Σημείο πέμπτο: Να φροντίζουν ώστε η αντίληψη και η κατανόησή τους σχετικά με την κατάσταση και την πρόοδο κάθε αντικειμένου του έργου να είναι ενημερωμένες, και να είναι σε θέση να επιλύσουν άμεσα τυχόν προβλήματα, να διορθώσουν αποκλίσεις και να αποκαταστήσουν τυχόν παραλήψεις στο έργο, έτσι ώστε αυτό να προχωρήσει ομαλά

Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στην πέμπτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να φροντίζουν ώστε η αντίληψη και η κατανόησή τους σχετικά με την κατάσταση και την πρόοδο κάθε αντικειμένου του έργου να είναι ενημερωμένες, και να είναι σε θέση να επιλύσουν άμεσα τυχόν προβλήματα, να διορθώσουν αποκλίσεις και να αποκαταστήσουν τυχόν παραλείψεις στο έργο, έτσι ώστε αυτό να προχωρήσει ομαλά». Θα εστιάσουμε σ’ αυτήν την ευθύνη για ν’ αναλύσουμε τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής, προκειμένου να διαπιστώσουμε αν οι ψευδοεπικεφαλής εκπληρώνουν τις ευθύνες τους σ’ αυτό το έργο, και κατά πόσο παραμένουν προσηλωμένοι στα καθήκοντά τους και διεξάγουν καλά το έργο.

Οι ψευδοεπικεφαλής ενδίδουν στις ανέσεις και δεν εμβαθύνουν στις ομάδες της βάσης για να κατανοήσουν το έργο

Η πέμπτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών αναφέρει πρώτα «να φροντίζουν ώστε η αντίληψη και η κατανόησή τους σχετικά με την κατάσταση και την πρόοδο κάθε αντικειμένου του έργου να είναι ενημερωμένες». Σε τι αναφέρεται η φράση «την κατάσταση κάθε αντικειμένου του έργου»; Αναφέρεται στο πώς είναι η τρέχουσα κατάσταση ενός συγκεκριμένου έργου. Τι θα πρέπει να κατανοούν σ’ αυτό το σημείο οι επικεφαλής και οι εργάτες; Για παράδειγμα: Τι συγκεκριμένες εργασίες κάνει το προσωπικό, με ποιες δραστηριότητες απασχολείται, αν είναι απαραίτητες αυτές οι δραστηριότητες, αν είναι βασικές και σημαντικές εργασίες, πόσο αποδοτικό είναι το προσωπικό, αν το έργο προχωράει ομαλά, αν ο αριθμός των μελών του προσωπικού αντιστοιχεί στον φόρτο εργασίας, αν έχουν όλοι άφθονες εργασίες, αν υπάρχουν περιπτώσεις όπου ένας υπερβολικός αριθμός μελών του προσωπικού κάνει μια συγκεκριμένη εργασία —με αποτέλεσμα πάρα πολλά μέλη του προσωπικού να κάνουν ελάχιστο έργο και οι περισσότεροι άνθρωποι να αδρανούν— ή περιπτώσεις όπου ο φόρτος εργασίας είναι πολύ μεγάλος αλλά τα μέλη του προσωπικού είναι πολύ λίγα και ο επόπτης δεν καταφέρνει να διευθύνει αποτελεσματικά το έργο, με αποτέλεσμα τη χαμηλή αποδοτικότητα και την αργή πρόοδο του έργου. Όλες αυτές είναι καταστάσεις που θα πρέπει να κατανοούν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Επιπλέον, κατά την εκτέλεση κάθε έργου, το αν κανείς προκαλεί αναστάτωση στο έργο ή το σαμποτάρει, το αν ο οποιοσδήποτε παρακωλύει την πρόοδο του έργου ή το υπονομεύει, το αν υπάρχει οποιαδήποτε παρέμβαση ή επιπολαιότητα είναι κι αυτά πράγματα που θα πρέπει να κατανοούν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Πώς, λοιπόν, αποκτούν κατανόηση γι’ αυτά τα ζητήματα; Κάποιοι επικεφαλής μπορεί περιστασιακά να κάνουν ένα τηλεφώνημα για να ρωτήσουν: «Παιδιά, είστε απασχολημένοι αυτήν τη στιγμή;» Αν ακούσουν τους άλλους να λένε ότι είναι απασχολημένοι, ίσως απαντήσουν ως εξής: «Ωραία! Ανακουφίστηκα που είστε απασχολημένοι». Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτόν τον τρόπο εργασίας; Πώς σας φαίνεται αυτή η ερώτηση; Είναι αυτή μια καίρια ερώτηση που είναι απαραίτητο να γίνει; Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του έργου των ψευδοεπικεφαλής· απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες. Τους αρκεί να κάνουν λίγο επιφανειακό έργο για να καθησυχάσουν κάπως τη συνείδησή τους, αλλά δεν εστιάζουν στο αληθινό έργο, πόσο μάλλον πηγαίνουν στη βάση, σε κάθε ομάδα, για να κατανοήσουν την τρέχουσα κατάσταση του έργου. Για παράδειγμα, το αν είναι κατάλληλο το προσωπικό που έχει οριστεί, το πώς ολοκληρώνεται το έργο, το αν έχουν προκύψει προβλήματα, οι ψευδοεπικεφαλής δεν ασχολούνται μ’ αυτά τα αληθινά ζητήματα, αλλά αντιθέτως βρίσκουν ένα μέρος όπου μπορούν να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν περνώντας απαρατήρητοι, χωρίς να τους τρώει ο αέρας ή ο ήλιος. Απλώς στέλνουν επιστολές ή ζητούν κατά καιρούς από κάποιον να ασχοληθεί εκ μέρους τους και νομίζουν ότι αυτό σημαίνει πως κάνουν τη δουλειά τους. Μάλιστα, οι αδελφοί και οι αδελφές μπορεί να μην τους δουν για δέκα ή δεκαπέντε μέρες. Όταν κάποιος ρωτάει τους αδελφούς και τις αδελφές: «Με τι είναι απασχολημένος ο επικεφαλής σας; Κάνει συγκεκριμένο έργο; Σας παρέχει καθοδήγηση και λύνει προβλήματα;» εκείνοι απαντούν: «Μην το αναφέρεις καν. Έχουμε έναν μήνα να δούμε τον επικεφαλής μας. Από την τελευταία συνάθροιση που έκανε για εμάς, δεν έχει ξαναπεράσει από εδώ και πλέον έχουμε πολλά προβλήματα, αλλά δεν υπάρχει κανείς να μας βοηθήσει να τα λύσουμε. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος· ο επόπτης της ομάδας μας και οι αδελφοί και οι αδελφές μας πρέπει να συγκεντρωθούν όλοι μαζί για να προσευχηθούν και ν’ αναζητήσουν τις αρχές, να συζητήσουν και να συνεργαστούν πάνω στο έργο. Ο επικεφαλής είναι ανύπαρκτος εδώ· έχουμε μείνει πλέον χωρίς επικεφαλής». Πόσο καλά κάνει το έργο του αυτός ο επικεφαλής; Ο Άνωθεν ρωτάει αυτόν τον επικεφαλής: «Από τότε που ολοκληρώθηκε η τελευταία ταινία, έλαβες καθόλου νέα σενάρια; Τι ταινία γυρίζετε τώρα; Πώς προχωράει το έργο;» Ο επικεφαλής απαντά: «Δεν ξέρω. Μετά την τελευταία ταινία, έκανα μια συνάθροιση μαζί τους, κι έπειτα ήταν όλοι γεμάτοι ενέργεια, δεν ήταν αρνητικοί και δεν είχαν δυσκολίες. Έκτοτε, δεν έχουμε συναντηθεί. Αν θέλεις να μάθεις την τρέχουσα κατάστασή τους, μπορώ να τηλεφωνήσω, να ρωτήσω και να σου πω». «Γιατί δεν τηλεφώνησες νωρίτερα για να κατανοήσεις την κατάσταση;» «Επειδή ήμουν πολύ απασχολημένος· έπρεπε να παρευρεθώ σε συναθροίσεις παντού. Δεν είναι ακόμη η σειρά τους. Μόνο στην επόμενη συνάθροιση μαζί τους θα μπορέσω να κατανοήσω την κατάσταση». Αυτή είναι η στάση τους απέναντι στο εκκλησιαστικό έργο. Τότε, ο Άνωθεν λέει: «Δεν έχεις επίγνωση της τρέχουσας κατάστασης ούτε των προβλημάτων που υπάρχουν στο έργο παραγωγής ταινιών. Τι γίνεται, λοιπόν, σε σχέση με την πρόοδο του ευαγγελικού έργου; Σε ποια χώρα έχει διαδοθεί καλύτερα, με τον ιδανικότερο τρόπο, το ευαγγελικό έργο; Σε ποια χώρα έχουν οι άνθρωποι σχετικά καλό επίπεδο και κατανοούν γρήγορα; Σε ποια χώρα είναι καλύτερη η εκκλησιαστική ζωή;» «Α, εστίαζα μόνο στις συναθροίσεις. Ξέχασα να ρωτήσω γι’ αυτά τα πράγματα». «Τότε, στην ευαγγελική ομάδα, πόσοι άνθρωποι μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία; Πόσοι άνθρωποι καλλιεργούνται για να καταθέσουν μαρτυρία; Ποιος είναι υπεύθυνος για το εκκλησιαστικό έργο και την εκκλησιαστική ζωή σε κάθε χώρα; Ποιος τα παρακολουθεί; Ποιος ποτίζει και επιβλέπει το ποίμνιο; Έχουν αρχίσει να ζουν εκκλησιαστική ζωή τα νέα μέλη της εκκλησίας από διάφορες χώρες; Έχουν εξαλειφθεί πλήρως οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους; Πόσοι άνθρωποι έχουν ριζώσει στην αληθινή οδό και δεν παραπλανιούνται πλέον από θρησκευόμενους ανθρώπους; Πόσοι μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους μετά από ένα-δυο χρόνια πίστης στον Θεό; Κατανοείς και αντιλαμβάνεσαι αυτά τα ζητήματα; Όταν προκύπτουν προβλήματα στο έργο, ποιος μπορεί να τα λύσει; Στην ευαγγελική ομάδα, ξέρεις ποια ομάδα ατόμων ή ποια άτομα δείχνουν υπευθυνότητα απέναντι στο έργο τους και έχουν πραγματικά αποτελέσματα;» «Δεν ξέρω. Αν θέλεις να μάθεις, μπορώ να ρωτήσω και να σου πω. Αν δεν βιάζεσαι, θα ρωτήσω όταν έχω χρόνο· είμαι ακόμα απασχολημένος!» Έχει κάνει καθόλου συγκεκριμένο έργο αυτός ο επικεφαλής; (Όχι.) Λέει στα πάντα «δεν ξέρω». Ρωτάει για κάτι μόνο τη στιγμή που τον ρωτούν· με τι είναι, λοιπόν, απασχολημένος; Σε όποια ομάδα κι αν πηγαίνει για συναθροίσεις ή για να ελέγξει το έργο, δεν καταφέρνει να εντοπίσει τα προβλήματα στο έργο και δεν ξέρει πώς να τα λύσει. Αν δεν μπορείς μεμιάς να διακρίνεις τις καταστάσεις και τον χαρακτήρα των διαφόρων ανθρώπων, τότε δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να παρακολουθήσεις, να κατανοήσεις και ν’ αντιληφθείς τα ζητήματα που υφίστανται στο έργο, ποιο έργο γίνεται τη δεδομένη στιγμή και σε ποιο στάδιο έχει προχωρήσει; Ωστόσο, οι ψευδοεπικεφαλής ούτε αυτό δεν μπορούν να κάνουν· δεν είναι τυφλοί; Ακόμη κι αν πηγαίνουν σε διάφορες ομάδες εντός της εκκλησίας για να παρακολουθήσουν και να ελέγξουν το έργο, δεν κατανοούν καθόλου την πραγματική κατάσταση, δεν μπορούν να εντοπίσουν καίρια προβλήματα, και ακόμη κι αν εντοπίσουν κάποια προβλήματα, δεν μπορούν να τα λύσουν.

Μια ομάδα παραγωγής ταινιών ετοιμαζόταν να γυρίσει ένα πολύ δύσκολο είδος ταινίας που δεν είχε επιχειρήσει ποτέ στο παρελθόν. Ο επικεφαλής της ομάδας δεν γνώριζε αν η ομάδα ήταν κατάλληλη ν’ αναλάβει αυτό το σενάριο ή αν ο σκηνοθέτης και ολόκληρο το συνεργείο είχαν την ικανότητα να ολοκληρώσουν αυτό το έργο. Απλώς είπε: «Αναλάβατε ένα νέο σενάριο. Πηγαίνετε, λοιπόν, και γυρίστε την ταινία. Θα σας υποστηρίζω και θα παρακολουθώ το έργο σας. Κάντε ό,τι καλύτερο μπορείτε και, όταν προκύψουν δυσκολίες, προσευχηθείτε στον Θεό και λύστε τες σύμφωνα με τα λόγια του Θεού». Κι έπειτα έφυγε. Αυτός ο επικεφαλής δεν μπορούσε να διακρίνει ούτε να εντοπίσει καμία από τις υπάρχουσες δυσκολίες· μπορεί έτσι να γίνει σωστά το έργο; Αφότου η ομάδα παραγωγής ταινιών έλαβε αυτό το σενάριο, ο σκηνοθέτης και τα μέλη της ομάδας ανέλυαν συχνά την πλοκή και συζητούσαν για τα κοστούμια και τα καδραρίσματα της ταινίας, αλλά δεν είχαν ιδέα πώς να γυρίσουν την ταινία· δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν επίσημα την παραγωγή. Αυτή δεν είναι η τρέχουσα κατάσταση; Αυτά δεν είναι τα υπάρχοντα προβλήματα; Αυτά δεν είναι ζητήματα που θα έπρεπε να λύσει ο επικεφαλής; Ο επικεφαλής περνούσε την κάθε μέρα σε συναθροίσεις, αλλά μετά από πολλές μέρες συναθροίσεων δεν επιλυόταν κανένα από τα αληθινά προβλήματα και τα γυρίσματα δεν μπορούσαν ακόμα να προχωρήσουν κανονικά. Άραγε, είχε καμία επίδραση ο επικεφαλής; (Όχι.) Απλώς φώναζε συνθήματα για να τονώσει το ηθικό: «Δεν μπορούμε να παραμένουμε αδρανείς, δεν μπορούμε να παρασιτούμε εις βάρος του οίκου του Θεού!» Μάλιστα, επέπληξε τους ανθρώπους, λέγοντας: «Είστε άνθρωποι χωρίς συνείδηση, παρασιτείτε εις βάρος του οίκου του Θεού χωρίς κανένα απολύτως αίσθημα· δεν έχετε ίχνος ντροπής;» Αφού το είπε αυτό, όλοι ένιωσαν λίγο ένοχη τη συνείδησή τους: «Ναι, το έργο προχωράει πολύ αργά, κι όμως εμείς τρώμε τρεις φορές την ημέρα· δεν σημαίνει αυτό ότι παρασιτούμε; Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε κάνει καθόλου έργο. Ποιος, λοιπόν, θα λύσει τα προβλήματα που προκύπτουν στο έργο; Δεν μπορούμε να τα λύσουμε εμείς, οπότε ρωτάμε τον επικεφαλής, αλλά ο επικεφαλής απλώς μας λέει να προσευχόμαστε επιμελώς, να διαβάζουμε τα λόγια του Θεού και να συνεργαζόμαστε αρμονικά, χωρίς να συναναστρέφεται πάνω στο πώς θα πρέπει να λυθούν αυτά τα προβλήματα». Ο επικεφαλής πραγματοποιούσε επιτόπιες συναθροίσεις κάθε μέρα, αλλά αυτά τα προβλήματα απλώς δεν μπορούσαν να λυθούν. Με τον καιρό, κάποιοι άνθρωποι έχασαν τη θέρμη της πίστης τους και αποθαρρύνθηκαν επειδή δεν έβλεπαν οδό για να προχωρήσουν και δεν ήξεραν πώς να ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Εναπόθεσαν την τελευταία τους ελπίδα στον επικεφαλής, με την ευχή να μπορέσει να λύσει κάποια πραγματικά προβλήματα, όμως αλίμονο, αυτός ο επικεφαλής ήταν σαν τυφλός, ούτε μάθαινε το επάγγελμα ούτε συναναστρεφόταν, συζητούσε ή αναζητούσε μ’ αυτούς που το κατανοούσαν. Συχνά, κρατούσε ένα βιβλίο με τα λόγια του Θεού και έλεγε: «Διαβάζω τα λόγια του Θεού για πνευματική άσκηση. Εφοδιάζομαι με την αλήθεια. Μη μ’ ενοχλήσει κανείς, είμαι απασχολημένος!» Στο τέλος, συσσωρεύονταν όλο και περισσότερα προβλήματα, με αποτέλεσμα το έργο σχεδόν να παραλύσει, κι ωστόσο ο ψευδοεπικεφαλής πίστευε ότι έκανε εξαιρετικό έργο. Γιατί συνέβαινε αυτό; Πίστευε ότι εφόσον πραγματοποιούσε συναθροίσεις, και ρωτούσε για την κατάσταση του έργου, κι εντόπιζε προβλήματα, κι ανέφερε τα λόγια του Θεού, κι επεσήμανε τις καταστάσεις των ανθρώπων, και όλοι σύγκριναν τον εαυτό τους μ’ αυτές τις καταστάσεις και αποφάσιζαν να κάνουν καλά το καθήκον τους, αυτό σήμαινε πως είχε εκπληρώσει την ευθύνη του ως επικεφαλής και πως είχε κάνει όλα όσα θα μπορούσε ν’ αναμένει κανείς από αυτόν· αν δεν μπορούσε να γίνει καλά η διαχείριση των συγκεκριμένων εργασιών που σχετίζονταν με επαγγελματικές πτυχές, αυτό δεν αφορούσε τον επικεφαλής. Τι σόι επικεφαλής είναι αυτός; Το εκκλησιαστικό έργο είχε σχεδόν παραλύσει, κι ωστόσο εκείνος δεν ανησυχούσε καθόλου ούτε στενοχωριόταν. Αν ο Άνωθεν δεν τον ρωτούσε ή δεν τον παρότρυνε, απλώς θα συνέχιζε να χρονοτριβεί· δεν θ’ ανέφερε ποτέ τι συνέβαινε με τους υφισταμένους του και δεν θα έλυνε κανένα πρόβλημα. Άραγε, ένας τέτοιος επικεφαλής είχε εκπληρώσει τις ηγετικές του ευθύνες; (Όχι.) Για ποια πράγματα μιλούσε, λοιπόν, όλη μέρα στις συναθροίσεις; Φλυαρούσε χαλαρά κι απλώς κήρυττε δόγματα και φώναζε συνθήματα. Ο επικεφαλής δεν έλυσε αληθινά προβλήματα στο έργο, δεν εξάλειψε την επιπόλαιη και αρνητική κατάσταση των ανθρώπων και δεν γνώριζε πώς να λύνει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές τα ζητήματα που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι στην εργασία τους. Ως αποτέλεσμα, ολόκληρο το εγχείρημα οδηγήθηκε σε στασιμότητα και δεν σημειώθηκε καμία πρόοδος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κι ωστόσο, ο επικεφαλής δεν ανησυχούσε καθόλου. Άραγε, δεν είναι αυτό μια εκδήλωση του ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο; Ποια είναι η ουσία αυτής της εκδήλωσης των ψευδοεπικεφαλής; Δεν είναι αυτό σοβαρή παράλειψη ευθύνης; Οι ψευδοεπικεφαλής κάνουν ακριβώς αυτό: παραμελούν σοβαρά το έργο τους και αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Παραμένεις στην τοποθεσία του έργου απλώς και μόνο για ν’ ακολουθείς τις τυπικές διαδικασίες και όχι για να λύνεις αληθινά προβλήματα. Παραμένεις στην τοποθεσία του έργου απλώς και μόνο για να ξεγελάς τους ανθρώπους. Αφού δεν κάνεις καθόλου αληθινό έργο, ακόμη κι αν παρέμενες εκεί όλη την ώρα, δεν θα πετύχαινες τίποτα. Προκύπτουν διάφορα προβλήματα στο έργο και σε ζητήματα που αφορούν επαγγελματικές πτυχές. Παρόλο που μπορείς να λύσεις κάποια από αυτά, δεν το κάνεις· αυτό είναι ήδη σοβαρή παράλειψη ευθύνης. Επιπλέον, έχουν τυφλωθεί τα μάτια και το μυαλό σου: Μερικές φορές, όταν ανακαλύπτεις προβλήματα, δεν μπορείς να διακρίνεις την ουσία τους. Δεν μπορείς να τα λύσεις, αλλά προσποιείσαι ότι μπορείς να τα χειριστείς· αντέχεις μόλις και μετά βίας, ενώ αρνείσαι κατηγορηματικά να συναναστραφείς μ’ εκείνους που κατανοούν την αλήθεια ή να τους συμβουλευτείς, και δεν αναφέρεις το ζήτημα στον Άνωθεν ούτε αναζητάς από Εκείνον. Γιατί; Μήπως φοβάσαι ότι θα κλαδευτείς; Μήπως φοβάσαι ότι ο Άνωθεν θα μάθει την αλήθεια για σένα και θα σε απομακρύνει από τα καθήκοντά σου; Άραγε, δεν δείχνει αυτό ότι εστιάζεις στη θέση χωρίς να υποστηρίζεις στο ελάχιστο το έργο του οίκου του Θεού; Πώς θα μπορούσες να κάνεις καλά το καθήκον σου έχοντας τέτοια νοοτροπία;

Όσο σημαντικό έργο και αν κάνει ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης, και όποια και αν είναι η φύση του έργου αυτού, προτεραιότητά του είναι να καταλάβει και να αντιληφθεί πώς πάει το έργο. Πρέπει να είναι εκεί αυτοπροσώπως για να παρακολουθεί τα πράγματα και να κάνει ερωτήσεις, παίρνοντας τις πληροφορίες του από πρώτο χέρι. Δεν πρέπει απλώς να βασίζεται σε φήμες ή να ακούει τις αναφορές των άλλων. Αντίθετα, πρέπει να παρατηρεί με τα μάτια του την κατάσταση του προσωπικού και το πώς εξελίσσεται το έργο, και να καταλαβαίνει τι δυσκολίες υπάρχουν, αν κάποιοι τομείς έρχονται σε αντίθεση με τις απαιτήσεις του Άνωθεν, αν υπάρχουν παραβιάσεις των αρχών, αν υπάρχει κάποια αναστάτωση ή διατάραξη, αν υπάρχει έλλειψη απαραίτητου εξοπλισμού ή σχετικού εκπαιδευτικού υλικού που αφορά το επαγγελματικό έργο —πρέπει να παραμένει ενήμερος για όλα αυτά. Όσες αναφορές κι αν ακούει κι όσες πληροφορίες κι αν συλλέγει από φήμες, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να υποκαταστήσει μια επίσκεψη αυτοπροσώπως· είναι πιο ακριβές και αξιόπιστο να δει τα πράγματα με τα ίδια του τα μάτια. Μόλις εξοικειωθεί με όλες τις πτυχές της κατάστασης, θα έχει μια καλή εικόνα του τι συμβαίνει. Θα πρέπει, ιδίως, να έχει σαφή και ακριβή αντίληψη για το ποιος έχει καλό επίπεδο και αξίζει να καλλιεργηθεί, καθώς μόνο αυτό του επιτρέπει να καλλιεργεί και ν’ αξιοποιεί σωστά τους ανθρώπους, κάτι που είναι καίριας σημασίας για να κάνουν καλά το έργο τους οι επικεφαλής και οι εργάτες. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να έχουν ένα μονοπάτι και κάποιες αρχές για να καλλιεργούν και να εκπαιδεύουν τους ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο. Επιπλέον, θα πρέπει ν’ αντιλαμβάνονται και να κατανοούν τα διαφόρων ειδών προβλήματα και δυσκολίες που υφίστανται στο εκκλησιαστικό έργο, και να ξέρουν πώς να τα λύνουν, ενώ θα πρέπει, επίσης, να έχουν δικές τους ιδέες και προτάσεις για το πώς θα προχωρήσει το έργο ή για τις μελλοντικές του προοπτικές. Αν μπορούν να μιλάνε ξεκάθαρα για τέτοια πράγματα με κλειστά μάτια, χωρίς αμφιβολίες ή επιφυλάξεις, τότε θα είναι πολύ ευκολότερο να εκτελεστεί το έργο. Κι όταν ένας επικεφαλής εργάζεται μ’ αυτόν τον τρόπο, θα εκπληρώνει τις ευθύνες του, έτσι δεν είναι; Θα πρέπει να γνωρίζει καλά πώς να λύνει τα προαναφερθέντα προβλήματα του έργου και θα πρέπει να συλλογίζεται συχνά αυτά τα πράγματα. Όταν συναντά δυσκολίες, θα πρέπει να συναναστρέφεται πάνω σ’ αυτά τα πράγματα και να τα συζητά με όλους, αναζητώντας την αλήθεια προκειμένου να λύσουν τα ζητήματα. Αν κάνει αληθινό έργο μ’ αυτόν τον τρόπο, πατώντας σταθερά και τα δύο πόδια του στο έδαφος, δεν θα υπάρχουν δυσκολίες που δεν μπορούν να λυθούν. Το κάνουν αυτό οι ψευδοεπικεφαλής; (Όχι.) Οι ψευδοεπικεφαλής ξέρουν μόνο πώς να προσποιούνται και να ξεγελούν τους ανθρώπους. Ενεργούν σαν να κατανοούν πράγματα που δεν κατανοούν, δεν μπορούν να λύσουν οποιαδήποτε πραγματικά προβλήματα και απασχολούνται μόνο με άχρηστα ζητήματα. Όταν τους ρωτάει κάποιος με τι είναι απασχολημένοι, εκείνοι λένε: «Εκεί που μέναμε μας έλειπαν κάποια μαξιλάρια και η ομάδα παραγωγής ταινιών χρειαζόταν ένα κομμάτι ύφασμα για τα κοστούμια, οπότε πήγα ν’ αγοράσω. Μια άλλη φορά, τελείωσαν τα υλικά στην κουζίνα και ο μάγειρας δεν μπορούσε να φύγει, οπότε έπρεπε να πάω ν’ αγοράσω, και με την ευκαιρία πήρα και μερικά σακιά αλεύρι. Έπρεπε να τα κάνω όλα αυτά μόνος μου». Ήταν πράγματι πολύ απασχολημένοι. Άραγε, δεν αμελούν τα πραγματικά τους καθήκοντα; Δεν νοιάζονται καθόλου ούτε κουβαλάνε κανένα φορτίο για ό,τι έχει να κάνει με το έργο που εμπίπτει στο πεδίο των ευθυνών τους ως επικεφαλής· απλώς επιζητούν να τα κουτσοβολεύουν. Το γεγονός ότι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και ότι είναι τυφλωμένα τα μάτια και το μυαλό τους είναι από μόνο του ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα και, σαν να μην έφτανε αυτό, δεν κουβαλάνε κανένα φορτίο και ενδίδουν στις ανέσεις, ενώ συχνά περνούν αρκετές μέρες σε κάποιο άνετο μέρος. Όταν κάποιος έχει ένα πρόβλημα και τους ψάχνει για να βρει μια λύση, εκείνοι είναι άφαντοι και κανείς δεν ξέρει με τι ασχολούνται στην πραγματικότητα. Διαχειρίζονται μόνοι τους τον χρόνο τους. Αυτήν την εβδομάδα, πραγματοποιούν ένα πρωί μια συνάθροιση για μια ομάδα, ξεκουράζονται το απόγευμα, κι έπειτα το βράδυ συγκεντρώνουν τους ανθρώπους που χειρίζονται γενικές υποθέσεις, για να συζητήσουν κάποια θέματα. Την επόμενη εβδομάδα, πραγματοποιούν μια συνάθροιση για τους υπευθύνους εξωτερικών υποθέσεων, και ρωτάνε χαλαρά: «Υπάρχουν δυσκολίες; Διαβάζατε τα λόγια του Θεού αυτό το διάστημα; Μήπως περιοριστήκατε ή αναστατωθήκατε στις επαφές σας με άπιστους;» Και αφού κάνουν αυτές τις λίγες ερωτήσεις, θεωρούν το θέμα λήξαν. Εν ριπή οφθαλμού, περνάει ένας μήνας. Τι έργο έχουν κάνει; Παρόλο που πραγματοποιούσαν συναθροίσεις για κάθε ομάδα με τη σειρά, δεν γνώριζαν τίποτα για την κατάσταση του έργου οποιασδήποτε ομάδας, ούτε έμαθαν ή ρώτησαν γι’ αυτήν, πόσο μάλλον συμμετείχαν στο έργο ή το κατεύθυναν σε κάθε ομάδα. Δεν συμμετείχαν στο έργο, δεν το παρακολούθησαν ούτε το διηύθυναν, αλλά έκαναν κάποια πράγματα με συνέπεια: έτρωγαν στην ώρα τους, κοιμόντουσαν στην ώρα τους και πραγματοποιούσαν συναθροίσεις στην ώρα τους. Η ζωή τους είναι αρκετά οργανωμένη, φροντίζουν καλά τον εαυτό τους, αλλά η εργασιακή τους απόδοση δεν είναι ικανοποιητική.

Κάποιοι επικεφαλής δεν εκπληρώνουν καθόλου τις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, δεν κάνουν το ουσιαστικό έργο της εκκλησίας, αλλά αντιθέτως εστιάζουν αποκλειστικά σε κάποιες ασήμαντες γενικές υποθέσεις. Ειδικεύονται στη διαχείριση της κουζίνας, ρωτώντας πάντα: «Τι θα φάμε σήμερα; Έχουμε καθόλου αυγά; Πόσο κρέας έχει μείνει; Αν μας τελείωσε, θα πάω ν’ αγοράσω». Θεωρούν το έργο της κουζίνας εξαιρετικά σημαντικό, περιφέρονται στην κουζίνα χωρίς λόγο, σκέφτονται διαρκώς πώς θα φάνε περισσότερο ψάρι και περισσότερο κρέας, πώς θ’ απολαύσουν περισσότερο, και τρώνε χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό. Ενώ οι άνθρωποι σε κάθε ομάδα είναι απασχολημένοι με το έργο τους και εστιάζουν στο να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους, αυτοί οι επικεφαλής εστιάζουν μόνο στο πώς θα τρώνε καλά και πώς θα ζουν μια αρκετά άνετη ζωή. Αφότου έγιναν επικεφαλής, όχι μόνο δεν έχουν δείξει ενδιαφέρον για το έργο της εκκλησίας και έχουν αποφύγει οποιαδήποτε σκληρή προσπάθεια, αλλά έχουν φροντίσει και να παραμείνουν στρουμπουλοί με ροδοκόκκινα μάγουλα. Τι κάνουν κάθε μέρα; Απασχολούνται με κάποιο έργο γενικών υποθέσεων, με κάποια ασήμαντα ζητήματα, και δεν έχουν κάνει καλά κανένα αληθινό έργο ούτε έχουν λύσει αληθινά προβλήματα. Κι ωστόσο, δεν νιώθουν καθόλου τύψεις στην καρδιά τους. Όλοι οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν το κύριο έργο της εκκλησίας ούτε λύνουν αληθινά προβλήματα. Από τη στιγμή που γίνονται επικεφαλής, σκέφτονται: «Απλώς πρέπει να βρω κάποιους ανθρώπους να κάνουν το συγκεκριμένο έργο, κι έπειτα δεν θα χρειάζεται να το κάνω εγώ ο ίδιος». Πιστεύουν ότι μόλις ορίσουν επόπτες για κάθε έργο, δεν τους μένει να κάνουν τίποτε άλλο. Θεωρούν ότι αυτό είναι το ηγετικό έργο και ότι έπειτα δικαιούνται ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης τους. Δεν συμμετέχουν σε κανένα αληθινό έργο, δεν παρακολουθούν ούτε διευθύνουν το έργο και δεν κάνουν διερευνήσεις ούτε έρευνα για να λύσουν προβλήματα. Άραγε, εκπληρώνουν τις ευθύνες ενός επικεφαλής; Μπορεί να γίνει σωστά το έργο της εκκλησίας μ’ αυτόν τον τρόπο; Όταν ο Άνωθεν τους ρωτάει πώς προχωράει το έργο, εκείνοι λένε: «Όλα κυλάνε ομαλά στο εκκλησιαστικό έργο. Για κάθε έργο υπάρχει ένας επόπτης που το χειρίζεται». Αν τους ρωτήσει περαιτέρω αν υπάρχουν προβλήματα στο έργο, εκείνοι απαντούν: «Δεν ξέρω. Πιθανότατα δεν υπάρχουν προβλήματα!» Αυτή είναι η στάση των ψευδοεπικεφαλής απέναντι στο έργο τους. Ως επικεφαλής, δείχνεις πλήρη ανευθυνότητα απέναντι στο έργο που σου ανατίθεται· αναθέτεις τα πάντα σε άλλους και ο ίδιος δεν παρακολουθείς, δεν ρωτάς ούτε παρέχεις βοήθεια στην επίλυση των προβλημάτων· απλώς κάθεσαι εκεί σαν εργοδότης που δεν ανακατεύεται. Δεν παραμελείς την ευθύνη σου; Δεν ενεργείς σαν αξιωματούχος; Δεν κάνεις συγκεκριμένο έργο, δεν παρακολουθείς το έργο, δεν λύνεις πραγματικά προβλήματα· άραγε, τέτοιοι επικεφαλής δεν είναι απλώς διακοσμητικοί; Δεν είναι ψευδοεπικεφαλής; Είναι η επιτομή των ψευδοεπικεφαλής. Το μόνο έργο που κάνει ένας ψευδοεπικεφαλής είναι ν’ ανοίγει το στόμα του και να δίνει εντολές, χωρίς να συμμετέχει πραγματικά στο έργο ή να το παρακολουθεί, ούτε ν’ αναζητά ή να εντοπίζει προβλήματα στο έργο. Ακόμη κι όταν εντοπίζει προβλήματα, δεν τα λύνει. Απλώς ενεργεί σαν εργοδότης που δεν ανακατεύεται και πιστεύει πως αυτό σημαίνει ότι κάνει έργο. Κι ωστόσο, το γεγονός ότι ηγείται μ’ αυτόν τον τρόπο δεν αναστατώνει την ηρεμία του· ζει άνετα την κάθε μέρα και είναι πάντα ευδιάθετος. Πώς μπορεί και χαμογελάει μετά απ’ όλα αυτά; Διαπίστωσα ένα γεγονός: Αυτοί οι άνθρωποι είναι εντελώς ξεδιάντροποι. Δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο ως επικεφαλής, απλώς αναθέτουν σε κάποιους ανθρώπους να κάνουν κάποιες εργασίες και θεωρούν το θέμα λήξαν. Δεν τους βλέπεις ποτέ στον χώρο εργασίας· δεν έχουν ιδέα για την πρόοδο ούτε για τα αποτελέσματα του εκκλησιαστικού έργου, κι ωστόσο πιστεύουν ότι είναι ικανοί και ότι ανταποκρίνονται στα πρότυπα ως επικεφαλής. Αυτή είναι η επιτομή ενός ψευδοεπικεφαλής που δεν κάνει καθόλου πραγματικό έργο. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν έχουν κανένα φορτίο για το εκκλησιαστικό έργο, δεν ανησυχούν ούτε αγχώνονται, όσα προβλήματα κι αν προκύψουν· τους αρκεί ν’ ασχολούνται απλώς με κάποιες γενικές υποθέσεις κι έπειτα νομίζουν ότι έχουν κάνει πραγματικό έργο. Όσο κι αν εκθέτει ο Άνωθεν τους ψευδοεπικεφαλής, εκείνοι δεν νιώθουν άσχημα μέσα τους ούτε βλέπουν τον εαυτό τους σ’ αυτήν την έκθεση· δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε μετανοούν. Άραγε, δεν λείπει η συνείδηση και η λογική από αυτούς τους ανθρώπους; Είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπίζει έτσι το εκκλησιαστικό έργο κάποιος που έχει πραγματικά συνείδηση και λογική; Σίγουρα όχι.

Γενικά, οι άνθρωποι που έχουν έστω και λίγη συνείδηση και λογική, όταν ακούνε την έκθεση των διαφόρων εκδηλώσεων των ψευδοεπικεφαλής και συγκρίνουν τον εαυτό τους μ’ αυτές τις περιγραφές, θα μπορούν λίγο-πολύ να διακρίνουν ότι υπάρχει κάποιο στοιχείο του εαυτού τους σ’ αυτές τις περιγραφές. Θα κοκκινίσουν, θα τους πιάσει νευρικότητα, θα αισθανθούν άσχημα μέσα τους, θα νιώσουν ότι έχουν χρέος στον Θεό και θ’ αποφασίσουν κρυφά το εξής: «Στο παρελθόν, ενέδιδα στις ανέσεις της σάρκας, δεν έκανα καλά το έργο μου, δεν εκπλήρωνα τις ευθύνες μου, δεν έκανα αληθινό έργο, ήμουν ανίδεος όταν με ρωτούσαν, ήθελα μονίμως να λουφάρω και προσποιούμουν συνεχώς, επειδή φοβόμουν ότι μόλις έβλεπαν οι άλλοι τι πραγματικά συνέβαινε μ’ εμένα, θα έχανα τη φήμη και τη θέση μου, και δεν θα μπορούσα να παραμείνω στη θέση του επικεφαλής. Μόνο τώρα βλέπω ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι ξεδιάντροπη και δεν μπορεί να συνεχιστεί. Πρέπει να είμαι λίγο πιο σοβαρός όταν αναλαμβάνω δράση και να καταβάλλω την απαιτούμενη προσπάθεια. Αν συνεχίσω να μην τα πηγαίνω καλά, κάτι τέτοιο θα ήταν ασυγχώρητο· θα με κατηγορούσε η συνείδησή μου!» Τέτοιοι ψευδοεπικεφαλής έχουν ακόμα κάποια ανθρώπινη φύση και συνείδηση· τουλάχιστον, έχουν επίγνωση στη συνείδησή τους. Αφού ακούσουν την έκθεσή Μου, βλέπουν τον εαυτό τους σ’ αυτά τα λόγια και προβληματίζονται· κάνουν αυτοκριτική: «Πραγματικά δεν έχω κάνει καθόλου αληθινό έργο ούτε έχω λύσει αληθινά προβλήματα. Δεν αξίζω την ανάθεση από τον Θεό ούτε τον τίτλο του επικεφαλής. Τι πρέπει να κάνω, λοιπόν; Πρέπει να επανορθώσω. Στο εξής, πρέπει να στρωθώ στη δουλειά και να λύνω αληθινά προβλήματα, να συμμετέχω σε κάθε συγκεκριμένη εργασία, να μη λουφάρω, να μην προσποιούμαι και να ενεργώ στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τις καρδιές των ανθρώπων και τις πιο μύχιες σκέψεις τους. Ο Θεός γνωρίζει την πραγματική αξία όλων· είτε κάνω κάτι καλά είτε άσχημα, το πιο σημαντικό είναι να το κάνω με όλη μου την καρδιά. Αν δεν μπορώ να κάνω ούτε αυτό, άραγε μπορώ ν’ αποκαλούμαι άνθρωπος;» Το να μπορεί κάποιος να κάνει αυτοκριτική μ’ αυτόν τον τρόπο σημαίνει ότι έχει συνείδηση. Οι άνθρωποι που δεν έχουν συνείδηση, όσο κι αν τους εκθέσεις, δεν κοκκινίζουν ούτε νιώθουν την καρδιά τους να χτυπάει σαν τρελή· απλώς συνεχίζουν να κάνουν ό,τι θέλουν. Ακόμη κι αν δουν τον εαυτό τους σ’ αυτό που έχει εκθέσει ο Θεός, παραμένουν αδιάφοροι. Σκέφτονται το εξής: «Δεν είναι κι ότι με ανέφερε ονομαστικά. Γιατί να φοβάμαι; Έχω καλό επίπεδο, είμαι ταλαντούχος· ο οίκος του Θεού δεν μπορεί χωρίς εμένα! Και τι έγινε αν δεν κάνω καθόλου αληθινό έργο; Ναι μεν δεν το κάνω εγώ ο ίδιος, αλλά βάζω κάποιον άλλο να το κάνει· όπως και να ‘χει, πάντως, το έργο γίνεται, έτσι δεν είναι; Σε κάθε περίπτωση, ολοκληρώνω κάθε εργασία που μου ζητάς να κάνω, σε όποιον κι αν την αναθέτω. Έχω καλό επίπεδο, οπότε εργάζομαι έξυπνα. Στο εξής, θα συνεχίσω να τα κουτσοβολεύω και ν’ απολαμβάνω τη ζωή όπως μου αρέσει». Όσο κι αν αναλύω ή εκθέτω τους ψευδοεπικεφαλής επειδή δεν κάνουν αληθινό έργο, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι, εντελώς ανυποψίαστοι: «Ας σκέφτονται οι άλλοι ό,τι θέλουν και ας με βλέπουν όπως θέλουν να με βλέπουν· δεν πρόκειται να το κάνω!» Έχουν συνείδηση τέτοιοι ψευδοεπικεφαλής; (Όχι.) Αυτή είναι η τέταρτη φορά που συναναστρεφόμαστε πάνω στην έκθεση των διαφόρων εκδηλώσεων των ψευδοεπικεφαλής, και κάθε φορά που εκθέτω αυτούς τους ανθρώπους, όσοι έχουν έστω και λίγη συνείδηση νιώθουν ότι κάθονται στα καρφιά, αισθάνονται ανασφαλείς επειδή δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, και αποφασίζουν κρυφά να μετανοήσουν γρήγορα και να κάνουν πλήρη μεταστροφή. Την ίδια στιγμή, όσοι δεν έχουν συνείδηση είναι εξαιρετικά ξεδιάντροποι· δεν νιώθουν απολύτως τίποτα. Όσο κι αν συναναστρέφομαι, εκείνοι απλώς συνεχίζουν να ζουν την κάθε τους μέρα όπως συνήθως, απολαμβάνοντας τη ζωή όπως επιθυμούν. Όταν τους ρωτάς: «Κάποιοι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για το ευαγγελικό έργο, κάποιοι για το μεταφραστικό έργο και κάποιοι άλλοι για το έργο παραγωγής ταινιών. Εσύ για ποιο συγκεκριμένο έργο είσαι υπεύθυνος;» εκείνοι λένε: «Παρόλο που δεν έχω κάνει κάποιο συγκεκριμένο έργο, εποπτεύω τα πάντα. Πραγματοποιώ συναθροίσεις γι’ αυτούς». Αν έπειτα τους ρωτήσεις: «Πόσες συναθροίσεις πραγματοποιείς σ’ έναν μήνα;» εκείνοι θ’ απαντήσουν: «Τουλάχιστον μία μεγάλη συνάθροιση κάθε μήνα και μία μικρή κάθε δεκαπενθήμερο». Κι όταν τους ρωτήσεις: «Εκτός από τις συναθροίσεις, ποιο συγκεκριμένο έργο έχεις κάνει;» εκείνοι θ’ απαντήσουν: «Όταν είμαι συνεχώς τόσο απασχολημένος με τις συναθροίσεις, ποιο συγκεκριμένο έργο μπορώ να κάνω; Εξάλλου, το πεδίο που διαχειρίζομαι είναι τόσο ευρύ που δεν έχω χρόνο για συγκεκριμένο έργο». Αυτοί οι ψευδοεπικεφαλής πιστεύουν ότι τα κάνουν όλα σωστά· είναι πολύ σταθεροί και ακλόνητοι επικεφαλής! Όσο κι αν εκτεθούν και κλαδευτούν, δεν στενοχωριούνται ούτε λίγο. Αν Μου ζητούσε κάποιος να κάνω μια συγκεκριμένη εργασία, όπως να μαγειρέψω για πέντε ανθρώπους, αλλά είχα ετοιμάσει αρκετό φαγητό μόνο για τέσσερις, θα ένιωθα άβολα που δεν είχα ετοιμάσει αρκετό και θα ένιωθα τύψεις που δεν τους τάισα όλους καλά. Έπειτα, θα σκεφτόμουν πώς να επανορθώσω, φροντίζοντας να κάνω σωστούς υπολογισμούς την επόμενη φορά, ώστε να φάνε όλοι αρκετό φαγητό. Κι αν κάποιος έλεγε ότι το φαγητό ήταν πολύ αλμυρό, θα ένιωθα και πάλι άσχημα. Θα ρωτούσα ποιο πιάτο ήταν πολύ αλμυρό κι έπειτα θα ρωτούσα τους άλλους αν ήταν κατάλληλα τα καρυκεύματα. Παρόλο που είναι δύσκολο να ικανοποιήσει κανείς τους πάντες, πρέπει να προσπαθώ με κάθε δυνατό μέσο να κάνω καλά τη δουλειά Μου. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κάποιος τις ευθύνες του· αυτή είναι η λογική που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι. Πρέπει πάντα να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου· όποια κι αν είναι η εργασία, πρέπει εσύ ο ίδιος να συμμετέχεις σ’ αυτήν. Αν κάποιος έχει μια διαφορετική γνώμη —όποιος κι αν είναι αυτός— και συνειδητοποιήσεις ότι έχεις άδικο και νιώσεις άσχημα αφού την ακούσεις, τότε πρέπει να κάνεις διορθώσεις και στο εξής οτιδήποτε κάνεις να το κάνεις με την καρδιά σου, να το κάνεις καλά, ακόμη κι αν χρειαστεί να υπομείνεις κάποια κακουχία. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν νιώθουν έτσι, οπότε δεν υπομένουν καμία απολύτως κακουχία. Αφού ακούσουν αυτά τα γεγονότα για την έκθεση των ψευδοεπικεφαλής, δεν νιώθουν απολύτως τίποτα· εξακολουθούν ν’ απολαμβάνουν το φαγητό τους, να κοιμούνται καλά και να κάνουν τη ζωή τους, με το ίδιο κέφι κάθε μέρα, και χωρίς να αισθάνονται ότι κουβαλάνε ένα βαρύ φορτίο στους ώμους τους ή να νιώθουν ενοχές. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Τέτοιοι άνθρωποι έχουν πρόβλημα με τον χαρακτήρα τους: Δεν έχουν συνείδηση, τους λείπει η λογική και έχουν ποταπό χαρακτήρα. Παρόλο που έχω εκθέσει επί μακρόν τις διάφορες εκδηλώσεις των ψευδοεπικεφαλής —τόσο από μια θετική οπτική, μέσα από την παροχή και τη συναναστροφή, όσο και από μια αρνητική οπτική, μέσα από την έκθεση και την ανάλυσή τους— κάποιοι ψευδοεπικεφαλής και πάλι δεν μπορούν ν’ αναγνωρίσουν τα προβλήματά τους ούτε σκοπεύουν ποτέ να κάνουν αυτοκριτική και να μετανοήσουν. Αν δεν υπήρχε καμία επίβλεψη και παρότρυνση από τον Άνωθεν, θα συνέχιζαν να τα κουτσοβολεύουν με το έργο τους όσο περισσότερο μπορούν, χωρίς ν’ αλλάζουν καθόλου πορεία. Όσο κι αν τους εκθέτω, εκείνοι κάθονται εκεί ατάραχοι και εντελώς ανυποψίαστοι. Δεν είναι υπερβολικά ξεδιάντροποι; Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι για επικεφαλής ή εργάτες· έχουν τόσο ποταπό χαρακτήρα που δεν ξέρουν τι θα πει ντροπή! Οι κανονικοί άνθρωποι, ακόμη κι αν άκουγαν απλώς κάποιον ν’ αναφέρει τις ελλείψεις τους, τα ψεγάδια τους, ή οτιδήποτε ανάρμοστο ή αντίθετο με τις αρχές σε ό,τι έχουν κάνει —πόσο μάλλον αν τους εξέθετε κάποιος συγκεκριμένα— θα ήταν δύσκολο να το αντέξουν, θα ένιωθαν ταπεινωμένοι και θα πικραίνονταν, και θα σκεφτόντουσαν πώς ν’ αλλάξουν και να διορθωθούν. Την ίδια στιγμή, αυτοί οι ψευδοεπικεφαλής προκαλούν απόλυτο χάος στο έργο τους, κι ωστόσο ζουν με καθαρή συνείδηση, δεν ανησυχούν ούτε αγχώνονται και παραμένουν εντελώς ανυποψίαστοι όσο κι αν εκτεθούν· μάλιστα, βρίσκουν μέρη για να κρύβονται και να χαλαρώνουν, και είναι πάντα άφαντοι. Πραγματικά δεν ξέρουν τι θα πει ντροπή!