Πλέον, το ευαγγελικό έργο έχει δρομολογηθεί καθολικά στο εξωτερικό. Κάποιες χώρες έχουν περισσότερους ανθρώπους που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, ενώ άλλες έχουν πληθυσμούς χαμηλότερου επιπέδου, με αποτέλεσμα να είναι λιγότεροι εκείνοι που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Σε κάποιες χώρες δεν υπάρχει ελευθερία της πίστης, με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονη αντίσταση στην αληθινή οδό και στο έργο του Θεού, και να μην είναι πολλοί οι άνθρωποι που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Επιπλέον, οι πληθυσμοί κάποιων χωρών είναι πολύ οπισθοδρομικοί και τόσο χαμηλού επιπέδου που δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια όσο κι αν συναναστραφεί κανείς πάνω σ’ αυτήν, και φαίνεται ότι οι άνθρωποι σ’ αυτές τις χώρες υστερούν στην αλήθεια. Το ευαγγέλιο δεν πρέπει να κηρύττεται σε τέτοια μέρη. Ωστόσο, εκείνοι που κηρύττουν το ευαγγέλιο αδυνατούν να διακρίνουν την ουσία του προβλήματος· δεν κηρύττουν σ’ εκείνους που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, αλλά επιμένουν ν’ αναζητούν τις δύσκολες περιπτώσεις ενώ αγνοούν τις ευκολότερες. Δεν κηρύττουν σε μέρη όπου έχει ήδη διαδοθεί το ευαγγελικό έργο και όπου είναι εύκολο να κηρύξουν. Αντιθέτως, επιμένουν να κηρύττουν το ευαγγέλιο σ’ αυτά τα φτωχά και οπισθοδρομικά μέρη, να κηρύττουν στις ομάδες των ανθρώπων με το χειρότερο επίπεδο, που δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, και στις εθνοτικές ομάδες με τις πιο βαθύτερα ριζωμένες θρησκευτικές αντιλήψεις και τη μεγαλύτερη αντίσταση απέναντι στον Θεό. Δεν είναι απόκλιση αυτό; Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Ιουδαϊσμό και κάποιες βαθιά ριζωμένες φυλετικές θρησκείες που αντιμετωπίζουν τον Χριστιανισμό σαν εχθρό, και μάλιστα τον διώκουν. Στην περίπτωση τέτοιων χωρών και τέτοιων εθνοτικών ομάδων, πολύ απλά το ευαγγέλιο δεν πρέπει να κηρύττεται. Γιατί όχι; Επειδή το κήρυγμα του ευαγγελίου είναι μάταιο. Ακόμη κι αν διαθέσεις όλο το ανθρώπινο δυναμικό, όλους τους οικονομικούς και υλικούς πόρους, μπορεί να περάσουν τρία, πέντε ή ακόμα και δέκα χρόνια χωρίς να δεις σημαντικά αποτελέσματα. Μ’ αυτό το δεδομένο, τι μπορεί να γίνει; Αρχικά, αν κάποιος δεν ξέρει πώς έχουν όντως τα πράγματα, μπορεί να το προσπαθήσει· όταν, όμως, δει ξεκάθαρα τις συνθήκες —δηλαδή ότι αν κηρύξει με μεγάλο κόστος το ευαγγέλιο σ’ αυτούς τους ανθρώπους, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι στο τέλος αυτό θα αποφέρει καλά αποτελέσματα— πρέπει να επιλέξει ένα άλλο μονοπάτι, ένα μονοπάτι που μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Δεν θα έπρεπε να το διακρίνουν αυτό οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Ναι.) Όμως, οι ψευδοεπικεφαλής δεν το κατανοούν αυτό. Όταν πρέπει ν’ αποφασιστεί από πού ν’ αρχίσει η διάδοση του ευαγγελίου στο εξωτερικό, κάποιοι λένε: «Ν’ αρχίσει από το Ισραήλ. Αφού το Ισραήλ ήταν η βάση για τα δύο πρώτα στάδια του έργου του Θεού, θα πρέπει να κηρύξουμε εκεί. Όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να επιμείνουμε να κηρύξουμε σ’ αυτούς». Ωστόσο, μετά από πολύ καιρό κηρύγματος, δεν υπάρχουν σημαντικά αποτελέσματα, κι αυτό οδηγεί σε απογοήτευση. Τι θα πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής εκείνη τη στιγμή; Ένας επικεφαλής που έχει επίπεδο και κουβαλάει κάποιο φορτίο θα έλεγε: «Κηρύττουμε το ευαγγέλιο χωρίς αρχές· δεν ξέρουμε πώς να πάμε με το ρεύμα, αλλά απλώς βλέπουμε τα πράγματα με βάση τις δικές μας φαντασιοκοπίες. Είμαστε πολύ αφελείς! Δεν περιμέναμε τέτοια ανοησία, τέτοιο πείσμα και τέτοιο παραλογισμό από αυτούς τους ανθρώπους. Νομίζαμε ότι επειδή πιστεύουν στον Θεό εδώ και χιλιάδες χρόνια, θα ήταν οι πρώτοι που θ’ άκουγαν το ευαγγέλιο του Θεού, αλλά κάναμε λάθος· είναι εντελώς παράλογοι! Στην πραγματικότητα, όταν ο Θεός έκανε το έργο της λύτρωσης, είχε ήδη εγκαταλείψει την προσπάθεια σ’ αυτούς. Αν επιστρέφαμε τώρα και κηρύτταμε σ’ αυτούς, θα καταβάλλαμε άκαρπη προσπάθεια· θα εργαζόμασταν μάταια και θα ενεργούσαμε ανόητα. Έχουμε παρερμηνεύσει τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν εργάζεται σ’ αυτό το ζήτημα. Με ποια μέσα, λοιπόν, μπορούμε να το κάνουμε εμείς οι άνθρωποι; Κάναμε μια απόπειρα, αλλά όσο κι αν κηρύττουμε, εκείνοι δεν αποδέχονται την αληθινή οδό. Θα πρέπει προς το παρόν να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια, να τους κάνουμε στην άκρη και να μην τους δώσουμε σημασία. Αν υπάρχουν άνθρωποι που είναι πρόθυμοι ν’ αναζητήσουν, τότε θα τους καλωσορίσουμε και θα τους καταθέσουμε μαρτυρία για το έργο του Θεού. Αν δεν υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν, τότε δεν υπάρχει λόγος να ψάξουμε εμείς ενεργά να τους βρούμε». Άραγε, δεν είναι αυτή μια αρχή για το κήρυγμα του ευαγγελίου; (Ναι.) Οπότε, μπορεί ένας ψευδοεπικεφαλής να τηρεί τις αρχές; (Όχι.) Οι ψευδοεπικεφαλής έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία του ζητήματος· θα πουν: «Ο Θεός έχει πει ότι οι Ισραηλίτες είναι ο εκλεκτός λαός Του. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να τους εγκαταλείψουμε. Πρέπει να έχουν προτεραιότητα· πρέπει να κηρύξουμε πρώτα σ’ αυτούς, προτού κηρύξουμε στους ανθρώπους άλλων χωρών. Πόσο ένδοξο θα ήταν αν καταφέρναμε να διαδώσουμε το έργο του Θεού στο Ισραήλ! Ο Θεός έφερε τη δόξα από το Ισραήλ στην Ανατολή, κι εμείς πρέπει να μεταφέρουμε ξανά αυτήν τη δόξα από την Ανατολή στο Ισραήλ και να κάνουμε τους ανθρώπους να δουν ότι ο Θεός επέστρεψε!» Αυτό, άραγε, δεν είναι απλώς και μόνο ένα σύνθημα; Συνάδει με τα γεγονότα; Αυτό θα έλεγαν όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Και τι γίνεται μ’ εκείνους τους ψευδοεπικεφαλής που δεν κάνουν αληθινό έργο; Δεν δίνουν σημασία σ’ αυτά τα πράγματα. Οι άνθρωποι που κηρύττουν το ευαγγέλιο έχουν προβληματιστεί για πολύ καιρό πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, έχουν διχαστεί ανάμεσα στη σκέψη να εγκαταλείψουν την προσπάθεια και να συνεχίσουν να κηρύττουν, και δεν είναι σίγουροι πώς ν’ ασκηθούν. Οι ψευδοεπικεφαλής αγνοούν εντελώς ότι αυτό είναι πρόβλημα. Όταν βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους ν’ ανησυχούν που δεν έχουν ένα μονοπάτι, λένε: «Γιατί ανησυχείς; Έχουμε την αλήθεια και τη βιωματική μαρτυρία· απλώς πήγαινε να τους τα κηρύξεις!» Κάποιος λέει: «Δεν καταλαβαίνεις· είναι πραγματικά δύσκολο να κηρύξει κανείς σ’ αυτούς τους ανθρώπους». Όταν προκύπτουν σημαντικά ζητήματα στο έργο που πρέπει να λυθούν από τους επικεφαλής, οι επικεφαλής και πάλι μόνο φωνάζουν συνθήματα και ξεστομίζουν κενά λόγια. Είναι αυτή η συμπεριφορά που αναμένεται από τους επικεφαλής; Όταν κάποιος τους ρωτά κατά πόσο θα πρέπει να γίνεται κήρυγμα σε τέτοιους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου, εκείνοι λένε: «Σε όλους πρέπει να γίνεται κήρυγμα, ιδίως στους Ισραηλίτες· σ’ εκείνους πρέπει οπωσδήποτε να γίνεται κήρυγμα». Ακούτε κάποιο πρόβλημα σ’ αυτά τα λόγια; Άραγε, ξέρουν ότι αυτό είναι απόκλιση, ένα σφάλμα στο ευαγγελικό έργο που πρέπει να χειριστούν εκείνοι; Αυτοί οι άχρηστοι δεν το ξέρουν, κι εξακολουθούν να ξεστομίζουν λόγια που ακούγονται μεγαλειώδη και να φωνάζουν συνθήματα· είναι πραγματικά άχρηστα σκουπίδια! Κι ωστόσο, νομίζουν ότι είναι οξυδερκείς, και ότι έχουν επίπεδο και είναι έξυπνοι. Δεν έχουν καν επίγνωση ότι έχει προκύψει ένα τόσο μεγάλο σφάλμα και μια τόσο σοβαρή απόκλιση στο έργο· μπορούν έστω να προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημα; Αυτό είναι ακόμα λιγότερο πιθανό. Όλοι όσοι κηρύττουν το ευαγγέλιο έχουν τρελαθεί από την ανησυχία· το ευαγγελικό έργο έχει επηρεαστεί αρνητικά, έχει παρακωλυθεί και δεν μπορεί να προχωρήσει ομαλά, και περιέργως οι ψευδοεπικεφαλής δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για την απόκλιση που έχει προκύψει στο έργο. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν συναντούν προβλήματα ή αποκλίσεις στο έργο, συχνά δεν νοιάζονται, δεν δίνουν σημασία κι επιμένουν πεισματικά ν’ ακολουθούν τη λάθος προσέγγιση απερίσκεπτα και αλόγιστα. Αν ούτε οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν κατανοούν και δεν αντιλαμβάνονται άμεσα την κατάσταση, τότε μέχρι να γίνει σοβαρό το πρόβλημα και να επηρεάσει την πρόοδο του έργου, και μέχρι τη στιγμή που οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν ν’ ανακαλύψουν το πρόβλημα, οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι εμβρόντητοι. Αυτό προκαλείται από την παράλειψη ευθύνης από τους επικεφαλής και τους εργάτες. Πώς, λοιπόν, μπορούν ν’ αποφύγουν τέτοιες σοβαρές συνέπειες; Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να ελέγχουν τακτικά το έργο, και να κατανοούν αμέσως την υφιστάμενη κατάσταση και πρόοδο του έργου. Αν διαπιστωθεί ότι η εργασιακή αποδοτικότητα δεν είναι υψηλή, πρέπει να δουν ποιο κομμάτι έχει σφάλματα και προβλήματα, και να συλλογιστούν: «Αυτήν τη στιγμή, αυτοί οι άνθρωποι φαίνονται απασχολημένοι· γιατί, όμως, δεν υπάρχει εμφανής αποδοτικότητα; Όπως το έργο της ευαγγελικής ομάδας· τόσοι άνθρωποι κηρύττουν καθημερινά το ευαγγέλιο και καταθέτουν μαρτυρία, μαζί με κάποιους άλλους ανθρώπους που συνεργάζονται σ’ αυτό το έργο. Γιατί, λοιπόν, δεν κερδίζονται πολλοί άνθρωποι κάθε μήνα; Σε ποιο κομμάτι υπάρχει πρόβλημα; Ποιος προκαλεί το πρόβλημα; Πώς δημιουργήθηκε αυτή η απόκλιση; Πότε ξεκίνησε; Πρέπει να πάω σε κάθε ομάδα για να μάθω τι κάνει ο καθένας αυτήν τη στιγμή, πώς είναι οι τωρινοί δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου και αν είναι ακριβής η κατεύθυνση του κηρύγματος του ευαγγελίου· πρέπει να τα μάθω όλα αυτά». Μέσα από τη διαβούλευση, τη συναναστροφή και τη συζήτηση, σταδιακά γίνονται εμφανείς οι αποκλίσεις και τα σφάλματα στο έργο. Μόλις διαπιστωθεί ένα πρόβλημα, δεν μπορεί ν’ αφεθεί στην τύχη του· πρέπει να λυθεί. Επομένως, ποιοι επικεφαλής μπορούν να εντοπίζουν κάποια προβλήματα, κάποιες αποκλίσεις και κάποια σφάλματα που εμφανίζονται στο έργο; Οι επικεφαλής αυτοί πρέπει να κουβαλάνε ένα φορτίο, να είναι επιμελείς και να εμπλέκονται σε κάθε λεπτομέρεια του συγκεκριμένου έργου· να παρακολουθούν, να κατανοούν και να αντιλαμβάνονται κάθε έργο· να εξακριβώνουν τι κάνει ο καθένας, πόσοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι για κάθε εργασία, ποιοι είναι οι επόπτες, ποιο είναι το επίπεδο αυτών των ανθρώπων, αν κάνουν καλά τη δουλειά τους και ποια είναι η αποδοτικότητά τους, πώς προχωράει το έργο και ούτω καθεξής· πρέπει να εξακριβώνονται όλα αυτά τα πράγματα. Επιπλέον, το πιο κρίσιμο κομμάτι του ευαγγελικού έργου είναι το αν οι κήρυκες του ευαγγελίου έχουν ή δεν έχουν την αλήθεια, αν μπορούν να συναναστρέφονται με σαφήνεια πάνω στις αλήθειες των οραμάτων ώστε να εξαλείφουν τις αντιλήψεις και τα προβλήματα των ανθρώπων, αν μπορούν να παρέχουν στους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου αυτό που τους λείπει για να τους πείσουν εντελώς και αν μπορούν να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια ενθαρρύνοντας τον διάλογο, ώστε οι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου να μπορούν ν’ ακούσουν περισσότερο τη φωνή του Θεού. Για παράδειγμα, αν ένας δυνητικός αποδέκτης του ευαγγελίου θέλει να μάθει για τις αλήθειες που σχετίζονται με τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού, αλλά ένας συγκεκριμένος κήρυκας του ευαγγελίου μιλάει συνεχώς για τη σημασία του έργου του Θεού και για το τι είναι οι θρησκευτικές αντιλήψεις, δεν είναι πρόβλημα αυτό; Αν ένας άνθρωπος απλώς θέλει να μάθει πώς μπορεί να σωθεί και τι περιέχει το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, δεν είναι αυτή η κατάλληλη στιγμή για συναναστροφή πάνω στις αλήθειες των οραμάτων σε σχέση με τα τρία στάδια του έργου του Θεού; (Ναι.) Όμως, αυτός ο κήρυκας του ευαγγελίου μιλάει συνεχώς για την παίδευση και την κρίση του Θεού, για το ότι σύμφωνα με την έκθεση του Θεού οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων περιλαμβάνουν την αλαζονεία, τη δολιότητα και τη μοχθηρία, και άλλα τέτοια θέματα. Προτού ο άλλος αποδεχθεί το έργο του Θεού, ο κήρυκας του ευαγγελίου αρχίζει να μιλάει για την παίδευση και την κρίση, και να εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις αυτού του ανθρώπου. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος αυτός απωθείται, δεν παίρνει αυτό που θέλει, και τα προβλήματά του που απαιτούν λύση παραμένουν άλυτα· χάνει το ενδιαφέρον του και δεν είναι πρόθυμος να συνεχίσει να διερευνά. Δεν είναι αυτό ένα πρόβλημα του κήρυκα του ευαγγελίου; Ο κήρυκας του ευαγγελίου δεν κατανοεί την αλήθεια ή δεν έχει πνευματική κατανόηση, κι επομένως δεν ξέρει καθόλου τι χρειάζεται ο άλλος, οπότε ν’ αδυνατεί να πει κάτι με νόημα, να μακρηγορεί και να μη λύνει καθόλου τα ζητήματα του δυνητικού αποδέκτη του ευαγγελίου· πώς είναι δυνατόν να κερδίσει ανθρώπους κηρύττοντας το ευαγγέλιο μ’ αυτόν τον τρόπο;

Οι ψευδοεπικεφαλής αγνοούν τα όποια ζητήματα αντιμετωπίζουν στο έργο τους. Όποια προβλήματα κι αν προκύπτουν στο ευαγγελικό έργο, και όπως κι αν αναστατώνουν και επηρεάζουν κακοί άνθρωποι αυτό το έργο, εκείνοι δεν δίνουν καμία σημασία, σαν να μην έχει καμία σχέση μ’ αυτούς. Οι ψευδοεπικεφαλής είναι μπερδεμένοι στο έργο τους· είτε ένας συγκεκριμένος άνθρωπος αποφέρει αποτελέσματα ή συμμορφώνεται με τις αλήθεια-αρχές στο καθήκον του είτε όχι, εκείνοι ούτε επιβλέπουν ούτε επιθεωρούν, αλλά επιτρέπουν στους ανθρώπους να ενεργούν ελεύθερα, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη λύνονται ποτέ οι αποκλίσεις και τα σφάλματα που εμφανίζονται στο ευαγγελικό έργο, και αμέτρητοι άνθρωποι που αναζητούν την αληθινή οδό καταλήγουν να χαθούν, χωρίς να τους δοθεί η δυνατότητα να προσέλθουν ενώπιον του Θεού το συντομότερο δυνατό. Κάποιοι άνθρωποι, αφού αποδεχθούν το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, λένε: «Στην πραγματικότητα, κάποιος μου είχε κηρύξει το ευαγγέλιο πριν από τρία χρόνια. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα να το αποδεχθώ ή ότι πίστευα στην αρνητική προπαγάνδα· απλώς ο άνθρωπος που μου κήρυξε το ευαγγέλιο ήταν πολύ ανεύθυνος. Δεν μπορούσε ν’ απαντήσει στις ερωτήσεις που έκανα και, όταν αναζήτησα την αλήθεια, δεν ήταν ξεκάθαρος στη συναναστροφή· απλώς έλεγε κάποια ανούσια λόγια. Έτσι, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να φύγω απογοητευμένος». Τρία χρόνια μετά, αυτοί οι άνθρωποι, αφού έκαναν έρευνα στο διαδίκτυο κι έπειτα αναζήτησαν και συναναστράφηκαν με τους αδελφούς και τις αδελφές, εξάλειψαν όλες μία προς μία τις αντιλήψεις και τα σημεία που προκαλούσαν σύγχυση μέσα τους, επιβεβαίωσαν πλήρως ότι ο Θεός εμφανίστηκε και κάνει έργο, και το αποδέχθηκαν. Αυτό σημαίνει ότι αποδέχθηκαν το έργο του Θεού αναζητώντας και διερευνώντας από μόνοι τους. Αν ο άνθρωπος που τους είχε κηρύξει το ευαγγέλιο μπορούσε τρία χρόνια πριν να συναναστραφεί ξεκάθαρα πάνω στην αλήθεια, και να εξαλείψει τις αντιλήψεις και τους προβληματισμούς, θα το είχαν αποδεχθεί τρία χρόνια νωρίτερα. Πόσο καθυστέρησε η ανάπτυξη της ζωής τους αυτά τα τρία χρόνια! Αυτό πρέπει να θεωρηθεί παράλειψη ευθύνης από την πλευρά εκείνων που κηρύττουν το ευαγγέλιο και σχετίζεται άμεσα με το γεγονός ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Κάποιοι εργάτες του ευαγγελίου απλώς δεν εστιάζουν στο να εφοδιαστούν με την αλήθεια, αλλά είναι ικανοί μόνο να ξεστομίζουν κάποια δόγματα, χωρίς να μπορούν να εξαλείψουν τις αντιλήψεις ούτε τα πραγματικά ζητήματα των ανθρώπων. Ως αποτέλεσμα, πολλοί άνθρωποι δεν αποδέχονται εγκαίρως το ευαγγέλιο όταν το ακούνε, κι έτσι καθυστερεί κατά πολλά χρόνια η ανάπτυξη της ζωής τους. Πρέπει να ειπωθεί ότι γι’ αυτό ευθύνονται οι επικεφαλής που είναι αρμόδιοι για το ευαγγελικό έργο, λόγω της ακατάλληλης καθοδήγησης και της ανεπαρκούς επίβλεψής τους. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν πραγματικά ένα φορτίο και μπορούν να υπομείνουν λίγες περισσότερες κακουχίες, ν’ ασκηθούν περισσότερο στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, να δείξουν λίγη περισσότερη αφοσίωση και να συναναστρέφονται ξεκάθαρα πάνω σε όλες τις πτυχές της αλήθειας, ώστε αυτοί οι εργάτες του ευαγγελίου να μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να εξαλείψουν τις αντιλήψεις και τις αμφιβολίες των ανθρώπων, τότε τα αποτελέσματα του κηρύγματος του ευαγγελίου θα γίνονται ολοένα και καλύτερα. Αυτό θα έδινε τη δυνατότητα σε περισσότερους ανθρώπους που διερευνούν την αληθινή οδό ν’ αποδεχθούν νωρίτερα το έργο του Θεού και να επιστρέψουν ενώπιον του Θεού για να λάβουν νωρίτερα τη σωτηρία Του. Το έργο της εκκλησίας παρεμποδίζεται απλώς και μόνο επειδή οι ψευδοεπικεφαλής παραμελούν σοβαρά τις ευθύνες τους, δεν κάνουν αληθινό έργο ούτε παρακολουθούν και επιβλέπουν το έργο, και είναι ανίκανοι να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να λύσουν προβλήματα. Ασφαλώς, φταίει και το γεγονός ότι αυτοί οι ψευδοεπικεφαλής ενδίδουν στα οφέλη της θέσης, δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια και δεν είναι πρόθυμοι να παρακολουθήσουν, να επιβλέψουν ή να καθοδηγήσουν το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, με αποτέλεσμα το έργο να προχωράει αργά και να μην μπορούν ν’ αποκατασταθούν ούτε να λυθούν πολλές ανθρωπογενείς αποκλίσεις, πολλοί παραλογισμοί και πολλές αυθαίρετες ατασθαλίες· αυτό έχει σοβαρό αντίκτυπο στην αποτελεσματικότητα της διάδοσης του ευαγγελίου. Αυτά τα προβλήματα διορθώνονται μόνο όταν τα διαπιστώνει ο Άνωθεν και λέει στους επικεφαλής και στους εργάτες ότι πρέπει να τα διορθώσουν. Αυτοί οι ψευδοεπικεφαλής, σαν να είναι τυφλοί, δεν μπορούν να εντοπίσουν τα προβλήματα και ενεργούν χωρίς ν’ ακολουθούν καμία απολύτως αρχή· κι ωστόσο, είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν τα ίδια τους τα λάθη και παραδέχονται τα σφάλματά τους μόνο όταν τους κλαδεύει ο Άνωθεν. Ποιος, λοιπόν, μπορεί ν’ αναλάβει την ευθύνη για τις απώλειες που προκαλούν αυτοί οι ψευδοεπικεφαλής; Ακόμη κι αν απομακρυνθούν από τις θέσεις τους, πώς μπορούν ν’ αποκατασταθούν οι απώλειες που προκάλεσαν; Επομένως, όταν διαπιστώνεται ότι υπάρχουν ψευδοεπικεφαλής που είναι ανίκανοι να κάνουν αληθινό έργο, θα πρέπει ν’ απομακρύνονται άμεσα από τα καθήκοντά τους. Σε κάποιες εκκλησίες, το ευαγγελικό έργο προχωράει ιδιαίτερα αργά, και αυτό πολύ απλά οφείλεται στο γεγονός ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο, καθώς και στα πολλά περιστατικά παραλείψεων και λαθών από την πλευρά τους.

Σε όλα τα διαφορετικά έργα που κάνουν οι ψευδοεπικεφαλής, υπάρχουν στην πραγματικότητα πολυάριθμα ζητήματα, αποκλίσεις και σφάλματα που πρέπει να λύσουν, να διορθώσουν και ν’ αποκαταστήσουν. Ωστόσο, επειδή αυτοί οι ψευδοεπικεφαλής δεν έχουν αίσθημα φορτίου και ενδίδουν μόνο στα οφέλη της θέσης τους χωρίς να κάνουν αληθινό έργο, καταλήγουν να προκαλούν χάος στο έργο. Σε κάποιες εκκλησίες, οι άνθρωποι δεν έχουν ομόνοια, αλλά όλοι υποπτεύονται και υπονομεύουν ο ένας τον άλλο και είναι επιφυλακτικοί ο ένας απέναντι στον άλλο, ενώ ταυτόχρονα φοβούνται μήπως αποκλειστούν από τον οίκο του Θεού. Οι ψευδοεπικεφαλής, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τέτοια ζητήματα, δεν προχωρούν στη λύση τους, αλλά αποτυγχάνουν να κάνουν οποιοδήποτε αληθινό, συγκεκριμένο έργο. Το εκκλησιαστικό έργο φτάνει σε τέλμα, κι ωστόσο οι ψευδοεπικεφαλής δεν ανησυχούν καθόλου γι’ αυτό, αλλά συνεχίζουν να πιστεύουν ότι οι ίδιοι έχουν κάνει άφθονο έργο και ότι δεν έχουν καθυστερήσει το έργο της εκκλησίας. Τέτοιοι ψευδοεπικεφαλής είναι ουσιαστικά ανίκανοι να επιτελέσουν το έργο της παροχής ζωής, και ούτε μπορούν να λύσουν πραγματικά προβλήματα σύμφωνα με την αλήθεια. Απλώς φέρνουν σε πέρας λίγο έργο γενικών υποθέσεων που ανατίθεται και ορίζεται συγκεκριμένα από τον Άνωθεν, λες και το έργο τους γίνεται αποκλειστικά για τον Άνωθεν. Σε ό,τι αφορά το θεμελιώδες έργο της εκκλησίας το οποίο έχει ζητήσει ευθύς εξαρχής ο Άνωθεν —όπως το έργο της παροχής ζωής και το έργο της καλλιέργειας των ανθρώπων— ή κάποιες ειδικές εργασίες που ορίζει ο Άνωθεν, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν και δεν μπορούν να το κάνουν. Απλώς αναθέτουν αυτές τις εργασίες σε άλλους κι έπειτα θεωρούν ότι έχουν κάνει τη δουλειά τους. Κάνουν ακριβώς όσα τους ζητά ο Άνωθεν και μόνο μετά από παρακίνηση αναλαμβάνουν λίγη δράση· διαφορετικά, είναι αδρανείς και επιπόλαιοι. Αυτοί είναι οι ψευδοεπικεφαλής. Τι είναι ένας ψευδοεπικεφαλής; Με λίγα λόγια, είναι κάποιος που δεν κάνει αληθινό έργο, που δεν κάνει τη δουλειά του ως επικεφαλής, που διαπράττει βαριά παράλειψη ευθύνης σε κρίσιμο και θεμελιώδες έργο, και που δεν αναλαμβάνει καθόλου δράση· αυτό είναι ένας ψευδοεπικεφαλής. Οι ψευδοεπικεφαλής απασχολούνται μόνο με επιφανειακές γενικές υποθέσεις, το συγχέουν αυτό με το αληθινό έργο και, στην πραγματικότητα, σε ό,τι έχει να κάνει με τη δουλειά τους ως επικεφαλής και με το κρίσιμο έργο που τους αναθέτει ο οίκος του Θεού, δεν κάνουν καλά απολύτως τίποτα. Επιπλέον, συχνά στα διάφορα έργα της εκκλησίας προκύπτουν ζητήματα που απαιτούν λύση από έναν επικεφαλής, κι ωστόσο εκείνοι δεν μπορούν να τα λύσουν· αντίθετα, τις περισσότερες φορές υιοθετούν μια στάση αποφυγής, και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούν να τους βρουν όταν θέλουν να λύσουν ένα ζήτημα. Αν καταφέρουν να βρουν τον επικεφαλής, ο επικεφαλής τούς αποφεύγει τεχνηέντως με τη δικαιολογία ότι είναι υπερβολικά απασχολημένος με το έργο, και ζητά από τους αδελφούς και τις αδελφές να διαβάσουν μόνοι τους τα λόγια του Θεού και ν’ αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν μόνοι τους τα προβλήματά τους, δηλαδή υιοθετεί την προσέγγιση να μην ανακατεύεται. Αυτό οδηγεί τελικά στη συσσώρευση πάρα πολλών άλυτων ζητημάτων, ανακόπτοντας την πορεία όλων των έργων και φέρνοντας σε τέλμα το εκκλησιαστικό έργο. Αυτή είναι η συνέπεια που έχει το γεγονός ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν είναι ποτέ σοβαροί ούτε επιμελείς σε σχέση με τις κύριες ευθύνες τους, ούτε αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν διάφορα ζητήματα. Αυτό σημαίνει ότι είναι δεδομένο πως είναι ανίκανοι να κάνουν αληθινό έργο και να λύσουν οποιαδήποτε ζητήματα. Αυτό στο οποίο υπερέχουν οι ψευδοεπικεφαλής είναι να κηρύττουν λόγια και δόγματα, να φωνάζουν συνθήματα και να παροτρύνουν τους άλλους, εστιάζοντας μόνο στο ν’ απασχολούνται με έργο γενικών υποθέσεων. Σε ό,τι αφορά το θεμελιώδες εκκλησιαστικό έργο που τους αναθέτει ο οίκος του Θεού, όπως η παροχή ζωής και η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια για την επίλυση ζητημάτων, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν, δεν εκπαιδεύονται για να μάθουν και δεν μπορούν να λύσουν πραγματικά προβλήματα· αυτοί είναι οι ψευδοεπικεφαλής.

Κάποιοι ψευδοεπικεφαλής, όταν τους ζητείται να καθοδηγήσουν το κειμενικό έργο, όπως τη συγγραφή σεναρίων, τη συγγραφή άρθρων βιωματικής μαρτυρίας και άλλες συγκεκριμένες εργασίες, πιστεύουν ότι εφόσον πρόκειται μόνο για καθοδήγηση, δεν χρειάζεται να κάνουν συγκεκριμένο έργο, οπότε αντί γι’ αυτό απλώς περιφέρονται. Λένε: «Τσανγκ, πώς πάει το άρθρο σου;» «Σχεδόν το τελείωσα». «Λι, έχεις δυσκολίες στη συγγραφή αυτού του σεναρίου;» «Ναι, μπορείς να με βοηθήσεις να τις λύσω;» «Συζητήστε το όλοι μαζί μεταξύ σας. Προσευχηθείτε περισσότερο». Αυτοί οι ψευδοεπικεφαλής όχι μόνο αδυνατούν να καθοδηγήσουν και να βοηθήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά δεν εστιάζουν και στο να κάνουν καλά τη δουλειά τους· μονίμως περιφέρονται και ζουν μια χαλαρή και άνετη ζωή. Με την πρώτη ματιά, φαίνεται ότι επιθεωρούν το έργο, αλλά ουσιαστικά δεν λύνουν κανένα πρόβλημα· στην πραγματικότητα είναι χαρτογιακάδες! Οι αρμόδιοι αξιωματούχοι σε κάποιες χώρες στον άπιστο κόσμο είναι εξίσου διεφθαρμένοι άνθρωποι, αλλά ακόμα κι εκείνοι είναι μακράν ανώτεροι από αυτούς τους ψευδοεπικεφαλής, που δεν έχουν το αίσθημα ευθύνης αυτών των αξιωματούχων. Για παράδειγμα, αφού ξέσπασε η πανδημία, διάφορες χώρες ανά τον κόσμο άρχισαν να εφαρμόζουν μέτρα πρόληψης. Στο τέλος, οι περισσότερες από αυτές τις χώρες συμφώνησαν ότι οι προσπάθειες πρόληψης της Ταϊβάν ήταν αποτελεσματικές, υποδηλώνοντας ότι οι Ταϊβανοί κρατικοί αξιωματούχοι επιτέλεσαν τα καθήκοντά τους για την αντιμετώπιση της πανδημίας με τα υψηλότερα πρότυπα και με τη μεγαλύτερη δυνατή λεπτομέρεια. Το γεγονός ότι σε μια κοσμική χώρα οι αξιωματούχοι και οι πολιτικοί, που ανήκουν στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, εκτέλεσαν ένα καθήκον με τα υψηλότερα πρότυπα και με τέτοια λεπτομέρεια είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ήταν πρόθυμοι να επισκεφθούν την Ταϊβάν και να μάθουν από αυτήν· από αυτήν την άποψη, οι Ταϊβανοί κρατικοί αξιωματούχοι ήταν μακράν ανώτεροι από εκείνους άλλων χωρών. Το γεγονός και μόνο ότι οι περισσότεροι αξιωματούχοι της ήταν ικανοί να κάνουν συγκεκριμένο έργο και μπόρεσαν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους με όλη τους την καρδιά αποδεικνύει ότι αυτοί οι αξιωματούχοι ανταποκρίθηκαν στα πρότυπα. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες στην εκκλησία είναι πάντα επιπόλαιοι όταν κάνουν τα καθήκοντά τους και, όσο κι αν κλαδεύονται, αυτό δεν έχει αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι ο χαρακτήρας αυτών των επικεφαλής και των εργατών δεν συγκρίνεται καν με τον χαρακτήρα των αξιωματούχων από τον άπιστο κόσμο που μπορούν να κάνουν πραγματικό έργο. Οι περισσότεροι από αυτούς ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό και ότι επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ένα τίμημα. Τους παρέχεται τόση αλήθεια, κι ωστόσο αυτή είναι η στάση τους απέναντι στο καθήκον τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι γίνονται όλοι ψευδοεπικεφαλής που υστερούν πολύ σε σύγκριση με τους ανώτερους κρατικούς αξιωματούχους! Στην πραγματικότητα, δεν έχω μεγάλες απαιτήσεις από τους ανθρώπους· δεν απαιτώ από τους ανθρώπους να κατανοούν πάρα πολλές αλήθειες ούτε να έχουν υπερβολικά υψηλό επίπεδο. Το ελάχιστο πρότυπο είναι να ενεργούν με βάση τη συνείδηση και να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους. Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον θα πρέπει να είσαι αντάξιος του επιούσιου και της ανάθεσης που σου έχει δώσει ο Θεός· αυτό αρκεί. Όμως, το έργο του Θεού έχει γίνει έως τώρα, και άραγε μπορούν πολλοί άνθρωποι να ενεργούν με συνείδηση; Βλέπω ότι κάποιοι αξιωματούχοι σε δημοκρατικές χώρες μιλάνε και ενεργούν με ειλικρίνεια. Δεν υπερβάλουν ούτε αναφέρουν εξεζητημένες θεωρίες· ο λόγος τους είναι ιδιαίτερα σοβαρός και αυθεντικός, και μπορούν να φροντίσουν για πολλά αληθινά ζητήματα. Το έργο τους όντως είναι αρκετά καλό, και αντικατοπτρίζει πραγματικά την ακεραιότητα και την ανθρώπινη φύση τους. Εξετάζοντας τώρα τους περισσότερους επικεφαλής και εργάτες στην εκκλησία, σε ό,τι αφορά το έργο τους, απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες και είναι επιπόλαιοι, δεν έχουν πετύχει πολύ καλά αποτελέσματα και δεν έχουν εκπληρώσει εντελώς τις ευθύνες τους. Αφού γίνουν επικεφαλής, μετατρέπονται σε θρησκευτικούς αξιωματούχους, καβαλάνε το καλάμι και δίνουν εντολές, και γίνονται χαρτογιακάδες. Εστιάζουν μόνο στο ν’ απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης τους, και τους αρέσει όλοι να τους ακολουθούν και να περιστρέφονται γύρω τους. Σπανίως αλληλεπιδρούν σε βάθος με τη βάση της εκκλησίας για να λύσουν αληθινά προβλήματα. Μέσα τους, απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από τον Θεό. Τέτοιοι ψευδοεπικεφαλής και ψευδο-εργάτες είναι εντελώς αδιόρθωτοι! Έχω συναναστραφεί με τόσο κόπο πάνω στην αλήθεια, κι ωστόσο αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν την αποδέχονται· παραμένουν πεισματικά προσκολλημένοι στις δικές τους εσφαλμένες ιδέες και δεν μεταπείθονται. Η στάση τους απέναντι στα καθήκοντά τους είναι πάντα επιπόλαιη και δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να μετανοήσουν. Βλέπω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση, δεν έχουν λογική, δεν είναι καθόλου άνθρωποι! Έπειτα, συλλογίζομαι: Είναι ακόμα απαραίτητο να συναναστρέφομαι κατ’ επανάληψη πάνω σ’ αυτές τις αλήθειες με τέτοιους ανθρώπους; Χρειάζεται να κάνω τόσο συγκεκριμένη τη συναναστροφή; Χρειάζεται να υπομένω αυτήν την κακουχία; Μήπως είναι περιττά αυτά τα λόγια; Μετά από λίγη σκέψη, αποφασίζω ότι πρέπει να συνεχίσω να μιλάω, γιατί, παρόλο που αυτά τα λόγια δεν έχουν καμία επίδραση σ’ εκείνους που δεν έχουν την παραμικρή συνείδηση ή λογική, είναι χρήσιμα για εκείνους που, αν και έχουν λίγο χαμηλότερο επίπεδο, μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να κάνουν ειλικρινά τα καθήκοντά τους. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο και δεν εκπληρώνουν τις ευθύνες τους, αλλά όσοι επιδιώκουν την αλήθεια θα πάρουν διδάγματα, θα εμπνευστούν και θα βρουν ένα μονοπάτι άσκησης μέσα από αυτά τα λόγια και αυτά τα ζητήματα. Η ζωή-είσοδος δεν είναι τόσο εύκολη· χωρίς κάποιον να τους υποστηρίζει και να τους εφοδιάζει, χωρίς ανάλυση και ξεκαθάρισμα για κάθε πτυχή της αλήθειας, οι άνθρωποι είναι πολύ αδύναμοι, συχνά βρίσκονται σε μια κατάσταση που νιώθουν αβοήθητοι και μπερδεμένοι, σε μια κατάσταση αρνητικότητας και παθητικότητας. Επομένως, πολλές φορές, όταν βλέπω αυτούς τους ψευδοεπικεφαλής, χάνω το κουράγιο να συναναστραφώ μαζί τους. Ωστόσο, όταν σκέφτομαι τις κακουχίες που υπομένουν και τα τιμήματα που πληρώνουν όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και κάνουν με αφοσίωση τα καθήκοντά τους, αλλάζω γνώμη. Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος πέρα από αυτόν: Ακόμη κι αν 30 με 50 άνθρωποι —ή τουλάχιστον 8 με 10 άνθρωποι— μπορούν να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους και να είναι αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους, και είναι πρόθυμοι ν’ ακούσουν και να υποταχθούν, αξίζει τον κόπο να λέω αυτά τα λόγια. Δεν θα είχα κανένα κίνητρο να μιλήσω και να συναναστραφώ μ’ αυτούς που δεν έχουν συνείδηση και λογική· η συζήτηση μ’ αυτούς τους ανθρώπους Μού φαίνεται εξαντλητική και είναι ανώφελη. Οι περισσότεροι από εσάς δεν επιδιώκετε την αλήθεια και δεν πληρώνετε κάποιο τίμημα στα καθήκοντά σας· δεν έχετε κανένα φορτίο ούτε αφοσίωση, απλώς ακολουθείτε τις τυπικές διαδικασίες στις πράξεις σας και ενεργείτε με βαριά καρδιά ελπίζοντας να λάβετε ευλογίες. Στην πραγματικότητα, το ότι ακούτε αυτά τα λόγια είναι μια χάρη που δεν την αξίζετε. Φορτώνεστε σ’ εκείνους που κάνουν ειλικρινά τα καθήκοντά τους, που πληρώνουν πραγματικά ένα τίμημα, που έχουν αφοσίωση και φορτίο, και που είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτά τα λόγια προορίζονται γι’ αυτούς τους ανθρώπους και εσείς ευνοείστε που τ’ ακούτε χωρίς να το αξίζετε. Αν το δει κανείς από αυτήν την οπτική —δηλαδή ότι οι περισσότεροι από εσάς απλώς ακολουθείτε τις τυπικές διαδικασίες χωρίς να δείχνετε καμία απολύτως σοβαρότητα απέναντι στα καθήκοντά σας— τότε δεν είστε άξιοι ν’ ακούτε αυτά τα λόγια. Γιατί είστε ανάξιοι; Επειδή ακόμα κι αν τ’ ακούσετε, θα πάνε χαμένα. Όσα κι αν ειπωθούν κι όσες λεπτομέρειες κι αν ακουστούν, εσείς απλώς ακούτε εντελώς τυπικά και δεν κάνετε πράξη αυτά τα λόγια, όσα κι αν κατανοήσετε αφού τ’ ακούσετε. Σε ποιον πρέπει να ειπωθούν αυτά τα λόγια; Ποιος είναι άξιος να τ’ ακούσει; Μόνοι όσοι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ένα τίμημα, όσοι μπορούν να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους, και όσοι είναι αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους και στην ανάθεσή τους αξίζουν να τ’ ακούσουν. Γιατί λέω ότι αξίζουν να τ’ ακούσουν; Επειδή μόλις κατανοήσουν λίγη αλήθεια αφού τ’ ακούσουν, μπορούν να την κάνουν πράξη, και κάνουν πράξη ό,τι κατανοούν· δεν είναι ύπουλοι και δεν λουφάρουν, και αντιμετωπίζουν την αλήθεια και τις απαιτήσεις του Θεού με μια στάση ειλικρίνειας και λαχτάρας· μπορούν ν’ αγαπήσουν και ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Έτσι, αφού ακούσουν, αυτά τα λόγια έχουν μια επίδραση πάνω τους και επιτυγχάνουν ένα αποτέλεσμα.

13 Φεβρουαρίου 2021