Σε ό,τι αφορά το είδος των ανθρώπων που αποκαλύπτονται και αποκλείονται, είναι ολοφάνερες οι εκδηλώσεις των διάφορων κακών τους πράξεων, αλλά και τα κακόβουλα λόγια και ομιλίες που αποκαλύπτουν στην καθημερινότητά τους. Και παρ’ όλα αυτά, ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες είναι ανίκανοι να διακρίνουν το αληθινό πρόσωπο αυτών των κακών ανθρώπων και να δουν τη φύση-ουσία τους. Αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν φαίνεται να έχουν επίγνωση ότι πρόκειται για κακούς ανθρώπους και δύσπιστους, και γι’ αυτό δεν έχουν κανένα σχέδιο να τους απομακρύνουν από την εκκλησία ή να τους αντιμετωπίσουν όπως πρέπει. Αυτό αποτελεί εκ μέρους των επικεφαλής και των εργατών σοβαρή εγκατάλειψη της ευθύνης τους. Κάθονται και κοιτάνε με τα μάτια ορθάνοιχτα αυτούς τους ανθρώπους που έχουν δαιμονική φύση να μη συμμορφώνονται με κανέναν από τους κανόνες του οίκου του Θεού, να δρουν ανεξέλεγκτα, να διαταράσσουν και να υπονομεύουν αλόγιστα το έργο της εκκλησίας και την τάξη της εκκλησιαστικής ζωής· κάνουν μέχρι και τα χατίρια σ’ αυτούς τους ανθρώπους, όταν εκείνοι λειτουργούν με θράσος και απερισκεψία, όταν συμπεριφέρονται άνομα και βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, με το πρόσχημα ότι κάνουν το καθήκον τους. Βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού σε μεγάλο εύρος: καταστρέφουν τα μηχανήματα και τα διάφορα είδη εξοπλισμού του οίκου του Θεού, καταστρέφουν τα διάφορα μηχανήματα γραφείου και το υλικό του, κατασπαταλούν μέχρι και τις προσφορές του Θεού όπως τους καπνίσει, και ούτω καθεξής. Το πιο σοβαρό είναι ότι εξαπολύουν αλόγιστα διάφορες αιρέσεις και πλάνες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται τέτοια αναστάτωση ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να μην μπορεί να κάνει τα καθήκοντά του με ηρεμία, τέτοια αναστάτωση ώστε όσοι είναι αδύναμοι και αρνητικοί να παρατούν τα καθήκοντά τους, να χάνουν την πίστη τους και να μην ακολουθούν τον Θεό. Αυτοί οι κακοί άνθρωποι κάνουν όλα αυτά τα κακά πράγματα, διαπράττουν όλες αυτές τις κακές πράξεις που αναστατώνουν και διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας και βλάπτουν τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά οι επικεφαλής και οι εργάτες κάνουν τα στραβά μάτια, κάνουν πως δεν ακούνε· μάλιστα, κάποιοι απ’ αυτούς λένε: «Δεν το ήξερα, δεν μου το είπε ποτέ κανείς!» Αυτή η σπείρα των κτηνών και των διαβόλων έχει φέρει την καταστροφή, έχει σκορπίσει το χάος στην εκκλησία, κι όμως οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι τελείως ανίδεοι και δεν έχουν καμία επίγνωση! Δεν είναι αλήτες; Έχουν καρδιά; Τι κάνουν; Κάνουν μήπως τίποτε άλλο από ανούσια κουβεντούλα; Δεν αμελούν τα καθήκοντα που τους αναλογούν; Κάθε μέρα που εργάζονται τέτοιοι ψευδοεπικεφαλής είναι μία ακόμα μέρα όπου κάθε είδους κακοί άνθρωποι μπορούν να αναστατώσουν την εκκλησία μέσα στην απερισκεψία τους και να βλάψουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Επειδή οι ψευδοεπικεφαλής δεν εκπληρώνουν τις ευθύνες τους, αυτή η σπείρα των κτηνών τεμπελιάζει όλη μέρα, χωρίς να κάνει κανένα καθήκον και χωρίς να ακολουθεί κανέναν κανόνα· τα κονομάνε από τον οίκο του Θεού, απολαμβάνουν ελεύθερα τα διάφορα υλικά οφέλη και την πρόνοια του οίκου του Θεού, ενώ φτάνουν μέχρι και το σημείο να αναστατώνουν εσκεμμένα το έργο της εκκλησίας, προκαλώντας ζημιές στα μηχανήματα και στον εξοπλισμό του οίκου του Θεού. Έτσι φέρονται, και παρ’ όλα αυτά περιμένουν μάλιστα να ζήσουν μια άνετη ζωή και να κάνουν ό,τι θέλουν στον οίκο του Θεού, ενώ δεν επιτρέπεται να τους ενοχλήσει ή να τους προκαλέσει κανένας. Αυτό το ζήτημα είναι πάρα πολύ σοβαρό, όμως οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν το λαμβάνουν υπόψη τους, δεν το διευθετούν ακόμα κι όταν γίνεται αναφορά από τους άλλους. Δεν είναι σκουπίδια που δεν κάνουν αληθινό έργο; Αυτό δεν αποτελεί σοβαρή παράλειψη ευθύνης; (Είναι.) Κάποιοι λένε: «Δεν έλυσα το πρόβλημα επειδή είχα άλλη δουλειά. Απλούστατα, δεν πρόλαβα να ασχοληθώ με αυτό!» Είναι δυνατόν να ευσταθούν αυτά τα λόγια; Τι ακριβώς σε απασχολεί τόσο πολύ, ώστε να μη λύνεις ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα; Έχουν αξία όλα αυτά τα ζητήματα με τα οποία καταπιάνεσαι; Μπορείς να βάλεις προτεραιότητες στο έργο σου; Δεν έπρεπε να προηγείται η αντιμετώπιση των προβλημάτων, όσο απασχολημένος κι αν τυχαίνει να είσαι με το έργο σου; Είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών να καταλαβαίνουν και να αντιμετωπίζουν έγκαιρα τα διάφορα είδη ανθρώπων που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Αν βάζεις στην άκρη τα αληθινά προβλήματα και ασχολείσαι με άλλα ζητήματα, τότε κάνεις αληθινό έργο; Εάν ανακαλύψεις κάποιο ζήτημα ή αν κάποιος σου αναφέρει κάποιο ζήτημα, εσύ πρέπει να αφήσεις στην άκρη την εργασία που έχεις αναλάβει και να πας αμέσως επιτόπου για να δεις ποια είναι η πηγή του προβλήματος. Αν κάποιος κακός άνθρωπος αναστατώνει και διαταράσσει το έργο της εκκλησίας, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να απομακρύνεις αυτόν τον κακό άνθρωπο. Μετά απ’ αυτό, θα λυθούν εύκολα τα υπόλοιπα προβλήματα. Αν ανακαλύψεις ένα πρόβλημα και δεν το διορθώσεις, υποστηρίζοντας ότι είσαι πολύ απασχολημένος, τότε δεν κάνεις απλώς μια τρύπα στο νερό; Τι είναι αυτό που σε κρατάει τόσο απασχολημένο, τέλος πάντων; Είναι αληθινό έργο; Μπορείς να το εξηγήσεις ξεκάθαρα; Ευσταθούν οι λόγοι και οι δικαιολογίες σου; Γιατί θεωρείς ασήμαντο το να λύνεις προβλήματα; Γιατί δεν λύνεις τα προβλήματα έγκαιρα; Γιατί βρίσκεις δικαιολογίες και ξεγλιστράς, λέγοντας ότι δεν προλαβαίνεις να τα διευθετήσεις; Αυτό δεν είναι ανευθυνότητα; Ως επικεφαλής στην εκκλησία, αν δεν έχεις ως προτεραιότητα να λύσεις τα προβλήματα, αν ασχολείσαι με διάφορα ασήμαντα ζητήματα, αν δεν αναγνωρίζεις ότι υπάρχουν καίρια προβλήματα, αν δεν μπορείς να διακρίνεις τα σημαντικά και τα επείγοντα στο έργο και να αντιληφθείς τα κρίσιμα σημεία, τότε όλα αυτά είναι εκδηλώσεις εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου, κι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι μπερδεμένος. Όσα χρόνια κι αν είσαι επικεφαλής, δεν μπορείς να εκτελέσεις καλά το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να παραδεχτείς την ευθύνη και να παραιτηθείς. Εάν ένας επικεφαλής έχει υπερβολικά χαμηλό επίπεδο, τότε κάθε εκπαίδευση είναι ανώφελη· αποκλείεται να μπορέσει να ολοκληρώσει κανένα έργο. Πρόκειται για έναν ψευδοεπικεφαλής, ο οποίος πρέπει να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του και να μετατεθεί σε άλλη θέση. Τι συνέπειες προκύπτουν όταν υπάρχουν ψευδοεπικεφαλής στο έργο; Αντικειμενικά μιλώντας, ό,τι κάνουν οι ψευδοεπικεφαλής προκαλεί πολυεπίπεδες απώλειες στην εκκλησία. Πρώτον, δεν γίνεται καλά το βασικό έργο της εκκλησίας, και παρεμποδίζεται ευθέως η αποτελεσματικότητα των διάφορων αντικειμένων του έργου της εκκλησίας. Παράλληλα, ζημιώνεται και επηρεάζεται και η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού. Και το πιο καθοριστικό είναι ότι επηρεάζεται η διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Όλες αυτές οι συνέπειες έχουν άμεση σύνδεση με τους ψευδοεπικεφαλής που δεν κάνουν αληθινό έργο. Για να το διατυπώσω πιο ξεκάθαρα, όλα αυτά οφείλονται στο γεγονός ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν ασκούν αληθινό έργο. Εάν μπορούν άλλοι επικεφαλής και εργάτες να εμπλακούν ενεργά σε κάποιο αληθινό έργο, επισπεύδοντας τους ρυθμούς και συντομεύοντας τον χρόνο για την επίλυση των προβλημάτων, δεν θα μπορούσαν, άραγε, να μετριαστούν κάπως οι διάφορες απώλειες που προκαλούν στον οίκο του Θεού οι ψευδοεπικεφαλής; Θα μπορούσαν τουλάχιστον να μειωθούν. Ακόμα κι αν ο οίκος του Θεού δεν απαιτεί να αντιμετωπίζεις τα ζητήματα αμέσως με το που προκύπτουν, πρέπει τουλάχιστον, μόλις αναφέρονται τα προβλήματα, να αρχίζεις να τα αντιμετωπίζεις αμέσως: Να ενημερώνεσαι για την κατάσταση από τους αδελφούς και τις αδελφές, και να συζητάς και να συναναστρέφεσαι με άλλους επικεφαλής και εργάτες σχετικά με το πώς θα λύσεις τα προβλήματα. Αν το πρόβλημα είναι σοβαρό και δεν ξέρεις πώς να το επιλύσεις, θα πρέπει αμέσως να το αναφέρεις στις ανώτερες βαθμίδες και να αναζητάς λύσεις. Αυτό πρέπει να πετύχουν όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες. Το πρόβλημα που επικρατεί αυτήν τη στιγμή, όμως, είναι ότι αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες, παρόλο που δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα, δεν τα αναφέρουν στην ανώτερη ιεραρχία. Φοβούνται πολύ να δώσουν αναφορά στους ανωτέρους, από φόβο μήπως προδώσουν την ανικανότητά τους, το εξαιρετικά χαμηλό επίπεδό τους και το γεγονός ότι δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο· φοβούνται μήπως απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους. Παρ’ όλα αυτά, δεν παίρνουν καμιά πρωτοβουλία να εργαστούν· είναι ανόητοι και αναίσθητοι, και καθυστερούν να ενεργήσουν. Καθώς δεν έχουν μονοπάτι για να λύσουν τα προβλήματα, απλώς τα φέρνουν βόλτα ίσα ίσα, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται πάρα πολλά προβλήματα που εκκρεμούν, δίνοντας έτσι ευκαιρίες στους κακούς ανθρώπους. Τη στιγμή εκείνη, καθώς αυτοί οι κακοί άνθρωποι και εκείνοι που έχουν φιλοδοξίες, βλέπουν ότι οι ψευδοεπικεφαλής είναι άχρηστοι, εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να διαπράξουν αλόγιστα κακές πράξεις, βυθίζουν την εκκλησία στο χάος και την αταξία και παραλύουν όλες τις πτυχές του έργου. Παρόλο που οι ψευδοεπικεφαλής θα έπρεπε να αναλάβουν την κύρια ευθύνη, την ευθύνη τους δεν την έχουν εκπληρώσει ούτε και οι υπόλοιποι επικεφαλής και εργάτες. Αυτό δεν είναι, άραγε, σοβαρή παράλειψη της ευθύνης από πλευράς των επικεφαλής και των εργατών; Η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα προβλήματα που προκύπτουν στην εκκλησία έχουν άμεση σύνδεση με την αναστάτωση που προκαλούν οι κακοί άνθρωποι και οι δύσπιστοι. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να αναγνωρίσουν αμέσως την πηγή των προβλημάτων, αν δεν μπορούν να βρουν τους βασικούς υπαίτιους που δημιουργούν τα προβλήματα κι αν ψάχνουν συνεχώς τις αιτίες κάπου αλλού, τότε δεν θα μπορέσουν να δώσουν ριζική λύση στα προβλήματα, και αυτά θα συνεχίσουν να προκύπτουν και μελλοντικά. Εάν συλληφθούν οι ταραξίες ή αυτοί που δημιουργούν προβλήματα παρασκηνιακά και καταλογιστούν άμεσα ευθύνες, τότε ένας τέτοιος χειρισμός των προβλημάτων είναι και ο πιο αποτελεσματικός. Αν μη τι άλλο, διασφαλίζεται ότι αυτοί οι δύσπιστοι και οι κακοί άνθρωποι δεν θα τολμήσουν να συνεχίσουν να ξεσαλώνουν και να προκαλούν διαταράξεις και αναστάτωση. Αυτό δεν πρέπει να πετύχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; (Ναι.) Μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι ο βασικός λόγος που αυξάνεται ο αριθμός των προβλημάτων της εκκλησίας και που αυτά δεν λύνονται εγκαίρως είναι η ανευθυνότητα των επικεφαλής και των εργατών ή το ότι οι ψευδοεπικεφαλής δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο. Εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να λύσουν τα διάφορα προβλήματα που προκύπτουν στην εκκλησία, σίγουρα δεν μπορούν να εκτελέσουν το έργο που συνδέεται με τις θέσεις τους. Υπάρχουν διάφορες καταστάσεις και λόγοι που πρέπει να γίνουν απολύτως κατανοητοί εδώ: Εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι πρωτάρηδες και δεν έχουν εμπειρία, θα πρέπει να βοηθιούνται με υπομονή, να καθοδηγούνται για να λύνουν τα προβλήματα, ενώ κατά την επίλυση των προβλημάτων, πρέπει να μαθαίνουν κάποια πράγματα και να αντιλαμβάνονται τις αλήθεια-αρχές. Με τον τρόπο αυτόν, θα μάθουν σιγά σιγά να λύνουν προβλήματα. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι, κι αρνούνται κατηγορηματικά να αποδεχτούν την αλήθεια, αλλά αντίθετα, προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα με τις απόψεις και τις μεθόδους των άπιστων, κάτι τέτοιο δεν συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές. Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν είναι κατάλληλοι για επικεφαλής και εργάτες, και πρέπει να απαλλάσσονται και να αποκλείονται έγκαιρα· έπειτα, πρέπει να γίνονται πάλι εκλογές για να επιλεγούν οι κατάλληλοι επικεφαλής και εργάτες. Μόνο μια τέτοιου είδους προσέγγιση μπορεί να λύσει ολοκληρωτικά το πρόβλημα. Δεν είναι εύκολο να είναι κανείς επικεφαλής μιας εκκλησίας και είναι βέβαιο ότι κάποια προβλήματα δεν θα μπορούν να αντιμετωπιστούν. Παρ’ όλα αυτά, αν κάποιος έχει λογική, όποτε αντιμετωπίζει προβλήματα που δεν μπορεί να λύσει, δεν πρέπει να τα κρύβει ούτε να τα αποσιωπά και να τα αγνοεί. Αντίθετα, οφείλει να ζητά συμβουλές από πολλούς ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια για να βρουν από κοινού μια λύση, η οποία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το 70 με 80 τοις εκατό των προβλημάτων, και τουλάχιστον θα απέτρεπε για την ώρα σοβαρά ζητήματα. Αυτό είναι ένα βιώσιμο μονοπάτι. Αν όντως τα προβλήματα δεν είναι δυνατόν να λυθούν, τότε πρέπει κανείς να αναζητά λύσεις από τον Άνωθεν, κι αυτό είναι μια σοφή επιλογή. Αν, από φόβο μήπως χάσεις την υπόληψή σου ή από φόβο μήπως ο Άνωθεν σε κλαδέψει για την ανικανότητά σου, εσύ αποκρύπτεις και δεν αναφέρεις τα προβλήματα, τότε έχεις εντελώς παθητική στάση. Αν ενεργείς σαν αναίσθητος, ανόητος βλάκας που δεν ξέρει τι να κάνει, κάτι τέτοιο θα προκαλέσει καθυστερήσεις. Τέτοιες καταστάσεις δίνουν εύκολα ευκαιρίες στους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους, και τους επιτρέπουν να εκμεταλλευτούν το χάος για να δράσουν. Γιατί λέμε ότι εκμεταλλεύονται το χάος για να δράσουν; Επειδή αυτήν ακριβώς την ευκαιρία περιμένουν. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν κανένα πρόβλημα, και ο εκλεκτός λαός του Θεού αγχώνεται κι ανησυχεί και έχει ήδη χάσει την εμπιστοσύνη του προς αυτούς, τότε οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν αυτό το κενό. Θεωρούν πως η εκκλησία βρίσκεται σε μια κατάσταση χωρίς ηγεσία ή διοίκηση. Θέλουν να αδράξουν αυτήν την ευκαιρία για να κάνουν επίδειξη των ικανοτήτων τους, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να τους θαυμάσει, να τους υποστηρίξει και να πιστέψει ότι, συγκριτικά με τους επικεφαλής και τους εργάτες, οι ίδιοι έχουν καλύτερο επίπεδο, ότι είναι πιο ικανοί να λύσουν τα προβλήματα και να καθοδηγήσουν προς τη διέξοδο, κι ότι μπορούν να αναστρέψουν καλύτερα την κατάσταση εν μέσω του χάους. Αυτό δεν θέλουν περισσότερο απ’ όλα να κάνουν οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι; Τη στιγμή εκείνη, που οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι ανίσχυροι, και που οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι ορθώνουν το ανάστημά τους και λύνουν τα προβλήματα, και μάλιστα καθοδηγούν προς τη διέξοδο, άραγε ποιον θα πιστέψουν οι εκλεκτοί του Θεού; Φυσικά, θα πιστέψουν στους κακούς ανθρώπους και στις δυνάμεις των αντίχριστων. Τι φανερώνει αυτό; Φανερώνει ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι άχρηστοι και δεν καταφέρνουν τίποτα, καθώς αποτυγχάνουν στις κρίσιμες στιγμές. Αξίζουν τέτοιοι άνθρωποι μετά απ’ όλα αυτά να είναι επικεφαλής και εργάτες; Οι αντίχριστοι, αν και δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο, έχουν όλοι τους κάποια χαρίσματα —άλλος λίγο, άλλος πολύ— κι είναι κάπως πιο οξυδερκείς όσον αφορά τα εξωτερικά ζητήματα, γεγονός που αποτελεί ακριβώς το πλεονέκτημά τους και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Αν, όμως, γίνονταν εκείνοι επικεφαλής και εργάτες, άραγε θα μπορούσαν όντως να λύσουν τα προβλήματα του εκλεκτού λαού του Θεού μέσω της αλήθειας; Θα μπορούσαν πραγματικά να καθοδηγήσουν τους εκλεκτούς του Θεού να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού, να καταλάβουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; Με τίποτα. Ναι μεν έχουν κάποια χαρίσματα και ξέρουν να μιλάνε, αλλά δεν έχουν σε καμία περίπτωση την αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι κατάλληλοι για επικεφαλής και εργάτες της εκκλησίας; Καθόλου! Πρέπει να το διακρίνουν αυτό οι εκλεκτοί του Θεού· δεν πρέπει να παραπλανώνται ούτε να εξαπατώνται ποτέ από τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους. Οι δύσπιστοι, οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια και δεν έχουν την παραμικρή αλήθεια-πραγματικότητα. Πείτε Μου, λοιπόν, μπορούν μήπως να πουν κάτι που να χαρακτηρίζεται από συνείδηση και λογική, όπως: «Παρόλο που στην εκκλησία δεν υπάρχει τώρα κάποιος επικεφαλής, πρέπει να δράσουμε με δική μας πρωτοβουλία. Δεν γίνεται να παραβιαστούν οι κανονισμοί του οίκου του Θεού, δεν γίνεται να αλλάξουν οι αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού. Οφείλουμε να κάνουμε ό,τι πρέπει· ο καθένας οφείλει να ασκεί τα καθήκοντα που πρέπει να κάνει, να εκπληρώνει τις ευθύνες του και να μη διαταράσσει την τάξη»; Θα μπορούσαν, άραγε, να πουν κάτι τέτοιο; (Όχι.) Με τίποτα! Πώς θα πράξουν αυτοί οι δύσπιστοι και οι κακοί άνθρωποι; Αν δεν τους εποπτεύει και δεν τους επιβλέπει κανείς, δεν κάνουν καν τα καθήκοντά τους, ενδίδουν σε φαγητό, ποτό, παιχνίδι και διασκέδαση, κουβεντιάζουν για ανούσια πράγματα, κάνουν αστεία, και μάλιστα φλερτάρουν. Κάποιοι βλέπουν όλη τη νύχτα βίντεο από τον άπιστο κόσμο, και μετά, με τη δικαιολογία ότι ξενύχτησαν για να κάνουν τα καθήκοντά τους, τεμπελιάζουν και κοιμούνται υπερβολικά. Αυτές είναι οι πράξεις των κακών ανθρώπων, όσων ανήκουν στην κατηγορία των διαβόλων. Άραγε, νιώθουν καθόλου ενοχές όσο διαπράττουν αυτές τις κακές πράξεις; Μήπως θα αποκτήσουν ξαφνικά συνείδηση, και θα πάρουν την πρωτοβουλία να εκπληρώσουν κάποιες ανθρώπινες ευθύνες και να κάνουν κάτι που θα ωφελήσει τον οίκο του Θεού, την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές; Με τίποτα. Όταν τους παρακολουθεί κάποιος, κάνουν απρόθυμα κάποιο έργο που τους κάνει να φαίνονται καλοί, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό. Μόνο αυτό μπορούν να κάνουν· πέρα απ’ αυτό, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε ένα λυτρωτικό χαρακτηριστικό. Άρα, έχει μήπως κανένα νόημα να μένουν αυτοί οι άνθρωποι στον οίκο του Θεού; Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι περιττοί και πρέπει να απομακρύνονται.

Πώς μετράτε κατά πόσο κάποιος αγαπάει την αλήθεια; Θα σας πω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν ένα επάγγελμα και, όσο περισσότερα μαθαίνουν, όσο πιο πολύ εξελίσσουν τις σπουδές τους, όσο πιο πολλά καταλαβαίνουν, τόσο πιο πολύ είναι πρόθυμοι να ασχοληθούν με αυτό το επάγγελμα και τόσο λιγότερο πρόθυμοι να το εγκαταλείψουν. Τι εκδήλωση είναι αυτή; Μήπως σημαίνει ότι τους αρέσει στ’ αλήθεια αυτό το επάγγελμα; (Ναι.) Όσες δυσκολίες και αν υπομείνουν, όποιο κι αν είναι το τίμημα, όση προσπάθεια και αν καταβάλουν, συνεχίζουν το επάγγελμα ακάθεκτοι, χωρίς να μετανιώνουν. Εδώ υπάρχει αληθινή στοργή, μια βαθιά, ειλικρινής συμπάθεια. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ισχυρίζεται πως του αρέσει μια συγκεκριμένη δουλειά, αλλά δεν είναι πρόθυμος να αντέξει τις κακουχίες ούτε να πληρώσει το τίμημα κατά τη φάση που μαθαίνει τις επαγγελματικές δεξιότητες, κι όταν προκύπτουν πολλά προβλήματα στη δουλειά του, δεν αναζητά λύσεις, καθώς φοβάται τα προβλήματα, και μάλιστα πολλές φορές θεωρεί την ενασχόληση με αυτό το επάγγελμα ταλαιπωρία ή βάρος. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο να αλλάξει επάγγελμα, και δεδομένων των υλικών οφελών που μπορεί να του αποφέρει αυτό το επάγγελμα, ο συγκεκριμένος άνθρωπος το ασκεί απρόθυμα, χωρίς όμως να ξεχωρίζει ποτέ στον κλάδο του. Άραγε, λοιπόν, του αρέσει πραγματικά αυτό το επάγγελμα; (Όχι.) Προφανώς δεν του αρέσει. Υπάρχει κι άλλο ένα είδος ανθρώπου, εκείνος που δηλώνει με τα λόγια πως του αρέσει ένα συγκεκριμένο επάγγελμα και το ασκεί, αλλά δεν υπομένει ποτέ δυσκολίες ούτε πληρώνει τίμημα για να μάθει καλά τις επαγγελματικές δεξιότητες. Μπορεί μάλιστα να αναπτύξει απέχθεια για το επάγγελμα ή να το σιχαθεί κατά τη φάση που το μαθαίνει, κι αυτό να τον κάνει όλο και πιο απρόθυμο να το μάθει. Όταν η απέχθειά του φτάσει σε κάποιο συγκεκριμένο επίπεδο, αλλάζει σταδιοδρομία και μετέπειτα δεν θέλει να μιλάει για οποιεσδήποτε διαδικασίες, ιστορίες ή οτιδήποτε άλλο από τότε που έκανε αυτό το επάγγελμα. Σε ανθρώπους σαν κι αυτόν, άραγε, αρέσει πραγματικά το επάγγελμα; (Όχι.) Δεν τους αρέσει. Αυτοί μπορούν εύκολα να παρατήσουν το επάγγελμα και να το σιχαθούν, ακόμα και να αλλάξουν επαγγελματική σταδιοδρομία, πράγμα που αποδεικνύει ότι το συγκεκριμένο επάγγελμα δεν τους αρέσει πραγματικά. Ο λόγος για τον οποίο μπορούν να παρατήσουν το επάγγελμα είναι ότι, μετά από τόσο χρόνο, ενέργεια και χρήμα που επένδυσαν, το επάγγελμα δεν τους επιτρέπει να ζουν την πλούσια ζωή που επιθυμούσαν ούτε να απολαμβάνουν καλή υλική μεταχείριση. Αποστρέφονται και αναθεματίζουν το επάγγελμα μέσα τους, και μάλιστα απαγορεύουν μέχρι και στους άλλους να το αναφέρουν· οι ίδιοι δεν μιλάνε γι’ αυτό πια και ντρέπονται μάλιστα που προηγουμένως ασκούσαν αυτό το επάγγελμα και το θεωρούσαν ως την προσδοκία τους και τον ύψιστο στόχο που έπρεπε να επιδιώξουν στη ζωή τους. Εφόσον αποστρέφονται σε τέτοιον βαθμό το επάγγελμα, άραγε ήταν αληθινή η συμπάθεια που έδειχναν παλιά γι’ αυτό το επάγγελμα; (Όχι.) Μόνο ένα είδος ανθρώπου υπάρχει που να του αρέσει πραγματικά το επάγγελμα. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους, ασχέτως αν το επάγγελμα τους εξασφαλίζει μια καλή υλική ζωή ή σημαντικά οφέλη, και όσες δυσκολίες κι αν συναντήσουν κι όσα βάσανα κι αν υπομείνουν κάνοντας αυτό το επάγγελμα, μπορούν να εμμείνουν σ’ αυτό ακάθεκτοι, μέχρι τέλους. Αυτό σημαίνει να το αγαπάς πραγματικά. Το ίδιο ισχύει και για το κατά πόσο κάποιος αγαπάει την αλήθεια. Αν αγαπάς στ’ αλήθεια τα θετικά πράγματα, και μεταβαίνεις από την αγάπη για τα θετικά πράγματα στην αγάπη για την αλήθεια, τότε, όποιες καταστάσεις κι αν αντιμετωπίζεις, θα επιμένεις στην αναζήτηση και την επιδίωξη της αλήθειας, και δεν θα αλλάζεις τον στόχο της ζωής σου. Αν μπορείς να εγκαταλείψεις αδιάφορα την πίστη στον Θεό και να εγκαταλείψεις το μονοπάτι προς τη σωτηρία, αυτό δεν σημαίνει ότι αγαπάς πράγματι την αλήθεια. Εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά ταυτόχρονα δεν εγκαταλείπουν, μόνο για έναν λόγο επιμένουν: Θεωρούν ότι όσο υπάρχει μια αμυδρή ελπίδα να αποκτήσουν μια καλή έκβαση και έναν καλό προορισμό, ένα καλό μέλλον, αξίζει να ρισκάρουν και πρέπει να επιμείνουν μέχρι τέλους. Πιστεύουν πως είναι απαραίτητο να επιμείνουν· απλώς τυχαίνει να αυξάνονται οι συμφορές και να μην έχουν πού αλλού να πάνε, οπότε καλύτερα να μείνουν εδώ και να δοκιμάσουν την τύχη τους. Άραγε, τέτοιοι άνθρωποι έχουν έστω και λίγη αγάπη για την αλήθεια στην καρδιά τους; (Όχι.) Δεν έχουν. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν πρωταρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, λένε επίσης ότι μισούν τον κόσμο, ότι μισούν τον Σατανά, ότι μισούν τα αρνητικά πράγματα, ότι αγαπούν τα θετικά πράγματα και ότι λαχταρούν το φως. Όταν, όμως, μπαίνουν μέσα στον οίκο του Θεού, στην εκκλησία, τι συμπεριφορά έχουν; Τι στάση έχουν όταν ανακαλύπτουν ότι είναι απλοί δουλευτές, όταν συνειδητοποιούν ότι δεν αρέσουν στον Θεό οι πράξεις τους, οι συμπεριφορές τους και η φύση τους; Τι συμπεριφορές εκδηλώνουν; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι όταν διαισθάνονται, αισθάνονται ή θεωρούν ότι δεν έχουν πλέον εύνοια μέσα στον οίκο του Θεού, ότι πρέπει να αποκλειστούν, κάποιοι αποφασίζουν να φύγουν. Άλλοι, παρόλο που παραμένουν απρόθυμα στην εκκλησία, παραδίνονται στην απελπισία και τελικά εξαναγκάζονται να φύγουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αγαπάνε καθόλου την αλήθεια· όταν καταρρέει η επιθυμία τους για ευλογίες, τότε μπορούν να προδώσουν τον Θεό και να στραφούν μακριά Του. Όλες αυτές οι διαφορετικές εκδηλώσεις δείχνουν τη στάση διάφορων ανθρώπων απέναντι στην αλήθεια.

4. Η διαφορετική έκβαση καθενός απ’ αυτά τα τρία είδη ανθρώπων

Μόλις τώρα, συναναστραφήκαμε πάνω στα χαρακτηριστικά τριών ειδών ανθρώπων: των απλών δουλευτών, των έμμισθων εργατών και του λαού του Θεού. Από τα χαρακτηριστικά τους προκύπτει ξεκάθαρα ότι την τελική τους έκβαση δεν την καθορίζουν αντικειμενικά περιβάλλοντα ή συνθήκες, παρά οι δικές τους επιδιώξεις και η φύση-ουσία τους. Ασφαλώς, από αντικειμενική άποψη, ο Θεός είναι Εκείνος που καθορίζει τη μοίρα των ανθρώπων, αλλά αυτά τα καθορίζει ο Θεός ανάλογα με το αν οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια και αν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Οι απλοί δουλευτές ισχυρίζονται κι αυτοί ότι αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, αλλά στο τέλος, με την ολοκλήρωση του έργου του Θεού, οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους για τον Θεό, οι υπερβολικές απαιτήσεις τους από τον Θεό και το γεγονός ότι προδίδουν τον Θεό δεν αλλάζουν. Κι αυτό επειδή, κατά την περίοδο του έργου του Θεού, όσο ακολουθούν τον Θεό και κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν πρόκειται ποτέ να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Η κύρια αιτία που δεν αντιμετωπίζουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους είναι ότι ουσιαστικά δεν αποδέχονται την αλήθεια. Παρόλο που έχουν την επιθυμία να υποταχθούν στον Θεό, εκείνο που εκδηλώνουν πραγματικά δεν είναι παρά η ικανότητα να απαρνηθούν και η προθυμία να πληρώσουν ένα τίμημα, ενώ δεν αναζητούν ποτέ τις αλήθεια-αρχές ούτε πώς να υποταχθούν στον Θεό. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι, παρόλο που καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια, δεν γνωρίζουν καθόλου τον Θεό. Παραμένουν ικανοί να προδώσουν τον Θεό και να διατυπώσουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους γι’ Αυτόν, καθώς και τις παράλογες απαιτήσεις τους προς Αυτόν, μπροστά στους άλλους ανθρώπους και τον Σατανά. Όταν το έργο του Θεού ολοκληρωθεί, εξακολουθούν να θεωρούν ότι «έχουν καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύουν αληθινά στον Θεό, έχουν την ικανότητα να εγκαταλείψουν και να υπομείνουν κακουχίες, και σίγουρα είναι ικανοί να σωθούν» και γι’ αυτό νιώθουν γαλήνιοι. Στην πραγματικότητα, βάδιζαν πάντοτε στο μονοπάτι του απλού δουλευτή, δεν επιδίωκαν καθόλου την αλήθεια, με αποτέλεσμα να διατηρούν πάντα την ταυτότητα του απλού δουλευτή. Όσο για μια άλλη από τις κατηγορίες ανθρώπων, τους έμμισθους εργάτες, γι’ αυτούς δεν θα συζητήσουμε. Μια ακόμα κατηγορία είναι ο λαός του Θεού, για τον οποίο μόλις κάναμε αναφορά. Αυτοί, όσο ακολουθούν τον Θεό, δαπανούν τον εαυτό τους γι’ Αυτόν, αφιερώνουν τον χρόνο και την ενέργειά τους, ακόμα και τα νιάτα τους, και υπομένουν πολλά βάσανα και πληρώνουν μεγάλο τίμημα, όπως και οι απλοί δουλευτές. Από αυτήν την άποψη, είναι ίδιοι με τους απλούς δουλευτές. Τότε, η διαφορά ποια είναι; Είναι ότι, όταν ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, οι αμέτρητες αντιλήψεις τους, φαντασιοκοπίες τους και οι υπερβολικές απαιτήσεις τους προς τον Θεό θα έχουν αντιμετωπιστεί. Θα έχουν αποτινάξει τις εκδηλώσεις, τις καταστάσεις και τις αποκαλύψεις διαφθοράς που βρίσκονται μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και αποτελούν προφανώς αντίσταση στον Θεό. Όσες δεν έχουν αντιμετωπιστεί ακόμα θα διαλυθούν καθώς εκείνοι θα κατανοούν σταδιακά την αλήθεια μέσα από την εμπειρία. Παρόλο που δεν θα έχουν αποτινάξει τελείως τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, θα έχει υποστεί κάποιες αλλαγές η ζωή-διάθεσή τους. Τις πιο πολλές φορές, θα μπορούν να ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές που καταλαβαίνουν, ενώ θα έχουν μειωθεί σημαντικά οι αποκαλύψεις των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Παρόλο που δεν ισχύει ότι δεν θα τις αποκαλύπτουν σε κανένα περιβάλλον, οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν καλύψει μια βασική προϋπόθεση: Θα πληρούν την απαίτηση του Θεού να είναι ειλικρινείς· θα είναι κατά βάση άνθρωποι ειλικρινείς. Επιπλέον, όταν αυτοί οι άνθρωποι αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις, ή όταν διαπράττουν παραβάσεις ή τρέφουν αντιλήψεις και επαναστατικές συμπεριφορές εναντίον του Θεού, σε όποιο περιβάλλον και αν βρίσκονται, θα διατηρούν στάση μετάνοιας. Και υπάρχει κι ακόμα ένα σημείο, το οποίο είναι το πιο σημαντικό: Όποιες συγκεκριμένες ενέργειες κι αν κάνει ο Θεός και όπως κι αν ενεργεί στο έργο της κρίσης κατά τις έσχατες ημέρες, ό,τι κι αν σκοπεύει να κάνει στο μέλλον, όπως κι αν πρόκειται να ρυθμίσει τη μοίρα της ανθρωπότητας και όπως κι αν πρόκειται να ζήσουν οι ίδιοι στο περιβάλλον που θα ρυθμίσει Εκείνος, όλοι τους θα έχουν υποτακτική καρδιά και στάση υποταγής, χωρίς προσωπικές επιλογές και χωρίς προσωπικά σχέδια και πλάνα. Χάρη σ’ αυτές τις διάφορες δυναμικές και θετικές εκδηλώσεις, θα έχουν ήδη μετατραπεί στο είδος του ανθρώπου που απαιτεί ο Θεός, θα έχουν γίνει άνθρωποι που ακολουθούν την οδό του Θεού, δηλαδή θα έχουν φόβο Θεού και θα αποφεύγουν το κακό. Ναι μεν θα απέχουν ακόμα από το αληθινό πρότυπο όπως το έχει δηλώσει ο Θεός, δηλαδή «να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό, και να είσαι τέλειος άνθρωπος», αλλά όταν τους βρουν οι δοκιμασίες του Θεού, θα μπορούν να αναζητούν και να υποτάσσονται, κι αυτό αρκεί. Δεν θα έχουν παράπονα· απλώς θα περιμένουν και θα υποτάσσονται. Ναι μεν οι τωρινές σας περιστάσεις ίσως βρίσκονται ακόμα μακριά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα, και σε κάποιους μπορεί να φαίνεται πολύ μακρινό και άπιαστο αυτό, αλλά, αν καταφέρετε να αποδεχτείτε την αλήθεια και να αντιμετωπίσετε τα λόγια του Θεού ως την αρχή και το θεμέλιο της ύπαρξής σας, τότε πίστεψε πως κάποτε, είτε εσύ μεμονωμένα είτε όλοι σας, δεν θα βρίσκεστε πια μακριά από το να γίνετε ο αληθινός λαός του Θεού, τον οποίο Εκείνος αγαπάει· πιστέψτε Με, αυτή η μέρα πλησιάζει. Είτε τώρα πρόκειται για προφητεία είτε για κάτι που πλησιάζει, το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι σε καμία από τις δύο περιπτώσεις φαντασιοκοπία, αλλά είναι γεγονός που πρόκειται να πραγματοποιηθεί και να εκπληρωθεί. Σε ποιον ακριβώς θα εκπληρωθεί αυτό το γεγονός, σε ποιους ανθρώπους θα εκπληρωθεί, θα εξαρτηθεί από το πώς πραγματικά επιδιώκετε την αλήθεια. Δηλαδή, είτε αγαπάς πραγματικά την αλήθεια σε βαθμό που να μπορείς να την επιδιώξεις και να την κάνεις πράξη είτε αγαπάς λίγο μόνο την αλήθεια, χωρίς όμως να μπορείς να την αποδεχτείς και να την κάνεις πράξη στο ακέραιο, το τελικό αποτέλεσμα θα σου δώσει την απάντηση. Εντάξει, θα κλείσουμε εδώ τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα.