Μόλις τώρα, συναναστράφηκα σχετικά με τα διάφορα είδη ανθρώπων που είναι άπληστοι για το φαγητό, τον ύπνο και τη διασκέδαση. Υπάρχει κι ένα ακόμα είδος ανθρώπου. Αρχικά, όταν επιλέγονται οι επόπτες, ο άνθρωπος αυτού του είδους θεωρείται κατάλληλος για τον ρόλο από κάθε άποψη, και όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές είναι πρόθυμοι να τον επιλέξουν. Πιστεύουν ότι αυτός ο άνθρωπος έχει καλή ανθρώπινη φύση, ότι είναι ενθουσιώδης και ειδήμων στο επάγγελμά του, καθώς και ότι είναι από κάθε άποψη ο καλύτερος και ο πιο δυνατός στην ομάδα, άρα είναι η προφανής επιλογή για τη θέση του επόπτη. Ωστόσο, αυτός ο άνθρωπος, λίγο μετά την επιλογή του, αρχίζει να νιώθει συχνά υπνηλία, ακόμη και κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων. Όταν του μιλάνε οι άλλοι, εκείνος είναι μονίμως σε σύγχυση και δίνει άσχετες απαντήσεις στις ερωτήσεις. Δεν ήταν έτσι στο παρελθόν· γιατί, λοιπόν, μοιάζει ξαφνικά να έχει γίνει άλλος άνθρωπος; Αργότερα, κάποιος ανακαλύπτει άθελά του ότι οι συζητήσεις που έχει αυτός ο επόπτης μ’ ένα συγκεκριμένο άτομο υποδηλώνουν πως οι δυο τους έχουν ερωτική σχέση, και αρχίζουν οι εικασίες για το κατά πόσο έχουν όντως ερωτική σχέση. Όσο αυτό το ζήτημα γίνεται πιο εμφανές, αυτός ο επόπτης φαίνεται ολοένα και πιο μπερδεμένος. Όταν κάποιος τον ρωτάει κάτι ή του μιλάει για κάτι, εκείνος δεν δίνει πλέον τόσο γρήγορες απαντήσεις, και δεν είναι τόσο σαφής και κατανοητός όσο ήταν κάποτε. Αρχίζει να κάνει όλο και λιγότερο από το έργο που οφείλει να κάνει ένας επόπτης και έχει όλο και λιγότερο ενθουσιασμό για την εκτέλεση του καθήκοντός του. Είναι σαν να έχει γίνει άλλος άνθρωπος· ενδιαφέρεται περισσότερο από ό,τι πριν για τα ρούχα του και την ατομική του περιποίηση. Υπάρχει πρόβλημα εδώ. Στο παρελθόν, κατά τις περιόδους έντονης εργασίας, σπάνια έκανε μπάνιο· όμως τώρα, πλένει το πρόσωπό του δύο φορές την ημέρα, και σε κάθε ευκαιρία χτενίζει τα μαλλιά του και κοιτάζεται στον καθρέφτη, ενώ ρωτάει διαρκώς τους άλλους: «Πιστεύεις ότι το δέρμα μου έχει ξανοίξει ή έχει σκουρύνει τελευταία; Γιατί μου φαίνεται ότι έχει σκουρύνει;» Εκείνοι απαντούν: «Είναι τόσο επιπόλαιο να μιλάς εσύ, ένας επόπτης, για τέτοια πράγματα. Έχει καμιά σημασία αν ξάνοιξε ή αν σκούρυνε;» Μιλάει διαρκώς γι’ αυτά τα ασήμαντα θέματα και δεν έχει κέφι να κάνει το έργο του. Όποτε του δίνεται η ευκαιρία, μιλάει για ρούχα, για τις γυναίκες, για τους άνδρες, για τον έρωτα και για το τι είδους συζύγους θα πρέπει να επιλέγουν οι άνθρωποι, αλλά δεν συζητάει ποτέ για τα ζητήματα που σχετίζονται με την εκτέλεση των καθηκόντων του ή για τον τρόπο επίλυσής τους. Δεν υπάρχει πρόβλημα εδώ; Άραγε, μπορεί με όλα αυτά να κάνει έργο; (Όχι, δεν μπορεί.) Έχει αλλάξει η νοοτροπία του και δεν απασχολούν πλέον τη σκέψη του ζητήματα που έχουν να κάνουν με την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Αντιθέτως, όλη μέρα απασχολούν το μυαλό του σκέψεις για το πώς να συνάψει ερωτικές σχέσεις, πώς να ντυθεί και πώς να προσελκύσει το αντίθετο φύλο. Οι άπιστοι έχουν μια φράση: «πέφτει κανείς στην παγίδα του έρωτα». Άραγε, είναι έρωτας αυτό; Όχι, είναι ένας βαθύς λάκκος! Μόλις πέσεις μέσα, δεν μπορείς να ξαναβγείς. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσα σ’ εκείνους που κάνουν τα καθήκοντά τους; (Ναι.) Ενώ ο οίκος του Θεού δεν παρεμβαίνει στους ανθρώπους που αναζητούν ερωτικούς συντρόφους, αν αυτοί οι άνθρωποι αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή και επηρεάζουν το έργο της εκκλησίας, πρέπει να εκκαθαριστούν. Αυτά τα ζευγάρια θα πρέπει να φύγουν και να βγουν ραντεβού μόνοι τους, και να μην επηρεάζουν άλλους ανθρώπους. Αν είσαι κάποιος που έχει αποφασίσει ν’ αφιερώσει όλη του τη ζωή για να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό και έχεις αποφασίσει να μη συνάπτεις ερωτικές σχέσεις, τότε εστίασε στο να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό. Αν έχεις συνάψει μια ερωτική σχέση και δεν έχεις πια όρεξη να κάνεις το έργο σου, τότε δεν πρέπει να εκτελείς το καθήκον ενός επόπτη και ο οίκος του Θεού θα επιλέξει κάποιον άλλον για τη θέση. Το έργο του οίκου του Θεού δεν πρέπει να καθυστερεί ούτε να επηρεάζεται από τη δική σου ερωτική σχέση. Το έργο πρέπει να συνεχιστεί. Πώς μπορεί να συνεχιστεί; Με την επιλογή ενός άλλου επόπτη που δεν έχει κάποια ερωτική σχέση, που διαθέτει ισχυρές επαγγελματικές δεξιότητες και μπορεί να επωμιστεί το έργο, ώστε να του ανατεθεί το έργο σου. Ο οίκος του Θεού λειτουργεί πάντα μ’ αυτόν τον τρόπο και αυτή η αρχή παραμένει αμετάβλητη. Κάποιοι επόπτες λένε: «Η ερωτική μου σχέση δεν επηρεάζει το έργο μου· αφήστε με να συνεχίσω να είμαι επόπτης». Άραγε, μπορούμε να πιστέψουμε αυτήν τη δήλωση; (Όχι, δεν μπορούμε.) Γιατί δεν μπορούμε να την πιστέψουμε; Επειδή όλοι μπορούν να δουν τα γεγονότα! Όταν ένας άνθρωπος έχει μια ερωτική σχέση, το μόνο που σκέφτεται είναι ο ερωτικός του σύντροφος και η καρδιά του είναι απασχολημένη μ’ αυτά τα ζητήματα, οπότε νιώθει συχνά υπνηλία κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων και δεν μπορεί να κάνει τα καθήκοντά του. Επομένως, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο οίκος του Θεού τέτοιους ανθρώπους είναι κατάλληλος και συνάδει με τις αρχές. Ο οίκος του Θεού δεν σ’ εμποδίζει να βγεις ραντεβού ούτε σου στερεί την ελευθερία να το κάνεις. Μπορείς να βγεις ραντεβού με κάποιον όσο τραβάει η όρεξή σου: αυτό είναι δική σου απόφαση, εφόσον δεν το μετανιώσεις και δεν κλάψεις γι’ αυτό αργότερα. Κάποιοι επόπτες έχουν απομακρυνθεί από τα καθήκοντά τους επειδή είχαν μια ερωτική σχέση. Ορισμένοι άνθρωποι ρωτάνε: «Δεν επιτρέπεται σ’ έναν άνθρωπο να πιστεύει στον Θεό αν έχει μια ερωτική σχέση;» Ο οίκος του Θεού δεν το είπε ποτέ αυτό. Μήπως ο οίκος του Θεού απορρίπτει ή αποβάλλει όλους εκείνους που συνάπτουν ερωτικές σχέσεις; (Όχι.) Αν έχεις μια ερωτική σχέση, τότε δεν μπορείς να είσαι επόπτης, επικεφαλής ή εργάτης, και αν δεν κάνεις με αφοσίωση τα καθήκοντά σου, τότε θα πρέπει να εγκαταλείψεις την εκκλησία πλήρους απασχόλησης. Μήπως έχει πει κανείς ότι δεν σου επιτρέπεται πλέον να πιστεύεις στον Θεό ή ότι θ’ αποβληθείς; Μήπως έχει αποφανθεί κανείς ότι δεν μπορείς να σωθείς ή ότι θα είσαι καταραμένος; (Όχι.) Ο οίκος του Θεού δεν είπε ποτέ τέτοια πράγματα. Ο οίκος του Θεού δεν παρεμβαίνει καθόλου στις προσωπικές σου επιλογές και στην ελευθερία σου· δεν σου στερεί καμία ελευθερία, σου δίνει ελευθερία. Ωστόσο, όταν πρόκειται για επόπτες τέτοιου είδους, η αρχή που ακολουθεί ο οίκος του Θεού για να τους αντιμετωπίσει είναι να τους απαλλάσσει από τα καθήκοντά τους και να βρίσκει έναν κατάλληλο άνθρωπο για να πάρει τη θέση τους. Αν είναι κατάλληλοι για να συνεχίσουν να κάνουν ένα καθήκον, μπορούν να παραμείνουν στην εκκλησία. Αν όχι, θα διωχθούν. Δεν θα τους χτυπήσει κανείς ούτε θα τους επιτεθεί λεκτικά ή θα τους εξευτελίσει. Δεν είναι κάτι το ντροπιαστικό· είναι κάτι πολύ φυσιολογικό. Όταν, λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται από τις θέσεις τους ή στέλνονται σε συνηθισμένες εκκλησίες επειδή έχουν ερωτικές σχέσεις, είναι ντροπιαστικό αυτό; Απλώς υποδηλώνει ότι δεν έχουν αφοσίωση όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, ότι δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια και ότι δεν κουβαλάνε κανένα απολύτως φορτίο για τη ζωή-είσοδό τους. Ένας τέτοιος επόπτης δεν ασχολείται με το έργο του· εστιάζει μόνο στις ερωτικές σχέσεις, με αποτέλεσμα να καθυστερεί το εκκλησιαστικό έργο, και έχει ήδη επηρεάσει την πρόοδο του έργου της εκκλησίας. Δεν είναι αυτό σοβαρό πρόβλημα; (Ναι.) Επομένως, ένας τέτοιος επόπτης δεν είναι κατάλληλος για να παραμείνει και θα πρέπει ν’ απομακρυνθεί από τη θέση του. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι πολύ βιαστικό ν’ απομακρυνθεί;» Αν απομακρυνθεί μέσα στις πρώτες μια-δυο μέρες από την έναρξη της ερωτικής του σχέσης, τότε ίσως θεωρηθεί βιαστικό. Αν, όμως, έχουν περάσει τρεις με πέντε μήνες, τότε θα θεωρούταν και πάλι βιαστικό; (Όχι.) Είναι ήδη αργά για την απόφαση, το έργο έχει ήδη καθυστερήσει πάρα πολύ· πώς γίνεται να μην ανησυχείς γι’ αυτό; Δεν είναι πρόβλημα αυτό; (Ναι.)

Οι ψευδο-επικεφαλής δεν ρωτούν ποτέ για τους επιβλέποντες που δεν κάνουν πραγματικό έργο ή που δεν ασχολούνται με το έργο που έχουν να κάνουν. Πιστεύουν ότι χρειάζεται απλώς να επιλέξουν έναν επόπτη και ότι έτσι λήγει το ζήτημα· ότι μετά ο επόπτης θα μπορεί να χειρίζεται μόνος του όλα τα ζητήματα του έργου. Έτσι, οι ψευδο-επικεφαλής απλώς πραγματοποιούν συναθροίσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα και δεν επιβλέπουν το έργο ούτε ρωτούν πώς προχωράει, κι αντίθετα συμπεριφέρονται σαν αφεντικά που δεν ανακατεύονται. Αν κάποιος αναφέρει ένα πρόβλημα μ’ έναν επόπτη, ένας ψευδο-επικεφαλής θα πει: «Είναι απλώς ένα δευτερεύον πρόβλημα, όλα καλά. Μπορείτε να το χειριστείτε μόνοι σας. Μη ρωτάτε εμένα». Ο άνθρωπος που ανέφερε το πρόβλημα λέει: «Αυτός ο επόπτης είναι ένας λαίμαργος τεμπέλης. Εστιάζει μόνο στο φαγητό και στη διασκέδαση, και είναι χαραμοφάης. Δεν θέλει να υποφέρει ούτε λίγες κακουχίες στο καθήκον του, πάντα λουφάρει με δόλιο τρόπο και βρίσκει δικαιολογίες για ν’ αποφύγει το έργο του και ν’ απαλλαγεί απ’ τις ευθύνες του. Δεν είναι κατάλληλος για επόπτης». Ο ψευδο-επικεφαλής θ’ απαντήσει: «Ήταν εξαιρετικός όταν επιλέχθηκε ως επόπτης. Αυτό που λες δεν είναι αλήθεια ή, ακόμα κι αν είναι, πρόκειται απλώς για μια προσωρινή εκδήλωση». Ο ψευδο-επικεφαλής δεν θα προσπαθήσει να μάθει περισσότερα για την περίπτωση του επόπτη· αντιθέτως, θα κρίνει και θ’ αποφανθεί για το ζήτημα με βάση τις δικές του προηγούμενες εντυπώσεις για τον συγκεκριμένο επόπτη. Όποιος κι αν αναφέρει προβλήματα που αφορούν τον επόπτη, ο ψευδο-επικεφαλής θα τον αγνοήσει. Ο επόπτης δεν κάνει πραγματικό έργο και το έργο της εκκλησίας έχει σχεδόν σταματήσει να γίνεται, αλλά ο ψευδο-επικεφαλής δεν νοιάζεται, είναι σαν να μην τον αφορά καν. Είναι αρκετά εμετικό το γεγονός ότι κάνει τα στραβά μάτια όταν κάποιος αναφέρει τα προβλήματα του επόπτη. Ποιο είναι, όμως, το πιο απεχθές από όλα; Όταν οι άνθρωποι του αναφέρουν πραγματικά σοβαρά προβλήματα του επόπτη, εκείνος δεν προσπαθεί να τα λύσει, και μάλιστα βρίσκει κάθε λογής δικαιολογίες: «Τον γνωρίζω αυτόν τον επόπτη· πιστεύει αληθινά στον Θεό, ποτέ δεν θα είχε προβλήματα. Ακόμη κι αν είχε κάποιο μικρό ζήτημα, ο Θεός θα τον προστάτευε και θα τον πειθαρχούσε. Αν κάνει λάθη, αυτό είναι ανάμεσα σ’ εκείνον και στον Θεό· εμείς δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτό». Οι ψευδο-επικεφαλής εργάζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Παριστάνουν ότι κατανοούν την αλήθεια και ότι έχουν πίστη, αλλά απλώς προκαλούν χάος στο εκκλησιαστικό έργο· το εκκλησιαστικό έργο μπορεί ακόμα και να σταματήσει κι εκείνοι να εξακολουθούν να παριστάνουν τους ανήξερους. Άραγε, οι ψευδο-επικεφαλής δεν ενεργούν υπερβολικά σαν χαρτογιακάδες; Είναι ανίκανοι να κάνουν οι ίδιοι αληθινό έργο και δεν είναι σχολαστικοί ούτε σε σχέση με το έργο των επικεφαλής των ομάδων και των εποπτών· δεν το παρακολουθούν ούτε ρωτάνε σχετικά. Η άποψή τους για τους ανθρώπους βασίζεται μόνο στις δικές τους εντυπώσεις και φαντασιοκοπίες. Όταν βλέπουν κάποιον να έχει καλές επιδόσεις για ένα διάστημα, πιστεύουν ότι αυτός ο άνθρωπος θα είναι για πάντα καλός, ότι δεν πρόκειται ν’ αλλάξει· δεν πιστεύουν κανέναν που λέει ότι υπάρχει πρόβλημα μ’ αυτόν τον άνθρωπο, και όταν κάποιος τους προειδοποιεί γι’ αυτόν τον άνθρωπο, τον αγνοούν. Πιστεύετε ότι οι ψευδο-επικεφαλής είναι ηλίθιοι; Είναι ηλίθιοι και ανόητοι. Γιατί είναι ηλίθιοι; Εμπιστεύονται αβασάνιστα έναν άνθρωπο, νομίζοντας ότι επειδή, όταν επιλέχθηκε, έδωσε έναν όρκο και δεσμεύτηκε και προσευχήθηκε με δάκρυα στο πρόσωπό του, αυτό σημαίνει ότι είναι άξιος εμπιστοσύνης και ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν ποτέ προβλήματα μαζί του όταν αναλάβει έργο. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν κατανοούν καθόλου τη φύση των ανθρώπων· είναι ανίδεοι για τις αληθινές συνθήκες του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους. Λένε: «Πώς θα μπορούσε ν’ αλλάξει κάποιος προς το χειρότερο, όταν έχει επιλεγεί ως επόπτης; Πώς θα μπορούσε ν’ αποφύγει το έργο του κάποιος που φαίνεται τόσο σχολαστικός και αξιόπιστος; Δεν θα μπορούσε, έτσι δεν είναι; Είναι πολύ ακέραιος». Επειδή οι ψευδο-επικεφαλής έχουν βασιστεί υπερβολικά στις φαντασιοκοπίες και στα συναισθήματά τους, καταλήγουν ανίκανοι να λύσουν έγκαιρα τα πολλά προβλήματα που προκύπτουν στο εκκλησιαστικό έργο, και δεν μπορούν ν’ απαλλάξουν άμεσα από τα καθήκοντά του τον εμπλεκόμενο επόπτη και να του αναθέσουν διαφορετικά καθήκοντα. Είναι όντως ψευδο-επικεφαλής. Και ποιο ακριβώς είναι το ζήτημα εδώ; Μήπως η προσέγγιση των ψευδο-επικεφαλής απέναντι στο έργο τους έχει καμία σχέση με την επιπολαιότητα; Από τη μία πλευρά, βλέπουν ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας πραγματοποιεί λυσσαλέα συλλήψεις ενάντια στον εκλεκτό λαό του Θεού, οπότε, για να παραμείνουν ασφαλείς, αναθέτουν τυχαία σε κάποιον ν’ αναλάβει το έργο, πιστεύοντας ότι έτσι θα λυθεί το πρόβλημα και ότι δεν χρειάζεται να δώσουν σ’ αυτό περισσότερη σημασία. Τι σκέφτονται βαθιά μέσα τους; «Αυτό το περιβάλλον είναι πολύ εχθρικό. Πρέπει να κρυφτώ για λίγο». Αυτό δείχνει ότι ποθούν τις ανέσεις της σάρκας, έτσι δεν είναι; Από την άλλη πλευρά, οι ψευδο-επικεφαλής έχουν ένα μοιραίο ελάττωμα: Εμπιστεύονται γρήγορα τους ανθρώπους, με βάση τις δικές τους φαντασιοκοπίες. Κι αυτό προκαλείται από το γεγονός ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Πώς αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού την ουσία του διεφθαρμένου γένους των ανθρώπων; Γιατί πρέπει να εμπιστεύονται τους ανθρώπους, όταν δεν τους εμπιστεύεται ο Θεός; Οι ψευδο-επικεφαλής είναι υπερβολικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι, έτσι δεν είναι; Σκέφτονται το εξής: «Δεν μπορεί να έχω κρίνει λάθος αυτόν τον άνθρωπο, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν προβλήματα στον άνθρωπο που εγώ έχω κρίνει κατάλληλο· σε καμία περίπτωση δεν είναι κάποιος που ενδίδει στο φαγητό, στο ποτό και στη διασκέδαση ούτε κάποιος που του αρέσουν οι ανέσεις και μισεί τη σκληρή δουλειά. Είναι απολύτως αξιόπιστος και σίγουρα μπορεί να βασιστεί κανείς πάνω του. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει· αν άλλαζε, αυτό θα σήμαινε ότι έκανα λάθος γι’ αυτόν, έτσι δεν είναι;» Τι είδους συλλογιστική είναι αυτή; Μήπως είσαι κάποιου είδους ειδικός; Μήπως έχεις όραση με ακτίνες Χ; Μήπως έχεις αυτήν την ιδιαίτερη δεξιότητα; Ακόμη κι αν ζούσες μ’ έναν άνθρωπο για ένα-δυο χρόνια, θα μπορούσες άραγε να διακρίνεις το αληθινό του πρόσωπο αν δεν υπήρχε ένα κατάλληλο περιβάλλον ώστε ν’ απογυμνωθεί εντελώς η φύση-ουσία του; Αν δεν τον αποκάλυπτε ο Θεός, θα μπορούσες να ζεις στο πλευρό του για τρία ή ακόμα και για πέντε χρόνια, και να δυσκολευόσουν ακόμα να διακρίνεις ποια ακριβώς είναι η φύση-ουσία του. Και πόσο περισσότερο ισχύει αυτό όταν βλέπεις σπάνια έναν άνθρωπο και βρίσκεσαι μαζί του αραιά και πού; Οι ψευδο-επικεφαλής εμπιστεύονται αβασάνιστα έναν άνθρωπο, με βάση μια προσωρινή εντύπωση ή τη θετική αξιολόγηση κάποιου άλλου γι’ αυτόν, και τολμούν να εμπιστευτούν σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο το έργο της εκκλησίας. Δεν είναι εντελώς τυφλοί όταν το κάνουν αυτό; Δεν ενεργούν απερίσκεπτα; Κι εφόσον οι ψευδο-επικεφαλής εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν είναι εξαιρετικά ανεύθυνοι; Οι ανώτεροι επικεφαλής και εργάτες τούς ρωτούν: «Έχεις ελέγξει το έργο αυτού του επόπτη; Πώς είναι ο χαρακτήρας του και το επίπεδό του; Είναι υπεύθυνος στο έργο του; Μπορεί να επωμιστεί αυτήν την εργασία;» Οι ψευδο-επικεφαλής απαντούν: «Σίγουρα μπορεί! Όταν επιλέχθηκε, έδωσε όρκο και δεσμεύτηκε. Έχω ακόμα τον όρκο του γραπτώς. Λογικά θα μπορεί να επωμιστεί την εργασία». Πώς σας φαίνονται τα λόγια των ψευδο-επικεφαλής; Πιστεύουν ότι εφόσον αυτός ο άνθρωπος έδωσε όρκο για να εκφράσει τη δέσμευσή του, είναι σίγουρο ότι θα μπορέσει να τον τηρήσει. Στέκει αυτή η δήλωση; Πόσοι άνθρωποι στις μέρες μας μπορούν πραγματικά να τηρήσουν τον όρκο τους; Πόσοι έντιμοι άνθρωποι υπάρχουν που τηρούν τις δεσμεύσεις τους; Απλώς και μόνο επειδή ένας άνθρωπος δίνει έναν όρκο, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί πραγματικά να τον τηρήσει. Ας υποθέσουμε ότι τους ρωτάς: «Μπορείς να εγγυηθείς ότι ο επόπτης δεν πρόκειται ν’ αλλάξει; Μπορείς να εγγυηθείς ότι θα είναι αφοσιωμένος σε όλη του τη ζωή; Όταν ο Θεός θέλει ν’ αποκαλύψει ανθρώπους, πρέπει να διαμορφώσει διάφορα περιβάλλοντα για να τους δοκιμάσει. Εσύ πού βασίζεσαι όταν λες ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αξιόπιστος; Τον έχεις εξετάσει;» Οι ψευδο-επικεφαλής αποκρίνονται: «Δεν χρειάζεται. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν αναφέρει ότι είναι αξιόπιστος». Είναι και αυτή η δήλωση λανθασμένη. Άραγε, είναι πραγματικά καλός ένας άνθρωπος απλώς και μόνο επειδή οι αδελφοί και οι αδελφές αναφέρουν κάτι τέτοιο; Μήπως όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν την αλήθεια; Μήπως μπορούν όλοι να διακρίνουν πράγματα; Άραγε γνωρίζουν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές αυτόν τον άνθρωπο; Αυτή η δήλωση είναι ακόμη πιο αηδιαστική! Στην πραγματικότητα, αυτός ο άνθρωπος έχει αποκαλυφθεί προ πολλού. Έχει απολέσει το έργο του Αγίου Πνεύματος και έχουν εκτεθεί ήδη τα ποταπά χαρακτηριστικά του, όπως το γεγονός ότι αγαπά τις ανέσεις και μισεί τη σκληρή δουλειά, ότι είναι λαίμαργος και τεμπέλης, και ότι δεν ασχολείται με το έργο που έχει να κάνει. Εκτός από τους ψευδο-επικεφαλής, που εξακολουθούν να μην έχουν ιδέα, όλοι τον έχουν διακρίνει προ πολλού· μόνο οι ψευδο-επικεφαλής τον εμπιστεύονται ακόμα τόσο πολύ. Σε τι είναι χρήσιμοι αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής; Δεν είναι άχρηστοι; Μάλιστα, υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις όπου ο Άνωθεν μαθαίνει για τις διάφορες εκδηλώσεις ορισμένων εποπτών πηγαίνοντας επιτόπου να ερευνήσει και να ρωτήσει γι’ αυτούς, κι ωστόσο οι επικεφαλής παραμένουν εντελώς στο σκοτάδι. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Αυτοί οι επικεφαλής είναι όντως ψευδο-επικεφαλής. Δεν κάνουν αληθινό έργο, είναι απλώς χαρτογιακάδες και ενεργούν σαν αφεντικά που δεν ανακατεύονται· κάνουν λίγο έργο κι έπειτα ζουν από αυτό και νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να διασκεδάζουν, χωρίς να μπουν στον κόπο να σηκώσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι όταν τα πράγματα πάνε στραβά. Από πού κι ως πού έχεις το δικαίωμα ν’ απολαμβάνεις τα προνόμια της θέσης; Είναι πραγματικά ξεδιάντροπο αυτό! Όταν εργάζονται οι ψευδο-επικεφαλής, δεν ελέγχουν ποτέ κανένα έργο, δεν ρωτάνε για την πρόοδο του έργου και σίγουρα δεν εξετάζουν τις συνθήκες των εποπτών διαφόρων ομάδων. Απλώς και μόνο αναθέτουν έργο και ορίζουν επόπτες, κι έπειτα νομίζουν ότι έχουν τελειώσει, ότι το έργο τους ολοκληρώθηκε μία και καλή. Πιστεύουν το εξής: «Κάποιος φροντίζει γι’ αυτό το έργο, οπότε δεν είναι πλέον δική μου δουλειά. Εγώ μπορώ να διασκεδάσω». Κάνουν έργο έτσι; Χωρίς αμφιβολία, όποιος εργάζεται μ’ αυτόν τον τρόπο είναι ψευδο-επικεφαλής· ένας ψευδο-επικεφαλής που καθυστερεί το έργο της εκκλησίας και βλάπτει τον εκλεκτό λαό του Θεού.

Οι ψευδο-επικεφαλής δεν ρωτάνε ποτέ για τις εργασιακές συνθήκες των εποπτών των διαφόρων ομάδων ούτε τις παρακολουθούν. Επίσης, δεν ρωτάνε για τη ζωή-είσοδο των επιβλεπόντων διαφόρων ομάδων και του προσωπικού που είναι αρμόδιο για διάφορες σημαντικές δουλειές, δεν την παρακολουθούν ούτε έχουν αντίληψη γι’ αυτήν· το ίδιο ισχύει και για τις στάσεις τους απέναντι στο εκκλησιαστικό έργο και στα καθήκοντά τους και απέναντι στην πίστη στον Θεό, στην αλήθεια και στον ίδιο τον Θεό. Δεν ξέρουν κατά πόσο αυτά τα άτομα έχουν μεταμορφωθεί ή αναπτυχθεί ούτε γνωρίζουν τα διάφορα ζητήματα που μπορεί να υπάρχουν στο έργο τους· συγκεκριμένα, δεν γνωρίζουν τι αντίκτυπο έχουν στο έργο της εκκλησίας και στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού τα σφάλματα και οι αποκλίσεις που προκύπτουν στα διάφορα στάδια του έργου, καθώς και κατά πόσο αυτά τα σφάλματα και αυτές οι αποκλίσεις έχουν διορθωθεί ποτέ. Είναι εντελώς ανίδεοι για όλα αυτά τα πράγματα. Αν δεν γνωρίζουν τίποτα γι’ αυτές τις λεπτομέρειες, γίνονται παθητικοί όποτε εμφανίζονται προβλήματα. Ωστόσο, οι ψευδο-επικεφαλής, όσο κάνουν τη δουλειά τους, δεν ασχολούνται καθόλου μ’ αυτά τα ζητήματα που περιλαμβάνουν τόσες λεπτομέρειες. Πιστεύουν ότι αφού ορίσουν τους επόπτες διαφόρων ομάδων και αναθέσουν εργασίες, έχει ολοκληρωθεί το έργο τους· θεωρείται ότι έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους, κι αν εμφανιστούν άλλα προβλήματα, δεν τους αφορά καθόλου. Επειδή οι ψευδο-επικεφαλής αποτυγχάνουν να επιβλέπουν, να καθοδηγούν και να παρακολουθούν τους επιβλέποντες διαφόρων ομάδων, και δεν εκπληρώνουν τις ευθύνες τους σ’ αυτούς τους τομείς, το εκκλησιαστικό έργο οδηγείται σε χάος. Αυτό σημαίνει να αμελούν τις ευθύνες τους οι επικεφαλής και οι εργάτες. Ο Θεός μπορεί να εξετάζει εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς του ανθρώπου· αυτή είναι μια ικανότητα που δεν έχουν οι άνθρωποι. Επομένως, όταν εργάζονται οι άνθρωποι, θα πρέπει να είναι πιο επιμελείς και προσεκτικοί, να πηγαίνουν τακτικά στην τοποθεσία του έργου για να παρακολουθούν, να επιβλέπουν και να δίνουν οδηγίες για τις εργασίες, προκειμένου να διασφαλίζουν την κανονική πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου. Είναι ξεκάθαρο ότι οι ψευδο-επικεφαλής είναι εντελώς ανεύθυνοι στο έργο τους και ποτέ δεν επιβλέπουν, δεν παρακολουθούν ούτε κατευθύνουν τις διάφορες εργασίες. Ως αποτέλεσμα, κάποιοι επόπτες δεν ξέρουν πώς να λύνουν διάφορα ζητήματα που προκύπτουν στο έργο και παραμένουν στον ρόλο τους ως επόπτες, παρά το γεγονός ότι δεν είναι ούτε κατά διάνοια αρκετά ικανοί να κάνουν το έργο. Τελικά, το έργο καθυστερεί ξανά και ξανά, και προκαλούν ολοκληρωτικό χάος. Αυτήν τη συνέπεια έχει το γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν ρωτάνε, δεν επιβλέπουν ούτε παρακολουθούν τις συνθήκες των εποπτών· είναι ένα αποτέλεσμα που προκαλείται εξολοκλήρου από την αμέλεια που δείχνουν στις ευθύνες τους οι ψευδο-επικεφαλής. Επειδή οι ψευδο-επικεφαλής δεν επιθεωρούν, δεν παρακολουθούν ούτε ρωτάνε σχετικά με το έργο και δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν άμεσα τις περιστάσεις, παραμένουν ανίδεοι για πράγματα όπως το αν οι επόπτες κάνουν αληθινό έργο, το πώς προχωράει το έργο και το κατά πόσο έχει αποφέρει αληθινά αποτελέσματα. Όταν ρωτάει κάποιος τους ψευδο-επικεφαλής με τι είναι απασχολημένοι οι επόπτες ή τι συγκεκριμένες εργασίες χειρίζονται, εκείνοι αποκρίνονται: «Δεν ξέρω, αλλά προσέρχονται σε κάθε συνάθροιση και, κάθε φορά που επικοινωνώ μαζί τους για το έργο, δεν αναφέρουν ποτέ ζητήματα ή δυσκολίες». Οι ψευδο-επικεφαλής πιστεύουν ότι όσο οι επόπτες δεν εγκαταλείπουν το έργο τους και είναι πάντα εκεί όταν τους ψάχνουν, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μαζί τους. Έτσι εργάζονται οι ψευδο-επικεφαλής. Άραγε, δεν είναι αυτό μια εκδήλωση του ότι είναι «ψευδείς»; Δεν είναι αυτό αποτυχία να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους; Είναι σοβαρή αμέλεια στην εκτέλεση των ευθυνών τους! Στο έργο τους, οι ψευδο-επικεφαλής εστιάζουν μόνο στο ν’ ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες και δεν επιζητούν αληθινά αποτελέσματα. Επιφανειακά, πραγματοποιούν τακτικά συναθροίσεις και φαίνονται πιο απασχολημένοι από τον μέσο άνθρωπο. Ωστόσο, παραμένει άγνωστο ποια προβλήματα έχουν λύσει πραγματικά, ποιες συγκεκριμένες εργασίες έχουν χειριστεί αποτελεσματικά και ποια αποτελέσματα έχουν πετύχει. Κανείς δεν μπορεί να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση γι’ αυτά τα πράγματα, ούτε οι ίδιοι οι ψευδο-επικεφαλής. Όμως, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Όποια προβλήματα κι αν έχουν οι άνθρωποι στην τοποθεσία του έργου, δεν μπορούν να βρουν πουθενά αυτούς τους ψευδο-επικεφαλής· κανείς δεν τους έχει δει ποτέ στην τοποθεσία του έργου να λύνουν τα προβλήματα των ανθρώπων. Τι έργο κάνουν, λοιπόν, οι ψευδο-επικεφαλής όλη μέρα; Ποια προβλήματα λύνονται με τις συναθροίσεις τους; Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα, και όταν γίνεται επιθεώρηση στο έργο τους, τελικά ανακαλύπτεται μόνο ένας σωρός συσσωρευμένων, άλυτων προβλημάτων. Επιφανειακά, οι ψευδο-επικεφαλής πράγματι φαίνονται αρκετά απασχολημένοι· «αντιμετωπίζουν μυριάδες υποθέσεις». Ωστόσο, όταν κάποιος εξετάζει τα αποτελέσματα του έργου τους, όλα είναι άνω-κάτω· είναι ένα χάος, δεν υπάρχει τίποτε αξιόλογο και είναι εμφανές ότι αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής δεν έχουν κάνει ίχνος αληθινού έργου. Οι ψευδο-επικεφαλής, παρά τα μυριάδες αληθινά προβλήματα που έχουν αφήσει άλυτα, φαίνεται να μην έχουν καμία επίγνωση συνείδησης και να μη νιώθουν ότι φταίνε οι ίδιοι σε κάτι. Επιπλέον, είναι πολύ ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και πιστεύουν ότι είναι αρκετά καλοί· πραγματικά δεν έχουν λογική. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αξίζουν να είναι επικεφαλής ή εργάτες στην εκκλησία.