2. Ο λαός του Θεού

Αφού κάναμε συναναστροφή σχετικά με τις εκδηλώσεις των πιστών δουλευτών, ας μιλήσουμε για τις εκδηλώσεις ενός άλλου είδους ανθρώπων. Αυτά τα άτομα, μόλις ακούσουν τις διάφορες περιπτώσεις έκθεσης και κρίσης του Θεού σχετικά με τη διεφθαρμένη διάθεση κάθε είδους ανθρώπων, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους, σκέφτονται περισσότερο τις διάφορες αποκαλύψεις διεφθαρμένης διάθεσης που είχαν οι ίδιοι στο παρελθόν, τις διάφορες στάσεις τους απέναντι στον Θεό και την αλήθεια, οι οποίες προκύπτουν υπό το κράτος της διεφθαρμένης διάθεσής τους· αρχίζουν να κάνουν αυτοκριτική για τις διάφορες εκδηλώσεις τους και να τις γνωρίζουν, να αντιπαραβάλλουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού, να εξετάζουν τη στάση που τηρούσαν απέναντι στο καθήκον τους και να εξετάζουν τις διαφθορές που αποκαλύπτουν ενώ κάνουν το καθήκον τους ανάμεσα στους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που ρυθμίζει ο Θεός. Εξετάζουν και γνωρίζουν τον εαυτό τους με κάθε λεπτομέρεια, ενώ προσπαθούν να αποδεχτούν την κρίση, την έκθεση και την πειθάρχηση του Θεού. Σε τι είναι καλύτεροι αυτοί οι άνθρωποι από τους δουλευτές; Μπορούν να αποδεχτούν ενεργά και θετικά την αλήθεια, τα λόγια του Θεού και κάθε διεφθαρμένη διάθεση που εκθέτει ο Θεός. Ναι μεν κάποιες φορές μπορεί να είναι αρνητικοί, να υπεκφεύγουν ή ακόμα και να σκέφτονται να τα παρατήσουν, αλλά ό,τι κι αν γίνει, δεν χάνουν το κίνητρό τους να καταφέρουν να αποδεχτούν την αλήθεια. Ποιο είναι αυτό το κίνητρο; Είναι το εξής: «Τα λόγια του Θεού μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους. Εφόσον κάποιος αποδεχτεί την αλήθεια, όλα αυτά τα προβλήματα και οι διεφθαρμένες διαθέσεις μπορούν να διορθωθούν, και τότε μπορεί να σωθεί. Εάν θέλω να σωθώ, πρέπει να συνεργαστώ με το έργο του Θεού και να αποδεχτώ την αλήθεια». Κάποιοι, για παράδειγμα, όταν ακούνε την αλήθεια για το ποιος είναι ειλικρινής, αρχίζουν να κάνουν αυτοκριτική και καταλαβαίνουν πιο καθαρά με τι δολιότητα και πανουργία ενεργούν, καθώς και τις ύπουλες και μοχθηρές πτυχές τους. Θυμούνται τα ψέματα και τις απατεωνιές του παρελθόντος που παραμένουν στην καρδιά τους ή στις εντυπώσεις τους, οι οποίες αναπαράγονται συνέχεια στο μυαλό τους σαν σκηνές από ταινία, γεγονός που τους φέρνει όλο και μεγαλύτερη ντροπή, πόνο και θλίψη. Μετά από συνεχή αυτοεξέταση και αυτοκριτική, νιώθουν σαν εγκληματίες, πάραυτα μουδιάζουν εντελώς και αδυνατούν να σηκωθούν όρθιοι. Νιώθουν ότι δεν είναι καλοί άνθρωποι αλλά κακοί, και θεωρούν ευτύχημα το ότι δεν αντιστάθηκαν ευθέως στον Θεό· όντως, παρά τρίχα τη γλίτωσαν! Μετά, αρχίζουν να αφυπνίζονται, δεν θέλουν να αποτύχουν έτσι ως άνθρωποι, και παίρνουν μια απόφαση: «Πρέπει να κάνω μια νέα αρχή και να γίνω ειλικρινής, αλλιώς δεν θα μπορέσω να σωθώ από τον Θεό. Για να σωθώ, πρέπει να γίνω ειλικρινής. Δεν μπορώ να τα παρατήσω τώρα σε καμία περίπτωση!» Είτε αυτοί οι άνθρωποι αποδεχτούν την αλήθεια νωρίτερα είτε αργότερα, και είτε κατανοούν τα λόγια του Θεού σε βάθος είτε επιφανειακά, η στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού δεν είναι αυτή της απαξίωσης, πόσο μάλλον αυτή της αποστροφής ή της αντίστασης. Κάθε άλλο, αναγνωρίζουν και αποδέχονται ενεργά τα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια είναι πάντα έτοιμοι να τα κάνουν πράξη. Όταν ενεργούν ή κάνουν τα καθήκοντά τους, βάζουν τα δυνατά τους για να αναζητήσουν αρχές στα λόγια του Θεού και στη συνέχεια πράττουν συνειδητά σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Ακόμα κι αν μερικές φορές δεν μπορούν να βρουν συγκεκριμένες αρχές ούτε να συλλάβουν την κατεύθυνση, σκοπός τους είναι να κάνουν καλά το καθήκον τους, να το κάνουν σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν σχεδόν την ίδια ανθρώπινη φύση με τους απλούς δουλευτές· δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε υψηλούς και χαμηλούς ή σε ευγενείς και κατώτερους. Ασφαλώς, πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους θεωρούν για τον εαυτό τους τα εξής: «έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, έχω την ικανότητα να απαρνηθώ πράγματα ως πιστός στον Θεό, αλλά και την προθυμία να πληρώσω κάποιο τίμημα και να υπομείνω κακουχίες για να κάνω το καθήκον μου». Αλλά ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους και τους απλούς δουλευτές; Μόλις ακούσουν τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τους ανθρώπους, η στάση τους δεν είναι να τα παραβλέπουν και να τα αποφεύγουν, αλλά να τα αποδέχονται ενεργά και σοβαρά. Ακόμα κι αν νιώσουν θλίψη και απόγνωση μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια, ακόμα κι αν εκφράσουν θυμό απέναντι στη διαφθορά που αποκάλυψαν οι ίδιοι, στο τέλος, μπορούν και πάλι να τα αντιμετωπίσουν σωστά, να τα αποδεχτούν, να τα κάνουν πράξη και να εισέλθουν σ’ αυτά ενεργά. Δεν είναι κι αυτό ένα είδος ανθρώπου; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αντιπροσωπευτικοί μέχρι ενός σημείου; (Ναι.) Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι πολλοί.) Παρόλο που τώρα δεν είναι πολλοί, υπάρχει ελπίδα να αυξηθεί ο αριθμός τους. Οπότε, σε ποια κατηγορία θα πρέπει να ταξινομηθούν αυτοί οι άνθρωποι; Μπορούν άραγε αυτές οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις να αποτελέσουν ένδειξη ότι οι άνθρωποι αυτοί αγαπούν την αλήθεια και είναι σε θέση να την αποδεχθούν; (Ναι.) Μπορούν. Παρόλο που κάποιοι άνθρωποι που έχουν μικρή ικανότητα κατανόησης αποδέχονται την αλήθεια πιο αργά, βαθιά μέσα τους, αποδέχονται την αλήθεια και έχουν μια νοοτροπία ενεργής εισόδου σε αυτήν. Όποτε κάποιος συναναστρέφεται πάνω σε νέο φως ή μονοπάτια άσκησης που είναι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τα μάτια τους φωτίζονται, η καρδιά τους ξεκαθαρίζει και νιώθουν χαρά. Σκέφτονται: «Επιτέλους, κάποιος συναναστράφηκε σχετικά με αυτό το φως. Αυτό ακριβώς μου λείπει». Πάντα μπορούν να συλλάβουν τι τους λείπει, να κερδίσουν το φως και τη διαφώτιση που επειγόντως έχουν ανάγκη και τους λείπει, και να βρουν τις αλήθεια-αρχές που χρειάζονται από την αληθινή βιωματική κατανόηση πάνω στην οποία έχουν συναναστραφεί οι αδελφοί και οι αδελφές τους. Με βάση αυτές τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις, δεν λαχταράει η καρδιά τους την αλήθεια; (Ναι.) Δεν είναι πολύ αντικειμενική ή ακριβής δήλωση το να πούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια. Παρ’ όλα αυτά, με βάση τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις τους, αυτοί οι άνθρωποι λαχταρούν την αλήθεια. Από πού προέρχεται αυτή η λαχτάρα; Προέρχεται από την ελπίδα τους να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, από την ελπίδα τους να διορθώσουν τα διάφορα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κατά τη ζωή-είσοδό τους, και από την ελπίδα τους να σημειώσουν πρόοδο όσον αφορά την αλήθεια, να εντρυφήσουν περισσότερο, καθώς και από την ελπίδα τους να μπορέσουν να ενεργήσουν πραγματικά με αρχές, να ασκηθούν σε ένα μονοπάτι, να αναγνωρίσουν ακριβέστερα μέσα από τις αποκαλύψεις των διεφθαρμένων διαθέσεών τους ποια είναι η ουσία των διεφθαρμένων διαθέσεών τους και πώς να τις διορθώσουν και να τις αποτινάξουν. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι ζουν συχνά μέσα σε διεφθαρμένες διαθέσεις, όπως ο ανταγωνισμός για θέση, η πεισματική επιμονή στις δικές τους μεθόδους, και η αυταρέσκεια, η αλαζονεία, η δολιότητα ή ακόμα και η αδιαλλαξία, αν τρώνε και πίνουν συνεχώς τα λόγια του Θεού και βιώνουν το έργο του Θεού, αυτά τα ολοφάνερα προβλήματα σιγά σιγά θα εξετάζονται και θα αναγνωρίζονται. Έπειτα, μπορούν να τα αναγνωρίσουν ως προβλήματα, ως αποκαλύψεις διεφθαρμένων διαθέσεων, ως πράγματα που δεν συμφωνούν με την αλήθεια και τα οποία μισεί ο Θεός. Μόλις αποκτήσουν επίγνωση των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, λαχταρούν ακόμα περισσότερο να τις διορθώσουν και να τις αποβάλουν. Από εκεί πηγάζει, εν μέρει, η λαχτάρα τους για την αλήθεια. Με άλλα λόγια, έχουν την ανάγκη να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, την επιτακτική νοοτροπία να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Παράλληλα, αφότου ανακαλύψουν διάφορες καταστάσεις, προβλήματα και δυσκολίες που φανερώνουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, είναι πιο πρόθυμοι να καταλάβουν ποια είναι ακριβώς τα λόγια και οι απαιτήσεις του Θεού σχετικά με αυτά τα θέματα, και ποιες αλήθειες ή ποια λόγια του Θεού μπορούν να τα διορθώσουν. Έτσι συγκεκριμένα εκδηλώνεται κι από εκεί πηγάζει η λαχτάρα τους για την αλήθεια. Είναι αυτή η δήλωση αντικειμενική; (Ναι.) Δεν μπορεί να πει κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια. Αν αγαπούσαν την αλήθεια, θα ήταν πολύ ενεργητικοί και οι διάφορες εκδηλώσεις τους θα ήταν πιο θετικές. Παρ’ όλα αυτά, με βάση τις διάφορες εκδηλώσεις τους και το πραγματικό τους ανάστημα, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν φτάσει στο σημείο να αγαπήσουν την αλήθεια, αλλά απλώς τη λαχταρούν. Η δήλωση αυτή είναι ήδη πολύ αντικειμενική. Αν, λοιπόν, εξετάσουμε τις διάφορες εκδηλώσεις αυτών των ανθρώπων, σε ποια κατηγορία πρέπει να ταξινομηθούν; Για την ακρίβεια, οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στην κατηγορία του λαού του Θεού. Αυτή η τοποθέτηση έχει μια βάση. Τι βάση; Οι άνθρωποι αυτοί έχουν τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις με τους άλλους. Από την άποψη της ανθρώπινης φύσης, δεν θα έλεγε κανείς ότι έχουν καλή ανθρώπινη φύση ούτε ότι ο Θεός τούς βλέπει τέλειους· οι περισσότεροι έχουν μέτρια ανθρώπινη φύση. Τι σημαίνει εδώ «μέτρια»; Σημαίνει ότι διακατέχονται από κάποιο επίπεδο συνείδησης και λογικής. Αυτή, όμως, δεν είναι η πιο σημαντική πτυχή. Και ποιο είναι το πιο σημαντικό; Το ότι, αφότου ακούσουν τα λόγια του Θεού και τις απαιτήσεις Του, αφότου μάθουν για τις διεφθαρμένες διαθέσεις κάθε είδους ανθρώπων τις οποίες εκθέτουν τα λόγια του Θεού, δεν αδιαφορούν, αλλά συγκινούνται και αναλαμβάνουν δράση. Τι σημαίνει αναλαμβάνουν δράση; Σημαίνει ότι μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια του Θεού και αυτές τις αλήθειες, δεν είναι διατεθειμένοι να ζουν πια με τις διεφθαρμένες διαθέσεις και να συνεχίσουν να ζουν όπως πριν. Αντίθετα, πασχίζουν να αλλάξουν τις διάφορες σκέψεις, απόψεις, καθώς και τους διάφορους τρόπους ύπαρξης και ζωής στους οποίους βασίζονταν παλιότερα. Ταυτόχρονα, αναζητούν ενεργά την αλήθεια όταν κάνουν το καθήκον τους και μέσα στις διάφορες συνθήκες που έχει οργανώσει ο Θεός, παίρνουν τα λόγια του Θεού ως βάση και ως αρχές άσκησης, αντί να είναι απερίσκεπτοι και ισχυρογνώμονες. Λόγω της ανθρώπινης φύσης τους, του επιπέδου τους, της στάσης τους και των απόψεών τους απέναντι στα λόγια του Θεού, στο έργο του Θεού και στις απαιτήσεις του Θεού και ούτω καθεξής, οι άνθρωποι αυτοί είναι εκείνοι ακριβώς που σκοπεύει να σώσει ο Θεός. Έχουν περισσότερες ελπίδες να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να σωθούν σε σχέση με τους απλούς δουλευτές. Μόνο εκείνοι που αποδέχονται την αλήθεια και μπορούν να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους για να σωθούν λογίζονται ως λαός του Θεού. Δεν ταιριάζει πολύ αυτός ο ορισμός; (Ναι.) Ταιριάζει απόλυτα. Για να σωθείς, δεν φτάνει απλώς να καταβάλεις λίγη προσπάθεια και να πληρώσεις ένα μικρό τίμημα έτσι ώστε να παραμείνεις, κι έπειτα όλα έχουν τακτοποιηθεί. Σε τι θέση βρίσκονται εκείνοι που μπορούν να σωθούν; Σε μια θέση κατά την οποία, καθώς αποδέχονται και βιώνουν τα λόγια και το έργο του Θεού, διορθώνονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας, γνωρίζουν τελικά τον Θεό, καταλαβαίνουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και έχουν αληθινές και απτές εμπειρίες από τα λόγια του Θεού, κι έτσι μπορούν να δώσουν μαρτυρία για τον Θεό —μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό. Για ποιες πτυχές του Θεού καταθέτουν μαρτυρία; Καταθέτουν μαρτυρία για τις προθέσεις του Θεού, για τη διάθεση του Θεού, γι’ αυτό που έχει και είναι ο Θεός, για την ταυτότητα του Θεού και για το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Αυτή είναι η πιθανή εκδήλωση κάποιου από τη στιγμή που θα φτάσει στη σωτηρία. Για ποιον λόγο μπορεί κανείς να πετύχει αυτά τα αποτελέσματα μετά τη σωτηρία του; Δεν το πετυχαίνει αυτό επειδή θεωρεί ότι «έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, έχω την ικανότητα να απαρνηθώ πράγματα ως πιστός στον Θεό, αλλά και την προθυμία να πληρώσω κάποιο τίμημα για να κάνω το καθήκον μου». Ο μοναδικός λόγος —και το πιο σημαντικό σημείο— είναι ότι μπορούν να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού ως ζωή τους, μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια για να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να βάλουν στην άκρη τους αρχικούς, παλιούς τρόπους ζωής και τις παλιές απόψεις τους για τη ζωή, και να θεωρήσουν τα λόγια του Θεού ως τη νέα τους ζωή. Χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού ως βάση, συμπεριφέρονται, κάνουν πράγματα, ακολουθούν τον Θεό, υποτάσσονται στον Θεό και ικανοποιούν τον Θεό. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που μπορεί να επιτευχθεί σε αυτούς τους ανθρώπους. Ποια είναι η πιο σημαντική πτυχή για να φτάσει κανείς στη σωτηρία; (Να μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια.) Σωστά. Το βασικό είναι να μπορεί κανείς να αποδεχτεί την αλήθεια.

Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Άραγε, αν δαπανήσω τον εαυτό μου για τον Θεό μέχρι τέλους, θα με ευλογήσει ο Θεός;» Εάν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά συνεχίσεις να ακολουθείς τον Θεό μέχρι τέλους, είσαι απλός δουλευτής μέχρις εσχάτων, και στο διάστημα αυτό δεν κάνεις μεγάλες παραβάσεις και δεν προσβάλεις τη διάθεση του Θεού, τότε, κάτω από τέτοιες συνθήκες, ο Θεός θα σε θεωρήσει αφοσιωμένο δουλευτή που θα παραμείνει. Κάποιοι ρωτάνε: «Τι σόι ευλογία είναι η παραμονή;» Δεν είναι και μικρή ευλογία! Μπορεί να έχεις την ευκαιρία και τη δυνατότητα να δεις την αληθινή θεϊκή υπόσταση, κι αυτό εξαρτάται από το τι θα κάνει ο Θεός στην επόμενη εποχή. Αν έχεις την ευκαιρία να παραμείνεις και να ζήσεις για πολλές δεκαετίες ακόμα, τότε μια τέτοια ευλογία είναι πολύ σημαντική. Πώς έρχεται αυτή η ευλογία; Την αποκτά κανείς αν είναι αφοσιωμένος δουλευτής, ενώ παράλληλα εμμένει στην άποψη ότι «έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, έχω την ικανότητα να απαρνηθώ πράγματα ως πιστός στον Θεό, αλλά και την προθυμία να πληρώσω κάποιο τίμημα και να υπομείνω κακουχίες για να κάνω το καθήκον μου». Δεν θα έπρεπε οι απλοί δουλευτές να είναι ικανοποιημένοι; (Ναι.) Θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένοι αν αποκτήσουν αυτήν την ευλογία. Παρόλο που δεν αποδέχεσαι καν τα λόγια του Θεού, ο Θεός, επειδή βλέπει την αφοσίωση και την ικανότητά σου να κάνεις απλή δουλειά μέχρι τέλους, χωρίς να λιποτακτήσεις εκείνη την περίοδο, χωρίς να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού ή να παραβιάσεις τα διοικητικά Του διατάγματα, χωρίς να κάνεις μεγάλες παραβάσεις, σου δίνει αυτήν την ευλογία και τη χάρη· από τη δημιουργία της ανθρωπότητας, αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που δίνει ο Θεός στους διεφθαρμένους ανθρώπους οι οποίοι είναι αφοσιωμένοι απλοί δουλευτές, αλλά δεν έχουν φτάσει στη σωτηρία. Έχεις καταβάλει μόνο λίγη προσπάθεια, και ούτε καν αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού. Πάλι καλά που μπορείς να λάβεις μια τόσο μεγάλη ευλογία· πρόκειται για την απέραντη χάρη του Θεού. Μια άλλη κατηγορία είναι ο λαός του Θεού, για τον οποίο μιλήσαμε μόλις τώρα. Οι ευλογίες που δέχεται ο λαός του Θεού είναι σίγουρα μεγαλύτερες από εκείνες που δέχονται οι απλοί δουλευτές. Επομένως, ποια είναι η ευλογία του λαού του Θεού; Δεν είναι φυσικά τόσο απλό όσο το να μπορούν απλώς να παραμείνουν ή να έχουν την ευκαιρία να δουν την αληθινή θεϊκή υπόσταση. Υπάρχουν πάρα πολύ περισσότερες ευλογίες, αλλά δεν θα μιλήσουμε τώρα γι’ αυτές. Δεν είναι ρεαλιστικό να μιλήσουμε γι’ αυτές, και εκτός αυτού, ακόμα κι αν σας τις πω, δεν θα τις καταλάβετε ούτε θα τις αποκτήσετε αυτήν τη στιγμή. Τον λαό του Θεού σκοπεύει να σώσει ο Θεός, και ανάμεσα σε όλη την ανθρωπότητα, αυτός λαμβάνει τις μεγαλύτερες ευλογίες. Αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι, στο έργο του Θεού, στο έργο του έξι χιλιετιών σχεδίου διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, ο λαός του Θεού, επειδή μπόρεσε να αποδεχτεί τα λόγια του Θεού, επειδή μπόρεσε να εκλάβει τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια και ως τις αρχές για την ύπαρξή του, κι επειδή μετέτρεψε τα λόγια του Θεού σε ζωή του, έχει αποτινάξει τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και έχει βιώσει τα λόγια του Θεού, καταθέτοντας ισχυρή και ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιήσουν εκείνα που βιώνουν, τη ζωή τους, για να αντεπιτεθούν στον Σατανά και να τον ντροπιάσουν, είναι ικανοί να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό ανάμεσα στην ανθρωπότητα, δοξάζοντας έτσι τον Θεό. Γι’ αυτό, ο λαός του Θεού είναι εκείνοι οι άνθρωποι που σκοπεύει ο Θεός να σώσει και εκείνοι που θα σωθούν. Κάποιοι λένε: «Αφού αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να μετατρέψουν τα λόγια του Θεού σε ζωή τους, να βιώσουν τα λόγια του Θεού και να δώσουν μαρτυρία στον Θεό, αυτό σημαίνει ότι είναι οι αγαπημένοι υιοί του Θεού, αυτοί με τους οποίους χαίρεται ο Θεός;» Το παρασκέφτεσαι· φτάνει να ανήκεις στον λαό του Θεού. Αν ο Θεός σε αποκαλέσει υιό Του, παιδί Του ή αγαπημένο Του υιό, αυτό είναι δική Του υπόθεση, αλλά δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να ισχυριστείς εσύ ότι είσαι ο αγαπημένος υιός του Θεού, ο υιός του Θεού ή ο αγαπημένος Του. Μη διατυπώσεις τέτοιους ισχυρισμούς για τον εαυτό σου και μη θεωρήσεις τον εαυτό σου ως τέτοιον· είσαι δημιούργημα —αυτό είναι το σωστό. Ακόμα κι αν μια μέρα ειπωθεί ότι ανήκεις στον λαό του Θεού ή αν έχεις ήδη βαδίσει στο μονοπάτι της σωτηρίας, δεν παύεις να είσαι απλώς ένα δημιούργημα. Αν σκέφτεσαι έτσι, αυτό αποδεικνύει ότι βρίσκεσαι στο ορθό μονοπάτι. Αν επιζητάς πάντα να είσαι ο αγαπημένος υιός του Θεού, να σε αγαπάει ο Θεός, να χαίρεται μ’ εσένα ο Θεός, τότε ακολουθείς το λάθος μονοπάτι· αυτό το μονοπάτι δεν οδηγεί πουθενά, και δεν πρέπει να έχεις τέτοιους ευσεβείς πόθους. Άσχετα με το αν ο Θεός έχει πει ποτέ τέτοια λόγια ή αν έχει δώσει μια τέτοια υπόσχεση στους ανθρώπους, δεν πρέπει να βλέπεις έτσι τον εαυτό σου. Δεν είναι αυτό που πρέπει να προσπαθήσεις να πετύχεις. Φτάνει και μόνο που ανήκεις στον λαό του Θεού. Ο λαός του Θεού είναι ήδη σε αποδεκτό επίπεδο ως δημιουργήματα· πολύ κρίμα που δεν ανήκεις ακόμα σ’ αυτόν. Γι’ αυτό, μην επιδιώκεις εκείνα τα αόριστα, απατηλά, κενά πράγματα. Αν μπορείς να επιδιώκεις τη σωτηρία, αυτό σημαίνει, ως έναν βαθμό, ότι έχεις ήδη αρχίσει να βαδίζεις στο μονοπάτι της σωτηρίας. Τα κύρια χαρακτηριστικά του λαού του Θεού είναι ότι μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και ότι αγαπά την αλήθεια. Καθώς οι άνθρωποι αυτοί βιώνουν το έργο του Θεού και επιδιώκουν τη σωτηρία, μπορούν να διορθώσουν, να αποτινάξουν και να αλλάξουν σε διαφορετικό βαθμό τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τις παλιές τους σκέψεις και τις διάφορες αρνητικές καταστάσεις και εκδηλώσεις που συνδέονται με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Έπειτα, μπορούν να βιώσουν τις απαιτήσεις του Θεού να είναι ειλικρινείς, άνθρωποι που καταλαβαίνουν τις αλήθεια-αρχές, άνθρωποι που έχουν αφοσίωση και υποτάσσονται, και άνθρωποι που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό. Όσο για το πώς να είναι κανείς άνθρωπος που ανήκει στον λαό του Θεού, που βρίσκεται σε αποδεκτό επίπεδο και πληροί τα κριτήρια, δεν θα το αναλύσουμε εδώ· δεν είναι αυτό το θέμα της σημερινής μας συναναστροφής.

3. Οι έμμισθοι εργάτες

Εκτός από τους απλούς δουλευτές και τον λαό του Θεού, υπάρχει κι ακόμα μια κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι είναι οι πιο θλιβεροί ανάμεσα στους εκλεκτούς του Θεού. Αυτοί, αφού ακούσουν τις διάφορες αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός και τα διάφορα λόγια με τα οποία εκθέτει την ανθρωπότητα, δεν αλλάζουν καθόλου τη συμπεριφορά τους, αυτά που βιώνουν και αυτά που επιδιώκουν. Όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, συνεχίζουν να αδιαφορούν: «Δεν θέλω να αλλάξω. Θα ζήσω όπως θέλω να ζήσω και δεν μπορεί να με ελέγξει κανένας. Εσείς κάντε ό,τι θέλετε, δεν με νοιάζει! Τώρα δεν έχω καμία όρεξη, γι’ αυτό μη με προκαλείτε. Αν το κάνετε, δεν θα φερθώ ευγενικά!» Δεν βλέπουν τον εαυτό τους με την απόλυτη στάση ή άποψη που λέει «έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, έχω την ικανότητα να απαρνηθώ πράγματα, αλλά και την προθυμία να πληρώσω κάποιο τίμημα», αλλά παρουσιάζουν ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές μια πιο συγκεκριμένη στάση. Ποια είναι αυτή η στάση; Η εξής: «Θα λειτουργώ όπως θέλω, θα κάνω ό,τι θέλω. Μη με παροτρύνει κανένας να αποδεχτώ την αλήθεια, μην προσπαθήσει κανένας να με αλλάξει. Όποιος προσπαθήσει να με παροτρύνει να αποδεχτώ την αλήθεια πάει γυρεύοντας, κι αν προσπαθήσει κανένας να με κλαδέψει, θα παλέψω με τη ζωή μου!» Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου ούτε η παραμικρή φράση που λέει ο Θεός, ούτε το έργο που κάνει ο Θεός. Ασφαλώς, αντιμετωπίζουν με μια στάση απαξίωσης τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και τις αρχές με βάση τις οποίες πρέπει να ενεργούν, αλλά και τη στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό και τις αρχές που πρέπει να τηρούν στις διαπροσωπικές σχέσεις —αυτό είναι κάτι που αναφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές κατά τις συναθροίσεις ή όταν κάνουν το καθήκον τους. Κάποια άτομα κάνουν ένα καθήκον, αλλά αγνοούν εντελώς τις αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού και ενεργούν όπως έχουν σχεδιάσει. Με το που τους συναναστραφείς σχετικά με τις αρχές, μπροστά σου συμφωνούν, αλλά μετά γυρίζουν και αρχίζουν να λειτουργούν απερίσκεπτα και αυθαίρετα, δείχνοντας τη δαιμονική τους πτυχή. Επίσης, είναι και κάποιοι που εξωτερικά μοιάζουν αξιοπρεπείς άνθρωποι, αλλά όταν μιλήσεις ή κουβεντιάσεις μαζί τους, έχουν λανθασμένες απόψεις και λανθασμένο τόνο, ενώ το πιο σημαντικό είναι πως έχουν λανθασμένη διάθεση, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να συζητήσεις μαζί τους. Όταν τους ρωτάς: «Υπάρχει Θεός στον κόσμο;», απαντούν: «Δεν ξέρω». Λες: «Αυτό πρέπει να γίνει έτσι, αυτή είναι η πρόθεση του Θεού». Εκείνοι απαντούν: «Με αντιπαθείς; Ψάχνεις να μου προκαλέσεις προβλήματα; Μήπως προσπαθείς να με αποβάλεις;» Λες: «Αν ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο, διαδίδεις αντιλήψεις και εξωτερικεύεις την αρνητικότητά σου, γεγονός που θα μπορούσε να κάνει κάποιους νέους πιστούς να σκοντάψουν. Πρέπει να τηρούμε τους κανόνες του οίκου του Θεού και πρέπει να καταλαβαίνουμε ξεκάθαρα τις αρχές που πρέπει να ακολουθούνται στις αλληλεπιδράσεις και στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Αν κάτι που λέγεται και γίνεται δεν μπορεί να αποβεί εποικοδομητικό ή να βοηθήσει τους άλλους, πρέπει, αν μη τι άλλο, να μην έχει αρνητικό αντίκτυπο. Αυτήν τη λογική πρέπει να έχει όποιος έχει κανονική ανθρώπινη φύση». Λένε: «Ποιος νομίζεις πως είσαι, που κάθεσαι και μου μιλάς για κανονική ανθρώπινη φύση και μου κάνεις κήρυγμα για κανόνες; Τι πρόβλημα υπάρχει που εξωτερικεύω την αρνητικότητά μου; Κάθε νέος πιστός που σκοντάφτει ίσον ένας νέος πιστός λιγότερος· καλύτερα κιόλας, να μην εκνευρίζομαι που τον βλέπω!» Είναι περιττή κάθε συζήτηση μαζί τους για κανόνες, όπως περιττή είναι και η συζήτηση για την ανθρώπινη φύση. Όσο για τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, για τη συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού; Ούτε τη συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού ακούνε. Κανένας δεν τολμά να τους επικρίνει, κανένας δεν τολμά να τους ενοχλήσει ή να τους προκαλέσει. Υπάρχουν τέτοια άτομα στην εκκλησία; (Ναι.) Ανάμεσα σ’ εκείνους που έχουν αποπεμφθεί, όντως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Αυτοί, άραγε, είναι απλοί δουλευτές, λαός του Θεού, τι είναι; (Είναι άνθρωποι που αποκλείστηκαν.) Γιατί αποκλείστηκαν; (Επειδή δεν αποδέχονταν την αλήθεια· επειδή αποστρέφονταν την αλήθεια.) Εδώ βρίσκεται η ουσία του προβλήματος. Και γιατί δεν αποδέχονται την αλήθεια; Γιατί αποστρέφονται την αλήθεια; Ποια είναι η κύρια αιτία; (Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ουσία των δύσπιστων.) Σωστά, έχουν την ουσία των δύσπιστων. Παρόλο που υπάρχουν αρκετοί δύσπιστοι στην εκκλησία, έτσι είναι όλοι οι δύσπιστοι; (Όχι.) Αυτά τα άτομα, που δεν έχουν ούτε καν την πιο στοιχειώδη ανθρώπινη ηθική και ανατροφή, άραγε αποκλείονται μόνο και μόνο επειδή είναι δύσπιστοι; Γιατί αποκλείονται; Κατά βάθος, πρόκειται για ένα πρόβλημα ανθρώπινης φύσης· αυτοί οι άνθρωποι έχουν κακή, κακόβουλη ανθρώπινη φύση. Για την ακρίβεια, έχουν έλλειψη ανθρώπινης φύσης. Εφόσον έχουν έλλειψη ανθρώπινης φύσης, τι είναι; Είναι άνθρωποι με διαβολική φύση. Πώς συγκρίνονται οι άνθρωποι που έχουν διαβολική φύση με τα κτήνη; Κατά τη γνώμη Μου, είναι χειρότεροι κι από κτήνη· κάποια κτήνη μπορούν να υπακούσουν και να αποφύγουν τις κακές πράξεις. Για παράδειγμα, τα σκυλιά μπορούν να είναι πολύ καλά. Μερικά σκυλιά αποτελούν πραγματικά υπέροχα κατοικίδια και τα πάνε πάρα πολύ καλά με τους ανθρώπους! Είναι ιδιαίτερα υπάκουα και συνετά, καταλαβαίνουν όλα όσα λένε οι άνθρωποι και είναι κατάλληλα για να μένουν σε εσωτερικούς χώρους. Κάτι τέτοια σκυλιά είναι πολύ καλύτερα από τους ανυπάκουους ανθρώπους. Είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι που είναι ακόμα χειρότεροι κι από τα καλά σκυλιά. Άραγε παραμένουν άνθρωποι; Όχι, δεν είναι άνθρωποι· είναι κάτι μη ανθρώπινο. Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την ανθρώπινη γλώσσα. Είναι αδύνατη η επικοινωνία μαζί τους. Δεν αποδέχονται την αλήθεια, όπως κι αν τους γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν, παραπονιούνται όταν κλαδεύονται, κι όταν αποκλείονται, ξεσπάνε την οργή τους με βρισιές, και δεν παρουσιάζουν την παραμικρή αλλαγή, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν. Είναι δυνατόν να επιτρέπεται σε τέτοιους ανθρώπους να παραμείνουν στον οίκο του Θεού; (Όχι.) Δεν επιτρέπεται να παραμείνουν. Σε ποια κατηγορία θα πρέπει να ταξινομηθούν οι άνθρωποι αυτοί; Καταρχάς, μήπως πρέπει να καταταχθούν αυτοί οι άνθρωποι στον εκλεκτό λαό του Θεού; (Όχι.) Αν δεν ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού, τότε σε ποια κατηγορία πρέπει να μπουν; Πώς πρέπει να ερμηνευθεί το ότι δεν ανήκουν στους εκλεκτούς του Θεού; Αυτό σημαίνει ότι από την οπτική της ανθρώπινης φύσης που παρουσιάζουν και βιώνουν, δεν είναι απλώς δύσπιστοι. Η ουσία τους δεν είναι ανθρώπινη. Υπάρχουν πολλοί δύσπιστοι. Άραγε, όλοι τους είναι τόσο κακοί και κακόβουλοι όπως κι εκείνοι; Όχι. Ακόμα κι οι άπιστοι δεν είναι όλοι τους τόσο κακοί. Κάποιοι έχουν τα πιο στοιχειώδη ηθικά κριτήρια. Και με τους συγκεκριμένους τι γίνεται; Αυτοί δεν έχουν ούτε καν την πιο στοιχειώδη ηθική και ανατροφή που έχουν οι άπιστοι· οι αποκαλύψεις τους και αυτά που βιώνουν, για την ακρίβεια, δεν πληρούν τα πρότυπα της ανθρώπινης ηθικής. Η ουσία αυτών των ανθρώπων είναι διαβολική. Οπότε, από την άποψη της ουσίας τους, τους σώζει ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός δεν τους σώζει. Και ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; Ότι η ανθρώπινη φύση τους είναι κακή και κακόβουλη, δαιμονική, με αποτέλεσμα να αποστρέφονται την αλήθεια και να της αντιστέκονται. Εδώ που τα λέμε, τους εξυψώνουμε έτσι που το θέτουμε· για να μιλήσουμε με ακρίβεια, οι άνθρωποι αυτοί αποστρέφονται και μισούν τα θετικά πράγματα, δεν φτάνουν στο επίπεδο κατά το οποίο αποστρέφονται την αλήθεια και δεν την αποδέχονται. Αποστρέφονται και μισούν ακόμα και τα πιο στοιχειώδη θετικά πράγματα, αντιστέκονται σ’ αυτά. Πράγματα όπως τι κανόνες πρέπει να ακολουθεί κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση και τι ανατροφή πρέπει να λάβει, όλα αυτά τους προκαλούν αηδία. Μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια; (Απέχουν πολύ από αυτό.) Σωστά, απέχουν πολύ από αυτό· δεν είναι καν απλοί δουλευτές. Κάποιοι λένε: «Αφού δεν είναι καν απλοί δουλευτές, τι θεωρούνται μέσα στον οίκο του Θεού; Πώς μπήκαν στον οίκο του Θεού;» Αν πρέπει να εξηγήσουμε τι είναι, να τους εντάξουμε σε μια κατηγορία, αυτοί οι άνθρωποι, για να μιλήσουμε με ακρίβεια, είναι σαν έμμισθοι εργάτες ή σαν προσωρινοί εργάτες που ήρθαν από τις τάξεις των άπιστων. Είναι ξεκάθαρο τι σημαίνει αυτό; Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν, αυτόν τον ρόλο παίζουν στον οίκο του Θεού. Δεν είναι καν απλοί δουλευτές· δεν τους θεωρώ απλούς δουλευτές, δεν το αξίζουν! Οι απλοί δουλευτές έχουν χαρακτηριστικά όπως καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύουν αληθινά στον Θεό, είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ένα τίμημα και μπορούν να αντέχουν κακουχίες, και τα βιώνουν όλα αυτά. Οι εν λόγω άνθρωποι δεν έχουν ούτε καν αυτές τις ιδιότητες, οπότε και που τους κατατάσσουμε ως έμμισθους εργάτες χάρη τους κάνουμε και είμαστε και πολύ ευγενικοί. Τι σημαίνει να είναι κανείς έμμισθος ή προσωρινός εργάτης; Σημαίνει πως, εξαιτίας των ειδικών αναγκών που υπάρχουν σε συγκεκριμένες περιόδους, ο οίκος του Θεού προσλαμβάνει κάποιους ανθρώπους τους οποίους δεν αφορά η σωτηρία, για να φέρουν εις πέρας ορισμένες εργασίες. Αφού ολοκληρωθούν αυτές οι εργασίες, φανερώνεται το αληθινό πρόσωπο αυτών των ανθρώπων. Ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά από τις αλληλεπιδράσεις μαζί τους, τους έχει σιχαθεί σε βαθμό αφόρητο, ενώ έχει αποκτήσει και επαρκή ικανότητα να τους διακρίνει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι θα πρέπει να αποπέμπονται· αυτή είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για τέτοιες ενέργειες. Είναι ξεκάθαρη η εξήγηση που δόθηκε μόλις τώρα για το πώς προέκυψαν αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Πρόκειται για έμμισθους εργάτες τους οποίους δεν αφορά η σωτηρία, και οι οποίοι προσλαμβάνονται σε ιδιαίτερες περιόδους του έργου της εκκλησίας. Μετά από κάποιες μικροδουλειές που κάνουν και κάποιες υπηρεσίες που παρέχουν για λίγο καιρό, οι άνθρωποι αυτοί διαπράττουν κάποια παραπτώματα από απερισκεψία μέσα στον οίκο του Θεού, πράγμα που προκαλεί πολλά περιστατικά διατάραξης και αναστάτωσης. Παίζουν τον ρόλο των αρνητικών χαρακτήρων. Αντικατοπτρίζουν πλήρως το αληθινό πρόσωπο του Σατανά και των διαβόλων, διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας και χαλάνε την τάξη της εκκλησιαστικής ζωής. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να πει κανείς ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι ζημιώνουν σημαντικά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, για παράδειγμα καταστρέφοντας μεγάλο μέρος από τον εξοπλισμό, τα μηχανήματα, τα πολύτιμα αντικείμενα, και ούτω καθεξής, του οίκου του Θεού. Μπορεί να πει κανείς ότι οι πράξεις και οι συμπεριφορές των συγκεκριμένων ανθρώπων έχουν προκαλέσει διάχυτη οργή. Φυσικά, έχουν δώσει και τη δυνατότητα σε περισσότερους ανθρώπους να πάρουν μαθήματα και να αποκτήσουν ικανότητα διάκρισης, να μάθουν τι είναι ο διάβολος και τι σημαίνει έλλειψη ανθρώπινης φύσης, και να διακρίνουν καθαρά το αληθινό πρόσωπο των δύσπιστων. Επίσης, έχουν δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να καταλάβουν, ξεκάθαρα και συγκεκριμένα, ποιες είναι οι σκέψεις και οι απόψεις των δύσπιστων, τι επιδιώκουν, τι βλέψεις έχουν βαθιά μέσα τους, ποια είναι η στάση τους απέναντι στον Θεό και την αλήθεια, και ποια είναι η στάση τους απέναντι στα καθήκοντά τους, όπως και απέναντι στα θετικά πράγματα, κι ακόμα και απέναντι σε κάποιους κανονισμούς που έχει θεσπίσει ο οίκος του Θεού, και ούτω καθεξής. Όταν αυτές οι εκφάνσεις είναι τόσο συγκεκριμένες, φανερώνεται πλήρως πώς βιώνουν οι άνθρωποι αυτοί την ανθρώπινη φύση τους, την ανθρώπινη φύση-ουσία τους και αυτά που επιδιώκουν. Άρα, μοιάζει περιττό να παραμείνουν αυτά τα άτομα στην εκκλησία· κάτι τέτοιο θα βλάψει πολύ τον εκλεκτό λαό του Θεού και δεν θα τον ωφελήσει καθόλου. Είναι καιρός να φύγουν. Αν, λοιπόν, πούμε ότι ο οίκος του Θεού τούς έχει δώσει αρκετό χρόνο και ευκαιρίες για να αποδεχτούν την αλήθεια και να λατρέψουν τον Θεό, είναι σωστή μια τέτοια δήλωση; (Όχι.) Και τότε πώς πρέπει να το θέσουμε; Ο οίκος του Θεού τούς έχει δώσει πάμπολλες ευκαιρίες και αρκετό χρόνο για να μεταστραφούν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα αποκαλύπτει το εξής γεγονός: Ένας διάβολος είναι πάντα διάβολος, κάθε στιγμή, και δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ. Αυτό είναι το γεγονός. Γίνεται να αναγκάσει κανείς τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα να αναγνωρίσει τη θέση και την ταυτότητα του Θεού; Μπορεί να καταφέρει κανείς να αναγκάσει αυτούς τους ανθρώπους που έχουν δαιμονική φύση να αλλάξουν και να ακολουθήσουν κάποιους κανόνες; (Όχι.) Δεν είναι δυνατόν να το πετύχει κανείς αυτό. Οι ευκαιρίες που τους δίνονται δεν αποσκοπούν στο να αποδεχτούν την αλήθεια, να αναγνωρίσουν το έργο που έχει κάνει ο Θεός ή να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αλλά να τους δοθεί η ευκαιρία να μεταστραφούν. Αν υπήρχε έστω και η παραμικρή ένδειξη ότι έχουν μεταστραφεί, τότε θα μπορούσε να αλλάξει και η τελική τους έκβαση. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν το καλό τους· τέτοια δαιμονική φύση θα έχουν πάντα. Όσος χρόνος και όσες ευκαιρίες και αν τους δοθούν, δεν πρόκειται να αλλάξουν ούτε αυτά που βιώνουν ούτε η ουσία τους. Αυτό είναι γεγονός. Επομένως, ο απόλυτος τρόπος αντιμετώπισης αυτών των ανθρώπων είναι η απαλλαγή από τα καθήκοντά τους, η αναγκαστική αποχώρησή τους από την εκκλησία και η διασφάλιση ότι θα πάψουν πια να έχουν δεσμούς ή σχέσεις με τον οίκο του Θεού. Υπάρχουν μήπως κάποιοι που θα διστάσουν να τους αποχωριστούν και θα τους λυπηθούν, λέγοντας: «Είναι πολύ νέοι ακόμα αυτοί οι άνθρωποι. Αν τους δινόταν χρόνος, θα γίνονταν εξαιρετικοί. Έχουν τόσο καλό επίπεδο, είναι τόσο χαρισματικοί και ταλαντούχοι. Αχ, τι καλά που θα ήταν αν μπορούσαν να αποδεχτούν την αλήθεια! Αν ο οίκος του Θεού μπορέσει να δείξει περισσότερη αγάπη και ανεκτικότητα, και να τους δώσει περισσότερες ευκαιρίες να μετανοήσουν, τότε μήπως μπορεί, καθώς μεγαλώνουν, τα πράγματα να αλλάξουν»; Τι είδους άνθρωποι σκέφτονται έτσι; (Οι μπερδεμένοι άνθρωποι, όσοι βρίσκονται σε σύγχυση.) Σωστά. Όλοι τους είναι μπερδεμένοι, σε σύγχυση —παλιάνθρωποι και τίποτα άλλο! Ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους και ο οίκος του Θεού δεν τους επιτρέπει να μείνουν. Για ποιον λόγο να τους λυπάσαι; Ο Θεός λέει ότι δεν πρόκειται να σώσει τέτοιους ανθρώπους, κι όμως εσύ προτείνεις να τους δοθεί μια ευκαιρία να μετανοήσουν. Μπορείς εσύ να σώσεις τους ανθρώπους; Δεν πηγαίνεις, μ’ αυτόν τον τρόπο, κόντρα στον Θεό; Προσπαθείς να κάνεις τους άλλους να νομίσουν ότι έχεις περισσότερη αγάπη από τον Θεό; Έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα; Μπορείς να διακρίνεις την ουσία ενός ανθρώπου; Ποιος μπορεί να σώσει τους ανθρώπους, ο Θεός ή εσύ; Τολμάς και πηγαίνεις κόντρα στον Θεό· αυτό είναι πολύ μεγάλη αλαζονεία, αυταρέσκεια και έλλειψη λογικής, έτσι δεν είναι; Δεν συνιστά μεγάλη επανάσταση; Αυτό δεν είναι η ενσάρκωση του Σατανά και των κακών πνευμάτων, που πάντα χαίρονται να πηγαίνουν κόντρα στον Θεό; Οι δύσπιστοι που αναφέραμε μόλις τώρα είναι κατώτεροι κι από τα κτήνη. Όσο κι αν κάποιος κάνει μαζί τους συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, είναι ανώφελο. Ακόμα και το κλάδεμα είναι περιττό γι’ αυτούς. Θα έλεγε κανείς ότι έχουν τη φύση του Σατανά και δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν. Αν κάποιος θέλει να δώσει σε αυτά τα σατανικά είδη την ευκαιρία να μετανοήσουν, ας προσφέρει σε τέτοιους ανθρώπους· τότε θα δούμε αν όντως έχουν την αγάπη. Αυτοί οι δύσπιστοι που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια είναι οι χειρότεροι στην εκκλησία. Όλοι τους είναι σαν κτήνη, πέρα από κάθε λογική και ανίκανοι να σωθούν. Είτε στο παρελθόν είτε τώρα, η εκκλησία τούς αντιμετώπισε με τον πιο κατάλληλο τρόπο· η εκκλησία έδειξε τεράστια υπομονή και ανεκτικότητα απέναντί τους, και τους έδωσε αρκετές ευκαιρίες. Εκείνοι, όμως, μέχρι στιγμής, δεν έχουν αλλάξει καθόλου, και μάλιστα έχουν γίνει και χειρότεροι. Στην αρχή, όταν αυτοί οι άνθρωποι καταλήγουν να πιστεύουν στον Θεό με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και την επιθυμία τους για ευλογίες, μπορούν να συγκρατηθούν κάπως και κάνουν τα καθήκοντά τους με κάποιο ενθουσιασμό και ζήλο. Τελικά, όμως, όταν βλέπουν ότι «πίστη στον Θεό σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, να γνωρίζει το έργο του Θεού και να υποτάσσεται στον Θεό, και τέλος», εκτίθεται πλήρως η στάση τους απέναντι στον Θεό και την αλήθεια, καθώς και το αληθινό τους πρόσωπο. Τι είναι αυτό που εκτίθεται; Όχι μόνο δεν έχουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, αλλά είναι και υπερβολικά φαύλοι, μοχθηροί και κτηνώδεις. Απαξιώνουν τον Θεό και την αλήθεια, και μάλιστα είναι εχθρικοί και αδιάφοροι απέναντι στις απαιτήσεις και τους κανόνες του οίκου του Θεού, και στα διοικητικά διατάγματα του Θεού. Αυτές οι εκδηλώσεις τους έχουν κάνει τον εκλεκτό λαό του Θεού να νιώθει μεγαλύτερη αηδία και απέχθεια απέναντί τους, και επίσης κάνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού να τους απομακρύνει με γρηγορότερο ρυθμό, καθορίζοντας τελικά ταχύτατα αν θα μείνουν ή αν θα φύγουν, αποφασίζοντας για την έκβαση και το πεπρωμένο τους. Την έκβαση και το πεπρωμένο τους τα προκάλεσαν οι ίδιοι, δεν προέκυψαν από την παρότρυνση ή την παρακίνηση κάποιου άλλου ούτε επειδή κάποιος τους ανάγκασε ή τους έβαλε σε πειρασμό, και σίγουρα δεν προέκυψαν από αντικειμενικές περιστάσεις· οι ίδιοι προκάλεσαν την έκβαση και το πεπρωμένο τους, τα προκάλεσαν οι δικές τους επιλογές και τα καθόρισε η φύση-ουσία τους και το μονοπάτι που ακολούθησαν. Η έκβαση και το πεπρωμένο αυτών των ανθρώπων έχει καθοριστεί. Μόλις αποπεμφθούν από τις τάξεις εκείνων που εκτελούν τα καθήκοντά τους, πλέον δεν είναι καν απλοί δουλευτές. Μπορείτε να φανταστείτε πολύ καλά τι πεπρωμένο θα έχουν· δεν έχει νόημα να το αναφέρουμε εδώ, γιατί είναι ανάξιοι.