Γ. Οι αρχές που πρέπει να τηρούνται όταν στέλνονται άνθρωποι για να κηρύξουν το ευαγγέλιο

Σε ό,τι αφορά την προστασία της ασφάλειας όσων κάνουν σημαντικά καθήκοντα, υπάρχει άλλο ένα πεδίο του έργου για το οποίο πρέπει να μεριμνούν οι επικεφαλής και οι εργάτες: η προστασία της ασφάλειας όσων βγαίνουν έξω για να κάνουν το καθήκον τους. Ποιες αρχές πρέπει ν’ ακολουθούνται όταν στέλνονται άνθρωποι έξω για να κάνουν το καθήκον τους; Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ηλικία και το φύλο των ανθρώπων, καθώς και η διορατικότητά τους και η εμπειρία τους από τη ζωή· οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να είναι μπερδεμένοι ή χαλαροί ως προς αυτό. Για παράδειγμα, αν στέλνεις εργάτες του ευαγγελίου να κηρύξουν το ευαγγέλιο σ’ ένα άγνωστο μέρος, ποιοι άνθρωποι θα ήταν κατάλληλοι γι’ αυτό; (Οι άνθρωποι που έχουν κάποια διορατικότητα και σοφία.) Αν μια συγκεκριμένη εκκλησία δεν έχει πολλούς κατάλληλους ανθρώπους, αλλά οι περισσότεροι είναι νέοι άνθρωποι χωρίς εμπειρία ζωής και διορατικότητα, που δεν γνωρίζουν πώς να χειρίζονται διάφορα ζητήματα που προκύπτουν, και ιδίως τα δύσκολα προβλήματα, που μιλάνε χωρίς αρχές και που δεν έχουν σοφία, τότε όλοι αυτοί θα ήταν ανίκανοι να κάνουν το έργο. Αν σταλούν τέτοιοι άνθρωποι, όχι μόνο δεν θα είναι σε θέση να λύσουν προβλήματα, αλλά είναι επίσης πιθανό να επηρεάσουν και να καθυστερήσουν το έργο. Επομένως, όταν στέλνονται άνθρωποι έξω για να κάνουν το καθήκον τους, είναι απαραίτητο να επιλέγονται εκείνοι που έχουν ώριμη ανθρώπινη φύση και σοφία· μόνο τέτοιοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι. Αν δεν υπάρχουν αρκετοί κατάλληλοι άνθρωποι, τότε θα πρέπει οι νέοι άνθρωποι να συνεργάζονται με ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας όταν πηγαίνουν να κάνουν το καθήκον τους. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι είναι μια νεαρή αδελφή 25 ή 26 χρονών η οποία, παρόλο που πιστεύει στον Θεό εδώ και αρκετό καιρό, παρόλο που έχει πίστη και ανάστημα και κάνει το καθήκον της εδώ και πολύ καιρό, δεν θα ήξερε πώς να παραμείνει ασφαλής αν την έστελνε κάποιος να κάνει το καθήκον της σ’ ένα άγνωστο μέρος· σ’ αυτήν την περίπτωση, θα ήταν απαραίτητο να βρεθεί ένας ντόπιος αδελφός ή μια ντόπια αδελφή με εμπειρία στην κοινωνία για να συνεργάζεται μαζί της όταν κάνει το καθήκον της. Ασφαλώς, αν η τοποθεσία ενός καθήκοντος είναι μια γνωστή περιοχή ή ένα μέρος όπου υπάρχει ήδη μια εκκλησία, τότε οι νεαροί αδελφοί και οι νεαρές αδελφές μπορούν να πάνε εκεί. Ωστόσο, αν οι άνθρωποι πηγαίνουν σ’ ένα άγνωστο μέρος, ιδίως σ’ ένα μέρος με ανεπαρκή δημόσια ασφάλεια, για να κηρύξουν το ευαγγέλιο ή να κάνουν άλλο έργο, τότε πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η προσωπική τους ασφάλεια. Όποιον κι αν στέλνουν έξω για να κάνει έργο, το πρώτο μέλημα των επικεφαλής και των εργατών είναι η ασφάλεια. Αν δεν είναι ξεκάθαρο τι είδους άνθρωποι είναι οι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου ή κατά πόσο αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να κάνουν ανάρμοστα πράγματα, τότε θα πρέπει να επιδεικνύεται προσοχή όταν στέλνονται άνθρωποι για να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Στο παρελθόν, άκουσα ότι κάποιοι επικεφαλής και εργάτες συχνά έστελναν νεαρές αδελφές —γύρω στα 18 με 19 ή στα 20 και κάτι— σε άγνωστα μέρη για να κηρύξουν το ευαγγέλιο, και αναφέρθηκε ότι συνέβησαν κάποια ατυχή περιστατικά. Ό,τι και να συνέβη στην πραγματικότητα, τελικά είχε να κάνει με το γεγονός ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είχαν εξετάσει διεξοδικά τα πράγματα όταν έκαναν το έργο. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη αυτούς τους παράγοντες στο έργο τους και δεν θα πρέπει ν’ αναθέτουν έτσι απλά σε πολύ νεαρές αδελφές ή νεαρούς αδελφούς να πηγαίνουν σε άγνωστα και επικίνδυνα μέρη για να κάνουν το καθήκον τους. Κάποτε, ένας επικεφαλής ανέθεσε σε δύο αδελφές ηλικίας 18 ή 19 ετών να πάνε να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Όταν κάποιος είπε ότι ήταν πολύ νεαρές και ακατάλληλες γι’ αυτό, ο επικεφαλής βρήκε μια αδελφή ηλικίας 21 ετών για να πάει στη θέση τους, και σκέφτηκε: «Είπες ότι η 19χρονη είναι πολύ νεαρή, οπότε βρήκα κάποια που είναι 21 ετών. Αυτή είναι μεγαλύτερη σε ηλικία, έτσι δεν είναι;» Πώς ήταν το επίπεδο αυτού του επικεφαλής; Ήταν επιρρεπής στις στρεβλώσεις, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεδομένου ότι ήταν μόλις δύο χρόνια μεγαλύτερη από τη 19χρονη, θα μπορούσε άραγε να έχει εμπειρία ζωής; Θα μπορούσε άραγε να έχει εμπειρία στην κοινωνία; Αν αντιμετώπιζε δυσκολίες και κινδύνους, δεν θα ήταν πιθανό να βάλει τα κλάματα; Παρόλο που ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη, από πλευράς ηλικίας, ήταν και πάλι πολύ νεαρή και δεν ήταν ικανή ν’ αναλάβει αυτό το έργο. Είναι απαραίτητο να βρεθεί τουλάχιστον ένας αδελφός ή μια αδελφή στην ηλικία των 30 ή 40 ή στην ηλικία των 50 ή 60 —αυτοί είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία και έχουν εμπειρία στην κοινωνία· όταν αντιμετωπίζουν τυχόν θέματα, έχουν τη σοφία να τα χειριστούν, αποτρέποντας την εμφάνιση κινδύνων. Οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν δει ούτε έχουν βιώσει πολλά πράγματα και δεν ξέρουν πώς να τα χειριστούν· όταν κινδυνεύουν, μπορεί να μην το συνειδητοποιούν καν, κι έτσι είναι εύκολο να συμβούν διάφορα περιστατικά. Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, έχοντας δει περισσότερη από τη μοχθηρία αυτής της κοινωνίας κι αυτού του ανθρώπινου γένους, τείνουν να βρίσκονται σε μεγαλύτερη ετοιμότητα απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Με βάση την εμπειρία τους στην κοινωνία και τις γνώσεις τους από την αληθινή ζωή, μπορούν να κάνουν κάποιες λογικές κρίσεις για το είδος του κινδύνου που ενδέχεται να προκύψει σε ορισμένες περιστάσεις, για το πόσο υψηλό είναι το επίπεδο του κινδύνου, ποια άτομα είναι κακοί άνθρωποι και τι είδους πράγματα μπορεί να κάνουν ορισμένοι άνθρωποι. Όταν συναντούν επικίνδυνες περιστάσεις, έχουν επίσης τη σοφία ν’ αποφύγουν τον κίνδυνο. Από την άλλη πλευρά, οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν εμπειρία. Όταν αντιμετωπίζουν διάφορες περιστάσεις, δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν τις δυνητικές επικίνδυνες συνέπειες. Επομένως, σε ό,τι έχει να κάνει με ζητήματα ασφάλειας, οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας εξετάζουν πιο διεξοδικά τα πράγματα από ό,τι οι νέοι άνθρωποι. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες αναθέτουν σε ανθρώπους να βγουν έξω και να κάνουν το καθήκον τους, θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις τοπικές συνθήκες και να μεριμνούν ώστε κάποιοι άνθρωποι σχετικά μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν κάποια σοφία και εμπειρία να συνεργάζονται με τους νέους ανθρώπους για να κάνουν το καθήκον τους. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να εξετάζουν διεξοδικά αυτά τα ζητήματα.

Σε όποια χώρα κι αν γίνεται το εκκλησιαστικό έργο, η διασφάλιση της ασφάλειας όσων κάνουν τα καθήκοντά τους είναι ένα αντικείμενο του έργου στο οποίο πρέπει να δίνουν μεγάλη προσοχή οι επικεφαλής και οι εργάτες. Όποιος κι αν στέλνεται για να κάνει οποιοδήποτε έργο, θα πρέπει να διαθέτει ένα ορισμένο επίπεδο και να έχει κάποια ικανότητα προκειμένου να είναι ικανός να κάνει το έργο και προκειμένου να μπορεί να διασφαλίζεται η ασφάλειά του· αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο ιδίως σε περιοχές ή χώρες με ανεπαρκή δημόσια ασφάλεια. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να θεωρούν κύριο μέλημά τους την ασφάλεια όσων κάνουν το καθήκον τους, κι όχι ν’ αγνοούν το ζήτημα και να το αντιμετωπίζουν με αδιαφορία. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν υπάρχει πρόβλημα. Εκτελούμε καθήκοντα στον οίκο του Θεού· έχουμε την προστασία του Θεού, οπότε κανείς δεν πρόκειται να πεθάνει. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;» Άραγε, είναι σωστό να το λένε αυτό; (Όχι.) Γιατί όχι; (Είναι ανεύθυνο να μιλάνε μ’ αυτόν τον τρόπο, και επίσης αυτή η άποψη απέχει πολύ από την πραγματικότητα.) Οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν το παν για να εκπληρώνουν τις ευθύνες που μπορούν να εκπληρώσουν και για να μεριμνούν για ό,τι είναι σε θέση να λογαριάσουν· δεν θα πρέπει να δοκιμάζουν τον Θεό ούτε να παίζουν στα ζάρια την ασφάλεια των αδελφών. Ο Θεός μπορεί να προστατεύει τους ανθρώπους, αλλά αν εσύ δεν λαμβάνεις υπόψη τα προβλήματα που μπορείς να λάβεις υπόψη, και αν χρησιμοποιείς την ασφάλεια των αδελφών σαν στοίχημα για να δοκιμάσεις τον Θεό, τότε ο Θεός θα σε αποκαλύψει· ποιος σ’ έκανε τόσο υπερβολικά ανόητο για να κάνεις τόσο ηλίθια πράγματα! Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν τέτοια λόγια ως δικαιολογία για να κάνουν ανεύθυνα πράγματα· η διασφάλιση της ασφάλειας όσων κάνουν τα καθήκοντά τους είναι δική σου ευθύνη και θα πρέπει να εκπληρώνεις την ευθύνη σου. Αν έχεις μεριμνήσει για όλα όσα μπορείς να λογαριάσεις και να κάνεις, το πώς θα ενεργήσει ο Θεός για όσα δεν έχεις λογαριάσει είναι δική Του υπόθεση και δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα. Κάποιοι άνθρωποι μεταθέτουν αδιακρίτως όλη την ευθύνη στον Θεό, λέγοντας: «Ο Θεός είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια των ανθρώπων· δεν χρειάζεται να φοβόμαστε, μπορούμε να κηρύττουμε όπως θέλουμε. Με τον Θεό, τα πάντα είναι ελεύθερα κι απελευθερωμένα· δεν χρειάζεται ν’ ανησυχούμε γι’ αυτά τα πράγματα!» Άραγε, είναι σωστή μια τέτοια δήλωση; (Όχι.) Σύμφωνα με μια τέτοια δήλωση, οι άνθρωποι δεν χρειάζεται ν’ αναζητούν τις αρχές όταν συμβαίνει κάτι· αν ίσχυε αυτό, σε τι θα ωφελούσε η αλήθεια που έχει εκφράσει ο Θεός; Θα ήταν ανώφελη. Όλα αυτά τα χρόνια ο Θεός, υπομονετικά και φιλόπονα, έχει πει τόσα λόγια για να διδάξει τους ανθρώπους, με σκοπό να δώσει τη δυνατότητα στους εκλεκτούς Του να μάθουν πώς να επιβιώνουν, πώς να επιδιώκουν την αλήθεια και πώς να φέρονται σ’ αυτόν τον κακό κόσμο και μέσα σ’ αυτό το κακό ανθρώπινο γένος, ώστε να συμβαδίζουν με τις προθέσεις του Θεού. Ο σκοπός δεν είναι να δοκιμάσεις τον Θεό ούτε να ενεργείς όπως σου αρέσει σύμφωνα με λόγια και δόγματα και χωρίς αρχές. Για να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες καλή δουλειά στο έργο του κηρύγματος του ευαγγελίου, πρέπει πρώτα απ’ όλα να εγγυώνται την ασφάλεια των ανθρώπων. Για να το κάνουν αυτό, πρέπει κατ’ αρχάς να ενημερώνονται για τις συγκεκριμένες συνθήκες όσων κάνουν το καθήκον τους και να τις αντιλαμβάνονται, να στέλνουν τους κατάλληλους ανθρώπους, κι επίσης να κατανοούν τι να κάνουν σε διάφορες περιστάσεις ώστε να είναι εγγυημένη η ασφάλεια των ανθρώπων. Αν σε μια τοποθεσία επικρατούν ιδιαίτερα χαοτικές συνθήκες, αν κανείς δεν έχει γνωστούς εκεί και δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την ασφάλεια όποιου πηγαίνει εκεί για να κηρύξει το ευαγγέλιο, τότε προς το παρόν μη στέλνεις ανθρώπους σ’ αυτό το μέρος· μην παίρνεις αυτό το ρίσκο, μην κάνεις περιττές θυσίες. Όποιο καθήκον κι αν εκτελείς και όποιο έργο κι αν έχεις αναλάβει, δεν χρειάζεται να κάνεις εξόρμηση στον κόσμο ή να διακινδυνεύσεις τη ζωή σου ούτε χρειάζεται να ποντάρεις την ασφάλειά σου ή τη ζωή σου. Ασφαλώς, στο περιβάλλον της Κίνας, είναι αναπόφευκτο να παίρνει κανείς ρίσκα για να κάνει το καθήκον του. Η κυβέρνηση διώκει όσους πιστεύουν στον Θεό, κι ακόμη κι αν ξέρεις πολύ καλά ότι υπάρχει κίνδυνος, πρέπει και πάλι να πιστεύεις στον Θεό, ν’ ακολουθείς τον Θεό και να κάνεις το καθήκον σου· δεν μπορείς να εγκαταλείψεις το καθήκον σου, και κανένα έργο δεν μπορεί να σταματήσει. Στο εξωτερικό, οι συνθήκες διαφέρουν στην εκάστοτε χώρα· κάποιες χώρες είναι απολυταρχικές όπως η Κίνα, ενώ άλλες έχουν δημοκρατικά συστήματα. Σε χώρες με δημοκρατικά συστήματα, το έργο του κηρύγματος του ευαγγελίου μπορεί να προχωρήσει ομαλά, και διάφορα αντικείμενα του έργου μπορούν επίσης να διεξάγονται πιο ομαλά. Όμως, σε ορισμένες χώρες με απολυταρχικά χαρακτηριστικά, οι άνθρωποι είναι και βάρβαροι και οπισθοδρομικοί, και δεν είναι εύκολο ν’ αποδεχθούν την αληθινή οδό. Όταν τους κηρύττει κάποιος το ευαγγέλιο, όχι μόνο δεν το διερευνούν, αλλά μπορούν και να το καταδικάσουν στα τυφλά, και μάλιστα μπορεί και ν’ αναφέρουν το περιστατικό στην αστυνομία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μη στέλνετε ανθρώπους να κηρύξουν το ευαγγέλιο εκεί· αντιθέτως, για την επιτέλεση του έργου, να επιλέγετε μέρη όπου μπορεί να διασφαλιστεί η ασφάλεια. Όλα αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να εξετάζουν προσεκτικά οι επικεφαλής και οι εργάτες. Για παράδειγμα, σε χώρες όπως η Μαλαισία, η Ινδονησία ή η Ινδία, που έχουν πολύ σύνθετο θρησκευτικό υπόβαθρο, κάποια θρησκευτικά δόγματα έχουν μεγάλη επιρροή και ελέγχουν ολόκληρη την κοινωνία, σε βαθμό που ακόμη και οι κυβερνήσεις υποκύπτουν στην επιρροή αυτών των θρησκειών. Σε τέτοιες χώρες, λοιπόν, μη στέλνετε επιπλέον ανθρώπους να κηρύττουν το ευαγγέλιο· αρκεί να κηρύττουν το ευαγγέλιο μόνο οι τοπικές εκκλησίες. Σε κάποιες χώρες, οι συνθήκες διαφέρουν από πολιτεία σε πολιτεία ή από επαρχία σε επαρχία, και οι τοπικοί νόμοι και κανονισμοί διαφέρουν από τους εθνικούς νόμους και κανονισμούς. Για παράδειγμα, ορισμένες περιοχές έχουν ιδιαίτερο θρησκευτικό υπόβαθρο και σ’ αυτές τις περιοχές η εκκλησία και το κράτος είναι ένα. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι θρησκευτικοί ηγέτες έχουν ακόμα μεγαλύτερη εξουσία από τους αξιωματούχους της τοπικής κυβέρνησης, και μπορούν να παραβιάζουν ανοιχτά κάποιες εθνικές πολιτικές. Αν κηρύξεις το ευαγγέλιο σε τέτοιες περιοχές, θα υπάρχουν δυνητικοί κίνδυνοι για την ασφάλεια. Αυτοί οι δυνητικοί κίνδυνοι δεν περιορίζονται στις φήμες που θα βγουν για σένα ή στην απομάκρυνσή σου από την περιοχή· μπορεί επίσης να συλληφθείς, να φυλακιστείς χωρίς να σου απαγγελθούν κατηγορίες ή ακόμη και να υποστείς βασανιστήρια που θα σε αφήσουν σακάτη ή νεκρό, χωρίς να παρέμβει η κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα, οι ηγέτες των περισσότερων θρησκευτικών δογμάτων μισούν τις ξένες θρησκείες. Επειδή η επιρροή τους είναι τόσο μεγάλη και δεν περιορίζονται καθόλου από τον νόμο, κανείς δεν τολμάει να τους καταστήσει υπόλογους όσο άγρια κι αν διώκουν τους εργάτες του ευαγγελίου, κι ακόμη και οι αξιωματούχοι της τοπικής κυβέρνησης δεν είναι πρόθυμοι να τους προσβάλουν. Μόλις αρχίσεις να κηρύττεις το ευαγγέλιο στην επικράτειά τους, μπορούν να σε βασανίσουν όπως θέλουν. Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν στέλνουν ανθρώπους κάπου για να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να διερευνούν τις συνθήκες σ’ αυτό το μέρος και να ενημερώνονται γι’ αυτές: κατά πόσο υπάρχει ελευθερία της πίστης, πόσο ισχυρές είναι οι θρησκευτικές δυνάμεις και ποιες συνέπειες μπορεί να προκύψουν αν καταγγελθούν οι άνθρωποι που κηρύττουν εκεί το ευαγγέλιο. Αυτά τα ζητήματα πρέπει να γίνονται απολύτως κατανοητά προτού αποφασιστεί αν θα σταλούν εκεί άνθρωποι. Αν, αφού υπάρξει ενημέρωση για κάποιο μέρος, αποφασιστεί ότι δεν είναι κατάλληλο για να κηρυχθεί εκεί το ευαγγέλιο, τότε κανείς δεν επιτρέπεται να στέλνει εκεί ανθρώπους για να κηρύττουν. Είναι κι αυτό ένα κομμάτι του έργου που πρέπει να γίνεται για να διασφαλίζεται η ασφάλεια των εργατών του ευαγγελίου. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν στρεβλή κατανόηση και λένε: «Δεν υπάρχει πρόβλημα· ο Θεός θα μας προστατεύσει. Όσο δυσκολότερη είναι η πρόκληση, τόσο περισσότερο πρέπει να τη δεχθούμε. Υπάρχουν σ’ αυτό το μέρος πάρα πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Κύριο· γιατί, λοιπόν, να μην πάμε να κηρύξουμε εκεί το ευαγγέλιο;» Κάποιος τους λέει: «Υπάρχουν ιδιωτικές φυλακές εκεί. Αν πάμε εκεί να κηρύξουμε το ευαγγέλιο, όχι μόνο θα τεθούμε υπό κράτηση, αλλά μπορεί ακόμη και να πεθάνουμε εκεί. Δεν μπορούμε να πάμε!» Αυτοί οι ανόητοι ψευδοεπικεφαλής συλλογίζονται το εξής: «Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας έχει ένα σωρό φυλακές, αλλά εμείς δεν τον φοβόμαστε· γιατί, λοιπόν, να φοβηθούμε ένα μάτσο ιδιωτικές φυλακές εκεί; Οι φυλακές μπορούν να φυλακίσουν το σώμα μας, αλλά δεν μπορούν να φυλακίσουν την καρδιά μας! Μη φοβάστε· απλώς πηγαίνετε!» Έπειτα, στέλνουν το ένα κύμα ανθρώπων μετά το άλλο και, στο τέλος, δεν επιστρέφει κανείς τους· τίθενται όλοι υπό κράτηση. Οι ψευδοεπικεφαλής μένουν άναυδοι. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; (Αυτοί οι ψευδοεπικεφαλής είναι μπουμπουνοκέφαλοι.) Αυτοί οι ψευδοεπικεφαλής είναι καθάρματα· είναι ανεύθυνοι που στέλνουν τους ανθρώπους στο στόμα του λύκου. Γιατί δεν πηγαίνουν οι ίδιοι; Αφού δεν φοβούνται τον κίνδυνο, τότε πρέπει να πάνε εκείνοι πρώτοι. Αν πάνε εκείνοι, επιστρέψουν με ασφάλεια και κερδίσουν ανθρώπους, τότε μπορούν να πάνε κι άλλοι μετά από αυτούς. Όπως και να έχει, πρέπει να διασφαλίζεται η ασφάλεια των ανθρώπων όταν κηρύττουν το ευαγγέλιο. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παίρνονται ρίσκα σε περιοχές που είναι επικίνδυνες ή ακατάλληλες για να κηρυχθεί το ευαγγέλιο. Μην υποθέτεις ότι οποιοδήποτε μέρος εκτός της ηπειρωτικής Κίνας είναι ασφαλές· αυτό είναι ψευδαίσθηση, στρεβλή κατανόηση. Μόνο οι ανίδεοι άνθρωποι σκέφτονται έτσι· τέτοιοι άνθρωποι κατανοούν ελάχιστα γι’ αυτόν τον κόσμο! Μην υποθέτεις ότι επειδή στις περισσότερες δυτικές χώρες υπάρχει ελευθερία της πίστης και υπάρχουν σχετικά πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Κύριο, αυτό σημαίνει ότι μπορείς να κηρύττεις ανοιχτά το ευαγγέλιο και να εκφράζεις ανοιχτά διάφορες δηλώσεις εκθέτοντας πόσο σκοτεινός και κακός είναι ο θρησκευτικός κόσμος· αν το κάνεις αυτό, οι συνέπειες θα είναι αδιανόητες. Πρέπει να κατανοήσεις ότι όταν κηρύττεις το ευαγγέλιο, είτε σε θρησκευόμενους ανθρώπους είτε σε άπιστους, αντιμετωπίζεις το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος, το ανθρώπινο γένος που αντιστέκεται στον Θεό. Μη σκέφτεσαι υπεραπλουστευμένα το συγκεκριμένο ζήτημα.

Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες θέλουν να εγγυώνται την ασφάλεια των εργατών του ευαγγελίου, πρέπει να λαμβάνουν διεξοδικά υπόψη όλες τις πτυχές του ζητήματος, και σε περίπτωση που προκύψει οποιοδήποτε πρόβλημα, θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται άμεσα, και στη συνέχεια, θα πρέπει να συνοψίζονται οι εμπειρίες και τα διδάγματα για να βρεθούν οι αρχές και το μονοπάτι άσκησης και ν’ αποφασίζεται πώς θ’ ασκούνται οι άνθρωποι στο εξής· αυτό είναι επίσης ένα σημαντικό αντικείμενο του έργου που πρέπει να γίνεται. Υπάρχουν κάποια ζητήματα που δεν τα έχουν εξετάσει ούτε τα έχουν συναντήσει στο παρελθόν οι επικεφαλής και οι εργάτες· αφού προκύπτουν προβλήματα, θα πρέπει να κάνουν μια σύνοψη: «Χρειάζεται ακόμη να πάμε σ’ ένα τέτοιο μέρος; Είναι σωστό να στέλνουμε ανθρώπους μ’ αυτόν τον τρόπο; Μήπως θα πρέπει να προσαρμόσουμε τα σχέδια, τη στρατηγική ή την κατεύθυνσή μας για τα επόμενα βήματα σε ό,τι έχει να κάνει με το κήρυγμα του ευαγγελίου ή την επιτέλεση οποιουδήποτε άλλου σημαντικού έργου;» Κατά τη συνεχή διαδικασία σύνοψης, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να καθορίζουν σταδιακά τις μεθόδους και τις αρχές του έργου, έτσι ώστε όσο περισσότερο κάνουν το έργο, τόσο πιο συγκεκριμένο να γίνεται και τόσο περισσότερο να προσεγγίζει το αναμενόμενο πρότυπο, με αποτέλεσμα να μειώνονται ή να εξαλείφονται εντελώς τα απρόοπτα, και μάλιστα το σημαντικό προσωπικό εργασίας να μην αναγκάζεται να παίρνει οποιοδήποτε ρίσκο. Για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να συνοψίζουν τακτικά τις εμπειρίες και ν’ αποκτούν κατανόηση για τα διάφορα περιβάλλοντα και τα διάφορα περιστατικά που προκύπτουν σε διάφορες περιοχές όταν κηρύττεται το ευαγγέλιο. Όσες περισσότερες πληροφορίες αποκτούν και όσο πιο ακριβείς είναι αυτές οι πληροφορίες, τόσο μεγαλύτερη ακρίβεια θα έχουν και οι αρχές και τα σχέδια για τον χειρισμό των ζητημάτων, επιτυγχάνοντας στο τέλος το αποτέλεσμα της διασφάλισης της ασφάλειας των ανθρώπων. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορεί να διασφαλιστεί ότι το έργο του κηρύγματος του ευαγγελίου προχωρά με μεθοδικότητα.

III. Πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται οι επικεφαλής και οι εργάτες που δεν δίνουν προσοχή στο έργο της ασφάλειας

Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν αίσθημα ευθύνης· είναι ανίκανοι να κάνουν αληθινό έργο και επίσης παραείναι τεμπέληδες για να κάνουν αληθινό έργο. Στις περιοχές για τις οποίες είναι υπεύθυνοι, όσοι κάνουν σημαντικά καθήκοντα συναντούν συχνά κινδύνους για την ασφάλεια, με αποτέλεσμα ν’ απαιτείται να μετακομίσουν ή να μεταφερθούν, κι έτσι να μην είναι σε θέση να κάνουν το καθήκον τους με ηρεμία. Προκύπτουν συχνά ακόμη και ζητήματα που δεν θα έπρεπε να προκύπτουν. Για παράδειγμα, κάποιος επικεφαλής ή εργάτης βρίσκει ένα σπίτι φιλοξενίας που βρίσκεται σε περιοχή με χαμηλό υψόμετρο. Όταν αναμένονται έντονες βροχοπτώσεις και πλημμύρες και υπάρχει ο φόβος να καταποντιστεί το σπίτι, οι αδελφοί και οι αδελφές που μένουν εκεί πρέπει να μετακομίσουν νωρίτερα· για να πάρουν μαζί τους τον εξοπλισμό του έργου, τις κατσαρόλες, τα τηγάνια και όλα τα υπόλοιπα, η μετακόμιση διαρκεί δύο συνεχόμενες μέρες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι όλοι τρομερά εξαντλημένοι και να σκύβουν το κεφάλι από απελπισία. Λένε: «Μετακομίζουμε κάθε λίγο και λιγάκι, είμαστε πάντα κυνηγημένοι. Πότε θα τελειώσει όλο αυτό; Δεν μπορούμε να βρούμε ένα ασφαλές και αξιόπιστο σπίτι όπου θα μπορούμε να κάνουμε κανονικά το καθήκον μας;» Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες δεν μπορούν να επωμιστούν ούτε αυτό το λίγο έργο· οι αδελφοί και οι αδελφές που είναι υπό την ευθύνη τους δεν μπορούν ούτε να φάνε ούτε να κοιμηθούν καλά, ούτε έχουν ένα επαρκές κατάλυμα. Οι συνθήκες διαβίωσής τους είναι πάντα προσωρινές και όλοι είναι ανά πάσα στιγμή σε ετοιμότητα να φύγουν για να γλιτώσουν απ’ την καταστροφή. Με το που χρησιμοποιούν τα καθημερινά τους είδη, τα πακετάρουν γρήγορα, αφού ανά πάσα στιγμή μπορεί ν’ ανακοινωθεί έλεγχος των μητρώων των νοικοκυριών. Στην πραγματικότητα, όλοι γνωρίζουν ότι αυτό σημαίνει πως γίνεται έλεγχος για εκείνους που πιστεύουν στον Θεό, οπότε πρέπει να είναι έτοιμοι να μεταφερθούν ανά πάσα στιγμή. Συνεπώς, όσοι κάνουν το καθήκον τους φοβούνται διαρκώς και δεν έχουν αίσθημα ασφάλειας. Δεν επηρεάζει αυτό τα αποτελέσματα του καθήκοντός τους; Δεν σχετίζεται αυτό με το έργο που κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Ναι.) Πώς τα πάνε μ’ αυτό το έργο; (Το κάνουν ανεπαρκώς, αφού δεν εκπληρώνουν την ευθύνη τους.) Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες είναι ανεύθυνοι και δεν δείχνουν αφοσίωση. Δεν έχουν οι ίδιοι υψηλά πρότυπα για τις συνθήκες διαβίωσης· εφόσον υπάρχει ένα μέρος για να προστατεύονται από τον άνεμο και τη βροχή, αυτό αρκεί. Επομένως, δεν κάνουν και κάθε προσπάθεια για να βρουν ένα ασφαλές και μόνιμο μέρος διαβίωσης για τους αδελφούς και τις αδελφές. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν χαμηλό επίπεδο· δεν ξέρουν τι είδους περιβάλλον είναι ήσυχο και κατάλληλο για διαβίωση ή κατάλληλο για να κάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές το καθήκον τους. Νοικιάζουν ένα σπίτι σε περιοχή με χαμηλό υψόμετρο που κανείς άλλος δεν θέλει να νοικιάσει και, αφού μετακομίσουν εκεί οι αδελφοί και οι αδελφές, μέσα σε λίγες μέρες εμφανίζουν έκζεμα και νιώθουν φαγούρα παντού. Τι συμβαίνει; Το σπίτι έχει υπερβολική υγρασία· βγαίνει νερό ακόμα και μέσα από το δάπεδο. Άραγε, μπορεί να ζήσει κανείς σ’ ένα τέτοιο μέρος; Αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να λύσουν ούτε καν αυτό το πρόβλημα, δεν μπορούν να βρουν ένα σπίτι που είναι κατάλληλο για να κάνει κάποιος το καθήκον του· τι είδους επίπεδο είναι αυτό; Κάποιοι άλλοι επικεφαλής και εργάτες νοικιάζουν σπίτια που μπάζουν διαρκώς νερά όταν βρέχει, που μπάζουν αέρα, που δεν έχουν ηχομόνωση ή δεν έχουν διαδίκτυο, νερό ή ηλεκτρικό ρεύμα· πώς μπορεί να ζήσει εκεί ο οποιοσδήποτε; Αγνοούν τα καλά σπίτια και επιμένουν να νοικιάζουν σπίτια με τέτοιες ελλείψεις· αυτό δεν βάζει εμπόδια; Παρόλο που οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μένουν στον δρόμο, όπου οι συνθήκες είναι πραγματικά δύσκολες, λείπουν πολλές βασικές ανέσεις του σπιτιού· θα ήταν καλύτερο να ζούσαν σε αντίσκηνο. Ακόμα κι αν οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές είναι συνηθισμένοι στις κακουχίες και νιώθουν ότι δεν είναι τίποτε το ακραίο να υπομείνουν αυτό το επίπεδο κακουχίας και μπορούν να το αντέξουν, άραγε το γεγονός ότι βασανίζονται έτσι κάθε λίγο και λιγάκι δεν επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός τους; Επομένως, αν οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν αίσθημα ευθύνης, τότε δεν μπορούν να επωμιστούν αυτό το έργο· θα πρέπει να παραιτηθούν άμεσα και να προτείνουν ν’ αναλάβει αυτό το έργο κάποιος που μπορεί να το κάνει καλά, ώστε να μην έχουν αντίκτυπο στη ζωή των περισσότερων μελών του σημαντικού προσωπικού εργασίας και στον τρόπο με τον οποίο αυτά τα μέλη εκτελούν τα καθήκοντά τους. Για τη διευθέτηση της εγκατάστασης όσων κάνουν σημαντικά καθήκοντα, δεν απαιτείται να λαμβάνεται υπόψη κάθε ξεχωριστή πτυχή, αλλά τουλάχιστον θα πρέπει να διασφαλίζεται το στοιχειώδες περιβάλλον διαβίωσης. Μόνο όταν υπάρχει αυτού του είδους η διασφάλιση, δεν θα επηρεάζεται το εκκλησιαστικό έργο. Είναι εύκολο να κάνει κάποιος αυτό το έργο; (Ναι.) Είναι απλό να λέει κανείς ότι είναι εύκολο, αλλά αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι μπερδεμένοι άνθρωποι με χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν αίσθημα ευθύνης, τότε πολύ απλά δεν μπορούν να το κάνουν. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να κάνουν αυτό το έργο ή δεν μπορούν να το κάνουν καλά, πάρα πολλοί άνθρωποι καταλήγουν να υφίστανται τις συνέπειες, ζώντας την κάθε τους μέρα σαν να προσπαθούν να ξεφύγουν από έναν λιμό· πώς μπορούν έτσι να κάνουν το καθήκον τους; Κάποιοι ψευδοεπικεφαλής δεν κατανοούν τις αλήθεια-αρχές, κι ωστόσο θέλουν και πάλι να είναι στο προσκήνιο. Δεν μπορούν να κάνουν σωστά το έργο, αλλά αρνούνται να παραιτηθούν, γαντζώνονται από το πόστο τους και δεν το εγκαταλείπουν. Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται αυτοί οι επικεφαλής; (Θα πρέπει ν’ απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους.) Είναι εύκολο να τους απαλλάξει κανείς από τα καθήκοντά τους· το πρόβλημα είναι κατά πόσο υπάρχει κάποιος καλύτερος για ν’ αναλάβει το έργο τους. Αν δεν υπάρχει, άραγε μπορείτε να επωμιστείτε εσείς αυτό το έργο; Μπορείτε να διασφαλίσετε εσείς ότι το σημαντικό προσωπικό εργασίας θα έχει ένα σταθερό περιβάλλον διαβίωσης; Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να το χειριστεί, μήπως μπορείτε οι τρεις ή οι πέντε από εσάς να συνεργαστείτε όλοι μαζί για να επωμιστείτε αυτό το έργο; Αν δεν μπορείτε ούτε εσείς να διαχειριστείτε αυτό το έργο —αν δεν μπορείτε να κάνετε ούτε μια τόσο απλή εργασία και είστε ανίκανοι ακόμη και να διασφαλίσετε ένα στοιχειώδες περιβάλλον διαβίωσης— τότε πρέπει να υπομείνετε προσωρινά λίγη περισσότερη ταλαιπωρία και κακουχία. Αν μπορείτε και πάλι να επιμείνετε να κάνετε το καθήκον σας, και ο Θεός, βλέποντας ότι έχετε αρκετά ισχυρή αποφασιστικότητα να υπομείνετε κακουχίες, στείλει για να κάνει το έργο κάποιον που χειρίζεται αξιόπιστα τα πράγματα και που μπορεί να λύνει προβλήματα, τότε τα βάσανά σας θα τελειώσουν και θα έρθουν καλές μέρες. Αν δεν έρθει κανένας τέτοιος άνθρωπος να λύσει αυτά τα προβλήματα, τότε θα πρέπει ν’ αποδεχθείτε τη μοίρα σας· είναι γραφτό σας να υπομείνετε κακουχίες, είστε προορισμένοι να τις υπομείνετε, πρέπει να βρείτε ηρεμία μέσα σας και να τις υπομείνετε. Στην πραγματικότητα, αξίζει τον κόπο να υπομείνετε μια τόσο μικρή κακουχία· είναι πολύ καλύτερο από το να βρίσκεστε στη φυλακή και να υποφέρετε βασανιστήρια. Τουλάχιστον, δεν σας βασανίζουν ούτε σας ανακρίνουν· μπορείτε και πάλι να διαβάζετε τα λόγια του Θεού, να κάνετε το καθήκον σας και να ζείτε την εκκλησιαστική ζωή μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές. Παρόλο που υπάρχουν κάποιοι φόβοι, κάποιες αναποδιές και κάποια εμπόδια στον δρόμο, και πρέπει να μεταφέρεστε τακτικά, αυτό είναι και πάλι μια αξιοσημείωτη εμπειρία στη ζωή σας, από την οποία μπορείτε ν’ αντλήσετε διδάγματα και να κερδίσετε κάτι. Δεν είναι πολύ καλό αυτό; (Ναι.) Οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν την αποφασιστικότητα να υπομένουν τις κακουχίες και ν’ αφήνουν τον Θεό να ενορχηστρώνει τα πράγματα σύμφωνα με το θέλημά Του. Αν πραγματικά δεν μπορείτε να υπομείνετε αυτήν την κακουχία, μπορείτε να προσευχηθείτε μέσα σας στον Θεό με ειλικρίνεια: «Θεέ μου, Σου ζητάμε να κοιτάξεις εμάς που υποφέρουμε· δες πόσο αξιολύπητοι είμαστε! Σε ακολουθούμε χωρίς να παραπονούμαστε ή να μετανιώνουμε γι’ αυτό! Σου ζητάμε, δεδομένης της ακλόνητης αφοσίωσής μας σ’ Εσένα, να δώσεις ένα τέλος σ’ αυτήν τη γεμάτη κακουχίες ζωή! Σου ζητάμε να στείλεις έναν κατάλληλο επικεφαλής ή εργάτη για να μας βρει ένα κατάλληλο μέρος! Περνάμε δύσκολα, αφού είμαστε διαρκώς στον δρόμο και μεταφερόμαστε καθημερινά από το ένα μέρος στο άλλο, και δεν ξέρουμε για πόσο θα συνεχιστεί αυτό. Δεν θέλουμε να μετακινούμαστε άλλο· Σε παρακαλούμε να μας βρεις έναν μόνιμο τόπο κατοικίας!» Είναι σωστό να προσευχηθείτε μ’ αυτόν τον τρόπο; Μπορείτε να προσευχηθείτε μ’ αυτόν τον τρόπο· με βάση τις ανάγκες του περιβάλλοντος, θα πρέπει να προσευχηθείτε μ’ αυτόν τον τρόπο.

Αν το εξετάσει κανείς από μια άλλη οπτική γωνία, το να υπομένεις κακουχίες δεν είναι και τόσο κακό· μπορεί να τονώσει τη θέλησή σου. Τι σημαίνει να τονώσει τη θέλησή σου; Σημαίνει ότι όσο υπομένεις αδιάκοπα αυτήν την κακουχία, αποκτάς ανοσία σ’ αυτήν και δεν την αναγνωρίζεις πλέον ως κακουχία· όση κακουχία κι αν υπομείνεις, δεν νιώθεις πλέον πόνο. Ωστόσο, όταν αντιμετωπίζεις διάφορες συνθήκες, πρέπει ν’ αντλείς κάποια διδάγματα, ν’ αποκτάς κάποια διορατικότητα και να μαθαίνεις πώς να διακρίνεις τους ανθρώπους. Αν ένας επικεφαλής ή εργάτης έχει εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο και δεν μπορεί να κάνει σωστά ούτε καν το έργο της διευθέτησης της εγκατάστασης, πώς θα μπορούσε να εφοδιάζει τον εκλεκτό λαό του Θεού και να τον οδηγεί; Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι για επικεφαλής ή εργάτες. Ο οίκος του Θεού έχει χρήματα για να νοικιάσει σπίτια και δεν είναι πρόθυμος να βλέπει διαρκώς τους αδελφούς και τις αδελφές να μην έχουν ένα μόνιμο μέρος για να μείνουν. Ο οίκος του Θεού δεν υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει μονίμως να υπομένουν κακουχίες ή να ζουν καθημερινά μια δύσκολη ζωή, αλλά ασφαλώς και δεν αποτρέπει τους ανθρώπους από τυχόν κακουχίες. Όμως, αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν καν να χειριστούν το έργο της διευθέτησης της εγκατάστασης και δυσκολεύονται πραγματικά να κάνουν οτιδήποτε σωστά, τότε για ποιο άλλο πράγμα μπορούν να κομπάζουν; Όλοι τους ανεξαιρέτως έχουν καλή εξωτερική εμφάνιση, έχουν πτυχία και είναι άνθρωποι με θέση, κι ωστόσο δυσκολεύονται τόσο να χειριστούν αυτό το ασήμαντο ζήτημα. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν μπορεί να γίνει τίποτα· μπορείτε μόνο να το αποδεχθείτε από τον Θεό. Αυτήν την κακουχία οφείλουν να υπομείνουν οι άνθρωποι· θα πρέπει ν’ αφήσετε τον Θεό να ενορχηστρώσει τα πράγματα σύμφωνα με το θέλημά Του. Αυτό είναι το σωστό. Ίσως κάποια στιγμή, μετά από αυτήν την κακουχία ν’ ακολουθήσουν καλύτερες μέρες, και να μη ζείτε πια μια τέτοια ζωή. Σε όποιο είδος περιβάλλοντος κι αν βρίσκεστε, θα πρέπει να διατηρείτε μια στάση υποταγής και να μην παραπονιέστε. Αν ένας συγκεκριμένος επικεφαλής ή εργάτης είναι αναξιόπιστος και δεν κάνει σωστά το έργο, μην το αφήνεις αυτό να επηρεάζει την ειλικρίνειά σου και την αφοσίωσή σου απέναντι στον Θεό και μην το αφήνεις να επηρεάζει την υποταγή σου στον Θεό και τη στάση υποταγής που έχεις απέναντι στον Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχεις παραμείνει ακλόνητος σ’ αυτό το ζήτημα. Οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι. Αν έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να κάνουν το έργο ή αν είναι ψευδοεπικεφαλής που δεν εκπληρώνουν την ευθύνη τους, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα και δεν έχει καμία σχέση με τον οίκο του Θεού. Δεν τους είπε ο οίκος του Θεού να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο· απλώς αποκαλύφθηκαν λόγω της ανευθυνότητάς τους. Δεν μπορούν να ολοκληρώσουν το έργο που τους εμπιστεύτηκε ο οίκος του Θεού, κι επομένως μπορούν μόνο ν’ απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους και ν’ αποκλειστούν. Σε τέτοιες περιστάσεις, όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού υπομένει αυτήν την κακουχία, πρέπει να την αποδέχεται από τον Θεό και ν’ αφήνει τον Θεό να ενορχηστρώνει τα πράγματα σύμφωνα με το θέλημά Του. Ακόμη κι αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν έχουν κάνει σωστά το έργο ή έχουν οποιαδήποτε προβλήματα, το γεγονός ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή παραμένει για πάντα αμετάβλητο. Το γεγονός ότι ακολουθείς τον Θεό, ότι υποτάσσεσαι στον Θεό και ότι αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού δεν θα πρέπει ν’ αλλάξει ποτέ. Είναι αιώνιες αλήθειες. Όποια δυσάρεστα ζητήματα κι αν προκύψουν όσο κάνεις το καθήκον σου, θα πρέπει να τ’ αποδεχθείς από τον Θεό και ν’ αντλήσεις διδάγματα από αυτά. Θα πρέπει να ησυχάζεις ενώπιον του Θεού και να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν, και να μην αφήνεις να σ’ επηρεάζει ο εξωτερικός κόσμος. Πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι στα διάφορα περιβάλλοντα και να μάθεις να βιώνεις το έργο του Θεού σε κάθε είδους περιβάλλοντα. Μόνο έτσι μπορείς ν’ αποκτήσεις τη ζωή-είσοδο. Κάποιοι άνθρωποι έχουν χαμηλό ανάστημα· όταν προκύπτουν κακουχίες, παραπονιούνται κι ανησυχούν, αναστατώνονται και χάνουν την πίστη στον Θεό. Αυτό είναι εξαιρετικά ανόητο και δείχνει ότι είναι ανίδεοι! Οι επικεφαλής και οι εργάτες που δεν κάνουν αληθινό έργο έχουν αποκαλυφθεί και αποκλειστεί· όμως, τι σχέση έχει αυτό μ’ εσένα; Γιατί να γίνεις αρνητικός και ν’ απομακρυνθείς από τον Θεό μόνο και μόνο επειδή εκείνοι δεν διευθέτησαν κατάλληλα τα πράγματα; Δεν είναι άκρως επαναστατικό αυτό; (Ναι.) Όταν οι άνθρωποι κάνουν κάτι λάθος, μπορείς να τους διακρίνεις και να τους απορρίψεις, αλλά μην απορρίπτεις τον Θεό ή την αλήθεια. Η αλήθεια δεν είναι λάθος, ο Θεός δεν είναι λάθος. Η αρχική πρόθεση του Θεού δεν είναι να υπομένουν οι άνθρωποι τέτοια κακουχία· αλλά το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος είναι όντως απαραίτητο να υπομείνει κάποια κακουχία. Σε ωφελεί το να υπομείνεις λίγη κακουχία· το όφελος είναι ότι αντλείς διδάγματα και μαθαίνεις ν’ αναζητείς την αλήθεια για να λύνεις προβλήματα. Αν είσαι σε θέση να υπομένεις διάφορες κακουχίες, αποκτάς κάποια αντοχή και είσαι σε θέση να παραμένεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου σε κάθε λογής περιβάλλοντα. Το να μπορείς να υπομένεις τις κακουχίες τονώνει την αποφασιστικότητά σου να υποτάσσεσαι στον Θεό. Αυτή είναι η αρχική πρόθεση του Θεού και το αποτέλεσμα που θέλει να δει σ’ εσένα ο Θεός. Αν μπορείς να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού και να ενεργείς και ν’ ασκείσαι σύμφωνα με τις προθέσεις Του, αν, όποιους ανθρώπους ή περιβάλλοντα κι αν συναντήσεις, είσαι σε θέση να μην εγκαταλείπεις τον Θεό, κι αν, όσα βάσανα κι αν υποφέρει η σάρκα σου, μπορείς να μάθεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, να έχεις υποταγή στον Θεό, να έχεις σωστή κατανόηση και στάση, να διατηρείς αναλλοίωτη την πίστη σου στον Θεό και να μην παραπονιέσαι για τον Θεό ούτε να απομακρύνεσαι από Αυτόν μέσα σου, τότε έχεις ανάστημα.

Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να προστατεύουν την ασφάλεια όσων κάνουν σημαντικά καθήκοντα, προφυλάσσοντάς τους από τις παρεμβολές του εξωτερικού κόσμου. Αυτό το έργο εμπεριέχει πολλές λεπτομέρειες. Κατ’ αρχάς, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να κατανοούν πώς να υλοποιούν συγκεκριμένα αυτές τις λεπτομερείς εργασίες. Επιπλέον, όταν συναντούν κάποιες ειδικές συνθήκες, πρέπει να κρίνουν με ακρίβεια, κι έπειτα να βρίσκουν τις κατάλληλες αρχές και ν’ αναπτύσσουν συγκεκριμένα σχέδια για τον χειρισμό αυτών των συνθηκών. Ο απώτερος στόχος είναι να διασφαλίζεται η ασφάλεια του κάθε είδους σημαντικού προσωπικού εργασίας. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να διασφαλιστεί ότι το έργο του κηρύγματος του ευαγγελίου προχωρά με μεθοδικότητα. Είναι σωστό να τηρείται αυτή η αρχή· αποτελεί τον στόχο και την αρχή των επικεφαλής και των εργατών όταν κάνουν αυτό το έργο. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες ακολουθούν με ακρίβεια αυτόν τον στόχο και αυτήν την αρχή, τότε ουσιαστικά ανταποκρίνονται στα πρότυπα όταν κάνουν αυτό το έργο. Ποια άλλα προβλήματα εμπεριέχονται σ’ αυτό το έργο; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν έχω υπάρξει στο παρελθόν επικεφαλής ή εργάτης ούτε έχω συναντήσει τέτοιου είδους ζητήματα. Δεν ξέρω τι να κάνω σ’ αυτό το έργο ούτε και πώς να το κάνω. Δεν χρειάζεται άρα να το κάνω· ποιος νοιάζεται αν είστε ασφαλείς ή όχι; Να το χειριστείτε μόνοι σας». Είναι άραγε αποδεκτό να νίπτουν απλώς τας χείρας τους για το ζήτημα; (Όχι.) Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες θα πρέπει ν’ απομακρύνονται. Αν δεν κάνεις αληθινό έργο, σε τι είσαι χρήσιμος; Μήπως σε κρατάμε εδώ ως διακοσμητικό στοιχείο επειδή έχεις ωραία εμφάνιση; Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες πρέπει ν’ απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους και ν’ αποκλείονται· δεν θα πρέπει να τους επιτρέπεται να διατηρούν ένα πόστο χωρίς να κάνουν καθόλου έργο. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο· δεν έχουν συνείδηση ούτε λογική, έτσι δεν είναι; Αν είχαν πράγματι συνείδηση και λογική, γιατί να μην αναζητούσαν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα όταν προκύπτουν; Κανένας δεν γεννιέται γνωρίζοντας τα πάντα· όλοι μαθαίνουν στην πορεία. Αν μπορείς ν’ αναζητήσεις την αλήθεια, θα βρεις έναν τρόπο να κάνεις σωστά το έργο. Αν έχεις αίσθημα ευθύνης, θα σκεφτείς έναν τρόπο να κάνεις σωστά το έργο. Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολη η επιτέλεση του ηγετικού έργου· εφόσον κάποιος μπορεί ν’ αναζητήσει την αλήθεια, είναι εύκολο να κάνει σωστά το έργο. Επιπλέον, οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν συνεργάτες· αν δύο ή τρεις άνθρωποι είναι σε σύμπνοια, μπορεί εύκολα να επιτευχθεί οποιοδήποτε έργο. Αυτήν τη στιγμή, πολλοί επικεφαλής και εργάτες εκπαιδεύονται· εκπαιδεύονται στην αναζήτηση της αλήθειας σε όλα τα πράγματα, για να λύνουν προβλήματα. Σ’ αυτήν τη φάση, τουλάχιστον κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν την ικανότητα να κάνουν ηγετικό έργο και είναι απολύτως ικανοί να κάνουν καλά το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Θα σταματήσουμε, λοιπόν, τη σημερινή μας συναναστροφή σ’ αυτό το σημείο. Γεια σας!

20 Ιουλίου 2024