Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος πέμπτο)

Η στάση που πρέπει να έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες απέναντι στο έργο της κάθαρσης της εκκλησίας

Κατά τη φετινή χρονιά, συναναστρεφόμαστε συνέχεια πάνω στις ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, και στις εκδηλώσεις των κάθε είδους ανθρώπων που εμπλέκονται. Τα θέματα της συναναστροφής έχουν καταστεί όλο και πιο αναλυτικά και συγκεκριμένα, καθώς περιλαμβάνουν τα διάφορα προβλήματα κάθε είδους ανθρώπων, ενώ πολύ συγκεκριμένη και σαφής έχει καταστεί και η συναναστροφή πάνω στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτών των ανθρώπων και στις κατηγορίες στις οποίες θα πρέπει να κατατάσσονται. Όσο πιο συγκεκριμένη και ξεκάθαρη είναι η συναναστροφή σχετικά με αυτά τα αναλυτικά προβλήματα, τόσο περισσότερη θετική βοήθεια και καθοδήγηση θα πρέπει να δίνει για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, και τόσο περισσότερη καθοδήγηση και βοήθεια θα πρέπει να προσφέρει στους επικεφαλής και τους εργάτες για να εργαστούν και να κάνουν τα καθήκοντά τους. Παρ’ όλα αυτά, με όποιον τρόπο κι αν γίνεται η συναναστροφή, όσο συγκεκριμένη κι αν είναι η συναναστροφή, κάποιοι επικεφαλής και εργάτες συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν ξεκάθαρα πώς να χειριστούν και να ξεφορτωθούν τα διάφορα είδη ανθρώπων και ζητημάτων στην εκκλησία. Γίνεται τόσο ξεκάθαρη συναναστροφή σχετικά με τα ζητήματα των κάθε είδους ανθρώπων, κι όμως μερικοί επικεφαλής και εργάτες δεν μπορούν ακόμα να συλλάβουν πώς να διακρίνουν και να φερθούν στα διάφορα είδη ανθρώπων. Ακόμα δεν μπορούν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές ούτε μπορούν να χειριστούν τα διάφορα είδη ανθρώπων και ζητημάτων στην εκκλησία χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Ποιος είναι ο λόγος; Αυτοί οι άνθρωποι δεν διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Μέσα από τη συναναστροφή πάνω στις εκδηλώσεις κάθε είδους ανθρώπων, θα πρέπει κανείς να έχει μια στοιχειώδη ικανότητα διάκρισης και να προβαίνει σε εύλογες ρυθμίσεις για όσους κάνουν τα καθήκοντά τους στην εκκλησία και για όσους δεν τα κάνουν, για όσους επιδιώκουν την αλήθεια και για όσους δεν την επιδιώκουν, για όσους υπακούν κι υποτάσσονται και για όσους προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση. Ωστόσο, αν κοιτάξουμε την κατάσταση κάθε είδους ανθρώπων στην εκκλησία, εκείνοι που έχουν αποπεμφθεί είναι μόνο όσοι είναι ολοφάνερα κακοί άνθρωποι· πολλοί δύσπιστοι δεν έχουν αποπεμφθεί εντελώς. Κατά το έργο της κάθαρσης της εκκλησίας, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να συνεργάζονται με το έργο του Θεού για να απομακρύνουν τους κακούς ανθρώπους και τους δύσπιστους το συντομότερο δυνατό, κι όχι να προσεγγίζουν το ζήτημα παθητικά, να λειτουργούν ανθρωπάρεσκα ή να νομίζουν ότι, αν απλώς απομακρυνθούν όσοι είναι ολοφάνερα κακοί, όλα έχουν τακτοποιηθεί μια χαρά. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να επιθεωρούν ενεργά το έργο κάθε ομάδας, να εξακριβώνουν την κατάσταση των μελών κάθε ομάδας, κατά πόσο υπάρχουν εκεί καθόλου δύσπιστοι απλώς για να συμπληρώσουν τις θέσεις ή δύσπιστοι που διασπείρουν αρνητικότητα και αντιλήψεις για να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας· μόλις ανακαλυφθούν αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει να εκθέτονται και να αποπέμπονται μια και καλή. Αυτό το έργο πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Δεν πρέπει να είναι παθητικοί, δεν πρέπει να περιμένουν εντολές και παροτρύνσεις από τον Άνωθεν για να ενεργήσουν ούτε να κάνουν λίγα πραγματάκια μόνο όταν το απαιτήσουν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές. Στο έργο τους, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού και να είναι αφοσιωμένοι σ’ Αυτόν. Ο καλύτερος τρόπος συμπεριφοράς είναι να αναγνωρίζουν και να επιλύουν τα προβλήματα με ενεργό τρόπο. Δεν πρέπει να παραμένουν παθητικοί, ειδικά όταν έχουν ως βάση αυτά τα τρέχοντα λόγια και τη συναναστροφή. Θα πρέπει να αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία να επιλύουν διεξοδικά τα πραγματικά προβλήματα και τις δυσκολίες με συναναστροφή πάνω στην αλήθεια και να κάνουν το έργο τους όπως ακριβώς οφείλουν. Θα πρέπει να παρακολουθούν άμεσα και ενεργά την πρόοδο του έργου. Δεν γίνεται να περιμένουν πάντα εντολές και παροτρύνσεις από τον Άνωθεν προτού αναλάβουν απρόθυμα δράση. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι πάντοτε αρνητικοί και παθητικοί και δεν κάνουν αληθινό έργο, τότε είναι ανάξιοι να υπηρετούν ως επικεφαλής και εργάτες και θα πρέπει να απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους και να μετατεθούν. Υπάρχουν πολλοί επικεφαλής και εργάτες τώρα που είναι πολύ παθητικοί στο έργο τους. Κάνουν λίγο έργο μόνο όταν τους στέλνει εντολές και τους πιέζει ο Άνωθεν· αλλιώς, χαλαρώνουν και κωλυσιεργούν. Το έργο σε ορισμένες εκκλησίες είναι αρκετά χαοτικό, μερικοί από τους ανθρώπους που κάνουν καθήκοντα εκεί είναι απίστευτα χαλαροί και επιπόλαιοι, και δεν έχουν πραγματικά αποτελέσματα. Αυτά τα προβλήματα είναι ήδη πολύ σοβαρά και απαίσια στη φύση τους, αλλά οι επικεφαλής και οι εργάτες αυτών των εκκλησιών εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν αξιωματούχοι και δεσπότες. Όχι μόνο δεν είναι σε θέση να κάνουν αληθινό έργο, μα ούτε μπορούν να αναγνωρίσουν ή να επιλύσουν προβλήματα. Αυτό παραλύει το έργο της εκκλησίας και το οδηγεί σε στασιμότητα. Οπουδήποτε επικρατεί τρομερό χάος στο έργο μιας εκκλησίας και δεν υπάρχει κανένα σημάδι τάξης, τότε σίγουρα την εξουσία την έχει ένας ψευδοεπικεφαλής ή ένας αντίχριστος. Σε κάθε εκκλησία όπου την εξουσία την έχει κάποιος ψευδοεπικεφαλής, το εκκλησιαστικό έργο είναι σε μαύρο χάλι, είναι τελείως άνω κάτω· αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Για παράδειγμα, πολλά από τα προβλήματα των αμερικανικών εκκλησιών βγήκαν στην επιφάνεια επειδή τα είδα με τα μάτια Μου ή τα άκουσα με τα αυτιά Μου. Τα περισσότερα προβλήματα που είδα λύθηκαν επιτόπου, ενώ ζήτησα από τους επικεφαλής των αμερικάνικων εκκλησιών να λύσουν κάποια άλλα. Ωστόσο, οι επικεφαλής και οι εργάτες κάνουν το μεγαλύτερο μέρος του έργου τους πολύ παθητικά, παρακολουθούν την πρόοδό του με μεγάλη καθυστέρηση και η αποδοτικότητα είναι πολύ πεσμένη, ενώ εκτελούν τις περισσότερες από τις καθημερινές τους εργασίες μόνο αφού τους δώσει εντολές και τους παροτρύνει ο Άνωθεν. Μόλις κανονίσει ο Άνωθεν κάποιο έργο, θα είναι απασχολημένοι για κάποιο διάστημα· μόλις, όμως, ολοκληρωθεί αυτό το μικρό κομμάτι έργου, δεν ξέρουν τι να κάνουν στη συνέχεια, επειδή δεν καταλαβαίνουν ποια καθήκοντα θα πρέπει να κάνουν. Δεν καταλαβαίνουν ποτέ ξεκάθαρα το έργο που εμπίπτει στο πεδίο των ευθυνών των επικεφαλής και των εργατών, δεν ξέρουν ποτέ ποιες εργασίες να εκτελέσουν· κατά την άποψή τους, δεν υπάρχει κάποιο έργο που πρέπει να γίνει. Τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν θεωρούν πως υπάρχει καθόλου έργο που πρέπει να γίνει; (Δεν φέρουν φορτίο.) Για να μιλήσουμε με ακρίβεια, δεν φέρουν φορτίο, είναι επίσης πολύ οκνηροί και λαχταράνε τις ανέσεις, κάνουν όσα διαλείμματα μπορούν και προσπαθούν να αποφύγουν κάθε επιπλέον εργασία. Αυτοί οι οκνηροί άνθρωποι σκέφτονται συχνά: «Γιατί να ανησυχώ τόσο πολύ; Αν ανησυχώ υπερβολικά θα γεράσω πριν την ώρα μου. Σε τι θα με ωφελήσει κάτι τέτοιο; Σε τι θα με ωφελήσει να τρέχω τόσο πολύ και να εξαντλούμαι τόσο πολύ; Τι θα γίνει αν πάθω υπερκόπωση και αρρωστήσω; Δεν έχω τα χρήματα να πληρώσω για θεραπεία. Και ποιος θα με φροντίζει όταν γεράσω;» Αυτοί οι οκνηροί άνθρωποι είναι απλώς πολύ παθητικοί και οπισθοδρομικοί. Δεν έχουν ίχνος αλήθειας και δεν μπορούν να δουν τίποτα καθαρά. Είναι ξεκάθαρο πως είναι μπερδεμένοι, έτσι δεν είναι; Είναι όλοι τους μπερδεμένοι· αγνοούν την αλήθεια και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτήν, οπότε πώς μπορούν να σωθούν; Γιατί είναι οι άνθρωποι διαρκώς απείθαρχοι κι οκνηροί, λες και είναι ζωντανοί νεκροί; Αυτό θίγει το πρόβλημα της φύσης τους. Υπάρχει ένα είδος οκνηρίας στην ανθρώπινη φύση. Όποια εργασία κι αν κάνουν οι άνθρωποι, πάντοτε χρειάζονται κάποιον να τους επιβλέπει και να τους παροτρύνει. Μερικές φορές, νοιάζονται για τη σάρκα, λαχταρούν τις σωματικές ανέσεις και πάντα κρατούν κάτι για τον εαυτό τους· αυτοί οι άνθρωποι βρίθουν από τις προθέσεις του διαβόλου και από πονηρά σχέδια· είναι στ’ αλήθεια κακοί. Όποιο σημαντικό καθήκον κι αν κάνουν, κάνουν πάντα λιγότερα απ’ όσα μπορούν. Αυτό δείχνει ανευθυνότητα και έλλειψη αφοσίωσης. Είπα αυτά τα πράγματα σήμερα για να σας υπενθυμίσω να μην είστε παθητικοί στο έργο. Πρέπει να μπορείτε να ακολουθείτε ό,τι σας λέω. Αν πήγαινα σε διάφορες εκκλησίες και ανακάλυπτα ή έβλεπα ότι έχετε κάνει πολύ έργο, ότι εργάζεστε πολύ αποτελεσματικά και ότι το έργο σημειώνει πολύ γρήγορη πρόοδο, ότι έχει φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο και ότι όλοι έχουν βάλει τα δυνατά τους, θα ήμουν πολύ ευχαριστημένος. Αν πήγαινα σε διάφορες εκκλησίες και έβλεπα ότι το έργο προχωρά από κάθε άποψη πολύ αργά, γεγονός που δείχνει ότι δεν κάνατε καλά τα καθήκοντά σας και δεν ακολουθείτε τον κανονικό ρυθμό διάδοσης του ευαγγελίου, τότε πώς νομίζετε ότι θα ένιωθα; Θα χαιρόμουν και πάλι που σας έβλεπα; (Όχι.) Δεν θα χαιρόμουν. Αυτό το έργο σάς έχει ανατεθεί και έχω πει όλα όσα χρειάζεται· έχετε επίσης ακούσει τις συγκεκριμένες αρχές άσκησης και το μονοπάτι. Παρ’ όλα αυτά, δεν ενεργείτε, δεν εργάζεστε, παρά περιμένετε μόνο από Εμένα να σας επιβλέψω και να σας παροτρύνω αυτοπροσώπως, να σας κλαδέψω ή ακόμα και να σας διατάξω να πράξετε. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Δεν πρέπει να αναλυθεί; Όταν δεν κάνετε το έργο που πρέπει ολοφάνερα να γίνει και δεν μπορείτε να το επωμιστείτε, άραγε μπορώ να έχω καλή στάση απέναντί σας; (Όχι.) Γιατί δεν μπορώ να έχω καλή στάση απέναντί σας; (Κάνουμε τα καθήκοντά μας πολύ ανεύθυνα.) Επειδή δεν κάνετε τα καθήκοντά σας με όλη σας την καρδιά και τη δύναμη, αλλά αντίθετα απλώς τα κάνετε επιπόλαια. Κάποιος που είναι πιστός στα καθήκοντά του θα πρέπει τουλάχιστον να βάζει όλη του τη δύναμη, εσείς όμως δεν μπορείτε να πετύχετε ούτε καν αυτό· απέχετε πάρα πολύ από αυτό! Δεν είναι πως δεν έχετε επαρκές επίπεδο. Το θέμα είναι πως έχετε λάθος νοοτροπία και είστε ανεύθυνοι. Υπάρχουν μέσα στην καρδιά σας κάποια παράλογα πράγματα που δεν σας αφήνουν να κάνετε τα καθήκοντά σας. Επιπλέον, η νοοτροπία σας να είστε ανθρωπάρεσκοι δεν σας αφήνει να κάνετε το έργο της κάθαρσης της εκκλησίας. Ξέρετε ποια είναι η σημασία της κάθαρσης της εκκλησίας; Για ποιον λόγο θέλει ο Θεός να καθαρθεί η εκκλησία; Ποιες συνέπειες προκύπτουν αν δεν καθαρθεί η εκκλησία; Δεν τα καταλαβαίνετε ξεκάθαρα αυτά τα ζητήματα και δεν αναζητάτε την αλήθεια, πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν λαμβάνετε υπόψη σας τις προθέσεις του Θεού. Το μόνο που είστε πρόθυμοι να κάνετε είναι λίγο από το συνηθισμένο, κανονικό έργο της θέσης σας, ενώ τα ειδικά καθήκοντα τα αποφεύγετε, κυρίως εκείνα που μπορεί να προσβάλουν τους άλλους. Προτιμάτε όλοι σας να αναθέσετε σε κάποιον άλλον αυτά τα καθήκοντα. Έτσι δεν σκέφτεστε; Δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα; Λέτε πάντα: «Έχω χαμηλό επίπεδο, έχω περιορισμένη κατανόηση της αλήθειας και δεν έχω αρκετή εργασιακή εμπειρία. Δεν ήμουν ποτέ επικεφαλής εκκλησίας ούτε έχω πραγματοποιήσει το έργο κάθαρσης της εκκλησίας». Δεν είναι δικαιολογίες αυτά; Έχει γίνει τόσο ξεκάθαρη συναναστροφή για το έργο της κάθαρσης της εκκλησίας. Η εκκαθάριση των αντίχριστων, των κακών ανθρώπων και των δύσπιστων είναι πολύ απλό ζήτημα. Τόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει κανείς αυτές τις λίγες αρχές; Τι δείχνει αν, παρόλο που εξηγούνται τόσο καθαρά τέτοια απλά ζητήματα, οι άνθρωποι συνεχίζουν να μην τα καταλαβαίνουν; Αυτό δείχνει είτε ότι είναι πολύ χαμηλού επιπέδου για να καταλάβουν την ανθρώπινη γλώσσα, είτε ότι απλώς είναι παλιάνθρωποι που δεν εστιάζουν στις εργασίες που πρέπει να κάνουν. Ανάμεσα στους επικεφαλής και τους εργάτες, υπάρχουν σίγουρα κάποιοι που έχουν χαμηλό επίπεδο, και ασφαλώς υπάρχουν και κάποιοι ανθρωπάρεσκοι που δεν κάνουν αληθινό έργο· υπάρχουν σίγουρα και κάποιοι παλιάνθρωποι που παραμελούν τις εργασίες που πρέπει να κάνουν και διαπράττουν αδικήματα λόγω απερισκεψίας. Όλες αυτές οι καταστάσεις υπάρχουν. Πρώτον, αυτοί οι παλιάνθρωποι που παραμελούν τις εργασίες που πρέπει να κάνουν και διαπράττουν αδικήματα λόγω απερισκεψίας πρέπει να απομακρυνθούν. Όποιος μπορεί να κάνει αληθινό έργο πρέπει να χρησιμοποιείται, οι ανθρωπάρεσκοι που υπηρετούν ως επικεφαλής πρέπει να απαλλάσσονται οπωσδήποτε, ενώ όσοι έχουν χαμηλό επίπεδο, καταλαβαίνουν την ανθρώπινη γλώσσα και μπορούν να κάνουν κάποιο αληθινό έργο, πρέπει να παραμένουν. Αυτά τα ζητήματα έτσι πρέπει να λύνονται. Εάν, αφότου κάνει συναναστροφή ο Θεός, μπορείς να καταλάβεις ξεκάθαρα τα προβλήματα που υπάρχουν στο έργο της εκκλησίας και τα οποία πρέπει να λύσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, τότε οφείλεις να τα αντιμετωπίζεις εγκαίρως και χωρίς άλλη καθυστέρηση. Πρέπει να μπορείς να αναλάβεις την πρωτοβουλία να ενεργήσεις χωρίς να χρειάζεται να περιμένεις να σου αναθέσει αυτοπροσώπως ο Άνωθεν τα καθήκοντά σου ή να σου δώσει εντολές. Όποια προβλήματα και αν προκύπτουν, θα πρέπει να λύνονται προτού επηρεάσουν το έργο. Πριν καν αρχίσει ο Άνωθεν να διερευνά τα ζητήματα, θα πρέπει να έχεις ήδη υποβάλει αναφορά για το πώς κατανοείς τα ζητήματα και τι λύσεις έχεις προτείνει για αυτά, για τις αρχές και για τα αποτελέσματα της αντιμετώπισής τους. Τι υπέροχο που θα ήταν αυτό! Θα ήταν δυνατόν να δυσαρεστηθεί, τότε, μαζί σου ο Άνωθεν; Ως επικεφαλής ή εργάτης, αν αδυνατείς συνέχεια να δεις το έργο μέσα στο πλαίσιο των δικών σου ευθυνών, ή ακόμα κι αν έχεις κάποια επίγνωση ή κάποιες ιδέες, αλλά παρ’ όλα αυτά είσαι αναβλητικός, δεν αναλαμβάνεις δράση και περιμένεις συνεχώς από τον Άνωθεν να κανονίσει τι καθήκοντα να κάνεις, τότε δεν παραμελείς την ευθύνη σου; (Ναι.) Αυτό είναι σοβαρή παραμέληση της ευθύνης! Έχεις χάσει τη στάση και την ευθύνη που έρχεται με τον ρόλο του επικεφαλής ή του εργάτη ως προς το πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται το καθήκον. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, στο έργο τους, πρέπει να ακολουθούν πιστά τις απαιτήσεις του Άνωθεν. Ό,τι έχει πει στις συναναστροφές ο Άνωθεν, αυτό πρέπει να εφαρμόζετε· πρέπει να αναλαμβάνετε δράση και να το εφαρμόζετε γρήγορα, με το που το καταλάβετε. Η πιο σημαντική ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών είναι να λύνουν τα προβλήματα με την αλήθεια, ενώ δεν πρέπει να περιμένετε παθητικά να ρυθμίσει ο Άνωθεν το έργο προτού κάνετε το παραμικρό. Αν περιμένεις συνέχεια παθητικά, τότε δεν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή για εργάτης, δεν μπορείς να επωμιστείς αυτό το έργο, και το μοναδικό λογικό πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να παραδεχτείς την ευθύνη και να παραιτηθείς.

Οι εκδηλώσεις και οι εκβάσεις των τριών ειδών ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό

1. Οι απλοί δουλευτές

Υπάρχουν συνολικά δεκαπέντε ευθύνες για τους επικεφαλής και τους εργάτες, και ήδη έχουμε κάνει συναναστροφή μέχρι και τη δέκατη τέταρτη. Για τα προβλήματα στο εσωτερικό της εκκλησίας τα οποία πρέπει να λύσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, καθώς και για τα ζητήματα των κάθε είδους ανθρώπων που σχετίζονται με αυτά τα προβλήματα, έχει γίνει συναναστροφή σε ένα ποσοστό κοντά στο ογδόντα με ενενήντα τοις εκατό. Όλα αυτά αποτελούν εργασίες που πρέπει να αναλάβουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, και προβλήματα που πρέπει να λύσουν. Σ’ αυτό περιλαμβάνονται πολλά ζητήματα. Αφενός, αφορά τις ευθύνες που πρέπει να εκπληρώνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες· αφετέρου, αφορά και τα διάφορα ζητήματα των κάθε είδους ανθρώπων μέσα στην εκκλησία. Παρόλο που το θέμα της συναναστροφής μας αυτήν την περίοδο είναι οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών, καθώς και η έκθεση των ψευδοεπικεφαλής, έχουμε κάνει και πολλές συναναστροφές πάνω στα ζητήματα των διαφόρων ειδών ανθρώπων —όπως και τις καταστάσεις και την ουσία των διαφόρων ειδών ανθρώπων— που θίγει αυτό το θέμα. Ασφαλώς, αυτό το συγκεκριμένο περιεχόμενο επιδρά διαφορετικά σε κάθε διαφορετικό είδος ανθρώπων που ακολουθεί τον Θεό στην εκκλησία. Μεταξύ αυτών, υπάρχει ένα είδος ανθρώπου που, ακόμα κι αφότου ακούσει όλη αυτήν τη συναναστροφή, διατηρεί ακόμα την εξής στάση: «Έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, είμαι πρόθυμος να απαρνηθώ πράγματα για την πίστη μου στον Θεό, και είμαι πρόθυμος να πληρώσω κάποιο τίμημα και να υπομείνω κακουχίες για να κάνω το καθήκον μου». Δεν τους νοιάζουν οι διάφορες καταστάσεις των κάθε είδους ανθρώπων ούτε η αλήθεια που σχετίζεται με τις διάφορες καταστάσεις ή οι αλήθεια-αρχές που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι, πράγματα για τα οποία έχει γίνει συναναστροφή αυτήν την περίοδο. Αυτό δεν είναι ένα είδος ανθρώπου; Δεν είναι πολύ αντιπροσωπευτικό αυτό το είδος ανθρώπου; (Ναι.) Αυτό το είδος ανθρώπου έχει πάντα μια συγκεκριμένη οπτική. Από τι αποτελείται κυρίως αυτή η οπτική; Από τα τρία σημεία που μόλις ανέφερα: Πρώτον, πιστεύουν ότι δεν έχουν κακή ανθρώπινη φύση, και μάλιστα ότι έχουν καλή. Δεύτερον, θεωρούν ότι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, πράγμα που σημαίνει ότι πιστεύουν αληθινά στην ύπαρξη του Θεού και στην κυριαρχία του Θεού επί των πάντων, πιστεύουν ότι το πεπρωμένο του ανθρώπου το ελέγχει ο Θεός, ότι υπόκειται στην κυριαρχία του Θεού· ερμηνεύουν έτσι τη φράση «πιστεύω πραγματικά στον Θεό» πολύ γενικά. Τρίτον, πιστεύουν πως μπορούν να απαρνηθούν πράγματα στο πλαίσιο της πίστης τους στον Θεό, να υπομείνουν κακουχίες και να πληρώσουν το τίμημα για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Αυτά τα τρία σημεία θα έλεγε κανείς ότι είναι τα πιο βασικά, κύρια και θεμελιώδη στοιχεία στα οποία βασίζονται αυτοί οι άνθρωποι ως προς την πίστη τους στον Θεό. Βέβαια, όλα αυτά μπορούν να θεωρηθούν και ως το κεφάλαιό τους στην πίστη τους στον Θεό, καθώς και οι στόχοι που επιδιώκουν, αλλά και τα κίνητρα και η κατεύθυνση των πράξεών τους. Θεωρούν ότι αν έχουν αυτά τα τρία σημεία, πληρούν τις τρεις βασικές προϋποθέσεις για να σωθούν, γεγονός που τους καθιστά ανθρώπους τους οποίους ο Θεός αγαπάει και αποδέχεται. Αυτό είναι μεγάλο λάθος· το να έχει κανείς αυτά τα τρία σημεία είναι απλώς ένδειξη ότι έχει λίγη ανθρώπινη φύση. Μπορεί απλώς και μόνο να κερδίσει την έγκριση του Θεού κανείς αν έχει λίγη ανθρώπινη φύση; Σε καμία περίπτωση. Ο Θεός εγκρίνει εκείνους που έχουν τον φόβο Του και αποφεύγουν το κακό. Αυτά τα τρία σημεία δεν πληρούν το πρότυπο της αλήθεια-πραγματικότητας. Είναι απλώς τα τρία κριτήρια που καθιστούν κάποιον απλό δουλευτή. Κατόπιν, θα συναναστραφώ πάνω στις λεπτομέρειες που αφορούν αυτά τα τρία σημεία, έτσι ώστε να τα καταλάβετε ξεκάθαρα. Το πρώτο σημείο είναι να έχει κανείς καλή ανθρώπινη φύση. Εκείνοι πιστεύουν ότι αν δεν πράττουν το κακό, αν δεν προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, αλλά και αν δεν βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αυτό αρκεί, και σημαίνει πως μπορούν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού και να πράξουν σύμφωνα με τις αρχές. Το δεύτερο σημείο είναι να «πιστεύουν πραγματικά στον Θεό». Γι’ αυτούς, «αληθινή πίστη στον Θεό» σημαίνει να μην αμφισβητούν ποτέ την ύπαρξη του Θεού ή το γεγονός ότι κυριαρχεί επί των πάντων, και να πιστεύουν ότι το πεπρωμένο των ανθρώπων βρίσκεται στα χέρια του Θεού, κάτι που θεωρούν πως θα τους δώσει τη δυνατότητα να ακολουθούν τον Θεό μέχρι τέλους. Πιστεύουν ότι από τη στιγμή που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, θα κερδίσουν την έγκρισή Του. Έτσι, όπως κι αν ο Θεός ηγείται ή ενεργεί, αλλά και όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζουν, λένε: «Απλώς να αγαπάς τον Θεό, να ακολουθείς τον Θεό, να υποτάσσεσαι στον Θεό». Έχουν πολύ απλοϊκή μέθοδο για να λύνουν τα προβλήματα· μπορούν, άραγε, τέτοια γενικόλογα να λύσουν το παραμικρό πρόβλημα; Το τρίτο σημείο είναι να μπορούν να απαρνηθούν πράγματα στο πλαίσιο της πίστης τους στον Θεό, και να μπορούν να αντέξουν κακουχίες και να πληρώσουν τίμημα για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Πώς το κάνουν πράξη αυτό; Εφόσον πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, όταν υπάρξει κάποια ανάγκη στο έργο της εκκλησίας ή όταν αισθανθούν τις επιτακτικές προθέσεις του Θεού, μπορούν να απαρνηθούν ενεργά την οικογένειά τους, τον γάμο τους και την καριέρα τους, να βάλουν στην άκρη τις εγκόσμιες προοπτικές τους, και να ακολουθήσουν τον Θεό και να κάνουν τα καθήκοντά τους με ανυποχώρητη αποφασιστικότητα, χωρίς να μετανιώσουν ποτέ για τίποτα. Είναι ικανοί να αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν το τίμημα για όποιο καθήκον τούς ορίζει ο οίκος του Θεού, ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει να τρώνε λιγότερο και να κοιμούνται λιγότερο. Όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες της ζωής τους, ή ακόμα κι αν βρεθούν σε κάποια δυσμενή περιβάλλοντα, μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν τα καθήκοντά τους. Εκτός απ’ αυτά τα τρία σημεία, η άσκηση όλων των άλλων πτυχών που συνδέονται με την αλήθεια τούς φαίνεται ότι είναι άσχετη μ’ αυτούς. Κάνουν αυτά που τους φαίνονται καλά ή σωστά. Όσο για τις διάφορες αρχές άσκησης που έχει αναφέρει ο Θεός στον άνθρωπο, αλλά και για τις καταστάσεις, τις εκδηλώσεις και την ουσία των διαφόρων διεφθαρμένων διαθέσεων των ανθρώπων που έχει εκθέσει ο Θεός, θεωρούν ότι δεν πειράζει αν ξέρουν λίγα πράγματα ή τίποτα απολύτως· δεν νιώθουν καμία ανάγκη να ψάξουν ειδικά και προσεκτικά διάφορες αρχές για να εξετάσουν τη δική τους διαφθορά και να αναπληρώσουν τις ελλείψεις τους ούτε καμία ανάγκη να πηγαίνουν συχνά σε συναθροίσεις για να ακούσουν τις βιωματικές μαρτυρίες των άλλων, και στη συνέχεια να μπορέσουν να μεταμορφωθούν, και ούτω καθεξής. Είναι πολύ μεγάλος κόπος, είναι περιττό, κατά τη γνώμη τους, να πιστεύουν στον Θεό με αυτόν τον τρόπο. Ακολουθούν τον Θεό και κάνουν τα καθήκοντά τους, έχοντας μια επιφανειακή κατανόηση της πίστης στον Θεό και της αλλαγής διάθεσης, μαζί με διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για το έργο του Θεού. Δεν είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό αυτό το είδος ανθρώπου; (Ναι.) Έχουν από τον εαυτό τους μια πολύ στοιχειώδη απαίτηση και τηρούν μια πολύ στοιχειώδη στάση απέναντι στην πίστη στον Θεό. Πέρα από αυτό, παραμελούν την αλήθεια, την κρίση και την έκθεση του Θεού, το κλάδεμα, όπως και τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις, τις διάφορες καταστάσεις, τις εκδηλώσεις των ανθρώπων και ούτω καθεξής. Ποτέ δεν συλλογίζονται ούτε στοχάζονται αυτά τα ζητήματα. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι έχουν καλή ανθρώπινη φύση, ότι είναι καλοί άνθρωποι και ότι πιστεύουν αληθινά στον Θεό· και παρόλο που αναγνωρίζουν ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις συγκεκριμένες καταστάσεις και εκδηλώσεις των διαφόρων διεφθαρμένων ανθρώπινων διαθέσεων που εκθέτει ο Θεός, δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια για να διερευνήσουν αυτά τα πράγματα. Αυτό δεν είναι ένα είδος ανθρώπου; Δεν είναι πολύ αντιπροσωπευτικές οι απόψεις και οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτού του είδους ανθρώπων στο πλαίσιο της πίστης τους στον Θεό; (Ναι.) Αν σκεφτούμε τις οπτικές αυτών των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό, την κατανόηση της σωτηρίας και τη στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, σε ποια κατηγορία θα πρέπει να ενταχθούν αυτοί οι άνθρωποι; (Σ’ αυτούς που έχουν μπερδεμένη πίστη, οι οποίοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια.) Αυτή είναι μόνο η επιφανειακή εικόνα. Σε ποια κατηγορία πρέπει να ενταχθούν πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι; Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Ναι.) Κάθε φορά που γίνεται συζήτηση για συγκεκριμένα ζητήματα και συναναστροφή σχετικά με τις αντίστοιχες αλήθειες, αρχίζουν να νυστάζουν, να αποκοιμιούνται ή να βρίσκονται σε σύγχυση, και δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον. Αν τους ανατεθεί κάποιο έργο ή κάποιες εργασίες, σηκώνουν τα μανίκια και ασχολούνται με αυτές, χωρίς να πτοούνται από τις κακουχίες ή την κούραση. Θεωρούν υπέροχο αν η πίστη στον Θεό ήταν να κάνει κανείς ένα τέτοιο έργο. Σε τέτοια περίπτωση, θα είχαν κίνητρο. Όταν έρχεται η ώρα να υπομείνουν κακουχίες, να πληρώσουν το τίμημα και να καταβάλουν προσπάθεια στο έργο, το κάνουν πολύ σοβαρά. Είναι όμως αυτή η γνήσια σοβαρότητα και ο γνήσιος ενθουσιασμός το ίδιο με την αφοσίωση; Αυτήν την εκδήλωση πρέπει να έχει κανείς μόλις καταλάβει τις αλήθεια-αρχές; (Όχι.) Άραγε, μέσα από τη συναναστροφή Μου, βλέπετε σε ποια κατηγορία πρέπει να ενταχθούν αυτοί οι άνθρωποι; (Στους απλούς δουλευτές.) Σωστά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλοί δουλευτές, και με αυτόν τον τρόπο πιστεύουν στον Θεό οι απλοί δουλευτές.

Ξεκινήσαμε με συναναστροφή πάνω στη φύση-ουσία και στις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων, καθώς και στις διάφορες εκδηλώσεις αυτών που έχουν τη διάθεση των αντίχριστων, αλλά δεν είναι ουσιαστικά αντίχριστοι. Τώρα, κάνουμε συναναστροφή πάνω στις εκδηλώσεις των διαφόρων ειδών ανθρώπων που αφορούν οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Παρόλο που τα θέματα για τα οποία έχουν γίνει συναναστροφές είχαν σχέση με τους αντίχριστους και τους ψευδοεπικεφαλής, τα συγκεκριμένα θέματα και εκδηλώσεις που θίγει το κάθε σημείο αφορούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, καθώς και τις διάφορες καταστάσεις και εκδηλώσεις που προέρχονται υπό το κράτος των διεφθαρμένων διαθέσεων. Ναι μεν οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι συνιστούν μόνο μια μειοψηφία, αλλά τις διαθέσεις των ψευδοεπικεφαλής και των αντίχριστων, καθώς και τις διάφορες καταστάσεις και εκδηλώσεις τους, τις έχει κάθε άνθρωπος σε διαφορετικό βαθμό. Τώρα που έχει γίνει τόσο λεπτομερής συναναστροφή σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα, όσοι επιδιώκουν την αλήθεια θα αποκτήσουν στη συνέχεια πιο ξεκάθαρο μονοπάτι και κατεύθυνση, καθώς και πιο ξεκάθαρους στόχους στην επιδίωξη της αλήθειας, στην άσκηση της αλήθειας, στην κατανόηση των αλήθεια-αρχών και στην είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό είναι καλό γι’ αυτούς, είναι λόγος να χαίρονται. Με άλλα λόγια, μπαίνουν σε ένα νέο σημείο-σταθμό στην πίστη τους στον Θεό. Δεν ζουν πια σύμφωνα με κανονισμούς, με θρησκευτικές τελετουργίες, με λόγια και δόγματα ή συνθήματα. Κάθε άλλο, έχουν πιο συγκεκριμένες κατευθύνσεις και στόχους για την άσκηση, και φυσικά είναι πιο συγκεκριμένες οι αρχές που πρέπει να ακολουθήσουν. Τα δύο βασικά θέματα της συναναστροφής σχετικά με τους αντίχριστους και τους ψευδοεπικεφαλής θίγουν κατά κύριο λόγο το εξής περιεχόμενο: πώς να ασκούνται υπό συγκεκριμένες συνθήκες και ποιες αλήθεια-αρχές συνδέονται με αυτές, ή τι είδους καταστάσεις και διαφθορά διαθέτουν οι άνθρωποι και πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτές, καθώς και πώς να αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν. Όσο πιο συγκεκριμένη είναι η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, τόσο ξεκάθαρο μονοπάτι άσκησης έχουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Όσο πιο συγκεκριμένη είναι η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, τόσο πιο φωτεινή και ξεκάθαρη γίνεται η καρδιά των ανθρώπων, τόσο περισσότερο μπορούν να γνωρίσουν και να καταλάβουν τον εαυτό τους, και τόσο περισσότερο έχουν επίγνωση σε τι πρέπει να εισέλθουν κατόπιν και ποια προβλήματα πρέπει να επιλύσουν στη συνέχεια. Όσο για το είδος των ανθρώπων που μόλις τώρα αναφέραμε ως απλούς δουλευτές, αφότου κάναμε εκτεταμένη συναναστροφή σχετικά με τις διάφορες καταστάσεις που προκύπτουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις της ανθρωπότητας και με τα διάφορα προβλήματα διαφθοράς που πρέπει να λυθούν, εκείνοι παραμένουν ασυγκίνητοι. Τι σημαίνει ότι παραμένουν ασυγκίνητοι; Σημαίνει ότι ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει και δεν μπορούν να συλλάβουν την επιδίωξη της αλήθειας και το μονοπάτι της σωτηρίας για τα οποία μίλησε ο Θεός. Το πιο σοβαρό είναι ότι μετά τη συναναστροφή πάνω σε τόσες ουσιαστικές εκδηλώσεις και προβλήματα, συνεχίζουν να πιστεύουν το εξής: «Έχω καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύω πραγματικά στον Θεό, είμαι πρόθυμος να απαρνηθώ πράγματα για την πίστη μου στον Θεό, και είμαι πρόθυμος να πληρώσω κάποιο τίμημα και να υπομείνω κακουχίες για να κάνω το καθήκον μου. Αυτό αρκεί». Όταν έχουν να αντιμετωπίσουν κάποια κατάσταση, δεν εξετάζουν τον εαυτό τους ούτε συγκρίνουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού, αλλά αντίθετα προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα αποκλειστικά και μόνο με βάση τη δική τους ανθρώπινη καλοσύνη ή τη λίγη συνείδηση και λογική που διαθέτουν. Βέβαια, κάποιοι άνθρωποι βασίζονται στην αυτοσυγκράτηση και την υπομονή, και αντέχουν όλο και περισσότερα, ενώ άλλοι βασίζονται σε φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, κι έτσι κάνουν τα σημαντικά ζητήματα να μοιάζουν με ασήμαντα, κι έπειτα κάνουν τα ασήμαντα ζητήματα να μοιάζουν ανύπαρκτα. Ο στόχος που επιδιώκουν είναι ο εξής: «Μέχρι την ημέρα που θα τελειώσει το έργο του Θεού, αρκεί να βρίσκομαι ακόμα στην εκκλησία και να κάνω το καθήκον μου, χωρίς να αποπεμφθώ. Όσο για το αν καταλαβαίνω αληθινά τον εαυτό μου, αν έχω απαλλαγεί από τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου, αν έχω αληθινή υποταγή στον Θεό, αν είμαι άνθρωπος που έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό, όλα αυτά είναι ασήμαντα θέματα, ανάξια αναφοράς. Τα κάνεις όλα μεγάλο θέμα, συναναστρέφεσαι με τόσες λεπτομέρειες σχετικά με την αλήθεια, αναφέρεις διαρκώς στη συναναστροφή ακόμα και για τα πιο μικρά ζητήματα, και μας αναγκάζεις συνέχεια να διακρίνουμε· απλούστατα, δεν είμαι πρόθυμος να ακούσω αυτές τις συναναστροφές πάνω στην αλήθεια, δεν με ενδιαφέρουν καθόλου. Τι καλά που θα ήταν, μόλις έρθει η ημέρα του Θεού, να μπορούσαμε απλώς να εισέλθουμε απευθείας στη βασιλεία!» Παρόλο που ισχύει ότι η υπομονή όλων έχει τα όριά της, η υπομονή αυτών των ανθρώπων δεν έχει όρια. Γιατί; Επειδή θεωρούν ότι έχουν καλή ανθρώπινη φύση, ότι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, ότι έχουν την ικανότητα να απαρνηθούν πράγματα ως πιστοί στον Θεό, αλλά και την προθυμία να πληρώσουν κάποιο τίμημα και να υπομείνουν κακουχίες για να κάνουν το καθήκον τους· όταν τους συμβαίνει οτιδήποτε, βρίσκουν τις δικές τους λύσεις, και τελικά παραμένουν ικανοί να κάνουν ακλόνητοι τα καθήκοντά τους και να παραμείνουν σταθεροί. Όμως, με όποιον τρόπο κι αν επιμένουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους και με όποια μέσα κι αν υπομένουν μέχρι τέλους, όποιο κι αν είναι το κίνητρό τους, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Δεν έχουν αληθινή υποταγή στον Θεό και δεν καταλαβαίνουν ποτέ τις δικές τους διεφθαρμένες διαθέσεις. Για να το θέσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, αυτοί οι άνθρωποι δεν παραδέχονται ότι έχουν διαφθορά ούτε αναγνωρίζουν τις διάφορες καταστάσεις και τα προβλήματα που απορρέουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων τις οποίες εκθέτει ο Θεός. Ακόμα κι αν μερικές φορές συγκρίνουν τον εαυτό τους με αυτές τις καταστάσεις και τα προβλήματα, το αντιμετωπίζουν ψυχρά και λένε: «Όλοι είναι το ίδιο διεφθαρμένοι. Όλοι έχουν τη φύση-ουσία των διαβόλων και του Σατανά· όλοι μας είμαστε εχθροί του Θεού. Αυτό είναι γεγονός το οποίο κανείς δεν μπορεί να αλλάξει. Παρ’ όλα αυτά, εφόσον κάποιος επιμένει να κάνει το καθήκον του, ο Θεός σίγουρα θα το εγκρίνει, ενώ όσοι επιμένουν μέχρι τέλους θα είναι οι νικητές». Αν κρίνουμε από την οπτική τους, έχουν αρκετά θερμή πίστη στον Θεό, αλλά μόλις είναι να μοιραστούν βιωματικές μαρτυρίες, σωπαίνουν, δεν μπορούν να πουν ούτε κουβέντα. Όταν έρχεται η ώρα της συναναστροφής σχετικά με την αλήθεια στις συναθροίσεις, νυστάζουν και δεν μπορούν να την εμπεδώσουν. Αν τους ρωτήσεις: «Πώς βιώνεις τα λόγια του Θεού στο καθημερινό σου καθήκον;» απαντούν: «Ό,τι ορίζει η εκκλησία να κάνω, το κάνω. Χρειάζεται και να βιώσω κάτι;» Δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν. Αν μετά τους ρωτήσεις: «Αποκαλύπτεις καμία διαφθορά; Πώς αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου;» εκείνοι λένε: «Εγώ απλώς υποτάσσομαι στον Θεό και αγαπώ τον Θεό· τι προβλήματα μπορεί να υπάρχουν;» Τόσο απλό τρόπο σκέψης έχουν. Η οπτική τους είναι η εξής: «Έτσι πρέπει να είναι η πίστη στον Θεό. Για ποιον λόγο να ασχολούμαστε με τόσα ασήμαντα θέματα; Τα μπλέκετε πολύ τα πράγματα!» Έτσι, κάνουν το καθήκον τους και εκτελούν εργασίες, δεν αναζητούν ποτέ τις αλήθεια-αρχές, αλλά αντίθετα ενεργούν με βάση τις καλές προθέσεις και τον ενθουσιασμό τους. Για να το θέσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, ενεργούν υπό το κράτος της συνείδησης και της λογικής, και σκέφτονται: «Ήδη υπέφερα πολύ και πλήρωσα μεγάλο τίμημα· έχω ήδη κάνει πράξη την αλήθεια και ικανοποίησα πολύ τον Θεό. Μη μου ζητάτε περισσότερα. Μια χαρά είμαι κι έτσι, είμαι καλός άνθρωπος και πιστεύω πραγματικά στον Θεό». Ασφαλώς, κάποιες φορές αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συγκρατηθούν και ξεσπούν, και τότε αποκαλύπτεται το αληθινό τους πρόσωπο. Μπορούν να ξεστομίσουν πολλά λόγια και δόγματα, αλλά δεν έχουν αληθινό ανάστημα· με άλλα λόγια, δεν έχουν ζωή. Τι ακριβώς σημαίνει ότι δεν έχουν ζωή; (Δεν έχουν καμία αλήθεια.) Πώς προκύπτει το ότι δεν έχουν καμία αλήθεια; (Δεν αγαπάνε την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν.) Δεν έχει να κάνει καν με το αν αγαπάνε ή δεν αγαπάνε την αλήθεια· για την ακρίβεια, δεν αποδέχονται την αλήθεια. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πώς μπορείς και λες ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια; Αντέχουν τόσες κακουχίες και πληρώνουν τόσο μεγάλο τίμημα για να κάνουν το καθήκον τους· εργάζονται σκληρά κάθε μέρα από το πρωί ως το βράδυ. Πώς μπορείς και λες Εσύ ότι δεν έχουν καμία αλήθεια;» Τους αδικώ μ’ αυτό που λέω; Μα, αν κοιτάξετε αυτούς τους ανθρώπους, πίσω από τα βάσανά τους και από το τίμημα που πληρώνουν, άραγε τα κάνουν όλα στο πλαίσιο των αλήθεια-αρχών; Αναζητούν τις αρχές σε όλα όσα κάνουν; Προσέρχονται ενώπιον του Θεού με θεοφοβούμενη καρδιά και πράττουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού; Όχι· πρόκειται αποκλειστικά για ανθρώπινες ενέργειες, για ανθρώπινη αυτοσυγκράτηση. Ποια είναι η κύρια εκδήλωση του ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια; Ότι, πριν κάνουν κάτι, δεν αναζητούν ποτέ ενεργά την αλήθεια ούτε κάθονται ποτέ να σκεφτούν σοβαρά ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές και μετά να ασκηθούν αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Έχουν μήπως τέτοιες σκέψεις και στάσεις; Ποια στάση τηρούν απέναντι στις διάφορες εκδηλώσεις της διεφθαρμένης ανθρώπινης διάθεσης που εκθέτει ο Θεός; Μήπως αποδέχονται αυτά τα λόγια; Παραδέχονται μήπως ότι τα λόγια αυτά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Αναγνωρίζουν μήπως ότι αυτές οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις συνιστούν αποκαλύψεις διαφθοράς; Μπορεί να γνέφουν συγκαταβατικά ή να το παραδέχονται εξωτερικά, αλλά κατά βάθος δεν το αποδέχονται· το παραβλέπουν. Τι σημαίνει το γεγονός ότι το παραβλέπουν; Ειδικότερα, σημαίνει ότι δεν το αποδέχονται, δεν έχουν ξεκάθαρη στάση, δεν αντιστέκονται και δεν αντιτίθενται εμφανώς, παρά υιοθετούν μια ψυχρή στάση απέναντι σ’ αυτά τα λόγια που έχει πει ο Θεός. Η έκφραση «ψυχρή στάση» είναι κάπως αφηρημένη· συγκεκριμένα, σημαίνει ότι σκέφτονται: «Μπορεί να λες πως οι άνθρωποι είναι αλαζόνες και δόλιοι, όμως ποιος δεν είναι δόλιος; Ποιος δεν είναι λιγάκι πανούργος; Ποιος δεν εκδηλώνει λίγη αλαζονεία ή υπεροψία; Πού είναι το πρόβλημα; Από τη στιγμή που κάποιος μπορεί να αντέξει κακουχίες και να πληρώσει το τίμημα, αυτό αρκεί». Αυτή δεν είναι μια στάση και μια συγκεκριμένη εκδήλωση του γεγονότος ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια; (Ναι.) Αυτό σημαίνει να μην αποδέχεται κανείς την αλήθεια. Η στάση που τηρούν απέναντι στα λόγια της κρίσης και της έκθεσης του Θεού είναι να τα περιφρονούν και να μην τα αποδέχονται. Κι όσο για τις αξιολογήσεις και τις υπενθυμίσεις που τους κάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές, κι ακόμα και για τις υποδείξεις και τη βοήθεια που τους προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές σχετικά με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, άραγε μπορούν να τα αποδεχτούν; (Όχι.) Για πείτε Μου, λοιπόν, ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις τους; Γιατί δεν μπορούν να τα αποδεχτούν όλα αυτά; Τι αποδείξεις έχεις για να το λες αυτό; Για παράδειγμα, όταν τους λες: «Δεν μπορείς να κάνεις το καθήκον σου τόσο απρόσεκτα· αυτό είναι επιπολαιότητα», ποιες εκδηλώσεις τους αποτελούν απόδειξη ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια; (Θα έλεγαν: «Το κάνω ήδη με την καρδιά μου. Ήδη υποφέρω και έχω πληρώσει το τίμημα. Πώς μπορείς και με λες επιπόλαιο;») Έτσι αιτιολογούν όσα κάνουν. Άραγε, θα έψαχναν καμιά φορά να βρουν και δικαιολογίες; Ναι μεν μέσα τους το παραδέχονται, μα παρ’ όλα αυτά σκέφτονται: «Ήμουν επιπόλαιος, και τι έγινε; Ποιος δεν έχει κακές μέρες; Ποιος δεν βιώνει κανονικά συναισθήματα; Δεν γίνεται, όμως, να παραδεχτώ ότι ήμουν επιπόλαιος· πρέπει να βρω μια δικαιολογία για να το καλύψω. Δεν μπορώ να χάσω την υπόληψή μου». Οπότε, βρίσκουν πολλούς λόγους και δικαιολογίες για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους με σοφιστείες, και δεν παραδέχονται το γεγονός ότι φέρθηκαν επιπόλαια, δεν αναγνωρίζουν τα προβλήματά τους στο συγκεκριμένο θέμα ούτε δέχονται τις υποδείξεις των άλλων. Αυτό αποτελεί συγκεκριμένη εκδήλωση ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Όταν δεν βρίσκονται αντιμέτωποι με πραγματικές καταστάσεις, θεωρούν τον εαυτό τους «έναν καλό άνθρωπο, που πιστεύει αληθινά στον Θεό». Όταν τους τυχαίνουν καταστάσεις, παρόλο που δεν μπορούν πλέον να το χρησιμοποιήσουν αυτό ως ασπίδα, βρίσκουν και πάλι αρκετούς λόγους για να δικαιολογήσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, εξωραΐζουν το ζήτημα, το τερματίζουν και στη συνέχεια θεωρούν και πάλι τον εαυτό τους ως «έναν καλό άνθρωπο, που έχει καλή ανθρώπινη φύση, που πιστεύει αληθινά στον Θεό και έχει την ικανότητα να απαρνηθεί, αλλά και την ικανότητα να αντέξει κακουχίες και να πληρώσει τίμημα για να κάνει το καθήκον του». Για να το θέσουμε με ακρίβεια, τέτοιοι άνθρωποι έχουν την ουσία και τις εκδηλώσεις των απλών δουλευτών. Αυτή η ομάδα αποτελεί μια μεγάλη μερίδα στην εκκλησία. Όποιο κι αν είναι το ποσοστό, σε τελική ανάλυση, αν αυτοί οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να υποφέρουν και να πληρώνουν το τίμημα, και να αντέχουν και να επιμένουν μέχρι τέλους χωρίς να διαπράττουν σοβαρές παραβάσεις, χωρίς να παραβιάζουν τα διοικητικά διατάγματα του Θεού ή να προσβάλλουν τη διάθεσή Του, τότε είναι πιστοί δουλευτές, δουλευτές που μπορούν να παραμείνουν. Αυτό αποτελεί σημαντική ευλογία! Αυτοί που δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε μπορούν να ακολουθήσουν το θέλημα του Θεού, να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό ή να λειτουργήσουν ως μάρτυρες για τα λόγια και το έργο του Θεού, και που λαμβάνουν αυτήν την ευλογία, πολύ τους πέφτει. Τι θα μπορούσε να περιμένει κάποιος να κερδίσει δίχως να επιδιώκει την αλήθεια; Δεν είναι κι άσχημα να είναι κανείς αφοσιωμένος δουλευτής. Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε: «Είναι δυνατόν αυτά τα άτομα να ενταχθούν στον λαό του Θεού;» Είναι. Η μοναδική πιθανότητα είναι αν αυτά τα άτομα, με βάση την ικανότητά τους να απαρνηθούν και να υποφέρουν, μπορέσουν να αποδεχτούν την αλήθεια, να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν σωστά τη διαφθορά τους· επίσης, αν, στη συνέχεια, μπορέσουν να αναζητήσουν την αλήθεια για να τη διορθώσουν, χωρίς να ενεργούν με βάση την ανθρώπινη καλοσύνη ή τα πράγματα που συγκρατούν τους ανθρώπους, την ανθρώπινη αντοχή και επιμονή, αλλά να ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν, κατ’ αυτόν τον τρόπο, στο τέλος αλλάξει κάπως η διάθεσή τους, τότε, θα έχουν κάποιες πιθανότητες να γίνουν μέλη του λαού του Θεού. Αν, όμως, οι πράξεις και η συμπεριφορά τους δεν έχουν σχέση με την αλλαγή διάθεσης, δεν έχουν σχέση με την αποδοχή της αλήθειας και τη σωτηρία, τότε οι πιθανότητες να ενταχθούν στον λαό του Θεού είναι μηδενικές· αυτό είναι γεγονός. Ποια είναι η αρχή για τη μεταχείριση των πιστών δουλευτών; Είναι να καταβάλλεται η μέγιστη δυνατή προσπάθεια για να βοηθιούνται αυτοί οι άνθρωποι να αποκτήσουν καθαρό μυαλό. Για ποιον λόγο να αποκτήσουν καθαρό μυαλό; Για να μην κάνουν όνειρα θερινής νυκτός. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Τι σημαίνει να “κάνουν όνειρα θερινής νυκτός”;» Αυτό γίνεται όταν οι άνθρωποι θεωρούν ότι «έχουν καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύουν αληθινά στον Θεό και έχουν την ικανότητα να απαρνηθούν, αλλά και την ικανότητα να αντέξουν κακουχίες και να πληρώσουν τίμημα» και στη συνέχεια περιμένουν να τους σώσει ο Θεός, πράγμα αδύνατο. Πρέπει να τους γίνει ξεκάθαρο ότι είναι λάθος και ανοησία να έχουν την άποψη ότι «αν έχεις καλή ανθρώπινη φύση, αν πιστεύεις αληθινά στον Θεό, και αν έχεις την ικανότητα να απαρνηθείς και την προθυμία να πληρώσεις τίμημα, τότε μπορεί να αποκτήσεις τη σωτηρία του Θεού». Πρέπει να τους γίνει ξεκάθαρο ότι αν έχει κανείς αυτές τις ιδιότητες δεν σημαίνει ότι έχει αποτινάξει τη διεφθαρμένη του διάθεση ούτε ότι με λίγη καλή συμπεριφορά μπορεί να σωθεί, πόσο μάλλον ότι έχει αποκτήσει την αλήθεια· πρέπει, επίσης, να καταλάβουν ότι οι απόψεις τους είναι παράλογες, γελοίες, ανακόλουθες και εντελώς ασύμβατες με την αλήθεια που έχει εκφράσει ο Θεός. Όσο γι’ αυτούς τους ανθρώπους που επιμένουν με πείσμα στις θρησκευτικές αντιλήψεις, αυτούς πρέπει να τους βοηθάτε· διαβάστε τους τα λόγια του Θεού και κάντε συναναστροφή μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Εάν και πάλι δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, και αν, όπως κι αν τους συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια, εξακολουθούν να μη διαφωτίζονται και να μη δείχνουν καμία πρόθεση να αναζητήσουν, τότε δεν υπάρχει λόγος να τους αναγκάσεις. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να υπηρετούν ως απλοί δουλευτές ως το τέλος.