3. Ο ορισμός της εκκλησίας

Πλέον, μετά τη συναναστροφή μας πάνω στο θέμα του τι είναι η εκκλησία, κατανοείτε κάπως πώς δημιουργείται μια εκκλησία, τι έργο κάνει μια εκκλησία και τι αποτελέσματα πετυχαίνει. Επίσης, μπορείτε να καταλάβετε ένα μέρος της αξίας και της σημασίας της ύπαρξης μιας εκκλησίας. Οπότε, μπορούμε άραγε τώρα να διατυπώσουμε έναν ακριβή ορισμό για το τι ακριβώς είναι η εκκλησία; Πρώτα απ’ όλα, η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που προσφέρει στους ανθρώπους συναισθηματική παρηγοριά ούτε είναι ένα μέρος όπου διασφαλίζεται ότι οι άνθρωποι θα τρέφονται και θα ντύνονται καλά ή όπου θα βρίσκουν καταφύγιο. Η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος που διασφαλίζει τα σωματικά δικαιώματα και συμφέροντα των ανθρώπων ούτε αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που συναντούν στη ζωή. Δεν είναι ένα μέρος που καλύπτει τα πνευματικά κενά των ανθρώπων και τους προσφέρει πνευματική τροφή. Από τη στιγμή που οι εκκλησίες δεν είναι όπως τις θεωρούν οι άνθρωποι σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πώς ακριβώς μπορεί να οριστεί η εκκλησία; Τι ακριβώς είναι η εκκλησία; Στη Βίβλο, ο Κύριος Ιησούς παρέθεσε μια βασική περιγραφή του όρου «εκκλησία». Πώς ακριβώς το διατύπωσε; [«Διότι όπου είναι δύο ή τρείς συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών» (Κατά Ματθαίον 18:20).] Αυτά τα λόγια σημαίνουν ότι, όσοι άνθρωποι κι αν συναθροίζονται, εφόσον έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και αισθάνονται τον Θεό εκεί μαζί τους, τότε το μέρος αυτό είναι εκκλησία· έτσι ακριβώς. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός εμφανίστηκε για να εργαστεί και να εκφράσει την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι μαζεύονται για να φάνε και να πιουν τα λόγια του Θεού, για να προσευχηθούν διαβάζοντάς τα και να συναναστραφούν πάνω σ’ αυτά, ο Θεός είναι εκεί μαζί τους, όπως είναι και η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, γεγονός που σημαίνει ότι ο Θεός αυτό το αναγνωρίζει ως εκκλησία. Αν οι άνθρωποι συναθροίζονται χωρίς να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, αν το μόνο που κάνουν είναι να παπαγαλίζουν κενά πνευματικά δόγματα και δεν μπορούν να αισθανθούν το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε αυτό δεν είναι εκκλησία, γιατί δεν το αναγνωρίζει ο Θεός, και επομένως δεν έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Τις συναθροίσεις στις οποίες παρίσταται ο Θεός τις ευλογεί και τις καθοδηγεί ο ίδιος, κι όταν οι άνθρωποι μαζεύονται σε τέτοιες συναθροίσεις, ασχέτως αν τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, αν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια ή αν λύνουν προβλήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια, όλα αυτά συνδέονται με τις απαιτήσεις και με την ηγεσία του Θεού, οπότε όλα αυτά έχουν την ευλογία Του. Γι’ αυτό και, από τη στιγμή που μια συνάθροιση έχει την καθοδήγηση, την ηγεσία και την παρουσία του Θεού, μπορεί να ονομαστεί εκκλησία. Αυτός είναι ο απλούστερος, ο πιο θεμελιώδης ορισμός της εκκλησίας, κι έτσι οριζόταν η εκκλησία κατά την Εποχή της Χάριτος. Προέκυψε από το πλαίσιο του έργου του Θεού την εποχή εκείνη, επομένως είναι ακριβής και ευσταθεί. Σ’ αυτό, όμως, το στάδιο όπου ο Θεός έχει εκφράσει περισσότερα λόγια και έχει κάνει μεγαλύτερο έργο, ο ορισμός της εκκλησίας πρέπει να πάει πιο βαθιά από αυτόν τον στοιχειώδη ορισμό της Εποχής της Χάριτος. Το έργο του Θεού έχει προχωρήσει περαιτέρω. Πλέον, μια εκκλησία δεν χαρακτηρίζεται απλώς από το έργο του Αγίου Πνεύματος και την παρουσία του Θεού. Σήμερα, ο Θεός εργάζεται προσωπικά στις εκκλησίες Του, τις καθοδηγεί και τις ποιμαίνει· ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να τρώει και να πίνει τα σημερινά Του λόγια, καθώς και να ακολουθεί τον Χριστό και να καταθέτει μαρτυρία σ’ Αυτόν. Έτσι, ο ορισμός της εκκλησίας κατά τις έσχατες ημέρες είναι πιο εξελιγμένος από ό,τι ήταν στην Εποχή της Χάριτος· πρόκειται για μια πιο βαθυστόχαστη, πιο ακριβή και πιο συγκεκριμένη περιγραφή από πριν, και φυσικά συνδέεται αναπόσπαστα με την αλήθεια και με τα λόγια του Θεού. Άρα, ποιος είναι ο πιο ακριβής και πιο ενδεδειγμένος τρόπος να οριστεί η εκκλησία; Αρχικά, ο βασικός ορισμός θα πρέπει να είναι μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθούν ειλικρινά τον Θεό. Ειδικότερα, εκκλησία είναι μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθεί ειλικρινά τον Θεό, διέπεται από τα λόγια Του, επιδιώκει την αλήθεια, κάνει πράξη και βιώνει τα λόγια Του, και μπορεί να υποταχθεί στον Θεό και να Τον λατρέψει, να ακολουθήσει το θέλημά Του και να φτάσει στη σωτηρία Του. Το βασικό μέρος αυτού του ορισμού είναι «μια ομάδα ανθρώπων». Η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος ή σύνολο, μια κοινότητα, πόσο μάλλον απλή συνάθροιση πιστών. Η «ομάδα» μπορεί να αποτελείται από καμιά δεκαριά άτομα ή από τριάντα με πενήντα άτομα, ή φυσικά από ακόμα μεγαλύτερο αριθμό. Μπορούν να συναθροίζονται όλοι μαζί ή να χωρίζονται σε μικρότερες ομάδες για να συναθροίζονται· η κατάσταση αυτή είναι ευέλικτη και μπορεί να αλλάξει. Με λίγα λόγια, όταν όσοι ακολουθούν τον Θεό Τον εξυμνούν, μαρτυρούν περί Αυτού και Τον λατρεύουν, αλλά και ακολουθούν το θέλημά Του, αποτελούν μια εκκλησία. Όσοι απ’ αυτούς κι αν συναθροίζονται μαζί, δεν παύουν να αποτελούν μια εκκλησία. Για παράδειγμα, τα 50 άτομα αποκαλούνται μικρή εκκλησία, ενώ τα 100 άτομα αποκαλούνται μεγάλη εκκλησία —το μέγεθος της εκκλησίας το καθορίζει ο αριθμός των μελών της. Υπάρχουν εκκλησίες μεγάλης, μεσαίας και μικρής κλίμακας, δεν είναι συγκεκριμένος ο αριθμός των ανθρώπων που συνιστούν μια εκκλησία. Ας δούμε για άλλη μια φορά τον ορισμό της εκκλησίας: μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθούν ειλικρινά τον Θεό, που κυβερνώνται από τα λόγια Του, επιδιώκουν την αλήθεια, κάνουν πράξη και βιώνουν τα λόγια Του, υποτάσσονται στον Θεό και Τον λατρεύουν, ακολουθούν το θέλημά Του και επιτυγχάνουν τη σωτηρία Του. Γιατί ορίζεται με αυτόν τον τρόπο μια εκκλησία; Επειδή ο Θεός θέλει να εργαστεί στις εκκλησίες και ο Θεός επιθυμεί να σώσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων. Μόνο μια τέτοιου είδους ομάδα ανθρώπων μπορεί να ονομάζεται εκκλησία. Και μόνο όταν συγκεντρώνεται μια τέτοια ομάδα ανθρώπων μπορεί να τρώει και να πίνει κανονικά τα λόγια του Θεού, και να τα κάνει πράξη, καθώς και να προσεύχεται πραγματικά στον Θεό, να υποτάσσεται σ’ Αυτόν και να Τον λατρεύει. Αυτή η ομάδα ανθρώπων κυβερνάται και καθοδηγείται από τα λόγια του Θεού· μέσα από μια τέτοια ομάδα ανθρώπων, λοιπόν, είναι που δημιουργείται ο ορισμός της εκκλησίας. Εφόσον οι άνθρωποι που ανήκουν σε θρησκείες δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε το έργο του Θεού, και ο Θεός δεν τους σώζει, αυτοί δεν αποτελούν εκκλησία, αλλά θρησκευτική κοινότητα. Αυτή είναι η πιο ξεκάθαρη διαφορά ανάμεσα σε μια εκκλησία και μια θρησκεία. Μόνο η εκκλησία διέπεται από τα λόγια του Θεού και μόνο η εκκλησία που την ποιμαίνει ο Χριστός προσωπικά διέπεται από τα λόγια του Θεού. Τι σημαίνει να διέπεται από τα λόγια του Θεού; Υπάρχει λόγος να αναφέρουμε εδώ το έργο του Αγίου Πνεύματος ή την καθοδήγηση, τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος; (Όχι.) Για πείτε Μου, ποιο είναι πιο πρακτικό; Να διέπεται από τα λόγια του Θεού ή να διαθέτει το έργο του Αγίου Πνεύματος; (Να διέπεται από τα λόγια του Θεού.) Το να διέπεται από τα λόγια του Θεού είναι κάτι πιο πρακτικό και πιο συγκεκριμένο. Το έργο του Αγίου Πνεύματος απλώς προσφέρει στους ανθρώπους κάποια διαφώτιση και φώτιση, έτσι ώστε να τους βοηθήσει να καταλάβουν την αλήθεια και να τους καθοδηγήσει για να βρουν αρχές άσκησης στα λόγια του Θεού. Ως αποτέλεσμα αυτού, διέπονται από τα λόγια του Θεού. Εάν δεν εργαζόταν το Άγιο Πνεύμα, άραγε θα μπορούσαν οι άνθρωποι να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους μέσω της κατανόησης των λόγων του Θεού και της σύλληψης των αρχών; (Ναι.) Σήμερα, τα λόγια του Θεού έχουν ακουστεί πάρα πολύ· οι άνθρωποι ακούνε συχνά κηρύγματα και μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Θεού. Ακόμα και χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, οι άνθρωποι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Αυτοί που αγαπούν την αλήθεια μπορούν, από τη στιγμή που καταλαβαίνουν την αλήθεια, να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και να υποταχθούν στο έργο του Θεού. Εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν πρόκειται να καταλάβουν τα λόγια του Θεού, ακόμα κι αν τα ακούσουν, και ακόμα κι αν καταλάβουν λίγα πράγματα, δεν θα είναι διατεθειμένοι να τα κάνουν πράξη, οπότε το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να αποκλειστούν. Στις έσχατες ημέρες, ο Θεός εκφράζει απευθείας την αλήθεια για να καθοδηγήσει και να ποιμάνει προσωπικά τους ανθρώπους. Το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει απλώς βοηθητικό χαρακτήρα. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που ένα παιδί μόλις μαθαίνει να περπατάει· κάποιες φορές ένας ενήλικας θα του δώσει ένα χέρι βοηθείας. Όταν το παιδί μπορέσει να βαδίσει σταθερά και να τρέξει, δεν χρειάζεται την υποστήριξη κανενός. Άρα, το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι ούτε απόλυτο ούτε καθοριστικής σημασίας. Όταν οι άνθρωποι διέπονται από τα λόγια του Θεού, αυτό σημαίνει ότι καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού, ότι κατανοούν την αλήθεια, ότι γνωρίζουν τι σημαίνουν τα λόγια του Θεού, καθώς και ποιες αρχές και ποια πρότυπα απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους, αλλά σημαίνει και ότι μπορούν να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν αυτές τις αρχές και τα πρότυπα. Αυτό σημαίνει ότι οι καρδιές των ανθρώπων διέπονται από τα λόγια του Θεού. Ο Θεός έχει μιλήσει ήδη για όλα αυτά τα πράγματα αρκετά ξεκάθαρα και κατανοητά, οπότε δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε εδώ στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός έχει εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες, καθιστώντας κάθε αλήθεια ξεκάθαρη και σαφέστατη για τους ανθρώπους. Γι’ αυτόν τον λόγο, το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι τόσο σημαντικό και έχει απλώς βοηθητικό χαρακτήρα. Μόνο στις περιπτώσεις που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ή που ο Θεός δεν έχει πει πάρα πολλά λόγια µε τόση λεπτομέρεια και σαφήνεια, κάνει το Άγιο Πνεύμα κάποιο έργο βοηθητικού χαρακτήρα, έργο παρακίνησης, το οποίο παρέχει στους ανθρώπους κάποιο απλό φως και τους παροτρύνει λίγο, βοηθώντας τους να κάνουν σωστές επιλογές, αλλά και να βαδίσουν στο ορθό μονοπάτι στη ζωή τους και στα διάφορα περιβάλλοντα. Σήμερα είναι η εποχή των λόγων του Θεού, στην οποία ο Θεός μιλάει προσωπικά για να καθοδηγήσει την ανθρωπότητα, και παντού κυριαρχούν τα λόγια του Θεού. Το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει μόνο βοηθητικό χαρακτήρα. Όταν οι άνθρωποι καταλαβαίνουν την αλήθεια, όταν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και όταν ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε ικανοποιούνται οι προθέσεις του Θεού.

Ας δούμε την πρώτη φράση του βασικού ορισμού της εκκλησίας: «Ακολουθεί ειλικρινά τον Θεό». Η λέξη «ειλικρινά» έχει συγκεκριμένη σημασία. Δεν αναφέρεται σε όσους περνούν απλώς την ώρα τους, σ’ αυτούς που απλώς γεμίζουν θέσεις μόνο θεωρητικά, σ’ αυτούς που τρώνε εκ των άρτων και χορταίνουν, σ’ αυτούς που βασίζονται στη χάρη για να σωθούν ή σ’ αυτούς που έχουν τυχόν απώτερα κίνητρα και στόχους. Τι σημαίνει λοιπόν η λέξη «ειλικρινά»; Η πιο βασική και απλή εξήγηση είναι η εξής: Από τη στιγμή που ακούσει κάποιος για τον Θεό, για την αλήθεια ή για τον Δημιουργό, νιώθει μια λαχτάρα στην καρδιά του, απαρνιέται με προθυμία, αφοσιώνεται με προθυμία, υπομένει με προθυμία τις κακουχίες, και είναι πρόθυμος να προσέλθει ενώπιον του Θεού για να αποδεχτεί το κάλεσμα του Θεού και να εγκαταλείψει τα πάντα για να ακολουθήσει τον Θεό. Εφόσον έχει κανείς ειλικρινή καρδιά, αυτό αρκεί. Κάποιοι λένε: «Γιατί δεν λες ότι πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων που είναι γεμάτη πίστη και ακολουθεί τον Θεό;» Οι άνθρωποι δεν μπορούν να φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο. Μεταξύ εκείνων που κάνουν τα καθήκοντά τους αυτήν τη στιγμή, κάποιοι πιστεύουν εδώ και περίπου δέκα χρόνια, ενώ κάποιοι πιστεύουν εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια· αυτή η ειλικρίνεια αρκεί κατά βάση. Ο ορισμός της ως γεμάτη πίστη δεν είναι ακριβής. Το πώς ορίζουμε μια εκκλησία βασίζεται σε μια στοιχειώδη και συγκεκριμένη κατάσταση, δεν διυλίζουμε τον κώνωπα ούτε θέτουμε υπερβολικά ψηλά τον ορισμό και τον πήχη, αφού κάτι τέτοιο δεν θα ήταν πρακτικό. Κάποιοι λένε: «Δεν αρκεί να πεις “ειλικρινά” και “γεμάτη πίστη”. Έπρεπε να ονομάζεται ομάδα δίκαιων ανθρώπων που έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό —κάτι τέτοιο θα ήταν υπέροχο!» Αν θέσουμε τόσο ψηλά τον πήχη, τότε όλες οι επόμενες φράσεις, δηλαδή «επιδιώκει την αλήθεια, κάνει πράξη και βιώνει τα λόγια Του», θα ήταν περιττές. Το βασικό σημείο είναι ότι όλα τα μέλη της εκκλησίας είναι όσοι θέλει να σώσει ο Θεός. Αυτή η ομάδα ανθρώπων είναι γεμάτη από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά, και γεμάτη αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό. Για να το θέσουμε πιο ρεαλιστικά, είναι άνθρωποι γεμάτοι επαναστατικότητα, δεν υποτάσσονται, δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν γνωρίζουν καθόλου τον Θεό —αυτή είναι η πιο ρεαλιστική κατάσταση. Στα μάτια του Θεού, λοιπόν, τα μέλη της εκκλησίας βρίσκονται σε μια τέτοια αληθινή κατάσταση και πραγματική θέση. Ο Θεός επιλέγει τους ανθρώπους με βάση αυτήν τη στοιχειώδη προϋπόθεση: κατά πόσο μπορούν να ακολουθήσουν ειλικρινά τον Θεό, να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους και να απαρνηθούν πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν είναι ειλικρινείς, τότε γιατί συνεχίζουν να έχουν υπερβολικές επιθυμίες; Αν είναι ειλικρινείς, γιατί συνεχίζουν να θέλουν να κερδίσουν ευλογίες;» Αυτά θα αλλάξουν σιγά σιγά όσο θα βιώνουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού. Αυτήν τη στιγμή, ορίζουμε τη βασική έννοια της εκκλησίας. Αυτή η βασική έννοια είναι η ελάχιστη απαίτηση και το ελάχιστο πρότυπο με βάση το οποίο επιλέγει ανθρώπους ο Θεός. Τα πρότυπα αυτά δεν είναι καθόλου κενά ούτε υπερβολικά· συνάδουν σε μεγάλο βαθμό με την αληθινή σας κατάσταση. Με άλλα λόγια, όταν σας επιλέγει και αποφασίζει να σώσει οποιονδήποτε από εσάς ο Θεός, αυτά τα κριτήρια εξετάζει. Αν πληροίς αυτές τις απαιτήσεις, ο Θεός σε φέρνει στον οίκο Του και γίνεσαι μέλος της εκκλησίας. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση. Έτσι, η πρώτη φράση του ορισμού της εκκλησίας είναι «ακολουθεί ειλικρινά τον Θεό»· κάτι τέτοιο είναι σχετικά ακριβές. Αυτή η ομάδα ανθρώπων δεν έχει φόβο Θεού και δεν αποφεύγει το κακό, δεν είναι σε θέση να ξεφύγει από την επιρροή του σκότους και δεν μπορεί να επαναστατήσει ολοκληρωτικά ενάντια στον κόσμο και στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Υστερεί σε όλα αυτά τα πράγματα. Γιατί; Επειδή ο ορισμός αναφέρει επιπλέον ότι πρέπει να επιδιώξει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι, κατά την επιδίωξή τους, επειδή αγαπούν την αλήθεια και τη λαχταρούν μέσα από την καρδιά τους, μπορούν να βιώσουν και να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού, και, τελικά, μπορούν να λατρέψουν τον Θεό. Το να λατρεύει κανείς τον Θεό συνεπάγεται να υποτάσσεται στον Θεό, να ακούει τα λόγια του Θεού, να αποδέχεται τις ενορχηστρώσεις του Θεού, και να αποδέχεται την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του. Τελικά, αυτή η ομάδα ανθρώπων μπορεί να φτάσει στη σωτηρία. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση των μελών της εκκλησίας όπως το βλέπει ο Θεός. Αυτή δεν είναι η πιο βασική προϋπόθεση; (Ναι.) Κάποιοι λένε: «Δεν ανέφερες το να αποτινάξει κανείς τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά και να καταφέρει να εξαγνιστεί. Αυτά δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτόν τον ορισμό της εκκλησίας». Περιλαμβάνονται αυτά στον συγκεκριμένο ορισμό; (Ναι.) Σε ποιο μέρος περιλαμβάνονται; Στο να επιδιώκει να κάνει κάποιος πράξη τα λόγια του Θεού. Εάν μπορείς να επιδιώξεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, τότε δεν απαλλάσσεσαι σταδιακά από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου; Δεν είσαι σε θέση να αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά και να καταφέρεις να αλλάξεις διάθεση; (Ναι.) Κατά την περίοδο που καταφέρνεις να αλλάξεις τη διάθεσή σου, κατανοείς σιγά σιγά τα λόγια του Θεού και απαλλάσσεσαι από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Καθώς απαλλάσσεσαι από κάποιες διεφθαρμένες διαθέσεις σου, άραγε μεγαλώνει η πίστη σου στον Θεό και η υποταγή σου στον Θεό; Συνδέονται αυτά τα δύο; (Ναι.) Όσο περισσότερο λατρεύεις τον Θεό, τόσο περισσότερο θα υποτάσσεσαι στον Θεό. Καθώς μεγαλώνει η υποταγή σου στον Θεό, δεν πλησιάζεις περισσότερο στη σωτηρία; (Ναι.) Άρα, τι άνθρωποι ανήκουν σ’ αυτήν την ομάδα; Πρόκειται για τους ανθρώπους που μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση των μελών της εκκλησίας. Κάποιοι λένε: «Αυτός ο ορισμός της εκκλησίας δεν αναφέρει το έργο με το οποίο ασχολείται η εκκλησία». Υπάρχει εδώ κανένα σημείο που να έχει σχέση με το βασικό έργο με το οποίο ασχολείται μια εκκλησία; (Η επιδίωξη της επίτευξης της σωτηρίας.) Αυτό το κομμάτι έχει στενή σχέση. Το έργο που κάνει μια εκκλησία, είτε είναι η διάδοση των λόγων του Θεού είτε η καθοδήγηση των ανθρώπων να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να βοηθά τους ανθρώπους να φτάσουν στην αυτογνωσία και να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά, στοχεύει τελικά στο να βοηθήσει τους ανθρώπους να φτάσουν στη σωτηρία. Τώρα, λοιπόν, μπορείτε να αποδεχτείτε αυτήν την πλέον βασική και απλούστατη έννοια της εκκλησίας; (Ναι.) Ο ορισμός αυτός δεν είναι υπερβολικός ούτε κενός και δεν χρησιμοποιεί βαρύγδουπους όρους και φράσεις, αλλά περιλαμβάνει τις πιο θεμελιώδεις ανάγκες για τη δημιουργία ή τον ορισμό μιας εκκλησίας.

Τώρα που σας εξήγησα το πλαίσιο για τον ορισμό της έννοιας μιας εκκλησίας, τον καταλαβαίνετε; (Ναι.) Αν δεν σας το είχα εξηγήσει έτσι, θα νομίζατε ότι το βασικό έργο και ο ορισμός μιας εκκλησίας είναι πράγματα πολύ βαθιά. Τώρα που καταλαβαίνετε τον ορισμό της εκκλησίας, θεωρείτε πολύ επιφανειακή την κατανόησή σας ως προς το τι είναι εκκλησία. Έχει γίνει ξεκάθαρος ο ορισμός της εκκλησίας· τόσο πρακτικός είναι. Όσο πιο πρακτικό είναι κάτι, τόσο πιο επιφανειακό το θεωρούν συχνά οι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, αν το εξετάσεις προσεκτικά, η κάθε λέξη που περιλαμβάνεται σ’ αυτόν τον ορισμό συνδέεται και σχετίζεται στενά με πρακτικές και συγκεκριμένες καταστάσεις και δεν είναι καθόλου επιφανειακή. Η πρώτη φράση στον ορισμό της εκκλησίας είναι «ακολουθεί ειλικρινά τον Θεό». Αυτό το «ειλικρινά» είναι ακριβώς εκείνο που θέλει ο Θεός. Πόσοι άνθρωποι έχουν τέτοια ειλικρίνεια; Μήπως είναι εύκολο να δείξουν οι άνθρωποι αυτήν την ειλικρίνεια; Δεν είναι εύκολο. Όσον αφορά τη φράση «διέπεται από τα λόγια Του», μήπως αυτό το έχεις καταφέρει μέχρι τώρα; Νομίζεις ότι αυτή η φράση είναι επιφανειακή και ότι είναι εύκολο να την πετύχεις. Ας υποθέσουμε ότι ο Θεός λέει: «Σηκωθείτε, ακολουθήστε Με και κάντε το καθήκον σας» και ότι οι άνθρωποι υπακούν. Άραγε, αυτό σημαίνει ότι διέπονται από τα λόγια του Θεού; Το μόνο που σημαίνει είναι ότι οι άνθρωποι έχουν την προθυμία να πιστέψουν στον Θεό και να ακολουθήσουν τον Θεό, χωρίς όμως να έχουν φτάσει στο σημείο να διέπονται από τα λόγια του Θεού· βρίσκονται ακόμα πολύ μακριά από αυτό! Τι πρέπει να διαθέτεις για να διέπεσαι από τα λόγια του Θεού; Η ελάχιστη απαίτηση είναι να καταλαβαίνεις τα λόγια του Θεού· πρέπει να ξέρεις σε τι αναφέρονται οι απαιτήσεις που διατυπώνονται στα λόγια του Θεού, ποιες αρχές απαιτούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, να ξέρεις πώς να εφαρμόζεις τα λόγια του Θεού και πώς να κάνεις τα λόγια του Θεού δική σου πράξη για να ικανοποιείς τον Θεό. Κι αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται να περάσεις μια μεγάλη περίοδο κατά την οποία θα τρως και θα πίνεις, θα προσεύχεσαι διαβάζοντας, θα βιώνεις και θα κατανοείς τα λόγια του Θεού, αλλά και θα κατανοείς τις προθέσεις και τη διάθεση του Θεού, έτσι ώστε να καταλήξεις προοδευτικά να διέπεσαι σε κάποιον βαθμό από τα λόγια του Θεού. Άρα, η φράση «διέπεται από τα λόγια Του» φαίνεται απλή εκ πρώτης όψεως, λες και οι περισσότεροι άνθρωποι διέπονται από τα λόγια του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αν κρίνουμε από τις πραγματικές συνθήκες των ανθρώπων, είναι ξεκάθαρο ότι η φράση αυτή είναι μονάχα η απαίτηση που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, την οποία, όμως, δεν πληρούν ακόμα σε καμία περίπτωση. Η επόμενη φράση, «επιδιώκει να βιώνει τα λόγια Του», αποτελεί απαίτηση του Θεού προς τους ανθρώπους. Δεν έχεις καταφέρει ακόμα να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού· απλώς επιδιώκεις να κάνεις πράξη τα λόγια Του. Πώς πρέπει να επιδιώκεις; Όταν συναντάς διάφορες καταστάσεις, να ασκείσαι ανάλογα με τις απαιτήσεις του Θεού. Να μη λες ψέματα· να είσαι ειλικρινής. Μπορείς να το κάνεις αυτό; Δεν είναι εύκολο. Όταν κλαδεύεσαι, θα πρέπει να μπορείς να υποτάσσεσαι, να κάνεις αυτοκριτική και να αποκτάς αυτογνωσία, καθώς και να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια. Μπορείς να τα πετύχεις αυτά; Αν σου φαίνεται κοπιαστικό ή αν η δική σου θέληση είναι υπερβολικά ισχυρή και θέλεις διαρκώς να αφήνεις ανεξέλεγκτη την παρορμητικότητά σου, τότε πρέπει να επιδιώξεις να διαχειρίζεσαι τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, να μην εκθέτεις την παρορμητικότητά σου ούτε να ενεργείς πεισματικά και αυθαίρετα. Πρέπει να κάνεις ό,τι λένε τα λόγια του Θεού, να αποδέχεσαι το κλάδεμα, να γνωρίζεις τελικά τις παραβάσεις σου και να καταλαβαίνεις πού έκανες λάθος. Έτσι επιδιώκεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού. Άραγε, αν κάποιος ξεκινήσει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού, αυτό σημαίνει ότι έχει αλλάξει; Δεν είναι τόσο απλό. Εάν σε επιλέξουν ως επικεφαλής ή εργάτη, μπορείς να αποφύγεις να ενεργείς πεισματικά και αυθαίρετα; Δεν είναι εύκολο· πρέπει να καταλάβεις την αλήθεια, να μπορείς να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, και να βιώσεις κάποια πράγματα για ένα διάστημα. Μόνο τότε θα τα καταφέρεις. Δεν έχει νόημα να λες ότι θέλεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, αλλά την προθυμία αυτήν να την εκφράζεις μόνο με λόγια, και στην καρδιά σου δεν έχεις κανένα κίνητρο. Όταν είσαι πρόθυμος μέσα σου και θελήσεις πραγματικά να ασκήσεις την αλήθεια, τότε μπορείς να την κάνεις πράξη. Όταν δεν είσαι πρόθυμος κατά βάθος να κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε ακόμα κι αν ορκιστείς ή σε υποστηρίζουν οι άλλοι, αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Πρέπει να έχεις την απαιτούμενη αποφασιστικότητα, δηλαδή πρέπει να επιθυμείς στην καρδιά σου διακαώς τον Θεό. Χρειάζεται να ξέρεις πώς ορίζει ο Θεός ένα ζήτημα και ποιες είναι οι απαιτήσεις Του ως προς αυτό, να βρεις και να συγκεντρώσεις όλα τα λόγια του Θεού που αφορούν αυτήν την πτυχή και, στη συνέχεια, να προσευχηθείς διαβάζοντας και να τα καταλάβεις. Να τα γράψεις όλα σε ένα τετράδιο ή να τα βάλεις κάπου όπου μπορείς να τα βλέπεις εύκολα. Όταν κάνεις διάλειμμα στη δουλειά σου, να τα κοιτάς, να τα διαβάζεις, και με τον καιρό θα μάθεις απέξω αυτά τα λόγια του Θεού και θα τα φυλάξεις στην καρδιά σου. Κάθε μέρα, να αναλογίζεσαι το αληθινό νόημα των λόγων του Θεού και να συλλογίζεσαι με ποιον ακριβώς τρόπο πρέπει να μιλάς και να ενεργείς για να θεωρείται ότι κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού. Έτσι επιδιώκεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού. Είναι εύκολο να το πετύχεις αυτό; Δεν είναι εύκολο· δεν είναι κάτι που μπορεί να πετύχει κανείς σε ένα βράδυ ή με μία καλή προσπάθεια. Κάποιοι λένε: «Δίνω όρκο αίματος», αλλά κάτι τέτοιο είναι ανώφελο. Λες: «Θα νηστέψω και θα προσευχηθώ χωρίς να φάω ή να πιω τίποτα», αλλά κάτι τέτοιο είναι ανώφελο. Λες: «Θα μείνω ξύπνιος όλη νύχτα και θα υποφέρω», αλλά κι αυτό ανώφελο είναι. Πρέπει να επιδιώκεις την αλήθεια. Πρέπει να εκδηλώνεις ότι επιδιώκεις την αλήθεια και πρέπει να έχεις μονοπάτι για την επιδίωξη της αλήθειας· πρέπει να έχεις τα σωστά μέσα και τις σωστές μεθόδους. Ό,τι μέσα ή μεθόδους κι αν έχεις, δεν πρέπει ν’ απομακρύνεσαι από τα λόγια του Θεού· πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια να κατανοήσεις τα λόγια του Θεού, να συγκρίνεις το καθετί με τα λόγια του Θεού, να λύνεις τα προβλήματα που προκύπτουν σε κάθε κατάσταση με τα λόγια του Θεού και να έχεις τα λόγια του Θεού ως βασική σου προτεραιότητα. Έτσι επιδιώκεις την αλήθεια. Για παράδειγμα, όσον αφορά την αλληλεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους, πρέπει να δεις τι λένε τα λόγια του Θεού σχετικά μ’ αυτό και να βρεις τα λόγια του Θεού που αναφέρονται στην αλληλεπίδραση με τους άλλους. Ως προς την αρμονική συνεργασία, κι εκεί να βρεις τα λόγια του Θεού που σχετίζονται με αυτήν την πτυχή. Όσον αφορά το πώς να εκτελείς με αφοσίωση ένα καθήκον, να βρεις τα λόγια του Θεού που μιλούν για το πώς να εκτελείς τα καθήκοντα με ικανοποιητικό τρόπο και να μάθεις απέξω τα βασικά λόγια του Θεού και να τα φυλάξεις στην καρδιά σου. Ως προς το τι είναι ψευδοεπικεφαλής, τι εκδηλώσεις έχουν οι ψευδοεπικεφαλής, κατά πόσο διαθέτουν συνείδηση και λογική και πώς χαρακτηρίζει ο Θεός τους ψευδοεπικεφαλής, να βρεις αυτά τα βασικά λόγια του Θεού και να τα γράψεις σε ένα τετράδιο, να τα βάλεις κάπου όπου μπορείς να τα βλέπεις εύκολα και να τα διαβάζεις προσευχόμενος όποτε προλαβαίνεις. Για κάθε ζήτημα που αφορά τη ζωή-είσοδό σου και την αλλαγή της διάθεσής σου, να ασκείσαι και να καταβάλλεις προσπάθεια με αυτόν τον τρόπο. Έτσι επιδιώκεις την αλήθεια. Αν οι προσπάθειές σου δεν φτάνουν μέχρι εκεί, τότε δεν επιδιώκεις την αλήθεια· απλώς ενεργείς μηχανικά, προσεγγίζεις τα πράγματα επιφανειακά και περνάς τον χρόνο σου κάνοντας τα απολύτως απαραίτητα.

Ας εξετάσουμε τη φράση «να λατρεύει τον Θεό». Το να λατρεύει κανείς τον Θεό σημαίνει να έχει αληθινό δέος, φόβο, σεβασμό και ειλικρίνεια απέναντί Του, καθώς και να φέρεται στον Θεό ως Θεό, να έχει θέση για Αυτόν στην καρδιά του, να αντιμετωπίζει ορθολογικά τα περιβάλλοντα που έχει διαμορφώσει ο Θεός και τις αναθέσεις που έχει δώσει Αυτός, να αντιμετωπίζει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα όλα τα λόγια που έχει πει ο Θεός και ούτω καθεξής. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις λέγονται λατρεία. Είτε πρόκειται για λόγια που σου έχει πει ο Θεός αυτοπροσώπως είτε για όλα τα λόγια που έχει εκφράσει γενικά, από τη στιγμή που τα γνωρίζεις και τα θυμάσαι, κι από τη στιγμή που τα καταλαβαίνεις και τα επικυρώνεις μέσα σου, οφείλεις να τα θεωρείς ως κριτήρια για το πώς συμπεριφέρεσαι, πώς ζεις, και πάει λέγοντας —έτσι εκδηλώνεται η λατρεία προς τον Θεό. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορα ζητήματα, ασχέτως αν αυτά ανταποκρίνονται στα δικά σου γούστα, στις δικές σου επιθυμίες ή στις δικές σου αντιλήψεις, θα πρέπει να μπορείς να γαληνεύεις την καρδιά σου και να σκέφτεσαι: «Μήπως το έκανε ο Θεός; Μήπως προέρχεται από τον Θεό; Γιατί το έκανε αυτό ο Θεός; Τι θέλει ο Θεός να εξευγενίσει μέσα μου, τι θέλει να αλλάξει μέσα μου; Ποια ακριβώς είναι η πρόθεση του Θεού; Πώς θα πρέπει να υποταχθώ στις ρυθμίσεις του Θεού; Πώς θα πρέπει να ικανοποιήσω την πρόθεση του Θεού; Πώς θα πρέπει να εκπληρώσω την ευθύνη μου ως ανθρώπινο ον;» Όλες αυτές οι εκδηλώσεις, μαζί και με άλλες παρόμοιες, αποτελούν εκδηλώσεις λατρείας του Θεού. Ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας, ως κανονικός άνθρωπος, ως κάποιος που πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, ως κάποιος που ακολουθεί ειλικρινά τον Θεό, αν μη τι άλλο, αυτήν τη στάση πρέπει να τηρείς απέναντι στον Θεό. Όλα όσα έχουν να κάνουν με τον Θεό, όλα όσα αφορούν τα λόγια του Θεού, όλα όσα έχουν να κάνουν με την ανάθεση του Θεού σ’ εσένα, με το καθήκον σου και την ευθύνη σου, όλα αυτά οφείλεις να τα αντιμετωπίζεις με φροντίδα και προσοχή, όχι με απροσεξία, όχι με αμέλεια ούτε με περιφρόνηση· έτσι λατρεύεις τον Θεό. Να αντιμετωπίζεις όλα όσα έχουν σχέση με τον Θεό με επιφυλακτική, προσεκτική, θεοφοβούμενη καρδιά, μια καρδιά που τρέμει τον Θεό· έτσι λατρεύεις τον Θεό. Είναι εύκολο να το πετύχεις αυτό; Δεν είναι εύκολο. Αν δεν έχεις πραγματική εμπειρία, είναι δύσκολο ακόμα και να καταλάβεις αυτές τις τέσσερις λέξεις «να λατρεύει τον Θεό», πόσο μάλλον να κάνεις πράξη τη λατρεία προς τον Θεό. Όσο για την τελευταία φράση του ορισμού της εκκλησίας, αυτή είναι: «να φτάσει στη σωτηρία Του». Πώς θα πρέπει να το καταλάβει κανείς αυτό; Ο δρόμος για να φτάσει κανείς στη σωτηρία είναι μακρύς, και οι απαιτήσεις είναι ακόμα περισσότερες. Πρώτον, πρέπει να βαδίζεις πάνω στο ορθό μονοπάτι· πρέπει να μπορείς να αποδέχεσαι όλες τις αλήθειες που υπάρχουν στα λόγια του Θεού, αλλά και να είσαι κάποιος που επιδιώκει να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού και να υποτάσσεται στον Θεό. Η ζωή σου πρέπει να διέπεται από τα λόγια του Θεού. Πρέπει όχι μόνο να αναγνωρίζεις ότι υπάρχει ο Θεός, αλλά και να αγαπάς την αλήθεια και να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια· πρέπει να έχεις αληθινό φόβο Θεού και να υποτάσσεσαι αληθινά στον Θεό, να προσεύχεσαι συχνά στον Θεό μέσα από την καρδιά σου και να κάνεις σταδιακά τη μετάβαση στο να λατρεύεις τον Θεό. Τότε είσαι κάποιος που αγαπάει την αλήθεια και υποτάσσεται στον Θεό· είσαι ακριβώς αυτό το είδος ανθρώπου που θέλει να σώσει ο Θεός. Κάποιος που πιστεύει ειλικρινά στον Θεό πρέπει να είναι δίκαιος άνθρωπος. Και ποιο το όφελος να είσαι δίκαιος άνθρωπος; Το όφελος είναι ότι δεν θα δυσκολευτείς πολύ να φτάσεις στη σωτηρία· θα έχεις την ελπίδα να τα καταφέρεις. Κι εδώ τελειώνει η συναναστροφή μας σχετικά πάνω στις συγκεκριμένες λεπτομέρειες για το πώς ορίζεται η εκκλησία.

4. Οι αντιλήψεις και οι απόψεις που τρέφουν οι άνθρωποι απέναντι στην εκκλησία

Τώρα μόλις, συναναστραφήκαμε σχετικά με το τι είναι η εκκλησία, ποιο είναι το ουσιαστικό έργο που κάνει η εκκλησία, καθώς και με το τι φαντάζονται οι άνθρωποι σχετικά με την εκκλησία και τι απαιτήσεις έχουν από αυτή στο πλαίσιο των αντιλήψεών τους. Στο τέλος, δώσαμε έναν ορισμό της έννοιας της εκκλησίας. Τώρα που έχει δοθεί ο ορισμός του όρου «εκκλησία», λογικά θα τον καταλαβαίνετε με ακρίβεια· λογικά θα έχετε κατανοήσει στοιχειωδώς το έργο που πρέπει να κάνει η εκκλησία, τον ρόλο που παίζει στο να βοηθά τους ανθρώπους να κερδίσουν την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία, καθώς και το πόσο σημαντική είναι η εκκλησία για όλους εκείνους που ακολουθούν τον Θεό. Επίσης, κάναμε συνοπτικά μια αντιπροσωπευτική ανάλυση και έκθεση για το ποια πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι η αξία της ύπαρξης της εκκλησίας και ποιο είναι το έργο που πρέπει να κάνει σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους. Μήπως υπάρχει κάτι που δεν μπορείτε να διακρίνετε ή να καταλάβετε σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο κατανοούν και ερμηνεύουν οι άνθρωποι τις εκκλησίες στο πλαίσιο των αντιλήψεών τους; Κάποιοι πιστεύουν ότι η εκκλησία πρέπει να ασχολείται με κάποιο έργο εντός της κοινωνίας ή να έχει κάποιου είδους ρόλο στην κοινωνία, όπως για παράδειγμα να προασπίζει τη δικαιοσύνη. Κατά τις αντιλήψεις των ανθρώπων, εφόσον η εκκλησία αντιπροσωπεύει μια θετική εικόνα, για ποιον λόγο να μην μπορεί να προασπίσει τη δικαιοσύνη; Μήπως έχει καμία σχέση η προάσπιση της δικαιοσύνης με το έργο της εκκλησίας ή με τις απαιτήσεις του Θεού; (Όχι.) Τι ακριβώς εννοούν οι άνθρωποι όταν αναφέρονται στην «προάσπιση της δικαιοσύνης»; (Αυτό που ονομάζουν οι άνθρωποι «προάσπιση της δικαιοσύνης» δεν είναι αληθινή δικαιοσύνη. Δεν είναι τίποτε άλλο από τη διαφύλαξη των συμφερόντων της σάρκας και δεν συνάδει με την αλήθεια.) Μήπως έχει καμία σχέση με την αλήθεια αυτή η δικαιοσύνη; (Όχι.) Αυτό ονομάζει δικαιοσύνη η ανθρωπότητα. Για παράδειγμα, η πάταξη ορισμένων κακών δυνάμεων, η αποκατάσταση ορισμένων αδικιών και περιστατικών κατά τα οποία κάποιοι άνθρωποι έχουν αδικηθεί και ταπεινωθεί ή η απονομή της τιμωρίας που αξίζει στους κακούς ανθρώπους, καθώς και η αποκατάσταση και η προστασία των συμφερόντων των ευπαθών ομάδων και ούτω καθεξής —αυτά ονομάζουν οι άνθρωποι προάσπιση της δικαιοσύνης. Και ποιος είναι ο κύριος σκοπός της προάσπισης της δικαιοσύνης; Μήπως έχει να κάνει με το αν επιδιώκουν οι άνθρωποι την αλήθεια; Έχει μήπως καμία σχέση με τη σωτηρία των ανθρώπων; (Όχι.) Είναι απλώς ένα ρητό που προκύπτει βάσει της ηθικής δικαιοσύνης και δεοντολογίας· δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Μπορούμε να πούμε ότι δεν φτάνει στο επίπεδο της αλήθειας; (Ναι.) Μπορούμε; (Όχι, δεν έχουν καμία σχέση αυτά τα δυο.) Σωστά, δεν έχουν καμία σχέση· είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Τι είδους δικαιοσύνη προασπίζει η ανθρωπότητα; Πρόκειται για εκείνο το είδος όπου όταν κακοί άνθρωποι καταπιέζουν ή στερούν από έναν κοινό άνθρωπο που έχει λίγο χαμηλότερη κοινωνική θέση κάποια δικαιώματα ή συμφέροντα, οι κακοί άνθρωποι τιμωρούνται όπως τους αξίζει και ο κοινός ή ο συνηθισμένος άνθρωπος παύει πλέον να υφίσταται κακομεταχείριση. Έχει να κάνει με την αποκατάσταση και την εξασφάλιση των σαρκικών συμφερόντων των ανθρώπων, με την επίτευξη μιας σχετικής ισότητας ανάμεσα στους ανθρώπους, με την εξάλειψη των διαφορών ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, και με το να διασφαλίζεται ότι οι κακές πράξεις των κακών ανθρώπων δεν θα έχουν επιτυχία και ότι θα αποκαθίστανται οι αδικίες κατά των αδικημένων. Αυτό ονομάζει η ανθρωπότητα προάσπιση της δικαιοσύνης, πράγμα που δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Πώς είναι δυνατόν να εξακολουθείτε να λέτε ότι δεν φτάνει στο επίπεδο της αλήθειας; Έχει καμία σχέση με την αλήθεια; Όχι, δεν έχει. Για πείτε Μου, αυτοί οι συνηθισμένοι και κοινοί άνθρωποι που έχουν υποστεί αδικίες είναι απαραίτητα καλοί άνθρωποι; (Όχι απαραίτητα.) Είναι δικαιοσύνη να μην υφίστανται πια αδικίες; Συμφωνεί αυτό με την αλήθεια; Μήπως μπορούν τότε αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν; Πρόκειται ξεκάθαρα για δύο διαφορετικά ζητήματα· πώς είναι δυνατόν να τα μπερδεύετε; Δεν τίθεται ζήτημα αν αυτό φτάνει στο επίπεδο της αλήθειας· πολύ απλά, είναι κάτι διαφορετικό από την αλήθεια. Αν έχετε κάποιες αντιρρήσεις γι’ αυτό το ζήτημα, τότε ίσως οι περισσότεροι από εσάς να μην μπορείτε να διακρίνετε το θέμα της προάσπισης της δικαιοσύνης και να παραμένετε κάπως προσκολλημένοι σ’ αυτό, γιατί σκέφτεστε τα εξής: «Πώς γίνεται να είναι λάθος αυτό; Πώς γίνεται αυτό να μην είναι το έργο που πρέπει να κάνει η εκκλησία;» Στην πραγματικότητα, αυτό δεν έχει καμία σχέση με το έργο της εκκλησίας. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που θεωρούν ότι η εκκλησία πρέπει να είναι ένα μέρος όπου το κακό τιμωρείται και το καλό προάγεται, ότι πρέπει να επιτελεί αυτήν τη λειτουργία, δηλαδή να τιμωρεί τις κακές πράξεις και το κακό, τις σκοτεινές δυνάμεις, ενώ ταυτόχρονα να προάγει το καλό και την αρετή. Ισχύει αυτό; Μήπως μπορεί η τιμωρία του κακού και η προαγωγή του καλού να φτάσει στο επίπεδο της αλήθειας; Όσον αφορά τι είναι κακό και τι καλό, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν με σαφήνεια αυτά τα πράγματα. Τι εννοούν οι άνθρωποι όταν λένε να τιμωρείται το κακό και να προάγεται το καλό; Μήπως αυτό έχει καμία σχέση με την τιμωρία του κακού, την επιβράβευση του καλού και τον διαχωρισμό των πάντων σύμφωνα με το είδος τους, για τα οποία κάνει λόγο ο Θεός; (Όχι.) Δεν έχει καμία σχέση. Με βάση ποιο πρότυπο ορίζει η ανθρωπότητα το κακό και το καλό; Με βάση τον ορισμό των Κινέζων, τι είναι το κακό και τι είναι το καλό; Πάνω σε ποια βάση ορίζουν το κακό και το καλό; Στη βουδιστική κουλτούρα. Ο βουδισμός μιλάει για έννοιες όπως το να βοηθάει κανείς τον κόσμο και να σώζει ανθρώπους, να αποφεύγει να σκοτώνει και ούτω καθεξής —αυτά θεωρούνται καλά, ενώ το να τρώει κανείς κοτόπουλο, ψάρι, μοσχάρι ή αρνί θεωρείται κακό και όσοι το κάνουν πρέπει να τιμωρούνται. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να τρώνε κρέας ούτε πρέπει να σκοτώνουν ζωντανά πλάσματα. Το να σκοτώνει κανείς θεωρείται κακό, και αυτοί που σκοτώνουν πρέπει να εξομολογούνται και να ικετεύουν για συγχώρεση ενώπιον του Βούδα. Έτσι ορίζει ο βουδισμός το κακό· είναι ίδιο με το κακό για το οποίο μιλάει ο Θεός; (Όχι.) Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα, οπότε ο συγκεκριμένος ορισμός του κακού δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια και σίγουρα δεν μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της αλήθειας. Όσο για το καλό, πώς το εννοεί ο βουδισμός; Πρόκειται για κάτι ακόμα πιο παράλογο, επιφανειακό και υποκριτικό. Οι βουδιστές πιστεύουν ότι είναι καλό να μη σκοτώνεις κανένα ζωντανό πλάσμα και ότι είναι καλό να ελευθερώνεις ζώα που βρίσκονται σε αιχμαλωσία. Άσχετα με το πόσους ανθρώπους έχει σκοτώσει ένας κακός άνθρωπος ή με το πόσες αμαρτίες έχει διαπράξει, αν πάψει να σφαγιάζει ζώα, μπορεί αμέσως να γίνει Βούδας —κάτι τέτοιο θεωρείται καλό. Επίσης, υπάρχει και το ρητό: «Καλύτερα να σώσεις μια ζωή παρά να χτίσεις μια επταώροφη παγόδα», πράγμα που σημαίνει ότι το να σώζεις ανθρώπους στα τυφλά, δίχως όρους και αρχές —ακόμα και το να σώζεις διαβόλους, κακούς ανθρώπους, αλήτες, χούλιγκαν και οποιονδήποτε άλλον— θεωρείται καλό. Τι σόι καλό είναι αυτό; Τέτοιοι άνθρωποι είναι ανεγκέφαλοι, δεν έχουν καμία διάκριση, καμία στάση και καθόλου αρχές. Μπορεί να θεωρηθεί καλό το να σώζεις τον οποιονδήποτε και να συγχωρείς τον οποιονδήποτε; Δεν αξίζει καν έναν τέτοιο χαρακτηρισμό· αυτή είναι πρόφαση του Σατανά και των διαβόλων. Αυτοί δεν σκοτώνουν ζώα, αλλά έχουν κατασπαράξει αμέτρητες ψυχές. Αυτό είναι το δήθεν καλό τους, που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πρόφαση. Άραγε, λοιπόν, ευσταθεί η ανθρώπινη αντίληψη ότι ο ρόλος της εκκλησίας είναι να τιμωρεί το κακό και να προάγει το καλό; (Όχι.) Όποιο κι αν είναι το πολιτισμικό υπόβαθρο της κάθε φυλής ή θρησκείας, η τιμωρία του κακού και η προαγωγή του καλού δεν έχει καμία σχέση με το έργο της εκκλησίας ούτε με τη μαρτυρία της εκκλησίας. Μη νομίζετε ότι επειδή αυτοί οι όροι μοιάζουν δίκαιοι και αξιέπαινοι, θα πρέπει και να σχετίζονται με το έργο της εκκλησίας ή ότι αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος της εκκλησίας στην κοινωνία. Αυτό αποτελεί ανθρώπινη αντίληψη και φαντασιοκοπία. Εκτός από την «προάσπιση της δικαιοσύνης» και την «τιμωρία του κακού και την προαγωγή του καλού», υπάρχουν κι άλλοι όροι που κατά τις ανθρώπινες αντιλήψεις θεωρούνται καλοί, όπως «αγώνας για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των ανθρώπων» και «ανακούφιση από τις έγνοιες και αντιμετώπιση των δυσκολιών», που επίσης δεν συνδέονται καθόλου με το έργο της εκκλησίας ή με τη μαρτυρία της. Πρέπει να είστε όλοι σας σε θέση να το καταλάβετε αυτό. Λίγο πολύ, έχει γίνει ξεκάθαρη συναναστροφή όσον αφορά τον ορισμό της εκκλησίας, το έργο που πρέπει να κάνει η εκκλησία, καθώς και την αξία και τη σημασία της ύπαρξης της εκκλησίας.