V. Ζητήματα που σχετίζονται με τη λαχτάρα για τις ανέσεις της σάρκας

Η λαχτάρα για τις ανέσεις της σάρκας είναι επίσης ένα σοβαρό ζήτημα. Ποιες πιστεύετε ότι είναι κάποιες εκδηλώσεις του να λαχταρά κανείς τις ανέσεις της σάρκας; Τι παραδείγματα μπορείτε να δώσετε από ό,τι έχετε δει μέσα από τις δικές σας εμπειρίες; Μήπως η απόλαυση των οφελών της θέσης θεωρείται μια τέτοια εκδήλωση; (Ναι.) Κάτι άλλο; (Το να προτιμά κάποιος τις εύκολες εργασίες αντί για τις δύσκολες όταν κάνει τα καθήκοντά του και να θέλει πάντα να επιλέγει ελαφριές εργασίες.) Οι άνθρωποι, όταν κάνουν ένα καθήκον, πάντα επιλέγουν τις ελαφριές εργασίες, τις εργασίες που δεν είναι κουραστικές και που δεν απαιτούν έκθεση σε αντίξοες καιρικές συνθήκες. Αυτό σημαίνει ότι επιλέγουν εύκολες εργασίες και αποφεύγουν τις δύσκολες, και είναι μια εκδήλωση του ότι λαχταρούν τις ανέσεις της σάρκας. Τι άλλο; (Το να παραπονιέται κάποιος συνεχώς όταν το καθήκον του είναι λίγο δύσκολο ή λίγο κουραστικό κι όταν αυτό απαιτεί να πληρώσει ένα τίμημα.) (Το ν’ ασχολείται κάποιος με το φαγητό και τα ρούχα, καθώς και με τις απολαύσεις της σάρκας.) Όλες αυτές είναι εκδηλώσεις της λαχτάρας για τις ανέσεις της σάρκας. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος βλέπει ότι μια εργασία είναι πολύ κοπιαστική ή ριψοκίνδυνη, τη φορτώνει σε κάποιον άλλον· ο ίδιος κάνει μόνο χαλαρό έργο και βρίσκει δικαιολογίες, λέγοντας ότι έχει χαμηλό επίπεδο, ότι δεν έχει εργασιακή ικανότητα και ότι δεν μπορεί ν’ αναλάβει αυτήν την εργασία, όταν στην πραγματικότητα όλα αυτά οφείλονται στο γεγονός ότι λαχταρά τις ανέσεις της σάρκας. Δεν θέλει να υποφέρει, όποιο έργο κι αν κάνει ή όποιο καθήκον κι αν εκτελεί. Αν του πεις ότι, μόλις τελειώσει τη δουλειά, θα φάει χοιρινό κοκκινιστό, τότε θα την κάνει πολύ γρήγορα και αποτελεσματικά, και δεν θα χρειαστεί να του ζητήσεις να βιαστεί, να τον πιέσεις ή να τον επιτηρείς· αν, όμως, δεν πρόκειται να φάει χοιρινό κοκκινιστό και πρέπει να μείνει παραπάνω για να κάνει το καθήκον του, θα χρονοτριβεί και θα βρει κάθε λογής προφάσεις και δικαιολογίες για να το αναβάλει, και αφού κάνει το καθήκον του για λίγο, θα πει: «Ζαλίζομαι, το πόδι μου έχει μουδιάσει, είμαι εξουθενωμένος! Πονάει κάθε σημείο του κορμιού μου. Μπορώ να ξεκουραστώ για λίγο;» Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Λαχταρά τις ανέσεις της σάρκας. Είναι και η περίπτωση των ανθρώπων που, όταν κάνουν το καθήκον τους, παραπονιούνται συνεχώς για δυσκολίες, που δεν θέλουν να καταβάλουν καμία προσπάθεια, που, μόλις λασκάρει λίγο το έργο, ξεκουράζονται, κουτσομπολεύουν ή ψυχαγωγούνται και διασκεδάζουν. Και όταν οι ρυθμοί του έργου αυξηθούν ξανά και χαλάσει η σειρά και η ρουτίνα της ζωής τους, είναι δυστυχισμένοι και δυσαρεστημένοι μ’ αυτό. Γκρινιάζουν, παραπονιούνται και γίνονται επιπόλαιοι όταν κάνουν το καθήκον τους. Αυτό δείχνει ότι λαχταρούν τις ανέσεις της σάρκας, έτσι δεν είναι; Για παράδειγμα, κάποιες γυναίκες, προκειμένου να διατηρήσουν τη σιλουέτα τους, γυμνάζονται και κοιμούνται καλά κάθε βράδυ σε συγκεκριμένες ώρες. Ωστόσο, όταν αυξάνεται η πίεση σε σχέση με το έργο και πρέπει να θυσιάσουν αυτήν τη ρουτίνα, δυσαρεστούνται και λένε: «Δεν γίνεται έτσι· αυτή η δουλειά καθυστερεί πάρα πολύ τα πράγματα. Δεν μπορώ να την αφήσω να επηρεάσει τις προσωπικές μου υποθέσεις. Δεν θα δίνω σημασία σε όποιον προσπαθεί να με κάνει να βιαστώ· θα παραμείνω στον δικό μου ρυθμό. Όταν έρχεται η ώρα για γιόγκα, θα κάνω γιόγκα. Όταν έρχεται η ώρα για τον υπνάκο μου, θα κοιμάμαι. Θα συνεχίσω να τα κάνω όλα αυτά όπως πριν. Δεν είμαι τόσο ανόητη και εργατική όπως όλες εσείς. Σε λίγα χρόνια, όλες εσείς θα είστε γριές και ατημέλητες, το σώμα σας θα χαλάσει και θα παχύνετε. Κανείς δεν θα θέλει να σας κοιτάζει και δεν θα έχετε καθόλου αυτοπεποίθηση στη ζωή σας». Για να ικανοποιήσουν τις απολαύσεις της σάρκας, για χάρη της ομορφιάς, για ν’ αρέσουν στους άλλους και για να ζουν με περισσότερη αυτοπεποίθηση, αρνούνται να εγκαταλείψουν τις απολαύσεις και τις προτιμήσεις της σάρκας τους, όσο απασχολημένες κι αν είναι με τα καθήκοντά τους. Αυτό δείχνει ότι ενδίδουν στις ανέσεις της σάρκας. Κάποιοι λένε: «Ο Θεός ανησυχεί και θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τις προθέσεις του Θεού». Όμως αυτές οι γυναίκες λένε: «Δεν έχω δει τον Θεό ν’ ανησυχεί· μου αρκεί να μην ανησυχώ εγώ. Αν εγώ λάβω υπόψη τις προθέσεις του Θεού, ποιος θα λάβει υπόψη τις δικές μου;» Άραγε έχουν αυτές οι γυναίκες καθόλου ανθρώπινη φύση; Δεν είναι διάβολοι; Υπάρχουν και άτομα που, όσο απαιτητικό και πιεστικό κι αν είναι το έργο τους, δεν το αφήνουν να επηρεάζει τον τρόπο ντυσίματός τους και τι φοράνε. Αφιερώνουν ώρες καθημερινά για μακιγιάζ, δεν παραλείπουν ποτέ να φορέσουν ασορτί ρούχα και παπούτσια κάθε μέρα, ενώ δεν ξεχνούν ποτέ να κάνουν θεραπείες ομορφιάς και μασάζ, χωρίς να μπερδεύονται καθόλου γι’ αυτά τα πράγματα. Ωστόσο, όσον αφορά ζητήματα όπως το πόση αλήθεια κατανοούν, ποιες αλήθειες δεν κατανοούν ακόμη ή σε ποιες αλήθειες δεν έχουν εισέλθει, ποια πράγματα εξακολουθούν να χειρίζονται μ’ επιπολαιότητα και χωρίς αφοσίωση, τι διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν αποκαλύψει, και άλλα τέτοια ζητήματα σε σχέση με την αλήθεια που έχουν να κάνουν με τη ζωή-είσοδο, γι’ αυτά δεν ξέρουν απολύτως τίποτα. Όταν ρωτάει κάποιος γι’ αυτά τα πράγματα, δεν έχουν καμία ιδέα. Όμως για θέματα που σχετίζονται με τις απολαύσεις της σάρκας, όπως το φαγητό, το ποτό και η διασκέδαση, μπορούν να φλυαρούν ασταμάτητα· είναι αδύνατον να σταματήσουν. Όση δουλειά κι αν απαιτεί το έργο της εκκλησίας ή τα καθήκοντά τους, η ρουτίνα κι η κανονική κατάσταση της ζωής τους δεν διαταράσσεται ποτέ. Πάντοτε δίνουν προσοχή ακόμα και στις παραμικρές λεπτομέρειες της ζωής της σάρκας και τις ελέγχουν τέλεια, με πολλή αυστηρότητα και σοβαρότητα. Όταν, όμως, ασχολούνται με το έργο του οίκου του Θεού, όσο σπουδαίο κι αν είναι το θέμα, ακόμη κι αν ενδέχεται ν’ αφορά την ασφάλεια των αδελφών, το αντιμετωπίζουν απρόσεκτα. Δεν ενδιαφέρονται καν για τα θέματα εκείνα που αφορούν την ανάθεση από τον Θεό ή το καθήκον που θα πρέπει να κάνουν. Δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη. Έτσι ενδίδουν στις ανέσεις της σάρκας, σωστά; Είναι οι άνθρωποι που ενδίδουν στις ανέσεις της σάρκας κατάλληλοι να κάνουν ένα καθήκον; Μόλις κάποιος αναφέρει το θέμα της εκτέλεσης του καθήκοντός τους, μόλις συζητήσει για το να πληρώσουν τίμημα και να υποστούν ταλαιπωρία, κουνούν αδιάκοπα το κεφάλι τους αρνητικά. Έχουν πάρα πολλά προβλήματα, είναι γεμάτοι παράπονα και είναι μέσα στην αρνητικότητα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι άχρηστοι, δεν έχουν τα προσόντα για να κάνουν το καθήκον τους και θα πρέπει να αποκλείονται. Δεν θ’ αναφέρουμε κάτι άλλο σε σχέση με τη λαχτάρα για τις ανέσεις της σάρκας.

VI. Δυσκολίες σε σχέση με την αυτογνωσία

Η αυτογνωσία είναι η πιο καίρια πτυχή της ζωή-εισόδου. Όμως για τους περισσότερους ανθρώπους η αυτογνωσία μετατρέπεται στη μεγαλύτερη δυσκολία, επειδή δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν. Επομένως, είναι σίγουρο ότι όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν μπορούν να έχουν πραγματικά αυτογνωσία. Ποιες πτυχές υπάρχουν όσον αφορά την αυτογνωσία; Η πρώτη είναι να γνωρίζει κανείς ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτονται στον λόγο και τις πράξεις του. Μερικές φορές είναι αλαζονεία, άλλες φορές είναι δολιότητα, ή ίσως μοχθηρία, αδιαλλαξία ή προδοσία και ούτω καθεξής. Από κει και πέρα, ένας άνθρωπος, όταν του συμβαίνει κάτι, θα πρέπει να εξετάζει τον εαυτό του για να δει εάν τυχόν έχει προθέσεις ή κίνητρα που δεν συνάδουν με την αλήθεια. Θα πρέπει, επίσης, να εξετάζει εάν υπάρχει κάτι στον λόγο ή τις πράξεις του που αποτελεί αντίσταση ή επανάσταση εναντίον του Θεού. Συγκεκριμένα, πρέπει να εξετάσει εάν έχει αίσθημα φορτίου και είναι αφοσιωμένος ως προς το καθήκον του, εάν δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του για τον Θεό και εάν λειτουργεί συναλλακτικά ή επιπόλαια. Αυτογνωσία σημαίνει, επίσης, να γνωρίζει κανείς εάν έχει αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, υπερβολικές απαιτήσεις ή παρανοήσεις και παράπονα σχετικά με τον Θεό, καθώς και αν έχει σκοπό να υποταχθεί. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν μπορεί να αναζητήσει την αλήθεια, να αποδέχεται από τον Θεό και να έχει μια καρδιά που υποτάσσεται σε Αυτόν όταν προσεγγίζει τις καταστάσεις, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που Εκείνος ενορχηστρώνει. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν έχει συνείδηση και λογική κι αν αγαπά την αλήθεια. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν υποτάσσεται ή προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει όταν του συμβαίνουν πράγματα και αν προσεγγίζει αυτά τα ζητήματα βασισμένος σε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ή στην αναζήτηση της αλήθειας. Αυτό είναι το εύρος της αυτογνωσίας. Θα πρέπει να αναλογίζεται κανείς εάν αγαπά την αλήθεια κι έχει αληθινή πίστη στον Θεό υπό το πρίσμα της στάσης του απέναντι σε διάφορες καταστάσεις και στους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Εάν κάποιος μπορεί τελικά να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να διαπιστώσει πόσο μεγάλη είναι η επαναστατικότητά του ενάντια στον Θεό, τότε έχει αναπτυχθεί. Επιπλέον, όσον αφορά υποθέσεις που σχετίζονται με τη συμπεριφορά του προς τον Θεό, θα πρέπει να αναλογίζεται κανείς εάν έχει αντιλήψεις, φόβο και υποταγή στον τρόπο που μεταχειρίζεται το όνομα και την ενσάρκωση του Θεού, και κυρίως ποια είναι η στάση του απέναντι στην αλήθεια. Θα πρέπει, επίσης, κάποιος να γνωρίζει τις ελλείψεις του, το ανάστημά του και το κατά πόσον διαθέτει την αλήθεια-πραγματικότητα, καθώς και αν η επιδίωξή του και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει είναι ορθά και συνάδουν με τις προθέσεις του Θεού. Όλα αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι. Συνοψίζοντας, οι διάφορες πτυχές της αυτογνωσίας ενός ανθρώπου συνίστανται ουσιαστικά στα ακόλουθα: γνώση αν έχει υψηλό ή χαμηλό επίπεδο, γνώση του χαρακτήρα του, γνώση των προθέσεων και των κινήτρων που έχει στις πράξεις του, γνώση της διεφθαρμένης διάθεσης και της φύση-ουσίας που αποκαλύπτει, γνώση των προτιμήσεων και της επιδίωξής του, γνώση του μονοπατιού στο οποίο βαδίζει, γνώση των απόψεών του για τα πράγματα, γνώση της οπτικής του για τη ζωή και τις αξίες, και γνώση της στάσης του απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Η αυτογνωσία αποτελείται κυρίως από αυτές τις πτυχές.

VII. Οι διάφορες εκδηλώσεις των ανθρώπων στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον Θεό

Το επόμενο μέρος του περιεχομένου σχετικά με τη ζωή-είσοδο έχει να κάνει με τις διάφορες εκδηλώσεις των ανθρώπων όταν αντιμετωπίζουν τον Θεό. Για παράδειγμα, υπάρχει το να έχει κάποιος αντιλήψεις για τον Θεό, ν’ αναπτύσσει παρερμηνείες γι’ Αυτόν και να γίνεται επιφυλακτικός απέναντί Του, να έχει παράλογες απαιτήσεις από Αυτόν, να θέλει πάντα να Τον αποφεύγει, ν’ αντιπαθεί τα λόγια Του και να επιζητεί μονίμως να Τον εξετάζει εξονυχιστικά. Είναι, επίσης, το να μην μπορεί κανείς να διακρίνει ή ν’ αναγνωρίσει την παντοδυναμία του Θεού, καθώς και να τρέφει πάντα μια στάση αμφιβολίας απέναντι στην κυριαρχία, τις ρυθμίσεις και την εξουσία του Θεού, και να μην έχει καμία απολύτως γνώση γι’ αυτά τα πράγματα. Επιπλέον, είναι να μην καταφέρνει κάποιος ν’ αποφύγει ή να διαψεύσει τις συκοφαντίες και τις βλασφημίες των απίστων και του έξω κόσμου ενάντια στον Θεό και, μάλιστα, να θέλει να ρωτήσει αν όσα λέγονται είναι αλήθεια κι αν είναι γεγονός. Δεν δείχνει αυτό ότι αμφιβάλλει για τον Θεό; Εκτός από αυτές τις εκδηλώσεις, ποιες άλλες υπάρχουν; (Το να είναι κάποιος καχύποπτος απέναντι στον Θεό και να δοκιμάζει τον Θεό.) (Το να προσπαθεί κάποιος να κερδίσει την εύνοια του Θεού.) (Το να μη θέλει κάποιος ν’ αποδεχθεί τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού.) Υπάρχει το να μη θέλει κάποιος ν’ αποδεχθεί τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, ενώ ταυτόχρονα αμφιβάλλει ότι ο Θεός μπορεί να εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. (Είναι και η εναντίωση απέναντι στον Θεό.) Κι αυτό είναι μια τέτοια εκδήλωση —η εναντίωση απέναντι στον Θεό και η έντονη διαμαρτυρία εναντίον Του. Είναι και η υιοθέτηση μιας απαξιωτικής και περιφρονητικής στάσης όταν κάποιος αντιμετωπίζει τον Θεό, συνομιλεί μαζί Του και σχετίζεται μαζί Του. Κάτι άλλο; (Το ν’ αντιμετωπίζει κάποιος τον Θεό μ’ επιπολαιότητα και να Τον ξεγελάει.) (Το να παραπονιέται κάποιος για τον Θεό.) Υπάρχει το να μην υποτάσσεται ποτέ κάποιος ούτε ν’ αναζητεί την αλήθεια όταν αντιμετωπίζει ζητήματα, και να υπερασπίζεται πάντα τον εαυτό του και να παραπονιέται. (Είναι επίσης το να κρίνει και να βλασφημεί τον Θεό.) (Ν’ ανταγωνίζεται τον Θεό για τη θέση.) (Να κάνει παζάρια με τον Θεό και να εκμεταλλεύεται τον Θεό.) (Ν’ απαρνιέται τον Θεό, να απορρίπτει τον Θεό και να προδίδει τον Θεό.) Όλα αυτά είναι ουσιαστικά ζητήματα· είναι οι διάφορες καταστάσεις και διεφθαρμένες διαθέσεις που εμφανίζονται στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον Θεό. Αυτές είναι κατά βάση οι διάφορες εκδηλώσεις του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον Θεό.

VIII. Οι στάσεις και οι διάφορες εκδηλώσεις των ανθρώπων στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την αλήθεια

Άλλη μία πτυχή του περιεχομένου που σχετίζεται με τη ζωή-είσοδο είναι το πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι την αλήθεια. Ποιες εκδηλώσεις υπάρχουν σ’ αυτήν την πτυχή; Υπάρχει το ν’ αντιμετωπίζει κάποιος την αλήθεια σαν μια θεωρία ή ένα σύνθημα, σαν έναν κανονισμό ή σαν ένα κεφάλαιο για να ζει από την εκκλησία και ν’ απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης. Προσθέστε και άλλες, παρακαλώ. (Ν’ αντιμετωπίζει κάποιος την αλήθεια σαν να είναι πνευματική τροφή.) Το ν’ αντιμετωπίζει κάποιος την αλήθεια σαν να είναι πνευματική τροφή, για να ικανοποιήσει τις πνευματικές του ανάγκες. (Να μην αποδέχεται κάποιος την αλήθεια και να την αποστρέφεται.) Αυτή είναι μια στάση απέναντι στην αλήθεια. (Να σκέφτεται κάποιος ότι τα λόγια του Θεού έχουν ως στόχο να εκθέσουν άλλους, ότι δεν σχετίζονται με τον εαυτό του, και να θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία πάνω στην αλήθεια.) Περιέγραψες αρκετά εύστοχα αυτήν την εκδήλωση. Οι άνθρωποι που έχουν αυτήν την εκδήλωση πιστεύουν ότι κατανοούν όλες τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, καθώς και ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις και ουσίες του ανθρώπου που εκθέτει ο Θεός αναφέρονται σε άλλους και όχι στους ίδιους. Καθένας τους θεωρεί ότι είναι αυθεντία πάνω στην αλήθεια και συχνά χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να κάνουν διάλεξη στους άλλους, λες και οι ίδιοι δεν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, λες και είναι ήδη η προσωποποίηση της αλήθειας και οι εκπρόσωποι της αλήθειας. Τι σκουπίδια είναι; Θέλουν να είναι η προσωποποίηση της αλήθειας· δεν είναι ακριβώς σαν τον Παύλο; Ο Παύλος αρνήθηκε ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός και ο Θεός· ήθελε ο ίδιος να είναι ο Χριστός και ο Υιός του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν τον Παύλο, ανήκουν στο ίδιο είδος μ’ αυτόν, είναι αντίχριστοι. Κάτι άλλο; (Ν’ αντιμετωπίζει κάποιος τα λόγια του Θεού σαν να είναι λόγια ενός συνηθισμένου ανθρώπου και όχι η αλήθεια που πρέπει να κάνει πράξη, και να έχει αδιάφορη και επιπόλαιη στάση απέναντι στα λόγια του Θεού.) Το να μην αντιμετωπίζει κάποιος τα λόγια του Θεού σαν την αλήθεια που πρέπει ν’ αποδεχθεί και να κάνει πράξη, αλλά να τ’ αντιμετωπίζει σαν να είναι ανθρώπινα λόγια· να μία εκδήλωση. (Να συνδέει κάποιος τα λόγια του Θεού με τις φιλοσοφίες και τις θεωρίες των απίστων.) Υπάρχει το να συνδέει κάποιος τα λόγια του Θεού με φιλοσοφίες, να τ’ αντιμετωπίζει σαν να είναι διακοσμητικά ή κενά λόγια, ενώ θεωρεί ότι τα πασίγνωστα ρητά διάσημων και σπουδαίων ανθρώπων είναι η αλήθεια, και ν’ αντιμετωπίζει τη γνώση, την παραδοσιακή κουλτούρα και τα έθιμα σαν να είναι η αλήθεια, και να υποκαθιστά τα λόγια του Θεού με αυτά. Οι άνθρωποι που εμφανίζουν αυτήν την εκδήλωση αναφέρουν ασταμάτητα ότι θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια, να καταθέτουν μαρτυρία για τα λόγια του Θεού και να τα διαδίδουν όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις, αλλά, βαθιά μέσα τους, θαυμάζουν τους διάσημους και σπουδαίους ανθρώπους της κοσμικής ζωής, και μάλιστα λατρεύουν τον Μπάο Γκονγκ της αρχαίας δυναστείας των Σονγκ και λένε: «Ήταν πραγματικά ένας αυστηρός και αμερόληπτος δικαστής. Δεν έβγαλε ποτέ μια άδικη απόφαση, δεν οδήγησε ποτέ σε κακοδικία και καμιά ψυχή δεν αδικήθηκε από τη λεπίδα του δήμιού του!» Δεν δείχνει αυτό ότι λατρεύουν και θαυμάζουν έναν διάσημο άνθρωπο και έναν σοφό; Το να προσπαθεί κάποιος να πλασάρει τα λόγια και τις πράξεις διάσημων ανθρώπων σαν να είναι η αλήθεια είναι διαβολή και βλασφημία της αλήθειας! Στην εκκλησία, τέτοιοι άνθρωποι αναφέρουν συνεχώς ότι θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να διαδώσουν τα λόγια του Θεού, αλλά συνήθως αυτά που σκέφτονται στο μυαλό τους και που ξεστομίζουν είναι απλώς και μόνο λαϊκά ρητά και παροιμίες, τα οποία διατυπώνουν με πολύ προβαρισμένο τρόπο και με μεγάλη ευγλωττία. Αυτά τα πράγματα βρίσκονται πάντα στην άκρη της γλώσσας τους και ξεγλιστράνε εύκολα από το στόμα τους. Δεν έχουν αναφέρει ποτέ ούτε μια λέξη για τη βιωματική τους κατανόηση σχετικά με τα λόγια του Θεού, για το ποια λόγια του Θεού είναι το κριτήριο ή η βάση των πράξεών τους και της συμπεριφοράς τους. Ξεστομίζουν μόνο πλάνες, όπως, μεταξύ άλλων: «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια», «Υπάρχει πάντα κάτι ποταπό στους αξιοθρήνητους ανθρώπους», «Πάντα ν’ αφήνεις στον εαυτό σου κάποιο περιθώριο κινήσεων», «Ακόμη κι αν δεν πέτυχα κάτι, έχω υπομείνει κακουχίες· κι αν όχι κακουχίες, τότε καταπόνηση», «Μην καις τη γέφυρα αφού διασχίσεις το ποτάμι· μη σκοτώνεις το μουλάρι αφού ξεφορτώσεις τη μυλόπετρα», «Να τιμωρείς κάποιον αυστηρά για παραδειγματισμό, να τον χρησιμοποιήσεις ως προειδοποίηση για τους άλλους» και «Οι νέοι αξιωματούχοι θέλουν διακαώς να εντυπωσιάσουν». Τίποτε από όσα λένε δεν είναι η αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι απομνημονεύουν τα λόγια σύγχρονων ποιητών και μάλιστα τα δημοσιεύουν στην ενότητα των σχολίων στα βίντεο του οίκου του Θεού. Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση έλλειψης πνευματικής κατανόησης; Άραγε είναι αυτά τα λόγια η αλήθεια; Άραγε έχουν σχέση με την αλήθεια; Κάποιοι άνθρωποι λένε συχνά πράγματα όπως: «Υπάρχει ένας θεός ένα μέτρο πάνω από εσένα» και «Το καλό και το κακό ανταποδίδονται στο τέλος· είναι απλώς θέμα χρόνου». Είναι αυτές οι δηλώσεις η αλήθεια; (Όχι.) Από πού προέρχονται; Μήπως εμπεριέχονται στα λόγια του Θεού; Προέρχονται από τη βουδιστική κουλτούρα και δεν έχουν καμία σχέση με την πίστη στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι προσπαθούν συχνά να τις ανυψώσουν στο επίπεδο της αλήθειας· αυτό είναι μια εκδήλωση έλλειψης πνευματικής κατανόησης. Κάποιοι άνθρωποι είναι κάπως αποφασισμένοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό και λένε: «Ο οίκος του Θεού με προήγαγε, ο οίκος του Θεού με ανύψωσε, οπότε πρέπει να ζω με βάση το ρητό “Ένας ευγενής κύριος θα θυσιάσει τη ζωή του για εκείνους που τον καταλαβαίνουν”». Δεν είσαι ευγενής κύριος και ο Θεός δεν σου έχει ζητήσει να θυσιάσεις τη ζωή σου. Μήπως είναι απαραίτητο να έχεις τόσο μεγάλο αίσθημα ανδρείας όταν κάνεις τα καθήκοντά σου; Εφόσον δεν μπορείς καν να εκπληρώσεις τα καθήκοντά σου τώρα που είσαι ζωντανός, υπάρχει, άραγε, καμία ελπίδα να το κάνεις αφού πεθάνεις; Πώς θα κάνεις τα καθήκοντά σου τότε; Άλλοι λένε: «Είμαι από τη φύση μου αφοσιωμένος, είμαι θαρραλέος και παθιασμένος άνθρωπος. Μου αρέσει να τα ρισκάρω όλα για τους φίλους μου. Το ίδιο και με τον Θεό: Εφόσον ο Θεός μ’ επέλεξε, με προήγαγε και με ανύψωσε, πρέπει ν’ ανταποδώσω τη χάρη του Θεού. Σίγουρα θα τα ρισκάρω όλα για τον Θεό, ακόμη κι αν πεθάνω!» Είναι αυτό η αλήθεια; (Όχι.) Ο Θεός έχει πει τόσα λόγια. Γιατί δεν θυμούνται ούτε λέξη από αυτά; Σε κάθε περίπτωση, συναναστρέφονται μόνο το εξής: «Δεν υπάρχει λόγος να ειπωθεί τίποτε άλλο. Ένας ευγενής κύριος θα θυσιάσει τη ζωή του για εκείνους που τον καταλαβαίνουν, και πρέπει κανείς να τα ρισκάρει όλα για τους φίλους του και να είναι αφοσιωμένος». Δεν μπορούν καν να ξεστομίσουν τη φράση «ν’ ανταποδώσει την αγάπη του Θεού». Ενώ ακούνε κηρύγματα και διαβάζουν τα λόγια του Θεού για τόσα χρόνια, δεν ξέρουν ούτε μία αλήθεια και δεν μπορούν ν’ αναφέρουν ούτε έναν-δύο πνευματικούς όρους· έτσι κατανοούν και ορίζουν μέσα τους την αλήθεια. Πείτε Μου, δεν είναι αξιοθρήνητο αυτό; Δεν είναι φαιδρό; Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση έλλειψης πνευματικής κατανόησης; Μετά από τόσα κηρύγματα που έχουν ακούσει, δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν ξέρουν τι είναι η αλήθεια· κι ωστόσο, χρησιμοποιούν ευθαρσώς αυτά τα λόγια του διαβόλου, αυτά τα γελοία, παράλογα και εξαιρετικά φαιδρά λόγια για ν’ αντικαταστήσουν την αλήθεια. Όχι μόνο έχουν αυτό το σκεπτικό και αυτήν την κατανόηση μέσα τους, αλλά τα διαδίδουν και τα διδάσκουν συνεχώς και στους άλλους, με αποτέλεσμα να τους κάνουν να έχουν την ίδια κατανόηση μ’ αυτούς. Αυτό ως έναν βαθμό δεν προκαλεί από τη φύση του διατάραξη και αναστάτωση; Φαίνεται ότι αυτοί οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν πνευματική κατανόηση είναι επικίνδυνοι, είναι ικανοί να προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, αλλά και να κάνουν γελοία και παράλογα πράγματα οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Μπορείτε να πείτε κάποιες άλλες εκδηλώσεις του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι την αλήθεια; (Ν’ απεχθάνεται κάποιος την αλήθεια, ν’ αποδέχεται μόνο ό,τι εναρμονίζεται με τις δικές του αντιλήψεις, και ν’ απορρίπτει και ν’ αρνείται να κάνει πράξη ό,τι δεν εναρμονίζεται.) Το ν’ αποδέχεται κάποιος και να κάνει πράξη μόνο ό,τι εναρμονίζεται με τις δικές του αντιλήψεις, και ν’ αντιστέκεται σε οτιδήποτε δεν εναρμονίζεται και να το καταδικάζει, όλ’ αυτά αποτελούν μια στάση. (Να μην πιστεύει κάποιος ότι η αλήθεια μπορεί να τον απαλλάξει από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ή να τον αλλάξει.) Το να μην αναγνωρίζει κανείς την αλήθεια ούτε να πιστεύει σ’ αυτήν είναι επίσης μια στάση. Μια άλλη εκδήλωση είναι ν’ αλλάζει η στάση και η άποψη κάποιου απέναντι στην αλήθεια ανάλογα με τα κέφια του, με το περιβάλλον και με τα συναισθήματά του. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν μια μέρα νιώθουν καλά και είναι στα κέφια τους, σκέφτονται: «Η αλήθεια είναι εξαιρετική! Η αλήθεια είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων, το πολυτιμότερο πράγμα που πρέπει να κάνουν πράξη και να διαδίδουν οι άνθρωποι». Όταν δεν έχουν κέφια, σκέφτονται: «Τι είναι η αλήθεια; Τι προνόμια έχει κανείς όταν κάνει πράξη την αλήθεια; Μήπως μπορεί να σου αποφέρει χρήματα; Τι μπορεί ν’ αλλάξει η αλήθεια; Τι μπορεί να συμβεί αν κάνεις πράξη την αλήθεια; Δεν θα την κάνω πράξη· τι σημασία έχει;» Αναδύεται η δαιμονική φύση τους. Αυτές οι εκδηλώσεις είναι οι διαθέσεις και οι διάφορες καταστάσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την αλήθεια. Έχετε να πείτε κάποιες άλλες συγκεκριμένες εκδηλώσεις; (Να μην αντιμετωπίζει κάποιος τα λόγια του Θεού σαν να είναι η αλήθεια ή η ζωή, αλλά να τ’ αναλύει και να τα εξετάζει εξονυχιστικά.) Είναι το να προσεγγίζει κάποιος τα λόγια του Θεού με ακαδημαϊκή στάση, ν’ αναλύει διαρκώς και να εξετάζει εξονυχιστικά την αλήθεια με βάση τις δικές του γνώσεις, χωρίς στάση αποδοχής και υποταγής. Αυτές είναι λίγο-πολύ οι δυσκολίες των ανθρώπων στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την αλήθεια, οι οποίες μπορούν να προσδιοριστούν και να μετατραπούν σε συνοπτικούς τίτλους.

Υπάρχουν συνολικά οκτώ πτυχές στο περιεχόμενό μας που αφορά τις δυσκολίες της ζωής-εισόδου, κι αυτές είναι οι κύριες δυσκολίες που σχετίζονται με τη ζωή-είσοδο και την επίτευξη της σωτηρίας. Όλες οι καταστάσεις και οι διαθέσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στο πλαίσιο αυτών των οκτώ πτυχών εκτίθενται στα λόγια του Θεού. Ο Θεός έχει ορίσει απαιτήσεις για τους ανθρώπους και τους έχει επισημάνει το μονοπάτι άσκησης. Αν οι άνθρωποι μπορούν να καταβάλουν προσπάθεια προς την κατεύθυνση των λόγων του Θεού, να υιοθετήσουν μια σοβαρή στάση, μια στάση λαχτάρας, και ν’ αναλάβουν ένα φορτίο για τη δική τους ζωή-είσοδο, τότε στα λόγια του Θεού θα μπορέσουν να βρουν τις σχετικές αλήθειες για να λύσουν αυτά τα οκτώ είδη προβλημάτων, ενώ υπάρχουν μονοπάτια άσκησης για το καθένα από αυτά. Κανένα από αυτά δεν είναι άλυτη πρόκληση ή κάποιου είδους μυστήριο. Ωστόσο, αν δεν αναλάβεις κανένα απολύτως φορτίο για τη δική σου ζωή-είσοδο και δεν σ’ ενδιαφέρει καθόλου η αλήθεια ούτε το ν’ αλλάξεις τη διάθεσή σου, τότε όσο ξεκάθαρα και ακριβή κι αν είναι τα λόγια του Θεού, θα παραμένουν για σένα απλώς κείμενα και δόγματα. Αν δεν επιδιώκεις ούτε κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε ό,τι ζητήματα κι αν αντιμετωπίζεις, δεν πρόκειται να μπορέσεις να βρεις μια λύση, κι έτσι θα είναι πολύ δύσκολο να φτάσεις στη σωτηρία. Ίσως να παραμείνεις για πάντα στο στάδιο του απλού δουλευτή· ίσως να παραμείνεις για πάντα ανίκανος να σωθείς και ίσως ο Θεός να σε αποστραφεί και να σε απορρίψει ή να σε αποκλείσει.