Ας συνοψίσουμε τα χαρακτηριστικά των τυχοδιωκτών. Το πρώτο τους χαρακτηριστικό είναι ότι δεν λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη τους το ζήτημα αν υπάρχει Θεός. Μόλις τους ρωτήσεις αν υπάρχει Θεός, θα πουν: «Μάλλον. Αλλά και να μην υπάρχει, δεν πειράζει. Εγώ είμαι εδώ απλώς για να δω αν θα βγουν αληθινές ή όχι οι προφητείες που έκανε ο θεός και αν θα έρθουν ή όχι οι μεγάλες καταστροφές». Στο πλαίσιο των σκέψεων και των απόψεών τους, τηρούν μια στάση σύμφωνα με την οποία δεν έχει σημασία αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός. Τότε, δεν είναι αστείο να πιστεύουν στον Θεό και να γίνονται μέλη της εκκλησίας; (Ναι.) Η πίστη στον Θεό είναι γι’ αυτούς ένα απλό πιστεύω, κάτι σαν παιχνίδι, δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια ούτε με το μονοπάτι της ζωής τους. Ουσιαστικά δεν τους νοιάζει αν υπάρχει ή όχι Θεός. Αν υπάρχει, κανένα πρόβλημα· αν δεν υπάρχει, πάλι κανένα πρόβλημα. Κάποιοι άνθρωποι τους διαψεύδουν, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει Θεός, κι εκείνοι δεν ταράζονται ούτε μισούν αυτούς τους ανθρώπους. Αν πουν οι άνθρωποι ότι υπάρχει Θεός, εκείνοι λένε: «Αν υπάρχει, τότε εντάξει. Τέλος πάντων, αν εσύ πιστεύεις, τότε υπάρχει· αν δεν πιστεύεις, τότε δεν υπάρχει». Αυτή είναι η οπτική τους. Είναι αληθινοί πιστοί αυτοί οι άνθρωποι; Είναι δύσπιστοι, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Εφόσον τους είναι αδιάφορο αν υπάρχει ο Θεός ή όχι, υπάρχει μήπως καθόλου ειλικρίνεια στην πίστη τους στον Θεό; Αποκλείεται να είναι ειλικρινείς. Ποιο είναι το πρώτο χαρακτηριστικό των τυχοδιωκτών; (Δεν λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη τους το ζήτημα του αν υπάρχει Θεός.) Αυτό είναι το πρώτο χαρακτηριστικό.

Ποιο είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό των τυχοδιωκτών; Είναι ότι δεν ξεχωρίζουν πολύ σοβαρά τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα. Δεν διακρίνουν ποια ρητά, ποιοι άνθρωποι, ποια γεγονότα και ποια πράγματα είναι θετικά ή αρνητικά, και δεν το παίρνουν στα σοβαρά αυτό. Πιστεύουν ότι τα καλά πράγματα μπορούν να γίνουν κακά και τα κακά να γίνουν καλά, όπως θεωρούν έγκυρο το ρητό των απίστων: «Ένα ψέμα θα γίνει αλήθεια αν επαναληφθεί δέκα χιλιάδες φορές». Αν τους ρωτήσεις ποια είναι η αλήθεια, δεν πρόκειται με τίποτα να πουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αφού δεν το αναγνωρίζουν αυτό. Τι θα πουν; Η πραγματική τους οπτική είναι ότι αν επαναλάβεις ένα ψέμα χίλιες ή δέκα χιλιάδες φορές, τότε θα γίνει αλήθεια, δηλαδή αν κάτι το πουν πολλοί άνθρωποι, θα πιστέψουν ότι είναι αλήθεια. Είναι σαν αυτό που λένε οι άπιστοι: «Στην αρχή δεν υπήρχε μονοπάτι στον κόσμο, αλλά όσο περπατούσαν περισσότεροι άνθρωποι, σχηματίστηκε ένα μονοπάτι». Δεν τους νοιάζει ποιο είναι το σωστό ή το λάθος, το δίκαιο ή το μοχθηρό· πιστεύουν ότι όποιος έχει μεγάλες ικανότητες είναι σωστός, κι όποιος είναι άχρηστος και ανίκανος είναι αρνητικός. Δεν πρόκειται με τίποτα να αναγνωρίσουν ότι όλα αυτά που λέει και κάνει ο Θεός αποτελούν θετικά πράγματα ούτε θα αναγνωρίσουν ότι εκείνα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους να βιώνουν είναι οι πραγματικότητες των θετικών πραγμάτων. Οι άνθρωποι αυτοί θα εκφράσουν μέχρι και πλάνες όπως: «Λες πως ο θεός είναι η αλήθεια και πως τα λόγια του θεού είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Αυτό άραγε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν θετικά πράγματα στον κόσμο; Δεν υπάρχουν και στον κόσμο θετικά πράγματα και αλήθειες;» Δεν είναι ανοησίες αυτά; Δεν είναι μια πλάνη; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τα λόγια του Θεού ως κριτήριο για τα λόγια και τις ενέργειές τους. Για παράδειγμα, όταν εκφράσουν μια πλάνη κι εσύ τους διαψεύσεις, θα πουν: «Εσύ πιστεύεις ότι έχεις δίκιο, κι εγώ πιστεύω ότι έχω εγώ δίκιο· ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, ότι διαφωνούμε. Οτιδήποτε θεωρεί καλό ο καθένας, αυτό είναι το σωστό». Τι σόι άποψη είναι αυτή; Είναι τίποτε παραπάνω από μια προσπάθεια ωραιοποίησης της κατάστασης; (Αυτό είναι.) Πρόκειται για μια ανόητη και μπερδεμένη άποψη· αυτοί οι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν με σοβαρότητα τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα. Τι σημαίνει ότι δεν το κάνουν με σοβαρότητα; Σημαίνει ότι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν μέσα από την καρδιά τους ότι όλα τα θετικά πράγματα για τα οποία μιλάει ο Θεός συνδέονται με την αλήθεια, ότι συμφωνούν με την αλήθεια και προέρχονται από τον Θεό, και ότι τα αρνητικά πράγματα για τα οποία μιλάει ο Θεός πάνε κόντρα στην αλήθεια και προέρχονται από τον Σατανά. Δεν αποδέχονται αυτό το γεγονός και θέλουν συνέχεια να μπερδεύουν τις έννοιες. Για να μην τους διακρίνουν και τους καταδικάσουν οι άλλοι, δεν ξεχωρίζουν ποτέ με σοβαρότητα τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα, δεν εκθέτουν ποτέ τις αληθινές τους απόψεις, ενώ μιλούν συνέχεια με διφορούμενα λόγια και δεν λένε ποτέ στους άλλους τι σκέφτονται πραγματικά. Ανάλογα σε ποιον μιλάνε, λένε διαφορετικά πράγματα, προσαρμόζονται απόλυτα στην κατάσταση κατά περίπτωση. Αυτοί οι άνθρωποι, από όλες τις απόψεις, δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια ούτε για το αν υπάρχει Θεός. Αυτή είναι η δεύτερη εκδήλωση των τυχοδιωκτών: Δεν ξεχωρίζουν πολύ σοβαρά τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα.

Τι άλλα χαρακτηριστικά έχουν αυτοί οι τυχοδιώκτες; Αυτοί οι άνθρωποι θα βασίζουν πάντοτε την απόφασή τους αν θα μείνουν ή θα φύγουν ανάλογα με τις εξελίξεις, αφού είναι ιδιαίτερα προσαρμοστικοί στις εκάστοτε συνθήκες. Όταν γίνονται μέλη της εκκλησίας, έχουν ήδη κάνει πάμπολλες προετοιμασίες σχετικά με τη στρατηγική εξόδου και τις προοπτικές τους, καθώς έχουν σχεδιάσει κάθε τους βήμα. Στην καρδιά τους υπολογίζουν και καταστρώνουν σχέδια για το τι θα κάνουν αν εκπληρωθούν τα λόγια του Θεού και τι θα κάνουν αν δεν εκπληρωθούν μετά από κάποια χρόνια. Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν αφοσιώνονται ποτέ ολοκληρωτικά στο εκκλησιαστικό έργο αφού ενταχθούν στην εκκλησία. Κάθε άλλο, για να αποφασίσουν τα επόμενα βήματά τους, παρατηρούν διαρκώς την ανάπτυξη της εκκλησίας, τη στάση που τηρεί η εκκλησία απέναντι στους ίδιους και τον τρόπο με τον οποίο τους φέρεται, καθώς και άλλους παράγοντες. Δεν είναι πολύ πολύπλοκες οι σκέψεις αυτών των ανθρώπων; (Ναι.) Αν και έχουν γίνει μέλη της εκκλησίας, δεν σταματούν να βλέπουν τα πράγματα ως προσωρινά, λες κι είναι συμβασιούχοι, και παραμένουν πάντοτε σε μια κατάσταση όπου «το σώμα είναι εδώ, αλλά το μυαλό είναι αλλού», ενώ έχουν συνέχεια στο μυαλό τους πλεκτάνες και μηχανορραφίες. Το γεγονός ότι αποφάσισαν να πιστέψουν στον Θεό και να γίνουν μέλη της εκκλησίας δεν είναι παρά ένας απρόθυμος συμβιβασμός· πάντως, δεν είναι πνευματική επιταγή ούτε επιθυμία να ακολουθήσουν τον Θεό και να βαδίσουν στο ορθό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής, βασισμένοι στην αναγνώριση της ύπαρξης του Θεού. Δεν έχουν την απαιτούμενη πίστη για κάτι τέτοιο. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό τηρώντας μια στάση «βλέποντας και κάνοντας», και κάνουν υπολογισμούς μέσα τους: «Αν η πίστη στον θεό μού φέρει τα εκατονταπλάσια σ’ αυτήν τη ζωή, την αιώνια ζωή στον κόσμο που θα έρθει, καθώς και την ευκαιρία να σωθώ και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών, τότε θα ακολουθήσω κι εγώ και θα πιστέψω. Αν δεν μπορέσω να τα λάβω αυτά, θα αποχωρήσω από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή και σε οποιαδήποτε περίσταση, και θα πάψω να πιστεύω». Ο λόγος που καταλήγουν να πιστέψουν στον Θεό είναι αποκλειστικά η τυχοδιωκτική ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες. Αν δεν καταφέρουν να λάβουν ευλογίες, μπορεί να εγκαταλείψουν τα καθήκοντά τους ανά πάσα στιγμή και σε οποιαδήποτε περίσταση, και να μηχανευτούν ένα άλλο μονοπάτι, καθώς η καρδιά τους δεν έχει ριζώσει ποτέ στην εκκλησία ούτε έχουν επιλέξει στ’ αλήθεια το μονοπάτι κατά το οποίο πιστεύουν στον Θεό και ακολουθούν τον Θεό.

Τα βασικά χαρακτηριστικά αυτών των τυχοδιωκτών είναι τα τρία ακόλουθα: Δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους αν υπάρχει Θεός, δεν ξεχωρίζουν με σοβαρότητα τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα, και μπορεί να εγκαταλείψουν την εκκλησία ανά πάσα στιγμή και σε οποιαδήποτε περίσταση. Όσο καλά κι αν τους μεταχειρίζονται οι αδελφοί και οι αδελφές, εφόσον τα πράγματα δεν συνάδουν με τα συμφέροντά τους ή δεν καλύπτουν τις ανάγκες τους σε μια δεδομένη στιγμή, μπορεί να εγκαταλείψουν την εκκλησία. Όταν, όμως, δεν έχουν πού να πάνε, αποφασίζουν να επιστρέψουν. Από τη στιγμή που θα επιστρέψουν, συνεχίζουν να μην επιδιώκουν την αλήθεια και είναι πιθανό να αποχωρήσουν και πάλι από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή. Τι άθλιοι που είναι! Τους φαίνεται τόσο απλό να πηγαινοέρχονται· δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά των τυχοδιωκτών· από την άποψη της ουσίας τους, είναι δύσπιστοι. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να επιμείνουν να πιστεύουν για τρία με πέντε χρόνια, άλλοι για οκτώ με δέκα χρόνια, αλλά σκοπός τους είναι απλώς να αναζητούν τυχοδιωκτικά ευλογίες. Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν είναι απλοί. Έχουν υπομείνει μέχρι τώρα ακόμα και μέσα στο σκληρό, γεμάτο διώξεις περιβάλλον της ηπειρωτικής Κίνας· δεν είναι λίγο σαν «να κοιμούνται σε χαμόκλαδα και να πίνουν χολή»; Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να επιμείνουν άλλο μετά από δέκα χρόνια πίστης, οπότε παραπονιούνται: «Πάνε δέκα χρόνια. Έφαγα τα νιάτα μου στην εκκλησία. Πόσα λεφτά θα είχα βγάλει αν αυτά τα δέκα χρόνια είχα δουλέψει σκληρά στον κόσμο; Ίσως να είχα γίνει διευθυντής και πιθανότατα θα είχα πολύ μεγάλη περιουσία». Τότε, δεν ησυχάζουν με τίποτα. Πιστεύουν δέκα χρόνια στον Θεό με μοναδικό σκοπό να ικανοποιήσουν τη λιγοστή περιέργειά τους και την επιθυμία τους για ευλογίες, αλλά δεν επιδίωξαν ποτέ την αλήθεια. Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν έχουν κερδίσει τίποτα. Μετανιώνουν που πίστεψαν στον Θεό, και μάλιστα τα βάζουν με τον εαυτό τους, λέγοντας: «Βλάκα, ηλίθιε! Δεν πήρες τον φαρδύ, τον εύκολο δρόμο, παρά επέμενες να περπατάς σ’ αυτήν την κοπιαστική διαδρομή. Δεν σε ανάγκασε κανένας· εσύ το διάλεξες μόνος σου!» Κάποιοι μπορεί να φύγουν ακόμα και μετά από δέκα χρόνια που πιστεύουν, σαν να μην τρέχει τίποτα. Μετά από δυο-τρία χρόνια στην κοινωνία όπου απλώς τα βγάζουν πέρα, ανακαλύπτουν ότι δεν είναι τόσο απλό και εύκολο όσο φαντάζονταν να πορευτούν στην κοινωνία, και ότι ο άπιστος κόσμος δεν είναι τόσο όμορφος και ιδανικός όσο φαινόταν· δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα εύκολα οπουδήποτε έξω στον κόσμο. Μετά, το ξανασκέφτονται και διαπιστώνουν ότι τα πράγματα στην εκκλησία είναι πάντα καλύτερα, οπότε επιστρέφουν χωρίς να ντρέπονται καθόλου. Όταν επιστρέφουν, λένε: «Είναι καλό να πιστεύεις στον θεό· οι άπιστοι είναι κακοί, όλη την ώρα τραμπουκίζουν τους άλλους. Υπάρχουν πάρα πολλά βάσανα στον κόσμο. Τόσα χρόνια που δεν διάβαζα τα λόγια του θεού, που δεν ζούσα την εκκλησιαστική ζωή, έπεσα στο σκοτάδι, έκλαιγα και έτριζα τα δόντια μου κάθε μέρα· έχω εξουθενωθεί σε σημείο που δεν μοιάζω πια με άνθρωπο. Είναι καλύτερα να πιστεύεις στον θεό!» Διαλαλούν ότι είναι καλύτερα να πιστεύει κανείς στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι άκουσαν πως σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχουν πάρα πολλές καταστροφές και πως η ανθρωπότητα θα βιώσει σύντομα μια μεγάλη καταστροφή. Είναι ανώφελο να έχει κανείς λεφτά, γη, αυτοκίνητα και σπίτια· μόνο όσοι έχουν πίστη μπορούν να σωθούν. Έτσι, επιστρέφουν στην πίστη στον Θεό. Δεν είναι τυχοδιώκτες; (Ναι.) Οι τυχοδιώκτες μπορεί να εγκαταλείψουν την εκκλησία οποιαδήποτε στιγμή. Αν δουν ότι έχουν ελπίδες να κερδίσουν ευλογίες στην περίπτωση που επιστρέψουν στην εκκλησία, τότε μπορεί και να επιστρέψουν οποιαδήποτε στιγμή. Μόλις επιστρέψουν, μπορεί να πουν δυο λόγια μεταμέλειας και να εκφράσουν ότι δεν πρόκειται ποτέ ξανά να εγκαταλείψουν τον Θεό, αλλά μόλις δουν ότι στον κόσμο επικρατεί ηρεμία και γαλήνη, κι ότι μπορούν ακόμα να ευχαριστηθούν λίγες καλές μέρες, τότε μπορεί να φύγουν και πάλι από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή. Ως τι θεωρούν τον οίκο του Θεού και την εκκλησία; Τα θεωρούν ως ελεύθερη αγορά, και πηγαινοέρχονται όπως τους καπνίσει. Για πείτε Μου, αν τέτοιοι άνθρωποι αποπεμφθούν ή αποχωρήσουν από μόνοι τους, πρέπει η εκκλησία να τους δεχτεί πίσω στην περίπτωση που θελήσουν να επιστρέψουν; (Όχι.) Δεν πρέπει να τους δεχτεί και πάλι. Είναι λάθος να τους δεχτεί πίσω και αποτελεί παραβίαση των αρχών. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πληρούν τα πρότυπα των μελών της εκκλησίας. Μπορεί να αποχωρήσουν από την εκκλησία ανά πάσα στιγμή και, με σκοπό να κερδίσουν ευλογίες, μπορεί να ξανατρυπώσουν στην εκκλησία ανά πάσα στιγμή· ωστόσο, σε όλη αυτήν τη διαδικασία, δεν αποδέχονται ποτέ την αλήθεια. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι δεν είναι αληθινοί πιστοί. Άνθρωποι σαν κι αυτούς θα είναι για πάντα στόχοι αποπομπής και αποβολής. Η εκκλησία θα πρέπει να τους αποπέμψει και να τους πει: «Μη μετανιώσεις. Μόλις φύγεις, δεν μπορείς να ξαναγυρίσεις. Δεν πρόκειται να σου ανοίξει η εκκλησία δεύτερη φορά την πόρτα. Βάσει αυτής της αρχής ενεργούμε». Κάποιοι λένε: «Τότε ήταν ανόητος, αλλά τώρα έχει πολύ καλή συμπεριφορά. Είναι υπάκουος σαν αρνάκι, αξιοθρήνητος σαν περιπλανώμενος άστεγος. Όποτε βλέπει τους αδελφούς και τις αδελφές, εκφράζει τη μεταμέλεια και το χρέος του, ενώ τα μάτια του είναι κόκκινα από τα δάκρυα των τύψεων. Δείχνει πολύ αξιολύπητος, και η στάση του ως προς την εξομολόγηση είναι πολύ καλή. Ας τον αφήσουμε να γυρίσει πίσω». Μήπως συνάδει με τις αρχές καμία φράση εδώ; (Όχι.) Ακόμα και αν πιστεύουν για τρία ή ακόμα και δέκα χρόνια, μπορεί να αποχωρήσουν από την εκκλησία με αποφασιστικότητα χωρίς να διστάζουν. Τι άθλιοι που είναι! Είναι αυτοί αληθινοί πιστοί; (Όχι.) Μήπως όταν αρχικά αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον Θεό είχαν καθόλου ειλικρίνεια; Όχι. Αν είχαν καθόλου ειλικρίνεια, δεν θα μπορούσαν να αποχωρήσουν από την εκκλησία με τόση αποφασιστικότητα. Γενικά, το πολύ πολύ μπορεί κάποιος να κάνει τέτοιες σκέψεις όταν είναι αδύναμος κι απελπισμένος ή όταν δεν του πάνε καλά τα πράγματα, αλλά δεν θα μπορούσε κανείς τόσο αποφασιστικά να αποχωρήσει από την εκκλησία για να βρει άλλη οδό μετά από τρία, πέντε ή ακόμα και δέκα χρόνια που πιστεύει στον Θεό. Αν μπορεί κάποιος να αποχωρήσει από την εκκλησία όποτε θέλει, αυτό δείχνει ότι δεν ήταν ειλικρινής στην αρχή που είχε αποδεχτεί την αληθινή οδό και είχε γίνει μέλος της εκκλησίας· είχε απώτερα κίνητρα και στόχους —δεν γίνεται να το θέσω αλλιώς. Πρέπει να διακρίνονται ξεκάθαρα τέτοιοι άνθρωποι. Δεν είναι αληθινοί πιστοί. Πιστεύουν στον Θεό και ακολουθούν τον Θεό με την τυχοδιωκτική ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες. Τέτοιοι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως τυχοδιώκτες και, μόλις διακρίνονται, πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία. Αν δεν αποχωρήσουν από την εκκλησία και συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται την κατάσταση για το προσωπικό τους κέρδος εντός της εκκλησίας, τότε γι’ αυτό φταίει ότι κανείς δεν μπορεί να τους διακρίνει. Παρ’ όλα αυτά, μέσα από τη σημερινή συναναστροφή σχετικά με τις διάφορες εκδηλώσεις αυτών των τυχοδιωκτών, οι επικεφαλής και οι εργάτες, αλλά και ο εκλεκτός λαός του Θεού, πρέπει να κατανοήσουν και να διακρίνουν ξεκάθαρα αυτούς τους ανθρώπους. Μόλις διαπιστωθεί ότι δεν διαβάζουν ποτέ τα λόγια του Θεού ή ότι δεν προσεύχονται στον Θεό, ότι δεν ενδιαφέρονται για το έργο του Θεού ούτε για τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, ότι δεν ενδιαφέρονται για τα θετικά πράγματα και ότι δεν τα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους, τότε θα πρέπει να φυλάγονται προσεκτικά από δαύτους. Πρέπει οπωσδήποτε να παρατηρεί κανείς με ποια κίνητρα και με ποιον σκοπό πιστεύουν στον Θεό, και να εξακριβώνει τη στάση που τηρούν απέναντι στην εκκλησία, τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια και τη στάση τους απέναντι στον Θεό. Αν είναι φανερό πως δεν τηρούν σωστή στάση, πως αδιαφορούν εντελώς για την επιδίωξη της αλήθειας και την εκτέλεση του καθήκοντος, πως δεν δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον και πως τηρούν πάντοτε μια στάση δυσπιστίας απέναντι στα λόγια του Θεού, τότε επιβεβαιώνεται πως οι άνθρωποι αυτοί είναι τυχοδιώκτες και δύσπιστοι. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν πρέπει να θεωρούνται αδελφοί ή αδελφές· δεν ανήκουν στην εκκλησία. Αντιθέτως, πρέπει να αποπεμφθούν από την εκκλησία. Πιστεύουν τόσα χρόνια, αλλά και πάλι δεν αποδέχονται την αλήθεια· θα είχε κανένα όφελος να συνεχίσει κανείς να συναναστρέφεται μαζί τους σχετικά με την αλήθεια; Θα ήταν ρεαλιστικό να περιμένει κανείς να μετανοήσουν; Μην εργάζεστε πια πάνω σε τέτοιους ανθρώπους και μην περιμένετε να μετανοήσουν. Αν δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν το καθήκον τους, και θέλουν ακόμα να παρατείνουν την παραμονή τους στην εκκλησία και να μην αποχωρήσουν, τότε πρέπει οι επικεφαλής της εκκλησίας να βρουν τρόπο να τους απομονώσουν με σύνεση. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Από τη στιγμή που διακρίνονται αυτοί οι άνθρωποι ως τυχοδιώκτες, ταξινομούνται ήδη ανάμεσα στις τάξεις των διάφορων κακών ανθρώπων και των δύσπιστων. Από τη στιγμή που είναι κακοί άνθρωποι και δύσπιστοι, ανταποκρίνονται στις αρχές και στις προϋποθέσεις για να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν από την εκκλησία. Είναι σίγουρα καλύτερο να αποπεμφθούν νωρίς παρά αργά. Αν αποπεμφθούν νωρίς, αποφεύγονται πολλά προβλήματα, και δεν χρειάζεται να αγχώνονται πια. Πρέπει να πείτε ξεκάθαρα σε αυτούς τους ανθρώπους: «Δεν είναι ανάγκη να κάνεις συνέχεια υπολογισμούς μέσα σου για το πότε ή το πώς θα φύγεις, και δεν είναι ανάγκη να κάνεις συνέχεια υπολογισμούς για το αν θα μείνεις ή θα φύγεις. Ο οίκος του Θεού και ο Θεός δεν εξαναγκάζουν τους ανθρώπους· αν θες να φύγεις, η εκκλησία δεν πρόκειται να προσπαθήσει να σε παροτρύνει να μείνεις. Πρέπει, όμως, να καταλάβεις καλά ένα πράγμα: Αν είσαι σίγουρος ότι δεν είσαι άνθρωπος του οίκου του Θεού και δεν θέλεις να είσαι μέλος της εκκλησίας, τότε φύγε όσο πιο γρήγορα γίνεται· μην καθυστερείς. Αυτό είναι προς όφελος όλων. Εάν πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού, αν μπορείς να αποδεχτείς τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια και αν είσαι αληθινά πρόθυμος να γίνεις μέλος της εκκλησίας, τότε δικαιωματικά είσαι μέλος της εκκλησίας. Τώρα, όμως, δεν είσαι. Ήρθες τυχοδιωκτικά και, παρόλο που εσύ μπορεί να μην το ξέρεις, εμείς έχουμε διακρίνει —με βάση τα λόγια του Θεού, την αλήθεια, και τις αρχές της εκκλησίας για το πώς αντιμετωπίζονται κάθε είδους άνθρωποι— ότι είσαι τυχοδιώκτης. Υπολογίζεις όλη την ώρα πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να φύγεις από την εκκλησία· αυτό είναι μεγάλος μπελάς. Δεν είναι ανάγκη να βρεις την κατάλληλη στιγμή· μπορείς να φύγεις τώρα. Αν είσαι διαρκώς αβέβαιος για την εμφάνιση και το έργο του Θεού, τότε σου το λέω τώρα καθαρά: Δεν είναι ανάγκη να αναλογίζεσαι ούτε να εξετάζεις πλέον τα πράγματα εξονυχιστικά, δεν είναι ανάγκη να δυσκολεύεις διαρκώς τα πράγματα για τον εαυτό σου. Μπορείς να φύγεις από την εκκλησία αυτήν τη στιγμή, η πόρτα του οίκου του Θεού είναι ανοιχτή· δεν πρόκειται να σε συγκρατήσει ο οίκος του Θεού, δεν υποχρεώνει κανέναν». Είναι κατάλληλη αυτή η ενέργεια; (Ναι.) Δώστε τους μια «διέξοδο»· μην τους αφήνετε εδώ πέρα να βασανίζονται κάθε μέρα λες κι είναι μυρμήγκια σε καυτό τηγάνι, να τους ταλαιπωρούν διαρκώς τα αισθήματά τους, η σάρκα τους, οι προοπτικές τους και το ζήτημα αν θα μείνουν ή θα φύγουν. Όσο κι αν τους βασανίζουν όλα αυτά τα πράγματα, αυτό δεν οδηγεί ποτέ πουθενά. Συνεχίζουν να συλλογίζονται μέσα τους πότε θα φύγουν, πώς θα φύγουν, αν θα έχουν απώλειες και κακοτυχία στην περίπτωση που φύγουν νωρίς, καθώς και αν θα μπορέσουν να λάβουν ευλογίες στην περίπτωση που μείνουν περισσότερο. Κι αν φύγουν και μετά εκπληρωθούν τα λόγια του Θεού; Κι αν δεν φύγουν και παραμείνουν ανεκπλήρωτα τα λόγια του Θεού; Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούν και να αγχώνονται διαρκώς για όλα αυτά. Από τη στιγμή που δεν πιστεύουν στον Θεό με ειλικρινή προθυμία, ας φύγουν το ταχύτερο δυνατό. Δεν χρειάζεται να μένουν εδώ και να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για προσωπικό τους όφελος, παριστάνοντας κάτι που δεν είναι. Για πείτε Μου, είναι καλό να τους συμβουλεύετε αυτά τα πράγματα και να το χειρίζεστε με αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Μήπως είναι υπερβολή να κατατάσσονται οι τυχοδιώκτες στους διάφορους κακούς ανθρώπους που πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται; (Όχι.) Κάποιοι λένε: «Μα πώς γίνεται να θεωρούνται κακοί άνθρωποι τέτοια άτομα;» Πόσοι καλοί υπάρχουν ανάμεσα στους δύσπιστους; Κατά τη γνώμη του Θεού, όσοι πιστεύουν στον Θεό και αναγνωρίζουν την ύπαρξη του Θεού θεωρείται ότι έχουν κακή διάθεση-ουσία, πόσο μάλλον εκείνοι που δεν πιστεύουν καθόλου στον Θεό και δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη του Θεού. Άραγε, λοιπόν, είναι υπερβολή να ταξινομούνται ως κακοί άνθρωποι; (Όχι.) Όπως και να ’χει, τουλάχιστον δεν παύουν να αποκαλούνται άνθρωποι —κακοί άνθρωποι. Και μόνο που δεν ταξινομούνται ως κακοί δαίμονες είναι αρκετό. Είναι απόλυτα κατάλληλο και ταιριαστό να κατατάσσονται στους κακούς ανθρώπους· δεν είναι καθόλου υπερβολή. Αυτοί οι κακοί άνθρωποι είναι ένα ακόμα από τα διάφορα είδη ανθρώπων που πρέπει να αποπέμπονται ή να αποβάλλονται από τον οίκο του Θεού. Αυτό είναι το τέταρτο είδος δύσπιστου, το οποίο πιστεύει στον Θεό με τυχοδιωκτικούς σκοπούς.

Ποια είναι τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά των τυχοδιωκτών; Εσείς ποια βασικά χαρακτηριστικά εντοπίσατε από τις αλληλεπιδράσεις σας με αυτούς τους ανθρώπους και από την παρατήρηση των διαθέσεων, των οπτικών, των στάσεων ή της ανθρώπινης συμπεριφοράς που αποκαλύπτουν; Συνοψίστε τα. (Οι τυχοδιώκτες δεν φτάνουν αρχικά στο σημείο να πιστέψουν στον Θεό με σκοπό να επιδιώξουν την αλήθεια. Ακούνε ότι η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού βρίσκεται σε ακμή, και γι’ αυτό καταλήγουν να πιστεύουν στον Θεό απλώς και μόνο με την ελπίδα να αποκομίσουν κάποια οφέλη και κάποιες ευλογίες από τον οίκο του Θεού, επιζητώντας το κέρδος. Κι αν μετά από λίγο καιρό δεν τα πάρουν όλα αυτά, θέλουν να φύγουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και δεν τους ενδιαφέρει καθόλου να πιστέψουν στον Θεό.) Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σχετικά με τους τυχοδιώκτες; Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια, αλλά τους ενδιαφέρει περισσότερο να κερδίσουν ευλογίες, οπότε δυσκολεύονται περισσότερο να αποδεχτούν την αλήθεια. Κάποιοι λένε: «Δεν γίνεται να τους αποπέμψουμε ή να τους αποβάλουμε μόνο και μόνο επειδή δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια, έτσι δεν είναι;» Το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για την αλήθεια αποδεικνύεται κυρίως από το ότι δεν διαβάζουν ποτέ τα λόγια του Θεού και δεν κάνουν ποτέ συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Αν ακούσουν κάποιον να συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια και να μιλάει για την αυτογνωσία ή να αναζητά την αλήθεια με σκοπό την επίλυση προβλημάτων, αισθάνονται μέσα τους ιδιαίτερη αποστροφή, δεν ενδιαφέρονται καθόλου και τους παίρνει ο ύπνος. Τα αποστρέφονται όλα αυτά σε ακραίο βαθμό και πιάνουν μέχρι και το κουβεντολόι, συζητώντας για καταστροφές και για το ότι ο Θεός εμφανίζει σημεία και τέρατα, με σκοπό να αναστατώσουν τους άλλους και να τους αποτρέψουν από το να συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια. Αποτέλεσμα; Κάποιοι από εκείνους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια ενθουσιάζονται μόλις ακούσουν αυτά τα θέματα και μπαίνουν στη συζήτηση. Δεν αναστατώνει αυτό κραυγαλέα την εκκλησιαστική ζωή; Αυτοί σπάνια διαβάζουν τα λόγια του Θεού στην καθημερινότητά τους, κι όταν το κάνουν ενίοτε, μάλλον αυτό συμβαίνει επειδή κάτι μέσα τους τους απασχολεί. Δεν ενδιαφέρονται για τις συναθροίσεις, να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού ούτε να κάνουν συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού. Το μόνο που τους απασχολεί είναι το εξής: «Πότε θα έρθει η ημέρα του θεού; Πότε θα τελειώσουν οι μεγάλες καταστροφές; Πότε θα μπορέσουμε να απολαύσουμε τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών;» Όλο γι’ αυτά τα πράγματα αναρωτιούνται. Αν δεν υπάρχει κανείς που να συζητά αυτά τα θέματα, τα ψάχνουν στο διαδίκτυο, κι αφού ψάξουν, αρχίζουν να διαδίδουν αυτά τα πράγματα στις συναθροίσεις. Όλα αυτά τα πράγματα κατακλύζουν την καρδιά τους. Από τη στιγμή που θα ακούσουν κάποιους άλλους να συναναστρέφονται σχετικά με θέματα που τους ενδιαφέρουν, μπορούν να μπουν στη συζήτηση και να συμμετάσχουν στη συναναστροφή. Μόλις, όμως, ακούσουν κάποιο περιεχόμενο που έχει σχέση με την αλήθεια ή με τα λόγια του Θεού, τότε δεν θέλουν να ακούσουν. Τους παίρνει ο ύπνος, κάποιοι φεύγουν κιόλας, ενώ άλλοι γίνονται νευρικοί· παρουσιάζουν κάθε είδους άσχημες εκφράσεις. Εσύ λες: «Ας συναναστραφούμε πάνω στα λόγια του Θεού». Αυτοί απαντούν: «Διψάω, χρειάζομαι λίγο νερό». Εσύ λες: «Ας συναναστραφούμε πάνω στην αυτογνωσία», ή «Ας συναναστραφούμε πάνω στις λεπτομέρειες της εκτέλεσης των καθηκόντων· για να δούμε τι λένε τα λόγια του Θεού γι’ αυτό και ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές». Εκείνοι λένε: «Έχω μια δουλειά. Θα βγω. Εσείς απολαύστε την κουβεντούλα σας». Βρίσκουν κάθε είδους δικαιολογίες για να απορρίψουν και να αρνηθούν τη συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτό εκθέτει ξεκάθαρα το γεγονός ότι όχι μόνο δεν αγαπάνε την αλήθεια, αλλά την αποστρέφονται και αντιστέκονται σ’ αυτήν από τα βάθη της καρδιάς τους. Οποτεδήποτε αναφέρονται τα λόγια του Θεού, δηλαδή η αλήθεια, εκείνοι δεν εναντιώνονται ούτε διαφωνούν φανερά, αλλά βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες για να τα αρνηθούν και να τα αποφύγουν. Άραγε, αυτές οι συμπεριφορές δεν δείχνουν ξεκάθαρα ότι πρόκειται για τυχοδιώκτες; Δεν δείχνουν όλα αυτά ξεκάθαρα ότι πρόκειται για δύσπιστους, οι οποίοι πιστεύουν στον Θεό για έναν συγκεκριμένο σκοπό, τον τυχοδιωκτισμό; (Ναι.) Κάποιοι λένε: «Αφού, όπως λες, είναι δύσπιστοι και δεν ακολουθούν ειλικρινά τον Θεό, πώς και μπορούν να πιστεύουν μέχρι τώρα, και συνεχίζουν να καταβάλλουν προσπάθεια και να υπομένουν κακουχίες για το έργο της εκκλησίας;» Δεν αρκούν οι συμπεριφορές στις οποίες αναφερθήκαμε μόλις τώρα για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση; Αυτές οι συμπεριφορές αρκούν για να αποδείξουν ότι σωστά τους διακρίναμε και τους χαρακτηρίσαμε. Επομένως, για να υπολογίσετε αν κάποιος πιστεύει στον Θεό με τυχοδιωκτικό σκοπό, πρέπει να τον αξιολογήσετε και να τον διακρίνετε ανάλογα με τη στάση του απέναντι στον Θεό, στο έργο του Θεού, στην αλήθεια, καθώς και απέναντι στα θετικά και τα αρνητικά πράγματα. Αυτό είναι το πιο ακριβές. Δεν είναι ακριβές και αντικειμενικό να το υπολογίσετε με βάση την εξωτερική συμπεριφορά και τις πράξεις του. Τα ζητήματα τα αποκαλύπτουν μόνο οι αληθινές εσωτερικές του σκέψεις και η στάση του απέναντι στον Θεό και στην αλήθεια· αυτά και μόνο αποτελούν τα πιο ακριβή κριτήρια για να χαρακτηριστεί τι άνθρωπος είναι. Λοιπόν, έχετε ξεκαθαρίσει ουσιαστικά την ουσία αυτών των ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό με τυχοδιωκτικό σκοπό; Έχετε γνωρίσει όλοι σας τέτοιους ανθρώπους; (Ναι.) Τέτοιοι άνθρωποι καλύτερα να φεύγουν όσο το δυνατόν συντομότερα. Εάν είναι στ’ αλήθεια πρόθυμοι να παράσχουν υπηρεσίες, τότε μπορούν να μείνουν υπό όρους. Αν, όμως, δεν κάνουν τα καθήκοντά τους και δεν μπορούν να παράσχουν καθόλου υπηρεσίες, αλλά προκαλούν αναστάτωση και επηρεάζουν αρνητικά το έργο της εκκλησίας και την εκκλησιαστική ζωή, τότε πρέπει να τους αναγκάζετε να φύγουν το ταχύτερο δυνατό. Με βάση αυτήν την αρχή πρέπει να αποπέμπονται οι δύσπιστοι. Ο οίκος του Θεού έχει ανάγκη από ανθρώπους που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και αγαπούν την αλήθεια· έχει ανάγκη από πιστούς παρόχους υπηρεσιών. Δεν έχει σε καμία περίπτωση ανάγκη από δύσπιστους ή από αυτούς που παρατηρούν διστακτικά, για να φαίνεται ότι έχει πολλά μέλη. Επίσης, η εκκλησία δεν χρειάζεται κανέναν για να φαίνεται ότι έχει πολλά μέλη. Κι εδώ θα τελειώσουμε τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα.