προάσπιση των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Μήπως δεν προασπίζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού επειδή είναι ανίκανοι να το κάνουν; Όχι, δεν ισχύει αυτό· ακόμη κι αν έχουν αυτήν την ικανότητα, δεν πρόκειται να προασπίσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Είναι κλασικοί Ιούδες. Όποτε πρέπει ν’ αλληλεπιδράσουν με άπιστους όσο κάνουν το καθήκον τους, διατηρούν αρμονικές σχέσεις μαζί τους και φροντίζουν ώστε οι άπιστοι να τους έχουν πάντα σε υπόληψη, να τους σέβονται και να τους εκτιμούν. Ποιο είναι, λοιπόν, το τίμημα για να τα καταφέρουν όλα αυτά; Είναι ότι ξεπουλάνε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού με αντάλλαγμα την προσωπική τους δόξα και τα δικά τους συμφέροντα. Οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι εξαιρετικά δειλοί ακόμη και προτού συλληφθούν, ενώ, αφού συλληφθούν, είναι εκατό τοις εκατό σίγουρο ότι θα γίνουν προδότες. Ο οίκος του Θεού δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιήσει τέτοιους ανθρώπους —αυτούς τους Ιούδες— και πρέπει να τους αποκλείει το συντομότερο δυνατόν.

Όσο για το είδος των ανθρώπων που είναι Ιούδες, παρόλο που εξωτερικά δεν φαίνονται κακοί, στην πραγματικότητα είναι άνθρωποι με εξαιρετικά χαμηλή ακεραιότητα και διαβολικό χαρακτήρα. Όσο κι αν ακούνε κηρύγματα ή διαβάζουν τα λόγια του Θεού, πολύ απλά δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και ούτε πιστεύουν πως δεν υπάρχει τίποτα πιο ξεδιάντροπο, μοχθηρό και κακόβουλο από το να βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Βγαίνουν πρόθυμα μπροστά αν κάτι μπορεί να τους κάνει να φανούν· τα πράγματα, όμως, που είναι ριψοκίνδυνα ή περίπλοκα στη διαχείρισή τους, αφήνουν τους άλλους να τ’ αναλάβουν και να τ’ αντιμετωπίσουν. Τι σόι άνθρωποι είναι; Δεν είναι άνθρωποι με εξαιρετικά χαμηλή ακεραιότητα; Κάποιοι άνθρωποι αγοράζουν πράγματα για τον οίκο του Θεού και, όταν το κάνουν αυτό, οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να είναι δίκαιοι και λογικοί. Ωστόσο, οι άνθρωποι που είναι Ιούδες όχι μόνο αδυνατούν να προασπίσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αλλά, αντιθέτως, βοηθούν τους άπιστους εις βάρος του οίκου του Θεού και ικανοποιούν τις απαιτήσεις των απίστων σε κάθε ευκαιρία, ενώ θα προτιμούσαν να δεχθούν πλήγμα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αν ήταν να εξασφαλίσουν έτσι την εύνοια των απίστων. Αυτό σημαίνει ότι δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει και δεν είναι ενάρετο! Δεν δείχνει αυτό ότι έχουν ποταπή ανθρώπινη φύση; Δεν είναι και πολύ καλύτερο από την περίπτωση του Ιούδα που πρόδωσε τον Κύριο και τους φίλους του. Ό,τι κι αν τους εμπιστεύεται να κάνουν ο οίκος του Θεού, δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Όταν τους ζητείται ν’ αγοράσουν κάτι, ποτέ δεν κάνουν έρευνα αγοράς και δεν συγκρίνουν τις τιμές, την ποιότητα και την εξυπηρέτηση μετά την πώληση που προσφέρουν διάφοροι προμηθευτές, δεν σταθμίζουν προσεκτικά τις επιλογές και δεν κάνουν την κατάλληλη έρευνα, ώστε να μην πέσουν θύματα εξαπάτησης, να εξοικονομήσουν λίγα χρήματα για τον οίκο του Θεού και να προστατεύσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού από τυχόν πλήγμα· ποτέ δεν το κάνουν αυτό. Αν ένας αδελφός ή μια αδελφή προτείνει ότι θα ήταν καλύτερο να κάνουν μια έρευνα αγοράς, εκείνοι λένε: «Δεν χρειάζεται να κάνουμε έρευνα αγοράς. Ο προμηθευτής λέει ότι τα δικά του πράγματα είναι τα καλύτερα». Όταν ο αδελφός ή η αδελφή τούς ρωτάει: «Μπορείς, τότε, να διαπραγματευτείς την τιμή μαζί του;», εκείνοι απαντούν: «Γιατί να διαπραγματευτώ την τιμή; Μου έχει πει ήδη ποια είναι η τιμή και αν αρχίσω τα παζάρια μαζί του, αυτό θα είναι σίγουρα ντροπιαστικό και θα φανεί σαν να μην έχουμε χρήματα. Ο οίκος του Θεού είναι εύπορος, έτσι δεν είναι;» Όσο κι αν κοστίζει κάτι και όποια κι αν είναι η ποιότητά του, εφόσον εκείνοι το θεωρούν κατάλληλο, θα ζητήσουν από κάποιον να το αγοράσει αμέσως και θα κατακρίνουν, θα επιπλήξουν ή ακόμη και θα καταδικάσουν όποιον καθυστερεί να κάνει την αγορά. Κανείς δεν τολμάει να τους πει «όχι» κατάμουτρα και κανείς δεν τολμάει να εκφράσει οποιαδήποτε άποψη. Είτε κάνουν μια σημαντική συναλλαγή είτε μια μικρή εξυπηρέτηση για τον οίκο του Θεού, ποιες αρχές ακολουθούν; «Ο οίκος του θεού πρέπει απλώς να πληρώσει τα χρήματα· δεν με αφορά καθόλου κατά πόσο βλάπτονται τα συμφέροντα του οίκου του θεού. Έτσι λειτουργώ εγώ· πρέπει να δημιουργώ καλές σχέσεις με τους άπιστους. Ό,τι λένε οι άπιστοι είναι σωστό και εγώ το ακολουθώ. Δεν πρόκειται να χειριστώ τα ζητήματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οίκου του θεού. Αν θέλεις να με χρησιμοποιήσεις, τότε κάν’ το. Αν δεν θέλεις να με χρησιμοποιήσεις, μην το κάνεις· από σένα εξαρτάται. Πολύ απλά, έτσι είμαι!» Δεν είναι αυτό διαβολική φύση; Τέτοιοι άνθρωποι είναι άπιστοι και δύσπιστοι. Άραγε, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χειρίζονται υποθέσεις για τον οίκο του Θεού; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποια μόρφωση, κάποια προτερήματα και κάποιες εξωτερικές ικανότητες, είναι καλοί ομιλητές και μπορούν να χειρίζονται κάποιες υποθέσεις. Όμως, όποιες υποθέσεις κι αν χειρίζονται για τον οίκο του Θεού, αναπόφευκτα το κάνουν με απερισκεψία και ξεροκεφαλιά, με αποτέλεσμα να προκαλούν ζημιά στα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Πέρα απ’ αυτό, εξαπατούν κατ’ επανάληψη τον οίκο του Θεού και συγκαλύπτουν την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων, και μόλις τα κάνουν θάλασσα, ο οίκος του Θεού πρέπει ν’ αναθέσει σε κάποιον να καθαρίσει όλο το χάλι που προκάλεσαν. Αυτό είναι ένα κλασικό παράδειγμα συνωμοσίας με ανθρώπους εκτός της εκκλησίας για να ξεπουλήσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Σε τι διαφέρει από την περίπτωση του Ιούδα που πρόδωσε τον Κύριο και τους φίλους του; Όταν χρησιμοποιούνται τέτοιοι άνθρωποι για να κάνουν ένα καθήκον, όχι μόνο αδυνατούν να παρέχουν υπηρεσία στον οίκο του Θεού, αλλά αποδεικνύεται και ότι είναι χαραμοφάηδες και φέρνουν κακοτυχία. Δεν έχουν τα προσόντα ούτε καν για πάροχοι υπηρεσιών· δεν είναι παρά εκφυλισμένα όντα και τίποτε άλλο! Τέτοιοι άνθρωποι είναι ακριβώς όπως οι υπηρέτες του Σατανά και οι απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και μόλις αποκαλύπτονται, πρέπει ν’ αποπέμπονται και ν’ αποκλείονται αμέσως. Ως πιστοί στον Θεό και μέλη του οίκου του Θεού, δεν μπορούν καν να εκπληρώσουν την ευθύνη τους να προασπίζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού· άραγε εξακολουθούν να έχουν συνείδηση και λογική; Είναι ακόμη χειρότεροι κι από μαντρόσκυλα!

Οι άνθρωποι που είναι Ιούδες δεν έχουν τη λέξη «Ιούδας» κολλημένη στο μέτωπό τους, αλλά οι πράξεις και η συμπεριφορά τους έχουν ακριβώς την ίδια φύση με του Ιούδα, κι έτσι αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ποτέ. Τι εννοώ όταν λέω «δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ποτέ»; Εννοώ ότι δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να τους εμπιστευτεί κάποιος σημαντικά ζητήματα. Αν πρόκειται για ένα ασήμαντο ζήτημα που δεν έχει επιπτώσεις στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν υπάρχει πρόβλημα να χρησιμοποιηθούν προσωρινά, αλλά τέτοιοι άνθρωποι δεν συμμορφώνονται σε καμία περίπτωση με τις αρχές του οίκου του Θεού για τη χρήση των ανθρώπων, επειδή είναι γεννημένοι Ιούδες και είναι από τη φύση τους κακοί. Με λίγα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι χαρακτήρες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Όσο περισσότερο χρησιμοποιείς τέτοιους ανθρώπους, τόσο πιο άβολα θα νιώθεις και τόσο περισσότερες επιπτώσεις θα έχει αυτό στο μέλλον. Επομένως, αν βλέπεις ήδη ξεκάθαρα ότι πρόκειται για το είδος των ανθρώπων που είναι Ιούδες, τότε σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους χρησιμοποιήσεις· όλα αυτά ισχύουν πραγματικά. Άραγε, είναι σωστό να ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο απέναντί τους; Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πουν: «Αν ενεργείς έτσι απέναντί τους, δεν τους δείχνεις αγάπη. Δεν έχουν προδώσει κανέναν· πώς μπορεί να είναι Ιούδες;» Πρέπει να περιμένεις να προδώσουν κάποιον; Πώς εκδηλώθηκε ο Ιούδας; Υπήρχαν καθόλου σημάδια ότι σκόπευε να προδώσει τον Κύριο; (Ναι, έκλεψε χρήματα από το πουγκί του Κύριου Ιησού.) Οι άνθρωποι που ξεπουλάνε διαρκώς τα συμφέροντα του οίκου του Θεού έχουν την ίδια φύση με τον Ιούδα που έκλεψε χρήματα από το πουγκί. Τέτοιοι άνθρωποι, όταν συλλαμβάνονται, γίνονται προδότες και αποκαλύπτουν όλα όσα ξέρουν στον Σατανά, χωρίς να κρατήσουν τίποτε κρυφό. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ουσία του Ιούδα. Η ουσία τους έχει ήδη αποκαλυφθεί και φανερωθεί ξεκάθαρα· αν παρ’ όλα αυτά εσύ τους χρησιμοποιήσεις, δεν γυρεύεις μπελάδες; Δεν βλάπτει αυτό εσκεμμένα τον οίκο του Θεού; Κάποιοι άνθρωποι λένε ανοιχτά: «Αν κάποιος με κλαδέψει ή κάνει οτιδήποτε που βλάπτει τα συμφέροντά μου ή καταστρέψει ό,τι καλό έχω στήσει εδώ, θα πάρει ό,τι του αξίζει!» Ιδίως αυτή είναι μια περίπτωση ανθρώπων που έχουν την ουσία του Ιούδα· είναι ολοφάνερο. Το λένε οι ίδιοι στους άλλους ότι είναι Ιούδες, οπότε αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιηθούν.

III. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι φίλοι της εκκλησίας

Υπάρχει άλλο ένα είδος ανθρώπων που δεν μπορούν να θεωρηθούν ούτε καλοί ούτε κακοί και που είναι πιστοί μόνο κατ’ όνομα. Αν τους ζητήσεις κατά καιρούς να κάνουν κάτι, μπορούν να το κάνουν, αλλά δεν θα κάνουν από μόνοι τους το καθήκον τους αν δεν τους το αναθέσεις. Παρευρίσκονται σε συναθροίσεις όποτε δεν είναι απασχολημένοι, αλλά δεν είναι γνωστό κατά πόσο στον προσωπικό τους χρόνο τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, μαθαίνουν ύμνους ή προσεύχονται. Ωστόσο, είναι σχετικά φιλικοί απέναντι στον οίκο του Θεού και στην εκκλησία. Τι σημαίνει «σχετικά φιλικοί»; Σημαίνει ότι αν οι αδελφοί και οι αδελφές τούς ζητήσουν να κάνουν κάτι, θα συμφωνήσουν· προκειμένου να θεωρηθούν και εκείνοι πιστοί, μπορούν να βοηθήσουν να γίνουν κάποια πράγματα, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων τους. Ωστόσο, αν τους ζητηθεί να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα, δεν θα το κάνουν σε καμία περίπτωση. Αν ένας αδελφός ή μια αδελφή αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία και τους χρειάζεται για να βάλουν ένα χεράκι, για παράδειγμα βοηθώντας κατά καιρούς στη φροντίδα του σπιτιού, στο μαγείρεμα ή κάνοντας περιστασιακά κάποιες μικροδουλειές —ή αν αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν μια ξένη γλώσσα και μπορούν να βοηθήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να διαβάσουν κάποιες επιστολές— μπορούν να το κάνουν και είναι σχετικά φιλικοί. Συνήθως, τα πηγαίνουν αρκετά καλά με τους άλλους και δεν κρατάνε κατάστιχο για τους ανθρώπους, αλλά δεν παρευρίσκονται τακτικά στις συναθροίσεις και δεν ζητάνε να κάνουν κάποιο καθήκον, πόσο μάλλον ν’ αναλάβουν οποιοδήποτε σημαντικό ή ακόμη και επικίνδυνο έργο. Αν τους ζητήσεις να κάνουν μια επικίνδυνη εργασία, σίγουρα θα το αρνηθούν, λέγοντας: «Πιστεύω στον θεό επειδή αναζητώ γαλήνη. Πώς θα μπορούσα, λοιπόν, να κάνω επικίνδυνες εργασίες; Δεν θα σήμαινε αυτό ότι πάω γυρεύοντας; Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να το κάνω!» Όμως, αν οι αδελφοί και οι αδελφές ή η εκκλησία τούς ζητήσουν να κάνουν κάτι ασήμαντο, μπορούν να βοηθήσουν και να καταβάλουν μια στοιχειώδη προσπάθεια, ακριβώς όπως ένας φίλος. Αυτή η μορφή προσπάθειας και βοήθειας δεν μπορεί να ονομαστεί εκτέλεση καθήκοντος· δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτοί οι άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, πόσο μάλλον ότι κάνουν πράξη την αλήθεια. Απλώς έχουν θετική εντύπωση για τους πιστούς στον Θεό, είναι αρκετά φιλικοί απέναντί τους και μπορούν να βάλουν ένα χεράκι αν κάποιος χρειάζεται βοήθεια. Πώς ονομάζονται αυτοί οι άνθρωποι; Ο οίκος του Θεού τούς αποκαλεί φίλους της εκκλησίας. Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι που είναι φίλοι της εκκλησίας; Αν έχουν επίπεδο και κάποια προτερήματα και μπορούν να βοηθήσουν την εκκλησία να χειριστεί κάποια εξωτερικά ζητήματα, τότε είναι επίσης πάροχοι υπηρεσιών και είναι φίλοι της εκκλησίας. Επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν θεωρούνται πιστοί στον Θεό, ο οίκος του Θεού δεν τους αναγνωρίζει. Και αν δεν τους αναγνωρίζει ο οίκος του Θεού, άραγε μπορεί να τους αναγνωρίσει ο Θεός ως πιστούς; (Όχι.) Επομένως, ποτέ μα ποτέ μη ζητάτε από αυτούς τους ανθρώπους να ενταχθούν στις τάξεις εκείνων που εκτελούν ένα καθήκον με πλήρη απασχόληση. Ορισμένοι λένε: «Κάποιοι άνθρωποι, όταν αρχίζουν να πιστεύουν, έχουν λίγη πίστη και απλώς θέλουν να είναι φίλοι της εκκλησίας. Δεν κατανοούν πολλά πράγματα για την πίστη στον Θεό· πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να είναι πρόθυμοι να κάνουν ένα καθήκον; Πώς θα μπορούσαν να είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν ολόψυχα τον εαυτό τους;» Δεν μιλάμε για ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό εδώ και τρεις με πέντε μήνες ή έναν χρόνο, αλλά για ανθρώπους που πιστεύουν μόνο κατ’ όνομα στον Θεό εδώ και περισσότερα από τρία ή ακόμη και πέντε ή δέκα χρόνια. Όσο κι αν αυτοί οι άνθρωποι αναγνωρίζουν με τα λόγια τους ότι ο Θεός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και ότι η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού είναι η αληθινή εκκλησία, αυτό δεν αποδεικνύει ότι είναι αληθινοί πιστοί. Με βάση τις διάφορες εκδηλώσεις τους και το είδος της πίστης τους, τους ονομάζουμε φίλους της εκκλησίας. Μην τους αντιμετωπίζετε σαν αδελφούς ή αδελφές· δεν είναι αδελφοί ή αδελφές. Μην αφήνετε αυτούς τους ανθρώπους να ενταχθούν στην εκκλησία πλήρους απασχόλησης ούτε στις τάξεις εκείνων που εκτελούν ένα καθήκον με πλήρη απασχόληση· ο οίκος του Θεού δεν χρησιμοποιεί τέτοιους ανθρώπους. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Μήπως είσαι προκατειλημμένος απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους; Παρόλο που μπορεί να φαίνονται χλιαροί εξωτερικά, στην πραγματικότητα είναι πολύ ένθερμοι μέσα τους». Θα ήταν αδύνατον οι ειλικρινείς πιστοί να πιστεύουν στον Θεό για πέντε ή δέκα χρόνια και να είναι ακόμη χλιαροί· και μόνο η συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων αποκαλύπτει πλήρως ότι είναι δύσπιστοι, άνθρωποι που βρίσκονται έξω από τα λόγια του Θεού και άπιστοι. Αν συνεχίζεις να τους αποκαλείς αδελφούς και αδελφές και να λες ότι είναι άδικη η αντιμετώπισή τους, τότε αφήνεις τις αντιλήψεις σου και τα συναισθήματά σου να μιλήσουν.

Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους που είναι φίλοι της εκκλησίας; Είναι καλόκαρδοι και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν αναλαμβάνοντας να χειριστούν λίγα ζητήματα. Αν υπάρχει κάποια ανάγκη που μπορούν να καλύψουν, μπορείτε να τους δώσετε μια ευκαιρία να χειριστούν λίγα ζητήματα. Αν μπορούν να κάνουν κάτι, αφήστε τους να το κάνουν. Όσο για τα πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν καλά, και τα οποία μάλιστα μπορεί να θαλασσώσουν, για ν’ αποφευχθεί οποιοδήποτε πρόβλημα, σε καμία περίπτωση μην αφήνετε σ’ αυτούς τέτοιες εργασίες· δεν γίνεται να παρασύρεστε από τις καλές τους προθέσεις. Δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε τις αρχές. Αν υπάρχουν εξωτερικά ζητήματα τα οποία μπορούν να χειριστούν, αφήστε τους να το κάνουν. Όμως, ποτέ μην τους αφήνετε να χειρίζονται σημαντικά ζητήματα που έχουν αντίκτυπο στο εκκλησιαστικό έργο· σ’ αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει ν’ απορρίπτετε τις καλές τους προθέσεις και τον ενθουσιασμό τους να βοηθήσουν. Όταν συναντάτε τέτοιους ανθρώπους, ν’ αλληλεπιδράτε μόνο επιφανειακά μαζί τους και τίποτε παραπάνω· μην τους παίρνετε στα σοβαρά. Γιατί δεν πρέπει να τους παίρνετε στα σοβαρά; Επειδή είναι απλώς φίλοι της εκκλησίας και δεν είναι σε καμία περίπτωση αδελφοί ή αδελφές. Συμμορφώνονται αυτοί οι άνθρωποι με τις αρχές του οίκου του Θεού για τη χρήση των ανθρώπων; (Όχι.) Επομένως, αν δεν παρευρίσκονται σε συναθροίσεις, δεν ακούνε κηρύγματα ούτε κάνουν κάποιο καθήκον, δεν υπάρχει λόγος να τους καλέσουμε να το κάνουν. Αν δεν τρώνε και δεν πίνουν τα λόγια του Θεού ούτε προσεύχονται, αν δεν αναζητούν τις αλήθεια-αρχές όποτε τους συμβαίνει κάτι κι αν δεν είναι πρόθυμοι να έρθουν σ’ επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν χρειάζεται να τους υποστηρίξουμε ή να τους βοηθήσουμε. Τέσσερις λέξεις: μην τους δίνετε σημασία. Μην παίρνετε στα σοβαρά τους ανθρώπους που είναι φίλοι της εκκλησίας και δύσπιστοι, και μην τους δίνετε σημασία. Δεν χρειάζεται να σας απασχολούν και δεν χρειάζεται να ρωτάτε γι’ αυτούς. Γιατί να μη ρωτάτε γι’ αυτούς; Ποιος ο λόγος να ρωτάτε για ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμάς; Είναι περιττό, έτσι δεν είναι; Θέλετε να δίνετε σημασία σ’ αυτούς τους ανθρώπους; Ίσως σας αρέσει να είστε κουτσομπόληδες και θέλετε ν’ ασχολείστε κι αναρωτιέστε: «Πώς τα πάνε αυτήν την περίοδο; Είναι παντρεμένοι ή όχι; Είναι καλά; Τι δουλειά κάνουν τώρα;» Όπως κι αν είναι, δεν σε αφορά. Τι νόημα έχει ν’ ασχολείσαι μ’ αυτό; Να μην τους δίνεις καμία σημασία και ούτε να τους σχολιάζεις. Σε κάποιους ανθρώπους αρέσει να σχολιάζουν, λέγοντας: «Βλέπεις; Δεν πιστεύουν κανονικά στον Θεό· ζουν καθημερινά μια καταθλιπτική και εξαντλητική ζωή και φαίνονται όλη την ώρα πολύ κουρασμένοι και εξουθενωμένοι» ή «Βλέπεις; Δεν πιστεύουν κανονικά στον Θεό, οπότε δεν έχουν γαλήνη και συνέβη ξανά κάτι κακό στην οικογένειά τους». Όλα αυτά είναι ανοησίες και είναι περιττά. Δεν είναι δική σου δουλειά το πώς ζουν τη ζωή τους και πώς βαδίζουν στο μονοπάτι τους. Μην τους αναφέρεις καν· δεν βρίσκεσαι στο ίδιο μονοπάτι μ’ αυτούς. Εσύ δαπανάς ειλικρινά τον εαυτό σου για τον Θεό και κάνεις το καθήκον σου με πλήρη απασχόληση, θέλεις απλώς να επιδιώξεις ν’ αποκτήσεις την αλήθεια και να πετύχεις τη σωτηρία και, ό,τι κι αν λέει ο Θεός, θέλεις να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για να Τον ικανοποιήσεις· αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αυτά τα πράγματα στην καρδιά τους. Εσύ, όταν βλέπεις πονηρές τάσεις, σου προκαλούν απέχθεια και αηδία και πιστεύεις ότι δεν υπάρχει ευτυχία όσο ζει κανείς σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά ότι μπορείς να βρεις την ευτυχία μόνο μέσα από την πίστη στον Θεό, ενώ αυτοί είναι το ακριβώς αντίθετο από εσένα: Αυτό αποδεικνύει ότι δεν βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι μ’ εσένα. Η αρχή του οίκου του Θεού για τον χειρισμό τέτοιων ανθρώπων είναι ότι αν είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, ο οίκος του Θεού μπορεί να τους δώσει μια ευκαιρία, εφόσον δεν υπάρχουν πιθανές επιπτώσεις. Αν ο οίκος του Θεού δεν έχει κανέναν τρόπο να τους χρησιμοποιήσει κι ωστόσο εκείνοι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, τότε καλύτερα ν’ αρνηθείτε ευγενικά· μην μπλέκετε σε μπελάδες από μόνοι σας. Οι πιστοί, παρόλο που συναναστρέφονται καθημερινά πάνω στην αλήθεια και αποδέχονται το κλάδεμα, και πάλι μπορεί να ενεργούν επιπόλαια. Μπορούν, λοιπόν, οι φίλοι της εκκλησίας να χειριστούν σωστά κάποια ζητήματα χωρίς καμία αποζημίωση ως αντάλλαγμα; (Όχι.) Πείτε Μου, μήπως αυτό σημαίνει ότι σκεφτόμαστε το χειρότερο για τους ανθρώπους; Μήπως δείχνει ότι αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους πολύ αρνητικά; (Όχι.) Δείχνει ότι μιλάμε τεκμηριωμένα, ότι μιλάμε με βάση την ουσία των ανθρώπων. Να μην είστε ανίδεοι, να μην είστε ηλίθιοι και να μην κάνετε ανόητα πράγματα. Ακόμη και οι πιστοί πρέπει να περάσουν από κλάδεμα, κρίση και παίδευση, σοβαρή πειθαρχία, συμμόρφωση και έκθεση για να μπορέσει σιγά σιγά η εκτέλεση του καθήκοντός τους να συμμορφώνεται με την πρόθεση του Θεού. Ένας φίλος της εκκλησίας ή ένας άπιστος δεν αποδέχεται καμία απολύτως αλήθεια και το μόνο που σκέφτεται είναι τα δικά του συμφέροντα· τι καλό μπορεί να προκύψει, λοιπόν, αν χειριστεί κάποιες υποθέσεις για τον οίκο του Θεού ή για τους αδελφούς και τις αδελφές; Αποκλείεται να προκύψει κάτι καλό. Ενδείκνυται, λοιπόν, πολύ απλά να μη δίνετε καμία σημασία σ’ αυτούς τους ανθρώπους, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Τι σημαίνει «να μην τους δίνετε καμία σημασία»; Σημαίνει ότι ο οίκος του Θεού δεν τους θεωρεί πιστούς. Μπορούν να πιστεύουν στον Θεό όπως θέλουν, αλλά το έργο και οι υποθέσεις του οίκου του Θεού δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μ’ αυτούς. Είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, αλλά εμείς πρέπει να σταθμίζουμε τα πράγματα και ν’ αξιολογούμε κατά πόσο είναι κατάλληλοι να το κάνουν και, αν δεν είναι κατάλληλοι να το κάνουν, δεν μπορούμε να τους δώσουμε αυτήν την ευκαιρία. Πείτε Μου, συνάδει αυτό με τις αρχές; Έχουμε το δικαίωμα ν’ αντιμετωπίζουμε έτσι αυτούς τους ανθρώπους; Ναι, και πολύ μάλιστα!