Θ. Είναι ικανοί να φύγουν ανά πάσα στιγμή

Η ένατη εκδήλωση είναι η εξής: «Είναι ικανοί να φύγουν ανά πάσα στιγμή». Ένας τέτοιου είδους άνθρωπος που είναι ικανός να φύγει από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή δεν είναι κάποιος που φεύγει μόνο όταν βρεθεί σε μια ιδιαίτερη κατάσταση ή όταν βρεθεί αντιμέτωπος με μια μεγάλη συμφορά, μεγαλύτερη από όση μπορεί να αντέξει ο μέσος άνθρωπος, η οποία υπερβαίνει τα όριά του. Απεναντίας, είναι ικανός να φύγει ανά πάσα στιγμή. Ακόμα και το παραμικρό ζήτημα μπορεί να τον κάνει να φύγει· ακόμα και το παραμικρό ζήτημα μπορεί να τον κάνει να μη θέλει πλέον να κάνει το καθήκον του, να μη θέλει πλέον να πιστεύει στον Θεό και να θέλει να φύγει από τον οίκο του Θεού. Αυτό το είδος ατόμου είναι επίσης μεγάλος μπελάς. Εκ πρώτης όψεως, μπορεί να μοιάζει λιγάκι καλύτερος από τους Ιούδες, αλλά αυτός είναι ικανός να φύγει από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Όσο για το αν είναι ή δεν είναι ικανός να πουλήσει τους αδελφούς και τις αδελφές, αυτό παραμένει άγνωστο. Εσείς πιστεύετε ότι είναι αξιόπιστος ένας τέτοιος άνθρωπος; (Όχι.) Οπότε, έχει άραγε αρχές για το πώς συμπεριφέρεται; Έχει κάποιο θεμέλιο στην πίστη στον Θεό; (Όχι.) Μήπως δείχνει κάποια ένδειξη αληθινής πίστης; (Όχι.) Τότε, τι είδους άνθρωπος είναι; (Είναι δύσπιστος.) Πιστεύει στον Θεό και κάνει το καθήκον του λες και πρόκειται για αστείο. Είναι σαν κάποιον που δεν κάνει τις εργασίες που πρέπει και που, ενώ πηγαίνει να αγοράσει σάλτσα σόγιας, βλέπει στον δρόμο ακροβάτες ή καλλιτέχνες να κάνουν ζωντανή παράσταση και, μέσα στον ενθουσιασμό του, ξεχνάει να αγοράσει τη σάλτσα σόγιας, οπότε καταλήγει να καθυστερεί αυτά που έχει να κάνει. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μένουν σταθεροί σε τίποτα για πολύ καιρό. Είναι απρόθυμοι και άστατοι. Και η πίστη τους στον Θεό στο ενδιαφέρον τους βασίζεται· θεωρούν πολύ διασκεδαστικό να πιστεύουν στον Θεό, αλλά κάποια στιγμή, όταν χάσουν το ενδιαφέρον τους, θα φύγουν αμέσως χωρίς κανέναν δισταγμό. Κάποιοι από αυτούς που φεύγουν ασχολούνται αμέσως με τις επιχειρήσεις, άλλοι επιδιώκουν καριέρα αξιωματούχου, άλλοι συνάπτουν ερωτικές σχέσεις και προετοιμάζονται για γάμο, ενώ μερικοί που θέλουν να γίνουν γρήγορα πλούσιοι οδεύουν κατευθείαν προς το καζίνο. Λένε πως, αν έχεις τρεις μέρες να δεις κάποιον, πρέπει να τον κοιτάξεις με νέα ματιά. Για κάποιον που είναι ικανός να φύγει από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή, αρκεί να μην τον δεις μια μέρα, και όταν τον ξανασυναντήσεις, είναι σαν ένας τελείως άλλος άνθρωπος. Χθες, ντυνόταν ακόμα κόσμια και σωστά, φαινόταν ευπρεπής και ευπαρουσίαστος. Προσευχόταν μάλιστα στον Θεό με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό του, κι έλεγε ότι ήθελε να αφιερώσει τα νιάτα του και να χύσει το αίμα του για τον Θεό, να πεθάνει για τον Θεό, να παραμείνει αφοσιωμένος μέχρι θανάτου και να εισέλθει στη βασιλεία. Φώναζε τέτοια μεγαλόστομα συνθήματα, αλλά λίγο αργότερα, πήγε στο καζίνο. Χθες, ήταν χαρούμενος που έκανε το καθήκον του, και στη συνάθροιση όταν διάβαζε τα λόγια του Θεού έλαμπε το πρόσωπό του κι έσφυζε από ενθουσιασμό, κλαίγοντας από συγκίνηση. Και τότε πώς είναι δυνατόν να έτρεξε σήμερα στο καζίνο; Όλη νύχτα τζόγαρε και δεν ήθελε να γυρίσει σπίτι, διασκέδαζε πολύ και τον συνεπήρε ο ενθουσιασμός. Χθες, συμμετείχε ακόμα στις συναθροίσεις, αλλά σήμερα έτρεξε στο καζίνο —ποια είναι, λοιπόν, η αληθινή του εκδήλωση; (Η τελευταία.) Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, τότε πραγματικά δεν μπορεί να διακρίνει τι ακριβώς είναι αυτός ο άνθρωπος. Τις δύο εκδηλώσεις, τόσο την προηγούμενη όσο και τη μετέπειτα, τις παρουσιάζει ουσιαστικά το ίδιο άτομο· και πώς γίνεται, λοιπόν, να μοιάζει λες και τις παρουσιάζουν δύο διαφορετικοί άνθρωποι; Έναν τέτοιον άνθρωπο οι περισσότεροι δεν μπορούν να τον διακρίνουν. Βλέπεις, ως πιστός στον Θεό, πηγαίνει συχνά σε συναθροίσεις, δεν διαπράττει το κακό και μπορεί μια χαρά να αντέξει τις κακουχίες και να πληρώσει κάποιο τίμημα κάνοντας το καθήκον του. Όταν κάθεται μπροστά από τον υπολογιστή, είναι συγκεντρωμένος και επιμελής, εργάζεται σκληρά και το κάνει με την καρδιά του. Θα φανταζόσουν ότι, εφόσον πιστεύει στον Θεό, αποκλείεται να έπαιζε Ματζόνγκ, σωστά; Όμως, μόλις περάσει μία μόνο μέρα χωρίς να τον δεις, έχει ήδη τρέξει στη λέσχη Ματζόνγκ ή στο καζίνο για να τζογάρει. Και είναι εξαιρετικός παίκτης του Ματζόνγκ! Δεν μοιάζει καθόλου με κάποιον που πιστεύει στον Θεό! Σε έχει μπερδέψει τελείως. Είναι, άραγε, κάποιος που πιστεύει στο Θεό ή ένας άπιστος που παίζει Ματζόνγκ; Πώς μπορεί και αλλάζει ρόλους τόσο γρήγορα; Όταν πιστεύει στον Θεό, άραγε, έχει τον Θεό στην καρδιά του; (Όχι.) Πιστεύει στον Θεό μόνο για πλάκα και για να περάσει η ώρα, για να δει τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό και αν μπορεί αυτό να τον κάνει ευτυχισμένο στη ζωή του. Αν δεν είναι ευτυχισμένος, είναι ικανός να φύγει ανά πάσα στιγμή. Ποτέ δεν σκόπευε να πιστεύει για όλη του τη ζωή, και σίγουρα ποτέ δεν σκόπευε να κάνει το καθήκον του και να ακολουθεί τον Θεό για όλη του τη ζωή. Και τότε, τι σκόπευε; Όπως το βλέπει, αν είναι να πιστεύει αληθινά στον Θεό, τότε αυτό πρέπει τουλάχιστον να μη στέκεται εμπόδιο στη διασκέδασή του, να μην προϋποθέτει να κάνει καθόλου έργο και να του εξασφαλίζει, παρ’ όλα αυτά, μια ευτυχισμένη ζωή. Αν είναι αναγκασμένος να διαβάζει τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια κάθε μέρα, τότε δεν θα ενδιαφέρεται ούτε θα χαίρεται. Μόλις βαρεθεί, θα φύγει από την εκκλησία και θα τρέξει πίσω στον κόσμο. Σκέφτεται: «Η ζωή είναι δύσκολη, γι’ αυτό οι άνθρωποι δεν πρέπει να κακομεταχειρίζονται τον εαυτό τους. Πρέπει να είμαστε κυρίαρχοι της μοίρας μας και να μην κακομεταχειριζόμαστε τη σάρκα μας. Πρέπει να φροντίζουμε να είμαστε ευτυχισμένοι κάθε μέρα —μόνο έτσι μπορούμε να ζήσουμε ελεύθερα. Η πίστη στον θεό δεν πρέπει να είναι απόλυτη. Κοιτάξτε πόσο χαλαρός είμαι εγώ· όπου υπάρχει χαρά, εκεί πάω. Αν δεν είμαι χαρούμενος, φεύγω. Γιατί να δυσκολεύω τον εαυτό μου; Συμπεριφέρομαι με βάση την υπέρτατη πεποίθηση ότι είμαι ικανός να φύγω ανά πάσα στιγμή, είμαι ένας “πιστός με ελεύθερο πνεύμα”. Είναι τόσο άνετη και ανέμελη μια τέτοια ζωή!» Τι τραγούδια τραγουδάνε συχνά οι άνθρωποι αυτού του είδους; «Μη με ρωτάτε από πού είμαι, η πατρίδα μου είναι πολύ μακριά». Εκτός απ’ αυτό, ποιο άλλο τραγούδι λένε; «Γιατί να μη ζούμε ελεύθεροι έστω και μια φορά;» Όταν νιώθουν ότι βαριούνται ή ότι δεν διασκεδάζουν πια, φεύγουν γρήγορα, γιατί σκέφτονται: «Για ποιον λόγο να μείνω κολλημένος σε έναν τόπο, ενώ υπάρχουν τόσα άλλα να δω στον κόσμο;» Ποιο άλλο διάσημο ρητό λένε; «Γιατί να παρατήσεις ένα ολόκληρο δάσος για χάρη ενός δέντρου;» Τι λέτε εσείς, έχουν αληθινή πίστη αυτού του είδους οι άνθρωποι; (Όχι, είναι δύσπιστοι.) Όσον αφορά τους δύσπιστους, εφόσον μιλάμε για το γεγονός ότι όλα τους τα προβλήματα είναι προβλήματα ανθρώπινης φύσης, τι ακριβώς πρόβλημα υπάρχει στην ανθρώπινη φύση τέτοιων ατόμων; Πιστεύετε ότι τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν σκεφτεί ποτέ ερωτήματα όπως πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, σε ποιο μονοπάτι πρέπει να βαδίζουν ή τι οπτική για τη ζωή και τι αξίες πρέπει να έχουν όσο ζουν; (Όχι.) Άρα, ποιο είναι το πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης των ανθρώπων αυτού του είδους; (Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν έχουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης· δεν σκέφτονται τέτοια ερωτήματα.) Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Επίσης, για να ακριβολογούμε, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει ψυχή. Δεν είναι παρά ένα κινούμενο πτώμα. Δεν έχει τις δικές του απαιτήσεις σχετικά με το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς ούτε σε ποιο μονοπάτι πρέπει να βαδίζει κανείς, ούτε τα σκέφτεται αυτά τα πράγματα. Ο λόγος που δεν τα σκέφτεται αυτά τα πράγματα είναι ότι, αν και εξωτερικά έχει την όψη ανθρώπου, στην πραγματικότητα έχει την ουσία ενός κινούμενου πτώματος, ενός κούφιου κελύφους. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει μια στάση που τον κάνει να περιπλανιέται απλώς στη ζωή όσον αφορά τα ζητήματα της ανθρώπινης ζωής και της επιβίωσης. Για να ακριβολογούμε, το ότι «περιπλανιέται στη ζωή» σημαίνει ότι απλώς βολοδέρνει και περιμένει να πεθάνει, χωρίς να μαθαίνει τίποτα· παραμένει αδαής, ενώ περνάει τις μέρες του τρώγοντας, πίνοντας και διασκεδάζοντας. Πάει όπου υπάρχει ευτυχία, και κάνει ακριβώς ό,τι τον κάνει να νιώθει ευτυχισμένος, χαρούμενος και άνετος στη σάρκα. Όμως, αποφεύγει και μένει μακριά από καθετί που κάνει τη σάρκα του να υποφέρει ή του προκαλεί πόνο μέσα του· πολύ απλά, δεν θέλει να υπομείνει η σάρκα του κακουχίες. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που βιώνουν τη ζωή υπομένοντας κακουχίες. Ή, καθώς περνούν και βιώνουν διάφορα πράγματα, καταφέρνουν να μην είναι κενή η ζωή τους και να μπορούν να κερδίσουν κάτι από αυτή. Στο τέλος, καταλήγουν σε τι μονοπάτι πρέπει να βαδίζει κανείς και τι είδους άνθρωπος πρέπει να είναι. Μέσα από τις εμπειρίες της ζωής, κερδίζουν πολλά. Πρώτον, μπορούν να διακρίνουν ορισμένους ανθρώπους· επιπλέον, μπορούν να συμπεράνουν ποιες αρχές και μεθόδους πρέπει να χρησιμοποιεί κανείς προκειμένου να αντιμετωπίζει διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, καθώς και πώς πρέπει να ζει κανείς όλη του τη ζωή. Δεν έχει σημασία αν αυτό που συμπεραίνουν τελικά συμφωνεί με την αλήθεια ή αν είναι αντίθετο μ’ αυτήν· τουλάχιστον, το έχουν σκεφτεί. Απ’ την άλλη, όσοι είναι ικανοί να φύγουν από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή δεν ενδιαφέρονται να επιδιώξουν την αλήθεια ούτε να κάνουν το καθήκον τους κατά την πίστη στον Θεό. Αυτοί ψάχνουν πάντα να βρουν ευκαιρίες για να ικανοποιήσουν τις λάγνες επιθυμίες τους και τις προτιμήσεις τους, ενώ δεν θέλουν ποτέ να μάθουν σωστά μια επαγγελματική δεξιότητα για να κάνουν το καθήκον τους ούτε θέλουν να κάνουν καλά το καθήκον τους ή να βιώσουν μια ζωή με νόημα. Θέλουν απλώς να είναι σαν τους άπιστους, ευτυχισμένοι και χαρούμενοι κάθε μέρα. Γι’ αυτό, όπου κι αν πάνε, γυρεύουν διασκέδαση και ψυχαγωγία, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τα ενδιαφέροντά τους και την περιέργειά τους. Αν χρειαστεί να συνεχίσουν να κάνουν κάποιο καθήκον, χάνουν το ενδιαφέρον τους και δεν έχουν πια το κίνητρο να συνεχίσουν να το κάνουν. Η στάση που τηρούν αυτοί οι άνθρωποι απέναντι στη ζωή είναι να βολοδέρνουν. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται λες και ζουν πολύ ελεύθερα και χαλαρά, χωρίς να αγχώνονται για τίποτα στη σχέση τους με τους άλλους. Παρουσιάζονται χαρούμενοι και ανέμελοι κάθε μέρα, και είναι ικανοί, όπου κι αν πάνε, να προσαρμόζονται στις περιστάσεις. Κάποιους μάλιστα μοιάζει να μην τους επηρεάζουν και να μην τους συγκρατούν τα έθιμα του κόσμου ή οι συμβάσεις των ανθρώπινων σχέσεων, κι έτσι δίνουν την εντύπωση ότι είναι ξεχωριστοί και ανώτεροι από τους κοινούς ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, όμως, έχουν την ουσία ενός κινούμενου πτώματος, ενός πράγματος χωρίς ψυχή. Εκείνοι που ναι μεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή, δεν παραμένουν ποτέ για πολύ καιρό σε οτιδήποτε κάνουν. Μόνο προσωρινά μπορούν να διατηρήσουν κάποιον ενθουσιασμό. Όμως, όσοι έχουν συνείδηση και λογική είναι διαφορετικοί. Εκείνοι, όποιο κι αν είναι το καθήκον που κάνουν, το μαθαίνουν σοβαρά και πασχίζουν για να το κάνουν καλά. Μπορούν να πετύχουν κάτι και να δημιουργήσουν κάποια αξία. Καταρχάς, καταφέρνουν να κερδίσουν την αναγνώριση των γύρω τους και ταυτόχρονα μπορούν να νιώθουν αυτοπεποίθηση μέσα τους, καθώς βλέπουν ότι είναι ικανοί να κάνουν κάτι, αλλά και ότι είναι χρήσιμοι, όχι άχρηστοι. Αυτό είναι το ελάχιστο που μπορεί να πετύχει κανείς με τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Εκείνοι, όμως, που περιπλανιούνται στη ζωή, δεν τα σκέφτονται ποτέ αυτά τα πράγματα. Όπου κι αν πάνε, το μόνο που κάνουν είναι να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν. Εξωτερικά, μπορεί να φαίνεται λες και αυτοί οι άνθρωποι ζουν με μεγάλη ελευθερία και άνεση, αλλά ουσιαστικά αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σκέψη στο κεφάλι τους. Ό,τι κι αν κάνουν, δεν το κάνουν ποτέ σοβαρά· είναι πάντα επιπόλαιοι, και κίνητρο τους δίνει ένας πρόσκαιρος ενθουσιασμός, δίχως ποτέ να καταφέρνουν τίποτα. Θέλουν να βολοδέρνουν για όλη τους τη ζωή και, όπου κι αν πάνε, έχουν την ίδια στάση. Ούτε καν η πίστη τους στον Θεό δεν αποτελεί εξαίρεση σ’ αυτό. Μπορεί να δεις πως σε μια ορισμένη περίοδο, μοιάζουν να κάνουν αρκετά σοβαρά το καθήκον τους, μπορούν να αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα· όποιος, όμως, κι αν τους επισημάνει τα προβλήματά τους ή τους πει πώς να κάνουν κάτι, δεν το παίρνουν ποτέ στα σοβαρά και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Απλώς τα κάνουν όλα όπως θέλουν. Αν είναι ευτυχισμένοι, τους αρκεί. Κι αν δεν είναι ευτυχισμένοι, πάνε να διασκεδάσουν και δεν ακούνε τις συμβουλές κανενός. Κατά βάθος, σκέφτονται: «Έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν είχα σκοπό να πιστέψω στον θεό σε βάθος χρόνου». Αν κάποιος τους κλαδέψει, είναι ικανοί να φύγουν αμέσως. Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις εκείνων που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή.

Όσοι είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή έχουν κι ακόμα μια εκδήλωση. Κάποιοι άνθρωποι —όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, είτε φαίνεται να έχουν θεμέλια είτε όχι, και όποιο καθήκον κι αν έχουν εκτελέσει στο παρελθόν— μόλις τους τύχει μια ιδιαίτερη περίσταση που σχετίζεται με τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, μπορούν απλώς να σηκωθούν και να εξαφανιστούν. Ανά πάσα στιγμή, οι άλλοι μπορεί να χάσουν την επικοινωνία μαζί τους και να μην τους βλέπουν πια στην εκκλησία, χωρίς να έχουν ιδέα τι τους συμβαίνει. Κάποιοι άνθρωποι, όταν βρεθούν μπροστά σε ένα άτομο του αντίθετου φύλου που θέλει να τους αποπλανήσει, σταματάνε να κάνουν το καθήκον τους, φεύγουν για ραντεβού και δεν τους βρίσκει κανένας πουθενά. Επίσης, υπάρχουν κι άλλοι, που έχουν παιδιά σε ηλικία γάμου και καταπιάνονται με την οργάνωση των γάμων των παιδιών τους, σταματούν να κάνουν το καθήκον τους και να συμμετέχουν στις συναθροίσεις. Όποιος κι αν τους ψάξει, τον διώχνουν. Κάποιοι άνθρωποι, όταν είναι άρρωστοι και νοσηλεύονται οι γονείς τους ή οι σύζυγοί τους, ή όταν συμβαίνει στο σπίτι τους κάτι σημαντικό, μια απρόσμενη συμφορά, δίνουν —αν είναι αληθινοί πιστοί στον Θεό— μια εξήγηση και λένε: «Προέκυψαν κάποια ζητήματα στο σπίτι τελευταία τα οποία πρέπει να φροντίσω, γι’ αυτό δεν μπορώ να συμμετέχω στις συναθροίσεις. Χρειάζεται να ζητήσω άδεια για να λείψω και, εφόσον μπορείτε να βρείτε κάποιον κατάλληλο, βάλτε τον, σας παρακαλώ, να αναλάβει προσωρινά τα καθήκοντά μου αμέσως». Αν μη τι άλλο, θα ενημερώσουν ότι φεύγουν και θα δώσουν εξηγήσεις. Όμως, εκείνοι που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή κόβουν τις επαφές με την εκκλησία χωρίς να πουν κουβέντα και, όσο κι αν προσπαθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους. Δεν είναι πως δεν έχουν τρόπο επικοινωνίας, θα μπορούσαν να τους βρουν με οποιοδήποτε μέσο. Απλώς δεν θέλουν να επικοινωνήσουν ή να απαντήσουν στους αδελφούς και τις αδελφές. Λένε: «Γιατί να επικοινωνήσω μαζί σου; Εθελοντικά το κάνω το καθήκον μου, δεν πληρώνομαι. Αν θελήσω να φύγω, θα φύγω! Αν γίνεται κάτι στο σπίτι μου, αυτό είναι δική μου προσωπική υπόθεση. Δεν είμαι υποχρεωμένος να σε ενημερώνω και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να το μάθεις!» Κάποιοι φεύγουν για έναν-δύο μήνες, και μετά επανέρχονται και παρουσιάζονται χωρίς μάλιστα να ντρέπονται, λες και δεν συνέβη τίποτα. Άλλοι φεύγουν για δύο-τρία χρόνια και χάνονται από προσώπου γης. Οι άνθρωποι της εκκλησίας, εφόσον δεν γνωρίζουν την κατάσταση, θεωρούν ότι από τη στιγμή που αυτό το άτομο πιστεύει τόσα χρόνια στον Θεό, είναι αδύνατον να φύγει από την εκκλησία. Υποθέτουν ότι λογικά πρέπει να έχει συμβεί κάτι απρόσμενο και ανησυχούν μήπως το συνέλαβε το ΚΚΚ. Στην πραγματικότητα, πολύ απλά, ο άνθρωπος αυτός δεν ήθελε πια να πιστεύει στον Θεό και έφυγε χωρίς να ενημερώσει τους αδελφούς και τις αδελφές. Κάποιοι φεύγουν για καμιά δεκαριά μέρες και μετά επιστρέφουν· αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψαν να πιστεύουν. Ορισμένοι φεύγουν και απουσιάζουν για δύο με τρία χρόνια. Τι θα λέγατε; Έχουν πάψει να πιστεύουν; (Ναι.) Όντως έχουν πάψει να πιστεύουν, και θα πρέπει να διαγράφονται. Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη αποχώρηση· έχουν πάψει να πιστεύουν. Από την ανθρώπινη οπτική, δεν πιστεύουν πια. Ο Θεός πώς το βλέπει αυτό; Στα μάτια του Θεού, αυτό σημαίνει ότι αρνούνται τον Θεό, δεν Τον ακολουθούν και Τον απορρίπτουν. Ωστόσο, κατά τη δική τους οπτική, σκέφτονται: «Δεν έχω απορρίψει τον θεό. Στην καρδιά μου πιστεύω ακόμα στον θεό!» Βλέπετε; Απλώς το αντιμετωπίζουν ελαφρά τη καρδία. Επίσης, άλλοι σταματούν να πηγαίνουν στις συναθροίσεις και σταματούν να κάνουν το καθήκον τους μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν κέφια και νιώθουν ταραγμένοι μέσα τους, επειδή θεωρούν πολύ κουραστικό να κάνουν το καθήκον τους ή επειδή κλαδεύτηκαν λιγάκι. Φεύγουν χωρίς μάλιστα να δώσουν καμία εξήγηση για το έργο που είχαν αναλάβει, λέγοντας: «Να μην επικοινωνήσει κανείς μαζί μου. Δεν είμαι ευτυχισμένος και δεν θέλω να πιστεύω πια!» Όταν ταράζονται, αυτό μπορεί να κρατήσει για περίπου έναν χρόνο. Τα νεύρα τους είναι πραγματικά το κάτι άλλο. Έναν χρόνο το κρατάνε μέχρι να το βγάλουν από μέσα τους! Κάποιοι αναλαμβάνουν το έργο των επικεφαλής και των εργατών στην εκκλησία και όχι μόνο δεν καταφέρνουν να κάνουν καλά το έργο, αλλά διαπράττουν και παραπτώματα λόγω απερισκεψίας, κι έτσι φέρνουν διατάραξη και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Αργότερα, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν τους ψηφίζουν, κι επίσης τους διακρίνουν και τους εκθέτουν μέσα από τη συναναστροφή. Εκείνοι, λοιπόν, αρχίζουν να σκέφτονται: «Μήπως μαζευτήκαμε για να μου κάνετε κριτική; Απλώς δεν έκανα καλά το έργο, τόσο μεγάλο ζήτημα είναι; Γιατί συναναστρέφονται και με εκθέτουν έτσι; Όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχω δεχτεί ποτέ τόσα παράπονα! Προτού πιστέψω στον θεό, εγώ ήμουν πάντα αυτός που κατσάδιαζε τους άλλους· εμένα δεν με κατσάδιαζε ποτέ κανείς. Πότε μου έχει ξανατύχει τέτοια δυσκολία; Όλοι σας με παρενοχλείτε, με εξευτελίζετε. Θα πάψω να πιστεύω πια!» Έτσι απλά, σταματάνε να πιστεύουν. Αυτό δεν το λένε μόνο οι νέοι. Μερικοί απ’ αυτούς πιστεύουν στον Θεό εδώ και οκτώ με δέκα χρόνια και είναι σαραντάρηδες ή πενηντάρηδες, αλλά δεν παύουν να είναι ικανοί να πουν τέτοια πράγματα όταν είναι στενοχωρημένοι. Άραγε, αυτοί οι άνθρωποι έχουν θέση για τον Θεό στην καρδιά τους; Μήπως θεωρούν την πίστη στον Θεό ως το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή; Είναι φυσικό να νιώθει κανείς λίγη αρνητικότητα και αδυναμία όταν κλαδεύεται, ή όταν του συμβαίνουν συμφορές ή αναποδιές, όμως αυτά τα πράγματα δεν πρέπει αποτρέπουν κάποιον από την πίστη στον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό. Όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό μπορούν να επιμείνουν στην πίστη τους ακόμα κι όταν συλλαμβάνονται και διώκονται. Μόνο αυτοί οι άνθρωποι έχουν μαρτυρία. Κάποιοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια μικρή φυσική καταστροφή, σε περίπτωση που οι αδελφοί και οι αδελφές είτε δεν το ξέρουν είτε το μάθουν λίγο αργά και δεν τους βοηθήσουν εγκαίρως, αρχίζουν να σκέφτονται: «Έχω δυσκολίες και κανένας δεν μου δίνει σημασία. Άρα, με περιφρονούν! Είναι ανώφελο να πιστεύει κανείς στον θεό. Θα πάψω να πιστεύω πια!» Έτσι απλά, από μια τόσο μικρή αφορμή, μπορούν να πάψουν να πιστεύουν στον Θεό. Αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις εκείνων που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή.

Υπάρχει κι ακόμα μία περίσταση για εκείνους που είναι ικανοί να φύγουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή. Το ΚΚΚ, προκειμένου να τους πάρει με το μέρος του, τους προσφέρει μια καλή δουλειά και τους λέει: «Δεν βγάζεις τίποτα πιστεύοντας στον θεό. Τι προοπτικές θα μπορούσες να έχεις; Σου βρήκαμε μια δουλειά σε ξένη εταιρεία με μεγάλο μισθό, καλά επιδόματα και ασφάλιση εργασίας. Δεν έχεις μέλλον αν πιστεύεις στον θεό· καλύτερα να δουλεύεις, να βγάζεις λεφτά και να ζεις μια καλή ζωή». Στο τέλος, φεύγουν από την εκκλησία και πάνε να δουλέψουν. Κάποιος λέει: «Μέχρι χθες, ο άνθρωπος αυτός έκανε ακόμα το καθήκον του στην εκκλησία. Σήμερα γιατί μάζεψε τα πράγματά του κι έφυγε;» Πάνε να δουλέψουν και να βγάλουν λεφτά· δεν πιστεύουν πια στον Θεό. Φεύγουν χωρίς να πουν κουβέντα, και από εκεί και πέρα, βαδίζουν σε έναν ξεχωριστό δρόμο από τους αδελφούς και τις αδελφές, ακολουθούν διαφορετικό μονοπάτι. Θέλουν να επιδιώξουν τη φήμη και το κέρδος, να ανέλθουν σε υψηλά αξιώματα και να ξεχωρίσουν, ενώ έχουν πάψει να πιστεύουν στον Θεό. Είναι, επίσης, κάποιοι που, την ώρα που κηρύττουν το ευαγγέλιο, γνωρίζουν ένα άτομο που τους αρέσει, κάνουν σχέση μαζί του και φεύγουν για να βιώσουν τις μέρες τους μαζί. Όχι μόνο σταματάνε να κάνουν το καθήκον τους, αλλά σταματάνε μέχρι και να πιστεύουν στον Θεό. Οι γονείς τους στο σπίτι παραμένουν σε άγνοια, καθώς νομίζουν ότι κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, έχουν εξαφανιστεί προ πολλού· ποιος ξέρει, μπορεί μέχρι και παιδιά να έχουν κάνει πια. Είναι πολύ σημαντικό να κάνει κανείς το καθήκον του, κι όμως εκείνοι μπορούν να εγκαταλείψουν ακόμα κι ένα τόσο κρίσιμο έργο όπως να κηρύττουν το ευαγγέλιο. Όταν γνωρίσουν ένα άτομο που τους αρέσει, ή ένα άτομο στο οποίο αρέσουν οι ίδιοι, αρκούν λίγα απλά σαγηνευτικά και δελεαστικά λόγια από αυτό το άτομο για να τους παρασύρουν. Είναι τόσο επιπόλαιοι και αδιάφοροι, είναι ικανοί να παρατήσουν τον Θεό και να Τον προδώσουν ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε. Αυτοί οι άνθρωποι, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό και όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, ακόμα δεν καταλαβαίνουν την παραμικρή αλήθεια. Κατά τη γνώμη τους, η πίστη στον Θεό, πολύ απλά, δεν έχει σημασία, και ούτε το να κάνουν το καθήκον τους έχει σημασία —τα κάνουν αναγκαστικά αυτά τα πράγματα θεωρώντας ότι δεν έχουν επιλογή, προκειμένου να λάβουν ευλογίες. Μόλις προκύψει ένα προσωπικό ή οικογενειακό ζήτημα, είναι ικανοί να φύγουν έτσι απλά. Όταν βρεθούν σε κάποια φυσική καταστροφή, είναι ικανοί να πάψουν να πιστεύουν έτσι απλά. Οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει την πίστη τους στον Θεό· οποιοδήποτε ζήτημα μπορεί να τους κάνει αρνητικούς και να παρατήσουν το καθήκον τους. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Αξίζει να στοχαστεί κανείς βαθιά αυτό το ερώτημα!