Σημείο δέκατο τέταρτο: Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους (Μέρος τέταρτο)

Τα πρότυπα και οι βάσεις για τη διάκριση των διαφόρων ειδών κακών ανθρώπων

Σήμερα, θα συνεχίσουμε με τη συναναστροφή πάνω στη δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών: «Να διακρίνουν και να αποπέμπουν ή να αποβάλουν άμεσα κάθε είδους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους». Τις προηγούμενες φορές, είχαμε συναναστραφεί σχετικά με τις διάφορες πτυχές που πρέπει να διακρίνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, αλλά και σχετικά με τις σημαντικές αλήθειες που πρέπει να καταλαβαίνουν όταν κάνουν το συγκεκριμένο έργο· με άλλα λόγια, είχαμε συναναστραφεί σχετικά με το πώς να διακρίνουν κάθε λογής κακούς ανθρώπους. Και πώς ορίζονται οι κάθε λογής κακοί άνθρωποι; Είναι αυτοί που παρεισφρέουν στον οίκο του Θεού με την πρόφαση ότι πιστεύουν στον Θεό, όμως δεν αποδέχονται την αλήθεια και επίσης αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας· όλοι αυτοί υπάγονται στην κατηγορία των κακών ανθρώπων. Αυτά είναι τα άτομα που πρέπει να αποπέμψει ή να αποβάλει η εκκλησία, τα άτομα δηλαδή που δεν επιτρέπεται να βρίσκονται μέσα στην εκκλησία. Έχουμε τρία βασικά κριτήρια για τη διαφοροποίηση και την ανάλυση των κάθε λογής κακών ανθρώπων. Ποια είναι τα τρία αυτά κριτήρια; Το πρώτο είναι ο σκοπός για τον οποίο πιστεύει κανείς στον Θεό. Το δεύτερο είναι η ανθρώπινη φύση του καθενός· αναλύουμε δηλαδή την ανθρώπινη φύση του ατόμου για να διακρίνουμε και να διαπιστώσουμε ξεκάθαρα αν είναι ένας απ’ αυτούς που πρέπει να αποπέμψει η εκκλησία. Και το τρίτο κριτήριο ποιο είναι; (Η στάση που τηρεί κανείς απέναντι στα καθήκοντά του.) Η στάση του ατόμου απέναντι στα καθήκοντά του είναι το τρίτο κριτήριο. Για το πρώτο κριτήριο έχει γίνει ήδη συναναστροφή. Όσο για το δεύτερο κριτήριο, την ανθρώπινη φύση, έχει γίνει συναναστροφή πάνω σε δύο σημεία. Το πρώτο ποιο ήταν; (Ότι λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα.) Και το δεύτερο; (Ότι λατρεύουν να εκμεταλλεύονται.) Ίσως το περιεχόμενο αυτών των δύο σημείων να μη δείχνει επαρκές για να θεωρηθούν εκδηλώσεις κακών ανθρώπων· με βάση, όμως, τις εκδηλώσεις για τις οποίες έχω κάνει αναλυτική συναναστροφή στο παρελθόν, αυτά τα δύο είδη ανθρώπων πιστεύουν εδώ και χρόνια στον Θεό χωρίς να έχουν μετανοήσει αληθινά. Οι διάφορες εκδηλώσεις τους έχουν προκαλέσει ήδη αναστάτωση και καταστροφή στην εκκλησιαστική ζωή, στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και στις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού. Με βάση τις εκδηλώσεις τους και τη φύση-ουσία τους, αυτά τα δύο είδη ανθρώπων υπάγονται στην κατηγορία των κακών ανθρώπων. Οι επικεφαλής της εκκλησίας και ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να τους διακρίνουν και να τους χαρακτηρίζουν, και να τους αποπέμπουν έγκαιρα. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Είναι απόλυτα σωστό. Η συμπεριφορά αυτών των δύο κατηγοριών ανθρώπων στην εκκλησία έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις· δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για την αλήθεια ούτε υποτάσσονται καθόλου στο έργο του Θεού. Ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, τα όσα βιώνουν δεν δείχνουν να τους ξεχωρίζουν καθόλου απ’ τους άπιστους. Πολλές φορές, λένε ψέματα και εξαπατούν τους άλλους, κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και χωρίς το ελάχιστο αίσθημα ευθύνης, ενώ παρά τις επανειλημμένες υποδείξεις, δεν αλλάζουν. Όχι μόνο επηρεάζουν την εκκλησιαστική ζωή, αλλά και αναστατώνουν σοβαρά το έργο της εκκλησίας. Ανήκουν, το δίχως άλλο, σ’ εκείνους που πρέπει να αποπέμψει ή να αποβάλει η εκκλησία, είναι δε απόλυτα σωστό να χαρακτηριστούν ως κακοί άνθρωποι και να συμπεριληφθούν στις τάξεις των ανθρώπων αυτού του είδους —δεν είναι καθόλου υπερβολή. Όσον αφορά το πρώτο είδος, εκείνους που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα, το πρόβλημά τους δεν είναι απλώς ότι λένε πράγματα που δεν είναι και πολύ ενδεδειγμένα ή ότι υπάρχουν εμπόδια στην επικοινωνία τους με τους άλλους κ.λπ. Αντίθετα, υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή τους. Σε πιο βαθύ επίπεδο, το πρόβλημα της διάθεσής τους συνιστά πρόβλημα της φύση-ουσίας τους. Σε πιο επιφανειακό επίπεδο, το πρόβλημα βρίσκεται στην ανθρώπινη φύση τους· με άλλα λόγια, η ανθρώπινη φύση τους είναι τελείως ελεεινή και ποταπή, με αποτέλεσμα να μην μπορούν με τίποτα να αλληλεπιδράσουν κανονικά με τους άλλους. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι δεν έχουν θετικές εκδηλώσεις, όπως να προσφέρουν, να βοηθούν ή να αγαπούν τους άλλους, αλλά και ότι το μόνο που πετυχαίνουν οι πράξεις και οι συμπεριφορές τους είναι να αναστατώνουν, να καταστρέφουν και να ισοπεδώνουν. Αν κάποιοι άνθρωποι παραποιούν συστηματικά τα γεγονότα και τα ψέματα, κι αν το κάνουν συνέχεια αυτό, είτε φανερά είτε κρυφά, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολύ αρνητικές επιπτώσεις στο έργο της εκκλησίας, στους αδελφούς και στις αδελφές, τότε βρίσκονται ανάμεσα σ’ αυτούς που πρέπει να αποπέμψει η εκκλησία. Το άλλο είδος είναι όσοι λατρεύουν να εκμεταλλεύονται. Ασχέτως της κατάστασης, επιζητούν πάντοτε να αποκτήσουν κάποιο πλεονέκτημα, κοιτάζοντας πάντοτε το συμφέρον τους. Δεν επικεντρώνονται στο να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα ούτε στο να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους ή να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Κι ακόμα περισσότερο, δεν επικεντρώνονται στο να αλληλεπιδρούν κανονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές, να στηρίζονται στα προτερήματα των άλλων για να καλύψουν τις αδυναμίες τους και στο να χτίσουν κανονικές σχέσεις ή να ζήσουν κανονική εκκλησιαστική ζωή. Δεν επικεντρώνονται σε τίποτα από όλα αυτά —έρχονται στην εκκλησία και μπαίνουν ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές απλώς για να εκμεταλλευτούν. Όσο εκείνοι βρίσκονται στην εκκλησία και όσο οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν επαφές μαζί τους, οι τελευταίοι θα νιώθουν μέσα τους δυσαρέσκεια. Οι αδελφοί και οι αδελφές όχι μόνο νιώθουν απέχθεια για τις πράξεις και τις συμπεριφορές τους, αλλά το κυριότερο είναι ότι πολλές φορές νιώθουν να υπάρχει σοβαρή παρέμβαση και σοβαρός περιορισμός στην καρδιά τους. Τι σημαίνει «σοβαρός»; Σημαίνει ότι κάποιοι άνθρωποι, σε πραγματικές συνθήκες ζωής, όταν παρενοχλούνται από δύσπιστους ή κακούς ανθρώπους, περιορίζονται από τα αισθήματά τους και δεν μπορούν να ξεφύγουν, ενώ άλλοι, μολονότι δεν τους αρέσει αυτό, δεν τολμάνε να πουν κουβέντα, παρά νιώθουν διαρκώς περιορισμένοι μέσα τους και δεν έχουν γαλήνη. Μήπως αυτό δεν συνιστά σοβαρή αναστάτωση για τους αδελφούς και τις αδελφές; (Ναι.) Γι’ αυτό, ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να διακρίνει αυτά τα δύο είδη ανθρώπων· όλοι όσοι κατατάσσονται στην κατηγορία των κακών ανθρώπων ανήκουν σ’ αυτούς που πρέπει να αποπέμψει η εκκλησία. Έγινε στην προηγούμενη συνάθροιση συναναστροφή σχετικά με τις αρχές που αφορούν τον χειρισμό τέτοιων ανθρώπων, γι’ αυτό και δεν θα ξανακάνουμε τώρα λεπτομερή συναναστροφή πάνω σ’ αυτές. Συμπερασματικά, τα δύο είδη ανθρώπων σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε παραπάνω έχουν προκαλέσει αναστάτωση όχι μόνο στην εκκλησιαστική ζωή των αδελφών, αλλά και στη σωστή εκτέλεση των καθηκόντων τους. Οι συμπεριφορές κάποιων απ’ αυτούς είναι πιθανό μέχρι και να μπερδέψουν κάποιους νέους πιστούς που δεν έχουν θεμέλια. Με βάση, λοιπόν, τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία λειτουργούν, αλλά και τις διάφορες εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης τους και τις αρνητικές συνέπειες που προκαλούν αυτές οι εκδηλώσεις, αυτά τα δύο είδη ανθρώπων ανήκουν σ’ εκείνους που πρέπει να αποπέμπονται, και δεν είναι καθόλου υπερβολικό να κατατάσσονται στις τάξεις των κακών ανθρώπων. Οι συμπεριφορές των ανθρώπων που λατρεύουν να παραποιούν τα γεγονότα και τα ψέματα κι εκείνων που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται μπορεί να μη φαίνονται τόσο εξωφρενικά άξεστες ή κακόβουλες όσο εκείνες των κακών ανθρώπων, όπως τις ορίζουν οι ανθρώπινες αντιλήψεις, δηλαδή δεν έχουν τέτοιες προφανείς εκδηλώσεις. Ωστόσο, οι αρνητικές συνέπειες των συμπεριφορών τους και της ανθρώπινης φύσης τους επιβάλλουν την αποπομπή τους από την εκκλησία. Αυτές ήταν οι εκδηλώσεις των δύο ειδών ανθρώπων και οι αρχές για τη διαχείρισή τους για τις οποίες έγινε συναναστροφή την προηγούμενη φορά.

II. Με βάση την ανθρώπινη φύση

Γ. Είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας σχετικά με τις εκδηλώσεις διάφορων άλλων ειδών ανθρώπων όσον αφορά την ανθρώπινη φύση τους, ξεκινώντας από το τρίτο είδος. Ποιο είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης αυτών των ανθρώπων; Είναι η ακολασία και η έλλειψη αυτοσυγκράτησης. Την ακολασία και την έλλειψη αυτοσυγκράτησης μπορεί κανείς να την καταλάβει πολύ εύκολα από κυριολεκτική άποψη. Σημαίνει ότι φαίνεται ανάρμοστη η συμπεριφορά, το φέρσιμο και η ομιλία αυτών των ανθρώπων· δεν είναι αξιοπρεπείς και κόσμιοι. Η παραπάνω αποτελεί μια βασική κατανόηση των εκδηλώσεων των ανθρώπων αυτού του είδους. Στην εκκλησία, οι απόψεις κάποιων ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό και οι τρόποι με τους οποίους επιδιώκουν είναι αναπόφευκτο να παρουσιάζουν αποκλίσεις ή λάθη. Η ομιλία και η όψη αυτών των ανθρώπων δεν διακρίνονται από καμία ευλάβεια, οι εκδηλώσεις τους στη ζωή και η ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους δεν έχουν καμία σχέση με την ευπρέπεια των αγίων, ενώ δεν έχουν σε καμία περίπτωση θεοφοβούμενη καρδιά. Γενικά, η ομιλία, η συμπεριφορά και το φέρσιμό τους μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως ακόλαστες και ασυγκράτητες. Ασφαλώς, υπάρχει πλήθος συγκεκριμένων εκδηλώσεων, τις οποίες όλοι μπορούν να δουν και να διακρίνουν εύκολα. Αυτοί οι άνθρωποι μοιάζουν με τους δύσπιστους και τους άπιστους· πιο συγκεκριμένα, η συμπεριφορά τους είναι ιδιαίτερα ακόλαστη. Στις συναθροίσεις, ντύνονται και χτενίζονται πολύ πρόχειρα. Κάποιοι δεν φροντίζουν καν να φτιαχτούν πριν φύγουν από το σπίτι τους, κι έρχονται στις συναθροίσεις απεριποίητοι, με αχτένιστα μαλλιά και άπλυτο πρόσωπο. Κάποιοι στις συναθροίσεις ντύνονται πρόχειρα, φοράνε φθαρμένες παντόφλες ή ακόμα και πυτζάμες. Άλλοι ζουν ακατάστατα, δεν προσέχουν καθόλου την προσωπική τους υγιεινή και δεν τους νοιάζει αν φορούν βρόμικα ρούχα στις συναθροίσεις. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις συναθροίσεις υπερβολικά χαλαρά, λες και πετάγονται στο σπίτι ενός γείτονα· δεν τις παίρνουν καθόλου στα σοβαρά. Στη διάρκεια των συναθροίσεων, επίσης, μιλάνε και φέρονται ασυγκράτητα. Μιλάνε δυνατά χωρίς κανέναν δισταγμό, και μάλιστα ενθουσιάζονται και κάνουν έξαλλες χειρονομίες όταν χαίρονται, και δείχνουν μεγάλη ασυδοσία. Όσοι και να είναι οι παρευρισκόμενοι, εκείνοι γελάνε, κάνουν αστεία και υπερβολικές χειρονομίες, κάθονται με τα πόδια σταυρωμένα και φέρονται λες και είναι ανώτεροι από όλους τους άλλους. Είναι πολύ επιδειξιομανείς, μέχρι και υπερόπτες, και δεν κοιτάζουν ποτέ κανέναν στα μάτια όταν του μιλάνε· το βλέμμα τους, αντιθέτως, πλανάται τριγύρω. Δεν είναι ακολασία αυτό; (Ναι.) Είναι μεγάλη ασυδοσία και δεν δείχνει την παραμικρή αυτοσυγκράτηση. Φυσικά, οι άπιστοι μπορεί να αποδίδουν την ομιλία και την όψη τέτοιου είδους ατόμων στην απουσία καλής ανατροφής, αλλά εμείς το καταλαβαίνουμε διαφορετικά. Δεν είναι μόνο ζήτημα κακής ανατροφής. Είναι ενήλικες και πρέπει να γνωρίζουν ξεκάθαρα τους σωστούς και ενδεδειγμένους τρόπους ομιλίας, συμπεριφοράς και αλληλεπίδρασης με τους άλλους. Ειδικότερα, πρέπει να ξέρουν πώς να τα κάνουν αυτά με τρόπο που ταιριάζει με την ευπρέπεια των αγίων, με τρόπο εποικοδομητικό για τους αδελφούς και τις αδελφές, και με τρόπο που αντιστοιχεί στην κανονική ανθρώπινη φύση, χωρίς να χρειάζεται να τους το πει κανείς. Κυρίως όταν ζει κάποιος εκκλησιαστική ζωή, ενώπιον των αδελφών, ναι μεν δεν χρειάζεται να προσποιείται, αλλά πρέπει να δείχνει αυτοσυγκράτηση. Επομένως, ποιο είναι το κριτήριο και το υποχρεωτικό πρότυπο αυτής της αυτοσυγκράτησης; Είναι να συμμορφώνεται κανείς με την ευπρέπεια των αγίων. Πρέπει να έχει κανείς αξιοπρεπές και κόσμιο ντύσιμο και εμφάνιση, και να αποφεύγει τα εκκεντρικά ρούχα. Ενώπιον του Θεού, πρέπει κανείς να είναι ευλαβής και να μην κάνει υπερβολικές χειρονομίες. Ασφαλώς, πρέπει και μπροστά στους άλλους ανθρώπους να χαρακτηρίζεται από ευλάβεια και ανθρώπινη ομοιότητα, έτσι ώστε να παρουσιάζεται με τρόπο κατάλληλο, ωφέλιμο και εποικοδομητικό για τους άλλους. Αυτό ικανοποιεί τον Θεό. Οι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι δεν φροντίζουν καθόλου να βιώνουν τις πιο στοιχειώδεις πτυχές της ανθρώπινης φύσης, ενώ ένας καθοριστικός λόγος της αδιαφορίας τους είναι το ότι αγνοούν παντελώς πώς να είναι ευλαβείς ή πώς να γίνουν άνθρωποι με ακεραιότητα και αξιοπρέπεια και να εμπνέουν σεβασμό· απλούστατα, δεν τα καταλαβαίνουν όλα αυτά. Επομένως, παρά τις επαναλαμβανόμενες προϋποθέσεις και απαιτήσεις που θέτει η εκκλησία ως προς το να ντύνεται κανείς στις συναθροίσεις κομψά, αξιοπρεπώς και κόσμια, χωρίς να φοράει εκκεντρικά ρούχα, εκείνοι συνεχίζουν να μην παίρνουν στα σοβαρά αυτούς τους κανόνες και πολλές φορές έρχονται με παντόφλες, απεριποίητοι ή ακόμα και με τις πιτζάμες τους. Αυτή είναι μια από τις εκδηλώσεις των ακόλαστων και ασυγκράτητων ανθρώπων.

Τα ακόλαστα και ασυγκράτητα άτομα εκδηλώνουν και μία ακόμα συμπεριφορά, δηλαδή ντύνονται μοντέρνα και βάφονται έντονα και προκλητικά στις συναθροίσεις. Αρχίζουν να καλλωπίζονται και να στολίζονται δύο μέρες πριν από κάθε συνάθροιση, σκέφτονται πώς να βαφτούν, τι κοσμήματα να φορέσουν, τι χτένισμα να κάνουν, τι ρούχα να βάλουν, τι τσάντα να πάρουν μαζί και τι παπούτσια να φορέσουν. Κάποιες γυναίκες μάλιστα βάζουν προκλητικό κραγιόν, σκιά στα μάτια και μακιγιάζ στη μύτη, και στις πιο ακραίες περιπτώσεις, κάποιες ντύνονται και καλλωπίζονται με υπερβολικά σαγηνευτικό στιλ, αφήνοντας ακάλυπτους τους ώμους και την πλάτη τους, φορώντας εκκεντρικά ρούχα. Στις συναθροίσεις, δεν ακούνε με προσοχή τη συναναστροφή των αδελφών ούτε προσεύχονται· και φυσικά, δεν συμμετέχουν στη συναναστροφή ούτε μιλάνε για την προσωπική τους κατανόηση και τις βιωματικές τους μαρτυρίες. Αντίθετα, συγκρίνουν τον εαυτό τους με όλους τους άλλους, τις απασχολεί ποια έχει ντυθεί καλύτερα ή χειρότερα απ’ αυτές, ποια φοράει πολύ μοντέρνα επώνυμα ρούχα, ποια φοράει φτηνά ρούχα από τη λαϊκή, πόσο στοιχίζει το βραχιόλι κάποιας, και ούτω καθεξής. Μόνο σ’ αυτά τα ζητήματα επικεντρώνονται, ενώ μάλιστα πολλές φορές κάνουν φανερά τέτοια σχόλια. Φαίνεται ξεκάθαρα από το ντύσιμο, καθώς και από την ομιλία, τη συμπεριφορά και το φέρσιμό τους, ότι συμμετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή και αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές όχι με στόχο να καταλάβουν την αλήθεια, πόσο μάλλον με στόχο να επιδιώξουν τη ζωή-είσοδο ώστε να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους. Κάθε άλλο, την ώρα των συναθροίσεων τη χρησιμοποιούν για να κάνουν επίδειξη ότι απολαμβάνουν τα λεφτά και την υλική ζωή. Κάποιες έρχονται στους χώρους των συναθροίσεων ντυμένες με επώνυμα ρούχα για να κάνουν επίδειξη, ενδίδουν ολοκληρωτικά στις επιθυμίες τους όσον αφορά τη μόδα και τις κοινωνικές τάσεις μεταξύ των αδελφών, δελεάζουν τους άλλους να επιδιώξουν αυτές τις τάσεις και τους κάνουν να τους ζηλεύουν και να τους θαυμάζουν. Παρατηρούν μεν ότι κάποιοι αδελφοί και αδελφές τούς ρίχνουν βλέμματα απέχθειας και τηρούν ανάλογη στάση απέναντί τους, όμως εξακολουθούν να τους απαξιώνουν, συνεχίζουν να τα κάνουν όλα με τον δικό τους τρόπο, να φοράνε ψηλά τακούνια και να κρατούν επώνυμες τσάντες. Κάποιες μάλιστα προσπαθούν να παραστήσουν τις εύπορες και πλούσιες, και φορούν στις συναθροίσεις φθηνά αρώματα, με αποτέλεσμα, μόλις μπουν στο δωμάτιο, να ανακατεύονται οι οσμές του αρώματος, του ρουζ και του ελαίου για τα μαλλιά και να δημιουργούν μια έντονη και δυσάρεστη μυρωδιά. Πολλοί άλλοι από τους παρευρισκόμενους στις συναθροίσεις αγανακτούν, αλλά δεν τολμούν να μιλήσουν, καθώς αηδιάζουν μπροστά στη θέα αυτών των ατόμων, κι εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό μένουν μακριά τους. Είτε ντύνονται και καλλωπίζονται με στιλ επιτηδευμένο είτε με στιλ πιο καθημερινό, το χαρακτηριστικό γνώρισμα τέτοιων ατόμων είναι η ιδιαιτέρως ελεύθερη και απείθαρχη ομιλία, συμπεριφορά, φέρσιμο και τρόπος ζωής, όχι μόνο στις συναθροίσεις, αλλά και στις καθημερινές τους αλληλεπιδράσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές ή στην καθημερινή τους ζωή. Για την ακρίβεια, είναι τελείως ασύδοτα άτομα, δεν υπόκεινται ούτε στον παραμικρό περιορισμό. Δεν παρατηρούνται σταθερά μοτίβα στην καθημερινότητά τους· λένε ό,τι θέλουν, φέρονται απερίσκεπτα και ετσιθελικά, δεν μιλάνε ποτέ για τις προσωπικές τους εμπειρίες, σπανίως μοιράζονται τι έχουν κατανοήσει από τα λόγια του Θεού και δεν μιλάνε σχεδόν ποτέ για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όταν κάνουν τα καθήκοντά τους. Ποια είναι τα μοναδικά θέματα για τα οποία συζητούν; Οι κοινωνικές τάσεις, η μόδα, το καλό φαγητό, η προσωπική ζωή των διασήμων στην κοινωνία, ακόμα και των σταρ, αλλά και περίεργες ιστορίες και περιστατικά από την κοινωνία. Μέσα απ’ αυτές τις φυσικές αποκαλύψεις αυτών των ανθρώπων, μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι η πίστη τους στον Θεό αποσκοπεί μόνο και μόνο στο να τα κουτσοκαταφέρουν στη ζωή τους. Η ζωή τους επικεντρώνεται αποκλειστικά στο να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν, κι όχι σε θέματα όπως να ζουν εκκλησιαστική ζωή, να κάνουν το καθήκον τους ή να επιδιώκουν την αλήθεια. Με τον όρο «ακόλαστος και ασυγκράτητος» εννοούμε ότι ο τρόπος ζωής αυτών των ατόμων, αυτά που βιώνουν στην ανθρώπινη φύση τους, αλλά και οι τρόποι με τους οποίους χειρίζονται τα πράγματα, φέρονται στους άλλους και αλληλεπιδρούν με τους άλλους, όλα αυτά είναι ακόλαστα και ασυγκράτητα. Μιμούνται συχνά δημοφιλείς εκφράσεις της κοινωνίας. Θέλουν-δεν θέλουν οι αδελφοί και οι αδελφές να τους ακούσουν, τους καταλαβαίνουν-δεν τους καταλαβαίνουν, τα άτομα αυτά απλώς συνεχίζουν να μιλάνε. Μάλιστα, πολλές φορές μιμούνται τις εκφράσεις κάποιων διάσημων προσωπικοτήτων από την κοινωνία και σταρ της μουσικής και του κινηματογράφου. Όσο για το θετικό λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται συχνά στον οίκο του Θεού και μεταξύ των αδελφών, αυτό δεν το κοιτάνε ποτέ· ποτέ δεν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια στην καθημερινότητά τους. Εκείνο που θεοποιούν είναι οι κοσμικές τάσεις. Θεοποιούν και μιμούνται διάφορες διάσημες προσωπικότητες και σταρ. Για παράδειγμα, υιοθετούν ταχύτατα δημοφιλείς όρους και φράσεις του διαδικτύου και τους χρησιμοποιούν στη ζωή τους και στις κουβέντες με τους αδελφούς και τις αδελφές. Ασφαλώς, αυτοί οι όροι δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση κάτι το θετικό ή το εποικοδομητικό· όλοι τους είναι αρνητικοί, δεν έχουν καμία αξία, πόσο μάλλον έχουν κάποιο νόημα για εκείνους που πιστεύουν στον Θεό. Είναι δημοφιλείς εκφράσεις που δημιούργησε η διεφθαρμένη και κακή ανθρωπότητα, οι οποίες αντιπροσωπεύουν πλήρως τις σκέψεις και τις απόψεις των δυνάμεων του κακού. Τέτοιου είδους λόγια συχνά τα προσέχουν, τα αποδέχονται και τα χρησιμοποιούν εκείνοι οι δύσπιστοι που βρίσκονται στην εκκλησία και είναι λάτρεις των κακών τάσεων. Κλείνουν τελείως τ’ αυτιά στην πνευματική ορολογία και στο λεξιλόγιο του οίκου του Θεού, δεν τα ακούνε ούτε τα μαθαίνουν σοβαρά. Αντίθετα, υιοθετούν και χρησιμοποιούν γρήγορα τα αρνητικά πράγματα του κόσμου των απίστων και όλα εκείνα που προσέχουν οι άθλιοι άνθρωποι. Επομένως, τα άτομα αυτά, είτε κριθούν από την εξωτερική τους ενδυμασία, την ομιλία και την όψη τους είτε από τις διάφορες σκέψεις και οπτικές τους ή τη στάση τους απέναντι στα όσα αποκαλύπτουν, ξεχωρίζουν ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές ως τελείως διαφορετικοί. Τι σημαίνει ότι είναι διαφορετικοί; Σημαίνει ότι η ομιλία, η συμπεριφορά και η όψη τους μοιάζουν με εκείνες των απίστων, και δεν παρουσιάζουν καμία απολύτως αλλαγή. Απλούστατα, είναι δύσπιστοι. Για παράδειγμα, κάποια άτομα ψέλνουν δύο ύμνους στη σκηνή του οίκου του Θεού και κερδίζουν την εκτίμηση όλων. Έτσι, αρχίζουν να βλέπουν τον εαυτό τους ως σταρ ή ως κάτι σπουδαίο, απαιτούν πάντα να βάφονται έντονα για τις παραστάσεις, επιμένουν να χτενίζονται με το στιλ κάποιας διασημότητας και βάφουν τα μαλλιά τους σε περίεργα χρώματα. Όταν οι άλλοι λένε: «Οι πιστοί πρέπει να ντύνονται με αξιοπρέπεια και κοσμιότητα· το στιλ σου δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του οίκου του Θεού», εκείνοι παραπονιούνται και λένε: «Ο οίκος του θεού έχει υπερβολικά αυστηρούς κανόνες. Θέλει πολύ κόπο! Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να είσαι σταρ;» Μετά από μόλις δύο ύμνους που έψαλλαν, φαντάζονται πως είναι σταρ και θεωρούν τον εαυτό τους καταπληκτικό, και όποτε δεν είναι απασχολημένοι, συλλογίζονται διαρκώς: «Με πόσα δάχτυλα κρατάνε το μικρόφωνο οι σταρ του κόσμου των απίστων; Πόσα βήματα κάνουν για να ανέβουν στη σκηνή; Γιατί δεν μου προσφέρουν λουλούδια αφού τραγουδάω τόσο καλά; Οι σταρ έξω στον κόσμο έχουν ατζέντηδες και βοηθούς· δεν έχουν να χειριστούν ούτε να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τα περισσότερα ζητήματα, τα κάνουν όλα οι βοηθοί τους. Εγώ, όμως, που είμαι τραγουδίστρια στον οίκο του θεού, είμαι αναγκασμένη να φροντίζω μόνη μου τις καθημερινές δουλειές, όπως το φαγητό, το ντύσιμο και τα ψώνια. Ο οίκος του θεού είναι πολύ συντηρητικός!» Μέσα τους, αυτά τα άτομα νιώθουν πάντα δυστυχισμένα που ζουν στον οίκο του Θεού· είναι ιδιαίτερα στενοχωρημένα, είναι συνεχώς δυσαρεστημένα και γεμάτα παράπονα. Μπορεί ένα τέτοιο άτομο να αγαπήσει την αλήθεια; Πρόκειται να κάνει πράξη την αλήθεια; Γιατί δεν κάνουν αυτοκριτική αυτά τα άτομα; Έχουν τόσο στρεβλή οπτική για τα πράγματα, που μοιάζει με εκείνη των απίστων. Πώς γίνεται να μην το συνειδητοποιούν αυτό; Ο οίκος του Θεού δεν τους εμποδίζει να γίνουν σταρ· είναι, όμως, δυνατόν να εφαρμοστούν αυτές οι απόψεις και προσεγγίσεις τους, οι οποίες ανήκουν στους άπιστους, μέσα στον οίκο του Θεού; Είναι εκ θεμελίων άτοπες. Οι περισσότεροι άνθρωποι περιφρονούν τον συνήθη τρόπο που μιλούν και φέρονται. Επειδή αυτοί οι άνθρωποι είναι «ανοιχτόμυαλοι» και άκρως ασύδοτοι, όλα όσα λένε ή κάνουν είναι ακόλαστα και ανεξέλεγκτα, και δεν αποκαλύπτουν τίποτε άλλο παρά τη διάθεση του Σατανά.

Ο οίκος του Θεού υπογραμμίζει επανειλημμένως ότι οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να κρατάνε όρια μεταξύ ανδρών και γυναικών, και να μην μπλέκονται με το αντίθετο φύλο. Κάποιοι, όμως, είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι, δεν παίρνουν καθόλου υπόψη τους αυτήν τη συμβουλή και προσπαθούν ακόμα και να αποπλανήσουν κρυφά ή να συνάψουν σχέσεις με άλλα άτομα, αναστατώνοντας την εκκλησιαστική ζωή. Τους αρέσει να έχουν επικοινωνία με το αντίθετο φύλο, και μάλιστα ψάχνουν λόγους και αφορμές για να επικοινωνήσουν και να αλληλεπιδράσουν παιχνιδιάρικα. Όταν βλέπουν ένα άτομο του αντίθετου φύλου που τους αρέσει ή που τα πάνε καλά μαζί του, αρχίζουν να το τραβολογούν, να το φλερτάρουν και να του πιάνουν κουβέντα, να πειράζουν τα ρούχα του και να του χαϊδεύουν τα μαλλιά, μέχρι και να του ρίχνουν χιονόμπαλες μέσα στα ρούχα τον χειμώνα· χαριεντίζονται σαν τα ζώα, δεν έχουν όρια ούτε αίσθημα τιμής, δεν νιώθουν καμία ντροπή. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πώς γίνεται να θεωρείται παιχνίδι όλο αυτό; Δείχνουν τρυφερότητα· αυτό λέγεται ερωτική διάθεση, ρομάντζο». Αν ψάχνεις για ρομάντζο, βρίσκεσαι στο λάθος μέρος. Η εκκλησία είναι το μέρος όπου οι αδελφοί και οι αδελφές κάνουν τα καθήκοντά τους. Είναι ένας τόπος λατρείας του Θεού, δεν είναι για φλερτ. Οι δημόσιες εκδηλώσεις τέτοιας συμπεριφοράς μπροστά σε όλους δημιουργούν στους περισσότερους ανθρώπους αηδία και απέχθεια. Το μείζον ζήτημα είναι ότι δεν είναι εποικοδομητικό για τους άλλους, ενώ επίσης χάνεις και την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά σου. Πόσο χρονών είσαι πια; Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το δεξί σου χέρι από το αριστερό; Δεν καταλαβαίνεις τη διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών; Κι όμως, φλερτάρεις! Τα επτάχρονα ή οκτάχρονα παιδιά είναι φυσιολογικό να παίζουν· τέτοιες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα είναι της ηλικίας τους. Δεν είναι, όμως, παιδαριώδες να παρουσιάζουν ενήλικες αυτές τις συμπεριφορές; Για να το θέσω απλά, έτσι ακριβώς είναι. Από άποψη ουσίας, τι είναι αυτό; (Ασυδοσία, ακολασία.) Πρόκειται για μεγάλη ακολασία! Κάποιος που πιστεύει στον Θεό πρέπει να έχει αίσθημα τιμής. Ακόμα και ανάμεσα στους άπιστους, ελάχιστοι έχουν τόσο ακόλαστη συμπεριφορά. Πόσο επιπόλαιοι και κατάπτυστοι είναι αυτοί οι ακόλαστοι! Πετάνε χιονόμπαλες στα ρούχα κάποιου ατόμου του αντίθετου φύλου από ενθουσιασμό, δεν το κυνηγούν απλώς παιχνιδιάρικα, αλλά φτάνουν στο σημείο να το κλοτσάνε και στα οπίσθια. Όταν κάποιος εκθέτει το γεγονός ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι πάρα πολύ ακόλαστη και ότι θολώνει τα όρια μεταξύ ανδρών και γυναικών, εκείνοι απαντούν: «Απλώς παίζουμε έτσι επειδή έχουμε τόσο στενή σχέση. Ο κόσμος θα έπρεπε να το καταλαβαίνει». Είναι τόσο ασύδοτοι, που όχι μόνο επιδίδονται οι ίδιοι σε ασυδοσία, αλλά παρασύρουν και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Τι ελεεινοί τύποι είναι αυτοί; Πείτε Μου, πρέπει να παραμένουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Όχι.) Η συνύπαρξη με τέτοιου είδους άτομα είναι πάντα άβολη και αμήχανη. Όταν βλέπουν κάποιον, δεν τον χαιρετάνε κανονικά· αντί γι’ αυτό, του δίνουν μια γροθιά και του λένε: «Πού στον διάολο ήσουν τόσα χρόνια; Νόμιζα ότι είχες εξαφανιστεί από προσώπου γης! Πώς είσαι;» Ακόμα και ο τρόπος που χαιρετούν είναι πολύ βάρβαρος και υπεροπτικός· όχι μόνο μιλάνε με βαρβαρότητα, αλλά γίνονται μέχρι και βίαιοι απέναντι στους άλλους. Μια τέτοια συμπεριφορά δεν μοιάζει με των χούλιγκαν και των συμμοριτών; Σας αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Είναι ευχάριστο συναίσθημα να σας κοροϊδεύουν και να παίζουν μαζί σας; (Όχι.) Είναι άβολο και δεν μπορείτε καν να το εκφράσετε. Είστε απλώς αναγκασμένοι να το υπομείνετε, ενώ όταν τους ξαναδείτε, τους αποφεύγετε. Για να συνοψίσουμε, τι δείχνει αυτό για την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης αυτών των ατόμων; (Είναι κακή.) Από όποια οπτική κι αν το δούμε, είτε μιλάμε για την ομιλία και το φέρσιμό τους, είτε για τη διαγωγή τους, είτε για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον κόσμο, είτε για τις αλληλεπιδράσεις τους με τους υπόλοιπους, είτε για την οπτική τους απέναντι στις τάσεις του κόσμου των απίστων, είτε για τον τρόπο με τον οποίο πιστεύουν στον Θεό και τη στάση τους απέναντι στον Θεό και στα λόγια Του, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου ευλάβεια ούτε θεοφοβούμενη καρδιά. Κι ούτε μπορεί κανείς να διακρίνει σ’ αυτούς καμία ειλικρίνεια για να αναζητήσουν ή να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτό που παρατηρείται είναι η ακολασία τους και η έλλειψη αυτοσυγκράτησης, το ότι μιμούνται διαρκώς τους σταρ και τα είδωλα, και ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να αντιστρέψουν την πορεία τους, όπως κι αν τους γίνει συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Πώς μπορούμε να συνοψίσουμε τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης τους; Ακολασία και έλλειψη αυτοσυγκράτησης. Επομένως, μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι πρόκειται για άπιστους που έχουν παρεισφρήσει στον οίκο του Θεού· είναι δύσπιστοι.

Οι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα ίδια λόγια που χρησιμοποιούν οι συμμορίτες και οι χούλιγκαν του κόσμου των απίστων· τους αρέσει πάρα πολύ να μιμούνται την ομιλία και το ύφος των σταρ και των αρνητικών προσώπων της κοινωνίας, ενώ τα περισσότερα από τα λεγόμενά τους έχουν ένα ελεεινό ύφος που θυμίζει κάτι που θα έλεγε ένας χούλιγκαν ή ένας αλήτης. Για παράδειγμα, όταν ένας άπιστος έρχεται, χτυπάει την πόρτα και αρχίζει να ξεστομίζει περίεργες φράσεις, οι αδελφοί και οι αδελφές λένε: «Κάτι δεν πάει καλά. Για ποιον λόγο αυτός ο άνθρωπος μοιάζει με πράκτορα ή με κατάσκοπο;» Ναι μεν δεν μπορούν να είναι σίγουροι εκείνη τη στιγμή, αλλά το γεγονός αυτό προκαλεί ανησυχία στους περισσότερους. Ωστόσο, ο ακόλαστος και ασυγκράτητος μιλάει για να δημιουργήσει εντυπωσιασμό, και μάλιστα έχει και έναν αέρα. Λέει: «Πράκτορας; Δεν με φοβίζει εμένα! Γιατί να τον φοβηθώ; Αν εσείς φοβάστε, δεν είναι ανάγκη να βγείτε έξω. Πάω εγώ να δω τι συμβαίνει μ’ αυτόν». Κοιτάξτε τι θάρρος και τόλμη που έχει. Εσείς θα μιλούσατε με αυτόν τον τρόπο; (Όχι, δεν μιλάνε έτσι οι κανονικοί άνθρωποι· αυτά μοιάζουν με τα λόγια ενός συμμορίτη.) Οι συμμορίτες μιλούν με διαφορετικό τρόπο από τους κανονικούς ανθρώπους· είναι πάρα πολύ αυταρχικοί. Οι άνθρωποι μαθαίνουν τη γλώσσα του σιναφιού τους. Οι άνθρωποι της πιάτσας υιοθετούν συγκεκριμένα τη δημοφιλή αργκό της κοινωνίας, οι συμμορίτες και οι χούλιγκαν προτιμούν να μιλάνε τη δική τους αργκό, και οι δύσπιστοι είναι ακριβώς σαν τους άπιστους, λένε ό,τι λένε κι οι άπιστοι. Οι καλοί, οι αξιοπρεπείς και οι κόσμιοι νιώθουν αηδία και απέχθεια όταν ακούνε τον τρόπο που μιλάνε οι άπιστοι. Κανένας τους δεν προσπαθεί να μιμηθεί έναν τέτοιο τρόπο ομιλίας. Κάποιοι δύσπιστοι, ακόμα και μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια πίστης, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τη γλώσσα των απίστων. Επιλέγουν σκόπιμα να μιλάνε μ’ αυτόν τον τρόπο, και μάλιστα κατά την ομιλία τους μιμούνται το φέρσιμο, τις εκφράσεις και τις χειρονομίες των απίστων, αλλά και τον τρόπο που κοιτάνε. Μπορούν άραγε τέτοιου είδους άνθρωποι να είναι ευχάριστοι στα μάτια των αδελφών της εκκλησίας; (Όχι.) Οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές τούς θεωρούν αντιπαθητικούς και νιώθουν αμήχανα όταν τους κοιτάζουν. Ο Θεός τι γνώμη, λέτε, να έχει γι’ αυτούς; (Τους απεχθάνεται.) Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: τους απεχθάνεται. Από αυτά που βιώνουν, από τις επιδιώξεις τους και από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που σέβονται μέσα στην καρδιά τους, είναι φανερό ότι η ανθρώπινη φύση τους δεν περιέχει αξιοπρέπεια ή ευπρέπεια, και υπολείπεται κατά πολύ από την ευλάβεια και την ευπρέπεια των αγίων. Σπάνια ακούει κανείς από το στόμα τους τα λόγια που οφείλουν να λένε οι πιστοί ή οι άγιοι και λόγια εποικοδομητικά, τα οποία αποπνέουν ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Είναι απίθανο να πουν τέτοια λόγια. Αυτά που σέβονται, που φιλοδοξούν και επιδιώκουν μέσα στην καρδιά τους είναι εκ θεμελίων ασύμβατα με αυτά που πρέπει να επιδιώκουν και να φιλοδοξούν οι άγιοι, οπότε είναι δύσκολο να συγκρατήσουν εκείνα που βιώνουν εξωτερικά, αλλά και όσα λένε και πώς παρουσιάζονται. Ζητάει πολλά αν τους πει κανείς να συγκρατηθούν, να μην είναι ακόλαστοι ή ασύδοτοι και να είναι αξιοπρεπείς και κόσμιοι· πόσο μάλλον να ζήσουν σαν άτομα με ανθρώπινη φύση και λογική που καταλαβαίνουν την αλήθεια και εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν μπορούν καν να καταφέρουν να γίνουν κανονικοί άνθρωποι με ακεραιότητα και αξιοπρέπεια που ανταποκρίνονται στην ευπρέπεια των αγίων, τηρούν τους κανόνες και εμφανίζονται λογικοί προς τα έξω. Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος που πήγε στην επαρχία για να κηρύξει το ευαγγέλιο, και είδε ότι κάποιοι αδελφοί και αδελφές ήταν από φτωχές οικογένειες και ζούσαν σε ερείπια. Είπε σαρκαστικά και χλευαστικά: «Αυτό το σπίτι είναι ερείπιο, δεν κάνει για ανθρώπους· με το ζόρι είναι κατάλληλο για γουρούνια. Πρέπει να μετακομίσετε γρήγορα!» Οι αδελφοί και οι αδελφές απάντησαν: «Εύκολο είναι να φύγουμε από εδώ, αλλά ποιος θα μας δώσει άλλο σπίτι για να μείνουμε;» Μίλησε απερίσκεπτα και αυθαίρετα, είπε ό,τι του κατέβηκε στο κεφάλι χωρίς να σκεφτεί τις επιπτώσεις που μπορεί να είχε στους άλλους. Αυτό σημαίνει πως είχε ελεεινή φύση. Οι αδελφοί και οι αδελφές ρώτησαν: «Αν φύγουμε, ποιος θα μας δώσει σπίτι για να μείνουμε; Μήπως έχεις εσύ σπίτι;» Δεν είχε τι να απαντήσει. Καθώς έβλεπε ότι οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν δυσκολίες, έπρεπε, προτού μιλήσει, να μπορεί να αντιμετωπίσει τη δυσκολία τους. Τι συνέπειες έφερε το γεγονός ότι μίλησε απερίσκεπτα χωρίς να μπορεί να αντιμετωπίσει τη δυσκολία τους; Μήπως το πρόβλημα ήταν η υπερβολική ειλικρίνεια και ευθύτητα; Όχι βέβαια. Το πρόβλημα ήταν πως ήταν υπερβολικά ελεεινός. Ήταν ακόλαστος και ασυγκράτητος. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται τίποτα απολύτως περί ακεραιότητας, αξιοπρέπειας, έγνοιας, ανεκτικότητας, φροντίδας, σεβασμού, κατανόησης, συμπόνιας, ευσπλαχνίας, ευσυνειδησίας, βοήθειας, και ούτω καθεξής. Αυτές τις ιδιότητες πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, οι οποίες είναι απαραίτητες για την κανονική ανθρώπινη φύση. Εκείνοι, όμως, όχι μόνο δεν έχουν αυτές τις ιδιότητες, αλλά στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους, εφόσον δουν κάποιον να δυσκολεύεται, μπορούν ακόμα και να τον ειρωνευτούν, να τον γελοιοποιήσουν, να τον χλευάσουν και να τον περιγελάσουν· όχι μόνο είναι ανίκανοι να τον καταλάβουν ή να τον βοηθήσουν, αλλά του προκαλούν στενοχώρια, απελπισία, πόνο, μέχρι και μπελάδες. Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα και να υπομένουν κατ’ επανάληψη όσους είναι τόσο μα τόσο ελεεινοί. Νομίζετε ότι τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να μετανοήσουν ειλικρινά; Δεν νομίζω ότι είναι πιθανό. Με βάση τη φύση-ουσία τους, δεν αγαπούν την αλήθεια· πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να αποδεχτούν το κλάδεμα και την πειθάρχηση; Οι άπιστοι, για να περιγράψουν ανθρώπους σαν κι αυτούς, χρησιμοποιούν όρους όπως ότι «κάνει το δικό του» ή «βαδίζει στο δικό του μονοπάτι ό,τι κι αν λένε οι άλλοι». Τι γελοία λογική είναι αυτή; Αυτά τα δήθεν διάσημα ρητά και οι ιδιωματισμοί θεωρούνται πολλές φορές θετικά πράγματα σ’ αυτήν την κοινωνία, γεγονός που διαστρεβλώνει τα γεγονότα και συγχέει το σωστό με το λάθος. Αυτά ουσιαστικά καλύπτουν τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης των ανθρώπων που είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι.

Ασχέτως αν οι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι άνθρωποι επηρεάζουν την εκκλησιαστική ζωή, τις κανονικές σχέσεις μεταξύ των αδελφών ή την κανονική εκτέλεση του καθήκοντος από τον εκλεκτό λαό του Θεού, από τη στιγμή που οι εκδηλώσεις και οι αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης τους προκαλούν αρνητικές επιπτώσεις και συνέπειες, και αναστατώνουν τους αδελφούς και τις αδελφές, τα ζητήματα αυτά πρέπει να λύνονται και να λαμβάνονται κατάλληλα μέτρα απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους· δεν πρέπει να δρουν ανενόχλητοι. Όσον αφορά τα περιστατικά μικρότερης σημασίας, μπορεί να τους προσφέρουν βοήθεια και υποστήριξη ή μπορεί να τους κλαδεύουν και να τους προειδοποιούν. Όσον αφορά τα σοβαρά περιστατικά, όπου παρουσιάζουν ιδιαίτερα ακόλαστη συμπεριφορά και φέρσιμο, παρόμοια με αυτή των απίστων ή των δύσπιστων, όπου απουσιάζει το παραμικρό ίχνος της ευπρέπειας των αγίων, οι επικεφαλής και οι εργάτες της εκκλησίας πρέπει να βρίσκουν τις κατάλληλες λύσεις για να χειρίζονται αυτούς τους ανθρώπους. Αν συμφωνεί η πλειοψηφία των αδελφών και το επιτρέπουν οι περιστάσεις, τότε αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αποπέμπονται· αν μη τι άλλο, δεν πρέπει να τους επιτρέπουν να κάνουν τα καθήκοντά τους μέσα στην εκκλησία πλήρους απασχόλησης. Τι εννοούμε λέγοντας «περιστατικά μικρότερης σημασίας»; Σημαίνει πως κάποιοι άνθρωποι είναι νέοι πιστοί, πρώην άπιστοι, άτομα που δεν πίστευαν προηγουμένως στον χριστιανισμό και δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει πίστη στον Θεό. Η ομιλία και το φέρσιμό τους αποκαλύπτουν τις συνήθειες των απίστων. Ωστόσο, όταν διαβάζουν τον λόγο του Θεού, συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια και ζουν την εκκλησιαστική ζωή, σιγά σιγά μεταστρέφονται και αλλάζουν, φτάνοντας στο σημείο να γίνουν σαν τους πιστούς και να παρουσιάσουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να συγκαταλέγονται στην κατηγορία των κακών ανθρώπων, αλλά να χαρακτηρίζονται ως άτομα που μπορούν να βοηθηθούν. Μια ακόμα κατηγορία είναι οι νέοι που είναι περίπου είκοσι ετών και οι οποίοι, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό από τρία μέχρι πέντε χρόνια, συνεχίζουν να παιδιαρίζουν, δεν είναι αρκετά συγκροτημένοι, εμφανίζουν κάποια παιδικότητα στην εξωτερική τους ομιλία και όψη, δηλαδή μιλούν, συμπεριφέρονται και ενεργούν σαν παιδιά, και πάει λέγοντας, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να προσφέρει κανείς βοήθεια και υποστήριξη με αγάπη· πρέπει να τους δίνει αρκετό χρόνο για να αλλάξουν σταδιακά, χωρίς να έχει από αυτούς υπερβολικά αυστηρές απαιτήσεις. Ωστόσο, στην περίπτωση των ενηλίκων που πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά συνεχίζουν να παρουσιάζουν ακόλαστη και ασυγκράτητη ομιλία, συμπεριφορά, φέρσιμο και ενέργειες σαν τους άπιστους, και που αρνούνται να αλλάξουν παρά τις επανειλημμένες υποδείξεις, ενδείκνυται διαφορετική προσέγγιση. Εκείνοι πρέπει να αντιμετωπίζονται με βάση τους κανονισμούς του οίκου του Θεού. Εάν η ομιλία, η συμπεριφορά και οι αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης αυτών των ανθρώπων αναστατώνουν τους περισσότερους και δημιουργούν αρνητικές επιπτώσεις στην εκκλησία, με αποτέλεσμα πολλοί να νιώθουν απέχθεια όταν τους βλέπουν, να μη θέλουν να τους ακούνε να μιλάνε, να μη θέλουν να βλέπουν τις εκφράσεις τους όταν μιλάνε ούτε να κοιτάζουν το ντύσιμό τους. Επιπλέον, οι περισσότεροι είναι πιο χαρούμενοι και βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση όταν οι εν λόγω άνθρωποι δεν βρίσκονται στις συναθροίσεις, αφού αισθάνονται άβολα και σιχαίνονται μόνο και μόνο το γεγονός ότι συμμετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή και ότι βρίσκονται ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, λες και υπάρχει κάποιο έντομο που προκαλεί αναστάτωση. Tότε, δεν χωράει αμφιβολία ότι οι συγκεκριμένοι είναι κακοί άνθρωποι. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που τα άτομα αυτά ζουν την εκκλησιαστική ζωή και κάνουν το καθήκον τους μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές, οι περισσότεροι άνθρωποι αναστατώνονται και νιώθουν ιδιαίτερη απέχθεια. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα άτομα αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται όσο πιο γρήγορα γίνεται, να μη μένουν ανενόχλητα να κάνουν ό,τι θέλουν ούτε να τίθενται υπό περαιτέρω παρακολούθηση. Αν μη τι άλλο, πρέπει να απομακρύνονται από την εκκλησία πλήρους απασχόλησης και να στέλνονται σε μια συνηθισμένη εκκλησία για να μετανοήσουν. Γιατί να αντιμετωπίζονται έτσι; (Έχουν προκαλέσει αναστάτωση και αρνητικές επιπτώσεις στους περισσότερους ανθρώπους, αναστατώνοντας την εκκλησιαστική ζωή.) Επειδή οι εκδηλώσεις τους έχουν τόσο ελεεινές επιπτώσεις και αντίκτυπο! Σύμφωνα μ’ αυτά, οι επικεφαλής και οι εργάτες, αλλά και ο εκλεκτός λαός του Θεού, δεν πρέπει να κλείνουν τα μάτια απέναντί τους και να ενδίδουν τυφλά στη συμπεριφορά τους. Δεν είναι σωστό οι επικεφαλής και οι εργάτες να μένουν άπραγοι, όταν μάλιστα τα άτομα αυτά προκαλούν αναστάτωση στους περισσότερους· τα άτομα αυτά πρέπει να απομακρύνονται από την εκκλησία σύμφωνα με τους κανονισμούς του οίκου του Θεού —αυτή είναι η σοφότερη επιλογή.

Άραγε, η εκκλησία έχει χειριστεί στο παρελθόν ανθρώπους που είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι; (Ναι.) Κάποιοι από αυτούς, όταν αντιμετωπίστηκαν, έκλαιγαν κι έλεγαν: «Δεν το έκανα επίτηδες. Πρόκειται απλώς για μια παροδική συμπεριφορά μου· δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Σας παρακαλώ, δώστε μου άλλη μια ευκαιρία! Αν δεν μου επιτρέψετε να κάνω το καθήκον μου, τότε, όταν γυρίσω σπίτι μου, όπου όλοι είναι άπιστοι, δεν θα μπορώ να πιστεύω στον θεό». Λένε τόσο ελκυστικά πράγματα και δείχνουν πραγματικά ταραγμένοι, εκφράζουν τη διστακτικότητά τους να αφήσουν τον Θεό και ζητούν από τον οίκο του Θεού μια ακόμα ευκαιρία να μετανοήσουν. Είναι δυνατό να τους δοθεί άλλη μια ευκαιρία, αλλά το καίριο σημείο είναι αν μπορούν ή δεν μπορούν να αλλάξουν. Αν διαπιστωθεί πλήρως ότι το άτομο αυτό δεν έχει ίχνος ανθρώπινης φύσης, ότι δεν έχει συνείδηση ούτε λογική, οπότε ουσιαστικά είναι ένα πράγμα χωρίς καρδιά και χωρίς πνεύμα, τότε δεν θα πρέπει να του δοθεί άλλη ευκαιρία· κάτι τέτοιο θα ήταν μάταιο. Αν, όμως, το συγκεκριμένο άτομο έχει καλή ουσία και απλώς έχει ανώριμη ανθρώπινη φύση εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας του, ενώ είναι σίγουρο ότι θα αλλάξει μετά από λίγα χρόνια, τότε πρέπει να του δίνεται η ευκαιρία να μετανοήσει. Δεν πρέπει με τίποτα να αποπέμπεται από την εκκλησία. Κανένας καλός άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να καταστρέφεται. Ορισμένοι άνθρωποι είναι εκ φύσεως δύσπιστοι· είναι εκ φύσεως ακόλαστα, αδαή και ανόητα πράγματα, και η ανθρώπινη φύση τους δεν περιέχει την έννοια της τιμής, δεν ξέρουν τι είναι το αίσθημα της ντροπής. Οι περισσότεροι άνθρωποι, αν ενεργούσαν δημόσια με άξεστο τρόπο, θα ένιωθαν τύψεις και θα ντρέπονταν να αντικρύσουν τους άλλους. Επιπλέον, όταν θέλουν να κάνουν τέτοια πράγματα, μπορούν να λαμβάνουν υπόψη τους τα αισθήματα και τις απόψεις των αδελφών τους, και να έχουν στον νου τους και τη δική τους ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, ενώ δεν πρόκειται να συμπεριφερθούν έτσι. Το πολύ πολύ να κάνουν λίγη φασαρία στο σπίτι με τα παιδιά ή τ’ αδέλφια τους. Οι άνθρωποι, όταν βγαίνουν έξω και αλληλεπιδρούν με αγνώστους, θα πρέπει να καταλαβαίνουν τι σημαίνει αίσθημα τιμής, ευπρέπεια, κανόνες και αξιοπρέπεια. Θα μπορούσε κάποιος που δεν καταλαβαίνει αυτές τις έννοιες να αλλάξει, ακόμα και με τη βοήθειά σου; Ακόμα κι αν συγκρατηθεί για τώρα, για πόσο άραγε μπορεί να αντέξει; Δεν θα αργήσει να επανέλθει στις παλιές του συνήθειες. Από τη στιγμή που η ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων δεν έχει αξιοπρέπεια και αίσθημα ντροπής, και οι ίδιοι δεν ξέρουν τι σημαίνουν οι κανόνες, η αξιοπρέπεια ή η ευπρέπεια των αγίων, και επειδή η ανθρώπινη φύση τους δεν περιέχει έμφυτα αυτές τις ιδιότητες, δεν μπορείς να τους βοηθήσεις. Οι άνθρωποι που δεν γίνεται να βοηθηθούν είναι εκείνοι που δεν μπορούν να αλλάξουν, είναι άνθρωποι που δεν γίνεται να ακολουθήσουν οδηγίες ή να δεχτούν κάποια επιρροή. Τέτοιου είδους άνθρωποι πρέπει να απομακρύνονται όσο πιο γρήγορα και έγκαιρα γίνεται, για να μην προκαλούν αναστάτωση ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, για να μην ντροπιάζουν τον χώρο αυτόν. Ο οίκος του Θεού δεν έχει ανάγκη από κανέναν μόνο και μόνο για να αυξήσει τα μέλη του. Αν ο Θεός δεν θέλει να σώσει κάποιον, τότε όσο κι αν αυτός ο άνθρωπος προσπαθεί να γίνει μέλος του οίκου Του, μάταιο θα είναι. Εκείνοι τους οποίους δεν αναγνωρίζει ο Θεός πρέπει να αποπέμπονται. Απομακρύνετε εκείνους που δεν πρέπει να παραμένουν στον οίκο του Θεού, έτσι ώστε να μην επηρεάσει αρνητικά πολλούς άλλους η παρουσία ενός και μόνο ατόμου, πράγμα άδικο για την πλειοψηφία. Αν διακρίνετε την ουσία όσων είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι, τότε οφείλετε να τους χειρίζεστε και να τους αποπέμπετε όσο πιο γρήγορα γίνεται, κι όχι να τους ανέχεστε εσαεί. Κάποιοι λένε: «Καμιά φορά, φέρνουν κάποια αποτελέσματα όταν κάνουν το καθήκον τους. Δεν παύουν να είναι απαραίτητοι γι’ αυτήν την πτυχή του έργου. Επίσης, έχουν αρκετή αγάπη στην καρδιά τους και μπορούν να πληρώσουν κάποιο μικρό τίμημα». Και ποιος από όσους παραμένουν στον οίκο του Θεού δεν μπορεί να πληρώσει ένα μικρό τίμημα; Ποιος δεν μπορεί να φέρει κάποια αποτελέσματα κάνοντας το καθήκον του; Αφού όλοι μπορούν να φέρουν κάποια αποτελέσματα, ποιος ο λόγος να μην επιλέγονται οι καλοί άνθρωποι που είναι αξιοπρεπείς και κόσμιοι για να κάνουν καθήκοντα; Γιατί επιμένετε να κρατάτε τα είδη των ανθρώπων που είναι ελεεινοί, επιτήδειοι και ανεγκέφαλοι στην εκκλησία πλήρους απασχόλησης για να προκαλούν αναστάτωση; Γιατί επιμένετε να κρατάτε αυτούς τους δύσπιστους που ζουν σαν άπιστοι στη δούλεψη του οίκου του Θεού; Ο οίκος του Θεού δεν έχει έλλειψη από απλούς δουλευτές· ο οίκος του Θεού θέλει μόνο ειλικρινείς ανθρώπους που αγαπούν την αλήθεια, έντιμους ανθρώπους και ανθρώπους που μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, για να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό.

Οι περισσότεροι από όσους κάνουν καθήκοντα αυτήν τη στιγμή είναι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό για πάνω από πέντε ή έξι χρόνια, ενώ κάθε είδους άνθρωποι έχουν αποκαλυφθεί ολοκληρωτικά όσο κάνουν τα καθήκοντά τους: οι δύσπιστοι, οι μπερδεμένοι, οι ψευδοεπικεφαλής, οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι, όλοι τους έχουν αποκαλυφθεί. Πολλοί απ’ αυτούς που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού έχουν διαπιστώσει ξεκάθαρα ότι οι περισσότεροι από κείνους τους ανθρώπους αρνούνται να αλλάξουν παρά τις επανειλημμένες υποδείξεις, ενώ έχουν ήδη προκαλέσει σοβαρή αναστάτωση και διατάραξη στο έργο του οίκου του Θεού. Τώρα έφτασε η ώρα να απομακρυνθούν αυτοί οι δύσπιστοι, οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι. Αν δεν απομακρυνθούν, θα επηρεαστεί η λειτουργία του έργου της εκκλησίας και η διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Αν δεν απομακρυνθούν, θα επηρεαστεί η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού· η εκκλησιαστική ζωή θα εξακολουθήσει να αναστατώνεται και δεν θα βρει ποτέ γαλήνη. Επομένως, οι επικεφαλής της εκκλησίας και οι εργάτες όλων των βαθμίδων πρέπει να ξεκινήσουν την κάθαρση της εκκλησίας σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού και με βάση τα λόγια του Θεού. Βλέπω πως πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Στις συναθροίσεις, κάποιοι παρουσιάζουν όλων των ειδών τις ανάρμοστες συμπεριφορές και δεν φέρονται σωστά είτε καθιστοί είτε όρθιοι, έχοντας δίπλα τους από τσάι μέχρι κινητά τηλέφωνα, κρέμες προσώπου και αρώματα. Κάποια άτομα που θέλουν να δείχνουν όμορφα κοιτάζουν διαρκώς τον εαυτό τους στον καθρέφτη και φρεσκάρουν το μακιγιάζ τους, ενώ άλλα πίνουν διαρκώς νερό, μπαίνουν στο κινητό τους για να διαβάσουν ειδήσεις ή να δουν βίντεο από τον κόσμο των απίστων, μιλάνε και συζητάνε με σταυρωμένα πόδια, κάθονται με το σώμα τους διπλωμένο, θυμίζοντας το σχήμα του φιδιού, δίχως καν να έχουν σωστή στάση. Επίσης, έχω ακούσει ότι κάποιοι γυρίζουν το βράδυ στο δωμάτιό τους και ξαπλώνουν στο κρεβάτι χωρίς καν να βγάλουν τα παπούτσια τους, και κοιμούνται όλη νύχτα. Το πρωί, ανοίγουν τα μάτια τους όχι με σκοπό να προσευχηθούν ή να κάνουν πνευματικές ασκήσεις, αλλά για να κοιτάξουν πρώτα τα νέα στο κινητό τους. Την ώρα του φαγητού, όταν βλέπουν κάτι νόστιμο ή όταν βλέπουν κρέας, το τρώνε λαίμαργα, χωρίς να τους νοιάζει αν θα φάνε οι άλλοι· αρκεί να χορτάσουν, και μετά ξαναπέφτουν κατευθείαν για ύπνο. Δεν έχουν ανθρώπινη ομοιότητα σε ό,τι κάνουν, ενεργούν ακόλαστα και ασυγκράτητα σαν τους άπιστους, δεν τηρούν καθόλου κανόνες, δεν έχουν ούτε την παραμικρή υπακοή ή υποταγή, ακριβώς σαν τα θηρία. Για πείτε Μου, είναι δυνατόν να σωθούν αυτού του είδους οι άνθρωποι που έχουν τόσο ελεεινή φύση; (Όχι.) Υπάρχει, λοιπόν, λόγος να πιστεύουν στον Θεό; Εφόσον έχουν τόσο χαμηλό επίπεδο που δεν μπορούν να συγκριθούν καθόλου με την αλήθεια, άραγε μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζουν; Είναι δυνατόν η απλή δουλειά τους να πληροί τα πρότυπα αν δεν διαθέτουν κανέναν κανόνα συμπεριφοράς; Είναι δυνατόν να αποδεχτούν τίποτα όταν ακούνε κηρύγματα και συναναστροφές πάνω στην αλήθεια, από τη στιγμή που δεν έχουν συνείδηση ή λογική; (Όχι.) Εκείνοι που εμφανίζουν τέτοιες συμπεριφορές έχουν θεμελιώδη έλλειψη ανθρώπινης φύσης. Πώς μπορούν, λοιπόν, να κερδίσουν την αλήθεια; Εκείνοι που δεν έχουν ανθρώπινη φύση είναι θηρία, διάβολοι, νεκροί που δεν έχουν πνεύμα· δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια όταν την ακούνε και δεν αξίζουν να ακούσουν την αλήθεια. Αν τους αφήσεις να καταλάβουν και να κερδίσουν την αλήθεια, είναι σαν να βάζεις ψάρια να ζήσουν στη στεριά ή να αναγκάζεις γουρούνια να πετάξουν. Αδύνατον! Στο παρελθόν, όταν μιλάγαμε για το ποια είδη ανθρώπων είναι θηρία, η λέξη «θηρία» συχνά έμπαινε μαζί με τη λέξη «σκυλιά», οπότε αποκαλούνταν «θηρία-σκυλιά». Ωστόσο, από τότε που απέκτησα σκυλιά και αλληλεπιδρούσα στενά μαζί τους, διαπίστωσα ότι τα σκυλιά έχουν τα καλύτερα πράγματα που δεν έχουν οι άνθρωποι: Συμπεριφέρονται σύμφωνα με τους κανόνες, είναι υπάκουα και έχουν το αίσθημα του αυτοσεβασμού. Τους βάζεις ένα όριο για να τρέξουν, κι εκείνα τρέχουν μόνο μέσα σ’ αυτό, ενώ σε καμία περίπτωση δεν πάνε σε μέρη που τους απαγορεύεις να πάνε, χωρίς καμία εξαίρεση. Αν κατά λάθος ξεπεράσουν τα όρια, γυρνάνε γρήγορα πίσω, κουνάνε συνεχώς την ουρά, εκλιπαρούν για συγχώρεση και παραδέχονται το λάθος τους. Οι άνθρωποι μπορούν να το πετύχουν αυτό; (Όχι.) Οι άνθρωποι υστερούν. Παρόλο που τα σκυλιά μπορεί να μην καταλαβαίνουν τόσα πράγματα όσα οι άνθρωποι, ένα πράγμα το αντιλαμβάνονται: «Εδώ είναι η περιοχή του ιδιοκτήτη, το σπίτι του ιδιοκτήτη. Εγώ πηγαίνω όπου μου επιτρέπει ο ιδιοκτήτης και αποφεύγω τα μέρη όπου μου απαγορεύεται να πάω». Ακόμα και χωρίς να τα χτυπήσει κάποιος, αποφεύγουν να πάνε εκεί· έχουν αυτοσεβασμό. Αφού μέχρι και τα σκυλιά ξέρουν τι είναι η ντροπή, οι άνθρωποι γιατί δεν ξέρουν; Μήπως είναι υπερβολή να ταξινομούνται ως θηρία όσοι δεν ξέρουν τη ντροπή; (Όχι.) Δεν είναι καθόλου υπερβολή· οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ούτε καν τις αρετές που έχει ένας σκύλος. Από δω και μπρος, όταν αποκαλούμε κάποιους ανθρώπους θηρία, δεν μπορούμε πια να τους αποκαλούμε «θηρία-σκυλιά». Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε προσβολή για τα σκυλιά, αφού αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα θηρία, είναι χειρότερα ακόμα κι απ’ τα σκυλιά. Άρα, μόλις τέτοιου είδους άνθρωποι προκαλέσουν αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή ή στην εκτέλεση των καθηκόντων των αδελφών, πρέπει να αποπέμπονται αμέσως· κάτι τέτοιο είναι απολύτως λογικό, δικαιολογημένο, και καθόλου υπερβολικό. Αυτό δεν δείχνει ότι κάποιος δεν έχει αγάπη, αλλά ότι ενεργεί με βάση τις αρχές. Άραγε, όσοι είναι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι, ακόμα κι αν έχουν κάποια αποτελέσματα στα καθήκοντά τους, μπορούν να σωθούν; Μήπως είναι άνθρωποι που αποδέχονται την αλήθεια; Εφόσον ούτε καν τις δικές τους πράξεις δεν μπορούν να συγκρατήσουν, είναι δυνατόν να αποδεχτούν την αλήθεια; Εφόσον δεν μπορούν καν να διατηρήσουν την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά τους, μπορούν άραγε να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; Είναι αδύνατον. Επομένως, δεν είναι καθόλου υπερβολικό να αντιμετωπίζονται έτσι αυτοί οι άνθρωποι· κάτι τέτοιο βασίζεται απόλυτα στις αρχές και γίνεται αποκλειστικά με σκοπό την προστασία του εκλεκτού λαού του Θεού από την αναστάτωση που προκαλεί ο Σατανάς. Συμπερασματικά, όταν εντοπίζονται τέτοιου είδους άτομα, πρέπει να αντιμετωπίζονται αναλόγως με βάση τις διάφορες αρχές που ανέφερα μόλις τώρα. Είναι, άραγε, υπερβολή να κατατάσσονται οι άνθρωποι αυτού του είδους, οι ακόλαστοι και ασυγκράτητοι, οι οποίοι πραγματικά ενδίδουν στη σάρκα και δεν έχουν ίχνος της ευπρέπειας των αγίων, στην κατηγορία των άπιστων και των δύσπιστων; (Όχι.) Εφόσον κατατάσσονται στην κατηγορία των άπιστων και δύσπιστων, δεν είναι υπερβολή να συμπεριληφθούν ανάμεσα στα διάφορα είδη κακών ανθρώπων που πρέπει να αποπέμψει η εκκλησία. Όσοι δεν μπορούν να συγκρατήσουν ούτε καν τη δική τους συμπεριφορά και το δικό τους φέρσιμο σίγουρα δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Δεν είναι εχθροί της αλήθειας όσοι δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια; (Ναι, είναι.) Είναι υπερβολή να χαρακτηρίζονται ως κακοί άνθρωποι όσοι είναι εχθροί της αλήθειας; (Όχι.) Δεν είναι καθόλου υπερβολή. Γι’ αυτό και οι αρχές για την αντιμετώπισή τους είναι απόλυτα σωστές.