Δ. Έχουν ροπή προς την εκδίκηση

Ολοκληρώθηκε η συναναστροφή μας σχετικά με τις εκδηλώσεις του τρίτου είδους ανθρώπων, δηλαδή των ακόλαστων και ασυγκράτητων. Πέρα από αυτού του είδους τους ανθρώπους, είναι πολλοί άλλοι που ανήκουν στην κατηγορία των κακών ανθρώπων, και η εκκλησία οφείλει να διακρίνει και να αποπέμπει όλα αυτά τα είδη των κακών ανθρώπων. Στη συνέχεια, θα συζητήσουμε για το τέταρτο είδος. Ανάμεσα στα διάφορα είδη κακών ανθρώπων που οφείλει να διακρίνει και να αποπέμπει η εκκλησία, το τέταρτο παρουσιάζει σημαντικές προκλήσεις και προβλήματα. Ποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι αυτοί; Είναι όσοι έχουν ροπή προς την εκδίκηση. Από τη φράση «ροπή προς την εκδίκηση», καταλαβαίνει κανείς ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι τίποτε καλό· για να το πούμε λαϊκά, είναι σκάρτοι. Αν κρίνουμε από τις συνεχείς εκδηλώσεις και αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης τους, καθώς και από τις αρχές των ενεργειών τους, δεν έχουν καλή καρδιά. Όπως λέει και η γνωστή έκφραση, είναι «παλιοτόμαρα». Λέμε πως δεν είναι καλοσυνάτοι· πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καλή καρδιά, μα αντίθετα είναι φαύλοι, κακόβουλοι και σκληροί. Άπαξ και κάποιος πει ή κάνει κάτι που θίγει τα συμφέροντα, την υπόληψη ή τη θέση αυτών των ανθρώπων ή κάτι που τους προσβάλλει, από τη μία, κρατάνε έχθρα στην καρδιά τους. Από την άλλη, με βάση αυτήν την έχθρα, ενεργούν· ενεργούν με στόχο και κατεύθυνση να εξωτερικεύσουν το μίσος τους και να ξεσπάσουν τον θυμό τους, μια συμπεριφορά σύμφωνα με την οποία ως γνωστό γυρεύουν εκδίκηση. Πάντα υπάρχει μια μερίδα τέτοιων ατόμων μεταξύ των ανθρώπων. Είτε πρόκειται για εκείνους που χαρακτηρίζονται ως μικροπρεπείς, δεσποτικοί είτε υπερευαίσθητοι, όποιοι κι αν είναι οι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν ή να συνοψίσουν την ανθρώπινη φύση τους, το κοινό χαρακτηριστικό που εκδηλώνεται στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους είναι ότι όποιος τους πληγώσει ή τους προσβάλει, είτε κατά λάθος είτε επίτηδες, πρέπει να υποφέρει και να υποστεί τις ανάλογες συνέπειες. Όπως λένε κάποιοι: «Αν τους προσβάλλεις, θα πάθεις περισσότερα απ’ όσα περίμενες. Αν τους προκαλέσεις ή τους πληγώσεις, μη νομίζεις ότι θα ξεφύγεις εύκολα». Υπάρχουν τέτοια άτομα μεταξύ των ανθρώπων; (Ναι.) Σίγουρα υπάρχουν. Ό,τι κι αν συμβαίνει, είτε αξίζει να θυμώσουν ή να δείξουν μικροπρέπεια είτε όχι, εκείνοι που έχουν ροπή προς την εκδίκηση το βάζουν στο πρόγραμμά τους κάθε μέρα· το θεωρούν ζήτημα υψίστης σημασίας. Αν κάποιος τους προσβάλλει, αυτό είναι απαράδεκτο και απαιτούν να πληρώσει το ανάλογο τίμημα. Αυτή είναι η αρχή με βάση την οποία μεταχειρίζονται τους ανθρώπους, με την οποία μεταχειρίζονται οποιονδήποτε θεωρούν εχθρό. Για παράδειγμα, στην εκκλησιαστική ζωή, κάποιοι άνθρωποι συναναστρέφονται σχετικά με την κατάστασή τους ή συναναστρέφονται κανονικά και μοιράζονται τις εμπειρίες τους, μιλώντας για την κατάστασή τους και για τη διαφθορά τους. Με αυτόν τον τρόπο, μιλάνε χωρίς να το θέλουν και για την κατάσταση και τη διαφθορά των άλλων. Μπορεί εκείνος που μιλά να μην έχει τέτοιον σκοπό, αλλά αυτός που τον ακούει το παίρνει κατάκαρδα. Το άτομο αυτό, μόλις το ακούσει, δεν μπορεί να το καταλάβει και να το προσεγγίσει σωστά, κι έχει την τάση να αναπτύσσει εκδικητική νοοτροπία. Αν δεν ξεχάσει αυτό το ζήτημα και επιμείνει να κάνει επίθεση και να γυρεύει εκδίκηση, θα δημιουργηθούν προβλήματα στο έργο της εκκλησίας. Γι’ αυτόν τον λόγο, το ζήτημα αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται πάραυτα. Όσο υπάρχουν κακοί άνθρωποι στην εκκλησία, είναι αναπόφευκτο να προκύψει αναστάτωση, και γι’ αυτό δεν πρέπει τα περιστατικά αναστάτωσης από κακούς ανθρώπους στην εκκλησία να αντιμετωπίζονται ελαφρά τη καρδία. Είτε επίτηδες είτε όχι, από τη στιγμή που τους προκαλέσεις ή τους πληγώσεις, δεν πρόκειται να το αφήσουν να περάσει εύκολα. Σκέφτονται: «Για τη δική σου διαφθορά μιλάς. Εμένα γιατί με ανακατεύεις; Για τη δική σου αυτογνωσία μιλάς. Εμένα γιατί με εκθέτεις; Τώρα που εκτέθηκε η διαφθορά μου, χάνω την υπόληψή μου και την αξιοπρέπειά μου, έρχομαι σε δύσκολη θέση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, χάνω το κύρος μου και ζημιώνεται η φήμη μου. Τότε, λοιπόν, θα σε εκδικηθώ· θα πάθεις περισσότερα απ’ όσα περίμενες! Μη νομίζεις ότι μπορείς να μου κάνεις εύκολα τον νταή, μη νομίζεις ότι μπορείς να με ζορίζεις μόνο και μόνο επειδή είμαι από φτωχή οικογένεια και δεν έχω υψηλή κοινωνική θέση. Μη με περνάς για θύμα· δεν είμαι κάποιος που να μπορείς να παίζεις μαζί του!» Δεν έχει σημασία πώς υλοποιούν την εκδίκησή τους. Ας εξετάσουμε απλώς τους ίδιους αυτούς τους ανθρώπους. Όταν τους συμβαίνουν αυτά τα μικροπράγματα, τα οποία είναι συνηθισμένα στην εκκλησιαστική ζωή, όχι μόνο δεν μπορούν να τα αντιμετωπίσουν και να τα κατανοήσουν σωστά, αλλά παράλληλα αναπτύσσουν μίσος και ψάχνουν να βρουν ευκαιρίες για εκδίκηση, και μάλιστα καταφεύγουν σε ανήθικα μέσα για να υλοποιήσουν την εκδίκησή τους. Τι δείχνει αυτό για την ανθρώπινη φύση τους; (Είναι κακόβουλη.) Μήπως είναι καλοσυνάτοι; (Όχι.) Το καλύτερο είδος ανθρώπων είναι αυτοί που μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτοί, όταν ακούνε τους άλλους να συναναστρέφονται και να μοιράζονται τις εμπειρίες τους, συλλογίζονται: «Έχω κι εγώ αυτήν τη διαφθορά. Αυτά που περιγράφει μοιάζουν με την κατάστασή μου. Είτε με εκθέτει επίτηδες είτε χωρίς να το θέλει, επειδή μιλάει για κάτι που συμπτωματικά μοιάζει με τη δική μου κατάσταση, εγώ θα το καταλάβω σωστά· θα ακούσω πώς το βίωσε εκείνος, πώς αναζητά την αλήθεια για να διορθώσει αυτήν την κατάσταση, και με ποιον τρόπο ασκείται και εισέρχεται». Έτσι είναι κάποιος που αποδέχεται πραγματικά την αλήθεια. Ένας λίγο κατώτερος άνθρωπος, μόλις ακούσει κάτι τέτοιο, μπορεί να σκεφτεί: «Πώς και αυτή η διεφθαρμένη διάθεση που αναγνωρίζει είναι ακριβώς σαν τη δική μου κατάσταση; Μήπως μιλάει για μένα; Καλά, ας τον αφήσω να μιλήσει. Στο κάτω κάτω, καμιά απώλεια δεν έχω υποστεί, ενώ πιθανότατα έτσι κι αλλιώς, οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν. Μπορεί να μιλάει απλώς για τον εαυτό του, και να τυχαίνει αυτά να ταυτίζονται με την κατάστασή μου· όλοι στην ίδια κατάσταση βρισκόμαστε». Αυτός δεν το παίρνει στα σοβαρά, δεν έχει μίσος στην καρδιά του και δεν διατηρεί εκδικητική νοοτροπία. Τα πράγματα, όμως, είναι αλλιώς για τους ανθρώπους που δεν είναι καλοσυνάτοι, για τους κακούς ανθρώπους. Άλλοι θα αντιμετώπιζαν το ίδιο ζήτημα ως κάτι τετριμμένο, θα το χειρίζονταν και θα το αντιμετώπιζαν αναλόγως. Εννοείται πως οι καλοί άνθρωποι που αποδέχονται την αλήθεια θα το έλυναν δυναμικά και θετικά. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι, αν και δεν το λύνουν με θετικό τρόπο, δεν έχουν μίσος, πόσο μάλλον γυρεύουν εκδίκηση. Όσο, όμως, για κείνους που δεν είναι καλοσυνάτοι, ένα τέτοιο κοινό και τελείως συνηθισμένο ζήτημα μπορεί να τους προκαλέσει ταραχή μέσα τους, σε σημείο που δεν μπορούν να ηρεμήσουν. Τα όσα γεννιούνται μέσα τους δεν είναι ούτε θετικά ούτε συνηθισμένα, είναι φαύλα και μοχθηρά· γυρεύουν εκδίκηση. Για ποιον λόγο να εκδικηθούν; Πιστεύουν ότι οι άνθρωποι τους κακολογούν επίτηδες με κακόβουλα σχόλια, εκθέτοντας αληθινές καταστάσεις που τους αφορούν, αλλά και την άσχημη πλευρά τους και τη διαφθορά τους. Όλα όσα λένε οι άνθρωποι τα θεωρούν σκόπιμα, οπότε τους θεωρούν εχθρούς τους. Έπειτα, θεωρούν πως δικαιολογούνται να διευθετήσουν το ζήτημα εκδικητικά και επιστρατεύουν διάφορα μέσα για να πετύχουν τους εκδικητικούς τους σκοπούς. Δεν είναι φαύλη μια τέτοια διάθεση; (Ναι.) Κατά την εκκλησιαστική ζωή, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μιλούν για την κατάστασή τους, οι περισσότεροι απ’ αυτούς που ακούνε μπορούν να ταυτιστούν και να το αποδεχτούν από τον Θεό. Μόνο σε όσους αποστρέφονται την αλήθεια και έχουν μοχθηρή διάθεση γεννιέται έχθρα κι ακόμα και εκδικητική νοοτροπία μόλις την ακούνε, πράγμα που αποκαλύπτει σε βάθος τη φύση-ουσία τους. Μόλις εμφανιστεί η εκδικητική νοοτροπία, ακολουθεί μια σειρά από εκδικητικές συμπεριφορές και ενέργειες. Και τι απογίνονται οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων όταν ξεδιπλώνονται οι ενέργειες που αποσκοπούν στην αναζήτηση εκδίκησης; Παύουν να είναι πια οι ενδεδειγμένες. Και ποιος είναι το πραγματικό θύμα σε όλο αυτό; (Εκείνος εναντίον του οποίου γυρεύουν εκδίκηση.) Σωστά. Τα αληθινά θύματα είναι οι άνθρωποι που συναναστρέφονται σχετικά με τη βιωματική τους μαρτυρία. Όσοι έχουν ροπή προς την εκδίκηση, κατόπιν, θα κρίνουν, θα επιτεθούν, θα φτάσουν μέχρι και στο σημείο να στήσουν παγίδα ή να συκοφαντήσουν αυτούς που θεωρούν ότι τους εκθέτουν ή κρύβουν έχθρα απέναντί τους, με λόγια ή με πράξεις σε διάφορες καταστάσεις. Όσοι έχουν ροπή προς την εκδίκηση δεν έχουν απλώς μίσος στην καρδιά τους προσωρινά, και τέλος· ψάχνουν, μέχρι και δημιουργούν κάθε λογής ευκαιρίες για να πάρουν εκδίκηση από τους στόχους της εκδίκησής τους, από εκείνους που αντιμετωπίζουν εχθρικά και από εκείνους που θεωρούν ότι δεν τους ευνοούν. Για παράδειγμα, κατά τις εκλογές των επικεφαλής, αν το άτομο με το οποίο έχουν έχθρα ανταποκρίνεται στις αρχές για τη χρησιμοποίηση των ανθρώπων εντός του οίκου του Θεού και έχει τα προσόντα για να εκλεγεί επικεφαλής, η έχθρα τους θα τους οδηγήσει να κρίνουν, να καταδικάσουν αυτό το άτομο, και θα τους κάνει να του επιτεθούν. Μπορεί μέχρι και να ενεργήσουν παρασκηνιακά ή να κάνουν πράγματα που βλάπτουν το συγκεκριμένο άτομο για να πάρουν την εκδίκησή τους. Με λίγα λόγια, χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για να πραγματοποιήσουν την εκδίκησή τους. Για παράδειγμα, μπορεί να βρουν πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης εναντίον κάποιου και να τον διασύρουν, να επινοήσουν φήμες για τον άνθρωπο αυτόν μέσα από υπερβολές και αβάσιμες φήμες ή να σπείρουν τη διχόνοια μεταξύ αυτού του ανθρώπου και των άλλων. Μπορεί ακόμα και να κατηγορήσουν ψευδώς τον συγκεκριμένο άνθρωπο στους επικεφαλής, υποστηρίζοντας πως δεν είναι αφοσιωμένος, πως είναι αρνητικός, πως αντιστέκεται στην εκτέλεση των καθηκόντων του. Όλα αυτά, στην πραγματικότητα, αποτελούν σκόπιμες ψευδολογίες, τα βγάζουν όλα από το μυαλό τους. Προσέξτε πώς προκύπτουν, από τις υποψίες και τις παρανοήσεις τους σχετικά με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, τόσες και τόσες αδικαιολόγητες συμπεριφορές και ενέργειες· όλες αυτές οι προσεγγίσεις πηγάζουν από την εκδικητική τους φύση. Στην πραγματικότητα, όταν αυτός ο άνθρωπος μοιράστηκε τις βιωματικές του μαρτυρίες, δεν στοχοποιούσε καν αυτούς. Δεν είχε καθόλου κακή πρόθεση απέναντί τους. Πολύ απλά, εκείνοι, επειδή αποστρέφονται την αλήθεια και έχουν μια φαύλη διάθεση που έχει ροπή προς την εκδίκηση, δεν δέχονται να τους εκθέτουν οι άλλοι ούτε επιτρέπουν τις συζητήσεις σχετικά με την αυτογνωσία, τη συζήτηση για τις διεφθαρμένες διαθέσεις ή την κουβέντα για τη σατανική φύση καθενός. Όταν γίνεται συζήτηση για τέτοια θέματα, αυτοί εξαγριώνονται, επειδή υποθέτουν ότι τους στοχοποιούν και τους εκθέτουν, οπότε αναπτύσσουν και διαμορφώνουν εκδικητική νοοτροπία. Οι εκδηλώσεις ενός τέτοιου είδους ανθρώπου που υλοποιεί την εκδίκησή του δεν περιορίζονται επ’ ουδενί σε μία μόνο περίσταση. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν φαύλη φύση· μπορεί κανένας να μην τους πυροδοτήσει ούτε να τους προκαλέσει. Διακατέχονται εκ φύσεως από μια επιθετικότητα απέναντι στον οποιονδήποτε και στο οτιδήποτε, μοιάζουν με σκορπιό ή με σαρανταποδαρούσα. Επομένως, ασχέτως αν κάποιος τους προκαλέσει ή τους πληγώσει μιλώντας εσκεμμένα ή μη, από τη στιγμή που θα νιώσουν ότι έχουν χάσει την υπερηφάνεια ή το κύρος τους, θα σκαρφιστούν τρόπους για να περισώσουν την υπερηφάνεια και το κύρος τους, πράγμα που θα οδηγήσει σε μια σειρά από εκδικητικές ενέργειες.

Τώρα, θα συναναστραφώ σχετικά με άλλες εκδηλώσεις των ανθρώπων που έχουν ροπή προς την εκδίκηση. Κάποιοι κλαδεύονται από τους επικεφαλής επειδή έκαναν επιπόλαια τα καθήκοντά τους, με αποτέλεσμα να τους δημιουργείται δυσαρέσκεια. Πείτε Μου, κλαδεύτηκαν δικαιολογημένα; (Ναι.) Ήταν απόλυτα δικαιολογημένο και φυσιολογικό. Αν κάνεις τα καθήκοντά σου επιπόλαια, με αποτέλεσμα να βλάψεις το έργο της εκκλησίας, κι αν δεν ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, και κάποιος σηκώνεται να σε εκθέσει και να σε κλαδέψει, είναι δικαιολογημένο και πρέπει να το αποδεχτείς. Εκείνοι, όμως, που έχουν ροπή προς την εκδίκηση όχι μόνο αρνούνται να το αποδεχτούν, αλλά και δυσαρεστούνται κιόλας. Μόλις φύγουν οι επικεφαλής, αυτοί αρχίζουν να εξαπολύουν προσβολές: «Γιατί κάνεις επίδειξη; Απλώς έχεις ένα αξίωμα, έτσι δεν είναι; Αν είχα εγώ μια τέτοια θέση, θα τα πήγαινα καλύτερα από σένα! Ποιος νομίζεις πως είσαι και με κλαδεύεις; Σε μισώ που με κλαδεύεις. Σε καταριέμαι· μακάρι να σε πατήσει αυτοκίνητο, να πνιγείς απ’ το ποτό σου, να πνιγείς απ’ το φαγητό. Μακάρι να έχεις έναν φρικτό θάνατο! Τολμάς και με κλαδεύεις; Κανένας στη γη δεν τολμάει να με κλαδέψει!» Όταν οι ανώτεροι επικεφαλής κλαδεύουν εκείνους τους επικεφαλής για κάποια θέματα, οι άνθρωποι αυτοί πανηγυρίζουν με την ατυχία των επικεφαλής και χαίρονται αφάνταστα· σιγοτραγουδούν μια μελωδία και σκέφτονται: «Κοίτα να δεις! Έκανες επίδειξη και τώρα εισπράττεις την τιμωρία! Όποιος με κλαδεύει εμένα, θα του κάνω τη ζωή δύσκολη!» Τι γνώμη έχετε γι’ αυτούς τους ανθρώπους; (Είναι κακόβουλοι.) Όσο δικαιολογημένα κι αν κλαδεύονται, δεν μπορούν να το αποδεχτούν. Επιμένουν να διαφωνούν και να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, και μετά συνεχίζουν να κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια, και παραμένουν αδιόρθωτοι παρά τις επανειλημμένες υποδείξεις. Αν ενεργείς διαρκώς επιπόλαια, στον οίκο του Θεού, απλώς θα κλαδευτείς· στην εγκόσμια κοινωνία, αν είσαι στη δουλειά σου και ενεργείς επιπόλαια, μπορεί στο τέλος να απολυθείς και να χάσεις τον βιοπορισμό σου. Στον οίκο του Θεού, τις περισσότερες φορές, η αρχή είναι να συναναστρέφεται κανείς σχετικά με την αλήθεια και να υποστηρίζει τους άλλους με αγάπη, γεγονός που επιτρέπει στους περισσότερους να επιδιώκουν την αλήθεια και να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους. Για την ακρίβεια, ανάμεσα στους επικεφαλής και τους εργάτες, μόνο ελάχιστοι μπορεί να υποστούν σκληρό κλάδεμα. Οι περισσότεροι ενεργούν βασιζόμενοι στην πίστη, την επίγνωση, τη συνείδηση και τη λογική· αποδέχονται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού και δεν κάνουν μεγάλα λάθη, επομένως δεν κλαδεύονται σκληρά. Πάντως, το κλάδεμα είναι κάτι καλό. Πόσοι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να κλαδευτούν, ειδικά από τον Άνωθεν; Πρόκειται για μια εξαιρετική ευκαιρία για αυτογνωσία και ανάπτυξη στη ζωή. Οι πιστοί πρέπει έστω να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι να κλαδεύονται, και να το αναγνωρίζουν ως κάτι καλό. Ακόμα κι αν το να σε κλαδέψουν ορισμένα άτομα δεν συμφωνεί απόλυτα με τις αρχές, αν μπλέκονται προσωπικές προτιμήσεις και θερμοαιμία, πρέπει και πάλι να εξετάσεις τον εαυτό σου για να δεις ποιες πτυχές των ενεργειών σου δεν εναρμονίζονται με τις αρχές, και να το αποδεχτείς θετικά· θα σε βοηθήσει αυτό. Αυτοί οι κακοί άνθρωποι, όμως, δεν μπορούν να αποδεχτούν ούτε το δικαιολογημένο κλάδεμα. Ακόμα κι αν δεν αναλάβουν δράση για να γυρέψουν εκδίκηση, μέσα στην καρδιά τους υπάρχει τεράστια δυσαρέσκεια, και καταριούνται και βρίζουν. Όταν εκείνοι που τους έχουν κλαδέψει κλαδεύονται οι ίδιοι ή αντιμετωπίζουν αντιξοότητες, αυτοί είναι πιο χαρούμενοι κι από ένα παιδάκι την Πρωτοχρονιά. Αυτό αποτελεί εκδήλωση κακών ανθρώπων. Επίσης, είναι κάποιοι που λειτουργούν ανταγωνιστικά όταν κάνουν το καθήκον τους· πολλές φορές δεν ακολουθούν τις αρχές και ενεργούν επιπόλαια, πράγμα που οδηγεί σε ανεπιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων τους. Όταν οι επικεφαλής συναναστρέφονται σχετικά με τα προβλήματά τους και τους κλαδεύουν, εκείνοι που έχουν ροπή προς την εκδίκηση δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν σωστά αυτό το ζήτημα. Αν και μέσα τους παραδέχονται ότι είναι επιπόλαιοι και ότι δεν έχουν αρχές όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, δεν παύουν να σκέφτονται και να ενεργούν εκδικητικά ως αντίδραση στο κλάδεμα. Έπειτα, γράφουν επιστολές στις οποίες κατηγορούν ψευδώς τους επικεφαλής, με αφορμή κάποιες πρακτικές και κάποιες αποκαλύψεις διαφθοράς των τελευταίων, για τις οποίες υπερβάλλουν και κάνουν αναφορά στους ανώτερους, σε μια προσπάθεια να πετύχουν την απαλλαγή των επικεφαλής από τα καθήκοντά τους. Εάν δεν επιτευχθεί ο στόχος τους, υπονομεύουν και προκαλούν αναστάτωση παρασκηνιακά, αντιδρώντας πεισματικά στις ρυθμίσεις των επικεφαλής. Δεν λαμβάνουν υπόψη τους το έργο της εκκλησίας, τις αρχές που απαιτούνται από τον οίκο του Θεού ή την αποτελεσματικότητα της εκτέλεσης του καθήκοντός τους· τους νοιάζει μόνο να εξωτερικεύσουν τον θυμό τους. Δεν ακούνε κανέναν, απορρίπτουν ακόμα και τις υποδείξεις των επικεφαλής και των εργατών. Ναι μεν δεν αντιμιλούν ούτε αντιστέκονται κατάμουτρα, αλλά παρασκηνιακά μπορούν να εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους, να παρατούν το έργο τους από αντίδραση και να εκμεταλλεύονται κάθε μοχλό πίεσης για να πάνε κόντρα στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ή κόντρα στους επικεφαλής και τους εργάτες. Μέχρι και αντιλήψεις διαδίδουν· οι ίδιοι είναι αρνητικοί και διστακτικοί απέναντι στο καθήκον τους, αλλά παράλληλα προσπαθούν να παρασύρουν κι άλλους στην αρνητικότητα και τη χαλαρότητα, και στην παραμέληση των καθηκόντων τους. Ποια είναι η αρχή τους; «Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Πρέπει να βρω κάποιον να παρασύρω μαζί μου. Οι επικεφαλής με κλαδεύουν, λέγοντας ότι δεν κάνω το καθήκον μου σύμφωνα με τα πρότυπα· τότε, θα φροντίσω να μην μπορέσει κανένας να κάνει καλά το καθήκον του. Αν δεν τα πάω εγώ καλά, τότε δεν θα τα πάει κανένας σας καλά! Οι επικεφαλής με κλαδεύουν και όλοι σας γελάτε μαζί μου. Θα σας κάνω τη ζωή δύσκολη, όλων σας!» Όταν κάνουν το καθήκον τους επιπόλαια ή κόντρα στις αρχές και κάποιος το αναφέρει αυτό στους επικεφαλής, εκείνοι ερευνούν το ζήτημα: «Ποιος με ανέφερε; Ποιος με κάρφωσε στους επικεφαλής; Ποιος διατηρεί στενές επαφές με τους επικεφαλής; Αν μάθω ποιος με ανέφερε στους ανώτερους επικεφαλής, δεν θα τον λυπηθώ καθόλου! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ!» Είναι ικανοί όχι μόνο να κάνουν σκληρές δηλώσεις, αλλά, φυσικά, μπορούν και να υλοποιήσουν αυτές τις απειλές. Οι συγκεκριμένοι έχουν πολλές απαίσιες και ύπουλες τακτικές για να πάρουν εκδίκηση, όχι μόνο βρίσκοντας έναν μοχλό πίεσης με βάση τον οποίο μπορούν να κρίνουν και να καταδικάσουν τους άλλους· κάποιοι κλέβουν επίτηδες τον φορτιστή του λάπτοπ όποιου θέλουν να εκδικηθούν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να φορτίσει το λάπτοπ του και να παρακωλύεται η εκτέλεση του καθήκοντός του. Άλλοι βάζουν επίτηδες πολύ αλάτι στο φαγητό κάποιου για να το κάνουν να μην τρώγεται. Αυτοί οι άξεστοι τρόποι εκδίκησης που συνηθίζονται ανάμεσα στους άπιστους, εφαρμόζονται και από κακούς ανθρώπους μέσα στην εκκλησία. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν για να πάρουν την εκδίκησή τους είναι πολύ περισσότερες από αυτές, συμπεριλαμβανομένων κάποιων αδίστακτων τακτικών που δεν έχουμε ξαναδεί· εδώ αναφερόμαστε απλώς σε μερικά απλά παραδείγματα. Ανάμεσα σ’ αυτά, κάποιοι άνθρωποι προκαλούν σκόπιμα προβλήματα, εμπόδια και δυσκολίες στους άλλους. Αυτό είναι ένα σύνηθες φαινόμενο. Σε κάθε ομάδα, κάτω από διάφορες συνθήκες και περιβάλλοντα, εκτίθεται συνέχεια η φαύλη διάθεση εκείνων που έχουν ροπή προς την εκδίκηση. Ακόμα πιο εμφανείς είναι οι εκδικητικές εκδηλώσεις των κακών ανθρώπων και των αντίχριστων. Όσο υπάρχουν κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι μέσα στην εκκλησία, ο εκλεκτός λαός του Θεού, που πιστεύει πραγματικά σ’ Αυτόν και επιδιώκει την αλήθεια, θα αναστατώνεται. Κάθε μέρα που υπάρχουν κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι είναι μια μέρα κατά την οποία στην εκκλησία δεν επικρατεί γαλήνη. Οι καλοί άνθρωποι θα δέχονται επιθέσεις και θα αποκλείονται· συγκεκριμένα, αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια θα δέχονται την έχθρα και την εκδίκηση των κακών ανθρώπων και των αντίχριστων. Πώς βασανίζουν και πώς εκδικούνται τους άλλους οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι; Κατ’ αρχάς, στοχοποιούν εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια και τηρούν τις αρχές. Αυτά τα κακά άτομα καταλαβαίνουν ξεκάθαρα ότι μόνο εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια τούς βλάπτουν στον μέγιστο βαθμό. Πρώτα απ’ όλα, όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια μπορούν να τους διακρίνουν· αν κάνουν κάτι κακό, εκείνοι που καταλαβαίνουν την αλήθεια θα τους διακρίνουν. Δεύτερον, όταν υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια, τότε θα περιοριστούν κάπως οι κακές τους πράξεις, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να πετύχουν εύκολα τους στόχους τους. Από αυτήν την οπτική, μόνο εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια είναι προστάτες του έργου της εκκλησίας. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι δεν τολμούν να συμπεριφερθούν τυραννικά και αναγκάζονται να ασκήσουν κάποια αυτοσυγκράτηση. Επομένως, αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια είναι ένα μόνιμο αγκάθι για τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους, ένας πονοκέφαλος, και γι’ αυτό σκαρφίζονται τρόπους να πάρουν την εκδίκησή τους.

Όταν εκτελούν οι κακοί άνθρωποι την εκδίκησή τους, εμφανίζουν φαύλη διάθεση, είναι παράλογοι και δεν έχουν ορθολογισμό. Όσοι έχουν περάσει κάποιο διάστημα μαζί τους και τους καταλαβαίνουν τους φοβούνται μέχρι κάποιον βαθμό. Για να συζητήσει κανείς μαζί τους χρειάζεται μέγιστη προσοχή και ευγένεια, απαιτείται υπέρμετρος σεβασμός. Πρέπει να τους καλοπιάνει και να τους σιγοντάρει διαρκώς, ενώ δεν γίνεται να τους επισημάνει ευθέως τα όποια ζητήματα ή ελαττώματα έχουν. Αντίθετα, πρέπει να συζητά αυτά τα ζητήματα κάπως πιο στρογγυλεμένα, με καλοπιάσματα, και μόλις πει όσα έχει να πει, πρέπει και να τους εγκωμιάζει, λέγοντας: «Παρόλο που έχεις αυτό το ελάττωμα ή αυτήν την έλλειψη, μαθαίνεις πιο γρήγορα από εμάς δεξιότητες, έχεις μεγαλύτερες επαγγελματικές ικανότητες από τους άλλους και είσαι πιο αποδοτικός στο έργο σου από εμάς. Τα ελαττώματά σου τα βλέπω ως προτερήματα». Πρέπει μάλιστα και να τους κολακέψει. Γιατί το κάνει αυτό; Επειδή φοβάται την εκδίκησή τους. Με αυτόν τον τρόπο, αυτά τα κακά άτομα ευχαριστιούνται και καθησυχάζουν μέσα τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι, για να αποφύγουν την εκδίκησή τους, φοβούνται να θέσουν κατά πρόσωπο οποιοδήποτε ζήτημα εντοπίζουν σ’ αυτούς, ούτε τολμούν να προβούν σε αναφορά γι’ αυτά τα ζητήματα. Ακόμα κι όταν είναι ξεκάθαρο ότι ζημιώνουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και ότι το έργο της εκκλησίας καθυστερεί εξαιτίας της ισχυρογνωμοσύνης και της απερίσκεπτης ξεροκεφαλιάς τους ή ακόμα κι όταν διαπιστώνονται κάποιες στρεβλώσεις στην κατεύθυνση και στις αρχές τους, κανένας δεν τολμά να φέρει αντίρρηση ή να τους αναφέρει στους ανώτερους. Εξαιτίας της φαύλης διάθεσής τους και της ανθρώπινης φύσης τους, η οποία χαρακτηρίζεται από ροπή προς την εκδίκηση, οι άλλοι τους τρέμουν λίγο, αφού νιώθουν θυμωμένοι αλλά δεν τολμούν να μιλήσουν γι’ αυτό. Πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευγενικοί και διακριτικοί στις συζητήσεις μαζί τους και να τηρούν εξαιρετικά ευγενική, ήπια και εκλεπτυσμένη στάση απέναντί τους. Όταν οι άλλοι τους μιλάνε με σεβασμό και ευγένεια και υποκύπτουν σ’ αυτούς, τότε νιώθουν άνετα μέσα τους. Όταν, όμως, κάποιος μιλάει ευθέως, εκθέτει τα προβλήματά τους και τους κάνει προτάσεις, τότε εκείνοι αηδιάζουν, το εκλαμβάνουν ως έλλειψη σεβασμού, ως αντιρρήσεις ή έχθρα απέναντί τους. Αυτό τους ωθεί να γυρέψουν εκδίκηση εναντίον αυτού του ανθρώπου και να τον βασανίσουν· πρέπει να τον καταστρέψουν και να ατιμάσουν το όνομά του. Αν πέσει στα χέρια τους αυτός ο άνθρωπος, δεν θα έχει καλό τέλος. Είναι τρομακτικοί αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Αν δεν τους καταλάβεις και όντως τους προσβάλεις, θα σου κρατήσουν κακία, θα σκέφτονται πώς να σε εκδικηθούν ακόμα και την ώρα που τρώνε και κοιμούνται. Μόλις μπεις στο στόχαστρό τους, είναι αναπόφευκτο να μπλέξεις σε μπελάδες, καθώς είναι αποφασισμένοι να γυρέψουν εκδίκηση. Ενώ εξωτερικά μπορεί να σου μιλάνε όπως πριν, από την στιγμή που θα σκεφτούν να εκδικηθούν, αρχίζουν να χρησιμοποιούν ως πυρομαχικά ό,τι τους έχεις κάνει ή τους έχεις πει στο παρελθόν. Θα σε αντιμετωπίζουν ως εχθρό, παίρνοντας σιγά σιγά την εκδίκησή τους μέχρι να νιώσουν ότι έχουν εκδικηθεί αρκετά και να ικανοποιηθούν πλήρως. Αυτές τις συνέπειες έχει η επαφή με κακούς ανθρώπους.

Οι άνθρωποι που έχουν ροπή προς την εκδίκηση, σύμφωνα με τις διάφορες συμπεριφορές τους και με βάση τις αρχές και τις μεθόδους των ενεργειών και της συμπεριφοράς τους, συνιστούν απειλή σχεδόν για τους πάντες, εκτός από όσους είναι καλόκαρδοι και φιλικοί απέναντι σε όλους, και δεν έχουν αρχές στις σχέσεις τους με κανέναν· τέτοιου είδους άνθρωποι δεν κινδυνεύουν όταν βρίσκονται κοντά σε φαύλους ανθρώπους. Όσοι, όμως, έχουν έστω και ελάχιστο αίσθημα συνείδησης ή δικαιοσύνης, όταν βρίσκονται κοντά σε ανθρώπους που έχουν ροπή προς την εκδίκηση, νιώθουν, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, κάποια απειλή. Στις σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να απειληθούν με σωματική βλάβη ή ακόμα και με τη ζωή τους, ενώ στις πιο ήπιες, μπορεί να γίνουν αποδέκτες λεκτικών επιθέσεων, συκοφαντιών ή σκευωριών. Αυτές είναι μερικές από τις συνολικές αποκαλύψεις και εκδηλώσεις της φαύλης διάθεσης των ανθρώπων που έχουν ροπή προς την εκδίκηση. Αυτοί οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις συνολικές εκδηλώσεις τους, δημιουργούν, επίσης, αναστάτωση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, και στο εσωτερικό της εκκλησίας. Σχεδόν όλοι όσοι έχουν επαφές με αυτούς τους εκδικητικούς τύπους καθίστανται στόχοι της εκδίκησής τους και, σχεδόν πάντοτε, γίνονται θύματα. Όσοι έχουν ροπή προς την εκδίκηση έχουν φαύλη διάθεση, αποτελούν ωρολογιακές βόμβες που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγούν. Ναι μεν μπορούν να ακολουθήσουν το πλήθος προκειμένου να κάνουν τα καθήκοντά τους και να ακολουθήσουν μια κανονική εκκλησιαστική ζωή, αλλά αν κρίνουμε από την ανθρώπινη φύση τους, θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να γυρέψουν εκδίκηση και να γίνουν απειλή για τους άλλους, αλλά και να αναγκάσουν τους υπόλοιπους να τους φοβούνται και να φυλάγονται απ’ αυτούς. Ήδη αυτό δεν αναστατώνει την πλειονότητα; (Ναι.) Οι άνθρωποι, για να μην τους προσβάλουν, για να τους ευχαριστήσουν και για να γλιτώσουν από το άχτι και την εκδίκησή τους, πρέπει πάντα να προσέχουν πώς εκφράζονται και να προσέχουν τα υπονοούμενα στην ομιλία τους, προσπαθώντας να καταλάβουν τι προθέσεις, στόχους και κατευθύνσεις έχουν όταν μιλούν. Από αυτήν την άποψη, όχι μόνο αναστατώνουν, αλλά και ελέγχουν τους περισσότερους ανθρώπους, σωστά; (Ναι.) Αν κρίνουμε, λοιπόν, από τη φύση αυτού του ζητήματος, αυτά τα εκδικητικά άτομα δεν είναι κακοί άνθρωποι; (Ναι.) Είναι ολοφάνερο ότι θα πρέπει να χαρακτηρίζονται ως κακοί άνθρωποι. Αν κάποιος προσπαθήσει να καταλάβει την κατάσταση τέτοιων ατόμων, οι περισσότεροι φοβούνται να εκφράσουν την αλήθεια γι’ αυτούς και αγνοούν κάθε ερώτημα γι’ αυτούς με επιφυλακτικές απαντήσεις όπως «Δεν υπάρχει πρόβλημα»· δεν τολμάνε ούτε να αναφέρουν τα προβλήματά τους ούτε να μιλήσουν γι’ αυτά ή να τα αξιολογήσουν. Δεν είναι προβληματική αυτή η κατάσταση; Κάποιοι λένε: «Τέτοιοι κακοί άνθρωποι μπορούν να γυρέψουν εκδίκηση ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος· ποιος θα τολμούσε να τους προκαλέσει; Επιπλέον, υποστηρίζουν πάντα ότι έχουν διασυνδέσεις και στον υπόκοσμο και στα νόμιμα κυκλώματα, και απειλούν ότι, αν κάποιος τους προσβάλει, δεν θα έχει καλή κατάληξη, θα του δώσουν ένα μάθημα και θα κάνουν την οικογένειά του να πεθάνει με φρικτό θάνατο. Γι’ αυτό, κανένας δεν τολμάει να τους προκαλέσει. Άφησέ τους στην ησυχία τους, κι εμείς ας ελπίσουμε ό,τι καλύτερο για μας». Βλέπεις, στην εκκλησία έχει διαμορφωθεί μια τέτοια κατάσταση, πράγμα που πρακτικά σημαίνει ότι ήδη ελέγχουν αυτούς τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι, επειδή έχουν γίνει μάρτυρες της φαύλης διάθεσής τους που τους κάνει εκδικητικούς, δεν τολμάνε να τους κατηγορήσουν ή να τους κλαδέψουν ούτε τολμάνε να πουν πώς τους αξιολογούν στ’ αλήθεια. Δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενο συζήτησης, από φόβο μήπως τους προσβάλει κανείς, και είναι τρομακτικό ακόμα και να μιλήσει κάποιος με λεπτομέρειες για τις πραγματικές τους εκδηλώσεις πίσω από την πλάτη τους. Τι φοβούνται οι άνθρωποι; Φοβούνται μήπως τα λόγια τους φτάσουν στ’ αυτιά του εκδικητικού ανθρώπου, κι αυτός θελήσει να τους εκδικηθεί. Μόλις μιλήσουν, χτυπάνε το μέτωπο και λένε: «Ωχ, όχι, δεν έπρεπε να το πω αυτό σήμερα. Κοίτα να δεις που θα το πληρώσω αυτό. Γιατί να μην μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό;» Από εκεί και πέρα, ζούνε συνεχώς μέσα στον φόβο και στο άγχος, ενεργούν με υπερβολική προσοχή στη ζωή τους, έχουν πάντα τα μάτια τους ανοιχτά όταν βρίσκονται κοντά σε αυτόν τον άνθρωπο και αναρωτιούνται: «Άραγε, ξέρει τι είπα; Έφτασε στ’ αυτιά του; Έχει την ίδια στάση με πριν απέναντί μου;» Όσο πιο πολύ το σκέφτονται, τόσο περισσότερο ταράζονται, και όσο περισσότερο διαρκεί αυτό, τόσο μεγαλώνει ο φόβος τους, οπότε καταλήγουν πως καλύτερα είναι να τον αποφεύγουν εντελώς. Σκέφτονται: «Δεν μπορώ να ρισκάρω να τον προκαλέσω· τουλάχιστον, όμως, μπορώ να τον αποφύγω. Είτε ξέρει τι έχω πει είτε όχι, γιατί να μη μείνω απλώς μακριά του;» Αυτός ο φόβος γίνεται τόσο ακατανίκητος, που δεν τολμούν καν να παραστούν στις συναθροίσεις, αποφεύγουν κάθε μέρος όπου μπορεί να βρεθεί αυτός ο φαύλος άνθρωπος, ακόμα κι αν πρόκειται για το μέρος όπου πρέπει να κάνουν το καθήκον τους, επειδή τρέμουν από τον φόβο τους.

Ποιος είναι ο κατάλληλος χειρισμός για τους κακούς ανθρώπους που έχουν ροπή προς την εκδίκηση; (Να αποπέμπονται.) Είναι πολύ απλό: Δυο λέξεις μόνο, να αποπέμπονται, και τέλος. Αν, τη στιγμή της αποπομπής, η πλειοψηφία πανηγυρίσει και νιώσει βαθιά ικανοποίηση, τότε ήταν σωστή η απόφαση να αποπεμφθούν. Παλιότερα, στις συναθροίσεις, αν υπήρχαν κακά άτομα, τότε οι περισσότεροι άνθρωποι περιορίζονταν κατά τη συναναστροφή τους· φοβόντουσαν μήπως μια λάθος λέξη προσβάλει τους κακούς, κι έτσι φυλάγονταν απ’ αυτούς και τους απέφευγαν όταν μιλούσαν. Δημιουργήθηκε ένας άγραφος κανόνας για τις συναθροίσεις: Αν κάποιος έκανε σήμα με τα μάτια του, το θέμα άλλαζε γρήγορα. Τέτοια κατάσταση είχε προκύψει. Μόλις αποπέμφθηκαν όσοι είχαν ροπή προς την εκδίκηση, η εκκλησία ηρέμησε, η εκκλησιαστική ζωή έγινε κανονική και οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους επέστρεψαν κι αυτές στην κανονικότητα. Οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούσαν πλέον να μοιράζονται ελεύθερα και να προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, καθώς και να μοιράζονται ελεύθερα τις βιωματικές τους μαρτυρίες, χωρίς να τους ελέγχει κανείς, χωρίς να φοβούνται κανέναν και χωρίς να χρειάζεται να λάβουν υπόψη τους τις εκφράσεις κανενός. Αν λάβουμε υπόψη μας αυτό το αποτέλεσμα, ήταν σωστή η αποπομπή αυτών των κακών ανθρώπων; (Ναι.) Ασφαλώς. Έπρεπε να αποπεμφθούν. Αν δεν αποπέμπονταν, η ζωή θα ήταν ανυπόφορη για όλους, ενώ πολλοί θα φοβόντουσαν υπερβολικά να συμμετάσχουν σε συναθροίσεις. Κάποιοι δειλοί μπορεί ακόμα και να έβλεπαν εφιάλτες, να ονειρεύονταν διαρκώς ότι τους στραγγαλίζουν κακοί δαίμονες. Θα ήταν μονίμως υπερβολικά προσεκτικοί στις συναθροίσεις, δεν θα τολμούσαν να μιλήσουν ποτέ, θα αδυνατούσαν να νιώσουν απελευθερωμένοι και ελεύθεροι. Από τότε που αποπέμφθηκαν οι κακοί άνθρωποι, αυτοί έχουν αλλάξει τελείως. Πλέον τολμάνε να μιλήσουν στις συναθροίσεις, έχουν γίνει πιο ενεργοί στη συναναστροφή, και νιώθουν απελευθερωμένοι και ελεύθεροι. Δεν είναι καλό αυτό; (Ναι.) Εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει τέτοια εκδικητικά άτομα που έχουν φαύλη διάθεση. Γενικά, ο καθένας πρέπει, μετά από έξι και πλέον μήνες επαφής με κάποιον, να μπορεί να διαισθανθεί και να καταλάβει ξεκάθαρα αν είναι τέτοιου είδους άτομο· κάτι τέτοιο είναι εμφανές μετά από κάποιο χρονικό διάστημα μαζί του. Οι επικεφαλής και οι εργάτες στην εκκλησία δεν θα πρέπει να χειρίζονται παθητικά τέτοιους κακούς ανθρώπους. Τι σημαίνει να μην είναι κανείς παθητικός; Σημαίνει να μην περιμένει κανείς να εξαγριώσουν τους πάντες μέσα από την παραπλάνηση κάποιων ανθρώπων και τη διάπραξη κακών πράξεων για να τους αντιμετωπίσει —κάτι τέτοιο θα σήμαινε υπερβολική παθητικότητα. Άρα, πότε είναι η ιδανική στιγμή για να αντιμετωπίζονται οι κακοί άνθρωποι; Όταν έχει ήδη ζημιωθεί ένας μικρός αριθμός ανθρώπων και νιώθει μεγάλη απέχθεια, αλλά και επιφυλακτικότητα απέναντί τους, κι όταν έχουν ήδη χαρακτηριστεί πέρα για πέρα ως κακοί άνθρωποι. Στο σημείο αυτό, πρέπει να αντιμετωπίζονται και να αποπέμπονται αμέσως, για να μη βλάψουν περισσότερους ανθρώπους και για να μην κατατρομάξουν ή διστάσουν μπροστά τους οι δειλοί. Ποιο είναι το πιο σημαντικό εδώ; Αν επιτρέπεται για πολύ καιρό στους κακούς ανθρώπους να προκαλούν αναστάτωση μέσα στην εκκλησία, το τελικό αποτέλεσμα είναι να ασκήσουν έλεγχο στην εκκλησία και στον εκλεκτό λαό του Θεού. Αν φτάσουν εκεί τα πράγματα, όλοι υποφέρουν. Για να μη ζημιωθούν όλοι, οι επικεφαλής της εκκλησίας πρέπει, μόλις ζημιωθεί μια μερίδα ανθρώπων ή μόλις κάποιοι αναπτύξουν έντονη απέχθεια προς αυτά τα άτομα, τα έχουν διακρίνει, και τα έχουν αναγνωρίσει ως κακούς ανθρώπους που έχουν ροπή προς την εκδίκηση, να τα αποπέμψουν έγκαιρα. Δεν πρέπει να περιμένουν μέχρι οι κακοί άνθρωποι να διαπράξουν πολύ κακό και να προκαλέσουν δημόσια κατακραυγή, ώστε να αποφασίσουν να δράσουν· κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ παθητικό. Δεν θα ήταν άχρηστοι τέτοιοι επικεφαλής της εκκλησίας; (Ναι.) Οι επικεφαλής της εκκλησίας, όταν αναλαμβάνουν ένα τέτοιο έργο, πρέπει να δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία ως προς τις καταστάσεις, τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις τέτοιων ατόμων, να διακρίνουν γρήγορα τις διαθέσεις τους και κατόπιν να αποφαίνονται ότι πρόκειται για κακούς ανθρώπους που πρέπει να αποπεμφθούν, αντιμετωπίζοντάς τους το ταχύτερο δυνατό. Αν δεν είναι δυνατόν να αποφανθούν στην αρχή, τότε χρειάζεται να επικεντρωθούν στην παρατήρηση, να προσέχουν πολύ την ομιλία, τη συμπεριφορά και το φέρσιμό τους, να καταλαβαίνουν τις σκέψεις τους και τις τάσεις των ενεργειών τους. Μόλις αποκαλυφθεί ότι σκοπεύουν να προβούν σε εκδίκηση, πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για την αποπομπή τους, ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να ζημιωθούν περισσότεροι άνθρωποι και να πέσουν θύματα εκδικητικών ενεργειών.

Κάποιοι επικεφαλής της εκκλησίας λένε: «Δεν φοβόμαστε τους κακούς ανθρώπους· πέρα από το ότι τρέμουμε τον Θεό, δεν φοβόμαστε κανέναν. Τι θα μας κάνουν οι κακοί άνθρωποι; Δεν φοβόμαστε ούτε καν τον Σατανά, ούτε και φοβόμαστε τις συλλήψεις και τις διώξεις από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα· γιατί, λοιπόν, να φοβηθούμε τους κακούς ανθρώπους; Ένας κακός άνθρωπος δεν είναι παρά ένας ασήμαντος δαίμονας, για ποιον λόγο να τον φοβόμαστε; Θα τον κρατήσουμε απλώς μέσα στην εκκλησία και θα αφήσουμε τους περισσότερους αδελφούς και αδελφές να υποφέρουν. Μόλις υποφέρουν, θα αποκτήσουν διάκριση, και όταν έχουν διάκριση, θα πάψουν να δεσμεύονται και να περιορίζονται από τέτοιους κακούς ανθρώπους. Τέλειο θα ήταν αυτό!» Μπορούν οι περισσότεροι να φτάσουν σ’ ένα τέτοιο ανάστημα; (Όχι.) Δεν μπορούν. Έχουν πολύ αδύναμη πίστη, καταλαβαίνουν ελάχιστες αλήθειες και έχουν πολύ μικρό ανάστημα. Όποτε βλέπουν κακούς ανθρώπους, τους αποφεύγουν, επειδή δεν τολμάνε να τους προσβάλουν. Εκτός του ότι φοβούνται τον θάνατο και εκτιμούν τη ζωή τους, οι περισσότεροι άνθρωποι προστατεύουν και τα διάφορα σαρκικά τους συμφέροντα· δεν μπορούν να αποκτήσουν διάκριση ούτε να πάρουν μαθήματα από όλα αυτά που κάνουν οι κακοί άνθρωποι. Επομένως, αυτή η ιδέα είναι ουσιαστικά ανεδαφική και δεν είναι δυνατόν να αποφέρει κανένα αποτέλεσμα. Άραγε, αν εμφανιστεί ένας κακός άνθρωπος σε μια εκκλησία, τη στιγμή που οι περισσότεροι έχουν αναγνωρίσει και αποφανθεί ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι κακός, πόσοι έχουν το απαιτούμενο αίσθημα δικαιοσύνης για να ορθώσουν το ανάστημά τους, να συγκρουστούν με τον κακό, να τον πολεμήσουν και να προστατέψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Τι ποσοστό αποτελούν; Μήπως είναι το 10%; Αν όχι το 10%, τότε μήπως είναι το 5%; (Περίπου.) Δηλαδή, σε μια ομάδα είκοσι ανθρώπων, μπορεί ένας να ξεσηκωθεί και να πολεμήσει έναν κακό άνθρωπο, να τον εκθέσει και να τον προκαλέσει χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού, να κάνει διάλογο μαζί του και να τον αποπέμψει από την εκκλησία. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι οι ήρωες του εκλεκτού λαού του Θεού, οι αξιέπαινες μορφές της εκκλησίας. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες φοβούνται να χειριστούν τους κακούς ανθρώπους. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι, άραγε, κατάλληλοι για αυτόν τον ρόλο; Έχουν, άραγε, τα προσόντα να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό; Όταν ακούνε για έναν κακό άνθρωπο που πρέπει να αποπεμφθεί από την εκκλησία, λένε: «Είναι λίγο δύσκολο να τον αποπέμψουμε. Παλιά τον ήξερα καλά. Ξέρει πού μένω και ποια μέλη της οικογένειάς μου πιστεύουν στον Θεό. Αν τον αποβάλω, σίγουρα θα προσπαθήσει να με εκδικηθεί». Τι νομίζετε, αξίζουν τέτοιοι άνθρωποι να είναι επικεφαλής και εργάτες; (Όχι.) Μόλις ανακαλύψουν έναν κακό άνθρωπο που πρέπει να αποπεμφθεί, το πρώτο τους μέλημα είναι τα συμφέροντά τους, καθώς φοβούνται την εκδίκηση από τον κακό άνθρωπο. Δεν σκέφτονται αν ο κακός άνθρωπος, που ξέρει κάποια μέρη συναθροίσεων, καθώς και τα στοιχεία των αδελφών, θα μπορούσε να πουλήσει την εκκλησία ή τους αδελφούς και τις αδελφές μετά την αποπομπή του, ούτε σκέφτονται πώς να το αποτρέψουν αυτό. Η κύρια έγνοια τους δεν είναι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αλλά ο φόβος ότι ο κακός άνθρωπος, επειδή γνωρίζει την οικογενειακή τους κατάσταση, θα μπορούσε να προδώσει και να επηρεάσει αρνητικά την οικογένειά τους. Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες δίνουν, άραγε, μαρτυρία; (Όχι.) Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες βλέπουν κακούς ανθρώπους να φέρονται σαν τύραννοι και να προσπαθούν να πάρουν υπό τον έλεγχό τους την εκκλησία, αλλά δεν τολμάνε να μιλήσουν. Αντίθετα, κάνουν συμβιβασμούς και υπεκφεύγουν, επειδή δεν τολμάνε να αντιμετωπίσουν τους κακούς ανθρώπους. Όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους, νιώθουν τέτοιον τρόμο, λες και βλέπουν έναν κακό δαίμονα με τρία κεφάλια και έξι χέρια, και δεν καταφέρνουν να προστατέψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Στο μεταξύ, κάποιοι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές διακατέχονται από κάποιο αίσθημα δικαιοσύνης, έχουν το θάρρος και την πίστη να ορθώσουν το ανάστημά τους και να εκθέσουν τους κακούς μόλις τους εντοπίσουν, δίχως να φοβούνται ότι οι κακοί θα τους εκδικηθούν. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν πολύ λίγα τέτοια άτομα στην εκκλησία. Το 5% που αναφέρατε όλοι νωρίτερα μπορεί να είναι και υπερβολή, κι όχι μια συντηρητική εκτίμηση. Από αυτήν την οπτική, τι στάση έχει η πλειονότητα απέναντι σε άτομα που έχουν φαύλη διάθεση και έχουν ροπή προς την εκδίκηση; (Οι περισσότεροι έχουν την τάση της αυτοπροστασίας.) Το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι να προστατέψουν τον εαυτό τους, δεν σκέφτονται πώς να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πολεμήσουν τους κακούς για να προστατέψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και των αδελφών· μόνο στο να προστατέψουν τον εαυτό τους επικεντρώνονται. Ποιο πρόβλημα φανερώνει αυτή η αυτοπροστασία; (Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι πολύ εγωιστές.) Από τη μία, αντιπροσωπεύει μια βαθιά εγωιστική ανθρώπινη φύση και από την άλλη, δείχνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολύ αδύναμη πίστη στον Θεό. Προφορικά ισχυρίζονται: «Ο Θεός έχει την κυριαρχία επί των πάντων· ο Θεός είναι το στήριγμά μας», αλλά όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, νιώθουν πως δεν μπορούν να βασιστούν στον Θεό και πως πρέπει να βασιστούν στον εαυτό τους, θέτουν ως προτεραιότητα την αυτοπροστασία τους, κάτι που θεωρούν ως το πιο σοφό πράγμα. Το υπονοούμενο είναι αυτό: «Κανένας δεν μπορεί να με προστατέψει, ούτε καν ο Θεός δεν είναι αξιόπιστος. Πού είναι ο Θεός; Δεν Τον βλέπουμε! Εξάλλου, δεν ξέρω αν θα με προστατέψει ή δεν θα με προστατέψει ο Θεός. Κι αν δεν με προστατέψει;» Οι άνθρωποι έχουν τόσο οικτρή πίστη. Διαλαλούν συνεχώς: «Ο Θεός έχει την κυριαρχία επί των πάντων· ο Θεός είναι το στήριγμά μας», όταν όμως παρουσιάζονται καταστάσεις, το μόνο που επιζητούν είναι η αυτοπροστασία, δεν μπορούν να υψώσουν ανάστημα για να πολεμήσουν τον Σατανά και να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Ούτε καν τόση πίστη δεν έχουν. Η πίστη των ανθρώπων είναι τόσο οικτρή· αυτό το ζήτημα την εκθέτει ολοκληρωτικά. Τόσο μικρό ανάστημα έχουν. Όσο για κείνους τους κακούς ανθρώπους που έχουν ροπή προς την εκδίκηση, αν υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που θέλουν να τους εκθέσουν, αλλά νιώθουν απομονωμένοι και ανίσχυροι, και φοβούνται μην τους καταπιέσουν οι κακοί, πρέπει να συνεργαστούν με αρκετούς επικεφαλής και εργάτες ή με αδελφούς και αδελφές που έχουν ικανότητα διάκρισης. Όταν ενώσουν τις δυνάμεις τους, θα αποκτήσουν πλήρη αυτοπεποίθηση ότι θα νικήσουν. Τότε, μπορούν να εκθέσουν και να αναλύσουν τις πράξεις και τις συμπεριφορές αυτών των κακών, δίνοντας στους περισσότερους ανθρώπους τη δυνατότητα να διακρίνουν και να δουν ξεκάθαρα το αληθινό πρόσωπο των κακών ατόμων, με αποτέλεσμα να μπορέσουν όλοι με μία καρδιά και ένα μυαλό να αποπέμψουν όλοι μαζί τους κακούς. Προηγουμένως, αναφέρατε ότι όταν εμφανίζονται κακά άτομα, ίσως κάπου ένα στα είκοσι μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού να διαθέτει το αίσθημα της δικαιοσύνης ώστε να μιλήσει δίκαια, να τολμήσει να ορθώσει το ανάστημά του και να αποπέμψει τέτοιους κακούς ανθρώπους. Είναι πολύ μικρός αριθμός ο ένας στους είκοσι· αν μια εκκλησία αποτελείται μόνο από δέκα άτομα, πώς θα μπορούσαν αυτοί να απομακρύνουν τους κακούς ανθρώπους; Δεν θα μπορούσαν· οι κακοί άνθρωποι θα είχαν υπό τον έλεγχό τους και θα κακομεταχειρίζονταν αυτούς τους δέκα ανθρώπους. Αυτό είναι απαράδεκτο. Τι καλά που θα ήταν αν θέταμε ως στόχο να έχει ένας στους δέκα ή ακόμα κι ένας στους πέντε το θάρρος να ορθώσει το ανάστημά του και να πολεμήσει τους κακούς ανθρώπους! Αν κάποιος επιζητά συνεχώς να προστατέψει τον εαυτό του, αυτό όχι μόνο οδηγεί στο να χάνει τη μαρτυρία του ενώπιον του Σατανά, αλλά, ακόμα χειρότερα, να χάνει την ευκαιρία να αποκτήσει την αλήθεια ενώπιον του Θεού. Αν, σε μια εκκλησία υπάρχει ένα κακό άτομο, θα βλάψει τουλάχιστον κάποιους ανθρώπους· αν υπάρχουν δύο κακά άτομα, θα βλάψουν την πλειονότητα· κι αν έχει εξουσία ένας αντίχριστος, με πολλούς συνεργούς και τσιράκια από κάτω του, τότε θα πάθει ζημιά όλος ο εκλεκτός λαός του Θεού που βρίσκεται στην εκκλησία. Ισχύει αυτό; (Ναι.) Ένας άνθρωπος που αντιστέκεται στους κακούς αντιπροσωπεύει μια ορισμένη δύναμη, ενώ δέκα άνθρωποι που αντιστέκονται στους κακούς έχουν τη δεκαπλάσια δύναμη. Οπότε, νομίζετε ότι οι κακοί άνθρωποι φοβούνται περισσότερο ένα ή δέκα άτομα; (Δέκα άτομα.) Επομένως, αν ορθώσουν το ανάστημά τους είκοσι, τριάντα ή πενήντα άτομα ενάντια στους κακούς, ποιος θα νικήσει τελικά; (Οι αδελφοί και οι αδελφές.) Στο τέλος, θα νικήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές. Αυτό δεν καθιστά πολύ πιο εύκολη την αποπομπή των κακών ανθρώπων; Όσο περισσότεροι, τόσο πιο πολύ δύναμη έχουν· πρέπει όλοι σας να καταλάβετε ξεκάθαρα αυτήν την απλή ιδέα. Δεν είναι, λοιπόν, αποκλειστική ευθύνη ενός συγκεκριμένου επικεφαλής ή εργάτη να διακρίνει και να αποπέμπει τους κακούς ανθρώπους, αλλά είναι συλλογική ευθύνη όλων όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού μέσα στην εκκλησία. Με τις προσπάθειες των επικεφαλής και των εργατών, σε συνδυασμό με τη συνεργασία του εκλεκτού λαού του Θεού για την αποπομπή των κακών ανθρώπων, όλοι μπορούν να ευχαριστηθούν καλές στιγμές. Αν δεν αποπεμφθούν οι κακοί άνθρωποι και παραμείνουν στην εκκλησία με την ελπίδα να μετανοήσουν, αλλά μετά από έξι μήνες ή έναν χρόνο δεν έχει παρατηρηθεί καμία βελτίωση και συνεχίζουν να προκαλούν ανυπόφορη αναστάτωση στον εκλεκτό λαό του Θεού, αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν δείχνει κανείς έλεος στους κακούς. Το να αφήνει κανείς τους κακούς ανθρώπους να φέρονται σαν τύραννοι και να έχουν υπό τον έλεγχό τους την εκκλησία είναι σαν να παραδίνεται ο ίδιος στους κακούς, αλλά και σαν να παραδίδει τους αδελφούς και τις αδελφές στα χέρια τους, αφήνοντάς τους να έχουν άνετα υπό τον έλεγχό τους και να βλάπτουν βάναυσα τον εκλεκτό λαό του Θεού. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς την αλήθεια και να φτάσει σ’ αυτήν μέσα σ’ ένα περιβάλλον όπου την εξουσία την έχουν οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι; (Όχι.) Ο χρόνος είναι πολύτιμος. Αν αποπεμφθούν οι κακοί άνθρωποι το ταχύτερο δυνατό, μπορείς να αποκαταστήσεις τη γαλήνη και να απολαύσεις την ορθή εκκλησιαστική ζωή το ταχύτερο δυνατό, καθώς και να κατανοήσεις μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας. Αν δεν αποπέμψεις τους κακούς ανθρώπους, αυτοί θα προκαλέσουν αναστάτωση και καταστροφές στους ανθρώπους σαν λυσσασμένα σκυλιά, θα λένε και θα κάνουν ό,τι θέλουν. Κάτι τέτοιο δεν σου αφήνει χρόνο για να φτάσεις στην αλήθεια, πράγμα που σημαίνει ότι οι κακοί άνθρωποι έχουν υπό τον έλεγχό τους τον χρόνο σου και την εκτέλεση των καθηκόντων σου. Είναι καλό ή κακό αυτό; (Κακό.) Στη θεωρία, όλοι ξέρουν ότι είναι κακό, αλλά όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με κακούς ανθρώπους που αναστατώνουν την εκκλησία, παύουν να σκέφτονται έτσι και επικεντρώνονται μόνο στο να μην τους παγιδέψουν ή να μην τους βλάψουν σοβαρά οι κακοί άνθρωποι. Αν όλος ο εκλεκτός λαός του Θεού που βρίσκεται σε μια εκκλησία φοβάται έτσι τους κακούς ανθρώπους, η εκκλησία θα πέσει εύκολα στον έλεγχο των κακών ανθρώπων και των αντίχριστων, και ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πέσει κι αυτός στον έλεγχό τους. Θα είναι δυνατόν τότε να τους σώσει ο Θεός; Δεν το ξέρουμε αυτό. Αν μια εκκλησία δεν έχει δύο-τρεις ανθρώπους που να καταλαβαίνουν την αλήθεια και να καταθέτουν μαρτυρία στον Θεό και να Τον υπηρετούν με σύμπνοια, τότε αυτή η εκκλησία δεν έχει καμία ελπίδα, κι αυτή η κατάσταση είναι τραγική.

Η ροπή προς την εκδίκηση αποτελεί εκδήλωση κακής διαγωγής και είναι μία από τις συμπεριφορές και εκδηλώσεις που προκαλεί μια φαύλη διάθεση. Τέτοια άτομα, όταν εμφανίζουν αυτήν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά, πρέπει να χαρακτηρίζονται ως κακοί άνθρωποι. Ασφαλώς, ορισμένοι άνθρωποι, λόγω του ότι ήταν μικροπρεπείς, δεν είχαν διορατικότητα ή ήταν νέοι πιστοί και δεν καταλάβαιναν την αλήθεια, ψείριζαν τα πάντα στις διαφορές τους με τους άλλους, έτρεφαν μίσος απέναντι σ’ εκείνους που δεν τους ευνοούσαν ή που τους είχαν βλάψει, ή είχαν χρησιμοποιήσει μια φορά κάποια μέσα για να πάρουν εκδίκηση απέναντι σε κάποιους ανθρώπους. Ωστόσο, μόλις ακούσουν ότι αυτοί που έχουν ροπή προς την εκδίκηση είναι κακοί άνθρωποι και πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία, αλλάζουν σκεπτικό, μεταστρέφονται κρυφά μέσα τους και αρχίζουν να συμπεριφέρονται με μέτρο και αυτοσυγκράτηση. Για πείτε Μου, οι άνθρωποι αυτοί θεωρείται ότι ανήκουν στους κακούς; (Όχι.) Από πού φαίνεται αυτό; (Από την ικανότητά τους να μεταστραφούν.) Τι μαρτυρά η ικανότητά τους να μεταστραφούν; Μαρτυρά ότι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια· αυτό το φαινόμενο είναι καλό. Για ποιον λόγο λέμε ότι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια; Επειδή, μόλις ακούσουν την αλήθεια ως προς αυτό το ζήτημα και συνειδητοποιήσουν ότι η εκδίκηση είναι εκδήλωση των κακών ανθρώπων, κάνουν αυτοκριτική σχετικά με τη δική τους διεφθαρμένη κατάσταση, παραδέχονται τη διεφθαρμένη ουσία τους και, κατόπιν, μετανοούν ενώπιον του Θεού, ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και παρουσιάζουν συγκρατημένη συμπεριφορά. Αυτή είναι μια εκδήλωση κάποιου που αποδέχεται την αλήθεια. Οι κακοί άνθρωποι στους οποίους αναφερόμαστε εδώ δεν αποδέχονται την αλήθεια. Όσο ξεκάθαρα κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν την αποδέχονται· συνεχίζουν στο πείσμα τους, και αρνούνται να ακούσουν κανέναν. Ακόμα κι αν τους προειδοποιήσεις λέγοντας: «Οι πράξεις σου θα σε οδηγήσουν στην αποπομπή», αυτοί δεν νοιάζονται και συνεχίζουν τα ίδια, δεν μπορεί κανείς να τους αλλάξει. Όταν τους εκθέτεις, δεν παραδέχονται τα σφάλματά τους. Όταν τους λες ότι είναι άνθρωποι με ροπή προς την εκδίκηση, ότι είναι κακοί και ότι πρέπει να αποπεμφθούν, ούτε τότε δεν σταματούν τις κακές τους πράξεις και σε καμία περίπτωση δεν μεταστρέφονται. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που αποστρέφονται την αλήθεια. Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Όπως κι αν χαρακτηριστεί η διάθεση-ουσία τους, όπως κι αν εκτεθούν οι κακές τους πράξεις και όπως κι αν αντιμετωπιστούν, παραμένουν ασυγκίνητοι, δεν σκύβουν καθόλου το κεφάλι και δεν παραδέχονται τα λάθη τους, και φυσικά δεν το αφήνουν να περάσει. Είναι, λοιπόν, ανίκανοι να μεταστραφούν. Ποια είναι η ουσία της ανικανότητας να μεταστραφούν; Είναι η άρνηση να αποδεχτούν την αλήθεια. Αν μπορούσαν να αποδεχτούν έστω και μια μόνο ορθή δήλωση ή μια μόνο πτυχή της αλήθειας, δεν θα συνέχιζαν να ακολουθούν το λάθος μονοπάτι χωρίς να γυρίζουν πίσω. Θα ανέστρεφαν την πορεία τους, θα παραδέχονταν τα λάθη τους και, ως έναν βαθμό, θα ξεχνούσαν εκείνο στο οποίο επέμεναν μέχρι πρότινος. Επειδή είναι κακοί άνθρωποι, επειδή είναι κακά άτομα με φαύλη διάθεση, από τη στιγμή που θα προκύψει από μια τέτοια διάθεση η εκδικητική τους συμπεριφορά, όχι μόνο αρνούνται να αποδεχτούν αυτά που αποκαλύπτουν τα λόγια του Θεού, το κλάδεμα ή τους χαρακτηρισμούς αυτούς, αλλά αντίθετα επιμένουν στο δικό τους μέχρι τέλους. Δεν έχουν σκοπό να αποδεχτούν τον χαρακτηρισμό ούτε την έκθεση, ούτε σκοπεύουν να παραδεχτούν τη διαφθορά τους. Εννοείται πως, χωρίς να παραδεχτούν τη διαφθορά τους, δεν σκοπεύουν ούτε να εγκαταλείψουν τη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους που αποσκοπούν στην εκδίκηση ούτε τις αρχές της διαγωγής τους. Είναι πέρα για πέρα κακοί. Τέτοιοι κακοί άνθρωποι δεν είναι διάβολοι; (Ναι.) Είναι διάβολοι που διακατέχονται απόλυτα από την ουσία του Σατανά. Δεν μπορείς να τους αλλάξεις. Γιατί δεν γίνεται να αλλάξουν; Ο κύριος λόγος είναι ότι αρνούνται κατηγορηματικά να αποδεχτούν την αλήθεια. Απορρίπτουν ακόμα και την παραμικρή αλήθεια, την οποιαδήποτε σωστή δήλωση, την οποιαδήποτε θετική λέξη ή το παραμικρό θετικό πράγμα. Ακόμα κι αν ισχυρίζονται πως αναγνωρίζουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι είναι θετικά πράγματα, στην καρδιά τους δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια ούτε σκοπεύουν να κάνουν πράξη και να βιώσουν τα λόγια του Θεού προκειμένου να αλλάξουν τους τρόπους που φέρονται και ενεργούν. Μερικές φορές, μπορεί να παραδέχονται στα λόγια ότι οι ενέργειές τους βασίζονται αποκλειστικά στη φιλοσοφία του Σατανά, αλλά παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να μην αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Όποιος συναναστρέφεται μαζί τους σχετικά με την αλήθεια εισπράττει την ακραία απέχθειά τους, ακόμα και το μίσος και την κριτική τους, ενώ όποιος τους εκθέτει και τους διακρίνει αποτελεί στόχο του μίσους και της εκδικητικότητάς τους, όποιος κι αν είναι αυτός. Ούτε τους ίδιους τους γονείς τους δεν λυπούνται. Δεν είναι αδύνατον να λυτρωθούν; (Ναι.) Είναι αδύνατον να λυτρωθούν. Είναι κρίμα να αποπεμφθούν; (Όχι.) Τέτοιου είδους άτομα πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται. Ουσιαστικά, αυτές ήταν όλες οι εκδηλώσεις των ατόμων που έχουν ροπή προς την εκδίκηση· αυτά είναι τα χαρακτηριστικά τους, οι διαθέσεις τους, οι τρόποι και οι μέθοδοι με τους οποίους ενεργούν και η συλλογιστική τους, καθώς και η στάση τους απέναντι στην αλήθεια. Αυτά είναι πάνω-κάτω. Έχουμε ήδη συζητήσει για τον αντίκτυπο που έχουν στην εκκλησία, στους αδελφούς και τις αδελφές, οπότε δεν υπάρχει λόγος να συναναστραφούμε πάλι πάνω σ’ αυτό. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή σχετικά με τις εκδηλώσεις του τέταρτου είδους ανθρώπων, δηλαδή αυτών που έχουν ροπή προς την εκδίκηση.