Β. Λατρεύουν να εκμεταλλεύονται

Το δεύτερο είδος ανθρώπων είναι εκείνοι που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται. Σίγουρα κάποιοι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις σχετικά με τη συναναστροφή πάνω στην αγάπη για την εκμετάλλευση και σκέφτονται: «Ποιος διεφθαρμένος άνθρωπος δεν λατρεύει να εκμεταλλεύεται; Έτσι είναι η φύση του ανθρώπου· από τη στιγμή που δεν διαπράττει κακό κάποιος, πού είναι το πρόβλημα στο να εκμεταλλευτεί κανείς λιγάκι μια κατάσταση;» Η αγάπη για την εκμετάλλευση που αφορά η σημερινή μας συναναστροφή υπερβαίνει το πλαίσιο της αγάπης που έχουν οι κανονικοί άνθρωποι για την εκμετάλλευση· φτάνει στον βαθμό του κακού. Λογικά, πρέπει να υπάρχουν πολλοί τέτοιου είδους άνθρωποι στην εκκλησία ή τουλάχιστον μια μερίδα από αυτούς. Χρησιμοποιούν την πρόφαση ότι «είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές» για να εκμεταλλευτούν παντού, κι εκμεταλλεύονται τους αδελφούς και τις αδελφές, τον οίκο του Θεού και την εκκλησία. Πώς ακριβώς εκμεταλλεύονται; Ένα παράδειγμα: Αν χρειάζεται η οικογένειά τους να αγοράσει σπίτι, αλλά δεν έχει τα χρήματα, τότε εκείνοι δεν στρέφονται σε συγγενείς ή φίλους για να δανειστούν ούτε πηγαίνουν στην τράπεζα να πάρουν δάνειο. Παίρνουν δανεικά από τους αδελφούς και τις αδελφές, αποφεύγοντας να μιλήσουν για τόκους ή για το πότε θα τα ξεπληρώσουν· απλώς τα δανείζονται. Το «δανείζονται» το λέμε κατ’ ευφημισμό· στην πραγματικότητα, απλώς τα παίρνουν, αφού δεν σκοπεύουν να επιστρέψουν ποτέ τα χρήματα ούτε να πληρώσουν τόκους. Για ποιον λόγο βάζουν στο στόχαστρο τους αδελφούς και τις αδελφές; Θεωρούν ότι, εφόσον είναι όλοι αδελφοί και αδελφές, πρέπει στις δύσκολες στιγμές να βοηθούν, κι αν κάποιος δεν βοηθάει, τότε δεν είναι αδελφός ή αδελφή. Πηγαίνουν, λοιπόν, στους αδελφούς και στις αδελφές για να δανειστούν, σκαρφίζονται λόγους για να αναγκάσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να θεωρήσουν σωστό και πρέπον να τους δανείσουν λεφτά. Κάποιοι άλλοι βλέπουν πως η οικογένεια ενός αδελφού ή μιας αδελφής έχει αυτοκίνητο και το σκέφτονται όλη την ώρα. Ζητάνε συνέχεια, κάθε λίγες μέρες, να το δανειστούν. Το δανείζονται, αλλά δεν το επιστρέφουν, δεν συμπληρώνουν βενζίνη και κάποιες φορές, μάλιστα, του προκαλούν βαθουλώματα ή το τρακάρουν. Λαχταράνε και μηχανορραφούν για κάθε ωραίο φαγητό, για κάθε χρήσιμο αντικείμενο ή για οτιδήποτε πολύτιμο δουν σε σπίτια άλλων, και το θέλουν για δικό τους. Σε όποιο σπίτι κι αν πάνε, τα μάτια τους αστράφτουν από την απληστία του κλέφτη. Ψάχνουν και αναζητούν παντού μήπως βρουν το παραμικρό που θα τους ωφελήσει ή το οτιδήποτε θα μπορούσαν να πάρουν· ούτε ένα μικρό φυτό γλάστρας δεν τους γλιτώνει. Όταν βγαίνουν έξω ή πάνε για φαγητό με άλλους, δεν προθυμοποιούνται ποτέ να πληρώσουν για τη μετακίνηση ή για το φαγητό. Όποτε βλέπουν κάτι ωραίο, θέλουν να το αγοράσουν, αλλά όταν έρθει η ώρα να πληρώσουν, ζητάνε από άλλους να πληρώσουν για λογαριασμό τους και αργότερα δεν θίγουν καν το ζήτημα της εξόφλησης. Θέλουν απλώς να εκμεταλλευτούν, για να κερδίσουν έστω μια δεκάρα ή μια πεντάρα. Αν θέλεις να έχεις ωραία πράγματα, πλήρωσέ τα μόνος σου. Αν δεν θες να πληρώνεις με δικά σου λεφτά, τότε μην επιζητάς να εκμεταλλευτείς τους άλλους ούτε και να είσαι τόσο άπληστος· για να σε σεβαστούν οι άλλοι, πρέπει να έχεις και λίγη ακεραιότητα. Αυτού του είδους οι άνθρωποι, όμως, δεν έχουν ακεραιότητα· το μόνο που θέλουν είναι να εκμεταλλεύονται, και χαίρονται όλο και πιο πολύ όσο περισσότερο εκμεταλλεύονται. Είναι ντροπή ή δόξα η εμφάνιση τέτοιων ανθρώπων στην εκκλησία; (Ντροπή.) Είναι ντροπή. Εσείς τι θα λέγατε, είναι ανάγκη να εκμεταλλεύονται έτσι; Μήπως το κάνουν γιατί δεν έχουν χρήματα για φαγητό ή δεν μπορούν να ταΐσουν την οικογένειά τους; Σε καμία περίπτωση. Στην πραγματικότητα, έχουν αρκετά χρήματα για να ξοδέψουν και αρκετό φαγητό για να φάνε. Το θέμα είναι ότι έχουν τέτοια απληστία, σε σημείο που να τους αφαιρεί την ακεραιότητά τους και να προκαλεί την απέχθεια και την αποστροφή των άλλων. Είναι καλός ένας τέτοιος άνθρωπος; (Όχι.) Κάποιοι ψάχνουν πάντοτε να εκμεταλλευτούν όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, θίγονται αν χάσουν έστω και το παραμικρό, κι έχουν την ανάγκη να μιλήσουν γι’ αυτό. Όταν τους ανατίθεται μια εργασία, φέρνουν πάντα στο προσκήνιο το θέμα των χρημάτων: «Τα έξοδα μετακίνησης για ένα δρομολόγιο θα είναι τόσα, η διαμονή θα κοστίσει τόσα, το φαγητό θα κοστίσει τόσα και ούτω καθεξής». Τους απαντούν: «Μην ανησυχείς για τα λεφτά, θα τα δώσει η εκκλησία». Μόλις, όμως, πάρουν τα χρήματα, προβληματίζονται και λένε: «Αυτά δεν φτάνουν. Τι να κάνω εκεί έξω με μόνο 200 γουάν; Το ρητό λέει “Να είσαι φειδωλός στο σπίτι, αλλά όταν ταξιδεύεις, να παίρνεις πολλά μαζί σου”. Πρέπει να πάρω μαζί μου κι άλλα λεφτά για ώρα ανάγκης· αν δεν τα χαλάσω όλα, τα υπόλοιπα θα τα επιστρέψω στην εκκλησία». Όταν επιστρέφουν, δεν κάνουν λόγο για χρήματα που περίσσεψαν ούτε αναφέρουν τα έξοδά τους. Τολμάνε μέχρι και να εκμεταλλευτούν την εκκλησία· θα τολμούσαν να υπεξαιρέσουν τις προσφορές του Θεού; (Ναι.) Τι σόι πλάσματα είναι αυτά; Δεν έχουν ακεραιότητα ούτε συνείδηση και λογική. Θα ήταν δυνατόν να εγκρίνει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Κάποιοι άλλοι πάνε μέχρι και σε χώρους συνάθροισης ή σε χώρους φιλοξενίας για να κάνουν μπάνιο, να λουστούν και να βάλουν μπουγάδα· χρησιμοποιούν το πλυντήριο, τον θερμοσίφωνα, το σαμπουάν, το απορρυπαντικό πλυντηρίου της εκκλησίας και πάει λέγοντας. Εκμεταλλεύονται ακόμα κι αυτές τις παροχές, χρησιμοποιώντας πράγματα της εκκλησίας για να κάνουν οικονομία στα δικά τους. Νομίζουν ότι, επειδή πιστεύουν στον Θεό, αποτελούν μέρος του οίκου του Θεού, και άρα κάθε αντικείμενο που ανήκει στον οίκο του Θεού είναι δικό τους και μπορούν να το χρησιμοποιούν ελεύθερα, καθώς θεωρούν πως θα πήγαινε χαμένο αν δεν το χρησιμοποιούσαν, αν δεν το έπαιρναν ή αν δεν το εκμεταλλεύονταν με κάποιον τρόπο· και ακόμα κι αν το σπάσουν, δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να πληρώσουν γι’ αυτό. Όσο για τα δικά τους υπάρχοντα, ξέρουν να τα χρησιμοποιούν με οικονομία και να τα προσέχουν με σχολαστικότητα, αλλά τον εξοπλισμό και τα αντικείμενα του οίκου του Θεού τα χρησιμοποιούν όπως θέλουν, και δεν τα πληρώνουν αν τα σπάσουν. Είναι καλοί άνθρωποι αυτοί; Σίγουρα δεν είναι καθόλου καλοί. Ειδικά σε κάποιες περιπτώσεις όπου η εκκλησία χρειάζεται να αγοράσει κάποια αντικείμενα, προσφέρονται εθελοντικά με περίσσια ενέργεια και προθυμία να αναλάβουν τέτοιου είδους εργασίες. Προς τι τέτοια προθυμία; Θεωρούν ότι έχουν να αποκομίσουν κάποιο κέρδος και να επωφεληθούν· μόλις αγοράσουν τα πράγματα, όσα λεφτά έχουν μείνει τα βάζουν στην τσέπη. Θέλουν να εκμεταλλευτούν οτιδήποτε μπορούν, γιατί πιστεύουν ότι αν δεν το έκαναν, θα πήγαινε χαμένο· αυτήν τη λογική ακολουθούν. Αν δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν, αναθεματίζουν τους αδελφούς και τις αδελφές, και αναθεματίζουν τον οίκο του Θεού, αναθεματίζουν τους πάντες. Δεν είναι τίποτε παραπάνω από κακούς δαίμονες, βρομερούς ζητιάνους, επαίτες, που βγάζουν παντού τον δίσκο τους για να αποσπάσουν οφέλη και να εκμεταλλευτούν. Οι άνθρωποι λένε: «Συνέχεια ζητάς κάτι. Δεν είσαι ένας βρομερός ζητιάνος;». Εκείνοι απαντούν: «Δεν πειράζει, πείτε με όπως θέλετε: τσιγκούνη, σφιχτό, βρομερό ζητιάνο, επαίτη, φτωχό. Δεν με πειράζει, αρκεί να κερδίσω κάποιο πλεονέκτημα». Έχουν άραγε καθόλου ακεραιότητα αυτού του είδους οι άνθρωποι; (Όχι.) Δεν αναστατώνουν σε κάποιον βαθμό τους αδελφούς και τις αδελφές αυτοί οι άνθρωποι; Ειδικότερα σ’ εκείνες τις οικογένειες που ζουν σε δύσκολες συνθήκες, που τα οικονομικά τους δεν είναι καλά, δεν προκαλούν κάποια αναστάτωση και ζημιά; (Ναι.) Θα μπορούσαν, άραγε, να επηρεάσουν αρνητικά εκείνους που είναι μικροί στο ανάστημα και ιδιαίτερα ευάλωτοι; (Ναι.) Οι άνθρωποι αηδιάζουν και μόνο που τους βλέπουν· όποιος τους βλέπει εκνευρίζεται, κι όμως όλοι ντρέπονται να αρνηθούν, με αποτέλεσμα να δέχονται τους κατάφωρους εκβιασμούς τους. Όλοι ξέρουν ότι έχουν κακή ανθρώπινη φύση και ευτελή χαρακτήρα, αλλά, επειδή τους θεωρούν όλους αδελφούς και αδελφές, κι επειδή βλέπουν ότι κάποιες φορές μπορούν να κάνουν κάποια καθήκοντα, ότι έχουν κάποια στοιχειώδη πίστη και ότι μπορούν καμιά φορά να καταβάλουν λίγη προσπάθεια κάνοντας τους οικοδεσπότες, για χάρη όλων αυτών οι πιο πολλοί άνθρωποι κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά στη συμπεριφορά τους, στο ότι, δηλαδή, όπου κι αν πάνε, εκμεταλλεύονται· δεν τη θεωρούν σοβαρή. Παρ’ όλα αυτά, η αναστάτωση που προκαλούν μέσα στην εκκλησία αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, σε βαθμό που να προκαλεί ανησυχία στους περισσότερους ανθρώπους· δεν είναι πρόβλημα αυτό; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι ναι μεν δεν είναι λυσσασμένα σκυλιά που δαγκώνουν παντού τον κόσμο και μπορούν να τον κατασπαράξουν, αλλά είναι σαν τις μύγες που κάνουν φασαρία, ενοχλούν τον κόσμο και δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Αν δεν αποπεμφθούν, θα προκαλούν συνεχή αναστάτωση. Η παραμονή τους στην εκκλησία θα οδηγεί μονίμως στην καταστροφή και δεν θα αφήνει τους ανθρώπους να ησυχάσουν. Οι άνθρωποι, μόλις αναστατωθούν, νιώθουν πολύ εκνευρισμένοι, πολλές φορές απεχθάνονται αυτούς τους ανθρώπους· δεν έχουν, όμως, κάποια λύση και τους ανέχονται κάθε φορά. Τι σόι άτομα είναι αυτά; Ανάμεσα στους ανθρώπους υπάρχουν ακόμα και τέτοια ποταπά καθάρματα. Για ποιον λόγο, άραγε, πιστεύουν στον Θεό τέτοια άτομα; Πολύ απλά, δεν τους αξίζει να ζουν! Εκμεταλλεύονται τα πάντα —τι ντροπή! Απόλαυσε απλώς όσα υλικά αγαθά σού επιτρέπουν οι ικανότητές σου. Αν δεν έχεις τη δυνατότητα, τότε να μην απολαμβάνεις και να μην καταχράσαι ξένα πράγματα. Άλλο να εκμεταλλευτείς σε μικρό, ασήμαντο βαθμό το να σου χαρίσουν κάτι καμιά φορά ή αν σου αρέσει κάτι ιδιαίτερα, ή αν ερωτευτείς κάτι· αυτό όλοι μπορούν να το συγχωρήσουν. Όπως λέει και το ρητό, «Η φτώχεια περιορίζει τη φιλοδοξία». Δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα. Αν, όμως, επιζητάς συνέχεια να εκμεταλλεύεσαι, σε σημείο που να γίνεσαι ξεδιάντροπος και ξετσίπωτος, και να καταντάς ένας βρομερός ζητιάνος ή να σε βλέπουν οι άλλοι σαν λυσσασμένο σκυλί ή σαν μύγα, τότε θα πρέπει αμέσως να αποπεμφθείς. Τέτοιου είδους άνθρωποι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται μία και καλή, ώστε να δοθεί ένα τέλος σε όλα αυτά τα ζητήματα.

Για πόσο μπορείτε να ανεχτείτε εκείνους που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται; Αν, μόλις σας εκμεταλλευτούν, στ’ αλήθεια δεν τους αντέχετε κι αισθάνεστε λες κι έχετε καταπιεί ψόφια μύγα, αν οι περισσότεροι από σας εκνευρίζεστε ασυγκράτητα και παραπονιέστε διαρκώς γι’ αυτούς όταν βρίσκεστε στον ίδιο χώρο, τότε, αφού έχουμε φτάσει ως εκεί, δεν θα έπρεπε ήδη να τους έχετε αποπέμψει; (Ναι.) Όταν η ανοχή στερεύει, όταν φτάνει στα όρια, τότε πρέπει όλοι να συνεργάζονται για να τους αποπέμψουν. Έτσι απομακρύνεται μια μάστιγα από τον οίκο του Θεού, πρόκειται για ένα ζήτημα που ευχαριστεί πολύ τους ανθρώπους. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι παρά ένα ρεμάλι που δημιουργεί αναταραχή στους περισσότερους ανθρώπους. Αυτό συνιστά ένα δυσάρεστο περιστατικό που αναστατώνει και διαταράσσει την εκκλησιαστική ζωή, υποχρεώνοντας τους ανθρώπους να μαζευτούν με σκοπό να συναναστραφούν και να λύσουν το πρόβλημα που σχετίζεται με αυτό το άτομο. Ένας τέτοιος τρόπος άσκησης είναι δικαιολογημένος, καθώς η αναστάτωση που προκάλεσε ο κακός άνθρωπος έχει ήδη βλάψει κάποιους ανθρώπους. Για να μη συνεχίσει ο κακός άνθρωπος να κάνει το κακό, για να διατηρηθεί η κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής και για να μην υποστεί μεγαλύτερη ζημιά ο εκλεκτός λαός του Θεού, ο κακός άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπιστεί και να αποπεμφθεί γρήγορα. Αν υπάρχει περίπτωση να καταγγείλει την εκκλησία μετά την αποπομπή του, τότε πρέπει να του γίνει γνωστό με σύνεση το εξής: «Ούτε αποπέμπεσαι ούτε αποβάλλεσαι. Πήγαινε σπίτι σου να απομονωθείς και να κάνεις αυτοκριτική. Μόλις κάνεις σωστά αυτοκριτική, γράψε μια επιστολή μετάνοιας, και τότε θα μπορέσουμε να σε υποδεχτούμε πίσω στην εκκλησία. Για την ώρα, να προσπαθήσεις να βγάλεις περισσότερα λεφτά και να απολαύσεις τη ζωή· παράλληλα, να αναλογιστείς το ζήτημα της πίστης στον Θεό. Αν το κάνεις αυτό, δεν θα παραμελήσεις καμία από τις δύο πτυχές». Πώς σας φαίνεται αυτό; (Ωραίο.) Δεν θα του πούμε ότι αποπέμπεται ή ότι αποβάλλεται· απλώς, από σήμερα και στο εξής, το άτομο αυτό δεν θα είναι πλέον στην εκκλησία. Πώς θα σας φαινόταν να το χειριστείτε μ’ αυτόν τον τρόπο; (Καλό.) Είναι τέλειο! Δεν χρειάζονται διαφωνίες ούτε ξεκαθάρισμα λογαριασμών, χρειάζεται μόνο μια απλή και ξεκάθαρη λύση, που θα του επιτρέψει να γυρίσει πίσω στον κόσμο για να δουλέψει, να βγάλει λεφτά και να ζήσει τη δική του ζωή. Συνοψίζοντας, η ανθρώπινη φύση αυτών που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται δεν είναι και τόσο σπουδαία. Ναι μεν δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι κακοί, αλλά ο χαρακτήρας με βάση τον οποίο λατρεύουν να εκμεταλλεύονται τους κάνει πολύ ενοχλητικούς και αντιπαθείς. Εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία που τους παρουσιάζεται! Ακόμα κι αν οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μπλεγμένοι σε παράνομες ή εγκληματικές δραστηριότητες, η μακροπρόθεσμη διατάραξη και αναστάτωση που προκαλούν στην εκκλησιαστική ζωή οι πράξεις και οι συμπεριφορές τους, όλες αυτές οι συνέπειες, είναι ακόμα πιο βαριές από οποιαδήποτε κακή πράξη. Φτάνουν από μόνες τους για να τους χαρακτηρίσουν ως δύσπιστους ή κακούς ανθρώπους που πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία. Αν γίνει αυτό, σταματάει τελείως η αναστάτωση στην εκκλησία και η παρενόχληση των αδελφών από τους δύσπιστους.

Προηγουμένως, συναναστραφήκαμε σχετικά με έναν ιδιαίτερο τρόπο αντιμετώπισης εκείνων που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται, μια μέθοδο που σχεδιάστηκε σύμφωνα με τις ιδιαίτερες περιστάσεις που επικρατούν λόγω των διώξεων στα ηπειρωτικά της χώρας. Στις εκκλησίες του εξωτερικού, δεν υπάρχει πρόβλημα να αποπέμπονται ευθέως. Όμως, σε όποιο είδος ανθρώπων κι αν απευθύνεται μια μέθοδος αντιμετώπισης, είναι βασικό να διασφαλιστεί ότι βασίζεται σε αρχές και ταυτόχρονα είναι σοφή. Η εκκλησία έχει διοικητικά διατάγματα και κανόνες, που όλα έχουν ως στόχο να προστατέψουν την κανονική εκκλησιαστική ζωή των αδελφών, καθώς και την ομαλή τάξη της εκτέλεσης των καθηκόντων. Δεν επιτρέπεται κάποιος να διαταράσσει την εκκλησιαστική ζωή των αδελφών ή την εκτέλεση των καθηκόντων τους· ο Θεός αποστρέφεται και απορρίπτει τέτοιους ανθρώπους. Φυσικά, δεν επιτρέπεται ούτε και οποιαδήποτε παρενόχληση ή ανάμειξη στην καθημερινότητα των αδελφών. Αποτελεί ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών να λύσουν αυτό το ζήτημα. Μπορεί να υπάρξουν άνθρωποι που είναι συγγενείς, φίλοι ή γνωστοί με τους αδελφούς και τις αδελφές και οι οποίοι, υπό τον μανδύα «των αδελφών», επιζητούν να προσελκύσουν και να παραπλανήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, μην αφήνοντάς τους να κάνουν τα καθήκοντά τους. Οι επικεφαλής και οι εργάτες ή οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν την υποχρέωση και την ευθύνη να αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους ανθρώπους. Η συμπεριφορά και οι πράξεις τους δεν αφήνουν τους άλλους να κάνουν τα καθήκοντά τους και να ακολουθήσουν τον Θεό, ενώ παράλληλα προκαλούν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Γι’ αυτό, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να βγαίνουν μπροστά για να διευθετούν την κατάσταση και να επιβάλουν περιορισμούς. Ασφαλώς, υπάρχουν κατάλληλες μέθοδοι για την αντιμετώπιση και τον χειρισμό τέτοιων ατόμων. Δεν υπάρχει λόγος να καταφύγουμε στο ξύλο ή στην επίπληξη· απλώς τους ξεκαθαρίζουμε την ουσία του προβλήματός τους, τις μομφές και τις κατηγορίες που διατυπώνει εναντίον τους η πλειοψηφία του εκλεκτού λαού του Θεού, και τελικά τους λέμε: «Η αποπομπή σου είναι μια απόφαση που πάρθηκε και υπογράφηκε από την πλειοψηφία. Είτε συμφωνείς είτε όχι, η εκκλησία έχει την εξουσία να λάβει αυτήν την απόφαση και να σε χειριστεί αναλόγως. Πρέπει να υπακούσεις». Οπότε, λύνεται το ζήτημα, ενώ ο συγκεκριμένος χειρισμός συνάδει απόλυτα με τις αρχές. Η αντιμετώπιση και ο χειρισμός όσων λατρεύουν να εκμεταλλεύονται πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις αρχές. Στην περίπτωση που θέλουν να τους δανείσεις κάτι για να σε εκμεταλλευτούν, αν θέλεις, μπορείς να τους το δανείσεις· αν δεν θέλεις, να αρνηθείς. Δική σου είναι η απόφαση. Αν τους το δανείσεις, είναι πράξη καλοσύνης· αν αρνηθείς, είναι δικαίωμά σου. Αν σου πουν: «Αδελφοί και αδελφές δεν είμαστε όλοι; Τι τσιγκούνης που είσαι, ούτε να δανείσεις κάτι δεν θες!», μπορείς να απαντήσεις: «Είναι δικό μου και έχω το δικαίωμα να μην το δανείσω. Κάτι τέτοιο είναι σύμφωνο με τις αρχές. Μην με πιέζεις λέγοντας “είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές”· αυτό που λες δεν είναι η αλήθεια. Αν πει ο Θεός, “πρέπει να του το δανείσεις”, μόνο τότε θα σου το δανείσω». Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αποσπά εκβιαστικά ή να δανείζεται την περιουσία του άλλου με πρόσχημα την εκκλησία ή την ιδέα ότι «είμαστε όλοι πιστοί, είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές». Είναι αλήθεια αυτό; (Ναι.) Είναι η αλήθεια. Μόνο εμμένοντας σ’ αυτήν την αλήθεια μπορεί να διασφαλιστεί η δικαιοσύνη για όλους, και μπορούν όλοι να απολαμβάνουν τα πραγματικά τους δικαιώματα. Αν, όμως, κάποιος προβάλλει δικαιολογίες όπως «τις ανάγκες του έργου του οίκου του Θεού», «τις ανάγκες του έργου της εκκλησίας» ή «τις ανάγκες των αδελφών» για να αποσπάσει εκβιαστικά ή να δανειστεί προσωπικά αντικείμενα, μήπως συνάδει κάτι τέτοιο με την αλήθεια; (Δεν συνάδει.) Έχεις το δικαίωμα να απορρίπτεις αιτήματα που δεν συνάδουν με την αλήθεια; (Ναι.) Κι αν κάποιος σε πει τσιγκούνη ή μίζερο επειδή αρνείσαι, θα φοβηθείς; (Όχι.) Αν κάποιος μεγαλοποιήσει το ζήτημα, λέγοντας ότι δεν υποστηρίζεις το έργο της εκκλησίας ή ότι δεν αγαπάς τους αδελφούς και τις αδελφές, κάνοντας τους αδελφούς και τις αδελφές να σε απορρίψουν και να σε απομονώσουν, μήπως θα φοβόσουν τότε; Θα έκανες πίσω. Εκείνη τη στιγμή, θα σκεφτόσουν: «Και τι πειράζει να δανείσεις ένα αυτοκίνητο; Δεν πειράζει, είτε το δανείζεται η εκκλησία, είτε ο οίκος του Θεού, είτε οι αδελφοί και οι αδελφές. Καλύτερα να μην προσβάλω τους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν είναι μεν τρομακτικό να προσβάλεις έναν άνθρωπο, αν όμως προσβληθούν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές, κι αν η καρδιά τους ψυχρανθεί απέναντί μου και με απομονώσουν, τότε τι θα κάνω;» Από τη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό, τι έχεις να φοβηθείς; Αν σε απομονώσουν, αυτό δεν σημαίνει ότι διαθέτουν την αλήθεια ή ότι οι πράξεις τους συνάδουν με την αλήθεια. Η αλήθεια είναι πάντοτε η αλήθεια. Είναι η αλήθεια είτε συμφωνεί μ’ αυτή μια μειοψηφία είτε η πλειοψηφία των ανθρώπων. Χωρίς την αλήθεια, ακόμα κι αν η μειοψηφία υποταχθεί στην πλειοψηφία, και πάλι δεν είναι η αλήθεια. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό το γεγονός. Το αν κάποιος διαθέτει την αλήθεια-πραγματικότητα δεν εξαρτάται από το πόσο ευχάριστα είναι τα λόγια του· εξαρτάται από το αν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Για παράδειγμα, πήρες καινούργιο υπολογιστή για να κάνεις το καθήκον σου, και κάποιος θέλει να τον δανειστεί, υποστηρίζοντας ότι τον θέλει για το έργο της εκκλησίας. Εσύ δεν του τον δανείζεις, κι εκείνος λέει: «Δεν έχεις αγάπη, δεν αγαπάς τον Θεό, δεν θυσιάζεσαι. Δεν μπορείς να κάνεις ούτε κι αυτήν τη μικρή θυσία». Είναι σωστά αυτά τα λόγια; Συνάδουν με την αλήθεια; (Όχι.) Πρέπει να απαντήσεις: «Τον υπολογιστή τον έχω για να κάνω το καθήκον μου. Αυτήν τη στιγμή κάνω το καθήκον μου, κι έτσι δεν μπορώ να μείνω χωρίς τον υπολογιστή μου. Αν δανειστείς εσύ τον υπολογιστή μου, δεν θα επηρεαστεί η εκτέλεση του καθήκοντός μου; Θα συμφωνούσε αυτό με την αλήθεια; Τι τον θες ακριβώς τον υπολογιστή; Λες πως τον θες για το έργο της εκκλησίας· αν είναι έτσι, τότε βρες κάποιον να το αποδείξει. Εξάλλου, ακόμα και για το έργο της εκκλησίας να πρόκειται, δεν πρέπει να δανειστείς τον δικό μου. Αν πάρεις εσύ τον δικό μου υπολογιστή, εγώ τι θα χρησιμοποιήσω για να κάνω το καθήκον μου; Είναι πολύ εγωιστικό εκ μέρους σου! Μη χρησιμοποιείς τις ανάγκες του έργου της εκκλησίας ως δικαιολογία για εκμετάλλευση, δεν το χάφτω αυτό. Μη νομίζεις ότι είμαι μπερδεμένος και δεν έχω ικανότητα να διακρίνω. Ψάχνεις να με εκμεταλλευτείς, αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει!» Σε τέτοιους ανθρώπους έτσι πρέπει να μιλάει κανείς, για να μην πέσει στην παγίδα του Σατανά. Είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα; Μόλις καταλάβεις την αλήθεια και ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές, δεν θα υπάρχει λόγος να φοβάσαι ό,τι λέει ο καθένας. Μη δίνεις σημασία στην ψεύτικη ταμπέλα που σου βάζουν· αυτά τα δόγματα που αραδιάζουν δεν πείθουν κανέναν απολύτως. Οπότε, συναναστραφήκαμε πολύ απλά σχετικά με τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης των ατόμων που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται και τις αρχές για την αντιμετώπισή τους.

Οι άνθρωποι, σε σχέση μ’ εκείνα τα άτομα εντός της εκκλησίας που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται, πρέπει αφενός να τα διακρίνουν πιο σωστά και πρακτικά, και αφετέρου να κατανοούν την αλήθεια· πρέπει να έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους τι στάση πρέπει να τηρούν απέναντι στην πίστη στον Θεό, στο έργο που οφείλουν να κάνουν, στις αρχές που πρέπει να υποστηρίζουν και στη στάση που πρέπει να έχουν απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα. Μην ακολουθείτε το πλήθος ούτε να φοβάστε μήπως προσβάλετε τους άλλους, και προπαντός μην εγκαταλείπετε τις αρχές και τη στάση που πρέπει να κρατήσετε με σκοπό να ευχαριστήσετε κάποια άτομα· έτσι, θα ευχαριστήσετε τους ανθρώπους, αλλά θα πληγώσετε την καρδιά του Θεού, κάνοντάς Τον να νιώσει απέχθεια για σας. Αν κάνεις κάτι σύμφωνα με τις αρχές, τότε ακόμα κι αν προσβάλεις τους ανθρώπους ή τους κάνεις να σε κατηγορήσουν πίσω από την πλάτη σου, αυτό δεν θα έχει μεγάλες συνέπειες· αν, όμως, κάνεις κάτι που δεν συμφωνεί με τις αρχές, τότε, ακόμα κι αν κερδίσεις την έγκριση και την υποστήριξη των πάντων και τα πας καλά με όλους, αλλά και πάλι δεν μπορείς να δικαιολογηθείς γι’ αυτό ενώπιον του Θεού, τότε έχεις υποστεί απώλεια. Αν έχεις σχέσεις με την πλειοψηφία, αν τους έχεις κάνει χαρούμενους και ικανοποιημένους και κερδίζεις τον έπαινό τους, αλλά προσβάλλεις τον Θεό, τον Δημιουργό, τότε είσαι μέγιστος βλάκας. Ό,τι κι αν κάνεις, λοιπόν, πρέπει να καταλαβαίνεις ξεκάθαρα αν αυτό συνάδει με τις αρχές, αν ευχαριστεί τον Θεό, τι στάση τηρεί ο Θεός απέναντι σ’ αυτό, τι στάση πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι, ποιες αρχές πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι, τι οδηγίες έχει δώσει ο Θεός και πώς πρέπει να το κάνεις. Πρέπει πρώτα να τα ξεκαθαρίσεις όλα αυτά. Άραγε, οι επαφές σου με τους άλλους, οι υλικές συναλλαγές σου και οι αλληλεπιδράσεις σου με τους άλλους βασίζονται σε ένα θεμέλιο που εναρμονίζεται με τις αρχές; Είναι χτισμένες πάνω σε ένα θεμέλιο που ευχαριστεί τον Θεό; Αν όχι, τότε όλα όσα κάνεις, όσο καλά κι αν τα τηρείς, όσο τέλεια κι αν τα κάνεις και όσο κι αν σε επαινούν οι άλλοι, ο Θεός δεν θα τα θυμάται. Επομένως, οι αρχές των επαφών και των αλληλεπιδράσεών σου με τον καθένα δεν πρέπει να σχετίζονται με το αν αυτός σε εκμεταλλεύεται ή αν τον εκμεταλλεύεσαι εσύ. Δεν πρέπει να χτίζονται πάνω σε τέτοιο θεμέλιο. Αντίθετα, οι αρχές αυτές πρέπει να αφορούν το κατά πόσο αυτά που κάνετε εναρμονίζονται με τις αλήθεια-αρχές. Μόνο τότε μπορεί πραγματικά να θεωρηθεί ότι γίνονται «υπό το πρίσμα της πίστης μας στον Θεό»· μόνο τότε μπορείς να πεις: «Όλοι είμαστε πιστοί, όλοι είμαστε αδελφοί και αδελφές»· μόνο τότε μπορείς να το θεωρήσεις αυτό ως αξίωμα. Εκτός από τα ζητήματα που σχετίζονται με τη ζωή-είσοδο, με το καθήκον και με το έργο της εκκλησίας, καμία άλλη αλληλεπίδραση δεν θα πρέπει να βασίζεται στο αξίωμα «οι αδελφοί και οι αδελφές». Αν δεν έχει να κάνει με το καθήκον, με τη ζωή-είσοδο ή με τις κανονικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά αντίθετα κάποιος χρησιμοποιεί συνέχεια το πρόσχημα «αδελφοί και αδελφές» ως δικαιολογία για να πετύχει έναν συγκεκριμένο στόχο, τότε είναι σίγουρο πως επιζητά με πρόσχημα τέτοιες δηλώσεις, μεθόδους και ευνοϊκές συνθήκες να εκμεταλλευτεί και να συνωμοτήσει για τα προσωπικά του οφέλη. Ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση γι’ αυτό, και να χειρίζεται τέτοια ζητήματα με σοφία, προκειμένου να μην πέφτει θύμα. Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι εντός της εκκλησίας δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, και μάλιστα κάποιοι είναι δύσπιστοι που ενεργούν χωρίς αρχές και διαπράττουν παραβάσεις λόγω απερισκεψίας. Αυτοί που ενεργούν με την πρόφαση των «αδελφών» είναι που επηρεάζουν και αναστατώνουν πιο εύκολα το έργο της εκκλησίας. Για ποιον λόγο τα λέμε όλα αυτά σήμερα; Σκοπός είναι να ξεκαθαριστεί ότι και η επικοινωνία και οι αλληλεπιδράσεις με τους άλλους πρέπει να βασίζονται στις αλήθεια-αρχές. Έτσι αποφεύγονται οι ακατάλληλες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ανθρώπων· φυσικά, αποτρέπονται κιόλας εκείνοι που λατρεύουν να εκμεταλλεύονται από το να βρίσκουν παραθυράκια για να τα εκμεταλλευτούν, και ταυτόχρονα εκείνοι που νοιάζονται υπερβολικά για την εικόνα τους ή που έχουν αδύναμη ανθρώπινη φύση αποφεύγουν να γίνονται συνέχεια αντικείμενο εκμετάλλευσης, να εξαπατώνται συνέχεια και να ζημιώνονται συνέχεια. Κάποιοι άνθρωποι, παρότι η οικογένειά τους βρίσκεται φανερά σε δύσκολες συνθήκες, καταλήγουν να «παριστάνουν τους γενναίους» σε βάρος δικό τους. Δανείζουν τα λεφτά που έχουν βγάλει με τον ιδρώτα τους, επειδή κάποιος που λατρεύει να εκμεταλλεύεται τους ζητάει δανεικά, υποστηρίζοντας ότι διάλεξε αυτούς συγκεκριμένα επειδή τους έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Και τι γίνεται μόλις του δανείσουν τα χρήματα; Αυτός που τα παίρνει εξαφανίζεται. Έπειτα, εκείνος που τα δάνεισε παραπονιέται ότι ο Θεός δεν τον προστάτεψε. Υπάρχει λογική σ’ αυτό; Νομίζεις ότι, αν πιστεύεις στον Θεό, δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι όταν κάνεις κάτι, ότι ο Θεός θα τα φροντίσει όλα; Αν ισχύει αυτό, τότε δεν είσαι άχρηστος; Ο Θεός απαιτεί οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς και σοφοί, και να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Δεν το καταλαβαίνεις αυτό; Αν δεν ενεργείς με βάση αυτές τις αλήθεια-αρχές, τότε αξίζει να βιώνεις πάντα απώλειες και να σε πιάνουν κορόιδο. Όταν, τελικά, δεν θα έχεις διέξοδο στη ζωή σου, ποιον θα κατηγορήσεις; Εσύ το προκάλεσες στον εαυτό σου. Οι πράξεις σου δεν ήταν από αγάπη· ήταν βλακώδεις! Εσύ δάνεισες λεφτά σε έναν επιτήδειο για να τον ευχαριστήσεις. Όταν, όμως, χρειαστείς λεφτά, άραγε μπορείς να τα ζητήσεις από τον οίκο του Θεού; Μήπως οφείλει ο οίκος του Θεού να επωμιστεί αυτήν την ευθύνη για σένα; Αν περιμένεις από τον οίκο του Θεού να καλύψει αυτά τα έξοδα, δεν έχεις χρέος απέναντι στον Θεό; Αν δεν έχεις διέξοδο στη ζωή, πώς μπορείς να κάνεις το καθήκον σου; Αν προσευχηθείς στον Θεό, μπορεί ο Θεός να μη σε ικανοποιήσει· κάτι τέτοιο θα έδειχνε ότι θερίζεις ό,τι σπέρνεις, και μάλιστα δικαίως. Ποιος σου είπε να είσαι τόσο βλάκας! Μήπως σου είπε ο Θεός να εμπιστευτείς εκείνον τον άνθρωπο; Σου είπε μήπως να τον δανείσεις; Δεν σου το είπε· ήταν μια πράξη δική σου, προσωπική, που δεν αντιπροσώπευε την πρόθεση του Θεού. Αν οι δικές σου προσωπικές πράξεις είναι λάθος και οδηγούν σε αρνητικές συνέπειες, εσύ είσαι ο μόνος υπεύθυνος. Για ποιον λόγο να καταστήσεις υπεύθυνο τον οίκο του Θεού ή να πρέπει ο Θεός να λογοδοτήσει για χάρη σου; Γιατί να παραπονιέσαι ότι δεν σε προστάτεψε ο Θεός; Είσαι ενήλικας· για ποιον λόγο δεν έχεις την κρίση που πρέπει να έχει ένας ενήλικας; Έξω στην κοινωνία, θα δάνειζες λεφτά σε οποιονδήποτε σου το ζητούσε; Θα το σκεφτόσουν, έτσι δεν είναι; Τότε για ποιον λόγο να δανείσεις λεφτά σε κάποιον μόνο και μόνο επειδή στο αίτημά του πρόσθεσε και τη φράση «αδελφοί και αδελφές»; Αυτό δεν δείχνει ότι είσαι ανόητος; Δεν είσαι απλώς ανόητος, είσαι βλάκας, τελείως βλάκας! Νομίζεις πως όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, πως όλοι καταλαβαίνουν την αλήθεια; Το ένα τρίτο τουλάχιστον δεν αγαπάνε την αλήθεια και είναι δύσπιστοι. Δεν μπορείς να το διακρίνεις αυτό; Νομίζεις πως όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές αποτελούν αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού, πως ανήκουν πραγματικά στον Θεό; Δεν ξέρεις ότι «Πολλοί μεν οι κλητοί, λίγοι δε οι εκλεκτοί»; Ποιον εκπροσωπούν οι αδελφοί και οι αδελφές; Εκπροσωπούν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα! Αν τους εμπιστεύεσαι, δεν είσαι βλάκας; Ό,τι αρνητικές συνέπειες κι αν έχουν ως αποτέλεσμα οι προσωπικές σου ενέργειες, μην πας να ψάξεις για τον οίκο του Θεού ή τους αδελφούς και τις αδελφές· κανένας δεν μπορεί να σε καλύψει, ούτε έχει κανένας την υποχρέωση να επωμιστεί την ευθύνη για χάρη σου. Εσύ προκάλεσες την πίκρα, εσύ να τη γευτείς· η ευθύνη είναι δική σου. Επιπλέον, αυτά τα ζητήματα μην τα φέρνεις στην εκκλησιαστική ζωή για συναναστροφή και συζήτηση. Κανένας δεν θέλει να τα ακούσει, οι άλλοι δεν είναι υποχρεωμένοι να ασχολούνται με τα μπερδέματά σου. Αν θέλει όντως κάποιος να σε βοηθήσει, ας το λύσετε οι δυο σας ιδιαιτέρως. Το κατάλαβες;

Η συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα λειτουργεί ως υπενθύμιση για τους ανθρώπους, διευρύνει τις γνώσεις τους και τους προειδοποιεί, κάνοντας ξεκάθαρο ότι μεταξύ εκείνων που πιστεύουν στον Θεό, υπάρχουν κάθε λογής άνθρωποι. Έχω αναφέρει πολλές φορές προηγουμένως ένα σημαντικό σημείο που πρέπει να θυμάστε: Όσοι πιστεύουν στον Θεό επιλέχθηκαν μέσα από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος έχει υποστεί τη διαφθορά του Σατανά, ότι ο καθένας έχει διεφθαρμένες διαθέσεις και είναι ικανός να κάνει κακό σε διαφορετικό βαθμό και, αν βρεθεί στις κατάλληλες συνθήκες, είναι ικανός να κάνει πράγματα που αποτελούν αντίσταση στον Θεό. Η παρερμηνεία των γεγονότων και των ψεμάτων και η αγάπη για την εκμετάλλευση, τα αντικείμενα της τωρινής μας συναναστροφής, είναι συμπεριφορές πιστών· οι άπιστοι δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμάς, γι’ αυτό δεν θα τους αναφέρουμε εδώ. Αυτές οι εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης πάνω στις οποίες έχουμε συναναστραφεί αποτελούν ακριβώς εκδηλώσεις ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό. Γι’ αυτό, μη θεωρείτε τον τίτλο «αδελφοί και αδελφές» ως κάτι το μεγαλειώδες, το ευγενές ή το ιερό και απαραβίαστο. Αν αυτό νομίζεις, τότε είναι βλακεία σου. Ο Θεός δεν είπε ποτέ: «Οι αδελφοί και οι αδελφές είναι πολύτιμοι. Μόλις γίνουν αδελφοί και αδελφές, είναι άγιοι, μετατρέπονται σε έμπιστους του Θεού, είναι απολύτως αξιόπιστοι· μπορείς να τους εμπιστεύεσαι πλήρως, και ό,τι κι αν λένε ή πράττουν είναι η αλήθεια». Δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο· δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες είναι αυτά. Αν έως τώρα δεν μπορείς ακόμα να δεις την πραγματική έννοια που κρύβεται πίσω από τον τίτλο «αδελφοί και αδελφές», τότε είσαι στ’ αλήθεια βλάκας· τσάμπα άκουγες κηρύγματα τόσα χρόνια. Ούτε καν τι άνθρωπος είσαι δεν έχεις καταλάβει, και παρ’ όλα αυτά εμπιστεύεσαι τόσο πολύ τους άλλους, θεωρείς τους αδελφούς και τις αδελφές τόσο αγίους και σπουδαίους, φλυαρείς λέγοντας ότι «οι αδελφοί και οι αδελφές αντιπαθούν το τάδε», «οι αδελφοί και οι αδελφές είναι θυμωμένοι», «οι αδελφοί και οι αδελφές υποφέρουν», «οι αδελφοί και οι αδελφές το ένα και το άλλο», μιλάς για τους αδελφούς και τις αδελφές με τέτοια στοργή. Μήπως είδες πουθενά στα λόγια του Θεού να λέει ότι οι αδελφοί και οι αδελφές είναι τόσο ευγενείς και άγιοι, τόσο αξιόπιστοι; Δεν υπάρχει ούτε μία πρόταση, σωστά; Τότε, γιατί τους βλέπεις μ’ αυτόν τον τρόπο; Αυτό σε καθιστά βλάκα με περικεφαλαία. Γι’ αυτό, όσο κι αν σε εκμεταλλευτούν και σε βλάψουν οι αδελφοί και οι αδελφές, εσύ φταις και μόνο εσύ. Σε τελική ανάλυση, θεώρησε τις ζημιές και την εκμετάλλευση ως μαθήματα. Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να πάρεις. Πρέπει να θυμάσαι πάντα: Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια, πόσο μάλλον αντιπροσωπεύουν τον Θεό· δεν είναι το ίδιο με τους οικείους του Θεού, με τους μάρτυρες του Θεού ή με τα αγαπημένα παιδιά του Θεού. Ποιοι είναι οι αδελφοί και οι αδελφές; Είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι, όπως κι εσύ· έχουν αντιλήψεις για τον Θεό, δεν αγαπάνε την αλήθεια, αποστρέφονται την αλήθεια, έχουν αλαζονική διάθεση, έχουν φαύλες και μοχθηρές διαθέσεις, είναι ικανοί να γίνουν εχθροί του Θεού με κάθε τρόπο, να κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και μέχρι και να εκμεταλλεύονται τους άλλους αδελφούς και αδελφές, με πρόσχημα την πίστη στον Θεό. Για ποιον λόγο τα λέω όλα αυτά; Δεν το κάνω για να σπείρω τη διχόνοια ανάμεσα σ’ εσένα και τους αδελφούς ή τις αδελφές, αλλά για να σε βοηθήσω να διακρίνεις ξεκάθαρα το αληθινό πρόσωπο του καθενός, να αντιμετωπίζεις σωστά τον τίτλο «οι αδελφοί και οι αδελφές», να μεταχειρίζεσαι σωστά τους γύρω σου και να δημιουργείς σωστές διαπροσωπικές σχέσεις με όλους. Μην προσπαθείς να δημιουργήσεις ή να διατηρήσεις καλές σχέσεις με τους άλλους μέσα από προσωπικές χάρες, υλικές ανταλλαγές, κολακείες, καλοπιάσματα, υποχωρήσεις ή άλλα τέτοια μέσα, με απώτερο σκοπό να ενσωματωθείς στους αδελφούς και τις αδελφές. Αυτό δεν είναι απαραίτητο, και όλα όσα κάνεις προς αυτήν την κατεύθυνση ο Θεός τα βρίσκει αποκρουστικά και απεχθή. Και τότε, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ζει κανείς, η καλύτερη στάση και αρχή για τη ζωή που πρέπει να έχει κανείς ανάμεσα στους ανθρώπους; Είναι ο λόγος του Θεού. Και τι λένε τα λόγια του Θεού; Λένε να δημιουργούμε κατάλληλες και κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις. Πώς δημιουργούνται αυτές οι σχέσεις; Να αλληλεπιδράτε, να μιλάτε και να έρχεστε σε επαφή με άλλους βασιζόμενοι στα λόγια του Θεού. Για παράδειγμα, πες ότι κάποιος μετακομίζει και σε ρωτάει αν έχεις χρόνο να τον βοηθήσεις. Αν είσαι πρόθυμος, μπορείς να πας· αν δεν είσαι πρόθυμος επειδή φοβάσαι μήπως αυτό επηρεάσει το καθήκον σου, μπορείς να αρνηθείς. Δικαίωμά σου είναι, και, φυσικά, αυτή είναι και η αρχή που πρέπει να ακολουθείς. Δεν χρειάζεται να κάνεις παραχωρήσεις, να συμφωνήσεις απρόθυμα και χωρίς να είσαι σίγουρος, επειδή φοβάσαι μήπως τον προσβάλεις ή μήπως διαταραχθεί η αρμονία ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, και εκ των υστέρων να νιώθεις απροθυμία στην καρδιά σου, πράγμα που θα επηρεάσει την απόδοσή σου στο καθήκον. Ξέρεις πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο πάει κόντρα στις αρχές, αλλά παρ’ όλα αυτά επιτρέπεις στους άλλους να σε εξαναγκάζουν και να σε διατάζουν σαν σκλάβο, μόνο και μόνο για να τους ευχαριστήσεις και να διατηρήσεις καλές σχέσεις μαζί τους. Το να ευχαριστείς τους άλλους ανθρώπους δεν αποτελεί καλή πράξη και δεν πρόκειται να το θυμηθεί ο Θεός. Το μόνο που κάνεις είναι να διατηρείς τις διαπροσωπικές σχέσεις· δεν ενεργείς για χάρη του έργου της εκκλησίας ούτε για να κάνεις το καθήκον σου, και φυσικά κάτι τέτοιο δεν αποτελεί ούτε ευθύνη ούτε υποχρέωσή σου. Ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να θυμάται τέτοιες ενέργειες, και ακόμα κι αν τις κάνεις, χαμένες θα πάνε. Όταν, λοιπόν, έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια ζητήματα, δεν πρέπει να σκέφτεσαι σοβαρά και προσεκτικά τι να διαλέξεις; Κάποιος ζητάει βοήθεια από άλλους, αλλά, στην πραγματικότητα, αυτοί είναι πολύ απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους, και ίσα που έχουν βρει λίγο χρόνο για να πάνε σε μια συνάθροιση ή να κάνουν κάποια πνευματική άσκηση. Ξεκάθαρα δεν θέλουν να πάνε και, με βάση τις αρχές, ούτε πρέπει να πάνε. Επειδή, όμως, ενδιαφέρονται υπερβολικά για την εικόνα τους, δεν μπορούν να αρνηθούν. Και τελικά, τι γίνεται; Επιτρέπουν σ’ αυτούς τους ευτελείς εκμεταλλευτές να τους χρησιμοποιούν, χαραμίζοντας τον χρόνο που έπρεπε να είχαν αφιερώσει στη ζωή-είσοδό τους. Δεν είναι απώλεια αυτό; Είναι μια απώλεια που την άξιζαν πέρα για πέρα! Δεν αξίζουν ούτε τη συμπόνοια ούτε τον οίκτο των άλλων όταν υφίστανται τέτοια απώλεια. Για ποιον λόγο λέμε ότι την αξίζει κάποιος την απώλεια; Ποιος σε ανάγκασε να παραβλέψεις τα λόγια του Θεού; Ποιος σε ανάγκασε να φοβάσαι να προσβάλεις τους ανθρώπους; Αν εσύ προτιμάς να μην προσβάλεις τους ανθρώπους παρά να ακούσεις τα λόγια του Θεού, τότε σου αξίζει δικαιωματικά αυτή η απώλεια! Κάποιοι λένε: «Οι άνθρωποι δεν ζουν σε φούσκα. Πρέπει να υπάρχουν αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους ανθρώπους». Το σημαντικό είναι το πώς αλληλεπιδράς. Ποιο απ’ τα δύο συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές, εναρμονίζεται με τις προθέσεις του Θεού και ωφελεί περισσότερο τη ζωή-είσοδό σου; Οι αλληλεπιδράσεις που βασίζονται στις αρχές ή οι αλληλεπιδράσεις χωρίς αρχές, δηλαδή να είσαι ένας ανθρωπάρεσκος που προσπαθεί να αποφεύγει τις εντάσεις; Ξέρεις ποιο από τα δύο πρέπει να διαλέξεις, έτσι δεν είναι; Αν ξέρεις τι να διαλέξεις, αλλά παρ’ όλα αυτά παραμένεις παγιδευμένος στον βούρκο, μόνος σου πρέπει να επωμιστείς την τελική συνέπεια. Δεν είναι αυτονόητο; (Ναι.)

Υπάρχουν ακόμα κι άλλες εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης των κακών ανθρώπων και η σημερινή συναναστροφή ήταν περιορισμένη, καθώς επικεντρώθηκε μόνο σε δύο πτυχές: στο ότι λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα και στο ότι λατρεύουν να εκμεταλλεύονται τους άλλους. Οι περισσότεροι άνθρωποι μονάχα μόλις ακούσουν αυτές τις δύο πτυχές αρχίζουν να αποκτούν κάποια αίσθηση και κάποια ικανότητα διάκρισης, και λένε: «Ώστε έτσι είναι η κακή ανθρώπινη φύση!» Τέτοιοι άνθρωποι, όμως, υπάρχουν στ’ αλήθεια στην εκκλησία. Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο θέμα η παρουσία τους, αφού η εκκλησία έχει αρχές και κανονισμούς. Μπορεί να πάρει τα κατάλληλα μέτρα για να αντιμετωπίσει τέτοιους ανθρώπους. Ο σκοπός της σημερινής συναναστροφής σχετικά με αυτά τα ζητήματα είναι να μπορέσουν οι περισσότεροι άνθρωποι να αποκτήσουν σαφή κατανόηση και διάκριση αυτών των δύο ειδών κακών ανθρώπων και, κατόπιν, να συνεργαστούν για να τους αποπέμψουν.

20 Νοεμβρίου 2021