Κ. Αμφιταλαντεύονται

Η δέκατη εκδήλωση είναι ότι «αμφιταλαντεύονται». Ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις που παρουσιάζουν οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται; Καταρχάς, οι παρακάτω είναι οι μεγαλύτερες αμφιβολίες που έχουν αυτοί οι άνθρωποι σχετικά με την πίστη στον Θεό: «Υπάρχει όντως ο θεός; Υπάρχει πνευματικό βασίλειο; Υπάρχει κόλαση; Τα λόγια που είπε ο θεός είναι η αλήθεια; Λένε πως αυτός ο άνθρωπος είναι ο ενσαρκωμένος θεός, εγώ όμως δεν έχω δει καμία πτυχή η οποία να δείχνει πως είναι ο ενσαρκωμένος θεός! Και πού ακριβώς είναι το πνεύμα του θεού; Υπάρχει ή δεν υπάρχει στ’ αλήθεια ο θεός;» Δεν μπορούν ποτέ να απαντήσουν ξεκάθαρα αυτά τα ερωτήματα. Βλέπουν πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό και σκέφτονται: «Λογικά, πρέπει να υπάρχει ο θεός. Είναι πιθανό να υπάρχει όντως. Μακάρι να υπάρχει. Έτσι κι αλλιώς, δεν μου προκάλεσε καμία απώλεια η πίστη στον θεό· κανένας δεν με έχει κακομεταχειριστεί. Άκουσα πως αν κάνω καθήκον, αυτό μπορεί να φέρει ευλογίες κι έναν καλό προορισμό, κι επίσης δεν θα πεθάνω στο μέλλον. Γι’ αυτό, ας ακολουθήσω κι ας πιστέψω». Αφού πιστέψουν για κάποιο διάστημα, βλέπουν ότι κάποιοι άνθρωποι συναντούν δοκιμασίες και αντιξοότητες, και αρχίζουν να αναλογίζονται: «Ευλογίες δεν φέρνει, υποτίθεται, η πίστη στον θεό; Κάποιοι αρρώστησαν σοβαρά και πέθαναν, άλλοι συνελήφθησαν και διώχθηκαν μέχρι θανάτου από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ενώ άλλοι αρρώστησαν ή βρήκαν συμφορές την οικογένειά τους όταν έκαναν το καθήκον τους. Πώς και δεν τους προστάτεψε ο θεός; Οπότε, υπάρχει ή δεν υπάρχει τελικά ο θεός; Αν υπάρχει, δεν έπρεπε να είχαν γίνει όλα αυτά!» Κάποιοι άνθρωποι που έχουν καλές προθέσεις κάνουν μαζί τους συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια και λένε: «Ο Θεός κυριαρχεί πάνω σε όλα τα πράγματα, και το χέρι Του ενορχηστρώνει τη μοίρα όλων των ανθρώπων. Οι άνθρωποι θα πρέπει να αποδέχονται αυτά τα ζητήματα από τον Θεό και να αφήνονται στην ενορχήστρωσή Του. Οτιδήποτε κάνει ο Θεός είναι καλό». Κι αυτοί οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται, τους απαντούν: «Δεν βλέπω τι καλό υπάρχει σ’ αυτό! Είναι καλό να υποφέρεις από συμφορές; Είναι καλό να αρρωσταίνεις σοβαρά ή να πάσχεις από ανίατη αρρώστια; Ακόμα χειρότερο είναι να πεθάνεις. Υπάρχει ή δεν υπάρχει θεός; Δεν ξέρω». Είναι πάντα γεμάτοι αμφιβολίες για τον Θεό. Όταν βλέπουν πολλούς ανθρώπους να κάνουν καθήκον, το έργο του οίκου του Θεού να διευρύνεται ολοένα και περισσότερο, και την εκκλησία να ευημερεί μέρα με τη μέρα, τότε πιστεύουν ότι λογικά υπάρχει θεός. Ειδικά όταν ακούνε τους αδελφούς και τις αδελφές να δίνουν μαρτυρία για τα σημεία και τέρατα που έχει κάνει ο Θεός, αλλά και για τη χάρη που τους έχει προσφέρει Εκείνος, αυτοί οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται νιώθουν ακόμα περισσότερο τα εξής: «Σίγουρα υπάρχει θεός! Παρόλο που οι άνθρωποι δεν βλέπουν το πνεύμα του θεού, τα λόγια που εξέφρασε ο ενσαρκωμένος θεός τα έχουν ακούσει οι άνθρωποι, κι επίσης έχω ακούσει τόσους ανθρώπους να συναναστρέφονται σχετικά με τα λόγια του θεού και να βιώνουν τα λόγια του θεού. Οπότε, σίγουρα πρέπει να υπάρχει θεός!» Όταν η εκκλησία ευημερεί, κι όλα της πάνε καλά και βρίσκεται σε άνθιση, και όσο το έργο της εκκλησίας διευρύνεται όλο και περισσότερο, και κυρίως όταν οι αδελφοί και οι αδελφές βιώνουν κάποιες ιδιαίτερες περιστάσεις και ειδικά ζητήματα, και βλέπουν την προστασία, την κυριαρχία και την ηγεσία του Θεού μέσα από όλα αυτά, τότε θεωρούν πως υπάρχει ο Θεός και πως ο Θεός είναι στ’ αλήθεια καλός. Μετά από κάποιο διάστημα, ωστόσο, ίσως βιώσουν αγανάκτηση και κακοτοπιές, κάποιοι μπορεί να βιώσουν αποτυχίες και αναποδιές, ή μπορεί ο οίκος του Θεού να αποκλείσει μια μερίδα ανθρώπων· αυτά τα πράγματα, κυρίως το τελευταίο, αντιτίθενται σημαντικά στις αντιλήψεις τους και είναι πέρα από τις προσδοκίες τους. Θεωρούν το εξής: «Αν υπάρχει ο θεός, πώς είναι δυνατό να γίνουν αυτά τα πράγματα; Δεν θα έπρεπε να συμβούν! Ανάμεσα στους άπιστους είναι φυσιολογικό να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, μα πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν και στον οίκο του θεού; Αν υπάρχει ο θεός, θα πρέπει να τακτοποιήσει αυτά τα ζητήματα και να μην αφήνει τέτοια πράγματα να συμβαίνουν, αφού είναι παντοδύναμος, έχει εξουσία και δύναμη! Τελικά υπάρχει ή δεν υπάρχει ο θεός; Οι άνθρωποι δεν βλέπουν το πνεύμα του θεού. Κι όσο για τα λόγια που είπε ο ενσαρκωμένος θεός, όλοι οι άνθρωποι λένε πως είναι η αλήθεια, η οδός, και πως μπορούν να γίνουν η ζωή των ανθρώπων. Εγώ, όμως, γιατί δεν τα νιώθω ως αλήθεια; Τόσο καιρό ακούω κηρύγματα, αλλά η ζωή μου δεν έχει μεταμορφωθεί καθόλου! Έχω υποφέρει τόσο πολύ, και τι κέρδισα;» Αρχίζουν να έχουν αμφιβολίες για τον Θεό, και αρχίζει να φθίνει και να χάνεται ο ενθουσιασμός που είχαν για να κάνουν το καθήκον τους. Τότε, σκέφτονται να φύγουν από τον οίκο του Θεού για να πάνε να δουλέψουν και να βγάλουν λεφτά ώστε να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Αρχίζουν να εμφανίζονται τέτοιες ζωηρές σκέψεις. Σκέφτονται μέσα τους: «Αν ο θεός στον οποίο πιστεύω δεν είναι ο αληθινός θεός, τότε θα έχουν πάει τελείως στράφι όλα αυτά τα χρόνια που δεν δούλευα και δεν έβγαζα χρήματα όσο πίστευα στον θεό! Όχι, είναι λάθος να σκέφτομαι έτσι. Οφείλω να συνεχίσω να πιστεύω όπως πρέπει. Έχω ακούσει ανθρώπους να λένε ότι αν διαβάζει κανείς περισσότερα λόγια του θεού θα μπορέσει να καταλάβει την αλήθεια, να λύσει όλα τα προβλήματα και να πάψει να είναι αδύναμος. Εγώ, όμως, έχω διαβάσει τα λόγια του θεού και ακόμα δεν έχω καταλάβει την αλήθεια. Γιατί νιώθω ακόμα αρνητικός; Γιατί νιώθω συνέχεια πως δεν έχω ενέργεια για να κάνω το καθήκον μου; Ο θεός δεν εργάζεται μέσα μου! Έχω τόσες δυσκολίες, όμως ο θεός δεν μου έχει ανοίξει κάποια διέξοδο. Άρα, τελικά, υπάρχει ή δεν υπάρχει ο θεός; Αν αυτή είναι η αληθινή οδός, τότε ο θεός θα έπρεπε να ευλογεί όσους κάνουν το καθήκον τους με γαλήνη, κάνοντάς τους τα πάντα ομαλά και φυσιολογικά. Και τότε, γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν τόσο μεγάλες δυσκολίες στο κήρυγμα του ευαγγελίου και στην εκτέλεση του καθήκοντος; Για ποιον λόγο, παρόλο που ξέρω ότι ο θρησκευτικός κόσμος έχει μείνει πίσω και ότι η πίστη στον παντοδύναμο θεό αποτελεί είσοδο στην Εποχή της Βασιλείας, δεν έχω δει πώς εργάζεται το άγιο πνεύμα;» Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που δεν έχουν καμία πνευματική κατανόηση. Διαβάζουν τα λόγια του Θεού, αλλά δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Όσο κι αν γίνεται συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, δεν μπορούν να συλλάβουν το νόημά της. Βλέπουν πάντα τα πράγματα με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και είναι συνεχώς γεμάτοι αμφιβολίες για τον Θεό. Πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να καταλάβει ποτέ την αλήθεια; Κάποιοι βλέπουν ότι είναι πολύ δύσκολο να κηρύξουν το ευαγγέλιο, οπότε σκέφτονται: «Αν αυτή ήταν η αληθινή οδός, τότε το άγιο πνεύμα θα έκανε σπουδαίο έργο. Οπουδήποτε κι αν πήγαιναν οι αδελφοί και οι αδελφές για να κηρύξουν το ευαγγέλιο, όλα θα κυλούσαν ομαλά και χωρίς εμπόδια. Ακόμα περισσότερο, θα άρχιζαν να πιστεύουν και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και θα έδιναν το πράσινο φως για τα πάντα. Κάτι τέτοιο θα ήταν όντως έργο του αληθινού θεού. Τώρα, όμως, αν κοιτάξουμε τα γεγονότα, αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Οι πρόεδροι και οι αξιωματούχοι των διάφορων χωρών του κόσμου όχι μόνο δεν πιστεύουν στον θεό, αλλά ούτε υποστηρίζουν την πίστη στον θεό. Σε κάποιες χώρες, μάλιστα, οι κυβερνήσεις διώκουν τους πιστούς και δεν αφήνουν τους ανθρώπους να πιστέψουν στον θεό. Οπότε, ο θεός στον οποίο πιστεύουμε είναι όντως ο αληθινός θεός; Δεν ξέρω· δεν μπορώ να είμαι σίγουρος». Έχουν πάντα στην καρδιά τους ένα τεράστιο ερωτηματικό. Κάθε φορά που ακούνε κάποια είδηση, τους μοιάζει με «σεισμό», ο οποίος δεν έχει ούτε τεράστιο ούτε μηδαμινό αντίκτυπο και τους κάνει να αμφιταλαντεύονται. Κάποιοι λένε: «Μήπως αμφιταλαντεύονται συνεχώς επειδή πιστεύουν λίγο καιρό στον Θεό;» Δεν είναι έτσι· ορισμένοι πιστεύουν για τρία χρόνια, για πέντε χρόνια ή ακόμα και πάνω από δέκα χρόνια. Θεωρείται λίγος αυτός ο καιρός; Κατά τη διάρκεια του έργου της Εποχής της Χάριτος, αν κάποιος πίστευε για τρία ή για πέντε χρόνια, αυτό το διάστημα δεν θα θεωρούνταν πολύ, αφού δεν θα είχε ακούσει τις ομιλίες και τα λόγια του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες· κατανοούσε μόνο λίγες βιβλικές γνώσεις και πνευματικές θεωρίες από τη Βίβλο και από τα κηρύγματα των ανθρώπων. Δεν είναι μεγάλο κέρδος αυτό. Όσο για το έργο του σημερινού σταδίου είναι διαφορετικά τα πράγματα για κάποιον που το αποδέχεται· εφόσον κάποιος κάνει το καθήκον του και ακολουθεί τον Θεό για τρία χρόνια, τότε αυτά που βιώνει, που καταλαβαίνει και που κερδίζει είναι περισσότερα από όσα θα μπορούσε να έχει κερδίσει κάποιος που, στην Εποχή της Χάριτος, πίστευε στον Κύριο για είκοσι ή τριάντα χρόνια, ή ακόμα και για μια ολόκληρη ζωή. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται, ακόμα και μετά από τρία, πέντε ή ακόμα και πάνω από δέκα χρόνια πίστης, συνεχίζουν να μην μπορούν να προσδιορίσουν αν αυτό το στάδιο του έργου το κάνει ο Θεός ή όχι, και μάλιστα έχουν αμφιβολίες για την ύπαρξη του Θεού. Τι θα έλεγες, προκαλούν πολλά προβλήματα αυτοί οι άνθρωποι; Έχουν την ικανότητα να καταλάβουν την αλήθεια; (Όχι.) Έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια. Όποια κατάσταση κι αν προκύψει στην εκκλησία, πάντα μπορεί να τους κάνει να αμφιταλαντεύονται —εκείνο το ερωτηματικό που έχουν στην καρδιά τους τους προξενεί συνεχώς «σεισμούς». Αν οι αντίχριστοι προκαλέσουν αναστάτωση στην εκκλησία και κάποιοι άνθρωποι παραπλανηθούν ή αν κάποιος τον οποίο έχουν ως είδωλο κάνει κάτι που δεν το περίμεναν —για παράδειγμα, κλέψει προσφορές ή επιδοθεί σε άσεμνες δραστηριότητες— και αποπεμφθεί, τότε αυτό τους κάνει να αμφιταλαντεύονται μέσα τους, κι αρχίζουν να αμφιβάλλουν για τον Θεό: «Αυτό δεν είναι το ρεύμα του έργου του θεού; Και τότε, πώς γίνεται να συμβαίνουν τέτοια παράνομα πράγματα στην εκκλησία; Πώς μπόρεσε ο θεός να επιτρέψει να κάνουν την εμφάνισή τους οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι; Είναι πράγματι αυτή η αληθινή οδός;» Οτιδήποτε συμβαίνει στην εκκλησία το οποίο πάει κόντρα στις αντιλήψεις τους τους κάνει να αποκτούν αμφιβολίες και να αρχίζουν να αμφισβητούν αν αυτή είναι η αληθινή οδός, αν πρόκειται για το έργο του Θεού και αν ο Θεός υπάρχει πραγματικά. Πολύ απλά, δεν αναζητούν την αλήθεια για να δουν το ζήτημα με σωστό τρόπο. Αυτό φτάνει από μόνο του για να αποδείξει ότι από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν πίστεψαν ουσιαστικά ποτέ ότι αυτό το στάδιο του έργου το κάνει ο Θεός. Από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν γνώρισαν ποτέ ποια είναι η αλήθεια ούτε για ποιον λόγο εκφράζει ο Θεός την αλήθεια. Ο Θεός έχει πει τόσα λόγια και έχει κάνει τόσο έργο —όλα αυτά είναι έργο Θεού. Τόσοι άνθρωποι το έχουν επιβεβαιώσει και έχουν σιγουρευτεί γι’ αυτό, αλλά εκείνοι αρνούνται να εξετάσουν τα ζητήματα με βάση όλα αυτά τα πράγματα. Κρίνουν πάντοτε με βάση τις ανθρώπινες οπτικές και τον ανθρώπινο τρόπο σκέψης. Έχουν υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Όταν υπάρχουν κάποια παραθυράκια ή κάποιες αποκλίσεις στο έργο της εκκλησίας ή στην εκκλησιαστική ζωή, ή όταν η εκκλησία καταστέλλεται και διώκεται από την κυβέρνηση, αυτοί αρχίζουν και πάλι να αμφισβητούν: «Είναι όντως αυτή η αληθινή οδός;» Όταν κάνουν την εμφάνισή τους στην εκκλησία αντίχριστοι και ψευδοεπικεφαλής, αρχίζουν και τότε να αμφισβητούν. Λένε: «Κοιτάξτε αυτούς τους πάστορες και τους πρεσβύτερους των εκκλησιών της θρησκείας. Αυτοί αγαπάνε πραγματικά τον κύριο, και στις εκκλησίες τους δεν εμφανίζονται αντίχριστοι. Αυτή, λοιπόν, είναι η αληθινή οδός. Αν όλα αυτά που έχετε εδώ είναι η αληθινή οδός, τότε γιατί εξακολουθούν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα;» Αυτές τις συγκρίσεις κάνουν. Και τι συγκρίσεις κάνουν κάποιοι άλλοι βλάκες; Λένε: «Κοιτάξτε αυτούς που πιστεύουν στον θεό στην Εκκλησία των Τριών Εαυτών —αυτοί έχουν την έγκριση του κράτους, και μάλιστα το κράτος τούς χορηγεί πιστοποιητικά και τους παραχωρεί γη για να χτίσουν εκκλησίες. Είναι όλα νομότυπα και νόμιμα. Εσείς έχετε δημόσια εκκλησία; Έχουν άδεια οι δικές σας εκκλησίες; Το κράτος διορίζει ακόμα και πάστορες στις εκκλησίες των Τριών Εαυτών, κι αυτοί οι πάστορες έχουν άδεια. Έχουν άδεια οι δικοί σας επικεφαλής και οι εργάτες σας; Το κράτος δεν σας επιτρέπει να πιστεύετε στον θεό· σας συλλαμβάνει και σας διώκει. Δεν έχετε καν ένα σταθερό μέρος για τις συναθροίσεις σας· πάντα στα κρυφά συναθροίζεστε. Είναι όντως αυτή η αληθινή οδός; Αν ήταν αυτή η αληθινή οδός, τότε γιατί να συναθροίζεστε και να κάνετε το καθήκον σας πάντοτε τόσο κρυφά;» Δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε καν αυτό το ζήτημα. Η παραμικρή περίσταση μπορεί να τους κάνει να αμφιταλαντεύονται και να αποκτούν αμφιβολίες για τον Θεό. Για πείτε Μου, μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να παραμείνει σταθερός; (Όχι.) Ναι μεν φαινομενικά δεν έχει φύγει από την εκκλησία, αλλά η καρδιά του βρίσκεται στο κατώφλι του κινδύνου. Δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρος για το έργο του Θεού και τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, και συνεχώς πιστεύει κατά το ήμισυ και αμφισβητεί κατά το ήμισυ· έτσι, είναι αδύνατο να έχει αληθινή πίστη. Δεν βλέπει ότι όλοι οι διωγμοί, η καταπίεση και οι συλλήψεις που έχουν σημειωθεί όλα αυτά τα χρόνια του έργου του Θεού βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Θεού και ότι όλα υπάγονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Γι’ αυτό, έχει αντιλήψεις και μπορεί να αμφισβητήσει κατά πόσο ο Θεός μπορεί να είναι κυρίαρχος επί των πάντων. Πιστεύει συνεχώς ότι όλο το έργο του οίκου του Θεού το κάνουν οι άνθρωποι, αδυνατώντας να δει έστω και το ελάχιστο σημάδι των πράξεων του Θεού. Δεν είναι δύσπιστος; Αν ένας τέτοιος άνθρωπος έχει πιστέψει πρόσφατα, εδώ και μόνο έξι μήνες ή έναν χρόνο, και δεν έχει συλλάβει ξεκάθαρα τις διάφορες αλήθειες, είναι κατανοητό να έχει αμφιβολίες και να αμφιταλαντεύεται όταν βλέπει πράγματα που αντιβαίνουν στις αντιλήψεις του. Κάποιοι, όμως, πιστεύουν στον Θεό αρκετά χρόνια, έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα και έχουν δεχτεί συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια όταν αντιμετώπιζαν δυσκολίες. Εκείνη τη στιγμή, καταλάβαιναν δογματικά αυτά που άκουγαν. Αργότερα, όμως, όταν αντιμετωπίζουν και πάλι κάποιο ζήτημα, συνεχίζουν να αμφισβητούν τον Θεό και το έργο του Θεού. Αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν διαθέτουν καμία ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια, δεν έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν πληρούν τα πρότυπα για να είναι άνθρωποι.

Πώς πρέπει να χειρίζεται κανείς αυτούς που αμφιταλαντεύονται; Από την άποψη της ανθρώπινης φύσης, δεν είναι κακοί άνθρωποι, αλλά πραγματικά, αυτού του είδους οι άνθρωποι προκαλούν πολλά προβλήματα, επειδή δεν έχουν την ικανότητα να καταλάβουν την αλήθεια και δεν έχουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Το κυριότερο είναι πως δεν μπορούν καν να επιβεβαιώσουν τις πολλές αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός, κι επίσης δεν ξέρουν αν αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια ή αν είναι η έκφραση του Θεού και το έργο του Θεού. Αν κρίνουμε από την ικανότητα κατανόησής τους, τι σόι άνθρωποι είναι; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι δύσπιστοι, κι επίσης θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μπερδεμένοι άνθρωποι. Αυτοί οι άνθρωποι ναι μεν δεν έχουν διαπράξει κανένα εμφανές κακό και δεν θεωρούνται κακοί άνθρωποι, αλλά, από τη στιγμή που είναι τόσο μπερδεμένοι και μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, δεν είναι άχρηστοι; (Ναι.) Όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό και όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, δεν μπορούν ποτέ να καταλάβουν την αλήθεια. Δεν μπορούν καν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του Θεού ή την κυριαρχία του Θεού. Τι επίπεδο είναι αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα να αντιληφθούν την αλήθεια. Είναι άνθρωποι πολύ χαμηλού επιπέδου. Ή θα μπορούσατε να πείτε ότι δεν έχουν καθόλου επίπεδο· είναι ανεγκέφαλοι άχρηστοι. Για πείτε Μου, τι καθήκον μπορούν να κάνουν οι άχρηστοι; (Δεν μπορούν να κάνουν κανένα καθήκον.) Δεν μπορούν να κάνουν κανένα καθήκον, έχουν πάντοτε αμφιβολίες και αμφιταλαντεύονται. Οπότε, πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε και να χειριζόμαστε τέτοιους ανθρώπους; Ο καταλληλότερος τρόπος για να χειρίζεστε τέτοιους ανθρώπους είναι να μην τους αφήνετε να κάνουν κανένα καθήκον. Ακόμα κι αν ζητήσουν να κάνουν καθήκον, δεν πρέπει να τους επιτρέπεται. Γιατί όχι; Γιατί τέτοιοι άνθρωποι, μόλις αρχίσουν να κάνουν καθήκον, ειδικά στην περίπτωση που έχουν υποστεί κακουχίες και έχουν πληρώσει κάποιο τίμημα, αργά ή γρήγορα θα θελήσουν να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους με τον οίκο του Θεού. Αν συλληφθούν, ή βρεθούν μπροστά σε φυσικές καταστροφές ή συμφορές που προκάλεσαν άνθρωποι, θα μετανιώσουν που δαπάνησαν τον εαυτό τους για τον Θεό· θα παραπονεθούν πικρά και θα κυκλοφορούν διαδίδοντας σχόλια όπως: «Έχω υποφέρει τόσο πολύ για το έργο της εκκλησίας και για να κάνω το καθήκον μου. Έχω φάει πολύ πιο λίγο, έχω κοιμηθεί πολύ πιο λίγο και έχω βγάλει πολύ πιο λίγα λεφτά. Αν δεν έκανα το καθήκον μου, θα μπορούσα να βάλω τα λεφτά που θα είχα βγάλει στην τράπεζα, και θα έπαιρνα τους τόκους! Έχω ρισκάρει τόσο πολύ· πόσο κοστίζει κάθε ώρα που ρίσκαρα; Ποιο είναι το αντίτιμο της αμοιβής για τη δούλεψή μου;» Θα προσπαθήσουν να διευθετήσουν τους οικονομικούς λογαριασμούς με τον οίκο του Θεού και μάλιστα θα απειλήσουν ότι, αν δεν τους αποζημιώσει ο οίκος του Θεού, θα καταγγείλουν τον οίκο του Θεού. Αν αφήνει κανείς τέτοιους ανθρώπους να κάνουν το καθήκον τους, δεν θα έφερνε αυτό ατελείωτα προβλήματα; Η αντιμετώπιση τέτοιων κατώτερων ανθρώπων θα οδηγήσει σε μπλεξίματα που δεν λύνονται με τίποτα. Όσα πράγματα κι αν χειρίζονται για την εκκλησία, κρατάνε μέσα στην καρδιά τους ένα μικρό κατάστιχο, όπου καταγράφουν με ακρίβεια κάθε λογαριασμό. Ό,τι κι αν κάνουν για την εκκλησία, δεν το κάνουν ποτέ με τη θέλησή τους. Λόγω του ότι είναι απρόθυμοι, θέλουν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους. Γιατί γίνεται αυτό; Επειδή, κατά βάθος, δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ο Θεός ούτε πιστεύουν ότι υπάρχει ο Θεός. Δεν αναγνωρίζουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ούτε ότι το έργο του Θεού μπορεί να σώσει τους ανθρώπους. Άρα, τι αμοιβή θα χρειαζόταν για να νιώσουν ικανοποιημένοι που πλήρωσαν ένα μικρό τίμημα, που υπέφεραν λίγο, που έκαναν κάποιο καθήκον και που δαπάνησαν κάποιους ανθρώπινους και υλικούς πόρους για τον δήθεν θεό που φαντάζονται στο μυαλό τους; Αν δεν έπαιρναν κανένα αντάλλαγμα, θα ήταν ικανοποιημένοι; Αν, μια μέρα, συνειδητοποιήσουν ότι έχουν αποκλειστεί επειδή δεν επιδίωκαν την αλήθεια, τι συνέπειες θα έχει αυτό; Θα νομίσουν ότι ο οίκος του Θεού τούς κορόιδεψε, ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες τούς κορόιδεψαν, κι ότι τους κράτησαν στην άγνοια και ότι έπεσαν θύματα απάτης. Τότε, θα τα βάλουν με τον οίκο του Θεού και θα απαιτήσουν αποζημίωση, θα τραβήξουν το σχοινί όσο πάει. Τι λέτε, θα ήθελε ο οίκος του Θεού να μπλέξει με έναν τέτοιο άνθρωπο; Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να κάνει μια τέτοια ανοησία! Οι άνθρωποι που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού κάνουν το καθήκον τους για να εκπληρώσουν την ευθύνη τους ως δημιουργήματα. Πρόκειται καθαρά για δική τους επιλογή, για κάτι που είναι πρόθυμοι να κάνουν. Ο οίκος του Θεού ποτέ δεν εξαναγκάζει ούτε υποχρεώνει κανέναν. Αλλά μόλις οι δύσπιστοι αρχίσουν να κάνουν καθήκον, είναι θέμα χρόνου να προκύψουν προβλήματα. Όταν δεν έχουν κέφια, σίγουρα θα αρχίσουν να γκρινιάζουν και να διαμαρτύρονται, λέγοντας στους άλλους: «Μου τα είπατε όλοι σας τόσο ωραία και με ξεγελάσατε, λέγατε ότι η πίστη στον θεό θα μου έδινε τη δυνατότητα να αποκτήσω την αλήθεια και την αιώνια ζωή. Κανένας σας, όμως, δεν ανέφερε ότι στην εκκλησία θα υπήρχαν αντίχριστοι που θα παραπλανούσαν τους ανθρώπους, και κακοί άνθρωποι που θα διατάρασσαν και θα αναστάτωναν το έργο της εκκλησίας, ή ότι η εκκλησία θα απέπεμπε ή θα απέβαλλε ανθρώπους. Δεν μου είπατε ποτέ ότι θα γινόταν τίποτε απ’ όλα αυτά στην εκκλησία!» Μπορούν μέχρι και να γυρίσουν και να σε κατηγορήσουν, λέγοντας: «Ποτέ δεν μου εξήγησες καθαρά όλα αυτά τα πράγματα. Εγώ απλώς σας ακολούθησα στην πίστη στον θεό και στην εκτέλεση του καθήκοντός μου. Αποτέλεσμα; Τώρα δεν έχω καθόλου προοπτικές στον κόσμο· δεν με αφήσατε να βγάλω πολλά λεφτά. Πρέπει να με αποζημιώσετε για τη χασούρα!» Δεν σου φαίνεται αηδιαστικό όταν αρχίζουν να τακτοποιούν λογαριασμούς μαζί σου; Θα ήσουν πρόθυμος να μπλέξεις μαζί τους; (Όχι.) Ποιος θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα σε τέτοιους ανθρώπους; Δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν μπορούν να δουν πως υπάρχει ο Θεός και δεν μπορούν να νιώσουν την ύπαρξη του Θεού μέσα από τις εμπειρίες τους. Πείτε Μου, ποιος θα μπορούσε να βάλει στο μυαλό τους αυτό το γεγονός; Κανένας δεν θα μπορούσε. Δεν έχουν την ικανότητα να αποδεχτούν την αλήθεια. Έτσι, θα δυσκολεύονταν πολύ αν τους ζητούσατε να επιδιώξουν την αλήθεια, θα τους φέρνατε σε δύσκολη θέση. Πολύ απλά, δεν είναι ρεαλιστικό. Πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο για να λάβουν ευλογίες. Ένα μικρό καθήκον να κάνουν, θα απαιτήσουν ανταμοιβή. Αν δεν πάρουν αυτό που θέλουν, αρχίζουν να εξαπολύουν βρισιές: «Με κορόιδεψαν και με εξαπάτησαν! Όλοι σας είστε απατεώνες!» Για πείτε Μου, εσείς θα θέλατε να ανεχτείτε αυτές τις βρισιές; (Όχι.) Ποιος τους κορόιδεψε; Οι ίδιοι δεν είναι που έχουν φιλοδοξίες και επιθυμίες, και που θέλουν να λάβουν ευλογίες; Μα ακριβώς για να λάβουν ευλογίες δεν πίστεψαν στον Θεό; Τώρα δεν έχουν λάβει ευλογίες, αλλά μήπως γι’ αυτό δεν φταίει το γεγονός ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Δικό τους πρόβλημα δεν είναι; Δεν πιστεύουν καν στον Θεό, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλουν να λάβουν ευλογίες από τον Θεό· είναι δυνατόν να λάβουν ευλογίες τόσο εύκολα; Δεν τους είχε εξηγήσει κανείς ξεκάθαρα αυτά τα ζητήματα πολύ πριν αρχίσουν να κάνουν καθήκον; (Ναι.) Μπορείς, όμως, να επιχειρηματολογήσεις μαζί τους; Δεν μπορείς· θα πουν ότι τους κορόιδεψες. Για πείτε Μου, στον οίκο του Θεού, ποιος απ’ τους αδελφούς και τις αδελφές, όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό, δεν κάνει καθήκον με τη θέλησή του; Αν και σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις τα παιδιά δεν πιστεύουν στον Θεό και τα σέρνουν οι γονείς ή οι συγγενείς τους να πιστέψουν και να κάνουν το καθήκον τους, αυτές οι περιπτώσεις είναι και πάλι πολύ λίγες. Ακόμα κι αν σε σέρνουν οι γονείς σου να το κάνεις, αυτό γίνεται για το δικό σου καλό —πρέπει να το καταλάβεις αυτό. Όμως και πάλι, η οικογένειά σου είναι που σε σέρνει, οι αδελφοί και οι αδελφές του οίκου του Θεού ούτε σε σέρνουν ούτε σε εξαναγκάζουν. Η πίστη στον Θεό και η εκτέλεση του καθήκοντος γίνονται εξολοκλήρου εθελοντικά. Αυτήν τη στιγμή, όποιος θέλει να φύγει μπορεί να φύγει· η πόρτα του οίκου του Θεού είναι πάντα ανοιχτή. Από τη στιγμή, όμως, που θα φύγεις, δεν θα είναι τόσο εύκολο να γυρίσεις πίσω. Εκείνοι που κάνουν καθήκον πλήρους απασχόλησης στον οίκο του Θεού επιλέγονται προσεκτικά. Δεν γίνεται δεκτός ο οποιοσδήποτε. Υπάρχουν κάποια απαιτούμενα πρότυπα και αρχές, και μόνο όσοι πληρούν τα προσόντα μπορούν να παραμείνουν στην εκκλησία πλήρους απασχόλησης. Οι άνθρωποι που αμφιταλαντεύονται σκέφτονται: «Δεν μου εξηγήσατε ξεκάθαρα ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Εκείνη τη στιγμή, το καθήκον το έκανα μόνο και μόνο επειδή ήμουν μπερδεμένος». Τι δεν σου εξήγησαν ξεκάθαρα; Οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστρέφονται μαζί πάνω στην αλήθεια κάθε μέρα, ενώ ταυτόχρονα κάνουν το καθήκον τους —αν δεν κατάλαβαν αυτοί οι άνθρωποι, αυτό συμβαίνει επειδή είναι μπερδεμένοι και τυφλοί. Δεν πρέπει να κατηγορούν κανέναν άλλον γι’ αυτό. Όμως, δεν πρόκειται να επιχειρηματολογήσουν μαζί σου γι’ αυτό· απλώς νιώθουν ότι έχουν βιώσει μια τεράστια απώλεια και θέλουν να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους και να μαλώσουν με τον οίκο του Θεού. Δεν είναι παράλογοι και άκρως αηδιαστικοί αυτοί οι άνθρωποι; Μόλις, λοιπόν, δείτε το αληθινό πρόσωπο τέτοιων ανθρώπων και καταλάβετε ξεκάθαρα ότι είναι μπερδεμένοι και τελείως άχρηστοι, ότι δεν μπορούν να κάνουν κανένα καθήκον και ότι μόνιμο μέλημά τους είναι να λαμβάνουν ευλογίες, ενώ η καρδιά τους αναλώνεται σε σκέψεις για την απόκτηση ευλογιών, και ότι το μόνο που ξέρουν είναι ότι κάνοντας το καθήκον μπορούν να αποκομίσουν ευλογίες, σωτηρία, είσοδο στη βασιλεία και αθανασία, και ότι μόνο αυτές τις λίγες φράσεις ξέρουν χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτε άλλο —δηλαδή δεν ξέρουν ποια είναι η αλήθεια, πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια ή πώς να υποτάσσονται στον Θεό— άρα, ακόμα κι αν θέλουν να κάνουν καθήκον ή ζητήσουν να κάνουν καθήκον, γίνεται να τους δοθεί κάποιο; (Όχι.)