2. Με βάση την ανθρώπινη φύση

Προχωράμε τώρα στη δεύτερη κατηγορία, η οποία είναι η ανθρώπινη φύση του καθενός. Ανάλογα με τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης κάποιου, διακρίνουμε και προσδιορίζουμε αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος πιστεύει πραγματικά στον Θεό κι αν είναι κατάλληλος να παραμείνει στην εκκλησία. Στην περίπτωση που, ανάλογα με τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης αυτών των ατόμων και την ανθρώπινη φύση-ουσία τους, δεν πρόκειται για αληθινούς αδελφούς ή αδελφές, αν δεν είναι κατάλληλοι για να παραμείνουν στην εκκλησία, αν η παρουσία τους αναστατώνει τους αδελφούς και τις αδελφές, και αν —με βάση τη συμπεριφορά τους— ανήκουν σ’ αυτούς που πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται από την εκκλησία, τότε η εκκλησία πρέπει αντίστοιχα να σχεδιάσει γρήγορα την αποπομπή ή την αποβολή τους. Η συναναστροφή πάνω στη δέκατη τέταρτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών αφορά την αποπομπή ή την αποβολή κάθε είδους κακών ανθρώπων. Αν το εξετάσουμε μέσα από το πρίσμα της ανθρώπινης φύσης, αυτοί οι άνθρωποι έχουν σίγουρα κακή και πονηρή ανθρώπινη φύση —σε απλή μετάφραση, πολύ απλά δεν αξίζουν τίποτα. Με βάση τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης τους, πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται από την εκκλησία για να μη συνεχίζουν να προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησία, αλλά και να επηρεάζουν την κανονικότητα της εκκλησιαστικής ζωής του εκλεκτού λαού του Θεού και την εκτέλεση του καθήκοντός του. Άρα, με βάση ποιες εκδηλώσεις κρίνουμε την ανθρώπινη φύση ενός ατόμου ως καλή ή κακή, αποφασίζοντας έτσι αν η εκκλησία πρέπει να το αποπέμψει ή να το αποβάλει; Η δεύτερη κατηγορία —η ανθρώπινη φύση— για να συνοψίσουμε, περιλαμβάνει κι αυτή πολλά σημεία· ας αρχίσουμε, όμως, τη συναναστροφή σχετικά με το πρώτο σημείο.

Α. Λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα

Το πρώτο σημείο αφορά όσους λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα. Ασφαλώς, θα έχετε δει όλοι σας πολλές φορές τέτοιους ανθρώπους. Ποια είναι η κύρια εκδήλωση κάποιου που λατρεύει να παρερμηνεύει τα γεγονότα και τα ψέματα; Μιλάει χωρίς αρχές, προκαλεί συνέχεια διενέξεις με προθέσεις και σκοπιμότητες, πράγμα που οδηγεί σε επιζήμια αποτελέσματα. Είναι ξεκάθαρο ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν σοβαρά προβλήματα στην ομιλία τους, τα οποία εδράζονται στην κακή διάθεση και στην έλλειψη ανθρώπινης φύσης, γεγονός που τους κάνει να λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα. Αν το εξετάσουμε από την οπτική του συγκεκριμένου όρου, «να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα» σημαίνει να υποστηρίζουν συχνά ότι εκείνο που αποτελεί γεγονός είναι ψέμα και το αντίστροφο· δηλαδή, κάνουν το άσπρο μαύρο, και μάλιστα διανθίζουν τα γεγονότα με αναληθείς λεπτομέρειες, εξαπολύουν αβάσιμες κατηγορίες, προβαίνουν σε ανυπόστατες κρίσεις και μιλάνε όπως θέλουν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν προσδίδουν ποτέ θετική χροιά σε κάτι· όσα λένε δεν είναι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους, δεν ωφελούν και δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση τους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή μαζί τους, όταν έχουν σχέσεις και επικοινωνούν μαζί τους, μόνο και μόνο που τους ακούνε, η καρδιά τους βυθίζεται συχνά στο σκοτάδι και στη σύγχυση, πράγμα που τους κάνει μέχρι και να χάσουν την πίστη τους, με αποτέλεσμα να μην έχουν καθόλου την τάση να πιστέψουν στον Θεό και να μην μπορούν να κατευνάσουν το μυαλό τους κατά τις πνευματικές τους ασκήσεις και στις συναθροίσεις. Συχνά επικρατεί αναταραχή στο μυαλό και στο πνεύμα τους εξαιτίας των ισχυρισμών για το τι είναι σωστό και τι λάθος, και των κουτσομπολιών που διαδίδουν τέτοια άτομα, κι αρχίζουν να βλέπουν τους πάντες με αρνητική ματιά και να μην βλέπουν στους άλλους τίποτα άλλο παρά μόνο ελαττώματα. Πολλές φορές, όταν οι άνθρωποι ακούσουν να παρερμηνεύονται τα γεγονότα και τα ψέματα, αναστατώνεται ο κανονικός τρόπος σκέψης τους κι αναστατώνεται ακόμα και η ορθή τους άποψη για τα ζητήματα, γεγονός που τους δυσκολεύει να διακρίνουν τι είναι και τι δεν είναι σωστό. Εκείνοι που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης παρασύρονται και πέφτουν στον πειρασμό συχνά, χωρίς καν να το συνειδητοποιήσουν, λόγω κάποιων πραγμάτων που λένε αυτοί που παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα. Σκέφτονται: «Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν βλάψει κανέναν, συμμετέχουν κανονικά στις συναθροίσεις, και μάλιστα καμιά φορά δίνουν ελεημοσύνη και βοήθεια στους άλλους, ενώ δεν έχουν κάνει κάτι κακό». Ως αποτέλεσμα, όμως, των αλληλεπιδράσεών τους με τέτοιου είδους ανθρώπους, πολλές φορές παγιδεύονται σε ζητήματα σωστού και λάθους και σε πειρασμούς, και παγιδεύονται ανάμεσα σε συναισθηματικά μπερδέματα μεταξύ των ανθρώπων και σε ακατάλληλες διαπροσωπικές σχέσεις. Εκείνοι οι άνθρωποι που παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα είναι ειδικοί στο να αναστατώνουν τις σωστές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και να σαμποτάρουν ορισμένα από τα πράγματα που κατανοούν αγνά στο μυαλό τους οι άνθρωποι. Σύμφωνα με τη θεώρησή τους, οποιαδήποτε άτομα διατηρούν μια καλή σχέση και μπορούν να αλληλοϋποστηρίζονται και να αλληλοβοηθιούνται μετατρέπονται σε στόχους για τις μυστικές επιθέσεις και επικρίσεις τους. Αντίστοιχα, όποιος κάνει το καθήκον του με σχετική αφοσίωση και δαπανά σε κάποιον βαθμό τον εαυτό του γίνεται κι αυτός στόχος των επιθέσεών τους. Όσο καλό ή θετικό κι αν είναι κάτι, βρίσκουν τρόπους να το συκοφαντήσουν. Κριτικάρουν κεκαλυμμένα τα πάντα, τα σχολιάζουν όλα και έχουν τις δικές τους οπτικές για κάθε ζήτημα. Αυτές οι οπτικές δεν είναι καθόλου αληθινές οπτικές· κάθε άλλο, αυτοί οι άνθρωποι λένε ανοησίες, συγχέουν αληθινά γεγονότα και ψέματα, και κάνουν το άσπρο μαύρο· για να πετύχουν έναν στόχο, για να σπείρουν τη διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους ή για να συκοφαντήσουν ορισμένους ανθρώπους, φτάνουν στο σημείο να επινοήσουν πράγματα επίτηδες και απερίσκεπτα, διανθίζοντας τα γεγονότα με αναληθείς λεπτομέρειες και προβαίνοντας σε αβάσιμες κατηγορίες, δημιουργώντας θέμα από το πουθενά. Όσοι δεν γνωρίζουν τα γεγονότα τούς ακούνε να μιλάνε και νομίζουν ότι τα λεγόμενά τους μοιάζουν λογικά και δεν θα μπορούσαν να είναι ψεύτικα, οπότε παραπλανιούνται. Αυτού του είδους οι άνθρωποι που λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα κριτικάρουν συγκεκαλυμμένα κάθε θετικό ζήτημα. Μήπως επειδή έχουν αίσθημα δικαιοσύνης; (Όχι.) Είναι προκλητικοί απέναντι σε όσους κάνουν ενεργά το καθήκον τους, σε όσους είναι αφοσιωμένοι, σε όσους δαπανούν τον εαυτό τους με ενθουσιασμό και σε όσους έχουν συνείδηση και λογική, και δεν εκτιμούν κανέναν από αυτούς. Ποιος είναι, λοιπόν, ο λόγος που κρύβεται πίσω από τις απερίσκεπτες κουβέντες αυτών των ανθρώπων; Ποια είναι η αιτία; Γιατί λατρεύουν πάντοτε να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα; (Επειδή έχουν κακή ανθρώπινη φύση.) Σωστά· φταίει η κακή ανθρώπινη φύση. Αν είχαν καλή ανθρώπινη φύση, δεν θα παρερμήνευαν τα γεγονότα και τα ψέματα. Πρέπει κανείς να μιλά με βάση τη συνείδηση και τον ορθολογισμό· δεν μπορεί να αραδιάζει διεστραμμένες θεωρίες και αιρέσεις όποτε έχει την ευκαιρία. Ο λόγος για τον οποίο παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα είναι η κακή ανθρώπινη φύση τους. Οτιδήποτε λένε αυτοί οι άνθρωποι αφήνει μια ξινίλα. Για να το θέσω επιεικώς, ναι μεν κρίνουν τους άλλους, αλλά στην πραγματικότητα τα λόγια τους ενέχουν κάποια κακόβουλα στοιχεία προκειμένου να καταδικάσουν και να καταραστούν, και κάποιες υπόνοιες υποκίνησης, ζήλειας, απείθειας, μίσους, κι ακόμα και την επίγευση ότι κλοτσάνε τους ανθρώπους όσο είναι πεσμένοι κάτω. Συνοψίζοντας, αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του ότι παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα. Εκτός από αυτά τα χαρακτηριστικά, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι μοιράζονται κι άλλο ένα κοινό γνώρισμα: Απεχθάνονται τους ανθρώπους που έχουν αυτά που τους λείπουν και κοροϊδεύουν όσους δεν έχουν αυτά που οι ίδιοι έχουν. Είναι καλή η ανθρώπινη φύση τους; (Όχι.) Οι άνθρωποι αυτού του είδους, που απεχθάνονται εκείνους που έχουν ό,τι τους λείπει και κοροϊδεύουν εκείνους που δεν έχουν ό,τι οι ίδιοι έχουν, ζηλεύουν οποιονδήποτε είναι καλύτερος από τους ίδιους και μιλάνε άσχημα γι’ αυτόν πίσω από την πλάτη του, τον κατακρίνουν και τον καταδικάζουν· απ’ την άλλη, αν κάποιος είναι κατώτερός τους, τον περιγελούν περιπαικτικά, είναι έτοιμοι να τον κοροϊδέψουν, να τον σατιρίσουν και να τον μειώσουν. Δεν μπορούν να αντιληφθούν σωστά κανένα ζήτημα ούτε να το προσεγγίσουν με βάση την πλέον στοιχειώδη ανθρώπινη ηθική. Δεν έχουν ανάγκη να ευχηθούν ευλογίες σε κανέναν ούτε χρειάζονται να ευχηθούν σε κανέναν να είναι καλά ή να του πάνε όλα όπως τα θέλει, ή να βαδίσει στο ορθό μονοπάτι· θα έπρεπε όμως, τουλάχιστον, να μπορούν να αξιολογούν σωστά τους άλλους, χωρίς να τρέφουν καμία κακία —ούτε αυτό δεν μπορούν να κάνουν. Ποια είναι η πραγματική αιτία για την οποία παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα; Είναι ξεκάθαρο ότι μέσα από την ομιλία τους και τη στάση τους απέναντι στους άλλους, και μέσα από αυτά που σκέφτονται και από το πώς συμπεριφέρονται στους άλλους κατά βάθος στην καρδιά τους, αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν, προφανώς, κακόβουλη ανθρώπινη φύση. Μολονότι τέτοιου είδους άνθρωποι το στόμα το έχουν μόνο για να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα, οι πράξεις αυτές κρύβουν από πίσω τους τα επιτεύγματα και τους στόχους που επιθυμούν να υλοποιήσουν, καθώς επίσης και τις αληθινές απόψεις και στάσεις που έχουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους απέναντι στους ανθρώπους και τα ζητήματα. Ας αφήσουμε κατά μέρος, προς το παρόν, αν εκείνοι που λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα καταλαβαίνουν καλά την αλήθεια και αν είναι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια· σύμφωνα με αυτό το γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης τους —το ότι λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα— άραγε μπορούν να έχουν την παραμικρή καλή, ενθαρρυντική ή θετική επιρροή στους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία; (Όχι.) Με τίποτα!

Ας ρίξουμε μια ματιά σε κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα για να δούμε τις εκδηλώσεις εκείνων που παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι μια αδελφή έχει πολύ πλούσια οικογένεια, αλλά, προκειμένου να κηρύξει το ευαγγέλιο και να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό, έχει εγκαταλείψει τις απολαύσεις της σάρκας και έχει φύγει από το σπίτι για να κάνει το καθήκον της. Για πείτε Μου, οι κανονικοί άνθρωποι πώς θα έβλεπαν μια τέτοια κατάσταση; Δεν θα θαύμαζαν και θα ζήλευαν τη γυναίκα αυτή; Στην καλύτερη περίπτωση, θα θεωρούσαν την αδελφή αξιέπαινη και αξιομίμητη που κατάφερε να θυσιάσει τις σαρκικές απολαύσεις για να κάνει το καθήκον της. Εκείνοι, όμως, που λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα, πώς τη σχολιάζουν; Λένε: «Παραιτείται από μια πλούσια ζωή για να πηγαίνει όλη μέρα να κηρύττει το ευαγγέλιο· αν το συνεχίσει, δεν θα αργήσει να την πετάξει έξω ο άντρας της! Η πίστη στον θεό δεν έχει ως στόχο τις ευλογίες και τις απολαύσεις; Δείτε την, έχει τις ευλογίες, αλλά δεν ξέρει πώς να τις απολαύσει, απαρνιέται την οικογένειά της και την καριέρα της για να κάνει το καθήκον της με όλη της την καρδιά. Δεν είναι ανοησία αυτό; Αν είχα τόσο πλούσια οικογένεια, απλώς θα ευχαριστιόμουν στο σπίτι μου». Για πείτε Μου, μήπως υπάρχει μέσα σ’ αυτά τα λόγια έστω και μία πρόταση που να συμφωνεί με την ανθρώπινη φύση, που να είναι εποικοδομητική για τους άλλους; (Όχι.) Όσοι έχουν κάποια ικανότητα διάκρισης, μόλις το άκουγαν αυτό, θα σκεφτόντουσαν: «Δεν παρερμηνεύουν τα γεγονότα; Το να εγκαταλείψει ένας πιστός τα πάντα για να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό και το να μην επιδιώκει υλικές απολαύσεις είναι εκ φύσεως θετικό, αλλά αυτοί το καταδικάζουν». Αν το άκουγε αυτό κάποιος που δεν έχει διάκριση, θα παραπλανιόταν και θα αναστατωνόταν· θα κλονιζόταν αμέσως σοβαρά ο ζήλος του για την πίστη στον Θεό, ο ζήλος του να εγκαταλείψει πράγματα και να δαπανήσει τον εαυτό του για να κάνει το καθήκον του. Εκείνοι που λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα λένε λόγια που ναι μεν είναι λίγα, αλλά έχουν μεγάλο αρνητικό αντίκτυπο στους άλλους, τόσο που αρκεί για να νιώσει κάποιος αρνητικός για αρκετό καιρό και να μην μπορεί να συνέλθει. Έτσι δεν γίνεται; (Ναι.) Έστω και λίγα λόγια που μοιάζουν εύλογα μπορούν να δηλητηριάσουν κάποιους ανθρώπους μόλις εκείνοι τα ακούσουν. Αυτό τι δείχνει για την ανθρώπινη φύση αυτών που μπορούν και λένε τέτοια δηλητηριώδη λόγια; (Είναι κακή.) Μήπως υπάρχει έστω και μια φράση μέσα στα λόγια τους η οποία θα μπορούσε να ενισχύσει την πίστη του οποιουδήποτε τα ακούσει; (Όχι.) Τι είναι όλα αυτά τα λόγια; Σε γενικές γραμμές, όλα τους είναι λόγια δύσπιστων· εκείνοι που ακολουθούν τον Θεό δεν πρέπει να λένε ούτε μία τέτοια πρόταση. Πιο συγκεκριμένα, ούτε μία πρόταση που λένε αυτοί οι άνθρωποι δεν αποτυπώνει καμία ανθρώπινη φύση. Τι σημαίνει έλλειψη ανθρώπινης φύσης; Σημαίνει να μην έχεις ούτε καν ηθική. Και τι σημαίνει η έλλειψη ηθικής; Εκείνη η αδελφή ζει σε καλές συνθήκες και έχει πλούσια οικογένεια, και αυτοί οι άνθρωποι τι συμπεριφορά επιδεικνύουν; Μήπως ζηλεύουν απλώς με την καλή έννοια, λένε μετά κάποιες καλοπροαίρετες ευχές και προχωράνε; (Όχι.) Τότε ποια στάση τηρούν; Ζήλεια, αγανάκτηση, μνησικακία, και παράπονα μέσα τους: «Αξίζει αυτή να έχει τόσα λεφτά; Κι εγώ γιατί δεν έχω τόσα; Γιατί ο θεός έχει ευλογήσει αυτήν και όχι εμένα;» Η αδελφή είναι πλούσια και εύπορη, και γι’ αυτό ζηλεύουν και νιώθουν μίσος, δεν λένε την παραμικρή κουβέντα ειλικρινούς θαυμασμού ή την παραμικρή ευχή. Αυτό φανερώνει την παντελή έλλειψη ακόμα και της πιο στοιχειώδους ηθικής. Η αδελφή είναι πλούσια, και γι’ αυτό εκείνοι έχουν μίσος, που φτάνει σχεδόν στο σημείο να προσπαθούν να τη ληστέψουν ή να την ξεγελάσουν για να της πάρουν τα υπάρχοντά της. Επιπλέον, η αδελφή αυτή ζει μεν σε μια πλούσια οικογένεια, αλλά είναι ικανή να εγκαταλείψει τις καλές συνθήκες στις οποίες ζούσε και τις υλικές ανέσεις για να πάει να κάνει το καθήκον της· για κάποιον που πιστεύει στον Θεό, αυτό αξίζει συγχαρητήρια, είναι άξιο θαυμασμού και καλώς εννοούμενης ζήλιας. Πρέπει οι άνθρωποι να της εύχονται τα καλύτερα, να προσπαθούν να είναι κοντά της και να τη μιμούνται. Μήπως, όμως, αυτοί οι άνθρωποι που λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα έχουν να πουν κάτι τέτοιο; (Όχι.) Πώς μιλάνε αυτοί; Κάθε τους φράση διακρίνεται από σκληρά λόγια και από μια δόση μίσους. Για ποιον λόγο μπορούν να μιλούν με αυτόν τον τρόπο; Επειδή νιώθουν δυσαρέσκεια και αγανάκτηση για τη δική τους κατάσταση, επειδή τρέφουν μνησικακία, κι έτσι εκτονώνουν τον θυμό τους σ’ αυτήν την πλούσια αδελφή. Κάποιος που πιστεύει στον Θεό πρέπει ιδιαίτερα να εκτιμά, να θαυμάζει, να μιμείται και να διδάσκεται από εκείνους που μπορούν να κάνουν το καθήκον τους και να επιδιώκουν την αλήθεια ενεργά. Οι άνθρωποι αυτοί, αντί να πάρουν μαθήματα από τα προτερήματα της αδελφής για να καλύψουν τις δικές τους αδυναμίες, τη χλευάζουν ως ανόητη και φτάνουν στο σημείο να ελπίζουν να τη χωρίσει ο άντρας της· περιμένουν να δουν την καταστροφή της. Αν πραγματικά χώριζε την αδελφή αυτήν ο άντρας της, τότε δεν θα ένιωθαν ικανοποιημένοι; Δεν θα είχε εκπληρωθεί η επιθυμία τους; Αυτό αποτυπώνει τα πραγματικά τους αισθήματα, αλλά και την πρόθεση και τον σκοπό τους. Δεν θέλουν το καλό των άλλων· όταν βλέπουν κάποιον να τα πηγαίνει καλά ή να είναι καλύτερός τους, γεμίζουν ζήλια και δυσαρέσκεια. Όσο δυνατή πίστη κι αν έχει κάποιος άλλος στον Θεό, αν είναι καλύτερος απ’ αυτούς, τότε απλούστατα υπάρχει πρόβλημα. Έχουν παντελή έλλειψη ανθρώπινης φύσης και είναι ανίκανοι να ξεστομίσουν έστω και μια ευλογία ή μια εποικοδομητική κουβέντα. Και γιατί δεν μπορούν να ξεστομίσουν τέτοια λόγια; Επειδή έχουν πολύ κακή ανθρώπινη φύση! Δεν είναι ότι δεν θέλουν να μιλήσουν ή ότι δεν ξέρουν τα σωστά λόγια. Κάθε άλλο, είναι ότι μέσα στην καρδιά τους επικρατεί ζήλια, μνησικακία και αγανάκτηση, πράγμα που τους κάνει να μην μπορούν να αρθρώσουν ευλογημένα λόγια. Αν, λοιπόν, η καρδιά τους είναι γεμάτη με τέτοια διεφθαρμένα πράγματα, τότε μπορεί αυτό να σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση τους είναι κακόβουλη; (Ναι.) Μπορεί. Καθώς αποκαλύπτουν τέτοιες διεφθαρμένες διαθέσεις, οι άλλοι μπορούν εύκολα να τους καταλάβουν και μπορούν να διακρίνουν τη διεφθαρμένη ουσία τους.

Θα σας πω κι άλλο ένα παράδειγμα. Ήταν μια αδελφή που, προτού πιστέψει στον Θεό, είχε συνέχεια συγκρούσεις με τη συννυφάδα της. Αργότερα, ξεκίνησαν και οι δύο να πιστεύουν στον Θεό και, καθώς έτρωγαν και έπιναν τα λόγια του Θεού, κατάλαβαν τελικά κάποιες αλήθειες. Συνειδητοποίησαν πώς θα έπρεπε να συμπεριφέρεται κανείς και να τα πηγαίνει καλά με τους άλλους, και εφόσον είχε αποκαλυφθεί η διαφθορά τους, κατάφεραν να μιλήσουν ανοιχτά η μία στην άλλη και να προσπαθήσουν να φτάσουν στην αυτογνωσία, πράγμα που έκανε τη σχέση τους ολοένα και πιο αρμονική. Κάποιοι άνθρωποι τις ζήλευαν με την καλή έννοια και έλεγαν: «Δείτε τες, όλη η οικογένεια πιστεύει στον Θεό και οι συννυφάδες είναι σαν αληθινές αδελφές. Όλα αυτά δεν συμβαίνουν χάρη στην πίστη τους στον Θεό; Οι οικογένειες των απίστων δεν τα πάνε καθόλου καλά, όλη την ώρα μαλώνουν και ανταγωνίζονται η μία την άλλη, ακόμα και τα αδέλφια. Οι πιστοί είναι πολύ καλύτεροι· παρόλο που οι συννυφάδες δεν είναι πραγματικές αδελφές, από τη στιγμή που πιστεύουν στον Θεό, επιδιώκουν κοινούς στόχους, βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι και μιλούν την ίδια γλώσσα, είναι συμβατές στο πνεύμα. Αυτό είναι υπέροχο!» Το γεγονός αυτό δείχνει πως αυτοί που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό είναι διαφορετικοί από τους απίστους. Άνθρωποι από διαφορετικές οικογένειες συγκεντρώνονται με κοινούς στόχους και επιδιώξεις, συμβαδίζουν στον οίκο του Θεού και ενώπιον του Θεού. Αυτό λέγεται με σκοπό να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα των λόγων και του έργου του Θεού, πρόκειται για τη χάρη που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους. Είναι κάτι που οι άπιστοι δεν το έχουν και δεν μπορούν να το απολαύσουν. Στην καλύτερη περίπτωση, μόλις το ακούσει κάποιος αυτό, θα αισθανθεί ότι είναι καλό να πιστεύει κανείς στον Θεό και θα βλέπει με πιο ευνοϊκό μάτι την πίστη στον Θεό. Απ’ την άλλη, ακούστε τι έχει να πει γι’ αυτό ο άνθρωπος που λατρεύει να παρερμηνεύει τα γεγονότα και τα ψέματα: «Χμμ! Μπορεί να βλέπεις αυτές τις συννυφάδες προς τα έξω να δείχνουν ότι τα πηγαίνουν καλά και αρμονικά στις συναθροίσεις· όμως, δεν τσακώνονται και μεταξύ τους καμιά φορά; Δεν ξέρεις εσύ, κάποτε τσακώνονταν πολύ άσχημα!» Οι άλλοι λένε: «Οι παλιές τους διαμάχες και διαφωνίες υπήρχαν λόγω του ότι δεν πίστευαν στον Θεό και δεν καταλάβαιναν την αλήθεια. Πλέον τα πάνε υπέροχα! Αυτό συμβαίνει επειδή και οι δύο πιστεύουν πια στον Θεό, καταλαβαίνουν κάποιες αλήθειες και μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά η μία στην άλλη στη συναναστροφή και να γνωρίσουν τις διαφθορές τους, και πολλές φορές κάνουν μαζί τα καθήκοντά τους. Δεν παύουν να υπάρχουν ακόμα κάποιες τριβές, αλλά γενικά μπορούν να παραδεχτούν η μία στην άλλη τα λάθη τους και να συμβουλευτούν η μία την άλλη για όλα όσα κάνουν. Αυτό δεν μπορεί να το καταφέρει κανένας άπιστος, ούτε καν με τους συγγενείς εξ αίματος». Παρ’ όλα αυτά, εκείνος που παρερμηνεύει τα γεγονότα και τα ψέματα λέει: «Και ποια οικογένεια δεν έχει τσακωμούς; Άσε τις συννυφάδες, ακόμα και οι βιολογικές αδελφές τσακώνονται, έτσι δεν είναι; Όλη αυτή η αρμονία που δείχνουν τώρα δεν είναι παρά μια παράσταση για τους άλλους. Μόλις πεθάνει ο πεθερός τους, δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν θα τσακωθούν για την κληρονομιά! Μήπως η πίστη στον θεό δεν είναι απλώς μια ευχή, κάποιου είδους πνευματική παρηγοριά; Θα μπορούσαν στ’ αλήθεια να απαρνηθούν τόσο πολλά πλούτη γι’ αυτή; Δεν υπάρχει περίπτωση!» Μήπως υπάρχει σ’ αυτά τα λόγια έστω και η παραμικρή δήλωση που να συμφωνεί με τα γεγονότα; Υπάρχει έστω και μια ευχή για το καλό των ανθρώπων, μια ευλογία; (Όχι.) Υπάρχει τίποτα που να εκφράζει το προσωπικό συναίσθημα ότι είναι όντως καλό να πιστεύει κανείς στον Θεό, βλέποντας άλλους να απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού όπως και οι ίδιοι; (Όχι.) Σύμφωνα με εκείνους που παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα, όλες αυτές οι προσωπικές αλλαγές που σημειώνονται μεταξύ των αδελφών είναι ψεύτικες· είναι ψεύτικη η απόκτηση της αλήθειας, όπως και οι αλλαγές της διάθεσης που οφείλονται στην πίστη στον Θεό· αυτοί δεν πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να εξαγνίσει τους ανθρώπους, ότι ο Θεός μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους. Από τα λόγια τους διαπιστώνει κανείς όχι μόνο ότι κρίνουν, μισούν και καταριούνται αυθαίρετα τους ανθρώπους, αλλά και ότι αμφισβητούν και αρνούνται το αποτέλεσμα που επιφέρει το έργο και τα λόγια του Θεού πάνω στους ανθρώπους. Οι συννυφάδες έχουν καλή σχέση κι επιδεικνύουν αμοιβαία ανοχή και υπομονή όταν συναντιούνται λόγω της πίστης τους στον Θεό. Εκείνος ο άνθρωπος που λατρεύει να παρερμηνεύει τα γεγονότα και τα ψέματα νιώθει άβολα μέσα του, δεν είναι ευχαριστημένος, και γι’ αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο να προκαλέσει διχόνοια μεταξύ των αδελφών. Αν καταφέρει να κάνει τις συννυφάδες να τσακώνονται και να μαλώνουν όταν συναντιούνται, τότε νιώθει ευτυχής. Τι σόι συμπεριφορά είναι αυτή; Τι σόι νοοτροπία είναι αυτή; Αν κρίνουμε από τη νοοτροπία αυτών των ανθρώπων, δεν είναι κάπως διεστραμμένο όλο αυτό; (Ναι.) Από άποψη συμπεριφοράς, δεν είναι φρικτή; (Ναι.) Κι όμως, τέτοιοι άνθρωποι συνεχίζουν να συμμετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή, κι ανάμεσα σ’ αυτούς που εκτελούν τα καθήκοντά τους δεν είναι λίγοι όσοι είναι σαν κι αυτούς. Λέγεται γι’ αυτούς τους ανθρώπους ότι έχουν «τοξική γλώσσα». Για την ακρίβεια, δεν είναι μόνο η γλώσσα τους τοξική· ο εσωτερικός τους κόσμος είναι τρομερά σκοτεινός και δηλητηριώδης! Όσες καλές βιωματικές μαρτυρίες κι αν μοιραστούν οι αδελφοί και οι αδελφές, εκείνοι τις θεωρούν όλες πλαστές και φανταστικές, θεωρούν πως δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Σε όποιον κι αν κάνει ο Θεός το έργο της κρίσης και της παίδευσης, που οδηγεί σε σημαντικά κέρδη, με αποτέλεσμα αυτός να μπορεί να βγει μπροστά, να μοιραστεί την εμπειρία του και να μαρτυρήσει στον Θεό, εκείνοι οι άνθρωποι, κατά βάθος, απαξιώνουν το γεγονός, καθώς σκέφτονται: «Πού είναι το σπουδαίο; Δεν θα μπορούσε οποιοσδήποτε, μετά από τόσα κηρύγματα που έχει ακούσει, να έχει κάποια κατανόηση; Απλώς γράφεις ένα άρθρο βιωματικής μαρτυρίας, κι ευχαριστιέσαι και θεωρείς τον εαυτό σου νικητή; Να δούμε στο μέλλον, όταν τα πράγματα στραβώσουν, αν θα παραπονεθείς για τον θεό. Να δω, αν ο θεός σού πάρει το παιδί σου, κατά πόσο θα κλάψεις και αν θα μπορείς τότε να συνεχίσεις να πιστεύεις στον θεό!» Τι νομίζετε ότι πλημμυρίζει την καρδιά τους; Μήπως δεν είναι η επιθυμία να υπάρχει χάος σε ολόκληρο τον κόσμο, ο φόβος μήπως βαδίζουν οι άνθρωποι στο ορθό μονοπάτι; Συνοψίζοντας, ό,τι κι αν συμβαίνει στην οικογένεια καθενός, εκείνοι πρέπει να το σχολιάσουν· ό,τι κι αν λένε, όμως, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έχουν ένα χαρακτηριστικό: Ελπίζουν να μην τα πάει καλά κανένας. Μιλάνε για τους πάντες λες και δεν έχουν καμία αξία· τους ευχαριστεί να αναφέρονται στους άλλους λες και είναι σκουπίδια, και χαίρονται συνέχεια με τη δυστυχία των άλλων. Αν κάποιος είναι από πλούσια οικογένεια, τότε ζηλεύουν, εξοργίζονται και δείχνουν μίσος, παραπονιούνται όλη την ώρα μέσα τους και ελπίζουν να στερήσει ο Θεός απ’ αυτόν τον άνθρωπο τα πλούτη του και τη χάρη που απολαμβάνει, και να τα δώσει στους ίδιους. Είναι ανυπόφορο να ακούει κανείς τα παράπονα που λένε αυτοί οι άνθρωποι πίσω από την πλάτη των άλλων. Έχουν, άραγε, την παραμικρή ομοιότητα με τους πιστούς στον Θεό; Ασφαλώς, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι και πολύ επιδέξιοι στο να καμουφλάρονται. Όσο δηλητηριώδης ή σκοτεινή κι αν είναι η καρδιά τους, μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές την ώρα των συναθροίσεων θα συναναστραφούν κι αυτοί σχετικά με την κατανόηση και τις γνώσεις τους, αραδιάζοντας μεγαλοπρεπή δόγματα για να καμουφλαριστούν, κατασκευάζοντας μια «ένδοξη» και καλή εικόνα για τον εαυτό τους. Ωστόσο, παρασκηνιακά, δεν μιλούν και δεν ενεργούν σαν άνθρωποι. Οι περισσότεροι άνθρωποι, αν δεν έχουν έρθει σε επαφή με τέτοια άτομα και δεν ξέρουν τις πραγματικές τους εκδηλώσεις ή τι κρύβεται στα βάθη της καρδιάς τους, αν απλώς τα έχουν ακούσει να μιλάνε σωστά στις συναθροίσεις, δεν θα έχουν διαπιστώσει πόσο άθλια ή κακόβουλη είναι η ανθρώπινη φύση τους ούτε πόσο ευτελής είναι ο χαρακτήρας τους· αντίθετα, θα σχηματίσουν ακόμα και καλή γνώμη γι’ αυτά. Μόνο αν περάσουν περισσότερο χρόνο μαζί τους και καταλάβουν πώς ενεργούν και πώς συμπεριφέρονται στη ζωή τους παρασκηνιακά, τα διακρίνουν σιγά σιγά και αηδιάζουν. Δεν πρέπει, λοιπόν, κάποιος να διακρίνει ανθρώπους μόνο με βάση τα ωραία λόγια που λένε στις συναθροίσεις· πρέπει κανείς να παρατηρεί και τι κάνουν και λένε στη ζωή τους στο παρασκήνιο για να καταλάβει την ουσία και το αληθινό τους πρόσωπο.

Αυτού του είδους οι άνθρωποι που λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα, εκτός του ότι δεν μιλάνε σαν άνθρωποι, έχουν κι άλλο ένα χαρακτηριστικό: Θέλουν να σχολιάζουν τους πάντες και τα πάντα, ακόμα κι εκείνους που δεν γνωρίζουν ή που δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή μαζί τους, και δεν αφήνουν τους άλλους σε ησυχία ούτε για το πιο μικρό ζήτημα στη ζωή τους. Το αποτέλεσμα των σχολίων τους είναι πως, όσο θετικό κι αν είναι κάτι, ο λόγος τους το διαστρεβλώνει και το κάνει αρνητικό· όσο σωστό κι αν είναι κάτι, όταν το πιάνουν στο άθλιο στόμα τους, διαστρεβλώνεται και γίνεται αρνητικό. Αυτό τους χαροποιεί, τους επιτρέπει να τρώνε καλά και να κοιμούνται ήσυχα. Για πείτε Μου, τι είδους πλάσμα είναι αυτό; Για παράδειγμα, αν κάποιοι αδελφοί και αδελφές έβγαλαν φέτος ένα καλό εισόδημα και βρίσκονται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, και προσφέρουν λίγο περισσότερα, πάνω από το ένα δέκατο, τότε εκείνοι ζηλεύουν και λένε: «Γιατί προσφέρεις τόσο πολλά φέτος; Ο Θεός δεν καθορίζει αν είσαι καλός ή κακός με βάση το πόσα προσφέρεις. Τι νόημα έχει η τόση προθυμία σου; Δεν λείπουν τα χρήματα από τον οίκο του θεού». Αρχίζουν να αραδιάζουν και πάλι δυσάρεστα λόγια, έτσι δεν είναι; Όποιος κι αν κάνει κάτι σωστό ή κάτι που συμβαδίζει με την αλήθεια, εκείνοι είναι αντίθετοι μ’ αυτό και αισθάνονται τεράστια αηδία μέσα τους. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να κυριαρχήσουν πάνω σου, ψάχνουν να βρουν αφορμές να σου επιτεθούν, να σε κατηγορήσουν και να σε καταδικάσουν, ώσπου να σε ρίξουν κάτω και να διώξουν τη θετικότητα από μέσα σου, με αποτέλεσμα να σε αφήσουν τελείως μπερδεμένο και ανήμπορο να διακρίνεις τι είναι σωστό και τι όχι. Τότε, ξεκαρδίζονται στα γέλια, σε κοροϊδεύουν μέσα τους και μονολογούν: «Μόνο μέχρι εκεί φτάνεις, και παρ’ όλα αυτά μιλάς για βιωματική μαρτυρία!» Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν διάβολο που δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, σωστά; Αυτά δεν είναι λόγια ενός υπηρέτη του Σατανά, ενός αντίχριστου; (Ναι.) Όσο περισσότερο μιλάω για τέτοιου είδους άτομα, τόσο περισσότερο εξοργίζομαι και σιχαίνομαι. Έχετε συναντήσει ποτέ τέτοιου είδους άτομα; Όποια κι αν είναι η εμφάνισή τους ή τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, κάθε φορά που πάνε να παρερμηνεύσουν τα γεγονότα και τα ψέματα, η έκφρασή τους γίνεται αλλόκοτη: Σουφρώνουν τα χείλη, κοιτούν λοξά, δεν κοιτάζουν πια ευθέως τον άλλον, και μάλιστα τα χαρακτηριστικά κάποιων φαίνονται αλλοιωμένα. Αυτό είναι ένα σήμα που εκπέμπεται προς εσένα και σου λέει ότι είναι έτοιμοι να μιλήσουν με τρόπο που δεν μιλάνε οι άνθρωποι. Και τότε, τι κάνεις; Δέχεσαι αυτό το σήμα ή το μπλοκάρεις; (Το μπλοκάρω.) Πρέπει να πάρεις αποστάσεις και να τους πεις: «Μη μιλάς· δεν θέλω να ακούσω. Κουτσομπολεύεις υπερβολικά. Αν δεν σκοπεύεις να μιλήσεις σαν άνθρωπος, τότε μείνε μακριά μου. Δεν θέλω να με αναστατώσεις· δεν θέλω να μπλέξω σε τέτοιες ακατάλληλες διαπροσωπικές σχέσεις, δεν πρόκειται να ασχοληθώ με κάποιον σαν εσένα». Καθίστε να παρατηρήσετε ποιος ανάμεσά σας λατρεύει να παρερμηνεύει τα γεγονότα και τα ψέματα, ποιος διακατέχεται από μια τέτοια συμπεριφορά, και στη συνέχεια πάρτε γρήγορα αποστάσεις από αυτούς τους ανθρώπους. Ποιο είναι το χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης αυτών των ατόμων; Λένε δηλητηριώδη λόγια ή, για να το πούμε στην καθομιλουμένη, έχουν «τοξική γλώσσα». Αν εκθέσεις τα δηλητηριώδη λόγια τους, τότε θα δεις τις διάφορες δηλώσεις που ξεστομίζουν· μέσα από τις δηλώσεις τους, θα μπορέσεις να δεις τον εσωτερικό τους κόσμο και να προσδιορίσεις ακριβώς την ανθρώπινη φύση-ουσία τους και κατά πόσο πρόκειται για κακούς ανθρώπους. Αυτού του είδους οι άνθρωποι που λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα, μέσα από τα διάφορα σήματα και τις δηλώσεις που ξεστομίζουν, δίνουν στους άλλους τη δυνατότητα να τους χαρακτηρίσουν ξεκάθαρα ως κακούς ανθρώπους. Τέτοιου είδους άνθρωποι πληρούν απόλυτα τις προδιαγραφές για να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν· δεν επιτρέπεται κανένα έλεος απέναντί τους. Πρέπει να αποπέμπονται και να μην τους επιτρέπεται να προκαλούν αναστάτωση μέσα στην εκκλησία.

Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε σχετικά με τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα· λογικά πρέπει να είναι φανερό από την κατάσταση της πίστης τους στον Θεό και από τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης τους ότι αποτελούν ένα είδος ανθρώπου που αποστρέφεται την αλήθεια και δεν αγαπάει την αλήθεια. Η ανθρώπινη φύση τους είναι τόσο κακή που δεν χαμπαριάζουν από λογική, ενώ δεν έχουν ούτε καν τη στοιχειώδη ανθρώπινη ηθική· απλώς, στη δική τους συγκεκριμένη περίπτωση, το χαρακτηριστικό της κακής ανθρώπινης φύσης τους είναι πως λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα. Από τα λόγια που ξεστομίζουν, παρατηρεί κανείς το χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης τους και την ανθρώπινη φύση-ουσία τους· είναι ξεκάθαρο πως αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν κακή ανθρώπινη φύση. Σε τι βαθμό είναι κακή η ανθρώπινη φύση τους; Είναι τόσο κακή, που είναι πονηρή, γεγονός που τους κατατάσσει στην κατηγορία των πονηρών. Κι αυτό γιατί τα λόγια που λένε συνήθως δεν είναι περιστασιακά παράπονα, δεν εκφράζουν λίγη ζήλια ούτε δείχνουν περιστασιακά κάποια ανθρώπινη αδυναμία· οι εκδηλώσεις τους δεν είναι εκδηλώσεις μιας κοινής, συνηθισμένης διεφθαρμένης διάθεσης, αλλά αποδεικνύουν από μόνες τους ότι μπορούν να καταταχθούν στην κατηγορία των πονηρών. Αυτό είναι το πρώτο είδος ανθρώπου, δηλαδή εκείνοι που λατρεύουν να παρερμηνεύουν τα γεγονότα και τα ψέματα.