Μια σύνοψη των διάφορων ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση

Η δωδέκατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών αφορά τους διάφορους ανθρώπους και τα διάφορα γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας. Έχουμε χωρίσει αυτά τα πράγματα σε έντεκα θέματα προς συναναστροφή. Τα προβλήματα ή τα περιστατικά διατάραξης και αναστάτωσης που αναφέρονται σε κάθε θέμα αφορούν την εκτέλεση του καθήκοντος των ανθρώπων και την αληθινή πίστη τους στον Θεό. Γιατί τα χωρίσαμε τόσο σχολαστικά; Γιατί φέρνω το κάθε θέμα προς συναναστροφή και ανάλυση; Αν κρίνουμε από τον τίτλο του κάθε θέματος, η ανθρώπινη φύση των ανθρώπων που κάνουν αυτά τα πράγματα δεν είναι καλή. Αν εξαιρέσουμε το πρώτο θέμα —το να βγαίνει κανείς συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια— το οποίο δεν θεωρείται σοβαρό, η φύση όλων των υπολοίπων είναι αρκετά σοβαρή. Η φύση όλων αυτών των εκδηλώσεων είναι η πρόκληση διατάραξης και αναστάτωσης, ενώ όλες συνιστούν διατάραξη και αναστάτωση του έργου της εκκλησίας· αυτός είναι και ο λόγος που τις φέρνουμε μία προς μία για συναναστροφή και ανάλυση. Όταν προκύπτουν αυτά τα θέματα στην εκκλησιαστική ζωή ή κατά τη διαδικασία της εκτέλεσης του καθήκοντος, οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι σε μεγάλη εγρήγορση, καθώς και να τα διακρίνουν και να τα βλέπουν σε βάθος. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν να συμβαίνουν γεγονότα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση, θα πρέπει να ορθώνουν το ανάστημά τους για να τα σταματήσουν και να τα περιορίσουν. Αναφορικά με το πρώτο θέμα, «το να βγαίνει κανείς συχνά εκτός θέματος όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια», μερικές φορές οι άνθρωποι το κάνουν αυτό χωρίς πρόθεση, ενώ η φύση του και οι σχετικές συνθήκες δεν είναι τόσο σοβαρές· αν, όμως, βγαίνουν τακτικά εκτός θέματος και λένε ασυναρτησίες, εκνευρίζοντας όσους τους ακούνε, κι έτσι δεν επιτυγχάνονται καλά αποτελέσματα στην εκκλησιαστική ζωή, τότε αυτό έχει ως συνέπεια να διαταράσσεται και να αναστατώνεται το έργο της εκκλησίας. Τα εναπομείναντα θέματα δεν χρειάζεται καν να αναφερθούν· οποιοδήποτε από αυτά αρκεί να προκαλέσει διατάραξη και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας και στην τάξη της εκκλησιαστικής ζωής. Επομένως, είναι απαραίτητο να συναναστρεφόμαστε εκτενώς σχετικά με καθένα απ’ αυτά τα θέματα, να τα εξετάζουμε και να τα αναλύουμε. Όταν συμβαίνουν κακόβουλα περιστατικά, αν έχεις διάκριση και γνώση των κακών πράξεων που αναστατώνουν την εκκλησία, θα πρέπει να ορθώσεις το ανάστημά σου για να τα σταματήσεις και να τα περιορίσεις. Υπό μια ευρύτερη έννοια, έτσι κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα· υπό μια στενότερη έννοια, αν μη τι άλλο, εκπληρώνεις το καθήκον και την ευθύνη που έχεις ως μέλος της εκκλησίας. Αυτό δεν οφείλεις να είσαι σε θέση να κάνεις; (Ναι.) Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, ποιες θα είναι οι συνέπειες; Πώς θα πρέπει να σε χαρακτηρίσουμε αν δεν μπορείς να το κάνεις; Αν μη τι άλλο, σημαίνει πως είσαι ανακατώστρας· επιπλέον, είσαι ένας άχρηστος και δειλός άνθρωπος που φοβάται τον Σατανά. Εκτός αυτού, όταν εμφανίζονται σατανάδες και διάβολοι για να αναστατώσουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας, εσύ παραμένεις αδιάφορος και ανίσχυρος, δεν αντιδράς και δεν έχεις την πίστη και το θάρρος να ορθώσεις το ανάστημά σου για να πολεμήσεις ενάντια στον Σατανά και να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό. Σε αυτήν την περίπτωση, είσαι ένας άχρηστος άνθρωπος που δεν αξίζει να είναι ακόλουθος του Θεού.

Η δωδέκατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών περιλαμβάνει διάφορα είδη περιστατικών στην εκκλησία που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού. Κάθε περιστατικό αφορά τις στάσεις που έχουν οι επικεφαλής, οι εργάτες και οι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές απέναντι στον Θεό. Αφορά, επίσης, τη στάση κάθε ανθρώπου απέναντι στο καθήκον και τις ευθύνες του, καθώς και την τοποθέτηση και την άποψή του γι’ αυτά τα αρνητικά γεγονότα και πράγματα που αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού. Φυσικά, αφορά και το κατά πόσον έχει ένας άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό και ακούει κηρύγματα εδώ και πολλά χρόνια το ανάστημα και την πίστη που απαιτούνται για να πολεμήσει ενάντια στον Σατανά και να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό όταν ανακύπτουν αυτά τα αρνητικά γεγονότα και πράγματα. Αφορά αυτό κάποια βασικά θέματα; Αφορά την τοποθέτηση ενός ανθρώπου και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει, καθώς και τη στάση του απέναντι στον Θεό, την αλήθεια και το καθήκον του. Επομένως, αφού ακούσετε αυτά τα λόγια, θα πρέπει να καταλάβετε πως αυτές είναι οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους. Μην τα αντιμετωπίσετε ως δόγματα, κανόνες ή κανονισμούς που πρέπει να εκτελεστούν ή να εφαρμοστούν, αλλά συλλογιστείτε τα περισσότερο για να κατανοήσετε την αλήθεια και έπειτα κάντε τα πράξη και εισέλθετε σε αυτά, ώστε να ανταποκριθείτε στις απαιτήσεις του Θεού. Όταν διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας κακοί άνθρωποι, μη μένεις άπραγος, μη χρησιμοποιείς διάφορες δικαιολογίες για να αποφύγεις τις ευθύνες σου, λέγοντας πως πιστεύεις στον Θεό λίγο μόνο καιρό, έχεις μικρό ανάστημα, είσαι ακόμα νέος σε ηλικία και ούτω καθεξής. Όταν εξετάζει ο Θεός το έργο, όταν ενορχηστρώνει περιβάλλοντα για να δει τη στάση σου, δεν κοιτάζει την ηλικία σου, πόσα χρόνια πιστεύεις σ’ Αυτόν ή ποιο τίμημα είχες πληρώσει κάποτε και ποιες αρετές έχεις αποκτήσει· ο Θεός κοιτάζει τη στάση που έχεις εκείνη τη στιγμή. Αν συνήθως δεν συλλογίζεσαι αυτά τα ζητήματα ούτε αναζητάς γι’ αυτά και περνάς το κάθε ζήτημα σε μια μπερδεμένη κατάσταση χωρίς να σου μένει τίποτα, χωρίς να αναζητάς την αλήθεια, χωρίς να μαθαίνεις το μάθημά σου ή να παίρνεις στα σοβαρά τα διάφορα περιβάλλοντα που έχει ενορχηστρώσει ο Θεός, αν το βάζεις στα πόδια όταν βλέπεις κακούς ανθρώπους να προκαλούν αναστάτωση και διατάραξη και δεν το αναφέρεις ποτέ στον οίκο του Θεού ούτε δείχνεις τη στάση σου, τότε, παρόλο που δεν συμμετείχες στο κακό που έγινε, η συμπεριφορά σου σε αυτό το ζήτημα έχει ήδη αποκαλύψει την τοποθέτηση και την άποψή σου: Είσαι ένας απλός θεατής, υπερασπίζεσαι τον Σατανά. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα και δεν μπορείς να Τον εξαπατήσεις. Επομένως, όταν προκύπτουν αυτά τα αρνητικά ζητήματα, όταν ανακαλύπτεις διάφορους ανθρώπους και διάφορα γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και την κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής, αυτό αποκαλύπτει ξεκάθαρα τη στάση που έχεις απέναντι στον Θεό. Μπορεί να πιστεύεις στον Θεό λίγο μόνο καιρό, να είσαι αρκετά νεαρός σε ηλικία και να έχεις μικρό ανάστημα, αλλά αν όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και προσπαθείς να σταματήσεις, να περιορίσεις ή ακόμη και να εκθέσεις τους κακούς ανθρώπους, παίρνοντας ρίσκα και αγνοώντας την προσωπική σου ασφάλεια για να ορθώσεις το ανάστημά σου και να προστατέψεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού —αν έχεις, δηλαδή, μια τέτοια καρδιά— τότε η στάση σου απέναντι στον Θεό και η αποφασιστικότητά σου να καταθέσεις μαρτυρία στον Θεό και να πολεμήσεις ενάντια στον Σατανά θα γίνουν μια μαρτυρία που θα δουν τόσο οι άνθρωποι όσο και ο Θεός. Ο Θεός θα δει τις κακές πράξεις των ανθρώπων, θα δει ότι πάνε να Τον ξεγελάσουν και να Του κρυφτούν, ότι αποφεύγουν τις ευθύνες τους και ότι υποκύπτουν στον Σατανά και συμβιβάζονται μαζί του όταν κάνει κακό, και αυτές οι κακές πράξεις μια μέρα θα διευθετηθούν και θα λάβουν την ετυμηγορία τους. Παρομοίως, όμως, όταν οι άνθρωποι ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι στη διατάραξη και την αναστάτωση του Σατανά για να μιλήσουν υπέρ του οίκου του Θεού και των αδελφών, και πολεμάνε ενάντια στον Σατανά για να προστατέψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αναζητώντας την αλήθεια με την προσδοκία να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό, ακόμη κι αν μερικές φορές νιώθουν ανίσχυροι και μόνοι, δεν έχουν σοφία, έχουν μόνο επιφανειακή κατανόηση της αλήθειας ή θέλουν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια, αλλά δεν μπορούν να εκφραστούν καθαρά, με αποτέλεσμα κάποιοι να τους χλευάζουν και να τους περιφρονούν, ο Θεός, από την πλευρά Του, βλέπει την ειλικρίνειά τους και εκλαμβάνει αυτές τις ενέργειες και συμπεριφορές ως καλές πράξεις. Οι κακές πράξεις θα λάβουν μια μέρα την ετυμηγορία τους και θα βγει συμπέρασμα γι’ αυτές ενώπιον του Θεού και το ίδιο ισχύει και για τις καλές πράξεις· όμως, το τελικό συμπέρασμα που θα βγει για καθένα απ’ αυτά τα δύο είδη συμπεριφοράς θα είναι τελείως διαφορετικό. Οι κακές πράξεις θα λάβουν την πρέπουσα τιμωρία, ενώ οι καλές πράξεις θα ανταποδοθούν με καλή μεταχείριση. Ο Θεός το έχει καθορίσει αυτό προ πολλού για κάθε άνθρωπο κι απλώς περιμένει οι διάφορες εκδηλώσεις των ανθρώπων κατά τη διάρκεια της περιόδου του έργου Του να γίνουν καθιερωμένα γεγονότα προτού ανταμείψει το καλό και τιμωρήσει το κακό.

Η δωδέκατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών περιλαμβάνει έντεκα θέματα που αφορούν τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Είναι σημαντικά αυτά τα έντεκα θέματα; Αποκαλύπτουν ξεκάθαρα τους ανθρώπους; Όταν συναναστρέφεστε πάνω στο κάθε θέμα, θα πρέπει να καταβάλλετε μεγαλύτερη προσπάθεια σ’ αυτό ώστε να καταλάβετε ξεκάθαρα την αλήθεια. Αυτό περιλαμβάνει τον τρόπο με τον οποίο υποστηρίζουν οι άνθρωποι τη δικαιοσύνη και τα θετικά πράγματα, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο υποστηρίζουν τη μαρτυρία του Θεού· περιλαμβάνει, επίσης, τον τρόπο με τον οποίο ορθώνουν οι άνθρωποι το ανάστημά τους για να πολεμήσουν τον Σατανά, να εκθέσουν και να ξεσκεπάσουν το πρόσωπο του Σατανά και να σταματήσουν και να περιορίσουν τις κακές πράξεις του Σατανά· περιλαμβάνει αυτές τις δύο πτυχές. Όταν ο Σατανάς διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, εσύ παίζεις κάποιον ρόλο; Ποιον ρόλο παίζεις; Έχεις κάνει αυτό που απαιτεί από σένα ο Θεός; Έχεις εκπληρώσει τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που θα πρέπει να εκπληρώνει ένας ακόλουθος του Θεού; Όταν προκύπτουν αυτά τα θέματα, συμβιβάζεσαι, εξομαλύνεις την κατάσταση και ακολουθείς τη μέση οδό ως ανθρωπάρεσκος ή ορθώνεις το ανάστημά σου για να σταματήσεις και να περιορίσεις τις κακές πράξεις του Σατανά και εργάζεσαι σε σύμπνοια με περισσότερους αληθινούς αδελφούς και αδελφές για να προστατεύσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Τι προστατεύεις; Προστατεύεις τα συμφέροντα των κακών ανθρώπων, τα συμφέροντα του Σατανά, ή προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Αν συμβεί κάτι που διαταράσσει ή αναστατώνει το έργο της εκκλησίας κι εσύ δεν κάνεις τίποτα, ενεργείς απλώς σαν ανθρωπάρεσκος και προστατεύεις τον εαυτό σου, διασφαλίζοντας πως μπορείς να χειριστείς με επιτυχία τις διαπροσωπικές σου σχέσεις και να μην πάθεις κάποιο κακό, χωρίς να νιώθεις ποτέ ανησυχία ή άγχος για το γεγονός πως αναστατώνεται το έργο της εκκλησίας, χωρίς να νιώθεις ποτέ μίσος ή θυμό για τις κακές πράξεις των κακών ανθρώπων, χωρίς να φέρεις κανένα φορτίο για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και όλων των αδελφών, χωρίς να έχεις κανένα αίσθημα χρέους απέναντι στον Θεό και χωρίς να καταλογίζεις ποτέ τίποτα στον εαυτό σου, τότε διατρέχεις κίνδυνο. Αν, κατά την άποψη του Θεού, είσαι πέρα για πέρα ένας ανθρωπάρεσκος που παρατηρεί παθητικά οτιδήποτε συμβαίνει με τα χέρια σταυρωμένα, το αποφεύγει και δεν εκπληρώνει καμία απολύτως από τις ευθύνες ή τις υποχρεώσεις του, τότε διατρέχεις στ’ αλήθεια κίνδυνο και είναι πιθανό να σε αποκλείσει ο Θεός. Αν στη σκέψη του Θεού δεν υπάρχει καν η πρόθεση να σε αφήσει να κάνεις απλή δουλειά και σε έχει βαρεθεί, τότε, στο σημείο αυτό, είναι γραφτό σου να αποκλειστείς —κι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο! Όταν ο Θεός πει πως δεν θέλει να βλέπει πια ανθρώπους σαν κι εσένα και πως δεν εκτιμά το οποιοδήποτε καθήκον ή την οποιαδήποτε απλή δουλειά μπορούν να κάνουν στον οίκο του Θεού άνθρωποι σαν κι εσένα, τότε μπορεί μια μέρα, κάποια στιγμή στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, να αποκλειστείς από την εκκλησία, κι αυτό θα αλλάξει τη μοίρα σου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως η σχέση σου με τον Θεό δεν είναι πια κανονική ή πως απομακρύνθηκες από τον Θεό και Τον πρόδωσες, πράγμα που οδήγησε σ’ αυτό το αποτέλεσμα. Μπορείς να δεις αυτό το γεγονός; Όταν συνειδητοποιήσεις αυτό το γεγονός, ανεξάρτητα από το αν μπορείς να το αποδεχτείς, όλες οι όμορφες ελπίδες που έχεις μέσα στην καρδιά σου θα εξανεμιστούν στη στιγμή.

Όταν οι άνθρωποι πρωταρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, έχουν όλοι τους ένθερμη καρδιά. Αν και δεν μπορούν να δουν τον μελλοντικό προορισμό και τις προοπτικές τους, νιώθουν πάντα πως μπορούν να στηρίζονται κάπως στον Θεό. Πάντα προσβλέπουν σε όμορφα και θετικά πράγματα. Από πού προέρχεται αυτή η δύναμη; Οι άνθρωποι δεν ξέρουν, δεν μπορούν να καταλάβουν: «Όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι, όλοι αναπνέουν τον ίδιο αέρα και ζεσταίνονται από τον ίδιο ήλιο. Γιατί, λοιπόν, οι άπιστοι δεν έχουν αυτά τα πράγματα στην καρδιά τους, ενώ εμείς τα έχουμε;» Δεν πρόκειται για ένα μυστήριο; Αυτή η δύναμη προέρχεται από τον Θεό. Είναι κάτι εξαιρετικά πολύτιμο, όχι κάτι που έχουν οι άνθρωποι εκ γενετής. Αν το είχαν όλοι εκ γενετής, τότε θα ήταν ίδιοι· μέσα στην ανθρωπότητα, δεν θα υπήρχε καμία διάκριση ανάμεσα σε ανώτερους και κατώτερους ή ευγενείς και ποταπούς ούτε θα υπήρχε καμία διαφορά ανάμεσα σε όσους πιστεύουν και όσους δεν πιστεύουν στον Θεό. Εσύ μπορείς να έχεις αυτό που δεν έχουν εκείνοι· μπορείς να έχεις το πιο πολύτιμο πράγμα που υπάρχει στην ανθρωπότητα. Γιατί ονομάζεται το πιο πολύτιμο πράγμα; Χάρη σε αυτήν ακριβώς την ελπίδα και προσδοκία, μπορείς να επικεντρωθείς στο να κάνεις τα καθήκοντά σου στον οίκο του Θεού. Αυτή είναι η πιο θεμελιώδης προϋπόθεση ώστε να μπορέσει ένας άνθρωπος να φτάσει στη σωτηρία. Χάρη σ’ αυτήν την προσδοκία έχεις μια ευκαιρία, καθώς και λίγη αποφασιστικότητα να είσαι διατεθειμένος να δαπανήσεις πράγματα για τον Θεό, να κάνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα και να είσαι καλός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που σώζεται. Τα οφέλη που αποφέρει αυτό είναι πραγματικά τεράστια. Από πού προέρχεται, λοιπόν, αυτό; Προέρχεται από τον Θεό, το δίνει ο Θεός. Ωστόσο, όταν ο Θεός δεν θέλει πια κάποιον, αυτό το πράγμα τού αφαιρείται. Δεν λαχταρά ούτε προσδοκά πια όμορφα πράγματα· δεν εναποθέτει πια τις ελπίδες του σ’ αυτά τα πράγματα. Η καρδιά του σκοτεινιάζει και αρχίζει να βουλιάζει. Χάνει τον ενθουσιασμό του να επιδιώκει οτιδήποτε όμορφο ή θετικό, καθώς και τις υποσχέσεις του Θεού. Έχει γίνει ίδιος ακριβώς μ’ έναν άπιστο. Από τη στιγμή που χαθεί αυτό το πράγμα, μπορεί εκείνος να παραμείνει στον οίκο του Θεού και να συνεχίσει να πιστεύει στον Θεό και να Τον ακολουθεί; Δεν έχει φτάσει στο τέλος του το μονοπάτι της πίστης του στον Θεό; Όταν πάψεις να πληροίς την προϋπόθεση να έχεις την αποφασιστικότητα για να επιδιώκεις πράγματα, μετατρέπεσαι σε ζωντανό νεκρό. Τι σημαίνει να είσαι «ζωντανός νεκρός»; Σημαίνει πως δεν μπορείς πια να καταλάβεις τα λόγια του Θεού. Όταν πληροίς αυτήν την προϋπόθεση, μπορείς να καταλάβεις τα λόγια του Θεού, έχεις ελπίδα και η πίστη σου μπορεί να αναπτερωθεί, ενώ αυτή η προϋπόθεση μπορεί να σου παρέχει το κίνητρο ώστε να επιδιώκεις την αλήθεια. Ωστόσο, όταν πάψεις να πληροίς αυτήν τη θεμελιώδη προϋπόθεση, το κίνητρο αυτό εξαφανίζεται. Δεν νιώθεις καθόλου ενθουσιασμό ούτε σε ενδιαφέρει καθόλου να ακούσεις τα λόγια του Θεού. Οι υποσχέσεις και οι προσδοκίες δεν σε ενδιαφέρουν πια ούτε σου παρέχουν πια κίνητρο. Για σένα, τα λόγια του Θεού έχουν γίνει θεωρίες υψηλού επιπέδου. Δεν αγωνίζεσαι γι’ αυτά και ο Θεός δεν σε διαφωτίζει άλλο πια. Δεν μπορείς να αποκτήσεις καμία αλήθεια από τα λόγια του Θεού. Δεν έχει φτάσει στο τέλος του για σένα αυτό το μονοπάτι της πίστης στον Θεό; Όταν φτάσει σε αυτό το σημείο, ο Θεός ήδη σε αποστρέφεται και σε έχει απορρίψει· μπορείς ακόμα να κάνεις τον Θεό να αλλάξει γνώμη; Δεν θα είναι εύκολο. Όταν ο Θεός έχει αποφανθεί πως δεν θέλει πια έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, έτσι νιώθει εκείνος μέσα του. Όταν το στερηθείς αυτό, η στάση σου απέναντι σε διάφορα ζητήματα, όπως το να πιστεύεις στον Θεό, να κάνεις τα καθήκοντά σου και να σωθείς, θα είναι τελείως διαφορετική από πριν. Όταν αναλογιστείς την άλλοτε παθιασμένη επιδίωξή σου, θα τη θεωρήσεις ανεξήγητη, ακατανόητη και απίστευτη. Όταν τη θεωρήσεις απίστευτη, συγκρίνοντας το πώς είσαι τώρα με τον παλιό εαυτό σου, θα έχει σημειωθεί μια ποιοτική αλλαγή στην εσωτερική σου κατάσταση· θα είσαι τελείως διαφορετικός άνθρωπος, δεν θα είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν παλιά. Γιατί θα συμβεί αυτό; Δεν θα οφείλεται στο ότι άλλαξε το περιβάλλον· δεν θα οφείλεται στο ότι μεγάλωσες και έγινες πιο δολοπλόκος ούτε στο ότι απέκτησες περισσότερες εμπειρίες και γνώσεις για τη ζωή που άλλαξαν τις σκέψεις και τις απόψεις σου. Όχι· θα οφείλεται στο ότι άλλαξε γνώμη ο Θεός, στο ότι άλλαξαν οι σκέψεις Του, καθώς και η στάση Του απέναντί σου και οι προσδοκίες που έχει από εσένα. Άθελά σου, λοιπόν, έγινες διαφορετικός άνθρωπος. Εξετάζοντάς το τώρα, αν ένας άνθρωπος χάσει όσα του δίνει ο Θεός —τα οποία, όμως, θεωρεί ως κάτι εξαιρετικά μικρό και ασήμαντο— σε εκείνο το σημείο θα παγιδευτεί σε ένα μαρτύριο και δεν θα νιώθει καμία απολύτως ευτυχία. Μη φτάσεις ποτέ, λοιπόν, σ’ αυτό το σημείο. Αν φτάσεις, μπορεί να νιώθεις σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω σου, να νιώθεις απελευθερωμένος και χαλαρός που δεν χρειάζεται να πιστεύεις πια στον Θεό ή να κάνεις πλέον τα καθήκοντά σου και, σαν πουλί που έχει βγει από το κλουβί του, να νιώθεις πως μπορείς να ζήσεις μια ελεύθερη και έκλυτη ζωή σαν τους απίστους. Αυτό, όμως, δεν είναι παρά προσωρινή παρηγοριά, χαρά και τρυφηλότητα. Καθώς προχωράς, κοίτα τον δρόμο μπροστά σου: Θα είσαι ακόμα το ίδιο ευτυχισμένος; Όχι, δεν θα είσαι. Σε περιμένουν δύσκολοι καιροί! Όταν ζεις υπό το κράτος του Δημιουργού, ανεξάρτητα από το πώς ενορχηστρώνει ο Δημιουργός τα πράγματα για σένα, τι σου κάνει και πώς το κάνει, πόσες δοκιμασίες και πόσα δεινά φέρνει, πόσα βάσανα υπομένεις ή ακόμη κι αν προκύψει έλλειψη κατανόησης, παρανοήσεις και άλλα πράγματα, θα νιώθεις, αν μη τι άλλο, πως βρίσκεσαι στα χέρια του Θεού, πως ο Θεός είναι το στήριγμά σου και πως η καρδιά σου είναι γαλήνια. Όταν, όμως, δεν σε θέλει πια ο Θεός, όταν δεν μπορείς να αντιληφθείς πια πώς σε αντιμετωπίζει ο Θεός και χάσεις αυτό το στήριγμα, είναι σαν να καταρρέει ο κόσμος γύρω σου. Είναι όπως τότε που ήσουν παιδί και η μόνη σου σκέψη ήταν εξής: «Η μαμά είναι η πιο αξιαγάπητη, η μαμά με νοιάζεται και μ’ αγαπά πιο πολύ απ’ όλους, η μαμά δεν γίνεται να πεθάνει». Δεν μπορούσες να τ’ αντέξεις όταν άκουσες ότι η μητέρα σου αρρώστησε. Νόμιζες πως, αν όντως πέθαινε η μητέρα σου, θα κατέρρεε ο κόσμος και δεν θα μπορούσες να συνεχίσεις να ζεις. Η ίδια συλλογιστική ισχύει και για την πίστη στον Θεό. Η μεγαλύτερη γαλήνη και χαρά στην πίστη ενός ανθρώπου στον Θεό προέρχεται από το γεγονός πως στηρίζεται στον Θεό και πιστεύει ότι το πεπρωμένο του βρίσκεται στα χέρια του Δημιουργού. Η αίσθηση της σταθερότητας ενός ανθρώπου προέρχεται από το γεγονός πως έχει αυτήν τη γνήσια εμπιστοσύνη και στήριξη. Όταν νιώσεις πως έχεις χάσει αυτήν την εμπιστοσύνη και στήριξη και αισθάνεσαι την καρδιά σου κενή σαν φρεσκοσκαμμένη τρύπα, δεν έχει καταρρεύσει ο κόσμος σου; Έχεις τη δύναμη να συνεχίσεις να ζεις όταν χάσεις το στήριγμά σου; Τέτοιοι άνθρωποι είναι σαν ζωντανοί νεκροί και απλώς τρώνε με λαιμαργία, περιμένοντας το τέλος τους.

Τώρα, κάποιοι άνθρωποι εκδηλώνουν διαρκώς κακή συμπεριφορά, κάνουν συνεχώς κακές πράξεις και διαταράσσουν, αναστατώνουν και βλάπτουν το έργο της εκκλησίας καθώς κάνουν τα καθήκοντά τους, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να ζημιώνουν κατά πολύ τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Δεν έχουν δείξει ποτέ ειλικρίνεια ή αφοσίωση απέναντι στον Θεό ούτε, βέβαια, καμία υποταγή. Επομένως, ο Θεός δεν τους έχει αναγνωρίσει ποτέ. Είναι κακοί άνθρωποι που έχουν διεισδύσει στον οίκο του Θεού με την πρόθεση να λάβουν ευλογίες. Ο Θεός τούς επιτρέπει να εισέλθουν ώστε να μπορέσει ο εκλεκτός λαός Του να πάρει μαθήματα και να αποκτήσει μεγαλύτερη διάκριση. Αν και ανήκουν σε εκείνους που έλαβαν το κάλεσμα, δεν έχουν επιλεχτεί, εξαιτίας της συμπεριφοράς που εκδηλώνουν συνεχώς. Πώς είναι η κατάστασή τους; Μπορείτε να ρωτήσετε· κανείς τους δεν τα πάει καλά στη ζωή του. Η ποιότητα ζωής όσων στηρίζονται στον Θεό και λαμβάνουν την παροχή Του οποτεδήποτε και οπουδήποτε διαφέρει ριζικά από όσων δεν λαμβάνουν την παροχή και τη βοήθεια του Θεού και πέφτουν πάντα στο πηγάδι της αβύσσου όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις. Όσοι δεν λαμβάνουν την παροχή του Θεού δεν νιώθουν γαλήνη και χαρά και όλη μέρα βιώνουν φόβο, άγχος, νευρικότητα και ανησυχία. Πώς κυλούν οι μέρες τους; Είναι εύκολο να περνά κανείς τις μέρες του στο πηγάδι της αβύσσου; Όχι, δεν είναι εύκολο. Αφήνοντας κατά μέρος το πηγάδι της αβύσσου, ακόμη κι αν περάσεις λίγες συνεχόμενες ημέρες βυθισμένος στην αρνητικότητα, θα υποφέρεις τρομερά. Επομένως, να εκτιμάς το τώρα και μη χάσεις αυτήν τη σπουδαία ευκαιρία. Είναι τιμή να κάνεις το καθήκον σου στο έξι χιλιάδων ετών έργο διαχείρισης του Θεού. Είναι τιμή για κάθε άνθρωπο. Δεν είναι θέμα ταπείνωσης· το βασικό είναι το πώς αντιμετωπίζεις και ανταποδίδεις αυτήν την τιμή που έλαβες από τον Θεό. Ο Θεός σε έχει εξυψώσει· μην παραβλέψεις να εκτιμήσεις την καλοσύνη Του. Θα πρέπει να ξέρεις πώς πρέπει να ανταποδώσεις τη χάρη του Θεού. Πώς θα πρέπει να την ανταποδώσεις; Ο Θεός δεν θέλει τα χρήματά σου ή τη ζωή σου και δεν επιθυμεί κανέναν θησαυρό που κληρονόμησες και που περνά από γενιά σε γενιά στην οικογένειά σου. Τι θέλει ο Θεός; Ο Θεός θέλει την ειλικρίνεια και την αφοσίωσή σου. Πώς εκδηλώνεται αυτή η ειλικρίνεια και η αφοσίωση; Εκδηλώνεται ως εξής: Ανεξάρτητα από αυτά που λέει ο Θεός, πρέπει να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να παρουσιάσεις μια ειλικρινή καρδιά και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Τι είναι τα λόγια του Θεού; Είναι η αλήθεια. Μόλις αναγνωρίσεις και αποδεχτείς την αλήθεια, πώς θα πρέπει να την εφαρμόσεις; Θα πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Να κάνεις αυτό ακριβώς που λέει ο Θεός. Μην κάνεις πράξη την αλήθεια μόνο στα λόγια και, στη συνέχεια, ενεργείς σύμφωνα με τη δική σου θέληση όταν αντιμετωπίζεις καταστάσεις, προβάλλοντας αργότερα δικαιολογίες και λέγοντας συγκαλυμμένα και παραπλανητικά λόγια· αυτό είναι έλλειψη ειλικρίνειας και αφοσίωσης και ο Θεός δεν θέλει να δει κάτι τέτοιο. Το πιο πολύτιμο πράγμα σ’ έναν άνθρωπο είναι η ειλικρίνεια. Πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεται ένας άνθρωπος που διαθέτει ειλικρίνεια; Θα πρέπει να κάνεις αυτό ακριβώς που απαιτεί ο Θεός, ακολουθώντας σταθερά τα λόγια Του. Ακόμη κι αν το παρακάνεις και ενεργείς σαν να ακολουθούσες κανονισμούς —με αποτέλεσμα οι άλλοι, όταν το βλέπουν αυτό, να σε θεωρούν κάπως ανόητο— εσένα και πάλι δεν σε νοιάζει και συνεχίζεις να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αυτήν την ειλικρίνεια θέλει ο Θεός από τους ανθρώπους. Αν είσαι πάντα ραδιούργος και ύπουλος, ενώ όλο προσπαθείς να αποφύγεις να σε θεωρήσουν οι άλλοι ανόητο και να ζημιωθούν έστω και στο ελάχιστο τα συμφέροντά σου, τότε δεν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια, επειδή δεν είσαι ειλικρινής. Οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν ειλικρίνεια και συνεχίζουν να προσπαθούν να κάνουν δόλια κόλπα είναι υπερβολικά πανούργοι και ο Θεός δεν τους συμπαθεί. Όταν κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού, διαλέγουν και παίρνουν, κάνουν πράξη μόνο όσα τους ωφελούν και αποφεύγουν όσα δεν τους ωφελούν. Συνήθως μιλάνε με ευχάριστο τόνο και δεν ξεστομίζουν τίποτε άλλο παρά πομπώδεις ιδέες, αλλά όταν προκύπτουν προβλήματα, κρύβονται, γίνονται καπνός και επανεμφανίζονται μόνο αφού έχουν επιλύσει άλλοι τα προβλήματα. Τι είδους αχρείοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Όταν κάτι είναι επωφελές γι’ αυτούς, παίρνουν την πρωτοβουλία και βγαίνουν μπροστά, ενώ είναι πιο ενεργοί από οποιονδήποτε άλλο. Ωστόσο, όταν διακυβεύονται τα προσωπικά τους συμφέροντα, κάνουν πίσω και γίνονται αρνητικοί. Χάνουν όλα τα ευχάριστα λόγια τους, την τοποθέτηση και τις απόψεις τους. Ο Θεός δεν συμπαθεί τέτοιου είδους ανθρώπους. Θα προτιμούσε να έχει κάποιον που φαίνεται ανόητος στα μάτια των άλλων, παρά κάποιον που είναι πονηρός σαν κι αυτούς.

XII. Συζητούν για πολιτικά ζητήματα

Έχουμε ολοκληρώσει τη συναναστροφή πάνω στα έντεκα θέματα που περιλαμβάνει η δωδέκατη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Ας προσθέσουμε άλλο ένα επιπλέον στα έντεκα αυτά θέματα. Παρόλο που δεν είναι κάτι που παρατηρείται συχνά κατά την εκκλησιαστική ζωή, πρέπει να το αναφέρουμε σ’ αυτό το σημείο και να γίνει το δωδέκατο θέμα: το ότι κάποιοι συζητούν για πολιτικά ζητήματα. Είναι πρέπον να συζητά κανείς για πολιτικά θέματα στα πλαίσια της εκκλησιαστικής ζωής; (Όχι.) Η εκκλησιαστική ζωή είναι για να διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού, να λατρεύει τον Θεό και να μοιράζεται την κατανόηση που έχει για τον Θεό και τη βιωματική του γνώση για τα λόγια του Θεού. Το διάστημα αυτό, ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι μιλάνε εκτενώς για πολιτικά ζητήματα, όπως τις πολιτικές καταστάσεις, τις πολιτικές προσωπικότητες, το πολιτικό τοπίο και τις πολιτικές τοποθετήσεις και απόψεις. Είναι πρέπον αυτό; Όταν συζητιούνται θέματα σχετικά με την κυριαρχία που έχει ο Θεός στα πάντα και στην ανθρωπότητα, κάποιοι άνθρωποι εφαρμόζουν μηχανικά την ιδέα πως οι πολιτικές προσωπικότητες βρίσκονται κι αυτές στα χέρια του Θεού και λένε πως ορισμένες πολιτικές προσωπικότητες πιστεύουν επίσης στον Θεό και Τον ακολουθούν, ενώ γράφουν ακόμα και πνευματικές σημειώσεις και άλλα τέτοια. Δεν μπερδεύουν έτσι τους άλλους; Υπάρχουν ακόμα και κάποιοι που λένε: «Εμείς οι χριστιανοί θα πρέπει να υποστηρίξουμε τον τάδε πολιτικό επειδή, όχι μόνο είναι πιστός, αλλά και προστατεύει τα συμφέροντα των πιστών. Οι απόψεις του ταυτίζονται με τις δικές μας και θα πρέπει να τον υποστηρίξουμε και να τον εκλέξουμε». Μάλιστα, προωθούν εντατικά αυτήν την πολιτική προσωπικότητα κατά την εκκλησιαστική ζωή. Είναι πρέπον αυτό; Συμμετέχουν οι χριστιανοί στην πολιτική; (Όχι.) Τι μπορείς να κάνεις για να μη συμμετέχεις; Κατ’ αρχάς, όποιο κόμμα κι αν υποστηρίζεις και όποιες πολιτικές απόψεις κι αν έχεις, μη θέτεις τέτοια πράγματα προς συζήτηση στα πλαίσια της εκκλησιαστικής ζωής. Φυσικά, ακόμη πιο σημαντικό είναι να μην προκύπτουν κατά την εκκλησιαστική ζωή ούτε διαλογικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν διαφορετικές πολιτικές απόψεις. Αν, για παράδειγμα, εσύ και κάποιος άλλος έχετε διαφορετικές απόψεις και υποστηρίζετε διαφορετικές πολιτικές προσωπικότητες, μπορεί να θέλετε να συζητήσετε σχετικά όταν βρεθείτε· αυτό επιτρέπεται, αλλά δεν μπορείτε σε καμία περίπτωση να το κάνετε στις συναθροίσεις. Οι δυο σας μπορείτε να ανταλλάσσετε προσωπικά μηνύματα, να βρίσκεστε, να μιλάτε ή ακόμη και να μαλώνετε μέχρι να αναψοκοκκινίσετε και κανείς δεν θα παρέμβει· αυτό είναι δικαίωμα κάθε πολίτη ενός δημοκρατικού συστήματος. Κατά τη διάρκεια, όμως, της εκκλησιαστικής ζωής, δεν είσαι μόνο πολίτης μιας χώρας· το σημαντικότερο είναι πως είσαι μέλος της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού. Σε αυτό το πλαίσιο, αυτή είναι η ταυτότητά σου. Μη φέρνεις στην εκκλησία πολιτικά θέματα ή θέματα που αφορούν πολιτικές προσωπικότητες. Αυτά που συζητάς αντιπροσωπεύουν μόνο την προσωπική σου τοποθέτηση και τις απόψεις σου, όχι αυτές της εκκλησίας. Η εκκλησία δεν ενδιαφέρεται για τα πολιτικά ούτε για κανένα σύστημα, καμία προσωπικότητα, κανέναν ηγέτη ή καμία ομάδα της πολιτικής, αφού αυτά τα ζητήματα δεν αφορούν την αλήθεια και είναι άσχετα με την πίστη στον Θεό. Στην εκκλησιαστική ζωή, δεν θα πρέπει να αναφέρεται κανένα θέμα που αφορά τα πολιτικά. Κάποιοι λένε: «Είναι αποδεκτό, λοιπόν, να βρισκόμαστε όλοι μαζί και να τα συζητάμε εκτός εκκλησιαστικής ζωής;» Καλύτερα όχι. Αν θέλεις να πάρεις μέρος σε κάποια συζήτηση μεταξύ απίστων με διαφορετικές πολιτικές απόψεις, αυτό εξαρτάται από σένα· έχεις το ελεύθερο και ο οίκος του Θεού δεν θα παρέμβει. Όταν, όμως, συναντιούνται τα μέλη της εκκλησίας ή όταν είναι η επίσημη ώρα για συναθροίσεις, μην αναφέρεις αυτές τις πολιτικές απόψεις ή τα επιχειρήματα ως κύρια θέματα και μη διατείνεσαι ψευδώς πως οι πολιτικές σου απόψεις έχουν την οποιαδήποτε σχέση με τα λόγια του Θεού, την αλήθεια ή την κυριαρχία του Θεού. Οι πολιτικές σου απόψεις δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια, δεν υπάρχει η παραμικρή σύνδεση μεταξύ τους, οπότε μην προσποιείσαι πως ισχύει το αντίθετο!

Κάποιοι άνθρωποι θέλουν να μιλάνε για πολιτικά ζητήματα, αλλά δεν έχουν με ποιον να τα συζητήσουν στο σπίτι τους, κι έτσι δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν ποτέ τέτοιες συζητήσεις. Μια που όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές είναι ενήλικες, πιστεύουν πως έχουν βρει μια διέξοδο για να κάνουν πολιτικές συζητήσεις και να εξωτερικεύουν τις πολιτικές τους απόψεις. Ενθουσιάζονται που βρήκαν αυτήν την καλή ευκαιρία και θέλουν να μιλήσουν για πολιτικές απόψεις, την επικαιρότητα και τη διεθνή κατάσταση. Όταν συζητάνε γι’ αυτά τα θέματα, ξεκινάνε με τη φράση: «Όλα αυτά υπόκεινται στην κυριαρχία του Θεού. Τα πολιτικά ζητήματα της ανθρωπότητας και αυτοί οι πολιτικοί υπόκεινται επίσης στην κυριαρχία του Θεού. Ορίζονται από τον Θεό». Μετά από αυτήν την εισαγωγή, αρχίζουν να συζητούν εκτενώς για τα πολιτικά ζητήματα και την επικαιρότητα, ενώ κλείνουν με την εξής φράση: «Η πολιτική δεν μπορεί να ξεφύγει από την κυριαρχία του Θεού· εμπεριέχει τις καλές προθέσεις του Θεού». Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν αυτά τα ζητήματα, δεν θα πρέπει να μιλούν απερίσκεπτα γι’ αυτά. Όταν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, πρέπει να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια· μη συζητάς για πολιτικά ζητήματα ούτε για πολιτικές προσωπικότητες. Όταν συζητάς για τα πολιτικά, δεν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, αλλά παραπλανάς τους άλλους. Αν θέλεις να μιλήσεις για πολιτικά ζητήματα, βρες μια ομάδα ανθρώπων που τα αγαπούν και πήγαινε να τους μιλήσεις· θα μπορέσεις να μιλήσεις γι’ αυτά όσο τραβάει η καρδιά σου. Τι στόχο έχεις όταν μιλάς διαρκώς γι’ αυτά τα θέματα στην εκκλησία; Προσπαθείς εσκεμμένα να κάνεις τους άλλους να σε θαυμάζουν και να σε επιλέξουν ως επικεφαλής; Έχεις, λοιπόν, απώτερα κίνητρα! Όσοι λατρεύουν να μιλάνε για τα πολιτικά δεν είναι άνθρωποι που φροντίζουν για τις κανονικές τους εργασίες και σε καμία περίπτωση δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Μη συζητάς ποτέ για πολιτικά θέματα στις συναθροίσεις της εκκλησίας. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν δεν μπορούμε να μιλάμε για τις δημοκρατικές εκλογές, τα πολιτικά συστήματα και τις πολιτικές των ελεύθερων χωρών, μήπως μπορούμε να μιλάμε για τα πολιτικά ζητήματα και τα σκάνδαλα των ανώτερων αξιωματούχων στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, όπως πόσο χρυσό πήρε κάποιος διεφθαρμένος αξιωματούχος και πόσες ερωμένες έχει; Μπορούμε να συζητάμε για τέτοια πράγματα;» Δεν σε αηδιάζουν αυτά τα θέματα; Γιατί σε νοιάζουν τόσο πολύ αυτά τα αηδιαστικά πράγματα; Γιατί το βρίσκω αηδιαστικό να νοιάζεται και να διαβάζει κανείς για τέτοια ζητήματα; Κάποιοι άνθρωποι δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτά τα πράγματα και δεν τα βρίσκουν καθόλου αηδιαστικά. Είναι διατεθειμένοι να διαβάζουν γι’ αυτά στο διαδίκτυο, πράγμα που κάνουν όποτε έχουν τον χρόνο. Μέσα τους νιώθουν άνετα, ασφαλείς και γεμάτοι όταν διαβάζουν γι’ αυτά τα πράγματα. Πώς γίνεται να μη νιώθουν τόσο γεμάτοι όταν διαβάζουν τον λόγο του Θεού; Δεν είναι κάπως ελεεινό αυτό; Δεν παραμελούν τις κανονικές τους εργασίες; Σε τόσο σπουδαίους καιρούς, ακόμη και το να κάνεις μια βόλτα στην αυλή, να πάρεις λίγο καθαρό αέρα και να θαυμάσεις τη θέα είναι πράγματα που μπορούν να σου ανεβάσουν τη διάθεση. Κάποιοι, όμως, αρνούνται να κάνουν αυτά τα πράγματα· όποτε βρίσκουν λίγο ελεύθερο χρόνο, καρφώνονται στον υπολογιστή, ψάχνουν τα νέα και συγκεντρώνουν τα κουτσομπολιά: Ποιος διεφθαρμένος αξιωματούχος ανακαλύφθηκε πως είχε ερωμένες και πόσες ήταν αυτές, πόσα περιουσιακά στοιχεία κατασχέθηκαν από το σπίτι ποιου διεφθαρμένου αξιωματούχου, ποιο υψηλόβαθμο στέλεχος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα έβγαλε από τη μέση ποιον ή ποιος δολοφόνησε ποιον. Αυτά είναι τα πράγματα που τους απασχολούν συνήθως. Νιώθουν γεμάτοι γνώσεις μόλις συλλέξουν αυτές τις πληροφορίες, τις οποίες και αραδιάζουν μετά στους πάντες στις συναθροίσεις. Δεν διαχέουν έτσι δηλητήριο; Είναι πολύ φυσιολογικό γι’ αυτούς τους διαβόλους να διαπράττουν παραπτώματα, έτσι δεν είναι; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είναι πράγματι φυσιολογικό γι’ αυτούς να διαπράττουν παραπτώματα, αλλά ούτε που φαντάζεσαι πόσο φριχτά είναι κάποια από τα πράγματα που κάνουν». Σε τι ωφελεί να τα φαντάζεται κανείς; Μήπως σου δόθηκε μυαλό για να μπορείς να φανταστείς τα μοχθηρά πράγματα που κάνουν; Δεν παραμελείς έτσι τις κανονικές σου εργασίες; Νομίζεις πως το να γνωρίζεις κάποια αδιανόητη μοχθηρία σε καθιστά ανώτερο; Τι μπορείς να κερδίσεις από αυτό; Δεν θα νιώσεις απλώς ακόμη μεγαλύτερη αηδία; Αυτοί οι άνθρωποι που παραμελούν τις κανονικές τους εργασίες νοιάζονται πάντα γι’ αυτά τα αισχρά, ελεεινά ζητήματα της πολιτικής σκηνής. Δεν είναι αφελείς; Ποιος ο λόγος να ανησυχείς διαρκώς για τα δικά τους ζητήματα, αντί να ζεις τη ζωή σου; Δεν είναι ανόητο; Δεν δείχνει ότι δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Οι πιστοί υφίστανται διωγμούς από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Πρέπει να μισούν τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Οι πιστοί ασφαλώς και θα ενδιαφέρονται για τα σκάνδαλα, τη διαφθορά, την κακοποίηση και την αποχαλίνωση των ανώτερων αξιωματούχων του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, καθώς και για τα ύποπτα πράγματα που σκαρώνουν. Δεν θα ’πρεπε οι πιστοί να ζητωκραυγάζουν όταν έρχονται στο φως αυτά τα σκάνδαλα;» Ο λόγος που πιστεύεις στον Θεό και Τον ακολουθείς είναι για να κερδίσεις αυτά τα πράγματα; Το να συζητάς για πολιτικά ζητήματα στην εκκλησία, ιδίως για τα σκάνδαλα που έρχονται στο φως για τους ανώτερους αξιωματούχους του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, είναι ό,τι πιο αηδιαστικό. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συζητάς για τέτοια πράγματα! Και μη μιλάς ούτε σ’ Εμένα γι’ αυτά· Μου προκαλούν αηδία! Σου το λέω, μη μιλάς γι’ αυτά και μη διαβάζεις καν γι’ αυτά· διαφορετικά, αργά ή γρήγορα, θα έρθει η μέρα που θα μετανιώσεις που διάβασες αυτά τα πράγματα. Όταν το μετανιώσεις, θα δεις πώς είναι· αυτά τα πράγματα μπορούν να γίνουν άκρως αηδιαστικά. Το να ακούς και να διαβάζεις πολλά γι’ αυτά τα πράγματα δεν αποφέρει κανένα όφελος. Γιατί λέω πως δεν αποφέρει κανένα όφελος; Επειδή, αν το μυαλό σου κατακλύζεται από αυτά τα αηδιαστικά ζητήματα, δεν θα έχεις πια την επιθυμία να ακούς τα λόγια του Θεού. Αν και αυτά τα θέματα αφορούν την πολιτική, εκείνα τα ζητήματα είναι ακόμη πιο αηδιαστικά. Αν θέλεις να μιλάς γι’ αυτά τα πράγματα, πήγαινε και μίλα όσο τραβάει η καρδιά σου σε τίποτα απίστους και πες τους ό,τι θέλεις· ό,τι κι αν γίνει, όμως, μη μιλάς γι’ αυτά κατά την εκκλησιαστική ζωή ούτε όταν βρίσκεσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Το να μιλάμε για τις άθλιες και μοχθηρές πράξεις των ανώτερων αξιωματούχων του μεγάλου κόκκινου δράκοντα βοηθάει τους αδελφούς και τις αδελφές να αποκτήσουν μεγαλύτερη διάκριση και τους δίνει τη δυνατότητα να ξεθυμάνουν». Σε τι ωφελεί να ξεθυμαίνεις; Όταν ξεθυμαίνεις, καταθέτεις μαρτυρία; Είναι κάτι τέτοιο υποχρέωση ή καθήκον σου; Είναι ανώφελο να μιλάς γι’ αυτά τα πράγματα, δεν έχει καμία απολύτως αξία. Όσο κι αν εκθέσεις τις μοχθηρές πράξεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ο Θεός δεν θα το θυμάται. Αντίθετα, ο Θεός αποδέχεται να μιλάς για το πώς βίωσες τους διωγμούς του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, πώς απελευθερώθηκες από τον εκφοβισμό και τις απειλές του και τα κατανίκησες και πώς στηρίχθηκες στον Θεό και έμεινες σταθερός στη μαρτυρία σου σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Το να μιλάς, όμως, για πολιτικά ζητήματα δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή-είσοδο και ο Θεός δεν το αποδέχεται. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Εκθέτω τη διαφθορά των αξιωματούχων του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, το γεγονός ότι ξοδεύουν δεκάδες χιλιάδες γουάν για ένα και μόνο γεύμα ή το πόσα ξοδεύουν σε πολυτελή ξενοδοχεία· είναι αποδεκτό αυτό;» Τι σχέση μπορεί να έχει τίποτε από αυτά μ’ εσένα; Έτσι είναι απλώς αυτός ο κόσμος και αυτή η κοινωνία, σωστά; Ποιον υπερασπίζεσαι; Έτσι ούτε καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό, ούτε εκθέτεις την ουσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ούτε εκδηλώνεις την επανάστασή σου ενάντια στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Μην μπερδεύεις τους άλλους και μην είσαι υποκριτής· τίποτε απ’ αυτά δεν είναι άσκηση της αλήθειας. Το πώς χρηματίζονται οι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι και οι πολιτικοί δεν μας απασχολεί ούτε και είναι κάτι που πρέπει να εκθέσουμε. Μην ασχολείστε με αυτά τα ζητήματα. Αυτά τα πράγματα υφίστανται στο καθεστώς του Σατανά καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας και οι πράξεις τους δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το να βιώνουμε το έργο του Θεού ή να καταθέτουμε μαρτυρία για τον Θεό. Ό,τι κι αν γίνει, λοιπόν, μην μπερδεύεις αυτά τα θέματα με το θέμα του «να επαναστατεί κανείς ενάντια στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα και να τον εκθέτει για να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό» και μη φέρνεις προς συζήτηση αυτά τα παράξενα, αηδιαστικά και μοχθηρά ζητήματα στην εκκλησιαστική ζωή ή όταν βρίσκεσαι με τους αδελφούς και τις αδελφές. Αν θέλεις στ’ αλήθεια να συζητήσεις για πολιτικά ζητήματα, κάν’ το με απίστους. Όπως κι αν το συζητάς κατ’ ιδίαν με όσους έχουν τέτοια χόμπι και ενδιαφέροντα είναι αποδεκτό. Είναι το προσωπικό σου χόμπι και ενδιαφέρον· έχεις το ελεύθερο, είναι δικαίωμά σου και κανείς δεν παρεμβαίνει. Μη συζητάς, όμως, για τέτοια ζητήματα κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων και μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές. Ακόμη κι αν κάποιος είναι διατεθειμένος να ακούσει, μη μιλάς γι’ αυτά, αφού επηρεάζει τόσο την εκκλησιαστική ζωή όσο και την κατανόηση της αλήθειας από τον εκλεκτό λαό του Θεού.

Είτε αυτά τα θέματα αφορούν την πολιτική είτε τα σκάνδαλα της προσωπικής ζωής των πολιτικών, μην τα φέρνεις προς συζήτηση κατά την εκκλησιαστική ζωή. Τι θα πρέπει να κάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για το περιεχόμενο των συναθροίσεων στην εκκλησιαστική ζωή, αν πάντα θέλει να συζητά γι’ αυτά τα ζητήματα και μιλάει γι’ αυτά σε κάθε συνάθροιση; Θα πρέπει να περιορίσουν τέτοιους ανθρώπους και να πουν: «Τώρα είναι ώρα για συνάθροιση, μη μιλάς γι’ αυτά τα άχρηστα πράγματα. Αν θέλεις να μιλάς γι’ αυτά, πήγαινε σπίτι σου και κάν’ το εκεί!» Κι αν δεν μπορούν να περιοριστούν και συνεχίσουν να μιλούν γι’ αυτά; Διώξτε τους και πείτε τους να γυρίσουν όταν σταματήσουν. Υπάρχει άλλος ένας τρόπος και είναι ακόμη πιο αποτελεσματικός: Με το που ανοίγουν το στόμα τους για να μιλήσουν για πολιτικά ζητήματα, οι αδελφοί και οι αδελφές σηκώνονται, πηγαίνουν σε κάποιο άλλο δωμάτιο και τους αφήνουν να μιλάνε μόνοι τους. Με λίγα λόγια, είναι βέβαιο πως υπάρχουν άνθρωποι που λατρεύουν να μιλάνε για τα πολιτικά ζητήματα. Τέτοιοι άνθρωποι παραμελούν τις κανονικές τους εργασίες, δεν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν συλλογίζονται πώς να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους, δεν συλλογίζονται ποιες δυσκολίες υπάρχουν στο έργο της εκκλησίας ή ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι αδελφοί και οι αδελφές ούτε και συλλογίζονται ποια από τα δικά τους αληθινά προβλήματα χρήζουν επίλυσης· δεν συλλογίζονται αυτά τα ζητήματα, ως όφειλαν. Αντίθετα, συλλογίζονται μόνο αυτά τα ελεεινά και διεστραμμένα ζητήματα και δείχνουν μεγάλο ενθουσιασμό γι’ αυτά. Ιδίως τώρα, οι πληροφορίες είναι ευρέως διαδεδομένες και προσβάσιμες από κάθε λογής διαύλους, πράγμα που δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς τους ανθρώπους να ικανοποιήσουν τα χόμπι και τα ενδιαφέροντά τους. Δεν παρεμβαίνουμε στα χόμπι και τα ενδιαφέροντά τους, αλλά ο οίκος του Θεού έχει έναν κανονισμό που λέει ότι οι συζητήσεις για πολιτικά θέματα στις συναθροίσεις κατατάσσονται στο πρόβλημα της διατάραξης και της αναστάτωσης του έργου της εκκλησίας. Επομένως, αυτά τα θέματα απαγορεύονται αυστηρά κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ζωής και όταν συναντιούνται οι αδελφοί και οι αδελφές. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αυτά τα θέματα απαγορεύονται, αλλά τι γίνεται με τις διάφορες πολιτικές μας απόψεις, όπως το κόμμα που μας αρέσει ή δεν μας αρέσει, το ποιον ψηφίζουμε ή δεν ψηφίζουμε; Παρεμβαίνει η εκκλησία σε αυτά τα πράγματα;» Ας το ξεκαθαρίσουμε: Μπορείς να ψηφίσεις όποιον θέλεις και να συμπαθείς όποιον θέλεις· η εκκλησία δεν παρεμβαίνει σε αυτά τα ζητήματα και έχεις αυτήν την ελευθερία. Δεν δείχνει ήδη αρκετή επιείκεια το γεγονός πως δεν παρεμβαίνει; Απολαμβάνεις πλήρως τις υποχρεώσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχεις ως πολίτης· δεν είναι αρκετός αυτός ο σεβασμός; Είναι ήδη μια χαρά· παρόλα αυτά, εσύ θέλεις και πάλι να μιλάς ελεύθερα και όσο τραβά η καρδιά σου στην εκκλησία; Αυτό πάει ενάντια στους κανόνες. Αν αντιμετωπίσετε τέτοιους ανθρώπους, βρείτε έναν τρόπο να τους περιορίσετε. Κατ’ αρχάς, συναναστραφείτε μαζί τους ξεκάθαρα και πείτε: «Μήπως είσαι νέος στην πίστη; Μήπως είναι η πρώτη φορά που έρχεσαι σε κάποια συνάθροιση και δεν γνωρίζεις τους κανόνες του οίκου του Θεού; Σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει να σου πω κάποια πράγματα: Αυτό το μέρος είναι μέρος για συναθροίσεις και αυτή η ώρα είναι ώρα για συναθροίσεις. Όποιες πολιτικές απόψεις ή ιδέες κι αν έχεις, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τις διαδίδεις στην εκκλησία ούτε και να τις συζητάς στις συναθροίσεις. Δεν θέλουμε να τις ακούσουμε ούτε και είμαστε υποχρεωμένοι να σε ακούμε να μιλάς γι’ αυτά τα πράγματα. Λάθος μέρος διάλεξες. Μετά τη συνάθροιση, όταν φύγεις από εδώ, μπορείς να πεις ό,τι θέλεις· κανείς δεν θα παρέμβει. Έχεις αυτήν την ελευθερία». Αν καταλάβουν αυτά που τους είπες, αν τα θυμούνται και δεν μιλήσουν γι’ αυτά τα πράγματα την επόμενη φορά, τότε κανένα πρόβλημα και έχουν δείξει πως έχουν κάποια λογική. Αν, όμως, συνεχίσουν να μιλάνε έτσι μετά τη συναναστροφή και συνέχεια μοιράζονται τις πολιτικές τους απόψεις σε κάθε συνάθροιση, θα πρέπει να περιοριστούν ώστε να μη μιλάνε; (Ναι.) Είτε εμπλέκεται κανείς στην πολιτική είτε δεν εμπλέκεται, εφόσον μιλάει για πολιτικά θέματα, αυτό θα πρέπει να κατηγοριοποιηθεί —μαζί με το να φτιάχνει κανείς κλίκες, να ανταγωνίζεται τους άλλους για τη θέση, να εξωτερικεύει αρνητικότητα και άλλες τέτοιες συμπεριφορές— στους διάφορους ανθρώπους και τα διάφορα γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού. Με τέτοιους ανθρώπους δεν πρέπει να είστε ευγενικοί· πρέπει να τους σταματάτε και να τους περιορίζετε. Φυσικά, οι άνθρωποι που μιλάνε για πολιτικά ζητήματα δεν είναι απαραίτητα κακοί ή καλοί· μπορεί απλώς να τους αρέσουν αυτά τα ζητήματα και θέματα. Μπορούμε να είμαστε, όμως, βέβαιοι πως αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια. Με λίγα λόγια, έχει ήδη γίνει ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω στην αρχή αντιμετώπισης αυτών των ανθρώπων: Να τους λέτε τους κανονισμούς του οίκου του Θεού. Αν, αφού τους εξηγήσετε ξεκάθαρα, συνεχίσουν να μιλάνε για πολιτικά θέματα και δεν δίνουν προσοχή στις προειδοποιήσεις, τότε απομονώστε τους. Μπορούν να συνεχίσουν να ζουν την εκκλησιαστική ζωή μόνο αφού μετανοήσουν. Αν δεν μετανοήσουν ποτέ, μην τους αφήνετε να έρχονται σε συναθροίσεις. Τόσο απλή θα πρέπει να είναι η αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος. Μην περιπλέκετε ένα απλό ζήτημα· αυτό δεν ωφελεί κανέναν.

24 Ιουλίου 2021